Καλό αποκαλόκαιρο

Maria Dimitriou

17 ώρες ·

 

Εκδόσεις Διόπτρα - Dioptra Publications

Εκδότης

Μάθετε περισσότερα

Εκδόσεις Διόπτρα - Dioptra Publications

Χθες στις 12:12 μ.μ. ·

Καλό αποκαλόκαιρο, με πολλά καλά βιβλία!
Ποιο ήταν το πιο όμορφο μυθιστόρημα που διαβάσατε στις διακοπές; Αν θέλετε γράψτε τις εντυπώσεις σας για να βοηθήσετε και τους άλλους αναγνώστες.
📕 Δείτε κι εδώ όλες τις δικές μας επιλογές από βιβλία Ελλήνων συγγραφέων: https://www.dioptra.gr/category/elliniki-logotexnia/

Μωσαϊκό: Σαρλ Πιερ Μπωντλαίρ (Charles Pierre Baudelaire, ( ...

Μωσαϊκό: Σαρλ Πιερ Μπωντλαίρ (Charles Pierre Baudelaire, ( ...: Maria Dimitriou 9 Απριλίου στις 12:25 μ.μ. ·   homouniversalisgr.blogspot.com Σαρλ Πιερ Μπωντλαίρ (Charles ...

Κατάθεση Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου

Maria Dimitriou

24 λεπτά ·

 

orthodoxia.online

Ορθόδοξος συναξαριστής 31 Αυγούστου, Κατάθεση Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου

 

Η ανακομιδή της τίμιας Ζώνης της Θεοτόκου, άλλοι λένε ότι έγινε από το βασιλιά Αρκάδιο και άλλοι από το γιο του Θεοδόσιο τον Β’.

Η μεταφορά έγινε από την Ιερουσαλήμ στην Κωνσταντινούπολη και την τοποθέτησαν σε μια χρυσή θήκη, που ονομάσθηκε αγία Σωρός. Όταν πέρασαν 410 χρόνια, ο βασιλιάς Λέων ο Σοφός άνοιξε την αγία αυτή Σωρό για τη βασίλισσα σύζυγο του Ζωή, που την διακατείχε πνεύμα ακάθαρτο. Όταν λοιπόν άνοιξε την αγία Σωρό, βρήκε την τίμια Ζώνη της Θεοτόκου να ακτινοβολεί υπερφυσικά.
Και είχε μια χρυσή βούλα, που φανέρωνε το χρόνο και την ήμερα που μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Αφού λοιπόν την προσκύνησαν, ο Πατριάρχης άπλωσε την τιμία Ζώνη επάνω στη βασίλισσα, και αμέσως αυτή ελευθερώθηκε από το δαιμόνιο. Όποτε όλοι δόξασαν το Σωτήρα Χριστό και ευχαρίστησαν την πανάχραντη Μητέρα Του, η οποία είναι για τους πιστούς φρουρός, φύλαξ, προστάτις, καταφυγή, βοηθός, σκέπη, σε κάθε καιρό και τόπο, ήμερα και νύκτα.
Στη συνέχεια η Αγία Ζώνη τεμαχίστηκε και τεμάχιά της μεταφέρθηκαν σε διάφορους ναούς της Κωνσταντινούπολης. Μετά την άλωση της Πόλης από τούς Σταυροφόρους το 1204 μ.Χ., κάποια τεμάχια αρπάχτηκαν από τους βάρβαρους και απολίτιστους κατακτητές και μεταφέρθηκαν στη Δύση. Ένα μέρος όμως διασώθηκε και παρέμεινε στην Κωνσταντινούπολη και μετά την απελευθέρωση της Πόλης από τον Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγο. Φυλασσόταν στον ιερό ναό της Θεοτόκου των Βλαχερνών. Η τελευταία αναφορά για το άγιο λείψανο είναι ενός ανώνυμου Ρώσου προσκυνητή στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ του 1424 και 1453 μ.Χ.
Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τούς Τούρκους το 1453 μ.Χ., είναι άγνωστο τι απέγινε το υπόλοιπο μέρος της Αγίας Ζώνης στη συνέχεια. Έτσι το μοναδικό σωζόμενο τμήμα είναι αυτό που φυλάσσεται στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου· με εξαιρετικά περιπετειώδη τρόπο έφτασε εκεί.
Ο Άγιος Κωνσταντίνος είχε κατασκευάσει έναν χρυσό σταυρό για να τον προστατεύει στις εκστρατείες. Στη μέση του σταυρού είχε τοποθετηθεί τεμάχιο Τιμίου Ξύλου· ο σταυρός έφερε επίσης θήκες με άγια λείψανα Μαρτύρων, και ένα τεμάχιο της Τιμίας Ζώνης. Όλοι οι βυζαντινοί αυτοκράτορες έπαιρναν αυτόν τον σταυρό στις εκστρατείες. Το ίδιο έπραξε και ο αυτοκράτορας Ισαάκιος Β Ἄγγελος (1185-1195) σε μία εκστρατεία εναντίον του ηγεμόνα των Βουλγάρων Ασάν. Νικήθηκε όμως και μέσα στον πανικό ένας ιερέας τον πέταξε στο ποτάμι για να μην τον βεβηλώσουν οι εχθροί. Μετά από μερικές μέρες όμως οι Βούλγαροι τον βρήκαν· έτσι πέρασε στα χέρια του Ασάν.
Οι Βούλγαροι ηγεμόνες μιμούμενοι τούς Βυζαντινούς αυτοκράτορες έπαιρναν μαζί τους στις εκστρατείες το σταυρό. Σε μία μάχη όμως εναντίον των Σέρβων ο βουλγαρικός στρατός νικήθηκε από τον Σέρβο ηγεμόνα Λάζαρο (1371-1389). Ο Λάζαρος αργότερα δώρισε το σταυρό του Αγίου Κωνσταντίνου στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου μαζί με το τεμάχιο της Τιμίας Ζώνης.
Οι Άγιοι Πατέρες της Ιεράς Μονής διασώζουν και μία παράδοση σύμφωνα με την οποία η Τιμία Ζώνη της Θεοτόκου αφιερώθηκε στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου από τον αυτοκράτορα Ιωάννη ΣΤ Καντακουζηνό (1341-1354), ο οποίος στη συνέχεια παραιτήθηκε από το αξίωμα, εκάρη μοναχός με το όνομα Ιωάσαφ και μόνασε στην Ιερά Μονή Βατοπαιδίου.
Τα θαύματα που πραγματοποίησε και πραγματοποιεί η Τιμία Ζώνη είναι πολλά. Βοηθά ειδικά τις στείρες γυναίκες να αποκτήσουν παιδί. Αν ζητήσουν με ευλάβεια τη βοήθειά της Παναγίας, τούς δίδεται τεμάχιο κορδέλας που έχει ευλογηθεί στην λειψανοθήκη της Αγίας Ζώνης· αν έχουν πίστη, καθίστανται έγκυες.

Ἀπολυτίκιον
Ἦχος πλ. δ’.
Θεοτόκε ἀειπάρθενε, τῶν ἀνθρώπων ἡ σκέπη, Ἐσθῆτα καὶ Zώνην τοῦ ἀχράντου σου σώματος, κραταιὰν τῇ πόλει σου περιβολὴν ἐδωρήσω, τῷ ἀσπόρῳ τόκῳ σου ἄφθαρτα διαμείναντα, ἐπὶ σοὶ γὰρ καὶ φύσις καινοτομεῖται καὶ χρόνος, διὸ δυσωποῦμέν σε, εἰρήνην τῇ πολιτείᾳ σου δώρησαι, καὶ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν τὸ μέγα ἔλεος.

Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τὴν ἐν πρεσβείαις.
Τὴν θεοδόχον γαστέρα σου Θεοτόκε, περιλαβοῦσα ἡ Zώνη σου ἡ τιμία, κράτος τῇ πόλει σου ἀπροσμάχητον, καὶ θησαυρὸς ὑπάρχει, τῶν ἀγαθῶν ἀνέκλειπτος, ἡ μόνη τεκοῦσα ἀειπάρθενος.

Κάθισμα
Ἦχος α’. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ.
Τὴν Ζώνην τὴν σεπτήν, τοῦ ἀχράντου σου σκήνους, ὑμνοῦμεν οἱ πιστοί, Παναγία Παρθένε, ἐξ ἧς ἀρυόμεθα νοσημάτων τὴν ἴασιν, καὶ κραυγάζομεν· Μῆτερ Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου, σὺ ἡ λύτρωσις, τῶν σὲ τιμώντων ὑπάρχεις, Μαρία Θεόκλητε.

Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.
Τῆς τιμίας Ζώνης σου τῇ καταθέσει, ἑορτάζει σήμερον, ὁ σὸς πανύμνητε λαός, καὶ ἐκτενῶς ἀνακράζει σοι· Χαῖρε Παρθένε, Χριστιανῶν τὸ καύχημα.

Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τὰ καταθέσια τῆς σῆς θείας Ζώνης, ἡ Ἐκκλησία σου φαιδρῶς ἑορτάζει, καὶ ἐκτενῶς κραυγάζει σοι Παρθένε Ἁγνή· Ἅπαντας περίσῳζε, τῆς ἐχθρῶν δυναστείας· θραῦσον τὰ φρυάγματα, τῶν ἀθέων βαρβάρων, καὶ τὴν ἡμῶν κυβέρνησον ζωήν, πράττειν Κυρίου τὰ θεῖα θελήματα.

Ὁ Οἶκος
Τὶς γηγενῶν τὰ σὰ μεγαλεῖα διηγήσεται λόγος; ποία γλῶσσα βροτῶν; νοῦς γὰρ οὐδὲ οὐράνιος, ἀλλ’ ἡ τεκοῦσα τῆς συμπαθείας τὸ ἀμέτρητον πέλαγος, δέξαι καὶ νῦν ἐξ ἀκάρπων χειλέων τὰ ᾄσματα, καὶ δίδου μοι θείαν χάριν, εὐφημῆσαι τὴν σὴν Ζώνην Δέσποινα, δι’ ἧς κόσμος ἀγάλλεται, σὺν Ἀγγέλοις ὑμνῶν σου τὰ θαύματα, ἡ μόνη τεκοῦσα ἀειπάρθενος.

orthodoxia.online
 

Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είναι μέγας ευεργέτης!

Maria Dimitriou

16 ώρες ·

 

pemptousia.gr

Πατήρ Ανανίας Κουστένης: Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είναι μέγας ευεργέτης!

 

Αφού έμαθε τα λίγα γράμματα, εκεί στον τόπο του, και στις διάφορες σχολές, κρυφές και φανερές, κι αφού έγινε και διδάσκαλος στα παιδάκια, έφυγε, στο τέλος, και πήγε στο Περιβόλι της Παναγίας. Στην αγκάλη της Κυρίας Θεοτόκου, την οποίαν υπερηγάπα. Και δη, στη μονή του Φιλοθέου.
Εκεί, από Κώστας έγινε Κοσμάς, και αφοσιώθηκε στη μελέτη, στην άσκηση και στον ένθεο βίο. Σπούδασε δε και στην Αθωνιάδα Σχολή, κι έμαθε, όχι μόνο τα εκκλησιαστικά, αλλά και τα θύραθεν όλα.
Έγινε όντως πάνσοφος ο Κοσμάς. Κι όπως γράφει το λιτό Συναξάριο, εκεί περιοριζόμεθα, αλλιώς πρέπει να μιλούσαμε ώρες για τον Πατροκοσμά, τον μεγάλο αυτό διδάχο και τον μεγάλο αυτό ευεργέτη της πίστεως και της πατρίδος, εφωτίσθη, λέει, από τη Θεία χάρη και εκλήθη από τον Κύριο σε έργο μέγα και ιεραποστολικό. Στα δίσεκτα εκείνα χρόνια, «που τα πλάκωνε η φοβέρα και τα έσκιαζε η σκλαβιά», -και το αντίστροφο να πούμε απ’ το ίδιο είναι- λοιπόν.
Και πάει στο Πατριαρχείο, παίρνει την άδεια και επεχείρησε τέσσερες μεγάλες ιεραποστολικές περιοδείες, όπως ο μέγας απόστολος Παύλος, και τηρουμένων, φυσικά, των αναλογιών.

Όπου έφθασε τα χωριά έγιναν χριστιανικά
Και πήγε σ’ όλα, σχεδόν, τα μέρη της ελεύθερης πατρίδος μας. Και έφθασε μέχρι τη Βόρειο Ήπειρο. Μέχρι την Αλβανία. Μέχρι εκεί το Καλικόντασι. Όπου έφθασε ο άγιος Κοσμάς, τα χωριά έγιναν χριστιανικά. Από ’κει και πάνω είναι αλβανικά και μουσουλμανικά. Και σήμερα, στη νότιο Αλβανία ή Βόρειο Ήπειρο για μας, όπως και να το πούμε το ίδιο πράγμα είναι, δεν κολλάμε εκεί πέρα, λοιπόν, είναι εκεί Έλληνες Χριστιανοί, μου ‘λεγε κάποιος προχθές, που ‘χε επισκεφθεί, είναι όντως και Έλληνες και ορθόδοξοι.
Γιατί εκείνοι περνάνε μαρτυρικά. Κι εκείνοι πληρώνουνε και τον ελληνισμό και την ορθοδοξία. Κι είναι πολύ σπουδαίο. Λοιπόν.
Ο άγιος Κοσμάς, αφού διέγραψε τον κύκλο και την πορεία του για την ωφέλεια της Ρωμιοσύνης, τον κάλεσε ο Θεός, εκεί στο Καλικόντασι της Βορείου Ηπείρου, και δι’ αγχόνης μετέβη εις την αιώνιον ζωήν. Τον απηγχόνισαν οι ασεβείς.
Έμεινε, όμως, το ιερό του λείψανο, το οποίον επιτελεί ιάσεις και θαύματα. Από τότε, μέχρι σήμερα. Το ‘χουμε κι εδώ, στην πατρίδα μας, και στην Αιτωλία και στον μητροπολιτικό ναό των Αθηνών, που θα γίνουν ωραίες εκδηλώσεις, λειτουργίες και λοιπά.
Κι αυτό είναι σημαντικό και σήμερα, για να τελειώνουμε μ’ αυτό, να μην ξεχνάμε τον Πατροκοσμά. Γιατί είναι μέγας ευεργέτης. Καθώς και σήμερα. Με τη δεύτερη τουρκοκρατία.

Έχομε ανάγκη από επανευαγγελισμό
Έχει αγριέψει το Γένος και έθνος μας, έχομε ανάγκη, λοιπόν, από επανευαγγελισμό. Έχομε ανάγκη επιστροφή στις ρίζες μας. Στην Εκκλησία μας. Στην πατρίδα μας. Στην ιστορία μας την αγία, πο ’λεγε ο Γέροντας Πορφύριος. Και σε ό,τι καλό, ωραίο και υψηλό. Γιατί, καθώς σιγοπαλιώνει ο πλανήτης μας κι η βαρβαρότητα είναι επί θύραις κι η ισοπέδωση μας έχει ήδη παραλάβει, έχομε, λοιπόν, ανάγκη από το φως του κόσμου, τον Χριστό.

Έχομε ανάγκη από το φως της ορθοδοξίας. Και η Ελλάς, και στα αρχαία χρόνια, με τον ελληνισμό, με τη χάρη και τη σοφία, εφώτισε τον κόσμο. Αλλά κυρίως και κατ’ εξοχήν τον φώτισε και τον εφρόντισε και μέσω του Βυζαντίου και όχι μόνον, με την ελληνορθοδοξία. Με τη Ρωμιοσύνη, που όλα τα έθνη μπήκαν στον Χριστό κι έγιναν ένα έθνος. Ένα έθνος άγιον. Βασίλειον ιεράτευμα και όλα τα υπόλοιπα, που λέει ή Εκκλησία.
Ας έχομε την ευχή του, ας έχουν την ευχή του και οι διδάσκαλοι του Γένους και έθνους μας, που τόσο μεγάλη και σπουδαία αποστολή έχουν, και ας πρεσβεύει στο θρόνο της Θείας μεγαλοσύνης και για τη φτωχή και δύστηνο πατρίδα μας ο άγιος Κοσμάς και ας αναδεικνύει και άλλους Κοσμάδες Αιτωλούς, που τόσο τους χρειαζόμαστε.

Από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη, π. Ανανία Κουστένη, “Θερινό συναξάρι”, τόμος Β’, των εκδόσεων Ακτή, Λευκωσία 2009.

 

Μωσαϊκό: Νίκος Τσιφόρος (Αλεξάνδρεια Αιγύπτου 27 Αυγούστου ...

Μωσαϊκό: Νίκος Τσιφόρος (Αλεξάνδρεια Αιγύπτου 27 Αυγούστου ...: O Νίκος Τσιφόρος (Αλεξάνδρεια Αιγύπτου 27 Αυγούστου 1909 - Αθήνα 6 Αυγούστου 1970) υπήρξε ένας από τους πιο εξαίρετους δημοσιογράφους...

9.000 χρόνια πριν, οι Έλληνες γύριζαν τον Πλανήτη

Maria Dimitriou

16 ώρες ·

 

asimpiestos.blogspot.com

9.000 χρόνια πριν, οι Έλληνες γύριζαν τον Πλανήτη, λένε ξένα πανεπιστήμια

 

9.000 χρόνια πριν, οι Έλληνες γύριζαν τον Πλανήτη, λένε ξένα πανεπιστήμια

Αναρτήθηκε από Ελλάς: Η χώρα του φωτός! στις 11:12 π.μ.

Δεν είναι ανθελληνισμός όταν Αμερικανοί επιστήμονες τεκμηριώνουν ότι Έλληνες πήγαν στην Ιαπωνία, Κίνα και Χιλή και δεν το αναφέρουν σε κανένα βιβλίο του Υπουργείου Παιδείας;
Γιατί οι απόψεις Αμερικανών καθηγητών ανθρωπολογίας παλαιοντολογίας και ιστορίας που τεκμηριώνουν ότι οι αρχαίοι Έλληνες πήγαν παντού, όπως στην Ιαπωνία, Κίνα και στην Χιλή αλλά δεν υπάρχουν ούτε ως πληροφόρηση σε καμμία βαθμίδα εκπαιδεύσεως, ούτε εις έντυπα ιστορικού ή μη περιεχομένου [2013]. Αδιαφορία ή ανθελληνισμός του υπουργείου Παιδείας και Εξωτερικών;
Πολλοί διακεκριμένοι επιστήμονες, ανάμεσα τους και ο καθηγητής ανθρωπολογίας του πανεπιστημίου του Phoenix ο Dr. Thomas S. Anderson υποστηρίζουνε ότι οι Ίωνες κατέφτασαν στην Ιαπωνία το 7000 π.Χ. και χρησιμοποίησαν το νησί Χοκάιντο για ορμητήριο του αποικισμού της Αμερικής, ο οποίος πρέπει να έγινε γύρω στο 6.500 π.Χ. Κατά την διάρκεια του ταξιδιού τους, πρέπει να έφθασαν στο νησιωτικό σύμπλεγμα των νήσων Χαβάη. Για αυτό έχουνε μείνει εκεί και διάφορες ελληνικές λέξεις όπως Αέτο, όπου στα χαβανέζικα σημαίνει Αετός.
Οι τότε Ίωνες πρέπει να χωριστήκανε σε δύο ομάδες. Η πρώτη ομάδα κατευθύνθηκε προς βορρά. Αυτοί ήτανε οι Ίωνες – Βάκχιοι, ενώ η δεύτερη ομάδα κατευθύνθηκε προς νότο, αυτοί ονομαζότανε Ίωνες – Εκάτιοι.
Οι Ίωνες Βάκχιοι μετονομάστηκαν σε Ιοναβάκχιο, που αργότερα με γλωσσολογικές παραφράσεις έγιναν οι σημερινοί Ναβάχο, ο πιο πολιτισμένος λαός Ινδιάνων της Βόρειας Αμερικής. Αυτοί δώσανε στις σημερινές Η.Π.Α. διάφορα τοπωνύμια όπως το ποτάμι : ποταμόκ, που προέρχεται από την ελληνική λέξη ποταμός. Αντίθετα οι Ίωνες Εκάτιοι, μετονομαστήκανε με το πέρασμα των αιώνων σε Ίν[ωνες] +[Ε]κατεις, που με τη γλωσσολογική εξέλιξη έγιναν αργότερα οι Ίνκας, ο πιο πολιτισμένος λαός της Νοτίου Αμερικής. Οι πρόγονοι των Ίνκας είχανε ιδρύσει πολλές πόλεις όπως και την πόλη Τιτουάνκο, που κανείς επιστήμονας μέχρι σήμερα δεν μπορεί να εξηγήσει το πως εξαφανίστηκαν οι κάτοικοί της.
Ο διακεκριμένος παλαιοντολόγος και αεροναυπηγός καθηγητής του πανεπιστημίου του Michigan o Dr. Hugo Weaving, μπόρεσε τελευταία να αποκωδικοποιήσει την γραφή των κατοίκων εκείνης της μυστηριώδους πόλεως και κατέληξε στο συμπέρασμα ότιπρόκειται για μία ελληνική διάλεκτο, όπως οι Αιολικές διάλεκτοι των κατοίκων της Θεσσαλίας και της Μυτιλήνης. Τι γίνεται τώρα; Ο καθηγητής ιστορίας του πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης Dr. Don Davis εξηγεί ότι οι κάτοικοι της πόλεως Τιτουάνκο εξαφανίστηκαν χωρίς να υπάρχουνε στην πόλη τα ίχνη κάποιας φυσικής καταστροφής, επιδημίας ή πολέμου, γιατί οι κάτοικοι είχανε τόσο ανεπτυγμένο πολιτισμός, που μπορέσανε να αποικίσουνε το διάστημα. Κι έτσι εξαφανίστηκε εκείνος ο μυστηριώδης πολιτισμός των Άνδεων σε μία νύχτα.
[απόσπασμα εκ του άρθρου της Καθ. Αθηνάς Κεχαγιά, Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012
α ) η περίπτωση των Αϊνώ ή Αϊνού εις την Ιαπωνία
Πολλοί ξένοι επιστήμονες μεταξύ των οποίων και ο Καθηγητής Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου του Phoenix, Thomas S. Anderson, υποστηρίζουν ότι οι Ίωνες έφτασαν στην Ιαπωνία το 7.000 π.Χ., στοχεύοντας στο να την χρησιμοποιήσουν ως εφαλτήριο για τον αποικισμό τους στην Αμερική.
Άλλες πληροφορίες αναφέρουν ότι είχαν κάποια συγκεκριμένη αποστολή στην «χώρα του ανατέλλοντος Ηλίου» όπως αναφέρουν τα «Διονυσιακά», κατά την πανάρχαια εκστρατεία των Ελλήνων στην Ασία περί το 3.000 π.Χ.
Η επίσημη ιστορία της Ιαπωνίας αναφέρει μάλιστα πως όταν οι πρώτοι Ιάπωνεςδιέσχισαν την Κίνα κι έφτασαν στην Ιαπωνία, συνάντησαν μία λευκή γενειοφόρα φυλή (φαινόμενο εξαιρετικά σπάνιο στην γη της Ανατολίας), τους Αϊνώ, που ήταν δεινοί πολεμιστές και κυνηγοί. Οι Ιάπωνες και γενικά οι Ασιάτες δεν διαθέτουν πυκνές γενειάδες, αφού τα γένια τους είναι αραιά.
Οι Αϊνού (< Ίωνες) ή πιο σωστά Αϊνώ, «η λευκή φυλή» της Ιαπωνίας, όπως τους αποκαλούν. Στις αρχές του 20ου αιώνος οι Αϊνώ αριθμούσαν περί τα 3.000.000! σήμερα είναι πολλοί λιγότεροι λόγω και της μη προσμίξεως τους με τους Ιάπωνες.
Ζουν στο Χοκκαΐντο, στην νότια Σαχαλίνι και στην Φορμόζα, την γνωστή σε όλους μας με την ονομασία Ταϊβάν.
Οι Αϊνώ είναι λευκοί στην όψη, κάποιοι έχουν γαλάζια μάτια και είναι ψηλοί στο ανάστημα.
Ο Ιωάννης Πασάς εις το βιβλίο του: «Η Αληθινή Προϊστορία, οι πληροφορίες περί των Αϊνώ είναι ανεπαρκείς και, συνεπώς, δεν υπάρχουν στοιχεία για την ζωή και την δράση των λευκών αυτών ανθρώπων, που είχαν φθάσει και εγκατασταθεί στην Άπω Ανατολή.
Από τα λιγοστά που γνωρίζουμε για εκείνους, μπορούμε να διακρίνουμε τις ομοιότητές τους με τους αρχαίους Έλληνες βασικά εις τον τρόπο διοικήσεως, εις την ενδυμασία, την γλώσσα, και πολλά άλλα.
Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι προστάτιδα της φυλής τους θεωρούν την «Ματεράσου», εκ του μη – α – τέρα σου (σχόλιο diadrastika: Μητέρα;), όπως και τα ονόματα που έχουν δώσει σε κάποια από τα χωριά τους. Όπως το όνομα Ιτάμι, το όρος Ίταμος εις την περιοχή της αρχαίας Θεσσαλίας, η Αρία, από την ελληνική λέξη Αρεία – Άρης, ο θεό του πολέμου, το Ογκάκι εκ του Όγκα το οποίο ήτο επίθετο της θεάς Αθηνάς εις τους Θηβαίους. Επίσης το ιερό πτηνό της Αθηνάς την κουκουβάγια, την οποία την έχουν ως το πτηνό της σοφίας.
Οι στολές τους είναι κεντημένες με αρχαιοελληνικούς μαιάνδρους ενώ συνηθίζουν να φορούν εις το κεφάλι τους ένα είδος στεφανιού ανάλογο με αυτό το οποίο φορούσαν οι πιστοί του Διονύσου κατά την διάρκεια των Διονυσιακών εορτών, δηλαδή στεφάνια από κισσό και άμπελο.
Οι δε γυναίκες τους φορούν εις το κεφάλι τους, σκυθικό σκούφο, δερμάτινο με σχήμα περικεφαλαίας.


Οι εικονιζόμενοι αριστερά – δεξιά φαίνεται χωρίς τα χαρακτηριστικά των Ασιαστικών φυλών και δη το «κίτρινο», τα σχιστά μάτια, τα πυκνά γένια.


Αριστερά η εικονιζόμενη γυναίκα είναι από την φυλή των Αϊνώ, όπου φαίνονται και εις αυτήν τα μη ασιατικά χαρακτηριστικά, το ντύσιμο, και ότι να φορούν εις το κεφάλι τους ένα είδος στεφανιού ανάλογο με αυτό το οποίο φορούσαν οι πιστοί του Διονύσου κατά την διάρκεια των Διονυσιακών εορτών, δηλαδή στεφάνια από κισσό και άμπελο.
[τα ανωτέρω πληροφορίες όπως και οι φωτογραφίες είναι απόσπασμα από το άρθρο με την ονομασία – Άγνωστοι Έλληνες: Αϊνώ, όταν ο Ελληνισμός «άγγιξε» την Ιαπωνία – από τον Greek Odyssey]
[η βιβλιογραφία αποκρύπτεται μέχρι κυκλοφορίας του βιβλίου του συγγραφέως, διότι αντιγράφονται τα άρθρα του άνευ αναφοράς εις το όνομά του]

Απόσπασμα από το βιβλίο του συγγραφέως Ομήρου Ερμείδη με τον τίτλο «Αναμνήσεις από το μέλλον του χθες» υπότιτλο «Ηρωολόγιον Αγιολόγιον» υπό έκδοσιν τέλος 2016.

ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ ΕΡΜΕΙΔΗ
πηγη: http://www.ksipnistere.com

 

Ελένη Σαραντίτη - Οι άνθρωποι του Βορρά – Βίκινγκς

Maria Dimitriou

17 ώρες ·

 

bookbar.gr

Ελένη Σαραντίτη - Οι άνθρωποι του Βορρά – Βίκινγκς - Book Bar

 

Μια σύγχρονη Σάγκα για την Ιστορία πίσω από τον Μύθο /

Από τις ακτές της Αμερικής στο Βυζάντιο και στις πεδιάδες της Ρωσίας/

ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ/

Οι Βίκινγκς “αυτοί οι υπέροχοι γνώστες των υδάτινων δρόμων”, οι ατρόμητοι θαλασσοπόροι, οι ακατάβλητοι εξερευνητές, οι σκληροτράχηλοι πολεμιστές, άφησαν ανεξίτηλη τη φήμη, το θρύλο και το όνομά τους στο δυτικό κόσμο μέχρι σήμερα. Ωστόσο είναι πολύ λίγα εκείνα που γνωρίζουμε γι αυτούς και τα περισσότερα βασίζονται σε φήμες, δοξασίες ή στα στερεότυπα και τις υπερβολές των κινηματογραφικών υπερπαραγωγών, που συνήθως απέχουν πολύ από την πραγματικότητα, αλλά δεν παύουν να μας γοητεύουν.

Γράφει η Ελπίδα Πασαμιχάλη

Διότι ο θρύλος των Βίκινγκς και τα κατορθώματα τους εξάπτουν τη φαντασία όχι μόνο των μικρών αλλά και των μεγάλων παιδιών, που κρύβουμε όλοι μέσα μας! Η Ελένη Σαραντίτη μια από τις πιο σημαντικές Ελληνίδες συγγραφείς στο χώρο του παιδικού και νεανικού βιβλίου, με το νέο της συγγραφικό πόνημα με τίτλο Οι άνθρωποι του Βορρά: Βίκινγκς και υπότιτλο Η Ιστορία τους από τις εκδόσεις Πατάκη αγγίζει και εξάπτει τη δική μας ενήλικη “παιδική φαντασία” και την τροφοδοτεί με πλούσιο, τεκμηριωμένο και ταυτοχρόνως γλαφυρό και συναρπαστικό ιστορικό υλικό, φωτίζοντας την πραγματικότητα πίσω από τον μακραίωνο μύθο.

Βασισμένο σε εκτεταμένη μελέτη και εντυπωσιακή έρευνα που παρουσιάζεται στη σχετική Βιβλιογραφία στις τελευταίες σελίδες, το βιβλίο Οι άνθρωποι του Βορρά: Βίκινγκς δεν είναι μια στεγνή ιστορική αφήγηση που θα κούραζε τον αναγνώστη, ούτε όμως και μυθοπλασία. Είναι τεκμηριωμένη Ιστορία που η συγγραφέας αφηγείται με λογοτεχνικό τρόπο, με τη γλαφυρή τεχνική ενός παραμυθιού για μεγάλους. Την ίδια στιγμή συνθέτει με πραγματική δεξιοτεχνία έναν τεράστιου όγκου πληροφοριών, αποδεικνύοντας πόσο καλά και σε βάθος γνωρίζει το υλικό της, αλλά και την προσωπική της ευρυμάθεια. . .(Διαβάστε επίσης: Χάνς Κρίστιαν Άντερσεν – Στο σπίτι του μεγαλύτερου παραμυθά)

Ενώ λοιπόν όλοι γνωρίζουμε για τις επιδρομές των Βίκινγκς, ελάχιστοι γνωρίζουμε τις ακριβείς διαδρομές, το εύρος των ταξιδιών τους, τη συμβολή τους στις ανακαλύψεις νέων ηπείρων αλλά κι τη βαθύτατη επίδραση τους στην εξέλιξη των χωρών της Ευρώπης, όπως τις γνωρίζουμε σήμερα.

Με καφέ χρώμα εμφανίζονται οι κοιτίδες των Βίκινγκ. Με κόκκινο, πορτοκαλί και κίτρινο η εξάπλωσή τους κατά τον ένατο, δέκατο και ενδέκατο αιώνα αντίστοιχα. Το πράσινο χρώμα καταδεικνύει ξένα εδάφη, όπου πραγματοποιούσαν συχνά επιδρομές.

Οι Βίκινγκς αποτελούσαν τμήμα των Βορείων Λαών της Ευρώπης , με κοιτίδα τη Σκανδιναβία, που εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα ως εξερευνητές, πειρατές, έμποροι, μισθοφόροι ή και όλα μαζί και εξαπλώθηκαν σε ένα μεγάλο κομμάτι της Ευρώπης. Τέσσερα σημερινά έθνη έλκουν την καταγωγή τους από αυτούς, Νορβηγοί, Σουηδοί, Δανοί, Ισλανδοί. Όμως η εμφάνισή τους υπήρξε καταλυτική και για έξι ακόμη σημερινά κράτη: Μ. Βρετανία, Γαλλία, Φινλανδία, Ρωσία, Λευκορωσία, Ουκρανία.

Οι Βίκινγκς δεν αποτέλεσαν ενιαίο έθνος με τη μορφή που συνέβη αυτό κατά την ίδια περίοδο στην Νότια Ευρώπη, διέθεταν όμως πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Την γλώσσα, (αρχαία σκανδιναβική), μυθολογία και παραδόσεις, συναίσθηση της κοινής καταγωγής τους και πάνω από όλα τάση για εξερεύνηση και εποικισμό μακρινών εδαφών, οφειλόμενη κυρίως στην ανάγκη για εξεύρεση περιοχών πιο εύφορων από την παγωμένη Σκανδιναβία.

Κατάκτησαν σημαντικές και πλούσιες περιοχές. .’Όπως αναφέρει η Ελένη Σαραντίτη ”Για μεγάλη περίοδο η Βυζαντινή Αυτοκρατορία παρέμεινε ασφαλής και σε ειρήνη χάρη στους Βίκινγκς. Εκείνο όμως που έχει εντυπωσιάσει ιστορικούς και αρχαιολόγους είναι η εποίκηση ομάδων Βίκινγκς στην προκολομβιανή Αμερική ήδη από τα τέλη του 9ου αιώνα.”

Μια Ινδιάνα στην Ισλανδία και μια Βίκινγκ στην Αμερική

Υπάρχουν αρκετά ευρήματα που έχουν εξετασθεί από τους αρχαιολόγους και επιβεβαιώνουν την άποψη ότι από τις ακτές της Γροιλανδίας οι Βίκινγκς είχαν φτάσει στις ακτές του Καναδά γύρω στο 1000 μΧ και ήταν πιθανότατα οι ιδρυτές του οικισμού της νήσου Μπάφιν. Μια άλλη ομάδα Βίκινγκς γύρω στο 950 μ Χ. ξεκινώντας από την Ισλανδία έφτασε στις ακτές των σημερινών ΗΠΑ Οι άποικοι φαίνεται πως ήλθαν σε επαφή με τους ντόπιους, αλλά η σύγκρουση ανάμεσα τους ήταν αναπόφευκτη. Έτσι η συγκλονιστική αυτή ανακάλυψη της νέας Ηπείρου δεν έγινε γνωστή και η Αμερική περίμενε περίπου δύο αιώνες για να ανακαλυφθεί επίσημα για δεύτερη φορά από τον Χριστόφορο Κολόμβο!

Ο θρύλος λέει ότι σε ένα από τα ταξίδια τους στις ακτές των ΗΠΑ οι Σκανδιναβοί θαλασσοπόροι απήγαγαν μια πανέμορφη νεαρή Ινδιάνα και την έφεραν στην Ισλανδία. “Η κοπέλα αυτή του Νέου Κόσμου πάτησε με κλάματα το πόδι της στην Ευρώπη 500 χρόνια προτού ο Κολόμβος πράξει το ανάποδο.” Στην αντίπερα όχθη η Γκρούντιντουρ, ηρωίδα των ισλανδικών σάγκα και μία από τις πιο διάσημες εξερευνήτριες έφτασε στη Βόρεια Αμερική με την αποστολή του Λέιφ ‘Ερικσον και πέρασε έναν ολόκληρο χρόνο στη θρυλική αποικία των Βίκινγκς, τη Βίνλαντ.

Για τη θέση της γυναίκας στη κοινότητα των Βίκνγκς η Ελένη Σαραντίτη επισημαίνει: “Οι γυναίκες των Βίκινγκς είχαν απόλυτη ανεξαρτησία. Όταν οι άντρες απουσίαζαν αυτές φρόντιζαν τα παιδιά, όπως συμβαίνει με όλους τους ναυτικούς ή πολεμικούς λαούς. Οι όμορφες γυναίκες των Βίκινγκς δεν ανέχονταν τη χειροδικία, την κακομεταχείριση και -προπαντός- τη μοιχεία. Εγκατέλειπαν με την έγκριση των αρχών τον άξεστο και άπιστο σύζυγο.”

Αναφέρεται επίσης στη γενναιότητα αλλά και στη διαβόητη σκληρότητα των πολεμιστών Βίκινγκς και την αμφισβητεί τηρουμένων των αναλογιών της εποχής. “Πολλοί ισχυρίζονται ότι οι Βίκινγκς ήταν εξαιρετικά σκληροί και αιμοχαρείς. Α, ναι. Αρκετές φορές και υπερβολικά βίαιοι. Όχι όμως περισσότερο από τους υπόλοιπους λαούς της Ευρώπης της εποχής εκείνης – ο στρατός του Καρλομάγνου (742/47 – 814) , ο οποίος είχε στόχο να μην αφήσει κανέναν “εθνικό” ζωντανό, αφάνισε ολόκληρες φυλές.” Μιλά επίσης για την ανεξάρτητη ψυχή τους και την ατομική τους γενναιότητα. Θρυλείται πως όταν ο στόλος των Βίκινγκς με έναν από τους επικεφαλής τον πολέμαρχο Ρόλλο, πολιόρκησε το Παρίσι (885 μ.Χ.) ο βασιλιάς της Γαλλίας έστειλε κάποιον ‘έμπιστο να βρει τον αρχηγό τους για να συνθηκολογήσει Τότε έλαβε την απάντηση ότι “Οι Βίκινγκς δεν έχουν αρχηγό διότι κάθε στρατιώτης είναι αρχηγός του εαυτού του.”

Η Σάγκα και οι ρούνοι

Η κοινή καταγωγή των Βίκινγκς πέρα από τη γλώσσα επιβεβαιώνεται και από τις παραδόσεις και βέβαια τη διάσημη σήμερα σκανδιναβική μυθολογία. Στις πολιτιστικές τους παραδόσεις πρωταγωνιστική θέση έχουν οι υπέροχες σάγκα, μαγευτικές αφηγήσεις για τα κατορθώματά τους, τα έπη των λαών που καθόρισαν τη σύγχρονη δυτική λογοτεχνική παράδοση. Είναι επίσης οι έδδα, “συλλογές έμμετρων ποιημάτων, ανώνυμων μα και επώνυμων δημιουργών, οι οποίες αφηγούνται κατορθώματα θεών και ηρώων, και θεωρούνται κείμενα μεγάλης αξίας από τους λαούς της Σκανδιναβίας.”
Φυσικά ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στο αλφάβητο τους. “Oι ρούνοι ή ρούνες είναι, κατά κάποιον τρόπο, το μυστικιστικό αλφάβητο των βόρειων λαών, των τευτονικών λαών και οπωσδήποτε των Βίκινγκς. Η ίδια η λέξη ρούνος προέρχεται από το «run» που σημαίνει «μυστικό» ή «ψίθυρος», η δε παράδοση των συμβόλων της μεταδιδόταν από ιερέα σε ιερέα της εποχής. Τα σύμβολα αυτά κρατούσαν ζωντανή και τη σοφία των φωτισμένων πνευμάτων.”
“Το ρουνικό αλφάβητο χρησιμοποιήθηκε και κατά την εποχή των Βίκινγκς ως το βασικό εκφραστικό μέσον τους. Αρχαιολογικά ευρήματα απέδειξαν, ωστόσο, ότι η ρουνική γραφή χρησιμοποιήθηκε από πολλές εθνότητες. Οι περισσότεροι ρουνικοί λίθοι με χριστιανικό περιεχόμενο έχουν βρεθεί στη Σουηδία, αν και η κατασκευή τους ξεκίνησε με τον λίθο της Γιουτλάνδης της Δανίας, τον οποίο αφιέρωσε ο βασιλιάς Χάραλντ ο Κυανόδους όταν βαπτίστηκε χριστιανός, περίπου το 960 μ.Χ”
Ένα κλασσικό και σύνηθες δείγμα αφιέρωσης σμιλεμένης σε ρουνικό λίθο αναφέρει: “.Η Άστριντ έστησε αυτό τον λίθο στη μνήμη του συζύγου της Γιουστάιν, ο οποίος επιτέθηκε στην Ιερουσαλήμ και πέθανε στην Ελλάδα .”
Με τη διάδοση του χριστιανισμού, που παρά τις αντιδράσεις εξαπλώθηκε ραγδαία, σε διάφορες περιοχές οι ρούνοι θεωρήθηκαν κατάλοιπα της θρησκείας των ειδωλολατρών και απαγορεύτηκε παντελώς η χρήση ους. Ωστόσο σε απομονωμένες εκτάσεις η ρουνική γραφή χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα. “Μετά τον εκχριστιανισμό των Σκανδιναβών ορισμένοι μοναχοί παρέλαβαν τη ρουνική γραφή μετατρέποντας την σε αλφάβητο, απαλείφοντας όμως τα αρχαία και μυστικά νοήματά τους Έτσι έγιναν γνωστά και θαυμάστηκαν τα πεζά κείμενα, τα μεστά γεμάτα φαντασία και εκφραστικά ποιήματα που εκφράζουν μεν την αλληλουχία της ζωής των βόρειων λαών, αλλά όχι και τον συμβολισμό και την ουσία της.”
Στην αυλή Βυζαντινών αυτοκρατόρων
Οι Σκανδιναβοί είχαν ιδιαίτερη σχέση με το Βυζάντιο το οποίο αποκαλούσαν Ελλάδα. Μεταξύ των ΄άλλων αναφέρεται πως όταν ο βασιλιάς Σιγκιούρντ Μάγνουσον (1090 – 1130) γνωστός και ως Σιγκιούρντ ο Σταυροφόρος , μετά την Ιερουσαλήμ έφτασε στην Κωνσταντινούπολη έγινε δεκτός με τιμές από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Α’ τον Κομνηνό, πατέρα της Άννας της Κομνηνής συγγραφέως της περίφημης Αλεξιάδας. Προς τιμήν του ο Αλέξιος διέταξε να ανοιχτεί η Χρυσή Πύλη, από όπου πέρασε έφιππος ο Σιγκιούρντ περιστοιχισμένος από τους Βίκινγκς πολεμιστές.” Άλλωστε “πριν αναχωρήσει από την Βασιλεύουσα ο Σταυροφόρος, δώρισε όλα του τα πλοία και πολλούς από τους θησαυρούς του στον Αλέξιο.” .
Οι Βίκινγκς Νορμανδοί πολεμιστές παρέμειναν στο Βυζάντιο προσφέροντας τις υπηρεσίας τους εξακριβωμένα μέχρι το 1286. Έζησαν άνετη ζωή ως στρατιώτες στη Βασιλεύουσα, αμείβονταν καλά σε χρυσά νομίσματα, έκαναν οικογένειες, παντρεύτηκαν με Βυζαντινές γυναίκες και ανέθρεψαν τα παιδιά τους σύμφωνα με τους κανόνες, τη θρησκεία και την παιδεία του Βυζαντίου.”
Στις πεδιάδες της Ρωσίας και στην Κριμαία.
Η μεγάλη περιπέτεια των Βίκινγκς δεν εξαντλείται με την επέκταση τους στα δυτικά. Αντιθέτως κατευθύνεται και ανατολικά όταν οι Βαράγγοι (φύλο συγγενές με τους Σουηδούς) πραγματοποιούν εμπορική διείσδυση που φτάνει μέχρι την Κριμαία και την πλουσιότερη πόλης της εποχής την Κωνσταντινούπολη. Η βαραγγική φυλή των Ρως μετεξελίχθηκε στο Κράτος των Ρως ενώ οι Βαράγγοι που κατευθύνθηκαν στην Κωνσταντινούπολη στρατολογήθηκαν ως επίλεκτοι μισθοφόροι στον Βυζαντινό στρατό και συγκρότησαν τη Βαραγγική Φρουρά. Και από κάποια “ειρωνεία της τύχης” ήταν ο αρχηγός της Βαραγγικής Φρουράς, ο Νορβηγός Χάραλντ Γ’ ο μοιραίος ηγεμόνας που πέρασε στην ιστορία ως ο τελευταίος Βίκινγκ βασιλιάς. Ο Χάραλντ Σίγκουρντσον (Χάραλντ Γ’ της Νορβηγίας) συνέλαβε το μεγαλόπνοο σχέδιο κατάκτησης της Αγγλίας στην οποία εισέβαλε το 1066 μ.Χ. Η εκστρατεία απέτυχε παταγωδώς, ο ίδιος σκοτώθηκε, και έριξε την αυλαία στην Εποχή των Βίκινγκς.
“Εκ των υστέρων”

Στο επίμετρο του βιβλίο με τίτλο “Εκ των υστέρων” η Ελένη Σαραντίτη αποτίει εύφημη μνεία σε εμβληματικές προσωπικότητες, ανήσυχες μορφές των Γραμμάτων, των Επιστημών και των Τεχνών, που με το έργο τους φώτισαν τα “σκοτεινά” χρόνια του Μεσαίωνα και παρέδωσαν στην Αναγέννηση τη σκυτάλη. Ρότζερ Μπέικον ο γνωστός “Doctor Mirabillis”, o Πέρσης ποιητής, μαθηματικός, φιλόσοφος και αστρονόμος Ομάρ Καγιάμ, ο Άγγλος Φραγκισκανός μοναχός Γουίλιαμ του Όκαμ που έθεσε τις βάσεις της μεθοδολογικής απαγωγής, Γαλλοφλαμανδός Ζισκέν ντε Πρε ο επονομαζόμενος και “Πρίγκιπας των Μουσικών” αλλά και η Γερμανίδα Χίλντεγκαρντ του Μπίνγκεν μια από τις πιο θαρραλέες και πρωτοπόρες γυναίκες της εποχής της, δοκιμιογράφος και ποιήτρια. Μιλά επίσης για τα πρώτα Πανεπιστήμια, που δημιουργήθηκαν αρχής γενομένης με το Βυζαντινόν Πανεπιστήμιον της Κωνσταντινουπόλεως το Πανδιδακτήριον.

Με σπάνια λογοτεχνική μαεστρία και ιστορική εμβάθυνση η Ελένη Σαραντίτη ξεδιπλώνει τη δική της Σάγκα για τους Βίκινγκς, τους πολεμιστές του Βορρά. Τους ανήσυχους ταξιδευτές και ταξιδιώτες που οι διαδρομές τους ύφαναν την πολυδαίδαλη και “αόρατη” ιστορία της σημερινής Ευρώπης στα ατελείωτα και εξορκισμένα χρόνια του Μεσαίωνα.

info@bookbar.gr

INFO

Οι άνθρωποι του Βορρά : Βίκινγκς

Η Ιστορία τους

Ελένη Σαραντίτη

Εκδόσεις Πατάκη

Σελ.324, Τιμή € 15,50

 

του Αγίου Νεοφύτου του Εγκλείστου (1134 – 1219)

Maria Dimitriou

28 Σεπτεμβρίου στις 4:29 μ.μ. ·

 

orthodoxia.online

28η Σεπτεμβρίου: Ετήσια εορτή του Αγίου Νεοφύτου του Εγκλείστου (1134 – 1219)

Μια εκδρομή με τις φίλες σου

Maria Dimitriou

22 Αυγούστου στις 12:50 π.μ. ·

infokids.gr

Μια εκδρομή με τις φίλες σου είναι ό,τι καλύτερο για την ψυχική σου υγεία, λένε οι ειδικοί

9