πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ένθετο Ταξίδια - Κυριακή 2-9-2007
κείμενο και φωτο : Χριστίνα Καλλιγιάννη
Γκράφιτι στον τοίχο της πόλης με αναπαράσταση της ιδεώδους εικόνας της στα μάτια του καλλιτέχνη.
Το Σάο Πάολο είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη στον κόσμο μετά το Τόκιο και την πόλη του Μεξικού. ΄Εχει δυνατή παραγωγή καφέ ενώ είναι ακμάζουσα η αυτοκινητοβιομηχανία και η εξόρυξη πετρελαίου και πολύτιμων λίθων. Μη ξεχνάμε όμως και την πλούσια παραγωγή φρούτων και λαχανικών. Έχει 22 εκατομμύρια κατοίκους μαζί με όσους κατοικούν στις περίφημες φαβέλες Τυπικά η πρωτεύουσα είναι η Μπραζίλια αλλά η ανάπτυξη και το κέντρο επιχειρήσεων και διαβουλεύσεων βρίσκεται εδώ στη βραχώδη άκρη του Ατλαντικού και σε υψόμετρο πάνω από 700μ... Η πρώτη επαφή με την καρδιά της Βραζιλιάνικης οικονομίας είναι ένα ιδιαίτερα οικείο τρελλό μποτιλιάρισμα, σφήνες κόρνες, απόλυτη απουσία φλάς, παιδάκια και τύποι στα φανάρια να πουλούν γυαλιά, φορτιστές κινητών και διάφορα χρήσιμα-άχρηστα αντικείμενα. Και πάνω απο το κεφάλι σου ελικόπτερα μεγαλο - επιχειρηματιών να κινούνται απο ταράτσα σε ταράτσα για να μή μπλέκουν στην κίνηση και καθυστερούν . Με όλα αυτά ένα γίνεται γρήγορα σαφές : το Σάο Πάολο είναι μια τεράστια πόλη. Άν και δύσκολα τη φέρνεις βόλτα μπορείς να διακρίνεις το σκελετό της τις διαφορετικές περιοχές και τα χρώματά της. Παλιά πόλη , ιαπωνική συνοικία Λιμπερντάτζι για έντονο χρώμα, λεωφόρος Παουλίστα για τα ψώνια, σύνορο μεταξύ "λαού και Κολωνακίου", Βίλα Μανταλένα για τους καλλιτέχνες, πάρκο Ιμπιραπουέρα για αμιγώς "νεοϋορκέζικα" σαββατιάτικα πρωινά με τζόκινγκ και ποδήλατο δίπλα στις λίμνες, Πινιέιρος για μποέμ βραδυνά στέκια, Ιταϊμ Μπίμπι για τους ανερχόμενους αστούς και Ζαρντίνς, οι Κήποι της αριστοκρατίας και των " καλά κρατούντων " Παουλιστάνος και ξένων που εργάζονται ή απλώς βρίσκονται στην παλλόμενη επιχειρηματκή καρδιά της Βραζιλίας. Η παλιά πόλη διατηρεί εντυπωσιακά κτίρια όπως ο καθεδρικός και το Δημοτικό θέατρο , γύρω απο τα οποία κυκλοφορεί πλήθος κόσμου και με μια βόλτα ανάμεσα στους λογής λογής τύπους που αράζουν σου δίνει μια καλή αίσθηση αυτού που άλλοτε ήταν το κέντρο της πόλης και τώρα το φολκλόρ της. Χαμογελαστοί αλλά καημένοι, πωλούν ρίγανη και άλλων ειδών βότανα ,φασόλια καρπούς και φρούτα και αγοράζουν...χρυσό! Η ιστορία της τεράστιας πόλης μπερδεύεται με την ακόρεστη δίψα της για μέλλον. Παλιά κτίρια με μια γοτθική εσάνς δίπλα σε θηρία τζαμαριών και τσιμέντου, φτιάχνουν το αλλόκοτο καρδιογράφημα -μεταφορικά και κυριολεκτικά- του λατινοαμερικάνικου αστικού κολοσσού. Στη Λιμπερντάτζι (σημαίνει ελευθερία) στη μεγαλύτερη εκτός Ιαπωνίας Ιαπωνική κοινότητα του κόσμου απολαμβάνεις ένα μίγμα ανατολικών γεύσεων και αρωμάτων μπλεγμένων με τη γοητεία της Λατινικής Αμερικής. Πολλά φαναράκια που το βράδυ δίνουν στην περιοχή ένα πρόσωπο γοητευτικό και χαρούμενο, και πολλά γκράφιτι στους δρόμους εκφράζουν όνειρα και φαντασίες πολύχρωμες αλλά σκληρές.Το πρόσωπο της τέχνης γίνεται πιο μαλακό, ευδιάθετο και μάλλον ενδιαφέρον στις μικρές γκαλερί και στα εργαστήρια τέχνης και χειροτεχνίας της Βίλα Μανταλένα την ανερχόμενη στυίστικά hip συνοικία της πόλης, κέντρο προσέλευσης των μποέμ τουριστών της. Παιχνίδια χρωμάτων και υλικών, αισθητική αποθέωση και γιορτή σ'αυτό το περιβόητο "χωνευτήρι φυλών και πολιτισμών" που είναι η χώρα. Κοσμήματα, διακοσμητικά αφηρημένης έμπνευσης, χρηστικά αντικείμενα με αναφορές στην πλούσια Φύση, τις μυστηριώδεις δοξασίες και σε μια σχεδόν σκανδαλιστική ελευθερία ψυχής και πνεύματος Το άλλο πρόσωπο του κέντρου είναι στους «κήπους», τη συνοικία Jardins (Κήποι) που ανάλογα με την περιοχή χωρίζεται σε ευρωπαϊκούς και αμερικανικούς. Οπου οι δρόμοι έχουν ονόματα ευρωπαϊκών χωρών είναι οι ευρωπαϊκοί κήποι και όπου έχουν ονόματα χωρών της βόρειας και νότιας αμερικανικής ηπείρου είναι οι αντίστοιχοι αμερικανικοί. Οποιασδήποτε πάντως προελεύσεως, οι «Κήποι» του Σάο Πάολο συγκεντρώνουν την αφρόκρεμα της αρχιτεκτονικής και της διακόσμησής του. Φωτογραφικά άνευ σπουδαίου ενδιαφέροντος, μια και όλες οι κατοικίες αφ' ενός περιστοιχίζονται από φράχτες και μεγάλους κήπους, αφ' ετέρου τα οικήματα προσομοιάζουν είτε στις πολυκατοικίες πολυτελών διαμερισμάτων της περιώνυμης 5ης Λεωφόρου είτε έχουν ευρωπαϊκές επιρροές, ανακατεμένες ανάλογα με την αισθητική ή και την καταγωγή των ενοίκων. Από κίονα κορινθιακού ρυθμού μέχρι ελβετικό σαλέ! Ο καλός αέρας εξακολουθεί και στο Jardin Paulista, τον πλέον βέρο Κήπο της πόλης με πανάκριβα καταστήματα· παρέλαση όλων των γνωστών οίκων ρούχων και αξεσουάρ και καταιγισμός φίνων -τόσο σε αισθητική όσο και γκουρμέ προτάσεις- εστιατορίων.
Εικόνες από google
κείμενο και φωτο : Χριστίνα Καλλιγιάννη
Το Σάο Πάολο είναι η τρίτη μεγαλύτερη πόλη στον κόσμο μετά το Τόκιο και την πόλη του Μεξικού. ΄Εχει δυνατή παραγωγή καφέ ενώ είναι ακμάζουσα η αυτοκινητοβιομηχανία και η εξόρυξη πετρελαίου και πολύτιμων λίθων. Μη ξεχνάμε όμως και την πλούσια παραγωγή φρούτων και λαχανικών. Έχει 22 εκατομμύρια κατοίκους μαζί με όσους κατοικούν στις περίφημες φαβέλες Τυπικά η πρωτεύουσα είναι η Μπραζίλια αλλά η ανάπτυξη και το κέντρο επιχειρήσεων και διαβουλεύσεων βρίσκεται εδώ στη βραχώδη άκρη του Ατλαντικού και σε υψόμετρο πάνω από 700μ... Η πρώτη επαφή με την καρδιά της Βραζιλιάνικης οικονομίας είναι ένα ιδιαίτερα οικείο τρελλό μποτιλιάρισμα, σφήνες κόρνες, απόλυτη απουσία φλάς, παιδάκια και τύποι στα φανάρια να πουλούν γυαλιά, φορτιστές κινητών και διάφορα χρήσιμα-άχρηστα αντικείμενα. Και πάνω απο το κεφάλι σου ελικόπτερα μεγαλο - επιχειρηματιών να κινούνται απο ταράτσα σε ταράτσα για να μή μπλέκουν στην κίνηση και καθυστερούν . Με όλα αυτά ένα γίνεται γρήγορα σαφές : το Σάο Πάολο είναι μια τεράστια πόλη. Άν και δύσκολα τη φέρνεις βόλτα μπορείς να διακρίνεις το σκελετό της τις διαφορετικές περιοχές και τα χρώματά της. Παλιά πόλη , ιαπωνική συνοικία Λιμπερντάτζι για έντονο χρώμα, λεωφόρος Παουλίστα για τα ψώνια, σύνορο μεταξύ "λαού και Κολωνακίου", Βίλα Μανταλένα για τους καλλιτέχνες, πάρκο Ιμπιραπουέρα για αμιγώς "νεοϋορκέζικα" σαββατιάτικα πρωινά με τζόκινγκ και ποδήλατο δίπλα στις λίμνες, Πινιέιρος για μποέμ βραδυνά στέκια, Ιταϊμ Μπίμπι για τους ανερχόμενους αστούς και Ζαρντίνς, οι Κήποι της αριστοκρατίας και των " καλά κρατούντων " Παουλιστάνος και ξένων που εργάζονται ή απλώς βρίσκονται στην παλλόμενη επιχειρηματκή καρδιά της Βραζιλίας. Η παλιά πόλη διατηρεί εντυπωσιακά κτίρια όπως ο καθεδρικός και το Δημοτικό θέατρο , γύρω απο τα οποία κυκλοφορεί πλήθος κόσμου και με μια βόλτα ανάμεσα στους λογής λογής τύπους που αράζουν σου δίνει μια καλή αίσθηση αυτού που άλλοτε ήταν το κέντρο της πόλης και τώρα το φολκλόρ της. Χαμογελαστοί αλλά καημένοι, πωλούν ρίγανη και άλλων ειδών βότανα ,φασόλια καρπούς και φρούτα και αγοράζουν...χρυσό! Η ιστορία της τεράστιας πόλης μπερδεύεται με την ακόρεστη δίψα της για μέλλον. Παλιά κτίρια με μια γοτθική εσάνς δίπλα σε θηρία τζαμαριών και τσιμέντου, φτιάχνουν το αλλόκοτο καρδιογράφημα -μεταφορικά και κυριολεκτικά- του λατινοαμερικάνικου αστικού κολοσσού. Στη Λιμπερντάτζι (σημαίνει ελευθερία) στη μεγαλύτερη εκτός Ιαπωνίας Ιαπωνική κοινότητα του κόσμου απολαμβάνεις ένα μίγμα ανατολικών γεύσεων και αρωμάτων μπλεγμένων με τη γοητεία της Λατινικής Αμερικής. Πολλά φαναράκια που το βράδυ δίνουν στην περιοχή ένα πρόσωπο γοητευτικό και χαρούμενο, και πολλά γκράφιτι στους δρόμους εκφράζουν όνειρα και φαντασίες πολύχρωμες αλλά σκληρές.Το πρόσωπο της τέχνης γίνεται πιο μαλακό, ευδιάθετο και μάλλον ενδιαφέρον στις μικρές γκαλερί και στα εργαστήρια τέχνης και χειροτεχνίας της Βίλα Μανταλένα την ανερχόμενη στυίστικά hip συνοικία της πόλης, κέντρο προσέλευσης των μποέμ τουριστών της. Παιχνίδια χρωμάτων και υλικών, αισθητική αποθέωση και γιορτή σ'αυτό το περιβόητο "χωνευτήρι φυλών και πολιτισμών" που είναι η χώρα. Κοσμήματα, διακοσμητικά αφηρημένης έμπνευσης, χρηστικά αντικείμενα με αναφορές στην πλούσια Φύση, τις μυστηριώδεις δοξασίες και σε μια σχεδόν σκανδαλιστική ελευθερία ψυχής και πνεύματος Το άλλο πρόσωπο του κέντρου είναι στους «κήπους», τη συνοικία Jardins (Κήποι) που ανάλογα με την περιοχή χωρίζεται σε ευρωπαϊκούς και αμερικανικούς. Οπου οι δρόμοι έχουν ονόματα ευρωπαϊκών χωρών είναι οι ευρωπαϊκοί κήποι και όπου έχουν ονόματα χωρών της βόρειας και νότιας αμερικανικής ηπείρου είναι οι αντίστοιχοι αμερικανικοί. Οποιασδήποτε πάντως προελεύσεως, οι «Κήποι» του Σάο Πάολο συγκεντρώνουν την αφρόκρεμα της αρχιτεκτονικής και της διακόσμησής του. Φωτογραφικά άνευ σπουδαίου ενδιαφέροντος, μια και όλες οι κατοικίες αφ' ενός περιστοιχίζονται από φράχτες και μεγάλους κήπους, αφ' ετέρου τα οικήματα προσομοιάζουν είτε στις πολυκατοικίες πολυτελών διαμερισμάτων της περιώνυμης 5ης Λεωφόρου είτε έχουν ευρωπαϊκές επιρροές, ανακατεμένες ανάλογα με την αισθητική ή και την καταγωγή των ενοίκων. Από κίονα κορινθιακού ρυθμού μέχρι ελβετικό σαλέ! Ο καλός αέρας εξακολουθεί και στο Jardin Paulista, τον πλέον βέρο Κήπο της πόλης με πανάκριβα καταστήματα· παρέλαση όλων των γνωστών οίκων ρούχων και αξεσουάρ και καταιγισμός φίνων -τόσο σε αισθητική όσο και γκουρμέ προτάσεις- εστιατορίων.
Εικόνες από google
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου