ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΠΕΛΛΟΥ

πηγή : http://www.facebook.com/photo.php?fbid=374596622613396&set=a.136809996392061.29371.135792846493776&type=1&theater

ΣΩΤΗΡΙΑ ΜΠΕΛΛΟΥ (22/8/1921-27/8/1997)

Η Σωτηρία Μπέλλου ήταν μια από τις κορυφαίες τραγουδίστριες του λαϊκού και ρεμπέτικου ελληνικού τραγουδιού. Γεννήθηκε στο χωριό Χάλια κοντά στη Χαλκίδα στις 22 Αυγούστου 1921. Ορισμένες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της είναι τα "Συννεφιασμένη Κυριακή", "Τα Καβουράκια" και "Όταν πίνεις στην ταβέρνα" του Βασίλη Τσιτσάνη, με τις οποίες καθιερώθηκε ως κορυφαία 

λαϊκή τραγουδίστρια. Πέραν του Τσιτσάνη συνεργάστηκε και με πολλούς άλλους κορυφαίους συνθέτες, όπως με τον Γιάννη Παπαϊωάννου ("Άνοιξε, άνοιξε") και τον Απόστολο Καλδάρα ("Είπα να σβήσω τα παλιά").

Η καριέρα της γνώρισε μια κάμψη στις αρχές της δεκαετίας του '60, όμως από το 1966 κέρδισε ξανά τη θέση της κορυφαίας ερμηνεύτριας του είδους έπειτα από συνεργασίες της με σύγχρονους έντεχνους συνθέτες όπως ο Διονύσης Σαββόπουλος ("Ζεϊμπέκικο"), ο Ηλίας Ανδριόπουλος ("Μην κλαις") και ο Δήμος Μούτσης («Δε λες κουβέντα»).

Τον Μάρτιο του 1993 αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα υγείας, οπότε και διαγνώστηκε ότι έπασχε από καρκίνο του πνεύμονα. Έχασε τη φωνή της και στις 27 Αυγούστου 1997 άφησε την τελευταία της πνοή.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Νεοφανής

πηγή : http://www.facebook.com/photo.php?fbid=495191847159374&set=a.410332992311927.101779.409941222351104&type=1&theater 

Φανερώθηκε ξαφνικά

Λίγες και ασαφείς είναι οι γνώσεις από τη γραπτή παράδοση, για το βίο του Αγίου Φανουρίου (όπως δηλώνει και το συναξάρι του). Φανερώθηκε ξαφνικά, μετά το 1350 στη Ρόδο, μιαν 27η Αυγούστου, οπότε και γιορτάζει από τότε. Η εικόνα του βρέθηκε τυχαία στα ερείπια μιας εκκλησίας. Καθώς οι Τούρκοι επισκεύαζαν τα τείχη της πόλης, οι εργάτες βρήκαν στα χαλάσματα μια παλιά εκκλησία με φθαρμένες εικόνες. Μεταξύ αυτών ήταν και η εικόνα του Αγίου Φανουρίου, που ο τότε Μητροπολίτης του νησιού Νείλος (1355-1369), διάβασε την επιγραφή, 'Αγιος Φανούριος. Αν και ο 'Αγιος ήταν άγνωστος μέχρι τότε, ο Μητροπολίτης ανακαίνισε την ερειπωμένη εκκλησία και καθιέρωσε γιορτή την ημέρα εύρεσης της εικόνας. Έτσι η Ρόδος έγινε το κέντρο προσκύνησης του Αγίου, όπου αναφέρονται και πολλά θαύματά του.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

27 Αυγούστου 1922...

πηγή : http://www.facebook.com/photo.php?fbid=462042797163766&set=a.450274321673947.104660.108511895850193&type=1&theater 

27 Αυγούστου 1922...
 

Τα τελευταία ελληνικά τμήματα εγκαταλείπουν την Σμύρνη. Στις 11 π.μ. εμπροσθοφυλακή του τουρκικού ιππικού, εισέρχεται στην Σμύρνη, ενώ τις βραδυνές ώρες φθάνει και μια μεραρχία πεζικού. Οι Τούρκοι πυρπολούν την πόλη και προβαίνουν σε σφαγές του ελληνικού πληθυσμού της. Μεταξύ των σφαγιασθέντων ήταν και ο Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος. Η πυρκαϊά συνεχίζεται μέχρι τις 3 Σεπτεμβρίου, μεταβάλλοντας την πόλη σε σωρό ερειπίων.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Παιδί και διάβασμα...

Πώς θα αγαπήσει το παιδί μου το διάβασμα;

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται αύξηση του ενδιαφέροντος των γονιών για το διάβασμα εξωσχολικών βιβλίων από τα παιδιά τους. Τι πρέπει να κάνεις για να αγαπήσει το διάβασμα;

Η Ψυχολόγος- Παιδοψυχολόγος, Αλεξάνδρα Καππάτου εξηγεί:

Οι γονείς αγωνιούν να μυήσουν το παιδί τους στο μαγικό κόσμο του βιβλίου από πολύ νωρίς, ώστε να του κεντρίσουν το ενδιαφέρον για το διάβασμα, με στόχο να συμπληρώσει και να εμπλουτίσει τις σχολικές γνώσεις. Έτσι, όλο και πιο συχνά, συναντάμε λιλιπούτιους πελάτες στα βιβλιοπωλεία ή στις εκθέσεις βιβλίου, που ζητούν να προμηθευτούν παιδικά βιβλία. Από την άλλη πλευρά, η παιδική λογοτεχνία εμπλουτίζεται με νέους τίτλους ακολουθώντας αλματώδεις ρυθμούς.

Πώς θα αγαπήσει το διάβασμα;

Δε χρειάζεται κάτι ιδιαίτερο για να μάθει το παιδί να αγαπά τα βιβλία. Γίνεται αυθόρμητα, από πολύ νωρίς, με κίνητρο την έμφυτη περιέργειά του και την τάση του να μιμείται το παράδειγμά μας. Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, τα τραγουδάκια ή τα παραμύθια, που τόσο ευχάριστα ακούνε τα παιδιά και τα συντροφεύουν στο παιχνίδι, στο φαγητό ή στον ύπνο, είναι ένα είδος λογοτεχνίας. Αρέσουν σ’ όλα τα παιδιά, γιατί είναι ένας τρόπος επικοινωνίας και εκδήλωσης της τρυφερότητας από την πλευρά των γονιών τους. Από τον πρώτο χρόνο της ζωής του, το παιδί ανακαλύπτει το βιβλίο, που είναι γεμάτο με όμορφα χρώματα και εικόνες. Το κοιτάζει, το ξεφυλλίζει, το δαγκώνει και αναγνωρίζει στις εικόνες του αντικείμενα από το χώρο του. Μεγαλώνοντας, αναζητά περισσότερο τα βιβλία με ιστοριούλες και εικόνες. Η συμβολή των γονιών είναι σημαντική, όταν το συντροφεύουν την ώρα που διαβάζει, δείχνοντάς του ότι χαίρονται και ότι περνάνε καλά. Από τα 3- 4 χρόνια του παιδιού καθιερώστε τις επισκέψεις στο βιβλιοπωλείο σε τακτά διαστήματα για να του δώσετε τη δυνατότητα να σας πει τι του αρέσει αλλά και για να διαλέξετε τα βιβλία που θέλετε. Είναι σημαντικό να του δείξετε με το παράδειγμά σας ότι σας αρέσει το διάβασμα.

Μετά τα 6 χρόνια, το παιδί περνά σταδιακά από τις εικόνες στα κείμενα. Η χαρά του είναι μεγάλη, όταν διαπιστώνει ότι καταφέρνει μόνο του να διαβάσει ένα βιβλίο με μεγάλα γράμματα. Τώρα πια αρχίζουν να διαμορφώνονται οι προτιμήσεις του. Στόχος είναι να μάθει να εκφράζεται και να σκέφτεται δημιουργικά.

Για να γίνει το διάβασμα ελκυστικό, ακολουθήστε τις παρακάτω συμβουλές…

-Συζητήστε με το παιδί το βιβλίο που διάβασε, εξηγήστε του ό,τι δεν κατάλαβε και σχολιάστε το.

-Δώστε στο παιδί ένα όμορφο τετράδιο, που θα το ονομάσετε «ημερολόγιο βιβλίων» και στο οποίο θα καταγράφει κάθε βιβλίο που τελειώνει. Έτσι, αισθάνεται ότι πετυχαίνει κάτι σπουδαίο, ιδιαίτερα μάλιστα καθώς μεγαλώνει ο κατάλογός του.

-Δημιουργήστε ένα χώρο στη βιβλιοθήκη για τα δικά του βιβλία.

-Καθιερώστε σε κάθε γιορτή να χαρίζετε ένα βιβλίο στο παιδί αλλά και στο σύντροφό σας. Δωρίστε βιβλία και σε φίλους του, όταν το καλούν.

-Αξιοποιήστε τις ευκαιρίες που σας παρέχει το περιβάλλον για να το βοηθήσετε να διαβάζει. Τέτοιες ευκαιρίες σας προσφέρουν οι πινακίδες στους δρόμους, οι αφίσες, οι διαφημίσεις, η εύρεση ενός ονόματος που χρειάζεστε από τον τηλεφωνικό κατάλογο, η κατάρτιση του καταλόγου με τα ψώνια που πρέπει να κάνετε, η ανάγνωση της συνταγής για το φαγητό ή το γλυκό που θέλετε να φτιάξετε.

-Παίξτε παιχνίδια με λέξεις, όλη η οικογένεια μαζί.

Τι να αποφεύγετε….

- Να του επιβάλλετε να διαβάσει κάτι, γιατί ό, τι γίνεται αναγκαστικά δεν έχει κανένα ενδιαφέρον.

- Να τιμωρείτε το παιδί με το διάβασμα χρησιμοποιώντας εκφράσεις του τύπου «αφού δεν ήσουν καλό παιδί, θα μείνεις μέσα να διαβάσεις τα βιβλία σου».

- Να το συγκρίνετε με παιδιά φιλικών οικογενειών ή και με τους εαυτού σας σχετικά με τα βιβλία που διαβάζατε όταν ήσαστε στην ηλικία του.

- Να εκφράζετε την απογοήτευσή σας, όταν προτιμά να παίζει ή να βλέπει τηλεόραση αντί να διαβάζει ένα βιβλίο.

- Να δείχνετε ενόχληση, όταν διαβάζει κάποιες φορές βιβλία που είναι για μικρότερα παιδιά, αφού μπορεί να βρίσκει ενδιαφέρον το θέμα τους ή να θέλει κάτι ξεκούραστο τη στιγμή εκείνη.

Μην ξεχνάτε ότι το διάβασμα είναι επικοινωνία, απόλαυση, χαρά και όχι καταναγκασμός. Απαραίτητη προυπόθεση γι’ αυτό είναι να υπάρχουν γονείς που διαθέτουν ποιοτικό χρόνο για το παιδί τους, και όχι αναγκαστικά πολλές ώρες, λειτουργώντας οι ίδιοι ως παράδειγμα.
TLife.gr

ιδέες απο ξύλο δέντρου

πηγή : http://www.facebook.com/photo.php?fbid=297317843708926&set=a.289340537839990.65974.264580240316020&type=1&theater 

                  Αυθεντικές διακόσμητικές ιδέες απο ξύλο δέντρου

Ίσως μέχρι τώρα δεν έχετε συνειδητοποίησε πόσο τυχεροί θα ήσαστε εάν βρείτε ένα κούτσουρο δέντρου.

Τα κούτσουρα των δένδρων μπορούν να χρησιμοποιηθούν για πολλές διακοσμητικές ιδέες, όπως και ορισμένοι κατασκευαστές παράγουν ήδη έπιπλα και αντικείμενα διακόσμησης από αυτά. Αν και τα περισσότερα από αυτά τα πράγματα μπορείτε να κάνετε μόνοι σας.

Για παράδειγμα, μπορείτε να κάνετε ένα σκαμνί, ένα πλευρικό τραπέζι, μια λάμπα, ένα βάζο ή ακόμη και μια γλάστρα από κούτσουρο δέντρου.

Μπορείτε να ομαδοποιήσετε πολλά τέτοια πράγματα μαζί και θα φαίνονται ακόμα καλύτερα. Κάθε ένα από αυτά θα είναι μοναδικό.

Δείτε παρακάτω μία πρωτότυπη ιδέα διακόσμησης όπου χρησιμοποιούνται κούτσουρα δένδρων και επιλέξετε το επόμενο έργο που θα φτιάξετε μόνοι σας.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Α...Α...Χ...Χ...

πηγή : http://gerasimos-politis.blogspot.com/2012/02/blog-post_21.html#.UDzARaDlQ

Άγχος ... Άνθρωπος ... Χρόνος ... Χώρος ...

Γεράσιμος Πολίτης 2012-02-21T21:01:00+02:00

• Η βιασύνη προκαλεί άγχος και το άγχος γήρας. (Π.Κ. 12-5-2006). 

Ο άνθρωπος έχει δυο ρολόγια: το βιολογικό ρολόι και το κοινωνικό ρολόι. Ο χρόνος μες στο χρόνο. Όταν το κοινωνικό του ρολόι λειτουργεί πιο γρήγορα από το βιολογικό, τότε δημιουργείται το άγχος. Η ταχύτητα του χρόνου μέσα στον βιολογικό χωρόχρονο του ανθρώπου προκαλεί το πρόωρο γήρας. Ο βιολογικός χωρόχρονος έχει χρονική σταθερά, την οποία βιάζουν οι κοινωνίες όσο εξελίσσονται. Οι κοινωνίες πια δεν προχωρούν, τρέχουν προκαλώντας τον βιασμό του χρόνου του ανθρώπου, ο οποίος για να προλάβει την κοινωνία αγχώνεται. Ως αποτέλεσμα αυτού, οι βιολογικές ταχύτητες του υγρού στοιχείου του σώματος του, δεν ακολουθούν τον χωρόχρονο στον οποίο ζει, αλλά τον χρόνο που του επιβάλλουν, δημιουργώντας ταχύτερη ροή. Γι’ αυτό και το άγχος προκαλεί πίεση. 

Στα διαλείμματα αυτού του άγχους, το υγρό στοιχείο μειώνει την ροή του και αυτή η αυξομείωση της ροής αφυδατώνει το δέρμα και προκαλεί την γήρανση. Η έλλειψη της δυνατότητας του εγκεφάλου να συγχρονίσει τον χρόνο μέσα στο χρόνο, δυσκολεύει τον άνθρωπο ως προς τον συγχρονισμό του με τη Συμπαντική Νόηση. Και αυτό προκαλεί μεγάλες φυσικές καταστροφές στη Γη.

Παρόλα αυτά, η Σοφία του Δημιουργού προνοεί και το δημιούργημα Αυτού, ο άνθρωπος, νοεί ότι όταν οι κοινωνίες τρέχουν, επιταχύνουν το Σύμπαν για να συγχρονιστούν με αυτό και να μην ξεφύγουν από τη Νόηση του. Γι’ αυτό οι χωροχρονικές σταθερές της Γης, παρότι εντός της Γης είναι σταθερές, εντός της νόησης του ανθρώπου είναι επιταχυνόμενες, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να λέγει στις μέρες μας ότι ο χρόνος κυλάει πιο γρήγορα. (Αριστοτέλειος ανάλυση 28-2-2010)

• Με την υπομονή διάγουμε μεγαλύτερες αποστάσεις χωρίς κόπο. Με την ανυπομονησία μειώνουμε την απόσταση καθώς και το χρόνο, μέσα στο περιβάλλον του άγχους. (Α.Φ., το Πνεύμα της Αληθείας 15-1-2010)

Η υπομονή συντονίζει την ψυχοπνευματική εν σώματι οντότητα με την αρμονία του Σύμπαντος. Η ανυπομονησία εμπεριέχει το άγχος, το οποίο, εκδηλούμενο μέσω της σκέψης εντός του σώματος, αποσυντονίζει την αρμονία της υπομονής.

Το αποτέλεσμα της σκέψης έχει να κάνει με τον χρόνο και τον χώρο στον οποίον ενεργεί, ενώ του νοός με τον χρόνο μηδέν. Όταν νοούμε ο χρόνος μηδενίζεται με την υπομονή κι έτσι διάγουμε την ζωή μας χωρίς κόπο, δηλαδή χωρίς σπατάλη ενέργειας, διότι ενεργούμε μέσα στους βιορυθμούς της φύσης μας, η οποία συμβαδίζει με τη Νόηση του Σύμπαντος, όπου το μηδέν και το άπειρο δημιουργούν την μονάδα. Όταν η σκέψη βρίσκεται στο περιβάλλον του άγχους σπαταλά υλική ενέργεια του χωροχρόνου της Γης, με τον περιορισμό του χώρου και του χρόνου. Δηλαδή περιορίζει την αέναο Δημιουργία εκ του μηδενός και του απείρου. 

Χρόνος μηδέν για την ψυχοπνευματική οντότητα είναι ο χρόνος μετάβασης στην διάσταση της ύλης εντός σώματος. Οπότε αρχίζει να μετράται και ο χρόνος και ο χώρος. Σκοπός της μετάβασης της ψυχής σε σώμα είναι να βρεθεί πάλι στον χρόνο μηδέν για να οδηγηθεί στον χώρο άπειρον με την αποχώρηση της ενέργειας της ψυχής από το σώμα, ώστε η Δημιουργία να μην έχει τέλος. 

(Αριστοτέλειος ανάλυση 28-2-2010)

• Οι περισσότερες ασθένειες στον άνθρωπο δημιουργούνται όταν κατά την ώρα του φαγητού εισέρχεται η ενέργεια του άγχους. (ο Ων 15-1-2010)

Είναι γνωστό σε όλους ότι το ‘fast food = γρήγορο φαγητό’ είναι υπεύθυνο για την παχυσαρκία. Το γρήγορο φαγητό ανακαλύφθηκε από τον άνθρωπο, διότι του στερήθηκε ο χρόνος και ο χώρος παρασκευής φαγητού. 

Σήμερα, πολλές βιομηχανίες παραγωγής τροφίμων έχουν εφεύρει τρόπους, μέσω επιστημονικής καθοδήγησης, ώστε τα φαγητά τους να είναι ελαφριά (light), να μην εμπεριέχουν πολλά λιπαρά, σάκχαρα, να είναι πλούσια σε βιταμίνες και πολλά άλλα. Οι άνθρωποι οι οποίοι σιτίζονται με αυτά, λόγω ελλείψεως χρόνου, τρώνε με άγχος. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, κατά την ώρα του φαγητού, η ενέργεια του άγχους να αποσυντονίζει τη λειτουργία του εγκεφάλου σε σχέση με το συγχρονισμό του μεταβολισμού του ανθρώπου για την πέψη των τροφών. Έτσι ακόμα και η ελάχιστη ποσότητα λιπαρών, σακχάρων κλπ στα ελαφριά φαγητά, πολλαπλασιάζεται, με αποτέλεσμα να μη γίνεται ωφέλιμη η τροφή αυτή για τον άνθρωπο, διότι δεν κατανέμεται εκεί που χρειάζεται το σώμα, αλλά μετατρέπεται σε λίπος και αποθηκεύεται. Ο εγκλωβισμός δε των πρόσθετων βιταμινών και των άλλων ωφέλιμων ουσιών που δεν προλαβαίνει η πέψη να αποκωδικοποιήσει, έχει ως συνέπεια να δημιουργείται τελμάτωση εντός του στομάχου. Γι’ αυτό υπάρχει δυσπεψία που οδηγεί στην παχυσαρκία και άλλες ασθένειες. Η στέρηση του χώρου και του χρόνου οδηγεί στο άγχος κι αυτό στην ακινησία – τελμάτωση. (Διδάσκαλος Σωκράτης 5-2-2010)

Όλα λοιπόν αυτά τα προϊόντα, στα οποία επενέβη ο άνθρωπος αφαιρώντας ή προσθέτοντας ουσίες, δημιουργήθηκαν για να ξεγελάσουν τον εγκέφαλο και το μεταβολισμό του ανθρώπου. Αλλά όπως αποδεικνύεται εκ του αποτελέσματος δεν το έχουν καταφέρει. Μέρος της λειτουργίας του εγκεφάλου (σκέψη) τα έφτιαξε όλα αυτά, αλλά δεν μπόρεσε να ξεγελάσει το όλον του εγκεφάλου. 

Όσοι μπήκαν σε χρονική περίοδο δίαιτας, τρώγοντας ειδικές τροφές, έχασαν μεν βάρος, αλλά μόλις βγήκαν από το χρόνο της δίαιτας το επανέκτησαν. Γι’ αυτόν το λόγο η καλύτερη δίαιτα είναι η νηστεία, δηλαδή η αποφυγή κάθε υλικής και πνευματικής τροφής που δεν είναι ωφέλιμη για την οντότητα. 

Αυτούς που ζούσαν κοντά στη φύση και παρασκεύαζαν την τροφή τους με τη σοφία του λαού και όχι με την τεχνογνωσία της επιστήμης, η οποία εισχώρησε στην παραγωγή των τροφίμων τις τελευταίες δεκαετίες, θα τους θεωρούσαμε σήμερα ως μη υγιεινά τρεφόμενους, διότι έτρωγαν παστά, καπνιστά, λιπαρά κλπ. 

Μην ξεχνάμε όμως τη διαφορά που έχει το σπιτικό φαγητό και το χειροποίητο προϊόν, που όλοι οι άνθρωποι παραδέχονται ως το πιο υγιεινό, όταν φτιάχνεται με αγάπη και μεράκι. Η διαφορά έγκειται στην περιεκτικότητα της ανθρώπινης ενέργειας η οποία εξουδετερώνει το άγχος.

• Το άγχος είναι ο φόβος του να ζω. (Ιεράρχης Χρυσόστομος 3-8-2010)
• Ο άνθρωπος ζει μια ζωή όλο άγχος για να πάψει να αγχώνεται. (Διδάσκαλος Σωκράτης 5-2-2010)

Ο άνθρωπος ξεκινά τη ζωή του με το άγχος να τελειώσει το Δημοτικό, να τελειώσει το Γυμνάσιο, να τελειώσει το Λύκειο, να τελειώσει το Πανεπιστήμιο για να πάψει να αγχώνεται. Να βρει δουλειά και να πάρει αυτοκίνητο για να πάψει να αγχώνεται. Να παντρευτεί και να πάρει σπίτι για να πάψει να αγχώνεται. Να κάνει παιδί και να το μεγαλώσει για να πάψει να αγχώνεται. Να το στείλει στο Δημοτικό, να το στείλει στο Γυμνάσιο, να το στείλει στο Λύκειο και στο Πανεπιστήμιο για να πάψει να αγχώνεται. Να του βρει δουλειά και να του πάρει αυτοκίνητο για να πάψει να αγχώνεται. Να του φτιάξει σπίτι και να το παντρέψει για να πάψει να αγχώνεται. Να κάνει εγγόνι, να βγει στη σύνταξη για να ζήσει τη ζωή του χωρίς άγχος. 

Τότε το συσσωρευμένο άγχος εκδηλώνεται με ασθένειες, οι οποίες τον στέλνουν στο γιατρό, για να ξαναρχίσει ν’ αγχώνεται για το τι φάρμακα θα πάρει, για το κάθε πότε και πως θα τα παίρνει, παρότι γνωρίζει ότι θα τα παίρνει για όλη του τη ζωή. Τελικά παύει να αγχώνεται μόνο όταν πεθάνει. 

Το δέσιμο του ανθρώπου με την ύλη έχει σαν αλυσίδα του το άγχος. (Διδάσκαλος Σωκράτης 5-2-2010)

Ένα ερώτημα γεννιέται στις σημερινές κοινωνίες. Γιατί ο άνθρωπος πρέπει να ζει με άγχος; 

Μήπως, λέγω, μήπως το άγχος είναι τροφή μιας πονηρής αόρατης δύναμης που κατευθύνει και καθοδηγεί την ανθρωπότητα στο περιβάλλον της τροφής της; 

Κόψτε την τροφή από τον Πονηρό ίνα πάθει ασιτία. Εσείς είστε οι τροφοδότες του. (Άγιος Νεκτάριος)

• Το λάθος και το άγχος είναι τα φάλτσα της ζωής. (Διδάσκαλος Σωκράτης 31-1-2010)

Η παρτιτούρα είναι το Έργο της οντότητας εν τη Γη, το όργανο είναι το σώμα και ο οργανοπαίχτης το πνεύμα. Ο αναγνώστης της αρμονίας της μουσικής είναι ο νους και ο γνώστης της αρμονίας της μουσικής είναι η ψυχή. 

Ο άνθρωπος είναι μια μουσική αρμονία στο Σύμπαν και σαν τέτοια πρέπει να ζήσει στη Γη. Μια μουσική αρμονία είναι βασισμένη στον χώρο του πενταγράμμου με τις νότες και στον χρόνο του μέτρου. Έτσι το λάθος στη νότα και ο μη συγχρονισμός δημιουργούν φάλτσο στην αρμονία. Εάν θέλουμε να ζήσουμε μια αρμονική ζωή πρέπει να διορθώνουμε τα λάθη και να κρατάμε το μέτρο στο χρόνο. (νότες = πράξεις , χρόνος χωρίς μέτρο = άγχος)

Πηγή

Αναρτήθηκε από:

Τρέλα είναι απλά μια άλλη μορφή της συνείδησης 

Ἡ θάλασσα καὶ τὰ ποτάμια

πηγή:http://www.facebook.com/photo.php?fbid=495176340494258&set=a.410332992311927.101779.409941222351104&type=1&theater


Ἡ θάλασσα καὶ τὰ ποτάμια - Γεώργιος Δροσίνης     ζωγρ. fernando pedrosa

Πῆγαν τὰ ποτάμια    
παραπονεμένα

κι εἶπαν τῆς θαλάσσης:
Φέρνομε σ᾿ ἐσένα
ὅλα μας τὰ πλούτη,
ὅλη τη χαρά μας,
ὅλη τη ζωή μας,
ὅλα τὰ νερά μας.
Καὶ γιὰ πληρωμή μας
σὺ τί μᾶς χαρίζεις;
Παίρνεις τὰ νερά μας
καὶ μᾶς τ᾿ ἁρμυρίζεις!

Καὶ τοὺς εἶπ᾿ ἐκείνη:
Πῶς μπορῶ ν᾿ ἀλλάξω;
Τὰ γλυκὰ νερά σας
πῶς νὰ τὰ φυλάξω;
Εἶμ᾿ ἀπὸ τὴ φύση
ἁρμυρὴ πλασμένη
Κι ἁρμυρὸ κοντά μου
κάθε τί θὰ γένει.
Τὰ παράπονά σας
πάνε στὰ χαμένα.
Θέτε τὸ καλὸ σάς;
φεύγετ᾿ ἀπὸ μένα.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Το ταξίδι της ζωής!!!!!..

Το ταξίδι της ζωής!!!!!....ΠΩΣ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΤΕ ΝΕΟΙ
 

1. Πετάξετε τους ασήμαντους αριθμούς.. Αυτό συμπεριλαμβάνει την ηλικία, το βάρος και το ύψος. Αφήστε τους γιατρούς να νοιάζονται γι'αυτά. Γι'αυτό τους πληρώνετε άλλωστε;

2. Κρατήστε μόνον τους ευχάριστους φίλους. Οι γκρινιάρηδες σας ρίχνουν.

3. Να μαθαίνετε συνεχώς! Μάθετε περισσότερα για τους υπολογιστές, τις τέχνες, την κηπουρική, ο,τιδήποτε, ακόμη και για το ραδιόφωνο. Να μην αφήνετε ποτέ τον εγκέφαλο ανενεργό. «Ένα ανενεργό μυαλό είναι το εργαστήρι του Διαβόλου». Και το επίθετο του διαβόλου είναι Αλτζχάιμερ.

4. Απολαύστε τα απλά πράγματα.

5.Γελάτε συχνά, διαρκώς και δυνατά. Γελάστε μέχρι να σας κοπεί η ανάσα.

6.Τα δάκρυα τυχαίνουν... Υπομείνετε, πενθήστε, και προχωρήστε παραπέρα. Το μόνο άτομο, που μένει μαζί μας για ολόκληρη τη ζωή μας είναι ο εαυτός μας. Να είστε ΖΩΝΤΑΝΟΙ ενόσω είστε εν ζωή.

7.Περιβάλλετε τον εαυτό σας με ό,τι αγαπάτε, είτε είναι η οικογένεια, τα κατοικίδια, η μουσική, τα φυτά, τα ενδιαφέροντά σας, ο,τιδήποτε. Το σπίτι σας είναι το καταφύγιό σας.

8.Να τιμάτε την υγεία σας: Εάν είναι καλή, διατηρήστε την. Εάν είναι
ασταθής, βελτιώστε την. Εάν είναι πέραν της βελτιώσεως, ζητήστε βοήθεια.

9.Μην κάνετε βόλτες στην ενοχή. Κάντε μια βόλτα στα μαγαζιά, ακόμη και στον διπλανό νομό ή σε μια ξένη χώρα αλλά ΜΗΝ πηγαίνετε εκεί που βρίσκεται η ενοχή.

10. Πείτε στους ανθρώπους που αγαπάτε ότι τους αγαπάτε, σε κάθε ευκαιρία.

ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ:
Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών που παίρνουμε, αλλά από τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα.
Όλοι χρειαζόμαστε να ζούμε τη ζωή μας στο έπακρο κάθε μέρα!!

magdatsegkou

Αίσχος!

   Οι Μουσουλμάνοι της Θράκης ζητούν να ξαναγραφτεί η ελληνική ιστορία

Πρόκληση από φορείς της μειονότητας της Θράκης που απαιτούν να αλλάξει κεφάλαιο του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού για την καταστροφή της Σμύρνης.

Η «Συμβουλευτική Επιτροπή Τουρκικής Μειονότητας της Δυτικής Θράκης» έστειλε επιστολή - σοκ προς το υπουργείο Παιδείας απαιτώντας να αλλάξει το κεφάλαιο του βιβλίου ιστορίας ΣΤ' Δημοτικού για τη Μικρασιατική Καταστροφή και αντί για«σφαγές χριστιανών και λεηλασίες από Τούρκους» να επιστρέψουμε στο... συνωστισμό της Σμύρνης, όπως αποκαλύπτει ο «Ελεύθερος Τύπος».

«Οι Τούρκοι μπήκαν στη Σμύρνη. Πυρπόλησαν την ελληνική και αρμένικη συνοικία, ενώ ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος παραδόθηκε στο μουσουλμανικό πλήθος και θανατώθηκε. Σφαγές χριστιανών και λεηλασίες ολοκλήρωσαν την καταστροφή. Ήταν το δραματικό τέλος της μακραίωνης ελληνικής παρουσίας στην περιοχή», αναφέρει μεταξύ άλλων το κεφάλαιο του βιβλίου που δεν αρέσει στη μειονότητα.

«Ως Τούρκοι της δυτικής Θράκης είμαστε υπέρ της κάθαρσης των βιβλίων" αναφέρουν στην επιστολή τους και συνεχίζουν: "Αυτά (σ.σ. τα περί σφαγής και πυρπόλησης στη Σμύρνη) δεν συμβαδίζουν με τη φιλία και την αλληλεγγύη, δημιουργούν συστηματικά μια προκατειλημμένη κοινωνία και ετοιμάζουν το έδαφος της στήριξης των ακραίων απόψεων και κύκλων από την κοινωνία, όπως συμβαίνει συχνά τον τελευταίο καιρό στη χώρα μας».

Ολόκληρη η επιστολή:

"Προς Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων

Αξιότιμε Κύριε Υπουργέ,

Ως μέλη της Τουρκικής Μειονότητας Δυτικής Θράκης παρακολουθούμε από τον τύπο το θέμα της ανανέωσης των Βιβλίων Ιστορίας της έκτης (6ης) Δημοτικού. 

Σύμφωνα με το άρθρο που υπογράφεται από τον Απόστολο Λακασά και δημοσιεύτηκε στις 25-4-2012 στην εφημερίδα Καθημερινή, έχει εγκριθεί το νέο βιβλίο ιστορίας και από την καινούρια σχολική περίοδο θα διδάσκεται στα δημοτικά σχολεία. Άλλωστε, με το από 24-4-2012 δελτίο τύπου του Υπουργείου Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, ανακοινώθηκε ότι το σύγχρονο «Βιβλίο Ιστορίας» που γράφτηκε πριν από 15 χρόνια θα αντικαταστήσει το ήδη διδασκόμενο στην έκτη (6η) τάξη του Δημοτικού βιβλίο Ιστορίας. Ας αφήσουμε κατά μέρος την έγκριση ενός βιβλίου που γράφτηκε προ δεκαπενταετίας παρά τις ραγδαίες και συνεχείς εξελίξεις στις μεθόδους εκπαίδευσης, το άρθρο της Καθημερινής σχετικά με το περιεχόμενο του εν λόγω βιβλίου προκαλεί από μόνο του ανησυχία.

Στο άρθρο επισημαίνεται ότι η παράγραφος που αναφέρεται στη «Μικρασιατική Καταστροφή» είναι μια από τις παραγράφους κλειδί του νέου βιβλίου: «Οι Τούρκοι μπήκαν στη Σμύρνη. Πυρπόλησαν την Ελληνική και την Αρμενική συνοικία, ενώ ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος παραδόθηκε στο μουσουλμανικό πλήθος και θανατώθηκε.»... «Σφαγές χριστιανών και λεηλασίες ολοκλήρωσαν την καταστροφή. Ηταν το δραματικό τέλος της μακραίωνης Ελληνικής παρουσίας στην περιοχή». 

Ως Τούρκοι της Δυτικής Θράκης βρίσκουμε τέτοιου είδους εκφράσεις ενοχοποιητικές και πιστεύουμε πως αυτές οι εκφράσεις θα οδηγήσουν τους νεαρούς εγκέφαλους σε αρνητικά αισθήματα προς τους μη «Έλληνες», σε ανατροφή αυτών με συναισθήματα διάκρισης και πέρα αυτών θα επηρεάσει αρνητικά την ψυχολογία των παιδιών μας. 

Η ύπαρξη διαφορετικών διηγημάτων στα βιβλία της έκτης (6ης) τάξης των Τουρκικών Μειονοτικών σχολείων με τα βιβλία των δημόσιων σχολείων στην ίδια γειτονιά, οι διηγήσεις στα βιβλία των σχολείων πλειονότητας που δείχνουν τον γείτονα ως εχθρό, αναμφίβολα θα επηρεάσουν τις σχέσεις και την ανάπτυξη των παιδιών. 

Η κατάσταση αυτή μας οδηγεί σε βαθιά ανησυχία. Ως "Τούρκοι της Δυτικής Θράκης", είμαστε υπέρ της κάθαρσης των βιβλίων Ιστορίας από τέτοιου είδους εκφράσεις και προκαταλήψεις διότι, αυτά δεν συμβαδίζουν με την φιλία και την αλληλεγγύη, δημιουργούν συστηματικά μια προκατειλημμένη κοινωνία και ετοιμάζουν το έδαφος της στήριξης των ακραίων απόψεων και κύκλων από την κοινωνία, όπως συμβαίνει συχνά τον τελευταίο καιρό στη χώρα μας.

Αξιότιμε Κύριε,
Με σκοπό να σωθεί από την παγίδα του μίσους, η Ελληνοτουρκική φιλία που ξεκίνησε με τους μεγάλους ηγέτες όπως ο Βενιζέλος και Ατατούρκ, είχε συσταθεί πριν από περίπου 13 χρόνια μια επιτροπή από γραφειοκράτες των δύο υπουργείων παιδείας για την αναθεώρηση των βιβλίων των δύο χωρών. Τα μέλη της επιτροπής, θα ασχολούνταν με την αφαίρεση από τα βιβλία που διδάσκονται στις δύο χώρες, των υπερβολικών εκφράσεων και των λέξεων ή εκφράσεων που μπορούν να οδηγήσουν στην εχθρότητα. Η απόφαση αυτή είχε γίνει δεκτή με χαρά από την Τουρκική Μειονότητα της Δυτικής Θράκης. Η μελέτη των βιβλίων της ιστορίας και των βιβλίων άλλων μαθημάτων στις δύο χώρες από μια επιτροπή που θα αποτελείται από εκπαιδευτές των δύο χωρών και η αφαίρεση απ' αυτά των προκαταληπτικών εκφράσεων είναι σημαντική για την κοινωνική γαλήνη και ειρήνη στη χώρα μας αλλά και για την συνέχιση της φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών. Εμείς, επιθυμούμε την ανατροφή των νέων σε ένα περιβάλλον ειρήνης και αγάπης γνωρίζοντας πως ο γείτονας είναι φίλος και όχι σε ένα περιβάλλον με εχθρικά συναισθήματα. Πιστεύοντας ότι τα απαραίτητα βήματα θα πραγματοποιηθούν το συντομότερο δυνατό,
Σας εκφράζουμε τα σέβη μας".

newsbomb.gr

Προσωπικό σχόλιο 

'Αν γίνει κι αυτό θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Κάτι τέτοιο θα ήταν βλασφημία και ύβρις προς τους αγώνες και τις θυσίες των προγόνων μας. Άλλωστε οι Τούρκοι επανειλλημένως έχουν αποδείξει ότι  "δεν έχουν μπέσα"  είναι στο γονίδιό τους , και να ήθελαν δεν θα μπορούσαν να αλλάξουν. 

Λοιπόν, σε ποιό έθνος προσπαθείτε να αλλάξετε τρόπο σκέψεως;  

Το επιχείρημα αυτό είναι ο "φερετζές". 
Ο σκοπός είναι άλλος : Να ξεχαστούν τα αποτρόπαια εγκλήματά τους στον κόσμο και να αποποιηθούν των ευθυνών τους. 

Να μη ξεχνάμε ότι σε ένα έγκλημα ο ένοχος  ζητάει επανεξέταση του θέματος!
Και εν κατακλείδι, η ιστορία δεν αλλάζει ποτέ και πουθενά στον κόσμο ,  πόσο μάλλον όταν πρόκειται για την Ελληνική Ιστορία!

ΕΝΑΣ ΑΠΡΟΣΜΕΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ της Δέσποινας Νικολάου *

πηγή : http://www.onestory.gr/post/30196810278

ΕΝΑΣ ΑΠΡΟΣΜΕΝΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

της Δέσποινας Νικολάου *

.

Το είχα νιώσει απ’ την αρχή. Όσο κι αν προσπαθούσε να το κρύψει, τα πάντα πάνω του το φώναζαν πως μ’ αγαπούσε. Ο τρόπος που μου μίλαγε, τα μάτια του, όλο του το σώμα ούρλιαζαν την αγάπη του. Κι εγώ να κάνω πως δεν καταλαβαίνω, να περνώ από δίπλα του και να προσέχω μην τον αγγίξω, μην τον κοιτάξω παραπάνω απ’ όσο έπρεπε, μην τον ενθαρρύνω με μια κίνηση, με ένα χαμόγελο και χαθούμε κι οι δυο. 

Όταν τον γνωρίσαμε με τον άντρα μου στο νοσοκομείο, ήταν ένα αγόρι δεκατεσσάρων χρονών, κοντό κι αδύνατο, σιωπηλό, με μεγάλα γεροντίστικα, μελαγχολικά μάτια. Στην αρχή τον πήραμε στο μαγαζί από λύπηση. Ύστερα τον αγαπήσαμε κι οι δυο σαν παιδί μας. 

Αρχικά κολακεύτηκα από τον απρόσμενο αυτό έρωτα. Τον πήρα σαν παιχνίδι. Γελούσα από μέσα μου με την αμηχανία του όταν τον καλούσαμε σε βεγγέρες, με τις σκυθρωπές σιωπές του, με τα απότομα ξεσπάσματά οργής του. Όταν κατάλαβα πως δεν ήταν ένας επιπόλαιος νεανικός έρωτας αλλά μια βαθιά, γεμάτη απελπισία αγάπη, τρόμαξα. Ήταν όμως αργά. Δεν μπορούσα να του μιλήσω γιατί έτσι θα καταλάβαινε πως ήξερα, δεν μπορούσα όμως και να απομονωθώ γιατί μπορεί να υποψιαζόταν κάτι ο Μιχάλης. 

Τον έβλεπα να βασανίζεται, να κλείνεται στον εαυτό του, να προσπαθεί να κρύψει με κάθε θυσία τον έρωτά του, να λιώνει από μαράζι και τρόμαζα. 

Η λύση ήρθε από μόνη της, αναμενόμενη και συνάμα τραγική. Στα τέλη του ΄33 ο Μιχάλης άρχισε να χειροτερεύει, οι πονοκέφαλοι και οι ζαλάδες αυξήθηκαν κι έτσι αναγκάστηκα να είμαι όλη μέρα κλεισμένη μαζί του στο σπίτι. Υπέφερε κι υπέφερα μαζί του κι εγώ. Τον αγαπούσα τον άντρα μου πολύ κι ας με περνούσε τριάντα χρόνια. Ήταν για μένα ο πατέρας που έχασα μικρή, ο φίλος, ο αδερφός. Με αγάπησε μ’ όλη την καρδιά του, μου πρόσφερε τα πάντα, με στήριξε ακόμα κι όταν μάθαμε πως δε θα μπορούσα ποτέ να κάνω παιδιά. Σε μια εποχή που οι περισσότερες γυναίκες της τάξης μου έμεναν κλεισμένες στο σπίτι κάνοντας δουλειές και μεγαλώνοντας παιδιά, εκείνος πλήρωνε δασκάλους να μου μάθουν γράμματα, μ’ αγόραζε ακριβά και σπάνια βιβλία, με πήγαινε στο θέατρο, σε συναυλίες κι εκθέσεις ζωγραφικής που ήξερε πόσο μ΄ ευχαριστούσαν, φεύγαμε κοντινά ταξίδια κι εκδρομές θέλοντας να γεμίσει το κενό μιας ζωής άκληρης και γι’ αυτό γεμάτη τύψεις κι ενοχές.

Το ΄34 ο Μιχάλης μου πέθανε και μαζί του πέθανε κι ένα κομμάτι απ΄ τον εαυτό μου. Κλείστηκα μέσα στο σπίτι και δεν ήθελα να δω κανένα. Πενθούσα για την χωρίς όρια κι όρους αγάπη του, για την άκληρο βίο που του πρόσφερα, για τα μοναχικά χρόνια που με περίμεναν, για την έρημη ζωή μου.

Έναν ολόκληρο χρόνο δεν έβγαινα παρά μόνο για να πάω στο νεκροταφείο και στην εκκλησία για τα μνημόσυνα. Ένα χρόνο δεν είχα δει το Γιώργη από κοντά παρά ελάχιστες φευγαλέες στιγμές. Κάθε βράδυ, πριν ανέβει στην ταράτσα όπου του είχαμε παραχωρήσει το δωμάτιο της υπηρεσίας, μια και το Βγενιώ, η υπηρέτρια έμενε μαζί μας στο σπίτι, περνούσε βιαστικά από το σαλόνι, άφηνε στο τραπεζάκι της εισόδου την είσπραξη της ημέρας και μας καληνύχτιζε. Εγώ πνιγμένη στον πόνο μου δεν είχα το κουράγιο, ούτε τη βούληση να τον σκεφτώ. 

Ώσπου ένα βράδυ την ώρα που ετοιμαζόμουν να ξαπλώσω χτύπησε η πόρτα. Το Βγενιώ ήταν άρρωστο κι είχε ξαπλώσει από νωρίς κι έτσι άνοιξα εγώ. Έμεινα άφωνη. Μπροστά μου στεκόταν ένας νέος άντρας ψηλός, τόσο που καμπούριαζε, και τόσο αδύνατος που τα ρούχα του κρέμονταν από πάνω του σαν ξένα. Χλωμός, κακοξυρισμένος, τα μαλλιά του έπεφταν απεριποίητα στο πρόσωπό του, τα μάτια του είχαν μπει βαθιά στις κόγχες τους και μόνο το γεμάτο μοναξιά και θλίψη βλέμμα τους μ’ έκαναν να τον αναγνωρίσω. Ήταν ο Γιώργης. Δεν του είπα τίποτα. Από τότε όμως άρχισα να τον παρακολουθώ. 

Άρρωστος από έρωτα. Αυτό είχε πάθει. Είχε χάσει κάθε ενδιαφέρον για τη ζωή, δεν έτρωγε, δεν κοιμόταν, δεν περιποιούνταν τον εαυτό του. Αυτός που πάντα ήταν ευγενικός με τους πελάτες είχε γίνει απότομος και αγενής, αυτός που ήταν τακτικός και καθαρός είχε αφήσει τον εαυτό του και το δωμάτιό του απεριποίητα και βρώμικα. 

Τη μέρα που μου είπε το Βγενιώ πως λιποθύμησε μέσα στο μαγαζί αποφάσισα πως δεν πήγαινε άλλο. Περίμενα να φύγουν οι άλλοι υπάλληλοι και τον πλησίασα. 

Εγώ του μιλούσα προσπαθώντας να κάνω την αδιάφορη, προσπαθώντας να κρύψω ότι είχα καταλάβει τι τον βασάνιζε, εκείνος όμως δεν απαντούσε. Είχε σκυμμένο το κεφάλι και σιωπούσε. Την ώρα που σήκωσε τα μάτια του κατάλαβα. Ήταν όμως αργά. Δεν μπορούσα να κάνω πίσω. Μόνο να περιμένω. Αφέθηκα στο απελπισμένο του φιλί, που μύριζε φασκόμηλο και ρίγανη, χιονισμένα βουνά κι ανθισμένες πλαγιές, ένα φιλί που με γύρισε στην ανυπομονησία και τ’ ανικανοποίητο των παιδικών μου χρόνων. Για μια στιγμή αφέθηκα. Ύστερα όμως δείλιασα. Κι έφυγα. 

Τότε κατάλαβα. Είχα ερωτευτεί. Όπως δεν είχα νιώσει ποτέ μου για τον άντρα μου. Εκείνον τον αγαπούσα με μια αγάπη ήρεμη, ήσυχη και γαλήνια, ενώ αυτός ο έρωτας ήτανε απαιτητικός, επίμονος, επίπονος. Μου ζητούσε το αδύνατο. Όλο το βράδυ το πέρασα ξύπνια, όρθια δίπλα στο παράθυρο να βλέπω τα φώτα στο λιμάνι να τα θαμπώνει η βροχή να τον σκέπτομαι και να κλαίω.

Ο ύπνος με πήρε την αυγή κι ονειρεύτηκα τον μακαρίτη τον άντρα μου. Καθόταν στο κρεβάτι μας, πλάι μου και μου χάιδευε τα μαλλιά. Ήταν νέος και όμορφος, όπως όταν τον γνώρισα και μου γελούσε κοιτώντας με με λατρεία στα μάτια. Έβαλα τα κλάματα.

«Γιατί έφυγες, γιατί μ’ άφησες και νιώθω σα χαμένη ; Κάνω ανοησίες κι είναι αιτία η μοναξιά μου. Δεν έπρεπε να μ’ αφήσεις μόνη μου, δεν έπρεπε να πεθάνεις».

«Ο Γιώργης σ’ αγαπά. Αν φύγει θα πεθάνει. Σταμάτα τον. Το μόνο που θέλω είναι το παιδί να το βγάλετε με τ΄ όνομά μου.»

«Ποιο παιδί ; Γιατί με κοροϊδεύεις ;»

«Σταμάτα τον, πριν φύγει. Θέλω μόνο να μου υποσχεθείς»

«Σου υπόσχομαι», του είπα και ξύπνησα κλαίγοντας έχοντας πάρει όμως την απόφασή μου. Θα πήγαινα να τον βρω. Τον άκουγα που ετοιμαζόταν, άκουγα τα βήματά του, το τρίξιμο του κρεβατιού, το παράθυρο που έκλεισε. Δεν περίμενα άλλο. 

Ανέβηκα. Δεκαπέντε σκαλιά. Τόσα με χώριζαν από εκείνον τόσο καιρό. Δεκαπέντε σκαλοπάτια που ήταν για μένα όσα τα χρόνια που τον περνούσα κι ήξερα πως αν τ΄ ανέβαινα δε θα μπορούσα ποτέ να ξαναγυρίσω πίσω. Τ΄ ανέβηκα όμως. 

Άνοιξα την πόρτα και τον είδα σκυμμένο πάνω απ’ τη βαλίτσα. Σήκωσε το κεφάλι και, χωρίς να γυρίσει, στάθηκε ακίνητος και περίμενε. Τον πλησίασα και τον αγκάλιασα απ’ τη μέση. Έτρεμε ολόκληρος.

«Μη φύγεις» του είπα μόνο, σηκώθηκα στις μύτες των ποδιών μου και τον φίλησα στην άκρη του λαιμού. Και τότε γύρισε, με πήρε αγκαλιά και με πήγε στο κρεβάτι. Κάναμε έρωτα όπως δεν είχαμε ξανακάνει ποτέ. Λες κι ήταν και για τους δυο μας η πρώτη φορά. Εκείνος δεν είχε ξανακάνει έρωτα από αγάπη κι εγώ ανακάλυψα πως είναι να ξαπλώνεις μ΄ έναν άντρα και να είσαι ερωτευμένη μαζί του. Τον Μιχάλη τον αγαπούσα, όμως το αγκάλιασμα μαζί του ήταν ένα βιαστικό ταξίδι κάτω απ’ τα σκεπάσματα, στο σκοτάδι, χωρίς ποτέ να βγάζουμε τα ρούχα μας από συνήθεια, συστολή και άγνοια. Με το Γιώργη φτάσαμε μαζί εκεί που πάνε μόνο οι εκλεκτοί, αυτοί που η μοίρα τους έχει διαλέξει να ζήσουν μαζί για πάντα. Μαζί του ταξίδεψα στα πιο πολύχρωμα λιβάδια, στις πιο απόκρημνες κορυφές, στις πιο βαθιές τις θάλασσες. Μαζί του έφτασα στην άκρη του κόσμου, ψηλάφησα τ’ αστέρια, ακούμπησα τον ουρανό. Μαζί του άγγιξα το θάνατο. Κι όταν ένιωσα το κέντρο βάρους μου να εκρήγνυται σε χιλιάδες χρωματιστά βεγγαλικά και το μυαλό μου να γεμίσει από αρώματα και γεύσεις πρωτόφαντες κι ονειρικές ορκίστηκα στον έρωτά μου κι αφέθηκα στα κύματα που με πλημμύρισαν ως τα μύχια της ψυχής και του κορμιού μου. 

Παντρευτήκαμε σ΄ ένα χρόνο στον Άγιο Σπυρίδωνα με καλεσμένους μόνο τους υπαλλήλους του μαγαζιού. Κανείς άλλος δεν ήρθε. Όλοι οι γνωστοί, οι συγγενείς κι οι φίλοι μου είχαν καταδικάσει αυτό το γάμο καταλογίζοντάς μου πως πρόδωσα τη μνήμη του Μιχάλη μου ενώ οι αδερφές του διέδιδαν πως τον εραστή τον είχα βρει πριν πεθάνει ο αδερφός τους και ότι αυτό τον έστειλε μια ώρα αρχύτερα στον τάφο. 

.

H Δέσποινα Νικολάου γεννήθηκε στον Πειραιά, μα ζει εδώ και πολλά χρόνια στο Ρέθυμνο. Παρόλα αυτά ή μάλλον εξαιτίας αυτού, ο Πειραιάς τη στοιχειώνει σαν ένα καλόβολο μα επίμονο φάντασμα. Γράφει ιστορίες που έχει ακούσει, έχει ζήσει, μα πιο πολύ έχει ονειρευτεί.

[ facebook ] [ e-mail ]