Κυριακή 11 Αυγούστου 2019

Η αξία του πράσινου σαπουνιού



koyzoylo.gr
Η αξία του πράσινου σαπουνιού που λίγοι γνωρίζουν - Koyzoylo.gr

Το χρώμα του πράσινου σαπουνιού, προέρχεται απο το χρώμα της ελιάς καθώς το ελαιόλαδο, του οποίου οι εξαιρετικά θεραπευτικές ιδιότητες είναι γνωστές και αξιοποιήσιμες από τα αρχαία χρόνια, είναι το βασικό και κύριο συστατικό του. …
Ωστόσο, πράσινο σαπούνι παράγεται και από άλλα φυτά, πέρα της ελιάς, διατηρώντας έτσι το μεγαλύτερο ποσοστό των πλεονεκτημάτων ενός φυσικά παρασκευασμένου προϊόντος.
Η ποικιλία των χρήσεων του ελαιόλαδου και οι μαλακτικές και απολυμαντικές του ιδιότητες, το καθιστούν κάτι πολύ παραπάνω από συστατικό καλής διατροφής, καθώς η χρήση του στη μορφή του σαπουνιού, αν και μοιάζει παλιομοδίτικη, σε πολλούς, παραμένει υπολογίσιμη δύναμη.
Πέρα λοιπόν από μυστικό ομορφιάς πολλών γυναικών, που δεν θα σας το αποκαλύψουν ποτέ, έχει θεραπευτική δράση ενάντια σε δερματικές παθήσεις, όπως είναι η ψωρίαση και η δερματίτιδα, ενώ το μεγαλύτερό του πλεονέκτημα παραμένει η προστασία του δέρματος από την αφυδάτωση και την ξηρότητα, χωρίς βέβαια να είναι το μοναδικό.
Ακολουθούν, λοιπόν, οι λόγοι για τους οποίους θα πρέπει να γίνετε, τουλάχιστον όσον αφορά στην καθαριότητα…οικολόγοι.
Άκρως ενυδατικό
Το πράσινο σαπούνι καθαρίζει το δέρμα, χωρίς να το στερεί από τα φυσικά του λιπαρά στοιχεία, που -κατά γενική ομολογία- καταφέρνουν άλλα σαπούνια καταλήγοντας έτσι σε ξηρό και στεγνό δέρμα. Η φυσική του σύσταση αφήνει ελεύθερους τους πόρους του δέρματος επιτρέποντας την εφίδρωση, προστατεύοντας, όμως ταυτόχρονα και με φυσικό τρόπο τα κύτταρα της επιδερμίδας.
Στο πράσινο σαπούνι ακόμη, παρατηρείται η ουσία γλυκερίνη, η οποία συντηρεί την ενυδάτωση του δέρματος, αντλώντας νερό, ακόμα και από τον αέρα, ενώ σε άλλα σαπούνια του εμπορίου έχει αφαιρεθεί, για να χρησιμοποιηθεί για άλλους σκοπούς.
Λίγες παρενέργειες
Το πράσινο σαπούνι είναι υποαλλεργικό, δεδομένης προφανώς της φυσικής του προέλευσης, με αποτέλεσμα να είναι η ασφαλέστερη επιλογή για ευαίσθητες επιδερμίδες. Το ελαιόλαδο δε, σα συστατικό είναι ασφαλές ακόμα και για νεογέννητα βρέφη, λόγω της μαλακτικής του φύσης.
Τα περισσότερα είδη πράσινων σαπουνιών περιέχουν αποκλειστικά φυσικά συστατικά, φιλικά προς τον άνθρωπο, εν αντιθέσει με τα άλλα σαπούνια που περιέχουν ουσίες συχνά βαριές και ενδεχομένως τοξικές για την επιδερμίδα.
Πλούσιο σε αντιοξειδωτικά
Το ελαιόλαδο είναι πλούσιο σε αντιοξειδωτικά στοιχεία που καταπολεμούν τη δράση των ελεύθερων ριζών, με τις οποίες έρχεται αντιμέτωπος καθημερινά και διαρκώς ο ανθρώπινος οργανισμός. Οι βιταμίνες Ε και Α, που περιέχονται στο λάδι, και οι θεραπευτικές τους ιδιότητες με όποιο τρόπο και αν χρησιμοποιήσετε ή καταναλώσετε το λάδι, είτε μέσω του φαγητού, είτε μέσω του σαπουνιού γίνονται εκμεταλλεύσιμες από τον οργανισμό και άκρως ωφέλιμες.
Επιπλέον, το ελαιόλαδο έχει αντιφλεγμονώδη δράση που ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα, προστατεύει το δέρμα από παθήσεις και τον οργανισμό από προβλήματα στην καρδιά και την πεπτική λειτουργία, και όχι μόνο.
Διαρκεί και έχει διακριτικό άρωμα
Το πράσινο σαπούνι έχει ένα απαλό και φρουτώδες άρωμα, εν αντιθέσει με τα έντονα αρώματα που έχουν άλλα σαπούνια και συχνά προκαλούν ενοχλήσεις σε ευαίσθητες, και μη, επιδερμίδες. Η μπάρα του πράσινου σαπουνιού είναι σκληρή και δεν κάνει πολύ σαπουνάδα, με συνέπεια να κρατάει πολύ περισσότερο από αντίστοιχα προϊόντα.
Τέλος, τα περισσότερα σαπούνια του εμπορίου είναι φτιαγμένα από ζωικό λίπος, γι’ αυτό και το πράσινο σαπούνι, που είναι φτιαγμένο, αν όχι από ελαιόλαδο, από άλλα φυτικά προϊόντα είναι καλή επιλογή για όσους έχουν περιβαλλοντική συνείδηση και δεν επιθυμούν να χρησιμοποιούν ζωικά προϊόντα.
Λοιπές χρήσεις
Η αξία του πράσινου σαπουνιού δεν τελειώνει στην προσωπική υγιεινή, αλλά συνεχίζει και αφορά και την καθαριότητα ακόμα και του σπιτιού. Το πράσινο σαπούνι, αρχικά, είναι ιδανικό για την καθαριότητα των βρεφικών και παιδικών ρούχων, λόγω της απόλυτα φυσικής του σύστασης, ενώ έχει αποτελεσματική δράση και στην απολύμανση του σπιτιού, καθώς αν το διαλύσετε σε νερό, είναι ιδανικό για σφουγγάρισμα. Έχει ακόμα λευκαντικές ιδιότητες και ο συνδυασμός του με λίγο λευκό ξύδι, το κάνει ιδανικό καθαριστικό για μπάνιο και κουζίνα.
Τέλος, χρησιμοποιείται ακόμα και σαν φυτοφάρμακο, με το διάλυμα του οποίου μπορείτε να ψεκάσετε τα φυτά για να τα προστατεύσετε ήπια από έντομα και ασθένειες, πριν έστω καταφύγετε σε πιο δραστικές λύσεις.

Πηγή: fumara.gr

Μήπως γνωρίζετε αυτούς τους Κρητικούς;





daynight.gr
«Μήπως γνωρίζετε αυτούς τους Κρητικούς;» Η έκκληση μιας γυναίκας από…

Μια Νεοζηλανδή ανάρτησε στις 4 Ιουνίου στον προσωπικό της λογαριασμό στο facebook ένα μήνυμα μέσα από το οποίο ελπίζει να βρει την Ειρήνη, τον Τάσο και τον Νικόλα, τους τρεις Κρητικούς που έσωσαν τον παππού της μετά τη Μάχη της Κρήτης, ή έστω τους απογόνους τους.


Όπως όλοι γνωρίζουμε η συνεισφορά των Νεοζηλανδών στρατιωτών κατά τη Μάχη της Κρήτης ήταν τεράστια. Το 1941 πολλοί από αυτούς προσγειώνονται στην Κρήτη, μαζί με άλλες δυνάμεις της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, για να ενισχύσουν τις ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις, έναντι των Γερμανών.
Ανάμεσά τους βρισκόταν και ο Arthur Ernest Wright, ο παππούς της Emma Ebrahim, ο οποίος κατά τη Γερμανική Κατοχή αιχμαλωτίστηκε, το έσκασε, έζησε στα χωράφια και έπειτα κρύφτηκε στο σπίτι της Κρητικής οικογένειας, μέχρι που παραδόθηκε στους Γερμανούς (ο πρώτος από δεξιά).

Σήμερα, η Emma σκοπεύει να ταξιδέψει μαζί με τον σύζυγο και τον πατέρα της στην Κρήτη και βασικός σκοπός αυτού του ταξιδιού είναι να γνωρίσει τους ανθρώπους που έσωσαν τον παππού της, ή έστω τους απογόνους τους.
Μέσα από αυτό το ποστάρισμα, επιδιώκει να κάνει όσο το δυνατόν πιο γνωστή την ιστορία της κι άπαντες ελπίζουμε ότι η αναζήτησή της θα έχει αίσιο τέλος! 

Το κείμενο που ανάρτησε στο Facebook:

«Βοήθεια: Γνωρίζετε αυτούς του Κρητικούς;
Πρόκειται για την Ειρήνη, τον Τάσο και το Νικόλα
Ο παππούς μου, Άρθουρ Έρνεστ Ράιτ (Arthur Ernest Wright), αιχμαλωτίστηκε το 1941 – κατά τη διάρκεια της Γερμανικής Κατοχής – στην Κρήτη, λίγο μετά την προσγείωση των Νεοζηλανδών στρατιωτών στο νησί. Ο ίδιος, αφότου πέρασε καιρό στο στρατόπεδο συγκέντρωσης, απέδρασε 2 φορές, ψάχνοντας για φαγητό, και έπειτα πέρασε αρκετές εβδομάδες – του καλοκαιριού, του ίδιου έτους – κρυμμένος στα χωράφια, τρώγοντας γρασίδι και σκουλήκια, μέχρι που τον εντόπισε και τον έκρυψε για μήνες αυτή η οικογένεια από την Κρήτη, έως ότου τον μετέφεραν ξανά στο στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Η μία από τις φωτογραφίες αποτελεί αντίγραφο των χαρτιών που διαμοιράστηκαν σε ολόκληρο το νησί, ζητώντας από τους στρατιώτες να παραδοθούν, ειδάλλως θα τους μεταχειρίζονταν ως κατασκόπους. Ο παππούς μου δεν ήθελε να δημιουργήσει πρόβλημα στην οικογένεια που τον έκρυψε και έτσι, παραδόθηκε στους Γερμανούς.
Φέτος, εγώ, ο σύζυγος και ο πατέρας μου, θέλουμε να επισκεφτούμε την Ελλάδα και την Κρήτη και να ξεναγηθούμε στα μαρτυρικά χωριά.
Ελπίζουμε πως θα υπάρχει κάποιος που θα γνωρίζει αυτή την οικογένεια, προκειμένου να μάθουμε κι εμείς για εκείνους και να συναντήσουμε τους απογόνους τους.
Χωρίς τη βοήθεια των προγόνων τους, οι 3 επόμενες γενιές της δικής μου οικογένειας δε θα υπήρχαν.
Ο παππούς μου πέθανε πριν από δύο χρόνια, 3 εβδομάδες πριν κλείσει τα 100… Είχε κορνιζώσει τη φωτογραφία των 3 Κρητικών στον τοίχο του.
Παρακαλώ κοινοποιήστε τη δημοσίευση, προκειμένου να τους βρούμε.
Ευχαριστώ.»

για να βελτιώσετε τη ζωή σας





naturalsoul.gr
21 σημεία των ποδιών σας που μπορείτε να κάνετε μασάζ για να βελτιώσετε τη ζωή σας
Στα πόδια μας υπάρχουν ζώνες αντανάκλασης για πολλά εσωτερικά όργανα, μέσω των οποίων μπορούμε να βελτιώσουμε τη ζωή και την ευημερία μας.
Δείτε παρακάτω τα πιο σημαντικά σημαντικά σημεία στα πόδια, στα οποία μπορούμε να κάνουμε μασάζ για να αισθανθούμε καλύτερα.

Πώς να κάνετε μασάζ στα πόδια

  • Συνιστάται να κάνετε μασάζ σε όλο το πόδι, όχι μόνο σε ορισμένα σημεία. Πρώτα, τεντώστε και ζεστάνετε τα πόδια σας: περπατήστε ξυπόλυτοι στο δωμάτιο, σηκώστε πολλές φορές τα δάχτυλα των ποδιών σας και βάλτε τα σε ζεστό νερό.
  • Τρίψτε όλο το πόδι με απαλές κινήσεις και στη συνέχεια αρχίστε να πιέζετε κάθε ενεργό σημείο (για 3-7 δευτερόλεπτα) από τα δάχτυλα, ως την φτέρνα. Χρησιμοποιήστε τεχνικές, όπως το τέντωμα, το χτύπημα με την άκρη της παλάμης, το τσίμπημα και το τρίψιμο.
  • Μπορεί να βρείτε σημεία ενεργοποίησης κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Αυτό σημαίνει ότι τα όργανα για τα οποία είναι υπεύθυνα αυτά τα σημεία, δεν είναι καλά. Κάντε μασάζ με μεγαλύτερη προσοχή.
  •  
  • Η τεχνική επιρροής στις περιοχές που πονούν, είναι να πιέζετε με τον αντίχειρά σας, κάνοντας παύσεις. Η όλη διαδικασία δεν πρέπει να διαρκέσει πάνω από 1 λεπτό. Αν τα κάνατε όλα σωστά, ο πόνος θα έχει φύγει.
  • Υπάρχουν και αντενδείξεις για το μασάζ ποδιών: πυρετός, διαταραχή πήξης του αίματος, επιδείνωση χρόνιων παθήσεων, βαθιά κοψίματα ή τραύματα στα πόδια.

Οι κύριες ζώνες πάνω στο πόδι


Και το αριστερό και το δεξί πόδι, χωρίζονται σε 5 ζώνες που σχηματίζονται από 4 γραμμές. Κάθε ζώνη ανταποκρίνεται σε μια συγκεκριμένη περιοχή του σώματος και τα όργανα που υπάρχουν εκεί.

Πρώτη ζώνη


Η θέση και η έννοια των ενεργών σημείων και στα δύο πόδια είναι ίδια. Οι αντανακλάσεις των ζευγαρωμένων οργάνων (για παράδειγμα, τα μάτια) βρίσκονται αντίστοιχα στο δεξί και αριστερό πόδι.

Δεύτερη ζώνη


Οι έννοιες και τα σημεία στο αριστερό και το δεξί πόδι, διαφέρουν. Η περιοχή αντανάκλασης της καρδιάς στο αριστερό πόδι είναι καλό να μαλάσσεται όταν αισθάνεστε έντονο ενθουσιασμό ή άγχος.

Τρίτη ζώνη



Οι έννοιες των σημείων που βρίσκονται στο αριστερό και δεξί πόδι, διαφέρουν.

Τέταρτη ζώνη


Η έννοια και η θέση των σημείων σε αυτή την περιοχή, είναι ίδιες για το αριστερό και το δεξί πόδι.

Πέμπτη ζώνη




Τα σημεία στην τελευταία ζώνη, είναι ίδια και για το αριστερό και το δεξί πόδι.
Διαβάστε επίσης: Τι είναι η Ρεφλεξολογία και πώς μπορεί να μάς βοηθήσει;
tilestwra.com

Για περισσότερα νέα σχετικά με Εναλλακτικές Θεραπείες & Φαρμακείο Της Φύσης κάντε like στην σελίδα στο facebook
*Οι πληροφορίες που περιέχονται στο naturalsoul.gr έχουν πληροφοριακό χαρακτήρα. Συμβουλεύεστε πάντα κάποιον ειδικό πριν εφαρμόσετε οποιαδήποτε πληροφορία. Η χρήση όσων αναφέρονται είναι αποκλειστικά και μόνον δική σας ευθύνη.

ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΜΑΚΡΙΔΟΥ – Η "Ιστορία της Ινέπολης"






homouniversalisgr.blogspot.com
Η Καλλιόπη Μακρίδου ( 106 ετών ) ζει σήμερα στην Ινέπολη της Ν Ιωνίας…

  Η  Καλλιόπη Μακρίδου ( 106 ετών ) ζει σήμερα στην Ινέπολη της Ν Ιωνίας Αττικής.             
  Γεννήθηκε στην Ινέπολη του Πόντου το 1907 και έζησε όλους τους διωγμούς που υπέστησαν οι Ελληνες από τους Τούρκους στην χιλιοβασανισμένη εκείνη περιοχή. Οι μνήμες της παιδικής ηλικίας πολλές - πολύτιμες παρακαταθήκες για εμάς τους νεώτερους.   Τώρα πλέον, σε περασμένη ηλικία, ανακαλεί συχνά στην- ανέγγιχτη από το χρόνο - μνήμη της τα περασμένα  και τα  αφηγείται στους δικούς της ανθρώπους. 
   Η Κική Κοντίτση, ανιψιά της, γειτόνισσά της και με κοινή καταγωγή, ήταν συχνή ακροάτρια των αφηγήσεών της αυτών. Φρόντισε λοιπόν να καταγράψει τα λεγόμενά της σε ένα τετράδιο και μετά να τα συνθέσει κομμάτι – κομμάτι σε μία συνεχόμενη ιστορία, την ιστορία της ζωής της γιαγιάς Καλλιόπης, που θα μπορούσε να είναι ιστορία όλου του Ελληνισμού της Μ. Ασίας.
  Στην ιστορία αυτή, όπως θα διαπιστώσετε, διατηρήθηκε ο προφορικός λόγος της αφηγήτριας.
    Το Σωματείο των απανταχού  Ινεπολιτών Κασταμονιτών που εδρεύει στη Ν.Ιωνία, απένειμε τιμητική πλακέτα στην κ Καλλιόπη Μακρίδου σαν το μακροβιότερο μέλος του, σε μία πανηγυρική τελετή – ενσωματωμένη στην ετήσια γιορτή μνήμης του Σωματείου την Κυριακή 9 Ιουνίου 2013.

    Σε εκείνη την τελετή λοιπόν αναγνώσθηκε για πρώτη φορά η πολύτιμη αυτή ιστορία – μαρτυρία από την Μαρθα Αλεξανδρή,μέλος του Δ.Σ του Σωματείου.

    Ας δούμε τώρα την ιστορία της, όπως την αφηγήθηκε η ίδια.


Τα παιδιά της κ Καλλιόπης Μακρίδου,Δέσποινα και Πάνος. παραλαμβάνουν την τιμητική πλακέτα.Αριστερά ο Δήμαρχος Ν Ιωνίας Ηρακλής Γκότσης και δεξιά ο πρόεδρος του Σωματείου Γιάννης  Ηλιού και η γραμματέας  Λαμπρινή  Σπανοπούλου.

     Γεννήθηκα το  Μάιο του 1907 στη Μικρά Ασία στο Ατσίτενο της Ινέπολης. Γονείς μου ήταν ο Παρασκευάς  Γιαννόγλου και η Δέσποινα Σπανοπούλου.  Ημασταν τέσσερα παιδιά. Τα δύο, ένα αγόρι και ένα κορίτσι, ήταν από τον πρώτο γάμο του πατέρα μου και τα άλλα δύο κορίτσια από τον δεύτερο γάμο του. Μέχρι τα πέντε  με έξι χρόνια μου, η ζωή μας ήταν καλή. Ημασταν  στην ίδια γειτονιά Τούρκοι και Έλληνες. Εγώ είχα και μια Τουρκάλα  φιλενάδα που ήμασταν  πολύ αγαπημένες.
    Ώσπου πήραν τον πατέρα μου στρατιώτη και τον πήγαν μακριά στο Ερζουρούμ. Και μετά από λίγο καιρό πήραμε το μαύρο χαμπέρι ότι σκοτώθηκε.
      Από τότε άρχισαν τα βάσανά μας.
      Την αδελφή μου τη μεγάλη, τη Σταματούλα, την ζήτησε μία οικογένεια από την Κασταμονή, να δουλέψει σαν υπηρέτρια. ΄Υστερα έφυγε μαζί τους στην Αυστρία. Ο αδελφός μου παντρεύτηκε 18 χρονών και μετά από λίγο τον πήρανε στρατιώτη  και σκοτώθηκε.  Η μάνα μου δούλευε και προσπαθούσε να τα βγάλει πέρα και να μας ζήσει.
      Μία ημέρα οι Τούρκοι στρατιώτες γύριζαν από σπίτι σε σπίτι και φώναζαν: «Ολοι έξω … να φύγετε … θα πάτε πολύ μακριά». Τι να κάνει η μάνα μου; παίρνει ό,τι μπορούσε (τρόφιμα και ρούχα), κλειδώνει το σπίτι και φεύγουμε. Ηταν χειμώνας … μας έβαλαν τα παιδιά και τους ηλικιωμένους στις βοϊδάμαξες (όσοι βέβαια χωρούσαν) και οι άλλοι περπατούσαν με τα πόδια … τύλιγαν με κουρέλια τα παπούτσια τους για να μην γλιστρούν στο χιόνι.
     ΄Εκανε πολύ κρύο … στο δρόμο από την ταλαιπωρία πέθαιναν κάνα δύο κάθε μέρα!!! Τους θάβαμε και συνεχίζαμε. Τα βράδια βρίσκαμε ένα χάνι και σταματούσαμε, ανάβαμε φωτιά να στεγνώσουν τα ρούχα μας, ξεκουραζόμαστε και όταν ξημέρωνε συνεχίζαμε την πορεία μας. Μετά από μερικά μερόνυχτα φτάσαμε στον τόπο που ήθελαν να μας πάνε, Τατάι το λέγανε. Εκεί είχε μερικές καλύβες, φτιάξαμε και άλλες και πέρασε ο χειμώνας. Το μέρος εκεί ήταν πεδιάδα και  εύφορο μέρος και όταν ήρθε η Ανοιξη, άνθισαν τα δέντρα, έκαναν φρούτα – πολλά φρούτα – φυτέψαμε καλαμπόκια, μαναβικά, είχαμε κότες και αρχίσαμε να βρίσκουμε τον τρόπο της ζωής.
     Μετά από δύο – τρία χρόνια μας είπαν: «να τα μαζέψετε και να φύγετε … θα πάτε  πίσω στον τόπο σας», άντε πάλι … Παίρνει η μάνα μου μία βοϊδάμαξα, τη φορτώνει με ό,τι είχαμε και πάλι ξανά πορεία. Ευτυχώς έκανε καλό καιρό ... δεν ήταν χειμώνας. Μετά από μερικά μερόνυχτα φτάσαμε στα σπίτια μας. Τα βρήκαμε με τις πόρτες σπασμένες και δεν υπήρχε ούτε ένα κουρέλι μέσα. Πολλά σπίτια δεν είχαν ούτε σκεπή. Αρχίσαμε να τα διορθώνουμε  και να ξαναβρίσκουμε το ρυθμό της ζωής μας.
    Και ένα πρωί, ήταν γιορτή - ημέρα της Αναλήψεως, ακούμε τον τελάλη να φωνάζει «όλοι να μαζευτείτε στον ποταμό Κίτσαη … θα γυρίσουμε στα σπίτια και όποιον βρούμε μέσα θα τον σκοτώσουμε». Η μάνα μου παίρνει εμένα και την αδελφή μου και πάμε στο ποτάμι. Ηταν αρκετά μακριά από το σπίτι μας. Εκεί βρήκαμε πολύ κόσμο, βάλανε από τη μια όχθη του ποταμιού τον κόσμο και από την άλλη όχθη ήταν στρατιώτες με τα όπλα στραμμένα προς τα εμάς.
Περιμέναμε με αγωνία. Ρώτησα εγώ «γιατί μας φέρανε εδώ;» μου απαντούν «για να μας σκοτώσουν» ρωτάω ξανά «γιατί;;;» μου απαντούν «γιατί η Ελλάδα κήρυξε τον πόλεμο στην Τουρκία».
     Αρχισαν τα κανόνια από τα πλοία να ακούγονται που έριχναν κανονιές από τη θάλασσα προς το βουνό. Περιμέναμε με αγωνία τι θα γίνει.
   Ξαφνικά ακούμε ένα ποδοβολητό αλόγου και έναν καβαλάρη να φωνάζει δυνατά «Διαταγή, σταματήστε μην πειράξετε κανέναν γιατί αλίμονό μας».
    Ηταν απόγευμα, μας λένε «να πάτε στα σπίτια σας και να μην βγείτε έξω, ούτε να ανάψετε φώτα». Την άλλη μέρα το πρωί μαθαίνουμε ότι την ώρα που έφευγε ο κόσμος από το ποτάμι οι Τούρκοι στα κρυφά σκότωσαν κάποιους.
Τον παπα-Διονύση Αλεξιάδη,
Τον Βασίλη Σπανόπουλο
Τον Δημήτρη Σπανούδη
Την Παρασκευή Λαμπρίδου
Την Σμαράγδα Αλεξιάδου
Τη Σοφία Αλεξιάδου
Τη  Σουλτάνα Κελεγκουρίδου  
    Αρχίσαμε και πάλι να βρίσκουμε το ρυθμό της ζωής μας. Η μάνα μου δούλευε στο λιμάνι και σιγά σιγά φτιάξαμε το νοικοκυριό μας. Πέρασαν δύο τρία χρόνια και άντε πάλι … ένα πρωί χτυπούσαν οι τούρκοι άγρια τις πόρτες και φώναζαν «Εξω όλοι να φύγετε, να πάτε στην Ελλάδα. Τι να κάνουμε;;; παίρνουμε ό,τι ρούχα μπορούσαμε και φεύγουμε.  Μας βάζουν σπρώχνοντας στο καράβι μας ψάχνανε και ό,τι χρυσά  και λεφτά είχαμε μας τα παίρνανε και να φορούσαμε σκουλαρίκια τα τραβούσανε και κόβανε τα αυτιά. Ητανε μία Ινεπολίτισσα. Η Θεοδώρα η κόρη της Καμάλας τη λέγανε. Τα αυτιά της ήταν κομμένα από το τράβηγμα για να της πάρουν τα σκουλαρίκια. 

Η κ Καλλιόπη Μακρίδου με την κόρη της Δέσποινα 
     Ταξιδεύοντας το καράβι έκανε στάση σε δύο τρία νησιά και άφηνε κόσμο. Εμάς μας πήγανε στη Θεσσαλονίκη. Μας βάλανε σε φορτηγά αυτοκίνητα και πήγαμε στο Αμύνταιο. Εκεί καθήσαμε να ξεκουραστούμε. Όταν σηκωθήκαμε να φύγουμε πάει να σηκωθεί η μάνα μου και πέφτει κάτω και πεθαίνει. «Τι θα κάνετε;» μας λένε «θα έρθετε μαζί μας ή θα μείνετε εδώ;» Πού να μείνουμε … στην ερημιά;;;  Αφήνουμε τη μάνα μας στη μέση του δρόμου και φύγαμε μαζί με τους άλλους. Φτάσαμε στην Ξηρολίμνη. Μας βάλανε όλους σε ένα σχολείο. Ξυπνάω ένα πρωί και βλέπω την αδελφή μου δίπλα μου πεθαμένη.
     Μετά άρχισαν να δίνουν στον κόσμο σπίτια και λίγοι - λίγοι έφευγαν από το σχολείο. Εγώ έμεινα μοναχή μου, πού να πάω; Βγήκα στον δρόμο πήγα σε ένα σπίτι τους ζήτησα λίγο ψωμί και μου έδωσαν. Το βράδυ βρήκα ένα σταύλο, είχε αγελάδες μέσα, είδα ότι ήτανε δεμένες. Μπήκα μέσα. πήγα σε μια γωνιά και κοιμήθηκα. Το πρωί ήρθε μια γυναίκα να ταϊσει  τις αγελάδες και με ρωτάει «τι κάνεις εσύ εδώ; Δεν έχεις οικογένεια; »  της λέω «όχι» μου λέει «έρχεσαι μαζί μου στο σπίτι;» της λέω «έρχομαι». Πάμε στο σπίτι της και λέει στον άντρα της (Ηλία Αβραμίδη τον έλεγαν και τη γυναίκα του Ανατολή, ήταν Πόντιοι πρόσφυγες) « Να το κρατήσουμε αυτό το κορίτσι μαζί μας;; δεν έχει κανένα συγγενή». Αυτός πρόθυμος απαντά «να το κρατήσουμε». Τους έλεγα θείο και θεία, με αγαπούσαν πολύ, περνούσα καλά μαζί τους, ήθελαν να με υιοθετήσουν.
     Μια μέρα ήρθε η αδελφή μου η Σταματούλα από την Αυστρία στην Ξηρολίμνη. Μόλις την είδα χάρηκα και μου λέει «Ηρθα να σε πάρω να πάμε στην Αθήνα». Στεναχωρέθηκα που θα άφηνα το θείο και τη θεία μου και εκείνοι έκλαιγαν που έφευγα. Ηρθαμε στην Αθήνα, πήγαμε σε ένα σπίτι με την αδελφή μου, στο σπίτι της αδελφής του τότε υπουργού Δοξιάδη, (την έλεγαν Φρόσω Νικολαϊδου),  για να τη βοηθάω στις δουλειές του σπιτιού. Μόλις με είδε με καλοδέχτηκε, με αγαπούσε και περνούσα πολύ καλά. Κάναμε πολύ συχνά το τραπέζι στον Πλαστήρα, το Βενιζέλο και πολλούς άλλους πολιτικούς.  
    Μία μέρα με φωνάζει ο ξάδελφός μου και μου κάνει προξενιά έναν νέο τον Αντώνη το Μακρίδη, που ήταν ταμίας στο πρώτο Δ.Σ. του Σωματείου Ινεπολιτών. Το λέω στην κυρία Φρόσω και μου λέει «να τον φέρεις να τον γνωρίσουμε».Της άρεσε και αρραβωνιαστήκαμε. Η κυρία Φρόσω με βοήθησε για να γίνει ο γάμος, μου ψώνισε την προίκα μου,  μου φέρθηκε σαν μάνα.
   ΄Εκανα τρία παιδιά,  τρία εγγόνια και έξι δισέγγονα.

Η κυρία Καλλιόπη ανάμεσα στα παιδιά της,Δέσποινα και Πάνο, το γαμπρό της Νίκο Τσακναρίδη  και τη νύφη της Ανατολή. Πίσω της,η μεσαία κυρία, είναι  η Κική Κοντίτση , η οποία κατέγραψε τη σύντομη βιογραφία της .Ο γιος της Πάνος δίπλα της κρατάει την τιμητική πλακέτα .

Η Καλλιόπη Μακρίδου λίγους μήνες μετά τη βράβευσή της "έφυγε "από τη ζωή στις 16 Οκτωβρίου 2013 σε ηλικία 106. Δείτε περισσότερα : http://homouniversalisgr.blogspot.gr/2013/10/1907-16-2013.html

στα 10 δημοφιλέστερα στην κατηγορία "Ελληνικό non-fiction"

 
ΑΡΜΟΣ
Εκδότης
Το βιβλίο του Δημήτρη Καραγιάννη στα 10 δημοφιλέστερα στην κατηγορία "Ελληνικό non-fiction" για τα Βραβεία Βιβλίου Public 2019! Ας το αναδείξουμε πρώτο! Ψηφίστε εδώ! https://www.publicbookawards.gr/2019/vote2019.php…

Τέλος η πώληση γατιών και σκύλων

 
Πληροφορίες για αυτόν τον ιστότοπο
viral365.eu
Η βρετανική κυβέρνηση θα απαγορεύσει την πώληση σκύλων και…

Δημοφιλείς αναρτήσεις