Οι σπουργίτες των πεζοδρομίων

πηγή : http://www.facebook.com/photo.php?fbid=458747450826634&set=a.131715680196481.15167.108511895850193&type=1&theater

Πρόκειται για ένα βιβλίο που παρουσιάζει χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες με ιδιαίτερα έντονα προσωπικά στοιχεία, τα οποία κάνουν αισθητή την παρουσία τους στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο του Ηρακλείου. Είναι τύποι που μαρτυρούν την "άλλη", τη διαφορετική από την καθημερινή όψη της πόλης. Πολλοί τους χάζευαν και έμεναν άφωνοι. Αρκετοί πάλι έβγαιναν τον καθημερινό τους περίπατο, για να χλευάσουν αυτούς τους ξεχωριστούς γόνους της προπολεμικής, αλλά και της μεταπολεμικής γενιάς. Μέσα από αυτούς ανάβλυζε η "λεβεντιά" του Ηρακλειώτη, η "ομορφιά" και η ευγένεια της Ηρακλειώτισας, η ξεγνοιασιά, ο αλλιώτικος τρόπος σκέψης, η απλότητά του χαρακτήρα τους, αλλά και η αγάπη για μια ζωή πέραν του ασφυκτικού κοινωνικού κλοιού, των ηθών και των εθίμων του.

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=178029#.UC57RqCv_p0

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Κουκλοθέατρο Κου-Κλο

πηγή : http://www.facebook.com/photo.php?fbid=458744097493636&set=a.458742180827161.107014.108511895850193&type=1&theater

Όλοι έχουν ακούσει για την ιστορία του Ερωτόκριτου! Ένα έργο του 17ου αιώνα από τον Βιτζέντζο Κορνάρο. Η μεταφορά του στο κουκλοθέατρο έγινε με πολλή αγάπη προσαρμοσμένο ειδικά για παιδιά αλλά ΚΑΙ για ενήλικες. Κρατώντας την Κρητική Διάλεκτο και με σεβασμό στην παράδοση της Κρήτης ο μικρός μας ήρωας θα αγαπήσει την Αρετούσα και με το όμορφο λαγούτο του θα μας τραγουδήσει στη κουκλοθεατρική σκηνή!. Μία ιστορία που δε αφήσει κάνεναν ασυγκίνητο..! 24 Αυγούστου, ώρα έναρξης 21:00 στο 3 δημοτικό σχολείο! Είσοδος 7 ευρώ! Περισσότερες Πληροφορίες στην σελίδα μας www.koyklotheatro.gr 6977987248

— με Κουκλοθέατρο Κου-Κλο

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω  

Μηλόπιτα σιροπιαστή

Μηλόπιτα σιροπιαστή

Bαθμολογία:

24 ψήφοι

Προστέθηκε από NtinaKom, 14.12.07

Περιγραφή

Μια διαφορετική και πεντανόστιμη μηλόπιτα που πιστεύω θα σας εντυπωσιάσει!!!
 

photo: Aleksandra

Τι χρειαζόμαστε:

• 3-4 μήλα
• 1 κούπα αλεύρι απ
• 1/2 κούπα ζάχαρη
• 5 αυγά
• 125 γραμ. μαργαρίνη
• 1/2 κουταλάκι μπαίηκεν

Σιρόπι:

• 1 κούπα ζάχαρη
• 1 κούπα νερό
• 125 γραμ. μαργαρίνη
• κανέλα

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Σιροπιαστά γλυκά

Μέθοδος

Φούρνου

Διατροφή

Χορτοφαγική

Περιέχει

Μήλα

Αβγά

Σερβίρει

8-10 άτομα

Διαβάστε περισότερο: Μηλόπιτα σιροπιαστή http://www.sintagespareas.gr/sintages/milopita-siropiasti.html#ixzz23voxxrKW

ΟΝΟΡΕ ΝΤΕ ΜΠΑΛΖΑΚ

ΟΝΟΡΕ ΝΤΕ ΜΠΑΛΖΑΚ 
(20 Μαΐου 1799 – 18 Αυγούστου 1850)

  Ο Ονορέ ντε Μπαλζάκ ,ήταν Γάλλος λογοτέχνης του πρώτου μισού του 19ου αιώνα. Συγκαταλέγεται στους θεμελιωτές του ρεαλισμού στην Ευρωπαϊκή λογοτεχνία ενώ θεωρείται και ένας από τους σημαντικότερους μυθιστοριογράφους όλων των εποχών.

Έφερε εις πέρας ένα μνημειώδες έργο την Ανθρώπινη Κωμωδία, μία συνεκτική συλλογή αρκετών μυθιστορημάτων που φιλοδοξούν να περιγράψουν σχεδόν εξαντλητικά τη γαλλική κοινωνία της εποχής του

O Μπαλζάκ υπήρξε ένας από τους πολυγραφότερους συγγραφείς όλων των εποχών, δημιουργός 2.504 ηρώων μέσα από τα βιβλία του. Η μέθοδος εργασίας του παρουσιάζει επίσης αξιοσημείωτο ενδιαφέρον. Εργαζόταν περίπου 15 ώρες ημερησίως, καταναλώνοντας μεγάλες ποσότητες καφέ για να διατηρεί τη διαύγειά του. Κατά την διαδικασία εκτύπωσης των έργων του στο τυπογραφείο, πραγματοποιούσε αλλεπάλληλες διορθώσεις ή ακόμα και αλλαγές.

Στο Παρίσι, πόλη 2.000.000 κατοίκων, δοκιμασμένη από αλλεπάλληλες πολιτικές και κοινωνικές ανακατατάξεις, η συγγραφή μπορούσε να προσφέρει χρήματα, δόξα, εξουσία. Στη γαλλική, πρώτη μεταξύ των γλωσσών, ενισχυμένη με το σφρίγος των νέων ιδεών του μετεπαναστατικού κόσμου, οι επιφυλλίδες είχαν απήχηση στο πλατύ κοινό. Χρειάστηκαν όμως αρκετά χρόνια ακατάβλητης προσπάθειας, γράφοντας μυθιστορήματα της σειράς χωρίς να υπογράφει ωσότου αγγίξει την επιτυχία. Στον σκληρό ανταγωνισμό, όπου όλα τα ρομαντικά θέματα είχαν αξιοποιηθεί, απέδωσε συστηματικά μιαν ολόκληρη κοινωνία, τους νόμους και τους αδυσώπητους μηχανισμούς της: χαρακτήρες από τον επιχειρηματικό, δημοσιογραφικό, καλλιτεχνικό κόσμο, άντρες και γυναίκες της αριστοκρατίας, παιδιά του δρόμου, παπάδες και γιατροί που εξομολογούν τις αμαρτίες του πνεύματος και της σάρκας, στη μεγαλούπολη ή στην επαρχία, διαπλέκονται μεταξύ τους σ' άπειρους συνδυασμούς, αναλώνουν καθένας τη ζωή του στην ένταση των παθών. Επί 20 χρόνια, ως τον αιφνίδιο θάνατό του στο αποκορύφωμα της δόξας του, έγραψε συνολικά 91 μυθιστορήματα, 30 νουβέλες, 5 θεατρικά έργα: άμεσα, επίκαιρα, αποτελεσματικά, πείσανε τους αναγνώστες που πολλαπλασιάζανε τις πωλήσεις των εφημερίδων. Κι όλα τούτα σε χρονικό διάστημα 25 περίπου ετών.

Τα θέματά του κρίθηκαν συχνά υπερβολικά, προσβλητικά για τα χρηστά ήθη: η απουσία του καλού φάνταζε περισσότερο ακόμη καθώς προέκυπτε άδηλα από τα γεγονότα. Για ένα διάστημα τα έργα του θεωρούνταν εμπορικά, ελαφρά κι υποδεέστερης σημασίας. Σήμερα θεωρείται ένας από τους μείζονες συγγραφείς της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Η Ανθρώπινη Κωμωδία, θεωρείται άξια εκπρόσωπος του λογοτεχνικού ρεαλισμού, βαθιά και με ζωντανά χρώματα τοιχογραφία, που περιγράφει ανθρώπινους χαρακτήρες κι αδυναμίες που ξεπερνούνε την εποχή του. Πιστεύεται πως επέλεξε τον τίτλο του σε αντιδιαστολή με το έργο του Δάντη Θεία Κωμωδία.

Μνημείο προς τιμήν του Μπαλζάκ στο Κοιμητήριο Περ Λασαίζ

ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%BD%CE%BF%CF%81%CE%AD_%CE%BD%CF%84%CE%B5_%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B6%CE%AC%CE%BA 

ΤΟ ΔΙΔΑΓΜΑ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ του Κωνσταντίνου Μπούτζουκα *

πηγή: http://www.onestory.gr/post/29677706276

ΤΟ ΔΙΔΑΓΜΑ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ

του Κωνσταντίνου Μπούτζουκα *

.

Άνοιξη με πινελιές καλοκαιριού μαρτυρούσε ο καταγάλανος ουρανός και ο λαμπερός ήλιος εκείνη την Κυριακή. Ούτε που με ενδιέφερε. Στην καρδιά μου ο απόλυτος χειμώνας. Σαν να με ειρωνευόταν αυτός ο πορτοκαλοκίτρινος αστέρας εκεί έξω που είχε αγκαλιάσει όλη την πλάση και είχε ξεχάσει μόνο εμένα. Δεν μπορούσα ούτε στιγμή να διώξω από το μυαλό μου όσα είχαν συμβεί εκείνη την Τρίτη. Η θύμησή τους είχε εγκατασταθεί για τα καλά στον πυρήνα του εγκεφάλου μου ενώ ταυτόχρονα ο πόνος είχε πολιορκήσει και αλώσει ολοκληρωτικά την ψυχή μου.

”Μα πόσο μαλάκας μπορεί να είμαι ρε φίλε” σκέφτηκα φωναχτά σε μια απρόσμενη κρίση αυτογνωσίας. ”Με πρόδωσε με το χειρότερο τρόπο κι όμως τη σκέφτομαι ακόμα”. Από τη μία ήξερα ότι αυτό που είχε κάνει δε μπορούσα να της το συγχωρήσω αλλά από την άλλη κάτι μέσα μου, μια αόρατη πληγή αιμορραγούσε στη σκέψη ότι δε θα ήταν πια δικιά μου• κι ας ήξερα -μετά από ότι συνέβη- ότι τόσο καιρό με κορόιδευε και ότι δεν θεωρείτο τυχαία ως μία από τις καλύτερες σπουδάστριες της δραματικής σχολής, όπου φοιτούσε.

Ξαφνικά ο ήλιος έκανε μια δυναμική διείσδυση από την μπαλκονόπορτα διακόπτοντας τις σκέψεις μου και λούζοντας με ακόμη περισσότερο φως το δωμάτιο. Κι όμως, εγώ ακόμη κρύωνα και σκοτείνιαζα. Η θερμότητα της ανοιξιάτικης ατμόσφαιρας με άγγιζε μόνο επιδερμικά ενώ το ισχυρό φως του ήλιου αδυνατούσε να διασπάσει έστω και ελάχιστα το σκοτάδι της ψυχής μου. Δεν άντεχα άλλο αυτήν την κατάσταση και, αν και δεν είχα καθόλου διάθεση, σκέφτηκα ότι θα μου έκανε καλό μια βόλτα.

Είχα μέρες να βγω από το σπίτι. Για την ακρίβεια πέντε, από τότε που την είδα να φιλιέται παθιασμένα με έναν συμφοιτητή της στις τουαλέτες του κλαμπ στο οποίο έκανα πάρτυ για την ονομαστική μου εορτή. Το χειρότερο ήταν ότι είκοσι λεπτά πριν από αυτό το αναπάντεχο θέαμα που αντίκρισα μου είχε πει πως μ’ αγαπάει. Με είχε πάρει τρυφερά στην αγκαλιά της και μου είχε πει ότι είμαι ότι σημαντικότερο στη ζωή της, κοιτώντας με βαθιά στα μάτια. Και εγώ την πίστεψα. Την πίστεψα ο ανόητος, γι’ αυτό και δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου όταν είδα το κορμί της τυλιγμένο με το δικό του και τα χείλη της -αυτά τα χείλη που μου είχαν πει ”Σ’ αγαπώ”- να διαψεύδουν κατηγορηματικά τα ίδια τους τα λεγόμενα.

Καθώς έβαζα το τζιν μου ένας ήχος με ειδοποίησε ότι είχα μήνυμα στο κινητό. Ήταν ο κολλητός μου ο Κώστας. Ο Κώστας ήταν ο μόνος που του είχα εκμυστηρευτεί τι είχε συμβεί εκείνο το βράδυ λίγο μετά τις δύο και μισή στις τουαλέτες του κλαμπ. Στο μήνυμα έγραφε ”Κανόνισα να πάμε για μπάλα σήμερα με τα παιδιά. Δε σε ρωτάω καν αν θα έρθεις. Θα έρθω κατά τις επτά να σε πάρω από το σπίτι. Άκου Θάνο, έχεις να βγεις από το σπίτι πέντε μέρες εξαιτίας μιας -θα συγκρατηθώ και θα μιλήσω κόσμια- ηλίθιας. Δε σου αξίζει να χαλιέσαι για πάρτυ της ρε, κατάλαβέ το. Το είπες και μόνος σου ότι τελικά ήταν ψεύτικη. Ξέχνα τη και πήγαινε παρακάτω. Λοιπόν, θα τα πούμε το απογευματάκι. Και κανόνισε να είσαι σε φόρμα γιατί χρειαζόμαστε τον καλύτερο επιθετικό μας!!!”. Ένα αμυδρό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη μου μόλις διάβασα και τις τελευταίες λέξεις του μηνύματος. Ήταν το πρώτο μου χαμόγελο μετά από πέντε ημέρες όμως ένιωσα σαν να χαμογελούσα για πρώτη φορά μετά από χρόνια. Έχει δίκιο ο Κώστας, δεν αξίζει να χαλιέμαι, σκέφτηκα, χωρίς όμως να το πολυπιστεύω μέσα μου.

* * *

Φόρεσα τα παπούτσια μου, έβαλα βιαστικά ένα πρόχειρο t-shirt με σχεδιάκια και βγήκα από το σπίτι.

Η Πρωτομαγιά -μία από τις μεγαλύτερες γιορτές της άνοιξης- ήταν πολύ κοντά και η φύση είχε προετοιμαστεί καταλλήλως για να την υποδεχτεί. Ακόμα και η πόλη είχε φορέσει το λουλουδάτο της φόρεμα και μοσχοβόλαγε μυρουδιές άνοιξης. Οι κήποι των σπιτιών, τα πάρκα και τα παρτέρια ξεχείλιζαν από ανθισμένα λουλούδια και έδιναν ρεσιτάλ ομορφιάς μέσα από μία πανδαισία χρωμάτων, σχημάτων και αρωμάτων. Μαργαρίτες, τριαντάφυλλα, γαρύφαλλα, ορτανσίες συνέθεταν το ανοιξιάτικο σκηνικό.

Περπάτησα για αρκετή ώρα βυθισμένος στις σκέψεις μου που δεν έλεγαν να αφήσουν το μυαλό και την ψυχή μου να ησυχάσουν για λίγο. Δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω με τη Ντίνα. Ομοφωνία δεν υπήρχε στον εσωτερικό μου κόσμο.

Έκανε αφόρητη ζέστη και κάθισα κάτω από τον ίσκιο μιας κουκουναριάς για να δροσιστώ λίγο. Μερικά δευτερόλεπτα αργότερα, προς μεγάλη μου έκπληξη, μια πολύχρωμη πεταλουδίτσα προσγειώθηκε πάνω στην μπλούζα μου σε ένα σημείο που ήταν σχεδιασμένο ένα λουλουδάκι. Την κοιτούσα σαστισμένος μέχρι που μετά από λίγα δευτερόλεπτα έφυγε από την μπλούζα μου. Την ακολούθησα με το βλέμμα μου ώσπου -έπειτα από λίγες βόλτες στον αέρα- προσγειώθηκε σε ένα αληθινό, αυτή τη φορά, λουλούδι. ”Πόσο περισσότερο θα μπορούσα να ταυτιστώ με μια πεταλούδα;” σκέφτηκα, και χαμογελώντας πήρα το δρόμο προς το σπίτι, σίγουρος πλέον ότι έπρεπε να πετάξω μακριά από το ”ψεύτικο λουλούδι”.

.

Ο Κωνσταντίνος Μπούτζουκας γεννήθηκε το έτος 1991 στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σπουδάζει Ψυχολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και ασχολείται με τη λογοτεχνία και τη συγγραφή. Αγαπάει ιδιαίτερα την ποίηση και τα διηγήματα.

[ ιστολόγιο ] [ e-mail ]

Ζατρίκιον

πηγή : http://filonoi.gr/zatrikion-h-skaki/

Ζατρίκιον ἢ Σκάκι;

ἀρχαιολογία, ἱστορία

by Φιλονόη

Share on facebook Share on print Share on favorites Share on google More Sharing Services

Ὁ διάδρομος 

τοῦ Ζατρικίου  

στήν Κνωσσό

 

Τό βρῆκα πρό ὁλίγου στό διαδίκτυο κι ἐνθουσιάστηκα! Ἡ ἱστορία μοῦ ἦταν γνωστή, ἀλλά πόσοι ἀκόμη τήν γνωρίζουν;

Ὑπέροχη παρουσίασις!

Νομίζω πὼς εἶναι ἀπὸ τὶς πλέον συμπυκνωμένες καὶ  σαφεῖς παρουσιάσεις ποὺ ἔχω διαβάσει γιὰ τὸ ζατρίκιον!

Σᾶς τὸ προτείνω ἀνεπιφύλακτα!!!

Ἀξίζει!

Φιλονόη.

 

   

Ζατρίκιον ἤ σκάκι;

άνθρωπος σε ολόκληρο τον πλανήτη που να μην γνωρίζει το σκάκι που στην αρχαιότητα το ονόμαζαν Ζατρίκιον και που ήταν επινόηση των αρχαίων ελλήνων από την αρχή της ιστορικής τους διαδρομής.

Όταν ο Βρετανός αρχαιολόγος Σερ Άρθουρ Έβανς πραγματοποιούσε ανασκαφές στον αρχαιολογικό χώρο της Κνωσού στα τέλη του 19ου αιώνα, έμεινε έκθαμβος όταν αντίκρισε μια μεγάλη πλάκα από ελεφαντόδοντο και πέτρα χρώματος μπλε, με γυάλινη επικάλυψη και χρυσά φύλλα. Το εντυπωσιακό αυτό εύρημα ήταν το «Μέγα Ζατρίκιον» που συνοδευόταν από πέντε πιόνια από ελεφαντόδοντο και είχε διαστάσεις 104Χ61 εκατοστά και χρονολογείται γύρω στο 1600 π.Χ. Το «Μέγα Ζατρίκιον» ήταν ένα βασιλικό παιχνίδι ανάλογο με το σύγχρονο σκάκι και γι’ αυτό ο χώρος που ανακαλύφθηκε ονομάστηκε «Διάδρομος του Ζατρικίου».

ἀγγεῖον μέ παῖκτες Ζατρικίου

Στην αρχική του μορφή απεικόνιζε ένα τέλειο ημερολόγιο με τέσσερα έτη, όπου οι 72 περιφερειακές γραμμές αντιστοιχούν σε 72 χρονικά διαστήματα των 20 λεπτών, δηλαδή μια 24ωρη μέρα (72Χ20 =1440 λεπτά = 24ώρες Χ 60 λεπτά = μία 24ωρη ημέρα).

Η λέξη Ζατρίκιον είναι ξεκάθαρα αρχαιοελληνική και ετυμολογικά προέρχεται από δύο λέξεις, το επιτακτικό μόριο «ζα-» και του ρήματοςτριάζω ή τριάσσω. Το επιτακτικό μόριο «ζα» είναι πολύ γνωστό και το χρησιμοποιούμε σε πολλές λέξεις και έχει ως στόχο να ενισχύει το δεύτερο συνθετικό της λέξης. Για παράδειγμα ζά(μ)πλουτος ή ζάπλουτος σημαίνει ο πολύ πλούσιος, ο πάμπλουτος, ο βαθύπλουτος.

Το ρήμα τριάζω ή τριάσσω ή τριάττω σημαίνει νικώ. Και τριαγμός σημαίνει νίκη. Ζατριάζω σημαίνει υπερνικώ ή κατανικώ. Ακόμη γνωρίζουμε την λέξη Τρισμέγιστος (τρεις φορές Μέγιστος) και η έκφραση «τρισί πάλαις» δηλώνει αυτόν που νίκησε τρεις φορές, ο Τρινικητής. Συνεπώς με την λέξη Ζατρίκιον δηλώνεται η πλήρης συντριβή του αντιπάλου. Και ο παίζω το Ζατρίκιον είναι ο αήττητος νικητής. Το νικητήριο άθυρμα Ζατρίκιον ή Ζητρίκιον.

Το Ζατρίκιον ως άθυρμα (=άθλημα) πεττείας (=ρίψης) είχε και τις τρεις

Ἡ Ἀθηνᾶ ἐπιβλέπει ἓνα παιχνίδι ζατρικίου μεταξύ Ἀχιλλεως κι Ὀδυσσέως.

μορφές, δηλαδή Ζατρίκιον με κυβείες (σημερινά ζάρια), ζατρικίων με προκαθορισμένες κινήσεις κομματιών και τέλος Ζατρίκιον με κυβείες και με προκαθορισμένες κινήσεις κομματιών.

Το ότι προϋπήρχαν τα αρχαία ελληνικά αθύρματα είναι αυτονόητο γιατί γνωρίζουμε τις εκστρατείες του Διονύσου και του Ηρακλή που έγιναν χιλιάδες χρόνια πριν. Τα αθύρματα αναφέρονται στον Ησίοδο, την Σαπφώ, τον Αλκαίο, τον Όμηρο, τους Ομηρικούς ύμνους που γράφτηκαν αιώνες πριν τα περσικά ή ινδικά Ζατρίκια, τα οποία προφανώς είναι από εκείνες τις εκστρατείες. Δεν είναι τυχαίο όπου θεοί και προστάτες των πεττειών είναι η Αθηνά, ο Διόνυσος, ο Ερμής και ο Πάν.

Η θεά της σοφίας και των αθυρμάτων (παιχνιδιών) ήταν η Αθηνά η οποία ξεπήδησε από τον μυαλό του Διός ως σκέψη και την βλέπουμε σε πλήθος παραστάσεων σε αρχαία αγγεία με επιτραπέζια αθύρματα τύπου πεττείας ως επιβλέπον ή ως διαιτητής σε παρτίδες. Μεγάλοι αρχαίοι αντιπαίζοντες (πεττευτές και κυβευτές) είναι οι εξής: Αχιλλέας, Αίας του Οιλέα, Αίαντας ο Σαλαμίνιος, Πλάτων, Αλκιβιάδης, Περικλής, Μεγας Αλέξανδρος και οι στρατιώτες του, Ξενοφών, Οδυσσέας και μνηστήρες Πηνελόπης και τόσοι άλλοι.

Το πανάρχαιο άθλημα του ζατρικίου πέρασε μέσα από τους αιώνες στο Βυζάντιο και από εκεί εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Δύση με την γνωστή μορφή που ξέρουμε σήμερα.

πηγή

Πρώτη δημοσίευσις 10 Ἰανουαρίου 2011

«Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας»

πηγή :  http://www.facebook.com/photo.php?fbid=458931910808188&set=a.438176709550375.101947.108511895850193&type=1&theater

20 και 21 Αυγούστου Κηπ. Νικ. Καζαντζάκης Ηράκλειο
Εισιτήρια προπωλούνται : Κηποθ.Νικ.Καζαντζάκης
Βιβλιοπωλείο ΔΟΚΙΜΑΚΗΣ

Μια παραμυθένια κωμωδία για μικρούς και μεγάλους, ετοιμάζεται να ξεκινήσει μια μεγάλη βόλτα σε όλη την Ελλάδα.
Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Αδάμης, μετά «Το θαυμαστό ταξίδι του Νιλς Χόλγκερσον» διασκεύασε για τα παιδι το «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» του Σαίξπηρ και μαζί με τις μαγικές σβούρες έρχεται το φετινό καλοκαίρι, για να φέρει στις καρδιές μικρών και μεγάλων τη δύναμη της νιότης, του αυθορμητισμού και της φαντασίας, περιοδεύοντας από τις 26 Ιουνίου σε όλη την Ελλάδα.

Η παράσταση είναι ειδικά φτιαγμένη για τα παιδιά αλλά και τους μεγάλους, προσπαθώντας να τους συστήσει το σπουδαίο συγγραφέα μέσα από την ελαφρότητα ενός ψιθύρου. Ο Πουκ , το λατρεμένο ξωτικό των παιδιών, κινεί τα πιόνια-ρόλους σ’ αυτό το σκηνικό παιχνίδι , και όλοι , άνθρωποι και ξωτικά , περιπλέκονται σε μια από τις πιο αστείες ιστορίες που έχουν γραφτεί ποτέ. Η μουσική της παράστασης είναι, όπως συνηθίζουν οι μαγικές σβούρες στις παραστάσεις τους, μια πρόταση και αφορμή για να ανακαλύψουν τα παιδιά νέους μουσικούς ορίζοντες.

Διασκευή-Σκηνοθεσία: Δημήτρης Αδάμης
Κοστούμια: Αλέξανδρος Κομπόγιωργας
Κίνηση: Μάρθα Κλουκίνα
Ενορχήστρωση-Διασκευή:Γιώρ

γος Κωνσταντινίδης

Τραγούδι φινάλε : Γιώργος Βαρσαμάκης

Μουσική διδασκαλία : Ελένη Καρακάση

Φωτισμοί:Γιώργος Ανεστόπουλος

Παραγωγή: μαγικές σβούρες*

*Η ομάδα μαγικές σβούρες είναι μέλος του Ελληνικού Κέντρου Θεάτρου για τα Παιδιά και τους Νέους .

Παίζουν οι ηθοποιοί: Λευτέρης Βασιλάκης, Ηλέκτρα Καρτάνου, Άγγελος Κυριακόπουλος, Δημήτρης Μαχαίρας, Κωνσταντίνος Παππάς ,Ηλίας Παρασκευόπουλος, Δημήτρης Πάσσος, Μαριαλένα Ροζάκη, Μαριλίζα Χρονέα

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά 

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Ρέντφορντ

Ρέντφορντ

Ο Ρέντφορντ γεννήθηκε στη Σάντα Μόνικα της Καλιφόρνια, στις 18 Αυγούστου του 1936. Ο πατέρας του ήταν, αρχικά, γαλατάς και, στη συνέχεια, λογιστής, ενώ η μητέρα του ήταν νοικοκυρά. Η καταγωγή των προγόνων του είναι βρετανική (Αγγλία και Σκωτία) και ιρλανδική, κάτι που εξηγεί, τα πυρόξανθα μαλλιά του, τα οποία είναι και το κύριο γνώρισμά του. Κατά τα σχολικά του χρόνια, ήταν συμμαθητής με το διάσημο παίκτη του μπείζμπωλ, Ντον Ντιρσντέιλ. Λέγεται πως, όταν γύριζε από το σχολείο του, στο σπίτι, σταματούσε έξω από τα στούντιο της Fox, για να παρακολουθήσει τους διάσημους ηθοποιούς της εποχής. Στην εφηβεία του, συνήθιζε να κάνει μικροκλοπές (τάσια αυτοκινήτων), ενώ κατανάλωνε πολύ αλκοόλ. Η συμπεριφορά του αυτή, τόν εμπόδισε στο να κερδίσει κάποια υποτροφία, ώστε να μπορέσει να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο.

Μόλις απεφοίτησε από το σχολείο, κέρδισε, τελικά, υποτροφία για το Πανεπιστήμιο του Κολοράντο, χάρις στην ικανότητά του στον αθλητισμό και -κυρίως- στο μπέιζμπωλ. Εκείνο το χρονικό διάστημα δούλευε ως σερβιτόρος σε ένα εστιατόριο-μπαρ. Έπειτα, ξεκίνησε να δουλεύει στις πετρελαιοπηγές της Καλιφόρνια, ώστε να μαζέψει χρήματα, για να μπορέσει να κάνει ένα ταξίδι στην Ευρώπη. Κατάφερε να μείνει στη Γηραιά Ήπειρο για ένα -περίπου- χρόνο. Τον περισσότερό του καιρό, τόν πέρασε στο Παρίσι, ενώ γράφτηκε και στη Σχολή Καλών Τεχνών της Φλωρεντίας. Όμως, οι κακές κριτικές των καθηγητών του, τόν οδήγησαν στην επίστροφή του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αργότερα, μετέβη στο Μπρούκλυν,για να κάνει μαθήματα ζωγραφικής, στο Ινστιτούτο Πρατ, κάτι που επηρέασε αρκετά τη ζωή και τον εαυτό του, αφού για μια περίοδο είχε αποκτήσει ένα αρκετά μποέμικο στυλ. Στη συνέχεια, πήγε στην Αμερικανική Ακαδημία Δραματικών Τεχνών της Νέας Υόρκης,μετά από παρότρυνση ενός φίλου του. Στην ακρόασή του, κατάφερε να εκπλήξει τους κριτές, οι οποίοι ανέφεραν πως: "διαθέτει μια φυσική άνεση στην έκφραση, ζωηρή φαντασία, ένα χάρισμα". Η επαφή του αυτή με την υποκριτική τόν κέρδισε και τόν έκανε να ασχοληθεί σοβαρά με το αντικείμενο.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CF%8C%CE%BC%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%84_%CE%A1%CE%AD%CE%BD%CF%84%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%BD%CF%84

Το σπήλαιο Αγίας Σοφίας Μυλοποτάμου

πηγή : http://www.facebook.com/photo.php?fbid=491616557516903&set=a.410332992311927.101779.409941222351104&type=1&theater

Το σπήλαιο Αγίας Σοφίας Μυλοποτάμου είναι το μεγαλύτερο στα Κύθηρα.

Φτάνουμε στο σπήλαιο περνώντας μέσα από το πανέμορφο παραδοσιακό χωριό Μυλοπόταμος, και συνεχίζουμε για τον δρόμο προς τον διατηρητέο οικισμό του Κάτω Χώρα, μετά από 2 χιλιόμετρα στο δρόμο για την παραλία Λιμιώνας φτάνουμε στο σπήλαιο μέσα από μια πανέμορφη διαδρομή με θέα το Ιόνιο πέλαγος.
Η είσοδος του σπηλαίου είναι κρυμμένη από πλούσια βλάστηση, παλαιότερη ήταν απλά μια μικρή τρύπα, αλλά αργότερα διανοίχτηκε στο μέγεθος που διατηρεί σήμερα. Το πρώτο που αντικρίζει ο επισκέπτης είναι το πέτρινο τέμπλο με βυζαντινές αγιογραφίες του 13ου αιώνα, που μέση υπάρχει πόρτα μέσα από την οποία γίνεται η είσοδος στο σπήλαιο. Στο δεξιό τμήμα του τέμπλου διακρίνεται η Παναγία, ο Ιησούς και ο Ιωάννης. Στο αριστερό του τμήμα η Αγία Σοφία με τις κόρες της Αγάπη, Ελπίδα και Πίστη.

Συνεχίζοντας στα αριστερά μας βλέπουμε το μικρό ναό της Αγίας Σοφίας μέσα σε μια μεγάλη αίθουσα με σταλακτίτες και σταλαγμίτες δημιουργώντας μια μοναδική σύνθεση που εντυπωσιάζει τους επισκέπτες του σπηλαίου.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

"Εις Gul Bahce Σμύρνης"

πηγή:  http://www.facebook.com/photo.php?fbid=458951040806275&set=a.131715680196481.15167.108511895850193&type=1&theater

  "Εις Gul Bahce Σμύρνης"

Η προσωπική ζωή αλλά και τα ιστορικά γεγονότα των αρχών του περασμένου αιώνα που σημάδεψαν την Ελληνισμό περνούν μέσα από τα απομνημονεύματα του Μικρασιάτη δάσκαλου Χαράλαμπου Τσιμπογιάννη (1887-1962) τα οποία περικλείονται στο βιβλίο "Εις Gul Bahce Σμύρνης" της δισέγγονής του, Ελένης Αρμάου.
Πρόκειται για το χειρόγραφο του προπάππου της που βρήκε κατά τύχη και το οποίο αποτελεί μια αυθεντική μαρτυρία για το Μικρασιατικό Ελληνισμό μέσα από τα μάτια ενός πρόσφυγα που αρχίζει να ξεδιπλώνει το κουβάρι της διδασκαλικής του καριέρας παράλληλα με το κουβάρι των ιστορικών γεγονότων που έχουν σχέση με τον Ελληνισμό.

Δηλαδή, μετά το 1907 που διορίζεται δάσκαλος στα Βουρλά αρχίζει μια περίπου παράλληλη πορεία με τα γεγονότα στη Μικρά Ασία. Ο δάσκαλος περιγράφει με εντελώς λιτό και μακρυγιαννικό λόγο όλα όσα συμβαίνουν γύρω απ' αυτόν. Το πράγμα αρχίζει να γίνεται πιο έντονο και ουσιαστικό μετά τα γεγονότα της Μικρασιατικής Καταστροφής, δηλαδή μετά τον Αύγουστο του '22 μέχρι να φτάσει στην Κρήτη όπου έχουμε μια συνέχεια αλλιώτικης μορφής, όλα αυτά σε μια αφηγηματική διάσταση πολύ άνετη και ποιητική αλλά σε αναγκάζει να το ξαναδιαβάσεις.

Ένα σπάνιο ντοκουμέντο εποχής που αφορά στην αυτοβιογραφία του, από τη γέννησή του, τα δύσκολα χρόνια των σπουδών του, την εργασία του ως δάσκαλος, το απελπισμένο ταξίδι στην Αίγυπτο και αργότερα το γάμο του, την άδικη φυλάκιση και την πολυπόθητη επιστροφή στη Σμύρνη, την Καταστροφή του 1922 που χαράχτηκε ανεξίτηλα στη μνήμη των Μικρασιατών, τη φυγή και τη γεμάτη βάσανα περιπλάνηση έως την εγκατάσταση στη... φιλόξενη νέα πατρίδα Κρήτη.

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=195407#.UC9QyaDdMSE

 σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω