Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

Γεράσιμος Πολίτης 2012-03-27T22:14:00+03:00

"η επιβεβαίωση και μη αμφισβήτηση είναι το κριτήριο της αλήθειας. Η μη επιβεβαίωση και αμφισβήτηση είναι το κριτήριο του ψεύδους. Βάση και θεμέλιο όλων των πραγμάτων είναι το ολοφάνερο." Επίκουρος.

Όταν μιλάμε για «ασαφή» λογική εννοούμε την λογική αυτή η οποία εξάγεται με βάσει των εμπειριών και των συμπερασμάτων μας. Βέβαια και η απλή λογική εξάγεται με βάσει τις εμπειρίες μας και τα συμπεράσματα μας, αλλά δεν μας δίνει στην ολότητά του, το αποτέλεσμα που ζητάμε. Όμως, όπως θα δούμε παρακάτω η ασαφής λογική δεν είναι καθόλου ασαφής. Και επιπλέον, ούτως ή άλλως σκεπτόμαστε μ' αυτήν. Αλλά ας δούμε όμως πρώτα τι λέει η απλή λογική όπως τουλάχιστον μας την εισήγαγε ο Αριστοτέλης και η οποία στηρίζεται σε δύο βασικούς νόμους. Στον νόμο της μη αντίφασης και στον νόμο του αποκλειόμενου μέσου. Όσον αφορά τον πρώτο νόμο, το Α, μας λέει, δεν μπορεί να είναι Β και μη Β. Δηλαδή κάποιος δεν μπορεί να είναι άντρας και μη άντρας ή κάποια δεν μπορεί να είναι γυναίκα και μη γυναίκα. Είναι έτσι όμως; Προφανώς όχι.

Και στον δεύτερο νόμο, ο οποίος εξάγεται με βάσει τον πρώτο μας λέει, ότι το Α είναι είτε Β, είτε μη Β. Δηλαδή κάποιος είναι, είτε άντρας είτε μη άντρας. Άρα συνεπάγεται με βάσει τον πρώτο νόμο ότι θα είναι γυναίκα. Όμως και σ' αυτό το παράδειγμα πάλι, από την εμπειρία μας στον φυσικό κόσμο, υπάρχει λάθος. Ακόμα και στην αρχή του λόγου μου την προηγούμενη βδομάδα, σχετικά με τις κατηγορίες του Επίκτητου εναντίον του Επίκουρου, διατυπώνει ο στωικός Επίκτητος ότι « Τι άλλο είναι αυτό που δεν είναι εξ ολοκλήρου αλήθεια, παρά ψέμα;».

Ναι αυτοί οι νόμοι, ή αυτή η απόλυτη λογική, μπορεί να ισχύει στα μαθηματικά ή σε οποιαδήποτε θεωρητική επιστήμη. Αλλά δεν ισχύει στην πράξη και πάνω σε φυσικά ή ανθρώπινα θέματα.

Στις διάφορες λογομαχίες που είχα και έχω με τους φίλους μου διακηρύσσω, ότι μεταξύ του άσπρου και του μαύρου υπάρχουν και άλλα χρώματα. Χρώματα τα οποία βάφουν την ζωή μας και την κάνουν πιο ενδιαφέρουσα. Και επιβεβαιώθηκα όταν διάβασα την θεωρία του Σωρίτη όπως την διατύπωσε ο ρήτορας Ευβουλίδης. Διότι η θεωρία του σωρίτη στηρίζεται σε μία πρακτική η οποία μας λέει, ότι από ποιο σημείο θεωρούνται μερικοί σπόροι σωρός; Από 10, 100,1000, και από ποιους δεν θεωρούνται; Δηλαδή ένας, η δύο, ή 10 σπόροι αποτελούν σωρό; Και αν αντιπαραθέσουμε την θεωρία αυτή με τους ανωτέρω νόμους καταλήγουμε στην άποψη, ότι ο μη άντρας δεν είναι απαραίτητα γυναίκα. Και δεν είναι γυναίκα γιατί δεν μπορούμε να κατηγοριοποιήσουμε τους άντρες.

Το λοιπόν εκ των συμπερασμάτων και των εμπειριών, τα οποία εξάγονται από αυτά τα λίγα που σας είπα, βρίσκει έδαφος και αναπτύσσεται ο Επικούρειος κανόνας. Ο οποίος εδράζεται πάνω στις καθημερινές μας εμπειρίες και όχι σε αφορισμούς. Εκλογικεύοντας όμως αυτούς τους δύο νόμους, μπορούμε να μιλάμε και για το καλό ή το κακό του εβραιοχριστιανισμού. Το ίδιο ισχύει και για την εργατική ή την αστική τάξη του κομουνισμού. Δηλαδή αν προτιμάς να είσαι κρατικός ή ιδιωτικός δούλος. Ακόμα ισχύει για την δικαιοσύνη, τους νόμους και γενικά ότι διέπει την λογική της παγκόσμιας κοινότητας των κρατών, όσο και τις σχέσεις των κρατών με τους υπηκόους τους. Γιατί τους συμφέρει να είναι τα πράγματα έτσι. Γιατί αντλούν απ' αυτήν την λογική, την εξουσία τους. Και σου λένε ότι η λογική είναι μία, όπως την διατύπωσε ο Αριστοτέλης με τους ανωτέρω νόμους: τα συμφέροντα είναι διαφορετικά. Έτσι μας φέρνουν τεχνηέντως σ' ένα δίλλημα. Ένα δίλλημα δικό τους, που σε αναγκάζουν να αποφασίσεις, για να τους διαιωνίσεις. Και σας παραθέτω ένα χοντρό παράδειγμα προς επίρρωση των ανωτέρω. Και αυτό είναι η οικονομική κρίση η οποία ταλανίζει τον Ελληνικό λαό και όχι μόνο. Αυτήν λοιπόν η κρίση διαφεντεύει την πολιτική ζωή με το εξής δίλλημα. Και το οποίο είναι συνυφασμένο με την Αριστοτέλεια λογική. Μας λένε, μνημόνιο ή χρεοκοπία. Και ότι είναι μονόδρομος, ή συμφέρον μας, το μνημόνιο. Αυτό λοιπόν το δίλλημα μας το επέβαλαν οι καπιταλιστές προκειμένου να σώσουν τα κεφάλαιά τους. Διότι αν υποθέσουμε πως βγαίνουμε από το μνημόνιο το μόνο που έχουν να κερδίσουν οι εργαζόμενοι είναι τα ψίχουλα. Και αυτό που θα χάσουν, είναι ο σημαντικός παραγωγικός ελεύθερος χρόνος. Πράγματι δεν μας ενδιαφέρει εμάς τους Επικούρειους το κέρδος ή τα ψιχία που θα μας δώσουν, αν μας τα δώσουν, ή ακόμα η εντατικοποίηση της δουλειάς, η αν θέλετε να διαλέξουμε την δουλεία μας. Αλλά η ευτυχισμένη ζωή, η καλή μας διάθεση, η εκλογίκευση των επιθυμιών μας και η πραότητα των συναισθημάτων που εξαρτώνται όχι με τον αυτοσκοπό της μισθωτής εργασίας και των οραμάτων περί πλουτισμού. Δηλαδή μεταξύ των δύο λογικών όπως του μνημονίου ή της χρεοκοπίας, ή αν θέλετε τη στέρηση ή μη των καπιταλιστικών επιθυμιών, υπάρχει και η τρίτη, ή η τέταρτη, ή η πέμπτη εκδοχή.

Ναι αγαπητοί μου, με την παρέκκλιση των ατόμων, τίποτα δεν μπορεί να ορισθεί ή να μας ορισθεί ή να μας καθοριστεί. Ούτε πάνω σε θεωρητικά θέματα, ούτε σε πρακτικά. Εκείνο που μπορούμε να κάνουμε είναι συμβάσεις σε θεωρητικά θέματα ώστε να μην ερχόμαστε σε συγκρούσεις. Συμβάσεις όσον αφορά την δικαιοσύνη, την ελευθερία, την αγάπη κ.α. Και όσον αφορά τα πρακτικά θέματα εξαρτάται στο τι δέχεται πλειοψηφία και τα οποία τα ονομάζουμε ως αντικειμενική αλήθεια. Διότι εμείς ορίζουμε το δέντρο, την πέτρα. ή ακόμα μία επιστημονική ανακάλυψη. Και η οποία αλήθεια, μπορεί να καταρριφθεί όταν υπάρξουν καινούργια δεδομένα. Πράγματι στο παράδειγμα που μας φέρει ο Eric Anderson στο περίφημο βιβλίο του «ο Επίκουρος στον 21ον αιώνα» σχετικά με τους εργένηδες, ρωτά ποιοι είναι οι εργένηδες. Διότι ο ορισμός που δόθηκε και ο οποίος λέει, ότι εργένης είναι αυτός που δεν έχει παντρευτεί, είναι λάθος. Διότι εργένης είναι και ο Πατριάρχης, και ένας που έχει κάνει λευκό γάμο, και ένα παιδί.... Ακόμα γιατί να το περιορίσουμε στους άντρες. Διότι γνωρίζουμε πως υπάρχουν και γυναίκες εργένησες, όπως υπάρχουν εργένηδες και στα υπόλοιπα φύλα.

Εξ αυτών συνάγεται πως ο ανθρώπινος νους δεν είναι μαθηματικά, ή ηλεκτρονικός υπολογιστής και να λειτουργεί με το δυαδικό σύστημα 0 και 1 και να ακολουθεί ή το 0 ή το 1. αλλά αποτελείται από πυκνά διασυνδεόμενα δίκτυα. Μπορεί η εξουσία να χρησιμοποιεί αυτά τα δίκτυα για αλλότριους σκοπούς και μας κάνει να σκεφτόμαστε πάνω στον δυισμό. Και πάνω σ' αυτόν τον δυισμό να υπάρχει ο μονόδρομος, του λεγόμενου για εκείνη, καλού. Εμείς όμως οι Επικούρειοι χρησιμοποιούμε τα δίκτυα αυτά σκεπτόμενοι πολλαπλώς, διότι ο μεγάλος δάσκαλος, μας έδωσε μία μέθοδο του ηδέως ζειν και όχι κανόνες. Έτσι ανακαλύπτουμε πολλά μονοπάτια για μια ευτυχισμένη ζωή φτιάχνοντας σ' αυτήν την άρρωστη πραγματικότητα, μια καινούργια πραγματικότητα. Σκοπός λοιπόν της φιλοσοφίας αυτής, είναι ο ανθρωπισμός, μέσα από την αποδέσμευση του ανθρώπου από τα γρανάζια των τεχνικών της πολιτικής ηγεσίας.

Πηγή

Αναρτήθηκε από:

Τρέλα είναι απλά μια άλλη μορφή της συνείδησης

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Ο "λοχίας του δημιουργικού νού"

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=514841611863177&set=a.197669460247062.59663.193914440622564&type=1&theater

Δημιουργικός Νούς

Αν η επιθυμία της καρδιάς σου είναι αληθινή, αν πιστεύεις στο όνειρό σου και αν η φαντασία σου είναι γεμάτη με τις σωστές εικόνες, τότε θα βρεθείς πρόσωπο με πρόσωπο με τον γεμάτο αγάπη αλλά αυστηρό "λοχία του δημιουργικού νου" σου. Όταν συμβεί αυτό καλωσόρισέ τον στη ζωή σου.

Όταν είσαι έτοιμος να δεχτείς το όνειρό σου ζήτα από το "λοχία του δημιουργικού νου" σου να παρέμβει και να πάρει την κατάσταση στα χέρια του. Ρίξε μια ματιά στη ζωή σου και ρώτα τον εαυτό σου πώς μπορείς να τον βοηθήσεις για να του ανοίξεις το δρόμο.

Παρατήρησε πώς ξοδεύεις το χρόνο σου: Δίνεις προτεραιότητα στα όνειρα και στις επιθυμίες σου; Κάνεις χώρο γι' αυτά στη ζωή σου; Είναι το όνειρό σου στην κορυφή της λίστας με τα ζητήματα που πρέπει να φροντίσεις; Ακόμα κι αν η προσοχή σου στρέφεται στην επιθυμία σου μόνο για τα πέντε λεπτά που αφιερώνεις στον οραματισμό σου, το τοποθετείς αυτό πρώτο στη ζωή σου ή μετά απ' όλα τα άλλα;

Παρατήρησε το περιβάλλον σου. Μήπως είναι φορτωμένο με πράγματα που δε θα ξαναχρησιμοποιήσεις ποτέ; Μήπως είσαι προσκολλημένος σε παλιά γεγονότα ή αντικείμενα από το φόβο της έλλειψης ή από μια απροθυμία να παραιτηθείς από το παρελθόν; Μήπως διασπάται η συγκέντρωσή σου από τη σημαντική δουλειά που χρειάζεται να κάνεις πάνω στις αληθινές σου επιθυμίες με το να εστιάζεις την προσοχή σου σε ασήμαντα πράγματα; Μήπως τρέχεις τόσο πολύ που δε σου μένει ούτε μια στιγμή για ν' ανασάνεις; Μήπως είσαι μαλθακός ή απειθάρχητος;

Έχε το νου σου για να εντοπίσεις τα πιο κάτω "τέρατα" που ρουφούν την ενέργειά σου. Μήπως σε έχουν στριμώξει στη γωνία;
★ Τηλεφωνήματα με ανθρώπους που κλαίνε τη μοίρα τους σπαταλώντας το χρόνο σου.
★ Τηλεόραση για να σκοτώνεις την ώρα σου.
★ Άχρηστα αντικείμενα που δημιουργούν αταξία στη ζωή.
★ Αναμνηστικά που έχουν μετατραπεί σε συναισθηματικό τσιμέντο.
★ Καθημερινές δόσεις αμφιβολίας (κουβέντα με τον εαυτό σου για το πόσο μάταιες, ανάξιες λόγου, αδύναμες, άσκοπες ή απίθανες είναι οι πιθανότητες που έχεις για ευτυχία και ικανοποίηση).
★ Η "κλάψα" ως σπορ.
★ Πόδια που τρέμουν όταν χρειάζεται να πεις όχι ή να στηριχτείς στον εαυτό σου.
★ Υπερβολικά μεγάλη δέσμευση απέναντι στους άλλους.
★ Υπερβολικά μικρή δέσμευση απέναντι στον εαυτό σου.
★ Κουβάλημα αποσκευών που περιέχουν τις ιδέες και τις γνώμες άλλων ανθρώπων για το ποιος είσαι και τι μπορείς να πετύχεις ή να δημιουργήσεις, όπου κι αν πηγαίνεις.
★ Αυτολύπηση.
★ Τεμπελιά ή νωθρότητα.
★ Ανοχή των σαμποτέρ που δουλεύουν εναντίον σου. Πήρες μια ιδέα για το τι θέλω να πω. Χρησιμοποίησε το "λοχία του δημιουργικού νου" για να σταματήσει αυτά τα προβλήματα μια για πάντα!

Όταν εφαρμόζεις αυτήν την αρχή σημαίνει ότι έχεις πάρει στα σοβαρά το όνειρο σου, ότι είσαι πρόθυμος να είσαι ειλικρινής και πρακτικός σε σχέση με το τι χρειάζεται να κάνεις για να ανοίξεις χώρο γι' αυτό στη ζωή σου. Ακόμα και η σκέψη είναι δράση και μπορεί να είναι η πιο δυναμική απ' όλες για να δημιουργήσεις τα θαύματά σου. Το κλειδί εδώ είναι η απόφαση. Είναι να δίνεις στον εαυτό σου την άδεια να βιώσει το θαύμα της επιθυμίας της καρδιάς σου.

Παράτα την αναποφασιστικότητα! Παράτα τις δικαιολογίες! Παράτα το θέατρο! Παράτα την ανακατωσούρα! Παράτα την προσκόλληση σε λάθος πράγματα και ιδέες και χρησιμοποίησε την ενέργεια που θα απελευθερωθεί για ν' ανοίξεις ένα φαρδύ δρόμο, ώστε να μπορέσει το όνειρο σου να εκδηλωθεί στην πραγματικότητά σου.

Σταμάτα να παραδίδεις τη δύναμή σου σε άλλους. Χρησιμοποίησε την πειθαρχία για προστάτη σου και τίμησε τον εαυτό σου και την επιθυμία της καρδιάς σου δημιουργώντας ένα χρυσό κύκλο προστασίας γύρω απ' αυτήν και από σένα.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Ο ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=379366598803065&set=a.136809996392061.29371.135792846493776&type=1&theater

Ο ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ

O τόπος μου είναι γεμάτος με παιδιά
στον ορίζοντα των ματιών τους
τα όνειρα των ανθρώπων σκοτωμένα πρωινά

όταν γύπες με σκοτεινά κουστούμια
στα γαμψά τα νύχια τους κρατούν την μοίρα μου,
κι απλώνουν τις πανάκριβες γραβάτες τους
θηλιές που πνίγουν το φως της μέρας

Και γω μακρινέ αδελφέ
να παλεύω στον ίσκιο του σταυρού μου
να διώξω μακριά τα φτερά της απελπισίας,
κοράκια που κράζουν με φωνές του Άδη
την ώρα που ευγενείς πατρίκιοι
ρίχνουν κλήρο στ' αλωνάκι του φεγγαριού
να ιδούν ποιός τα ιμάτια θα πάρει
της σταυρωμένης μου αξιοπρέπειας
δολοφόνοι ανθρώπων και θεών.

ΒΑΣΩ ΜΠΡΑΤΑΚΗ

Το κορίτσι με τα έντονα, πράσινα μάτια είχε γεννηθεί περίπου το 1972 στο Αφγανιστάν, αργότερα όμως και επί Σοβιετικής κατοχής της χώρας αναγκάστηκε να φύγει, ως πρόσφυγας, στο Πακιστάν. Εκεί το '85 την φωτογράφησε ο Steve McCurry και το εξώφυλλο του National Geographic έγινε το πιο αναγνωρίσιμο στην ιστορία του περιοδικού.
Αυτή φυσικά δεν είχε ιδέα για όλα αυτά. Όπως μάθαμε αργότερα, γύρω στα τέλη των '80ς παντρεύτηκε και έκανε τρεις κόρες. Η ελπίδα της ήταν πως οι κόρες της θα μπορούσαν να έχουν κάποτε την εκπαίδευση που η ίδια στερήθηκε.

ΑΠΟ www.lifo.gr

Nenad Mirkovich _Painting

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

ΖΕΣΤΟ - ΚΡΥΟ του kiaminta *

πηγή: http://www.onestory.gr/post/31258661739

ΖΕΣΤΟ - ΚΡΥΟ

του kiaminta *

Ξύπνησε νυσταγμένος και λουσμένος στον ιδρώτα. Έψαξε μηχανικά το κινητό να κλείσει το ξυπνητήρι, μα δε χτυπούσε. Λογικό, τέσσερις το πρωί ήταν, πολύ νωρίς. Έψαξε για λίγη επαφή δίπλα του, μα όπως και με το κινητό, λάθος timing, πολύ αργά.

Ένιωσε να μην έχει αρκετό αέρα το δωμάτιο, άνοιξε το παντζούρι, άπνοια και έξω. Ζεσταινόταν, φορούσε ακόμα το κοστούμι του. Όπως μπήκε σπίτι, έτσι έμεινε. Δε βρήκε ούτε δύναμη, ούτε θάρρος να ασχοληθεί με τον εαυτό του. Το δωμάτιο ακόμα μύριζε απουσία και φρέσκια θλίψη. Το διέσχισε αργά παίρνοντας βαθιές τζούρες από αυτό που δεν υπήρχε.

Μπήκε στο ντους και άνοιξε το κρύο νερό. Ανακούφιση προσωρινή σαρκική. Χαλάρωσε τον κόμπο της γραβάτας να ανοίξει δρόμους στην δροσιά να φτάσει παντού. Έκλεισε τα μάτια να γευτεί τη στιγμή, μα ήταν στιφή και τα άνοιξε ξανά. Δεν άλλαξε τίποτα αν και ήθελε.

Γύρισε το νερό στο ζεστό. Έδιωξε με μιας την ηδονή της προηγούμενης στιγμής και την αντικατέστησε με αυτομαστίγωμα. Έσκισε το πουκάμισο και αφέθηκε να καίγεται χωρίς να βγάλει άχνα. Δικό του το λάθος, δικιά του και η τιμωρία. Ζεστοί ατμοί γεμίσαν το μπάνιο και θολώσαν τον καθρέπτη. Πάνω του φάνηκαν δύο λέξεις “ντροπή ρε”.

Τρόμαξε, το γύρισε αμέσως στο κρύο. Η ανακούφιση γέμισε τις αισθήσεις του και έκανε τα μάτια του να δακρύσουν. Πέταξε τα υπόλοιπα ρούχα και κοίταξε πάλι τον καθρέπτη. Χωρίς λέξεις αυτή τη φορά, εξατμίστηκαν και οι υδρατμοί, είδε το είδωλό του να τον κοιτάει με πυρωμένο βλέμμα. Άρπαξε το σαμπουάν και του το πέταξε. Θρύψαλα το είδωλο, επτά χρόνια γρουσουζιάς , αλλά δεν είχε πλέον τόσα.

Στο ζεστό ξανά, τώρα που δε θα είχε άλλες λέξεις να αντικρύσει. Αδιαφόρησε για τον πόνο που του προξενούσαν τα κύτταρα που διαλυόταν από τη θερμότητα, έτσι κι αλλιώς και άλλα θα τα ακολουθούσαν στο χορό του Ζαλόγγου μη θέλοντας να παραδοθούν στον εχθρό που είχε τη νίκη σίγουρη. Πέρασαν σαν αστραπή από μπροστά του τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Τα αποτελέσματα των εξετάσεων, το βλέμμα του γιατρού, ο ατελείωτος όπως του φάνηκε διάδρομος μέχρι την έξοδο, τα πρόσωπα των νοσοκόμων. Σε άλλη περίπτωση θα κοιτούσε τα καλλίγραμμα κορμιά τους, τότε κόλλησε στα μάτια. Διψούσε για ψέμα. Τις κοίταζε απεγνωσμένα αδημονώντας για ένα νεύμα, ένα νόημα, ένα “μη κολλάς, μαλακίες σου έλεγε μέσα”.

Αλαφιασμένος γυρνάει πάλι στο κρύο. Το σοκ είναι πιο δυνατό από πριν, σε σημείο που του κόβει την ανάσα. Δε βλέπει τίποτα στην ομίχλη και ομίχλη θα είναι από εδώ και πέρα. Ανοίγει απελπισμένα το στόμα του να μπει ο καυτός αέρας, αλλά μια πνιγμένη κραυγή τον προλαβαίνει και δραπετεύει. Σωριάζεται στη μπανιέρα και αφήνεται. Νιώθει το πλοίο να βυθίζεται και δεν ακούει πουθενά την ορχήστρα να παίζει. Κάθε φορά που είχε τα φεγγάρια του φανταζόταν να ανταμώνει το τέλος με ένα χαμόγελο και ένα σφηνάκι ουίσκι. Που είναι ρε το μπουκάλι; Που είναι ρε η γαμημένη ορχήστρα;

Πάλι στο καυτό. Με τα δάκρυα να κυλάνε και να μη ξέρει αν αυτά φταίνε που καίει το στήθος του, ή η ανάσα του που τον έκαιγε από μέσα. Γύρισε και κοίταξε το νερό που έπεφτε. Κατάματα όπως έπρεπε να κοιτάξει την αλήθεια. Αυτή που έκρυψε βαθιά μέσα στο πιθάρι , από το οποίο ξετρύπωσε την πιο φθηνή δικαιολογία . Με αυτή στο χέρι είχε φτάσει στο γεμάτο ζωή σπίτι και σκότωσε τη ζωή με δύο σφαίρες στην καρδιά. Καιγόταν το πρόσωπό του εκεί κάτω από το ντους όπως έκαψε τη ζωή του σα σημαία που δε θέλησε να παραδώσει στον εχθρό.

Έσκυψε κρύβοντας το πρόσωπο στα χέρια του και ξάπλωσε ανάσκελα. Με μια κλωτσιά γύρισε ξανά στο κρύο , όπως και η ζωή του . Με μια κλωτσιά από την τύχη. Μια μούντζα από το Θεό που ποτέ δεν αναζήτησε ούτε ποτέ του ζήτησε κάτι. Αλλά τον ευχαριστούσε για κάθε μέρα που την γνώρισε, για κάθε στιγμή που πέρασε δίπλα της, για όλες τις χαρές που μοιράστηκαν και για τη λύπη που ποτέ θα δεν ήθελε να γεμίσει την ματιά της. Όχι σαν τις νοσοκόμες στο διάδρομο, όχι αυτή , όχι ποτέ. Και της πλάσαρε την ηλιθιότητα που σκέφτηκε περπατώντας δέκα χιλιόμετρα μέχρι εκεί. Χωρίς να σταυρώσουν οι ματιές τους. Πριν προσπαθήσει να οπλίσει την ελπίδα του, πριν ανάψει ξανά τη φλόγα της ζωής μέσα του.

Η στάθμη του νερού είχε ανέβει και κάλυπτε το σώμα του. Βυθίστηκε αφήνοντας μόνο την μύτη του εκτός. Να κρυφτεί από την ντροπή που δεν θέλησε να μοιραστεί το τέλος του με άλλον. Μπήκε ολόκληρος μέσα και κράτησε την ανάσα του. Μα το ένστικτο της επιβίωσης ακόμα ήταν δυνατό και τον τίναξε έξω βίαια λίγα δευτερόλεπτα μετά. Το ίδιο ένστικτο που τον ωθούσε να πάει να πάρει το ακουστικό και να πει συγγνώμη. Να πάρει τη ζωή πίσω, έστω για λίγο, εγωιστικά, μόνο για την πάρτη του. Μη σκεφτόμενος το αύριο. Για μια τελευταία φορά παθιασμένου έρωτα, για ένα τελευταίο φιλί, για ένα τέλος με χαμόγελο και ουίσκι χλευάζοντας τα φεγγάρια του. Για την αίσθηση της αθανασίας που κοντά της έμοιαζε ότι μπορούσε να πετύχει.

Έκλεισε τη βρύση και η ησυχία σαν σφουγγάρι ρούφηξε όλες του τις ανάγκες του για επαναφορά του πριν. Έγειρε πίσω και βίωσε την αίσθηση της καύτρας του τσιγάρου που σβήνει. Έμεινε αποτσίγαρο μέσα στα νερά, άχρηστο πια να μη θυμίζει τίποτα από όσα ήταν. Ό,τι πρόσφερε, μια μικρή θυσία στο χθες που αύριο κανένας δωδεκάθεος δε θα εκτιμήσει. Κανένας από μηχανής θεός δε θα εμφανιστεί να δώσει τέλος στο Δράμα και όλοι να πάνε σπίτια τους ευχαριστημένοι.

Δεν είχε πια τα κουράγια να σηκωθεί. Το φως από το παράθυρο πρόδιδε τη νέα μέρα που ξεπρόβαλε και θα ξεσήκωνε ξανά εκατομμύρια ψυχές να πάνε να αναζητήσουν αυτό που τους έλειπε. Το καινούργιο, που δε χρειαζόταν να είναι και νέο. Το παλιό ντυμένο αλλιώς. Το χθες αλλαγμένο. Το κακό που έγινε καλό, το ζεστό κρύο και το κρύο ξανά ζεστό.

“θέλω τη μέρα που θα φύγεις απ’ το πρωί να μου γελάς.

Κι όταν την πόρτα θα ανοίγεις να είναι σαν να μ’ αγαπάς”

Ο kiaminta είναι φανταστικό πρόσωπο και οποιαδήποτε ομοιότητα βρίσκετε με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις, είναι τουλάχιστον επικίνδυνη και έχει χειρότερες συνέπειες από αυτές του καπνίσματος. Συνδυάζεται με ποτό και λίγο φως, απαλή μουσική και έλλειψη παρέας.
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

ΠΑΛΜΥΡΑ ΣΥΡΙΑΣ

πηγή http://www.facebook.com/photo.php?fbid=379697758769949&set=a.136809996392061.29371.135792846493776&type=1&theater

ΠΑΛΜΥΡΑ ΣΥΡΙΑΣ -Η ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ ΖΗΝΟΒΙΑΣ

Η Παλμύρα υπήρξε κατά την αρχαιότητα σημαντική πόλη της κεντρικής Συρίας, κτισμένη σε μία όαση 215 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Δαμασκού και 120 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Ευφράτη. Για αιώνες ήταν ζωτικός σταθμός για τα καραβάνια που διέσχιζαν τη Συριακή έρημο και ήταν γνωστή ως η «Νύμφη της Ερήμου». Το ελληνικό όνομα «Παλμύρα» αποτελεί μετάφραση του αρχικού αραμαϊκού ονόματος Tadmor, που σημαίνει «φοινίκια πόλη». Η σύγχρονη κωμόπολη, δίπλα στα αρχαία ερείπια ονομάζεται και πάλι Tadmor. Η οικονομία της εξαρτάται από τον τουρισμό. Στη Βίβλο αναφέρεται ως Ταμάρ ή Θεδμόρ ή Θοεδμόρ ενώ στα αραμαϊκά Ταδμόρ ή Ταμμόρ και που λέγεται πως έκτισε ο Βασιλιάς Σολομών ως πόλη σταθμό των καραβανιών μεταξύ Συρίας και Μεσοποταμίας.

Η Παλμύρα έμεινε ονομαστή για τον πλούτο της κατά τη ρωμαϊκή εποχή, οπότε βασίλευσε και η θρυλική βασίλισσά της Ζηνοβία. Ωστόσο, μνημονεύεται για πρώτη φορά τη 2η χιλιετία π.Χ.. Τότε ήταν ένας ακόμα κόμβος στο εκτεταμένο εμπορικό δίκτυο που ένωνε τη Μεσοποταμία με τη βόρειο Συρία.
Το Tadmor μνημονεύεται στη Βίβλο (Β΄ Χρονικών 8:4) ως μια πόλη της ερήμου που οχυρώθηκε από τον Σολομώντα. Επίσης, από τον Ιώσηπο, ως κτισμένη από τον Σολομώντα (Ιουδαϊκή Αρχαιολογία - Βιβλίο VIII), μαζί με το ελληνικό όνομα Παλμύρα. (Tadmor είναι το όνομα της Παλμύρας και στη σύγχρονη εβραϊκή γλώσσα).
Για τη πόλη αυτή, πριν τη Ρωμαϊκή περίοδο, υπάρχει επίσης η είδηση εκ παραδόσεως ότι είχε καταστραφεί από τον Βασιλιά των Βαβυλωνίων Ναβουχοδονόσορα
Με την επικράτηση των Σελευκιδών στη Συρία το 323 π.Χ., η Παλμύρα έγινε ανεξάρτητη. Η πόλη άκμασε ως σταθμός των καραβανιών κυρίως τον 1ο αιώνα π.Χ. Το 41 π.Χ. οι Ρωμαίοι υπό τον Μάρκο Αντώνιο προσπάθησαν να την καταλάβουν, αλλά απέτυχαν, καθώς οι κάτοικοι διέφυγαν στην απέναντι όχθη του Ευφράτη έχοντας πληροφορηθεί εγκαίρως τον ερχομό του εχθρού. Το γεγονός δείχνει ότι ακόμα και τότε η Παλμύρα διατηρούσε τον χαρακτήρα νομαδικού οικισμού και όλα τα αγαθά μπορούσαν να μετακινηθούν σε λίγες ώρες.
Οι Terry Jones και Alan Ereira στο βιβλίο τους «Οι Βάρβαροι» σημειώνουν ότι οι έμποροι της Παλμύρας ήταν ιδιοκτήτες πλοίων στα ιταλικά νερά και έλεγχαν το εμπόριο του μεταξιού από την Ινδία: «Η Παλμύρα έγινε έτσι μια από τις πλουσιότερες πόλεις της Μέσης Ανατολής... ...Οι κάτοικοί της είχαν καταφέρει ένα πραγματικά μεγάλο κατόρθωμα - ήταν οι μόνοι που κατάφεραν να ζουν δίπλα στους Ρωμαίους χωρίς να εκρωμαϊσθούν. Απλώς προσποιούνταν ότι ήταν Ρωμαίοι.»
Η Παλμύρα έγινε τμήμα της Ρωμαϊκής Επαρχίας της Συρίας κατά τη βασιλεία του Τιβερίου (14 – 37). Συνέχισε όμως να αναπτύσσεται σταθερά ως σημαντικός εμπορικός σταθμός, που τώρα πια συνέδεε την Περσία, την Ινδία και την Κίνα με τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Το 129 ο Αδριανός επισκέφθηκε την πόλη και γοητεύτηκε τόσο πολύ, ώστε την ανακήρυξε «ελεύθερη πόλη» και τη μετονόμασε σε Palmyra Hadriana.
Από το 212 το εμπόριο δια της Παλμύρας μειώθηκε, καθώς οι Σασσανίδες κατέλαβαν το στόμιο του Τίγρη και του Ευφράτη. Ο Οδαίναθος, πρίγκηπας της Παλμύρας, διορίσθηκε από τον Βαλεριανό κυβερνήτης της Επαρχίας της Συρίας. Μετά την αιχμαλώτιση του Βαλεριανού από τους Σασσανίδες και τον θάνατό του σε αιχμαλωσία στη Bishapur, ο Οδαίναθος εξεστράτευσε μέχρι την Κτησιφώντα (κοντά στη σημερινή Βαγδάτη) για εκδίκηση, εισβάλλοντας στην πόλη δύο φορές. Ο Οδαίναθος δολοφονήθηκε από τον ανιψιό του Maconius, οπότε η σύζυγος του Οδαινάθου, η Σεπτιμία Ζηνοβία ανέβηκε στην εξουσία, κυβερνώντας την Παλμύρα και για λογαριασμό του γιου της Vabalathus. Η Ζηνοβία επαναστάτησε εναντίον των Ρωμαίων με τη βοήθεια του Λογγίνου και κατέλαβε την Μπόσρα και εκτάσεις μέχρι την Αίγυπτο. Στη συνέχεια επεχείρησε να κατακτήσει την Αντιόχεια προς το βορρά. Το 272 ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Αυρηλιανός τελικά αντεπιτέθηκε και την μετέφερε αιχμάλωτη στη Ρώμη.
Η επανάσταση της Ζηνοβίας αναστάτωσε τη Ρώμη κι έτσι η Παλμύρα υποχρεώθηκε από την Αυτοκρατορία να γίνει στρατιωτική βάση για τις ρωμαϊκές λεγεώνες. Ο Διοκλητιανός την επεξέτεινε έτσι ώστε να χωρά ακόμα περισσότερο στρατό και την περιτείχισε για να την προστατεύσει από την απειλή των Σασσανιδών. Η Βυζαντινή περίοδος προσέθεσε μόνο λίγες εκκλησίες και η πόλη παρήκμασε.
λαμπρότερα από τα σωζόμενα ερείπια της Παλμύρας είναι εκείνα του Ναού του Ηλίου, οι τετράγωνοι επιτάφιοι πύργοι 3-5 ορόφων, το ρωμαϊκό θέατρο καθώς και τα θεμέλια των οδών και των κατοικιών. Σημαντικές επίσης είναι και οι ανευρεθείσες δίγλωσσες επιγραφές της Παλμύρας (στην ελληνική και παλμυρική διάλεκτο), μία στην εβραϊκή και 2 στη λατινική.
ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Μουστοκούλουρα με σταφίδες

Μουστοκούλουρα με σταφίδες

Προστέθηκε από Phoebe, 21.02.12

Περιγραφή

Νόστιμα και αφράτα μουστοκούλουρα χωρίς ζάχαρη!

Τι χρειαζόμαστε:

630 γρ. (περίπου) αλεύρι για όλες τις χρήσεις
3 1/2 κ.γ. baking powder
2 κ.γ. κανέλα
1/2 κ.γ. γαρίφαλο
1/4 κ.γ. αλάτι
1/4 κ.γ. σόδα
1 κ.γ. εκχύλισμα βανίλιας
110 γρ. ελαιόλαδο
4 κουταλιές σούπας χυμό πορτοκαλιού
ξύσμα από ένα πορτοκάλι
300 γρ. πετιμέζι
100 γρ. σταφίδες

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Κουλουράκια

Εποχιακά

Φθινοπωρινή

Μέθοδος

Φούρνου

Διατροφή

Vegan

Χορτοφαγική

Νηστίσιμα

Νηστίσιμα με λάδι/αλκοόλ

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Μουστοκούλουρα με σταφίδες http://www.sintagespareas.gr/sintages/moustokouloura-me-stafides.html#ixzz235B23QX8

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Σωστή διατροφή

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=300413203399390&set=a.264610563646321.58987.264580240316020&type=1&theater

Σωστή διατροφή το φθινόπωρο

Η σωστή και υγιεινή διατροφή το φθινόπωρο είναι απαραίτητη για αντιμετώπιση των ελευθέρων ριζών και γήρανσης του δέρματος, εκφυλιστικών ασθενειών, κρυολογημάτων και ιογενών ασθενειών.

Η φθινοπωρινή εποχή είναι πολύ κατάλληλη για την αναζωογόνηση και την αποκατάσταση του σώματος μετά το καλοκαίρι, το οποίο προμηθεύεται με βιταμίνες και μέταλλα, ενισχύει την άμυνα του οργανισμού - όλα αυτά αποτελούν μια τέλεια προετοιμασία για το χειμώνα.

Πρέπει καθημερινά να καταναλώνετε περισσότερα ζεστά φαγητά. Στις κρύες μέρες δεν υπάρχει τίποτα πιο νόστιμο από τα ζεστά φαγητά, από τα οποία έχει μεγάλη ποικιλία και ποτέ δεν θα τα βαρεθείτε - για παράδειγμα - λαχανικά, κοτόπουλο, πατάτες, σούπες κ.λ.π. Μην παραμελείτε και το βασικό πιάτο, που περιέχει περισσότερα λαχανικά. Το μενού σας πρέπει να είναι ποικίλο και καλά ισορροπημένο.

Μην ξεχνάτε και το απαραίτητο ποσοστό λίπους. Τα ενεργητικά λίπη παίζουν σημαντικό ρόλο για την υγεία του ανθρώπου και το φθινόπωρο και το χειμώνα διατηρούν την θερμότητα του σώματος και το κρύο δεν αισθάνεται τόσο πολύ. Τα ευεργετικά λίπη συμπεριλαμβάνονται στις ελιές, ελαιόλαδο, ψάρια και φυτικά έλαια.

omorfia.org

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Πάτμος

Από παλιό περιοδικό για ταξίδια.

Ίσως να έχουν αλλάξει κάποια στοιχεία σε επίπεδο αγοράς, τηλ/να κ.λ.π

όμως η ιερή παράδοση διαχρονικά παραμένει εδώ

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΣΙΣΣΥ

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=379663198773405&set=a.136809996392061.29371.135792846493776&type=1&theater

ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΣΙΣΣΥ - ΕΛΙΣΣΑΒΕΤ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΙΑΣ

(+10 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 1898)
Ἡ θλιμμένη πριγκίπισσα

Στις 10 Σεπτεμβρίου του 1898, η Ευρώπη σοκαρίστηκε από μια θλιβερή είδηση: η Αυτοκράτειρα Ελισσάβετ της Αυστρίας, Σίσσυ για τους οικείους της, είχε δολοφονηθεί. Ο τραγικός της θάνατος ήταν το τέλος της ταραχώδους, δυστυχισμένης και –συχνά- παρεξηγημένης ζωής, μιας ιδιαίτερα ασυνήθιστης προσωπικότητας. Έπαιξε, επίσης, καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία του μύθου της Ελισσάβετ, ενός μύθου που και η ίδια υποστήριξε όσο ζούσε, με τον αντισυμβατικό της τρόπο.

Ἠ Ἐλισάβετ Ἀμαλία Εὐγενία φόν Βίτελσμπαχ, ἡ γνωστή πριγκίπισσα Σίσσυ, γεννήθηκε παραμονή τῶν χριστουγέννων τοῦ 1837, στό Μόναχο. Γονεῖς της ἦταν ὁ Μαξιμιλιανός Ἰωσἠφ δούκας τῆς Βαυαρίας, καί ἡ πριγκίπισσα -ἐπίσης τῆς Βαυαρίας-Λουδοβίκα.
Σέ ἡλικία 15 χρονῶν, γνωρίζει τόν 23χρονο αὐτοκράτορα τῆς Αὐστρίας Φραγκίσκο Ἰωσήφ.
Οἱ δύο νέοι ἀγαπήθηκαν, καί μόλις τόν ἀλλο χρόνο παντρεύτηκαν. Ἡ πανέμορφη, παραμυθένια πριγίπισσα Σίσσυ, άναγορεύθηκε Βασίλισσα τῆς Αὐστρίας σέ ἡλικία μόλις 16 ἐτῶν. Ἀς σημειωθεῖ, ὅτι ὁ Φραγκίσκος Ἰωσήφ, προοριζόταν γιά σύζυγος τῆς μεγαλύτερης της ἀδελφῆς.Ἡ ζωή της στό παλάτι ὅμως, μἐ τἀ σφιχτά πρωτόκολλα, ἀλλά κυρίως μέ τήν δεσποτική πεθερά της δέν ήταν καλή, καί ἐκδηλώνει τάσεις ανεξαρτησίας.

Οί σχέσεις μέ τήν πεθερά της φθάσανε στό ἀπροχώρητο, ὅταν σ΄ἕνα ταξίδι τῆς Σίσσυ στήν Ουγγαρία, σκοτώθηκε ἀπό ἀτύχημα ἡ μικρή της κόρη Σοφία. Ἡ πεθερά της πλέον, ἀναλαμβάνει τά δύο παιδιά,- ἡ Μαρία Βαλέρια δέν εἶχε γεννηθεῖ ἀκόμη-καί ἡΣίσσυ άποστασιοποιεῖται ἀπό τήν ἀνατροφή τῶν παιδιῶν της. Πλέον έρχεται καί μιά διαφοροποίηση στίς σχέσεις της τόν Φραγκίσκο Ἰωσήφ, καί αρχίζουν οἱ πρῶτες ἐξωσυζυγικές σχέσεις καί γιά τούς δύο . Ἡ Σίσσυ, βρίσκει καταφύγιο στά ταξίδια σ΄ἐνα ἀπό τό ὁποία γνωρίζει τήν Κέρκυρα.
Τό 1867 ἡ Σίσσυ καί ὁ Φραγκίσκος, στέφονται Αὐτοκράτορες τῆς Αὐστρουγγαρίας, καί αὐτή μένει ἔγκυος στό τέταρτο και τελευταῖο παιδί της, τήν Μαρία Βαλέρια

Τά χρόνια ἐκεῖνα, ἡ Σίσσυ μαγεύεται ἀπό τήν κλασσική άρχαιότητα, βοηθοῦντος τοῦ ἑλληνα φοιτητή Κων/νου Χρηστομάνου.
Ἡ ζωή της παρά τά ταξίδια καί τίς πολύμηνες αποδράσεις, δέν ἠταν χωρίς θλίψεις. Ὁ ξάδελφος της Μαξιμιλιανός, αὐτοκράτορας τοῦ Μεξικοῦ ἐκτελεῖται, καί ἡ γυναίκα του Σαρλόττα, έπιστρέφοντας στήν εὐρώπη ζεῖ μέχρι τόν θάνατο της στήν τρέλλα. Ὁ ξάδελφος της Λουδοβίκος τῆς Βαυαρίας πνίγεται σέ λίμνη, ἐνῶ μέσα σ΄ ἑνα χρόνο πεθαίνει ὁ πατέρας της, καί καίγεται ἡ ἀδελφή της.
Ὅμως τό γεγονός πού τήν λύγισε, καί συντάραξε τήν εὐρώπη, συνέβη τό 1889. Στό Μέγιερλινγκ τῆς Αὐστρίας, βρέθηκαν νεκροί ό γιός της Ροδόλφος, καί ἡ σύντροφος του, βαρώνη Μαρία Βρετσέρα, χωρίς -μέχρι σήμερα-νά γίνουν γνωστά τά αἰτια τῶν φόνων. Λέγεται ὅμως ὅτι ηταν ἐτεροθαλῆ ἀδέλφια.

Το 1898, ἐνῶ ἡ Σίσσυ βρισκόταν μέ ψευδώνυμο στήν Ἑλβετία ἕνας ἀναρχικός, ὁ ἰταλός Λουίτζι Λουσένι, τήν ἀνακαλύπτει καί τήν δολοφονεί γιά ἰδεολογικούς λόγους Βυθίζει στό στῆθος της ἕνα σουβλί τόσο λεπτό, πού ο θανατός της έπῆλθε αφοῦ πρόλαβε αὐτή νά περπατήσει περίπου 120 μέτρα.
Μιά ἀπό τίς ὡραιότερες γυναῖκες τῆς ἐποχῆς της, ἡ θλιμμένη πριγκίπισσα, πεθαίνει στήν ἀποβάθρα τῆς λίμνης.
Ἦταν 61 ἐτῶν.
Ἡ ζωή της εἶναι άλήθεια, ὅτι μάγεψε καί ένέπνευσε. Ἔγινε πασίγνωστή μέ τήν Ρὀμυ ΣνάΙντερ νά τήν ὑποδύεται στήν γνωστή ταινία "Πριγίπισσα Σίσσυ".
Ἡ Σίσσυ, εἶναι ἀπό τά πρόσωπα τῆς ἱστορίας, πού ἡ βιοτή καί ὁ θάνατος τους, ταυτίστηκε μέ βασιλική λάμψη καί κοινή άνθρώπινη τραγωδία.
ΑΠΟ http://cummulus4.blogspot.com/

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

ΜΙΧΑΗΛ ΑΓΓΕΛΟΣ "ΔΑΒΙΔ"

πηγή: .http://www.facebook.com/photo.php?fbid=379015458838179&set=a.136809996392061.29371.135792846493776&type=1&theater

ΜΙΧΑΗΛ ΑΓΓΕΛΟΣ "ΔΑΒΙΔ"

8/ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ/1504 - Γίνονται στη Φλωρεντία τα αποκαλυπτήρια του Δαβίδ του Μιχαήλ Άγγελου.

Ο Δαβίδ του Μιχαήλ Άγγελου, που φιλοτεχνήθηκε από το 1501 ως το 1504, είναι ένα αριστούργημα της Αναγεννησιακής γλυπτικής και, μαζί με την Πιετά, ένα από τα δυο σημαντικότερα γλυπτά του Μιχαήλ Άγγελου. Είναι ένα από τα πιο γνωστά αγάλματα στην ιστορία της γλυπτικής, και έχει γίνει σύμβολο δύναμης και νεανικής ομορφιάς. Παριστάνει τον Βιβλικό βασιλιά Δαβίδ, τη στιγμή που αποφασίζει να αναμετρηθεί με τον Γολιάθ. Στην εποχή του θεωρήθηκε σύμβολο της δημοκρατίας της Φλωρεντίας, μιας ανεξάρτητης πόλης-κράτους που απειλούνταν από πιο ισχυρά αντίπαλα κράτη. Αυτή η ερμηνεία τονίστηκε και με την τοποθέτηση του ύψους 5,17 μέτρων αγάλματος έξω από το Παλάτσο Βέκιο, την έδρα της τοπικής κυβέρνησης της Φλωρεντίας.

Τα αποκαλυπτήριά του έγιναν στις 8 Σεπτεμβρίου του 1504.