Εδώ θα βρείτε ένα μωσαϊκό θεμάτων . Κλείσαμε 10ετία και γι αυτό κάποιες αναρτήσεις έχουν αλλοιωθεί.
Οι σελίδες που αναφέρω είναι τα νέα μου ιστολόγια που αλληλοστηρίζονται με αυτό εδώ το παλιό ... Σας ευχαριστώ!
Οι θαυματουργικές ιδιότητες του Σταυρού.
Το σημείο του Σταυρού και της ορθόδοξης χριστιανικής προσευχής είναι
ικανά να σκοτώσουν μικρόβια, και να μεταβάλουν τις οπτικές ιδιότητες του
νερού. Επιστήμονες έχουν αποδείξει πειραματικά τις θαυματουργικές
ιδιότητες του σημείου του Σταυρού και της προσευχής.
Είναι διαπιστωμένο, το έχουμε ξαναπεί πολλές φορές εδώ στο
pentapostagma.gr ότι η παλιά συνήθεια να γίνεται το σημείο του Σταυρού
πάνω από το φαγητό και το ποτό πριν το γεύμα, έχει ένα προφανές μυστικό
και αληθινό νόημα και αυτό δεν είναι άλλο από το μαρτύριο του Κυρίου μας
Ιησού Χριστού.
Πάνω στο Σταυρό έχυσε το Πανάγιο αίμα Του και με το μαρτύριο του μας
έσωσε από την αιώνια καταδίκη. Πίσω από αυτό παραμένει η πρακτική
χρησιμότητα με την οποία ασχολείται η επιστήμη.
Η τροφή κυριολεκτικά καθαρίζεται μέσα σε μία στιγμή. Αυτό είναι ένα
μεγάλο θαύμα, που κυριολεκτικά συμβαίνει κάθε ημέρα” δήλωσε η φυσικός
Angelina Malakhvskaya που προσκλήθηκε από την εφημερίδα Жизнь.
Η Malakhovskaya έχει μελετήσει την δύναμη του σημείου του Σταυρού με
την ευλογία της Εκκλησίας, για 10 περίπου χρόνια τώρα. Έχει διεξάγει ένα
μεγάλο αριθμό πειραμάτων που έχει επανειλημμένα επαληθευτεί, πριν τα
αποτελέσματά τους έρθουν στην δημοσιότητα.
Ειδικότερα, έχει ανακαλύψει τις απαράμιλλες βακτηριοκτόνες ιδιότητες του
νερού μετά την ευλογία του από μία ορθόδοξη προσευχή και το σημείο του
Σταυρού. Η μελέτη επίσης αποκάλυψε μία νέα, ενωρίτερα άγνωστη ιδιότητα
του λόγου του Θεού, να μετασχηματίζει την δομή του ύδατος, αυξάνοντας
αξιοσημείωτα την οπτική του πυκνότητα στην περιοχή του φάσματος της
βραχείας υπεριώδους ακτινοβολίας, γράφει η εφημερίδα.
Οι
επιστήμονες έχουν επαληθεύσει την δύναμη της δράσης της Κυριακής
προσευχής (Πάτερ ημών) και του ορθοδόξου σημείου του Σταυρού στα
παθογενή βακτήρια. Δείγματα νερού από διάφορες δεξαμενές (πηγάδια,
ποταμούς, λίμνες) πάρθηκαν για έρευνα. Όλα τα δείγματα είχαν goldish
staphylococus, ένα κολοβακτηρίδιο. Αποδείχθηκε εν τούτοις, ότι αν η
Κυριακή προσευχή λεχθεί και το σημείο του Σταυρού γίνει επάνω τους, ο
αριθμός των βλαβερών βακτηριδίων θα μειωθεί επτά, δέκα, εκατό, ακόμη και
πάνω από χίλιες φορές.
Τα πειράματα έγιναν με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποκλείουν και την
ελάχιστη πιθανή νοητική επιρροή. Η προσευχή ειπώθηκε και από πιστούς και
από απίστους, αλλά ο αριθμός των παθογόνων βακτηρίων σε διαφορετικό
περιβάλλον με διαφορετικές ομάδες βακτηρίων ακόμη και τότε μειώθηκε,
συγκρινόμενος με τα πρότυπα αναφοράς.
Οι επιστήμονες απέδειξαν επίσης την ευεργετική επίδραση που η
προσευχή και το σημείο του Σταυρού έχουν πάνω στους ανθρώπους. Όλοι οι
συμμετέχοντες στα πειράματα είχαν την πίεση του αίματός τους να τείνει
να σταθεροποιηθεί, και τους αιματικούς δείκτες βελτιωμένους. Κατά τρόπο
εντυπωσιακό, οι δείκτες άλλαζαν προς την ίαση που χρειαζόταν. Στους
υποτασικούς η αιματική τους πίεση ανέβηκε, ενώ στους υπερτασικούς
κατέβηκε.
Επίσης παρατηρήθηκε ότι το σημείο του Σταυρού εάν γίνεται πρόχειρα,
με τα τρία δάκτυλα βαλμένα μαζί απρόσεκτα η τοποθετούμενα εκτός των
απαραιτήτων σημείων (στο μέσο του κούτελου, το κέντρο του ηλιακού
πλέγματος, και στα κυκλώματα κάτω από το δεξί και αριστερό ώμο), το
θετικό αποτέλεσμα ήταν πολύ πιο αδύνατο, η απουσίαζε εντελώς.
Έτσι γίνεται κατανοητό το αναλλοίωτο του αγιασμού, το ανέβασμα του
ζυμαριού από τα σταυρολούλουδα. (λουλούδια του Επιταφίου), η διατήρηση
φρέσκου του Πασχαλιάτικου αυγού μέχρι τον επόμενο χρόνο, όταν
τοποθετείται στο εικονοστάσι. Η έρευνα επιβεβαιώνει τις θέσεις της
αληθινής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Αφιέρωμα
της Trivago στην Τήνο Δημοσιεύτηκε Δευτέρα, Απριλίου 18, 2016 Αφιέρωμα
στον θρησκευτικό τουρισμό στην Ελλάδα κάνει το site της trivago.gr.
Μεταξύ άλλων αναφέρει το αφιέρωμα. Ο θρησκευτικός τουρισμός δεν είναι
trend,…
Αφιέρωμα στον θρησκευτικό τουρισμό στην Ελλάδα κάνει το site της trivago.gr. Μεταξύ άλλων αναφέρει το αφιέρωμα.
Ο θρησκευτικός τουρισμός δεν είναι trend, είναι μια εναλλακτική μορφή
τουρισμού που πηγάζει από την ανάγκη των πιστών να γνωρίσουν τη
μεγαλοπρέπεια της πίστης τους και να έρθουν πιο κοντά στη θρησκεία τους. Αναλυτικά για την Τήνο αναφέρει:
Ιεροί χώροι και εκκλησιές αφιερωμένοι στην Παναγία στην Τήνο
Η Τήνος είναι ταυτισμένη με την
Παναγία. Το νησί των Κυκλάδων είναι άλλωστε αναγνωρισμένο ως ιερό από το
1971 και κάθε χρόνο το επισκέπτονται πολλές εκατοντάδες χιλιάδες
προσκυνητές. Η Τήνος διαθέτει 1300 περίπου εκκλησίες και ξωκλήσια.
Ορθόδοξες ή Καθολικές, καθέδρες ή μικρά εκκλησάκια, ξεχωρίζουν για την
απλότητα και την καλαισθησία τους και αντανακλούν τη βαθιά ανάγκη του
ντόπιου για προσωπική επαφή με το Θείο.
Το προσκύνημα στον Ιερό Ναό της
Ευαγγελίστριας της Τήνου (Παναγίας της Τήνου) είναι το σημαντικότερο
ορθόδοξο προσκύνημα στην Ελλάδα και ένα από τα πιο γνωστά σε ολόκληρο
τον κόσμο. Ο Ιερός Ναός Ευαγγελιστρίας χτίστηκε στο σημείο που βρέθηκε η
Εικόνα της του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, μετά από όραμα της Μοναχής
Πελαγίας.
Μόνο
η ευχή των καλών ανθρώπων πιάνει και αυτών που έχουν βαφτίσει
τουλάχιστον ένα παιδί. Πιάνει και η ευχή των γονιών γι΄ αυτό λένε «Ευκή
γονιού αγόραζε και στο βουνό ανέβα». Ευχές για τη βάφτιση στο νονό
(σύντεκνο) – Άξιο το μιστό σου – Να…
Μόνο η ευχή των καλών ανθρώπων πιάνει και αυτών που έχουν βαφτίσει
τουλάχιστον ένα παιδί. Πιάνει και η ευχή των γονιών γι΄ αυτό λένε «Ευκή γονιού αγόραζε και στο βουνό ανέβα». Ευχές για τη βάφτιση στο νονό (σύντεκνο)
– Άξιο το μιστό σου
– Να τα χιλιάσεις
– Όλο ετσά δουλειές να κάνεις
– Πάντα άξιος Ευχές στο γάμο
– Καλορίζικοι
– Καλορίζικοι και καλοστεφανωμένοι
– Σαν το μέλι γλυκύ να είναι το στεφάνι σας
– Χιλιόχρονοι και απίκραντοι
– Και στα δικά σας, και στα κοπέλια σας Ευχές σ΄ αυτόν που πληρώνει ή κερνά
– Να χαίρεσαι τα έξοδά σου Ευχές για τα γλυκά και το ψωμί
– Καλοπετυχεμένα να ΄ναι
– Καλοξοδεμένα
– Δυό χιλιάδες να πέψει ο Θιός Για την έγκυο
– Μ΄ ένα πόνο
– Με το καλό
– Η ώρα η καλή
– Καλή λευτεριά
– Γερό να΄ναι Όταν δώσουν κάτι (δώρο) – Ο Θεός να στα πληθαίνει – Να στα κάνει σαν την άμμο της θάλασσας (άφθονα) Ευχές στο μνημόσυνο
– Μακαρία του ή Μακαρία ή μνήμη του
– Ο Θεός να τον αναπαύσει – συγχωρέσει
– Άγια λείψανα να κάμουνε τα κόκαλά του Ευχές όταν κάποιος εγκαινιάσει κάτι (όπως ρούχο)
– Καλοκατάλυτο
– Και γαμπρός ( ή νύφη)
– Με την υγειά σου και άλλα πολλά Μερικές ακόμα…. “Η ευχή μου να σε ζώνει ,να σε χρυσομεγαλώνει.” “Την ευχη τσ’ ευχής μου νάχεις και να μη δουλεύεις νάχεις.” “Με τη πένα να βγάζεις το ψωμί σου.” “Να έχεις την ευχή μου από τα φύλλα τση καρδιάς μου.” “Να έχεις την ευχή μου ,του Θεού και των Αγίων Πατέρων.”(ίσως τοπική, στην τεως επαρχία Σελίνου). “Να έχεις του Αβραάμ και του Ισαάκ τα καλά.” Διάφορες Απευχές
– Θεός φυλάξοι
– Ο Θιός να μην το κάμει (Θεός) ή Θεός να μην τ’ ακούσει
– Κούφια η ώρα (και χτυπούν ξύλο)
– Κουφός ο λόγος σου Αυτές είναι μόνο λίγες από τις ευχές που ακούς στην Κρήτη επιμέλεια: Παπουτσάκη Βασιλική
Με
σύνθημα «Αυτό δεν είναι το όνομά σου» (#ThatsNotYourName), με τη
στήριξη του Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Δημητρίου και της μεγαλύτερης…
kalimeraellada.gr
Η Ομογένεια κήρυξε πόλεμο στα Σκόπια και «ξηλώνει» τη ψευδοΜακεδονία!
Date:
Με σύνθημα «Αυτό δεν είναι το όνομά σου» (#ThatsNotYourName), με τη στήριξη του Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Δημητρίου και της μεγαλύτερης ελληνοαμερικανικής οργάνωσης της «AHEPA»
κι εν όψει των προεδρικών εκλογών στην χώρα, ξεκινά η Παμμακεδονική
Ένωση των Η.Π.Α., από την Τετάρτη 13 Απριλίου 2016, την παγκόσμια
εκστρατεία της μέσω του διαδικτύου και των κοινωνικών μέσων δικτύωσης
της συλλογής υπογραφών (petition) με σκοπό την ανάκληση της λανθασμένης
αποφάσεως της Αμερικανικής κυβερνήσεως το 2004 για προσωρινή αναγνώριση
των Σκοπίων με το όνομα Μακεδονία. Η Ομογένεια κήρυξε πόλεμο στα Σκόπια και «ξηλώνει» τη ψευδοΜακεδονία! Η Παμμακεδονική Ένωση των Η.Π.Α. ξεκίνησε το πρώτο στάδιο του
εγχειρήματος συγκεντρώνοντας δεκάδες χιλιάδες υπογραφές «offline» από
ενδιαφερόμενους Αμερικανούς πολίτες (Ελληνικής και μη καταγωγής), πέρσι
τον Απρίλιο. «Στηρίζουμε διαχρονικά την προσπάθεια της Παμμακεδονικής και
ιδιαίτερα την νέα πρωτοβουλία για την συλλογή υπογραφών για την υποβολή
υπομνήματος με το οποίο θα ζητείται η ανάκληση της αναγνωρίσεως της
FYROM με το όνομα Μακεδονία», δήλωσε ο Αρχιεπίσκοπος Δημήτριος σε
ανακοίνωση Τύπου που εξέδωσε το γραφείο του την περασμένη Πέμπτη, ενώ θα
ακολουθήσουν σχετικές ανακοινώσεις στήριξης του εγχειρήματος από
ομογενειακές οργανώσεις παγκοσμίως. Υπενθυμίζεται ότι ο Αμερικανός πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα κατά την
προεκλογική του εκστρατεία το 2008 προσυπέγραψε επιστολή με 39 άλλα μέλη
του αμερικανικού Κογκρέσου στην οποία καλούσαν την ΠΓΔΜ να θέσει τέλος
στην αρνητική εθνικιστική προπαγάνδα της και να εργαστεί με τον ΟΗΕ και
την Ελλάδα στην εξεύρεση κοινά αποδεκτής λύσης για την ονομασία και να
κάνουν βήματα, όχι μόνο για «τον τερματισμό της διάδοσης αρνητικής
προπαγάνδας κατά της Ελλάδας», αλλά και να «επανεξετάσουν το περιεχόμενο
των βιβλίων, χαρτών και διδασκαλικών εγχειριδίων, διασφαλίζοντας ότι
αυτά παρέχουν ορθή πληροφόρηση». Εν όψει των επικείμενων προεδρικών εκλογών στην Αμερική η Παμμακεδονική επαναφέρει το θέμα της σχετικής δέσμευσής τους. Στην πρόσφατη συνάντηση του κ. Χατζή και στελεχών της Παμμακεδονικής
με τον ειδικό μεσολαβητή του ΟΗΕ για τη διαφορά του ονόματος με τα
Σκόπια, ο κ. Μάθιου Νίμιτς αναγνώρισε το λάθος του Τζωρτζ Μπους, ενώ
κορυφαία στελέχη της Αμερικανικής πολιτικής παραδέχονται σήμερα το λάθος
που έγινε το 2004 δικαιολογώντας ότι είχαν την ψευδαίσθηση ότι θα
διευκολύνονταν μία συμφωνία μεταξύ των δύο κρατών και θα διεσφαλίζετο η
σταθερότητα στην περιοχή. Οχτώ χρόνια μετά, το αποτέλεσμα είναι η αποσταθεροποίηση στα βόρεια
σύνορα μας και η διαρκής κλιμάκωση του αλυτρωτισμού από την γείτονα, ενώ
αναγνωρίζεται η γεωπολιτική σημασία της Ελλάδας από την Αμερικανική
πλευρά. Οι θέσεις της Ελλάδας ενισχύονται από την τελευταία εχθρική πράξη του
γειτονικού κρατιδίου με απόφαση για κλείσιμο των συνόρων και τον
εγκλωβισμό δεκάδων χιλιάδων προσφύγων στην Ελλάδα προκειμένου να
εκβιάσουν μια ντε φάκτο αναγνώρισή τους. «Είμαστε πανέτοιμοι», λέει ο πρόεδρος της οργάνωσης κ. Δ. Χατζής.
Έχουμε στην φαρέτρα μας όλα τα επιχειρήματα που χρειαζόμαστε αλλά και
την υποστήριξη του Αρχιεπισκόπου κ.κ. Δημητρίου, ο οποίος είναι κι
επίτιμος πρόεδρος της οργάνωσής μας. Η ανακοίνωσή του, ενισχύει την
προσπάθειά μας και μας ενθαρρύνει να συνεχίσουμε σε παγκόσμια κλίμακα το
αίτημά μας. Για όσους έχουν συμφέρον να πιστεύουν ότι το θέμα έληξε η
απάντησή μας είναι ότι «ΟΧΙ το θέμα δεν έληξε». Είμαστε σε θέση να
γνωρίζουμε την αλλαγή των γεωστρατηγικών ενδιαφερόντων στην ευρύτερη
περιοχή περί της Ελλάδας και το συμφέρον των δύο πατρίδων μας». «Απευθύνουμε έκκληση στον Ελληνισμό της γενέτειρας και στον
απανταχού, καθώς και στους πολίτες όλου του κόσμου να υπογράψουν
προστατεύοντας όχι μόνον την ελληνική αλλά την παγκόσμια ιστορική
κληρονομιά και αλήθεια. Η ιστορική αλήθεια έχει καταδειχθεί περίτρανα από τους 374 κορυφαίους
πανεπιστημιακούς ανά τον κόσμο οι οποίοι προσυπέγραψαν σχετική επιστολή
προς τον Αμερικανό πρόεδρο Ομπάμα με πρωτοβουλία του Αρχαιολόγου Στήβεν
Μίλλερ macedonia-evidence.org. Καμία έκπτωση ή υποχώρηση στα εθνικά μας ζητήματα και στην πολιτιστική μας κληρονομιά» καταλήγει ο κ. Χατζής. Η έκκληση έχει δημοσιευθεί στο gopetition. Οι ενδιαφερόμενοι να υπογράψουν μπορούν να επισκέπτονται το Link https://www.gopetition.com/petitions/restoration-of-historical-truth-about-macedonia/signatures.html ή την ιστοσελίδα μας panmacedonian.info στην κατηγορία Support Our Petition. Όσοι δεν χειρίζονται το διαδίκτυο ή έχουν σχετική δυσκολία μπορούν να επικοινωνούν μαζί μας στο email macedoniapetition@gmail.com ή να επικοινωνήσουν με το γραφείο μας στη Νέα Υόρκη. tribune.gr
Σε μία εποχή που οι άνθρωποι ξεχνάνε πολύ γρήγορα, σε μια χώρα όπου η
παιδεία τείνει να εκλείψει και να γίνει είδος προς εξαφάνιση η ιστορία
είναι το μόνο κομμάτι που πρέπει να διασωθεί χωρίς επιπλέον παραχαράξεις
και ιδεολογικές παρεμβάσεις. Διότι εάν οι άνθρωποι ξεχνούν τον πόνο των άλλων ανθρώπων, αν ο πόνος
αυτός ξεχαστεί και περάσει με αδιαφορία, σκοτώνουν μέσα στην ψυχή τους
ένα μέρος της «ανθρωπότητας» τους και αυτό δεν πρέπει να το επιτρέψουμε,
για να μην επαναληφθούν τέτοιες τραγωδίες. Οι Ποντιαίοι έχουμε υποφέρει πάρα πολύ καθ ‘όλη τη διάρκεια της
ιστορίας μας, σχεδόν 3.000 χρόνια, αλλά η γενοκτονία ήταν η πιο τρομερή
από τις κακοτυχίες. Όχι μόνο επειδή χάνονταν το ελληνικό στοιχείο της Μαύρης Θάλασσας,
όχι μόνο για τη σφαγή και την εκδίωξη οικογενειών αλλά και γιατί χάθηκε
μια πατρίδα η οποία δημιουργούσε πολιτισμό και παρήγαγε περισσότερη
Ελλάδα από ότι η ίδια η Ελλάδα μας. Η γενοκτονία των Ποντίων του 1916-1922 είναι η πιο τραγική σελίδα της
ποντιακής ελληνικής ιστορίας και είναι προφανές πως η ανάμνηση της
είναι απαραίτητη όχι μόνο για τους συγγενείς και τους απογόνους των
χαμένων αλλά και γιατί τέτοια φοβερά γεγονότα της ανθρώπινης ιστορίας
πρέπει να είναι γνωστά σε όλους. Πως ακριβώς συνέβη; Στις αρχές του 20ού αιώνα, η οθωμανική κυβέρνηση φοβόταν σοβαρά την
απώλεια της εξουσίας της για τον Πόντο, όπως συνέβη ήδη με την Ελλάδα,
τη Σερβία και τη Βουλγαρία. Αυτό επιδεινώθηκε από το γεγονός ότι ένα
σημαντικό ποσοστό του ποντιακού πληθυσμού στην Τουρκία αποτελούνταν από
πολύ μορφωμένους διανοούμενους και επιτυχημένους επιχειρηματίες, οι
οποίοι κατείχαν εξέχουσα θέση στην κοινωνία και ασκούσαν σημαντική
επιρροή στην οθωμανική οικονομία. Ως εκ τούτου, η τουρκική κυβέρνηση
είχε προγραμματίσει εδώ και πολύ καιρό «δραστικά μέτρα» εξολόθρευσης του
ελληνικού στοιχείου και τέθηκαν σε εφαρμογή μετά το 1908, όταν ανέλαβε
την εξουσία το κόμμα των «Νέων Τούρκων» και προώθησε το σύνθημα της
«Τουρκίας για τους Τούρκους «. Τον Σεπτέμβριο του 1911, οι συμμετέχοντες
στο συνέδριο Νέων Τούρκων στη Θεσσαλονίκη συζήτησαν ανοιχτά το θέμα της
εξόντωσης των εθνοτικών μειονοτήτων (κυρίως των χριστιανών) στην
Τουρκία, οι σημαντικότερες από τις οποίες ήταν Έλληνες και Αρμένιοι. Το μαρτύριο του ποντιακού λαού ξεκίνησε το 1914, όταν η Τουρκία μπήκε
στον Παγκόσμιο Πόλεμο ως σύμμαχος της Γερμανίας. Κάτω από το πρόσχημα
ότι ήταν «πολιτικά αναξιόπιστοι», ένας μεγάλος αριθμός Ποντίων από 18
έως 50 ετών συγκαταλεγόταν στα λεγόμενα «στρατόπεδα εργασίας» («amele
taburu»). Αυτά τα «τάγματα» ήταν στην πραγματικότητα στρατόπεδα
συγκέντρωσης, όπου οι άνθρωποι αναγκάστηκαν να εργαστούν κάτω από
απάνθρωπες συνθήκες, σχεδόν χωρίς φαγητό, νερό ή ιατρική περίθαλψη. Για το παραμικρό σφάλμα, οποιοσδήποτε εργαζόμενος θανατώνονταν από
τους φρουρούς. Το «amele taburu» έγινε ένας κοινός τάφος για χιλιάδες
Ποντίων, καθώς και για άνδρες άλλων χριστιανικών μειονοτήτων. Αλλά, αντίθετα από τις προσδοκίες των Τούρκων, οι καταστολές δεν
έπληξαν το πνεύμα των Ποντίων – αντίθετα, ώθησαν τους Ποντιακούς
πατριώτες σε δραστικές ενέργειες. Πολλοί άντρες του Πόντου εγκατέλειψαν
τα σπίτια τους και σχημάτισαν αντάρτικα στρατεύματα στα βουνά, ενώ
μεταξύ των Ποντιακών διανοουμένων του Καυκάσου (η οποία τότε ανήκε
σχεδόν εξ ολοκλήρου στη Ρωσία), η απόφαση για την ίδρυση μιας
ανεξάρτητης Ποντιακής Δημοκρατίας είχε μόλις ωριμάσει. Οι κύριοι
εμπνευστές αυτής της ιδέας ήταν ο Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης από τη
Μασσαλία, ο Βασίλειος Ιωαννίδης και ο Θεοφυλάκτος Θεοφυλάκτου από το
Μπατούμι, ο Ιωάννης Πασαλίδης από τον Σουχούμι, ο Λεωνίδας Ιασωνίδης και
ο Φίλων Κτενίδης από το Εκατερινόδαρ (σύγχρονο Κρασνοντάρ), καθώς και ο
επίσκοπος Χρυσάνθος Φιλιππίδης της Τραπεζούντας και ο επίσκοπος
Γερμανός Καραβαγγέλης Αμάσεια. Εκτός από τα αντάρτικα στρατεύματα, οι Πόντιοι ήλπιζαν επίσης να
λάβουν βοήθεια από τη Ρωσική Αυτοκρατορία, η οποία είχε εμπλακεί σε
επιχειρήσεις ενάντια στην Τουρκία ως γερμανικό σύμμαχο. Το 1916, ο ρωσικός στρατός εισήλθε στην Τραπεζούντα. Λίγες μέρες
νωρίτερα, ο Τούρκος κυβερνήτης Μεχμέτ Ντιμάλ Αζμί είχε μεταφέρει επίσημα
στον Επίσκοπο Χρύσανθο τα εξής λόγια: «Μόλις πήραμε την Τραπεζούντα από
τους Έλληνες και τώρα τη δώσουμε πίσω». Όταν τα ρωσικά στρατεύματα
πλησίασαν την πόλη, τα υποδέχτηκαν ο ίδιος ο επίσκοπος και άλλοι
κάτοικοι της Τραπεζούντας με τιμές και πανηγύρια. Όλοι πίστευαν ότι τα
αιώνια ποντιακά όνειρα για ελευθερία τελικά γίνονται πραγματικότητα. Αλλά η εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση στο αυστριακό-γερμανικό μέτωπο
εμπόδισε τους Ρώσους να προχωρήσουν στην ενδοχώρα, ενώ οι Έλληνες
αντάρτες δεν είχαν ακόμα αρκετές δυνάμεις και όπλα για ανεξάρτητο αγώνα.
Ως εκ τούτου και ενώ τα ρωσικά στρατεύματα βρίσκονταν στην περιοχή της
Τραπεζούντας, η Τουρκική Κυβέρνηση σφάγιαζε σκληρά τους κατοίκους των
ποντιακών εδαφών, που εξακολουθούν να παραμένουν υπό τον έλεγχο της
Τουρκίας. Οι Πόντιοι ήταν τώρα επίσημα ανακηρυγμένοι «προδότες» και
«ρώσοι συνεργοί». Σύμφωνα με το κυβερνητικό σχέδιο, όλος ο αντρικός
πλυθησμός του Πόντου θα πρέπει να θανατωθεί και τα γυναικόπαιδα θα
πρέπει να απελαθούν στην ενδοχώρα. Το σχέδιο αυτό είχε απήχηση και
τέθηκε σε εφαρμογή αμέσως. Μερικές από τις μαρτυρίες εκείνης της εποχής είναι πραγματικά σοκαριστηκές: «… ολόκληρος ο ελληνικός πληθυσμός της Σινώπης και η παράκτια
περιοχή του νομού Καστανόμου έχουν εξοριστεί. Η εξορία και η εξολόθρευση
στα τουρκικά είναι τα ίδια, γιατί όποιος δεν δολοφονηθεί, θα πεθάνει
από πείνα ή ασθένεια ». Ο κ. Kuchhoff, Γερμανός πρόξενος στην Αμισό σε αποστολή στο Βερολίνο, 16 Ιουλίου 1916. «Στις 26 Νοεμβρίου, ο Rafet Bey μου είπε:« Πρέπει να τελειώσουμε
τους Έλληνες όπως κάναμε με τους Αρμένιους »… Στις 28 Νοεμβρίου, ο Rafet
Bey μου είπε:« Σήμερα έστειλα ομάδες στο εσωτερικό για να σκοτώσω κάθε
Έλληνα «Φοβούμαι για την εξάλειψη ολόκληρου του ελληνικού πληθυσμού και
για μια επανάληψη αυτού που συνέβη πέρυσι» (αναφερόμενος στην Αρμενική
Γενοκτονία) Ο κ. Kwiatkowski, Αυστριακός-Ουγγρικός πρόξενος στην Αμισό στο
Baron von Burian, Υπουργός Εξωτερικών της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας,
30 Νοεμβρίου 1916 «Οι συνήγοροι Bergfeld στη Σαμψούντα και ο Schede στο Kerasun
αναφέρουν τον εκτοπισμό του τοπικού πληθυσμού και τις δολοφονίες. Οι
φυλακισμένοι δεν φυλάσσονται. Τα χωριά μειώνονται σε τέφρα. Οι ελληνικές
οικογένειες προσφύγων που αποτελούνται κυρίως από γυναίκες και παιδιά
περπατούν από τις ακτές έως τη Σεμπαστεία. Η ανάγκη είναι μεγάλη. « Γερμανός Πρέσβης κ. Kuhlman στο Γερμανικό Καγκελάριο Hollweg, 13 Δεκεμβρίου 1916. Οι Έλληνες του Πόντου – γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι, εκδιώχθηκαν
από τα σπίτια τους μέσα σε 24 ώρες, χωρίς να τους επιτραπεί να πάρουν
σχεδόν τίποτα από την περιουσία τους και υπό ένοπλο συνοδεία, βγήκαν
μακριά από την ενδοχώρα. Τα εγκαταλελειμμένα χωριά λεηλατήθηκαν και
κάηκαν – συχνά μπροστά στα μάτια των εκδιωχθέντων. Κατά τη διάρκεια των
απελάσεων, οι Πόντιοι αντιμετωπίστηκαν με μεγάλη σκληρότητα: δεν έλαβαν
σχεδόν κανένα φαγητό, αναγκάστηκαν να ταξιδεύουν για ώρες και μέρες
χωρίς να ξεκουραστούν στην έρημο, κάτω από τη βροχή και το χιόνι, με
αποτέλεσμα πολλοί από αυτούς να καταλήξουν, ανήμποροι να αντέξουν τις
κακουχίες, την εξάντληση και τις ασθένειες. Οι άνδρες του Τούρκικου
στρατού βίαζαν γυναίκες και νεαρά κορίτσια, πυροβολούσαν τους ανθρώπους
για έναν ελάχιστο λόγο, ή και χωρίς. Οι περισσότεροι από τους
απελαθέντες πέθαναν στο δρόμο. Αλλά ακόμη και εκείνοι που επέζησαν της
πορείας απελάσεως, βρέθηκαν σε μια όχι καλύτερη κατάσταση, καθώς οι
τόποι προορισμού αποδείχθηκαν πραγματικοί καταυλισμοί «λευκού θανάτου».
Σε ένα από αυτά τα μέρη, το χωριό Πίρκ, οι απελαθέντες κάτοικοι της
πόλης της Τρίπολης κατάφεραν και επέζησαν. Σύμφωνα με τις αναφορές των
επιζώντων, από τους 13.000 Πόντιους που είχαν σταλεί στην Πύρκα, μόνο
800 επέζησαν. Το 1917, η επανάσταση του Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε στη Ρωσία και η
εξουσία κατασχέθηκε από τους Μπολσεβίκους. Αμέσως μετά την υπογραφή της
Συνθήκης του Μπρεστ-Λιτόφσκ, τα ρωσικά στρατεύματα εγκατέλειψαν την
Τραπεζούντα, εγκαταλείποντας τον λαό της στο έλεος της τύχης. Ο
τουρκικός στρατός και τα «chet» (εγκληματικές συμμορίες, που ανεπιτυχώς
ενθαρρύνθηκαν από την τουρκική κυβέρνηση) χύθηκαν στην πόλη και τα γύρω
χωριά, ληστεύοντας και σκοτώνοντας. Για να ξεφύγουν από το θάνατο,
πολλές οικογένειες των Ποντίων του ανατολικού Πόντου κατέφυγαν στον
Καύκασο. Ο αγώνας για την ανεξαρτησία, μόλις είχε ξεκινήσει και δεν μπορούσε
να σταματήσει. Στο ρωσικό έδαφος, στην πόλη Ροστόφ, οι τοπικοί Πόντιοι
ακτιβιστές συγκρότησαν την Κεντρική Ποντιακή Επιτροπή. Οι άνθρωποι
δωρίζουν χρήματα και όπλα για τον αγώνα, ενώ ο Κωνσταντίνος
Κωνσταντινίδης στέλνει διακηρύξεις από τη Μασσαλία στους κατοίκους του
Πόντου και τους ηγέτες των ευρωπαϊκών κρατών. Εν τω μεταξύ, το κίνημα αντάρτικης αντίστασης στα βουνά του Πόντου
συγκεντρώνει δυνάμεις. Οι περιοχές της Πάφρας, της Σάντας και του Ορντού
έγιναν τα βασικά κέντρα του αγώνα και εκεί που παίρνονταν οι αποφάσεις.
Σύντομα τα αντάρτικα στρατεύματα εμφανίστηκαν και στην Τραπεζούντα και
στον Καρς. Οι Πόντιοι παλίκες (πολεμιστές) της Αντίστασης πολέμησαν
γενναία και οι πράξεις τους έγιναν θρύλοι. Η επιτυχία του κινήματος
ευνοήθηκε επίσης από το γεγονός ότι τα στρατεύματα διοικούνταν από
ηγέτες μεγάλης εμπειρίας και ταλέντου όπως ο Βασίλης Αντόπουλος, ο
Αντώνης Χουουσίδης, ο Στυλιανός Κοσμίδης, ο Ευκλείδης Κουρτίδης, ο
Παντελήμωνας Αναστασιάδης, , και πολλοί άλλοι. Στο παρελθόν, μερικοί από
αυτούς είχαν υπηρετήσει ως αξιωματικοί στο ρωσικό καυκάσιο στρατό και
είχαν λάβει μέρος σε πολλές μάχες. Για παράδειγμα, ο Βασίλης- Άγκα είχε
λάβει ένα χρυσό σπαθί από τον Τσάρο Νικόλαο Β για το θάρρος του. Ως
ηγέτης των στρατιωτικών δυνάμεων του Πόντου, ο Vassil-aga (όπως ήταν το
προσωνύμίο του) έγινε τόσο διάσημος για την ανδρεία και το στρατιωτικό
του ταλέντο, που συχνά το όνομά του μόνο αρκούσε για να θέσει ένα
τουρκικό απόσπασμα σε φυγή. Το 1919, μόλις ένα χρόνο μετά το τέλος του Α ‘Παγκοσμίου Πολέμου,
ξεκίνησε ο ελληνοτουρκικός πόλεμος του 1919-1922. Η ελληνική πρόοδος και
ανάπτυξη στη Μικρά Ασία δημιούργησε το επόμενο στάδιο εξολόθρευσης των
Ποντίων – de facto όλοι τους απαγορεύτηκαν. Όλη η μανία των Τούρκων
έπεσε σε εκείνους που δεν μπορούσαν να αντισταθούν: ο άμαχος πληθυσμός
των ποντιακών πόλεων και χωριών. Οι πρωτοφανείς φρικαλεότητες –
ληστείες, δολοφονίες, βιασμοί – άρχισαν σε όλο τον Πόντο. Ολόκληρες οικογένειες κλείστηκαν σε εκκλησίες και σχολεία και καήκαν
ζωντανές. Στην πόλη της Πάφου 6.000 (έξι χιλιάδες) άνθρωποι, κυρίως
γυναίκες και παιδιά, θανατώθηκαν με αυτόν τον απίστευτα βίαιο τρόπο. Από
τους κατοίκους της Πάφου που διέφυγαν από τον θάνατο στη φωτιά, περίπου
το 90% (22.000) σκοτώθηκαν αργότερα. Όλες οι γυναίκες και τα μικρά
κορίτσια βιάστηκαν από Τούρκους στρατιώτες πριν σκοτωθούν, ενώ τα μωρά
τα σκότωναν λιώνοντας τα κεφάλια τους στους τοίχους των σπιτιών τους.
Στην πόλη της Αμασείας και στα γειτονικά χωριά, σφαγιάστηκαν 134.000
Πόντιοι από 180.000 πλυθησμού συνολικά. Στην πόλη Mertzifunda, όλοι οι
κάτοικοι σκοτώθηκαν μέσα σε μια νύχτα. Στην Τρίπολη, την Κερασούντα, το
Όρδου και σε πολλά άλλα μέρη σχεδόν ολόκληρος ο αρσενικός πληθυσμός
αφανίστηκε … Και αυτά τα γεγονότα είναι μόνο ένα μικρό κομμάτι του τι
συνέβαινε σε όλο τον Πόντο εκείνη την εποχή. Οι μαζικές απελάσεις συνέχισαν τώρα σε μεγαλύτερη κλίμακα και με
μεγαλύτερη σκληρότητα. Εδώ είναι, για παράδειγμα, η μαρτυρία της Μαρίας
Κατσίδου-Συμεωνίδου, μιας από τις λίγες γυναίκες που έζησαν: «Γεννήθηκα στο χωριό Μουρασού, στην περιοχή Σεβαστείας / Σίβα,
στις 15 Αυγούστου 1914. Θυμάμαι καλά τις απελάσεις. Το 1918, ήμουν
περίπου τεσσάρων ετών, όταν μια μέρα είδα τον πατέρα μου στην πλατεία
του χωριού. Έτρεξα σε αυτόν και τον ρώτησα για την πίτα που μας έφερνε
καθημερινά από το οικογενειακό μύλο. Απάντησε: «Ω το παιδί μου. Οι Τούρκοι θα με σκοτώσουν και δεν θα
με δεις ξανά». Μου είπε να πεις στη μητέρα μου να ετοιμάσει τα ρούχα του
και κάποια φαγητά γι ‘αυτόν. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που τον είδαμε.
Τον σκότωσαν μαζί με άλλους δέκα άνδρες. Το 1920, γύρω από το Πάσχα, ο τουρκικός στρατός ήρθε και μας είπε
να πάρουμε μαζί μας ό, τι μπορούσαμε. Φορτώσαμε τα ζώα, αλλά οι Τούρκοι
έκλεψαν τα πράγματά μας και οι περισσότεροι από μας είχαν μείνει χωρίς
φαγητό. Κατά την πορεία απελάσεως, οι Τούρκοι φύλακες θα βίαζαν τις
γυναίκες πολλές από αυτές έγκυες. Στην περιοχή Τελούκτα, περίπου το
ήμισυ της ομάδας μας χάθηκε σε μια καταιγίδα χιονιού. Από εκεί, μας
πήγαν σε έναν τόπο χωρίς νερό. Πολλοί πέθαναν από τη δίψα. Λίγο
αργότερα, καθώς περνούσαμε από ένα ποτάμι, όλοι μας πέσαμε στο νερό. Οι
άνθρωποι έπεσαν ο ένας πάνω από τον άλλον στη βιασύνη. Πολλοί πνίγηκαν.
Έφτασα στο Phiratrima, που ήταν μια κουρδική περιοχή και μας άφησαν σε
ένα χωριό κοντά σε μια γέφυρα. Ήταν εδώ που η έγκυος κοπέλα γέννησε,
δίδυμα. Οι Τούρκοι έκοψαν τα νεογέννητα στα δύο και τα έριξαν στο
ποτάμι. Στην όχθη του ποταμού, σκότωσαν πολλά περισσότερα παιδιά από την
ομάδα … « Οι Πόντιοι του Καυκάσου, που είχαν πρόσβαση στα μέσα επικοινωνίας,
καλούσαν τους ηγέτες των ευρωπαϊκών κρατών για βοήθεια. Η Μεγάλη
Βρετανία κατείχε μια «ουδέτερη» θέση (de facto anti-Greek), ενώ οι
υπόλοιπες «μεγάλες δυνάμεις» ανοιχτά αντιτάχθηκαν στα συμφέροντα του
ποντιακού λαού. Η μόνη ελπίδα του άμαχου πληθυσμού του Πόντου ήταν τώρα η
αντίσταση του ανταρτών. Οι αντάρτες εξακολουθούσαν να πολεμούν ηρωικά,
αλλά δεν είχαν υποστήριξη ούτε τη δυνατότητα να προμηθευτούν όπλα (ενώ ο
τουρκικός στρατός του Κεμάλ έλαβε συνεχώς χρήματα και όπλα από τους
Μπολσεβίκους),με αποτέλεσμα να μη μπορούν να αλλάξουν την πορεία του
πολέμου. Ήταν πρακτικά αδύνατο να υπερασπιστούν την ανεξαρτησία του
Πόντου την ίδια στιγμή που οι κάτοικοί του αντιμετώπιζαν τον κίνδυνο της
ολικής εξόντωσης. Ο κύριος στόχος των ανταρτών ήταν τώρα να σώσουν τον
λαό τους από το θάνατο: πολέμησαν εναντίον του τουρκικού στρατού για τη
ζωή των Πόντιων Χριστιανών. Πάνω από 135,00 Πόντιοι που βρήκαν καταφύγιο
στον Καύκασο και πάνω από 400.000 εκτοπισμένοι στην Ελλάδα οφείλουν τη
ζωή τους σε αυτή την ηρωική αντίσταση των ανταρτών. Στις 24 Ιουλίου 1923, ένα χρόνο μετά την ήττα της Ελλάδας στον
πόλεμο, υπεγράφη μια ειρηνευτική συνθήκη μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, η
οποία περιελάμβανε τη σύμβαση για την ανταλλαγή πληθυσμών. Σύμφωνα με
αυτή τη σύμβαση, ο υπόλοιπος ελληνικός πληθυσμός του Πόντου απελάθηκε
στην Ελλάδα. Σήμερα, πολλές συμπαγείς ομάδες Ποντίων ζουν στον Καύκασο (νότια
Ρωσία, Γεωργία, Αρμενία) και τη βόρεια Ελλάδα (οι επαρχίες της
Μακεδονίας και της Δυτικής Θράκης). Μια πολύ μεγάλη ποντιακή διασπορά
υπάρχει στο Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν, τη Γερμανία, την Αυστραλία, τον
Καναδά και τις ΗΠΑ. Στον Πόντο, σύμφωνα με τουρκικές πηγές, σήμερα ζουν περίπου 300.000
Μουσουλμάνοι Έλληνες. Περίπου 75.000 από αυτούς εξακολουθούν να
διατηρούν την ποντιακή γλώσσα και τα έθιμα (όπως αναφέρθηκε παραπάνω,
πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους είναι Κρυπτοχριστιανοί). Μπορούμε να
πούμε με βεβαιότητα ότι στην Τουρκία υπάρχουν επίσης «Κρυπτο-Έλληνες»,
αν και ο αριθμός τους, για προφανείς λόγους, δεν μπορούν να εκτιμηθούν.
Έτσι, ο συνολικός αριθμός των αυτοχθόνων πληθυσμών του Πόντου που
εξακολουθούν να ζουν στην επικράτεια της Τουρκίας προσεγγίζει αρκετές
εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Προς το παρόν, η Ποντιακή Γενοκτονία αναγνωρίζεται επίσημα μόνο από
την Ελλάδα, την Κύπρο, την Αρμενία, τη Σουηδία και το αμερικανικό κράτος
της Νέας Υόρκης. Αυτό δεν οφείλεται σε καμία αμφιβολία ως προς το
ιστορικό γεγονός της εξόντωσης του ποντιακού λαού (τα επίσημα έγγραφα
εκείνης της εποχής και οι μαρτυρίες των μαρτύρων διαφόρων εθνικοτήτων
παρέχουν επαρκή στοιχεία για την πραγματικότητα της γενοκτονίας), αλλά
στην ανεπαρκή συνειδητοποίηση και το ανεπαρκές ενδιαφέρον της διεθνούς
κοινότητας. Το ζήτημα της διεθνούς αναγνώρισης της γενοκτονίας του
Πόντου τέθηκε για πρώτη φορά στις 27 Σεπτεμβρίου 2006 μόνο σε συνεδρίαση
του Κοινοβουλίου της ΕΕ. Η 19η Μαΐου ιδρύθηκε ως Ημέρα Εορτασμού της Ποντιακής Γενοκτονίας. Οι Πόντιοι σε όλο τον κόσμο δεν χάνουν την ελπίδα να αποκαταστήσουν
την ιστορική και την ανθρώπινη δικαιοσύνη. Και αυτό σημαίνει ότι υπάρχει
και ελπίδα για τους Πόντιους να επιστρέψουν στη γη των προγόνων τους. Η
δραστηριότητα των ποντιακών οργανώσεων με το σύνθημα «Ο Πόντος είναι
ζωντανός!» (Ζεί ο Πόντον!) Έχει αυτή την επιστροφή ως στόχο. Όπως λέει
ένα ποντιακό λαϊκό τραγούδι, «ο λαός μας θα ανθίσει και θα αποφέρει
καρπούς και πάλι».
Ευγνωμοσύνη:
Το πρώτο κλειδί. Πριν από κάθε σκέψη που εστιάζει σε μια επιθυμία, πριν
από έναν οραματισμό που προσπαθεί να δημιουργήσει μια νοητή εικόνα…
awakengr.comΕυγνωμοσύνη: Το πρώτο κλειδί. Πριν από κάθε σκέψη που εστιάζει σε μια επιθυμία, πριν από έναν
οραματισμό που προσπαθεί να δημιουργήσει μια νοητή εικόνα ευημερίας για
το άμεσο μέλλον, πρέπει να κρατήσουμε στο χέρι μας το πρώτο και πιο
σημαντικό κλειδί. Ευγνωμοσύνη. Αυτή η κατάσταση για κάθε τι που μας
περιβάλλει πρέπει να ποτίσει όλο μας το είναι. Ευγνωμοσύνη για την μέρα που ήρθε, για τον ήλιο που λάμπει, για την
φύση που παραμένει ζωντανή για να μας θρέψει ,για τους γονείς που μας
φέρανε στον κόσμο ,για τους συγγενείς και τους φίλους, για το σώμα που
μας παραχωρήθηκε γι αυτή τη ζωή, Ευγνωμοσύνη για κάθε τι. Ευγνωμοσύνη
ακόμη και για μια δύσκολη στιγμή που ήρθε σαν δάσκαλος που θέλει να μας
διδάξει επειδή η κατανόηση μας ήτανε κοντή. Ευγνωμονούμε όλα όσα υπάρχουν γύρω μας και μ’ αυτό τον τρόπο
δικαιούμαστε ακόμη πιο πολλά. Αν δε μπορέσουμε να νιώσουμε αυτό το
συναίσθημα τότε ας αναρωτηθούμε γιατί θα πρέπει να ζητήσουμε άλλα. Πέρα
από καρμικές δοκιμασίες κι απώλειες η έλλειψη ευγνωμοσύνης είναι
υπεύθυνη για την έλλειψη ευημερίας. Η έλλειψη θα φέρει έλλειψη. Η
ευγνωμοσύνη θα φέρει ευημερία καθώς υπάρχει συντονισμός συχνοτήτων, Σκέψου πριν, πόσες φορές ευχαρίστησες τον ήλιο που λάμπει στον γαλανό
ουρανό αυτής της πατρίδας, Σκέψου πριν πόσες φορές ευχαρίστησες αυτό το
απέραντη θάλασσα που βρέχει τα πόδια σου. Πόσες φορές είπες νοερά
ευχαριστώ στα πανέμορφα βουνά και δάση, στα μυρωδάτα λουλούδια και τα
πολύτιμα καρποφόρα δένδρα που υπάρχουν σε τούτη τη γη. Σκέψου πριν πόσες
φορές ευχαρίστησες τους γονείς σου για όσα έκαναν για σένα. Όλα μα όλα
σου ήταν και είναι δεδομένα! Τώρα μπορείς να βρεις την αιτία που αυτή η
πατρίδα γλιστράει απ’ τα χέρια σου, που τα παιδιά σου μοιάζουν να είναι
ξένα. Ευγνωμοσύνη σε κάθε μπουκιά που τρως, σε κάθε σταγόνα που πίνεις σε
κάθε χαμόγελο που παίρνεις σε κάθε εικόνα που φτάνει στα μάτια σου.
Ευγνωμοσύνη που υπάρχεις. Ευγνωμοσύνη…ευγνωμοσύνη..ευγνωμοσύνη. Τώρα μπορείς να σηκώσεις τα μάτια της ψυχής και να δεις τα δώρα σου. Η τέχνη της μη προσκόλλησης: Το δεύτερο κλειδί. Η εστίαση της σκέψης σε ένα αντικείμενο, μια κατάσταση ένα γεγονός
έχει σαν αποτέλεσμα την έλξη όλων των παραπάνω και τον πολλαπλασιασμό
τους. Ο άνθρωπος που επιθυμεί ο άνθρωπος που θέλει να υλοποιήσει στη ζωή
του μια σκέψη πρέπει να έχει αυτό το κλειδί που θα του επιτρέψει να
πετύχει τον σκοπό του.Η τέχνη της μη προσκόλλησης είναι το δεύτερο
κλειδί. Μετά την ευγνωμοσύνη που είναι το πρώτο , πρέπει να καταφέρει να
βρει το δεύτερο.. Η προσκόλληση υποσυνείδητα υποθάλπτει την έλλειψη. Παρόλο που
επιφανειακά η προσκόλληση δίνει την αίσθηση της ζωηρής επιθυμίας και την
ανάγκη να μην αποχωριστούμε από το γεγονός ή το αντικείμενο που
επιθυμούμε, εν τούτοις υποδηλώνει φόβο απώλειας ή μη απόκτησης συνεπώς
άγχος και έλλειψη εμπιστοσύνης. Άρα ενισχύει την έλλειψη οπότε θα φέρει
περισσότερη έλλειψη. Επειδή η υλοποίηση των θαυμάτων στη ζωή μας ξεκινά απ’ το
υποσυνείδητο καλό είναι να ξέρουμε τι συμβαίνει εκεί και τι μηνύματα
αποθηκεύονται χωρίς να το γνωρίζουμε. Η τέχνη της μη προσκόλλησης
ουσιαστικά πετυχαίνεται με την απελευθέρωση μας από το κάθε τι, με την
έννοια της πλήρης ανεξαρτησίας. Επιθυμούμε το πλούτο αλλά μπορούμε να ζήσουμε πολύ όμορφα και χωρίς
αυτόν. Αν αυτό εξ όψεως δείχνει οξύμωρο σε σχέση με την υλοποίηση των
επιθυμιών απλά σας λέω ότι πρόκειται για τεχνική προσποίησης, Μια
τεχνική που όσο πιο πολύ την εξασκήσουμε τόσο πιο γρήγορα θα εκληφθεί ως
αληθινό γεγονός και θα περάσει το μήνυμα που θέλουμε στο υποσυνείδητο. Η τέχνη της μη προσκόλλησης είναι η τέχνη της άνεσης. Άνεση να
μπορούμε να περάσουμε καλά και με τα λίγα και με τα πολλά. Άνεση γιατί
πρέπει να πιστεύουμε ότι τα έχουμε όλα και δεν μας λείπει τίποτε.. Η
προσκόλληση γίνεται μανία και εμμονή και κατόπιν υποβόσκει ο φόβος της
απώλειας ή τη μη αποδοχής. Παίξε θέατρο μέσα στης ζωής το θέατρο. Γίνε ηθοποιός και ξεγέλασε τον
εαυτό σου. Μη κολλάς σε τίποτε. Τίποτε δεν υπάρχει έξω από εσένα.
Υπάρχεις κι αυτό από μόνο του είναι ένα θαύμα. Απαξίωσε όλα όσα θέλεις
κι αυτά θα έρθουν δίπλα σου. Αυτό είναι νόμος είναι ο νόμος να μη κολλάς
σε τίποτε. Είναι ο νόμος της ελευθερίας. Η επιλογή: Το τρίτο κλειδί. Ο άνθρωπος καθημερινά έχει να αντιμετωπίσει τον ισχυρότερο αντίπαλο,
τον ίδιο του τον εαυτό. Η αδυναμία ελέγχου της σκέψης τον οδηγεί σε
λανθασμένες επιλογές. Η αιτία βρίσκεται ότι οδηγός σε κάθε του σκέψη
είναι η επιθυμία ενώ θα έπρεπε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Η σκέψη
να οδηγείται πάνω σε μια επιθυμία. Ο άνθρωπος αφήνεται στα μέσα διαφήμισης. Δρα ανεξέλεγκτα με
αποτέλεσμα αντί να ορίζει το μέλλον του να γίνεται πιόνι στις ορέξεις
των μεγάλων κέντρων αποφάσεων και μαζικής παραγωγής προϊόντων. Ένας
μέσος άνθρωπος μπορεί να αλλάξει την επιθυμία του πολλές φορές μέσα στη
μέρα με αποτέλεσμα να μη μπορεί να ιεραρχήσει τις ανάγκες του. Η υλοποίηση θαυμάτων προϋποθέτει ένα βασικό υλικό, την επιλογή του
θαύματος. Την σαφή και ξεκάθαρη επιλογή της μιας και σφοδρής κάθε φορά
επιθυμίας. Η δαιδαλώδη διαδρομή της σκέψης που γλιστρά ανάμεσα σε ένα
παρτέρι από επιθυμίες σαν την μέλισσα που απομυζά την γύρη από λουλούδι
σε λουλούδι δεν έχει κανένα αποτέλεσμα. Είναι το ταξίδι του ηττημένου
συντρόφου του Οδυσσέα που ξεγελάστηκε από την θεά ύλη που ονομάζεται
Κίρκη και μετατράπηκε σε γουρούνι. Μαγεμένος απ’ τα θέλγητρα της και
ανήμπορος να ορθώσει το ανάστημα της επιλογής μέθυσε από το γλυκό κρασί
της επιθυμίας. Ο νικητής λέγεται Οδυσσέας και είναι αυτός που σοφά θα κάνει τη σωστή
επιλογή. Θα απολαύσει την ύλη χωρίς να μαγευτεί απ’ αυτήν. Το τρίτο
κλειδί για την υλοποίηση θαυμάτων είναι η σωστή επιλογή η ξεκάθαρη και
μοναδική. Όλα τα άλλα θολό τοπίο ωσότου αυτή υλοποιηθεί. Καθάρισε το
μυαλό από άχρηστες σκέψεις και άκουσε τη φωνή της καρδιάς. Αφουγκράσου
το δικό της τραγούδι που σαν γλυκιά σειρήνα σε καλεί. Αυτή ξέρει τη
σωστή επιλογή. Κλείσε τα μάτια της ύλης κι άκουσε τη φωνή της σιγής. Θα
σου ψιθυρίσει αυτό που επιθυμείς. Όταν αυτό συμβεί τότε ξεκίνα. Πίστη: Το τέταρτο κλειδί. Η πίστη μπορεί να κινήσει βουνά. Η πίστη είναι κινητήριος δύναμη.
Πίσω της κρύβεται η δύναμη της πρόθεσης και η εκδήλωση της ζωής. Πίστη
δεν σημαίνει θρησκεία γιατί θρησκεία σημαίνει τυφλή πίστη. Πίστη
σημαίνει απόλυτη εμπιστοσύνη. Εμπιστοσύνη ότι θα λάβουμε αυτό που
επιθυμούμε. Η έλλειψη πίστης ισοδυναμεί με ακύρωση της επιθυμίας τόσο σε
επίπεδο νοητικό όσο και στη κοινή λογική. Αν δεν πιστεύω ότι θα λάβω τι
νόημα έχει να επιθυμώ. Επιθυμία χωρίς πίστη είναι μια αφόρητη και
ψυχοφθόρα αδύναμη ελπίδα που ατενίζει ένα θολό και αβέβαιο μέλλον. Είναι
σαφώς προτιμότερο να μην επιθυμείς από το να επιθυμείς δίχως πίστη ότι
θα πετύχεις. Η εμπιστοσύνη ενεργοποιεί έναν αόρατο μηχανισμό προσέλκυσης του
θαύματος. Όσο πιο δυνατή είναι η πίστη τόσο πιο πολύ αυξάνεται η
ταχύτητα προσέλευσης του επιθυμητού αποτελέσματος. Για τον μαθητευόμενο
μάγο η πίστη είναι το χρησιμότερο υλικό για το μαγικό του φίλτρο. Αφού
ανακατέψει όλα τα υλικά με τη πίστη ολοκληρώνει τη συνταγή. Η πίστη είναι η απόλυτη εντολή στο αόρατο τζίνι που θα εκτελέσει την
αποστολή. Υπάρχει πριν από κάθε εικόνα πριν από το όνειρο πριν από κάθε
επιθυμία. Όλα αυτά χωρίς την πίστη είναι άψυχα κι άχρωμα κάδρα
κρεμασμένα στο σαλόνι του μυαλού σας που απλά σας θυμίζουν τι δεν
μπορέσατε να αποκτήσετε. Φαντασία: Το πέμπτο κλειδί. Το θαύμα πριν γίνει ορατό υλοποιείται σε μια άλλη διάσταση σε μια
άλλη κατάσταση που πρωταρχικά είναι φανταστική. Αυτό που δεν μπορούν να
δούνε τα μάτια του φυσικού σώματος εκείνες τις πολύχρωμες ή άλλοτε
μουντές εικόνες που ζωγραφίζουμε καθημερινά μες το μυαλό άλλοτε
ονειροπολώντας κι άλλοτε συνειδητά το αποκαλούμε φαντασία. Η φαντασία είναι ο κόσμος που βλέπουν τα μάτια της ψυχής, είναι ο
κόσμος που πλάθει το δημιουργικό κομμάτι του εαυτού μας στο δεξί
ημισφαίριο του εγκεφάλου. Η φαντασία είναι πραγματικότητα για μια άλλη
διάσταση που το μυαλό του μέσου ανθρώπου δεν θέλει να παραδεχθεί. Η πραγματικότητα του καθενός είναι όλα όσα πιστεύει. Η πεζή
πραγματικότητα βιώνεται από έναν πεζό άνθρωπο γι αυτό και όλα τα θαύματα
σ’ αυτόν τον πλανήτη έγιναν από προσωπικότητες που είχαν όραμα.
Ερευνήσετε όλους εκείνους τους σπουδαίους κοινούς θνητούς και θα
διαπιστώσετε ότι πρώτα έφτιαχναν μια νοερή εικόνα όσων θέλανε να
υλοποιήσουν και μετά το αποκτούσαν στη γη. Μάθε να βλέπεις αυτό που επιθυμείς. Μάθε να το γεμίζεις με χρώματα με
κίνηση και ζωή. Χαλάρωσε και οραματίσου συνειδητά με κάθε λεπτομέρεια
αυτό που επιθυμείς, άκου τον ήχο δες το χρώμα νιώσε τη ζωή και θα
εκπλαγείς ευχάριστα γιατί θα το βιώσεις στην υλική ζωή σου.. Κάνε ασκήσεις δημιουργικής φαντασίας. Πάρε στα χέρια σου ένα λεμόνι
και περιεργάσου το καλά, τσίμπα το, δάγκωσε το μύρισε το. Μετά κλείσε τα
μάτια και φέρε στο μυαλό όλες τις προηγούμενες εικόνες και αισθήσεις
ξανά και ξανά. Παρατήρησε τις αντιδράσεις του σώματος σου. Η αίσθηση του
ξινού θα γεμίσει με σάλιο το στόμα. Γιατί να συμβεί αφού όλα ήταν
φανταστικά; Γιατί απλά η φαντασία είναι πραγματικότητα αρκεί να το
πιστέψεις όπως έκανε και το σώμα σου. Δημιουργικός οραματισμός: Το έκτο κλειδί.. Η πρακτική εξάσκηση είναι το βασικότερο κλειδί για να υλοποιήσουμε
τις επιθυμίες μας. Η βασικότερη πρακτική είναι ο δημιουργικός
οραματισμός. Η άσκηση αυτή πρέπει να γίνεται σε χαλαρή κατάσταση του φυσικού
σώματος και την απόλυτη ηρεμία του νου από σκόρπιες σκέψεις. Με τα μάτια
της ψυχής βλέπουμε καθαρά την εικόνα που θέλουμε να βιώσουμε.
Εμπλουτίζουμε την εικόνα με χρώματα και ήχο και της δίνουμε κίνηση. Στη
συνέχεια αφήνουμε να μας κατακλύσει το υπέροχο συναίσθημα της επιτυχίας
και της απολαβής. Αυτή η άσκηση πρέπει να γίνεται καθημερινά χωρίς να παρεμβληθεί η
λογική αναρώτηση «ως πότε» και «πότε θα λάβω» Πρέπει να γίνει αντιληπτό
ότι η εικόνα μας πρέπει να είναι ξεκάθαρη και ζωντανή. Είναι σκόπιμο
πριν να ασχοληθούμε με τα χρώματα που υπάρχουν γύρω μας ώστε να μπορούμε
να τα αναπαράγουμε εύκολα με τη φαντασία μας. Αν επιθυμούμε ένα
αντικείμενο είναι επίσης χρήσιμο να το περιεργασθούμε στο φυσικό
περιβάλλον πριν το οραματιστούμε. Ένα αυτοκίνητο π.χ να πάμε να το δούμε από κοντά να το αγγίξουμε και
αν είναι εύκολο να καθίσουμε και στη θέση του οδηγού. Αν επιθυμούμε να
βιώσουμε μια κατάσταση τότε πρέπει να εξασκηθούμε στο να τη βλέπουμε σαν
ζωντανή, σαν να συμβαίνει στο εδώ και στο τώρα. Τι θα μας πρόσφερε αυτό
το βίωμα; Χαρά! Ας θυμηθούμε ένα χαρούμενο για μας γεγονός για να
αναδυθεί το συναίσθημα αυτό από το αρχείο μας. Εξάσκηση δημιουργικού
οραματισμού καθημερινά αυτό είναι το έκτο κλειδί υλοποίησης θαυμάτων. Αποδοχή: Το έβδομο κλειδί. Το έβδομο και τελευταίο κλειδί είναι η αποδοχή. Εφόσον έχουμε
δουλέψει σωστά με τα έξη προηγούμενα κλειδιά τότε είναι η ώρα της
αποδοχής του επιθυμητού στη ζωή μας. Αυτό το κλειδί στη διάσταση του
Αστρικού δεν έχει καμία αξία αφού εκεί με τα έξη κλειδιά έχουμε κιόλας
λάβει αυτό που θέλουμε. Όμως εδώ στην τρίτη διάσταση υπάρχει ο χρόνος. Ο
χρόνος είναι η ψευδαίσθηση της καθυστέρησης. Ο φραγμός που υπάρχει
ανάμεσα στην υλοποίηση και την απολαβή. Πολλές φορές η μη κατανόηση
αυτής της συνθήκης προκαλεί αμφιβολίες και ταρακουνά την πίστη μας και
με λίγα λόγια μπορεί να σπάσει κάποιο απ’ τα κλειδιά μας. Όταν φυτέψουμε ένα σπόρο πρέπει να περιμένουμε να βλαστήσει και όχι
να σκαλίζουμε στο μέρος που τον σπείραμε για να δούμε τι συμβαίνει. Αυτή
η πράξη όπως καταλαβαίνεται καταστρέφει όλη την αρχική μας προσπάθεια.
Συνεπώς η αποδοχή σημαίνει υπομονή ώσπου η επιθυμίας μας να περάσει το
φράγμα του χρόνου και να εμφανιστεί μπροστά μας. Αν αδιόρατα μας φανεί
ότι ο χρόνος κυλά αργά ας οραματιστούμε με πιο έντονα θετικά
συναισθήματα την εικόνα μας. Η θετική δράση θα το φέρει πιο σύντομα
κοντά μας. Να θυμάστε ότι η επιθυμία μας θα πραγματοποιηθεί αργά ή γρήγορα, αυτό
είναι νόμος μην αμφιβάλετε αφήστε το να συμβεί και θα συμβεί. Από αυτή
τη στιγμή το μαγικό ραβδί είναι στα χέρια σας απολαύστε τη μαγεία των
θαυμάτων. Σμιξιώτης Κωνσταντίνος για τις Αιχμές και Απόψεις
