Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

Γλυκό σταφύλι της μαμάς

Γλυκό σταφύλι της μαμάς
Bαθμολογία:
       
25 ψήφοι
Προστέθηκε από , 11.03.09

Περιγραφή

Αυτό το γλυκάκι σταφύλι το φτιάχνει η μανούλα μου και το "τσακίζω" σε μηδέν χρόνο! Eίναι το κάτι άλλο.

photo: xaroula
Photo

Τι χρειαζόμαστε:

  • 1 κιλό σταφύλια ( καθαρό βάρος)
  • 500 γρ. ζάχαρη
  • 150 γρ. νερό
  • 1 βανίλια
  • χυμό λεμονιού
Στα γρήγορα
 
Δυσκολία
Περιέχει
Νηστίσιμα

 

 

 

 



 

 

 

Πως το κάνουμε:

Η Ελλάδα του Μάριο Βάργκας Λιόσα


 Η Ελλάδα του Μάριο Βάργκας Λιόσα

Η Ελλάδα δεν μπορεί να πάψει να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ευρώπης, χωρίς η τελευταία να γίνει μια γκροτέσκα καρικατούρα του εαυτού της, καταδικασμένη στην πιο παταγώδη αποτυχία. Η Ευρώπη γεννήθηκε εκεί, στους πρόποδες της Ακρόπολης, είκοσι πέντε αιώνες πριν, και ό,τι καλύτερο έχει, ό,τι αποδέχεται και θαυμάζει περισσότερο στον εαυτό της, συμπεριλαμβανομένης της χριστιανικής θρησκείας καθώς και των δημοκρατικών θεσμών, της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, έχει τις μακρινές ρίζες του σε αυτή τη μικρή γωνιά της γηραιάς ηπείρου, στις ακτές του Αιγαίου, όπου το φως του ήλιου είναι πιο δυνατό και η θάλασσα πιο γαλάζια. Η Ελλάδα είναι το σύμβολο της Ευρώπης και τα σύμβολα δεν μπορούν να καταλυθούν χωρίς αυτό που ενσαρκώνουν να καταρρεύσει και να αποσυντεθεί σε εκείνη τη βάρβαρη σύγχυση του παραλογισμού και της βίας από την οποία μας έβγαλε ο ελληνικός πολιτισμός.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω
 

Διεθνής Ημέρα του Διαχειριστή Συστημάτων

πηγή : http://www.zougla.gr/kosmos/article/die8nis-imera-tou-diaxiristi-sistimaton

Διεθνής Ημέρα του Διαχειριστή Συστημάτων

Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 27 Ιουλίου 2012, 00:10
Η Διεθνής Ημέρα του Διαχειριστή Συστημάτων γιορτάζεται από το 2000, με πρωτοβουλία του ελληνοαμερικανού διαχειριστή συστημάτων (System Administrator) Τεντ Κεκάτος, την τελευταία Παρασκευή κάθε Ιουλίου. Χρόνο με το χρόνο η γιορτή διεθνοποιείται όλο και περισσότερο.

Ο συμπατριώτης μας από το Σικάγο θέλησε με αυτό τον τρόπο να φέρει στην επιφάνεια και να τιμήσει τους διαχειριστές συστημάτων, αλλά και τους συναφείς επαγγελματίες της πληροφορικής, οι οποίοι νύχτα-μέρα, με ήλιο και βροχή, φροντίζουν να κρατούν σε λειτουργία τα ζωτικής σημασίας για τον σύγχρονο κόσμο πληροφορικά συστήματα και να επιλύουν και το απλούστερο πρόβλημα, που φαντάζει «βουνό» για τον μέσο χρήστη.


Η εθιμοτυπία της ημέρας απαιτεί ο χρήστης να προσφέρει ένα δωράκι στον διαχειριστή του υπολογιστικού του συστήματος σε ένδειξη ευγνωμοσύνης: Από σοκολάτες και κρασιά ως ηλεκτρονικά γκάτζετ και βιντεοπαιγνίδια.


Επιμέλεια: Μίτση Σκέντζου
Τελευταία ενημέρωση: Παρασκευή, 27 Ιουλίου 2012, 00:14

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Έναρξη Ολυμπιακών Αγώνων Λονδίνου

πηγή : http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22769&subid=2&pubid=63690503
Η ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ

Απόψε η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων

Στραμμένα στο Λονδίνο και την τελετή έναρξης της 30ης Ολυμπιάδας, που αρχίζει επισήμως σήμερα το βράδυ στις 9.00 (11.00 ώρα Ελλάδας) θα είναι απόψε τα βλέμματα δισεκατομμυρίων θεατών σε όλο τον κόσμο.

Απόψε η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων
Χιλιάδες αθλητές από τις 204 χώρες που συμμετέχουν στους Αγώνες θα παρελάσουν στο Ολυμπιακό Στάδιο. Πρώτος θα μπει ο σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής, Αλέξανδρος Νικολαϊδης, για να ξεκινήσει η παρέλαση των αποστολών, όπως συμβαίνει πάντα, με την Ελλάδα, και θα ολοκληρωθεί με τη διοργανώτρια χώρα, τη Μεγάλη Βρετανία.
Θα ακολουθήσουν ομιλίες και την επίσημη έναρξη των Αγώνων, την οποία κατά παράδοση κάνει ο ανώτατος πολιτειακός άρχων της διοργανώτριας χώρας (στην περίπτωση της Μεγάλης Βρετανίας, η Βασίλισσα Ελισάβετ), το άναμμα του Ολυμπιακού Βωμού από τον τελευταίο λαμπαδηδρόμο και την εκφώνηση του όρκου αθλητών και κριτών.

Στη συνέχεια είναι το καλλιτεχνικό πρόγραμμα, το οποίο έχει επιμεληθεί ο βραβευμένος με όσκαρ σκηνοθέτης Ντάνι Μπόιλ. Οπως συνηθίζεται, πολλά κομμάτια της τελετής παραμένουν «επτασφράγιστο μυστικό» και μάλιστα παραλείφθηκαν από τη χθεσινή γενική πρόβα, προκειμένου να μην διαρρεύσουν.
Απόψε η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων
Η τελετή, που φέρει τον τίτλο «Τα νησιά των θαυμάτων» (Isles of Wonder) και κόστισε 27 εκατ. λίρες, φιλοδοξεί να «διασχίσει» τη βρετανική ιστορία και να την «παντρέψει» με τη σύγχρονη εικόνα της χώρας.
Το Ολυμπιακό Στάδιο του Λονδίνου θα μετατραπεί σε μία τεράστια φάρμα. Παιδιά θα τραγουδήσουν εκκλησιαστικούς ύμνους και από ένα τραγούδι για κάθε μέρος της Βρετανίας (Σκωτία, Αγγλία, Ουαλία, Ιρλανδία), ενώ θα απαγγελθούν από ηθοποιούς αποσπάσματα από έργα του Σαίξπηρ.

Σημαντικό ρόλο θα παίξουν και οι 80.000 θεατές που θα βρεθούν στο στάδιο για να παρακολουθήσουν από κοντά την τελετή έναρξης. Στα καθίσματα τους θα βρίσκεται ένα ειδικό μηχάνημα που με τα χέρια τους θα το κουνούν ρυθμικά και με αυτόν τον τρόπο θα δίνει ένα εκπληκτικό φόντο χρωμάτων σε όλο το στάδιο.
Ο Μπόιλ έχει δηλώσει ότι θα ήθελε η τελετή έναρξης του Λονδίνου να παρομοιαστεί με εκείνη των Ολυμπιακών του Σίδνεϊ, το 2000, αλλά είναι σίγουρο ότι έχει ετοιμάσει αρκετές πρωτοτυπίες, με στόχο να εντυπωσιάσει τους τηλεθεατές, αλλά και τους θεατές, οι οποίοι έχουν πληρώσει ως και 2.012 λίρες για να εξασφαλίσουν μία θέση στις εξέδρες του Ολυμπιακού Σταδίου (μέχρι χθες πάντως δεν είχαν εξαντληθεί τα πλέον ακριβά εισιτήρια).
Η τελική πρόβα για την τελετή έγινε χθες το βράδυ και όλα πήγαν καλά.
Η τελετή έναρξης θα μεταδοθεί από την κρατική τηλεόραση, αλλά και σε ειδική εκδήλωση, στην Τεχνόπολη, στο Γκάζι.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Άγιος Παντελεήμων 27 Ιουλίου


ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΟΝ ΠΑΝΤΕΛΗ



πηγή : http://el.orthodoxwiki.org/%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%AE%CE%BC%CF%89%CE%BD,_%CE%86%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82

Η εικόνα του Αγίου
Ο Άγιος Παντελεήμων, είναι Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που έδρασε στα τέλη του 3ου αιώνα. Έζησε στη Νικομήδεια της Μικράς Ασίας και παρέδωσε μαρτυρικώς τη ζωή του.
Ο Άγιος Παντελεήμων γεννήθηκε περί τα μέσα του 3ου αιώνα στη Νικομήδεια της Βιθυνίας. Το πραγματικό του όνομα ήταν Παντολέων[1] και προερχόταν από εύπορη οικογένεια της πόλης. Ο πατέρας του ήταν εθνικός, ενώ η μητέρα του είχε ασπαστεί το χριστιανισμό. Ο Παντολέων απέκτησε από μικρή ηλικία καλή εγκύκλια παιδεία και όταν την ολοκλήρωσε σπούδασε την ιατρική, διακρινόμενος όμως και για την ρητορεία του[2]. Οι σχέσεις μάλιστα της οικογένειάς του με το παλάτι ήταν πολύ καλές και σύντομα θα τον έφερναν ως γιατρό στην αυλή του Αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Ο ίδιος τελικά όμως ασπάστηκε το χριστιανισμό. Η μεταστροφή αυτή συνέβη μετά από γνωριμία με κάποιο ιερέα Ερμόλαο, την εποχή ενός διωγμού κατά των χριστιανών. Λίγο αργότερα θα βαπτιστεί χριστιανός μυστικά και θα προσπαθήσει να πείσει τον πατέρα του να γίνει κι αυτός, όπως και συνέβη.
Ο πατέρας του μετά από λίγο διάστημα πάθανε με αποτέλεσμα να γίνει κάτοχος μεγάλης περιουσίας. Τότε εκποιεί την περιουσία του για να βοηθήσει τους φτωχούς και προσφέρει τις ιατρικές υπηρεσίες του χωρίς χρέωση σε όποιο δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να αντεπεξέλθει. Η πρακτική του αυτή όμως ώθησε πολλούς ιατρούς να τον καταγγείλουν και να υποδείξουν στα ανάκτορα πως είναι χριστιανός. Έτσι συνελήφθη και οδηγήθηκε στον Αυτοκράτορα. Εκεί κλήθηκε να θυσιάσει στα είδωλα για να αφεθεί ελεύθερος. Ο ίδιος όμως αρνήθηκε, λέγοντας πως δε θα θυσιάσει σε ψεύτικους Θεούς. Τότε μπροστά του έστειλαν ένα παράλυτο, ώστε να τον θεραπεύσει, είτε αυτός, είτε οι ιερείς των ανακτόρων για να φανεί ποιος είναι ο αληθινός Θεός. Ο Άγιος Παντελεήμων θεράπευσε τον παράλυτο, κάτι που προξένησε μεγάλη κατάπληξη. Παρόλα αυτά ο Αυτοκράτορας θέλησε και πάλι να τον μεταπείσει.
Ο Παντελεήμων αρνήθηκε και οδηγήθηκε στο μαρτύριο. Άλλοτε έκαιγαν το σώμα του με πυρσούς, άλλοτε τον μαστίγωναν και άλλοτε του έριχναν καυτό λάδι. Σε πολλές από τις περιπτώσεις όμως τα μαρτύρια δεν του προξενούσαν πόνο. Έτσι, για να τον θανατώσουν τον έριξαν στα θηρία, αυτά όμως δεν τον έβλαψαν. Τελικά αποφασίστηκε να τον αποκεφαλίσουν.
Η μνήμη του εορτάζεται στις 27Ιουλίου
                                                                

            Στη Σούγια Χανίων


                                                                      Στη Φλώρινα
 

  
















        Στην Αθήνα η μεγαλύτερη εκκλησία των βαλκανίων  ο Άγιος Παντελεήμων


σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

Τιραμισού για άσχετους

Τιραμισού για άσχετους
Bαθμολογία:
       
4 ψήφοι
Προστέθηκε από , 03.12.07

Περιγραφή

Τιραμισού με λίγα χρήματα και πραγματικά για άσχετους με την ζαχαροπλαστική

photo: MaryBelly
Photo

Τι χρειαζόμαστε:

  • 2 πακέτα σαβουαγιάρ
  • 1 μορφατ
  • 1 πακέτο τυρί κρέμα
  • μισή κούπα ζάχαρη
  • 2 κουταλιές καφέ
  • 2 κουταλιές ζάχαρη
  • Κακάο
Στα γρήγορα
Κατηγορία
Μέθοδος
Διατροφή
Φτιάχνει
8 κομάτια μεγαλούτσικα

Πως το κάνουμε:

Ο ΤΥΧΕΡΟΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ του Δημήτρη Κανονίδη *

πηγή : http://www.onestory.gr/post/28009581507

Ο ΤΥΧΕΡΟΣ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ

του Δημήτρη Κανονίδη *

Έβγαλε το κράνος και το άφησε πάνω στο πεζούλι της σκοπιάς. Οι σκέψεις , που τόσες μέρες του τυραννούσαν το μυαλό , θαρρείς και λεύτερες άρχισαν να πετούν από το κεφάλι του. Ήδη αισθανόταν καλύτερα…
Γύρισε και κοίταξε τον ουρανό. Ένα τεράστιο , ολόγιομο φεγγάρι του χαμογελούσε με κατανόηση. Η βραδιά, όλο γλύκα , του ζέστανε για λίγο την καρδιά.
…«Τι υπέροχη βραδιά!!..», σιγοψιθύρισε… και ας είμαστε στην καρδιά του χειμώνα…
ΓΕΝΑΡΗΣ… ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ…
Πριν δυο ώρες είχε μπει ο καινούριος χρόνος.
Καινούργιος χρόνος… καινούρια όνειρα.. καινούρια σχέδια…μα αλλοίμονο , όχι γι’ αυτόν… γι’ αυτόν ένα απέραντο κενό…
Άφησε το βλέμμα του να περιπλανηθεί… εδώ και μερικές μέρες είχε πάψει να βλέπει γύρω του… αισθανόταν σαν χαμένος. Το μάτι του πέφτει στο κτίριο του Λόχου Διοικήσεως. Μέσα από τα φωτισμένα παράθυρα βλέπει τους φαντάρους να το γλεντούν ακόμα.. Σήμερα δεν έχει ύπνο. Η διαταγή του Διοικητή ήταν σαφής … «ΓΛΕΝΤΙ ΜΕΧΡΙ ΠΡΩΙΑΣ».
-Τι παράλογη λογική… σκέφτηκε.. ακόμη και για να γλεντήσει κανείς έπρεπε να υπάρχει η διαταγή του Διοικητή… έχεις δεν έχεις κέφι… μαλακίες….
Το βλέμμα του στάθηκε στο παράθυρο της Διμοιρίας του. Εκεί το γλέντι ήταν στο φόρτε του. Μπορούσε να διακρίνει το Λουκά να παίζει το μπουζούκι και τον Γεωργίου να τον συνοδεύει με την κιθάρα του, ενώ οι άλλοι γύρω, να χορεύουν , προσπαθώντας για λίγες στιγμές να απομακρυνθούν από την πραγματικότητα… Μια πραγματικότητα που στυγνή, τυραννική κατέγραφε…
ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ 1978.. Λ ή μ ν ο ς .. Μ ο ύ δ ρ ο ς.. ακριτικό φυλάκιο..
Άφησε κάτω το FN και άναψε τσιγάρο…
Το γλέντι μέσα συνεχιζόταν..
«Όταν θα γυρίσω ρε Μαριώ
γλέντι που θα γίνει στο χωριό..»
η φωνή του Νικολάκη του Μυτιληνιού μονότονη, φάλτσα, εξωτερίκευε τους μύχιους πόθους της καρδιάς.
Η ώρα περνούσε και ο δείκτης του κεφιού ανέβαινε συνεχώς. Και να σκεφθεί κανείς ότι η βραδιά λίγο έλειψε να τιναχτεί στον αέρα.
Ήταν 12 ακριβώς όταν τα φώτα σβήσανε για να υποδεχτούν τον καινούργιο χρόνο. Μετά τις καθιερωμένες ευχές, ο λοχαγός Αποστολόπουλος πήρε σοβαρός το μαχαίρι για να κόψει την πρωτοχρονιάτικη πίττα. Πριν κόψει το πρώτο κομμάτι, ανακοίνωσε στους φαντάρους ότι «ο τ υ χ ε ρ ό ς τ η ς 
 χ ρ ο ν ι ά ς» θα ‘χει εκ μέρους του, προσφορά, 10ήμερη άδεια με 5 μέρες οδοιπορικά.
-«ολοοοοοοοοοο!!!!!» Οι χαρούμενες φωνές των φαντάρων διακόψανε τα τελευταία λόγια του λοχαγού. Καθένας εκείνη τη στιγμή έβλεπε την επόμενη κιόλας μέρα τον εαυτό του, φορτωμένο με πλυμένα κι άπλυτα, στο δρόμο για την πόλη ή το χωριό του.
Μοιράστηκαν όλα τα κομμάτια της πίττας και ο καθένας έψαχνε με αγωνία να ανακαλύψει το θησαυρό.
-Ρε μαλάκα, τι έγινε; βρήκες τίποτα;
-Τίποτα…
-Εσύ;…
-Ούτε…
-Εσύ;
-Tίποτα.. τίποτα… τίποτα… κανένας..
-«Για ψάχτε όλοι καλά….», ο λοχαγός με το αυστηρό υπηρεσιακό του ύφος τους προτρέπει για νέες «ανασκαφές» στα ήδη διαλυμένα κομμάτια της πίττας.
-«Τον πούστη, μας την έφερε…» τόλμησε να ψιθυρίσει ο Λουκάς στον κολλητό του, «είπα κι εγώ… 15 μέρες άδεια.. τόσο γενναιόδωρος ξαφνικά ο…
-«Σκάσε ρε μαλάκα, θα ακούσει ο τσάτσος του ο Παντελιάδης… δίπλα σου είναι.. δεν τον βλέπεις;..» του ψιθυρίζει ο Στράτος στο αυτί…
-«Στα αρχίδια μας…» απαντά ο Λουκάς και γυρίζοντας καρφώνει με το βλέμμα του τον Παντελιάδη.
Εντωμεταξύ σ’ όλα τα πηγαδάκια οι φαντάροι είχαν σαν πρώτο θέμα το «νόμισμα-φάντασμα».
Και τελικά βγήκε το συμπέρασμα ότι όλα αυτά δεν ήταν παρά μια πλάκα του «Μεγάλου» - έτσι αποκαλούσαν το λοχαγό Αποστολόπουλο οι φαντάροι του λόχου Διοικήσεως.
-«Δε γαμιέται… έλα ρε Λουκά, πιάσε το μπουζούκι…»
«Να απολυθώ να φύγω
τι θ’ απογίνω, τι θα βγει
τούτο το καψόνι 
μοιάζει να’ ναι ολόκληρη η ζωή..»
-«Γειά σου ατέλειωτε Λουκά με το τέλι σου..»
-«Γειά σας ρε μάγκες…»
-«Καλή χρονιά ρεεεεεεε..και του χρόνου στα σπίτια μας…» ευχήθηκε ο Θάνος μόλις μπήκε γυρνώντας από τη σκοπιά…
Άφησε όπλα, παλάσκες, κράνη και πήρε ένα ποτήρι κρασί στα χέρια , που μετά τις καθιερωμένες ευχές, το κατέβασε μονορούφι.
-«Έλα ρε Θάνο, πάρε το κομμάτι της πίττας σου.»
Ξαφνικά όλων τα πρόσωπα φωτίστηκαν και τα μάτια τους καρφώθηκαν πάνω στο κομμάτι που κρατούσε ο Θάνος. Μα βέβαια… πως δεν το ‘χαν σκεφθεί… εδώ θα ‘ναι το νόμισμα… ήταν το μοναδικό κομμάτι που δεν ψάξανε…
-«Α ! ρε κωλόφαρδε Θάνο!… πετάχτηκε ο Χριστόφορος.. την τσίμπησες την 15άρα.
-«Τι λες ρε Χριστόφορε;»
-«Ναι ρε μαλάκα.. ο Μεγάλος έταξε 10ήμερη με 5 μέρες οδοιπορικά στον τυχερό της χρονιάς».
-«Ε και;….;;»
-«Τι ε και ρεεεεε.. το φλουρί δεν βρέθηκε , και ο μόνος που δεν έψαξε το κομμάτι του είσαι εσύ….»
Τα μάτια όλων ήταν καρφωμένα στα χέρια του Θάνου, που αργά-αργά, τελετουργικά , μαδούσε τη βασιλόπιτα, ψάχνοντας για το νόμισμα. Και όταν πια το κομμάτι ήταν παρελθόν και ένα μικρό βουναλάκι ψίχουλα είχε φτιαχτεί μπρος στα πόδια του Θάνου, ενώ τα χέρια του έχασκαν άδεια από την ευτυχία του νομίσματος, νέα απογοήτευση σε όλους, νέα μουρμουρητά….
-«Το μαλάκα, μας την έφερε… από Πελοποννήσιους τι περιμένεις..» πέταξε ο Νικητίδης ο πόντιος…
Μα σε λίγο το μπουζούκι του Λουκά και η κιθάρα του Γεωργίου φρόντισαν για την αποκατάσταση της «έννομης τάξης» και την επαναφορά του κεφιού σ’ όλους.
-«Ρε παιδιά, ο Λευτέρης που είναι;» η φωνή του Θάνου διέκοψε το τραγούδι των υπολοίπων.
-«Ταξιδεύει..» απάντησε ειρωνικά ο Μυτιληνιός.
-«Σκάσε»… τον έκοψε μονομιάς ο Θάνος… «Ο Λευτέρης ρε που είναι;» ξαναρώτησε
-«Σκοπιά.. γερμανικό 2-4 στα καύσιμα..» απάντησε ο επιλοχίας.
-«Φέρτε ρε ένα μπουκάλι κρασί», λέει ο Θάνος, και ενώ ο Γιάννης του δίνει ένα μπουκάλι, αυτός είχε κιόλας φορέσει το στρατιωτικό του μπουφάν, γέμισε τις τσέπες με λίγες σταφίδες και στραγάλια και έκλεινε την πόρτα πίσω του.
Με γρήγορο βήμα κατευθύνθηκε προς τα καύσιμα, εκεί που ο φίλος του ο Λευτέρης γιόρταζε μονάχος του την Πρωτοχρονιά. Ο Θάνος ήξερε ότι ο φίλος του τούτη την ώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά είχε ανάγκη από συντροφιά. Τον ήξερε άλλωστε τον φίλο του πολύ καλά. Συνομήλικοι, μένανε στη Θεσσαλονίκη στην ίδια γειτονιά, εκεί δίπλα στα νεκροταφεία στην Βαγγελίστρα… μαζί στο Δημοτικό σχολείο στη θρυλική παράγκα, μαζί έπειτα στο ίδιο θρανίο στο Γ΄ Γυμνάσιο, μαζί στο Ρήγα Φεραίο στη διάρκεια της δικτατορίας, μόνο ο ύπνος τους χώριζε, όπως λέγανε στη γειτονιά . Ώσπου έπειτα οι δρόμοι τους χωρίσανε.. Ο Θάνος έφυγε για αρκετά χρόνια στη Γερμανία, ο Λευτέρης μπήκε στην Ιατρική, πήρε το πτυχίο του και ανταμώσανε ξανά φαντάροι στη Λήμνο.
Τη μέρα εκείνη που ήρθε ο Λευτέρης, ο Θάνος, 6 μήνες παλιότερος στο στρατό, είχε υπηρεσία σκοπού στην Πύλη. Μόλις τον είδε κουρασμένο, φορτωμένο με το στρατιωτικό του σάκο, παράτησε τη σκοπιά κι έτρεξε να τον αγκαλιάσει.
-«Λευτεράκη, τι γίνεται ρε… μετάθεση… εδώ κι εσύ;»
-«Τι κάνεις ρε Θάνο; ..εδώ είσαι παλιόφιλε..»
Και από τη μέρα εκείνη γίνανε και πάλι «κολλητοί». Μαζί στο φαγητό, μαζί στις αγγαρείες, μαζί στις εξόδους να αναπολούν παλιές ωραίες στιγμές, να κάνουν όνειρα για το μέλλον.. τώρα πια ούτε ο ύπνος τους χώριζε. Ο Θάνος, σαν “παλιοσειρά”, φρόντισε και τακτοποίησε το “νεούλι”, έτσι τον φώναζε τον Λεύτερη χαϊδευτικά, στο διπλανό κρεβάτι.
-«Νεούλι.. Λευτεράκη… τι γίνεται ρε; Χρόνια πολλά ..καλή χρονιά..»
-«Χρόνια πολλά ρε Θάνο. Να ‘σαι καλά.. και του χρόνου στο σπίτι σου…»
-Σ π ι τ ι α μας ρε νεούλι… Σ π ί τ ι α μας… μη ξεχνάς ότι και ΣΥ του χρόνου τέτοια μέρα θα ‘σαι πολίτης…
Ο Λευτέρης κούνησε με απογοήτευση το κεφάλι του…
-«Έλα ρε Λευτεράκη ..τι γίνεται αγόρι μου, ακόμα τη σκέφτεσαι;»
-«Ναι ρε Θάνο, πως μπορώ να την ξεχάσω …τη σκέφτομαι ..και μάλιστα ακόμα πιο πολύ …τη σκέπτομαι κάθε δευτερόλεπτο …κάθε λεπτό.. κάθε ώρα που περνά… δεν μπορώ.. Δ Ε Ν Μ Π Ο Ρ Ω..»
Ο Λευτέρης ξέσπασε σε λυγμούς…
Ο Θάνος τον κοιτούσε και δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη..
-«Λευτέρη..» ..ψιθύρισε μετά από λίγο… «συγνώμη Λευτέρη ..εγώ φταίω…»
-«Εσύ; ..εσύ γιατί ρε Θάνο;..»
-«Αν δεν σού ‘φερνα εκείνο το καταραμένο γράμμα…»
-«Τι σημασία έχει ρε Θανούλη…. αν δεν ήσουν εσύ θα μου το ‘φερνε κάποιος άλλος, ο ταχυδρόμος ίσως… θ’ άλλαζε άραγε τίποτα; Η Μυρτώ ήταν αποφασισμένη έτσι κι αλλιώς.. η Μυρτούλα, Θάνο, αυτήν την ώρα αρραβωνιάζεται και σε λίγο καιρό θα ‘ναι και επίσημα σύζυγος κ. Λυμπέρη…
-«Η Μυρτούλα»… πως μπορείς και τη λες ακόμα έτσι…
-«…Μα την αγαπώ Θάνο… την α γ α π ώ… πριν λίγες μέρες περίμενα πως και πως την ώρα που θα ‘παιρνα την άδειά μου να πάω να την βρω… να τη σφίξω στην αγκαλιά μου… και όταν δεν μου δώσανε την άδεια τα Χριστούγεννα, ένιωσα να χάνομαι… την ήθελα αυτή την άδεια τόσο πολύ… για μένα …για τη Μυρτώ …για τους δυο μας… Να ‘ξερες ρε Θάνο, πως μετρούσα μια-μια τις μέρες, τις ώρες, που θα επέστρεφες από την άδειά σου, για να μου φέρεις νέα ..είχα καιρό να πάρω νέα της κι ανησυχούσα…και με πόση λαχτάρα άνοιξα το γράμμα που μου ‘φερες γραμμένο από τα χέρια της ..και έπειτα ένοιωσα τον κόσμο να χάνεται, καθώς στο γράμμα λιτά, παγερά μου έγραφε…
“ΑΡΡΑΒΩΝΙΑΖΟΜΑΙ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΤΟΝ ΚΩΣΤΗ ΛΥΜΠΕΡΗ.
ΠΑΝΤΡΕΥΟΜΑΙ ΣΥΝΤΟΜΑ. ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΜΕ ΞΕΧΑΣΕΙΣ….
Μυρτώ..”
Ο Λευτέρης αποκαμωμένος σταμάτησε να μιλά… έκρυψε το πρόσωπό του με τις παλάμες του.. ο Θάνος τον πλησίασε και του χάιδεψε το κεφάλι..
-«Έλα ρε Λευτεράκη, έλα ρε νεούλι, υπομονή…»
-«Άσε με Θάνο, σε παρακαλώ…άσε με..»
Ο Θάνος κατάλαβε ότι ο φίλος του ήθελε να μείνει μονάχος. Του ‘δωσε να πιει μια γουλιά κρασί και τον καληνύχτισε.
Το γλέντι στο Λόχο Διοικήσεως συνεχιζόταν….
Ο Θάνος άνοιξε την πόρτα….
-«Έλα ρε Λουκά , πιάσε το “Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα…”»
Ο Θάνος άνοιξε το πουκάμισό του και άρχισε να χορεύει στο ρυθμό του τραγουδιού.
“Θεσσαλονίκη μου μεγάλη φτωχομάνα
εσύ που βγάζεις τα καλύτερα παιδιά….
Θεσσαλονίκη μου ποτέ δεν σ’ απαρνιέμαι ,
Είσαι η πατρίδα μου στο λέω και καυχ…”
Ξαφνικά ο ήχος μιας τουφεκιάς ακούστηκε ..και έπειτα κι άλλη κι άλλη και έπειτα σιωπή…
«Λ ε υ τ έ ρ η η η η η η .! ! ! ! !» ούρλιαξε ο Θάνος, και ξεχύθηκε αμέσως έξω… Τρέχοντας μ’ όλη τη δύναμή του κατευθύνθηκε προς τη σκοπιά στα καύσιμα ουρλιάζοντας συνεχώς… «Λ ε υ τ έ ρ η η η η …Λ ε υ τ έ ρ η η η η η ….»
Μόλις πλησίασε είδε το φίλο του πεσμένο κάτω μέσα σε μια λίμνη αίματος… Έσκυψε πάνω του…
-«Λευτέρη.. Λευτεράκη ..μίλα μου ..νεούλη …μίλα μου ..σε παρακαλώ, πες μου κάτι …Λευτεράκηηηηη..»
Μα ο Λευτέρης κοίτωνταν ακίνητος, αμίλητος, με τα μάτια ορθάνοιχτα, παγερά, με μια τρύπα κάτω από το σαγόνι του, και τα μυαλά του τιναγμένα.
-«Λευτέρη… Λευτεράκη..» ούρλιαξε ο Θάνος… «όχι…. όχι… Λευτέρη, δεν είναι δυνατόν.. δεν είναι αλήθεια….Λευτέρη μίλα μου… Λευτέρη… Μυρτώ… Μυρτώ… γιατί του το ‘κανες αυτό …γιατί….Λευτέρη.. Λευτέρη…»
Στο μεταξύ φτάσανε κι άλλοι φαντάροι από το Λόχο Διοικήσεως, και προσπαθούσαν απεγνωσμένα να απομακρύνουν το Θάνο, που βρισκόταν σε έξαλλη κατάσταση , από το άψυχο σώμα του Λευτέρη. Κάποια στιγμή κατάφεραν και πήραν το Θάνο αποκαμωμένο πίσω στο Λόχο Διοικήσεως, ενώ άλλοι άρχισαν να φροντίζουν το νεκρό Λευτέρη. Σε λίγο έφτασε και ο Αξιωματικός Υπηρεσίας..
-«Πάρτε ότι έχει επάνω του και να μου τα παραδώσετε..»
Ο Επιλοχίας του Λόχου Διοικήσεως , σαν αρμοδιότερος έψαξε τις τσέπες του Λευτέρη, και έβγαλε τα προσωπικά του αντικείμενα. Το πορτοφόλι του, τη στρατιωτική του ταυτότητα, ένα μικρό ασημένιο κομπολογάκι και ένα χαρτί που μέσα του είχε τυλιγμένο κάτι..
Πλησίασε στο φως του φαναριού…Άνοιξε με τρεμάμενα χέρια το χαρτί που έγραφε…
“…Μάννα συγχώρα με…
Μυρτούλα σ αγαπώ…
 Γεια σας…..ΛΕΥΤΕΡΗΣ..”
..και μέσα στο χαρτί, το τυχερό νόμισμα της πίττας, που όλοι με αγωνία ψάχνανε…….
Ήταν ο “Τ υ χ ε ρ ό ς τ η ς χ ρ ο ν ι ά ς”….
…ήταν πρωτοχρονιά του 1978…
…και ήταν μόλις 26 χρονών…

Ο Δημήτρης Κανονίδης είναι οδοντίατρος, γεννήθηκε και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη. Τον ελεύθερό του χρόνο ασχολείται με το γράψιμο και τη φωτογραφία, έχοντας κάνει ατομικές και συμμετέχοντας σε ομαδικές εκθέσεις. Έχει γράψει την ποιητική συλλογή “ΠΥΓΟΛΑΜΠΙΔΕΣ”.
[ twitter ] [ e-mail ]

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Η Αγιά Σοφιά τρομάζει τους Τούρκους!

πηγή: http://www.eleysis-ellinwn.gr/2012/07/blog-post_26.html?utm_source=twitterfeed&utm_medium=facebook

Η Αγιά Σοφιά τρομάζει τους Τούρκους!


Του ΝΙΚΟΥ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗ
Δημοσιογράφου –Συγγραφέα-Τουρκολόγου

Από την πρώτη στιγμή που η Κωνσταντινούπολη έπεσε στους Οθωμανούς και ο Μωάμεθ ο Φατίχ εισήρθε καβάλα στο άσπρο άλογό του στην Αγία Σοφία, (όπου επί αρκετή ώρα, σύμφωνα με τουρκικές πηγές, έμεινε ακίνητος να κοιτάζει με έκσταση τον Παντοκράτορα στον τρούλο ενώ η εντυπωσιακή αυτή σκηνή έχει αποθανατιστεί και σε μια τουρκική ιστορική κινηματογραφική ταινία), ο μεγάλος αυτός ναός της Ορθοδοξίας έγινε το επίκεντρο διαφόρων μύθων και θρύλων που κυκλοφορούσαν ανάμεσα στους κατακτητές..προκαλώντας ένα έντονο δέος για το μεγαλούργημα αυτό της Ορθοδοξίας που τώρα το είχαν περικυκλώσει οι τέσσερις οθωμανικοί μιναρέδες….

Τα τελευταία χρόνια όμως ορισμένα γεγονότα με επίκεντρο την Αγία Σοφία και με αποκορύφωμα την απροσδόκητη εμφάνιση το καλοκαίρι του 2008 του Άγγελου στον Τρούλο, έχουν δημιουργήσει στους Τούρκους ένα έντονο κλίμα καχυποψίας και φόβου για τα μελλούμενα. Παράλληλα επανήλθαν στην επιφάνεια όλοι εκείνοι οι θρύλοι που κατά καιρούς είχαν συγκλονίσει και είχαν προκαλέσει στους μουσουλμάνους μια χαρακτηριστική φοβία για την εκ νέου ανάδυση της ορθόδοξης χριστιανικής ταυτότητας του ναού και τις κοσμογονικές συνέπειες αυτού του συγκλονιστικού γεγονότος, παρά του ότι λειτουργούσε μέχρι το 1934 σαν μουσουλμανικό τέμενος.

Έτσι τον περασμένο Ιανουάριο, (20/1/2012), η μεγάλης κυκλοφορίας τουρκική εφημερίδα, Σαμπάχ, παρουσίασε ένα πραγματικά καταπληκτικό αφιέρωμα για τα «Μυστήρια της Αγίας Σοφίας», (Ayasofya’ nın gizlemleri), όπου αποτυπώνεται με γλαφυρό τρόπο αυτό το κλίμα φοβίας που έχει καταβάλει τελευταία τους Τούρκους για τα όσα υπάρχουν κρυμμένα μέσα στον Ιερό Ναό και τα όσα προμηνύονται να συμβούν τα επόμενα χρόνια.

Το πρώτο σημαντικό στοιχείο από αυτό το αφιέρωμα, είναι μια αδιόρατη φοβία που διακρίνεται από τους Τούρκους στους κρυμμένους σταυρούς, συμβολικούς και μη, που υπάρχουν στο εσωτερικό του ναού, αλλά και στην κάτοψη όπως αυτή μπορεί κάποιος να την διακρίνει από ψηλά. Έτσι μεγάλο δέος παρατηρείται για τον λεγόμενο, (όπως τον αναφέρουν χαρακτηριστικά οι Τούρκοι ), «Σταυρό του αποστόλου αγίου Ανδρέα», ο οποίος όπως είναι γνωστό είναι ο ιδρυτής της εκκλησίας της Κωνσταντινούπολης. Σύμφωνα λοιπόν με την Σαμπάχ, στην οροφή του ναού υπάρχει ο Σταυρός του Αγίου Ανδρέα σε διαγώνιο μορφή, ένα σημαντικό σύμβολο που όχι μόνο δεν χάθηκε στους αιώνες της οθωμανικής κατοχής αλλά δεσπόζει με όλη την συμβολική σημασία του. Παράλληλα και ο «Σταυρός του Ιουστινιανού» τρομάζει τους Τούρκους καθώς οι θρύλοι αναφέρουν για ένα πανάρχαιο κειμήλιο που βρίσκεται μυστικό στην Αγία Σοφία και μάλιστα προέρχεται από την Αίγυπτο και έχει τρομακτική δύναμη. Γενικότερα η κατασκευή του μεγάλου αυτού ορθοδόξου αρχιτεκτονικού αριστουργήματος, σύμφωνα με τις ίδιες τις τουρκικές πηγές, βασίστηκε στο χριστιανικό σύμβολο του Σταυρού και το γεγονός αυτό εμπνέει το δέος αλλά και μια αδιόρατη φοβία για την μελλοντική επάνοδο της Αγίας Σοφίας στον φυσικό της κάτοχο, δηλαδή στην Ελληνορθόδοξη λατρεία.

Αλλά εκτός από τους σταυρούς, οι Τούρκοι αναφέρουν και άλλα μυστήρια και τρομακτικά για τους ίδιους που υπάρχουν στο εσωτερικό του ναού. Έτσι, όπως αναφέρει ο θρύλος, είναι γνωστό ότι μετά την μετατροπή του ναού σε μουσουλμανικό τέμενος κτίστηκε το γνωστό Μιχράμπ, (το μουσουλμανικό σημείο της προσευχής), που εμφανίστηκε στην ανατολική πλευρά του ναού προς την κατεύθυνση της Μέκκας. Αλλά το ενδιαφέρον είναι ότι σύμφωνα με τους τουρκικούς θρύλους μπροστά από το Μιχράμπ βρίσκεται θαμμένο ένα φέρετρο κατασκευασμένο από επίχρυσο μπρούντζο. Στο φέρετρο αυτό κείτεται η σωρός της βασίλισσας Σοφίας, (προφανώς γίνεται ταύτιση με την αγία Σοφία). Αυτή η βασίλισσα Σοφία και το φέρετρό της συνδέεται, σύμφωνα με τους τουρκικούς θρύλους, με μια «εντολή» που έχει περάσει δια μέσω των αιώνων μέχρι σήμερα. Η εντολή αυτή αναφέρει ότι δεν πρέπει κανένας να πειράξει αυτό το φέρετρο ούτε καν να το ακουμπήσει. Αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε, σύμφωνα με τον θρύλο αυτό, θα προκληθεί η «έγερση» της βασίλισσας Σοφίας και τότε ένας τρομακτικός θόρυβος θα τραντάξει όλο το οικοδόμημα του ναού προκαλώντας σεισμικά εσχατολογικά γεγονότα που τρομάζουν τους Τούρκους.

Αλλά ο θρύλος της βασίλισσας Σοφίας έχει και συνέχεα. Σύμφωνα λοιπόν με τις τουρκικές αναφορές, το φέρετρο αυτό προστατεύουν τέσσερις αρχάγγελοι που βρίσκονται πάνω στον Θόλο του ναού. Οι αρχάγγελοι αυτοί, όπως αναφέρουν και πιστεύουν οι Τούρκοι, είναι οι Τζεμπραΐλ, Μιχαήλ, Ισραφήλ και Αζραήλ. Σύμφωνα πάντα με τους Τούρκους, ο Τζεμπραήλ προστατεύει τους βυζαντινούς αυτοκράτορες, ο Μιχαήλ τον ναό από τις εχθρικές επιθέσεις, ενώ οι Τζεμπραήλ και Ισραφήλ ήταν οι αγγελιοφόροι των γεγονότων από τις πολεμικές επιχειρήσεις στους βυζαντινούς αυτοκράτορες. Και οι τέσσερεις αυτοί αρχάγγελοι έχουν ταχτεί μετά την πτώση της Πόλης να προφυλάσσουν το φέρετρο της βασίλισσας Σοφίας από τον κίνδυνο κάποιος βέβηλος να το ανοίξει και να επέλθει η Δευτέρα Παρουσία.

Ένας άλλος σημαντικός μύθος που αναφέρουν οι μουσουλμάνοι είναι ο θρύλος του «Κρυμμένου Πατριάρχη» που μοιάζει με τον ελληνικό θρύλο για τον κρυμμένο παπά. Όπως αναφέρει η τουρκική παράδοση, στο νότιο μέρος του ναού υπάρχει ένας στενός διάδρομος που οδηγεί σε μια παμπάλαια αραχνιασμένη και πολύ μυστήρια πύλη για την οποία ο θρύλος την αναφέρει σαν την «Κλειστή Πύλη». Σύμφωνα με τις τουρκικές αναφορές, όταν ο Μωάμεθ ο Φατίχ μπήκε στην Κωνσταντινούπολη ο τελευταίος ελληνορθόδοξος Πατριάρχης μαζί με τους συνοδούς του τελούσε στο σημείο αυτό Θεία Λειτουργία. Μόλις οι οθωμανικές ορδές εισέβαλαν στον ναό, ο Πατριάρχης και όλη η συνοδεία του εισήλθε μέσα στην πύλη αυτή η οποία έκλεισε και από τότε χάθηκαν ενώ η πύλη έμεινε ερμητικά κλειστή και κανένας δεν τόλμησε ποτέ να την ανοίξει. Κάθε χρόνο στην Ανάσταση των ορθόδοξων χριστιανών μπροστά από την πύλη αυτή, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η Σαμπάχ, εμφανίζονται…. κόκκινα αυγά!!! Ο θρύλος συμπληρώνεται από την προφητεία που φοβίζει τους Τούρκους, ότι όταν η πύλη αυτή ανοίξει, στον ναό θα ακουστούν ξανά οι χριστιανικές ελληνορθόδοξες ψαλμωδίες γι’ αυτό και τρομάζουν και μόνο στην ιδέα του ανοίγματος αυτής της μυστήριας πύλης.

Η τουρκική εφημερίδα αναφέρει και το μυστήριο του υπογείου τούνελ που υπάρχει σε κεντρικό σημείο στο εσωτερικό του ναού. Όπως αναφέρεται, από το σημείο αυτό υπάρχει μια δίοδος που οδηγεί σε ένα μεγάλο τούνελ. Το τούνελ αυτό, όπως υποστηρίζει η τουρκική εφημερίδα, οδηγεί μέχρι τα Πριγκηπόννησα και μάλιστα μέχρι την νήσο Πρώτη. Το μυστήριο για τους Τούρκους είναι το πώς κατασκευάστηκε αυτό το τούνελ και τι ρόλο έπαιξε στην μακρά ιστορία του ναού.
Μυστήριο για τους Τούρκους είναι και το μεγάλο αποτύπωμα από πέλμα κάποιου μεγάλου ζώου, ίσως ελέφαντα, που υπάρχει στην νοτιοδυτική πλευρά του θόλου ενώ και εδώ έχουν διαδοθεί κάποιες εσχατολογικές ιστορίες. Σύμφωνα με τους Τούρκους το αποτύπωμα αυτό είναι από το άλογο του Μωάμεθ του Πορθητή, αλλά το ερώτημα είναι πώς το άλογο πάτησε στο σημείο αυτό που βρίσκεται ψηλά προς τον θόλο.

Μεγάλο δέος δημιουργεί στους Τούρκους, όπως αναφέρει η Σαμπάχ και τα διάφορα μωσαϊκά που έχουν αναδυθεί με όλη την μεγαλοπρέπειά τους τις τελευταίες δεκαετίες μέσα στο ιερό ναό της Αγίας Σοφίας της Κωνσταντινούπολης, παρά του ότι η μουσουλμανική θρησκεία θεωρεί σαν αμάρτημα την απεικόνιση πρόσωπων που σχετίζονται με θρησκευτικά γεγονότα. Ιδιαίτερο δέος τους προκαλεί το γνωστό μωσαϊκό που απεικονίζει τον Ιησού έχοντας την Παναγία και τον Ιωάννη τον Βαπτιστή στα δεξιά και αριστερά Του. Οι Τούρκοι το έχουν ονομάσει χαρακτηριστικά το «Μωσαϊκό της Αποκάλυψης» και ο συμβολισμός αυτός ανάγει στην εσχατολογική σημασία του που είναι έντονη στους μουσουλμάνους Τούρκους.

Επίσης ξεχωριστή αναφορά γίνεται και για τα μωσαϊκά που αναπαριστάνε γνωστούς βυζαντινούς αυτοκράτορες, όπως τον Ιωάννη τον Κομνηνό με τον Ιησού Χριστό και τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον Μονομάχο με την αυτοκράτειρα Ζωή. Όλες αυτές οι απεικονίσεις προκαλούν έντονο δέος, καθώς όλη αυτή η ελληνορθόδοξη χριστιανική μεγαλοπρέπεια και η εσωτερική δύναμη που αναδύουν αυτά τα ψηφιδωτά, έχουν γεννήσει διάφορους θρύλους για τους εσχατολογικούς τους συμβολισμούς. Οι συμβολισμοί αυτοί σχετίζονται με τις τουρκικές φοβίες για την επάνοδο στην επιφάνεια και στην εξουσία της αγίας Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με την ευλογία του ίδιου του Ιησού Χριστού.

Read more: http://ofis66.blogspot.com/2012/07/blog-post_25.html#ixzz21ePj2UHN


σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Sir Michael Phillip "Mick" Jagger

πηγή :  http://www.facebook.com/photo.php?fbid=450980444936668&set=a.450980308270015.104823.108511895850193&type=1&theater

                                   Sir Michael Phillip "Mick" Jagger

Ο Σερ Μάικλ Φίλιπ "Μικ" Τζάγκερ (αγγλικά: Sir Michael Phillip "Mick" Jagger) γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου του 1943. Είναι Άγγλος μουσικός, τραγουδιστής και στιχουργός, γνωστός κυρίως ως ο βασικός τραγουδιστής και ιδρυτικό μέλος των Ρόλλινγκ Στόουνς (Rolling Stones).
Ο Τζάγκερ κέρδισε μεγάλη κακή φήμη στον Τύπο για την ομολογία του ότι έπαιρνε ναρκωτικά και είχε ρομαντικές περιπτύξεις και συχνά απεικονιζόταν ως αντικονφορμιστής.

Τα τέλη του 1960, ο Τζάγκερ ξεκίνησε την υποκριτική (πρωταγωνιστώντας στις ταινίες Performance και Ned Kelly) και άφησε ανάμεικτες εντυπώσεις. Το 1985, ο Τζάγκερ κυκλοφόρησε το πρώτο σόλο άλμπουμ του, το "She's the Boss". Στις αρχές του 2009, έγινε μέλος στο ηλεκτρονικό συγκρότημα ονόματι Super Heavy.


σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Νικόλαος Πλαστήρας



                                               Νικόλαος Πλαστήρας

Nikolaos Plastiras.jpg
Ο Νικόλαος Πλαστήρας (4 Νοεμβρίου 1883 - 26 Ιουλίου 1953) ήταν στρατιωτικός και πολιτικός στην νεότερη Ελλάδα. Έγινε γνωστός για την στρατιωτική του δράση κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους (όπου έγινε γνωστός ως Μαύρος Καβαλάρης) και την Μικρασιατική εκστρατεία και πολλές φορές ενεπλάκη με την πολιτική συμμετέχοντας ή οργανώνοντας κινήματα.

Ο Νικόλαος Πλαστήρας κυβέρνησε την Ελλάδα τρεις φορές, μία το 1945 και άλλες δύο στα 1951-1952. Επί κυβερνήσεως του απαλλοτριώθηκαν τα περισσότερα τσιφλίκια και αποδόθηκε η γη στους καλλιεργητές.
Γιος του Χρήστου Πλαστήρα και της Στεργιανώς Καραγιώργου, γεννήθηκε στο Μορφοβούνι Καρδίτσας το 1883. Αφού τελείωσε το Γυμνάσιο κατατάχθηκε στον στρατό το 1904 και υπηρέτησε στο 5ο Σύνταγμα Πεζικού στα Τρίκαλα όπου προήχθη σε υπαξιωματικό. Το 1905 πήρε μέρος στον Μακεδονικό αγώνα. Συμμετείχε ενεργά στον «Σύνδεσμο Υπαξιωματικών» που είχε σκοπό την αξιοκρατία και την εξυγίανση του Στρατού και ήταν παράλληλη με τον «Στρατιωτικό Σύνδεσμο» των αξιωματικών, που έκανε το Κίνημα στο Γουδί το 1909. Το 1910 εισήχθη στην Σχολή Υπαξιωματικών της Κέρκυρας από όπου εξήλθε το 1912 ως Ανθυπολοχαγός.
Κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους διακρίθηκε στις μάχες της Ελασσόνας, των Γιαννιτσών και του Λαχανά, και ιδιαίτερα στη τελευταία στην οποία ονομάστηκε από τους συμπολεμιστές του Μαύρος Καβαλάρης. Το 1914 πήρε μέρος στον Βορειοηπειρωτικό αγώνα.
 
Στη περίοδο του Διχασμού, κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο τάχθηκε με το Κίνημα Εθνικής Αμύνης (Σεπτέμβριος 1916) και συμμετείχε σ΄ αυτό, όταν υπηρετώντας τότε ως λοχαγός στη Λευκάδα μαζί με 11 άλλους αξιωματικούς της μονάδας του εγκατάλειψε τη θέση του και κινήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Πολέμησε στο Μακεδονικό μέτωπο όπου τραυματίστηκε και προάχθηκε σε ταγματάρχη. Στην μάχη του Σκρα διακρίθηκε ως διοικητής τάγματος και προήχθη "επ' ανδραγαθία" σε αντισυνταγματάρχη. Το 1919 με το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων συμμετείχε στη εκστρατεία της Αντάντ στην Ουκρανία, κατά των Μπολσεβίκων, όπου μετά την αποτυχία της επιχείρησης διέφυγε στο Γαλάτσι της Ρουμανίας και από εκεί προαχθείς σε συνταγματάρχη, επικεφαλής της μονάδας του μεταφέρθηκε στην Σμύρνη.
Στην Μικρασιατική εκστρατεία έδωσε πολλές νικηφόρες μάχες με λίγες απώλειες που τον έκαναν γνωστό στους αντιπάλους που τον ονόμασαν «καρά-πιπέρ» (μαύρο πιπέρι), ενώ το 5/42 σύνταγμα ευζώνων έγινε γνωστό ως «σεϊτάν ασκέρ» (στρατός του διαβόλου). Κατά την προέλαση, έφτασε μέχρι το Καλέ-Γρότσο, πέρα από τον Σαγγάριο. Αναφέρεται ότι τις νύχτες έμενε μόνος του ως σκοπός για να ξεκουράζονται οι άντρες του, και κοιμόταν έφιππος κατά την πορεία της επόμενης ημέρας. Κατά την κατάρρευση του μετώπου ο Πλαστήρας κατάφερε να δώσει μάχες υποχωρώντας τακτικά, μαζεύοντας στρατιώτες από διαλυμένες μονάδες. Με την καθυστέρηση που προέβαλε στην επέλαση του εχθρού έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς πρόσφυγες να διαφύγουν, σώζοντάς τους από τους Τούρκους. Για την πράξη του αυτή αγαπήθηκε πολύ από τους πρόσφυγες, στο σημείο να βαφτίζουν τα παιδιά τους με το όνομα του.
Μετά την Μικρασιατική καταστροφή και την Eπανάσταση της 11ης Σεπτεμβρίου των στρατιωτικών δυνάμεων στη Χίο και τη Λέσβο, το 1922, ανέλαβε την αρχηγία της επαναστατικής επιτροπής (από όπου απέκτησε και το προσωνύμιο 'Αρχηγός'). Τον Σεπτέμβριο του 1922 μετέβη στην Αθήνα όπου ανέτρεψε την κυβέρνηση και υποχρέωσε τον βασιλιά Κωνσταντίνο Α' σε παραίτηση υπέρ του γιου του Γεωργίου Β' και σχημάτισε επαναστατική κυβέρνηση χωρίς όμως να συμμετάσχει σ´αυτήν. Με την φροντίδα του περιθάλπηκαν και στεγάστηκαν εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες της Μικράς Ασίας, και με νομοθετικό διάταγμα (14 Φεβρουαρίου 1923), έδωσε λύση στο αγροτικό ζήτημα, διανέμοντας το μεγαλύτερο μέρος των τσιφλικιών, στους ακτήμονες. Χάρη σ'αυτόν και τον Θεόδωρο Πάγκαλο αναδιοργανώθηκε ο στρατός και ανασυντάχθηκε η στρατιά του Έβρου, δίνοντας ένα βοήθημα στον Ελευθέριο Βενιζέλο, κατά τις διαπραγματεύσεις για την Συνθήκη της Λωζάνης, περιορίζοντας τις απαιτήσεις του Κεμάλ. Επίσης υποστήριξε και ανέλαβε την ευθύνη για την «εκτέλεση των έξι», κατευνάζοντας τον λαό που ζητούσε την τιμωρία των υπεύθυνων για την Μικρασιατική καταστροφή.

Μετά τις εκλογές τον Δεκέμβριο του 1923 κατέθεσε την εξουσία στα χέρια της εκλεγμένης κυβέρνησης. Τον Ιανουάριο του 1924 παραιτήθηκε και αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του Αντιστράτηγου. Η Δ' Εθνοσυνέλευση τον ανακήρυξε «Άξιο της Πατρίδος». Αναχώρησε και έζησε για λόγους υγείας στην Ευρώπη ενώ το 1925 εξορίστηκε στην Γαλλία από την δικτατορία του Θεόδωρου Πάγκαλου μετά από προσπάθειά του να τον ανατρέψει.
Το 1933 τις εκλογές κέρδιζε η αντιβενιζελική παράταξη του Παναγή Τσαλδάρη. Πριν ολοκληρωθεί η ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, την νύχτα 5 προς 6 Μαρτίου, ο Πλαστήρας οργάνωσε Κίνημα υπέρ του Βενιζέλου και με την έγκριση αυτού, με την δικαιολογία ότι η άνοδος των αντιβενιζελικών στην εξουσία θα σήμαινε το τέλος της Δημοκρατίας. Το κίνημα απέτυχε και κατέφυγε στο Λίβανο και μετά στην Γαλλία. Στο επόμενο Στρατιωτικό Κίνημα, την 1η Μαρτίου 1935 (πάλι με την έγκριση του Βενιζέλου) προσέφερε και πάλι την υποστήριξή του παρ´όλο που ήταν ακόμη στο εξωτερικό, και μετά την αποτυχία του καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο, όπως και ο Βενιζέλος.
To Σεπτέμβριο του 1937, ο Πλαστήρας άρχισε έντονη αντιδικτατορική δραστηριότητα κατά του φασιστικού καθεστώτος του Μεταξά, και έγινε Πρόεδρος της Αντιδικτατορικής Επιτροπής, με μέλη τον Σοφοκλή Βενιζέλο, τον Αγαμέμνονα Σλήμαν, και τον Κομνηνό Πυρομάγλου, μεταξύ άλλων. Σε συνέντευξη του με μία Γαλλίδα δημοσιογράφο, εξέφρασε την άποψη του για την δικτατορίαν, τονίζοντας ότι « δέν είναι σύστημα προόδου και εξυψώσεως του διανοητικού επιπέδου των λαών. »[1]
Στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 1941, ο Πλαστήρας διέθετε συμπάθειες στούς δημοκρατικούς, ως άφθαρτο πολιτικό πρόσωπο. Από τη Νίκαια Γαλλίας όπου βρίσκονταν τότε εξόριστος, η φιλοδοξία του ήταν να βοηθήσει στην πραγμάτωση της εθνικής ενότητος του ελληνικού λαού. Με τις σκέψεις αυτές, στις 9 Σεπτεμβρίου 1941, θα στείλει στην Ελλάδα τον συνεργάτη του, τον Κομνηνό Πυρομάγλου για να πραγματοποιήσει τις επαφές με παράγοντες που είχαν ήδη προχωρήσει σε αντιστασιακές δραστηριότητες.

Μετά τα «Δεκεμβριανά» του 1944 κλήθηκε να αναλάβει την κυβέρνηση ως προσωπικότητα ευρείας αποδοχής, στις 3 Ιανουαρίου 1945. Προσπάθησε να αποτρέψει τον Εμφύλιο πόλεμο, και συμμετείχε στην Συμφωνία της Βάρκιζας. Όμως τον Μάρτιο του 1945, μετά τη δημοσίευση στην εφημερίδα "Ελληνικόν Aίμα" φωτοτυπία της επιστολής του που κατά τη διάρκεια του πολέμου συνιστούσε κατάπαυση του πυρός με τη μεσολάβηση της Γερμανίας, ο τότε Αντιβασιλέας και Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός ζήτησε την άμεση παραίτηση του Ν. Πλαστήρα και της κυβέρνησής του όπου και ακολούθησε στις 8 Απριλίου 1945.
Στη συνέχεια o Ν. Πλαστήρας, μετά την παραίτησή του, παρέμεινε στην Ελλάδα ασχολούμενος με την πολιτική.
Μετά την λήξη του Εμφύλιου ήταν πρωταγωνιστής στην πολιτική ζωή ως αρχηγός της ΕΠΕΚ. Το σύνθημά του ήταν η λέξη «Αλλαγή». Σχημάτισε δύο φορές κυβέρνηση συνασπισμού από κόμματα του κέντρου την περίοδο 1950-1952 (15 Απριλίου 1950 - 21 Αυγούστου 1950 και 1 Νοεμβρίου 1951 - 11 Οκτωβρίου 1952) που χαρακτηρίστηκε ως «κεντρώο διάλειμμα». Ως πρωθυπουργός άσκησε μετριοπαθή πολιτική με πλούσια δράση. Ασχολήθηκε με την εξάλειψη των συνεπειών του Εμφύλιου και την οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση, με ένα σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα εθνικοποιήσεων, κοινωνικών παροχών, διανομής γης στους ακτήμονες, χορήγησης ψήφου στις γυναίκες κλπ.
Στη δεύτερη περίοδο της πρωθυπουργίας του συνεργάστηκε με το κόμμα των Φιλελευθέρων με αρχηγό τον Σοφοκλή Βενιζέλο. Λόγω της αναγκαστικής συνεργασίας και λόγω της πίεσης των ανακτόρων και των δεξιών κομμάτων αναγκάστηκε να συμβιβαστεί και να μην προχωρήσει την πολιτική της εθνικής συμφιλίωσης όσο θα ήθελε. Αρχικός του στόχος ήταν η κατάργηση των στρατοδικείων και η υπαγωγή των υποθέσεων στα τακτικά δικαστήρια, η κατάργηση των ειδικών αντικομμουνιστικών νόμων, η απελευθέρωση των εκτοπισμένων και η κατάργηση του θεσμού της διοικητικής εκτόπισης, η κατάργηση της θανατικής ποινής.
Εντούτοις, επί των κυβερνήσεών του η Ελλάδα εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ, στάλθηκε εκστρατευτικό σώμα στην Κορέα και εκτελέστηκε το ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ Νίκος Μπελογιάννης. Τα γεγονότα αυτά και η απαίτησή του να στηριχτεί απ' την Αριστερά στις εκλογές, τις οποίες διεξήγαγε με πλειοψηφικό σύστημα, και κατά συνέπεια η Αριστερά θα καταδικαζόταν σε πολιτική εξαφάνιση, καθόρισε το σύνθημα του ΚΚΕ «τι Παπάγος, τι Πλαστήρας». Το κόμμα του διασπάστηκε, και με το σύνθημα της Αριστεράς «Τι Παπάγος, τι Πλαστήρας» και την Αμερική να υποστηρίζει την εκλογή του Παπάγου έχασε τις εκλογές στις 16 Νοεμβρίου 1952. Η υγεία του είχε ήδη κλονιστεί και πέθανε στις 26 Ιουλίου 1953. Στην κηδεία του δόθηκε επίσημος χαρακτήρας και παραβρέθηκαν ο βασιλιάς, όλος ο πολιτικός κόσμος και άνθρωποι απ’ όλα τα κοινωνικά στρώματα και απ’ όλα τα πολιτικά κόμματα, πράγμα ασύνηθες για την τότε ελληνική πραγματικότητα. Μίλησαν πολλοί επιφανείς πολιτικοί του φίλοι και αντίπαλοι. Οι σημαίες είχαν αναρτηθεί μεσίστιες με διαταγή του Παπάγου, και παλιοί στρατιώτες του εθεάθησαν να θρηνούν επάνω από τη σορό του.

Ο Πλαστήρας θεωρείται ότι ήταν ικανότατος στρατιωτικός, τίμιος πολιτικός και υπόδειγμα ανθρώπου, και αγαπήθηκε πολύ από τον λαό. Γεγονότα που τον χαρακτήρισαν ήταν η διακριτική προσφορά του μισθού του σε φτωχούς, η άρνησή του να «βολέψει» από την θέση του τον άνεργο αδερφό του και το ότι πέθανε και ο ίδιος χωρίς ποτέ να αποκτήσει περιουσιακά στοιχεία.
Η διορισμένη από τους Βρετανούς, κυβέρνησή του το 1945 υπέγραψε την Συμφωνία της Βάρκιζας, μετά την παραίτηση του Γεωργίου Παπανδρέου την 1η Ιανουαρίου 1945. Η διορισμένη κυβέρνηση Πλαστήρα ήταν κυβέρνηση 95 ημερών μέχρι τις 8 Απριλίου 1945.
Η Καρδίτσα, ο συνοικισμός της Νέας Ερυθραίας Αθηνών και η Σχολή Μονίμων Υπαξιωματικών στα Τρίκαλα κοσμούνται με την προτομή του, η δε τεχνητή λίμνη του Ταυρωπού, που πρώτος αυτός "οραματίστηκε", βλέποντάς την όπως είχε δημιουργηθεί μετά από μεγάλες βροχοπτώσεις με τεράστιες καταστροφές που είχαν σημειωθεί στη περιοχή, ονομάστηκε προς τιμήν του, επί κυβερνήσεως Κ. Καραμανλή, Λίμνη Πλαστήρα. Επίσης ένα στρατόπεδο στη Λάρισα καθώς και το τρένο της Δυτικής Θεσσαλίας φέρουν το όνομά του. Στον τόπο καταγωγής του, το Μορφοβούνι, πραγματοποιούνται εδώ και δεκαετίες πολιτιστικές εκδηλώσεις με το όνομα «Πλαστήρεια» ενώ το 1994 δημιουργήθηκε το Κέντρο Ιστορικών Μελετών «Ν. Πλαστήρας» με διάφορα τμήματα, στόχος του οποίου είναι η δημιουργία μονογραφικού Μουσείου Πλαστήρα. Με την εφαρμογή του «σχεδίου Καποδίστριας» στην τοπική αυτοδιοίκηση, συστάθηκε Δήμος Πλαστήρα, ο οποίος περιλαμβάνει τα ανατολικά παραλίμνια χωριά.
 


Δημοφιλείς αναρτήσεις