Αντώνιος Μπετεινάκης, Συντ/ρχης ( 7-6-1886 έως 27-10-1943)

Bigbook.gr

Αντώνιος Μπετεινάκης, Συντ/ρχης ( 7-6-1886 έως 27-10-1943)

"Να το θυμάσαι ...μoυ λεγε ..."

.....Μόλις χάραζε , ακόμα δεν μπορούσε κανείς να διακρίνει φιγούρες. Ψιλόβρεχε, το χώμα μύριζε έντονα, τα σκυλιά γαύγιζαν σαν να χαλούσε ό κόσμος…Βαρύ , πολύ βαρύ τούτο το ξημέρωμα …27 Οκτωβρίου 1943…ώρα 6.00…κι ύστερα απλώθηκε σιωπή παντού…κάτι πλανιόταν στον αέρα όμως τίποτα δεν κουνιόταν , ούτε ο νους τους ήθελε να το σκεφτεί.. Όλοι μαζί με μια φωνή άρχισαν να τραγουδούν …

« Σε γνωρίζω από την κόψη

του σπαθιού την τρομερή

σε γνωρίζω από την όψη

που με βία μετράει τη γη.»

κι ύστερα πάλι φωνές και γερμανικά παραγγέλματα για να σταματήσουν, όμως αυτοί συνέχιζαν ακόμη πιο δυνατά. Τίποτα δεν τους τρόμαζε πια , απολύτως τίποτα. …

Καμιά εικοσαριά στρατιώτες με ειδικό βηματισμό παρατάχθηκαν στον αύλιο χώρο της φυλακής . Η βροχή συνέχιζε να πέφτει κι αυτή ρυθμικά και τότε… ώ θεέ μου! έξι άνδρες με συνοδεία Γερμανών αξιωματικών βγήκαν έξω . Οι άνδρες φανερά κουρασμένοι όμως με το κεφάλι ψηλά συνέχιζαν να λένε τον εθνικό ύμνο. Τους έβαλαν να ακουμπήσουν στον τοίχο και τους έδεσαν τα χέρια. Τους έκλεισαν τα μάτια με ένα άσπρο πανί. Ο παππούς γύρισε το κεφάλι του στο πλάι. Δεν ήθελε να του δέσουν τα μάτια , ήθελε να βλέπει κατάματα το μεγαλύτερο θεριό , αυτό που κανένας δεν νίκησε ποτέ , ήθελε να χορτάσει και την τελευταία σταγόνα της ζωής , το αμυδρό φως της μέρας που μόλις είχε αρχίσει να ξυπνά. …κι ύστερα ακούστηκε μια πολύ δυνατή φωνή και ο αέρας γέμισε από τους πυροβολισμούς …Οι κρατούμενοι μέσα από τα μικρά τους παράθυρα έκλαιγαν σιωπηλά…δεν ακούστηκε τίποτα άλλο …απόλυτη σιωπή …όλα είχαν τελειώσει …

Αυτό το παραμύθι μου έλεγε ο πατέρας μου κάθε χρόνο τέτοια μέρα. .. «Να το θυμάσαι » μου λεγε, « να το λες και στα παιδιά σου κι αυτά να το λένε στα δικά τους…κάθε χρόνο στις 27 Οκτωβρίου …»

Ο συνταγματάρχης Αντώνιος Μπετεινάκης εκτελέστηκε από τους Γερμανούς στις φυλακές της Αγυιάς Χανίων στις 27 Οκτωβρίου 1943 . Το γερμανικό στρατοδικείο συνεδρίασε μέσα σ΄ αυτές τις φυλακές και τον καταδίκασε σε θάνατο μαζί με άλλους πέντε . Οι υπόλοιποι δεκαέξι που είχαν συλληφθεί τότε αθωώθηκαν .

Στο κελί των φυλακών ( στην Αγυιά Χανίων ) ο Αντώνιος Μπετεινάκης είχε γράψει τα παρακάτω : « Προσφέρω τη ζωή μου με ευχαρίστηση για την Πατρίδα , εάν οι εχθροί μας μου την αφαιρέσουν. Θεωρώ τον εαυτόν μου ευτυχή γιατί πεθαίνω για να μην την βλέπω σκλάβα και τυρανούμενη ».

Επίσης σ΄ένα άλλο σημείωμα του έγραψε :

« Δεν το λυπούμαι το κορμί σάρκα είναι και θα λιώσει

μόνο λυπούμαι ταρφανά ποιος θα τα μεγαλώσει »

Από τότε έχουν περάσει 69 χρόνια …σαν σήμερα !!!

από Ελένη Μπετεινάκη

( δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο cretalive.gr την 26 -10-2011)

Πηγές :http://zhtunteanagnostes.blogspot.gr/2012/10/7-i-1886-27-1943.html

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%8E%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%93._%CE%9C%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B5%CE%B9%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

— με Ελένη Μπετεινάκη