Λέων Τολστόι

πηγή:  http://www.facebook.com/photo.php?fbid=467138343320878&set=a.353804127987634.87247.108511895850193&type=1&theater

Ο Λέων Τολστόι (ρωσικά Лев Николаевич Толстой-Λεβ Νικολάιεβιτς Τολστόι) ήταν Ρώσος συγγραφέας.

Λέων Τολστόι, 1887

Γεννήθηκε στη Γιάσναγια Πολιάνα στις 9 Σεπτεμβρίου του 1828 και από το 1844 ως το 1847 σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Καζάν. Προσπάθησε να βρει το αληθινό νόημα του Χριστιανισμού, πιστεύοντας πως σκοπός της ζωής δεν είναι να εξυπηρετεί την κατώτερη ζωική φύση, αλλά τη φωτεινή δύναμη, που βρίσκεται στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής και η οποία βοηθάει τον άνθρωπο να αναγνωρίζει το αγαθό. Εκτός όμως από αυτές τις αντιλήψεις, ο Τολστόι κατάφερε ν' απεικονίσει με απαράμιλλο τρόπο τη ρωσική κοινωνία της εποχής του και με την αναπαραστατική δύναμη της τέχνης του να δώσει εκπληκτικούς πίνακες από τη ζωή της τσαρικής Ρωσίας του 19ου αιώνα. Αν και καταγόταν από πλούσια οικογένεια, αφοσιώθηκε με μεγάλη αγάπη στους μουζίκους, βοηθώντας τους και μελετώντας τη ζωή τους. Γεμάτος θρησκευτική έξαρση και δεμένος με τα προβλήματα της εποχής του, προσπάθησε να βρει γιατί υποφέρουν οι άνθρωποι και προσπάθησε να απελευθερώσει τον άνθρωπο και να αποκαταστήσει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ως καλλιτέχνης ο Τολστόι διακρίνεται για τη βαθιά γνώση των κρυφών πτυχών της ψυχής και την άμεση καθαρότητα του αισθήματος. Το έργο του είχε τεράστια σημασία και άσκησε γόνιμη επίδραση στη ρωσική και στην παγκόσμια λογοτεχνία.

Στον πόλεμο της Κριμαίας πήρε μέρος ως αξιωματικός του πυροβολικού και του απονεμήθηκαν πολλές ανώτερες διακρίσεις. Ο αποτροπιασμός για τις φρικαλεότητες του πολέμου αυτού καθρεφτίστηκε στα «Διηγήματα της Σεβαστούπολης(1855-1859)». Στα διηγήματα αυτά ο Τολστόι δείχνει φανατικά την έχθρα του προς τον πόλεμο και παράλληλα εγκωμιάζει τον ηρωισμό των συμπατριωτών του στρατιωτών. Από το τέλος της δεκαετίας 1850-1860 ο Τολστόι εγκαταστάθηκε στη Γιάσναγια Πολιάνα, άνοιξε σχολείο για τα αγροτόπαιδα και ίδρυσε το περιοδικό «Γιάσναγια Πολιάνα». Προηγουμένως ταξίδεψε στη Γαλλία, Ελβετία, Ιταλία και Γερμανία.

Στα 1862 ο Τολστόι παντρεύτηκε τη Σοφία Αντρέγιεβνα Μπερς. Το 1863 τέλειωσε το διήγημά του «Οι Κοζάκοι», στο οποίο απεικόνισε τους ανθρώπους και τη φύση του Καυκάσου. Από το 1863 ως το 1869 ασχολήθηκε με τη συγγραφή του μυθιστορήματος «Πόλεμος και Ειρήνη». Το έργο αυτό αποτελεί έξοχη απεικόνιση της ζωής και των συνθηκών της Ρωσίας στην περίοδο των ναπολεόντειων πολέμων. Το βάθος της ψυχολογικής ανάλυσης, η αριστοτεχνική απεικόνιση ανθρώπινων μορφών και τοπίων και ο πλούτος της γλώσσας, κάνουν το «Πόλεμος και Ειρήνη» ένα από τα κορυφαία επιτεύγματα της ρεαλιστικής πεζογραφίας του 19ου αιώνα. Στο άλλο του μεγαλειώδες μυθιστόρημα, την «Άννα Καρένινα» (1873), αντικατοπτρίζεται ανάμεσα στα άλλα η τραγωδία μιας γυναίκας που έπεσε θύμα της ψεύτικης και απάνθρωπης ηθικής της κοινωνίας. Η δύναμη του κριτικού ρεαλισμού του Τολστόι εκδηλώθηκε στις σελίδες του μυθιστορήματός του «Ανάσταση» (1889). Ο Τολστόι έγραψε και θεατρικά έργα όπως «Το κράτος του ζόφου», «Το ζωντανό πτώμα», «Οι καρποί της Παιδείας» (κωμωδία). Άλλα έργα του στα οποία εκφράζεται η ιδιότυπη θρησκευτικότητά του είναι «Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς» (1884), «Αφέντης και δούλος» (1895), «Τι πιστεύω», «Τι να κάνουμε λοιπόν» και η περίφημη πραγματεία του «Τι είναι τέχνη». Με τα θρησκευτικά κείμενά του ήρθε όμως σε αντιδικία με την εκκλησία της Ρωσίας, η οποία τον απέβαλε από τις τάξεις της το 1901.[1]

Ο Λέων Τολστόι πέθανε το 1910 από πνευμονία στην περιοχή Αστάποβο σε ηλικία 82 ετών

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Εικονοθεραπεία 16

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Περί ιστορικής συνείδησης

πηγή: http://gerasimos-politis.blogspot.com/2012/03/syneidhsh-antistash.html#.UEnZSyL20yk

 Η διατήρηση της ιστορικής συνείδησης ως πράξη αντίστασης

Γεράσιμος Πολίτης 2012-03-22T21:38:00+02:00

Εάν η μνήμη του ανθρώπου είναι κριτήριο της ταυτότητάς του, τότε η απώλεια της ιστορικής μνή­μης θα πρέπει να σημαίνει απώλεια και της ιστορικής ταυτότητας. Στο πλαίσιο της ισοπεδωτικής παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας και εξ αιτίας της καταναλωτικής συνείδη­σης και της γενικότερης πολιτιστικής σύγχυσης, η ιστορική μνήμη διαγράφεται από την πολιτιστική και κοινωνική πραγματικότη­τα. Εν συνεχεία θα υποστηριχθεί ότι η διατήρη­ση της ιστορικής συνείδησης είναι κυρίως μία πρά­ξη αντίστασης απέναντι στις ως άνω κυρίαρ­χες αντιλήψεις των καιρών μας.

Αρχικά, η διατήρηση της ιστορικής συνείδησης λειτουργεί κατά ένα τρόπο ανασταλτικό απέναντι στην παγκοσμιοποιημένη κοινωνία. Εδώ θα πρέπει να διευκρινισθεί ότι η παγκοσμιοποιημένη οικονομία δεν οδηγεί μόνον σε νέες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες (του τύπου «οι φτωχοί φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλου­σιότεροι») αλλά απειλεί σε μεγάλο βαθμό τις ιδιαιτερότητες επί μέρους λαών και ανθρώπων. Οπωσδήποτε η διαμορφωθείσα παγκοσμιοποιημένη κοινωνία εμπεριέχει μία ασάφεια όσον αφορά τις αιτίες, τους στό­χους και εν γένει το νόημα της συ­γκρότησής της. Πρόκειται δηλαδή για μία ισοπεδωτική κοσμοαντίλη­ψη της οποίας τα κύρια χαρακτη­ριστικά (εθνολογικά, οικονομικά, κοινωνικά, ψυχολογικά, ατομικά κ. ά.) δεν έχουν ακόμη αναλυθεί και ερμηνευθεί ικανοποιητικά.

Εξ άλλου, στο πλαίσιο της λε­γομένης μετανεωτερικότητας προβάλλεται η καταναλωτική και όχι η ιστορική συνείδηση. Κατά την αντίληψη αυτή, ο άνθρωπος ζει αποκλειστικά και μόνον για το παρόν, αφού το μέλλον είναι αβέβαιο και το παρελθόν ανύπαρκτο. Επομένως δεν αναζητεί ο άνθρωπος κάποιο νόημα ζωής αλλά αρκείται σε μία κατανα­λωτική συμπεριφορά, η οποία μάλι­στα, εάν δεν είναι και πολύ ορατή, δεν είναι και πολύ ενοχλητική. Σ' αυτήν την θεώρηση, η οποία υιοθετείται εν γένει στην εξαμερικανισμένη πλέον Δύση, η ιστορική συνείδηση δεν έχει κανένα ουσιαστικό ρόλο, αφού ενδιαφέρει περισσότερο η καταναλωτική συμπεριφορά της απρόσωπης μάζας και όχι η διατή­ρηση της ιστορικής μνήμης του συ­γκεκριμένου εθνικού στοιχείου. Λό­γου χάρη, θα ήλπιζε κανείς να παρα­μένει, ακόμη και σήμερα, επίκαιρο το νόημα του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα κατά το 1821 ή της εθνικής αντίστασης κατά του Άξονος κατά το 1940.

Εάν εστιάσει κανείς στην γενι­κότερη πολιτιστική σύγχυση που έχει καλλιεργηθεί στην σημερινή ελληνική κοινωνική πραγματικότη­τα, θα διακρίνει ότι έχει πλέον χαθεί ό,τι ονομάζεται πολιτιστική κληρο­νομιά και επικρατεί ένα ασαφές πο­λιτιστικό φαινόμενο που επιτρέπει μία ανάμειξη ετερογενών στοιχεί­ων, είτε εισαγωγής είτε μιας χρήσε­ως. Τα ακόλουθα παραδείγματα δει­κνύουν του λόγου το αληθές. Αν δει ο αναγνώστης την πληθώρα των κατ' έτος εκδιδομένων βιβλίων, θα διακρί­νει ότι τα περισσότερα από αυτά γρά­φονται χωρίς να έχουν να πουν κάτι ιδιαίτερο ή καινούργιο. Ή, ακόμη, ας προσέξει την μουσική παραγωγή, κακίστης ποιότητας πολλές φορές, στην σύγχρονη Ελλάδα. Εάν μάλιστα ο αναγνώστης ασχοληθεί και με την σύγχρονη ιστοριογραφική αντίληψη που δέχεται, ατυχώς, ότι το ελληνικό έθνος έχει κατασκευασθεί τον 19° αι., τότε θα μείνει τουλάχιστον με μια αίσθηση αδικίας για την ιστορική αλήθεια. Είναι περιττό να αναφερθώ στην απουσία (ή αδυναμία;) του λε­γομένου «πνευματικού κόσμου», πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, να επιχειρήσει μία καίρια παρέμβαση στην πολιτιστική βαρβαρότητα των καιρών μας. Παρά τον οποιοδήποτε αντίλογο, είναι βέβαιο ότι από την σημερινή πολιτιστική ανάπτυξη απουσιάζει σχεδόν ο,τιδήποτε μπορεί να διασώσει την ιστορική συνείδηση και μνήμη.

Απέναντι στην σκιαγραφείσα κοι­νωνική και πολιτιστική πραγματικό­τητα, η διατήρηση της ιστορικής συ­νείδησης μπορεί να θεωρηθεί ως μια σύγχρονη πράξη αντίστασης στον νέο αυτόν τύπο του ιμπεριαλισμού, που παρουσιάζεται όχι τόσο στις ισχυρές αλλά κυρίως στις αδύναμες χώρες. Κατά την θεώρηση αυτή, ο σημερινός ιδιάζων ιμπεριαλισμός δεν έχει στρατιωτικό περιεχόμε­νο, όπως στο παρελθόν, αλλά είναι ένας ιμπεριαλισμός πρώτα της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας και έπειτα της καταναλωτικής κοι­νωνίας. Αντιστοίχως, η σύγχρο­νη αντίσταση δεν μπορεί να είναι ένοπλη αλλά κυρίως πολιτιστική και ψυχολογική. Και η αρχή αυτής της διαφορετικής αντίστασης βρί­σκεται ακριβώς στην διατήρηση της ιστορικής συνειδήσεως.

Είναι προφανής, κατά τα ανωτέρω, η αναγκαιότητα της διατήρησης της ιστορικής συνείδησης στον σύγχρο­νο εξαμερικανισμένο δυτικό πολι­τισμό μέρος του οποίου επιθυμεί να αποτελέσει, ανεπιτυχώς, και η Ελλάδα. Σε τελική ανάλυση, επιβάλλεται να ερμηνευθεί αυτή η διατήρηση της ιστορικής συνείδησης ως η έσχατη πράξη αντίστασης μέσα στην γενική παρακμή.

Πηγή: του Δημήτρη Μπαλτά, Δρ Φιλοσοφίας

Αναρτήθηκε από:

Τρέλα είναι απλά μια άλλη μορφή της συνείδησης 

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

ΠΙΚΡΟ ΓΛΥΚΟ ΛΕΜΟΝΙ

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=466307606737285&set=a.437169919651054.101761.108511895850193&type=1&theater

ΠΙΚΡΟ ΓΛΥΚΟ ΛΕΜΟΝΙ

"Νόμιζα ότι τα είχα αφήσει όλα πίσω μου: τους ανθρώπους που μ’ ανάθρεψαν, τον τόπο όπου γεννήθηκα, το στεφάνι που φόρεσα... Λένε πως η ανθρώπινη μνήμη είναι επιλεκτική... Μέχρι τη στιγμή που ένα γλυκό λεμονάκι θα την ξυπνήσει και θα τα θυμηθεί όλα..." Λιδωρίκι 1913. Η Ασημούλα κι ο Κωνσταντής παντρεύονται από έρωτα. Η απρόσμενη στρατολόγηση του Κωσταντή θα τον απομακρύνει από τη γυναίκα του και το παιδί που περιμένουν. 1914. Ξεσπάει ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος. Στην Ελλάδα, το μίσος βενιζελικών και βασιλικών κι ο επερχόμενος Εθνικός Διχασμός θα φέρουν μαύρα σύννεφα όχι μόνο στον τόπο αλλά και στη ζωή των δύο νέων. 1916. Έξι χιλιάδες στρατιώτες, ανάμεσά τους κι ο Κωσταντής, μεταφέρονται μυστικά από την Καβάλα στη Γερμανία του Κάιζερ. Μέσα από τις στάχτες του πολέμου, θα γεννηθεί ένας καινούργιος έρωτας. 1944. Το Λιδωρίκι καίγεται. Ένας Γερμανός στρατιώτης θα σώσει από την πύρινη λαίλαπα δύο ψυχές που η ζωή θα φέρει στο δρόμο του μέσα από ένα παράξενο παιχνίδι της μοίρας. Δύο εποχές, δύο πόλεις σε δύο διαφορετικές χώρες, δύο γυναίκες, μια φοβερή αποκάλυψη... Ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε αληθινά γεγονότα που θα φέρει στο φως μία από τις άγνωστες πτυχές της ελληνικής ιστορίας.

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=207931  

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Χαμογελαστός γεννιέσαι...

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=301725273268183&set=a.289341984506512.65977.264580240316020&type=1&theater

Χαμογελαστός γεννιέσαι... δεν γίνεσαι

Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται με μία ικανότητα... του γέλιου, που αποτελεί ενστικτώδη αντίδραση, σε αντίθεση με το κλάμα που το μαθαίνουμε μετά τη γέννηση.

Αυτά ισχυρίζονται σε έρευνά τους, όπως δημοσιεύει η Daily Mail, μελετητές, που επιμένουν ότι το γέλιο όταν κάποιος ακούει ένα αστείο ή τον... γαργαλάνε, είναι θέμα ενστίκτου. Το κλάμα όμως είναι κάτι που μ

αθαίνει από το περιβάλλον του.

Όταν ένα βρέφος κλαίει τη στιγμή που γεννιέται, δεν είναι γιατί είναι θλιμμένο, αλλά είναι αντίδραση που έρχεται στο φως από το σκοτάδι.

Δανοί επιστήμονες εφάρμοσαν τα πειράματά τους σε εθελοντές: αρχικά κωφούς οι οποίοι έπρεπε χωρίς λόγια, αλλά με ήχους, να αναπαραστήσουν τα συναισθήματα.

Στη συνέχεια, πήραν τους ήχους μαγνητοφωνημένους και τους παρουσίασαν σε εθελοντές χωρίς προβλήματα ακοής. Μόνο το γέλιο, την ανακούφιση και τη χαρά μπόρεσαν να ταυτοποιήσουν, ενώ άγνωστοι τους φάνηκαν οι ήχοι της θλίψης, του τρόμου, του θυμού, της θλίψης.

Καθώς οι κωφοί έχουν γεννηθεί χωρίς να γνωρίζουν καν τον ήχο του γέλιου, οι επιστήμονες συμπέραναν πως αφού ήξεραν πώς να τον αναπαράγουν, τότε γενικότερα οι άνθρωποι γεννιούνται γνωρίζοντας πώς να γελάνε. Αντίθετα, συναισθήματα όπως η θλίψη, μαθαίνονται με τις εμπειρίες της ζωής του ατόμου.

«Ακόμη κι ένας ουρακοτάγκος ή χιμπατζής, αν τον γαργαλήσεις γελάει, που σημαίνει ότι το γέλιο είναι ενστικτώδες», δηλώνει ερευνήτρια, ενώ άλλος μελετητής συμπληρώνει ότι το γέλιο είναι σαν διαφορετική μορφή ανάσας και όχι τρόπος ομιλίας.

Τον αντίλογο φέρει καθηγητής του Πανεπιστημίου του Μόντρεαλ, που ισχυρίζεται πως οι κωφοί άνθρωποι μαθαίνουν το γέλιο, βλέποντας τους άλλους να γελούν κι όχι γιατί γενικότερα οι άνθρωποι γεννιούνται με αυτήν την ικανότητα.

real.gr

 σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Για να αποφύγετε το εγκεφαλικό

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=301722743268436&set=a.264610563646321.58987.264580240316020&type=1&theater

 

Πέντε τρόποι να αποφύγετε το εγκεφαλικό

Δύσκολο στις μέρες μας να το αποφύγουμε όλοι με τα φουσκωμένα εκκαθαριστικά της εφορίας και τα χαράτσια, αλλά ας δούμε με ποιους τρόπους θα απομακρύνουμε τον κίνδυνο να πάθουμε εγκεφαλικό…

Άσκηση για καλή υγεία

Σε μια έρευνα που συμμετείχαν πάνω από 47.00 άνδρες και γυναίκες στη Φινλανδία, αποδείχθηκε πως η άσκηση είχε ως αποτέλεσμα και… λιγότερα εγκεφαλικά, καθώς μειώνει την αρτηριακή πίεση και κάνει την καρδιά πιο δυνατή. Και όσο πιο δυνατή είναι η καρδιά, τόσο λιγότερη προσπάθεια καταβάλλει για να στείλει το αίμα σε όλο το σώμα και έτσι η αρτηριακή πίεση, παραμένει σε χαμηλά επίπεδα. Η άσκηση αποδείχθηκε θαυματουργή και για την αποφυγή του διαβήτη αλλά και για τα επίπεδα χοληστερίνης, εκ των οποίων και τα δύο σε αυξημένες τιμές μπορεί να προκαλέσουν εγκεφαλικό.

Πιείτε αλλά με μέτρο

Οι επιστήμονες δεν έχουν ακόμη ξεκάθαρη άποψη για το αν το αλκοόλ αυξάνει τις πιθανότητες εγκεφαλικού αλλά μια έρευνα από το πανεπιστήμιο του Σινσινάτι, αποκάλυψε πώς αν πίνουμε πάνω από 2 ποτά την ημέρα κινδυνεύουμε από υπαραχνοειδή αιμορραγία που προκαλείται από ρήξη του αιμοφόρων αγγείων στην επιφάνεια του εγκεφάλου-και «χτυπά» κυρίως γυναίκες κοντά στην εμμηνόπαυση. Έτσι, μπορεί ένα ποτηράκι κρασί (και κυρίως κόκκινο) να ωφελεί την υγεία, ωστόσο η κατάχρηση φαίνεται πως έχει μάλλον δυσάρεστα αποτελέσματα…

Προσέξτε το βάρος σας

Από την ηλικία των 18 ετών και άνω, η αύξηση του βάρους μας, επιβαρύνει ιδιαίτερα την υγεία μας. Έτσι, θα πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με τα κιλά σας, αν θέλετε να αυξήσετε τις πιθανότητές σας για καλή υγεία. Φρούτα, λαχανικά, νερό και άσκηση είναι μερικές από τις λέξεις-κλειδιά που θα σας βοηθήσουν στον σκοπό σας.

Προσοχή στο αλάτι

Η διατροφή που έχει πολλά κορεσμένα λίπη αυξάνει τα επίπεδα της χοληστερίνης στο αίμα, η οποία με την σειρά της μπορεί να προκαλέσει θρόμβωση στις αρτηρίες. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και με την υπερβολική πρόσληψη αλατιού. Προκειμένου να μειώσετε τους κινδύνους αυτούς δεν έχετε παρά να καταναλώνετε πέντε ή και περισσότερες μερίδες φρούτων και λαχανικών τη μέρα.

Κόψτε το κάπνισμα

Ακόμη και αν καπνίζετε χρόνια και θεωρείτε πως δεν θα έχετε πλέον οφέλη στην υγεία σας, οι επιστήμονες αναφέρουν, πως αν κόψετε το κάπνισμα, θα έχετε σημαντικά οφέλη στα δύο κιόλα πρώτα χρόνια αποχής από τη βλαβερή αυτή συνήθεια. Στα πέντε χρόνια αποχής, ο οργανισμός έχει σχεδόν αποτοξινωθεί και έχει φθάσει στα ίδια επίπεδα με όσους δεν καπνίζουν. Μια πρόσφατη έρευνα που έγινε από το Ινστιτούτο Γυναικείας Υγείας, αποκάλυψε πως οι γυναίκες που καπνίζουν ένα πακέτο τσιγάρα την ημέρα αντιμετωπίζουν υψηλό κίνδυνο υπέρτασης ενώ η νικοτίνη και το μονοξείδιο του άνθρακα εισχωρούν στο καρδιαγγειακό σύστημα προκαλώντας εν καιρώ εγκεφαλικό επεισόδιο.

clickatlife.gr
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Η ΑΙΘΟΥΣΑ του Suburian *

πηγή: http://www.onestory.gr/post/31045824610

Η ΑΙΘΟΥΣΑ

του Suburian *

.

Το μόνο που θυμόταν ήταν πως έμπαινε σε μια μεγάλη αίθουσα. Τριγύρω στα τραπέζια κάπνιζαν και έπαιζαν χαρτιά. Από κάποια μανίκια γλιστρούσαν τραπουλόχαρτα. Στη λήξη της παρτίδας χέρια χτυπούσαν δυνατά το τραπέζι και εκκωφαντικά γέλια τράνταζαν το χώρο. Πιο πέρα κάποιοι άλλοι είχαν στριμώξει ένα μικρό σε μια γωνία. Είχαν τραβήξει στιλέτο. Στην κόψη του διέκρινε δυο φοβισμένα μάτια διάπλατα ανοιχτά. Προχώρησε διστακτικά παραμέσα. Στα αριστερά του μπουφέ μια κυρία έμοιαζε αφοσιωμένη στα κεράσματα. Τα χέρια και το στόμα της είχαν πασαλειφτεί. Την είχε πλευρίσει ένας ψηλόλιγνος άνδρας με ύψος αρπακτικό. «Αχ τι κομψότητα» ψιθύριζε την ώρα που έβαζε το χέρι του στο εσωτερικό της τσάντας της. Παραδίπλα κάποιος βρισκόταν στο τέλος μιας εκκωφαντικά στομφώδους ομιλίας. ‘Έκλεισε με ένα απότομο τίναγμα των χεριών. Μπροστά του, ένα μικρό ακροατήριο εντυπωσιασμένο, θριαμβολογούσε και χειροκροτούσε επίμονα.

Καθώς προχωρούσε βαθύτερα έβλεπε όλο και πιο αποτρόπαιες εικόνες. Γέροι να χαϊδεύουν φιλήδονα μικρά κορίτσια που ντροπαλά υποχωρούσαν, παραπέρα κάποιος είχε στερεώσει στο ταβάνι μια θηλιά και ετοιμαζόταν να ανέβει σε μια καρέκλα να την φτάσει. Κατά μήκος του αντικρινού τοίχου κάποιοι είχαν έβρισκαν διασκεδαστικό να βάζουν τα κατοικίδια τους να τρώγονται μεταξύ τους βάζοντας στοιχήματα. Στο βάθος, κρυμμένοι πίσω από ένα παραβάν κάποιοι παραδίνονταν σε σεξουαλικά όργια. Άκουγε καθαρά τα βογγητά των εξάψεων τους, το τρίξιμο του κρεβατιού, τα πρόστυχα λόγια.

Τα πόδια της βάραιναν. Ένας ίλιγγος την περιτριγύριζε, προσπαθούσε από κάπου να πιαστεί μα διέκρινε τα πάντα γύρω της να καταρρέουν μέσα στην αποφορά και στην αποσύνθεση. Ένας λυγμός που πήγε να βγει, πνίγηκε μέσα σε σπασμούς και σε δάκρυα. Γονάτισε και μην βρίσκοντας τη δύναμη να σηκωθεί, σύρθηκε ως το δίπλα δωμάτιο για να το αντικρίσει ολότελα αδειανό με το ανοιχτό του παράθυρο ν’ ανοιγοκλείνει στον άνεμο. Απέξω διακρίνονταν ένα στενό σοκάκι που έλαμπε στο φως του πρωινού. Βάλθηκε να φωνάζει μήπως και κάποιος περαστικός απέξω την ακούσει. Όσοι περνούσαν όμως δεν έστρεφαν το βλέμμα απλά περνούσαν βιαστικοί και αδιάφοροι. Όμως κάποια στιγμή στο παράθυρο φάνηκε ένα αγόρι:

«Γιατί φωνάζεις;» τη ρώτησε.

«Σε παρακαλώ βοήθησε με, εδώ συμβαίνουν τρομερά πράγματα» κατάφερε να ψελλίσει

«Θέλεις να βγεις έξω; Δώσε μου το χέρι σου και θα σε τραβήξω» και άπλωσε το χέρι του από το παράθυρο.

«Όχι, θέλω να έρθεις να με βοηθήσεις να μιλήσουμε με αυτούς τους ανθρώπους, να τους πείσουμε ότι κάνουν λάθος. Πονάω με όσα βλέπω να συμβαίνουν γύρω μου»

«Έλα πιο κοντά, θα σε τραβήξω και θα φύγουμε μαζί».

«Όχι, θέλω να τους μιλήσουμε, να τους αλλάξουμε, να γίνει αυτή η αίθουσα ένας χώρος παιχνιδιού, ένας όμορφος χώρος.» παρακάλεσε θρηνητικά εκείνη.

Τότε το αγόρι τράβηξε το χέρι. Χαμήλωσε το βλέμμα και ψιθύρισε:

«Δεν μπορούμε να αλλάξουμε την αίθουσα. Η αίθουσα παραμένει πάντα αναλλοίωτη όσο κι αν αλλάζουν οι θαμώνες. Όποιος θέλει να αντικρίσει τον ήλιο και να γευτεί τον άνεμο πρέπει να φύγει από ‘κει. Όποιος ζητά την ευτυχία βρίσκει ένα χέρι αδερφικό και ξεφεύγει μακριά, προς το ζωντανό φως»

.

Ο Suburian είναι ένας εξόριστος της ονειροχώρας κι απροσάρμοστος της πραγματικότητας την οποία πολεμά κατά κύριο λόγο με τις σφαίρες των λέξεων. Κατοικεί προσωρινά σε καθένα από τα γνωστά συναισθήματα δίχως μόνιμη κατοικία.

[ δικτυακός τόπος ] [ ιστολόγιο ] [ e-mail ]

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Ρόκα με σταφύλι και κεφαλογραβιέρα

πηγή:http://www.facebook.com/photo.php?fbid=299195563521154&set=a.289319741175403.65961.264580240316020&type=1&theater

 

Ρόκα με σταφύλι και κεφαλογραβιέρα 

Δροσερή, πικάντικη, γλυκόξινη, εν ολίγοις ξεχωριστή η σαλάτα μας.

1 ματσάκι ρόκα, χωρίς τα χοντρά κοτσάνια

15 ρόγες από λευκό σταφύλι χωρίς κουκούτσια

χυμός και ξύσμα από 1/2 ακέρωτο λεμόνι (προτιμότερο βιολογικό)

50 γρ. καρύδια ή αμύγδαλα, αποφλοιωμένα, χοντροκομμένα

80 ml ελαιόλαδο

50 γρ. κεφαλογραβιέρα

αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Κόβουμε τις ρόγες του σταφυλιού στη μέση, αν είναι μεγάλες.

Βάζουμε σε ένα μπολ τη ρόκα, το λάδι, το χυμό και το ξύσμα λεμονιού και αλατοπίπερο.

Ανακατεύουμε καλά και βάζουμε τη σαλάτα σε μια σαλατιέρα. Κόβουμε το τυρί σε φλούδες με το peeler ή από την πλευρά του τρίφτη με τις μακριές εσοχές.

Γαρνίρουμε τη σαλάτα με τις ρόγες του σταφυλιού, τους ξηρούς καρπούς και τις φλούδες του τυριού.

Συνοδεύουμε με ψωμί ολικής άλεσης ή άλλο της αρεσκείας μας.

Συμβουλή: Στη σαλάτα ταιριάζει να προσθέσουμε μικρά κομμάτια από αβοκάντο.

gastronomos.gr

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Διάλειμμα Χαρᾶς

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=499741276704431&set=a.410332992311927.101779.409941222351104&type=1&theater
 

Διάλειμμα Χαρᾶς - Γ. Σεφέρης
ζωγρ.ferdinand georg
 

Εἴμασταν χαρούμενοι ὅλοι ἐκεῖνο τὸ πρωὶ
θεέ μου πόσο χαρούμενοι.

Πρῶτα γυάλιζαν οἱ πέτρες τὰ φύλλα τὰ λουλούδια

ἔπειτα ὁ ἥλιος

ἕνας μεγάλος ἥλιος ὅλο ἀγκάθια μὰ τόσο ψηλὰ στὸν οὐρανό.

Μιὰ νύμφη μάζευε τὶς ἔνοιές μας καὶ τὶς κρεμνοῦσε στὰ δέντρα

ἕνα δάσος ἀπὸ δέντρα τοῦ Ἰούδα.

Ἐρωτιδεῖς καὶ σάτυροι παῖζαν καὶ τραγουδοῦσαν

κι ἔβλεπες ρόδινα μέλη μέσα στὶς μαῦρες δάφνες

σάρκες μικρῶν παιδιῶν.

Εἴμασταν χαρούμενοι ὅλο τὸ πρωΐ

ἡ ἄβυσσο κλειστὸ πηγάδι

ὅπου χτυποῦσε τὸ τρυφερὸ πόδι ἑνὸς ἀνήλικου φαύνου

θυμᾶσαι τὸ γέλιο του: πόσο χαρούμενοι!

Ἔπειτα σύννεφα βροχὴ καὶ τὸ νοτισμένο χῶμα

ἔπαψες νὰ γελᾶς σὰν ἔγειρες μέσα στὴν καλύβα

κι ἄνοιξες τὰ μεγάλα σου τὰ μάτια κοιτάζοντας

τὸν ἀρχάγγελο νὰ γυμνάζεται μὲ μία πύρινη ρομφαία-

«Ἀνεξήγητο» εἶπες «ἀνεξήγητο

δὲν καταλαβαίνω τοὺς ἀνθρώπους

ὅσο καὶ νὰ παίζουν μὲ τὰ χρώματα

εἶναι ὅλοι τους μαῦροι».

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Η συμβουλή της ημέρας!

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=343053265786071&set=a.220205228070876.51146.100243396733727&type=1&theater

Η συμβουλή της ημέρας!

Αν το φαγητό μας κόλλησε, για να μην καταστρέψουμε την αντικολλητική κατσαρόλα, ξύνοντας και τρίβοντας με σκληρά σφουγγάρια,, αφού απομακρύνουμε το καμένο φαγητό, ρίχνουμε στην κατσαρόλα αρκετό ζεστό νερό και δύο κουταλιές σόδα. Αφήνουμε 3 ώρες και μετά τρίβουμε ελαφρά με ένα σφουγγαράκι απλό για πιάτα. — με Maria Katsouri 

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω