Ενζυματική, η έξυπνη διατροφή.

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_27.html

Ενζυματική, η έξυπνη διατροφή.

Θέλετε να έχετε ενέργεια, κέφι, να διατηρείστε κομψές, το δέρμα σας να λάμπει και να μη σας «αγγίζουν» οι ασθένειες; Αν ναι, μάθετε πώς! Τα ένζυμα είναι εξειδικευμένες λειτουργικές πρωτεϊνες που, δρώντας ως καταλύτες, δεσμεύουν εκλεκτικά ορισμένες ουσίες, επιτρέποντας τη χημική μεταβολή τους σε αξιοποιήσιμα για τον οργανισμό συστατικά, χωρίς τα ίδια να μεταβάλλονται.

Τα ένζυμα είναι εξειδικευμένες λειτουργικές πρωτεϊνες που, δρώντας ως καταλύτες, δεσμεύουν εκλεκτικά ορισμένες ουσίες, επιτρέποντας τη χημική μεταβολή τους σε αξιοποιήσιμα για τον οργανισμό συστατικά, χωρίς τα ίδια να μεταβάλλονται. Από τις εκατομμύρια βιολογικές διεργασίες που πραγματοποιούνται μέσα στα κύτταρά μας, ελάχιστες είναι εκείνες που δεν εξαρτώνται από την παρουσία και τη δράση των ενζύμων. Άλλωστε, υπάρχουν εξειδικευμένα ένζυμα για κάθε δυνατή βιοχημική αντίδραση, κι αυτό σημαίνει ότι όταν τα ένζυμα δεν είναι αριθμητικά αρκετά ή δεν επιτελούν το ρόλο τους όσο δραστικά πρέπει, τότε ο μεταβολισμός δυσλειτουργεί και οι καύσεις δεν γίνονται σωστά.

Ο ρόλος των ενζύμωνΕίτε τρώμε κρέας είτε λαχανικά είτε τούρτα σοκολάτα, το σώμα μας δεν χρησιμοποιεί αυτές καθαυτές τις τροφές, αλλά αξιοποιεί τα θρεπτικά συστατικά που περιέχουν. Η μετατροπή των τροφών σε αξιοποιήσιμα στοιχεία απαιτεί την παρουσία συγκεκριμένων ομάδων ενζύμων: αμυλάσες για τους υδατάνθρακες, πρωτεάσες για τις πρωτεϊνες και λιπάσες για τα λίπη. Η εργασία των ενζύμων ξεκινάει αμέσως μόλις βάλουμε έστω και μια μπουκιά τροφής στο στόμα μας, συνεχίζεται στο στομάχι και ολοκληρώνεται στο έντερο, όπου ουσιαστικά γίνεται το μεγαλύτερο τμήμα των πεπτικών διαδικασιών. Αν και τα περισσότερα πεπτικά ένζυμα παράγονται από τον οργανισμό, όσο περνούν τα χρόνια, η παραγωγή και η δραστικότητά τους φθίνουν φυσιολογικά. Το γεγονός αυτό επηρεάζει την ποιότητα της πέψης και καθιστά επιτακτικότερη την ανάγκη να προσλαμβάνουμε καθημερινά μια ικανοποιητική ποσότητα ενζύμων και συνενζύμων μέσω των τροφών.

Τι σχέση έχουν τα ένζυμα με τις βιταμίνες;Τα ένζυμα καταλύουν τις βιολογικές αντιδράσεις είτε μόνα τους είτε με τη βοήθεια άλλων ενώσεων, που ονομάζονται συνένζυμα ή προσθετικές ομάδες. Πολλά από τα συνένζυμα σχετίζονται με κάποιες βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία ή τα περιέχουν στο μόριό τους. Γι αυτόν το λόγο οι περισσότερες βιταμίνες, ιδιαίτερα όσες ανήκουν στην ομάδα Β, το μαγνήσιο και ο ψευδάργυρος είναι απολύτως απαραίτητα για τη σύνθεση συνενζύμων και επομένως για τη βιολογική δράση των ενζύμων. Κι αν δεν λαμβάνουμε επαρκείς βιταμίνες; Όταν δεν λαμβάνουμε από την τροφή μας επαρκείς ποσότητές τους, ο οργανισμός δεν μπορεί να συνθέσει τα απαιτούμενα συνένζυμα κι έτσι δεν μπορούν να δράσουν τα αντίστοιχα ένζυμα. Έτσι, κάποιες βιοχημικές αντιδράσεις είτε δεν γίνονται στον αναγκαίο βαθμό είτε δεν γίνονται καθόλου.

Κάνω δίαιτα, γιατί δεν χάνω λίπος;Ο βαθμός κινητοποίησης του λίπους εξαρτάται από την ενεργειακή ισορροπία και από την παραγωγή διαφόρων ορμονών, κυρίως ινσουλίνης, γλυκαγόνης και κατεχολαμινών. Κατά τη δίαιτα η αναλογία των ορμονών αυτών αλλάζει φυσιολογικά, προκαλώντας αφενός τη μείωση των ενζύμων που ευνοούν την αποθήκευση λίπους, αφετέρου την αύξηση των ενζύμων που επιταχύνουν την καύση του. Όταν όμως τα λιποδιαλυτικά ένζυμα δεν επαρκούν, δεν είναι αρκετά δραστήρια ή ο οργανισμός δεν έχει τα απαραίτητα συστατικά για να τα κατασκευάσει, οι καύσεις περιορίζονται στις απόλυτα αναγκαίες και η απώλεια λίπους καθυστερεί ή είναι δυσανάλογα μικρή σε σχέση με το θερμιδικό έλλειμμα. Εάν επιπλέον η πρόσληψη διατροφικών συστατικών που αναγεννούν τα οργανικά ένζυμα είναι ανεπαρκής ή οριακά χαμηλή, τότε αυξάνονται τα τοξικά κατάλοιπα του μεταβολισμού, ελαττώνονται τα ενζυμικά αποθέματα και περιορίζεται περαιτέρω η καύση του λίπους. Αναγκαστικά ο οργανισμός, προσπαθώντας να βρει με λιγότερο κόστος τις απαιτούμενες θερμίδες για την επιβίωσή του, στρέφεται προς το μυϊκό ιστό και τον διασπά αντί για τα λίπη για να παραγάγει ενέργεια.

Πώς καταστρέφονται τα ένζυμα των τροφώνΣχεδόν όλες οι φυσικές τροφές περιέχουν ενεργά ένζυμα. Ποια είναι αυτά και πόσα, εξαρτάται από το είδος της τροφής, από την κατάστασή της κι από το πώς την καταναλώνουμε. Για παράδειγμα, ο φρέσκος ανανάς είναι πλούσιος σε βρωμελαϊνη, ένζυμο με αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, ενώ τα φυσιολογικά ωριμασμένα ακτινίδια σε ακτινιδίνη, ένζυμο που βοηθάει στο μεταβολισμό των πρωτεϊνών. Αντίθετα, στον αποξηραμένο ή κονσερβαρισμένο ανανά και στα διατηρημένα για πολύ καιρό σε ψυγεία ακτινίδια δεν απομένουν παρά ελάχιστες ποσότητες από τα ένζυμά τους. Το ίδιο συμβαίνει και στις πολύ μαγειρεμένες ή ψημένες τροφές, αφού με τη θέρμανση σε πολύ υψηλή θερμοκρασία καταστρέφονται όλα τα ένζυμα αλλά και οι περισσότερες βιταμίνες που δρουν ως συνένζυμα. Όπως έχει αποδειχτεί, σε θερμοκρασίες άνω των 50C η πλειονότητα των ενζύμων παρουσιάζουν χαμηλή δραστικότητα, ενώ σε θερμοκρασίες άνω των 110C το σύνολο των ενζύμων μετουσιώνονται ή αδρανοποιούνται. Είναι δε χαρακτηριστικό ότι στα πλήρως αφυδατωμένα από το ψήσιμο, το τηγάνισμα ή το τσιγάρισμα τρόφιμα δεν ανιχνεύεται καμία απολύτως ενζυματική δραστηριότητα, κατάσταση που επιτρέπει τη δημιουργία προϊόντων προχωρημένης γλύκανσης, δηλαδή άκρως επικίνδυνων τοξικών ενώσεων. Και σαν να μην έφταναν αυτά, τα πολύ μαγειρεμένα και επεξεργασμένα τρόφιμα χρειάζονται με τη σειρά τους πολλά ένζυμα για να διασπαστούν, κάτι που ελαττώνει σε μεγάλο βαθμό τις μικρές! εφεδρείες ενζύμων του οργανισμού.

Πώς θα πάρουμε περισσότερα ένζυμα;Οι ακατέργαστες ωμές τροφές αυξάνουν τα ενζυμικά αποθέματα του οργανισμού, ενώ μας παρέχουν απαραίτητους ενεργοποιητές, δηλαδή ουσίες που δραστηριοποιούν τα ένζυμα και επιταχύνουν τις ενζυμικές αντιδράσεις. Κερδίζουμε λοιπόν πολλά εάν τρώμε φρέσκα εποχιακά φρούτα και λαχανικά ωμά ή μαγειρεμένα στον ατμό σε χαμηλή θερμοκρασία και μόνο για λίγα λεπτά. Για παράδειγμα, μια καλή τακτική είναι να βάζουμε στο τραπέζι μας μεσημέρι και βράδυ ένα πιάτο με διαφορετικών χρωμάτων λαχανικά πλούσια σε ένζυμα, όπως λάχανο, πράσο, παντζάρια, καρότα, ντομάτα, σελινόριζα και μάραθο, ή τουλάχιστον να συνοδεύουμε τις πρωτεϊνούχες τροφές με αρκετό σκόρδο, μπρόκολο, κρεμμύδια, μανιτάρια ή πιπεριές. Επίσης, θα έχουμε επιπλέον σημαντικό κέρδος εάν είμαστε λίγο πιο τσιγκούνηδες με το αλάτι, μια και το αλάτι είναι αναστολέας της δράσης κάποιων ενζύμων, και αντί γι αυτό να χρησιμοποιούμε περισσότερο λεμόνι, φρέσκα βότανα και μυρωδικά, όπως ρίγανη, δυόσμο, μαϊντανό, βασιλικό και θυμάρι, που βοηθούν στην πέψη.

Τροφές πλούσιες σε ενεργά ένζυμα

Λαχανικά και χόρτα: αγκινάρες, γλιστρίδα, καρότα, κουνουπίδι, κρεμμύδια φρέσκα και ξερά, λάχανο, μανιτάρια, μαρούλι, μελιτζάνες, μπάμιες, μπρόκολο, παντζάρια, πράσα, σέλινο, σκόρδο, σπανάκι, σπαράγγια. Ωφέλιμα όταν δεν περιέχουν χημικά υπολείμματα. Πρέπει να τρώγονται ωμά ή ελαφρώς βρασμένα στον ατμό.

Λιπαρές τροφές: αβοκάντο, αγουρέλαιο, ελαιόλαδο εξαιρετικά παρθένο, ελιές ανάλατες, καρύδα, λινέλαιο ψυχρής έκθλιψης, μάνγκο, σουσαμέλαιο και επίσης τα μη υδρογονωμένα βούτυρα σπόρων και ξηρών καρπών (ταχίνι, φιστικοβούτυρο κ.ά.). Ωφέλιμες μόνον όταν τρώγονται σε μικρές ποσότητες και πάντα ωμές.

Ξηροί καρποί και σπόροι: αμύγδαλα, ηλιόσποροι, καρύδια, κάσιους, κολοκυθόσποροι, λιναρόσποροι, σουσάμι. Ωφελούν όταν είναι ανάλατοι, άψητοι και δεν έχουν οξειδωθεί (πολυκαιρισμένοι, με επίγευση ταγκίλας).

Φρούτα: ακτινίδια, αχλάδια, βατόμουρα (ειδικά τα μπλε), βερίκοκα, γκρέιπφρουτ, κεράσια, κουμκουάτ, κυδώνια, λεμόνια (ειδικά τα πράσινα), μήλα, μπανάνες, παπάγια, πεπόνια, πορτοκάλια, ροδάκινα, φράουλες. Ωφελούν μόνο τα φρέσκα. Να προτιμάτε τα βιολογικής καλλιέργειας.

Διάφορα: γιαούρτι παραδοσιακό, καλαμπόκι ωμό, κεφίρ, μέλι ανεπεξέργαστο, μηλόξιδο, ξινόγαλα, σόγια και προϊόντα της, φασόλια, φύκια, φύτρα δημητριακών και επίσης τα ωμά ψάρια (σούσι) και θαλασσινά (αλιευμένα σε καθαρά νερά). Όσο λιγότερη επεξεργασία έχουν δεχτεί, τόσο περισσότερα ένζυμα διατηρούν.

Προσοχή! Οι τροφές αυτές είναι σίγουρα υγιεινές και ωφέλιμες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν επαρκούν να καλύψουν όλες τις θρεπτικές ανάγκες, ούτε εξασφαλίζουν από μόνες τους ένα ισορροπημένο διαιτολόγιο. Στόχος πρέπει να είναι η ένταξή τους σε μια ποικίλη καθημερινή δίαιτα και όχι να αποτελούν την αποκλειστική διατροφή σας.

Οργανώστε τώρα τα γεύματά σαςΈνα τυπικό ημερήσιο πλάνο διατροφής πλούσιο σε ένζυμα και συνένζυμα μπορεί να περιλαμβάνει: Για πρωινό:φρούτα εποχής και ημιαποβουτυρωμένο γάλα, ξινόγαλα ή «ζωντανό» γιαούρτι. Για δεκατιανό: λίγους ανάλατους ξηρούς καρπούς ή κάποιο φρούτο. Το μεσημέρι: μια μεγάλη σαλάτα λαχανικών με λίγο ωμό ελαιόλαδο και ένα πιάτο όσπρια, ανεπεξέργαστα δημητριακά, ψάρι βραστό ή λίγο κοτόπουλο. Προσθέστε όσο λεμόνι και αρωματικά επιθυμείτε, αλλά όχι πολύ αλάτι ούτε πολύ λάδι. Το απόγευμα: πάλι φρούτα ή γάλα ή γιαούρτι. Στο βραδινό:περισσότερα λαχανικά και λιγότερο από κάποιο μαγειρευτό φαγητό, παρόμοιο με το μεσημεριανό.

Ποιες τροφές καταστρέφουν τα ένζυμα;Υπερθερμασμένα, αφυδατωμένα, συντηρημένα με χημικά μέσα ή εξευγενισμένα τρόφιμα. Όπως, π.χ., κατεψυγμένα προπαρασκευασμένα γεύματα, άσπρο ψωμί, ζυμαρικά από άσπρο αλεύρι, ζάχαρη, γλυκά, μπισκότα, κουλουράκια, αναψυκτικά, θερμασμένα έλαια, κομπόστες φρούτων, συντηρημένοι και συμπυκνωμένοι χυμοί, κονσέρβες φρούτων, ψαριών, λαχανικών και κρεάτων, αλλαντικά κ.ά. Χημικά επεξεργασμένα ή τηγανισμένα τρόφιμα, όπως καφές, καραμέλες, τροφές με υδρογονωμένα λιπαρά, προϊόντα με χημικά γλυκαντικά, καβουρντισμένοι ξηροί καρποί, τηγανητές πατάτες, αλκοολούχα ποτά, τηγανητά ψάρια, ψητά κρέατα κ.ά. Γενικά οι τροφές που μαγειρεύονται ή ψήνονται σε μεγάλες θερμοκρασίες και οι πολύ αλατισμένες.

Τελικά, τι έχω να κερδίσω;Η επιλογή περισσότερων τροφών που από τη φύση τους είναι πλούσιες σε ένζυμα και συνένζυμα είναι μια έξυπνη τακτική υποβοήθησης των βιοχημικών σας λειτουργιών. Πολύ γρήγορα θα παρατηρήσετε θετικές αλλαγές στην ενεργητικότητα και τη διάθεσή σας, ενώ μέσα σε λίγες εβδομάδες η πέψη των τροφών θα καλυτερεύσει αισθητά, ο μεταβολισμός θα ξεμπλοκαριστεί και σύντομα θα αρχίσετε να χάνετε περιττά λίπη χωρίς κάποια ιδιαίτερη δίαιτα. Συγχρόνως, με την κατανάλωση πολλών λαχανικά και φρούτων θα ενισχύσετε τον οργανισμό σας στη μάχη που δίνει ενάντια σε τοξίνες, ελεύθερες ρίζες και φλεγμονές, συμβάλλοντας έτσι τα μέγιστα υπέρ της υγείας, της αντιγήρανσης και της μακροβιότητάς του.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΔΕΔΟΥΚΟ

Πηγή: www.womenonly.gr

Ένζυμα ή βιοκαταλύτες ονομάζονται οι οργανικές ενώσεις, πρωτεϊνικής προέλευσης, η παρουσία των οποίων αυξάνει την ταχύτητα χημικών αντιδράσεων.

Τα ένζυμα διαφέρουν από τους άλλους καταλύτες στην:

α. αυστηρή εξειδίκευση. Ένα ένζυμο συνήθως καταλύει μια και μόνη αντίδραση.

β. αύξηση της ταχύτητας. Ένα ένζυμο αυξάνει την ταχύτητα της αντίδρασης περίπου ένα εκατομμύριο φορές, ενώ οι κοινοί καταλύτες λιγότερο.

γ. ευπάθεια. Τα ένζυμα δρουν σε ορισμένες περιοχές θερμοκρασιών και pH, έξω από τις οποίες απενεργοποιούνται.

ΣΗΜΕΊΩΣΗ: ο βασιλιάς των ενζύμων είναι το νόνι, με 800 διαφορετικά ένζυμα!!

Αν θέλετε να μας υποστηρίξετε

πατήστε το play

στο μαύρο πλαίσιο πάνω δεξιά

σας ευχαριστώ! 

Τί είναι τα Υβρίδια και πόσο "αθώα"είναι

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_6674.html

Τί είναι τα Υβρίδια και πόσο "αθώα"είναι.

Υβρίδια καλούνται τα φυτά, τα οποία προκύπτουν από τη διασταύρωση δυο διαφορετικών ποικιλιών του ίδιου είδους και παρουσιάζουν “βελτιωμένα” χαρακτηριστικά σε σχέση με τα φυτά από τα οποία προέρχονται.

Τα “βελτιωμένα” αυτά χαρακτηριστικά εξυπηρετούν εμπορικούς σκοπούς όπως αύξηση της παραγόμενης ποσότητας, αύξηση του μεγέθους των καρπών, ανθεκτικότητα σε ασθένειες, ανθεκτικότητα σε ακραία καιρικά φαινόμενα, ομογενοποίηση των παραγόμενων

προϊόντων για τη διευκόλυνση της τυποποίησής τους, μορφοποίησή τους προς χάρη της καταναλωτικής αισθητικής κ.λ.π.

Κάθε χώρα διαθέτει εκτός των άλλων και ένα μεγάλο φυσικό θησαυρό, την γενετική ποικιλότητα, δηλαδή ποικιλία λαχανικών και φρού­των, καθώς και σπάνια είδη ζώων, προσαρμοσμέ­να όλα στις κλιματικές συνθήκες κάθε χώρας, με την έλευση των μονοπω­λίων βλέπουμε τις ποικι­λίες που κληροδοτήθηκαν από γενιά σε γενιά, να εγκαταλείπονται, χάρη του φτηνού σπόρου που αγο­ράζει ο αγρότης από το μαγαζί. Με λίγα λόγια η ανάπτυξη του διεθνούς εμπορίου σπόρων χτυπάει τις ποικιλίες που ήταν προσαρμοσμένες στις ειδι­κές ανάγκες της περιοχής και έτσι καλλιεργούμενες ποικιλίες προϊόντων, επί­πονης προσπάθειας αιώ­νων, κινδυνεύουν σοβαρά από ολοσχερή εξαφάνιση.

Οι παραδοσιακοί γεωρ­γοί είχαν φτάσει με τον καιρό να έχουν μια ποικι­λία για σχεδόν κάθε ανά­γκη, π.χ. μια ποικιλία που θα την φύτευαν αν προ­βλεπόταν ξηρασία ή μια ποικιλία που θα άντεχε σε κάποια αρρώστια.

Ήξεραν πως να απομο­νώσουν κάποιο επιθυμητό χαρακτηριστικό. Όταν όμως οι Εταιρείες Σπόρων δημιούργησαν τα υβρίδια, ανθεκτικά μεν στα ζιζανιο­κτόνα και στα λιπάσματα, αλλά με άλλες απαιτήσεις (π.χ. συνεχές πότισμα) φρόντισαν να έχουν το α­ποκλειστικό δικαίωμα εκ­μετάλλευσης τους (the patenting of plants) και σαν να μην έφτανε μόνο αυτό, η Ε.Ε. κατάρτισε κατάλογο ποικιλιών που επιτρέπονται να πωλού­νται στις χώρες-μέλη.

Έτσι ποικιλίες που δεν είναι υβρίδια, όλο και πε­ρισσότερες αποκλείονται από τον κατάλογο. Επίσης και χωριάτικες ποικιλίες που αδυνατούν να ορι­στούν, ποικιλίες που δεν αντέχουν στη μεταφορά και δεν μπορεί το προϊόν τους να μαζευτεί με μη­χανές, όπως οι παλιές Ελ­ληνικές τομάτες, που ήταν μεν πεντανόστιμες, αλλά δεν άντεχαν στην μετα­φορά, εν αντιθέσει με τις σημερινές τομάτες υβρίδια με την χοντρή φλούδα.

Προβλέπεται δυστυχώς ότι το 90% των παραδο­σιακών Ευρωπαϊκών ποι­κιλιών θα εξαφανιστεί και η κατάσταση θα γίνει μη αναστρέψιμη. Ήδη οι παραδοσιακές ποικιλίες εξαφανίστηκαν από τη Γερμανία και στην Αγγλία έχουν εξαφανιστεί από την αγορά 1500 ποικιλίες.

η ίδια εταιρεία που έχει πατεντάρει το υβρίδιο, που γενεές ολόκληρες γεωργών είχαν παλέψει να απομονώσουν το συγκε­κριμένο γονίδιο τους, πουλάει και το ζιζανι­οκτόνο που αντέχει το φυτό όπως και τα ανάλογα λιπάσματα; Και δεν είναι μόνο οι γεωργικές ποικι­λίες που κινδυνεύουν να πατενταριστούν παγκό­σμια μέσο της ΟΑΤΤ, αλλά όλη η γενετική ποικιλότητα του πλανήτη. Αλλά το χειρότερο θα είναι όσον αφορά την τροφή μας, ότι όχι μόνο τα υβρίδια θα είναι κάποτε πανάκριβα, αλλά και το ότι όταν μια χώρα δεν ελέγχει τους δικούς της σπόρους, είναι καταδικασμένη σε πολιτική και οικονομική εξάρτηση.

Τα υβρίδια παρουσιάζουν επίσης ένα ακόμη αξιοσημείωτο χαρακτηριστικό, ότι συνήθως παράγουν στείρους σπόρους κι αν όχι τότε τα φυτά που προέρχονται από σπόρους υβριδίων κατά κανόνα δεν εμφανίζουν τα “βελτιωμένα” χαρακτηριστικά στην επόμενη γενιά.

Ευτυχώς κάτι έχει αρχίσει και κινείται από τους νέους αγρότες πια, αυτούς που μοχθούν στα βιολογικά αγροκτήματα και δεν θεωρούν πολιτικά απαράδεκτο να ασχολούνται με τη γη, παρ' όλη την προσπάθεια-οδηγία της Ε.Ε. για περαι­τέρω μείωση του αγροτι­κού μας πληθυσμού, δημι­ουργώντας την πρώτη Τράπεζα Σπόρων από ντό­πιες ποικιλίες. Ήδη έχουν συγκεντρωθεί σπόροι πά­νω από 2000 ποικιλίες και οι υπεύθυνοι βιοκαλλιεργητές είχαν επισκεφθεί και την Κέρκυρα για να βρουν σπόρους από ντόπιες ποικιλίες.

Πηγή: thesecretrealtruth.blogspot.com

Σημείωση: καθώς αγαπώ πολύ την Ελληνική γλώσσα θέλω να παραθέσω το εξής, διαφωτιστικό, 

Υβρίδια; για να δούμε την ετυμολογία της λέξης...

Υβρίδιο (Βιολ.) Οι απόγονοι μίας διασταύρωσης, στην οποία οι γονείς διαφέρουν γενετικά μεταξύ τους τουλάχιστον σε ένα γονίδιο για ένα κληρονομήσιμο χαρακτηριστικό. Ο όρος συχνά χρησιμοποιείται σε απογόνους από πολύ διαφορετικούς ως προς τα χαρακτηριστικά γονείς, όπως π.χ. για τις ποικιλίες των φυτών. Υβρίδια μεταξύ διαφορετικών ζωικών ή φυτικών ειδών, αν επιτευχθεί διασταύρωση μεταξύ τους, είναι συνήθως στείρα, όπως το μουλάρι (διασταύρωση αλόγου και γαϊδουριού). Ο όρος υβρίδιο χρησιμοποιείται και για κάθε βιολογική δομή, κύτταρο, γονίδιο, ένζυμο, DNA, που προέρχεται από δύο αντίστοιχες δομές, π.χ. δύο κύτταρα που περιέχουν διαφορετικό γενετικό υλικό."(Εγκυκλοπαίδεια "Μαλλιάρης-Παιδεία").

Έτσι λοιπόν, όλοι αυτοί οι σπόροι και τα φυτά του εμπορίου, ευνουχισμένα,  στείρα.. Ο άνθρωπος φρόντισε να διακόψει, μετά από τόσους αιώνες τη φυσική τους αναπαραγωγή, τη δυνατότητά τους να διατηρούν τη ζωή εσαεί.. και να τα πουλάει για λίγα αργύρια, στέρφα και κατεργασμένα, ικανά να επιβιώσουν, μοναχά για μια χρονιά..

Μα η έκπληξή μου ήρθε λίγο αργότερα διαβάζοντας στο Petit Larousse: «Hybride: ους. αρς. και επίθ. (από το ελληνικό «ύβρις»). Λέγεται για λέξεις προερχόμενες από δύο γλώσσες, όπως bureaucratie, για φυτά, για ζώα προερχόμενα από δύο διαφορετικά είδη, όπως το μουλάρι. Τα υβρίδια είναι σπανίως γόνιμα.».

Υβρίδιο από το ύβρις και ύβρις σημαίνει: « Αυθάδης βία πηγάζουσα εξ υπερβολικής συναισθήσεως δυνάμεως ή εκ πάθους, αυθάδεια, αλαζονεία αυθάδης, προπέτεια, συχν. εν τη Οδυσσεία ως επί το πλείστον επί των μνηστήρων.» (Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσης Liddell-Scott)

«Ύβρις: ετυμ. εκ του υπέρ (υπέρβασις ορίου) υπέρ - ύπρις - ύβρις. Η Τζιροπούλου - Ευσταθίου στο βιβλίο της «Ο εν τη λέξει Λόγος» εξηγεί ότι η «ύβρις» παράγεται από την πρόθεση υπέρ διότι υπερβαίνει το μέτρο: «ύβρις παρά την υπέρ πρόθεσιν γέγονεν, ύπερις και κατά συγκοπίν ύπρις και τροπή του π σε β.

Η θεά Νέμεσις η τιμωρός των υβριστών, παραγγέλλει «μηδέ υπέρ το μέτρον» και επεμβαίνει όπου διαπράττεται ύβρις, δια να αποκαταστήσει τη διαταραχθείσα ισορροπία. Ήταν η Νύχτα σύμφωνα με τη Θεογονία του Ησίοδου και τον Παυσανία, που δίχως σύντροφο αρσενικό γέννησε την Νέμεσι, για να κρατά σε ισορροπία τις ανθρώπινες υποθέσεις. Νέμεσις από το «νέμω» δίκαιη διανομή, μοιρασιά.

Σπόροι και φυτά υβρίδια, στειρωμένα από ζωή για χάρη κέρδους και ελέγχου. Στειρωμένα μυαλά που συναινούν και υπερβαίνουν το μέτρο για χάρη της βολής τους (για να είναι π.χ. το μανταρίνι και το καρπούζι χωρίς κουκούτσια). Ύβρεις ανθρώπων κατά της φύσης, της Ζωής. Και η Νέμεσις;

Κατά τον Ησίοδο όταν η Νέμεσις εγκαταλείψει οριστικά τη Γη, τότε θα σημάνει το τέλος του τωρινού γένους των ανθρώπων...

Πηγή

Ερώτησις: Όταν πάμε και ψωνίζουμε π.χ. το μανταρίνι και το καρπούζι χωρίς κουκούτσια, ποιος φταίει, αυτός ο "κακός" που τα έφτιαξε ή αυτός που τα καταναλώνει; Ποιος ο υβριστής, λοιπόν;
Ρητορικό το ερώτημα...

Αν θέλετε να μας υποστηρίξετε

πατήστε το play

στο μαύρο πλαίσιο πάνω δεξιά

σας ευχαριστώ! 




Τσουκνίδα

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2012/12/urtica-urens.html

Τσουκνίδα (Urtica Urens)

Ίσως το πιο πολύτιμο «ζιζάνιο» που γνωρίζουμε, αν και δεν της αξίζει αυτός ο τίτλος. Ο Ιπποκράτης αριθμεί την τσουκνίδα ανάμεσα στα φυτά “πανάκεια” (που κάνουν για όλες τις ασθένειες) και σήμερα μετά από 2.500 χρόνια κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει, η τσουκνίδα είναι από τα πιο χρήσιμα φαρμακευτικά φυτά, που δεν χρειάζεται να ψάξουμε στην άκρη του κόσμου για να τα βρούμε και δεν παρουσιάζει καμιά παρενέργεια. Ολόκληρο το φυτό είναι χρήσιμο με τις ρίζες του, φρέσκο και ξηρό. 
Περιέχει: βιταμίνη Α (πιο πολύ από το καρότο), Β, Κ, Ε, πολύ βιταμίνη C, σίδηρο, κάλλιο, ασβέστιο, ποτασσικά άλατα, ισταμίνη, φορμικό οξύ, χλωροφύλλη και πολλά άλλα σημαντικά ιχνοστοιχεία. Τα φύλλα της περιέχουν μυρμηκικό οξύ, χλωροφύλλη, σεροτονίνη, ακετυλοχολίνη, γλυκοκινόνες, και τανίνες. 

Έχει στυπτικές, διουρητικές και τονωτικές ιδιότητες, ελέγχει τις αιμορραγίες, καθαρίζει τον οργανισμό από τις τοξίνες, αυξάνει την αιμογλομπίνη, τονώνει το κυκλοφοριακό σύστημα και  χαμηλώνει την πίεση και τα επίπεδα σακχάρου του αίματος. Διεγείρει τη λειτουργία του πανγκρέατος. 
Χρησιμοποιείται εσωτερικά σαν έκχυμα ή βάμμα (σταγόνες) για την αναιμία, την αιμορραγία, τη διάρροια, τα υπερβολικά έμμηνα, αιμορροΐδες και ρευματισμούς. Γυναίκες που θηλάζουν κάνουν καλό να παίρνουν τη τσουκνίδα: αυξάνει το γάλα, δυναμώνει και τονώνει τη μήτρα και όλα τα θρεπτικά στοιχεία περνούν και στο μωρό. Οι έγκυες μπορούν από τον τρίτο μήνα της εγκυμοσύνης να το παίρνουν για τόνωση της μήτρας.
                            
Η τσουκνίδα βελτιώνει τη λειτουργία των νεφρών και είναι διουρητικό και αντιφλεγμονώδες μέσο στις παθήσεις των νεφρών και του ουροποιητικού συστήματος και σε περιπτώσεις κατακράτησης ούρων. Για τις πέτρες στα νεφρά και στη χολή, σε  κατακράτηση ούρων, σε νεφρίτιδα και κυστίτιδα.  Καταλύει το ουρικό οξύ. Ενδείκνυται  επίσης και στις ασθένειες του συκωτιού και της χολής. Ακόμα, χάρη στις διουρητικές ιδιότητες που έχει, βοηθάει στην απώλεια βάρους και την καταπολέμηση της κυτταρίτιδας! Επίσης έχει υψηλή περιεκτικότητα σε σεροτόνινη και ακετυλοχολίνη. Αυτές οι δύο ουσίες είναι φυσικά κατασταλτικά της όρεξης και βοηθάνε στην απώλεια βάρους.

Έχει αντιισταμινική δράση και έτσι είναι πολύτιμη σ’ όσους υποφέρουν από αλλεργίες και έκζεμα. Σε εποχιακή αλλεργία (hayfever) ξεκινάμε αγωγή με τσουκνίδα τρεις μήνες πριν εμφανιστεί η γύρη για τα καλύτερα αποτελέσματα, πίνουμε καθημερινά έκχυμα ή βάμμα τσουκνίδας.

Τονώνει τα μαλλιά και δυναμώνει την τρίχα. Καταπραΰνει τους αρθριτικούς και ρευματικούς πόνους, χάρη στο μυρμηκικό οξύ που περιέχει.

Η τσουκνίδα τονώνει όλο τον οργανισμό, γι’ αυτό είναι καλό να τη λαμβάνουν άτομα που αναρρώνουν από ασθένεια, σαν φαγητό και σαν τσάι. Τότε είναι καλό να πίνετε 3-6 φλιτζάνια τσάι τσουκνίδας την ημέρα για γρήγορη ανάρρωση. Είναι το καλύτερο φάρμακο για την αναιμία, γιατί περιέχει πολύ σίδηρο και η βιταμίνη c που έχει φροντίζει στην απόλυτη απορρόφηση από τον οργανισμό του σιδήρου. Σαν διεγερτικό τσάι -το energydrink της φύσης-  συνδυάζεται πολύ ωραία με σιδερίτη (τσάι του βουνού), κυνόροδο και κανέλλα.

Προσωπικά είναι ένα από τα πιο αγαπημένα μου βότανα, και αυτό επειδή έχει πάρα πολλές θεραπευτικές ιδιότητες καθώς και μεγάλη θρεπτική αξία. Και είναι και νοστιμότατη! Η καυστικότητα των τριχιδίων εξουδετερώνεται με βραστό νερό. Για κατανάλωση θεωρούνται καλύτεροι οι νεαροί τρυφεροί βλαστοί. Μπορούμε να τη τρώμε βραστή με λάδι και λεμόνι, να φτιάξουμε τσουκνιδόπιττες αλλά ακόμα πιο εύγευστη είναι η σούπα από τσουκνίδα. Στη σούπα δεν χάνονται οι βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία αφού την προσθέτουμε μόλις τρία λεπτά πριν το τέλος του ψησίματος.
Μοιράζομαι εδώ τη συνταγή μαζί σας:

• 2 μεγάλες πατάτες
• 1 κρεμμύδι
• 3 σκελίδες σκόρδο
• 3 κουτ. σούπας ελαιόλαδο
• 11/2 λίτρο ζωμό
• 2 δέσμες φρέσκες τρυφερές τσουκνίδες
• ½ δέσμη ρόκα
• ½ δέσμη μαϊντανό
• 1 κουτί cottagecheeseή Philadelphia

Ξεφλουδίζουμε τις πατάτες και τις κόβουμε σε κύβους 1x1 εκατοστό. Ψιλοκόβουμε το κρεμμύδι και το σκόρδο. Τηγανίζουμε το κρεμμύδι, το σκόρδο και τις πατάτες σε ελαιόλαδο μέχρι να ροδίσουν. Προσθέτουμε 1 ½ λίτρο ζωμό κότας ή λαχανικών και βράζουμε τη σούπα μέχρι να ψηθούν οι πατάτες. Ψιλοκόβουμε τις φρέσκες τρυφερές τσουκνίδες (φορούμε γάντια), τη ρόκα και το μαϊντανό. Προσθέτουμε αυτά τα βότανα και σβήνουμε τη φωτιά μετά από τρία λεπτά. Τέλος αναμιγνύουμε στη σούπα ένα κουτί cottagecheese ή Philadelphia.

Τα άτομα που παρουσιάζουν αυξημένη πηκτικότητα στο αίμα και αρτηριοσκλήρυνση πρέπει να αποφεύγουν τη τσουκνίδα.

Το εκχύλισμα τσουκνίδας μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν δυναμωτικό λίπασμα ή/και σαν εντομοαπωθητικό. Μπορείτε να παρασκευάσετε εκχύλισμα είτε με χλωρή τσουκνίδα, είτε με αποξηραμένη (για χρήση όλο το χρόνο) χωρίς ουσιαστικές διαφορές στη σύσταση και τα αποτελέσματα.

Αναμίξτε 1 kg χλωρής τσουκνίδας (ή 200 gr. ξερής) με 10 l. νερό και ανακατέψτε. Τις αφήνετε 14 μέρες να μουλιάσουν και μετά στραγγίζετε. Ποτίστε τις ρίζες των φυτών σας με το εκχύλισμα και θα έχετε πιο δυνατά, υγιή φυτά. Δε χρειάζεται να βάλετε άλλα λιπάσματα. Με το ίδιο εκχύλισμα ψεκάζετε τα φυτά σας για να απωθήσετε βλαβερά έντομα.

Τέλος και τα ζώα αγαπούν τη τσουκνίδα, μπορούμε να τη αναμιγνύουμε στη τροφή των σκύλων, των αλόγων, αγελάδων και χοίρων κλπ. Δυναμώνει το τρίχωμα τους και το κάνει να γυαλίζει. Οι σπόροι τής τσουκνίδας δραστηριοποιούν την ωοτοκία τής κότας. Με όλα αυτά τα καλά που μας προσφέρει η τσουκνίδα, πώς να μη την αγαπούμε;

Πηγή: www.elita.com.cy/el-gr

Αν θέλετε να μας υποστηρίξετε

πατήστε το play

στο μαύρο πλαίσιο πάνω δεξιά

σας ευχαριστώ! 

 

Η διατροφική αξία του ανανά

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_5377.html

Η διατροφική αξία του ανανά

Ο ανανάς ανήκει στα τροπικά φρούτα και μαζί με τις μπανάνες αποτελούν ίσως τα πιο δημοφιλή τροπικά φρούτα, τόσο στην χώρα μας όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο.

Τι κάνει όμως τον ανανά τόσο ισχυρά διατροφικά φρούτο; 

Η ίδια του η σύσταση. Αποτελείται από βιταμίνες (κυρίως βιταμίνηC), ανόργανα άλατα, φυτικές ίνες, αλλά και από ένζυμα που βελτιώνουν την λειτουργία του πεπτικού συστήματος. Επίσης, έρευνες δείχνουν ότι ανήκει στα τρόφιμα εκείνα που βοηθούν στην επίτευξη, αλλά και στην διατήρηση του ιδανικού μας βάρους. Ο ανανάς έχει μικρή περιεκτικότητα νατρίου και χοληστερίνης. Παρακάτω παρατίθεται η χημική σύσταση του ανανά, όπως καταγράφεται από το USDA (Υπουργείο Γεωργίας των Ηνωμένων Πολιτειών, αποτελεί μια από τις πιο έγκυρες πηγές διατροφικών δεδομένων στον κόσμο).

Χημική Σύνθεση Ανανά (ανά 100 γρ. τροφίμου)

Ενέργεια	49 kcal
Νερό	86 gr
Φυτικές ίνες	1,2 gr
Πρωτεΐνη	0,50 gr
Λιπίδια	0,20 gr
Ασβέστιο	7 mg
Φωσφόρος	7 mg
Σίδηρος	0,37 mg
Νάτριο	1 mg
Κάλιο	113 mg
Μαγνήσιο	14 mg
Χαλκός	0,11 mg
Μαγγάνιο	1,65 mg
Σελήνιο	0,6 mcg
Γλυκόζη	1,7 gr
Φρουκτόζη	1,9 gr
Ολικά σάκχαρα	8 gr
Βιταμίνη C	15 mg
Βιταμίνη B6	0,09 mg
Βιταμίνη A	3 mcg
Βιταμίνη E	1 mg
Βιταμίνη K	0,7 mcg
Φολικό οξύ	11 mcg
Θειαμίνη	0,09 ug
Ριβοφλαβίνη	0,036 mg
Νιασίνη	0,42 mg
Παντοθενικό οξύ	0,16 mg
Τοκοφερόλη α	0,10 mg
Β-καροτένιο	31 mcg

Οι φαρμακευτικές ιδιότητες του ανανά

Ένας άλλος λόγος που αυτό το φρούτο είναι τόσο δημοφιλές, είναι και το γεγονός, ότι αποδίδονται σε αυτό διάφορες φαρμακευτικές ιδιότητες. Πιο συγκεκριμένα, υπάρχουν έρευνες που αναφέρουν, πως τα ιχνοστοιχεία από τα οποία αποτελείται ο ανανάς ασκούν προστατευτικό ρόλο σε ασθένειες, όπως ο καρκίνος. Επίσης, πιστεύεται πως διαλύει τους θρόμβους και ασκεί προστασία στο κάρδιο-κυκλοφορικό σύστημα. Ακόμη, έχει διουρητικές ικανότητες και σε πολλούς λαούς χρησιμοποιείται για την εξάλειψη των εντερικών σκουληκιών, καθώς απαλλάσσει από εντερικές διαταραχές και καταπραΰνει την χολή.

Σημαντικό είναι, και αξίζει να αναφερθεί το γεγονός, ότι ο ανανάς αποτελείται από ένα μείγμα ενζύμων, γνωστό με την ονομασία «βρομελίνη». Η βρομελίνη μπλοκάρει την παραγωγή ουσιών που προκαλούν φλεγμονές στο σώμα. Έρευνες έχουν δείξει πως η βρομελίνη βοηθά στην μείωση των οιδημάτων που προκαλεί η αρθρίτιδα. Επίσης, καταπραΰνει τα συμπτώματα της ιγμορίτιδας και επιταχύνει την επούλωση πληγών λόγω τραυματισμών ή χειρουργικών επεμβάσεων. Η κατανάλωση του ανανά μετά από ένα γεύμα βοηθά στην αντιμετώπιση της δυσπεψίας.

Σαββατιανού Πελαγία

Διαιτολόγος-Διατροφολόγος, Καθηγήτρια Φυσικής Αγωγής

Πηγή: www.dietup.gr

Σημείωση: «Ο πυρήνας του ανανά περιέχει διπλάσια ποσότητα βρωμελίνης απ’ ό,τι ο καρπός που συνήθως τρώμε», διευκρινίζει η δρ Γκλένβιλ.

Πως να τον καταναλώσετε: Λιώστε τον πυρήνα και προσθέστε τον σε smoothies, σε σούπες ή σε βραστά κρέατα.

Αν θέλετε να μας υποστηρίξετε

πατήστε το play

στο μαύρο πλαίσιο πάνω δεξιά

σας ευχαριστώ! 

 

Αγκινάρα

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_1221.html

Αγκινάρα. Πολύτιμο φάρμακο για το συκώτι και τη χολή.

Η αγκινάρα, πέρα από ένα εξαιρετικό λαχανικό, αποτελεί κι ένα πολύτιμο φάρμακο. Ωμή ή μαγειρεμένη θεωρείται σπουδαία διαιτητική και υγιεινή τροφή. Περιέχει βιταμίνες Α, C και του συμπλέγματος Β, ασβέστιο, φώσφορο. Καθαρίζει το αίμα και μειώνει τη χοληστερίνη, τονώνει την καρδιά, ωφελεί τα νεφρά, το συκώτι και βοηθά στην αντιμετώπιση της αρτηριοσκλήρυνσης, των ρευματισμών και της παχυσαρκίας. 

Το επιστημονικό της όνομα είναι «κινάρα η σκόλυμος» (Cynara scolymus) και ευδοκιμεί σε πολλά μέρη της Μεσογείου και στη χώρα μας. Αυτό το φυτό το οποίο έχει σήμερα μία κυρίαρχη θέση τόσο στη μαγειρική όσο και στη θεραπευτική ιατρική, είναι στην πραγματικότητα μία ποικιλία της αγριοαγκινάρας της Μεσογείου, και οφείλει τη θεραπευτική της εφαρμογή στις χωνευτικές ιδιότητες των φύλλων της. 

Ήταν γνωστή στις χώρες της Μεσογείου από την αρχαιότητα. Τα 100 γραμμάρια ωμής ή βραστής αγκινάρας έχουν μόλις 44 θερμίδες (Kcal), γι αυτό και συνιστάται για την απώλεια κιλών. Η αγκινάρα καλλιεργείται σαν τρόφιμο κυρίως για τις ανθοκεφαλές της που καταναλώνονται νωπές ή μαγειρεμένες αλλά και τα φύλλα της αποτελούν μια θαυμάσια ζωοτροφή ιδίως για τα ζώα που βρίσκονται σε γαλακτοπαραγωγή. Στην Ιταλία από τα φύλλα παράγουν λικέρ με το όνομα «Cynar».

Πολύτιμο φάρμακο
Εκτός από την πλούσια διατροφική της αξία, η αγκινάρα χρησιμοποιείται και ως φάρμακο, αφού βοηθά στην αντιμετώπιση πολλών παθήσεων. Από την αρχαιότητα ακόμη χρησιμοποιούνταν για την πέψη των λιπαρών τροφών, αλλά και για τη δυσκοιλιότητα, αφού είναι πλούσια σε φυτικές ίνες. Τα συστατικά της αγκινάρας είναι χολαγωγά και διουρητικά. Επίσης έχουν την θεραπευτική ιδιότητα να απομακρύνουν την χοληστερίνη από το αίμα! Η αγκινάρα, θεωρείται ότι είναι κατά της αρτηριοσκλήρυνσης και της ανεπάρκειας συκωτιού. Είναι επίσης τονωτική, κατά των διαλειπόντων πυρετών, κατά του τεταρταίου πυρετού, κατά της υδρωπικίας, κατά των παθήσεων του συκωτιού και κατά των ρευματισμών. Έχει επίσης ιδιότητες κατά της πέτρας των νεφρών, κατά του ίκτερου και είναι επίσης καρδιοτονωτική και καθαριστική του αίματος.

Προστατεύει το ήπαρΗ ηπατοπροστατευτική δράση της αγκινάρας μελετήθηκε από πολλούς γιατρούς στη Γαλλία ήδη από το πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Η χολερετική δράση της αγκινάρας (αυξάνει την έκκριση της χολής) οφείλεται σε μία πικρή και αρωματική ουσία: την κυναρίνη. Είναι ιδιαίτερα χρήσιμη σε περιπτώσεις υπεραιμίας ή ηπατικής ανεπάρκειας, ίκτερου και κακής πέψης των λιπαρών ουσιών. Διεγείροντας την έκκριση της χολής, η αγκινάρα δρα επίσης στις περιπτώσεις δυσκοιλιότητας. Το φύλλο της αγκινάρας περιέχει από την άλλη πλευρά στερόλες, μαγνήσιο, και κάλιο, συστατικά που δρουν συνεργατικά με την κυναρίνη. 

Με τη μέθοδο του κρυοθρυμματισμού, λαμβάνουμε τα οφέλη όλων των συστατικών του φυτού. Η αγκινάρα φαίνεται να συμβάλλει στην αναγέννηση των κυττάρων του ήπατος τα οποία εκτίθενται σε διάφορες τοξίνες. Εάν αυτή η δράση επιβεβαιωθεί και από τις ελεγχόμενες κλινικές μελέτες, το φυτό αυτό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν προστατευτικό του ήπατος στα άτομα που πάσχουν από κίρρωση. 

Μειώνει την χοληστερίνη

Πρόσφατα ανακαλύφθηκε ότι το φύλλο της αγκινάρας διαθέτει την ικανότητα να μειώνει τη χοληστερίνη. Μελέτη κορυφαίου πανεπιστημίου της Γερμανίας πρόσφατα, παρουσιάζει τις ευεργετικές επιδράσεις της αγκινάρας, τόσο στην μείωση της χοληστερίνης, όσο και στην βελτίωση των λειτουργιών του συκωτιού.

Οι καρδιαγγειακές παθήσεις είναι παγκοσμίως οι κύριες αιτίες θανάτου και συσχετίζονται με αυξημένα επίπεδα ολικής χοληστερόλης στο πλάσμα του αίματος. Ερευνητές στο πανεπιστήμιο του Reading στην Αγγλία βρήκαν ότι απόσταγμα από τα φύλλα της αγκινάρας, το οποίο χορηγείται χωρίς ιατρική συνταγή, μπορεί να μειώσει τη χοληστερόλη σε, κατά τα άλλα, υγιή άτομα με μέτρια αυξημένα επίπεδα χοληστερόλης.

Από τη στιγμή που η χοληστερόλη στο πλάσμα φτάνει σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο, συνταγογραφούνται φάρμακα όπως οι στατίνες για να βοηθήσουν στη μείωσή της. Η παρέμβαση που μπορούμε να κάνουμε προτού οι συγκεντρώσεις φτάσουν σε αυτά τα επίπεδα μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρδιαγγειακών παθήσεων χωρίς τη χρήση φαρμάκων. H συγκεκριμένη μελέτη έδειξε ότι υγιή άτομα με μέτρια αυξημένα επίπεδα χοληστερόλης στο πλάσμα του αίματος, μπόρεσαν να μειώσουν αυτά τα επίπεδα χρησιμοποιώντας αυτό το φυτικό συμπλήρωμα. 

Αφροδισιακό

Οι Ευρωπαίοι εκτιμούσαν ιδιαίτερα την αγκινάρα ως αφροδισιακό. Λέγεται ότι στα τέλη του Μεσαίωνα η Αικατερίνη των Μεδίκων έτυχε έντονης κριτικής για την αδυναμία που είχε στις αγκινάρες, τις οποίες συνήθιζε να τρώει δημοσίως, γι' αυτό και κάποιοι συσχέτισαν τις γαστρονομικές με τις σεξουαλικές της αδυναμίες.

Τονώνει τα μαλλιά

Η αγκινάρα περιέχει βιταμίνες A, B, C, ασβέστιο και φώσφορο. Μπορείτε να πάρετε πράσινα φύλλα αγκινάρας και να τα καλύψετε με νερό (όχι πάρα πολύ, ίσα που να καλύπτονται) και το βάζετε στη φωτιά. Μόλις φθάσει στο σημείο βρασμού, το κατεβάζετε από τη φωτιά και το αφήνετε για τρεις ώρες. Στη συνέχεια το σουρώνετε και με το υγρό αυτό κάνετε μασάζ στο κεφάλι για την τόνωση των μαλλιών. 

Πηγή: www.herbalcreations.gr

Αν θέλετε να μας υποστηρίξετε

πατήστε το play

στο μαύρο πλαίσιο πάνω δεξιά

σας ευχαριστώ!