Μωσαϊκό

Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

Στιγμές...

Η Ιεράπετρα είναι η γενέτειρά μου. Από κάποια επίσκεψή μου εκεί ,

είναι οι παρακάτω φωτογραφίες

Στην Ιεράπετρα μια βεράντα κρυμμένη πίσω από τις μπουκαμβίλιες

Κι εδώ η ίδια .Δεν είναι πολύ ωραία εικόνα;

Κι αυτές οι δύο με το μώβ είναι στην Ιεράπετρα . Ξέρω ότι το δέντρο αυτό το επιμελείται προσωπικά γεωπόνος. Προσέξατε πόσο λεπτός είναι ο βλαστόκορμος για να μήν πιάνει τόπο στην είσοδο του σπιτιού στο πεζοδρόμιο και πόσο πλούσιο φύλλωμα ανθοφορίζον διαθέτει πάνω;

Γαρύφαλλα, κρίνοι και μαστιχάκια στην κουζίνα ,

κάνουν πιο ευχάριστες τις δουλειές

Ωραίο δαφνάκι ροζ σομόν

Αυτό δεν το θυμάμαι αλλά είναι πολύ διαδεδομένο στην Κρήτη

Εδώ η υπομονή με το ρολόι έμπλεξαντα "μπούτια" τους

Τα σκουλαρικάκια

Να και η πιπεριά μας

Ένα μελαγχολικό τριαντάφυλλο κάτω απο τη σκάλα απορεί με ...

τη ακληρότητα του τσιμέντου

Και μια ντομάτα που ντρέπεται να ... κοκκινήσει

Αυτό μάλλον γλυκο κολοκύθι πρέπει να είναι

Τα γεράνια

Η βιγκόνια με την αλόη

γεράνια, αλόη, δαφνάκια

Τα αυτιά του ελέφαντα

Το ωραίο φύλλο

Η μουσμουλιά και τα γεράνια

Τα γεράνια , το αραχνάκι και ο φίκος

Η κληματαριά

Τα δαφνάκια, ο δυόσμος και η ανθισμένη βιγκόνια

Μια αλιτάνα δίπλα στη σκάλα

Σε κάποια άλλη ανάρτηση θα σας δείξω την πόλη και όχι μόνο (την θάλασσα εννοώ) τι νομίζατε;

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ- Προφητείες!

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ (2 Φεβρουαρίου 1853 - 26 Αυγούστου 1919)

ΑΣ ΡΙΞΩΜΕ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ - ΣΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΜΑΣ ΤΗ ΦΩΤΙΑ

Κοντὰ στὴ μιὰ καταστροφὴ καινούργια μᾶς προφθάνει,
κοντὰ στὶς τόσες συμφορὲς καὶ στὶς πολλὲς θυσίες,
δὲν ξέρω τίνος βάλθηκε παντοῦ φωτιὲς νὰ βάνει
καὶ κάθε βράδι νἄχουμε φρικτὲς φωτοχυσίες.
Καὶ δός του νέα πυρκαγιὰ καὶ κάτω στὸ παζάρι,
καὶ μέσα στὴ σαρακοστὴ ἐκάη τὸ χαβιάρι.
Ἐκάηκαν τὰ βούτυρα, τὰ μῆλα καὶ τ᾿ ἀχλάδια,
οἱ μπάμιες τὰ πετρέλαια, τὰ ραζακιὰ σταφύλια,
οἱ λεμονάδες, οἱ ἐλιὲς τὸ γιάτσο καὶ τὰ λάδια,
ἡ ζάχαρη καὶ ὁ καφές, λουμίνια καὶ φυτίλια.
Γιατ᾿ ᾖλθαν χρόνια δίσεκτα, καταραμένα χρόνια,
νὰ ψήνονται στὴν ἀγορὰ καὶ τ᾿ ἄγουρα πεπόνια
Ἦτο σχεδὸν μεσάνυχτα καὶ λίγο περασμένα,
ὁ Ταβουλάρης ἔπαιζε στὸ θέατρο ἀκόμα,
ὅταν μπὰμ μποὺμ ἀκούσθηκαν στὰ ὕψη σκορπισμένα,
κι ὅλος ὁ κόσμος φώναξε ἀμέσως μ᾿ ἕνα στόμα:
Συναθροισθῆτε, σκαπανεῖς, ὁρμήσετε φαντάροι,
ἀπ᾿ ἄκρη σ᾿ ἄκρη χαλασμός... φωτιὰ καὶ στὸ παζάρι.

Κι ἰδοὺ μὲ σκούφους ναυτικούς, μὲ νυχτικὰ φουστάνια,
γυναῖκες κι ἄνδρες ὤρμησαν μέσα στοὺς δρόμους ὅλοι,
μὲ στάμνες, μὲ πλατύσταμνα, καὶ μὲ τὰ γιαταγάνια,
κι ἔβλεπες σὰν στρατόπεδο τῶν Ἀθηνῶν τὴν πόλη.
Ἐν τούτοις μὲς στὴν ταραχὴ πολὺ παρετηρεῖτο,
πὼς μόνον ὁ πρωθυπουργὸς στὴν πυρκαγιὰ δὲν ἦτο.
Ὡς τὰ ἑπτὰ οὐράνια ἀνέβαιναν οἱ φλόγες,
κι ἐφώτιζαν τὰ τέσσερα τῆς πόλεως σημεῖα,
σὰν σκάγια ἐσκορπίζονταν τῶν σταφυλιῶν οἱ ρόγες,
καὶ πέριξ διεχέετο μεγάλη εὐθυμία.
Κοκκίνζ᾿ ἡ Ἀκρόπολις ἀπ᾿ τὴν πολλὴ χαρά της,
ποὺ ἔβλεπε νὰ καίεται τὸ δῶρον τοῦ Ἐλγίνου,
γιατί αὐτὴ δὲν ξέχασε ἀκόμη τὰ παλιά της,
πῶς θαῦμα ἔγιν᾿ ἄλλοτε τοῦ κλέφτη της ἐκείνου.
Ἂν τὸ ξεχνοῦνε οἱ Ρωμιοί, οἱ πέτρες δὲν ξεχνοῦνε
μὲ ποιοὺς ἐζοῦσαν ἄλλοτε καὶ τώρα μὲ ποιοὺς ζοῦνε.
Ὢ τόσων ἀναμνήσεων καημένο μου παζάρι,
μὲ τ᾿ ἀκριβά σου κρέατα, τὰ βρώμια σου τὰ ψάρια,
τὶς ξύλινες παράγκες σου, τὸν κάθε μακελάρη,
τὶς ζυγαριὲς τὶς ξύγκικες, τὰ ξύγκικα καντάρια,
αἰώνια στὴ μνήμη του κανεὶς θὰ σὲ φυλάττει
καὶ γαῖαν ἔχεις ἐλαφράν, ὦ Ἀγορὰ φιλτάτη.

Αὔγουστος 1884

Φανουρόπιτα

πηγή : http://www.facebook.com/photo.php?fbid=297323557041688&set=a.267802963327081.59781.264580240316020&type=1&theater

Φανουρόπιτα

Η Φανουρόπιτα, είναι μια νηστίσιμη πίτα που φτιάχνεται στην μνήμη του Αγίου Φανουρίου και προσφέρεται στους πιστούς ως ευλογία.

Είναι ένα έθιμο που ξεκίνησε από μια ευλαβική χειρονομία των πιστών, κυρίως από το γυναικείο φύλλο, και το όνομα του έχει συνδεθεί με την εύρεση απολεσθέντων αντικειμένων αλλά και προσώπων.

Η παράδοση λέει ότι η Μητέρα του Αγίου Φανουρίου ήταν αμαρτωλή. Ήταν σκληρή, άπονη και αυστηρή με τους φτωχούς και τους συμπεριφερόταν πολύ σκληρά και απάνθρωπα. Μάλιστα για τον αμετανόητο χαρακτήρα της πήγε στην κόλαση. Προσπάθησε να τη σώσει ο γιος της, αλλά η κακία της δεν τον άφησε.

Αυτός λοιπόν είναι ο λόγος που οι νοικοκυρές φτιάχνουν την ημέρα αυτή γλυκές πίτες (Φανουρόπιτες) και αφού τις πάνε στην εκκλησία και ευλογηθούν τις μοιράζουν στη γειτονιά, με τη σύσταση να κάνουμε το Σταυρό μας και να ευχηθούμε να συγχωρεθεί η μάνα του Αγίου «Θεός σχωρεσ’ τη μάνα του Αγίου Φανουρίου». Την Φανουρόπιτα δεν την χαράσσουμε. Το πρώτο χάραγμα το κάνει ο Ιερέας στην εκκλησία, σχηματίζοντας ένα Σταυρό, όταν διαβάζει τις πίτες.

Συνταγή Φανουρόπιτας:

6 φλυτζάνια αλεύρι
2 κουταλάκια μπέϊκιν πάουντερ
2 φλυτζάνια ζάχαρη
2 φλυτζάνια σταφίδες
1 φλυτζάνι λάδι
Χυμό από 5 πορτοκάλια
1 φλιτζάνι καρύδια χοντροκομμένα
Ξύσμα πορτοκαλιού
1 κουταλιά κανελλογαρύφαλλο

Εκτέλεση : στον σύνδεσμο πηγή

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Η Γλώσσα του Σώματος

Τώρα θα πάρετε μια μικρή γεύση από ένα χρήσιμο βιβλίο

που σας επιτρέπει να είστε σε πλεονεκτική θέση

στις οποιεσδήποτε σχέσεις σας

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Ι.Μ.ΠΡΟΥΣΟΥ

πηγή : http://www.facebook.com/photo.php?fbid=494781350533757&set=a.494781310533761.117226.409941222351104&type=1&theater

Ι.Μ.ΠΡΟΥΣΟΥ

(8 φωτογραφίες)

-Η μονή Προυσού, οφείλει το όνομα της στη θαυματουργό Εικόνα της "Κυράς της Ρούμελης", της Παναγίας Προυσιώτισσας, ή "Μπουρσιώτισσας όπως την αποκαλούν οι ντόπιοι, που η παράδοση τη συνδέει με την Εικονομαχία Θεοφίλου (829-842). Για να γλυτώσει η εικόνα, έφυγε από την Προύσα (Βιθυνίας) και με θαυματουργό τρόπο βρέθηκε στη τότε απόρθητη σπηλιά, σημερινό καθολικό της μονής. -Οι ανεπίγραφες τοιχογραφίες στο παρεκκλήσι της, χρονολογούνται από τον 12ο ή 13ο αιώνα. Το καθολικό της μονής χρονολογείται στα 1754, οι δε τοιχογραφίες της στα 1785, έργα των ζωγράφων Γ. Γεωργίου και Γ. Αναγνώστου. Το κοιμητηριακό ναίδριο νότια της μονής, των Αγίων Πάντων, χτίστηκε κι αυτό στα 1754. Δίπλα του το Σχολείο Ελληνικών Γραμμάτων (1819-1825), που ίδρυσε ο Αγιορείτης πνευματικός λόγιος και Κολλυβιστής, Κύριλλος Καστανοφύλλης από την παρακείμενη Καστανιά, και όχι μόνο. Η παρουσία του Κυρίλλου στη μονή (1814-1825), θα προσδώσει την αρχαία της αίγλη που είχε πραγματικά ανάγκη. -Βορειανατολικά και νοτιοδυτικά της μονής, ορθώνονται οι δύο "Πύργοι του Καραΐσκάκη". Κτίστηκαν τον 17ο αιώνα για την προστασία της μονής από τους Τούρκους. Συνδέθηκαν με το όνομα του Γιώργη Καραΐσκάκη, όταν ο ίδιος έμεινε στην μονή για μεγάλο χρονικό διάστημα για ανάρρωση κατά την διάρκεια του Απελευθερωτικού αγώνα. Μετά την ανάρρωσή του, ο Καπιτάνιος για να ευχαριστήσει την Παναγιά, ασήμωσε την εικόνα της όπως της είχε τάξει, λέγοντάς της με τον χαρακτηριστικό τρόπο του: "πρέπει να σας τάζουμε σε σας τις γυναίκες για να κάνετε καλό". Η μονή κατά περιόδους γνώρισε πολλές καταστροφές και λεηλασίες, με τελευταία την πυρπόλυσή της από τις γερμανικές δυνάμεις κατοχής το 1944. -Στην μονή λειτουργεί το "Ιστορικό της μουσείο" με αξιόλογα εκθέματα, όπως εικόνες από τον 15ο αιώνα, ιερά σκεύη, λειψανοθήκες, δισκοπότηρα, χειρόγραφοι κώδικες, τα άρματα του Καραΐσκάκη κ. α.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Μητέρα Τερέζα

Μητέρα Τερέζα

Η Μητέρα Τερέζα γεννήθηκε στις 26 Αυγούστου του 1910 στα Σκόπια της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (σήμερα πρωτεύουσα της ΠΓΔΜ). Είχε, ωστόσο, καταγωγή από την Σκόδρα της Αλβανίας. Πήγε στο Νταρτζίλινγκ της Ινδίας το 1929 και ορκίστηκε ως μοναχή το 1931. Το 1937 δούλεψε σαν δασκάλα σε ένα σχολείο στην Καλκούτα. Το 1950, πήρε την άδεια από το Βατικανό για να ξεκινήσει το ιεραποστολικό της έργο. Το 1952 μετέτρεψε έναν παλαιό Ινδουιστικό ναό στην Καλκούτα σε κτίριο για την ίαση των ανθρώπων που πεθαίνουν. Επίσης, το 1955 άνοιξε ένα ορφανοτροφείο στην Καλκούτα. Στην συνέχεια άνοιξε νοσοκομεία και ορφανοτροφεία σε ολόκληρη την Ινδία αλλά και στην Ρώμη, την Τανζανία και την Αυστρία

Η Μητέρα Τερέζα ήταν μία Καθολική μοναχή με σημαντικό φιλανθρωπικό έργο, από την Αλβανία. Για πάνω από 45 χρόνια, η Μητέρα Τερέζα βοήθησε τους φτωχούς και τους αρρώστους σε όλο τον κόσμο, με αποτέλεσμα να αγιοποιηθεί από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β' το 1997. Είναι κάτοχος του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης του 1979 για "τις εκστρατείες της σχετικά με την ενημέρωση για τη φτώχεια".
Το 1979, κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο προκειμένου να βοηθήσει τους φτωχούς και τους αρρώστους σε όλο τον κόσμο. Ενδεικτικά, βοήθησε τους πεινασμένους στην Αιθιοπία, τα θύματα της πυρηνικής έκρηξης στο Τσερνομπίλ καθώς και τα θύματα ενός σεισμού στην Αρμενία. Το 1983, κατά την διάρκεια επίσκεψής της στον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β', έπαθε καρδιακή προσβολή και έκτοτε κυκλοφορούσε με βηματοδότη. Η Μητέρα Τερέζα πέθανε το 1997 στην Καλκούτα της Ινδίας και, αμέσως μετά τον θάνατό της, αγιοποιήθηκε από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β'.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1_%CE%A4%CE%B5%CF%81%CE%AD%CE%B6%CE%B1