Ο …αναρχικός Οδυσσέας Ελύτης

πηγή : http://anoixti-matia.blogspot.gr/2011/09/blog-post_5158.html?spref=fb

Ο …αναρχικός Οδυσσέας Ελύτης

«Ο κόσμος έχει κουραστεί ν’ ακούει κηρύγματα που δεν έχουν αντίκρισμα ή που το ίδιο το αντίκρισμα τους τα διαψεύδει.

Η έμφυτη τάση του ανθρώπου ν’ αλλάξει την απαράδεκτη σήμερα τάξη του κόσμου, αυτή η επαναστατική του διάθεση, διοχετεύεται σε σχήματα, καλουπάρεται και διατίθεται στο εμπόριο των κοινωνικών ιδεών, κατά τρόπο που υποβιβάζει τη νοημοσύνη του και εξαφανίζει την ατομικότητά του. Η διχρωμία των καιρών μας -η δεξιά και η αριστερά- καλύπτει το αληθινό πρόβλημα του ανθρώπου, που, βέβαια, βρίσκεται πολύ πιο πέρα από το αν θα φορέσει καλύτερο ή όχι παντελόνι. Κάτι τέτοιο είναι η χειρότερη τυραννία...

 

Προσωπικά, αισθάνομαι να καταπιέζομαι από τις εξουσίες. Αν αυτό είναι αναρχισμός, τότε είμαι αναρχικός.

Όχι βέβαια με την έννοια να βάζω μπόμπες. Αλλά να μην ανέχομαι με κανένα τρόπο να με διαθέτουν κατά τη βούλησή τους, χωρίς τη συγκατάθεσή μου, οι τρίτοι, οι άσχετοι, οι σωτήρες.

Και αυτό είναι ένα αίσθημα που ολοένα και περισσότερο κυριεύει σήμερα μερικές συνειδήσεις.»

Συνέντευξη στον Γιώργο Πηλιχό, εφημ. «Τα Νέα», 15 Ιουνίου 1982.

http://www.tsantiri.gr/ellada/o-anarchikos-odisseas-elitis.html

[Κυριακή της μελαγχολίας]…

[Κυριακή της μελαγχολίας]…

Πάλι Κυριακή. Πάντα οι Κυριακές ήταν θλιμμένες, κυοφορούσαν μιαν άτυπη κατάθλιψη και επώαζαν τη μοναξιά. Aπό τα παιδικά μου χρόνια, μετακατοχική Ελλάδα, εμφυλιακή επαρχία και αργότερα φοιτητικές έρημες Κυριακές, όπου μόνη διέξοδος ήταν το ποδόσφαιρο- ερασιτεχνικό τότε, χωρίς αγορασμένους ξένους παίχτες και χωρίς μεταγραφές- ή ο μεταμεσημβρινός κινηματογράφος.Βραδινή ζωή στην επαρχία, έστω και την Κυριακή, ανύπαρκτη και στην Αθήνα της δεκαετίας του ΄50, μια έξοδος με φίλους, κυρίως συμφοιτητές, με το περισσευούμενο μηνιάτικο για κανένα ούζο με μαριδάκι στις ανηφοριές της Πλάκας και στο Παλιό Πανεπιστήμιο (εκεί που τώρα, αναπαλαιωμένο, είναι το Μουσείο του Πανεπιστημίου). Οσοι είμαστε μυημένοι στο ρεμπέτικο κι αν το σήκωνε το φοιτητικό πορτοφόλι, φτάναμε στις παρυφές των Τζιτζιφιών και ακούγαμε τον Μητσάκη και τον Παπαϊωάννου. Αλλοτε πάλι κατηφορίζαμε προς το Ζάππειο όπου στο υπαίθριο πάλκο ο Οικονομίδης ή ο Αθηναίος ή ο Λάμπρος Ζούνης, κομφερασιέ της εποχής, παρουσίαζαν ένα «λαϊκό» θέαμα με τραγουδιστές, χορευτικά ντουέτα, ζογκλέρ και ταχυδαχτυλουργούς. Στην πλατεία του Ζαππείου απλώνονταν εκατοντάδες τραπεζάκια με καρέκλες καφενείου, όπου το μικροαστικό συνήθως κοινό της εποχής, μεσήλικοι σύζυγοι με πεθερά ή μητέρα και παιδιά, έναντι λεμονάδας, υποβρυχίου ή μιας, σπάνια, νουγκατίνας, απολάμβαναν το πρόγραμμα. Υπήρχαν γύρω – τριγύρω και όρθιοι, ανάμεσά τους και το φοιτηταριό, που έκλεβαν θέαμα τσάμπα. Ηταν τότε που θαύμασα την ιδιοφυΐα του Λάμπρου Ζούνη να σκαρώνει οκτάστιχα με δοσμένες από το κοινό ομοιοκαταληξίες και τον ανεκδοτολογικό οίστρο του Γιώργου Οικονομίδη. Οι ορχήστρες του Ρουχωτά, του Μουζάκη, του Σουγιούλ και οι φωνές του Γούναρη, του Μαρούδα, του Μακούλη και της Μπελίντας, της Κούλας Νικολαΐδη και εκτάκτως της Δανάης με την κιθάρα της ή της Νινής Ζαχά που έπαιζε και τραγουδούσε με τέσσερα όργανα αυτοσχεδιάζοντας.

Το ίδιο συνέβαινε με παραλλαγές στο Αλσος του Πεδίου του Αρεως, στον Κήπο του Αρχαιολογικού Μουσείου, στην πλευρά του κήπου προς τη Μαυρομματαίων. Στο τελευταίο στέκι, κλειστό πίσω από τον μαντρότοιχο δεν μπορούσαμε να δούμε αλλά ακούγαμε πίνοντας γκαζόζα στο ζαχαροπλαστείο «πολυτελείας» Λουμπιέ, ενώ μέσα έκανε κατ΄ αρχάς ως έξοχος μίμος τις πρώτες του εμφανίσεις ο Χάρρυ Κλυνν. Στο Αλσος πάλι υπό τη σκέπη του προστάτη των νέων ταλέντων πρωτοακούσαμε τον νεαρούλη τραγουδιστή ρομάντζας Μίμη Χρυσομάλλη, πριν εξελιχθεί σε υπέροχο ηθοποιό.
Δύσκολες εποχές και για δημόσιους εκτεθειμένους ερωτικούς περιπάτους. Οι πιο τολμηροί (μάλλον οι πιο τολμηρές) στέκονταν ζευγαρωμένοι όρθιοι στα όρια των αναψυκτηρίων πιασμένοι χέρι χέρι και ανταλλάσσοντας πυρίκαυστες ματιές όταν τα ρεφρέν των τραγουδιών καλούσαν «τα ματάκια κλείσ΄ τα μες την πίστα» ή «σφίξε με κι ενωμένα τα χείλη…». Επρεπε να φτάσει η επανάσταση του ΄60 και οι μπουάτ για να αλλάξει λίγο κλίμα η θλίψη της Κυριακής και του σαββατόβραδου που το έψαλλε εξάλλου την ίδια εποχή ο Τάσος Λειβαδίτης με τη μουσική του Μίκη και τη φωνή του Μπιθικώτση. Ενώ ο Κώστας Γιαννίδης μάς συνόδευε στα δασάκια της Πνύκας με το «Ξύπνα αγάπη μου» και ο Χατζιδάκις με το «Τώρα που είναι άνοιξη». Και οι «αγαπημένες σιωπές της σελήνης», που μας μάθαινε τη γοητεία και τη θλίψη τους ο Σεφέρης και που ταυτιζόμαστε μαζί του. Το καλοκαίρι ήταν και το Ηρώδειο και ευτυχίσαμε από τα «βραχάκια» να δούμε και ν΄ ακούσουμε τον Μητρόπουλο, την Κάλλας, την Γκράχαμ, τον Οϊστραχ, τον Καζάλς, την Πλισέτσκαγια, τον μεγάλο Κρόιτσμπεργκ, τη Μαρί Μπελ, τον Πεντερέσκι, τον Χατζατουριάν και τον Κάραγιαν.
Γιατί, θα μου πείτε, αυτή η συναισθηματολογική αναμνησιολογία; Γιατί κάτι μου λέει πως επιστρέφουμε. Τώρα τις Κυριακές, τουλάχιστον στη γειτονιά που κατοικώ (όχι μακριά από τη χλαλοή της κίνησης του κέντρου) παίρνει καινούργια σημασία το σήμαντρο της κοντινής εκκλησίας. Και όταν μετά τη λειτουργία οι γείτονες (ανάμεσά τους και νεαρά αγόρια και κορίτσια) κινάνε για το σπίτι κρατάνε στη φούχτα το αντίδωρο και την πρωτομηνιά ένα μπουκαλάκι με αγιασμό. Η ελπίδα πάλι βρίσκει καταφύγιο στην πίστη. Τώρα κάθε Κυριακή γύρω στις οχτώ το πρωί διασχίζει τα δρομάκια της γειτονιάς ένας, πιθανόν αλλοδαπός, με ακορντεόν και με ωραία φωνή τενορίνου τραγουδάει ελληνικά τραγούδια της δεκαετίας του ΄50. Λέω πιθανόν γιατί πριν από λίγα χρόνια, πριν από την πτώση του υπαρκτού, στη Βουλγαρία και τη Ρουμανία, όπου υποχρεωτικά ακόμη και τα μικρά ζαχαροπλαστεία είχαν μουσική ζωντανή (έξοχη διέξοδος για την ανεργία των μουσικών που παρήγαγαν κιλά τα ωδεία), ακουγόταν ελληνική μουσική (τανγκό, βαλς και καλαματιανοί). Ετσι τώρα ξυπνάμε με το «Ασ΄ τα τα μαλάκια σου» του Σουγιούλ και το «Δυο πράσινα μάτια» του Κατριβάνου. Αρχισαν να αδειάζουν τα σκυλάδικα και στα μεγάλα γήπεδα του νεοπλουτίστικου γούστου συνασπίζονται για να επιβιώσουν οι μεγάλες φίρμες σε καλλιτεχνικούς γάμους σχεδόν μαζοχιστικούς.
Στα ταβερνάκια που είχαν έως πρόσφατα πελάτες εργατικούς και αλλοδαπούς, τώρα αναβιώνουν οι παλιές παρέες της γειτονιάς και μαθαίνω πως αναβιώνουν και οι μεσημεριάτικες προβολές των σινεμάδων. Μετά τις δώδεκα το βράδυ εστιατόρια φιρμάτα κατεβάζουν ρολά και οι φιλικές συντροφιές ανακάλυψαν τη σπιτική συνάθροιση, με το λιτό σπιτίσιο φαγητό. Σκεφτείτε να αναβιώσουν η τυφλόμυγα και η «μπουκάλα»! Πύκνωσαν και οι κυριακάτικες επισκέψεις σε συγγενικά σπίτια επ΄ ευκαιρία ονομαστικών εορτών, γενεθλίων, επετείων γάμων αλλά και η χαρτοπαιξία, παλιά μας τέχνη κόσκινο, άρα και προδοσία των συχνών επελάσεων σε καζίνο και λέσχες. Παρ΄ όλο που τα θέατρα, σε σχέση με τα πριν από πενήντα χρόνια, έχουν εκατονταπλασιαστεί (μιλώ σοβαρά) κι όταν ταμειακά φυτοζωούν έχουν θεατές είτε μέσω προσκλήσεων είτε φιλικών δεσμών. Η μόνη διαφορά από την παλαιά επαρχιακή ακόμη και στο άστυ ατμόσφαιρα είναι το νέο ναρκωτικό της νεολαίας, το Διαδίκτυο. Παλιά ήταν η τσάρκα στα στενά και στα δασάκια, και τώρα η τσάρκα είναι στην άυλη και εικονική πραγματικότητα. Τη νέα αρρώστια του αιώνα.
Μα, θα μου πείτε, διαφέρουν τα μέσα γιατί και οι σημερινές Κυριακές το ίδιο θλιβερές και θλιμμένες είναι, το ίδιο τραγικά μοναχικές, την ίδια ερημιά ψυχής επωάζουν. Κι όμως διαφέρουν. Τότε κάπου ελπίζαμε, πιστεύαμε πως κάτι θ΄ αλλάξει. Τώρα; οι σημερινές Κυριακές το ίδιο θλιβερές και θλιμμένες είναι, το ίδιο τραγικά μοναχικές, την ίδια ερημιά ψυχής επωάζουν. Κι όμως διαφέρουν.

(του Κώστα Γεωργουσόπουλου, από τα «ΝΕΑ»

Το μαγικό βουνό

πηγή :http://www.facebook.com/RANTISMENA

 ΤΟΜΑΣ ΜΑΝ ( 6 Ιουνίου 1875 - 12 Αυγούστου 1955)

Τόμας Μαν, Το μαγικό βουνό, εκδ. Εξάντας
Γράφει ο Δημήτρης Παλάζης
Το μαγικό βουνό του Τόμας Μαν (1875-1955) είναι ένα μνημειώδες έργο που αποπειράται να φωτίσει βασικές προκλήσεις της ύπαρξης, όπως Θάνατος και ζωή, το μυστήριο του χρόνου, τον έρωτα, μέσα από μια περιπετειώδη διαδικασία που προσομοιάζει με μύηση.

Ο νεαρός μηχανικός Χανς Κάστορπ από το Αμβούργο μεταβαίνει στο διεθνές σανατόριο Μπέργκχοφ της Ελβετίας για να επισκεφτεί τον ξάδερφό του Γιοάχιμ Τσείμσεν. Όμως ένας παρατεταμένος ελαφρύς πυρετός και μια αντίστοιχη ιατρική διαπίστωση οδηγεί τον αυλικό σύμβουλο Μπέρενς, προϊστάμενο γιατρό του ιδρύματος, να του προτείνει μια πιο μακρόχρονη παραμονή. Η παραμονή ανανεώνεται, ώστε η αρχική διάρκεια της επίσκεψης των τριών εβδομάδων να καταλήξει τελικά σε μια επταετή παραμονή.
Ο νεαρός μηχανικός Χανς Κάστορπ από το Αμβούργο μεταβαίνει στο διεθνές σανατόριο Μπέργκχοφ της Ελβετίας για να επισκεφτεί τον ξάδερφό του Γιοάχιμ Τσείμσεν. Όμως ένας παρατεταμένος ελαφρύς πυρετός και μια αντίστοιχη ιατρική διαπίστωση οδηγεί τον αυλικό σύμβουλο Μπέρενς, προϊστάμενο γιατρό του ιδρύματος, να του προτείνει μια πιο μακρόχρονη παραμονή. Η παραμονή ανανεώνεται, ώστε η αρχική διάρκεια της επίσκεψης των τριών εβδομάδων να καταλήξει τελικά σε μια επταετή παραμονή.
Στην πραγματικότητα όμως, ή παράλληλα με τις ιατρικές αιτιάσεις και προτροπές, ο ανοιχτός σε εμπειρίες Χανς Κάστορπ παραμένει γιατί γοητεύεται ή παρασύρεται να γοητευτεί από την ιδιότυπη ατμόσφαιρα του μαγικού βουνού και, με τη διαδοχή των εμπειριών ενός καινούργιου κόσμου, υφίσταται μια συνειδησιακή μετάλλαξη που τον μεταφέρει σε περιπέτειες και «κυβερνητικούς» προβληματισμούς πολλαπλών επιπέδων, αισθησιακών, ηθικών, πνευματικών, που δεν θα είχε τολμήσει καν να ονειρευτεί στα «πεδινά».
Κρίσιμο ρόλο στην παρουσία του στο σανατόριο παίζουν ο μέντοράς του Σεττεμπρίνι, ουμανιστής και ηθικολόγος λογοτέχνης και τέκτων, σε συνδυασμό με τον ρητορικό αντίπαλο του Σεττεμπρίνι, τον Ιησουίτη Νάφτα, καθηγητή των κλασικών γλωσσών και της φιλοσοφίας, καθώς επίσης ο μεγάλος του έρωτας, η Κλάβντια Σωσά και φυσικά ο ξάδερφός του Γιοάχιμ Τσείμσεν.
Πλήθος άλλων ηρώων συμμετέχουν στις συνειδησιακές ανατροπές του νεαρού Κάστορπ: ο αυλικός σύμβουλος Μπέρενς, ο βοηθός Κροκόφσκι και προς το τέλος ο Μυνχέερ Πέπερκορν, άνθρωπος επιβλητικής παρουσίας και προσωπικότητας.
Το σανατόριο εκφράζει μια θανατερή ατμόσφαιρα, που λόγω της ιδιότητάς της διαβρώνει το χαρακτήρα του Κάστορπ, ελκύοντας παράλληλα το ενδιαφέρον του και την περιέργειά του. Μόνο ο μέντοράς του, ο Σεττεμπρίνι, του επισημαίνει ότι οι συνεχείς κατακλίσεις, τα πολυπληθή πλούσια γεύματα και η αποκοπή από το σύνηθες περιβάλλον στα «πεδινά» δεν είναι ό,τι καλύτερο για τον νεαρό μηχανικό.
Το στοιχείο του χρόνου αντιμετωπίζεται με δυο τρόπους στο μυθιστόρημα. Κατ’ αρχάς με την ιστορική έννοια, τοποθετώντας το ιστορικά. Εκεί όμως που εστιάζεται κυρίως ο συγγραφέας και μας δίνει εκπληκτικές στοχαστικές σελίδες είναι το είδος του χρόνου που βιώνει στο σανατόριο ο ήρωάς του. Ο χρόνος απεκδύεται το συνηθισμένο του ένδυμα, τις ανθρώπινες βάσεις του στην επανάληψη, στην κυκλικότητα, στην κίνηση και προσομοιάζει περισσότερο ως εμπειρία στο όριο της απώλειας της αίσθησής του, στην αχρονικότητα. Ο ίδιος ο ήρωας, επιζητώντας κάθε φορά να δίνει μια διαρκή ολοκληρωμένη παρουσία στον κόσμο των ιδεών του, καθιστά κάθε χρονική στιγμή ένα ανανεούμενο παρών.
Οι χαρακτήρες του έργου, συμπεριλαμβανομένου του ίδιου του Χανς Κάστορπ εμφανίζονται να υπερβαίνουν εαυτούς, δηλαδή λειτουργούν και ως εκπρόσωποι από κόσμους, φυλές, πνευματικούς χώρους. Σε καμιά περίπτωση όμως χάρις στο διεισδυτικά αναλυτικό ύφος του συγγραφέα δεν χάνουν τη ζωντάνια και την πειστικότητά τους.

ΑΠΟ http://www.critique.gr/index.php

ένα - δύο - τρία ποιήματα

πηγή :  http://www.facebook.com/stamonopatiatonmononkaitonmegalonzografon

Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές -ΣΕΦΕΡΗΣ

Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές

υπάρχει μια δίψα

υπάρχει μια αγάπη

υπάρχει μια έκσταση

Όλα σκληρά σαν τα κοχύλια

μπορείς να τα κρατήσεις

μες στη παλάμη σου

Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές

Μέρες ολόκληρες σε κοίταζα

μέρες ολόκληρες σε κοίταζα στα μάτια

και δεν σε γνώριζα

μήτε με γνώριζες.

πηγή : http://www.facebook.com/RANTISMENA

Κική Δημουλά:

“Πολλή Κυριακή για έναν άνθρωπο.
Ένα σκληρό χαμόγελο στο πρόσωπο του κόσμου.
Με κούρασε πολύ το πρόσωπο του κόσμου.
Κι εσύ να είσαι ένα ποτήρι
στο πάνω πάνω ράφι που δεν φτάνω.”  

Κ. Καρυωτάκης, «Κυριακή»

«Ο ήλιος ψηλότερα θ’ ανέβει σήμερα που ‘ναι Κυριακή.
Φυσάει το αγέρι και σαλεύει μια θημωνιά στο λόφο εκεί…
Τώρα καμπάνες που χτυπάνε είναι ο θεός αληθινός.

Πέρα τα σύννεφα σκορπάνε και μεγαλώνει ο ουρανός.
Άσε τον κόσμο στη χαρά του κι έλα, ψυχή μου, να σου πω,
σαν τραγουδάκι χαρωπό, ένα τραγούδι του θανάτου.»

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΑ 2 ΟΝΟΜΑΤΑ της Σύνθιας Κει *

πηγή : http://www.onestory.gr/post/29257397511/2

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΑ 2 ΟΝΟΜΑΤΑ

της Σύνθιας Κει *

.

Μια μέρα σαν όλες τις άλλες, ξύπνησε, πήγε στο μπάνιο, έριξε νερό στο πρόσωπό του και προσπάθησε να ανακαλέσει στη μνήμη του το όνειρο που μόλις είχε δει. Λίγο πριν ανοίξει τα μάτια, μέχρι ακόμα και εκείνη την ώρα, είχε το συναίσθημα που του άφησε το όνειρο. Το συναίσθημα έμενε. Οι εικόνες του ονείρου είχαν χαθεί. 

Προσπάθησε να ξυπνήσει ολόκληρο το σώμα και το νου και να ακολουθήσει το πεπατημένο δρομολόγιο βημάτων για να φτάσει στον καθημερινό προορισμό του, εκείνο που οι πολιτισμένοι ονομάζουν “εργασία”, όταν κοντοστάθηκε κοιτάζοντας μες τον καθρέφτη: “Ποιος είμαι σήμερα;”

Πέρασαν λίγα λεπτά και έχει ήδη βγει στο δρόμο. Ο ήλιος είναι εκτυφλωτικός, ψάχνει στην τσάντα με τα έγγραφα, σχεδόν τυφλός. “Κάπου εδώ θα έχω ρίξει τα γυαλιά μου, δεν μπορεί..”,σκέφτηκε και βγάζει ένα γκρινιάρικο επιφώνημα..”γρουμφ!..”. Σταματά στο περίπτερο, αγοράζει χυμό και τσίχλες και συνεχίζει. 

Περιμένει στη στάση, ανάβει τσιγάρο, το πατάει μισό και μπαίνει στο λεωφορείο. 

Μισή ώρα μετά και η ώρα έχει πάει “και δέκα”. Φτου! Πάλι άργησε και επιταχύνει το βήμα. Διασχίζει τη μεγάλη πόρτα, χαιρετάει και μόλις ακούσει Καλημέρα, ξέρει ποιος είναι. Κάθεται στο γραφείο και ονειροπολεί…”Κάποια μέρα θα ξυπνήσω και θα είμαι ο άλλος”. 

.

Η Σύνθια Κει ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Γεμίζει τις μέρες με δουλειά και διάβασμα, και τις νύχτες γράφοντας, παίζοντας, ακούγοντας, χορεύοντας, παρακολουθώντας και απολαμβάνοντας. Η κοινωνικοποίηση και η απομόνωση είναι σημαντικά στοιχεία, καθένα στην ώρα του. Μην την ψάξεις, (ότ)αν θέλει θα σε βρει εκείνη.

[ twitter ] [ e-mail ]

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Το ελληνικό φυτό θάψα

πηγή : http://anoixti-matia.blogspot.gr/2012/08/blog-post_1904.html?spref=fb

Το ελληνικό φυτό θάψα, φάρμακο για τον καρκίνο;

Ένα φυτό που υπάρχει σε αφθονία στην ελληνική εξοχή και ήταν γνωστό για τις θεραπευτικές ιδιότητές του από την αρχαιότητα, ίσως αποτελέσει το επόμενο όπλο της επιστήμης ενάντια στον καρκίνο.

Ο λόγος για τη θάψια (Thapsia garganica) ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, μια εργαστηριακή «απομίμηση» της δραστικής ουσίας της, που θα χορηγηθεί σε ασθενείς με καρκίνο του προστάτη σε κλινικές δοκιμές στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αν το τεστ έχει επιτυχή έκβαση, το φυτό της Μεσογείου αναμένεται να αποτελέσει το «κλειδί» για την ανάπτυξη μιας νέας γενιάς αντικαρκινικών φαρμάκων.

Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τη θάψια ως εμετικό και αποχρεμπτικό. Παράλληλα όμως – και αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο αναφέρεται ακόμη και ως τη μεσαιωνική βιβλιογραφία ως «θανατηφόρος κόνδυλος» – γνώριζαν επίσης ότι έχει ισχυρές τοξικές ιδιότητες, εφόσον μπορούσε να σκοτώσει τα ζώα που έκαναν το λάθος να τη «γευτούν» σε ικανές ποσότητες.

Μια ομάδα ερευνητών του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς με επικεφαλής τον ογκολόγο Σάμιουελ Ντενμίντ σκέφτηκε να στρέψει την ισχυρή τοξική δράση της θάψιας εναντίον των καρκινικών όγκων.

 pygmi

http://logioshermes.blogspot.com/

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Από τη σοφία των Αρχαίων Ελλήνων

 Σας παρουσιάζω μια πολύ αξιόλογη σελίδα στο FB  

Αφύπνιση Ελλήνων | Πνευματική Ανάπτυξη, Εξέλιξη, Αλλαγή
  http://www.facebook.com/afipnisi





 

 

Φαρμακευτικά φυτά

Αν προσέξετε, τα ημερολόγια τοίχου που κυκλοφορούν στις αρχές κάθε νέου έτους, συνήθως έχουν πολύ ενδιαφέρον, καθώς παρουσιάζουν διάφορα θέματα τα οποία  συνοδεύονται και από τις σχετικές εικόνες. Από ένα τέτοιο παλιό ημερολόγιο είναι το παρακάτω θέμα.

Πρόκειται για τα φυτά που χρησιμοποιούνται στην φαρμακευτική, σε γιατροσόφια κ.λ.π.  

Θέλω να επισημάνω ότι παραθέτω τα παρακάτω, μόνο από καθαρό φιλολογικό  ενδιαφέρον,  και  σε καμμιά περίπτωση δεν σας συνιστώ να εφαρμόσετε τα γραφόμενα

                             

Κενταύρια του γιαλού, κενταυρίδα    

Φυτό με βλαστούς πολύ κοντούς. Φύλλα έμμισχα, σκεπασμένα από ένα ελαφρύ λευκό χνούδι. Ανθίδια ρόδινα, με πορφυρές αποχρώσεις στις άκρες. Τη συναντάμε σε αμμώδεις παραλίες, στα βορειο-ανατολικά των νησιών. 

Ιδιότητες  Η κενταυρίδα , περιέχοντας

μια φυσική μπλέ χρωστική (κυανοκενταυρίνη), προλαμβάνει το κιτρίνισμα των λευκών ή γκρίζων μαλλιών.

Σε κατάπλασμα θεραπεύει τις τριγυρίστρες (φλεγμονές στις άκρες των δακτύλων, κάτω και γύρω από τα νύχια).

Απήγανος                

Ιδιότητες :Στην αρχαιότητητα χρησιμοποιούνταν ως αντίδοτο γενικά για τα δηλητήρια και για τα δαγκώματα φιδιών.

Οι Ιπποκράτειοι τον χρησιμοποιούσαν  για την υστερία, ο Διοσκουρίδης ως φάρμακο για τις δυσκολίες της αναπνοής. Φύλλα δάφνης ανακατεμένα με απήγανο και κοπανισμένα χρησιμοποιούνται ως έμπλαστρο κατά της συμφόρησης των ανδρικών γεννητικών οργάνων.

Σύμφωνα με ένα λαϊκό ρητό : " Κανείς δεν πεθαίνει στο σπίτι όπου υπάρχει    απήγανος"   

                                                                   
   

Βουζιά  

Οι ρίζες του περιέχουν οξέα, λιπώδεις ουσίες, ζάχαρη,κόμμι, μεγάλες ποσότητες φυτικού λευκώματος και πικρή ουσία.

Ιδιότητες Τα φύλλα του ανακατεμένα με φύλλα αψιθιάς σε κατάπλασμα στην κοιλιά των παιδιών απομακρύνουν, μέσω κενώσεων , τους σκώληκες των εντέρων . Στην αρχαιότητα χρησίμευε ως καθαρτικό . Τα άνθη σε έκχυμα είναι εφιδρωτικά, αντιβηχικά, αποχρεμπτικά και πάνω απ όλα αντισηπτικά για τα έντερα. Σε εξωτερική χρήση , τα φύλλα είναι αντιρρευματικά. 

Το βιολετί υγρό των καρπών χρησιμοποιήθηκε για  πολλά χρόνια στο χρωματισμό κρασιών και στη βαφή μαλλιών και δερμάτων.

Πασχαλιά   
                                                         

                                                                               
Φυτό με γυαλιστερά πράσινα φύλλαμε μώβ ή κάτασπρα λουλούδια.  Φτάνει

μέχρι τα 10 μέτρα ύψος. Τα μέρη του φυτού είναι πικρά. Σ'αυτό το γεγονός έγκειται και η φαρμακευτιή αξία του.

Ιδιότητες Είναι καλό αντιπυρετικό. Τονωτικό και κατάλληλο γι αυτούς που υποφέρουν από δυσπεψία, φούσκωμα και διάρροια, αλλά και όσους πάσχουν από ρευματισμούς.

Παπαρούνα                 

Ιδιότητες : Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούμε τα λουλούδια της παπαρούνας , που από αυτά φτιάχνουμε ένα δυνατό αφέψημα κατά του βήχα και των κρυλογημάτων. Παλιά το έδιναν στα παιδιά για να κοιμούνται επειδή βοηθά στη μείωση της νευρικής υπερδραστηριότητας και είναι γνωστό και ως "Μάκου".

Καλλιεργείται για τους καρπούς του που από το χυμό τους λαμβάνεται το όπιο και για τα σπόρια του, που δεν έχουν υπνωτικές ιδιότητες και χρησιμοποιούνται σαν μπαχαρικό και ζωοτροφή. Εφαρμόζεται κυρίως σαν ήπιο αναλγητικό ενώ έχουν αντικαρκινικές ιδιότητες.

                Νάρκισσοι , μανουσάκια                        

Ιδιότητες : Οι εμετικές ιδιότητες ήταν γνωστές  στους αρχαίους .                 Χρησιμοποιήθηκε για την επιληψία τους σπασμούς και τους διαλλείποντες πυρετούς.

Τα ωραία άνθη του με το μεθυστικό άρωμά τους αποτελούν μια ευχάριστη νότα. 

Μέσω απόσταξης δίνουν ένα εξαίσιο αιθέριο έλαιο που χρησιμοποιείται στην αρωματοποιϊα και την παραγωγή ποτών.

Μουριά , συκαμινιά          

Ιδιότητες: Ο φλοιός της ρίζας της είναι διαλυτικός και διουρητικός. Το ξύλο της είναι κατάλληλο για την αμαξοποιϊα και την εβενουργία. Από τα μούρα της παρασκευάζονται διάφορα ποτά οινοπνευματώδη .

Τα φύλλα της σε έκχυμα (40-8- γρ. σε 1lit νερό)αποτελούν καλό αντιπυρετικό

Το ίδιο έκχυμα πιο συμπυκνωμένο χρησιμοποιείται σε γαργάρες και καταπραϋνει τον πονόδοντο. Οι μαύρες ψευδορώγες τρώγονται για το διαβήτη.

Φτιάχνεται επίσης ένα σιρόπι για τις άφτρες των παιδιών και τον πονόλαιμο

Οι μαίες χρησιμοποιούσαν ένα έκχυμα από φύλλα για τη φροντίδα των γυναικών μετά τη γέννα.

       Αγιόκλημα , αξιόφυλλο                    

Ιδιότητες : Μελιτογόνο φυτό με οφθαλμικές διουρητικές  και     αντικαταρροϊκές

ιδιότητες.

Η λαϊκή ιατρική το χρησιμοποιεί για το άσπρισμα των δοντιών και την καταπράυνση των φλογισμένων ούλων.

Άν κάψουμε κλαδιά αγιοκλήμματος και θρυμματίσουμε τα κάρβουνα  θα φτιάξουμε μια σκόνη  με την οποία μπορούμε να τρίψουμε δόντια και ούλα.  Άν την σκόνη αυτή την ανακατέψουμε π.χ. 6 γρ σκόνη και 6 γρ. λιβάνι και 15 γρ. κερί έχουμε μια αλοιφή που τη χρησιμοποιούν για εκζέματα εγκαύματα και αιμορροϊδες.

                                            Ρείκι του Φθινπώρου                                                                                                                                                               

Ιδιότητες :  Μελιτογόνο φυτό. Δρα ως αντισηπτικό και  αντιφλεγμονώδες,  ιδιαίτερα στο ουροποιητικό σύστημα. Είναι στυπτικό ελαφρώς ηρεμιστικό και υπνωτικό βότανο, γι αυτό όταν το πίνουμε βοηθά στη νευρική υπερδιέγερση στην νευρική εξάντληση και στην αϋπνία

Έχει διουρητικές , αποχρεμπτικές και εφιδρωτικές ιδιότητες. Βοηθά σε προβλήματα γαστρίτιδας, στις ασθένειες του συκωτιού και της χολής.

Ως αντιφλεγμονώδες βοηθά στις φλεγμονές του λαιμού και της στοματικής κοιλότητας , στο βήχα και τα κρυολογήματα

Νταμιάνα

Η Νταμιάνα θεωρείται ότι έχει καταπραϋντικές, ήπια καθαρτικές και αφροδισιακές ιδιότητες. 

Ιδιότητες : Έχει χρησιμοποιηθεί στην κατάθλιψη , στη νευρική δυσπεψία, στη δυσκοιλιότητα, στη συνουσιακή ανεπάρκεια και ειδικότερα στην αγχώδη νεύρωση με κυρίαρχο τον σεξουαλικό παράγοντα.

Έχει διουρητικές ιδιότητες καθώς τονώνει τα νεφρά. Παρέχει θεραπευτικές ιδιότητες σε αρκετές περιπτώσεις ασθενειών, κυρίως ορμονικών. Ανεβάζει τη λίμπιντο και δημιουργεί έντονη σεξουαλική επιθυμία. Χρησιμοποιόταν  και για να ισορροπεί τις ορμόνες των γυναικών κατά την εμμηνόπαυση.

             Καλακάνθη                                                                                                                                                            

Άλλη ονομασία του: κενταύριο. Διετές ή πολυετές φυτό με τα νεαρά φύλλα χνουδωτά και γκριζωπά, και τα άλλα πράσινα και αδενώδη.  Ανθίδια ροδινο-πορφυρά και κέντρο λευκό.

Ιδιότητες : Τα πέταλά της έχουν τονωτικές, επουλωτικές, αντιπυρετικές, διουρητικές και καθαρτικές ιδιότητες.

Χρησιμοποιείται πλατιά κατά της δυσκοιλιότητας, ενώ σε κομπρέσες κάνει πολύ καλό στο κριθαράκι και στους διάφορους ερεθισμούς των ματιών (οφθαλμίτιδες)

Αλεξανδριανό

Διαφορετική ονομασία σέννα αλεξανδρινή .

Ιδιότητες: Είναι γνωστή για τη βοήθεια που προσφέρει στον οργανισμό για τη δυσκοιλιότητα και τις καθαρτικές της ιδιότητες από τα αρχαία χρόνια. Αποτελεί ένα απλό αλλά εκτιμώμενο ευκοίλιο καθαρτικό. Οι καρποί που έχουν ηπιότερη δράση, χρησιμοποιούνται για τα παιδιά, καθώς και για τα άτομα που υποφέρουν από το στομάχι τους.

Τα φύλλα της βράζονται και αφήνονται στο νερό για αρκετές ώρες και αν δεν καταναλωθεί την ίδια μέρα μπορείτε να τη φυλάξετε στο ψυγείο έως και δύο μέρες. Δεν ενδείκνυται για πολύ συχνή χρήση.

Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας 12 Αυγούστου

πηγή : http://www.neolaia.gr/2012/08/12/12-avgoustou-pagkosmia-imera-neolaia/

12 Αυγούστου | Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας!

Αρθρογράφος: Tereza Litsa
Αυγούστου 12, 2012 0

 

Επόμενη εκπομπή:
Irene Voutsa

Παίζει τώρα:
Bishop Onairnow

Κλείσε την εκπομπή σου!

 

Έχει καθιερωθεί από το 1990 και τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ η 12η Αυγούστου να είναι γνωστή ως η Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας.

Η γιορτή αφορά τους νέους και έχει στόχο να επισημάνει τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν ανά τον κόσμο και την προσοχή που χρειάζονται.

Έτσι ακριβώς και εμείς ως…νεολαία θα γιορτάσουμε αναλόγως τη μέρα. Θα μας κάνετε παρέα;;

Read more: http://www.neolaia.gr/2012/08/12/12-avgoustou-pagkosmia-imera-neolaia/#ixzz23L0y0mu3

------------------------------------------------------------

πηγή : http://www.patrisnews.com/news_details.php?id=11472

Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας σήμερα στον Πύργο: Έλα κι εσύ φέρε κι εσύ πάρε κι εσύ! 

     Μέγεθος Κειμένου

More Sharing ServicesShare Share on facebook Share on twitter Share on facebook_like

Πολιτισμός ( 12/08/2012 10:34 )

Με συναυλίες, ποδηλατοβόλτα, graffiti, προβολές κινηματογραφικών ταινιών, χορό, ανταλλακτική έκθεση βιβλίων αλλά και προσφορά ειδών και τροφίμων για το Κοινωνικό παντοπωλείο του Δήμου Πύργου θα εορταστεί στον Πύργο η Παγκόσμια Ημέρα Νεολαίας σήμερα Κυριακή 12 Αυγούστου.

Το πρωτότυπο και ταυτόχρονα πολυθεματικό event με κεντρικό του άξονα την νεανική δημιουργία και την κοινωνική αλληλεγγύη θα πραγματοποιηθεί στην πλατεία Νικάκη στον Πύργο (σ.σ. λίγο πιο κάτω από την παλαιά Δημοτική Αγορά) με την διοργάνωση του Δήμου Πύργου και του «MAMA INTRISO».

Όσοι αποφασίσουν να συμμετάσχουν στο event θα πρέπει να γνωρίζουν ότι θα μπορούν να φέρουν μαζί τους οποιοδήποτε αντικείμενο δεν τους χρειάζεται αλλά μπορεί να φανεί χρήσιμο σε συμπολίτες που πλήττονται από την οικονομική κρίση  καθώς και τρόφιμα μακράς διαρκείας μιας και η εκδήλωση αποτελεί και δείγμα κοινωνικής αλληλεγγύης προς όσους έχουν ανάγκη.

Το πρόγραμμα της εκδήλωσης έχει ως εξής:

6 μ.μ. Στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο θα έχουν στηθεί πάγκοι προκειμένου να συγκεντρωθούν από τον κόσμο που θα δώσει το παρόν τρόφιμα μακράς διαρκείας καθώς και άλλα είδη (ρούχα, παιδικά παιχνίδια, λευκά είδη κ.α.). Όλα τα συγκεντρωθέντα υλικά θα προσφερθούν στο Κοινωνικό παντοπωλείο του Δήμου Πύργου. Κάτι ακόμα που έχει να κάνει με τον κόσμο που θα δώσει το παρόν είναι και το γεγονός ότι θα μπορεί να κρατά στα χέρια του ένα από τα αγαπημένα του βιβλία προκειμένου να λειτουργήσει ένα? ανταλλακτήριο βιβλίων!

7.30 μ.μ. Νεαροί-δημιουργοί γκράφιτι θα ξεκινήσουν να φτιάχνουν με τα σπρέι τους πάνω σε μουσαμάδες έργα που θα «μιλούν» για το περιβάλλον εκφράζοντας με τον δικό τους τρόπο την άποψη τους γι` αυτό το θέμα. Στο χώρο θα βρίσκονται επίσης και τα γνωστά «ζιζάνια» του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου για Παιδιά και Νέους που θα βιντεοσκοπούν ότι θα συμβαίνει στο χώρο.

9 μ.μ. Στην πλατεία Ιατρίδη θα ξεκινήσει ποδηλατοβόλτα στους κεντρικούς δρόμους του Πύργου η κατάληξη της οποίας θα είναι στο χώρο της εκδήλωσης. οι ποδηλάτες αναμένονται στο χώρο λίγο μετά τις 10 το βράδυ δίνοντας το δικό τους «χρώμα».

10.30 μ.μ. Στον προτζέκτορα που θα υπάρχει ξεκινούν οι προβολές με ταινίες μικρού μήκους που έχουν συμμετάσχει στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου για Παιδιά και Νέους και έχουν γυριστεί στην περιοχή του Πύργου.

11 μ.μ. Χορευτικές ομάδες νέων του Πύργου δίνουν το ρυθμό και «ζωντανεύουν» ακόμα περισσότερο την εκδήλωση με τις χορευτικές επιδείξεις τους.

11.30 μ.μ. Ξεχωριστό κομμάτι της εκδήλωσης αποτελεί η μουσική με την εμφάνιση τριών μουσικών σχημάτων του Πύργου.

Πιο συγκεκριμένα θα εμφανιστούν  οι «Blue Close» που αποτελούνται από τους Γιάννη Κορίζη, Μαρίνο Ξυνή, Γιώργο Γρηγορόπουλο και Παναγιώτη Κορίζη που θα παίξουν ροκ μπαλάντες.

Το 4μελές μουσικό σχήμα που αποτελείται από τους Χαράλαμπο Αθανασόπουλο, Βασίλη Συρογιάννη,  Ανδρεα Λαμπρόπουλο και το Θωμά Λιαπόπουλο θα παρουσιάσει ένα fusion πρόγραμμα με γνωστά ελληνικά και ξένα τραγούδια.

Η εκδήλωση θα ολοκληρωθεί με την εμφάνιση των Θανάση Μπούρη, Μπάμπη  Πολιτόπουλου, Γιώργου Καφετζή, Κανέλλας Πολιτοπούλου και Άννας Κακολύρη με παλιά ρεμπέτικα τραγούδια στο ρεπερτόριο τους.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Μπάρι Άνσγουορθ (1930 – 2012)

Μπάρι Άνσγουορθ (1930 – 2012)

 

Άγγλος συγγραφέας, από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του ιστορικού μυθιστορήματος. Έγινε γνωστός παγκοσμίως για την αφηγηματική του δεινότητα και την ικανότητά του να διαπραγματεύεται ολόκληρες περιόδους του παρελθόντος μ' έναν ξεχωριστό και ολοζώντανο τρόπο.

Γιος ανθρακωρύχου, ο Μπάρι Φόρστερ Άνσγουορθ (Barry Unsworth) γεννήθηκε στις 10 Αυγούστου 1930 στο Γουϊνγκέιτ της Βόρειας Αγγλίας. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ και μετά την αποφοίτησή του το 1951 δούλεψε στο εξωτερικό, διδάσκοντας αγγλικά. Πρώτα στη Γαλλία και στη συνέχεια στην Ελλάδα και την Τουρκία τη δεκαετία του '60. Τότε ήταν που άρχισε να πειραματίζεται με το γράψιμο και το 1966 εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο, με τίτλο The Partnership (Ο Συνεταιρισμός), που αναφέρεται στην ιστορία δύο συνεταίρων μιας επιτυχημένης επιχείρησης, που φθάνουν στα πρόθυρα της ρήξης, εξαιτίας μιας μοιραίας γυναίκας.

Τον επόμενο χρόνο κυκλοφόρησε το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο Greeks have a word for it (Οι Έλληνες έχουν μια λέξη για αυτό), όπου περιγράφει τις διδακτικές του εμπειρίες στην Αθήνα, σατιρίζοντας ιδιαίτερα τους συναδέλφους του στο Βρετανικό Συμβούλιο. Το 1973 κέρδισε διεθνή φήμη, με το μυθιστόρημα Mooncranker's Gift, που τιμήθηκε με το βραβείο Χάινεμαν, για «την ευαισθησία της γραφής και τον πλούτο της εμπειρίας».

Το 1980 κυκλοφόρησε το πρώτο του ιστορικό μυθιστόρημα, με τίτλο Pascali’s Island (Το νησί του Πασχάλη), που εκτυλίσσεται σ' ένα ελληνικό νησί στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Γνώρισε μεγάλη επιτυχία και μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη, ενώ ήταν και υποψήφιο για το βραβείο Μπούκερ, το κορυφαίο λογοτεχνικό βραβείο της Μεγάλης Βρετανίας.

Για τη στροφή του στο ιστορικό μυθιστόρημα είπε σε μία συνέντευξή του:

                                              

"Δεν ήταν τόσο επιλογή μου, όσο μια βαθμιαία διαδικασία, που υπαγορεύτηκε από τις περιστάσεις. Πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του '60, όταν άρχιζα να γράφω μυθιστορήματα, στην Ελλάδα και την Τουρκία. Είναι δυο χώρες, όπου το παρελθόν διαπλέκεται με το παρόν, και θυμάμαι πόσο κατάπληκτος έμεινα από την σταθερή αίσθηση της συνέχειας και της διασύνδεσης, που παραμονεύει σε κάθε βήμα σου"

Ο Άνσγουορθ τιμήθηκε το 1992 με το Μπούκερ για το μυθιστόρημά του Sacred Hunger (Ιερή πείνα), που αναφέρεται στο δουλεμπόριο του 18ου αιώνα, με παραλληλισμούς για τις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν τη Μεγάλη Βρετανία κυβερνούσε η Μάργκαρετ Θάτσερ. Εκείνη τη χρονιά, μάλιστα, μοιράστηκε το βραβείο με τον Μάικλ Οντάατζε, τον συγγραφέα του μυθιστορήματος Ο Άγγλος ασθενής.

Το 2002 δημοσίευσε ένα ακόμη βιβλίο με ελληνικό περιεχόμενο, το μυθιστόρημα The Songs of the Kings (Τα τραγούδια των βασιλέων), που αναφέρεται στον Τρωικό Πόλεμο. Το τελευταίο του βιβλίο The Quality of Mercy, κυκλοφόρησε το 2011 και συνεχίζει την προβληματική της Ιεράς Πείνας. Είναι υποψήφιο για το βραβείο ιστορικού μυθιστορήματος Walter Scott, ο νικητής του οποίου θα ανακοινωθεί στις 16 Ιουνίου 2012.

Το έργο του, σύμφωνα με την κριτική, είναι μια παρατεταμένη μελέτη της ηθικής. Το ιστορικό μυθιστόρημα του άνοιξε ένα παράθυρο για να παρατηρήσει την ανθρώπινη ηθική συμπεριφορά και τις μυριάδες αποτυχίες της σε κάθε εποχή. Τα βιβλία του σφύζουν από την ανθρώπινη απληστία και ο ίδιος δείχνει συμπάθεια για τους ανθρώπους που καταπιέζονται απ’ όσους διψούν για εξουσία.

Ο Μπάρι Άνσγουρθ πέθανε στις 5 Ιουνίου 2012, χτυπημένος από την επάρατη νόσο. Τα τελευταία χρόνια ζούσε στην Περούτζια της Ιταλίας, με τη δεύτερη σύζυγό του, τη φιλανδέζα Αίρα, την οποία είχε γνωρίσει στο Ελσίνκι, όπου ζούσε στις αρχές της δεκαετίας του '90. Από την πρώτη του σύζυγο, την Βάλερι Μουρ, είχε αποκτήσει τρεις κόρες, οι οποίες του χάρισαν έξι εγγόνια.

Βιβλία του Μπάρι Άνσγουορθ στα Ελληνικά

Η γη των θαυμάτων (Πατάκης)

Ρουμπίνι στον αφαλό (Νεφέλη)

Τα τραγούδια των βασιλέων (Νεφέλη)

Χάνοντας τον Νέλσον (Νεφέλη)

Το νησί του Πασχάλη (Nεφέλη)

Θρησκευτικό δράμα (Νεφέλη)

Μετά τον Αννίβα (Καστανιώτης)

Ιερή πείνα (Nεφέλη)

Φιλμογραφία

Το νησί του Πασχάλη, σε σκηνοθεσία Τζέιμς Ντίαρντεν, με τους Μπεν Κίνγκσλεϊ και Έλεν Μίρεν. (1988)

Παράσταση για ένα ρόλο (The Reckoning ο πρωτότυπος τίτλος, βασισμένο στο μυθιστόρημα Morality Play), σε σκηνοθεσία Πολ ΜακΓκίγκαν, με τους Γουίλεμ Νταφόε και Πολ Μπέτανι. (2003)

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/biographies/485#ixzz237i0ruuY