Πλεκτά και όχι μόνο...

Crochê é uma ARTE

Πάρα πολλές ιδέες !  Καλή επιτυχία!

Πώς καθιερώθηκαν τα «καλαμάκια» των αναψυκτικών στην Αθήνα

http://mikros-romios.gr/4005/kalamakia/

Πώς καθιερώθηκαν τα «καλαμάκια» των αναψυκτικών στην Αθήνα

 

Γράφει ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς

Υπάρχουν συνήθειες της καθημερινότητάς μας που δεν γνωρίζουμε πότε καθιερώθηκαν. Όπως είναι το «καλαμάκι» με το οποίο απολαμβάνουμε το αναψυκτικό ή τον καφέ μας. Κάποτε δεν ήταν τόσο κοινό και τόσο διαδεδομένο. Μας ήρθε από την Ευρώπη και πρωτοεμφανίστηκε στην Αθήνα την άνοιξη του 1888, ως καινοτομία αριστοκρατικής χρήσης. Εισήχθη σε ένα από τα πλέον γνωστά καφενεία της εποχής, το περίφημο Καφενείο του «Γιαννάκη», στο Σύνταγμα και συγκέντρωνε τον πιο εκλεκτό και ζωηρό κόσμο της εποχής.
Η είδηση που αναγραφόταν στις εφημερίδες ανέφερε πως «νέα προσετέθη απόλαυσις περί της οποίας ομιλούσιν ενθουσιωδώς οι πολυπληθείς πελάται του ζαχαροπλαστείου». Η νέα απόλαυση, σύμφωνα πάντα με τα δημοσιεύματα, «συνίσταται εις μικρά εξ αχύρου σωληνάρια, διά των οποίων ροφάτε το σιρόπι σας ή το παγωτόν σας, ήσυχα-ήσυχα, διά τρόπου, όστις, ενώ προξενεί ευχαρίστησιν, συντελεί τα μέγιστα και εις την υγείαν»! Τα πρώτα «καλαμάκια» ήταν αχυρένια εξωτερικά και είχαν εσωτερικά πεπιεσμένο χαρτί.
Άλλο πάλι δημοσίευμα ήθελε τα «καλαμάκια» να είναι «ένας διασκεδαστικώτατος, καινοτρόπος και τερψιλαρύγγιος ναργιλές»! Οι σχετικές διαφημίσεις πλημμύρισαν με κόσμο τα καθίσματα του «Γιαννάκη», οπότε σημειώθηκαν και οι απαραίτητες σε τέτοιες περιπτώσεις αντιδράσεις. Ξεφύτρωσαν εχθροί του νεωτερισμού φωνάζοντας και διαμαρτυρόμενοι πως τα «καλαμάκια διαφθείρουσι το φρόνημα και δεν αρμόζουν εις τους απογόνους του Μιλτιάδου και του Κανάρη»! Οι συζητήσεις διαδέχτηκαν η μία την άλλη, η Αστυνομία κλήθηκε να απαγορεύσει το νεωτερισμό, ενώ δεν έλειψαν και οι αναφορές στις συνήθειες του Παρισιού και του Λονδίνου. Μέχρι επερώτηση στη Βουλή ετοιμάστηκε.
Σιγά-σιγά τα καλαμάκια απέβαλαν το εξωτερικό αχυρένιο περίβλημά τους και κατέβηκαν από τον αριστοκρατικό τους θώκο για να φθάσουν στις ημέρες μας πλαστικά και πάμφθηνα.

απλικασιόν σε συνδιασμό με κέντημα

Detudo Armarinho

http://eltallerdegabi.blogspot.com.br/2012/02/viajes-textiles.html

Με τη μέθοδο του απλικασιόν σε συνδιασμό με κέντημα , σχεδιάστε το δικό σας πίνακα. Καλή επιτυχία!

Κάθετοι κήποι από ανακύκλωση πλαστικών μπουκαλιών

http://koumpotrypa.blogspot.gr/2013/03/blog-post_761.html

Κάθετοι κήποι από ανακύκλωση πλαστικών μπουκαλιών

  

Η έλλειψη χώρου είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για να έχει κάποιος έναν κήπο. Με λίγη όμως φαντασία και  ικανότητα  μπορούμε να καλλιεργήσουμε τα δικά μας φυτά ακόμη και αν δεν υπάρχει χώρος. Δεν παίρνει πολύ για να ξεκινήσει ένα μικρός κήπος στο σπίτι. 

Μια καλή ιδέα είναι η ανακύκλωση πλαστικών μπουκαλιών για να δημιουργήσετε ένα κάθετο κήπο. Οι κάθετοι κήποι χρησιμοποιούνται ολοένα και περισσότερο, λόγω του περιορισμένου χώρου και η έλλειψη άμεσης πρόσβασης στο ισόγειο κυρίως στις πολυκατοικίες, ως εκ τούτου, αυτή η εναλλακτική λύση είναι πολύ αποτελεσματική για σας προσκαλούμε να δείτε κάποιες ιδέες για το πώς να φτιάξετε το δικό σας σπίτι κάθετο κήπο με ανακύκλωση πλαστικών μπουκαλιών.

Images via: Pinterest

Ενας μύθος για τους Έλληνες και τους Κινέζους

http://www.ecozen.gr/evzoia/pneyma/k2-tags/item/697-o-mythos-ton-ellinon-kai-ton-kinezon

Ενας μύθος για τους Έλληνες και τους Κινέζους. 

Μια ιστορία που αξίζει να γνωρίζετε

• Παρασκευή, 26 Ιουλίου 2013 11:46

 Η παρακάτω παραβολή βρίσκεται στο Κολοσσιαίο  έργο μεταφυσικού περιεχομένου, το «Μαθναβί» γραμμένο από τον Πέρση ποιητή και δάσκαλο Θεολογίας Τζελαλεντίν Ρουμί το 1273. Στην Ιστορία αυτή απεικονίζεται η διαφορά μεταξύ θεολογικής και μυστικιστικής σκέψεως ανάμεσα στους δυο κορυφαίους πολιτισμούς των Ελλήνων και των Κινέζων.


 
¨Αν θες μια παραβολή της κρυμμένης γνώσης, πες την ιστορία των Ελλήνων και των Κινέζων.
-Είμαστε οι καλύτεροι καλλιτέχνες, είπαν οι Κινέζοι.
-Κι όμως εμείς υπερέχουμε! Είπαν οι Έλληνες.
Θα διαγωνιστείτε, είπε ο Σουλτάνος, και τότε  θα δούμε ποιος έχει δίκιο στον ισχυρισμό του.
Παραχωρήσατε μας ένα ορισμένο δωμάτιο και ένα άλλο στους Έλληνες είπαν οι Κινέζοι.
Τα δωμάτια ήταν απέναντι πόρτα με πόρτα. Οι κινέζοι ζήτησαν από το βασιλιά εκατό χρώματα. Έτσι ο πλούσιος μονάρχης άνοιξε το θησαυροφυλάκιο του και κάθε μέρα οι Κινέζοι έπαιρναν από την επιχορήγηση του τα χρώματα τους.
Για τη δική μας δουλειά χρώματα και αποχρώσεις δεν είναι κατάλληλα, είπαν οι Έλληνες. Αυτό που θέλουμε είναι να απαλλαγούμε από τη σκουριά. Και βάλθηκαν να γυαλίσουν το δωμάτιο.Υπάρχει ένας δρόμος από το πολύχρωμο στο άχρωμο. Το χρώμα είναι σαν τα σύννεφα, το φεγγάρι είναι άχρωμο. Οποιαδήποτε  ακτινοβολία και λαμπρότητα βλέπουμε στα σύννεφα, ας είμαστε σίγουροι ότι προέρχονται από τα άστρα το φεγγάρι και τον Ήλιο.
Μόλις τέλειωσαν οι Κινέζοι τη δουλειά τους άρχισαν  να χτυπούν τύμπανα από την χαρά τους. Ο Βασιλιάς ήρθε μέσα και είδε τις εικόνες τους και από τη στιγμή που αντίκρισε αυτό το θέαμα έχασε το μυαλό του.

Μετά προχώρησε προς το δωμάτιο των Ελλήνων, που μόλις τον είδαν τράβηξαν την κουρτίνα που χώριζε τα δυο δωμάτια, έτσι ώστε τα καταπληκτικά έργα των Κινέζων αντικατοπτρίστηκαν πάνω στους τοίχους , που τους είχαν βγάλει τη  σκουριά και τους είχαν γυαλίσει. Όλα εκείνα που ο βασιλιάς είχε δει στο δωμάτιο των κινέζων φαίνονταν καλύτερα εδώ. Τόσο καλύτερα που τα μάτια του πετάχτηκαν έξω από τις κόγχες τους!
Οι Έλληνες πατέρα μου, είναι οι Σούφι χωρίς επαναλήψεις, βιβλία και διαβάσματα και όμως έχουν ελευθερώσει τα στήθη τους από την πλεονεξία, την απληστία, την φιλαργυρία και την κάκια. Η αγνότητα του καθρέφτη είναι χωρίς άλλο η καρδιά που δέχεται αμέτρητες εικόνες. Η αντανάκλαση κάθε εικόνας λάμπει για πάντα στην καρδιά και μόνον. Και κάθε νέα εικόνα που εισχωρεί στην καρδιά προβάλλεται, απαλλαγμένη από κάθε ατέλεια.
Αυτοί που έχουν καθαρίσει την καρδιά τους έχουν ξεφύγει από τα αρώματα και τα  χρώματα. Κάθε λεπτό, κάθε στιγμή ατενίζουν την ομορφιά¨

Πηγή: Οι Διδάσκαλοι του Γκουρτζίεφ-Raphael Lefort, εκδόσεις:Πύρινος κόσμος
Επιμέλεια: Διονυσόπουλος Γεώργιος

χαριτωμένο φόρεμα άνετο, διαχρονικής μόδας

Nona Hassan

Ακολουθήστε · 26 Ιουλίου

Πλέξτε το τοπ και ενώστε το σε ύφασμα που έχετε ράψει σαν φαρδιά φούστα. Έτσι θα έχετε ένα  χαριτωμένο φόρεμα άνετο, διαχρονικής μόδας και προπάντων με το προσωπικό σας γούστο. καλή επιτυχία!

πολύχρωμο πάζλ

El hogar de las lanas

Un cojín con cuadritos de diferentes tamaños...
Vía http://goo.gl/9YnqcA

Πολύχρωμο πάζλ

Ωραίο μαξιλαράκι απο πολλά κομμάτια.  Καλή επιτυχία!

Κήποι στην ταράτσα

http://www.agrotikabook.gr/%CE%BA%CE%AE%CF%80%CE%BF%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%84%CF%83%CE%B1

Κήποι στην ταράτσα

Παρ, 2013-06-07 10:00

Ως κάτοικος της πόλης, ζηλεύω καθέναν που έχει ένα υπαίθριο χώρο και μπορεί να  τον ονομάζει δικό του.
Ένα μπαλκόνι, μια αυλή, και οτιδήποτε μπορεί να γίνει ένα καλό στέκι για να απολάυσουμε τον ωραίο καιρό.
Τον τελευταίο καιρό έχω ιδιαίτερα αγάπη και προτίμηση σε κήπους στον τελευταίο όροφο και σε ταράτσες – Νομίζω ότι είναι διασκεδαστικό να δούμε πώς τα φυτά μπορεί να μετατρέψουν ένα κατά τα άλλα αδιάφορο τελευταίο όροφο, σε ένα όμορφο μέρος.
Εδώ είναι μερικές ιδέες που πιστεύω ότι είναι ιδιαίτερα όμορφες.



Images via: Pinterest
texnotropieskaidiakosmisi

Όθων-Φρειδερίκος-Λουδοβίκος

Bigbook.gr

Ο Όθων-Φρειδερίκος-Λουδοβίκος, πλήρες όνομα Όττο Φρίντριχ Λούντβιχ φον Βίττελσμπαχ (Otto Friedrich Ludwig von Wittelsbach) (1 Ιουνίου 1815 - 26 Ιουλίου 1867), ήταν Πρίγκιπας της Βαυαρίας και πρώτος Βασιλιάς του Βασιλείου της Ελλάδος, με τον επίσημο τίτλο «Βασιλεύς της Ελλάδος».

Φωτ : Ολόσωμο πορτραίτο του Βασιλιά Όθωνα με φουστανέλα. Έργο του Νικηφόρου Λύτρα...

Σαββατιάτικη βόλτα στο παλιό εργοστάσιο του Μέντη

Σαββατιάτικη βόλτα στο παλιό εργοστάσιο του Μέντη  

http://www.velonistas.gr/2013-07-25/walk-at-the-mentis-factory/

25/07/2013

Τα δώρα του Θεού είναι αυτά που αγαπάμε

Τα δώρα του Θεού κρύβονται στα μικρά, σε αυτά που δεν υποψιαζόμαστε: στη φίλη που βλέπει τον κόσμο όπως εσύ, και μπορείς να μοιραστείς ένα σαββατιάτικο πρωινό εξερευνώντας αυτό τον κοινό κόσμο. Στη χαρά που μας δίνουν κάθε φορά τα πράγματα που αγαπάμε, όπως οι φούντες και οι κλωστές και οι βελόνες κάνουν τη δική μου καρδιά να κτυπά. ΄Ενα όμορφο πρωινό, ελεύθερο από υποχρεώσεις – ναι η ευτυχία κρύβεται στα μικρά και τα λίγα. Σ’ ευχαριστώ μαμά που μου το έμαθες..

Το ‘εργοστάσιο’ του Μέντη: Χώρος για τη διατήρηση των παραδοσιακών τεχνικών

Ένα τέτοιο πρωινό ξεκινήσαμε με τη φίλη μου την Angel Kim(link), εκείνη με τη μηχανή της, εγώ με τη γραφίδα μου (που λέει ο λόγος) για να πάμε στο παλιό εργοστάσιο του Μέντη. Τον θυμάστε το Μέντη; Ένα εμβληματικό κατάστημα, αρχικά στην πλατεία Καπνικαρέας, αργότερα στην οδό Ρόμβης, που εμπορευόταν είδη passementerie (γαλόνια, τρέσσες, σιρίτια, κορδόνια, φράντζες, φούντες, brandenbourg embrasses). Στη συνέχεια, θύμα μιας εποχής που άλλαζε στην Ελλάδα, από την κατάργηση της Βασιλείας, μέχρι την επικράτηση του μαζικού φτηνιάρικου και ετοιματζίδικου, η επιχείρηση έκλεισε. Η οικογένεια Μέντη δώρησε το εργοστάστιο της επιχείρησης στα Πετράλωνα στο Μουσείο Μπενάκη, και σήμερα λειτουργεί σαν χώρος για τη διατήρηση των παραδοσιακών τεχνικών.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες στο πινακίδιο στην είσοδο, “η βιοτεχνία επεξεργασίας νημάτων και μεταξιού με την επωνυμία ΜΕΝΤΗΣ η παλαιότερη εμπορική και βιοτεχνική επιχείρηση της χώρας εν λειτουργία μέχρι τις αρχές του 21ου αι., ιδρύθηκε το 1867 από τον Σπύρο Γ. Μέντη, με έδρα το Ναύπλιο και σύντομα μεταφέρθηκε στην Αθήνα, έδρα των βασικότερων πελατών της, της Αυλής και της Ανακτορικής Φρουράς”… Σε κάθε περίπτωση, η επιχείρηση είναι συνδεδεμένη με ένα κομμάτι της ιστορίας της νεώτερης Ελλάδας, μια και έχει προμηθεύσει υλικά για τη Λυρική Σκηνή, για το Εθνικό Θέατρο, το Λύκειο των Ελληνίδων, το θέατρο Ελληνικών Χορών “Δόρα Στράτου”, αλλά και θεσμούς που δεν υπάρχουν πια όπως η Βασιλική Πρόνοια και ο ΕΟΜΜΕΧ.

Ο χώρος μέσα είναι ένα κουκλόσπιτο – για άλλο μέγεθος σε προδιαθέτει η λέξη εργοστάσιο. Μπαίνοντας, ένας μεγάλος ξύλινος πάγκος δεξιά για τα μαθήματα. Κάθε Σάββατο γίνονται μαθήματα σε παραδοσιακές τεχνικές όπως κατασκευή φούντας και πον πον, τσαπαρί (ύφανση με κάρτες), ύφανση σε τελλάρο (μικρός αργαλειός) και φυτικές βαφές.

Δεξιά, το πωλητήριο, μια εξαιρετική έκθεση των προϊόντων της βιοτεχνίας. Για κοριτσάκια σαν και μας, το μαγαζί με τις καραμέλες!! Δεν ξέρω πόση ώρα περάσαμε να χαζεύουμε και να περιεργαζόμαστε τις φούντες, τα κορδόνια τα μεταξωτά νήματα, τις τρέσες! Η ευλογία των μικρών πραγμάτων… Εδώ πρέπει να πω ότι ακόμη μπορεί κανείς να αγοράσει τα είδη της βιοτεχνίας.

Και στο βάθος, η μαγεία – το εργοστάσιο και το βαφείο! Τα μηχανήματα που παράγουν ακόμη και σήμερα, συμβολικά, τα είδη που πωλούνται στο πωλητήριο. Η υπεύθυνη του χώρου η κα Κόβα και ο κ. Δημήτης είχαν την καλωσύνη να μας δείξουν πώς γίνεται η χειροποίητη βαφή, και πώς δουλεύουν τα μηχανήματα που παράγουν τις τρέσες και τα κορδόνια.

Στο βάθος, μια “αυλούδα”, σαν αυτές που είχε κάθε παλιό αθηναϊκό σπίτι. Με το δεντράκι και τη σκιά της, μια όαση δροσιάς και ηρεμίας στο τσιμέντο..
Ο χώρος λειτουργεί καθημερινά 10 με 3 και, αν βρεθείτε να έχετε ένα ελεύθερο πρωινό, πραγματικά αξίζει μια επίσκεψη, με ή χωρίς φίλη!

Φωτογραφίες: Angel Kim Περισσότερες φωτογραφίες