ΡΩΜΑΝΟΣ ΔΙΟΓΕΝΗΣ
Όσοι έχουν γεννηθεί πριν το 1970, είναι αδύνατο να μη θυμούνται, γύρω στο 1977-1978, την εξαιρετική μεταφορά στη μικρή οθόνη του βιβλίου του Κώστα Κυριαζή << Ρωμανός Διογένης>>.
Στο ρόλο του Ρωμανού ήταν ο αείμνηστος Νίκος Βασταρδής με το εντυπωσιακό αρρενωπό παράστημα και τη στεντόρεια φωνή του. Στην παιδική μου μνήμη η μορφή του αυτοκράτορα που αγωνιζόταν ( ναι, κάνοντας και λάθη) μόνος εναντίον όλων, ταυτίστηκε με τον εξαιρετικό ηθοποιό που έχω τη γνώμη ότι κανείς άλλος δε θα μπορούσε να τον παραστήσει καλύτερα. Από τότε και μέχρι σήμερα, όποτε ακούω τον όνομα Ρωμανός Διογένης στο μυαλό μου φέρνω τον αξέχαστο ηθοποιό. Στη τηλεοπτική σειρά, δίπλα του, αστραφτερή και πανέμορφη, η μεγάλη ηθοποιός Βούλα Ζουμπουλάκη, στο ρόλο της Αυγούστας Ευδοκίας, και στο ρόλο του Μιχαήλ Ψελλού, αν θυμάμαι καλά, ο Δημήτρης Μυράτ.
Ήταν μια εποχή που η τηλεόραση με τη μεγάλη της δύναμη, δημιουργούσε ερεθίσματα και << έφερνε>> την ιστορία στα σπίτια του κόσμου. Ακόμα και ο μη ειδικός που δεν είχε διαβάσει και ασχοληθεί, που δεν είχε πατήσει το πόδι του σε σπουδαστήριο ή αμφιθέατρο, βίωνε το παρελθόν και καταλάβαινε το παρόν…
Όσοι έχουν γεννηθεί πριν το 1970, είναι αδύνατο να μη θυμούνται, γύρω στο 1977-1978, την εξαιρετική μεταφορά στη μικρή οθόνη του βιβλίου του Κώστα Κυριαζή << Ρωμανός Διογένης>>.
Στο ρόλο του Ρωμανού ήταν ο αείμνηστος Νίκος Βασταρδής με το εντυπωσιακό αρρενωπό παράστημα και τη στεντόρεια φωνή του. Στην παιδική μου μνήμη η μορφή του αυτοκράτορα που αγωνιζόταν ( ναι, κάνοντας και λάθη) μόνος εναντίον όλων, ταυτίστηκε με τον εξαιρετικό ηθοποιό που έχω τη γνώμη ότι κανείς άλλος δε θα μπορούσε να τον παραστήσει καλύτερα. Από τότε και μέχρι σήμερα, όποτε ακούω τον όνομα Ρωμανός Διογένης στο μυαλό μου φέρνω τον αξέχαστο ηθοποιό. Στη τηλεοπτική σειρά, δίπλα του, αστραφτερή και πανέμορφη, η μεγάλη ηθοποιός Βούλα Ζουμπουλάκη, στο ρόλο της Αυγούστας Ευδοκίας, και στο ρόλο του Μιχαήλ Ψελλού, αν θυμάμαι καλά, ο Δημήτρης Μυράτ.
Ήταν μια εποχή που η τηλεόραση με τη μεγάλη της δύναμη, δημιουργούσε ερεθίσματα και << έφερνε>> την ιστορία στα σπίτια του κόσμου. Ακόμα και ο μη ειδικός που δεν είχε διαβάσει και ασχοληθεί, που δεν είχε πατήσει το πόδι του σε σπουδαστήριο ή αμφιθέατρο, βίωνε το παρελθόν και καταλάβαινε το παρόν…
