ΤΟ ΔΙΔΑΓΜΑ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ του Κωνσταντίνου Μπούτζουκα *

πηγή: http://www.onestory.gr/post/29677706276

ΤΟ ΔΙΔΑΓΜΑ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ

του Κωνσταντίνου Μπούτζουκα *

.

Άνοιξη με πινελιές καλοκαιριού μαρτυρούσε ο καταγάλανος ουρανός και ο λαμπερός ήλιος εκείνη την Κυριακή. Ούτε που με ενδιέφερε. Στην καρδιά μου ο απόλυτος χειμώνας. Σαν να με ειρωνευόταν αυτός ο πορτοκαλοκίτρινος αστέρας εκεί έξω που είχε αγκαλιάσει όλη την πλάση και είχε ξεχάσει μόνο εμένα. Δεν μπορούσα ούτε στιγμή να διώξω από το μυαλό μου όσα είχαν συμβεί εκείνη την Τρίτη. Η θύμησή τους είχε εγκατασταθεί για τα καλά στον πυρήνα του εγκεφάλου μου ενώ ταυτόχρονα ο πόνος είχε πολιορκήσει και αλώσει ολοκληρωτικά την ψυχή μου.

”Μα πόσο μαλάκας μπορεί να είμαι ρε φίλε” σκέφτηκα φωναχτά σε μια απρόσμενη κρίση αυτογνωσίας. ”Με πρόδωσε με το χειρότερο τρόπο κι όμως τη σκέφτομαι ακόμα”. Από τη μία ήξερα ότι αυτό που είχε κάνει δε μπορούσα να της το συγχωρήσω αλλά από την άλλη κάτι μέσα μου, μια αόρατη πληγή αιμορραγούσε στη σκέψη ότι δε θα ήταν πια δικιά μου• κι ας ήξερα -μετά από ότι συνέβη- ότι τόσο καιρό με κορόιδευε και ότι δεν θεωρείτο τυχαία ως μία από τις καλύτερες σπουδάστριες της δραματικής σχολής, όπου φοιτούσε.

Ξαφνικά ο ήλιος έκανε μια δυναμική διείσδυση από την μπαλκονόπορτα διακόπτοντας τις σκέψεις μου και λούζοντας με ακόμη περισσότερο φως το δωμάτιο. Κι όμως, εγώ ακόμη κρύωνα και σκοτείνιαζα. Η θερμότητα της ανοιξιάτικης ατμόσφαιρας με άγγιζε μόνο επιδερμικά ενώ το ισχυρό φως του ήλιου αδυνατούσε να διασπάσει έστω και ελάχιστα το σκοτάδι της ψυχής μου. Δεν άντεχα άλλο αυτήν την κατάσταση και, αν και δεν είχα καθόλου διάθεση, σκέφτηκα ότι θα μου έκανε καλό μια βόλτα.

Είχα μέρες να βγω από το σπίτι. Για την ακρίβεια πέντε, από τότε που την είδα να φιλιέται παθιασμένα με έναν συμφοιτητή της στις τουαλέτες του κλαμπ στο οποίο έκανα πάρτυ για την ονομαστική μου εορτή. Το χειρότερο ήταν ότι είκοσι λεπτά πριν από αυτό το αναπάντεχο θέαμα που αντίκρισα μου είχε πει πως μ’ αγαπάει. Με είχε πάρει τρυφερά στην αγκαλιά της και μου είχε πει ότι είμαι ότι σημαντικότερο στη ζωή της, κοιτώντας με βαθιά στα μάτια. Και εγώ την πίστεψα. Την πίστεψα ο ανόητος, γι’ αυτό και δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου όταν είδα το κορμί της τυλιγμένο με το δικό του και τα χείλη της -αυτά τα χείλη που μου είχαν πει ”Σ’ αγαπώ”- να διαψεύδουν κατηγορηματικά τα ίδια τους τα λεγόμενα.

Καθώς έβαζα το τζιν μου ένας ήχος με ειδοποίησε ότι είχα μήνυμα στο κινητό. Ήταν ο κολλητός μου ο Κώστας. Ο Κώστας ήταν ο μόνος που του είχα εκμυστηρευτεί τι είχε συμβεί εκείνο το βράδυ λίγο μετά τις δύο και μισή στις τουαλέτες του κλαμπ. Στο μήνυμα έγραφε ”Κανόνισα να πάμε για μπάλα σήμερα με τα παιδιά. Δε σε ρωτάω καν αν θα έρθεις. Θα έρθω κατά τις επτά να σε πάρω από το σπίτι. Άκου Θάνο, έχεις να βγεις από το σπίτι πέντε μέρες εξαιτίας μιας -θα συγκρατηθώ και θα μιλήσω κόσμια- ηλίθιας. Δε σου αξίζει να χαλιέσαι για πάρτυ της ρε, κατάλαβέ το. Το είπες και μόνος σου ότι τελικά ήταν ψεύτικη. Ξέχνα τη και πήγαινε παρακάτω. Λοιπόν, θα τα πούμε το απογευματάκι. Και κανόνισε να είσαι σε φόρμα γιατί χρειαζόμαστε τον καλύτερο επιθετικό μας!!!”. Ένα αμυδρό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου μόλις διάβασα και τις τελευταίες λέξεις του μηνύματος. Ήταν το πρώτο μου χαμόγελο μετά από πέντε ημέρες όμως ένιωσα σαν να χαμογελούσα για πρώτη φορά μετά από χρόνια. Έχει δίκιο ο Κώστας, δεν αξίζει να χαλιέμαι, σκέφτηκα, χωρίς όμως να το πολυπιστεύω μέσα μου.

* * *

Φόρεσα τα παπούτσια μου, έβαλα βιαστικά ένα πρόχειρο t-shirt με σχεδιάκια και βγήκα από το σπίτι.

Η Πρωτομαγιά -μία από τις μεγαλύτερες γιορτές της άνοιξης- ήταν πολύ κοντά και η φύση είχε προετοιμαστεί καταλλήλως για να την υποδεχτεί. Ακόμα και η πόλη είχε φορέσει το λουλουδάτο της φόρεμα και μοσχοβόλαγε μυρουδιές άνοιξης. Οι κήποι των σπιτιών, τα πάρκα και τα παρτέρια ξεχείλιζαν από ανθισμένα λουλούδια και έδιναν ρεσιτάλ ομορφιάς μέσα από μία πανδαισία χρωμάτων, σχημάτων και αρωμάτων. Μαργαρίτες, τριαντάφυλλα, γαρύφαλλα, ορτανσίες συνέθεταν το ανοιξιάτικο σκηνικό.

Περπάτησα για αρκετή ώρα βυθισμένος στις σκέψεις μου που δεν έλεγαν να αφήσουν το μυαλό και την ψυχή μου να ησυχάσουν για λίγο. Δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω με τη Ντίνα. Ομοφωνία δεν υπήρχε στον εσωτερικό μου κόσμο.

Έκανε αφόρητη ζέστη και κάθισα κάτω από τον ίσκιο μιας κουκουναριάς για να δροσιστώ λίγο. Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα, προς μεγάλη μου έκπληξη, μια πολύχρωμη πεταλουδίτσα προσγειώθηκε πάνω στην μπλούζα μου σε ένα σημείο που ήταν σχεδιασμένο ένα λουλουδάκι. Την κοιτούσα σαστισμένος μέχρι που μετά από λίγα δευτερόλεπτα έφυγε από την μπλούζα μου. Την ακολούθησα με το βλέμμα μου ώσπου -έπειτα από λίγες βόλτες στον αέρα- προσγειώθηκε σε ένα αληθινό, αυτή τη φορά, λουλούδι. ”Πόσο περισσότερο θα μπορούσα να ταυτιστώ με μια πεταλούδα;” σκέφτηκα, και χαμογελώντας πήρα το δρόμο προς το σπίτι, σίγουρος πλέον ότι έπρεπε να πετάξω μακριά από το ”ψεύτικο λουλούδι”.

.

Ο Κωνσταντίνος Μπούτζουκας γεννήθηκε το έτος 1991 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σπουδάζει Ψυχολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ασχολείται με τη λογοτεχνία και τη συγγραφή. Αγαπάει ιδιαίτερα την ποίηση και τα διηγήματα.

[ ιστολόγιο ] [ e-mail ]

Ζατρίκιον

πηγή : http://filonoi.gr/zatrikion-h-skaki/

Ζατρίκιον ἢ Σκάκι;

ἀρχαιολογία, ἱστορία

by Φιλονόη

Share on facebook Share on print Share on favorites Share on google More Sharing Services

Ὁ διάδρομος 

τοῦ Ζατρικίου  

στήν Κνωσσό

 

Τό βρῆκα πρό ὁλίγου στό διαδίκτυο κι ἐνθουσιάστηκα! Ἡ ἱστορία μοῦ ἦταν γνωστή, ἀλλά πόσοι ἀκόμη τήν γνωρίζουν;

Ὑπέροχη παρουσίασις!

Νομίζω πὼς εἶναι ἀπὸ τὶς πλέον συμπυκνωμένες καὶ  σαφεῖς παρουσιάσεις ποὺ ἔχω διαβάσει γιὰ τὸ ζατρίκιον!

Σᾶς τὸ προτείνω ἀνεπιφύλακτα!!!

Ἀξίζει!

Φιλονόη.

 

   

Ζατρίκιον ἤ σκάκι;

άνθρωπος σε ολόκληρο τον πλανήτη που να μην γνωρίζει το σκάκι που στην αρχαιότητα το ονόμαζαν Ζατρίκιον και που ήταν επινόηση των αρχαίων ελλήνων από την αρχή της ιστορικής τους διαδρομής.

Όταν ο Βρετανός αρχαιολόγος Σερ Άρθουρ Έβανς πραγματοποιούσε ανασκαφές στον αρχαιολογικό χώρο της Κνωσού στα τέλη του 19ου αιώνα, έμεινε έκθαμβος όταν αντίκρισε μια μεγάλη πλάκα από ελεφαντόδοντο και πέτρα χρώματος μπλε, με γυάλινη επικάλυψη και χρυσά φύλλα. Το εντυπωσιακό αυτό εύρημα ήταν το «Μέγα Ζατρίκιον» που συνοδευόταν από πέντε πιόνια από ελεφαντόδοντο και είχε διαστάσεις 104Χ61 εκατοστά και χρονολογείται γύρω στο 1600 π.Χ. Το «Μέγα Ζατρίκιον» ήταν ένα βασιλικό παιχνίδι ανάλογο με το σύγχρονο σκάκι και γι’ αυτό ο χώρος που ανακαλύφθηκε ονομάστηκε «Διάδρομος του Ζατρικίου».

ἀγγεῖον μέ παῖκτες Ζατρικίου

Στην αρχική του μορφή απεικόνιζε ένα τέλειο ημερολόγιο με τέσσερα έτη, όπου οι 72 περιφερειακές γραμμές αντιστοιχούν σε 72 χρονικά διαστήματα των 20 λεπτών, δηλαδή μια 24ωρη μέρα (72Χ20 =1440 λεπτά = 24ώρες Χ 60 λεπτά = μία 24ωρη ημέρα).

Η λέξη Ζατρίκιον είναι ξεκάθαρα αρχαιοελληνική και ετυμολογικά προέρχεται από δύο λέξεις, το επιτακτικό μόριο «ζα-» και του ρήματοςτριάζω ή τριάσσω. Το επιτακτικό μόριο «ζα» είναι πολύ γνωστό και το χρησιμοποιούμε σε πολλές λέξεις και έχει ως στόχο να ενισχύει το δεύτερο συνθετικό της λέξης. Για παράδειγμα ζά(μ)πλουτος ή ζάπλουτος σημαίνει ο πολύ πλούσιος, ο πάμπλουτος, ο βαθύπλουτος.

Το ρήμα τριάζω ή τριάσσω ή τριάττω σημαίνει νικώ. Και τριαγμός σημαίνει νίκη. Ζατριάζω σημαίνει υπερνικώ ή κατανικώ. Ακόμη γνωρίζουμε την λέξη Τρισμέγιστος (τρεις φορές Μέγιστος) και η έκφραση «τρισί πάλαις» δηλώνει αυτόν που νίκησε τρεις φορές, ο Τρινικητής. Συνεπώς με την λέξη Ζατρίκιον δηλώνεται η πλήρης συντριβή του αντιπάλου. Και ο παίζω το Ζατρίκιον είναι ο αήττητος νικητής. Το νικητήριο άθυρμα Ζατρίκιον ή Ζητρίκιον.

Το Ζατρίκιον ως άθυρμα (=άθλημα) πεττείας (=ρίψης) είχε και τις τρεις

Ἡ Ἀθηνᾶ ἐπιβλέπει ἓνα παιχνίδι ζατρικίου μεταξύ Ἀχιλλεως κι Ὀδυσσέως.

μορφές, δηλαδή Ζατρίκιον με κυβείες (σημερινά ζάρια), ζατρικίων με προκαθορισμένες κινήσεις κομματιών και τέλος Ζατρίκιον με κυβείες και με προκαθορισμένες κινήσεις κομματιών.

Το ότι προϋπήρχαν τα αρχαία ελληνικά αθύρματα είναι αυτονόητο γιατί γνωρίζουμε τις εκστρατείες του Διονύσου και του Ηρακλή που έγιναν χιλιάδες χρόνια πριν. Τα αθύρματα αναφέρονται στον Ησίοδο, την Σαπφώ, τον Αλκαίο, τον Όμηρο, τους Ομηρικούς ύμνους που γράφτηκαν αιώνες πριν τα περσικά ή ινδικά Ζατρίκια, τα οποία προφανώς είναι από εκείνες τις εκστρατείες. Δεν είναι τυχαίο όπου θεοί και προστάτες των πεττειών είναι η Αθηνά, ο Διόνυσος, ο Ερμής και ο Πάν.

Η θεά της σοφίας και των αθυρμάτων (παιχνιδιών) ήταν η Αθηνά η οποία ξεπήδησε από τον μυαλό του Διός ως σκέψη και την βλέπουμε σε πλήθος παραστάσεων σε αρχαία αγγεία με επιτραπέζια αθύρματα τύπου πεττείας ως επιβλέπον ή ως διαιτητής σε παρτίδες. Μεγάλοι αρχαίοι αντιπαίζοντες (πεττευτές και κυβευτές) είναι οι εξής: Αχιλλέας, Αίας του Οιλέα, Αίαντας ο Σαλαμίνιος, Πλάτων, Αλκιβιάδης, Περικλής, Μεγας Αλέξανδρος και οι στρατιώτες του, Ξενοφών, Οδυσσέας και μνηστήρες Πηνελόπης και τόσοι άλλοι.

Το πανάρχαιο άθλημα του ζατρικίου πέρασε μέσα από τους αιώνες στο Βυζάντιο και από εκεί εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Δύση με την γνωστή μορφή που ξέρουμε σήμερα.

πηγή

Πρώτη δημοσίευσις 10 Ἰανουαρίου 2011

«Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας»

πηγή :  http://www.facebook.com/photo.php?fbid=458931910808188&set=a.438176709550375.101947.108511895850193&type=1&theater

20 και 21 Αυγούστου Κηπ. Νικ. Καζαντζάκης Ηράκλειο
Εισιτήρια προπωλούνται : Κηποθ.Νικ.Καζαντζάκης
Βιβλιοπωλείο ΔΟΚΙΜΑΚΗΣ

Μια παραμυθένια κωμωδία για μικρούς και μεγάλους, ετοιμάζεται να ξεκινήσει μια μεγάλη βόλτα σε όλη την Ελλάδα.
Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Αδάμης, μετά «Το θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον» διασκεύασε για τα παιδι το «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» του Σαίξπηρ και μαζί με τις μαγικές σβούρες έρχεται το φετινό καλοκαίρι, για να φέρει στις καρδιές μικρών και μεγάλων τη δύναμη της νιότης, του αυθορμητισμού και της φαντασίας, περιοδεύοντας από τις 26 Ιουνίου σε όλη την Ελλάδα.

Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά αλλά και τους μεγάλους, προσπαθώντας να τους συστήσει το σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ , το λατρεμένο ξωτικό των παιδιών, κινεί τα πιόνια-ρόλους σ’ αυτό το σκηνικό παιχνίδι , και όλοι , άνθρωποι και ξωτικά , περιπλέκονται σε μια από τις πιο αστείες ιστορίες που έχουν γραφτεί ποτέ. Η μουσική της παράστασης είναι, όπως συνηθίζουν οι μαγικές σβούρες στις παραστάσεις τους, μια πρόταση και αφορμή για να ανακαλύψουν τα παιδιά νέους μουσικούς ορίζοντες.

Διασκευή-Σκηνοθεσία: Δημήτρης Αδάμης
Κοστούμια: Αλέξανδρος Κομπόγιωργας
Κίνηση: Μάρθα Κλουκίνα
Ενορχήστρωση-Διασκευή:Γιώρ

γος Κωνσταντινίδης

Τραγούδι φινάλε : Γιώργος Βαρσαμάκης

Μουσική διδασκαλία : Ελένη Καρακάση

Φωτισμοί:Γιώργος Ανεστόπουλος

Παραγωγή: μαγικές σβούρες*

*Η ομάδα μαγικές σβούρες είναι μέλος του Ελληνικού Κέντρου Θεάτρου για τα Παιδιά και τους Νέους .

Παίζουν οι ηθοποιοί: Λευτέρης Βασιλάκης, Ηλέκτρα Καρτάνου, Άγγελος Κυριακόπουλος, Δημήτρης Μαχαίρας, Κωνσταντίνος Παππάς ,Ηλίας Παρασκευόπουλος, Δημήτρης Πάσσος, Μαριαλένα Ροζάκη, Μαριλίζα Χρονέα

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά 

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Ρέντφορντ

Ρέντφορντ

Ο Ρέντφορντ γεννήθηκε στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια, στις 18 Αυγούστου του 1936. Ο πατέρας του ήταν, αρχικά, γαλατάς και, στη συνέχεια, λογιστής, ενώ η μητέρα του ήταν νοικοκυρά. Η καταγωγή των προγόνων του είναι βρετανική (Αγγλία και Σκωτία) και ιρλανδική, κάτι που εξηγεί, τα πυρόξανθα μαλλιά του, τα οποία είναι και το κύριο γνώρισμά του. Κατά τα σχολικά του χρόνια, ήταν συμμαθητής με το διάσημο παίκτη του μπείζμπωλ, Ντον Ντιρσντέιλ. Λέγεται πως, όταν γύριζε από το σχολείο του, στο σπίτι, σταματούσε έξω από τα στούντιο της Fox, για να παρακολουθήσει τους διάσημους ηθοποιούς της εποχής. Στην εφηβεία του, συνήθιζε να κάνει μικροκλοπές (τάσια αυτοκινήτων), ενώ κατανάλωνε πολύ αλκοόλ. Η συμπεριφορά του αυτή, τόν εμπόδισε στο να κερδίσει κάποια υποτροφία, ώστε να μπορέσει να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο.

Μόλις απεφοίτησε από το σχολείο, κέρδισε, τελικά, υποτροφία για το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, χάρις στην ικανότητά του στον αθλητισμό και -κυρίως- στο μπέιζμπωλ. Εκείνο το χρονικό διάστημα δούλευε ως σερβιτόρος σε ένα εστιατόριο-μπαρ. Έπειτα, ξεκίνησε να δουλεύει στις πετρελαιοπηγές της Καλιφόρνια, ώστε να μαζέψει χρήματα, για να μπορέσει να κάνει ένα ταξίδι στην Ευρώπη. Κατάφερε να μείνει στη Γηραιά Ήπειρο για ένα -περίπου- χρόνο. Τον περισσότερό του καιρό, τόν πέρασε στο Παρίσι, ενώ γράφτηκε και στη Σχολή Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας. Όμως, οι κακές κριτικές των καθηγητών του, τόν οδήγησαν στην επίστροφή του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αργότερα, μετέβη στο Μπρούκλυν,για να κάνει μαθήματα ζωγραφικής, στο Ινστιτούτο Πρατ, κάτι που επηρέασε αρκετά τη ζωή και τον εαυτό του, αφού για μια περίοδο είχε αποκτήσει ένα αρκετά μποέμικο στυλ. Στη συνέχεια, πήγε στην Αμερικανική Ακαδημία Δραματικών Τεχνών της Νέας Υόρκης,μετά από παρότρυνση ενός φίλου του. Στην ακρόασή του, κατάφερε να εκπλήξει τους κριτές, οι οποίοι ανέφεραν πως: "διαθέτει μια φυσική άνεση στην έκφραση, ζωηρή φαντασία, ένα χάρισμα". Η επαφή του αυτή με την υποκριτική τόν κέρδισε και τόν έκανε να ασχοληθεί σοβαρά με το αντικείμενο.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%8C%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%84_%CE%A1%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%BD%CF%84

Το σπήλαιο Αγίας Σοφίας Μυλοποτάμου

πηγή : http://www.facebook.com/photo.php?fbid=491616557516903&set=a.410332992311927.101779.409941222351104&type=1&theater

Το σπήλαιο Αγίας Σοφίας Μυλοποτάμου είναι το μεγαλύτερο στα Κύθηρα.

Φτάνουμε στο σπήλαιο περνώντας μέσα από το πανέμορφο παραδοσιακό χωριό Μυλοπόταμος, και συνεχίζουμε για τον δρόμο προς τον διατηρητέο οικισμό του Κάτω Χώρα, μετά από 2 χιλιόμετρα στο δρόμο για την παραλία Λιμιώνας φτάνουμε στο σπήλαιο μέσα από μια πανέμορφη διαδρομή με θέα το Ιόνιο πέλαγος.
Η είσοδος του σπηλαίου είναι κρυμμένη από πλούσια βλάστηση, παλαιότερη ήταν απλά μια μικρή τρύπα, αλλά αργότερα διανοίχτηκε στο μέγεθος που διατηρεί σήμερα. Το πρώτο που αντικρίζει ο επισκέπτης είναι το πέτρινο τέμπλο με βυζαντινές αγιογραφίες του 13ου αιώνα, που μέση υπάρχει πόρτα μέσα από την οποία γίνεται η είσοδος στο σπήλαιο. Στο δεξιό τμήμα του τέμπλου διακρίνεται η Παναγία, ο Ιησούς και ο Ιωάννης. Στο αριστερό του τμήμα η Αγία Σοφία με τις κόρες της Αγάπη, Ελπίδα και Πίστη.

Συνεχίζοντας στα αριστερά μας βλέπουμε το μικρό ναό της Αγίας Σοφίας μέσα σε μια μεγάλη αίθουσα με σταλακτίτες και σταλαγμίτες δημιουργώντας μια μοναδική σύνθεση που εντυπωσιάζει τους επισκέπτες του σπηλαίου.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

"Εις Gul Bahce Σμύρνης"

πηγή:  http://www.facebook.com/photo.php?fbid=458951040806275&set=a.131715680196481.15167.108511895850193&type=1&theater

  "Εις Gul Bahce Σμύρνης"

Η προσωπική ζωή αλλά και τα ιστορικά γεγονότα των αρχών του περασμένου αιώνα που σημάδεψαν την Ελληνισμό περνούν μέσα από τα απομνημονεύματα του Μικρασιάτη δάσκαλου Χαράλαμπου Τσιμπογιάννη (1887-1962) τα οποία περικλείονται στο βιβλίο "Εις Gul Bahce Σμύρνης" της δισέγγονής του, Ελένης Αρμάου.
Πρόκειται για το χειρόγραφο του προπάππου της που βρήκε κατά τύχη και το οποίο αποτελεί μια αυθεντική μαρτυρία για το Μικρασιατικό Ελληνισμό μέσα από τα μάτια ενός πρόσφυγα που αρχίζει να ξεδιπλώνει το κουβάρι της διδασκαλικής του καριέρας παράλληλα με το κουβάρι των ιστορικών γεγονότων που έχουν σχέση με τον Ελληνισμό.

Δηλαδή, μετά το 1907 που διορίζεται δάσκαλος στα Βουρλά αρχίζει μια περίπου παράλληλη πορεία με τα γεγονότα στη Μικρά Ασία. Ο δάσκαλος περιγράφει με εντελώς λιτό και μακρυγιαννικό λόγο όλα όσα συμβαίνουν γύρω απ' αυτόν. Το πράγμα αρχίζει να γίνεται πιο έντονο και ουσιαστικό μετά τα γεγονότα της Μικρασιατικής Καταστροφής, δηλαδή μετά τον Αύγουστο του '22 μέχρι να φτάσει στην Κρήτη όπου έχουμε μια συνέχεια αλλιώτικης μορφής, όλα αυτά σε μια αφηγηματική διάσταση πολύ άνετη και ποιητική αλλά σε αναγκάζει να το ξαναδιαβάσεις.

Ένα σπάνιο ντοκουμέντο εποχής που αφορά στην αυτοβιογραφία του, από τη γέννησή του, τα δύσκολα χρόνια των σπουδών του, την εργασία του ως δάσκαλος, το απελπισμένο ταξίδι στην Αίγυπτο και αργότερα το γάμο του, την άδικη φυλάκιση και την πολυπόθητη επιστροφή στη Σμύρνη, την Καταστροφή του 1922 που χαράχτηκε ανεξίτηλα στη μνήμη των Μικρασιατών, τη φυγή και τη γεμάτη βάσανα περιπλάνηση έως την εγκατάσταση στη... φιλόξενη νέα πατρίδα Κρήτη.

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=195407#.UC9QyaDdMSE

 σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

17-19 Ἄυγούστου 480 π.Χ – 17-19 Ἄυγοὐστου 2012…..

πηγή : http://filonoi.gr/17-19-aygoystou-480/

17-19 Ἄυγούστου 480 π.Χ – 17-19 Ἄυγοὐστου 2012….. 2.492 ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ, ΑΠΟ ΤΑ ΜΥΧΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ…

ἀφιερώματα, ἐλεύθεροι Ἕλληνες, ἱστορία

by Σεμέλη Διονύσου

Share on facebookShare on printShare on favoritesShare on googleMore Sharing Services

Σαν σήμερα 17 -19 Αυγούστου 480 π.Χ,ήταν οι μέρες που δίνονταν οι ιστορικές μάχες,στο Αρτεμίσιο η ναυμαχία με αρχηγό τον Θεμιστοκλή και σε  ένα στενό της Ελλάδος το επονομαζόμενο Θερμοπύλες,ένας μικρός Ελληνικός στρατός ,με αρχηγό των βασιλιά της Σπάρτης Λεωνίδα και αιχμή του δόρατος τους 300 συντρόφους του,έδωσαν την μάχη των μαχών για κάποια ιδανικά που σήμερα την εποχή της παγκοσμιοποίησης ,φαντάζουν μακρινά…..ΠΑΤΡΙΔΑ…ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ…ΤΙΜΗ…

Διαβάζω στο διαδίκτυο,κάτι που θα μπορούσε κάλλιστα να είναι η κεντρική ιδέα και το νόημα της θυσίας ,των ηρώων μας αυτών.

”Με την ευκαιρία αυτής της επετείου,ας μην κάνουμε την χάρη να είμαστε θύματα,σε εκείνους που μας θέλουν αιωνίως σε βαθύ ύπνο και πνευματικά υποδουλωμένους.

Οι Λακεδαιμόνιοι, οι Θεσπιείς καθώς κι όλοι όσοι θυσιάστηκαν στις Θερμοπύλες ,δεν ήταν ερωτευμένοι με τον θάνατο,ούτε μαρτυρική διάθεση είχαν!

Εμειναν εκεί και πολέμησαν τρία μερόνυχτα εώς θανάτου, σε έναν αγώνα λογικής και στρατηγικής,πιστοί στο καθήκον και στην υπόσχεση πολεμιστού προς πολεμιστή ,καλύπτοντας τους συμμαχητές τους που έδιναν την δική τους μάχη στο Αρτεμίσιο,πιστοί στις αξίες που διδάχτηκαν από την πατρώα παιδεία,να είναι ελεύθεροι,όπως πρέπει στους πραγματικούς Ελληνες!

• Οι μαχητές των Θερμοπυλών και του Αρτεμισίου,δεν ήταν άπιαστοι ήρωες,σαν εκείνους που μας πλασάρουν τα Αμερικανόφερτα πρότυπα,για να τους εκμεταλλεύονται οι παντός είδους πατριδοκάπηλοι απατεώνες που καταδυναστεύουν τον τόπο πνευματικά.

Αντίθετα,είναι αιώνια παραδείγματα προς μίμηση που μας καλούν καθημερινά σε μάχη και εμμονή στις αξίες και τα ιδανικά μας,στον καθημερινό αόρατο πόλεμο που μαίνεται τριγύρω μας,που όσο λιγότερο τον συνειδητοποιούμε,τόσο χειρότερο για εμάς τους ίδιους,για την κληρονομιά των προγόνων μας,την ελευθερία και την αξιοπρέπειά μας.

Η  ΑΓΝΟΙΑ ΥΠΟΔΟΥΛΩΝΕΙ. ”

πηγη
_______________________________

Εγώ τελειώνοντας θα ήθελα να πω,πως 2.492 χρόνια μετά,εμείς οι απόγονοί σας,όσοι αισθανόμαστε την κληρονομιά σας μέσα μας, ω! άνδρες Ελληνες,θέλουμε να σας φωνάξουμε πως αν και η θυσία σας σήμερα φαντάζει ως χαμένη,στην πραγματικότητα δεν είναι.
Ο δρόμος που εσείς ανοίξατε με το αίμα σας,παραμένει ανοιχτός και φωτεινός για όσους θέλουν να τον δουν και να τον διαβούν.

Είναι δύσκολος ο δρόμος της αρετής και δεν τον διαλέγουν πολλοί,μα θέλω να πιστεύω,πως όταν παραστεί ανάγκη και έρθει η μέρα εκείνη ,θα βρεθούν και πάλι Ελληνες άξιοι απόγονοι, να βαδίσουν τον δικό σας δρόμο,για την Ελλάδα,για την ελευθερία της και την ελευθερία των παιδιών της,αλλά και για την δικαίωση του αγώνα σας.

Να είστε σίγουροι πως αν και στον Ἀδη,δεν είστε σκιές…δεν ήσασταν ποτέ!!

ΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΤΕ ΣΤΟ ΠΑΝΘΕΟΝ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΘΥΣΙΑ ΤΟΥΣ,ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ.

Οσο γυρίζει η γη αυτή ,τα ονόματά σας  θα μείνουν χαραγμένα για πάντα με ολόχρυσα γράμματα,από εκείνα που τίποτα δεν μπορεί να τα θαμπώσει!!

ΑΘΑΝΑΤΟΙ!!!!!
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ ΓΙΑ ΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ!!

17-19 Αυγουστου 480 π.Χ – 17-19 Αυγουστου 2012…..
2.492 ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ, ΑΠΟ ΤΑ ΜΥΧΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ….

Σεμέλη Διονύσου.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Τα Δρακόσπιτα

πηγή : http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/diafora/ta-drakospita.html

Αναδημοσίευση άρθρου από την Νέα Ακρόπολη 

Τα Δρακόσπιτα

Είναι φανερό πως η Ελλάδα, μας προσφέρει συνεχώς νέες εμπειρίες, καινούριες εντυπώσεις, τόσο ποικίλες, όσο εμείς κάνουμε προσπάθειες να την γνωρίσουμε, να την ανακαλύψουμε, όλο και πιο ουσιαστικά, μέσα από την τόσο πλούσια ιστορία της, όσο και από το ξεσκέπασμα των χιλιάδων πέπλων της μυθολογίας της.

Ανάμεσα στις πάμπολλες ομορφιές της Ελλάδας υπάρχουν και κάποιες που καλύπτονται από μυστήρια και άλυτα αινίγματα.

Ένα τέτοιο αίνιγμα αποτελούν τα άγνωστα στους περισσότερους ανθρώπους ¨Δρακόσπιτα¨, που υπάρχουν διάσπαρτα σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας.
Τα πιο σημαντικά από αυτά βρίσκονται στις δυσπρόσιτες ορεινές περιοχές της Ευβοιας και κυρίως στην Νότια Ευβοια, στην περιοχή των Στύρων και στην κορυφή του όρους Οχη, στην Κάρυστο.

Μέχρι πρόσφατα, η άγρια φύση των περιοχών αυτών συντηρούσε χωριά με έναν αυθεντικό πανάρχαιο πολιτισμό.
Ο κόσμος ζούσε την καθημερινή του ζωή, πιστεύοντας σε νεράιδες και δράκους, αερικά και στοιχειά της φύσης. Λέγεται μάλιστα, ότι μετά το Πάσχα, γίνονταν λιτανείες για να μην φυσάει πολύ ο άνεμος.
¨Ολοι αυτοί οι θρύλοι που λίγο πολύ επιμένουν, είναι ένας πολιτισμικός θησαυρός που συνδέει τον άνθρωπο με τον τόπο του, αλλά και με το μακρινό παρελθόν του.

Μυθολογικά στοιχεία της Έυβοιας.

Η Ευβοια εχει συνδεθεί με όλες σχεδόν τις στιγμές της Ελληνικής μυθολογίας.
Ένα πλήθος από μύθους προσπαθεί να εξηγήσει και να εξυμνήσει την φύση της περιοχής. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η περιοχές της Όχης, του Καβοντόρο και της Καρύστου, είναι αντίστοιχα συνδεδεμένες με τρείς Θεότητες: την Ήρα, τον Ποσειδώνα και τον Απόλλωνα.

Από την Δευκαλίωνα και την Πύρρα που κατέφυγαν στην Αιδηψό, μέχρι τον ιδιο τον Ηρακλή, τον Κένταυρο Νέσσο και ολους τους Θεούς του Ολύμπου.
Η Ευβοια είναι η αγαπημένη περιοχή του Φωτοδότη Σεληναίου Απόλλωνα.
Στην περιοχή των Στύρων λατρεύονταν η Θεά Αφροδίτη, ενώ στην κορυφή του όρους Οχη , στην Καρυστία λατρεύονταν ο Δίας και η Ηρα, οπου βρίσκεται και το πιο ενδιαφέρον Δρακόσπιτο, σε υψόμετρο 1480 μέτρα.

Προς τιμή του Βορείου ανέμου γινόταν μια γιορτή-Τελετή, οπου ψαλλόταν πάνω από βωμό ενας ύμνος για να κοπάσει ο άνεμος.
Επίσης στην μυθολογία είναι γνωστός ο εκατόγχειρας Βριάρεως, που αντιπροσώπευε τις θύελλες και τις τρικυμίες, εξουσίαζε τα κύματα, τους αίγες και ειχε σχέση με την περιοχή της Καρύστου, που ονομαζόταν Αιγαία.

Ιστορικά στοιχεία

Αρκετά είναι τα στοιχεία που μας αναφέρει ο Όμηρος και ο Πλούταρχος για την ιστορία της Ευβοιας.
Συγκεκριμένα ο Όμηρος αναφέρεται στον λαό των Αβάντων, τολμηροί πολεμιστές,
« οπισθεν κομόωντες», που σημαίνει ότι ειχαν μόνο πίσω μαλλιά, αφού ξύριζαν τα μπροστινά, για να μην πιαστούν από τον εχθρό κατά τις μάχες από αυτά.

Στην κεντρική Ευβοια κατοίκησαν οι Ίωνες, μαζί με τους Κουρήτες, που διέδωσαν στο νησί την χαλκουργία και την κατεργασία άλλων μετάλλων.
Στο Βορρά κατοίκησαν οι Ελλοπιείς, και στο Νότιο τμήμα οι Δρύοπες, που ήταν Πελασγικής καταγωγής. Επίσης κατοίκησαν στο νησί και οι Λέλεγες.

Πολύ σημαντικό είναι επίσης ότι η Ευβοια δεν κατακτήθηκε από « πολεμιστές του σιδήρου», τους Δωριείς.

Αυτά τα λίγα και μόνο αναφορικά, για να καταλάβουμε την πληθώρα των ιστορικών και μυθολογικών στοιχείων που κατακλύζουν το νησί.

Εμβαθύνοντας περισσότερο ο ερευνητής, ίσως μπορέσει να συνδέσει το πάζλ των στοιχείων αυτών και να πλησιάσει πιο πολύ στο να απαντήσει στα ερωτήματα της προέλευσης, της κατασκευής και τον τρόπο χρήσεις των μεγαλιθικών αυτών κτισμάτων που λέγονται Δρακόσπιτα.

Τί είναι τα Δρακόσπιτα

Δρακόσπιτα ή Σέντια των δράκων, είναι οι κατοικίες εκείνων των υπερφυσικών όντων που έχουν διασωθεί στην λαϊκή παράδοση της Ευβοιας , αλλά και άλλων περιοχών της Ελλάδας.

Η λέξη Δράκος, σημαίνει αυτός με το δυνατό, διαπεραστικό και επιβλητικό βλέμμα.

Ο Δράκος είναι ένα ένα ον που συναντάται στην παγκόσμια Μυθολογία και παίρνει διαφορετικές υπερφυσικές μορφές, όπως, ανθρωπόμορφοι γίγαντες, ακόμη και φτερωτά φίδια. Οι Δράκοι κατέχουν μεγάλες δυνάμεις, τόσο φυσικές όσο και πιο λεπτές και Πνευματικές. Είναι φύλακες πολλές φορές μεγάλων θησαυρών και των μυστικών της ζωής, του θανάτου, αλλά και της αθανασίας. Επίσης σαν μεγάλοι Δράκοι αναφέρονται και πολλοί Σοφοί της Ανθρωπότητας.

Ετσι και στην Λαϊκή Παράδοση της Ευβοιας εχουν διασωθεί μέχρι και σήμερα πολλές τέτοιες ιστορίες, για δράκους που ζούσαν στα πέτρινα πανάρχαια σπίτια ή σπηλιές-σέντια.

Στην Ν.Ευβοια εχουμε λοιπόν το πιο σημαντικό καταρχήν Δρακόσπιτο της Όχης, από άποψη της πιο τέλειας κατασκευής και σε σχέση με την απρόσιτη τοποθεσία οπου χτίστηκε, στην κορυφή του βουνού της Καρύστου, ανάμεσα σε ένα βραχώδες άγριο τοπίο, που σε καμιά περίπτωση δεν ενδικνύεται για κατοικία.
Το αρχαίο αυτό ορθογώνιο κτίσμα με διαστάσεις 4,85 μ. Χ 9,80μ. είναι κατασκευασμένο από τεράστιους ογκόλιθους χωρίς συνδετικό κονίαμα.
Η είσοδος είναι στην μεγάλη πλευρά, με το υπερθυρο λιθάρι να εχει διαστάσεις
4,00 Χ 2,05μ. και οι τοίχοι είναι τόσο χοντροί που φτάνουν το 1,40μ.

Επίσης πολύ χαρακτηριστικός είναι ο τρόπος κατασκευής της στέγης, που λέγεται εκφορικός και συναντάται πολύ σπάνια, όπως στην Δήλο, ( Κίνθος), στις σύραγγες της Τίρυνθας, η κεκλιμένη κατάβαση προς την Περσία κρήνη των Μυκηνών και η Μυκηναϊκή γέφυρα στο δρόμο που οδηγεί από το Ναύπλιο στην Επίδαυρο. Σε αρχαίες επίσης κατασκευές στην Ιρλανδία και στην Ιταλία.

Εκφορικός είναι ο τρόπος κατασκευής, όπου οι πέτρες της οροφής εισχωρούν εσωτερικά η μία στην άλλη και σχηματίζουν ένα κατασκεύασμα που είναι σαν κλιμακωτή κόλουρη πυραμίδα.

Πολύ σημαντικό είναι το έργο του καθηγητή Νίκου Μουτσόπουλου, ο οποίος εκτός από μια λεπτομερή αρχιτεκτονική μελέτη των δρακόσπιτων, μας δίνει ακόμη περισσότερα στοιχεία, κάνοντας την μοναδική και περιορισμένη ανασκαφή που έγινε σε αυτό το 1959.

Τα ευρήματα είναι μια αρχαική επιγραφή που βρέθηκε μέσα στη γή και εξωτερικά του δρακόσπιτου της ΄Οχης. Επίσης πολυάριθμα κυάθια, αγγεία, γυάλινες χάντρες και τμήματα χάλκινων αγγείων. Ετσι τα ευρήματα και οι αναφορές κάποιων ερευνητών ότι υπήρχε στο εσωτερικό του κάποιος βωμός για τα αφιερώματα και κάποιο άγαλμα θεότητας, (πολύ πιθανόν γυναικείας θεότητας), δείχνουν ότι πράγματι η χρήση του ήταν αυτή.

Από την άλλη δεν μπορούμε να δεχτούμε, ότι τέτοιες μεγαλιθικές κατασκευές, χρησίμευαν απλώς σαν κατοικίες των λατόμων της περιοχής η ακόμη και σαν μάντρες για τα κοπάδια των αρχαίων κατοίκων.

Ο Hawkins, είναι αυτός που πρώτος ανακάλυψε το δρακόσπιτο της Όχης το 1797, και ο ίδιος αναφέρει πως πρόκειται για αρχαίο ναό.
Επίσης ο ερευνητής H.N. Ulrichs, μας λέει ότι το δρακόσπιτο αυτό ήταν ναός της Τελείας ΄Ηρας. Αυτό στηρίζεται τόσο στον ίδιο τον Παυσανία όσο και του σχολιαστή του Θεόκλιτου, σύμφωνα με το ότι οι Δρύοπες της Ερμιόνης λάτρευαν εκεί τον Δία και την Ήρα .

Σύμφωνα λοιπόν με τους πιο πολλούς ερευνητές η χρήση του δρακόσπιτου αυτού ήταν ενας λατρευτικός χώρος, ιερός, ενας ναός όπου και γίνονταν προσφορές-θυσίες στις αρχαίες θεότητες. Δεν γνωρίζουμε πάντως τον χρόνο που αυτό χτίστηκε και το ποιοι ήταν οι κατασκευαστές του. Αυτή η χρονολόγηση που δίνεται είναι σύμφωνα με τις ομοιότητες με παρόμοια ευρήματα, όπως των Μυκηνών . Ετσι υπάρχει η υπόθεση για τα μέσα της δεύτερης χιλιετηρίδας, αν και μερικοί ερευνητές πάνε πιο πίσω στο χρόνο, με αποτέλεσμα να φτάνουμε σε χρονολογίες, που δεν γνωρίζουμε τουλάχιστον ιστορικά την ανάπτυξη γνωστών Πολιτισμών. Συνεχίζει επομένως εδώ να υπάρχει ένα αίνιγμα.

Στην περιοχή των Στύρων, τα δρακόσπιτα είναι διάσπαρτα σε διάφορες περιοχές και τα πιο πολλά με μεγάλες καταστροφικές επεμβάσεις από τους κατοίκους ανά εποχή.
Το σύμπλεγμα των τριών δρακόσπιτων στην περιοχή Πάλλη Λάκα, είναι που διατηρείται αρκετά καλά και τα δύο από τα τρία κτίρια ακολουθούν το μοντέλο του δρακόσπιτου της Οχης, ενώ το τρίτο είναι τετραγωνικής βάσης και κλείνει πάλι με τον Εκφορικό τρόπο αλλά κυκλικά , αφήνοντας μόνο μια τρύπα στην κορυφή. Εδώ ο ερευνητής Λακρουά, αναφέρει ότι πολύ πιθανόν το τετράγωνο δρακόσπιτο να περιείχε κάποιο «θησαυρό», και στα άλλα δύο ήταν που διέμεναν οι φύλακες.

Ερευνητές όπως ο Bursian και o Welcker υποστηρίζουν πως τα τρία δρακόσπιτα της περιοχής των Στύρων ήταν ναοί αφιερωμένοι στην Τριάδα : Δήμητρα-Κόρη-Κάλυμνος, ή στον Απόλλων-Άρτεμη-Λητώ. Ακόμη κατά άλλους στην Τριάδα: Δίας-Ήρα-Ήβη.
Θα αναφέρουμε κάποια ακόμη δρακόσπιτα, μόνο ονομαστικά, γιατί ο χώρος αυτής της μελέτης δεν μας επιτρέπει μεγαλύτερη ανάπτυξη.
Ετσι στην ιδια περιοχή των Στύρων υπάρχει το Δραγκό Λιμικό, το Λουμιθέλ ή Μάριζα δραγκό με διαστάσεις 6.00 Χ 21,80μ.
Το Ντάρδζα δραγκό και το πιο μικρό με διαστάσεις 3,80 Χ 4,00μ.
Το Κρόι-φτοχτ δραγκό, με διαστάσεις 3,50 Χ 12,75μ.
Το δραγκό Κατσαρό, και αρκετά ακόμη στην περιοχή της Νότιας Ευβοιας, φτάνοντας περίπου τα 20 .
Είναι σημαντικό εδώ να πούμε ότι τα περισσότερα από αυτά βρίσκονται μέσα σε ιδιόκτητες περιοχές και χρησιμοποιούνται με καταστροφικές επεμβάσεις από τους τσοπάνηδες των περιοχών αυτών.

Και κλείνοντας μια μελέτη που δεν μπορεί να παρουσιαστή ολοκληρωμένη, λόγο περιορισμού του χώρου αυτού, ήθελα να επισημάνω ότι οι Μεγαλιθικές κατασκευές, υπάρχουν διάσπαρτες σε όλη την γή και αυτό που είναι το σίγουρο είναι ότι μαρτυρούν την ύπαρξη παλιότερων Πολιτισμών, των οποίων τα στοιχεία δεν υπάρχουν στην γνωστή μας ιστορία.

΄Ετσι καλείτε ο κάθε ερευνητής, να ψάξει τις πηγές αυτές που θα τον φέρουν μπροστά στην αλήθεια, να γίνει ο ίδιος περιπατητής των μονοπατιών της χαμένης ανθρώπινης ιστορίας.

Joomla SEF URLs by Artio

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Φασόλια πιάζ

Φασόλια πιάζ

Bαθμολογία:

4 ψήφοι

Προστέθηκε από souel, 16.06.09

Περιγραφή

Κλασική συνταγή με όσπρια, άσχετα με την εποχή και συγχρόνως ένα πλήρες γεύμα!

photo: karavour

Τι χρειαζόμαστε:

• ½ κιλό φασόλια ξερά μέτρια
• 1 ματσάκι μαϊντανό
• 2-3 κρεμμύδια ξερά
• 3-4 ντομάτες σφικτές
• 6 αυγά
• 1 ποτήρι ελαιόλαδο
• αλάτι
• πιπέρι
• 1 κουταλάκι του γλυκού ζάχαρη
• ρίγανη
• ξύδι

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Όσπρια

Διατροφή

Πλούσια σε φυτικές ίνες

Χορτοφαγική

Περιέχει

Αβγά

Ντομάτες

Σερβίρει

6 άτομα

 

 

 

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Φασόλια πιάζ http://www.sintagespareas.gr/sintages/fasolia-piaz.html#ixzz22OnOTIJ1

Οι μύθοι κατά της χορτοφαγίας

Περιοδικό  "ε ί ν α ι"  Οκτώβριος 1999