Κάθετοι κήποι από ανακύκλωση πλαστικών μπουκαλιών

http://koumpotrypa.blogspot.gr/2013/03/blog-post_761.html

Κάθετοι κήποι από ανακύκλωση πλαστικών μπουκαλιών

  

Η έλλειψη χώρου είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για να έχει κάποιος έναν κήπο. Με λίγη όμως φαντασία και  ικανότητα  μπορούμε να καλλιεργήσουμε τα δικά μας φυτά ακόμη και αν δεν υπάρχει χώρος. Δεν παίρνει πολύ για να ξεκινήσει ένα μικρός κήπος στο σπίτι. 

Μια καλή ιδέα είναι η ανακύκλωση πλαστικών μπουκαλιών για να δημιουργήσετε ένα κάθετο κήπο. Οι κάθετοι κήποι χρησιμοποιούνται ολοένα και περισσότερο, λόγω του περιορισμένου χώρου και η έλλειψη άμεσης πρόσβασης στο ισόγειο κυρίως στις πολυκατοικίες, ως εκ τούτου, αυτή η εναλλακτική λύση είναι πολύ αποτελεσματική για σας προσκαλούμε να δείτε κάποιες ιδέες για το πώς να φτιάξετε το δικό σας σπίτι κάθετο κήπο με ανακύκλωση πλαστικών μπουκαλιών.

Images via: Pinterest

Κήποι στην ταράτσα

http://www.agrotikabook.gr/%CE%BA%CE%AE%CF%80%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B1

Κήποι στην ταράτσα

Παρ, 2013-06-07 10:00

Ως κάτοικος της πόλης, ζηλεύω καθέναν που έχει ένα υπαίθριο χώρο και μπορεί να  τον ονομάζει δικό του. Ένα μπαλκόνι, μια αυλή, και οτιδήποτε μπορεί να γίνει ένα καλό στέκι για να απολάυσουμε τον ωραίο καιρό. Τον τελευταίο καιρό έχω ιδιαίτερα αγάπη και προτίμηση σε κήπους στον τελευταίο όροφο και σε ταράτσες – Νομίζω ότι είναι διασκεδαστικό να δούμε πώς τα φυτά μπορεί να μετατρέψουν ένα κατά τα άλλα αδιάφορο τελευταίο όροφο, σε ένα όμορφο μέρος. Εδώ είναι μερικές ιδέες που πιστεύω ότι είναι ιδιαίτερα όμορφες. Images via: Pinterest texnotropieskaidiakosmisi

Σαββατιάτικη βόλτα στο παλιό εργοστάσιο του Μέντη

Σαββατιάτικη βόλτα στο παλιό εργοστάσιο του Μέντη  

http://www.velonistas.gr/2013-07-25/walk-at-the-mentis-factory/

25/07/2013

Τα δώρα του Θεού είναι αυτά που αγαπάμε

Τα δώρα του Θεού κρύβονται στα μικρά, σε αυτά που δεν υποψιαζόμαστε: στη φίλη που βλέπει τον κόσμο όπως εσύ, και μπορείς να μοιραστείς ένα σαββατιάτικο πρωινό εξερευνώντας αυτό τον κοινό κόσμο. Στη χαρά που μας δίνουν κάθε φορά τα πράγματα που αγαπάμε, όπως οι φούντες και οι κλωστές και οι βελόνες κάνουν τη δική μου καρδιά να κτυπά. ΄Ενα όμορφο πρωινό, ελεύθερο από υποχρεώσεις – ναι η ευτυχία κρύβεται στα μικρά και τα λίγα. Σ’ ευχαριστώ μαμά που μου το έμαθες..

Το ‘εργοστάσιο’ του Μέντη: Χώρος για τη διατήρηση των παραδοσιακών τεχνικών

Ένα τέτοιο πρωινό ξεκινήσαμε με τη φίλη μου την Angel Kim(link), εκείνη με τη μηχανή της, εγώ με τη γραφίδα μου (που λέει ο λόγος) για να πάμε στο παλιό εργοστάσιο του Μέντη. Τον θυμάστε το Μέντη; Ένα εμβληματικό κατάστημα, αρχικά στην πλατεία Καπνικαρέας, αργότερα στην οδό Ρόμβης, που εμπορευόταν είδη passementerie (γαλόνια, τρέσσες, σιρίτια, κορδόνια, φράντζες, φούντες, brandenbourg embrasses). Στη συνέχεια, θύμα μιας εποχής που άλλαζε στην Ελλάδα, από την κατάργηση της Βασιλείας, μέχρι την επικράτηση του μαζικού φτηνιάρικου και ετοιματζίδικου, η επιχείρηση έκλεισε. Η οικογένεια Μέντη δώρησε το εργοστάστιο της επιχείρησης στα Πετράλωνα στο Μουσείο Μπενάκη, και σήμερα λειτουργεί σαν χώρος για τη διατήρηση των παραδοσιακών τεχνικών. Σύμφωνα με τις πληροφορίες στο πινακίδιο στην είσοδο, “η βιοτεχνία επεξεργασίας νημάτων και μεταξιού με την επωνυμία ΜΕΝΤΗΣ η παλαιότερη εμπορική και βιοτεχνική επιχείρηση της χώρας εν λειτουργία μέχρι τις αρχές του 21ου αι., ιδρύθηκε το 1867 από τον Σπύρο Γ. Μέντη, με έδρα το Ναύπλιο και σύντομα μεταφέρθηκε στην Αθήνα, έδρα των βασικότερων πελατών της, της Αυλής και της Ανακτορικής Φρουράς”… Σε κάθε περίπτωση, η επιχείρηση είναι συνδεδεμένη με ένα κομμάτι της ιστορίας της νεώτερης Ελλάδας, μια και έχει προμηθεύσει υλικά για τη Λυρική Σκηνή, για το Εθνικό Θέατρο, το Λύκειο των Ελληνίδων, το θέατρο Ελληνικών Χορών “Δόρα Στράτου”, αλλά και θεσμούς που δεν υπάρχουν πια όπως η Βασιλική Πρόνοια και ο ΕΟΜΜΕΧ. Ο χώρος μέσα είναι ένα κουκλόσπιτο – για άλλο μέγεθος σε προδιαθέτει η λέξη εργοστάσιο. Μπαίνοντας, ένας μεγάλος ξύλινος πάγκος δεξιά για τα μαθήματα. Κάθε Σάββατο γίνονται μαθήματα σε παραδοσιακές τεχνικές όπως κατασκευή φούντας και πον πον, τσαπαρί (ύφανση με κάρτες), ύφανση σε τελλάρο (μικρός αργαλειός) και φυτικές βαφές. Δεξιά, το πωλητήριο, μια εξαιρετική έκθεση των προϊόντων της βιοτεχνίας. Για κοριτσάκια σαν και μας, το μαγαζί με τις καραμέλες!! Δεν ξέρω πόση ώρα περάσαμε να χαζεύουμε και να περιεργαζόμαστε τις φούντες, τα κορδόνια τα μεταξωτά νήματα, τις τρέσες! Η ευλογία των μικρών πραγμάτων… Εδώ πρέπει να πω ότι ακόμη μπορεί κανείς να αγοράσει τα είδη της βιοτεχνίας. Και στο βάθος, η μαγεία – το εργοστάσιο και το βαφείο! Τα μηχανήματα που παράγουν ακόμη και σήμερα, συμβολικά, τα είδη που πωλούνται στο πωλητήριο. Η υπεύθυνη του χώρου η κα Κόβα και ο κ. Δημήτης είχαν την καλωσύνη να μας δείξουν πώς γίνεται η χειροποίητη βαφή, και πώς δουλεύουν τα μηχανήματα που παράγουν τις τρέσες και τα κορδόνια. Στο βάθος, μια “αυλούδα”, σαν αυτές που είχε κάθε παλιό αθηναϊκό σπίτι. Με το δεντράκι και τη σκιά της, μια όαση δροσιάς και ηρεμίας στο τσιμέντο.. Ο χώρος λειτουργεί καθημερινά 10 με 3 και, αν βρεθείτε να έχετε ένα ελεύθερο πρωινό, πραγματικά αξίζει μια επίσκεψη, με ή χωρίς φίλη! Φωτογραφίες: Angel Kim Περισσότερες φωτογραφίες