ΜΠΗΚΕ Ο ΜΑΗΣ, του ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ

ΜΠΗΚΕ Ο ΜΑΗΣ, του ΚΩΣΤΗ ΠΑΛΑΜΑ

“Και τώρα μπήκε ο Μάης ο μήνας μπήκε
με την Πρωτομαγιά του,
τη χαροκόπα θυγατέρα,
και να στ’ απλόχωρο λιβάδι,
στ’ ολόχλωρο, στ’ ολανθισμένο,
μεθάει και σκούζει και φρενιάζει
της γυφτουριάς το πανηγύρι,
το πανηγύρι της Κακάβας.

Κ’ η ρεματιά που το χωρίζει
το ένα τ’ απλόχωρο λιβάδι
σε δυο αδερφάκια λιβαδάκια,
βλέπει απ’ το μια της άκρη, βλέπει
κι από την άκρη της την άλλη,
σε μια τριγύρω νερομάννα,
γιορτή παράξενη μεγάλη
το χρόνο μια φορά,
στο έμπα του Μάη του μήνα,
στ’ άνθια του Μάη και τη χαρά.”

(Κ. Παλαμάς, «Το πανηγύρι της Κακάβας»
από το «Δωδεκάλογο του γύφτου»)

"Κορμός σοκολάτας με ινδοκαρυδο"

"Κορμός σοκολάτας με ινδοκαρυδο"
Υλικά:
1 ζαχαρούχο γάλα 397 γρ.,
3 κ.σ.κακάο,
3 κ.σ.ζάχαρη άχνη,
2 κ.σ. κονιάκ,
10 μπισκότα Μιράντα Παπαδοπουλου,
1 κ.σ. βούτυρο,
ινδοκαρυδο για επικάλυψη.

Εκτέλεση:
Βάζουμε σε κατσαρολάκι το ζαχαρούχο γάλα,το κακάο και το βούτυρο
και ανακατεύουμε για 10' περίπου σε χαμηλή φωτιά μέχρι να γίνει
ομοιόμορφο μίγμα και να ξεκολλάει από τον πάτο.Αδειάζουμε σε
μπολ και στη συνέχεια ρίχνουμε θρυμματισμενα τα μπισκότα,την
άχνη και το κονιάκ και ανακατεύουμε έως ότου αναμιχθουν όλα
καλά.Αφήνουμε για 20' σε θερμοκρασία δωματίου να κρυώσει.
Κατόπιν αδειάζουμε το μίγμα σε αντικολλητικο χαρτί και ρολαρουμε
μέχρι να γίνει μασουρι.Βάζουμε το πακετάκι μας στο ψυγείο να
παγώσει για 2 ώρες τουλάχιστον.Τέλος πασπαλίζουμε με το ινδοκαρυδο
όλες τις μεριές.
Καλή επιτυχία!:)
Η συνταγη απο την φιλη Jenny Sgardeli!!!!

Γιούχτας - Το μυθικό βουνό της Κρήτης

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/05/gioyxtas-to-mythiko-vouno-ths-krhths.html

Γιούχτας - Το μυθικό βουνό της Κρήτης

Το βουνό Γιούχτας είναι ένα σημείο ορόσημο 15 χιλιόμετρα στη νότια πλευρά της πόλη του Ηράκλειου. Έχει υψόμετρο 811 μέτρα και σημαντικό ρόλο στην περιοχή, καθώς το ανθρωπόμορφο σχήμα του έχει δημιουργήσει μύθους για τον ρόλο του βουνού από την Μινωική εποχή.
Ο Γιούχτας έπαιζε σημαντικό ρόλο στην Μινωική ναυσιπλοΐα καθώς είναι το πρώτο βουνό που φαινόταν για όσους ερχόταν στην Κνωσσό. Στον Γιούχτα υπάρχει συνεχής παρουσία του ανθρώπου από την Νεολιθική εποχή. Στην Μινωική περίοδο υπήρξε ιερό βουνό και έχουν ανακαλυφθεί αξιόλογοι αρχαιολογικοί χώροι με ανεκτίμητης αξίας ευρήματα, όπως τα ανεμόσπηλια, το ιερό κορυφής, το χωστό νερό, και ο στραβομύτης.
Στην κορυφή του είχε οικοδομηθεί αρχαίος ιερός οίκος 8Χ5μ. με περίβολο που είχε κυκλώπειο τείχος, μέσα στο ιερό του οποίου ανακαλύφθηκαν λατρευτικά είδωλα ανδρών και γυναικών και αναθηματικά μέλη.
Στη βόρεια πλευρά του Γιούχτα, στη θέση Ανεμόσπηλια, ανασκάφηκε μινωϊκό ιερό που καταστράφηκε από σεισμό, μέσα στο οποίο βρέθηκαν τέσσερις ανθρώπινοι σκελετοί, από τους οποίους ο ένας σε ειδική θέση και στάση.
Κατά την μυθολογία εδώ βρισκόταν ο τάφος του Δία. Το γεγονός αυτό ενισχύεται από την κορυφογραμμή του που θυμίζει έντονα ανθρώπινο πρόσωπο, αν το κοιτάξεις από βορειοδυτικά. Το “πρόσωπο” είναι ξαπλωμένο και κοιτάζει τον κρητικό ουρανό.
Το όνομα του βουνού ήταν “Ιυττός” (Κνωσσία Δίκτη) στην αρχαιότητα. Το όνομα Γιούχτας αποτελεί παραφθορά του Λατινικού Γιούπιτερ που σημαίνει Δίας ακόμα όμως και το Ιυττός μπορεί με παράφραση να γίνει Γιούχτας (Ιυττός,Ιυκτός,Γιούκτας).
Η πίστη των Μινωιτών για την θεά της φυσικής ευφορίας που πέθαινε και αναγεννιόταν κάθε χρόνο συνεχίστηκε επηρεασμένη από την αρχαία Ελλάδα με την γέννηση του Δία στο νησί και μετά με την μεταφορά της Ευρώπης. Εδώ μετά την αρπαγή της γέννησε τους δυο γιους του Δία, τον Μίνωα και το Ροδάμανθο τους βασιλιάδες της Κρήτης.
Οι Κρητικοί αντίθετα από τους υπόλοιπους Έλληνες πίστευαν ότι ο Δίας δεν είναι αθάνατος αλλά πεθαίνει κι ανασταίνεται κάθε χρόνο συμβολίζοντας την δύναμη της φύσης που αναγεννιέται κάθε άνοιξη.
Ο Γιούχτας ήταν ιερό βουνό και ένα από τα σημαντικότερα ιερά κορυφής του μινωικού πολιτισμού. Εκεί βρέθηκε ναός 3700 ετών και 4 βωμοί ήταν κάτι σαν η ακρόπολη της Κνωσού.
Ο Γιούχτας λοιπόν ένα μυθικό ανθρωπόμορφο βουνό που συμβολίζει τον τάφο του Δία, τον πατέρα θεών...
Πηγή ellinikoarxeio.com

ΠΗΓΗ

ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΤΣΙΑΣ-ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ - ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ

ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΤΣΙΑΣ-ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ - ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ --

 by KronosAgrinio

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη & Μανώλης Μητσιάς ( Ντουέτο )

Παράξενη πρωτομαγιά
μ' αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνια
ηρθ' ο καιρός του "έχε γεια"
τι να την κάνεις πια την περηφάνια.

Στα δυο σου μάτια τα χρυσαφιά
σκοτάδι πέφτει και συννεφιά
ποιες μπόρες φέρνεις και ποιες βροχές
σε κουρασμένες νεκρές ψυχές
σε κουρασμένες νεκρές ψυχές.

Παράξενη πρωτομαγιά
ο ήλιος καίει το πέλαγο στη δύση
μα της καρδιάς την πυρκαγιά
πού θα βρεθεί ποτάμι να την σβήσει.

Στα δυο σου μάτια τα χρυσαφιά
σκοτάδι πέφτει και συννεφιά
ποιες μπόρες φέρνεις και ποιες βροχές
σε κουρασμένες νεκρές ψυχές
σε κουρασμένες νεκρές ψυχές.

Παράξενη πρωτομαγιά
μ' αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνια
ηρθ' ο καιρός του "έχε γεια"
τι να την κάνεις πια την περηφάνια.

Παράξενη πρωτομαγιά, παράξενη πρωτομαγιά.

Μνήμες της Ματωμένης Πρωτομαγιάς στην Καισαριανή

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/05/mnhmes-ths-matwmenhs-prwtomagias-sthn-kaisarianh.html

Μνήμες της Ματωμένης Πρωτομαγιάς στην Καισαριανή

Συμπληρώνονται 69 χρόνια από την εκτέλεση των 200 αγωνιστών της εθνικής αντίστασης
Ο Ν.Μαριακάκης πριν την εκτέλεση: «Καλύτερα να πεθάνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά παρά να ζει σκλάβος»
Πρωτομαγιά 1944 - Πρωτομαγιά 2013: Εξήντα εννέα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την ηρωική θυσία των 200 πατριωτών στην Καισαριανή μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα των ναζί. Οι «200», πρώην κρατούμενοι-εξόριστοι επί δικτατορίας Μεταξά στην Ακροναυπλία, την Ανάφη, τον Αϊ-Στράτη κ.ά., εκτελέστηκαν ως αντίποινα για το θάνατο ενός Γερμανού στρατηγού και τριών συνοδών του αξιωματικών στους Μολάους της Λακωνίας, στις 27 Απριλίου του 1944.
Δέκα φορτηγά χρειάστηκαν για να μεταφέρουν τους «200» από το Χαϊδάρι, όπου κρατούνταν, στην Καισαριανή. Και ο δρόμος γέμισε σημειώματα, στη μάνα, στον πατέρα, στα αδέλφια, στους αγαπημένους, στους συναγωνιστές, παρακαταθήκη για αυτούς που έμεναν πίσω να συνεχίσουν την πάλη για την ελευθερία.
«Καλύτερα να πεθάνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά παρά να ζει σκλάβος» έγραψε στην πορεία του προς το θάνατο ο Νίκος Μαριακάκης, γεωπόνος από τα Χανιά. Αξέχαστο το «όχι» του Ναπολέοντα Σουκατζίδη στην προσφορά των ναζί να του χαρίσουν τη ζωή, επειδή γνώριζε πέντε γλώσσες και τους ήταν χρήσιμος ως διερμηνέας. Είπε ότι θα δεχόταν να ζήσει μόνο εάν δεν πήγαινε άλλος στο εκτελεστικό απόσπασμα στη θέση του.
Ανά είκοσι άτομα γινόταν οι εκτελέσεις και όσοι έζησαν από κοντά εκείνες τις στιγμές θυμούνται ότι το χώμα δεν προλάβαινε να ρουφήξει το αίμα. Πλήθος κόσμου έτρεξε να δει εάν βρισκόταν κάποιος δικός τους στα φορτηγά που επέστρεφαν γεμάτα πτώματα. Την ημέρα εκείνη γράφτηκε μία από τις πλέον αιματοβαμμένες σελίδες της αντίστασης κατά του κατακτητή στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

ΠΗΓΗ

Μάιος

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

► Μάιος
Ο Μάιος λέγεται και Μάης, Κερασάρης (γιατί βγαίνουν τα κεράσια), Πράσινος (γιατί πρασινίζει ο τόπος), Πενταδείλινος (γιατί μεγαλώνει η μέρα), Λούλουδος (γιατί ανθίζουν τα λουλούδια).
Προέρχεται από τη maja (μαία), τη μάνα της Γης, που τρέφει τον άνθρωπο και την Κυβέλη, που ανάθρεψε τον Ερμή.

Πρωτομαγιά, Ανθεστήρια ή «αρχαιότερα Διονύσια»

Η μέρα συμβολίζει την τελική νίκη της άνοιξης πάνω στο χειμώνα και γι' αυτό επιλέχτηκε ως εργατική γιορτή και μέρα μνήμης των κοινωνικών αγώνων.

Στα Ανθεστήρια αναταινόταν ο «σκοτωμένος» Ευάνθης -επίθετο του Διονύσου-
που απ' το χυμένο αίμα του φύτρωσε η άμπελος.

Ο Μάιος είναι ο 5ος μήνας του χρόνου, που αντιστοιχεί με τον αρχαίο μήνα Θαργηλιώνα, και τον εόρταζαν με τα περίφημα Ανθεοφόρια, και αφιερωμένος στη θεά της γεωργίας Δήμητρας και της κόρης της Περσεφόνης, που τον μήνα αυτόν βγαίνει από τον Άδη κι έρχεται στη γη. Μα και στην αρχαία Ρώμη, γίνονταν γιορτές που τις έλεγαν "ροσύλλια". Την γιορτή αυτή την κράτησαν και οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες.

Σε πολλά μέρη της Ελλάδας, γιορτάζουν και σήμερα τα "ροσσύλια" όχι το Μάη αλλά το Σάββατο της Πεντηκοστής που είναι γιορτή πένθους. Την ημέρα αυτή στολίζουν τους τάφους των πεθαμένων συγγενών τους.

Όταν οι Ρωμαίοι κατάκτησαν την Ελλάδα, η γιορτή της Πρωτομαγιάς, δεν έπαψε να υπάρχει αλλά πλουτίστηκε γιατί πίστευαν και οι δύο λαοί, ότι τα λουλούδια αντιπροσωπεύουν την ομορφιά των θεών και φέρνουν δύναμη, δόξα, ευτυχία και υγεία.

Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς έχει να κάνει με την ανθρώπινη χαρά
για την άνοιξη, τη βλάστηση. Απότοκο των δοξασιών αυτών είναι
το μαγιάτικο στεφάνι στην πόρτα των σπιτιών από διάφορα άνθη και καρπούς.

Την πρώτη μέρα του Μάη, αναζητούμε στη Φύση την ομορφιά και τη δροσιά της Άνοιξης. Κόβουμε λουλούδια από τους αγρούς για να πλέξουμε πολύχρωμα στεφάνια που θα κρεμάσουμε στη συνέχεια στις πόρτες των σπιτιών.

Το έθιμο της Πρωτομαγιάς να στολίζουμε τις πόρτες των σπιτιών με στεφάνια λουλουδιών έρχεται από τα πολύ παλιά χρόνια και τότε συμβόλιζε την υποδοχή της δύναμης της φύσης στο σπιτικό.

Στα μέρη της Μικράς Ασίας σε κάθε στεφάνι έβαζαν, εκτός από λουλούδια,
ένα σκόρδο για τη βασκανία, ένα αγκάθι για τον εχθρό κι ένα στάχυ για την καλή σοδειά.

Το μαγιάτικο στεφάνι στόλιζε τις πόρτες των σπιτιών
ως του Αϊ - Γιαννιού του Θεριστή και τότε το καίγανε στις φωτιές του αγίου.

Το μαγιοστέφανο, φτιάχνεται από εφτά ειδών λουλούδια και έχει δύναμη μαγική-αποτροπιαστική. Σε κάθε στεφάνι βάζουν σκόρδο για τη βασκανία, αγκάθι για τον εχθρό, στάχυ για να φέρει ευφορία.

Για να πιάσουν οι ευχές που έκαναν οι νοικοκυρές παλιότερα, το μαγιάτικο στεφάνι έπρεπε να γίνεται από συγκεκριμένα λουλούδια:

Ανθισμένο σπίτι: Tραντάφυλλα, γαρούφαλα, βιόλες, πασκαλιές (λιλά), γεράνια.

Ευτυχία του σπιτιού: Kλωνάρια ανθισμένα από αγιόκλημα και από ελιά.

Γεμάτο σπίτι: Στάχια και λουλούδια του κάμπου, όπως μαργαρίτες, παπαρούνες.

Για τη γλωσσοφαγιά: Μια κουκκιά (φυτό) με τις ρίζες και τους καρπούς της.

Για την αγάπη των κοριτσιών του σπιτιού: Eνα κλωνάρι λιγαριά.

Για το μάτι: Eνα κεφάλι σκόρδο, κρεμασμένο στη μέση στο στεφάνι για να φαίνεται.


Στα Δωδεκάνησα, μαζεύουν ένα λουλούδι που το λένε "ανοιχτομάτη" και πιστεύουν πως όποιος το έχει είναι πάντα γερός και τυχερός.

Μια δοξασία σχετική με το Μάη αναφέρεται στο πρωινό νερό και
την πρωινή του δροσιά που έχει εξαγνιστική και ανανεωτική δύναμη.

Τον Μάιο τρώμε

Καλοκαιρινά πορτοκάλια (τύπος Βαλένσια), φράουλες, κεράσια,αρακά, αγκινάρες, κολοκύθια, παντζάρια, κρεμμύδια φρέσκα, ανοιξιάτικη πατάτα, βλήτα.

paidika.gr

Πρωτομαγιάτικα… όργια

http://mikros-romios.gr/2345/prwtomagia/

Πρωτομαγιάτικα… όργια με αρνιά, κρασιά και σκόρδα!

Νεαρά κορίτσια με καλαθάκια και στεφάνια στα Ανθεστήρια του 1938

του Ελευθερίου Γ. Σκιαδά.

Ακόμη και στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η Πρωτομαγιά εξακολουθούσε να είναι η γιορτή των καρπών. Μόλις έβγαιναν, μικρά και άγουρα, τα σύκα και τα καρύδια οι Αθηναίοι έκοβαν καρποφόρα κλωνιά και έπλεκαν στεφάνια για να τα κρεμάσουν στις πόρτες ή στα χαγιάτια τους. Και η πρώτη Μαρτίου γιορταζόταν ως εορτή της βλάστησης. Οι γιαγιάδες έπαιρναν λίγο γρασίδι, το έβρεχαν σε καθαρό νερό και το πρωί ξυπνούσαν τα εγγόνια τους, χτυπώντας τας με το βρεγμένο χορτάρι στο μέτωπο. Ο Απρίλης λεγόταν «Λουλουδάς», ενώ την ημέρα του Αγίου Γεωργίου οι γυναίκες έβγαιναν για να κόψουν χαμομήλι, καλή ευκαιρία για γενική έξοδο στις εξοχές της Αττικής και τους όμορφους κάμπους της. Πρώτα μάζευαν το χαμομήλι τους για τον χειμώνα –«το λουλουδάκι του Αη Γιωργιού»- και έπειτα γλεντούσαν με γενναίο φαγοπότι και βιολιά.

Υπαίθρια αγορά λουλουδιών στον Εθνικό Κήπο (1924-1925)

Το κατεξοχήν λουλούδι της Πρωτομαγιάς ήταν η αγριοπασχαλιά. Το ψηλό δένδρο με τα μωβ ανθάκια που φαίνονται σαν μικροσκοπικά άστρα. Στα περισσότερα μέρη της Ελλάδος το δένδρο αποκαλείται «Μάης». Αλλά οι Αθηναίοι το αποκαλούσαν «κομπολογού». Γιατί τα παιδιά από τους ώριμους καρπούς του έφτιαχναν κομπολόγια. Οι κηπουροί το αποκαλούσαν «σολωμό»!

«Η πρωτομαγιά», Λουκάς Γεραλής.

«Οργια με αρνία,
κρασία και σκόρδα»!
 

Στα πρώτα χρόνια του Οθωνα, η νεοσύστατη ελληνική κοινωνία προσάρμοζε πλέον τις γιορτές της στην «πολιτισμένη» πραγματικότητα. Ξένες καλλιτέχνιδες ήδη είχαν φτάσει στην Αθήνα και εκστασιασμένοι οι δημοσιογράφοι έγραφαν ότι «εις τους παριλισσίους κήπους ηκούετο μέχρι πρωίας ο γλυκύς βαρβιτισμός των καλλιτεχνίδων και το χάριεν άσμα της ξανθοπλοκάμου Αϊδέ»! Η εφημερίδα «ΦΗΜΗ» έσπευδε να ενημερώσει τους εκατοντάδες βαυαρούς που είχαν κατακλύσει την ελληνική πρωτεύουσα ότι «είναι έθιμα τινα τα οποία καθιερώθησαν ως νόμος εις την κοινωνίαν και ένα των εθίμων τούτων είναι και αι διασκεδάσεις της πρώτης Μαίου».
Ως προς τον αριθμό εκείνων που γιόρταζαν την πρωτομαγιά στις εξοχές της Αττικής και την ποιότητα της διασκέδασής τους πριν από 170 περίπου χρόνια, η ίδια εφημερίδα είναι ιδιαίτερα διαφωτιστική: «Διάφοροι οικογένειαι αξιοτίμων εμπόρων, συμβούλων και άλλων, συμποσούμεναι εις 80 περίπου άτομα εξήλθον να τελέσωσι τα όργια της πρωτομαίας με ικανά αρνία, κρασία, σκόρδα, άνθη κτλ. Και ευθύμησαν έως εσπέρας»!

 

Στα χρόνια του Ρομαντισμού
 

Επί Γεωργίου του Α’, την Πρωτομαγιά η πόλη άλλαζε κυριολεκτικά όψη. Στα στόματα των περισσοτέρων έρχονταν οι στίχοι του Αχιλλέα Παράσχου:
«Δρέψατε πάλιν ερασταί ευδαίμονες ναρκίσσους
Εις του Μαΐου τους φαιδρούς κ’ ευώδεις παραδείσους»
Και οι παριλίσσιοι κήποι, τα Πατήσια και οι άλλες γειτονικές εξοχές δέχονταν πραγματική την πραγματική έφοδο των Αθηναίων αστών. Ο κρότος των αμαξών και οι λουλουδοκλοπές κρατούσαν στο πόδι σχεδόν όλους τους κατοίκους της πρωτεύουσας. Εξάλλου, τα περιβόλια είχαν τη γιορτινή τους. Ονομαστά περιβόλια –με θαυμάσια φυτά και σπάνια άνθη- υπήρχαν στο βάθος της σημερινής οδού Ρηγγίλης, παραπλεύρως του Ζαππείου, στα Πατήσια, στα Σεπόλια κ.α. Εννοείται ότι τα ομορφότερα ήταν στα Σεπόλια και στον Κολωνό, ενώ «Βασιλικό Περιβόλι» αποκαλείτο ο Βοτανικός Κήπος στην Ιερά Οδό.

 

Όλοι πήγαιναν στις εξοχές. Οι πλούσιοι καροτσάδα και οι φτωχοί με τα πόδια. Η οδός Πατησίων από τις πέντε το απόγευμα μέχρι το πρωί της επομένης πλημμύριζε από χιλιάδες ανθρώπους. Στα περιβόλια έτρωγαν, έπιναν και «έπιαναν τον Μάη». Αρνί ψητό, αυγά, σκορδαλιά, ντολμαδάκια με κληματόφυλλα, γιαούρτι σακουλίσιο. Κρασί ρετσινάτο από την Κούλουρη, «κεχριμπάρι», όπως το αποκαλούσαν οι μπεκρήδες της εποχής. Το ύψος του Αγίου Λουκά πωλούνταν στεφάνια με άνθη. Πενήντα λεπτά ο «Μάης», ένα στεφάνι καμωμένο από τριαντάφυλλα, πασχαλιές, ασπιρέες, λιμπούνα και άλλα ακόμη άνθη.

«Τα τρία παιδιά», Περικλής Πανταζής.

Οι «ΧΑΒΙΑΡΟΧΑΝΙΤΕΣ»
 

Δεν ήταν βεβαίως όλα «ανθηρά» και εκείνη την εποχή. Υπήρχαν φωνές που αντιδρούσαν στην εισαγωγή του δυτικού τρόπου ζωής και στους πλούσιους ομογενείς-χρηματιστές, τους οποίους αποκαλούσαν «Χαβιαροχανίτες». Εκπρόσωπός αυτής της κατηγορίας ήταν ο Π. Πηγαδιώτης, ο οποίος έγραφε (1884) στον «ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ» του:
«Αχ Μάη δώσε θάρρος και εις τους λωποδύτες
να κάνουν μια δουλειά,
να πιάσουνε με βρόγχο τους Χαβιαροχανίτες
εκείνα τα σκυλιά
που ήρθανε και κάμαν λημέρι στην Αθήνα
και έτσι να γλυτώσει κάθε φτωχός την πείνα.

Και με αυτούς ας πνίξουν σ’ αυτές σου τις ημέρες
εκείνα τα θεριά
που λέγονται πως είναι του έθνους μας πατέρες
αλλ’ είναι …κλεφτουριά.
Αρπάζουν το Ταμείον, του βλάκα τον ιδρώτα,
κι αν ο φτωχός πεινάει, αυτοί ζωή και κότα».

Κορίτσι με στεφάνι, Αριστείδης Οικονόμος.

Ο Γ. Σουρής και ο «ΡΩΜΗΟΣ» του
Το πανηγύρι ξεκινούσε από την παραμονή της Πρωτομαγιάς. Ο κόσμος γλεντούσε μέχρι τα ξημερώματα πίνοντας και απολαμβάνοντας τις ευωδιές των λουλουδιών. Αξιομνημόνευτη λαϊκή παράδοση ήταν η ευρεία κατανάλωση σκόρδων τον μήνα Μάϊο. Τους ανθοπόλεμους και το κλίμα που επικρατούσε στις εξοχές κατέγραφε με το πενάκι του ο Γεώργιος Σουρής στον «ΡΩΜΗΟ» του:
 

«Έλα ράνε με με φούλια
να σε ράνω με μαρούλια.
Δεύτε ράνε δι’ ανθέων
την φυλήν των… ημιθέων.
Ανθεστήρια μεγάλα,
νέα δάφνη και μυρσίνη,
και στον Μάϊον καββάλα
παρελαύν’ η Ρωμηοσύνη»
 

Όσοι πήγαιναν στα Πατήσια και την Κολοκυνθού αγόραζαν ένα στεφάνι και το κρεμούσαν στο φανάρι του αμαξιού ή το κρατούσαν στα χέρια όταν γύριζαν στην πόλη. Το κρεμούσαν στην εξώπορτα για να το ξεκρεμάσουν στις 23 Ιουνίου, εορτή του Αη Γιάννη του Κλήδονα, οπότε και ριχνόταν στη φωτιά για να περάσουν από πάνω μικροί και μεγάλοι. Εκεί, εκτός από τον Μάη καίγονταν παλιά καλάθια, ξύλα και οτιδήποτε δυνάμωνε τη φωτιά.

Ο εξώασκος της ροδακινιάς

http://epistrofi-sti-fysi.blogspot.gr/2013/04/blog-post_5444.html

Ο εξώασκος της ροδακινιάς και η καταπολέμηση του

Ροδακινιά, Νεκταρινιά, Aμυγδαλιά: Taphrina deformans συν. Exoascus deformans

Δαμασκηνιά: Taphrina pruni

Βερικοκιά: Taphrina wiesneri, Taphrina armeniacae

Οι ασθένειες αυτές είναι γνωστές και ως «καρουλιάσματα φύλλων», λόγω της χαρακτηριστικής παραμόρφωσης που υφίσταται το φύλλωμα των προσβεβλημένων δέντρων. Αποτέλεσμα της προσβολής είναι η εξασθένηση των δέντρων, τα οποία γίνονται ευαίσθητα σε προσβολές ή άλλους εχθρούς και η μειωμένη παραγωγή.
Οι μύκητες που τους προκαλούν ανήκουν σήμερα στο γένος Taphrina, που παλαιότερα λεγόταν Exoascus (εξού και το όνομα της ασθένειας) γιατί σχηματίζει ασκούς σε γόνιμο στρώμα και όχι σε ειδικές καρποφορίες.

Συμπτώματα

Στη ροδακινιά - νεκταρινιά ο εξώασκος αποτελεί ιδιαίτερα σοβαρή και συχνή ασθένεια για τη χώρα μας. Προσβάλλονται τα πράσινα μέρη του δέντρου, κυρίως τα φύλλα, δευτερευόντως τους καρπούς και σπανίως τα άνθη και τους βλαστούς.

Στα φύλλα τα συμπτώματα εμφανίζονται νωρίς την άνοιξη, μόλις εκπτυχθούν από τους οφθαλμούς. Τα προσβεβλημένα φύλλα παρουσιάζουν ανώμαλη πάχυνση, κατσαρώνουν, παραμορφώνονται, παίρνοντας ένα χαρακτηριστικό κίτρινο χρώμα (χλωρωτικό και αργότερα μεταχρωματίζεται σε κόκκινο ή με ιώδεις αποχρώσεις, που το κάνει εξαιρετικά ευδιάκριτο από μακριά. Οι διογκωμένες περιοχές έχουν γκρίζα-αλευρώδη ή βελούδινη όψη, λόγω των καρποφοριών του παθογόνου. Τελικά προς το τέλος της άνοιξης (τέλος Απριλίου - αρχές Μαΐου )γίνονται κιτρινοκαστανά,καστανά, μαραίνονται και πέφτουν.Η πτώση των φύλλων εξαρτάται κατά κύριο λόγο από τις συνθήκες που προηγήθηκαν. Έτσι ξερός και ζεστός καιρός επιταχύνει τη φυλλόπτωση που συνήθως συμβαίνει τέλη Ιουνίου- αρχές Ιουλίου.

Εκτεταμένη προσβολή προκαλεί εκτεταμένη φυλλόπτωση, που οδηγεί σε έκπτυξη νέας βλάστησης από τους κοιμώμενους οφθαλμούς, που βεβαίως δεν προσβάλλονται από την ασθένεια αλλά προκαλεί εξασθένηση του δέντρου.

Τα άνθη πέφτουν όταν προσβληθούν συνήθως πριν αναπτύξουν συμπτώματα, αλλά αν τύχει και παραμείνουν παρουσιάζουν παραμόρφωση και ποικιλόχρωση. 

Οι βλαστοί παρουσιάζουν νανισμό, αποκτούν κιτρινο-πράσινο ανοιχτό χρώμα, διογκώνονται και παραμορφώνονται.

Οι μικροί καρποί προσβάλλονται πιο σπάνια και παρουσιάζουν κιτρινοπράσινες ή κόκκινες διογκώσεις. Εάν προσβληθούν μικροί πέφτουν πρόωρα, ενώ στους μεγαλύτερους μειώνεται η εμπορική αξία. 

Η συνέχεια στο σύνδεσμο πηγή

Σαλάτα με μελιτζάνες

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +- 

Από ένθετο του ΖΑΠΙΝΓΚ

Πολίτικα νηστίσιμα

από την Μίμα Καρβούνη

 

Παράξενη πρωτομαγιά

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.·

Παράξενη πρωτομαγιά

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη & Μανώλης Μητσιάς Παράξενη πρωτομαγιά μ' αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνια ηρθ' ...

youtube.com

Παράξενη πρωτομαγιά μ' αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνια ηρθ' ο καιρός του "έχε γεια" τι να την κάνεις πια την περηφάνια.

Στα δυο σου μάτια τα χρυσαφιά σκοτάδι πέφτει και συννεφιά ποιες μπόρες φέρνεις και ποιες βροχές σε κουρασμένες νεκρές ψυχές σε κουρασμένες νεκρές ψυχές. 

 Παράξενη πρωτομαγιά ο ήλιος καίει το πέλαγο στη δύση μα της καρδιάς την πυρκαγιά πού θα βρεθεί ποτάμι να την σβήσει. 

Στα δυο σου μάτια τα χρυσαφιά σκοτάδι πέφτει και συννεφιά ποιες μπόρες φέρνεις και ποιες βροχές σε κουρασμένες νεκρές ψυχές σε κουρασμένες νεκρές ψυχές. 

Παράξενη πρωτομαγιά μ' αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνια ηρθ' ο καιρός του "έχε γεια" τι να την κάνεις πια την περηφάνια. Παράξενη πρωτομαγιά, παράξενη πρωτομαγιά.