Αύριο στη μάχη να με σκεφτείς – Χαβιέ Μαρίας

http://www.culturenow.gr/21248/book-review-ayrio-sth-maxh-na-me-skefteis-xavie-marias

Book review: Αύριο στη μάχη να με σκεφτείς – Χαβιέ Μαρίας

Γραμμένο το 1967 και βραβευμένο με το βραβείο PremioRomuloGallegosto 1995, το βιβλίο αυτό του Χαβιέρ Μαρίας είναι ένα από τα πιο αξιόλογα βιβλία των τελευταίων ετών.

Από την Τέσυ Μπάιλα

Το μυθιστόρημα αρχίζει με μια τόσο απλή ταυτόχρονα έντονη σκηνή που σίγουρα δύσκολα θα το αφήσει κανείς από τα χέρια του. Η τεχνική δεξιοτεχνία του συγγραφέα είναι πρόδηλη από τις πρώτες κιόλας σελίδες του βιβλίου και ο ώριμος, στιβαρός, εξαιρετικά μακροπερίοδος λόγος πετυχαίνουν να δώσουν την απαιτούμενη βαρύτητα στο έργο. Ο Μαρίας στέκεται με τεράστια οξυδέρκεια σε κάθε λεπταίσθητη λεπτομέρεια της ιστορίας και στοχαστικά αποτυπώνει τις προσωπικές του θέσεις αποκαλύπτοντας κάθε φόβο του, κάθε εμμονή του, κάθε σκέψη του. Κι ενώ η ροή της αφήγησης μοιάζει ακατάπαυστη, στο βάθος πρόκειται για μια αφηγηματική τεχνική που ενώ θαρρεί κανείς ότι φλυαρεί εντούτοις γεμίζει τον αναγνώστη με ενδελεχείς περιγραφές σκέψεων, συναισθημάτων και εικόνων.

Ένα παράνομο ραντεβού εξελίσσεται σε τραγωδία καθώς ο Βίκτορ, ο κεντρικός χαρακτήρας του έργου, βρίσκεται στο σπίτι της Μάρτας Τέγιεθ, μιας γυναίκας που πιστεύει ότι εκείνη τη νύχτα θα γίνει ερωμένη του, μια και ο άντρας της λείπει σε επαγγελματικό ταξίδι στο Λονδίνο κι εκείνη τον έχει καλέσει στο σπίτι της. Το δείπνο τελειώνει, ο μικρός γιος της Μάρτας βρίσκεται επιτέλους στο κρεβάτι του και ο Βίκτορ με τη Μάρτα μεταφέρονται στο κρεβάτι της όπου αρχίζουν τις ερωτικές περιπτύξεις. Μια ξαφνική αδιαθεσία της γυναίκας διακόπτει τις τρυφερές στιγμές. Λίγο αργότερα ο Βίκτορ θα αντιληφθεί ότι η γυναίκα που βρίσκεται στο κρεβάτι δίπλα του έχει πεθάνει κι ένας ανελέητος δισταγμός κυριεύει τον Βίκτορ. Μόνος με ένα παιδί που κοιμάται στο διπλανό δωμάστιο και μια πεθαμένη γυναίκα στο κρεβάτι, τα ίχνη του παντού μέσα στο σπίτι κι αυτός ένας υποψήφιος εραστής που κινδυνεύει παραμένοντας κάθε λεπτό μέσα στο άγνωστο σπίτι. Αποφασίζει να φύγει εγκαταλείποντας το παιδί και σβήνοντας τα ιχνη του.

"Κανείς δεν σκέφτεται ποτέ πως μπορεί να βρεθεί με μια πεθαμένη στην αγκαλιά του και πως δεν θα ξαναδεί το πρόσωπο του οποίου το όνομα θυμάται"

Με αυτή τη φράση κλειδί αρχίζει το μυθιστόρημά του ο Μαρίας και ταυτόχρονα προϊδεάζει τον αναγνώστη για το μέγεθος της συγγραφικής συγκρότησης που θα έχει το βιβλίο του. Ο συγγραφέας βρίσκει την ευκαιρία να στροβιλιστεί σε έναν κυκεώνα σκέψεων, καθώς μας εξιστορεί όλα όσα επακολούθησαν από εκείνη τη νύχτα και παράλληλα να φιλοσοφήσει γύρω από τις σχέσεις των ανθρώπων, τις ενοχές τους, τα πάθη και τα λάθη τους, τη σημασία της απώλειας και του θανάτου, τη σχέση αλήθειας και ψέματος σε κάθε μας πράξη. Ο Βίκτορ συνταράζεται από το γεγονός. Μοιάζει με ντοστογιεφκικό ήρωα που επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος για να μάθει και να γνωριστεί με όσα και όσους σχετίζονται με τη Μάρτα.

Ο Βίκτορ και η Μάρτα από τη μια κι από την άλλη ο Βίκτορ και η Θέλια η κατά έντεκα χρόνια μικρότερη πρώην γυναίκα του, την οποία αναζητά απεγνωσμένα για να βρεθεί ξανά στην αγκαλιά της έστω κι αν σε τίποτα δεν θυμίζει αυτή η αγκαλιά όλα όσα υπήρξε η Θέλια στη ζωή του. Μορφές γυναικείες που γίνονται η αφορμή για μια προσωπική αναζήτηση ενός πολύ μοναχικού ήρωα. Τα γεγονότα τον στοιχειώνουν με τη γοητεία τους και ο Μαρίας υπογράφει ένα κείμενο εξαιρετικής λογοτεχνικής αξίας ψυχογραφώντας τον εκλεπτυσμένο αλλά εσωστρεφές Βίκτορ και δείχνοντας ότι κάποια πράγματα μπορούν να ανασυνθέσουν το μέγιστο συναίσθημα της απώλειας ακριβώς όταν αποκλιμακώνονται. Όλα όσα φτάνουν λίγο πριν την ολοκλήρωσή τους αλλά ποτέ δεν ολοκληρώνονται, αφήνοντας μια γλυκόπικρη γεύση στους πρωταγωνιστές τους. Η αγωνία των προθέσεων, ο μαγνητισμός των κινήτρων, η απόκρυψη των πράξεων, η απιστία, η απάρνηση όλων όσων πέρασαν από τη ζωή μας και κάποτε αγαπήσαμε, η προσωπική αποκάλυψη, η γοητεία και η απογοήτευση όταν όλα εξανεμίζονται, οι σκιές που βαραίνουν τους ανθρώπους είναι μερικά από τα στοιχεία που ο Μαρίας διαπραγματεύεται στο συγκεκριμένο βιβλίο με τρόπο μεγαλειώδη. Και περισσότερο από όλα η εξαπάτηση. Το στοιχείο εκείνο που κυριαρχεί σε όλους τους χαρακτήρες και αποδεικνύεται ο συνδετικός αλλά ταυτόχρονα και εξισορροπητικός κρίκος στην αλυσίδα των ανθρώπινων σχέσεων. Όλοι έχουν κάποιο καλά κρυμμένο μυστικό και όλοι προσπαθούν να απενοχοποιηθούν τελικά μιλώντας γι’ αυτό αλλά επί της ουσίας όλοι έχουν εξαπατήσει ανενδοίαστα.

Από τον Ρασκόλνικοφ του Ντοστογιέφσκι στον Σέξπηρ και από τις Καμπάνες του μεσονυχτίου του Όρσον Ουέλες στη ταινία που βλέπει την ώρα που η Μάρτα δίπλα του χάνεται ένας αφηγηματικός μηχανισμός στήνεται αριστοτεχνικά από τον Μαρίας για να συνομιλήσει με την ευγένεια, την ευθυβολία και την αρμονία της λογοτεχνικής μαεστρίας που διαθέτει με δημιουργούς άλλων εποχών. Και παρόλο που πρόκειται για ένα σκοτεινό θεματικά έργο ο Μαρίας καταφέρνει να αποδώσει το φιλοσοφικό του υπόβαθρο συμπαρασύροντας τον αναγνώστη σε ένα παιχνίδι αποκαλύψεων που θα γίνουν αιτία να αλλάξουν οι παγιωμένες συνειδήσεις. Επειδή για τον Μαρίας λίγα είναι τελικά όλα όσα απομένουν από κάθε άτομο μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Ο ίδιος λέει: «Και πόσο λίγα είναι αυτά που μένουν τελικά από κάθε άτομο μέσα στον άχρηστο χρόνο σαν το ολισθηρό χιόνι, για πόσο λίγα υπάρχει απόδειξη, και από αυτά τα λίγα που μένουν πόσα αποσιωπούνται, και από αυτά που δεν αποσιωπώνται μόνο ένα ελάχιστο μέρος μένει μετά στη μνήμη και για λίγο καιρό: ενόσω οδεύουμε αργά προς την εξάλειψή μας μόνο και μόνο για να περάσουμε στην πλάτη ή στην πίσω πλευρά αυτού του χρόνου, όπου δεν μπορεί πια κανείς να συνεχίσει να σκέφτεται ούτε να αποχαιρετά».

Δεν είναι τυχαίο που ο Γκύντερ Γκρας είχε πει για τον Μαρίας: «δεν υπάρχει τίποτε στη σύγχρονη λογοτεχνία που να μπορεί να συγκριθεί με το έργο του Χαβιέρ Μαρίας... ίσως μόνο ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες». Ο Μαρίας καταθέτει ένα κείμενο υψηλής αισθητικής και κερδίζει τον σεβασμό του αναγνωστικού κοινού σε όλο τον κόσμο. Πρόκειται για μια μεγάλη, σύγχρονη λογοτεχνική μορφή που δίκαια θεωρείται από τους κορυφαίους ισπανούς λογοτέχνες.

Γεννημένος το 1951 ο Μαρίας σπούδασε φιλοσοφία και λογοτεχνία και δίδαξε σε πανεπιστήμια στην Αγγλία, στις ΗΠΑ και στην Ισπανία. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση στη λογοτεχνία σε ηλικία είκοσι ετών με το μυθιστόρημα "Τα λημέρια του λύκου" (1971). Έχει γράψει άλλα οκτώ μυθιστορήματα, μεταξύ των οποίων τα: "Ο αιώνας" (1983). "Ο αισθηματικός άντρας" (1986), "Όλες οι ψυχές" (1989), "Καρδιά τόσο άσπρη" (1992), "Αύριο στη μάχη να με σκεφτείς" (1994) και "Η μαύρη ράχη του χρόνου" (1998). Έχει εκδώσει επίσης συλλογές με διηγήματα και άρθρα του σε ισπανικές εφημερίδες, καθώς και δύο βιβλία αφιερωμένα σε δύο από τους αγαπημένους του συγγραφείς, τον Φώκνερ και τον Ναμπόκοφ. Έχει μεταφράσει στα ισπανικά Χάρντυ, Στερν, Στήβενσον, Ναμπόκοφ, Φώκνερ, Γέητς, Κόνραντ κ.ά. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και έχουν γνωρίσει τεράστια επιτυχία. Το 1977 τιμήθηκε για το σύνολο του έργου του με το βραβείο Νέλλυ Σακς της πόλης του Ντόρτμουντ.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Σέλας, σε μετάφραση Βιβής Φωτοπούλου.

Εκτύπωση

Πώς να μετατρέψετε μια παλιά ψησταριά

http://epistrofi-sti-fysi.blogspot.gr/2012/12/bbq.html

Πώς να μετατρέψετε μια παλιά ψησταριά BBQ σε γλάστρα με αρωματικά φυτά

Μια πολυ εύκολη διαδικασία που μπορεί να ολοκληρωθεί σε λιγότερο από μια ώρα μ'ένα υπέροχο αποτέλεσμα!!Για να ξεκινήσουμε θα χρειαστούμε : 

ΥΛΙΚΑ :

• 1 μικρή σακούλα με καλής ποιότητας χώμα.
• 3-5 φυτά της επιλογής σας, ανάλογα με το μέγεθος του μπάρμπεκιου σας και πόσο γεμάτη θέλετε την γλάστρα σας . 
• 1 φορητό BBQ ή hibachi .
• 1 φίλτρο (γαλλικού καφέ).

 Δεν θα χρειαστούμε τη σχάρα ή το καπάκι απ'το μπάρμπεκιου , αλλά αν μας βρίσκετε η κάτω σχάρα που ακουμπούσαν τα κάρβουνα μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για να στραγγίζει το χώμα καλύτερα.

 ΟΔΗΓΙΕΣ:

 Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να καθαρίσουμε το μπάρμπεκιου -όσο το δυνατόν περισσότερο-μέχρι να φύγουν τουλάχιστον τυχόν υπολλείματα.Δεν χρειάζεται να γυαλίζει (όπως το συγκεκριμένο στη φωτογραφία) και η σκουριά που μένει κάνει καλό και στο χώμα. Στη συνέχεια, τοποθετούμε ένα φίλτρο καφέ πάνω από τις οπές στο κάτω μέρος της σχάρας. Ο καφές φίλτρου θα επιτρέπει στο νερό να στραγγίζει αλλά θα εμποδίζει το χώμα να πέφτει κάτω. Αν έχουμε τη σχάρα μπορούμε να την αφήσουμε, όπως είπαμε γιατί θα βοηθήσει να μην βυθιστούν τα φυτά όπως θα βάζουμε το χώμα.

Στη συνέχεια, βάζουμε χώμα ως την σχάρα ή 2-3 εκ. πάνω απο τον πάτο και τοποθετούμε τα φυτά δοκιμάζοντας διάφορους τρόπους μέχρι να έχουμε ένα ευχάριστο συνδυασμό. Όπως βλέπουμε στην παραπάνω φωτογραφία έχουμε βάλει φασκόμηλο, λεβάντα, μαντζουράνα, ρίγανη, και σχοινόπρασο. Τα ψηλότερα φυτά έχουν τοποθετηθεί κοντά στο πίσω μέρος και τα αναρριχητικά φυτά κοντά στην άκρη του BBQ έτσι ώστε όταν μεγαλώσουν να πέφτουν ομοιόμορφα.

  

Τέλος συμπληρώνουμε με χώμα τα κενά γύρω από τα φυτά που τοποθετήσαμε και συμπιέζουμε απαλά σε σημεία όπως το ρίχνουμε για να βεβαιωθούμε οτι έχει πάει χώμα παντού και είμαστε έτοιμοι!

 Tip: Αν έχουμε περισσότερη όρεξη για δημιουργία μπορούμε να βάλουμε χρώμα και να ζωγραφίσουμε δικά μας απλά σχέδια πάνω στην καινούργια μας γλάστρα!!

 ΠΗΓΗ: http://lifeonthebalcony.com

Σάλτσα γιαουρτιού

http://www.oparlapipas.com/2013/05/blog-post_2892.html?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook

Σάλτσα γιαουρτιού

Υλικά

200 γρ. στραγγιστό γιαούρτι
2 κουταλιές μαγιονέζα
1 κουταλιά ελαιόλαδο
1/2 κουταλάκι ρίγανη
1/2 κουταλάκι δυόσμο
λίγο ξύδι
αλάτι, πιπέρι

Εκτέλεση Συνταγής

Ανακατεύουμε πολύ καλά όλα τα υλικά μαζί. tip συνταγής Μπορείτε να τη συνοδέψετε με πατάτες φούρνου ή βραστές.
Βρείτε πολλές ακόμη συνταγές στο: foodrevolution.gr

Read more: http://www.oparlapipas.com/2013/05/blog-post_2892.html#ixzz2TIIrmo5g

Βρετανοί του σήμερα απόγονοι των Ρωμαίων

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/05/vretanoi-tou-shmera-apogonoi-twn-rwmaiwn.html

Βρετανοί του σήμερα απόγονοι των Ρωμαίων

Ένα εκατομμύριο Βρετανών ανδρών φαίνεται ότι κατάγεται από τους εισβολείς

Οι Ρωμαίοι εγκατέλειψαν τη Βρετανία κατά τον πρώιμο 5ο αι. αφήνοντας πίσω τους το Τείχος του Αδριανού και άλλα δημόσια κτίσματα μαζί με μια σειρά πόλεων, δρόμων και στρατοπέδων. Εντούτοις, σύμφωνα με νεότερες έρευνες, αυτό που κράτησε περισσότερο από αυτούς βρίσκεται στα χρωμοσώματα των Βρετανών, καθώς ένα εκατομμύριο Βρετανών ανδρών φαίνεται ότι κατάγεται από τους εισβολείς.
Μια γενετική μελέτη σε δείγμα 5.000 ατόμων έδειξε ότι πάνω από πέντε εκατομμύρια Άγγλοι και Ουαλοί φέρουν ξεχωριστές γενετικές υπογραφές που βρίσκονται συχνά, και μάλλον έχουν τις απαρχές τους, στην Ιταλία. Ακόμη, τα γενετικά χαρακτηριστικά αυτά είναι σπάνια σε περιοχές που γνώρισαν λίγο ή καθόλου τη ρωμαϊκή κατάκτηση, όπως η Σκωτία και η Ιρλανδία. Έτσι, αν και η επιστήμη δεν μπορεί ακόμη να βρει το πότε εισήχθησαν τα γενετικά χαρακτηριστικά του κάθε ατόμου, οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι ο ερχομός των Ρωμαίων ευθύνεται για το λιγότερο το ένα τέταρτο των συνολικών ιταλικών χαρακτηριστικών.
Οι Ρωμαίοι έφτασαν στη Βρετανία το 43 μ.Χ, για να απαρτίσουν με τον ερχομό τους το 8% του συνολικού ανδρικού πληθυσμού της χώρας. Όπως αναφέρει το άρθρο της εφημερίδας Telegraph, «Οι επιστήμονες ανέλυσαν γενετικό υλικό από το χρωμόσωμα Υ που κληρονομείται στους άνδρες και ταύτισαν πέντε σπάνιους τύπους που είναι όμως ασυνήθιστα συχνοί μεταξύ Άγγλων, Ουαλών και Ιταλών ανδρών. Ο πιο χαρακτηριστικός αυτός τύπος είναι ο Αλπικός (R1b-S28), που βρίσκεται στο 13% των Ιταλών, στο 6,5% των Άγγλων και Ουαλών αλλά μόνο στο 4,3 των Σκωτσέζων και το 1,8 των Ιρλανδών.
Εφαρμόζοντας τους αριθμούς αυτούς στον συνολικό πληθυσμό, συστήνεται ότι 1,6 εκ. Άγγλοι και Ουαλοί φέρουν το Αλπικό γενετικό αποτύπωμα. 2,3 εκ. περισσότεροι επίσης φέρουν μία από τις τέσσερις άλλες γενετικές υπογραφές που ταύτισε η έρευνα». Και ο συνολικός αριθμός θα πρέπει να είναι ακόμη μεγαλύτερος δεδομένου ότι οι αριθμοί αυτοί αντιπροσωπεύουν τους ανθρώπους που σχετίζονται με τους Ρωμαίους μόνο μέσω των αρσενικών προγόνων τους.
Ο δρ. Τζιμ Γουίλσον, της εταιρείας BritainsDNA εξηγεί: «Σίγουρα κάθε άνθρωπος έχει διαφορετικές γενετικές κληρονομιές. Αυτό συστήνει ότι ένας σημαντικός αριθμός γυναικών και ανδρών κατάγονται από τους Ρωμαίους από γενεαλογίες διαφορετικές από την πατρογονική τους [...]. Δε μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το αν κάθε ξεχωριστό άτομο κατάγεται από τους Ρωμαίους αλλά στο γενικό πληθυσμό των ανθρώπων που ανήκουν στις πέντε αυτές γενετικές ομάδες, ένα ποσοστό μπορεί, και πρέπει να είναι, σχετικά περισσότερο από ένα εκατομμύριο».
Τα αποτελέσματα της έρευνας παρουσιάστηκαν στη διοργάνωση Who Do You Think You Are? Roadshow στο Λονδίνο.

ΠΗΓΗ

Ν. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ "Γένεση"

Ν. ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ "Γένεση"
Αυτό το γαρύφαλλο, που κρατώντας το ανάμεσα στα τρία μου δάχτυλα το σηκώνω στο φως, μου μίλησε και παρά τον κοινό νου μου το κατανόησα.
Μι' αλυσίδα από ατέλειωτους γαλαξίες συνεργάστηκαν,
διασταύρωσαν κάτω στη γη φωταψίες
- το σύμπαν ολόκληρο πήρε μέρος στη γέννηση
αυτού του γαρύφαλλου.
Κι' αυτό που ακούω είναι οι φωνές
των μαστόρων του μέσα του.

Μυζηθρόπιτα από την Πάρο

http://www.firstcook.gr

Μυζηθρόπιτα από την Πάρο

Υλικά

1½ κιλό φρέσκια ανάλατη μυζήθρα καλά στραγγισμένη
1½ φλ. τσαγιού ζάχαρη
1 &1/4 φλ. τσαγιού θυμαρίσιο μέλι

5 αυγά χτυπημένα
1/2 κ.γλ. μαστίχα κοπανισμένη
Ξύσμα από 1 λεμόνι ή από 1 πορτοκάλι (τα φρούτα πρέπει να είναι ακέρωτα)
2 κ.σ. σιμιγδάλι ψιλό
λίγη κανέλα

ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Σε ένα μπολ θρυμματίζουμε, μέχρι να λιώσει, τη μυζήθρα με πιρούνι. Προσθέτουμε τη ζάχαρη, το μέλι, τα αυγά, τη μαστίχα, το ξύσμα και τα ανακατεύουμε πολύ καλά με κουτάλι.
Βροχηδόν, και πάντα ανακατεύοντας, ρίχνουμε το ψιλό σιμιγδάλι. Βουτυρώνουμε μικρό ταψάκι ή πυρίμαχο σκεύος. Αδειάζουμε το μείγμα και στρώνουμε την επιφάνειά του με την ανάποδη του κουταλιού.
Ψήνουμε στους 180οC για 40΄ μέχρι να ροδίσει καλά. Αμέσως μόλις βγάλουμε τη μυζηθρόπιτα από το φούρνο την περιχύνουμε με το μέλι και την πασπαλίζουμε με κανέλα. Αφήνουμε να κρυώσει και κόβουμε το γλυκό σε κομμάτια.

μερίδες 10
Χρόνος Προετοιμασίας 10 λεπτά
Χρόνος ψησίματος 40 λεπτά

www.argiro.gr

"Θεϊκή τρέλα - Φρόιντ ο αρχαιολόγος"

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/05/theikh-trela-froint-o-arxaiologos.html

"Θεϊκή τρέλα - Φρόιντ ο αρχαιολόγος"

Απίστευτη συλλογή

Αν και αρνιόταν πεισματικά τον τίτλο του γνώστη, ο πατέρας της ψυχανάλυσης αγόραζε με πάθος αρχαιότητες, με αποτέλεσμα να δημιουργήσει ένα προσωπικό μουσείο με 2.000 και πλέον ειδώλια, αγγεία, ανάγλυφα, παπύρους και κοσμήματα.
Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι μια συλλογή του περιλαμβάνει από γυναικεία ειδώλια της Μέσης Εποχής του Χαλκού (2000 π.Χ.) και βαβυλωνιακούς σφραγιδόλιθους έως κτερίσματα από αιγυπτιακούς τάφους, ειδώλια του Έρωτα και της Αθηνάς, ρωμαϊκά περίαπτα σε σχήμα φαλλού και ανάγλυφους κινεζικούς νεφρίτες ανήκει στον Ζίγκμουντ Φρόιντ.
«Ο ψυχαναλυτής, όπως κι ο αρχαιολόγος, πρέπει να αποκαλύψει στρώση προς στρώση την ψυχή του ασθενούς πριν φτάσει στους ενδόμυχους και πλέον πολύτιμους θησαυρούς», έλεγε ο ίδιος και παραδεχόταν πως είχε διαβάσει περισσότερα πράγματα για την αρχαιολογία, παρά για την ψυχολογία.
Η άγνωστη αυτή πτυχή του συλλέκτη Φρόιντ αποκαλύφθηκε το περασμένο έτος σε μια έκθεση αποκλειστικά με τις αρχαιότητές του, στην Ιταλία, υπό τον τίτλο «Θεϊκή τρέλα. Φρόιντ, ο αρχαιολόγος».
Η συλλογή ανατρέπει την εικόνα που έχουμε για τον αυστηρό επιστήμονα και αποκαλύπτει έναν αυθόρμητο συλλέκτη, έναν ενημερωμένο λάτρη του ωραίου, έναν άνθρωπο που δεν διστάζει να εμπλακεί ακόμη και στο παράνομο εμπόριο αρχαιοτήτων και να κάνει σκληρά παζάρια, καθώς δεν ήταν ευκατάστατος για να αγοράζει αρχαία την ώρα που είχε να θρέψει έξι παιδιά.
Η αφορμή για να αγοράσει το πρώτο αντικείμενο της συλλογής του ήταν ο θάνατος του πατέρα του, το 1896, ίσως επειδή, όπως έλεγε, αισθανόταν πλέον χωρίς ρίζες.Η αιτία ωστόσο φαίνεται πως ήταν βαθύτερη. Διότι μπορεί ο Φρόιντ να θεράπευε την αστική τάξη της Βιέννης μέσω της ψυχαναλυτικής μεθόδου του, αλλά εκείνος γιατρειά έβρισκε μέσω των αγορών. Άλλωστε είχε ομολογήσει πως πρέπει πάντα να έχει κοντά του ένα αντικείμενο που να αγαπά.
Γι' αυτό άλλωστε και οι αρχαιότητες είχαν ξεχωριστή θέση στο γραφείο του, το οποίο έμοιαζε με μια εξωτική γωνιά, χωρίς να θυμίζει σε τίποτα την αισθητική του υπόλοιπου σπιτιού του, προκαλώντας συχνά έκπληξη στους ασθενείς του που νόμιζαν ότι έμπαιναν σε γραφείο αρχαιολόγου.
Όταν τα πρωτοαγόραζε τα τοποθετούσε μπροστά στο πιάτο του, την ώρα του δείπνου. Πολλά εξ αυτών αργότερα στο γραφείο του έκαναν και χρέη πρες παπιέ, ενώ όταν πήγαινε διακοπές η συλλογή έμπαινε στις αποσκευές του.
Ο ρόλος της έχει ερμηνευτεί από τους ειδικούς με πολλούς τρόπους: ως ενσάρκωση των θεωριών του, ως έρευνα για τους αρχαίους πολιτισμούς, ως άσκηση στην αισθητική ευχαρίστηση, ως κατάλογος των προσωπικών του επιθυμιών ή ακόμη και ως αυτοπροσωπογραφία του.
Στη διαμόρφωσή της βεβαίως έπαιξε ρόλο και η εποχή καθώς ήταν η περίοδος των μεγάλων ανασκαφών στην Τροία και την Κνωσό. Ο ίδιος ωστόσο ουδέποτε είχε δώσει εξηγήσεις για τη συλλεκτική του μανία. Ο Φρόιντ κατάφερε να σώσει τις αρχαιότητες από τις λεηλασίες των Ναζί και να τις πάρει μαζί του στο Λονδίνο. Ανάμεσά τους άλλωστε άφησε την τελευταία του πνοή χτυπημένος από τον καρκίνο στο γραφείο του στο Λονδίνο, όπου σήμερα εκτίθενται, καθώς ο χώρος λειτουργεί ως Μουσείο Φρόιντ.
Πηγή: Μ.Αδαμοπούλου, Τα Νέα

Η αστυνομία στην αρχαία Ελλάδα

http://arxaia-ellinika.blogspot.gr/2013/05/h-astynomia-sthn-arxaia-ellada.html

Η αστυνομία στην αρχαία Ελλάδα

Αστυνομική Αρχή στη αρχαία εποχή των Αθηνών

Η προέλευση του όρου "ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ" των σύγχρονων κρατών έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελληνική λέξη "ΠΟΛΙΤΕΙΑ", η οποία σήμαινε το σύνολο των Αρχών και η δύναμη ή η εξουσία του προϊσταμένου ( άρχοντα ) να μεριμνά για τη τήρηση των θεσπισθέντων και να καθιστά αυτά απαραβίαστα.
Ο όρος "ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ" προέρχεται από την σύνθεση των όρων "Άστυ" και "Νόμος", παρελήφθη από τους Ρωμαίους ως "P O L I T I A" με την ίδια έννοια, δηλαδή την έννοια την οποία είχε καθορίσει ο Αριστοτέλης (καλή τάξη-διοίκηση της πόλεως- προστασία της ζωής, της τιμής και της περιουσίας των πολιτών), με την έννοια την οποία είχε καθορίσει ο Πλάτωνας (κατά Νόμο ρύθμιση της ζωής της πόλεως), ο Ισοκράτης (η ψυχή της πόλεως - το σύμβολο ευφυΐας, αυτή που σκέπτεται τα πάντα και ρυθμίζει κάθε κακό και αντιμετωπίζει πάσα επισυμβαίνουσα συμφορά), αλλά και άλλοι αρχαίοι σοφοί.
Από τη Ρώμη ο όρος "POLITIA", ο οποίος αναφερόταν τόσο στο σύνολο των κρατικών Αρχών αλλά και στην Αστυνομία ειδικότερα, μεταπήδησε στη Γαλλία ως " POLICE" από τη Γαλλία στην Αγγλία με την ίδια ορολογία και από εκεί στη Γερμανία ως "POLIZEI" και στην Ιταλία ως "POLIZIA".
Ο διεθνής όρος της "Αστυνομίας" με την Ελληνική έννοια ισχύος της "ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ" είναι μια απόδειξη του ρόλου τον οποίο διαδραμάτισε η Ελλάδα από την αρχαιότητα στη Παγκοσμιότητα των Εθνών .
Ο όρος "Πολιτεία" παρατηρούμε ότι μέχρι τον ΙΔ΄ αιώνα σήμαινε την γενική έννοια της Κρατικής εξουσίας. Από τον ΙΔ΄ αιώνα έως τον ΙΗ΄, ο όρος προσδιορίζει πλέον συγκεκριμένα έργα της "Αστυνομίας" αφού καθορίζονται τα νομικά πλαίσια αστυνομικών αρμοδιοτήτων ή έργων που καλύπτουν τη πρόοδο των πόλεων.
Τέλος η αστυνομία σαν θεσμός συνδέεται με την εμφάνιση «της πόλεως» του «άστεως». Το άστυ είναι το πρώτο συνθετικό στοιχείο της έννοιας αστυνομίας. Παράλληλα έχουμε και την εμφάνιση του Δικαίου «του Νόμου», δηλαδή του δεύτερου συνθετικού στοιχείου της ίδιας έννοιας . Έτσι βλέπουμε ότι η πόλη και το Δίκαιο συμπορεύονται στην κοινωνική εξέλιξη.
Ο όρος λοιπόν αστυνομία προήλθε από τη σύνθεση δύο φαινομένων, ενός πραγματικού (άστυ - πόλη) και ενός πνευματικού (Δικαίου – Νόμος).

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΑΘΗΝΩΝ
Η Ιστορία της Ελληνικής Αστυνομίας αρχίζει ουσιαστικά από τον 5ο αιώνα π.Χ, κατά τον οποίο ιστορικές έρευνες αποδεικνύουν την ύπαρξη διακεκριμένων αστυνομικών Αρχών, την περίοδο αυτή στη πόλη των Αθηνών.
Νωρίτερα και μέχρι τον 7ο π.Χ. αιώνα δεν υπήρχαν ιδιαίτερες αστυνομικές Αρχές στην Αθήνα, αφού η άσκηση αστυνομικών δικαιωμάτων υπαγόταν στο βασιλιά.
Άγνωστη παραμένει η Αστυνομική Αρχή στη μυθική εποχή των Αθηνών, τη περίοδο δηλαδή που περιλαμβάνει την ιστορία της Αττικής από τους αρχαιότατους βασιλείς μέχρι του Θησέα (1.300 π.Χ.).
Από τον 5ο π.χ αιώνα, όταν τέθηκαν οι βάσεις του μεγαλείου και της ακμής των Αθηνών, καθιερώθηκαν και αστυνομικές Αρχές, που είχαν σαν αποστολή ανάλογη με αυτή των σύγχρονων Αστυνομικών Αρχών. Κύριο μέλημα αυτής της πρώτης αρχαίας Αστυνομίας ήταν η ευκοσμία, η υγιεινή και η καθαριότητα, η προστασία των ηθών, η αγορανομική επιτήρηση, η επιτήρηση των οικοδομών, η επιτήρηση των ξένων, η πρόληψη των δημοσίων δυστυχημάτων και πολλά άλλα αντικείμενα τα οποία σήμερα αποτελούν συνήθεις και καθημερινές ενασχολήσεις μιας σύγχρονης και εύρυθμης αστυνομίας.
Είναι εξακριβωμένο ιστορικά ότι οι ποικιλόμορφες αυτές αστυνομικές ασχολίες δεν ήταν στη μέριμνα μιας και μόνης Αστυνομικής Αρχής αλλά ήταν λεπτομερώς κατανεμημένες σε διαφόρους αρχές της Πολιτείας. Η εποπτεία όλων τούτων των αρχών, ως προς την αστυνομική εξουσία, ανήκε στο ανώτατο Αθηναϊκό δικαστήριο, τον Άρειο Πάγο.
Άρχοντες που εκτελούσαν αστυνομικά καθήκοντα στη πολιτεία των Αθηναίων ήσαν οι "Αστυνόμοι", για την αστυνόμευση των οδών , οι "Aγορανόμοι", οι "Σιτώνες ή Σιτοφύλακες ", οι "Μετρονόμοι" και οι "Επιμελιτές Εμπορίου" για την αστυνόμευση της αγοράς και του εμπορίου. Άλλοι άρχοντες που εκτελούσαν Αστυνομικά καθήκοντα ήταν οι "Γυναικονόμοι", οι "Τειχοποιοί", οι "Επιμελητές των υδάτων (κρουνών)", οι "Φύλακες λιμένων", οι "Ένδεκα", οι "Στρατηγοί", και ιδίως ο "Πολέμαρχος", οι "Πρυτάνεις", και οι "Περίπολοι".
Από τους ανωτέρω ειδικότερα οι "Αστυνόμοι" είχαν την επίβλεψη των οδών και της καθαριότητας της πόλης, τη συντήρηση των κτηματικών ορίων, για να προλαμβάνονται οι διαφορές , την επιμέλεια του ιερού Ναού της Πανδήμου Αφροδίτης και καθήκοντα Αστυνομίας Ηθών.
Οι "Αγορανόμοι" ασκούσαν ειδική επίβλεψη στις τιμές και στη καθαριότητα των τροφίμων , οι "Σιτοφύλακες" ασκούσαν εποπτεία στο εμπόριο σιτηρών ειδικά, οι δε "Επιμελητές Εμπορίου" ασκούσαν εποπτεία στη διακομιδή και επάρκεια των βιοτικών αγαθών .
Οι "Γυναικονόμοι" κατά τον Πλούταρχο ασκούσαν αστυνόμευση επί των ηθών, "εζημίουν τους ακοσμούντας".
Οι "Τειχοποιοί", επόπτευαν το μεγαλύτερο έργο της Ελληνικής Αρχαιότητας. Ήταν δέκα και εξελέγχονταν ένας από κάθε φυλή. Επιμελούνταν την συντήρηση και επισκευή του μέρους των τειχών που είχαν ανατεθεί σε κάθε φυλή.
Οι "Επιμελητές Υδάτων" (κρουνών) ,επιμελούνταν την διανομή του νερού και τη καθαριότητα των πηγών, οι δε "φύλακες λιμένων", ασκούσαν εποπτεία στα πλωτά μέσα και στην κίνηση στα λιμάνια.
Οι "Ένδεκα" επιμελούνταν κυρίως την εκτέλεση των καταδιωκτικών αποφάσεων σε θάνατο. Οι "Στρατηγοί" ασκούσαν εξουσία στους Στρατευμένους πολίτες, ενώ επικεφαλής των Αστυνομικών Εξουσιών ήταν ο "Πολέμαρχος" ο οποίος είχε και την επίβλεψη των ξένων.
Οι "Πρυτάνεις" ασκούσαν αστυνόμευση στη βουλή και την Εκκλησία του Δήμου, οι δε "Περίπολοι" ήταν υποχρεωτικά στρατευμένοι νέοι από 18-20 ετών, οι οποίοι αναλάμβαναν να φυλάνε τη πόλη και τα φρούρια της Αττικής.
Να σημειωθεί ότι πολλές μεγάλες προσωπικότητες της Αρχαίας Αθήνας διαχειρίσθηκαν αστυνομικέ αρχές όπως ο νικητής της Σαλαμίνας Θεμιστοκλής ο οποίος διετέλεσε "Επιμελητής κρουνών" ο μεγάλος ρήτορας Δημοσθένης ο οποίος διετέλεσε "Σιτώνης", ο Επαμεινώνδας των Θηβών ο οποίος διετέλεσε "Υδρονομέας".
Αρχαίοι συγγραφείς, όπως ο Πλάτωνας στους "Νόμους" του (ΙΑ΄ 918α΄), δραματικοί ποιητές, όπως ο Σοφοκλής, Φιλόσοφοι όπως ο Αριστοτέλης, ο μέγας ρήτορας της αρχαιότητας Δημοσθένης μας πληροφορούν για τους Αστυνομικούς θεσμούς στην αρχαιότητα.
Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΣΠΑΡΤΗ
Στην Αρχαία Σπάρτη δεν συναντάμε τη ποικιλία και την εντέλεια των αστυνομικών αρχών της Δημοκρατίας των Αθηνών. Αυτό διότι ο πολιτισμός της Σπάρτης ήταν κατώτερος αυτού της Αθήνας αλλά και ο κοινωνικός βίος των Σπαρτιατών ήταν πολύ περιορισμένος σε εκδηλώσεις και ασχολίες. Στενότερα απολυταρχικό τυγχάνει το πολίτευμα της αρχαίας Σπάρτης ,που περιελάμβανε κυρίως τη βασιλική εξουσία, τη βουλή των Γερόντων και την Αγορά του Δήμου , ενώ τη πραγματική εξουσία ασκούσαν μια επιτροπή που ονομάζονταν "Έφοροι".
Στους ιστορικούς χρόνους οι έφοροι αποτελούσαν μια αρχή αυτοτελή και παντοδύναμη. Εκλέγονταν κάθε χρόνο από όλους τους ενήλικες Σπαρτιάτες και δίκαζαν τις αστικές και εγκληματικές υποθέσεις. Από κοινού με τη Γερουσία δίκαζαν ακόμη και τους βασιλείς. Όλη η εσωτερική και εξωτερική διακυβέρνηση της χώρας βρισκόταν στα χέρια των Εφόρων, έτσι κατ΄ ακολουθία η αστυνομική εξουσία αποτελούσε αντικείμενο της μέριμνας αυτών.
Οι ιστορικές πληροφορίες δεν διασαφηνίζουν σε ποια ειδικά θέματα είχε τη μέριμνα η αστυνομία στην Αρχαία Σπάρτη. Όπως αναφέρει όμως ο Πλούταρχος, η εποπτεία της Δημόσιας Τάξης είχε ανατεθεί στους εφόρους που είχαν την εξουσία και να δικάζουν. Για την εκτέλεση των έργων τους οι Έφοροι χρησιμοποιούσαν τους "Ιππείς" , ένα σώμα τριακοσίων επίλεκτων πολιτών. Υπήρχε ακόμη αρχή εντεταλμένη για την επίβλεψη των νέων, που ονομάζονταν "Παιδονόμοι".
Ο Ησύχιος αναφέρει ότι υφίστατο στη Σπάρτη Αρχή για την ευκοσμία των γυναικών , και επιφορτισμένοι με τα καθήκοντα αυτά ήταν οι "Αρμόσυνοι".
Από επιγραφές που έχουν βρεθεί σε αρχαιολογικές ανασκαφές , προκύπτει ότι στην Αρχαία Σπάρτη λειτουργούσε αγορανομική υπηρεσία , τα όργανα της οποίας ονομάζονταν "Εμπέλωροι", καθώς και αγρονομική υπηρεσία τα όργανα της οποίας ονομάζονταν "Παιδιανόμοι".
Οι υπηρεσίες των "Εμπέλωρων" και των "Παιδιανόμων" αντικαταστάθηκαν κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους από τις υπηρεσίες των "Αγορανόμων", που είχαν σαν αποστολή και πάλι την επιμέλεια της αγοράς και οι αγρονόμοι την επιμέλεια των αγροτικών ζητημάτων.
Υπήρχε επίσης ο "Επί της Κρυπτείας Τεταγμένος" το έργο του οποίου ήταν η εποπτεία των Ειλώτων, που αποτελούσε συνεχή απειλή κατά των Σπαρτιατών.
Αν επιχειρήσουμε να κατανείμουμε το αστυνομικό υλικό που έχει συλλεχθεί από την Αρχαία Σπάρτη, κατά κατηγορίες , σύμφωνα με το πολίτευμα της Νομοθεσίας του Λυκούργου, που επικρατούσε, και γενικά το Σπαρτιατικό σύστημα καταλήγουμε στις εξής κατηγορίες Αστυνομικής Επιμέλειας:
Α) Γενική Αστυνομία
Αυτή ασκείτο κυρίως από τους Εφόρους, οι οποίοι πλην των άλλων καθηκόντων είχαν και την εποπτεία για την αγωγή και τη συμπεριφορά των νέων , για την επιθεώρηση της αγοράς και τον έλεγχο των τιμών των τροφίμων , για την επιτήρηση των ξένων και την απέλαση των ανεπιθυμήτων προσώπων από τη Σπάρτη καθώς και την επιτήρηση των Ειλώτων.
Στην ειρηνική περίοδο ασκούσαν αστυνομικά καθήκοντα ενώ σε περίοδο πολέμου ήταν στο πλευρό του βασιλέα σαν σωματοφύλακες. Η υπηρεσία του αποτελούσε, τόσο σε καιρό ειρήνης όσο και σε καιρό πολέμου, ύψιστη τιμή.
Β) Αστυνομία των Ηθών
Ήταν μια περίεργη για τις σημερινές αντιλήψεις αστυνομία, η οποία είχε σαν μέλημα την ανατροφή των νέων και νεανίδων, το σεβασμό προς τους μεγαλύτερους, τη λειτουργία των συσσιτίων, την υποχρεωτική επιβολή του γάμου, την απαγόρευση της αγαμίας, τα μέτρα κατά τη ταφή των νεκρών και το διακανονισμό του πένθους, την απαγόρευση της αποδημίας κ.λ.π. Μέριμνα για εφαρμογή διατάξεων περί των ηθών δεν υπήρχε στην Αρχαία Σπάρτη καθότι το πολιτικό και κοινωνικό σύστημα που επικρατούσε απέκλειε απολύτως την ύπαρξη τέτοιων ζητημάτων.
Οι "Αρμόσυνοι" ήταν η αρχή που επιτηρούσε την ευκοσμία των γυναικών, μια ευκοσμία που διαφέρει με τα σημερινά δεδομένα αφού η πορνεία , οι βιασμοί, οι αποπλανήσεις, οι απαγωγές και άλλα παρεμφερή αδικήματα δεν απασχολούσαν τη κοινωνία των αρχαίων Σπαρτιατών .
Οι νεαρές γυναίκες εφόσον ήταν άγαμες θεωρούνταν ιερά πρόσωπα και γι'αυτό δεν διέτρεχαν κανένα κίνδυνο από τους νέους, μάλιστα υποχρεούνταν να χορεύουν γυμνές ενώπιόν τους χωρίς να θεωρείται προσβολή αυτό για τη δημόσια αιδώ. Η μοιχεία ήταν κατά κάποιο τρόπο ανεκτή και επιβεβλημένη αφού ο αποκλειστικός σκοπός του γάμου ήταν η δημιουργία αρίστων απογόνων.
Κατέβαλλαν ιδιαίτερη προσπάθεια για την αναπαραγωγή αρίστων απογόνων και δεν θεωρούνταν ανέντιμο να προσκαλούν εύρωστους νέους για να συνευρεθούν με τις νεαρές γυναίκες τους για την απόκτηση εύρωστων και υγιών παιδιών.
Γ) Αστυνομία της Αγορανομίας
Ήταν μια διαφορετική από τη σημερινή αντίστοιχη υπηρεσία αφού απαγόρευε κάθε εκδήλωση πλούτου και υποχρέωνε όλους ανεξαιρέτως να μετέχουν στα κοινά συσσίτια ακόμη και τους βασιλείς. Η νομοθεσία του Λυκούργου κατήργησε τα χρυσά και ασημένια νομίσματα και αντί αυτών άφησε μόνο τα σιδερένια τα οποία ήταν μεγάλου βάρους και μικρής αξίας. Οι "Εμπέλωροι", "Παιδιανόμοι" και "Αγρονόμοι" ασχολούνταν με την επιτήρηση των βασικών βιοτικών αγαθών και των καλλιεργειών.
Δ) Αστυνομία Γενικής Ασφάλειας
Η Αστυνομία της γενικής ασφάλειας ήταν εμπιστευμένη στους Εφόρους οι οποίοι λάμβαναν μέτρα για την προστασία της πολιτείας από κινδύνους που προέρχονταν από τους "περίοικους" και τους "Είλωτες".
Ενάντια του κινδύνου των Ειλώτων χρησιμοποιούντο οι ενήλικες πολίτες, οι οποίοι για να αποκτήσουν τα δικαιώματα του πολίτη της Σπάρτης έπρεπε να αποδείξουν έμπρακτα ότι ήταν ικανοί γι΄αυτό. Καιροφυλακτούσαν στα δάση και τα πλέον απομακρυσμένα σημεία, οπλισμένοι με εγχειρίδια και με τροφή για λίγες ημέρες και επιτίθονταν κρυφά στους διερχόμενους ανύποπτους Είλωτες και τους σκότωναν "εν ψυχρό" από την ανάγκη να αποκτήσουν θάρρος και τόλμη ώστε να θεωρηθούν ικανοί πολίτες και αντάξιοι των ενηλίκων.
Κατά των Ειλώτων που όπως προαναφέρθηκε αποτελούσε συνεχή απειλή για τους Σπαρτιάτες χρησιμοποιούσαν μια μυστική κατά κάποιο τρόπο αστυνομία η οποία ονομαζόταν "Κρυπτείας", με κύριο μέλημα την εποπτεία τους.
Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΣΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΑΡΧΑΙΕΣ ΠΟΛΕΙΣ
Μπορούμε να πούμε ότι οι αστυνομικές αρχές των αρχαίων πόλεων της Αθήνας και Σπάρτης συναντώνται και στις υπόλοιπες πόλεις της αρχαίας Ελλάδας.
Έτσι η Αρχή των "Αστυνόμων" συναντάται στην Κνίδο , Ευμενία, Ηράκλειο της Βιθυνίας, Ολβία, Σινώπη, Συρία , Συρακούσες, Ρόδο, Τήνο, Ηράκλειο της Συρία, Κάρπαθο και άλλες πόλεις του Πόντου.
Η Αρχή των "Αγορανόμων" υπήρχε στην Ανδανεία, Αφροδισία, ΄Αργος, Αστυπάλαια, Κύπρο, Κω, Κρήτη, Δήλο, Αίγινα, Λέσβο, Μέγαρα, Μεσημβρία, Μίλητο ,Ταίναρο , Τήνο, Θάσο, Θυάτειρα, Τράλλεις, Έφεσο, ,Χίο , Αλικαρνασσό, Σίκινο, Κέρκυρα κ.λ.
Η αρχή των "Σιτοφυλάκων" ή "Σιτώνων" ή "Σιταγερτών" συναντάται στη Δήλο, Κάρυστο, Ηράκλειο της Συρίας, Ταυρομένιο κ. λ.
Οι "Γυναικονόμοι" όπως προκύπτει από επιγραφές υπήρχαν στην Ανδανεία, Γάμβριο της Περγάμου, στη Μαγνησία κ.λ
Οι "Έφοροι", οι "Επιμελητές κρουνών" , οι "Τειχοποιοί" και οι "φύλακες λιμένων" υπήρχαν σε όλες σχεδόν τις Ελληνικές πόλεις .
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:- « Ιστορία Της Αστυνομίας Πόλεως » του Χ. Σταμάτη.

ΠΗΓΗ

Ένας εφευρέτης στην απομόνωση!

http://www.apocalypsejohn.com/2013/05/mixalis-kalogerakis-deite-poso-eukolo-einai-na-exeis-reuma-xoris-na-plironeis-tin-deh.html

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΛΟΓΕΡΑΚΗΣ: Ένας εφευρέτης στην απομόνωση!

Δείτε πόσο εύκολο είναι να έχεις ρεύμα χωρίς να πληρώνεις την ΔΕΗ, με νόμιμο τρόπο - Βίντεο

 
https://www.youtube.com/watch?v=hu7eIJG_NSM

https://www.youtube.com/watch?v=b-yQ8_cTUR4

https://eleftheroiellines.wordpress.com/.../μιχαλησ-καλογερακησ-ενασ...
O Μιχάλης Καλογεράκης, ένας εφευρέτης και πολυμήχανος ηλεκτρολόγος μηχανικός και ηλεκτρονικός από την Κρήτη.
Μιλάει στον δημοσιογράφο Ιωσήφ Παπαδόπουλο για όσα έχει επιτύχει στους τομείς της αιολικής και ηλιακής ενέργειας και στις εναλλακτικές μορφές καυσίμου που παράγει, χρησιμοποιώντας σάπια φρούτα, σακχαροκάλαμο και νερό με την μορφή υδρογόνου.
Έχει λύσει κάθε ανάγκη του σε ηλεκτρικό, θέρμανση και εναλλακτικά καύσιμα που παράγει ο ίδιος από τα πιο απλά πράματα, ενώ δίνει λύσεις σε καθημερινά μας προβλήματα.
Και όμως τόση γνώση που θα μπορούσε να μας λύσει χιλιάδες προβλήματα μένει ανεκμετάλλευτη.

tragiko

14 Μαίου 1928... Έναρξη εργασιών της Τράπεζας της Ελλάδος

14 Μαίου 1928... Έναρξη εργασιών της Τράπεζας της Ελλάδος
Η Τράπεζα της Ελλάδος είναι η κεντρική τράπεζα της Ελλάδας. Ιδρύθηκε το 1927 επί Προεδρίας της Δημοκρατίας του Παύλου Κουντουριώτη και πρωθυπουργίας του Αλεξάνδρου Ζαϊμη με τον Νόμο 3423/7-12-1927/ΦΕΚ Α' 298 με βάση το άρθρο 4 του από 15/9/1927 πρωτοκόλλου της Γενεύης το οποίον υπεγράφη μεταξύ των κυβερνήσεων Γαλλίας, Μ. Βρετανίας και Ιταλίας αφ' ενός και της κυβέρνησης της Ελλάδος αφ' ετέρου για την έγκριση ενός δανείου 9.000.000 λιρών στερλινών και οι λειτουργίες της άρχισαν τον Μάιο του 1928. Βάσει της Συνθήκης του Μάαστριχτ, συμμετέχει στο σύστημα κεντρικών τραπεζών των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης μαζί με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Είχε το αποκλειστικό εκδοτικό προνόμιο χαρτονομισμάτων στην Ελλάδα από το 1928 έως την εισαγωγή του ευρώ το 2002 και ήταν υπεύθυνη για τη χάραξη της νομισματικής πολιτικής της χώρας. Η έδρα της βρίσκεται στην Αθήνα. Η Τράπεζα της Ελλάδος, όπως και οι υπόλοιπες Κεντρικές Τράπεζες της Ευρωζώνης, είναι οι αποκλειστικοί μέτοχοι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.[εκκρεμεί παραπομπή] Η Τράπεζα της Ελλάδος είχε το 2004 το 1,8974% των μετοχών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας[εκκρεμεί παραπομπή].
Η Τράπεζα της Ελλάδος δεν είναι κρατική αλλά μια Ανώνυμη Εταιρεία, έχει ειδικά προνόμια, ειδικές αρμοδιότητες αλλά και περιορισμούς,[1] όπως ότι δεν μπορεί να λειτουργεί ως εμπορική τράπεζα και το ποσοστό του Ελληνικού κράτους στην μετοχική της σύνθεση δεν μπορεί να υπερβαίνει το 35% όπως ορίζεται στο καταστατικό της [2].
Είναι διαφορετική από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία είχε το εκδοτικό προνόμιο χαρτονομισμάτων στην Ελλάδα ως το 1928.
Διοικητής της από το 2008 είναι ο Γεώργιος Προβόπουλος. Ο Διοικητής της Τράπεζας επιλέγεται από το Γενικό Συμβούλιο της Τράπεζας και μετά από έγκριση του Υπουργικού Συμβουλίου και η θητεία του, όπως και των Υποδιοικητών, είναι εξαετής.
Διοικητής της τράπεζας υπήρξε και ο Λουκάς Παπαδήμος, ο οποίος ανέλαβε την πρωθυπουργία της Ελλάδος το Νοέμβριο του 2011.
Κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων τους η Τράπεζα της Ελλάδος και τα μέλη των οργάνων της δεν ζητούν ούτε δέχονται οδηγίες από την Κυβέρνηση. Βάσει του καταστατικού κανείς αντιπρόσωπος του Δημοσίου δεν έχει δικαίωμα να ελέγξει τα βιβλία της τράπεζας σε κανένα από τα καταστήματα της πλην του επιτρόπου του κράτους ο οποίος μπορεί να ζητήσει στοιχεία αλλά υποχρεούται να τηρεί αυστηρή εχεμύθεια.[3]
Το ανώτατο όργανο της Τραπέζης της Ελλάδος είναι η Γενική Συνέλευση των Μετόχων, όπου εκπροσωπείται το σύνολο των Μετόχων.