Δώρα: 20 ιδέες για εντυπωσιακό αμπαλάζ

Απλές λύσεις

 Δώρα: 20 ιδέες για εντυπωσιακό αμπαλάζ

Το τύλιγμα των δώρων είναι πονοκέφαλος. Δεν αρκούν οι συσκευασίες των καταστημάτων. Η προσωπική σας επέμβαση είναι απαραίτητη για να γίνει το δώρο ακόμα πιο ιδιαίτερο, για να είναι η έκπληξη πιο ολοκληρωμένη.
Μοιραστείτε μαζί μας τις πιο εντυπωσιακές προτάσεις και ίσως πάρετε κάποιες ιδέες και για δώρα.

1. Οικολογικές σακούλες στολισμένες με εντυπωσιακές κορδέλες, πευκοβελόνες, κουμπιά και κορδόνια και …ότι άλλο σας κατέβει.

2. Τυλίξτε το κέικ σε λαδόκολλα με μεταξωτή κορδέλα.

3. Χρωματιστό τσουβάλι με δέρμα και ασορτί κουταλάκι και μια κάρτα πολύ προσωπική… για το γλυκό του κουταλιού.

4. Υπέροχα κουτιά ντυμένα με ταπετσαρία της επιλογής σας.

5. Layers από κορδέλες

6. Φτιάξτε μόνοι σας χάρτινα λουλούδια

7. Τα τενεκεδάκια αποθήκευσης της κουζίνας παίρνουν έναν άλλο ρόλο. Συνδυάζονται με μπάλες και τρέσες.

8. Χαρτιά περιτυλίγματος με παραστάσεις αλλά χωρίς κορδέλες. Θα ήταν υπερβολικό.

9. Μην πετάτε τις κάρτες της περασμένης χρονιάς. Κόψτε τα πιο εντυπωσιακά μοτίβα και στολίστε πακέτα. Θα εκπλαγείτε από το αποτέλεσμα.

10. Ομαδοποιείστε τα δώρα ανά πρόσωπο ή οικογένεια. Είναι και ένα εντυπωσιακό στολίδι χώρου.

11. Μία…παρέα κεριών δεμένα, με μια προσωπική κάρτα είναι ένα απλό, φτηνό και εντυπωσιακό δώρο από την οικοδέσποινα προς τους καλεσμένους της.

12. Οι λευκές κορδέλες είναι πολύ κομψές και μια ασφαλής επιλογή για ένα πολύχρωμο πακέτο.

13. Ένα “gourmet” καλάθι. Μικρές καθημερινές νοστιμιές, αλλά και ένα σπάνιο και ιδιαίτερο ξύδι, ή σπίρτα ….πιστέψτε το θα είναι το πιο χρήσιμο δώρο.

14. Μια ομάδα ρεσώ σε ένα απλό κουτί.

15. Τα οικολογικά πακέτα. Αναφορές στην φύση, οικολογικά μηνύματα και ευχές, φυσικά υλικά ( λινά, βαμβακερά, στάχια αποξηραμένα, κλαδιά και σπάγκοι).

16. Τα “fashion” πακέτα. Κουτιά ντυμένα με τριαντάφυλλα, χριστουγεννιάτικες τρέσες, καραμέλες ακόμη και με μεζούρες.

17. Τι καλύτερο από το δώρο που δεν είναι άλλο από ένα εισιτήριο για ταξίδι, σε ένα beauty case ντυμένο με τον χάρτη της πόλης –προορισμό.

18. Ντύστε τα μπουκάλια με λαμπερά υφάσματα. Σταματήστε να τα βάζετε σε βαρετά καλάθια και κουτιά.

19. Ντραπάρετε ότι σας περίσσεψε στο ράψιμο. Τα ρετάλια που αλλιώς θα πετούσατε παίρνουν μορφή και με χρωματιστές κάρτες μετατρέπονται σε ένα εντυπωσιακό πακέτο.

20. Προς θεού μην πετάτε τα περιοδικά. Με τις σελίδες τους μπορείτε να δημιουργήσετε ένα πραγματικά hip πακέτο.

easy.com.gr

Η ΑΓΑΠΗ, Η ΑΝΕΜΩΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΡΙ του Πάνου Κεχαγιόγλου * .

http://www.onestory.gr/post/35118613393

Η ΑΓΑΠΗ, Η ΑΝΕΜΩΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΕΡΙ

του Πάνου Κεχαγιόγλου *

.

Όλα αυτά που πέρασα και γίναν’ όνειρα και γίναν τραγούδι είναι η ζωή μας. Η δική σου και η δική μου. Δεν τα θυμάμαι όλα, μα θυμάμαι πολλά. Σου είπα. Γίναν όνειρα και γίναν τραγούδι.

Η γλάστρα που μου χάρισες κοιτούσε από το περβάζι. Τα φύλλα της καμέλιας ζωντάνευαν και τα λουλούδια της σκιρτούσαν, σαν στη στροφή του δρόμου το άρωμά σου πλημμύριζε τις αυλές.

Ο Ήλιος απορούσε που έβλεπε δυο θάλασσες χαμογελαστές να λαμπιρίζουν, όχι από το δικό του φως. Απορούσε από πού ξεχυνόταν αυτή η λάμψη και ρωτούσε όποτε συναντούσε τη Σελήνη αν και τη νύχτα η θάλασσές σου φεγγοβολούσαν. Μα η Σελήνη, τα μυστικά της τα κρατάει. Το φως της δεν είναι της αποκάλυψης. Το φως της είναι του ασημιού, το φως της είναι άχνη. Δίνει χάρη και γλύκα. Το φως της έμπαινε παντού, όπως έμπαινε ο ένας στον άλλο για να γίνουμε ένα. Και έτσι, ήξερε πως το φως των θαλασσών σου αντιφέγγιζαν έρωτα. Τον Έρωτά μας. Την Αγάπη μας.

Ένα μεσημέρι ήμουν τυχερός. Πότιζα τη γλάστρα στο περβάζι και τα φύλλα της καμέλιας ζωντάνεψαν με μιας και τα λουλούδια της σκίρτησαν. Ακούμπησα τους αγκώνες στο περβάζι και τα πυρωμένα μάγουλά μου στις γροθιές μου. Σε χάζευα. Εσύ έγνεψες. Ο άνεμος ανακάτευε τα μαλλιά σου και ένας Θεός ξέρει πώς και από πού ήρθε μια ανεμώνη στο χέρι σου. Χαμογέλασα και το άλλο μισό παραθυρόφυλλο το άνοιξε ο αέρας .

Από ‘κει μακριά, μου έδειξες την ανεμώνη απορημένη και μου φώναξες:

- «Πώς το ‘κανες αυτό;»

- «Σ’ αγαπώ» είπα σηκώνοντας τους ώμους.

- «Ε;» μου φώναξες γιατί ο ήχος του «σ’ αγαπώ» μου σκορπίστηκε στον άνεμο πριν να φτάσει στα αυτιά σου

- «Σ’ ΑΓΑΠΩ! ΕΤΣΙ ΤΟ ΕΚΑΝΑ!!» Φώναξα, κάνοντας τα φύλλα της καμέλιας να γυρίσουν και να με κοιτάξουν με μια μικρή ζήλια που τα έκανε ακόμα πιο πράσινα.

Στο δωμάτιο μου αμέσως μετά μπήκε ο ήλιος και ο αέρας και οι δυο θάλασσες. Την ανεμώνη μου τη χάρισες με ένα φιλί στο στόμα. Εγώ την κράτησα εκεί. Στο στόμα μου, καθώς τα χέρια μου ανακάλυπταν του κορμιού σου τις μυστικές πηγές, τα σκοτεινά βάθη και απολάμβαναν την απαλότητά του. Τα πόδια μου, με πυξίδα το πάθος και τη δίψα του ενός για τον άλλο, μας οδήγησαν στο νησί των Θησαυρών μας. Οι καταρράχτες των μαλλιών σου ξεχύθηκαν στα σεντόνια του νησιού μας ξελύνοντας την κορδέλα που τα συγκρατούσε καθώς έγερνες να με δεχτείς στο λιμάνι σου.

Πέρασα την ανεμώνη πίσω από το αυτί σου και στο νησί ναυαγήσαμε για τρεις μέρες. Η ανεμώνη έτρεμε μαζί σου καθώς η ανάσα σου κοφτή, μικρή και σύντομη τη μία, και βαθιά, συρτή και ανακουφιστική την άλλη στιγμή φανέρωνε πως περπατούσες στις κοιλάδες τις ευφορίας.

Όσες φορές σου ψιθύρισα «σ’ αγαπώ» με ρωτούσες «τι;». Εγώ το ξαναέλεγα πιο δυνατά, πιο δυνατά. Φώναζα «Σ’ ΑΓΑΠΩ» για να το ακούσεις δυνατά, γιατί έλεγες πως αν το φωνάξω θα κάνει τον γύρω της Γης και πως αν το ξανακούσουμε πολύ γρήγορα θα είναι απόδειξη ότι μπορούμε να νικήσουμε τον χρόνο και την απόσταση.

Εγώ δεν σε πίστεψα. Σου είπα πως προτιμώ να το φωνάξουμε σε πηγάδι. Να το φυλάξουμε εκεί. Να αντιλαλεί στα τοιχώματα. Να κάνει μαζί με την ανεμώνη το νερό να ευωδιάζει έρωτα, πάθος μα και αγνότητα. Να ανοίγουμε και να βουτάμε τον κουβά μας κάθε πρωί να μας ποτίζει το άγιο νερό του έρωτά μας.

Τελικά το πείραμα πέτυχε και η δική σου θεωρία φάνηκε να είναι σωστή. Σου είπα «Σ’ αγαπώ» και αμέσως ακούστηκε από το στόμα σου το ίδιο. Σου ξαναείπα «Σ’ αγαπώ» και μου απάντησες ξανά το ίδιο. Μου έκλεισες το μάτι και μου είπες «Είδες; Έκανε το γύρω της Γης. Και ξαναήρθε στο στόμα μου. Ήρθε τόσο γρήγορα που μπορούμε να νικήσουμε το χρόνο και την απόσταση. Και όσο ακούγεται θα μπορούμε να πετυχαίνουμε τα πάντα. Τα Πάντα.»

Έβλεπες όμως τα πράγματα διαφορετικά. Εσύ έλεγες «όσο ακούγεται» κι εγώ έλεγα «να το φυλάξουμε». Και όπως ήρθε στα χέρια σου η ανεμώνη, ξαφνικά, απρόσμενα, αβίαστα, έτσι έφυγες. Το «Σ’ αγαπώ» μου δεν κάνει πλέον τον γύρω της Γης. Δεν ξαναφθάνει στ’ αυτιά μου…

Ξύπνησα αλλού.

Ο αποχωρισμός έγινε όνειρο κι έγινε τραγούδι. Κι έτσι, θάνατος είναι, σκέφτηκα. Στην Πανσέληνο που ξέρω πως το φως της έμπαινε παντού όπως έμπαινε ο ένας στον άλλο για να γίνουμε ένα, κοιτώ μήπως αντιφεγγίζει τη μορφή σου. Να τη δω γλυκιά και με χάρη. Κοιτώ με τις ώρες μήπως σ’ του φεγγαριού το κάτοπτρο με δεις να σε προσμένω, μήπως με καλέσεις.

Τα όνειρά μου γίναν αλλόκοτα.

Με είδα λέει να κοιμάμαι και να ονειρεύομαι το πηγάδι. Τη μορφή σου δεν την είδα λέει στου φεγγαριού του φέγγος. Ο αντίλαλος δεν ερχόταν πίσω όσο κι αν περίμενα, ακόμα κι όταν έπεσα μέσα στο πηγάδι, αντίλαλος δεν υπήρχε για να ακούσω έστω για τελευταία φορά «Σ’ αγαπώ». Και το νερό μύριζε χώμα κι όχι αγάπη κι ανεμώνη. Σε είδα στην ρυτιδιασμένη επιφάνεια του λασπωμένου νερού του πηγαδιού. Σήκωσα το βλέμμα και είδα τη μορφή σου να τη φωτίζει η φλόγα του κεριού που κρατούσες. Στεναχωρήθηκα λέει γιατί είδα το πρόσωπό σου σκοτεινό και η καρδιά σου ήταν θλιμμένη. Γέμισα απελπισιά στο άκουσμα της φωνής σου. Πως δεν ήθελες άλλο αγάπη. Να χαθείς ήθελες. Να πάρεις τα βουνά. Να χαθείς σε σύννεφα και θαλασσοκύματα.

Η Προσευχή μου, έσκισε τα πέρατα και ο Θεός με πήρε από το χέρι έξω από το πηγάδι. Με πήγε παντού μα για σένα κανένας δεν είχε ακούσει. Εκεί λέει ξύπνησα κι αναρωτιόμουν. Μα πώς; Δεν υπάρχει; Δεν υπήρξε ποτέ;

Εκεί λέει κατάλαβα.

Μόνο Εκείνος με είχε φέρει στην αγκαλιά σου. Το Δώρο Του ήταν η Αγάπη μας. Εμείς δεν είχαμε κάνει τίποτε γι’ αυτό. Δεν υπήρχα και δεν υπήρχες. Υπήρχε μόνο η Αγάπη μας. Ούτε στα πιο τρελά μας όνειρα δεν υπήρχε τόση Αγάπη. Μας έδωσε την Αγάπη στο χέρι σαν ανεμώνη, θυμάσαι; Ήμασταν δύο και δεν τρομάξαμε. Την φροντίσαμε, την ποτίσαμε. Μας ταξίδεψε μαζί της.

Η Μαγεία της Ανεμώνης πλανιόταν μέσα στους τέσσερις τοίχους, κάνοντας το κρεβάτι μας νησί που ξεπροβάλει μέσα στην απεραντοσύνη του ωκεανού, με βουνά θεόρατα, με ορμητικά ποτάμια που κουβαλάνε ό,τι αφήσουν οι βουνοκορφές. Με φιλόξενους κόλπους για ναυαγούς που ζητούν ασφάλεια και σπηλιές μυστικές που τους μύστες καλούσαν για χορούς μαγικούς. Με γκρεμούς και φαράγγια που καλούσαν εμάς τους τολμηρούς να χαθούμε για να εξερευνήσουμε και να περιπλανηθούμε πριν η ζωή τελειώσει.

Δεν μου έλειψαν τόσο τα λουλούδια που μου έφερνες όσο το τραγούδι σου και η φωνή σου

Οι πρωινές βόλτες μου στους κήπους μάλλον θα πρέπει να γίνονται λίγο πιο αργά γιατί δε βλέπω κανέναν πρωί - πρωί.

Άρχισε να μου αρέσει να κοιτώ φλόγες κεριών. Με ηρεμούν κι βλέπω πως δίνουν τροφή στην ομολογουμένως στεγνή φαντασία αλλά και την αδύναμη μνήμη μου τελευταία. Πόσο θα ‘θελα να μπορώ να θυμηθώ που κούρνιαζες θλιμμένη, ίσως κουρασμένη, ίσως τρομαγμένη. Να σε πάρω ξανά από το χέρι και να μπούμε μαζί σε ένα όνειρο όπου θα ‘μαστε ξανά μαζί. Και εγώ θα σου λέω «κοίτα μπροστά, μην κοιτάς πίσω». Και η ματιά σου θα είναι θολή από το κλάμα κι εγώ θα σου κρατώ το χέρι απαλά σαν αεράκι, μόνο για να μην φοβάσαι.

Είναι φορές που νοιώθω πως αντί να κοιτώ τη φλόγα, με κοιτάζει αυτή. Και το πώς σε κοιτάει μια φλόγα είναι αλλόκοτο, διαφορετικό και ο τρόπος της είναι διαφορετικός. Άλλες φορές το βλέμμα της είναι ήρεμο και γαλήνιο, σταθερό και γεμάτο. Άλλες φορές πάλι επίμονο και νικηφόρο. Πολλές φορές είναι θλιβερό, με λυγμούς. Παρόλα αυτά νιώθω πως μια φλόγα πάντα φωτίζει την ψυχή μου διατηρώντας την ελπίδα πως θα σε ξαναδώ. Δεν ξέρω πώς και γιατί μα η φλόγα του μου φέρνει τη ζεστασιά σου και το φως του τη γλύκα των ματιών σου.

Ξαναείδα το όνειρο με το πηγάδι. Έστω να δω τη μορφή σου όπως και να είναι. Να δω τη φλόγα στην κορφή του πηγαδιού να φωτίζει το πρόσωπό σου και την ψυχή μου.

Κι έμεινα να κοιτώ του κεριού τη φλόγα και να με κοιτά κι αυτή. Τρεμόσβηνε, μα η θύμηση της τρεμάμενη πνοής σου πριν την έκρηξη από τα βάθη της ύπαρξής σου, τη ζωντάνεψε πριν σβήσει και μείνω πια στο σκοτάδι. Και ως Ανίδεος και Λησμονημένος πια Νεκρός να θρηνώ σε έναν μοναχικό σκοτεινό Παράδεισο με την ελπίδα πως το σκοτάδι θα αραιώσει με το επόμενο κερί σου ή με την παρουσία σου έστω και σαν όνειρο.

.

Ο Πάνος Κεχαγιόγλου γεννήθηκε το 1973 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Μηχανολόγος στην Αθήνα, ζει και εργάζεται όμως στη γενέτειρα του. Διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί στις συλλογές «Επιστροφή στο χωριό» (Α/Συνέχεια) και «Αόρατες Παρουσίες» (Α. Παπαδοπούλου). Απολαμβάνει την παρέα φίλων του που μαζεύονται για να μιλήσουν για αυτά που διαβάσανε, για να διαβάσουν αυτά που έγραψαν, συνοδεία κόκκινου κρασιού. Τελευταία παίζει «παρ’ τα όλα» με την κόρη του και τη γυναίκα του.

[ Αόρατες παρουσίες ] [ bohemians scripta ] [ bohemians ] [ e-mail ]

10 Ερωτήσεις Για Την Αναισθησία

10 Ερωτήσεις Για Την Αναισθησία

Συχνές παρανοήσεις γύρω από την αναισθησία εντοπίζονται γύρω από τις παρακάτω ερωτήσεις:

1. Ποια είναι τα είδη της αναισθησίας;

Κατά τη Γενική Αναισθησία υπάρχει πλήρης, ελεγχόμενη και αναστρέψιμη απώλεια των αισθήσεων, καθώς και ελάττωση ή κατάργηση της απάντησης του οργανισμού, ακόμα και σε έντονα ερεθίσματα. Περιοχική Αναισθησία [π.χ. επισκληρίδια, ενδορραχιαία, αποκλεισμοί νεύρων] επιτυγχάνεται μπλοκάροντας με φάρμακα την νεύρωση εντοπισμένων τμημάτων του σώματος [συνήθως το κάτω μισό ή τα άκρα]. Τοπική Αναισθησία επιτυγχάνεται σε μικρή έκταση με τοπική ένεση ή ενστάλαξη [όπως π.χ. στον κερατοειδή του ματιού] τοπικού αναισθητικού. Επιπλέον είναι δυνατή η καταστολή του ασθενούς, που πολλές φορές συνοδεύεται από αμνησία, χωρίς πλήρη απώλεια των αισθήσεων. Συνήθως επιτυγχάνεται με ενδοφλέβια φάρμακα και διακρίνεται στην Ενσυνείδητη Καταστολή όταν ο ασθενής διατηρεί μερικώς τις αισθήσεις και την Υπνοκαταστολή, όταν κοιμάται. [Οι αντίστοιχοι όροι μέθη και νευροληπταναλγησία είναι ξεπερασμένοι και επιστημονικά αδόκιμοι και θα πρέπει να αποφεύγονται]. Μετά από χορήγηση καταστολής ή γενικής αναισθησίας οι ασθενείς συμβουλεύονται να αποφεύγουν οδήγηση και γενικά λεπτές εργασίες που απαιτούν κρίση και συγκέντρωση, για τουλάχιστον 24 ώρες.

2. Μπορώ να χειρουργηθώ ενώ είμαι ξύπνιος;

Σήμερα όλο και περισσότερες επεμβάσεις [ακόμα και κάποιες καρδιοχειρουργικές] πραγματοποιούνται χωρίς απώλεια συνείδησης, με τη χρήση περιοχικής ή τοπικής αναισθησίας. Όταν η απώλεια των αισθήσεων κρίνεται αναγκαία, η περιοχική ή τοπική αναισθησία μπορεί να συνδυάζεται με γενική ή υπνοκαταστολή. Τις περισσότερες φορές ο αναισθησιολόγος είναι σε θέση να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του ασθενούς για το είδος της αναισθησίας που θα χρησιμοποιηθεί.

3. Τι πρέπει να πω στον αναισθησιολόγο μου πριν το χειρουργείο;

Ο αναισθησιολόγος θα πρέπει να ενημερώνεται για οποιαδήποτε σοβαρή πάθηση, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης, το άσθμα, η υπέρταση, καρδιοπάθεια, εγκεφαλικό, καθώς και για λήψη φαρμακευτικής αγωγής ή προηγούμενες νοσηλείες. Προβλήματα σε προηγούμενες αναισθησίες [φαρμακολογική αντίδραση, ναυτία, αναπνευστικά προβλήματα], αλλεργία σε φάρμακα ή latex, ύπαρξη τεχνητής οδοντοστοιχίας, κάπνισμα, κατανάλωση αλκοόλ, συχνές αναγωγές [καούρες - ξυνίλες] πρέπει επίσης να αναφέρονται.

4. Τι πρέπει να κάνω πριν το χειρουργείο;

Για την καλύτερη προετοιμασία για ένα προγραμματισμένο χειρουργείο θα πρέπει να ακολουθείτε πρόγραμμα ελαφριάς άσκησης, εκτός αν έχετε οδηγία για το αντίθετο. Διακοπή ή ελάττωση του καπνίσματος τουλάχιστον έξι βδομάδες πριν το χειρουργείο έχει ευεργετικά αποτελέσματα. Θα πρέπει να ακολουθείτε την φαρμακευτική αγωγή σας και να διακόπτετε φάρμακα μόνο κατόπιν οδηγίας του γιατρού σας [συνήθως ασπιρίνη, αντιπηκτικά]. Φροντίστε να είστε νηστικοί πριν την αναισθησία [τουλάχιστον έξι ώρες χωρίς τροφή και δύο ώρες χωρίς νερό], για την αποφυγή σοβαρών επιπλοκών από το αναπνευστικό και πεπτικό σύστημα. Αν κρυολογήσετε λίγο πριν την επέμβαση, ενημερώστε τον αναισθησιολόγο σας.

5. Υπάρχει φόβος να ακούω κατά τη διάρκεια γενικής αναισθησίας;

Σπανιότατα, ανεπαρκής αναισθησία έχει σαν αποτέλεσμα ο ασθενής να θυμάται γεγονότα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια του χειρουργείου [χωρίς απαραίτητα να αισθάνεται πόνο]. Πρακτικά τέτοιο πρόβλημα εκμηδενίζεται, εφόσον έμπειρος αναισθησιολόγος παρευρίσκεται καθ’ όλη τη διάρκεια της επέμβασης και χρησιμοποιεί σύγχρονα μηχανήματα παρακολούθησης.

6. Υπάρχει φόβος να μη ξυπνήσω ή να είμαι αλλεργικός στην αναισθησία;

Με την τεράστια πρόοδο που έχει επιτευχθεί στην αναισθησιολογία τα τελευταία χρόνια, η πιθανότητα αναισθησιολογικών επιπλοκών έχει περιοριστεί σημαντικά. Στις προηγμένες χώρες, η πιθανότητα θανάτου ενός ασθενή με καλή υγεία από αναισθησιολογικό αίτιο, είναι συγκρίσιμη με την πιθανότητα θανάτου από αεροπορικό δυστύχημα και πολύ μικρότερη από την πιθανότητα θανάτου από τροχαίο. Σοβαρή αλλεργική αντίδραση είναι σπάνια και ο αναισθησιολόγος είναι ο πλέον καταρτισμένος γιατρός στην επείγουσα αντιμετώπισή της.

7. Τι κάνει ο αναισθησιολόγος μου αφότου χάσω τις αισθήσεις μου;

Εκτός από την ευθύνη της χορήγησης των κατάλληλων αναισθητικών φαρμάκων και δόσεων, ο αναισθησιολόγος είναι επιφορτισμένος με την συνεχή παρακολούθηση και υποστήριξη των ζωτικών οργάνων και λειτουργιών του ασθενούς, τη διόρθωση διαταραχών της αρτηριακής πίεσης, του καρδιακού ρυθμού, του αερισμού των πνευμόνων, την διατήρηση του όγκου αίματος, της διούρησης κλπ. Ο αναισθησιολόγος τοποθετεί τον ασθενή στο χειρουργικό τραπέζι, τον συνδέει με το αναισθησιολογικό μηχάνημα [«αναπνευστήρα»] και περίπλοκα μηχανήματα παρακολούθησης των οργάνων. Διευκολύνει τον χειρουργό διατηρώντας τον ασθενή χαλαρό και περιορίζοντας το αιμορραγικό αποτέλεσμα της αρτηριακής πίεσης στο χειρουργικό πεδίο. Επίσης χορηγεί άλλα ενδοφλέβια φάρμακα, συνεκτιμώντας κάθε στιγμή χειρουργικές, αναισθησιολογικές και παθολογικές παραμέτρους. Η συνεχής παρουσία έμπειρου ιατρού αναισθησιολόγου είναι πρώτιστης σημασίας για την ασφαλή διεξαγωγή των χειρουργικών επεμβάσεων.

8. Πόσο διαρκεί η αναισθησία;

Η διάρκεια της αναισθησίας είναι συνάρτηση του χρόνου της χειρουργικής επέμβασης. Κατά το τέλος της επέμβασης ο αναισθησιολόγος διακόπτει τη χορήγηση και αναστρέφει τα φάρμακα της αναισθησίας. Ο ασθενής ξυπνά μερικά λεπτά αργότερα και μεταφέρεται στο χώρο της ανάνηψης, όπου παραμένει λίγη ώρα, έως ότου είναι ασφαλές να μεταφερθεί στο δωμάτιό του. Σε κάποιες βαρύτερες επεμβάσεις το ξύπνημα μπορεί να γίνει μετά τη μεταφορά του ασθενούς στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.

9. Θα υποστώ ταλαιπωρία μετά το πέρας της αναισθησίας;

Σήμερα, ακόμα και ύστερα από μεγάλες ενδοκοιλιακές και ενδοθωρακικές επεμβάσεις, ο μετεγχειρητικός πόνος αντιμετωπίζεται πολύ αποτελεσματικά με συνδυασμούς παυσίπονων καθώς και τεχνικές όπως η επισκληρίδια αναλγησία και η αυτοχορήγηση αναλγησίας από τον ίδιο τον ασθενή με ειδική συσκευή. Η μετεγχειρητική ναυτία και ο εμετός είναι σχετικά συχνά προβλήματα, που όμως περιορίζονται σημαντικά με τη χρήση κατάλληλων φαρμάκων. Στην ανάνηψη διορθώνεται τυχόν αίσθημα ψύχους ή άλλο ενόχλημα του ασθενούς.

10. Τι κάνουν οι αναισθησιολόγοι εκτός χειρουργείου;

Η αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου στα Ιατρεία Πόνου, η Εντατική Ιατρική στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας, η Επείγουσα Ιατρική στο ΕΚΑΒ και τις διακομιδές ασθενών και η Μαιευτική Αναλγησία είναι πεδία κύριας ασχολίας των αναισθησιολόγων. Επίσης οι αναισθησιολόγοι βοηθούν στην πραγματοποίηση μη χειρουργικών θεραπευτικών επεμβάσεων [επεμβατική ακτινολογία και καρδιολογία, ηλεκτροσπασμοθεραπεία] αλλά και διαγνωστικών επεμβάσεων [αξονική και μαγνητική τομογραφία, γαστροσκόπηση, κολονοσκόπηση, λιθοτριψία], όταν υπάρχει έντονο άγχος, κλειστοφοβία ή άλλη ένδειξη.

healthierworld.gr

Λικέρ βατόμουρο

Απλές λύσεις

Λικέρ βατόμουρο

... της Ευαγγελίας Γραμμένου από τον Λαογραφικό Χορευτικό Σύλλογο Βασιλικών

• 1 κιλό βατόμουρα

• 1 κιλό ζάχαρη

• 1 λίτρο κονιάκ

Πλένουμε πολύ καλά τα βατόμουρα, τα στεγνώνουμε καλά και βάζουμε όλα τα υλικά σε ένα γυάλινο βάζο. Αφήνουμε στον ήλιο για 2 περίπου μήνες. Στο διάστημα αυτό, ανακατεύουμε το βάζο σε τακτά χρονικά διαστήματα. Μετά τους 2 μήνες στραγγίζουμε το λικέρ.

gastronomos.gr

Γνώση εναντίον φτώχειας

Bigbook.gr

Η Εστέρ Ντυφλό, καθηγήτρια στο ΜΙΤ και στην Ιcole d’Ιconomie de Paris, θεωρείται μία από τις σημαντικότερες νέες οικονομολόγους. Το βιβλίο περιλαμβάνει τα μαθήματά της στο Collθge de France. Εννέα εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο, πριν φτάσουν στο πέμπτο έτος της ηλικίας τους, από αρρώστιες που είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν. Στην Ινδία, το 50% των μαθητών δεν γνωρίζουν ανάγνωση. Η Εστέρ Ντυφλό πραγματοποιεί επιτόπιες έρευνες από την Ινδία ώς το Μαλάουι και από την Κένυα ώς το Μεξικό και, εφαρμόζοντας τη μέθοδο του "δημιουργικού πειραματισμού", δίνει πειστικές απαντήσεις σε ποικίλα ερωτήματα: Πώς οι εμβολιασμοί θα γίνουν πιο αποτελεσματικοί; Πώς θα βελτιωθεί η σχολική διδασκαλία, όταν λείπουν οι αναγκαίες πιστώσεις; Πώς θα εξασφαλιστεί η καλύτερη συνεργασία των εκπαιδευτικών και των νοσοκόμων; Είναι το σύστημα των μικροπιστώσεων η θαυματουργή λύση χάρη στην οποία θα πλουτίσει ο εξαθλιωμένος αγρότης του Μπανγκλαντές; Τα τοπικά συμβούλια, στα χωριά της Ινδίας και της Αφρικής, επιτρέπουν πράγματι στις κοινότητες να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους; Γιατί έχουν αποτύχει οι ως τώρα ακολουθούμενες πολιτικές; Η Ντυφλό πιστεύει ότι η υγεία και η παιδεία αποτελούν αναγκαίες προϋποθέσεις για την κοινωνική ευημερία αλλά και την ελευθερία. Αρνείται τον κυρίαρχο λόγο που καθιστά τους φτωχούς υπεύθυνους για τη φτώχεια τους, αμφισβητεί ορισμένες πλευρές του συστήματος των μικροπιστώσεων, και τάσσεται υπέρ μιας ενεργού δημόσιας παρεμβατικής πολιτικής που θα παρέχει υπηρεσίες υγείας, θα επενδύει σε δασκάλους και σε έργα υποδομής, θα καταπολεμά τη διαφθορά. Να πειραματιζόμαστε διαρκώς, για να βελτιώνουμε με απτό τρόπο τη ζωή των φτωχών: μόνο έτσι στεριώνει η δημοκρατία.

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=213396

Άγιος Μηνάς Ηρακλείου

http://www.explorecrete.com/Heraklion/GR08-Heraklion-saint-minas.html

Αγιος Μηνάς

Αεροφωτογραφία με τον Αγιο Μηνά (Νο 1), τον καθεδρικό ναό του Ηρακλείου,
τον παλιότερο "μικρό" Αγιο Μηνά (Νο 2) και την Αγία Αικατερίνη (Νο 3)

Ο Αγιος Μηνάς είναι ο προστάτης άγιος (πολιούχος) του Ηρακλείου και η μνήμη του γιορτάζεται στις 11 Νοεμβρίου, μέρα αργίας στο Ηράκλειο. Για να φτάσετε στον καθεδρικό ναό του Αγίου Μηνά από την Πλατεία Κορνάρου, θα προχωρήσετε στην Οδό Βικέλα και στη συνέχεια στην οδό Αγίου Μηνά. Η απόσταση είναι 5-10 λεπτά το πολύ.

Μπροστά από τον ναό του Αγίου Μηνά υπάρχει μια μεγάλη πλακόστρωτη πλατεία. Δεξιά είναι το κτίριο της Αρχιεπισκοπής Κρήτης, ενώ αριστερά βρίσκεται η πρώτη (μικρή) εκκλησία του Αγίου Μηνά. Η πρώτη εκκλησία του Αγίου Μηνά, ο μικρός Αγιος Μηνάς όπως λένε οι ντόπιοι σήμερα, χτίστηκε το 1735 και στέγασε για πρώτη φορά μετά την τουρκική κατάκτηση, την άστεγη μέχρι τότε μητρόπολη της Κρήτης.

Δίπλα στον Αγιο Μηνά βρίσκεται επίσης η Αγία Αικατερίνη και η πλατεία της Αγίας Αικατερίνης.

Ο Αγιος Μηνάς προστάτης του Ηρακλείου

Ο Άγιος Μηνάς γεννήθηκε στην Αίγυπτο στα μέσα περίπου του 3ου αιώνα μ.Χ. από γονείς ειδωλολάτρες, αλλά έγινε χριστιανός από την εφηβική του ηλικία. Οταν ενηλικιώθηκε αποφάσισε να κάνει καριέρα στον Ρωμαϊκό στρατό και υπηρέτησε σαν αξιωματικός στο Ρωμαϊκό ιππικό στην Μικρά Ασία. 
Το 303 μ.Χ. ξεκίνησε διωγμός των Χριστιανών από τον Διοκλητιανό και τον Μαξιμιανό, που κράτησε μέχρι το 311 μ.Χ. Οι Ρωμαίοι στρατιώτες διατάχθηκαν να συλλαμβάνουν και να βασανίζουν τους χριστιανούς προκειμένου να τους κάνουν να απαρνηθούν την πίστη τους.
Ο Άγιος Μηνάς, πιστός στην πίστη του, παραιτήθηκε από τον Ρωμαϊκό στρατό και ασκήτεψε στα βουνά. Σε ηλικία πενήντα περίπου ετών, θείο όραμα του αποκάλυψε ότι είχε φτάσει η ώρα να μαρτυρήσει. Εγκατέλειψε την προστασία του βουνού και κατέβηκε στην πόλη, όπου μπροστά στους ειδωλολάτρες δήλωσε ότι είναι Χριστιανός.
Συνελήφθη, οδηγήθηκε στη φυλακή και βασανίστηκε φρικτά.  Τον μαστίγωσαν, τον έγδαραν και τον έσυραν γυμνό σε δρόμο με κοφτερές πέτρες.  Παρά το φρικτό μαρτύριο του, ο άγιος δεν δέχτηκε να αρνηθεί την πίστη του και στο τέλος αποκεφαλίστηκε.

Ο Αγιος Μηνάς καθιερώθηκε πολιούχος του Ηρακλείου την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Η διαφορετική θρησκεία Κρητικών και Τούρκων υπήρξε κύρια αιτία βιαιοπραγιών από τους μουσουλμάνους εναντίων των χριστιανών. Η παράδοση μας λέει ότι το Πάσχα του 1826 ενώ οι χριστιανοί ήταν μαζεμένοι στο ναό και παρακολουθούσαν τη λειτουργία της Ανάστασης, όχλος μουσουλμάνων προετοίμαζε σφαγή εναντίον τους, η οποία αποφεύχθηκε με την επέμβαση ενός ηλικιωμένου αξιωματικού καβαλάρη. Ο καβαλάρης αυτός έμοιαζε με το πρωτοπαλίκαρο των Τούρκων, τον Αγιάν Αγά, που τους ηρέμησε και τους απέτρεψε από τη σφαγή των χριστιανών. Την επέμβαση αυτή του μυστηριώδη καβαλάρη, οι χριστιανοί την απέδωσαν σε θαύμα του Αγίου Μηνά, πιστεύοντας ότι ήταν αυτός που παρουσιάστηκε στους Τούρκους και όχι ο Αγιάν Αγάς. Ομως, ακόμη κι αν οι Τούρκοι είχαν δίκιο και δεν ήταν ο Άγιος Μηνάς ο έφιππος αξιωματικός, ήταν θαύμα ο Τούρκος διώκτης των χριστιανών (Αγιάν Αγάς) να λειτουργήσει σαν προστάτης τους την τελευταία στιγμή.

Από τότε ο Αγιος Μηνάς απεικονίζεται έφιππος ως Ρωμαίος στρατηγός και τιμάται ως προστάτης της πόλης του Ηρακλείου. Αναφέρει ο Γεώργιος Συλλαμιανάκης, στο βιβλίο του "Αγιος Μηνάς" το 1939, πως όχι μόνο οι Χριστιανοί θεωρούσαν προστάτη της πόλης τον Αγιο Μηνά αλλά και οι Τούρκοι, οι οποίοι αντίκριζαν τον Αγιο με φόβο και σεβασμό.

Για τη σχέση του Ηρακλείου με τον προστάτη άγιο του έγραψε και ο Καζαντζάκης:
"... Ολάκερη η πολιτεία ήταν ένα φρούριο, η κάθε ψυχή ήταν κι αυτή ένα φρούριο αιώνια πολιορκούμενο κι είχε καπετάνιο ένα Αγιο, τον "Αγιο Μηνά, τον προστάτη του Μεγάλου Κάστρου. Ενας Αγιος που δεν έμενε μόνο στο εικόνισμά του, κατέβαινε κάθε νύχτα, έβγαινε περιπολία. Σφαλνούσε τις πόρτες, όσες είχαν ξεχάσει οι Χριστιανοί ανοιχτές, σφύριζε στους νυχτοπαρωρίτες να γυρίσουν πια στα σπίτια τους, στέκουνταν απόξω από τις πόρτες κι αφουκράζονταν ευχαριστημένος όταν άκουγε τραγούδι...
....Κι όταν οι Τούρκοι ακόνιζαν τα μαχαίρια τους κι ετοιμάζουνταν να ριχτούν στους Χριστιανούς, πετιόταν ο Αϊ-Μηνάς πάλι από το κόνισμά του να διαφεντέψει τους Καστρινούς...
....Δεν ήταν μονάχα άγιος ο Αϊ-Μηνάς, ήταν ο καπετάνιος τους, καπετάν Μηνά τον έλεγαν και του πήγαιναν κρυφά τ' άρματά τους να τα βλογήσει...".

Θαύματα του αγίου αναφέρονται και σε πιο πρόσφατες εποχές, όπως το ότι ο Αγιος Μηνάς προστάτευσε το ναό του από τον σφοδρό βομβαρδισμό του Ηρακλείου στις 23 Μαίου 1941. Σήμερα έξω από το ναό εκτίθεται η βόμβα που έπεσε στο ναό αλλά δεν εξερράγη.

Αγιος Μηνάς, ο καθεδρικός ναός

Ο επιβλητικός ναός του Αγίου Μηνά, ένας από τους μεγαλύτερους στην Ελλάδα, θεμελιώθηκε στις 25 Μαρτίου 1862 ως εκδήλωση ευγνωμοσύνης των Ηρακλειωτών για την προστασία που πρόσφερε ο Αγιος στην πόλη. Η θέση στην οποία χτίστηκε, λέγεται ότι υποδείχθηκε από έναν καλόγερο, στον οποίο παρουσιάστηκε ο Άγιος Μηνάς σε όραμα.

Αρχιτέκτονας του ναού ήταν ο ηπειρώτης Αθανάσιος Μούσης, ο οποίος είχε αναλάβει επίσης τον Αγιο Τίτο και τους στρατώνες στην Πλατεία Ελευθερίας, το κτίριο που στεγάζει σήμερα την Νομαρχία Ηρακλείου και τα Δικαστήρια.

Η ανοικοδόμησή του ναού σταμάτησε στη διάρκεια της επανάστασης του 1866 και συνεχίστηκε το 1883. Η προσπάθεια για την ανέγερση του ναού σε τόσο δύσκολους καιρούς υποστηρίχτηκε από όλους τους Ηρακλειώτες με ενθουσιασμό.

Αναφέρεται στην εφημερίδα "Ηράκλειο" της εποχής εκείνης, ότι στο λιμάνι του Ηρακλείου έφτασε ιστιοφόρο που μετέφερε οικοδομικά υλικά για το κτίσιμο του ναού. Ωστόσο η επιτροπή που είχε αναλάβει την ανέγερση του ναού, δεν είχε τα χρήματα για να πληρώσει εργάτες να μεταφέρουν τα υλικά από το καράβι στον τόπο της οικοδομής. Το γεγονός αυτό πληροφορήθηκαν οι μαθητές του Ηρακλείου, που με ενθουσιασμό προσφέρθηκαν να ξεφορτώσουν το καράβι και να μεταφέρουν τα υλικά. Στήθηκε έτσι μια ανθρώπινη αλυσίδα από το λιμάνι μέχρι τον Αγιο Μηνά, που με τραγούδια ολοκλήρωσε την κοπιαστική εργασία.

Τα εγκαίνια του ναού έγιναν με μεγαλοπρέπεια το 1895 επί μητροπολίτη Τιμόθεου Καστρινογιαννάκη. Αν και η Κρήτη βρίσκονταν ακόμα υπό τουρκική κατοχή, οι γιορτές για τα εγκαίνια του Αγίου Μηνά κράτησαν 3 μέρες και ολόκληρο το Ηράκλειο είχε γίνει αγνώριστο από τους στολισμούς και τον λαμπρό φωτισμό.

"Σπίτια, σοκάκια και τσαρσά τώρα μορφίσαν όλα,
τώρα που ξετελεύτηκε Αη Μηνάς στη χώρα.
Σαββάτ' αργά και Κυριακή η νύχτα ήτο μέρα απού τα φώτα που 'φτανε και ρίκταν στον αέρα.
Λάμπες, φανάρια και κεριά, χρωματιστά κανδήλια όλη η χώρα ήφεγγε σαν να 'τον μέρα ίδια".

Γιατί το Μηνάς είναι σπάνιο όνομα στο Ηράκλειο

Το όνομα Μηνάς είναι σπάνιο στο Ηράκλειο, και αυτό ακούγεται περίεργο για μια πόλη που έχει τον Αγιο Μηνά σαν προστάτη της. Η αιτία βρίσκεται σε μια παλιά ιστορία, που ελάχιστοι θυμούνται πια.

Τον καιρό του τούρκικου ζυγού ήταν συνηθισμένο να αφήνουν τα νόθα παιδιά στα σκαλιά της εκκλησίας του Αγίου Μηνά. Η εκκλησία φρόντιζε τα παιδιά αυτά, και στα αγόρια έδινε το όνομα Μηνάς, μια και βρέθηκαν μπροστά στην εκκλησία του αγίου. Ετσι για πολλά χρόνια, το όνομα Μηνάς στο Ηράκλειο δήλωνε ότι αυτός που το έφερε ήταν νόθος, οπότε όλοι απέφευγαν να δώσουν στο παιδί τους το όνομα αυτό.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ !

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟ !

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΝΑ ΤΙΜΗΣΕΙ ΠΑΛΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΟΥΧΟ ΑΓΙΟ ΤΟΥ 

 http://omogeneia.ana-mpa.gr

Ηράκλειο: Με λαμπρότητα ο εορτασμός της μνήμης του πολιούχου και προστάτη Αγίου Μηνά

11 Νοεμβρίου 2012 (15:24 UTC+2)

του ανταποκριτή μας Γ. Μυσιρλάκη

Με κατάνυξη και λαμπρότητα το Ηράκλειο τίμησε σήμερα τη μνήμη του πολιούχου και προστάτη του Αγίου Μηνά. Στον Μητροπολιτικό Ναό της πόλης, το πρωί, έγινε η πανηγυρική συνοδική αρχιερατική θεία λειτουργία προεξάρχοντος του αρχιεπισκόπου Κρήτης Ειρηναίου με συλλειτουργούς τους μητροπολίτες Αρκαλοχωρίου, Καστελίου και Βιάννου Ανδρέα, Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου Ευγένιο και Κισσάμου και Σελίνου Αμφιλόχιο.

Στα μηνύματα της σημερινής γιορτής αναφέρθηκε στο κήρυγμα του ο αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος, κατά τη διάρκεια της λειτουργίας, κάνοντας λόγο για «τον δικό μας 'Αγιο». Ακόμη έκανε επίκαιρους παραλληλισμούς με ιδιαιτέρες αναφορές στα προτερήματα και τις αρετές του Αγίου Μηνά χαρακτηρίζοντας τον αποφασιστικό, θαρραλέο, τολμηρό και γενναίο. Αναφέρθηκε επίσης στους δύσκολους, όπως είπε, καιρούς που περνάμε λέγοντας ότι τη «χαρά της σημερινής γιορτής θα πρέπει να την κρατάμε πάντα για να βγούμε από το κλίμα της κατάθλιψης».

«Τίποτα δεν μπορούμε να φοβηθούμε αν ακολουθούμε τον δρόμο του Θεού, όπως ο 'Αγιος Μηνάς, για να αντιμετωπίσουμε κάθε δυσκολία», ανέφερε ο κ. κ. Ειρηναίος, ο οποίος υπογράμμισε: «όχι στη κατάθλιψη, όχι στις αυτοκτονίες».

Ακόμη ο προκαθήμενος της Εκκλησίας Κρήτης μίλησε για αποφασιστικότητα, τόλμη, αγάπη και φροντίδα προς τον συνάνθρωπο μας επικαιροποιώντας τα διδάγματα του τιμώμενου Αγίου και εκφράζοντας την ελπίδα πως «θα ξεπεράσαμε όλα τα προβλήματα».

Στη Θεία λειτουργία παρέστησαν ο γγ Αποκεντρωμένης Διοίκησης Γιώργος Δεικτάκης, ο περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης, ο δήμαρχος Γιάννης Κουράκης, εκπρόσωποι των στρατιωτικών αρχών και χιλιάδες πιστοί που είχαν κατακλύσει τον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό αλλά και τους γύρω από αυτόν χώρους.

Μετά τη θεία λειτουργία, έγινε με κατάνυξη η καθιερωμένη λιτανεία του Ιερού λειψάνου και της σεπτής εικόνας του Αγίου, μεσω των οδών Κυρίλλου Λουκάρεως, πλατεία Αρκαδίου 1821, πλατείας Νικηφόρου Φωκά, Λεωφόρος Καλοκαιρινού και Αγίου Μηνά, με τη συμμετοχή της δημοτικής Φιλαρμονικής και στρατιωτικού αγήματος.

© ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ. Τα πνευματικά δικαιώματα ανήκουν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ΑΕ και παραχωρούνται σε συνδρομητές μόνον για συγκεκριμένη χρήση.

Σήμερα...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΜΗΝΑΣ 
ΒΙΚΕΝΤΙΟΣ ΒΙΚΤΟΡΑΣ

http://www.imka.gr

Άγιος Μηνάς ο μεγαλομάρτυρας 11/11

Ο Άγιος Μηνάς γεννήθηκε στην Αίγυπτο στα μέσα περίπου του 3ου αιώνα μ.Χ. από γονείς ειδωλολάτρες. Ωστόσο, το ειδωλολατρικό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωνε, δεν κατάφερε να σκληρύνει την καρδιά του η οποία, όταν ήλθε η στιγμή, σκίρτησε ακούγοντας την φωνή του «ετάζοντος καρδίας και νεφρούς» (Ψλμ.7,10) Θεού και έτσι ο, έφηβος ακόμη, Μηνάς έγινε χριστιανός.
Μεγαλώνοντας, επέλεξε να σταδιοδρομήσει στον Ρωμαϊκό στρατό, στο ιππικό τάγμα των Ρουταλικών, υπό την διοίκηση του Αργυρίσκου. Η έδρα της μονάδας του ήταν στο Κοτυάειον (σημερινή Κιουτάχεια) της Μικράς Ασίας. Εκεί ο Μηνάς διακρίθηκε και για την φρόνησή του αλλά και για το ανδρείο του φρόνημα και γι’ αυτό έχαιρε εκτιμήσεως στο κύκλο των στρατιωτικών.
Δυστυχώς όμως, τρεις αιώνες μετά την έλευση του Χριστού και ο παλαιός κόσμος ακόμη δεν ήθελε να δεχθεί το λυτρωτικό μήνυμα της Αναστάσεως, παραμένοντας αυτάρεσκα, εγωιστικά και αυτοκαταστροφικά προσκολλημένος στη φθορά και το σκοτάδι. Οι αυτοκράτορες της Ρώμης άρχισαν και πάλι «προς κέντρα λακτίζειν» (Πράξεις 26,14). Ο Διοκλητιανός και ο Μαξιμιανός διέταξαν διωγμό εναντίον των λογικών προβάτων του Χριστού, διωγμό ο οποίος κράτησε από το 303 έως το 311 μ.Χ. Έτσι, οι Ρωμαίοι στρατιώτες διατάχθηκαν να συλλαμβάνουν και να τυραννούν τους χριστιανούς προσπαθώντας να τους κάνουν να αλλαξοπιστήσουν. Αυτή ήταν και η πρώτη κρίσιμη στιγμή κατά την οποία ό Μηνάς κλήθηκε να πει «το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι». Η πίστη του στον Χριστό νίκησε την κοσμική «σύνεση» και λογική.
Ο Άγιος δεν άντεξε, πέταξε στη γη την στρατιωτική του ζώνη απεκδυόμενος μ’ αυτόν τον τρόπο την ιδιότητα του στρατιώτη - διώκτη των χριστιανών, και διέφυγε στο παρακείμενο όρος. Εκεί ασκήτευε, προτιμώντας την συντροφιά των θηρίων της φύσης από την συντροφιά των αποθηριωμένων ειδωλολατρών. Εκεί, «εν ερημίαις πλανώμενος και όρεσι και σπηλαίοις και ταις οπαίς της γης» (Εβρ. 11,38), έζησε επί αρκετό διάστημα με νηστεία, αγρυπνία και προσευχή. Η ασκητική ζωή και η ησυχία εθέρμαναν την καρδιά του ανάβοντας τον θείο έρωτα και τον πόθο του μαρτυρίου.

Έτσι, σε ηλικία πενήντα περίπου ετών, μετά από θεία αποκάλυψη ότι είχε φτάσει η ώρα του μαρτυρίου, κατέβηκε στην πόλη, σε μέρα ειδωλολατρικού πανηγυριού και με παρρησία, εν μέσω των μαινομένων ειδωλολατρών, ομολόγησε τον Χριστό ως τον ένα και αληθινό Θεό, μυκτηρίζοντας τα κωφά και αναίσθητα είδωλα. Συνελήφθη και σύρθηκε δερόμενος μπροστά στον Πύρρο, τον διοικητή της πόλεως. Εκεί, μιλώντας με θάρρος, αποκάλυψε το όνομά του, την καταγωγή του, το στρατιωτικό του παρελθόν και, φυσικά, διεκήρυξε με τόλμη και αταλάντευτη επιμονή την πίστη του στον Χριστό. Οδηγήθηκε στη φυλακή και το πρωί της επομένης ημέρας, μετά το πέρας του ειδωλολατρικού πανηγυριού, τον παρουσίασαν και πάλι ενώπιον του ηγεμόνος ο οποίος τον κατηγόρησε ότι εξύβρισε τους θεούς και μάλιστα μπροστά του και ότι λιποτάκτησε από τον στρατό. Ο Άγιος αποδέχθηκε τις κατηγορίες χωρίς δισταγμό.
Ο Πύρρος, ευλαβούμενος στην αρχή την ηλικία και την ευκοσμία του, προσπάθησε με λόγια και υποσχέσεις αλλά και με απειλές στη συνέχεια, να τον αποσπάσει από την πίστη του Χριστού. Όταν οι προσπάθειές του προσέκρουσαν στην σταθερή άρνηση του Αγίου, διέταξε να τον υποβάλουν σε ανυπόφορα βασανιστήρια. Οι δήμιοι τον μαστίγωσαν τόσο πολύ ώστε άλλαξαν δύο και τρεις φορές οι μαστιγωτές του. Τον κρέμασαν και τον έγδερναν μέχρι που άρχισαν να φαίνονται τα εσωτερικά όργανα του Αγίου. Έπειτα, σαν να μην έφθαναν αυτά, έτριβαν το καταπληγωμένο του σώμα με τρίχινο ύφασμα και στο τέλος τον έσερναν γυμνό και κατακρεουργημένο πάνω σε μεταλλικά αγκάθια. Όλα τα υπέμενε με γενναιότητα και καρτεροψυχία ο Μάρτυς του Χριστού, εφαρμόζοντας το Ευαγγελικό «και μη φοβηθήτε από των αποκτεννόντων το σώμα, την δε ψυχήν μη δυναμένων αποκτείναι» (Ματθαίος 10,28).
Μάλιστα, την ώρα του μαρτυρίου, κάποιοι παλιοί συστρατιώτες του τον προέτρεπαν να θυσιάσει στα είδωλα λέγοντας ότι ο Θεός του θα τον δικαιολογήσει βλέποντας τα βασανιστήρια στα οποία τον υπέβαλλαν. Ο Άγιος αρνήθηκε αποφασιστικά και τους απάντησε ότι προσφέρει θυσία ακόμη και τον εαυτό του στον Χριστό, ο οποίος τον ενδυναμώνει για να υπομένει τις πληγές.
Ο ηγεμόνας, θαυμάζοντας την ευστοχία και την σοφία των απαντήσεων του Μάρτυρα, τον ρώτησε απορημένος πώς είναι δυνατόν ένας τραχύς στρατιώτης σαν αυτόν να μπορεί να απαντά κατ’ αυτόν τον τρόπο. Και ο Άγιος, με τη φώτιση του Θεού, του αποκρίθηκε ότι αυτή την ικανότητα την χαρίζει στους μάρτυρές του ο Χριστός, όπως έχει υποσχεθεί στο Ευαγγέλιο: «όταν δε προσφέρωσιν υμάς επί τας συναγωγάς και τας αρχάς και τας εξουσίας, μη μεριμνάτε πώς ή τι απολογήσησθε ή τι είπητε. Το γαρ Άγιον Πνεύμα διδάξει υμάς εν αυτή τη ώρα ά δει ειπειν» (Λουκά ιβ’, 11-12).
Τότε, απελπισμένος ο τύραννος, διέταξε να τον αποκεφαλίσουν. Βαδίζοντας προς τον τόπο της εκτέλεσης ο Άγιος πρόλαβε να ζητήσει από κάποιους κρυπτοχριστιανούς να μεταφέρουν το λείψανό του στην Αίγυπτο.
Ο αποκεφαλισμός του έγινε την 11η Νοεμβρίου στις αρχές του 4ου αι. μ.Χ. και έτσι η ψυχή του πέταξε χαρούμενη προς τον Σωτήρα Χριστό τον οποίο τόσο επόθησε ο Άγιος και για τον οποίο θυσιάσθηκε. Οι δήμιοι άναψαν φωτιά για να κάψουν το σώμα του.
Ότι κατάφεραν οι χριστιανοί να περισώσουν από την πυρά το μετέφεραν στην Αίγυπτο και το έθαψαν κοντά στην Μαρεώτιδα λίμνη, νοτιοδυτικά της Αλεξάνδρειας.
Στο σημείο εκείνο σταμάτησε, κατά την παράδοση, η καμήλα που μετέφερε τα λείψανα αρνούμενη πεισματικά να προχωρήσει. Έτσι οι χριστιανοί κατάλαβαν ότι ήταν θέλημα Θεού να ενταφιασθούν εκεί τα λείψανα του Αγίου.
Η περιοχή του τάφου πολύ σύντομα εξελίχθηκε σε προσκυνηματικό - λατρευτικό κέντρο.Ο Μέγας Κωνσταντίνος, όταν ήταν Πατριάρχης Αλεξανδρείας ο Μέγας Αθανάσιος, ανήγειρε ναό πάνω στον τάφο του Αγίου. Σε λίγα χρόνια δημιουργήθηκε εκεί εκτεταμένο κτιριακό συγκρότημα το οποίο περιελάμβανε δύο ναούς, μοναστήρι, ξενώνες και άλλες εγκαταστάσεις.
ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΗΝΑ
Κάποιος χριστιανός από την Κωνσταντινούπολη, οδεύοντας για το πανηγύρι του Αγίου Μηνά και έχοντας μαζί του αρκετά χρήματα, κατέλυσε σε ένα ξενοδοχείο. Ο ξενοδόχος είδε τα ξένα χρήματα και, κυριευμένος από απληστία, σκότωσε τον προσκυνητή, τον διεμέλισε και έβαλε τα κομμάτια  του σε μία σπυρίδα (ζεμπίλι). Ενώ σκεφτόταν πού να θάψει τα μέλη του θύματός του για να μην αποκαλυφθεί το έγκλημα, καταφθάνει στο ξενοδοχείο ένας έφιππος στρατιώτης, ο Άγιος Μηνάς, και τον ρωτάει επίμονα πού βρίσκεται ο προσκυνητής. Ο ξενοδόχος τον διαβεβαιώνει ότι δεν γνωρίζει τίποτε αλλά ο Άγιος ξεπεζεύει, εισέρχεται στα ενδότερα του ξενώνα, βρίσκει την σπυρίδα, την φέρνει μπροστά του και τον ρωτάει με φοβερό και άγριο βλέμμα να του πει ποιος είναι ο νεκρός.
Τότε ο φονιάς έφριξε, πέφτοντας άφωνος και τρέμων στα πόδια του άγνωστου ιππέα. Ο Άγιος συνάρμοσε τα μέλη του
θύματος, προσευχήθηκε και ανέστησε το νεκρό προσκυνητή παραγγέλνοντάς του να δοξάζει τον Θεό. Ο αναστημένος, σαν να είχε εγερθεί από τον ύπνο, κατάλαβε όσα έπαθε, εδόξασε τον Θεό και προσκύνησε τον Άγιο.
Μόλις ο φονιάς συνήλθε από τον τρόμο του και σηκώθηκε, του πήρε ο Άγιος τα κλεμμένα χρήματα και τα επέστρεψε στον προσκυνητή λέγοντάς του να συνεχίσει τον δρόμο του.
Έπειτα, για να ολοκληρώσει την ευεργεσία του Θεού, στράφηκε προς τον ξενοδόχο, τον έδειρε όπως του άξιζε, τον ενουθέτησε, του έδωσε συγχώρηση για το έγκλημά του προσευχόμενος γι’ αυτόν, καβάλησε το άλογό του και έγινε άφαντος. Τότε μόνο κατάλαβε ο ξενοδόχος ότι ο στρατιώτης αυτός ήταν ο Άγιος Μηνάς, γεγονός που θυμίζει την εμπειρία των δύο Αποστόλων κατά την πορεία τους προς Εμμαούς, με την συντροφιά του αναστημένου Χριστού. (Λουκά κδ’,31).
Κάποιος πλούσιος χριστιανός έταξε στον Άγιο Μηνά να προσφέρει έναν ασημένιο δίσκο στο ναό του. Παρήγγειλε λοιπόν στον αργυροχόο δύο δίσκους και του ζήτησε στον μεν ένα να γράψει το όνομα του Αγίου στον δε άλλον το όνομα το δικό του. Επειδή όμως ο δίσκος ο προορισμένος για τον Άγιο έγινε λαμπρότερος και ωραιότερος, ο χριστιανός, από απληστία κινούμενος, δίχως να ντραπεί τον κράτησε για τον εαυτό του.
Ταξιδεύοντας λοιπόν στη θάλασσα, δείπνησε στο πλοίο χρησιμοποιώντας ασυλλόγιστα και χωρίς ευλάβεια τον δίσκο του Αγίου. Μετά το δείπνο ο υπηρέτης του ανευλαβούς χριστιανού προσπάθησε να πλύνει τον δίσκο στη θάλασσα με αποτέλεσμα να του πέσει στο νερό και να βυθισθεί. Τότε ο νεαρός υπηρέτης φοβήθηκε  πολύ, σάστισε και, προσπαθώντας να πιάσει τον δίσκο, έπεσε κι αυτός στη θάλασσα.
Όταν ο κύριός του αντελήφθη το συμβάν, συναισθάνθηκε ότι πλήρωνε τα επίχειρα της απληστίας του και τυπτόμενος από την συνείδησή του, παρακαλούσε τον Θεό να βρει έστω το λείψανο του μικρού υπηρέτη του, τάζοντας να δώσει στο ναό του Αγίου Μηνά και τον δεύτερο δίσκο, και τα χρήματα που άξιζε ο χαμένος στη θάλασσα δίσκος. Αφού βγήκε στη στεριά περίμενε με αγωνία στην ακρογιαλιά μήπως και εκβρασθεί το πτώμα του υπηρέτη. Και ενώ παρατηρούσε τη θάλασσα, βλέπει τον μικρό να βγαίνει ζωντανός από το νερό κρατώντας στα χέρια του και τον ασημένιο δίσκο του Αγίου!
Ο πλούσιος έφριξε από το θαύμα και έβγαλε φωνή μεγάλη την οποία ακούγοντας οι επιβάτες του πλοίου βγήκαν όλοι έξω και, βλέποντας το συμβάν, ρωτούσαν τον υπηρέτη, που τους διηγήθηκε τα εξής: «Μόλις έπεσα στη θάλασσα, παρουσιάσθηκαν μπροστά μου τρεις άνθρωποι. Ο μεγαλύτερος  από αυτούς φορούσε στρατιωτική στολή, ο άλλος ήταν νεαρός και ο τρίτος ήταν Διάκονος. Αυτοί οι τρεις με πήραν μαζί τους από τον βυθό και  περπατώντας χθες και σήμερα, με έφεραν μέχρι εδώ».
Ο κύριος του παιδιού και οι επιβάτες του πλοίου ακούγοντας το εξαίσιο θαύμα, εδόξαζαν τον Θεό και εθαύμαζαν για τους τρόπους που χρησιμοποιεί προκειμένου οι άνθρωποι  «εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν» (2 Τιμόθ. 3,7).
Οι τρεις που έσωσαν τον υπηρέτη ήταν ο Άγιος Μηνάς (ο στρατιωτικός), ο Άγιος Βίκτωρ (ο νεαρός) και ο Άγιος Βικέντιος (ο Διάκονος).
Οι δύο τελευταίοι Άγιοι εμαρτύρησαν την ίδια ημέρα με τον Άγιο Μηνά. Τον 2ο αι. μ.Χ.. ο Άγιος Βίκτωρ γδάρθηκε ζωντανός από τους ειδωλολάτρες και τον 3ο αι. μ. Χ. ο Άγιος Βικέντιος πέθανε έπειτα από σταύρωση και εξάρθρωση των μελών στην οποία τον υπέβαλαν οι βασανιστές του. Τιμώνται μαζί με τον Άγιο Μηνά την 11η  Νοεμβρίου.
Ακόμη ένα θαύμα του Αγίου Μηνά έλαβε χώρα το 1826 στο Ηράκλειο της Κρήτης, πόλη στην οποία ιδιαιτέρως τιμάται ο Άγιος. Το 1821, μετά την έκρηξη της μεγάλης Ελληνικής Επανάστασης εναντίον των Τούρκων, οι κατακτητές προχώρησαν σε σφαγές χιλιάδων αμάχων σε πολλές περιοχές. Από τους πρώτους που πλήρωσαν με το αίμα τους την επανάσταση ήταν και οι κάτοικοι της Κρήτης. Μεταξύ των χιλιάδων θυμάτων ήταν ο Μητροπολίτης Κρήτης, οι Επίσκοποι Χανίων, Κνωσού, Χεροννήσου, Λάμπης, Σητείας κ.α. οι οποίοι εσφάγησαν, την 24η Ιουνίου 1821, στον περίβολο του Μητροπολιτικού Ναού του Ηρακλείου. Μάλιστα ο ιερουργών ιερέας εσφάγη πάνω στην Αγία Τράπεζα!
Πέντε χρόνια αργότερα, το 1826, οι Τούρκοι του Ηρακλείου σχεδίαζαν να προβούν σε σφαγή των Χριστιανών, και πάλι στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά, στις 18 Απριλίου, ημέρα του Πάσχα, την ώρα της Αναστάσιμης Θείας Λειτουργίας για να πιάσουν τους Χριστιανούς απροετοίμαστους. Για αντιπερισπασμό έβαλαν φωτιά σε διάφορα  απομακρυσμένα σημεία της πόλης, ενώ οπλισμένα στίφη είχαν συγκεντρωθεί έξω από το ναό, περιμένοντας την ώρα της αναγνώσεως του Ευαγγελίου για να εισβάλουν και να αρχίσουν την σφαγή.
Μόλις όμως άρχισε η ανάγνωση εμφανίσθηκε ένας ασπρομάλλης ηλικιωμένος ιππέας που έτρεχε γύρω από το ναό κραδαίνοντας το ξίφος του και κυνηγώντας τους επίδοξους σφαγείς οι οποίοι τράπηκαν πανικόβλητοι σε φυγή. Έτσι σώθηκαν οι πολύπαθοι Χριστιανοί του Ηρακλείου από τον φοβερό κίνδυνο.
Οι Τούρκοι νόμισαν ότι ο καβαλάρης ήταν μουσουλμάνος πρόκριτος απεσταλμένος από τον Διοικητή της πόλης για να ματαιώσει την σφαγή. Όταν διαμαρτυρήθηκαν στον Διοικητή, αυτός τους διαβεβαίωσε ότι δεν γνώριζε τίποτε και μάλιστα διαπιστώθηκε ότι ο συγκεκριμένος πρόκριτος δεν είχε βγει καθόλου από το σπίτι του.
Κατάλαβαν τότε οι Τούρκοι ότι επρόκειτο για θαύμα του Αγίου Μηνά, κοινοποίησαν το γεγονός στους Έλληνες και από τότε οι Mουσουλμάνοι ηυλαβούντο πολύ τον Άγιο, προσφέροντας μάλιστα και δώρα στο ναό του. Το θαύμα αυτό του  Αγίου Μηνά καθιερώθηκε να τιμάται στο Ηράκλειο την Τρίτη της Διακαινησίμου, οπότε και εκτίθεται σε προσκύνηση, κατά τον εσπερινό, λείψανο του Αγίου.
«Μεταξύ των αδικημένων Πατέρων της Εκκλησίας μας είναι και ο Οσιώτατος πατήρ Γεώργιος, ο Χατζη-Γεώργης, ο οποίος είναι ένας σύγχρονος Άγιος  της εποχής μας, αλλά, μπορούμε να πούμε, και μεγάλος Άγιος, ανάλογα με την εποχή μας.», γράφει ο Γέρων Παϊσιος ο Αγιορείτης.Ο Γέρων Χατζη-Γεώργης (1809-1886), «ο μέγας και περιβόητος ασκητής», ασκήτευσε στο Άγιον Όρος επί μακρό χρονικό διάστημα. Επί αρκετά χρόνια έμενε στην Κερασιά, στο μεγάλο Κελί του Αγίου Δημητρίου και Αγίου Μηνά, ως υποτακτικός του Παπα-Νεόφυτου στην αρχή και ως Γέρων της Συνοδείας από το 1848 και έπειτα. «Κάποτε, ενώ ο Γέροντας ησχολείτο με το εργόχειρο, κατά λάθος κατάπιε μεγάλη βελόνα και προσευχήθηκε προς τον μεγαλομάρτυρα Μηνά.Στάθηκε τότε ο άγιος ενώπιόν του, έβαλε το χέρι στον λαιμό του και έβγαλε την βελόνα.».
Το 1942, κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι υπό τον Ρόμμελ δυνάμεις του Άξονα στην Αφρική είχαν καταφέρει να προελάσουν τόσο ώστε να είναι ορατός ο κίνδυνος να φθάσουν στην Διώρυγα του Σουέζ. Στην περιοχή του Ελ Αλαμέιν  (αραβική παραφθορά του ονόματος του Αγίου Μηνά), όπου βρισκόταν τα ερείπια ναού του Αγίου Μηνά και ίσως και ο τάφος του, οι αντίπαλες δυνάμεις προετοιμάζονταν για την αποφασιστική σύγκρουση η οποία θα έκρινε το αν οι Σύμμαχοι θα κατάφερναν να παραμείνουν στην Αφρική.
Μεταξύ των συμμαχικών στρατευμάτων βρισκόταν και ελληνική στρατιωτική δύναμη, η οποία πήρε μέρος στη μάχη. Ένα από τα βράδια εκείνα, πολλοί στρατιώτες είδαν τον Άγιο Μηνά να βγαίνει από τα ερείπια του ναού του οδηγώντας  ένα καραβάνι με καμήλες, όπως απεικονίζεται σε μία από τις παλαιές αγιογραφίες του ναού του, και να μπαίνει μέσα στο στρατόπεδο των εχθρικών δυνάμεων. Η εμφάνιση αυτή κατατρόμαξε τους Γερμανούς και υπονόμευσε καίρια το ηθικό τους, πράγμα που συνέβαλε καθοριστικά στη νίκη των συμμαχικών δυνάμεων.
Σε ανταπόδοση της ευεργεσίας αυτής του Αγίου παραχωρήθηκε στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας ο τόπος εκείνος και ξανακτίσθηκε ο ναός καθώς και μοναστήρι του Αγίου Μηνά.
Απολυτίκιον. Ήχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Στρατείαν κατέλιπες την κοσμικήν, αθλητά, ουράνιον είληφας την κληρουχίαν, σοφέ, και στέφος αμάραντον, δόξαν αποδιώξας βασιλέως γήινου, άθλους δε διανύσας μαρτυρίου γενναίου. Διό, μεγαλομάρτυς Μηνά, πρέσβευε σωθήναι ημάς
Κοντάκιον. Ήχος δ’. Επεφάνης σήμερον.
Της στρατείας ήρπασε, της επικήρου, και αφθάρτου έδειξε, σε Αθλοφόρε κοινωνόν, Μηνά Χριστός ο Θεός ημών, ο των Μαρτύρων ακήρατος στέφανος.