Παγκόσμια Ημέρα κατά της Αστυνομικής Βαρβαρότητας 15/3

http://www.skai.gr/news/world/article/197645/mia-imera-afieromeni-stin-katapolemisi-tis-astunomikis-vias/

Μια ημέρα αφιερωμένη στην καταπολέμηση της αστυνομικής βίας

Σαν σήμερα.. το 1997 η 15η Μαρτίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Αστυνομικής Βαρβαρότητας, με πρωτοβουλία αναρχικών οργανώσεων της Ελβετίας.

Αναστασία Γαβρίλη

Σαν σήμερα.. το 1997 η 15η Μαρτίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Αστυνομικής Βαρβαρότητας, με πρωτοβουλία αναρχικών οργανώσεων της Ελβετίας.

Αφορμή; Ο ξυλοδαρμός δύο παιδιών ηλικίας 11 και 12 ετών από αστυνομικούς.

Η αφιέρωση της 15ης Μαρτίου στη διαμαρτυρία εναντίον της αστυνομικής βαρβαρότητας αποτέλεσε πρωτοβουλία κυρίως δύο αναρχικών οργανώσεων, της κολεκτίβας COBP κατά της αστυνομικής βίας στο Μοντρεάλ του Καναδά και της ελβετικής ομάδας «Μαύρη Σημαία».

Σε 14 χώρες περισσότερες από 50 οργανώσεις διοργανώνουν σχεδόν κάθε χρόνο εκδηλώσεις και διαμαρτυρίες. Το 2006 οργανώσεις του αντιεξουσιαστικού χώρου και από τις 14 αυτές χώρες, κατήγγειλαν μέσα από τις εκδηλώσεις τους, την αστυνομική βαρβαρότητα και κατ' επέκταση τη βαρβαρότητα του Κράτους, που κατευθύνεται κατά των «ανεπιθύμητων προσώπων», που περιλαμβάνουν φτωχούς, άστεγους, μετανάστες, εργάτες, ιερόδουλες και ακτιβιστές.

Φυσικά η επιλογή της συγκεκριμένης ημέρας δεν είναι παγκοσμίως αποδεκτή. Στις ΗΠΑ, ήδη από το 1995 είχε αφιερωθεί στον ίδιο σκοπό η 22α Οκτωβρίου.

Κατά κύριο λόγο, στόχος της ημέρας αυτής είναι η ενίσχυση των δεσμών μεταξύ ομάδων που εργάζονται άμεσα ή έμμεσα εναντίον της αστυνομικής βαρβαρότητας σε όλο τον κόσμο. Η αλληλεγγύη για τα θύματα αστυνομικής βίας λαμβάνει ιδιαίτερα οργανωμένη μορφή στον Καναδά, όπου κάθε χρόνο υπάρχει μεγάλη προσέλευση στις διαμαρτυρίες.

Οι τρόποι καταστολής που εφαρμόζονται πλέον από τις περισσότερες κυβερνήσεις, για τη διατήρηση της τάξης και της κοινωνικής ειρήνης, έχουν προκαλέσει τα τελευταία χρόνια έντονες αντιδράσεις σε ολόκληρο τον κόσμο.

Η Ελλάδα δεν αποτελεί εξαίρεση στον παραπάνω κανόνα, όπως αποδεικνύουν αμέτρητα περιστατικά αστυνομικής βαρβαρότητας που έχουν έρθει στο φως μόνο τα τελευταία χρόνια, με δραματικό αποκορύφωμα τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και την κοινωνική εξέγερση που ακολούθησε.

Πηγή: http://www.skai.gr/news/world/article/197645/mia-imera-afieromeni-stin-katapolemisi-tis-astunomikis-vias/#ixzz2NdyQdNIq
Follow us: @skaigr on Twitter | skaigr on Facebook

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

15 Μαρτίου | Παγκόσμια Ημέρα Καταναλωτή

 

 

 

 

 

 

 

 

 

15 Μαρτίου | Παγκόσμια Ημέρα Καταναλωτή

Από Irina_def • 15 Μαρτίου 2013

Κάθε χρόνο στις 15 Μαρτίου γιορτάζουμε την Παγκόσμια Ημέρα Καταναλωτή, η οποία καθιερώθηκε το 1983 με απόφαση του ΟΗΕ, σε ανάμνηση μιας ομιλίας του αμερικανού προέδρου Τζον Κένεντι, που έθεσε τις βάσεις του καταναλωτικού κινήματος.

Πιο συγκεκριμένα, στις 15 Μαρτίου του 1962 ο Τζον Κένεντι, σε μία μνημειώδη ομιλία του στο Κογκρέσο, σκιαγράφησε τα τέσσερα βασικά καταναλωτικά δικαιώματα: Ικανοποίηση των βασικών αναγκών, ασφάλεια, πληροφόρηση και επιλογή.

Μάλιστα, είπε, μεταξύ άλλων: « Καταναλωτές είμαστε όλοι! Πρόκειται για τη μεγαλύτερη οικονομική μονάδα, η οποία επηρεάζει, αλλά και επηρεάζεται σχεδόν από κάθε δημόσια ή ιδιωτική οικονομική απόφαση. Ο καταναλωτής είναι η μόνη σημαίνουσα οικονομική μονάδα, η οποία δεν είναι αποτελεσματικά οργανωμένη και της οποίας οι απόψεις δεν ακούγονται.»

 

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

Ψωμοτύρι... σουφλέ

 

 

► Ψωμοτύρι... σουφλέ
Είναι τόσο απλό και γρήγορο που θα το φτιάχνεις όλες τις εποχές.
• 1 πακέτο ψωμί του τοστ της αρεσκείας μας (μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και λεπτές φέτες από λευκό χωριάτικο ψωμί χωρίς την κόρα)
• 1/2 λίτρο φρέσκο γάλα
• 3 αυγά, κατά προτίμηση βιολογικά, χτυπημένα
• 800 γρ. διάφορα κίτρινα τυριά της αρεσκείας μας, τριμμένα
• λίγο φρεσκοτριμμένο μοσχοκάρυδο
• πιπέρι φρεσκοτριμμένο
• βούτυρο για το άλειμμα

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς.

Μοιράζουμε τα τυριά σε δύο ίσα μέρη. Αλείφουμε ένα μέτριο πυρίμαχο σκεύος με λίγο βούτυρο.

Στρώνουμε τις φέτες ψωμιού και αλείφουμε ξανά με βούτυρο. Στρώνουμε τη μισή ποσότητα τυριών. Καλύπτουμε με φέτες του τοστ, τις οποίες βουτυρώνουμε ελαφρώς. Χτυπάμε τα αυγά με το γάλα, το μοσχοκάρυδο και πιπέρι και περιχύνουμε με το μείγμα το φαγητό.

Πασπαλίζουμε με τα υπόλοιπα τυριά και ψήνουμε στον φούρνο για περίπου 30 λεπτά ή μέχρι να λιώσει και να χρυσίσει το τυρί στην επιφάνεια. Το σουφλέ βγαίνει ελαφρώς ζουμερό.

gastronomos.gr

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

4.000 χρόνια ελληνικά μουσικά όργανα

http://erroso.blogspot.gr/2013/03/4000_13.html

4.000 χρόνια ελληνικά μουσικά όργανα

Εταίρα με άρπα και συμποσιαστής.
Χρονολογείται στα 430-420 π.Χ.

Τα ελληνικά μουσικά όργανα έτσι όπως εξελίχθηκαν σε μια μακρά χρονική διαδρομή 4.000 χρόνων από το 2000 π.Χ. μέχρι το 2.000 μ.Χ περιλαμβάνει ο συλλογικός τόμος «Ελληνικά Μουσικά Όργανα», που εξέδωσε το Τελλόγλειο Ιδρυμα Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και παρουσιάστηκε χθες στο Μέγαρο Μουσικής.

Τα ελληνικά μουσικά όργανα έτσι όπως εξελίχθηκαν σε μια μακρά χρονική διαδρομή 4.000 χρόνων από το 2000 π.Χ. μέχρι το 2.000 μ.Χ περιλαμβάνει ο συλλογικός τόμος «Ελληνικά Μουσικά Όργανα», που εξέδωσε το Τελλόγλειο Ιδρυμα Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και παρουσιάστηκε χθες στο Μέγαρο Μουσικής. Στο έργο αυτό φιλοξενούνται πρωτότυπες μελέτες από διαφορετικές προσεγγίσεις, δηλ. το βλέμμα της αρχαιολογίας και αρχαιογνωσίας, της φιλολογίας, της κατασκευής, του ήχου που εκπέμπουν, της ακουστικής τους και των αλλαγών που έχουν υποστεί ανά τους αιώνες και τις εποχές.

«Τα Ελληνικά Μουσικά Όργανα» είναι το αποτέλεσμα πενταετούς έρευνας του Αρχείου Μουσικής Εικονογραφίας και Φιλολογικών Πηγών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, η οποία ολοκληρώθηκε με την επιστημονική επίβλεψη της καθηγήτριας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών Αλεξάνδρας Γουλάκη-Βουτυρά, που είναι και γενική γραμματέας του ΔΣ στο Τελλόγλειο Ιδρυμα.

«Για πρώτη φορά εξετάζεται το ζήτημα της παρουσίας και της χρήσης των μουσικών οργάνων στον ελλαδικό χώρο -υπογραμμίζουμε το «ελληνικών» γι΄ αυτό απουσιάζουν το πιάνο, το βιολί και άλλα όργανα που έρχονται από τη Δύση- σε τέτοιο χρονικό εύρος, από τα προϊστορικά χρόνια έως τον 20ό αιώνα. Δεν πρόκειται για μια συνεχή περιγραφή της ιστορίας τους, αλλά σημαντικοί ειδικοί επιστήμονες συναφών κλάδων από τον διεθνή χώρο αντιμετωπίζουν το θέμα από διαφορετική σκοπιά κάθε φορά, τη μουσικολογική, την ιστορική του διάσταση, την εικονογραφική, τη φιλολογική, την κατασκευαστική», δήλωσε η κ. Βουτυρά, προσθέτοντας ότι για το λεύκωμα αυτό εργάστηκαν γνωστοί και καταξιωμένοι αρχαιολόγοι, μουσικολόγοι, ιστορικοί, φιλόλογοι κ.ά.

Το βιβλίο χωρίζεται σε 12 κεφάλαια, καθένα από τα οποία βλέπει τα ελληνικά μουσικά όργανα από την πλευρά του συγγραφέα. Έτσι καταγράφονται οι φάσεις της πορείας τους στον χρόνο, αλλά και οι μεταλλάξεις τους (σχήμα, ήχοι που εκπέμπουν, μουσικές ανάγκες και τάσεις της εποχής) ανά τους αιώνες.

Πηγή: Έθνος

Διαβάστε περισσότερα Ἔρρωσο: 4.000 χρόνια ελληνικά μουσικά όργανα http://erroso.blogspot.com/2013/03/4000_13.html#ixzz2NdKspHjd

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\

Λάμπρος Κωνσταντάρας

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας

(13 Μαρτίου 1913 – 28 Ιουνίου 1985) υπήρξε Έλληνας κωμικός ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου, με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Ήταν αδελφός της ηθοποιού Μίτσης Κωνσταντάρα και πατέρας του πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Δημήτρη Κωνσταντάρα ο οποίος του χάρισε δυο εγγόνια, την Παυλίνα το 1974 και τον Λάμπρο το 1979. Γεννήθηκε στην οδό Πλουτάρχου 13 στο Κολωνάκι και πέθανε στο «Ασκληπιείο» της Βούλας. Νωρίτερα (1978 και 1983) είχε υποστεί δύο εγκεφαλικά επεισόδια.

Το 1930 κατατάχθηκε μετά από επιμονή της οικογένειάς του και χωρίς την δική του θέληση στην Σχολή Υπαξιωματικών Ναυτικού στην Κέρκυρα, από όπου τελικά δραπέτευσε κολυμπώντας. Γλύτωσε το Στρατοδικείο μετά από ενέργειες της οικογένειάς του. Το 1934 μετέβη στο Παρίσι προκειμένου να σπουδάσει χρυσοχόος, με σκοπό να αναλάβει στην συνέχεια το οικογενειακό χρυσοχοείο στο κέντρο της Αθήνας. Εγκατέλειψε τις σπουδές του κι έκανε διάφορες δουλειές, ώσπου τον ανακάλυψε ο Γάλλος σκηνοθέτης Λουί Ζουβέ να παίζει ως κομπάρσος σε θεατρική παράσταση. Σπούδασε ηθοποιός στο θέατρο «Ατενέ» και το καλοκαίρι του 1938 επέστρεψε στην Ελλάδα, ξεκινώντας πλέον καριέρα ηθοποιού.

Διακρίθηκε στο ρόλο του ώριμου, πλούσιου και γυναικά (Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα, Η Βίλα των Οργίων, Τι 30, τι 40, τι 50 κλπ.) ή του «πατέρα» αρκετών γνωστών σταρ της εποχής (Η Αλίκη στο Ναυτικό, Χτυποκάρδια στο θρανίο, Υιέ μου, υιέ μου κλπ). Παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο την ηθοποιό Γιούλη Γεωργοπούλου το 1945 και σε δεύτερο τη Φιλιώ Κεκάτου το 1971. Τα τελευταία χρόνια τα πέρασε στην Βάρκιζα. Κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.

Ο γνωστός κριτικός Κώστας Γεωργουσόπουλος αναφέρει στον πρόλογο του βίβλιου του γιου του ηθοποιού, Δημήτρη Κωνσταντάρα "Μέσα απ'τα δικά μου μάτια" για τον Λάμπρο Κωνσταντάρα :

"Εδώ και 40 χρόνια με ακολουθεί μια συνταρακτική θεατρική σκηνή. Είναι μια από τις σπάνιες εκείνες στιγμές που ο χρόνος παγώνει, η ροή ανακόπτεται και το παν, ακινητεί. Μία χειρονομία, μια κραυγή, μια γυρισμένη πλάτη, ένα τικ, μια είσοδος, μια έξοδος, μας πιστοποιούν πόσο μεγάλη τέχνη είναι η υποκριτική και πως μπορεί να πυκνώσει σε μια στάση ή έναν ήχο, το συνταρακτικό γεγονός της υπάρξεως, μέσω της μίμησης πράξεων.

Ήταν το 1956 στο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, όταν ο θίασος του Μάνου Κατράκη έπαιξε το έξοχο αντιπολεμικό έργο του Σέριφ "Το τέλος του ταξιδιού. Στο φινάλε του πρώτου μέρους μέσα στο αμπρί έχει μείνει ένας αξιωματικός μόνος, που έπρεπε να πάρει μιαν απόφαση θανάτου.Να αποφασίσει μιαν έξοδο χωρίς ελπίδα καμιά.

Τον ρόλο έπαιζε ο Λάμπρος Κωνσταντάρας. Όταν έμεινε μόνος,άναψε το τσιμπούκι του και το κάπνισε, όπως το τελευταίο τσιγάρο ο κατάδικος πριν από την εκτέλεση. Πλάτη στο κοινό, ο μεγάλος εκείνος ηθοποιός, με λιτότητα, με εσωτερική συγκίνηση, βίωσε μιαν εκρηκτική σιωπή που θαρρείς πως κράτησε αιώνες.

Θεωρώ αυτήν την υποκριτική στιγμή, ανάλογη με την έξοδο του Μινωτή ως "Οιδίποδα στον Κολωνό", την πλάτη του Κατράκη στον "Ηλίθιο", τον κυνηγημένο "Ορέστη" του Κωτσόπουλου στις "Χοηφόρες", τον θρήνο της Εκάβης-Παξινού όταν αντικρύζει τον Πολύδωρο, το "τικ" της Λαμπέτη-Μπλανς όταν της περνάνε τον ζουρλομανδύα, του Χορν στην "Εξομολόγηση του Ριχάρδου του Β΄".

Ο Κωνσταντάρας ήταν ένας υπέροχος ηθοποιός ρυθμού. Είχε τη σπάνια αίσθηση του θεατρικού χρόνου. Εβίωνε τις παύσεις και γέμιζε συναίσθημα τις σιωπές. Γνώριζε την αξία του δραστικού λόγου, δηλαδή τον τρόπο να λειτουργούν οι λέξεις,ως ήχοι που κινητοποιούν το σώμα και ωθούν τη δράση. Για αυτό έπαιξε δράμα, κομεντί, κωμωδία και φάρσα χωρίς διάκριση με την αυθεντία που προκύπτει από την τέλεια κατοχή των εκφραστικών μέσων.

Το μεγάλο πιθανόν κοινό τον γνώρισε από τις κινηματογραφικές του επιτυχίες, όπου κυριαρχούσε συνήθως η εικόνα ενός πληθωρικού, ώριμου μπον βιβέρ. Ακόμα, μπορεί να τον αναγνώριζε στις έξοχες μπαλαφαρίες του και στους αυτοσχεδιαστικούς οίστρους του. Όμως, πίσω από την καθόλου εύκολη αυτή, από αποψέως τεχνικής, εικόνα, υπήρχε ο Κωνσταντάρας για την άρτια τεχνική, τη δραματική στόφα, τη γαλλική χάρη και την άτεγκτη επαγγελματικότητα.

Χαριτωμένος άνθρωπος, καλλιεργημένος, στοχαστικός στην πραγματικότητα, παρόλη τη γλεντζέδικη ζωή του, ένας μοναχικός και εσωστρεφής καλλιτέχνης, γέμισε τη ζωή μας με ρυθμούς, ανεπανάληπτους χαρακτήρες, ευφάνταστους τύπους και πλούτισε την παραστασιολογία με σημάνσεις που δημιούργησαν πρότυπα. Το γεγονός πως δεν μπόρεσε κανείς να τον μιμηθεί και κανείς δεν τον αντικατέστησε σημαίνει ότι προσκόμισε στο θέατρό μας μια σπάνια υποκριτική γνησιότητα και μια βαθιά χαρακτηρολογική ελληνικότητα. Ήταν ένας Ζαν Γκαμπέν, ένας Ζαν Μαραί, ένας Φερναντέλ και ένας Λουί ντε Φυνές ταυτοχρόνως!»

Το 2008 ένα θέατρο στο Αιγάλεω ονομάστηκε «Θέατρο Λάμπρος Κωνσταντάρας» σε αναγνώριση της συνεισφοράς του στο ελληνικό θέατρο και τον κινηματογράφο.
Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έπαιξε στο ελληνικό θέατρο για 40 χρόνια, μετέχοντας σε 191 παραστάσεις. Εμφανίστηκε σε πολλές ελληνικές πόλεις, καθώς επίσης και στην Κύπρο, την Κωνσταντινούπολη και την Αλεξάνδρεια. Η πρώτη του παράσταση στην Ελλάδα ήταν το καλοκαίρι του 1938 με τον θίασο της Κατερίνας Ανδρεάδη στο έργο «Τα παράσημα της γριούλας» του Φ. Μπάρυ και η τελευταία τον χειμώνα του 1978 με τον θίασο Λάμπρου Κωνσταντάρα - Νίκου Ρίζου - Μάρως Κοντού στο μιούζικαλ «Τρελές επαφές ρωμέικου τύπου» του Κώστα Πρετεντέρη.

Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας έπαιξε σε 75 ελληνικές ταινίες, σε τέσσερις που γυρίστηκαν στη Γαλλία την δεκαετία του 1930 («Αν ξανανεβούμε προς τα Ηλύσια Πεδία», «Σχολείο γυναικών», «Κουρσάρος», ενώ είναι άγνωστος ο τίτλος της τελευταίας) και σε μία ελληνική που γυρίστηκε στην Αίγυπτο το 1950, αλλά δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία γι αυτήν την ταινία. Οι ελληνικές ταινίες:

1939 Το τραγούδι του χωρισμού (σκ: Φιλοποίμην Φίνος)
1943 Η φωνή της καρδιάς (σεν.-σκ: Δημήτρης Ιωαννόπουλος)
1946 Καταδρομή στο Αιγαίον (σεν.-σκ: Μιχάλης Καραγάτσης) ... Αλέξης Κομνηνός
1947 Άννα Ροδίτη (σκ: Μιχάλης Γαζιάδης, Γιάννης Φιλίππου)
1949 Διαγωγή μηδέν (σκ: Μιχάλης Γαζιάδης, Γιάννης Φιλίπου) ... Φώτης
1950 Οι απάχηδες των Αθηνών (σεν.-σκ: Ηλίας Παρασκευάς) ... Κώστας
1951 Εκείνες που δεν πρέπει ν' αγαπούν (σκ: Αλέκος Σακελλάριος) ... Γιώργος
1953 Οι ουρανοί είναι δικοί μας (σκ: Ντίνος Δημόπουλος)
1955 Ούτε γάτα, ούτε ζημιά (σκ: Αλέκος Σακελλάριος) ... Νίκος Κουτρουμπάς
1956 Η άγνωστος (σκ: Ορέστης Λάσκος) ... Στέφανος Πετρίδης
1956 Ο ζηλιαρόγατος (σεν.-σκ: Γιώργος Τζαβέλλας) ... Σπύρος Αργυρίου
1957 Μαρία Πενταγιώτισσα (σκ: Κώστας Ανδρίτσος) ... Αρμάος
1957 Η μοίρα γράφει την ιστορία (σεν.-σκ: Δημήτρης Ιωαννόπουλος) ... Άρης Δερμέζης
1958 Διακοπές στην Αίγινα (σεν.-σκ: Ανδρέας Λαμπρινός) ... Τζώνης
1958 Δύο αγάπες, δύο κόσμοι (σκ: Ηλίας Παρασκευάς) ... Κώστας Κοσμίδης
1959 Το παραστράτημα μιας αθώας (σκ: Κώστας Ανδρίτσος)
1958 Το τρελοκόριτσο (σκ: Δημήτρης Δαδήρας) ... Παπαδόπουλος
1959 Ταξίδι με τον έρωτα (σκ: Ανδρέας Λαμπρινός)
1959 Αντίο ζωή (σκ: Ορέστης Λάσκος) ... γιατρός Στέφανος Βρανάς
1959 Το αγοροκόριτσο (σκ: Ντίμης Δαδήρας) ... πατέρας
1960 Ερωτικά παιχνίδια (σκ: Γιώργος Θεοδοσιάδης) ... Μάνος
1960 Τυφλός άγγελος (σκ: Ερρίκος Θαλασσινός)
1960 Είμαι αθώος (σκ: Ντίνος Κατσουρίδης) ... Συντ/ρχης Πικάρ
1960 Δον Ζουάν για κλάματα (Το μωρό μου) (σκ: Ντίμης Δαδήρας) ... Αλέξης Δεπάστας
1960 Κρουαζιερα στη Ροδο (σεν.-σκ.: Γιάννης Δαλιανίδης) ... Πέτρος Ράμπος
1961 Η Αλίκη στο ναυτικό (Αλέκος Σακελλάριος) ... πλοίαρχος, πολ. ναυτικού
1961 Λάθος στον έρωτα (σκ: Χρήστος Κυριακόπουλος) ... Αντώνης Μίχαλος
1961 Η Λίζα και η άλλη (σκ: Ντίνος Δημόπουλος) ... Μικές Γαβρήλογλου
1962 Κατηγορούμενος ο έρως (σκ: Γκρεγκ Τάλλας) ... Αχιλλέας
1963 Χτυποκάρδια στο θρανίο (σκ: Αλέκος Σακελλάριος) ... Λάμπρος Πετροβασίλης
1963 Αυτό το κάτι άλλο (σκ: Γιώργος Λαζαρίδης) ... Λάζαρος Πεναρής
1963 Ο μπαμπάς μου κι εγώ (σκ: Ερρίκος Θαλασσινός) ... Λέων Μαυρογιάννης
1963 Ο κύριος πτέραρχος (σκ: Ντίνος Κατσουρίδης) ... πτέραρχος Παπαοικονόμου
1963 Μικροί και μεγάλοι εν δράσει (σκ. Ορέστης Λάσκος) ... Αντώνης Ζορμπάς
1964 Ο εαυτούλης μου (σκ: Ορέστης Λάσκος) ... Γιάγκος Αγγελής
1964 Η βίλα των οργίων (σκ: Ντίνος Δημόπουλος & Φίνος Φιλμ) ... Χάρης Ζάβαλος
1964 Η χαρτοπαίχτρα (σκ: Γιάννης Δαλιανίδης) ... Ανδρέας Οικονομίδης
1964 Θα σε κάνω βασίλισσα σεν.-σκ: Αλέκος Σακελλάριος) ... Πιτ Παπαθεοφιλόπουλος
1965 Υιέ μου υιέ μου (σκ: Γρηγόρης Γρηγορίου)... Αντώνης Χατζηλουκάς
1965 Υπάρχει και φιλότιμο (σεν.-σκ: Αλέκος Σακελλάριος) ... Ανδρέας Μαυρογυαλούρος
1965 Επιστροφή (σκ: Ερρίκος Ανδρέου) ... θείος Πέτρος
1966 Να ζη κανείς ή να μη ζη; (σκ: Ορέστης Λάσκος) ... Γιώργος Αλεξίου
1966 Η γυναίκα μου τρελάθηκε (σκ: Δημήτρης Νικολαΐδης) ... Μάνος
1966 Η κόρη μου η σοσιαλίστρια (σκ: Αλέκος Σακελλάριος) Αντώνης Δέλβης
1966 Τζένη-Τζένη (σκ: Ντίνος Δημόπουλος) ... Μίλτος Κασσανδρής
1967 Ο γεροντοκόρος (σκ: Ορέστης Λάσκος) ... Θανάσης Μπαρούτσος
1967 Ο στρίγγλος που έγινε αρνάκι (σεν.-σκ: Αλέκος Σακελλάριος) ... Λεωνίδας Πετρόχειλος
1967 Βίβα Ρένα (σκ: Κώστας Καραγιάννης) ... Λάμπρος Φωκάς
1967 Ο σπαγγοραμμένος (σκ: Κώστας Καραγιάννης) ... Λάμπρος Σκουντρής
1967 Πατέρα κάτσε φρόνιμα (σκ: Κώστας Καραγιάννης) ... Αντώνης Παπασταφίδας
1967 Κάτι κουρασμένα παλικάρια (σκ: Ντίνος Δημόπυλος) ... Ντίνος Διαμαντίδης
1967 Αν όλες οι γυναίκες του κόσμου (σκ: Νέστορας Μάτσας) ... Αγγελής
1968 Ο Ρωμιός έχει φιλότιμο (σεν.-σκ: Αλέκος Σακελλάριος) ... Τηλέμαχος Καραντάρης
1968 Ο τρελός τα 'χει 400 (σκ: Κωστας Καραγιαννης) ... Λάμπρος Λαμπρέτας
1968 Καπετάν φάντης μπαστούνι (σεν.-σκ: Αλέκος Σακελλάριος) ... καπετάν Ανδρέας
1969 Ο μπλοφατζής (σκ: Βασίλης Γεωργιάδης) ... Παρασκευάς Καρατζόβαγλου / Τζον Χάλαρης
1969 Ο τζαναμπέτης (σκ: Κώστας Καραγιάννης) ... Νεόφυτος Φωτεινός
1969 Ησαΐα, μη χορεύεις (σκ: Κώστας Καραγιάννης) ... Ησαΐας Στεφανάκης
1970 Κρίμα το μπόι σου (σκ: Κώστας Καραγιάννης) ... Μάριος Δεληπέτρου
1970 Ένας τρελλός γλεντζές (σκ: Κώστας Καραγιάννης) ... Πάνος Πάμπανος / Τίκος
1971 Της ζήλειας τα καμώματα (σκ: Ορέστης Λάσκος) ... Παύλος Κουντουράτος
1971 Πίσω μου σ' έχω σατανά (σκ: Ντίνος Δημόπουλος) ... Παύλος Κουντουράς
1971 Ο τρελοπενηντάρης (σεν. Κώστας Πρετεντέρης-σκ.: Κώστας Καραγιάννης) ... Ανδρέας Τεπενδρής
1972 Τι 30, τι 40, τι 50 (σκ: Κώστας Καραγιάννης) ... Ζάχος Φωκιανός
1972 Ο φαφλατάς (σκ: Κώστας Καραγιάννης) ... Δημοσθένης Λαμπρούκος / λόρδος Κάλαχαν
1972 Ο άνθρωπος που γύρισε από τη ζέστη (σκ: Κώστας Καραγιάννης) ... Λουκάς Μπόμπολας
1972 Ο άνθρωπος που έσπαγε πλάκα (σκ: Κώστας Καραγιάννης) ... Λάζαρος Χατζηφλόκας
1973 Ο φαντασμένος ... (σκ: Ντίνος Δημόπουλος) ... Μάκης Καρασίνης
1980 Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ (σκ: Κώστας Καραγιάννης) ... Λάμπρος Κομνηνός
http://el.wikipedia.org/wiki/Λάμπρος_Κωνσταντάρας

\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\