Οι άγνωστοι Ζάππας και Ζάππειο

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Ευάγγελος Ζάππας: Ο άγνωστος Έλληνας πίσω από το αρχιτεκτονικό στολίδι της Αθήνας

Εφυγε από την Ελλάδα πάπτωχος και πολυτραυματίας ως αγωνιστής του '21 και κατάφερε να δημιουργήσει ένα δίκτυο Ζαππείων που προήγαγαν τον πολιτισμό σε…

dinfo.gr

http://www.thetoc.gr/magazine/autoi-einai-oi-agnwstoi-zappas-kai-zappeio

Εφυγε από την Ελλάδα πάπτωχος και πολυτραυματίας ως αγωνιστής του '21 και κατάφερε να δημιουργήσει ένα δίκτυο Ζαππείων που προήγαγαν τον πολιτισμό σε μεγάλες πόλεις του κόσμου. Δεν επέστρεψε ποτέ στην πατρίδα του. Τα κληροδοτήματά του, όμως, παραμένουν θυμίζοντας ότι επειδή ακριβώς γνώριζε την παθογένεια της ελληνικής γραφειοκρατίας, φρόντισε να δεσμεύσει με τέτοιο τρόπο τις ελληνικές κυβερνήσεις ώστε να σώζεται μέχρι σήμερα το έργο του.  Ποιος στ' αλήθεια είναι ο Ευάγγελος Ζάππας το όνομα του οποίου είναι συνδεδεμένο με το Μέγαρο που χρησιμοποιήθηκε αρχικά για τους αγώνες ξιφασκίας της πρώτης Ολυμπιάδας του 1896 κι αργότερα με εμπορικές κι άλλες εκθέσεις αποτελώντας ένα από τα μεγαλύτερα αρχιτεκτονικά στολίδια της Αθήνας; 

Οι άγνωστοι Ζάππας και Ζάππειο

  «Ελάχιστοι γνωρίζουν την περίπτωση του Ζάππα αλλά και ποιο είναι πραγματικά το Ζάππειο », μας λέει ο ραδιοφωνικός παραγωγός, Μάκης Προβατάς, που συντόνισε την πρόσφατη εκδήλωση της Επιτροπής Ολυμπίων και Κληροδοτημάτων και του Συλλόγου Φίλων Ζαππείου (161 χρόνια μετά το θάνατο του Ευαγγέλη Ζάππα) στο Περιστύλιο του Ζαππείου. Για τον ίδιο - που μαζί με τους οικοδεσπότες καλωσόρισαν πάνω από 400 άτομα σε μια βραδιά τιμής στην εθνική ευεργεσία  - η ευεργεσία  δεν έχει να κάνει μόνο με την κατάθεση χρημάτων αλλά και με τη διεκπεραίωσή της. «Η ευεργεσία δεν τελειώνει όταν κάποιος δίνει τα λεφτά», μας λέει. «Για την ακρίβεια, εκεί ακριβώς αρχίζει...»
  Η βραδιά απέτισε τιμή και σε σημαντικούς σύγχρονους ΄Ελληνες. Τιμήθηκαν ο ακαδημαϊκός, Δημήτρης Νανόπουλος, η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης, Μαρίνα Λαμπράκη - Πλάκα και ο ποιητής, Τίτος Πατρίκιος.

Ευάγγελος (Ευαγγέλης) Ζάππας

Ζάππας: Μια υποτιμημένη φυσιογνωμία

Με την ευκαιρία, δοκιμάσαμε να ιχνηλατήσουμε τον Ευαγγέλη Ζάππα μέσα από την έρευνα που έχει διενεργήσει ο διευθυντής της εφημερίδας Εστία αλλά και ιδιοκτήτης του Μικρού Ρωμιού, Ελευθέριος Σκιαδάς και οι συνεργάτες του. 
  «Ο Ζάππας είναι μια υποτιμημένη φυσιογνωμία», μας λέει ο κ. Σκιαδάς, συγγραφέας του σχετικού βιβλίου «Ολύμπια» που έχει εκδοθεί αλλά και των «Ζάππαι» και «Ζάππειον» που είναι υπό έκδοση σε μια πρωτοβουλία του Συλλόγου Φίλων Ζαππείου. 
  «΄Ηταν συνταγματάρχης του ελληνικού στρατού και προωθημένο πνεύμα. ' Εφυγε από την Ελλάδα διότι έπεσε η διχόνοια - Καποδιστριακοί ενάντια Αντικαποδιστριακών. Κι εκείνος αρνούμενος να συμμετάσχει πήγε να βρει την τύχη του πικραμένος για την κατάσταση που επικρατούσε. Εφυγε πάμπτωχος, πήγε στη Ρουμανία, έκανε τον πρακτικό γιατρό, κι από εκεί κατάφερε και δικτυώθηκε μέσω εκκλησιαστικών παραγόντων και έκανε περιουσία. Δεν επέστρεψε ποτέ στην Ελλάδα. Με την επιμέλειά του κι επειδή γνώριζε την παθογένεια της ελληνικής γραφειοκρατίας, φρόντισε να δεσμεύσει με τέτοιο τρόπο τις ελληνικές κυβερνήσεις ώστε να σώζεται μέχρι σήμερα το έργο του. Υπήρξε διορατικός διότι γνώριζε την ελληνική παθογένεια», μας λέει ο κ. Σκιαδάς. 

Ζάππεο: 1891

Ανατροπή των όσων γνωρίζαμε μέχρι τώρα

Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, στα υπό έκδοση βιβλία «ανατρέπεται ότι γνωρίζαμε μέχρι τώρα και για το Ζάππειο και για το Ζάππα. Είναι πολύ πιο ουσιαστική και η παρουσία και η συνεισφορά του. Δεν αναγνωρίζεται ο Ζάππας μόνο στη δημιουργία ενός Μεγάρου για Ολυμπιακούς Αγώνες - είναι πολύ ευρύτερη η συνεισφορά του. Ο Ζάππας δημιουργεί ιδεολογία κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Η Ελλάδα είναι πάλι πιεσμένη οικονομικά, προσπαθεί να ανοιχτεί στις αγορές και προσπαθεί να βρει διέξοδο προσαρμόζοντας την Ελλάδα στις απαιτήσεις της εποχής που είναι η δημιουργία εμπορικών εκθέσεων, τις οποίες όμως αυτός επέκτεινε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της παραγωγής: χειροποίητη, σωματική, πνευματική». 
Σήμερα σε τι κατάσταση βρίσκονται τα κληροδοτήματά του; «Δυστυχώς έχουν ξεπέσει λόγω της κακής διαχείρισης εκ μέρους του ελληνικού δημοσίου. Το Ζάππειο Παρθεναγωγείο στην Κωνσταντινούπολη εκπροσωπεί ένα διεθνές δίκτυο από Ζάππεια τα οποία παρήγαγαν πολιτισμό καταρχάς για τις ελληνίδες και κατά δεύτερον για τους τόπους που είχαν ιδρυθεί. Το δίκτυο αυτό έχει καταρρεύσει και παραμένει εμβληματικό μόνο το Παρθεναγωγείο της Κωνσταντινούπολης». 
  Στα νέα βιβλία, όπως μας λέει ο κ. Σκιαδάς - που συντόνισε ερευνητική ομάδα η οποία χωρίς κανένα οικονομικό αντίκρυσμα ταξίδεψε σε 11 χώρες και συγκέντρωσε το υλικό των Ζαππαίων - θα αποκαλυφθούν τα σχέδια του Ζαππείου, το κόστος του κτηρίου, τι προβλεπόταν να γίνει και τι έγινε, ποια η σχέση του Ζαππείου με το Παναθηναϊκό Στάδιο και γιατί τοποθετήθηκε σ' εκείνο το σημείο. Γιατί, άραγε;
«Το Καλλιμάρμαρο είναι ιδιοκτησία του Ζαππείου. Και τοποθετήθηκε εκεί για να υπάρχει ο αθλητισμός με την εμπορική και βιομηχανική έκθεση σε αρμονία». 

«Δηλαδή το Ζάππειο τι ήταν; Το σπίτι του Ζάππα;», 

Το ότι πολύ λίγα πράγματα γνωρίζουμε για το Ζάππα και το Ζάππειο συνυπογράφει η πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Ζαππείου, Φαίνη Χατζηαθανασιάδου. «Οι άνθρωπο ακόμα μας ρωτούν: Δηλαδή το Ζάππειο τι ήταν; Το σπίτι του Ζάππα; Κάποιος πρέπει να το "διορθώσει" αυτό...»

Φωτογραφία από την πρόσφατη εκδήλωση. (Από αριστερά) η πρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Ζαππείου, Φ. Χατζηαθανασιάδου, οι τιμηθέντες, Δ. Νανόπουλος, Μ. Λαμπράκη Πλάκα, Τ. Πατρικιος, κι ο συντονιστής της εκδήλωσης, Μάκης Προβατάς.

Τα Βερβελάκια…

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη φωτογραφία του Nikos Psilakis.

Nikos Psilakis

27 Δεκεμβρίου 2015 ·

ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΖΩΕΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ...
Η μάνα ήταν κλεισμένη στο φτωχόσπιτό της, στο Κεφαλοβρύσι της Βιάννου, στη νότια Κρήτη. Περίμενε να μάθει κάποιο νέο για τον Γιώργη, τον άντρα της. Εκείνες τις μέρες οι Ναζί είχαν ξεκληρίσει ολόκληρη τη επαρχία. Εκατόμβες τα θύματα. 360 τόσοι οι σκοτωμένοι.
Περνούσε η ώρα, η αγωνία της φούντωνε, οι πυροβολισμοί και οι κρότοι που ηχούσαν σαν σαλπίσματα θανάτου δεν είχαν σταματήσει μήτε λεπτό. Ένας παράξενος θόρυβος ακούστηκε ξαφνικά στην αυλή της. Έτρεξε, άνοιξε την πόρτα... Ο γάιδαρος ήταν, το μεταφορικό μέσο της εποχής. Μοναχός είχε έρθει, χωρίς τον αφέντη του. Σκούπιζε τα πνιγμένα στα δάκρυα μάτια της, κοίταξε καλύτερα, Μα ο νους της δεν μπορούσε να χωρέσει εκείνο που έβλεπε. Στο σαμάρι του ζώου ήταν φορτωμένα τρία άψυχα κορμιά. Τα παιδιά της! Κανείς δεν ξέρει πώς κατάφερε να αντέξει.
Είναι απ' αυτά τα περιστατικά που δεν τα χωρεί ο νους του ανθρώπου! Τρία παιδιά, 7, 12 και 15 χρονών βασανίστηκαν άγρια και δολοφονήθηκαν σε μια φρικτή για την ανθρωπότητα εποχή. Τον Σεπτέμβρη του 1943. 
Είναι, ίσως, οι πιο μικροί ήρωες του αντιναζιστικού αγώνα. Οι "διαπνεόμενοι από τα ιδανικά του ιπποτισμού" κατακτητές τα πυροβόλησαν εξ' επαφής επειδή διέπραξαν το μέγιστο έγκλημα: Δεν μαρτύρησαν που βρισκόταν ο πατέρας τους!
Είχα συναντήσει τους επιζήσαντες της οικογένειας το 1999. Κι έγραψα ένα κείμενο - σπονδή στη μνήμη (δημοσιεύτηκε στο "Έθνος" στις 16 Σεπτεμβρίου του 2000).
Επειδή η περίοδος αυτή δεν έχει πάψει να απασχολεί όχι μόνο την ιστορία (όπως θα έπρεπε), αλλά και την επικαιρότητα (δυστυχώς...) αναρτώ και εδώ μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΝΗΛΙΚΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΗΣ ΒΙΑΝΝΟΥ
Τα Βερβελάκια… Έτσι τα λένε. Τρία παιδιά που ζουν ακόμη στις καρδιές των ανθρώπων και θα ζουν όσο οι άνθρωποι εξακολουθούν να θεωρούν την προδοσία έσχατη εξαθλίωση! Αν ρωτήσεις στη Βιάννο για ποιο λόγο έφτασε ο κατακτητής σ’ αυτή την εξαθλίωση του ανθρώπινου είδους, θα σου πουν πως είχαν ζητήσει από τα παιδιά να μαρτυρήσουν την κρυψώνα του πατέρα τους. Κι εκείνα, έχοντας εγγράψει στα γονίδιά τους πως η παροχή πληροφορίας στον εχθρό είναι προδοσία, κράτησαν το στόμα τους κλειστό!
Στην πραγματικότητα κανείς δεν ξέρει τι έγινε στο κτήμα των Βερβελάκηδων εκείνο τον Σεπτέμβρη. Τα παιδιά ήταν εκεί μόνα τους. Το βράδυ τα βρήκαν σκοτωμένα, με έντονα σημάδια βασανιστηρίων στα κορμιά τους. Μια ξιφολόγχη είχε σκίσει τον τένοντα στο πόδι της Βαγγελιώς. Και ήταν η Βαγγελιώ μόλις εφτά χρονών! Από το στόμα του Στέλιου έλειπε ένα δόντι. Του το είχαν βγάλει, ίσως και να το είχαν σπάσει. Και ήταν ο Στέλιος μόλις 15 χρονών! Οι πατούσες της Μαρίας ήταν χαρακωμένες με την ξιφολόγχη. Κι ήταν η Μαρία μόλις 12 χρονών. Τρεις μάρτυρες!
Ο Γιώργης Βερβελάκης είχε έξι παιδιά. Τα τρία δεν βρέθηκαν στα πόδια των Ναζί και σώθηκαν. Σώθηκαν επειδή βρέθηκαν μακριά από τον τόπο του μαρτυρίου. Η Καλλιόπη που ήταν 10 χρονών το 1943, βρισκόταν πολύ κοντά, λίγες εκατοντάδες μέτρα παραπέρα. Και λίγο πιο πάνω, ο μεγαλύτερος αδελφός, ο Νίκος, 18 χρονών τότε. Ο Νίκος και η Καλλιόπη ζουν στην Κρήτη. Μια ακόμη αδελφή, το έκτο παιδί της οικογένειας, ζει σήμερα (1999) στο Λονδίνο. Η τραγωδία τους έχει σημαδέψει όλους. Τα δάκρυα είναι έτοιμα να κυλήσουν, ο αναστεναγμός έτοιμος να σημαδέψει την ανάμνηση. Ο πόνος δεν βρίσκει τόπο να κρυφτεί.
ΝΙΚΟΣ: Οι Γερμανοί είχαν κηρύξει απαγορευμένη ζώνη την περιοχή. Ξέραμε πως σκότωναν, αλλά λίγο πριν ο Στέλιος βρέθηκε στο δρόμο τους και δεν τον είχαν πειράξει. Τον είχαν σπρώξει μόνο με δύναμη για να φύγει. Έτσι έβγαλε το συμπέρασμα πως δεν σκοτώνουν παιδιά και δεν φρόντισε να φύγει και να κρυφτεί. Τα παιδιά βρίσκονταν στο μετόχι μας. Ποιος μπορούσε να φανταστεί πως αυτά τα αθώα παιδιά θα ήταν ανάμεσα στα 360 θύματα εκείνων των ημερών; Και δεν ήταν μόνον αυτά. Στη Λυγιά σκότωσαν ένα μωρό, τον Συμβουλάκη, στην αγκαλιά του πατέρα του. Τους έστησαν μαζί στο εκτελεστικό απόσπασμα. Και η τύχη έπαιξε ένα περίεργο παιγνίδι: Το μωρό σκοτώθηκε αλλά ο πατέρας σώθηκε καταπλακωμένος από τα άλλα πτώματα.
ΚΑΛΛΙΟΠΗ: Βρισκόμουν πολύ κοντά στο μετόχι και έβοσκα τα ζώα του πατέρα μου. Οι Γερμανοί πέρασαν από δίπλα μου σχεδόν αλλά δεν με είδαν. Εγώ, δεκάχρονο παιδί, τους κοίταζα με φόβο και τους μετρούσα. Ήταν 25! Τους είδα που προχωρούσαν και πήγαιναν στο μετόχι μας αλλά δεν κουνήθηκα για να μη με δουν. Ήμουν από την πίσω πλευρά του σπιτιού και δεν είχα οπτική επαφή, δεν έβλεπα τι γινόταν. Πού να φανταστώ ότι θα έφταναν σ’ αυτό το έγκλημα; Μόνον ο θεός και οι εγκληματίες αυτοί ξέρουν τι συνέβη εκείνη τη μέρα. Επειδή τα βασάνισαν υποθέτομε πως τα πίεζαν να μιλήσουν για τον πατέρα τους ή για τους αντάρτες. Κι αφού εκείνα δεν μίλησαν τα σκότωσαν. Σε λίγη ώρα η γιαγιά μου ήταν η πρώτη που έφτανε στον τόπο της συμφοράς. Πήγαμε κι εμείς τα παιδιά. Άκουσε τα κλάματα ο πατέρας και κατέβηκε στο μετόχι. Η εικόνα εκείνη που συνάντησα στο μετόχι βρίσκεται από τότε συνέχεια στο μυαλό μου. Η γιαγιά έδειξε γενναιότητα.
ΝΙΚΟΣ: Η γιαγιά μου… Μια ηρωίδα! Την είχαν χτυπήσει δυο σφαίρες στο πόδι και της είχαν προκαλέσει διαμπερή τραύματα, χωρίς να βρουν το κόκαλο. Δεν είπε τίποτα για το δικό της πόνο, αλλά φρόντιζε για τα παιδιά. Εμείς δεν ξέραμε καν πως είχε τραυματιστεί. Ύστερα από λίγο καιρό μας είπε πως έβγαλε το κεφαλομάντηλό της κι έδεσε πρόχειρα τις πληγές για να βοηθήσει πρώτα να μεταφερθούν τα παιδιά στο χωριό. Όλη τη νύχτα πονούσε φρικτά μα δεν είπε τίποτα.
ΚΑΛΛΙΟΠΗ: Οι πληγές της δεν έκλεισαν. Και χρειάστηκε να μείνει τέσσερις μήνες στο Νοσοκομείο.
ΣΗΜΕΡΑ η γιαγιά εκείνη δεν υπάρχει. Αλλά οι πληγές της ψυχής της μπορεί να υπάρχουν. Και να αιμορραγούν. Οι πληγές των αδελφών δεν θα κλείσουν ποτέ. Ο Νίκος δεν καταφέρνει να κρύψει το λυγμό και το δάκρυ. Τον ρωτήσαμε αν προσπαθεί να ξεχάσει για να μην τον βασανίζουν αυτές οι στιγμές που έζησε. Και απάντησε κοφτά: «Δεν θέλω, δεν θέλω να ξεχάσω! Δεν είναι δυνατόν να ξεχάσω, ακόμη κι αν το θέλω κι αν το προσπαθήσω. Νομίζω πως ζω συχνά εκείνες τις στιγμές. Θυμούμαι τις σφαίρες που είχαν τρυπήσει τα κρανία, θυμούμαι στιγμή με στιγμή το καθετί. Κι ακόμη δεν μπορώ να το πιστέψω…»

Η ΛΑΪΚΗ ΜΟΥΣΑ διέσωσε τη μνήμη του Στέλιου, της Μαρίας, της Βαγγελιώς. Με μαντινάδες, όπως ξέρουν οι Κρητικοί να τραγουδούν τη χαρά και να απαλύνουν τον πόνο.
«Τρία παιδιά σκοτώσανε εις το Κεφαλοφρύσι
η απονιά των Γερμανών είναι παρά τη φύση
πως δεν εμαρτυρούσανε πού είναι ο μπαμπάς τους
τις σάρκες τους εκόβανε γουλιές με τα σπαθιά τους.
Οι αιμοβόροι Γερμανοί που δεν τα λυπηθήκαν,
κομμάτια κόβαν τα παιδιά ώσπου νεκρά τ’ αφήκαν…»
(Οι μαντινάδες είναι από το βιβλίο του Γ. Χρηστάκη «Επαρχία Βιάννου 1940-1945)
ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ: Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ. 14-9-1943:
360 νεκροί, μια επαρχία στα μαύρα!
Κάθε Σεπτέμβρη η Βιάννος, αυτή η μικρή επαρχία στη ζεστή θάλασσα του νότου, πενθεί! Έχουν περάσει 56 Σεπτέμβρηδες (1999) αλλά οι μεγαλύτερες γυναίκες δεν έβγαλαν ακόμη τα μαύρα. Ποτέ δεν θα τα βγάλουν! 14 του μήνα, ημέρα του Σταυρού, του 1943 οι Ναζί αιματοκύλησαν τα χωριά. Οι νεκροί πάνω από 360! Κυρίως άνδρες, αλλά και γυναίκες και παιδιά. Τίποτα δεν σεβάστηκαν. Ακόμη και ετοιμόγεννες γυναίκες ξεκοίλιασαν. Τίποτα δεν έμεινε όρθιο.
Κέντρο επαναστατικής δράσης η μικρή αυτή επαρχία της Κρήτης αποτελούσε βάση επικοινωνίας των υποβρυχίων με τη Μέση Ανατολή. Οι αντάρτικες ομάδες κινούνταν ελεύθερα στα χώματα της. Και το πλήρωσε ακριβά. Στις 13 του Σεπτέμβρη τυπώθηκε στη γερμανόφωνη εφημερίδα η ανακοίνωση του κατακτητή: «Δέον να εκκενωθή αμέσως η περιοχή αύτη υφ’ όλων των κατοίκων. Όστις φωραθή εις την περιοχήν ταύτην θα φονεύεται άνευ προειδοποιήσεως.»
Το είπαν και το έκαναν. Σε λίγες μέρες οι γυναίκες ανασκουμπώνονταν σαν ηρωίδες αρχαίας τραγωδίας. Πρώτο τους μέλημα να ενταφιάσουν τους εκατοντάδες νεκρούς πριν αρχίσει η σήψη. Στους δρόμους, στα σπίτια στα χωράφια παντού πτώματα. Εκεί που στήθηκαν τα εκτελεστικά αποσπάσματα η εικόνα της τραγωδίας ήταν πιο χειροπιαστή: Ο ένας πάνω στον άλλο! Αδυνατούσαν να προσφέρουν στους αγαπημένους νεκρούς εκείνο που υπαγορεύει οι καρδιά και οι συνήθειες τόσων και τόσων αιώνων! Το ύστατο χρέος, εκείνο που αιώνες πριν είχε οπλίσει την ψυχή της Αντιγόνης.
Πέρασαν τα χρόνια. Οι μαυροφορεμένες γυναίκες κυκλοφορούν ακόμη σαν έκφραση του αβάσταχτου πόνου στους δρόμους. Άλλη μετρά δυο, άλλη τρεις, άλλη πέντε νεκρούς. Δεν υπήρχε σπιτικό χωρίς θύματα.
Κάθε Σεπτέμβρη οι γυναίκες αυτές συγκεντρώνονται στο κέντρο περίπου της επαρχίας, κοντά στο χωριό Αμιρά, όπου έχει στηθεί το μνημείο – κραυγή του Γιάννη Παρμακέλη, στο μεγάλο μνημόσυνο. Όσοι είναι πάνω από τα 60 θυμούνται. Οι πιο μικροί έχουν ζήσει τη συμφορά σαν βίωμα μέσα από τις αφηγήσεις. Η Βιάννος, μια ολόκληρη επαρχία, θυμάται…
ΝΙΚΟΣ ΨΙΛΑΚΗΣ, Σεπτέμβρης του 2000.

"Οι Έλληνες Έστησαν Τον Άνθρωπο Στα Πόδια Του!"

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη The Secret Real Truth.

Συγκλονιστικό Κείμενο Των New York Times 1975: "Οι Έλληνες Έστησαν Τον Άνθρωπο Στα Πόδια Του!"

Συγκλονιστικό Κείμενο Των New York Times 1975: "Οι Έλληνες Έστησαν Τον Άνθρωπο Στα Πόδια Του!"

«…Για χιλιάδες χρόνια παλαιότεροι πολιτισμοί, όπως αυτοί των Περσών, των Ασσυρίων, των Βαβυλώνιων, έβλεπαν τον άνθρωπο ως ένα απεχθές ον που…

thesecretrealtruth.blogspot.com  http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2017/02/new-york-times-1975.html?utm_source=dlvr.it&utm_medium=facebook

Συγκλονιστικό Κείμενο Των New York Times 1975: "Οι Έλληνες Έστησαν Τον Άνθρωπο Στα Πόδια Του!"

«…Για χιλιάδες χρόνια παλαιότεροι πολιτισμοί, όπως αυτοί των Περσών, των Ασσυρίων, των Βαβυλώνιων, έβλεπαν τον άνθρωπο ως ένα απεχθές ον που σέρνονταν μπροστά σε θεότητες και δυνάστες.Οι ‘Έλληνες όμως, πήραν τον άνθρωπο και τον έστησαν στα πόδια του. Τον δίδαξαν να είναι υπερήφανος…
Ο κόσμος είναι γεμάτος θαύματα, έλεγε ο Σοφοκλής, αλλά τίποτα δεν είναι πιο θαυμάσιο από τον άνθρωπο.Οι Έλληνες έπεισαν τον άνθρωπο, όπως ο Περικλής το τοποθέτησε, ότι ήταν δικαιωματικά ο κάτοχος και ο κύριος του εαυτού του και δημιούργησαν νόμους για να περιφρουρήσουν τις προσωπικές του ελευθερίες.

 

Οι αρχαίοι Έλληνες ενθάρρυναν την περιέργεια που είχε ο άνθρωπος για τον εαυτόν του και για τον κόσμο που τον περιτριγύριζε, διακηρύττοντας μαζί με τον Σωκράτη ότι μια ζωή χωρίς έρευνα δεν αξίζει τον κόπο να την ζούμε.
Οι ‘Έλληνες πίστευαν στην τελειότητα σε όλα τα πράγματα, γιʼ αυτό μας κληροδότησαν την ομορφιά, που φτάνει από τον Παρθενώνα και τα ελληνικά αγάλματα, τις τραγωδίες του Αισχύλου, του Ευριπίδη και του Σοφοκλή, την ποίηση του Ησίοδου και του Ομήρου, μέχρι τα ζωγραφισμένα αγγεία ενός απλού νοικοκυριού.Χωρίς τους ‘Έλληνες μπορεί ποτέ να μην είχαμε αντιληφθεί τι είναι αυτοδιοίκηση.

 

 

Αλλά, πολύ περισσότερο ακόμα και από την γλώσσα μας, τους νόμους μας, τη λογική μας, τα πρότυπά μας της αλήθειας και της ομορφιάς, χρωστάμε σε αυτούς την βαθιά αίσθηση για την αξιοπρέπεια του ανθρώπου.
Από τους ‘Έλληνες μάθαμε να φιλοδοξούμε χωρίς περιορισμούς, να είμαστε, όπως είπε ο Αριστοτέλης, αθάνατοι μέχρι εκεί που μας είναι δυνατό…».
(The New York Times, Μάρτιος 1975).

*Πρώτη δημοσίευση Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2016.

Το διαβάσαμε από το: Συγκλονιστικό Κείμενο Των New York Times 1975: "Οι Έλληνες Έστησαν Τον Άνθρωπο Στα Πόδια Του!" http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2017/02/new-york-times-1975.html#ixzz4sadbQK4l

Η ονομασία της Κνωσού και των Αρχανών κατά τη Μινωική εποχή

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε ένα σύνδεσμο.

Η ονομασία της Κνωσού και των Αρχανών κατά τη Μινωική εποχή

Του Αντώνη Θωμά Βασιλάκη Από την εποχή κατά την οποία η Κνωσός άρχισε να λειτουργεί ως ανακτορικό κέντρο, χρησιμοποιούσε και την περιοχή των Αρχανών,…

iscreta.grΤου Αντώνη Θωμά Βασιλάκη

Από την εποχή κατά την οποία η Κνωσός άρχισε να λειτουργεί ως ανακτορικό κέντρο, χρησιμοποιούσε και την περιοχή των Αρχανών, καταρχήν για θρησκευτικούς λόγους, επειδή υπήρχε το ιερό όρος Ίυττός (Γιούκτας) και αργότερα, με την πάροδο των αιώνων και την αυξανόμενη οικονομική και πολεμική δύναμη της (Κνωσού), ως νεκροταφείο του βασιλικού ιερατείου αλλά και ως εξαρτημένο αυτόνομο εμπορικό κέντρο.

Πάντα η περιοχή Κνωσού – Αρχανών λειτουργούσε ως ενιαίο σύνολο από κάθε άποψη. Σε πολλές περιπτώσεις , όπως η λατρεία των νεκρών, η λατρεία του υπέρτατου Θεού στο ιερό κορυφής του Γιούκτα, το εμπόριο των αφιερωμάτων και των γεωργικών ειδών, ήταν περισσότερο εμφανή στις Αρχάνες σαν αυτόνομα.

Οι Μυκηναίοι όταν ήλθαν στην Κρήτη και εγκαταστάθηκαν στην Κνωσό , συνέχισαν να λειτουργούν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο όπως οι Μινωϊτες, τόσο στο ανάκτορο της Κνωσού όσο και στις Κνωσιακές εγκαταστάσεις μέσα στην κωμόπολη των Αρχανών. Επίσης συνέχισαν να χρησιμοποιούν σαν νεκροταφείο υψηλών προσώπων το νεκροταφείο στο Φουρνί. Τα πρόσωπα που θάβονται τώρα στο Φουρνί δεν κατέχουν μόνο υψηλές θέσεις στο πριγκιποκρατούμενο ιερατείο, αλλά και στην διοικητική και πολεμική μηχανή των Μυκηνών. Με τη διευκρίνιση ότι και αυτοί οι αξιωματούχοι ήταν συνδεδεμένοι σε βαθμό συγγενείας, με τη βασιλική οικογένεια.

Την εποχή που ήλθαν οι Μυκηναΐοι στην Κνωσό , τα ανακτορικά κέντρα της Κρήτης, αλλά και αρκετά της νότιας Ελλάδας ήταν μισοκατεστραμμένα. Αφού αναστύλωσαν τα κυριότερα τμήματα του ανακτόρου της Κνωσού και φτιάχνοντας ορισμένα δικά τους για την εγκατάσταση του Μυκηναΐου άνακτα και ύπατου αρχιερέα, μετέτρεψαν το μεγαλύτερο μέρος των κτιρίων σε εμπορικό συλλεκτικό διαμετακομιστικό κέντρο. Εδώ πρέπει να αναφέρω ότι στο κείμενο που είναι γραμμένο στην κούπα από το σπίτι των μονολιθικών στύλων, με μελάνη σουπιάς, έχουν γράψει σε Γραμμική γραφή με στοιχεία αρκαδοκυπριακής Γραμμικής, <<από τον Ατρέα κύπελλο, στο Διόνυσο τον γεννημένο από τον Δία. Νεαρότατο αγόρι στα λήναια>>.

Εδώ ο Ατρέας ή απογονός του, οπότε το όνομα αναφέρεται μεταφορικά στον γενάρχη της δυναστείας των Ατρειδών, σαν βασιλέας αρχιερέας της Κνωσού, προΐσταται στα μεγάλα Διονύσια στην Κνωσό σε μια σειρά τελετών της διονυσιακής λατρείας.

Από τους Μινωϊτες οι οποίοι βρίσκονταν πριν την μεγάλη καταστροφή με τα καράβια τους στην ανατολική μεσόγειο , στις Αιγυπτιακές και ασιατικές ακτές , ελάχιστοι επέστρεψαν.

Οι Μινωίτες που έμειναν εκτός Κρήτης, ισχυρότατοι οικονομικά και διακατεχόμενοι από το εμπορικό και τεχνολογικό δαιμόνιο που κυριαρχούσε στην πατρίδα τους όταν άκμαζε, έφτιαξαν μια σπουδαιότατη πόλη στις ακτές της Παλαιστίνης, και έδωσαν σε αυτήν το όνομα της μινωικής Κνωσού, το οποίο ήταν Ακό.

Η Ακό, που αναφέρεται στην Παλαιά διαθήκη σαν Ακχώ, είναι αρχαία πόλη και λιμάνι του βορειοδυτικού Ισραήλ στη Μεσόγειο θάλασσα. Βόρεια του κόλπου της Χάϊφας, ο οποίος ονομαζόταν παλαιότερα κόλπος της Άκρα, επειδή η Ακό λεγόταν και Άκρε. Το φυσικό αυτό λιμάνι απετέλεσε συχνά στόχο των πολυαρίθμων εισβολέων της Παλαιστίνης.

Η Ακό αναφέρεται στον πίνακα των αιγυπτιακών κατακτήσεων του 15ου π.Χ. αιώνα. Η Παλαιά Διαθήκη (Ιουδ. 1) αναφέρει ότι η Ακχώ δεν υπέκυψε στους Εβραίους υπό τον Ιησού του Ναυή και τους διαδόχους του. Οι Χαναναίοι και οι Φοίνικες , σημιτικοί λαοί της Παλαιστίνης και των ανατολικών ακτών της Μεσογείου, κράτησαν υπό την κατοχή τους για μεγάλα διαστήματα την πόλη. Αργότερα κατακτήθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο (336 π.Χ.) και από το βασιλιά της Αιγύπτου Πτολεμαίο Β΄ τον Φιλάδελφο, που την μετονόμασε Πτολεμαϊδα.

Η Ακό ήταν κύριο λιμάνι των Ρωμαίων. Αργότερα την κατάκτησαν οι Πέρσες, οι Άραβες και οι σταυροφόροι που την ονόμασαν Άγιο Ιωάννη της Άκρας. Το 1918 την πήραν οι βρετανικές δυνάμεις από τους Τούρκους και αργότερα απετέλεσε τμήμα της Παλαιστίνης υπό βρετανική εντολή (1922). Στις 17 Μαίου 1948 την πόλη κατέλαβαν δυνάμεις του τακτικού Ισραηλινού στρατού.

Οι περισσότεροι από τους   Άραβες κατοίκους της πόλης έφυγαν και έμειναν 3.000. Το αρχαίο λιμάνι της Ακό επιχώθηκε κατά τους νεώτερους χρόνους και σήμερα είναι βοηθητικό λιμάνι της Χάιφας.

Ίσως το μπέρδεμα που υπάρχει γύρω από την προέλευση του Ελληνικού αλφάβητου να οφείλεται στο ότι για αρκετά χρόνια οι Φοίνικες είχαν καταλάβει την Ακό και την εποχή εκείνη οι Κρήτες να δημιούργησαν το αλφάβητο αυτό, το οποίο να φάνηκε ως Φοινικικό στους εκτός περιοχής λαούς , αφού οι Φοίνικες κυριαρχούσαν τότε. Εξάλλου οι Μινωίτες δημιούργησαν πρώτοι το Ελληνικά ιερογλυφικά συλλαβογράμματα και αργότερα την Ελληνική Γραμμική Α.

Οι Μυκηναίοι έδωσαν το όνομα Κνωσός στο μεγάλο ανακτορικό κέντρο νότια του Ηρακλείου. Σεβάστηκαν όμως το μινωικό όνομα . Η Κνωσός σύμφωνα με ιερογλυφικά συλλαβογράμματα πάνω σε νομίσματα της 1 ης χιλιετίας π.Χ. λεγόταν κατά την Μινωική εποχή Ακό. Και για την ακρίβεια Κο, βάζοντας δε το επιτατικό Α πριν από την λέξη , την ονόμαζαν Μεγάλη Κο = Ακό. Οι Μυκηναΐοι έδωσαν το όνομα . = ko-no-so , το οποίο συναντούμε στις μυκηναϊκές πινακίδες Γραμμικής Β. Έτσι στη σύνθετη λέξη ΚΟ-ΝΟΣΟ , έχομε την μινωική ονομασία ΚΟ και ως δεύτερο συνθετικό την λέξη Νόσος. Νόσος = 1.όλεθρος, καταστροφή 2.αθλιότητα, δυστυχία.

ΚΟΝΟΣΟ = ΚΝΩΣΟ = κατεστραμμένη Κό, κατά τους μυκηναίους. Βλέπομε όμως ότι οι μυκηναίοι παραλείπουν το επιτατικό Α. Αυτό δείχνει ότι δεν ήθελαν να την αποκαλούν μεγάλη Κό = Ακό.

Το καθαυτό όμως μινωικό όνομα της Κνωσού διατηρήθηκε στο μινωικό όνομα των Αρχανών.
Το όνομα των Αρχανών απαντά για πρώτη και μοναδική φορά στην αρχαιότητα σε επιγραφή του 5ου π.Χ αιώνα, που βρέθηκε στο Πελοποννησιακό ¨Αργος και αναφέρεται σε συνθήκη μεταξύ Κνωσίων και Τυλισσίων. << ΤΟΝ ΑΡΧΟΝ ΤΟ ΤΕΜΕΝΟΣ ΕΧΕΝ ΤΟΝ ΑΧΑΡΝΑΙ>>.

Το όνομα εμφανίζεται στον ενικό αριθμό. Σαν συνέχεια του ανακτορικού συνόλου της Κνωσού, οι Αρχάνες ουδέποτε έκοψαν νομίσματα για να δούμε έστω εκεί την ονομασία τους. Αντίθετα βρέθηκαν νομίσματα της Κνωσού στην περιοχή. Η λέξη Αχάρνα είναι σύνθετη, με πρώτο συνθετικό το μινωικό όνομα της Κνωσού , δηλαδή το όνομα Ακό ή Ακχό, και την λέξη άρνα (η άρνα). Η λέξη αυτή έχει πάρα πολλές ερμηνείες , οι οποίες αποδίδονται σε διαφορετικές εποχές. Η αρχική ερμηνεία της είναι: Άδης. Αργότερα , η λησμονιά , η λήθη. Αρνησιά = ο τόπος όπου οι νεκροί απαρνιούνται, λησμονούν τους ζωντανούς.

Σαν Αχάρνα = Αχ-άρνα = Ο Άδης της Ακό = νεκροταφείο της Ακό = νεκροταφείο της Κνωσού.

Αναλυτικά:
Έχομε Ακχό-άρνα. Το βραχύ -ο στη λήξη της πρώτης λέξης συναποβάλλεται μαζί με τον τόνο του, προ του αρχικού φωνήεντος της αμέσως επομένης (Αχ. Τζάρτζανος σελ.16), και έχομε Ακχ-άρνα.

Από τα δύο σύμφωνα -κχ χάθηκε το -κ (Νεοελληνική Γραμματική, Ιδρ. Μαν.Τριανταφυλλίδη) και στη θέση του μετατέθηκε το ρ . Έχομε Αχάρνα και με μετάθεση του ρ, αργότερα Αρχάνα.
Άρνη ονομαζόταν πηγή και νύμφη στην Αρκαδία όπου ανατράφηκε ανάμεσα στα αρνιά ο Ποσειδώνας αφού τον γλίτωσε από τον Κρόνο δίνοντας του να καταπιεί πέτρα η Ρέα.

Τον Ποσειδώνα ανέθρεψε η νύμφη Σινόισσα, η οποία, επειδή αρνήθηκε όταν ο Κρόνος αναζητούσε το βρέφος, ονομάστηκε Άρνη. Έχομε δηλαδή κάτι ανάλογο με τον μύθο του Δία.

Στην επιγραφή του Άργους αναφέρεται λατρεία του Ποσειδώνα στον Ιυττό = Γιούχτα. Ίσως η λατρεία του Δία και του Ποσειδώνα να ταυτίζεται κατά την 1η π.Χ. χιλιετία στην περιοχή, λόγω της ομοιότητας του μύθου, γιαυτό είναι δύσκολη η εξακρίβωση της λατρείας του θεού από τα αρχαιολογικά ευρήματα. Όσον αφορά την σημερινή ονομασία των Αρχανών σε πληθυντικό αριθμό, προσωπικά την αποδίδω στην ύπαρξη δύο κωμοπόλεων και όχι σε τίποτε άλλο, το οποίο αποφεύγω να κατονομάσω, προς αποφυγήν περιττών συζητήσεων, αφού ήδη χρησιμοποίησα σε υπέρτατο βαθμό λακωνική έκφραση στις προηγούμενες προτάσεις.

Ευχαριστώ όλους όσους δέχτηκαν να συζητήσουν μαζί μου, θέματα που αφορούν το παρόν κείμενο, τόσο στην Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Εγκ. Πάπυρος-Λαρούς-Μπριτάννικα
Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης: Αχιλ. Τζάρτζανου
Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής : Μιλτ. Κηρυκοπουλου
Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής : Μιχ. Οικονόμου
Ι.ΠΡΟΜΠΟΝΑ : Σύντομος εισαγωγή εις την Μυκηναϊκήν Φιλολογίαν
Ruiperez-Melena: ΟΙ ΜΥΚΗΝΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ
Αντ. Θωμ. Βασιλάκη: ΟΙ 147 ΠΟΛΕΙΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΚΡΗΤΗΣ
Γ ΚΑΙ Ε. ΣΑΚΕΛΛΑΡΑΚΗ: ΚΡΗΤΗ – ΑΡΧΑΝΕΣ
Ι. ΠΑΝΤΑΖΙΔΟΥ: ΛΕΞΙΚΟΝ ΟΜΗΡΙΚΟΝ
Ι. ΣΤΑΜΑΤΑΚΟΥ: ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ
ΙΔΡΥΜΑ ΜΑΝ. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ: ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ (ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ)

ΑΝΤΩΝΗΣ ΘΩΜ. ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ
ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΩΝ ΓΡΑΦΩΝ

ΒΛΥΧΙΑ ΚΝΩΣΟΥ
ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ.

Ποτέ πια μόνα τα παιδιά!

Η Maria Dimitriou κοινοποίησε τη δημοσίευση της Andromachi Preka.

ΜΑΝΕΣ!!!! ΕΚΤΥΠΩΣΗ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΤΣΑΝΤΕΣ ΣΑΣ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

Έκτακτο! Ομόφωνη Απόφαση (ΚΕ.Σ.Υ.): Ποτέ πια μόνα τα παιδιά κατά την διάρκεια ιατρικων πράξεων!

Eίναι μερικές αλήθειες που κάνουν την διαφορά.Είναι αλήθειες και μυστικά που αφορούν την Ελλάδα και τον κόσμο.

thesecretrealtruth.blogspot.com

Έκτακτο! Ομόφωνη Απόφαση (ΚΕ.Σ.Υ.): Ποτέ πια μόνα τα παιδιά κατά την διάρκεια ιατρικων πράξεων!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΟΜΟΦΩΝΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΥΓΕΙΑΣ  (ΚΕ.Σ.Υ.):

Ποτέ πια μόνα τα παιδιά!   Οι γονείς δικαιούνται να είναι μαζί με το παιδί τους κατά την διάρκεια ιατρικών πράξεων στο παιδί τους!

Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο. Η δικαιοσύνη μπορεί να επικρατήσει, όχι όμως χωρίς την μεγάλη προσπάθεια των ίδιων των πολιτών!

!Προσοχή, το ότι εστάλει αυτή η απόφαση στους γονείς που προσέφυγαν στον ΣτΠ, δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι έχει γνωστοποιηθεί ήδη και σε όλο το προσωπικό των νοσοκομείων (διευθυντές, ιατροί, νοσηλευτές).

ΟΜΟΦΩΝΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑΣ ΚΕΝΤΡΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΥΓΕΙΑΣ  (ΚΕ.Σ.Υ.):

Ποτέ πια μόνα τα παιδιά!   Οι γονείς δικαιούνται να είναι μαζί με το παιδί τους κατά την διάρκεια ιατρικών πράξεων στο παιδί τους!

 Το PDF βρίσκεται εδώ:

 http://parents.org.gr/images/upload/KESY_2016_N.pdf

Εκτυπώστε το pdf και έχετέ το μαζί σας στην τσάντα του μωρού/παιδιού.

Άρα, συνεχίζετε να έχετε μαζί σας όλα τα απαραίτητα χαρτιά τα οποία εξηγούν στο προσωπικό την στιγμή εκείνη ότι είναι έννομο δικαίωμά σας, να μπορέσετε να είστε μαζί με το παιδί σας κατά τη διενέργεια ιατρικής πράξης (στην οποία εκείνο έχει τις αισθήσες του) και συνεργαζόμενοι/-ες με το προσωπικό να κάνετε ότι σας επιτρέπεται (να του μιλάτε, τραγουδάτε, χαιδεύετε, κρατάτε χέρι, να το έχετε αγκαλιά κλπ) για να κάνετε το παιδί σας να αισθανθεί καλύτερα, στο ίδιο δωμάτιο.

 Αποδέκτες του εγγράφου ήταν όλες οι μητέρες (διαφόρων ειδικοτήτων) όπως και κάθε άλλος γονέας που προσέφυγε νομικά με την βοήθεια/συλλογική προσπάθεια της ομάδας Ποτέ πια Μόνα.

Με αφορμή την απάντηση αυτή του ΚΕ.Σ.Υ.  σύσσωμη η ομάδα Ποτέ πια Μόνα που αποτελείται από γονείς:

«Ζητούμε άμεση καθαίρεση του εγγράφου που είναι θυροκολλημένο έξω από τα επείγοντα παιδιατρικής των νοσοκομείων και απαγορεύει την παρουσία των γονέων«

---

Απόφαση-γνωμοδότηση του Συνήγορου του Πολίτη σχετικά με απομάκρυνση γονέων από το δωμάτιο κατά την διάρκεια απλών ιατρικών πράξεων στα παιδιών τους!   

Επιτέλους δικαίωση για τους γονείς που παλεύουν για το αυτονόητο! Ένα βήμα πιο κοντά βρίσκονται οι γονείς που υποστηρίζουν το αυτονόητο, να είναι παρόντες σε κάθε ιατρική πράξη, στην οποία το παιδί έχει τις αισθήσεις του, εφόσον δεν υπάρχει άλλος συγκεκριμένος λόγος που να δικαιολογεί την απομάκρυνσή τους.

Η εμπεριστατωμένη εισήγηση με βιβλιογραφία και όλα τα σχετικά παραρτήματα, δίνει βάση στο αίτημα όλων αυτών των γονέων, που προσπαθούν εδώ και χρόνια να πείσουν τους επαγγελματίες υγείας να δρούν υπέρ του συμφέροντος του παιδιού.

Αναδεικνύει το προφανές, ότι δηλαδή η παρουσία του γονέα θα πρέπει να επιτρέπεται και να ενθαρρύνεται! Επίσης αναφέρεται και στην περίπτωση των εφήβων των οποίων η ανάγκη για παρουσία του γονέα, επίσης θα πρέπει να γίνεται σεβαστή. Όπως αναφέρει, η απομάκρυνση εάν είναι απαραίτητη θα πρέπει να έχει ειδική κατά περίπτωση αξιολόγηση. Ελπίζουμε εδώ να υπάρξει ειδική αναφορά στις περιπτώσεις που μπορούν να δικαιολογούν μια τέτοια «κατά περίπτωση» απομάκρυνση, πχ σε περιπτώσεις ψυχικών ασθενειών του γονέα, ή υποψίας κακοποίησης (έλειπε αυτή η περίπτωση απο την ετυμηγορία) κα.

 Η απόφαση, πολύ ευγενικά, αλλά ξεκάθαρα, υποδεικνύει ότι είναι απαραίτητο να θεσμοθετηθεί ειδική οδηγία, η οποία θα οδηγήσει και σε καλύτερη εκπαίδευση των ειδικών, στο να παρέχουν αυτό που οφείλουν, το οποίο όπως αναφέρει ο συνήγορος του πολίτη, δεν είναι μόνο η παροχή ιατρικής φροντίδας αλλά και η ορθή μεταχείριση του ασθενούς. Το αυτονόητο δηλαδή. 

• Διαβάστε την εισήγηση/γνωμοδότηση εδώ: http://parents.org.gr/images/upload/pote_pia_mona_pdf.pdf 
  «Απομάκρυνση γονέων κατά την διενέργεια ιατρικών πράξεων στα τέκνα τους»
• Η ομάδα Ποτέ πια Μόνα και οι γονείς οι οποίοι την απαρτίζουν, οδήγησε στην ανάδειξη του θέματος: https://www.facebook.com/groups/225537920935502

• ΝΕΟ LINK UPDATE 1/10/14 :
  O Δικηγόρος κ. Στέφανος Τζιαφάλιας, συνέταξε το εξής κείμενο που απαντά στο εάν η άρνηση γιατρού ή νοσηλευτή να τελέσει οφειλούμενη ιατρική πράξη, όταν ο γονέας δεν δέχεται απομάκρυνση απο το τέκνο του κατά την διάρκεια αυτής (ή γενικά για οποιαδήποτε αιτία) τελεί αδίκημα:

 http://parents.org.gr/images/upload/potepiamona_poinikieythyni.pdf

• ΝΕΟ LINK/UPDATE 27/9:
  Οι Δράσεις της ομάδας «Ποτέ πια μόνα» ! http://parents.org.gr/news/a575
  Εδώ τοποθετούμε όλα τα νέα των δράσεων της ομάδας.
  
• Τηλέφωνο επικοινωνίας ενός από τους διαχειριστές της ομάδας «Ποτέ πια μόνα» γιαδημοσιογραφική κάλυψη: Κάλι Μαλαμάτου 6951924271
• Συζητήστε και ψηφίστε εδώ: Αιμοληψία – σας ζήτησαν να βγείτε από το δωμάτιο; http://parents.org.gr/forum/showthread.php?t=28539

• Η ώρα της εξέτασης – πως να προετοιμάσετε το παιδί σας, τι θα ήταν καλό να κάνετε εκείνη την ώρα: http://pediatros-thes.gr/ 
• Παράδειγμα της πραγματικότητας: Φωτογραφία απο ανάρτηση σε πόρτα της παιδιατρικής κλινικής του νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης. 
  Σε απόλυτη αντίθεση με τα όσα εισηγείται ο Συνήγορος του Πολίτη,
  με αυτή την ανακοίνωση απαγορεύεται στους γονείς  «με βάση τα καθιερωμένα»,
  (δεν υπάρχει κάτι τέτοιο ούτε υπάρχει νόμος που να υποστηρίζει τα «καθιερωμένα»)
  να είναι παρόντες ακόμα και σε απλές πράξεις (πχ αιμοληψία):

mommyandthecity.gr

Το διαβάσαμε από το: Έκτακτο! Ομόφωνη Απόφαση (ΚΕ.Σ.Υ.): Ποτέ πια μόνα τα παιδιά κατά την διάρκεια ιατρικων πράξεων! http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2016/02/blog-post_7173.html#ixzz4s2CMrjml