Το έργο δεν έχει κάποιον βασικό πρωταγωνιστή. Υπάρχουν πολλοί
χαρακτήρες, άλλοι με μικρό και άλλοι με μεγαλύτερο ρόλο στην πλοκή.
Σχεδόν όλοι οι βασικοί χαρακτήρες εμφανίζονται στο πρώτο κεφάλαιο του
πρώτου μέρους του έργου.
Οι βασικότεροι χαρακτήρες είναι:
Μιχαλάκης Αναστασιάδης ή Σαρρής: Μεσήλικος
οικογενειάρχης, δημογέροντας και τραπεζίτης, με πυρρόξανθα μαλλιά και
αδυναμία στο ωραίο φύλο. Έχει πολλές ερωμένες, κυρίως θεατρίνες στη
Σμύρνη. Ασυναγώνιστος εραστής, που παρασύρεται από τον έρωτά του για μια
παρθένα 16χρονη χριστιανοπούλα, την Ταρσή, την οποία σώζει από τα χέρια
ενός Τούρκου και από τον αναγκαστικό εξισλαμισμό. Όταν το κορίτσι
φεύγει από το Σαλιχλί, θα προσπαθήσει να την ξεχάσει φλερτάροντας με
άλλες γυναίκες, κυρίως νεαρές Τουρκάλες εργάτριες στο κτήμα του αλλά και
τη μαντάμ Ζιζή, ωστόσο θα παραμείνει ερωτευμένος μαζί της μέχρι τον
θάνατό του.
Ταρσή: Μια
16χρονη - 17χρονη στη σειρά - χριστιανοπούλα από τα Κούλα. Ψηλή,
μελαχρινή, προκλητική κοπέλα, με μακριά, κατάμαυρα μαλλιά, μακριά,
απολαυστικά πόδια και μελαψό κορμί, πανέμορφο πρόσωπο, ποθητό στήθος,
κόρφο, γάμπες και γλουτούς, ηδονικές λαγόνες, διεγερτική μυρωδιά μαλλιών
και κορμιού, αισθησιακή φωνή και χαμόγελο. Μια πραγματική καλλονή με
φυσικό χάρισμα στην αποπλάνηση και στην ερωτική πράξη, ερωμένη του Σαρρή
- ο οποίος την αποκαλεί «Ουρί του» αλλά και δαίμονα - και τελικά
σύζυγος του Αμερικανού υποπρόξενου στη Σμύρνη και μητέρα του παιδιού
τους. Εμφανίζεται ακόμα και ολόγυμνη κατά τη διάρκεια των παθιασμένων κι
έντονα περιγραφόμενων ερωτικών της συνευρέσεων με τον Σαρρή, στον οποίο
ασκεί απόλυτη δύναμη, ως σύμβολο της πρόωρα ανεπτυγμένης και
ολοκληρωμένης θηλυκότητας, του γυναικείου αισθησιασμού, του ερωτισμού,
του σαρκικού πάθους, της φιλοδοξίας και του θανάσιμου θηλυκού.
Στέργιος:
Γιος του Σαρρή, το μικρότερο παιδί του. Βιώνει την ερωτική αφύπνιση,
είτε με συνομήλικα κορίτσια είτε με μεγαλύτερες κοπέλες όπως την Ταρσή,
την οποία θα ονειρευθεί ολόγυμνη. Είναι αχώριστος με τη Ρόη.
Ρόη:
Η 12χρονη μικρή κόρη του Σαρρή. Πολύ ρομαντική φύση και άριστη
μαθήτρια, μετά την απελευθέρωση του Σαλιχλί και σε ηλικία 16 ετών θα
γίνει νοσοκόμα οπότε και θα γνωρίσει τον Γιώργο, ένα νεαρό τραυματισμένο
Έλληνα στρατιώτη τον οποίο θα περιποιηθεί και θα ερωτευθεί και αργότερα
θα του δοθεί, προκαλώντας την οργή της μητέρας της και την παιδιάστικη
ζήλια του αδελφού της.
Αλέξα: Η μεσαία κόρη του Σαρρή με ταλέντο στη ζωγραφική
Τασώ: Η μεγάλη κόρη του
Σαρρή. Σπουδάζει στη Σμύρνη νομικά. Θα δουλέψει ως γραμματέας για τον
Ύπατο Αρμοστή Σμύρνης Αριστείδη Στεργιάδη. Μετά την καταστροφή θα
αναγκαστεί να δουλέψει σκληρά για να στηρίξει τη μητέρα της στον
καθημερινό αγώνα της επιβίωσης στην προσφυγική ζωή στην Ελλάδα.
Χρυσάνθη (ή Σαρρίνα): Η
35χρονη όμορφη μελαχρινή γυναίκα του Σαρρή. Αναγκάστηκε να τον
παντρευτεί στα 16 της, τελικά όμως τον αγάπησε αληθινά. Γυναίκα έξυπνη
που όμως έχει επιλέξει να στέκεται στη σκιά του άντρα της, θαυμάζοντάς
τον αλλά και νιώθοντας κάποτε την αίσθηση της παραμέλησης και της
ζήλιας. Μετά το θάνατό του θα ανακαλύψει την απιστία του με τη μικρή από
τα Κούλα, αλλά θα διατηρήσει μέσα της τη μνήμη του αναλλοίωτη. Στη
σειρά, μετά τον θάνατο του Σαρρή η Χρυσάνθη αναλαμβάνει τις επιχειρήσεις
του και βλέπει το αληθινό πρόσωπο του Αμπετίν Ραχμή, δήθεν φίλου του
άντρα της. Κατά την καταστροφή και τη νέα ζωή στην Ελλάδα η Σαρρίνα
είναι πλέον η αρχηγός της οικογένειας, αγωνιζόμενη με αξιοπρέπεια και
αυτοθυσία για τα παιδιά της.
Εστρέφ Μπέης: Τούρκος γαιοκτήμονας και αδελφικός φίλος του Σαρρή
Βασίλης Ωνάσης: Δημογέροντας, πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας του Σαλιχλί και αργυραμοιβός
Μόσχα: Κόρη του Ωνάση. Θα παντρευτεί τον ίλαρχο Αβροτέλη, πρώτο Έλληνα που μπήκε στο Σαλιχλί.
Πατήρ Καλλίνικος: Ο ιερέας
του Σαλιχλί. Κατέφυγε στη Μικρά Ασία μετά από φόνο που φημολογείται ότι
διέπραξε στην πατρίδα του τη Ρούμελη για λόγους τιμής.
Αρτίν: Αρμένης και ιδιοκτήτης καφενείου
Μεριέμ: Κόρη του Αρτίν. 16 ετών. Αντικείμενο του πόθου του γυναικά Σαρρή - που τη χαρακτηρίζει Ουρί - και του Τζαννή Καντάρογλου.
Βαχάν: Αρμένης. Οδηγείται
στα Τάγματα Εργασίας, αλλά καταφέρνει να το σκάσει και μετά από αρκετές
περιπέτειες να γυρίσει στη γυναίκα του, την οποία όμως έχει απατήσει με
μια νεαρή Κούρδισα χήρα και μητέρα ενός μωρού - και με έναν καταπιεστικό
και ανάπηρο πεθερό - που συνάντησε στην επιστροφή. Η αμνησία που έπαθε
μετά, θα θεραπευθεί με υπνωτισμό από τον Τρύφωνα Ιωαννίδη.
Κωστής Σοφιανόπουλος: Δημογέροντας και χαλέμπορος
Θεόφιλος: Γιος του Σοφιανόπουλου
Νιόβη: Κόρη του Σοφιανόπουλου
Ζαχαρίας Λάμπογλου: Φίλος του Θεόφιλου
Τρύφων Ιωαννίδης:
Δημογέροντας και αντιπρόσωπος ραπτομηχανών Σίνγκερ, με γνώσεις
υπνωτισμού. Θα μεταβληθεί από χρήστη της Καθαρεύουσας σε φανατικό οπαδό
της Δημοτικής.
Χατζής Αυγουστής: Δημογέροντας και ιδιοκτήτης εκκοκκιστηρίου βαμβακιού
Χατζής Λεοντής: Δημογέροντας, θείος της Σαρρίνας και μεγαλομπακάλης. Λίγο πριν την καταστροφή θα δώσει όλη του την περιουσία στην ανιψιά του.
Αντώναγας: Εισαγγελέας και μεγαλέμπορος καπνών
Παντελής Κόκκινος: Γιατρός και δημογέροντας
Ιφιγένεια: Κόρη του γιατρού Κόκκινου
Ανάργυρος Κοντογιαννάκης: Φαρμακοποιός ,αρραβωνιαστικός και μετέπειτα σύζυγος της Ιφιγένειας
Χαρμανταλού: Πρώην δασκάλα
Χαρίλαος: Γιος της
Χαρμανταλούς. Ο μοιραίος έρωτάς του για την Ταρσή θα τον οδηγήσει στο
φόνο ενός Τούρκου που την προσέβαλλε, στη φυλακή από την οποία θα βγει
με παρέμβαση της Ταρσής - που είχε παντρευτεί τον γιο του Ιταλού πρέσβη
στην Πόλη - και τελικά στην αυτοκτονία στα 22 του χρόνια.
Μαντάμ Ζιζή: Γαλλίδα αριστοκράτισσα, η 40χρονη όμορφη χήρα Γάλλου αρχαιολόγου που έκανε ανασκαφές στις Σάρδεις.
Γιατρός Σούνιος
Κυριάκος Τσαμπάζης: Δημογέροντας που αντικατέστησε τον Σοφιανόπουλο και φαρμακοποιός
Τσάκιτζης: Τούρκος αρχιληστής
Ισμαήλ: Ερημίτης και
προφήτης. Θα προφητεύσει στον Κεμάλ τα μελλοντικά του έργα και στη
Σαρρίνα ότι «ένα από τα παιδιά της θα συναντηθεί με τον αετό».
Μάνθος Κεραμιδάς: Δημογέροντας που αντικατέστησε τον Αναστασιάδη και ιδιοκτήτης αλευρόμυλου
Ιωσήφ Καμπουράκης: Συνταξιούχος δάσκαλος
Αμπετίν Ραχμή: Τούρκος
επιχειρηματίας. Στη σειρά είναι φαινομενικά φίλος και συνέταιρος του
Σαρρή σε διάφορες δουλειές, ήταν ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του
Έλληνα δημογέροντα στη Σμύρνη. Φανατικός κεμαλιστής, λειτουργώντας για
λογαριασμό ίδιων και ιταλικών συμφερόντων, πλήρωσε Τούρκους για να
σκοτώσουν τον Σαρρή τη νύχτα που κοιμόταν σε ξενοδοχείο της Σμύρνης,
μετά από μια αναπάντεχη, τελευταία και γεμάτη πάθος ερωτική συνάντηση με
την αγαπημένη του Ταρσή.
Γιακόβ Ναχμίας: Εβραίος υφασματέμπορος
Τζαννής Καντάρογλου: Γιος του Παντελή Καντάρογλου, ενός μεγάλου κτηματομεσίτη. Πολύ νεαρής ηλικίας. Ο Δον Ζουάν του Σαλιχλί.
Γιλμάζ Νταϊκάλ: Στη σειρά
είναι Τούρκος λοχαγός, φανατικός εθνικιστής και υποστηρικτής του Κεμάλ.
Διώκτης των Ελλήνων αλλά και άνθρωπος με κάποια ηθική και στοιχειώδη
αίσθηση του δικαίου. Ερωτεύεται σφόδρα τη χήρα Χρυσάνθη Αναστασιάδη.
Ποτέ δεν θα καταφέρει ωστόσο να ολοκληρώσει τον έρωτά του μαζί της,
καθώς εκείνη θα φύγει με την οικογένειά της, διωγμένοι από τις εστίες
τους, κατά την Καταστροφή της Σμύρνης.
ΤΑΣΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ ( 1913 − 21 Σεπτεμβρίου 2006)
Ο Τάσος Αθανασιάδης γεννήθηκε στο Σαλιχλί της Μικράς Ασίας, γιος του
επιχειρηματία Μιχαήλ Αθανασιάδη, που πέθανε όταν ο συγγραφέας ήταν ακόμη
παιδί, και της Ανθής Παναγιωτοπούλου. Είχε τρεις μεγαλύτερες αδελφές.
Μετά την καταστροφή του 1922 η μητέρα με τα τέσσερα παιδιά της
εγκαταστάθηκαν στην Αθήνα, όπου ο Τάσος σπούδασε νομικά, εργάστηκε για
λίγα χρόνια ως δικηγόρος και ζει ως σήμερα. Παντρεύτηκε τη φιλόλογο
Μαρία Δημητροπούλου Διετέλεσε διευθυντής γραμματείας, δραματολογίου,
προσωπικού και γενικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, καθώς επίσης
προϊστάμενος καλλιτεχνικού προγραμματισμού του οργανισμού των ελληνικών
κρατικών θεάτρων, θέση από την οποία παραιτήθηκε το 1972. Ταξίδεψε στην
Ιαπωνία, την Ινδία, την Τουρκία, τη δυτική και κεντρική Ευρώπη, τον
Καναδά και τις Η.Π.Α. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο μυθιστορηματικής
βιογραφίας (1955 για το Ο Ντοστογιέβσκι από το κάτεργο στο πάθος και
1963 για τον Αλβέρτο Σβάιτσερ), το βραβείο πεζογραφίας της Ακαδημίας
Αθηνών (1959-1961 για τους Πανθέους), το Κρατικό Βραβείο μυθιστορήματος
(1969 για την Αίθουσα του θρόνου και 1978 για τους Τελευταίους
εγγονούς), το Έπαθλο Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών (1975 για τους Φρουρούς
της Αχαΐας), το βραβείο ελληνοτουρκικής φιλίας και ειρήνης Ιπεκτσί
(1989 για τα Παιδιά της Νιόβης), το αργυρούν μετάλλιο του ιδρύματος της
Γαλλικής Ακαδημίας Τέχνες-Επιστήμες-Γράμματα και το βραβείο Χέρντερ
(1997). Από το 1986 είναι μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ διετέλεσε
επίσης ιδρυτικό μέλος της Ομάδας των Δώδεκα, πρόεδρος της επιτροπής
κρατικών λογοτεχνικών βραβείων (1979-1980), της Εθνικής Εταιρείας
Ελλήνων Λογοτεχνών και του Δ.Σ. της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Με τη
λογοτεχνία άρχισε να ασχολείται από μαθητική ηλικία με δημοσιεύσεις
διηγημάτων σε περιοδικά όπως η Νέα Εστία, τα Ελληνικά, η Πρωτοπορία και
άλλα. Την πρώτη του επίσημη εμφάνιση στα γράμματα πραγματοποίησε το 1936
με τη δημοσίευση μιας μελέτης του για το Φώτο Πολίτη, την οποία διάβασε
στην Αρχαιολογική Εταιρεία. Το 1943 εξέδωσε τη συλλογή διηγημάτων
Θαλασσινοί προσκυνητές και ένα χρόνο αργότερα τη μυθιστορηματική
βιογραφία Ταξίδι στη μοναξιά, έργα λυρικής υφής με έμφαση στην περιγραφή
του εσωτερικού κόσμου των ηρώων τους. Γρήγορα ωστόσο στράφηκε στη
μυθιστορηματική γραφή της κλασικής ρεαλιστικής τεχνοτροπίας, δείχνοντας
ιδιαίτερη επιμέλεια στην περιγραφή του εξωτερικού κόσμου αλλά και στην
ψυχογράφηση των προσώπων. Χαρακτηριστικά του έργου του είναι η
προσπάθειά του να δείξει την επίδραση ενός συγκεκριμένου κάθε φορά
κοινωνικού και πολιτικού πλαισίου στη ζωή και τον ψυχισμό μεμονωμένων
προσώπων και να προβάλει έτσι τη γενικότερη θεωρία του για την εξέλιξη
της ζωής ως αποτέλεσμα συνεχούς πάλης ανάμεσα στις δυνάμεις του Καλού
και του Κακού. Η περίπτωση του Τάσου Αθανασιάδη καλύπτει χρονικά μια
περίοδο που φτάνει ως τη σύγχρονή μας πεζογραφία, υφολογικά βρίσκεται
στην πεζογραφική παράδοση της γενιάς του Τριάντα
.http://www.ekebi.gr/