Η ομηρική προέλευση της έκφρασης "μου λύθηκαν τα γόνατα"

http://www.istorikathemata.com/2010/03/blog-post_08.html

Η ομηρική προέλευση της έκφρασης "μου λύθηκαν τα γόνατα"

Written By φιλίστωρ Ι. Β. Δ. on 8 Μαρτίου 2010 | 3/08/2010 09:15:00 μ.μ.

Στο Ομηρικό έπος υπήρχε η πίστη ότι η έδρα των σωματικών δυνάμεων βρίσκεται στα γόνατα (γόνυ). Ισχυρός πολεμιστής ήταν αυτός με τα ανθεκτικότερα γόνατα.
Έτσι βλέπουμε τον Ιδομενέα να έχει χτυπήσει τον Οινόμαο αλλά να μην καταφέρνει να τον σκυλεύσει γιατί δεν ήταν πια στέρεα τα γόνατα του (ου γαρ ετ΄ έμπεδα γυία ποδών Ραψωδία Ν στίχος 512). Ο Αχιλλέας λέει ότι δεν θα ξεχάσει τον φίλο του όσο βρίσκεται ανάμεσα στους ζωντανούς και σαλεύουν τα γόνατα του (φίλα γούνατ΄ ορώρη, ρ.Ι 610). Σε αντίθεση με τα γόνατα του πολεμιστή, τα γόνατα της Ανδρομάχης τρέμουν (ελελίχθη γυία, ρ.Χ 448) από τον φόβο. Ο Έκτορας λίγο πριν τον θάνατο του, για να ξορκίσει τον Αχιλλέα να τον λυπηθεί, επικαλείται τη ζωή του, τους γονείς του και τα γόνατα (γούνων) του.
Η Ανδρομάχη που παρακολουθεί τον Έκτορα να ψυχορραγεί, χτυπά το στήθος της ενώ τα γόνατα της έχουν παγώσει (νέρθε δε γούνα πήγνυται ρ. Χ). Ο Όμηρος σε όλο του το έπος υπογραμμίζει την σημασία και την αξία όχι του σώματος με την σημερινή χρήση του όρου, αλλά των μελών του, δίνοντας έμφαση στα άκρα (πόδια, γόνατα). Οι Ομηρικές αναφορές στα πόδια είναι συχνότατες (πόδας ωκείς, ποδάρκης, ποσσί κραπνοίσι, καρπαλίμοισι πόδεσι) και η ταχύτητα είναι σημαντική κατά την διάρκεια της μάχης.
Η έκφραση "μου λύθηκαν τα γόνατα" που χρησιμοποιούμε ευρέως σήμερα, είναι η ομηρική έκφραση "λύσε δε γυία" Ραψωδία Π, στίχος 312, έκφραση που χρησιμοποιούσε ο Όμηρος για να τονίσει είτε την σωματική και ψυχική αδυναμία του πολεμιστή, η σε μερικές φορές την επιθανάτια αγωνία του οπλίτη.
Πηγή
Κωστή Παπαγιώργη, Η ομηρική μάχη, εκδόσεις "Καστανιώτη"
Σημείωση
Προφανώς ο κ. Παπαγιώργης δεν έχει ανάγκη της δικής μας σύστασης. Ένας ατόφιος πνευματικός άνδρας με το χάρισμα να αποτυπώνει την συντεταγμένη του σκέψη με μια στιλπνή και ελκυστική γραφή. Έχω διαβάσει πολλά βιβλία του με δοκίμια, αλλά αυτά που μου άρεσαν περισσότερο ήταν τα μονοθεματικά όπως ο "ντοστογιέφσκι", "τα καπάκια", ο " σωκράτης, ο φιλόσοφος που αυτοκτονεί", ο "Κανέλλος Δεληγιάννης" και φυσικά η "ομηρική μάχη". Σας προτείνω να τα διαβάσετε ακόμη και αν είναι εκτός ενδιαφερόντων σας. Θα περάσετε ένα δεκαωράκι πραγματικής πνευματικής ηδονής...

O Πόλεμος των έξι Ημερών...

O Πόλεμος των έξι Ημερών...
Με τον περιγραφικό αυτό όρο εννοούμε τον πόλεμο που ξέσπασε στις 5 Ιουνίου 1967 μεταξύ Ισραήλ και των γειτονικών του αραβικών χωρών (Αιγύπτου, Συρίας και Ιορδανίας). Το Ισραήλ, 19 χρόνια μετά την ίδρυσή του, πάλευε ακόμα για την ύπαρξή του, ενώ οι Άραβες επιδίωκαν την εξαφάνισή του. Οι εχθροπραξίες περατώθηκαν πέντε μέρες αργότερα, στις 10 Ιουνίου, με θρίαμβο των Ισραηλινών, που τριπλασίασαν τα εδάφη τους, κατακτώντας το Σινά, τη Λωρίδα της Γάζας, τη Δυτική Όχθη, την Ανατολική Ιερουσαλήμ και τα Υψίπεδα του Γκολάν.

Στις αρχές του 1967, έπειτα από μια περίοδο σχετικής ηρεμίας, που ακολούθησε τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1956, οι αψιμαχίες ξανάρχισαν στα σύνορα του Ισραήλ και των γειτονικών του αραβικών κρατών. Παλαιστίνιοι μαχητές πραγματοποιούσαν επιθέσεις στο έδαφος του Ισραήλ, ενώ ο αιγύπτιος ηγέτης Νάσερ ζήτησε την απόσυρση των δυνάμεων του ΟΗΕ από το Σινά στις 18 Μαΐου και μετέφερε στρατιωτικές δυνάμεις στην περιοχή. Έπειτα από 11 χρόνια, Ισραηλινοί και Αιγυπτιακοί ήρθαν και πάλι πρόσωπο με πρόσωπο.

Το κλίμα βάρυνε από την απόφαση του αιγύπτιου προέδρου Νάσερ να επιβάλει ναυτικό αποκλεισμό για τα ισραηλινά πλοία στις 22 Μαΐου. Οκτώ μέρες αργότερα, Αίγυπτος και Ιορδανία υπέγραψαν σύμφωνο αμυντικής συνεργασίας, που θορύβησε τους Ισραηλινούς, καθώς οι αραβικές δυνάμεις βρίσκονταν σε απόσταση 17 χιλιομέτρων από τη Μεσόγειο. Αυτό σήμαινε ότι μια καλά οργανωμένη επίθεση κατά του Ισραήλ θα μπορούσε να αποκόψει τη χώρα στα δύο. Στις 4 Ιουνίου στη συμμαχία Αιγύπτου, Ιορδανίας και Συρίας προστέθηκε και το Ιράκ. ΗΠΑ και Σοβιετική Ένωση κατάλαβαν πλέον ότι ο πόλεμος ήταν αναπόφευκτος και συνέστησαν αυτοσυγκράτηση.


Τα εδάφη του Ισραήλ μετά τον πόλεμο
Αυτό δεν εμπόδισε το Ισραήλ να χτυπήσει πρώτο τον πιο ισχυρό κρίκο της συμμαχίας, την Αίγυπτο. Στις 7:45 το πρωί της 5ης Ιουνίου 1967, όλα τα διαθέσιμα αεροπορία του Ισραήλ (197 τον αριθμό) «σηκώθηκαν» και επιτέθηκαν αιφνιδιαστικά σε 19 αιγυπτιακά αεροδρόμια, καταστρέφοντας μέσα σε τρεις ώρες σχεδόν όλη την αεροπορία της Αιγύπτου, που αριθμούσε 400 αεροπλάνα. Οι Ισραηλινοί, με απώλειες μόνο 19 αεροσκαφών, σημείωσαν ένα απροσδόκητο θρίαμβο, που δεν μπορούσε να φανταστεί ούτε και ο πιο αισιόδοξος στρατιωτικός τους. Παράλληλα, με συνεχείς αεροπορικές επιδρομές την ίδια μέρα προκάλεσαν ανεπανόρθωτες καταστροφές στις αεροπορίες των λοιπών συμμάχων των Αιγυπτίων. Η απόλυτη υπεροχή του Ισραήλ στον αέρα υπήρξε καθοριστικός παράγοντας στην εύκολη και γρήγορη επικράτησή του.

Την ίδια ώρα, οι ισραηλινές χερσαίες δυνάμεις εξαπέλυαν επίθεση εναντίον των αιγυπτιακών στο Σινά και τη Λωρίδα της Γάζας. Με ένα ευφυές στρατήγημα, τα τεθωρακισμένα του στρατηγού Αριέλ Σαρόν βρέθηκαν πίσω από τις αιγυπτιακές δυνάμεις, κυκλώνοντάς τις. Από εκείνη τη στιγμή, στο νου των αιγύπτιων ιθυνόντων ήταν το πώς οι δυνάμεις τους θα υποχωρήσουν με ασφάλεια από το αραιοκατοικημένο Σινά για να προστατεύσουν το Κάιρο. Μέσα σε 11 χρόνια οι ισραηλινοί καταλάμβαναν για δεύτερη φορά τη Χερσόνησο του Σινά.

Στο Δυτικό Μέτωπο, ο διστακτικός βασιλιάς της Ιορδανίας Χουσεΐν πείστηκε από τον Νάσερ ότι η «νίκη ήταν με το μέρος τους». Ενεπλάκη στον πόλεμο, αλλά η αντίδραση των Ισραηλινών ήταν ακαριαία. Στις 7 Ιουνίου είχαν υπό την κατοχή τους τη Δυτική Όχθη, ενώ εισήλθαν θριαμβευτικά στην Ανατολική Ιερουσαλήμ (Παλιά Πόλη), μετά από 1900 χρόνια. Η πιο εντυπωσιακή επιχείρηση έγινε στα Υψίπεδα του Γκολάν στη Συρία. Μέσα σε 24 ώρες οι Ισραηλινοί αντίκρισαν τις πεδιάδες της Δαμασκού.

Ο «Πόλεμος των Έξι Ημερών» κράτησε στην πραγματικότητα 132 ώρες και 30 λεπτά, λιγότερο κι από έξι ημέρες. Απο πλευράς Ισραηλινών ενεπλάκησαν στις επιχειρήσεις 264.000 άνδρες, συμπεριλαμβανομένων και των εφέδρων. Η Αίγυπτος παρέταξε 150.000 άνδρες, η Ιορδανία 55.000 και η Συρία 75.000 άνδρες. Οι απώλειες για τους Ισραηλινούς ανήλθαν σε 679 νεκρούς και 2.563, ενώ οι Άραβες είχαν κατά προσέγγιση 21.000 νεκρούς και 45.000 τραυματίες.

Το Ισραήλ ένοιωθε, πλέον, καλά στα πόδια του και είχε τα αναγκαία εδάφη για να διαπραγματευθεί την απόκτηση ειρήνης και ασφάλειας με τους άραβες γείτονές του. Μεγάλος ηττημένος του πολέμου υπήρξε ο αιγύπτιος πρόεδρος Νάσερ, που είδε τις φιλοδοξίες του να ηγηθεί του αραβικού κόσμου, να καταρρέουν.

Στον «Πόλεμο των Έξι Ημερών» έλαβαν μέρος στρατιωτικοί, που πρωταγωνίστησαν στις κατοπινές πολιτικές εξελίξεις της Μέσης Ανατολής. Αρχηγός του γενικού επιτελείου του Ισραήλ ήταν ο Γιτζάκ Ραμπίν, μετέπειτα πρωθυπουργός, που δολοφονήθηκε από ακροδεξιό το 1995. Της επίθεσης των Ισραηλινών στο Σινά, ηγήθηκε ο Αριέλ Σαρόν, τέως πρωθυπουργός και αυτός. Των συριακών δυνάμεων ηγήθηκε ο Χαφέζ Ελ Ασαντ, πρόεδρος της Συρίας ως το θάνατό του το 2000.



Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/148#ixzz2VJpfsf3w

Βραβείο Πούλιτζερ

Βραβείο Πούλιτζερ

Το Βραβείο Πούλιτζερ (Pulitzer Prize) είναι ένα βραβείο των Ηνωμένων Πολιτειών, που απονέμεται κατ΄ έτος και που θεωρείται ως η ύψιστη τιμή στην έντυπη δημοσιογραφία. Το βραβείο τιμά επίσης λογοτεχνικά επιτεύγματα και μουσικές συνθέσεις. Τα πρώτα Βραβεία Πούλιτζερ απονεμήθηκαν στις 4 Ιουνίου του 1917, και πλέον ανακοινώνονται κάθε χρόνο, τον μήνα Απρίλιο.
Οι αποδέκτες του βραβείου επιλέγονται από μια ανεξάρτητη επιτροπή που επίσημα διοικείται από τη Μεταπτυχιακής Σχολής Δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου Κολούμπια στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το βραβείο θεσπίστηκε σύμφωνα με τη διαθήκη του Τζόζεφ Πούλιτζερ, ενός Ουγγρο-Αμερικανού δημοσιογράφου και εκδότη εφημερίδας των τελών του 19ου αιώνα,που κατέλιπε σπουδαίο κληροδότημα στη παραπάνω σχολή Η προφορά του όρου Πούλιτζερ είναι λανθασμένη, καθώς, σύμφωνα με τους διαχειριστές του βραβείου, θα έπρεπε να προφέρεται όπως η φράση, ‘Pull it, sir’.
Σύμφωνα με το κληροδότημα προβλέπονται οκτώ βραβεία που απονέμονται σε κατηγορίες που σχετίζονται με τη δημοσιογραφία, (καλύτερου ρεπορτάζ, άρθρου, γελοιογραφίας κ.ά.) καθώς και τέσσερα για τις τέχνες και τα γράμματα. Μόνο ειδήσεις και φωτογραφίες δημοσιευμένες σε εφημερίδες ή οργανώσεις καθημερινών νέων με βάση τις ΗΠΑ έχουν το δικαίωμα διεκδίκησης του βραβείου δημοσιογραφίας. Από το 1943 βραβείο Πούλιτζερ απονέμεται επίσης και για την καλύτερη μουσική σύνθεση.
Επιπροσθέτως των βραβείων, απονέμονται και ταξιδιωτικές υποτροφίες Πούλιτζερ σε τέσσερις διακεκριμένους φοιτητές της Μεταπτυχιακής Σχολής Δημοσιογραφίας που επιλέγονται από την σχολή.
http://el.wikipedia.org/wiki/Βραβείο_Πούλιτζερ

http://www.newsitamea.grhttp://www.newsitamea.gr

Τρεις σούπερ τροφές κατά του πονοκεφάλου

Είναι από τις πιο συχνές παθήσεις και μάλιστα μπορούν να μας χαλάσουν όλη την μέρα αλλά και περισσότερες……

 Ο λόγος φυσικά για τον πονοκέφαλο από τον οποίο δεν υπάρχει άνθρωπος στον κόσμο που να μην έχει υποφέρει έστω και μία φορά. Οι αιτίες του αμέτρητες, από παθολογικές μέχρι ψυχοσωματικές, και οι θεραπείες του ακόμα περισσότερες. Εμείς σας έχουμε τρεις σούπερ τροφές, οι οποίες δρουν κατά του πονοκεφάλου. Βάλτε τις στη διατροφή σας, και βρείτε την υγειά σας!

1. Ω3 λιπαρά: Αν ο πονοκέφαλος που σας ταλαιπωρεί οφείλεται σε φλεγμονή, τότε είναι απαραίτητο να καταναλώσετε Ω3 λιπαρά. Αυτά βρίσκονται άφθονα στο σολομό, στις σαρδέλες αλλά και στο λιναρόσπορο.

2. Καρπούζι: Ειδικά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, που είναι και η εποχή του, είναι ένας άριστος τρόπος να αντιμετωπίσουμε τους πονοκεφάλους από την αφυδάτωση και τον ήλιο. Εκτός φυσικά από το νερό, το οποίο είναι η κύρια πηγή ενυδάτωσης του οργανισμού, υπάρχουν και πολλές τροφές που είναι άριστες πηγές, όπως, εκτός από το καρπούζι, οι ντομάτες και τα αγγούρια. Επιπλέον, το νερό σε φρέσκα φρούτα και λαχανικά περιέχει μεγάλες ποσότητες μαγνησίου το οποίο φροντίζει για την ενυδάτωση του οργανισμού.

3. Σπανάκι: Μπορεί να μην αποτελεί αγαπημένη τροφή μιας και οι περισσότεροι έχουμε παιδικά τραύματα με την μαμά μας να μας κυνηγάει για να φάμε σπανακόρυζο που έκανε καλό, αλλά το συγκεκριμένο λαχανικό έχει πραγματικά ευεργετικές ιδιότητες. Συγκεκριμένα, είναι πλούσιο σε ριβοφλαβίνη η οποία δρα κατά της ημικρανίας.                                                    

 

queen.gr

Did you like this? Share it:

ΜΠΑΝΑΝΑ

 http://www.newsitamea.gr

https://www.newsitamea.gr/?s=%CE%9C%CE%A0%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%9D%CE%91%2C%CE%A4%CE%9F+

ΜΠΑΝΑΝΑ,ΤΟ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΦΡΟΥΤΟ. ΟΥΤΕ ΦΑΝΤΑΖΕΣΤΕ ΤΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ

ΜΠΑΝΑΝΑ, ΤΟ ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΦΡΟΥΤΟ. ΟΥΤΕ ΦΑΝΤΑΖΕΣΤΕ ΤΙ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΣΤΟΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΜΑΣ. Μπανάνες: Εκπληκτικά φρούτα! Ένας καθηγητής στο CCNY είπε σε μια τάξη φυσιολόγων για τις μπανάνες. Είπε ότι η έκφραση “going bananas” είναι από τις επιπτώσεις της μπανάνας στον εγκέφαλο. Διαβάστε την: Ποτέ, μη βάλετε τη μπανάνα σας στο ψυγείο!
Αυτό είναι ενδιαφέρον. Μετά την ανάγνωση αυτού του κειμένου, δεν πρόκειται ποτέ ξανά να κοιτάξετε μια μπανάνα με τον ίδιο τρόπο.Οι μπανάνες περιέχουν τρία φυσικά σάκχαρα – σακχαρόζη, φρουκτόζη και γλυκόζη σε συνδυασμό με ίνες. Μια μπανάνα δίνει μια άμεση, διαρκή και ουσιαστική ώθηση ενέργειας.
Η έρευνα έχει αποδείξει ότι δύο μπανάνες παρέχουν αρκετή ενέργεια για μια επίπονη 90λεπτη προπόνηση. Δεν αποτελεί έκπληξη που η μπανάνα είναι το νούμερο ένα φρούτο σε κορυφαίους αθλητές του κόσμου. Αλλά η ενέργεια δεν είναι ο μόνος τρόπος που μια μπανάνα μπορεί να μας βοηθήσει να κρατιόμαστε σε καλή κατάσταση. Μπορεί επίσης να βοηθήσει να ξεπεραστούν ή αποτραπούν ένας σημαντικός αριθμός ασθενειών και καταστάσεων, καθιστώντας την αναγκαία στην καθημερινή διατροφή μας. Κατάθλιψη: Σύμφωνα με  έρευνα που ανέλαβε η MIND μεταξύ των ανθρώπων που πάσχουν από κατάθλιψη, πολλοί από αυτούς αισθάνονται πολύ καλύτερα αφού φάνε μια μπανάνα. Αυτό συμβαίνει επειδή μπανάνες περιέχουν τρυπτοφάνη, ένα είδος πρωτεΐνης που το σώμα μετατρέπει σε σεροτονίνη, γνωστή για να σας κάνει να χαλαρώσετε, να βελτιωθεί τη διάθεση σας και γενικά σας κάνει να αισθανθείτε πιο ευτυχισμένοι.
συνέχεια στον σύνδεσμο πηγή

Ο Στρατός επί βασιλείας του Όθωνος

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Ἑλληνοϊστορεῖν.

Σαν σήμερα στα 1833, ιδρύθηκε η πρώτη αστυνομία, η Βασιλική Χωροφυλακή.
Πρόδρομος της Ελληνικής Χωροφυλακής υπήρξε η Πολιταρχεία, η οποία ιδρύθηκε στο Ναύπλιο το 1828 και απαρτίσθηκε από χίλιους άνδρες που ανέλαβαν υπό τον Ιωάννη Μακρυγιάννη. Συμμετείχε σε όλους τους εθνικούς αγώνες, στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897, στον Μακεδονικό Αγώνα και στους Βαλκανικούς Πολέμους, καθώς και στους αγώνες του έθνους στη Μικρά Ασία και τη Θράκη.
Υπήρξε η κύρια δύναμη αναχαίτισης του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, με αποκορύφωμα την υπεράσπιση της πόλεως των Αθηνών κατά τα Δεκεμβριανά.
_____________________________________
— [Κείμενο: Ο Στρατός επί βασιλείας του Όθωνος (http://ellinoistorin.gr/?p=15965)]
— (Εικόνα: Αξιωματικοί και οπλίτες των Σωμάτων Ασφαλείας την περίοδο 1833 – 1855.)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
[Ἑλληνικό Ἡμερολόγιο - http://ellinoistorin.gr/]

Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΕΠΙ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΟΘΩΝΟΣ (1833-1863) | Ἑλληνοϊστορεῖν

Ἀπό τὸ βιβλίο, ΣΤΟΛΕΣ ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑΥΤΙΚΟΥ τοῦ Ἀραβαντινοῦ Πάνου.

ellinoistorin.gr

Ο μικρασιάτης ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Ομορφη καισαριανη.

Σαν σήμερα 15 Ιουνίου 1965, ο μικρασιάτης Γιώργος Σεφέρης ανακηρύσσεται Επίτιμος διδάκτωρ του πανεπιστημίου Πρίνστον.

Ο μικρασιάτης ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ

Όμορφη Καισαριανή - Όμορφη Γειτονιά

omorfigeitonia.gr

Ο Γιώργος Σεφέρης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γιώργου Σεφεριάδη) γεννήθηκε στη Σμύρνη, γιος του δικηγόρου και διδάκτορα της Νομικής Σχολής του Παρισιού Στέλιου Σεφεριάδη και της Δέσπως το γένος Γιωργάκη Τενεκίδη. Είχε δύο μικρότερα αδέρφια την Ιωάννα (μετέπειτα σύζυγο του Κωνσταντίνου Τσάτσου) και τον Άγγελο. Η πανεπιστημιακή καριέρα του πατέρα του υπήρξε λαμπρή και κατέληξε το 1933 στην αναγόρευσή του ως Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών και Ακαδημαϊκού. Μετά το ξέσπασμα του πρώτου παγκοσμίου πολέμου το 1914 η οικογένεια Σεφεριάδη εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Στην Αθήνα ο Σεφέρης τέλειωσε το Πρότυπο Κλασικό Γυμνάσιο. Από το 1918 ως το 1924 έζησε στο Παρίσι όπου σπούδασε νομικά και ήρθε σε επαφή με τη σύγχρονή του γαλλική λογοτεχνική παραγωγή. Στο Παρίσι συνεργάστηκε με το φοιτητικό περιοδικό Βωμός (με το ψευδώνυμο Γιώργος Σκαλιώτης), έδωσε μια διάλεξη για τον Jan Moreas στο Σύλλογο Ελλήνων Σπουδαστών και άρχισε να γράφει ποιήματα στα γαλλικά και τα ελληνικά. Το καλοκαίρι του 1924 μετά την αποφοίτησή του από το πανεπιστήμιο έφυγε για το Λονδίνο, όπου έμεινε ως το χειμώνα του επόμενου χρόνου. Εκεί έγραψε το ποίημα Fog. Μετά την επιστροφή του στην Αθήνα άρχισε να γράφει το Ημερολόγιο, και το γνωστό ως Έξι νύχτες στην Ακρόπολη πεζογράφημα και πρωτοδιάβασε τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη.

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟ, ΣΤΗ ΣΚΑΛΑ ΒΟΥΡΛΩΝ

Το 1926 πέθανε η μητέρα του και στις 29 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου ο Σεφέρης διορίστηκε ακόλουθος του Υπουργείου Εξωτερικών. Το 1928 δημοσιεύτηκε η μετάφρασή του από το έργο του Βαλερύ Μια νύχτα με τον κ.Τεστ στη Νέα Εστία. Τον ίδιο χρόνο έγραψε Το ύφος μιας μέρας και το Γράμμα του Μαθιού Πασκάλη. Το 1931 κυκλοφόρησε η πρώτη ποιητική συλλογή του με τίτλο Στροφή, για την οποία ο Παλαμάς δημοσίευσε επιστολή στη Νέα Εστία. Διορίστηκε υποπρόξενος και στη συνέχεια πρόξενος στο Γενικό Προξενείο του Λονδίνου, όπου παρέμεινε ως το 1934. Το 1932 δημοσίευσε τη Στέρνα και το 1935 το Μυθιστόρημα, και τα δύο σε περιορισμένα αντίτυπα. Το 1936 δημοσίευσε το βιβλίο Θ.Σ.Έλιοτ και διορίστηκε Πρόξενος στην Κορυτσά, όπου έμεινε ως το 1937, που ταξίδεψε στο Βουκουρέστι για το Συνέδριο Διαβαλκανικού Τύπου. Τότε πραγματοποιήθηκε και η πρώτη μετάφραση ποιήματός του στα γαλλικά από την Έλλη Λαμπρίδη.
Το 1938 διορίστηκε προϊστάμενος της Διευθύνσεως Εξωτερικού Τύπου στην Αθήνα και ένα χρόνο αργότερα γνωρίστηκε με τον Αντρέ Ζιντ στο σπίτι του Κ.Θ.Δημαρά και ταξίδεψε στη Ρουμανία με τον Τ.Παπατσώνη. Το 1940 εξέδωσε τα Ημερολόγιο Καταστρώματος Α’, Ποιήματα 1 και Τετράδιο Γυμνασμάτων (1928-1937). Τον ίδιο χρόνο υπέγραψε μανιφέστο κατά του Ιταλικού Φασισμού και το διάγγελμα του βασιλιά μαζί με το Νικολούδη. Το 1941 παντρεύτηκε τη Μαρώ Ζάννου, εξέδωσε το Χειρόγραφο Σεπτ. ‘41 και ταξίδεψε με την ελληνική κυβέρνηση στη Σούδα, την Αίγυπτο και τη Νότιο Αφρική. Το 1942 εκδόθηκε στην Αλεξάνδρεια η Λύρα του Κάλβου με πρόλογο του Σεφέρη. Ταξίδεψε στην Ιερουσαλήμ και μετατέθηκε στο Κάιρο (Διεύθυνση Τύπου και Πληροφοριών της Ελληνικής Κυβέρνησης). Το 1943 έδωσε διαλέξεις για τον Παλαμά και το Μακρυγιάννη στο Κάιρο και την Αλεξάνδρεια και γνωρίστηκε με το Στρατή Τσίρκα. Το 1944 εκδόθηκαν οι Δοκιμές στο Κάιρο και το Ημερολόγιο Καταστρώματος Β’. Ταξίδεψε με την κυβέρνηση στην Ιταλία και τον Οκτώβρη επέστρεψε στην Ελλάδα. Το 1945 διετέλεσε διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Αντιβασιλέα Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού και διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου. Το 1946 γνωρίστηκε με τον Eluard , εξέδωσε τον Ερωτόκριτο, την Κίχλη και διάβασε τη μελέτη του Καβάφης - Έλιοτ · Παράλληλοι στο Βρετανικό Συμβούλιο της Αθήνας. Το 1947 τιμήθηκε με το έπαθλο Παλαμά και ένα χρόνο αργότερα παραιτήθηκε μαζί με πολλούς άλλους συγγραφείς από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, τονίζοντας τη φθορά που είχε υποστεί ο θεσμός.
Διορίστηκε σύμβουλος πρεσβείας στην Άγκυρα. Το 1949 εκδόθηκε η μετάφρασή του από ποιήματα του Έλιοτ με τίτλο Η έρημη χώρα και άλλα ποιήματα. Το 1950 πέθανε ο αδερφός του Άγγελος στην Αμερική. Τον ίδιο χρόνο ο Σεφέρης ταξίδεψε στη Μικρά Ασία και την Κωνσταντινούπολη. Τον επόμενο χρόνο πέθανε ο πατέρας του · διορίστηκε σύμβουλος στην πρεσβεία του Λονδίνου. Το 1952 μετατέθηκε στη Βηρυτό και το 1953 πραγματοποίησε το πρώτο του ταξίδι στην Κύπρο μαζί με τη γυναίκα του (ακολούθησε δεύτερο ταξίδι τον επόμενο χρόνο και τρίτο το 1955). Το 1956 έγινε διευθυντής στην Β’ Πολιτική Διεύθυνση του Υπουργείου Εξωτερικών και το 1957 συμμετείχε στη συζήτηση για το Κυπριακό στη Νέα Υόρκη. Τότε διορίστηκε πρεσβευτής στο Λονδίνο, όπου παρέμεινε ως το 1962. Το 1960 ανακηρύχτηκε επίτιμος διδάκτωρ των γραμμάτων από το πανεπιστήμιο του Cambridge, το 1961 τιμήθηκε με το βραβείο Foyle και το 1963 με το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας. Ένα χρόνο αργότερα αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ των Πανεπιστημίων Θεσσαλονίκης και Οξφόρδης και ταξίδεψε στην Ισπανία. Το 1964 δημοσιεύτηκε η μετάφρασή του από το Άσμα ασμάτων και οι Αντιγραφές. Τότε γνωρίστηκε με τον Ezra Pound, ενώ ένα χρόνο αργότερα δημοσιεύτηκαν τα Τρία Κρυφά ποιήματα και εκδόθηκε η μετάφραση της Αποκάλυψης του Ιωάννη.
Το 1969 δημοσιεύτηκε η δήλωσή του κατά της χούντας του Παπαδόπουλου και ο Σεφέρης παύτηκε από πρέσβης επί τιμή, ενώ του απαγορεύτηκε και να κάνει χρήση του διπλωματικού του διαβατηρίου. Το 1971 έγραψε το τελευταίο του ποίημα με τίτλο Επί ασπαλάθων. Πέθανε το Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου. 

Επιστροφή σε : ΝΕΑ

ΟΙ ΤΣΑΜΗΔΕΣ ΚΑΙ Η ΤΣΑΜΟΥΡΙΑ

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Ἑλληνοϊστορεῖν.

Σαν σήμερα στα 1942, ο ιερέας Βασίλειος Ιωάννου, αφού πρώτα βασανίσθηκε ανηλεώς κατόπιν σφαγιάσθηκε ως αμνός από Τσάμηδες αλβανούς.
Τον έπιασαν στον κάμπο του Καλπακίου, ενώ πήγαινε στις Φιλιάτες. Τον βασάνισαν επί τόπου και τον σκότωσαν με μαχαίρι. Συνέπεσε μάλιστα να περνά εκείνη την ώρα ο Ιταλός φρούραρχος, ο οποίος περιωρίσθηκε να… καγχάσει εις βάρος τού θυσιαζομένου ιερέως (…)
Γενικά μιλώντας, από την περίοδο του 1940 μέχρι και το 1949, η ελλαδική Εκκλησία έχει να μετρά πολλές εκατοντάδες θύματα ιερέων της, μιας και ήταν από τα πλέον αγαπημένα σφάγια των εχθρών της Πατρίδος.
_____________________________________
— [Κείμενο: Οι τσάμηδες και η τσαμουριά (http://ellinoistorin.gr/?p=7557)]
— (Εικόνα: Τσάμηδες με πλήρη γερμανική στολή, επιθεωρούνται από Γερμανό αξιωματικό και τον θρησκευτικό τους ηγέτη –από την σελίδα maccunion.wordpress.com)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
[Ἑλληνικό Ἡμερολόγιο - http://ellinoistorin.gr/]

ΟΙ ΤΣΑΜΗΔΕΣ ΚΑΙ Η ΤΣΑΜΟΥΡΙΑ | Ἑλληνοϊστορεῖν 

Ανάμεσα στα κράσπεδα των Ακροκεραυνίων, της επιβλητικής οροσειράς που ενέπνευσε μερικούς από τους ωραιότερους στίχους του Ορατίου, και τον…

ellinoistorin.gr

15 Ιουνίου: παγκόσμια ημέρα κατά της κακοποίησης ηλικιωμένων

http://www.iatronet.gr/newsarticle.asp?art_id=18680

Η 15η Ιουνίου καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Κακοποίησης των Ηλικιωμένων, προκειμένου να ευαισθητοποιηθεί το παγκόσμιο κοινό, όσον αφορά στην κακομεταχείριση που υφίστανται οι ηλικιωμένοι ακόμη και μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, από ανθρώπους της οικογένειάς τους ή ανθρώπους υπεύθυνους για τη φροντίδα τους γενικότερα, επισημαίνει η ΜΚΟ Γραμμή Ζωής:

Η κακομεταχείριση ηλικιωμένων ατόμων αναγνωρίζεται ολοένα και περισσότερο σαν μείζον κοινωνικό πρόβλημα. Αυτό το πρόβλημα είναι πιθανόν να αυξηθεί περαιτέρω στην Ευρώπη, δεδομένης της ταχείας γήρανσης του πληθυσμού των κρατών μελών. Σε διεθνές επίπεδο, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής, καθώς και οι εργαζόμενοι του τομέα, έχουν εκφράσει τις ανησυχίες τους για το πρόβλημα και έχουν ενώσει τις δυνάμεις τους για να κατανοήσουν καλύτερα το φαινόμενο της κακομεταχείρισης των ηλικιωμένων, καθώς και των μεθόδων που απαιτούνται για την αντιμετώπιση της (WHO, 2011 )

Η έκθεση του Π.Ο.Υ. (Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας/ Europe) τον Ιούλιο του 2011 έδειξε ότι κάθε χρόνο, 2,7 % (4 εκατομμύρια) του συνόλου των ατόμων άνω των 60 ετών βιώνουν σωματική κακοποίηση, το 19,4% (29 εκατομμύρια) βιώνουν ψυχολογική κακοποίηση, το 3,8% (6 εκατομμύρια) βιώνουν οικονομική εκμετάλλευση και τέλος το 0,7% (1 εκατομμύριο) βιώνουν σεξουαλική κακοποίηση (WHO, 2011 ). Η κακομεταχείριση ατόμων τρίτης και τέταρτης ηλικίας οδηγεί σε κατ’ εκτίμηση 2.500 (30%) ετησίως ανθρωποκτονίες, οι περισσότερες από τις οποίες διαπράττονται, από μέλη της οικογένειας του θύματος. Οι πληροφορίες για τα περιστατικά κακομεταχείρισης ηλικιωμένων που οδηγούν ή όχι σε θάνατο είναι περιορισμένες, αφού εκλείπουν από βάσεις δεδομένων κρατικών φορέων των χωρών της Ευρωπαϊκής Περιφέρειας. Το μέγεθος του προβλήματος έχει έρθει στο φως, τις τελευταίες δεκαετίες, μόνο από ερευνητικές μελέτες στον γενικό πληθυσμό της Ευρώπης (WHO 2008). Όσον αφορά την Ελλάδα, υπάρχει μεγάλη έλλειψη δεδομένων για το μέγεθος του προβλήματος. Δυστυχώς, στη χώρα μας, τα δεδομένα που αφορούν περιστατικά κακομεταχείρισης ατόμων τρίτης και τέταρτης ηλικίας είναι εξαιρετικά περιορισμένα, καθώς δεν υφίσταται καμία εθνική πολιτική συστηματικής (ή μη) καταγραφής των περιστατικών.

Σύμφωνα με την έρευνα ABUEL (Abuse and Health Among Elderly People) για τη διετία 2008 – 2010, στην Ελλάδα, οι ηλικιωμένοι – θύματα κακοποίησης ήταν 126.111 άτομα. Τα περιστατικά αναλύονται ως εξής:

•  13.2% ψυχολογική κακοποίηση
•  3.5% σωματική κακοποίηση (4.7% 80-84 ετών)
•  3.9% οικονομική εκμετάλλευση (7.9% 80-84)
•  1.5% σεξουαλική κακοποίηση (2.3% γυναίκες)
•  3.1% εγκατάλειψη (8.9% 80-84 ετών)
•  1.1% τραυματισμοί

Αξίζει να σημειωθεί, ότι στον πρώτο χρόνο λειτουργίας της (12.04.11 – 30.04.12) η Εθνική Γραμμή SOS 10-65 δέχθηκε 88 κλήσεις για καταγγελίες κακοποίησης ηλικιωμένων.

Η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι απαραβίαστη. Η ηλικία και η ανάγκη υποστήριξης δεν μπορούν ποτέ να είναι η αφορμή για επιβολή περιορισμών, αφαίρεσης ανθρώπινων δικαιωμάτων και αρχών ελευθερίας του ατόμου που ορίζονται από ένα δημοκρατικό σύνταγμα. Το προχωρημένο της ηλικίας σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπει στέρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά τα ηλικιωμένα άτομα θα πρέπει να συνεχίσουν να ζουν και να αντιμετωπίζονται ίσα με τα υπόλοιπα μέλη μιας κοινωνίας και να προστατεύουν πάντα το απαράβατο δικαίωμά τους να απολαμβάνουν τα δικαιώματά τους.

Η μεγάλη πλειοψηφία ευπαθών και ευπρόσβλητων σε κακοποίηση ηλικιωμένων είναι γυναίκες: 2 στους 3 ηλικιωμένους άνω των 80 ετών στην Ευρώπη είναι γυναίκες. Περισσότερο από το ένα τρίτο αυτών των γυναικών υποφέρει από τη νόσο του Αλτσχάιμερ ή από άνοια, γεγονός που τις καθιστά ακόμα περισσότερο ευπρόσβλητες σε κακοποίηση.

Ως παράγοντες κινδύνου σύμφωνα με τον ΠΟΥ, εκτός από το φύλο και την ηλικία αναφέρεται επίσης η κοινωνική απομόνωση (έλλειψη κοινωνικού υποστηρικτικού περιβάλλοντος), η ύπαρξη φυσικής ή γνωστικής δυσλειτουργίας (πχ άνοια), η εξάρτηση από τον φροντιστή.

Η κακομεταχείριση εκδηλώνεται ως σωματική βία, ψυχολογική ή συναισθηματική κακοποίηση, οικονομική εκμετάλλευση, παραμέληση ή παράλειψη φροντίδας, σεξουαλική κακοποίηση, ενώ περιστατικά κακομεταχείρισης που έχουν σημειωθεί παγκοσμίως είναι τραυματισμοί, αφυδάτωση, πλημμελής εφαρμογή θεραπευτικής αγωγής και άλλα. Προσθέτεται επίσης η Συστηματική Κακοποίηση, δηλαδή κακοποίηση που προέρχεται από το Σύστημα και αφορά την κακομεταχείριση των ηλικιωμένων από το ίδιο το κράτος μέσω της μείωσης συντάξεων, της μη διευκόλυνσης της πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας κτλ.

Η πιο φανερή μορφή κακοποίησης είναι η άσκηση σωματικής βίας, όπως είναι το χτύπημα, χαστούκισμα ή οι κλωτσιές.

Ως ψυχολογική κακομεταχείρηση θεωρείται η βίαιη συμπεριφορά που συμπεριλαμβάνει απειλές, ταπείνωση ή λεκτική κακοποίηση, όπως για παράδειγμα να αποκαλέσει κάποιος τον ηλικιωμένο με υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς ή να τον αντιμετωπίζει γενικότερα σε μόνιμη βάση, σαν ένα μικρό παιδί, αφαιρώντας του έτσι την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα που έχει σαν ηλικιωμένος.

Η καταχρηστική και ασεβής χρήση των χρημάτων ή της περιουσίας του ηλικιωμένου από άτομο εμπιστοσύνης του με τρόπους που αναγκάζουν τον ηλικιωμένο να φοβάται να μιλήσει και να δείξει τη δυσαρέσκειά του θεωρείται οικονομική κακοποίηση. Για παράδειγμα, κάποιος που πιθανά προσφέρεται να πληρώνει τους λογαριασμούς του ηλικιωμένου, αλλά στην πραγματικότητα κρατάει τα χρήματα για δικό του όφελος ή δίνει ψευδή αναφορά στον ηλικιωμένο σχετικά με το πού πραγματικά ξόδεψε τα χρήματα του. Μορφή κακοποίησης μπορεί να θεωρηθεί ακόμα και η χρήση ειδών διατροφής που ανήκουν στον ηλικιωμένο από κάποιον άλλον χωρίς να τον ενημερώσει ή να ζητήσει την άδειά του ή με σκοπό να μην αντικαταστήσει ότι πάρει.

Άλλη μορφή κακοποίησης είναι η σεξουαλική κακομεταχείριση, οποιαδήποτε, δηλαδή, επαφή ή άγγιγμα σεξουαλικού χαρακτήρα, χωρίς τη συναίνεση του ατόμου ή με άτομο που δεν είναι σε θέση να συναινέσει, όπως η σεξουαλική παρενόχληση, επίθεση σεξουαλικού χαρακτήρα ή χειρονομίες ή πράξεις που προσβάλλουν την αξιοπρέπεια κάποιου στο πεδίο της γενετήσιας ζωής του.

Yπάρχουν, όμως, και άλλα - λιγότερο φανερά - είδη κακοποίησης.

Όταν στον ηλικιωμένο δεν δίνεται φαγητό, ρουχισμός ή άλλη προσωπική φροντίδα που είναι απαραίτητη, έχουμε παραμέληση. Αυτές είναι καθημερινές ανάγκες για την ομαλή επιβίωση του ηλικιωμένου. Παραμέληση θεωρείται και η έλλειψη φροντίδας για την αλλαγή βρώμικων ή βρεγμένων ρούχων ή η μη διάθεση σωστής φαρμακευτικής αγωγής.

Η κακοποίηση μπορεί να είναι και μη σκόπιμη. Μπορεί να είναι το αποτέλεσμα έλλειψης γνώσης, κατανόησης ή εκπαίδευσης. Υπάρχει, ακόμα, και η πιθανότητα το άτομο που την προκαλεί άθελά του να μην αντιλαμβάνεται ότι κακοποιεί τον ηλικιωμένο και του προκαλεί αγωνία και μελαγχολία.

Μη σκόπιμη κακοποίηση μπορεί να συμβεί και από έλλειψη χρόνου ή έλλειψη αξιολόγησης στις προτεραιότητες των αναγκών του ηλικιωμένου.

Οποιαδήποτε και αν είναι η μορφή κακοποίησης, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι δεν θα πρέπει να αφήνουμε τα περιθώρια να συμβαίνει και θα πρέπει να την σταματάμε με κάθε τρόπο.

Σύμφωνα με τις διεθνείς συστάσεις, η ευθύνη μας βρίσκεται και στην πρόληψη. Θα πρέπει όλοι να συμβάλλουμε στο βαθμό που δυνάμεθα να αναστείλουμε τους παράγοντες κινδύνου, να προάγουμε δηλαδή την κοινωνική συμμετοχή και υποστήριξη των ηλικιωμένων, να είμαστε σε θέση να αναγνωρίζουμε τα περιστατικά κακοποίησης, να τα αναφέρουμε στους αρμόδιους φορείς.

Κακοποίηση μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε και οπουδήποτε. Ανεξάρτητα, όμως από το πού μπορεί να βρίσκεται ο ηλικιωμένος δεν θα πρέπει να επιτρέπουμε να υποφέρει από κακοποίηση.

‘Γιατί όμως τόσο λίγα περιστατικά κακοποίησης γίνονται γνωστά, σε σημείο η κακοποίηση ηλικιωμένων να είναι ένα έγκλημα που παραμένει κρυφό;’

Φαίνεται να υπάρχει μια άρρητη συμφωνία ότι ο ηλικιωμένος δεν ζητά ιατρική βοήθεια, δεν αποκαλύπτει σε κανέναν τι συμβαίνει και ο γιατρός δεν τον ρωτά.

Κάποιοι από εκείνους που υποφέρουν από κακοποιητικές συμπεριφορές σε βάρος τους αρνούνται να καταγγείλουν την κακοποίηση, επειδή φοβούνται την εκδικητικότητα του θύτη ή ότι αν το καταγγείλουν θα αναγκαστούν να ζήσουν σε ίδρυμα, επειδή εξαρτώνται πλήρως από τον δράστη για την ικανοποίηση βασικών αναγκών τους, επειδή ντρέπονται να καταγγείλουν ότι μέλος της οικογένειάς τους έχει τέτοια συμπεριφορά, ή επειδή πιστεύουν ότι η αστυνομία δεν μπορεί να βοηθήσει πραγματικά.

Ο ηλικιωμένος που δέχεται κακοποίηση, βιώνει έντονα συναισθήματα και σκέψεις. Ο κάθε ηλικιωμένος πιθανά να έχει διαφορετικές αντιδράσεις σε ό,τι του έχει συμβεί. Συνήθως νιώθουν ανήσυχοι, σοκαρισμένοι, λυπημένοι, φοβισμένοι ή ακόμα και ενοχές για την κατάστασή τους, πράγμα που σημαίνει ότι θα είναι πολύ δύσκολο για τον ηλικιωμένο να μιλήσει γι αυτό που του συμβαίνει και το σπουδαιότερο να ζητήσει βοήθεια.

Πιθανόν ο ηλικιωμένος να βιώνει αδιέξοδο για το αν πρέπει ή όχι να μιλήσει για το πρόβλημά του, ενώ πιθανές αιτίες μπορεί να είναι :

1. Το άτομο που προκαλεί κακοποίηση να είναι κάποιο αγαπημένο ή έμπιστο πρόσωπο του ηλικιωμένου.

2. Ο ηλικιωμένος μπορεί να είναι εξαρτημένος από αυτό το άτομο, επειδή τον φροντίζει γενικά ακόμα και με οικονομική υποστήριξη.

3. Ο ηλικιωμένος να νιώθει ότι του ‘αξίζει’ μία τέτοια συμπεριφορά.

4. Ο ηλικιωμένος να ανησυχεί ότι σε περίπτωση που μιλήσει για το πρόβλημά του το άτομο που τον κακοποιεί θα θυμώσει μαζί του και ότι δεν θα έχει πια τη φροντίδα του.

5. Ο ηλικιωμένος να έχει αμφιβολίες αν θα τον πιστέψουν όταν πει τι του συμβαίνει.

6. Ο ηλικιωμένος δεν γνωρίζει ποιόν να πλησιάσει για να εξομολογηθεί το πρόβλημά του.

7. Ο ηλικιωμένος να πιστεύει ότι σε περίπτωση που εμπλέξει για επίλυση του προβλήματός του κάποιον οργανισμό ή αρμόδιο πρόσωπο, θα θεωρηθεί αδύναμος.

8. Ο ηλικιωμένος να πιστεύει ότι το πρόβλημά του είναι πολύ ασήμαντο ή ότι δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι ακόμα και αν αποκαλύψει το πρόβλημά του.

Πρέπει συνεχώς να φροντίζουμε να τους υπενθυμίζουμε ότι δεν είναι μόνοι τους και ότι ανά πάσα στιγμή μπορούν να έχουν τη βοήθεια που χρειάζονται.

Άτομα που είναι κοντά σε ηλικιωμένο που δέχεται κακοποίηση, πιθανόν να νιώσουν ότι κάτι δεν πάει καλά ή να έχουν παρατηρήσει κάποιες αλλαγές στον ηλικιωμένο:

1.Αλλαγές στην συμπεριφορά του ηλικιωμένου όπως θλιμμένος, θυμωμένος ή μελαγχολικός.

2. Αλλαγές στην εμφάνιση, όπως το να φοράει τα ίδια ρούχα και να μην πλένεται.

3. Αλλαγές στον τρόπο ζωής, καθημερινά ή κατά περίσταση, να αρνείται πια να βγαίνει έξω, να μην καλοδέχεται επισκέπτες ή να ισχυρίζεται ότι δεν αντέχει πια να κάνει πράγματα που έκανε πριν.

4. Τραυματισμοί, οι οποίοι εμφανίζονται συχνά, όπως μελανιασμένα μάτια, μελανιές σε άλλα σημεία του σώματος ή σημάδια από μαχαίρι ή άλλο αιχμηρό αντικείμενο.

5. Αδικαιολόγητη ή ασυνήθιστη δυσκολία στα οικονομικά του, όπως απλήρωτοι λογαριασμοί ή άλλα χρέη.

6. Υπερβολικά ανήσυχη αντίδραση σε οτιδήποτε φυσιολογικό και συνηθισμένο.

7. Αναζήτηση της προσοχής πολλών ανθρώπων, σημάδι ότι ο ηλικιωμένος νιώθει περισσότερο ασφαλής όταν έχει άλλους ανθρώπους γύρω του.

8. Σημάδια φόβου, όταν κάποιο συγκεκριμένο άτομο εισέρχεται στο δωμάτιο που βρίσκεται ο ηλικιωμένος.

9. Εμφανή σημάδια έλλειψης σωστής σίτισης, όπως απώλεια βάρους.

Σε περίπτωση που κάποιος αντιληφθεί ότι κάποιος γνωστός του ηλικιωμένος παρουσιάζει κάποια από τα παραπάνω σημάδια, πρέπει να τον πλησιάσει και να τον βοηθήσει να καταφέρει να ανοιχθεί και να πει το πρόβλημά του, ώστε να του παρασχεθεί βοήθεια. Δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να αγνοηθούν τα σημάδια που βλέπει κάποιος.

1. Αν ανησυχήσουμε για κάποιον, ας προσπαθήσουμε να είμαστε ανοιχτοί και ειλικρινείς μαζί του για οτιδήποτε υποψιαζόμαστε ότι βιώνει.

2. Ας δώσουμε στον ηλικιωμένο την ευκαιρία να μιλήσει. Ας τον κάνουμε να νιώσει ότι είμαστε πρόθυμοι να τον ακούσουμε.

3. Κάποιος ηλικιωμένος πιθανά να θέλει να μιλήσει, αλλά ίσως να ανησυχεί για το πώς μπορεί να αντιδράσουμε. Είναι σημαντικό να παραμείνουμε ήρεμοι, όταν ο ηλικιωμένος αρχίσει να μας μιλάει για την κακοποίηση που δέχεται.

4. Ο ηλικιωμένος πιθανά να μας ζητήσει να του υποσχεθούμε ότι δεν θα φανερώσουμε το πρόβλημά του σε κάποιον άλλον. Είτε είμαστε κοντινός του συγγενής, φίλος ή επαγγελματίας φροντιστής, να είμαστε πάντα ειλικρινείς μαζί του και ποτέ να μην του δώσουμε ψεύτικες υποσχέσεις.

5. Θα πρέπει να ρωτήσουμε τον ηλικιωμένο τι θα ήθελε να γίνει για αυτή την περίπτωση.

6. Θα πρέπει να προσπαθήσουμε να του εξηγήσουμε ποιός θα μπορούσε να βοηθήσει, προτείνοντάς του σε ποιόν θα μπορούσαμε να απευθυνθούμε εκ μέρους του, αν ο ίδιος δεν μπορεί να το κάνει.

Πρέπει να ξέρουμε ότι για πολλούς ανθρώπους που βιώνουν κακοποίηση μπορεί να χρειαστεί πολύς χρόνος, μέχρι να βρουν το κουράγιο να ανοιχτούν και να ζητήσουν βοήθεια.

Ας μην ξεχνάμε ότι οι περισσότερες από τις συμπεριφορές κακοποίησης ενός ηλικιωμένου ατόμου αποτελούν ποινικό αδίκημα και όποιος το αντιλαμβάνεται έχει υποχρέωση να το καταγγείλει. Τις περισσότερες φορές και ο θύτης χρήζει βοηθείας.

Είναι αναφαίρετο δικαίωμα όλων των ανθρώπων να ζουν χωρίς τον φόβο πιθανής ή υπαρκτής κακοποίησης, παραμέλησης ή γενικότερα εκμετάλλευσης. Όλοι έχουμε το δικαίωμα να νιώθουμε και να ζούμε με ασφάλεια.

1065: Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή SOS για ηλικιωμένους

                                  -------------------------------------------------------

http://www.madata.gr/epikairotita/san-simera/202035.html

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κακομεταχείρισης των Ηλικιωμένων καθιερώθηκε με πρωτοβουλία του Διεθνούς Δικτύου για την Παρεμπόδιση της Κακομεταχείρισης των Ηλικιωμένων (INPEA) και υποστηρίζεται από τον ΟΗΕ και την ΠΟΥ.

Η 15η Ιουνίου κάθε χρόνου ορίσθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Κακομεταχείρισης των Ηλικιωμένων, προκειμένου να ευαισθητοποιήσει το παγκόσμιο κοινό, σχετικά με την κακομεταχείριση που υφίστανται οι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, από τους ανθρώπους υπεύθυνους για τη φροντίδα τους (συνοδοί, σύντροφοι, σύζυγοι, μέλη της οικογενείας).

Η κακομεταχείριση εκδηλώνεται ως βία, εκμετάλλευση, παραμέληση και παράλειψη. Περιπτώσεις κακομεταχείρισης ηλικιωμένων που έχουν αναφερθεί παγκοσμίως είναι: τραυματισμοί, αφυδάτωση, απώλεια βάρους, πλημμελής εφαρμογή θεραπευτικής αγωγής, ασυνήθιστη συναισθηματική συμπεριφορά, ξαφνικές αλλαγές σε τραπεζικούς λογαριασμούς ή διαθήκες.

Eπιμέλεια: Μιτση Σκέντζου   Zougla.gr

                                            --------------------------------------------------------
 
 http://xenofontasxp.blogspot.gr/2012/06/15.html

Παρασκευή, 15 Ιουνίου 2012

15 Ιουνίου: παγκόσμια ημέρα κατά της κακοποίησης ηλικιωμένων

Παγκόσμια ημέρα κατά της κακοποίησης των ηλικιωμένων, είναι η 15η Ιουνίου.
Στόχος να ευαισθητοποιηθεί το παγκόσμιο κοινό για την κακομεταχείριση που υφίστανται οι ηλικιωμένοι ακόμα και μέσα στο ίδιο τους το σπίτι, από ανθρώπους της οικογένειάς τους ή άλλους, υπεύθυνους για την φροντίδα τους.
Τα στοιχεία της ΜΚΟ Γραμμή Ζωής, προκαλούν σοκ.Η μεγάλη πλειοψηφία ευπαθών και ευπρόσβλητων σε κακοποίηση ηλικιωμένων, είναι γυναίκες. Περισσότερο από το ένα τρίτο αυτών των γυναικών υποφέρει από την νόσο του Αλτσχάιμερ ή από άνοια, γεγονός που τις καθιστά ακόμα περισσότερο ευπρόσβλητες σε κακοποίηση.
Η κακομεταχείριση εκδηλώνεται ως βία, εκμετάλλευση, παραμέληση ή παράλειψη, ενώ περιστατικά κακομεταχείρισης που έχουν σημειωθεί παγκοσμίως, είναι τραυματισμοί, αφυδάτωση, πλημμελής εφαρμογή θεραπευτικής αγωγής και άλλα.
Αυτές είναι οι πιο φανερές μορφές κακομεταχείρισης. Υπάρχουν και άλλες όπως η ψυχολογική και η σεξουαλική κακοποίηση, που προσβάλλουν στον ίδιο βαθμό την αξιοπρέπεια του ηλικιωμένου.
Το πρόβλημα διογκώνεται από την στιγμή που ελάχιστοι καταγγέλλουν στις Αρχές αυτά τα περιστατικά είτε γιατί φοβούνται την εκδικητικότητα του θύτη είτε επειδή θεωρούν ότι σε αυτήν την περίπτωση θα αναγκαστούν να ζήσουν σε ίδρυμα.
Οι περισσότερες από τις συμπεριφορές κακοποίησης ενός ηλικιωμένου ατόμου, αποτελούν ποινικό αδίκημα και όποιος το αντιλαμβάνεται έχει υποχρέωση να το καταγγείλει.
Κανείς δεν πρέπει να ανέχεται την κακοποίηση. Στην Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή SOS για ηλικιωμένους 1065, μπορεί ο οποιοσδήποτε να βρει βοήθεια. Όλοι έχουμε το δικαίωμα να νιώθουμε και να ζούμε με ασφάλεια.

  ΠΗΓΗ.anikolouli.gr

http://www.zougla.gr/ygeia/article/prostatevmeno-periexomeno-pagosmia-imera-gonimotitas

Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας

Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 15 Ιουνίου 2012, 04:41

Η 15η Ιουνίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας, με πρωτοβουλία της Assisted Conception Taskforce (ACT) και αποτελεί μέρα ενημέρωσης για την υπογονιμότητα των ζευγαριών.

Παγκοσμίως, 90 εκατομμύρια ζευγάρια αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα σύλληψης. Το 85% από τα ζευγάρια αυτά (77 εκατομμύρια), δεν αναζητούν ποτέ βοήθεια για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Από τα 13 εκατομμύρια ζευγάρια που αναζητούν ιατρική βοήθεια, ποσοστό μικρότερο από το 42%, θα αρχίσει τελικά θεραπεία. Έτσι, λοιπόν, από όλα τα ζευγάρια που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, μόνο το 6% έχουν την ιατρική βοήθεια που απαιτείται.

Τα ανωτέρω επιδημιολογικά στοιχεία, τα οποία αναδεικνύουν μία δυσάρεστη πραγματικότητα, οδήγησαν ειδικούς σε θέματα αναπαραγωγής απ' όλο τον κόσμο να συνασπισθούν και να αναλάβουν δράση, στοχεύοντας στη σωστή ενημέρωση των ζευγαριών που αντιμετωπίζουν προβλήματα υπογονιμότητας. Η ανεξάρτητη αυτή διεθνής πρωτοβουλία, ονομάστηκε ACT και εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο με την ίδρυση κατά τόπους παραρτημάτων.

Στην Ελλάδα, καταξιωμένοι επιστήμονες, γνωρίζοντας ότι τα περίπου 300.000 υπογόνιμα ζευγάρια της χώρας μας και ο ευρύτερος κοινωνικός τους περίγυρος έχουν ανάγκη υπεύθυνης ενημέρωσης και καθοδήγησης, προχώρησαν στη δημιουργία της ACT HELLAS. Η Ελλάδα είναι η 20η χώρα στο κόσμο που συμμετέχει στη δράση της ACT International.

Έχουν περάσει σχεδόν 30 χρόνια από τότε που γεννήθηκε στη Βρετανία το πρώτο «παιδί του σωλήνα», η Λουίζ Μπράουν... Από εκείνη τη στιγμή ως σήμερα έχουν γεννηθεί πάνω από 1.500.000 παιδιά σ' όλο τον κόσμο χάρη στην υποβοηθούμενη αναπαραγωγή.

Επιμέλεια: Μίτση Σκέντζου

Τελευταία ενημέρωση: Παρασκευή, 15 Ιουνίου 2012, 04:45

                             -----------------------------------------------------------

http://www.2810.gr/crete/kosmos/pagkosmia-hmera-gonimothtas-h-15h-ioynioy

 Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας η 15η Ιουνίου

Η 15η Ιουνίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας, με πρωτοβουλία της Assisted Conception Taskforce (ACT) και αποτελεί μέρα ενημέρωσης για την υπογονιμότητα των ζευγαριών.

Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας υπογόνιμο θεωρείται ένα ζευγάρι όταν δεν επιτυγχάνει σύλληψη μετά από ένα χρόνο συχνών σεξουαλικών επαφών χωρίς τη χρήση αντισύλληψης. Σύμφωνα με τον ορισμό της υγείας, όπως αυτός έχει διατυπωθεί από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.), η υπογονιμότητα αποτελεί διαταραχή της υγείας και χρήζει αντιμετώπισης. Η τεκνοποίηση και η δημιουργία οικογένειας θεωρούνται δικαίωμα του κάθε ανθρώπου.

Συχνότητα της υπογονιμότητας
Σύμφωνα με διάφορες επιδημιολογικές μελέτες και εκτιμήσεις του Π.Ο.Υ., περίπου το 10-12% των ζευγαριών που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία αντιμετωπίζει κάποιας μορφής δυσκολία στην προσπάθειά του να αποκτήσει απογόνους. Παγκοσμίως, υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 80-90 εκατομμύρια υπογόνιμα ζευγάρια, στα οποία προστίθενται περίπου 2 εκατομμύρια νέα ζευγάρια ετησίως, με τάση για αύξηση. Σημειωτέον ότι ο καρκίνος προσβάλλει περίπου 6 εκατομμύρια άτομα ετησίως και η ελονοσία περίπου 100 εκατομμύρια: επομένως, η υπογονιμότητα, χωρίς να αποτελεί μείζονα διαταραχή της υγείας, δεν είναι διόλου αμελητέα, σε παγκόσμια κλίμακα.Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ακόμη πλήρεις επιδημιολογικές μελέτες της υπογονιμότητας, αλλά εκτιμάται ότι περίπου 300.000 ζευγάρια δυσκολεύονται να αποκτήσουν παιδιά.

Η συχνότητα της υπογονιμότητας μπορεί να ποικίλλει από περιοχή σε περιοχή και από πληθυσμό σε πληθυσμό. Είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχει ειδικό «προφίλ» του υπογόνιμου ζευγαριού. Η υπογονιμότητα είναι πολυσύνθετη και ρευστή κατάσταση: το ίδιο άτομο, ή ζευγάρι, μπορεί να διανύσει μεγάλες χρονικές περιόδους στις οποίες αδυνατεί να συλλάβει και η αδυναμία αυτή μπορεί να επέλθει, ή να λήξει, χωρίς προειδοποίηση. Τις περισσότερες φορές η υπογονιμότητα δεν έχει ειδικά συμπτώματα (π.χ. πόνο, πυρετό, δυσφορία...) κι έτσι δεν την αντιλαμβανόμαστε.

Παγκοσμίως, 90 εκατομμύρια ζευγάρια αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα σύλληψης. Το 85% από τα ζευγάρια αυτά (77 εκατομμύρια), δεν αναζητούν ποτέ βοήθεια για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Από τα 13 εκατομμύρια ζευγάρια που αναζητούν ιατρική βοήθεια, ποσοστό μικρότερο από το 42%, θα αρχίσει τελικά θεραπεία. Έτσι, λοιπόν, από όλα τα ζευγάρια που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, μόνο το 6% έχουν την ιατρική βοήθεια που απαιτείται.

Σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε πρόσφατα στο πλαίσιο ημερίδας η Ένωση Μαιευτήρων-Γυναικολόγων Ελλάδας ένα στα έξι ζευγάρια στην Ελλάδα που βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία αντιμετωπίζει σήμερα πρόβλημα αναπαραγωγής. Μάλιστα η Eurostat αναφέρει ότι ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά γονιμότητας στην ΕΕ καταγράφεται στην Ελλάδα, καθώς οι Ελληνίδες γεννούν, κατά μέσο όρο, 1,28 παιδιά, σύμφωνα με στοιχεία του 2005.

Οσον αφορά γενικά στα προβλήματα-κινδύνους που συμβάλλουν στην υπογονιμότητα της γυναίκας και του άνδρα, κάποια από αυτά εντοπίζονται στη μετάθεση της αναπαραγωγικής ηλικίας της γυναίκας και στην ελάττωση του σπέρματος εξαιτίας περιβαλλοντικών λόγων, όπως της εμφάνισης στο νερό ενώσεων με οιστρογονικές ιδιότητες από τα βιομηχανικά απόβλητα που εισχωρούν στον κύκλο της διατροφής.
                                ------------------------------------------------------------------------

http://www.madata.gr/diafora/health/202062.html 

Γονιμότητα και ψυχολογία

15 Ιουνίου 2012, 09:47

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Γονιμότητας, θα εστιάσουμε σε ένα σχετικά παραμελημένο κομμάτι της υπογονιμότητας, που είναι αυτό της ψυχολογίας του ζευγαριού.

Η δυσκολία επίτευξης εγκυμοσύνης έπειτα από 1-2 χρόνια ελεύθερων επαφών χαρακτηρίζει ένα ζευγάρι ως υπογόνιμο. Η υπογονιμότητα είναι μια ιδιαίτερα στρεσογόνος διάγνωση, επηρεάζοντας συχνά τη διάθεση καθώς και τη σεξουαλική συμπεριφορά του ζεύγους με την πάροδο του χρόνου.

Χαρακτηριστικά, πολλά ζευγάρια αισθάνονται μειονεκτικά απέναντι σε φιλικά ζευγάρια που δεν είχαν καμία δυσκολία να κάνουν παιδιά. Η τυπική δικαιολογία που οι ίδιοι χρησιμοποιούν είναι ότι ακόμη δεν είναι έτοιμοι για να κάνουν παιδί ή ότι δεν το προσπαθούν. Στο πλαίσιο της αυξημένης ψυχολογικής πίεσης, δεν είναι λίγα τα ζευγάρια που διαπιστώνουν αλλαγές στην ποιότητα της σχέσης τους, συνήθως προς το χειρότερο.

Μπορεί ο ένας ή και οι δύο σύντροφοι να εκδηλώσουν γενικευμένο άγχος ή ακόμη και επίσημη κατάθλιψη, λόγω της συνεχιζόμενης αποτυχίας επίτευξης εγκυμοσύνης, καταστάσεις που επιτείνονται με κάθε μήνα που περνάει. Από την άλλη μεριά, κάποια άλλα ζευγάρια δένονται παραπάνω κάτω από τον κοινό αγώνα για τη γονιμότητα.

Η σεξουαλική ζωή συχνά επηρεάζεται και εκείνη αρνητικά, αφού η σεξουαλική πράξη δεν γίνεται πια με σκοπό την αμοιβαία απόλαυση, αλλά με πρόγραμμα και περιορισμούς με στόχο την εγκυμοσύνη. Υπολογίζεται ότι στα μισά περίπου ζευγάρια θα εκδηλωθεί κάποιου τύπου σεξολογικό πρόβλημα, όπως ελάττωση της επιθυμίας, της διέγερσης ή του οργασμού στη γυναίκα, ή πρόβλημα στύσης ή πρόωρης εκσπερμάτισης στον άνδρα.

Δεν είναι καθόλου σπάνιο να έχει περάσει ένα σημαντικό χρονικό διάστημα πριν αποφασίσει κανείς να επισκεφθεί κάποιον ειδικό. Αυτό δεν είναι αξιοπερίεργο, αφού μια τέτοια επίσκεψη προϋποθέτει ότι το ζευγάρι έχει αποδεχθεί - ή τουλάχιστον υποψιαστεί - ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Πολλές φορές, έχουν προηγηθεί αρκετοί μήνες προγραμματισμένων επαφών με βάση τις πιθανές ημέρες ωορρηξίας με ή χωρίς τη χρήση κάποιου τεστ ωορρηξίας φαρμακείου.

Ακόμη και κατά τη διάρκεια της πρώτης επίσκεψης, ο ένας ή και οι δύο σύντροφοι μπορεί να παραθέσουν επιχειρήματα, γιατί οι «γόνιμες» ημέρες είχαν χαθεί σε μερικούς από τους προηγούμενους μήνες. Μια τέτοια άρνηση δεν είναι καθόλου αδικαιολόγητη και λειτουργεί ως αμυντικός μηχανισμός για το ζευγάρι που ακόμη δεν έχει δεχθεί ότι μπορεί να υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Βέβαια, είναι ιατρικά γνωστό ότι την εγκυμοσύνη δεν την «προσπαθεί» κανείς, απλώς σταματάει να την αποφεύγει. Με άλλα λόγια, δεν χρειάζεται να κάνει κάποιο ζευγάρι ιδιαίτερες προσπάθειες για να πετύχει εγκυμοσύνη.

Ο ειδικός είναι πολύ πιθανόν να ζητήσει κάποιες βασικές εξετάσεις για τον έλεγχο του σπέρματος, της ωορρηξίας και της διαβατότητας της μήτρας και των σαλπίγγων. Οι εξετάσεις αυτές δυνητικά μπορεί να επιβαρύνουν την ψυχολογία του άνδρα ή της γυναίκας, ιδιαίτερα στην περίπτωση κακού αποτελέσματος. Γι’ αυτό και δεν είναι παράξενο που κάποιοι άνδρες δεν καταφέρνουν να παράγουν δείγμα σπέρματος για εξέταση, λόγω της φορτισμένης ψυχολογίας τους και του φόβου ότι μπορεί αυτοί να ευθύνονται για την υπογονιμότητα. Παρομοίως, οι γυναίκες φοβούνται περισσότερο το κακό αποτέλεσμα, παρά την πιθανή ενόχληση που θα υποστούν για την εκτέλεση κάποιων εξετάσεων.

Αν και τη διάγνωση της υπογονιμότητας θα πρέπει να τη μοιράζεται κάθε ζευγάρι, τα αποτελέσματα των εξετάσεων μπορεί να υποδεικνύουν ότι ο ένας από τους δύο συντρόφους «φταίει». Ακόμη και οι ιατροί, που δεν πρέπει να αποδίδουν το φταίξιμο σε κανέναν από τους συντρόφους, συχνά καταλήγουν σε δηλώσεις του τύπου «το πρόβλημα είναι στο σπέρμα». Αυτό δημιουργεί δικαίως την εντύπωση ότι ο ένας από τους δύο είναι απολύτως υγιής, ενώ ο άλλος έχει κάποιο πρόβλημα. Αν και κάτι τέτοιο μπορεί να ισχύει, δεν υπάρχει καμία διαβεβαίωση ότι όντως ο «υγιής» σύντροφος θα μπορούσε εύκολα να κάνει παιδί με έναν άλλο σύντροφο. Βέβαια, αυτή η διαπίστωση δεν αρκεί για να παρηγορήσει τον σύντροφο με το πρόβλημα, ο οποίος κινδυνεύει από ακόμη μεγαλύτερη ψυχολογική κατάπτωση.

Πολλά ζευγάρια θα προχωρήσουν στο τελικό στάδιο της διαδικασίας που περιλαμβάνει τη χρήση κάποιας θεραπείας γονιμότητας. Υπάρχουν δύο τύποι θεραπείας: εκείνοι που βοηθούν στην αποκατάσταση του προβλήματος και, επακόλουθα, αυξάνουν την πιθανότητα φυσικής σύλληψης και οι άλλοι που παρακάμπτουν το πρόβλημα χρησιμοποιώντας υψηλή τεχνολογία. Στον δεύτερο τύπο ανήκει και η εξωσωματική γονιμοποίηση, η οποία στις μέρες μας αποτελεί μια ιδιαίτερα δημοφιλή και αποτελεσματική θεραπεία γονιμότητας.

Είναι σημαντικό η επιλογή των θεραπειών να γίνεται ορθολογιστικά, όχι μόνο με βάση την πιθανότητα επιτυχίας ή τη διάρκεια της θεραπείας. Έχει νόημα να προσπαθεί κανείς να αποκαθιστά το πρόβλημα, αν υπάρχει μια τέτοια ικανοποιητική επιλογή. Για παράδειγμα, η αποκατάσταση του αδύναμου σπέρματος βοηθά όχι μόνο στην επίτευξη εγκυμοσύνης με φυσικό τρόπο, αλλά αποκαθιστά και την αυτοπεποίθηση του άνδρα. Επίσης, ακόμη και μετά την πρώτη εγκυμοσύνη, μπορεί να επέλθει και μια δεύτερη χωρίς να παρουσιαστεί ξανά κάποια δυσκολία.

Δυστυχώς, στις μέρες μας, πολλά ζευγάρια κατευθύνονται πολύ γρήγορα στη λύση της εξωσωματικής γονιμοποίησης. Αυτό ενέχει αρκετές ψυχολογικές παγίδες. Αφενός, ένα αρνητικό αποτέλεσμα λαμβάνεται βαρέως από το ζευγάρι, το οποίο έχει επενδύσει χρονικά, οικονομικά και ψυχολογικά στη συγκεκριμένη θεραπεία. Αφετέρου, δε, μένουν συνήθως άλλες επιλογές από το να δοκιμάσει κανείς να ξανακάνει εξωσωματική γονιμοποίηση, με την ελπίδα ότι η επόμενη φορά θα είναι επιτυχής. Αυτό αναπόφευκτα δημιουργεί το αίσθημα αδιεξόδου, στην περίπτωση που και οι επαναληπτικές προσπάθειες είναι παρόμοια ανεπιτυχείς.

Αν και κανείς δεν αρνείται την αξία της εξωσωματικής γονιμοποίησης ως μέθοδο θεραπείας της υπογονιμότητας, είναι σημαντικό να εξαντλούνται άλλες πιο βασικές και απλές θεραπείες, πριν καταφύγει κανείς σε αυτήν, εφόσον τέτοιες θεραπείες ενδείκνυνται για το συγκεκριμένο ζευγάρι. Ακολουθώντας μια κλιμακωτή διαδικασία στην επιλογή θεραπειών, το ζευγάρι αποδέχεται καλύτερα την ανάγκη μιας θεραπείας υψηλής τεχνολογίας, όπως η εξωσωματική γονιμοποίηση.

Συμπερασματικά, το μονοπάτι της υπογονιμότητας μπορεί να επιφέρει σημαντική ψυχολογική επιβάρυνση σε ένα ζευγάρι, ακόμη κι αν ο ειδικός προβαίνει σε κινήσεις που ελαχιστοποιούν το άγχος και την ταλαιπωρία. Παρ’ όλα αυτά, αξίζει να τονιστεί ότι η συντριπτική πλειονότητα των ζευγαριών που διάβηκαν το μονοπάτι αυτό, πιστεύουν ότι άξιζε η όλη πορεία. Αυτό ισχύει όχι μόνο για την πλειονότητα των ζευγαριών που τελικά κατάφεραν να κάνουν παιδί, αλλά και για τα λίγα ζευγάρια που δεν εκπλήρωσαν αυτήν την επιθυμία τους, παρ’ όλες τις αξιόλογες προσπάθειες των ίδιων και των ιατρών τους.

Διαβάστε περισσότερα www.gynaikologos.net

Το κείμενο υπογράφει ο Δρ. Θάνος Παπαθανασίου
MD (London) MRCOG FHEA
Μαιευτήρας Χειρ. Γυναικολόγος
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Λονδίνου