Μπαρ, ο εφευρέτης

πηγή:  http://www.deity.gr/istories-gia-kalinuxta/391-mpar-o-efeuretis#.UEmeJjywCvI.facebook

Μπαρ, ο εφευρέτης

Γράφει η Ευρυδίκη Αμανατίδου

Τα παλιά χρόνια, όταν υπήρχαν ακόμα ιππότες, πύργοι και αρχόντισσες, ήταν πολύ εύκολο να συναντήσει κανείς δράκους. Αυτά τα παράξενα πλάσματα που είχαν μια τεράστια ουρά κι έβγαζαν φωτιές από το απύθμενο στόμα τους.

Έτσι και η ιστορία μας έχει να κάνει με ένα δράκο που τον έλεγαν Μπαρ.

Ο Μπαρ λοιπόν ήταν ένας δράκος με όλη τη σημασία της λέξης. Είχε μια μεγάλη πράσινη ουρά, ήταν γεμάτος λέπια, είχε μακρύ λαιμό κι ένα μεγάλο στόμα που …

Μη βιάζεστε, γιατί δεν το μαντέψατε. Ο Μπαρ είχε ένα πρόβλημα. Δεν έβγαζε φωτιά από το στόμα του. Ο ίδιος βέβαια δε το θεωρούσε πρόβλημα, αν και αυτό του το ελάττωμα τον έριξε πολύ χαμηλά στα μάτια της οικογένειάς του. Αυτός ήταν ένας άκακος δράκος που δε συμπαθούσε καθόλου τα καμένα πράγματα, άσε που ο καπνός τού έφερνε βήχα και δάκρυα στα μάτια.

Ο Μπαρ είχε μεγάλα όνειρα. Ήταν εφευρέτης και περνούσε όλη τη μέρα στο εργαστήριό του παρέα με τους δοκιμαστικούς του σωλήνες, τα μπουκάλια, τους τροχούς και τα τόσα άλλα πράγματα που στοιβάζονταν εκεί το ένα πάνω στο άλλο.

Η ιστορία μας λοιπόν ξεκινάει επιτέλους με τον Μπαρ μπλεγμένο γύρω από έναν τεράστιο σωλήνα που κατέληγε σε μία κυλινδρική θήκη.

«Το βρήκα!» φώναξε με την τσιριχτή φωνή του.

Τα γυαλιά του έπεσαν στη μύτη του καθώς βίδωνε την τελευταία βίδα στο περίεργο μηχάνημά του.

«Με αυτή την εφεύρεση θα γίνω διάσημος!» είπε με καμάρι.

Έκλεισε τα μάτια ευτυχισμένος κι αποκοιμήθηκε. Και στον ύπνο του είδε να του δίνουν διπλώματα μέσα σε θύελλες χειροκροτημάτων. Το ωραίο όνειρο όμως κόπηκε απότομα από μια βροντερή φωνή.

«Σήκω και πήγαινε να αγοράσεις μήλα για τη γιαγιά σου!» φώναξε πάνω από το κεφάλι του ο παππούς Φλογισμένος σκουντώντας ανυπόμονα τον Μπαρ.

«Ουφ, καλά, καλά!» μουρμούρισε αυτός και σηκώθηκε μισοκοιμισμένος.

Καθώς πήγαινε στην αγορά, σκεφτόταν πόσο βαριόταν να τον στέλνουν όλη την ώρα για θελήματα.

«Κι αυτή η γιαγιά Καπνιστή και τα μήλα της!» μονολογούσε σε όλον το δρόμο. «Όλο μήλα πηγαίνω και φέρνω!»

Κι αυτό ήταν βέβαια η αλήθεια. Πού να φτάσουν τα μήλα στη Δρακοοικογένεια! Όσα κι αν κουβαλούσε ο Μπαρ καθημερινά, τα έτρωγαν στη στιγμή, γιατί τα μήλα ήταν η αγαπημένη τους λιχουδιά. Και φυσικά τα καπνιστά μήλα αποτελούσαν την αδυναμία τους.

Γυρίζοντας βαρυφορτωμένος από την αγορά, ο Μπαρ είχε πάρει την απόφασή του. Θα έφευγε από τη Δρακούπολη για άλλους τόπους, για μέρη όπου εκτιμούσαν τους εφευρέτες.

Έτσι, έβαλε το θαυμαστό του μηχάνημα πάνω σε ένα καροτσάκι και ξεκίνησε να βρει κάποιον που θα ενδιαφερόταν να το αγοράσει. Πέρασε το μεγάλο ποτάμι που χώριζε τη Δρακούπολη από τη χώρα των Ανθρώπων και μετά από μερικές ώρες περπάτημα, μπήκε σε μια μεγάλη πόλη.

Εκείνη την εποχή, οι δράκοι δεν είχαν καλό όνομα και οι άνθρωποι δεν τους συμπαθούσαν ιδιαίτερα. Εξάλλου, πώς μπορούσες να συμπαθήσεις κάποιον που μόλις άνοιγε το στόμα του, κινδύνευες να γίνει ψητός; Ούτε και τις εφευρέσεις όμως έβλεπαν με καλό μάτι.

Ο Μπαρ χτυπούσε όποια πόρτα έβρισκε στο δρόμο του για να δείξει στον κόσμο τη μηχανή του, κανείς όμως δεν ενδιαφερόταν. Οι περισσότεροι έτρεχαν τρομαγμένοι να κρυφτούν και άλλοι τον υποδέχονταν με σκουπόξυλα νομίζοντας ότι θα τους έκανε κακό.

Κουρασμένος ο Μπαρ βγήκε στην πλατεία, πήρε ένα χωνί κι άρχισε να φωνάζει.

«Ελάτε να δείτε μια σπουδαία εφεύρεση! Ελάτε! Ελάτε!»

Τίποτα! Κανείς δεν πλησίαζε! Δυο-τρεις περίεργοι που εμφανίστηκαν, κοίταξαν για ένα λεπτό τους μπερδεμένους σωλήνες, κούνησαν το κεφάλι τους κι έφυγαν.

Ο Μπαρ διαλαλούσε ώσπου η φωνή του ίσα που έβγαινε από την κούραση.

«Περάστε να δείτε! Μπορείτε να δοκιμάσετε!»

Και πάλι τίποτα! Απογοητευμένος, μάζεψε τη μηχανή και ξεκίνησε για αλλού. Ίσως είχε καλύτερη τύχη!

Πήγε παντού. Κουβαλούσε την περίεργη εφεύρεσή του πάνω στο καροτσάκι και περνούσε από πόλεις και χωριά, κανένας όμως δεν του έδινε σημασία. Κάπου-κάπου, κάποιος ρωτούσε σε τι χρησίμευε αυτό το μηχάνημα κι ο Μπαρ πρόθυμα εξηγούσε πως μπορούσε να ρουφήξει οτιδήποτε και να το ξαναβγάλει από την άλλη μεριά του σωλήνα. Σήμερα, θα μας θύμιζε την ηλεκτρική σκούπα, μόνο που εκείνη την εποχή το ηλεκτρικό ρεύμα ήταν άγνωστο.

Όσο περνούσαν οι μέρες, τόσο ο Μπαρ καταλάβαινε πως το επάγγελμα του εφευρέτη ούτε δόξα ούτε χρήμα θα του έφερνε. Μια μέρα λοιπόν, μάζεψε την εφεύρεσή του και πήρε το δρόμο της επιστροφής για τη Δρακούπολη.

Είχε φτάσει στο ποτάμι κι ετοιμαζόταν να περάσει απέναντι, όταν ξαφνικά είδε ένα τεράστιο σύννεφο καπνού. Τι είχε συμβεί; Στο διάστημα που ο Μπαρ έλειπε, ξέσπασε ένας μεγάλος καυγάς ανάμεσα στον παππού Φλογισμένο και στο μπάρμπα Τσουρουφλιστό. Αυτοί ήταν οι δύο μεγαλύτεροι σε ηλικία δράκοι της Δρακούπολης και όλη την ώρα κάτι έβρισκαν και καυγάδιζαν. Άρχισε λοιπόν μια μεγάλη φασαρία και φυσικά, όταν οι δράκοι μαλώνουν, ο τόπος γεμίζει φλόγες κι αντάρα!

Πυκνός καπνός ανέβαινε πάνω από τα Δρακόσπιτα. Ορισμένοι δράκοι, βλέποντας πως τα πράγματα είχαν γίνει επικίνδυνα, έτρεχαν να σβήσουν τις φωτιές χτυπώντας τις με τις ουρές τους. Τίποτα άλλο δε μπορούσαν να κάνουν όμως, γιατί εκείνο τον καιρό δεν υπήρχε πυροσβεστική ούτε και κάποιος τρόπος για να κουβαλήσουν το νερό του ποταμιού.

Ο Μπαρ λοιπόν παρουσιάστηκε την κατάλληλη στιγμή. Αμέσως τοποθέτησε την εφεύρεσή του δίπλα ακριβώς στο ποτάμι κι άρχισε να ξεδιπλώνει τον ατέλειωτο σωλήνα. Σε λίγο, η συσκευή ρουφούσε νερό που, με κάποιον κατάλληλο μηχανισμό, έβγαινε ξανά από την άλλη μεριά του σωλήνα που ο Μπαρ κατεύθυνε πάνω στις φλόγες.

Μετά από ώρα η φωτιά έσβησε χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν τσουρουφλίστηκαν αρκετά Δρακόσπιτα. Οι δράκοι μαζεύτηκαν γύρω από το Μπαρ και τον κοιτούσαν με περιέργεια και θαυμασμό.

«Μπράβο εγγονέ μου!» είπε περήφανη η γιαγιά Καπνιστή φιλώντας του με θόρυβο τα μάγουλα.

«Μπράβο, μπράβο!» φώναξαν κι όλοι οι συγκεντρωμένοι δράκοι.

Μετά από αυτό, ο δράκος μας έγινε περιζήτητος. Έφτιαξε κι άλλες τέτοιες μηχανές, γιατί τα κατορθώματά του μαθεύτηκαν μέχρι τις πόλεις των ανθρώπων κι όλοι ήθελαν να αποκτήσουν τη σπουδαία εφεύρεση.

Και κάθε χρόνο στη Δρακούπολη, καθιέρωσαν γιορτή προς τιμή του Μπαρ που έσωσε την πόλη.

Τέλος καλό λοιπόν κι έζησαν όλοι ευτυχισμένοι; Ε, όχι κι όλοι, γιατί ξέρετε... οι δράκοι είναι καβγατζήδες κι όταν μαλώνουν βγάζουν φωτιές. Αλλά τι να γίνει; Έτσι είναι οι δράκοι! Και πάλι καλά που υπάρχει πάντα κάποιος Μπαρ και ιδέες που είναι ωφέλιμες όσο τρελές κι αν μοιάζουν!

Ευρυδίκη Αμανατίδου

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω  

15/9: Άγιος Νικήτας

πηγή:http://www.facebook.com/media/set/?set=a.464415670257157.109119.354783661220359&type=1  

15/9: Άγιος Νικήτας - Saint Nikitas (6 φωτογραφίες)

15/9: Άγιος Νικήτας - Saint Nikitas

 

Η παλαιοχριστιανική βασιλική του Αγίου Νικήτα στο Φραγκοκάστελλο.

Ο Άγιος-Νικήτας ήταν ο προστάτης των Κρητών από τις πειρατικές επιδρομές, οι οποίες αποτελούσαν αληθινή μάστιγα των παράκτιων πληθυσμών της Κρήτης. Η παλαιοχριστιανική βασιλική του Αγίου Νικήτα βρίσκεται 400 μέτρα Βορειο - Ανατολικά από το φρούριο Φραγκοκάστελλο και χτίστηκε στις αρχές του 14ου αιώνα.

Ήταν μία εκκλησία επιβλητική σε μέγεθος, με μήκος 26 μέτρα και ψηφιδωτό δάπεδο, το οποίο σώζεται στο μεγαλύτερό του μέρος, με σχέδια γεωμετρικά και παραστάσεις ζώων. Οταν ξεκίνησαν οι επιδρομές των Αράβων στην Κρήτη, η βασιλική εγκαταλείφθηκε.

Εκείνο που πρέπει να επισημανθεί είναι ότι η περιοχή ήδη από το 1340 μΧ ονομαζόταν από τους Ενετούς "San Nicheta", (Άγιος Νικήτας) πράγμα που σημαίνει ότι η εκκλησία αυτή προϋπήρχε στο χώρο. Υλικά από τα ερείπια του ναού χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του κάστρου, που οι ίδιοι αργότερα (το 1374 μΧ) το ονόμασαν "Κάστρο του Αγίου-Νικήτα".

Πάνω στα ερείπια του ιερού βήματος της βασιλικής χτίστηκε και τοιχογραφήθηκε ναός αφιερωμένος στο μάρτυρα Νικήτα. Πρόκειται για απλό μικρό κτίσμα, που για να κτιστεί χρησιμοποιήθηκε μέρος από το ψηφιδωτό δάπεδο και τα υλικά της ερειπωμένης βασιλικής.

Το όνομά του γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 15 του Σεπτέμβρη. Μετά τη θρησκευτική λειτουργία, ακολουθεί πανηγύρι κι ύστερα ξεκινούν τα "Νικήτεια", αγωνίσματα προς τιμήν του Αγίου. Το πανηγύρι του Αγίου-Νικήτα στο Φραγκοκάστελλο είναι από τα πιο γνωστά της επαρχίας Σφακίων.

Ο μύθος του Αγίου Νικήτα
Σύμφωνα με το θρύλο, είχε γίνει ένας γάμος στο Φραγκοκάστελλο και η νύφη, μόλις τέλειωσε ο γάμος, πήρε τα τραπεζομάντηλα και πήγε να τα πλύνει κοντά στη θάλασσα. Εκεί που η νύφη έπλενε, φάνηκε ένα καράβι. Ήταν Φράγκοι και σκέφτηκαν να πάρουν την όμορφη κοπέλα και να την κάνουν δώρο στο βασιλιά τους. Η απαγωγή έγινε νύχτα και δεν τους είδε κανείς. Την πήγαν στο παλάτι του βασιλιά, όπου μια μέρα ο βασιλιάς την είδε να κλαίει και τη ρώτησε τι είχε.
Εκείνη αναστέναξε και είπε:
- Αύριο είναι η γιορτή του Αγιού Νικήτα και γίνεται στον τόπο μου, το Φραγκοκάστελλο μεγάλο πανηγύρι.
Ο βασιλιάς γέλασε ειρωνικά και της είπε:
-Αν έχει χάρη ο Σταυρός, και δόξα ο Αι Νικήτας, να πας και εσύ στον τόπο σου και να 'ναι ακόμα νύχτα.
Το επόμενο πρωί στο Φραγγοκάστελλο, μόλις ο παπάς ξεκλείδωσε την πόρτα της εκκλησιάς είδε μια κοπέλα μέσα και φοβήθηκε. Άναψε ένα κερί, πλησίασε και είδε την κοπέλα που είχε παντρέψει πριν περίπου ένα χρόνο.
Ο θρύλος λέει ότι την έφερε καβάλα στο άλογό του ο Άγιος Νικήτας. Και από τότε γίνεται μεγάλη γιορτή μέχρι σήμερα στην εκκλησία του στο Φραγκοκάστελλο.

Φορολογικές οδηγίες

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=301862309921146&set=a.293340200773357.67309.264580240316020&type=1&theater

 

                                          Οδηγίες για τα τεκμήρια

Με την επίκληση εισοδημάτων παρελθόντων ετών, οι πολίτες μπορούν να αποφύγουν την «παγίδα» των τεκμηρίων, αρκεί, όμως, τα εισοδήματα αυτά να έχουν αποδεδειγμένα φορολογηθεί ή έχουν απαλλαγεί νόμιμα από τον φόρο.

Τη δυνατότητα αυτήν των φορολογουμένων, υπενθυμίζει το υπουργείο Οικονομικών, απαντώντας, με σχετική εγκύκλιό του, σε ερώτημα ενδιαφερόμενου.

Σύμφωνα με το απαντητικό έγγραφο του υπουργείου, το δικαίωμα στον φορολογούμενο να επικαλείται «ανάλωση κεφαλαίου» παρελθόντων ετών, παρέχει η φορολογική νομοθεσία και καθορίζεται ως εξής:

* Για εισοδήματα που αποκτώνται ή δαπάνες απόκτησης περιουσιακών στοιχείων που πραγματοποιούνται από την 1-1-2010 και μετά, η προστιθέμενη διαφορά τεκμηρίων καλύπτεται ή περιορίζεται μεταξύ άλλων, με «ανάλωση κεφαλαίου» προηγούμενων ετών, το οποίο αποδεδειγμένα έχει φορολογηθεί ή νόμιμα έχει απαλλαγεί από τον φόρο.

* Για τον προσδιορισμό του «κεφαλαίου» κάθε έτους, αθροίζονται τα πραγματικά εισοδήματα που έχουν φορολογηθεί ή νόμιμα απαλλαγεί από τον φόρο, τα χρηματικά ποσά που έχουν αποκτηθεί αλλά δεν θεωρούνται εισόδημα, τα χρηματικά ποσά που προέρχονται από την πώληση περιουσιακών στοιχείων, από την εισαγωγή χρηματικών κεφαλαίων από το εξωτερικό, από δάνεια, δωρεές, γονικές παροχές κ.λπ., καθώς και οποιοδήποτε άλλο ποσό, το οποίο αποδεδειγμένα έχει εισπραχθεί.

Από το άθροισμα όλων αυτών των ποσών εισοδημάτων και εσόδων, αφαιρούνται οι αντικειμενικές δαπάνες ή τεκμήρια διαβίωσης για κατοικίες, ΙΧ, σκάφη, πισίνες, υπηρετικό προσωπικό και δίδακτρα ιδιωτικών σχολείων, καθώς, επίσης, οι δαπάνες που πραγματοποιήθηκαν για την απόκτηση περιουσιακών στοιχείων, για δωρεές ή γονικές παροχές χρηματικών ποσών και για την αποπληρωμή δανείων. Το ποσό που απομένει μετά την αφαίρεση των παραπάνω δαπανών, είναι το «μη αναλωθέν κεφάλαιο» που μπορεί να επικαλεστεί ο φορολογούμενος.

Με τις ισχύουσες διατάξεις, δεν προβλέπεται χρονικός περιορισμός για την κάλυψη των τεκμηρίων με «ανάλωση κεφαλαίου». Συνεπώς, για την κάλυψη τεκμηρίων μπορεί να γίνει επίκληση «ανάλωσης κεφαλαίου» οσονδήποτε προηγούμενων ετών (δηλαδή 5, 10, 20, 25 ή ακόμη και 30 ετών), εφόσον βέβαια είναι δυνατό να διασταυρωθούν οι σχετικοί ισχυρισμοί του φορολογουμένου με τα στοιχεία που τηρούνται στις εφορίες.

ΑΜΠΕ

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗ ΣΜΥΡΝΗ

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=466800103354702&set=a.437169919651054.101761.108511895850193&type=1&theater  

Η θάλασσά μας

Σμύρνη. Τέλη του 19ου αιώνα. Η οδύσσεια δυο οικογενειών μέσα στο χρόνο. Τούρκοι και Έλληνες σε μια διαδρομή με αναπάντητα ερωτηματικά και μοιραίες αποκαλύψεις. Αθήνα. Τέλη του 20ού αιώνα. Ένας δημοσιογράφος και ο αδελφός του αναζητούν την αλήθεια για την καταγωγή τους, στα ταραγμένα χρόνια του Ελληνοτουρκικού πολέμου του 97 και της Καταστροφή του 22: το μυστικό της ζωής και της εξαφάνισης του γιατρού Πλάτωνα Πηλείδη. Η Σμύρνη αφετηρία και λυτρωτικός προορισμός και η Αθήνα, η Κωνσταντινούπολη, η Άγκυρα και η Θεσσαλονίκη ενδιάμεσοι σταθμοί, στις λαβυρινθώδεις περιπλανήσεις των φανταστικών ηρώων αλλά και των γνωστών ιστορικών προσώπων που εμπλέκονται στη δράση: ο Ελευθέριος Βενιζέλος και ο Δημήτριος Γούναρης, ο Γεώργιος και ο Κωνσταντίνος, ο Ιωάννης Μεταξάς και ο Παύλος Μελάς, Ο Ίων Δραγούμης και ο Μανώλης Καλομοίρης. Το κουβάρι της μνήμης ξετυλίγεται λυτρωτικά αποκαλύπτοντας αλήθειες και μύθους, μίση και πάθη, πολιτικές διαμάχες και ίντριγκες, το ταραγμένο παρελθόν των δύο λαών. Μια μυθιστορηματική εποποιία, το πρώτο μέρος της τριλογίας "Επιστροφή στη Σμύρνη".

http://bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=183316

— με Ευάγγελος Μαυρουδής

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Κατά φαντασίαν

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=301871436586900&set=a.264610563646321.58987.264580240316020&type=1&theater

 

                                                       Κατά φαντασίαν ασθενής

Πιθανότατα δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν φοβάται τις ασθένειες. Κάποιοι ωστόσο φοβούνται περισσότερο από τους άλλους, και μάλιστα χωρίς λόγο.

Σας έχει τύχει να ανακαλύψετε ότι κάποιος με τον οποίο κάνετε παρέα ή εργάζεστε στον ίδιο χώρο τρέμει τις αρρώστιες και ότι φοβάται υπερβολικά μήπως πάθει κάτι;

Ακόμη κι αν αυτό δεν έχει συμβεί, μην θεωρήσετε ότι η αρρωστοφοβία αποτελεί σπάνια περίπτωση, αφού εντοπίζεται στο 9% των ανθρώπων.

Ο φόβος στο επίκεντρο

Επιστημονικά η αρρωστοφοβία αναφέρεται ως υποχονδριακή νεύρωση ή υποχονδριακή διαταραχή και εμφανίζεται με την αδιάκοπη ενασχόληση του πάσχοντα με σωματικές ενοχλήσεις και το φόβο του για ασθένειες που είναι πιθανόν να προκύψουν από αυτές.

Αυτό είναι το πρώτο και το πιο βασικό σύμπτωμα της διαταραχής. Δεν είναι όμως και το μοναδικό. Άλλα σημαντικά συμπτώματα είναι τα εξής:

• Επαναλαμβανόμενες επισκέψεις σε γιατρούς: Οι ασθενείς που πάσχουν από αρρωστοφοβία επισκέπτονται τακτικά ή και μόνιμα κάποιους γιατρούς. Ζητούν μάλιστα να υποβάλλονται συνεχώς σε εξετάσεις, οι οποίες τις περισσότερες φορές είναι περιττές.

Ο μοναδικός γιατρός που έχουν ανάγκη όσοι πάσχουν από υποχονδριακή διαταραχή είναι ο ψυχολόγος, αλλά συνήθως είναι… ο μόνος που δεν επισκέπτονται.

• Συνεχής φόβος και άγχος: Ακόμη και ύστερα από επιβεβαίωση του γιατρού ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας, ο φόβος και το άγχος για τη «φανταστική ασθένεια» αποτελούν μόνιμα συναισθήματα.

Όσοι πάσχουν από υποχονδριακή νεύρωση δεν πείθονται ποτέ για την καλή κατάσταση της υγείας τους.

• «Ανανέωση» προβλημάτων: Όταν ένα πρόβλημα που τους απασχολεί εξαντληθεί με κάθε τρόπο (με εξετάσεις ή ακόμη και με κάποια επέμβαση), οι υποχόνδριοι ανακαλύπτουν ένα καινούργιο. Κάποια ασθένεια «πρέπει» μονίμως να βρίσκεται στη σκέψη τους.

• Μόνιμο θέμα συζήτησης: Εκείνοι που πάσχουν από υποχονδριακή νεύρωση μιλάνε παντού και πάντα για το υποτιθέμενο πρόβλημα της υγείας τους, το οποίο είναι το αγαπημένο τους θέμα συζήτησης σε όλες τις παρέες.

• Ναρκισσισμός: Αν και συμβαίνει ασυνείδητα, τα άτομα που πάσχουν από αρρωστοφοβία εμφανίζουν σημάδια ναρκισσισμού.

Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι κεντρικό θέμα της ζωής τους γίνεται ο ίδιος τους ο εαυτός, αφού κατά κάποιον τρόπο υπερεπενδύουν στο σώμα τους και επικεντρώνονται στον εαυτό τους, αδυνατώντας να κατανοήσουν τα προβλήματα των άλλων ανθρώπων γύρω τους.

Ιδιαίτερα στις προσωπικές τους σχέσεις γίνονται απόμακροι, παραμελούν το σύντροφό τους, δημιουργούν εντάσεις και εμφανίζουν τάσεις επιθετικότητας.

Ποιους αφορά

Η υποχονδριακή νεύρωση αφορά στον ίδιο βαθμό άντρες και γυναίκες, ηλικίας 20 ετών και άνω. Μάλιστα οι άνθρωποι που κάνουν το λεγόμενο «doctor shopping», δηλαδή πηγαίνουν από γιατρό σε γιατρό προκειμένου να λύσουν τα υποτιθέμενα προβλήματα της υγείας τους, μπορεί να πάσχουν από χρόνια αρρωστοφοβία εφόσον δεν ζητήσουν ποτέ τη βοήθεια ψυχοθεραπευτή.

Σε ορισμένες περιόδους η υποχονδριακή νεύρωση μπορεί να παρουσιάζει έξαρση, σε κάποιες άλλες περιόδους ύφεση, ενώ δεν αποκλείεται και το ενδεχόμενο να είναι μόνιμη.

Πώς επηρεάζονται τα παιδιά

Όταν ο ένας από τους δύο γονείς πάσχει από υποχονδριακή διαταραχή, τότε πλήττεται ολόκληρη η οικογένεια. Τα παιδιά είναι εκείνα που εισπράττουν σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα και επηρεάζονται άμεσα.

Αναπτύσσουν φοβίες και ανασφάλειες (π.χ. φοβούνται το σκοτάδι, δεν θέλουν να μείνουν μόνα τους, φοβούνται μην χάσουν τους γονείς τους κ.λπ.), ενώ στο σπίτι κυριαρχεί ένα κλίμα νοσοφοβίας.

Επίσης είναι πολύ σοβαρό το ενδεχόμενο τα παιδιά να μιμηθούν τέτοιου είδους συμπεριφορές και αργότερα να εξελιχθούν και τα ίδια σε αρρωστοφοβικούς ενήλικες.

Αντιμετωπίζεται;

Ο πιο ενδεδειγμένος τρόπος για να αντιμετωπιστεί η αρρωστοφοβία είναι η ψυχοθεραπεία.

Ψυχολόγοι και ψυχίατροι συνιστούν παράλληλα την οικογενειακή συμβουλευτική, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις συστήνουν και αγχολυτική ή αντικαταθλιπτική αγωγή, καθώς υπάρχει περίπτωση ο υποχόνδριος να υποκρύπτει και κάποιο είδος κατάθλιψης.

Η αρρωστοφοβία αποτελεί ψυχική ασθένεια που μπορεί να επηρεάσει την καθημερινότητα όχι μόνο εκείνου που πάσχει αλλά και των ανθρώπων γύρω του.

myworld.gr

σημ.   Αν  δεν  ανοίγουν   οι  σύνδεσμοι   κάντε  τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Τζον Ρόναλντ Ρούελ Τόλκιν

πηγή: http://anoixti-matia.blogspot.gr/2012/09/o.html?spref=fb

Τζον Ρόναλντ Ρούελ Τόλκιν: O πατέρας της φανταστικής λογοτεχνίας

Ο εμπνευστής της Μέσης Γης, των ξωτικών και των Χόμπιτ, Τζον Ρόναλντ Ρούελ Τόλκιν γεννήθηκε το 1892 και υπήρξε ανέκαθεν, εξέχων φιλόλογος και συγγραφέας, όμως το έργο που έμελλε να τον κάνει γνωστό στο ευρύ κοινό, την τριλογία του Άρχοντα το εξέδωσε σε μεγάλη ηλικία, το 1954....

Ακολούθησαν το Χόμπιτ και το Σιλμαρίλλιον, που εκδόθηκε μετά το θάνατό του και όλα μαζί συνέθεσαν έναν νέο,πρωτοποριακό είδος λογοτεχνίας που εντυπωσιάζει ακόμα και το σύγχρονο κοινό.

Ο Τζον Ρόναλντ Ρούελ Τόλκιν, πρωτότοκος γιος του Άρθουρ Ρούελ Τόλκιν και της συζύγου του Μέιμπελ, γεννήθηκε στις 3 Ιανουαρίου 1892 στο Μπλουμφοντέιν της σημερινής Νότιας Αφρικής όπου και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του, γεγονός που εξηγεί γιατί όταν μετακόμισε στην Αγγλική επαρχία του φάνηκε ξαφνικά παράδεισος.

Σε ηλικία 12 ετών, χάνει τη μητέρα του και αναλαμβάνει τη φροντίδα αυτού και του αδελφού του, ο ιερέας Φράνσις Μόργκαν της τοπικής Καθολικής Εκκλησίας.

Ο Τόλκιν σπούδασε στη Σχολή «Βασιλεύς Εδουάρδος VI» στο Μπέρμιγχαμ και διδάχθηκε αγγλοσαξονικά και αρχαία αγγλικά,ενώ συνέχισε τις σπουδές του στο κολλέγιο Έξετερ της Οξφόρδης, μελετώντας Αγγλική Φιλολογία. Η μεγάλη του έφεση και αγάπη για τις γλώσσες και την ιστορία τους, συνέβαλε στη μετέπειτα δημιουργία δικών του διαλέκτων οι οποίες πλαισίωσαν τα μυθιστορήματά του.

Σε πολύ μικρή ηλικία παντρέυτηκε την παιδική του φίλη και κατά δύο χρόνια μεγαλύτερή του, Ήντιθ Μπρατ, και έκαναν 4 παιδιά. Ο γάμος τους είναι πολύ ευτυχισμένος και η Ήντιθ αποτέλεσε την έμπνευση του για να δημιουργήσει αργότερα την ιστορία της Λούθιεν και του Μπέρεν που διαδραματίζεται στην πρώτη εποχή της Μέσης Γης και αναφέρεται στο Σιλμαρίλλιον αλλά και στον Άρχοντα.

Την ήρεμη ζωή του ήρθε να αναστατώσει ο Α' παγκόσμιος Πόλεμος, όπου υπηρέτησε ως αξιωματικός στους τυφεκιοφόρους του Λανκασάϊρ. Πήρε μέρος στην μάχη του Σομμ το 1916,αλλά προσβλήθηκε απο τον πυρετό των χαρακωμάτων και αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Αγγλία.

Μετά τον πόλεμο, εργάζεται για την σύνταξη του Νέου Λεξικού της Αγγλικής και το 1920 διορίζεται λέκτορας της Αγγλικής στο Πανεπιστήμιο του Λιντς, ενώ το 1924 προάγεται σε Καθηγητής (Professor) που είναι η υψηλότερη ακαδημαική βαθμίδα στα βρετανικά πανεπιστήμια.

Την ίδια περίοδο ξεκίνησε να γράφει ιστορίες για τα παιδιά του, η διασημότερη εκ των οποίων ήταν το Χόμπιτ που εκδόθηκε το 1937 με μεγάλη επιτυχία και ο εκδότης του ζήτησε να γράψει τη συνέχεια της ιστορίας.

Η συγγραφή του όμως διακόπηκε απο τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, που επηρέασε τον τρόπο σκέψης και γραφής του, μετατρέποντας την αρχικά παιδική ιστορία, στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών με τις επικές μάχες, που χρειάστηκε 12 χρόνια για να ολοκληρωθεί.

Λίγο μετά την έκδοση του, ο Τόλκιν παραιτήθηκε από καθηγητής και πήγε με την αγαπημένη του Ήντιθ στην παραθαλάσσια πόλη Μπέρνμουθ, μέχρι το 1971 που εκείνη πέθανε και ο Τόλκιν, επέστρεψε στην Οξφόρδη κοντά στα παιδιά του. Πέθανε 2 χρόνια αργότερα, μετά από μια σύντομη ασθένεια, στις 2 Σεπτεμβρίου του 1973, σε ηλικία 81 ετών.

Το έργο του, ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών εκδόθηκε αρχικά σε τρεις τόμους το 1954 και το 1955 και έχει από τότε επανεκδοθεί πολλές φορές και μεταφραστεί σε τουλάχιστον 38 γλώσσες, αποτελώντας ένα απο τα πιο δημοφιλή λογοτεχνικά έργα του 20ου αιώνα και επηρρεάζοντας άμεσα το μοτίβο της μετέπειτα φανταστικής λογοτεχνίας.

Ωστόσο, όπως είναι γνωστό, δεν υπάρχει παρθενογέννεση στην Τέχνη και όσο πρωτότυπα και εκπληκτικά για την εποχή τους κι αν φαίνονταν τα συγκεκριμένα έργα, ήταν βασισμένα σε καταστάσεις, εποχές και γεγονότα που έκαναν εντύπωση στον συγγραφέα.

Τρανταχτά παραδείγματα, το γεγονός ότι παραλίγο να πεθάνει απο το δηλητήριο μίας ταραντούλας όταν ήταν παιδί και του δημιούργησε μία φοβία η οποία εκφράζεται στο έργο του μέσα από τη Σέλομπ και την Ουνγκόλιαντ, και τους άλλους αραχνοειδείς εχθρούς που παρουσιάζει, αλλά και οι επικές αιματηρές μάχες στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, σαφώς επηρεασμένες απο τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο που μάστιζε την Ευρώπη εκείνη την περίοδο.

Όλα τα έργα του διαδραματίζονται στη Μέση Γη, (η ιστορία του «Άρχοντα» εκτυλίσσεται κατά την τρίτη εποχή της Μέσης Γης) ενός φανταστικού κόσμου που κατοικείται από διάφορες ανθρωποειδείς φυλές: Χόμπιτ, Ξωτικά, Ανθρώπους, Νάνους και Ορκ. Η Μέση Γη όμως ουσιαστικά είναι μία προσομοίωση της Μεσαιωνικής Ευρώπης, στην οποία παίρνουν σάρκα και οστά όλοι οι μύθοι και θρύλοι των αγγλοσαξονικών φυλών, δημιουργώντας ένα εκπληκτικό φολκλόρ συνοθύλευμα παραδοσιακών εξιστορίσεων, πασπαλισμένων με την φαντασία και τις εμπειρίες του συγγραφέα.

Η γλωσσομάθειά του επίσης, συνέβαλε στη δημιουργία της φανταστικής γλώσσας των αρχαίων ξωτικών, της γνωστής Quenya, (που όταν πρωτοβγήκε ο Άρχοντας στο σινεμά έτρεξαν ξαφνικά να τη μάθουν όλοι όσοι μέχρι τότε αγνοούσαν ακόμα και την ύπαρξη των βιβλίων) η οποία είναι ουσιαστικά ένα συνοθήλευμα από Φλαμανδικά και διάφορες Σκανδιναβικές διαλέκτους.

Επίσης η ίδια η ιστορία του Άρχοντα, είναι εμπνευσμένη από την συνολικά 15ωρη (!) επική όπερα του Ρίχαρντ Βάγκνερ «Το δαχτυλίδι των Νιμπελούγκεν» («Der Ring des Nibelungen») η οποία εκδόθηκε περίπου 85 χρόνια πριν από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών και αποτελούσε μία απο τις δημοφιλέστερες όπερες της εποχής, ενώ εικάζεται ότι ο Φρόντο Μπάγκινς του Τόλκιν είναι ο αντίστοιχος Ζήκφριντ στο έργο του Βάγκνερ.

iefimerida.gr

http://kosmoskaipolitismos.blogspot.gr/

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω  

Τα φαινόμενα δεν απατούν

πηγή: http://gerasimos-politis.blogspot.com/2012/04/ta-fainomena-den-apatoun.html#.UE3nJK720yk

  Τα φαινόμενα δεν απατούν

Γεράσιμος Πολίτης 2012-04-01T16:49:00+03:00

«Πιστεύουμε ότι ακολουθούμε ασταμάτητα τη ροή της φύσης, ενώ δεν κάνουμε τίποτε παραπάνω από το να στεκόμαστε και να μελετάμε τις μορφές μέσα από τις οποίες τη θαυμάζουμε.» Ludwig Wittgenstein.

Έχουμε την τάση να θεωρούμε ότι τα φαινόμενα απατούν. Λες και ισχύει η προϋπόθεση ότι η κοινωνία είναι αληθινή και γνήσια. Πολλές φορές, η ίδια η επιστήμη δεν είναι παρά μία τοπική παραπλάνηση που διαρκεί. Επιπλέον ξεχνάμε ότι όλα ερμηνεύονται από τον εγκέφαλό μας που αποτελεί, στην ουσία, το πιο κρίσιμο στοιχείο της μετάδοσης της πληροφορίας στη γνώση. Ζούμε σε μία κοινωνία όπου η απόκρυψη, η μεταμφίεση, η παραπλάνηση, η προσποίηση και το ψέμα είναι συνήθη, που δεν έχει καν νόημα να τα εντοπίζουμε. Και γι’ αυτόν το λόγο, εκ των πραγμάτων θεωρούμε ότι η αλήθεια είναι τόσο σπάνια. Σιγά-σιγά η εικονική πραγματικότητα τρώει μερίδια της πραγματικότητας και αυτό μας κάνει να αναρωτηθούμε κατά πόσο η πραγματικότητα δεν είναι παρά μία ψευδαίσθηση εφόσον το φαίνομαι είναι τόσο ανατρεπτικό μέσα στο είναι. Όπως δεν έχουμε όλοι πρόσβαση στη μεταμόρφωση, προσπαθούμε μέσω της μεταμφίεσης να επιδείξουμε τον εαυτό μας. Το πρόβλημα είναι αν το κάνουμε πραγματικά για τους άλλους, ή αν και πάλι ο σκοπός μας είναι στην τελική ανάλυση να πείσουμε τον ίδιο τον εαυτό μας. Μέσω της ηθικολογίας, μαθαίνουμε πόσο τα φύλα, και ειδικά τα θηλυκά, επηρεάζονται από την εμφάνιση. Με άλλα λόγια, η επίδειξη αποτελεί και μία μορφή απόδειξης. Δεν προσπαθώ να πείσω, απλώς δείχνω για να μην υποστώ το πρόβλημα της ερμηνείας. Κατά συνέπεια, είναι πιο εύκολο να είσαι ψεύτης παρά αληθινός. Μάλιστα η αλήθεια μέσα σε αυτόν τον κόσμο έχει την τάση να είναι ισόμορφη με το παράλογο. Διότι αν όλοι οι κοινωνικοί φορείς επιδιώκουν την επίτευξη μίας ισορροπίας μέσω της αλληλοδεχούμενης πλάνης, αυτός που προωθεί την αλήθεια παρουσιάζεται ως παράλογος. Θα ήταν μάλλον απλοϊκό να θεωρήσουμε ότι αυτό το νοητικό σχήμα εξηγεί την καταδίκη του Σωκράτη, αλλά σίγουρα είναι ένα από τα στοιχεία της εξήγησης. Από την άλλη πλευρά, αυτή η προσέγγιση δίνει άλλες δυνατότητες ερμηνείας του έργου του Albert Camus. Η επίγνωση του παραλόγου είναι ένα μέσον για την απελευθέρωση του ανθρώπου κατά τον Camus. Μήπως αυτή η απελευθέρωση αφορά το κοινωνικό και μόνο πλαίσιο και όχι απαραίτητα και το μεταφυσικό; Όποιος εκδηλώνεται ως αληθινός δεν είναι καταδικασμένος από το κατεστημένο; Δεν θα αποτελεί ανθρώπινη εξαίρεση της κοινωνικής μίμησης; Γιατί ο Достоевский έπρεπε να περάσει από τόσα δεινά για ν’ αγγίξει την ανθρωπιά της ανθρωπότητας; Διότι τα φαινόμενα απατούν; Όχι! Απλώς η κοινωνία δεν θέλει φαινόμενα, αλλά μόνο πραγματικότητες. Τα φαινόμενα τη φοβίζουν, διότι έχουν την ικανότητα ν’ αλλάξουν δραματικά και κάποτε οριστικά την πραγματικότητα. Τα φαινόμενα είναι πραγματικά, μόνο που δεν ανήκουν στην κοινωνική πραγματικότητα. Η δομή τους είναι η αλήθεια, διότι δεν μπορούν να ξεχάσουν την ανθρωπότητα. Φαίνονται παράλογα μόνο και μόνο στο βλέμμα του παρατηρητή που δεν είναι παρά η πλαστή μεταμφίεση της κοινωνίας που δεν έχει τη δυνατότητα να ξεπεράσει τον εαυτό της μέσω της μεταμόρφωσης.

Πηγή 

Αναρτήθηκε από:

Τρέλα είναι απλά μια άλλη μορφή της συνείδησης 

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω  

Πεποιθήσεις = Γεγονότα

πηγή:  http://www.facebook.com/photo.php?fbid=513868041960534&set=a.197669460247062.59663.193914440622564&type=1&theater

 Εμείς το προκαλούμε...

Οι πεποιθήσεις δημιουργούν τα γεγονότα και όχι αντίστροφα. Αν διέρρηξαν το σπίτι μας, για παράδειγμα, εμείς δημιουργήσαμε αυτήν την πραγματικότητα. Δε μας "συνέβη", απλά εμείς το κάναμε να συμβεί. 

Το προσελκύσαμε στη ζωή μας επειδή αντανακλά ότι ο κόσμος είναι ένα επικίνδυνο μέρος, ότι δεν είμαστε ασφαλείς ούτε μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, ότι οι άνθρωποι είναι βασικά άπληστοι, ότι μένουμε σε μια άσχημη γειτονιά ή ότι αισθανόμαστε ενοχή για τις υλικές μας ιδιοκτησίες. Όποιες κι αν είναι οι αιτίες, έχουμε υποχρέωση να μάθουμε από το γεγονός. Να μην του επιτρέψουμε να δυναμώσει τις πεποιθήσεις οι οποίες το έκαναν να εμφανιστεί, αλλά να μάθουμε για τους εαυτούς μας και να συνειδητοποιήσουμε ότι οι σκέψεις μας δημιουργούν την πραγματικότητά μας.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Λουκούμια

Λουκούμια

Bαθμολογία:

12 ψήφοι

Προστέθηκε από roulaan, 17.06.08

Περιγραφή

Ενα λουκουμακι και ενα ποτηρι κρυο νερο... υπαρχει καλυτερο κερασμα?

 

Τι χρειαζόμαστε:

• 2 κιλα ζαχαρη
• 2 λιτρα νερο
• 2 φλυτζανια κορν φλαουρ ή νισεστε
• 12 φυλλα ζελατινης
• 2 φλυτζανια ζαχαρη αχνη
• καβουρδισμενα αμυγδαλα
• ανθονερο

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Διάφορα γλυκά

Μέθοδος

Κατσαρόλας

Διατροφή

Χορτοφαγική

Κουζίνα

Ελληνική

Περιέχει

Ξηρούς καρπούς

 

 

 

 

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Λουκούμια http://www.sintagespareas.gr/sintages/loukoumia.html#ixzz264bCJA4c

Το κουβάρι των αλλόκοτων πραγμάτων

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=467301379971241&set=a.425464430821603.99602.108511895850193&type=1&theater
 

Απλά μοναδικό .....!!!

Τι γίνεται όταν το κουβάρι ξετυλίγεται; Αλλόκοτα πράγματα συμβαίνουν σε Γη και Ουρανό. Τα αστέρια κυκλοφορούν με γυαλιά ηλίου, οι άνθρωποι κάνουν συνέχεια πάρτι και η τάξη του κόσμου τινάζεται στον αέρα από ένα καπρίτσιο της Σελήνης. Μια καθόλου επιστημονική ματιά στο σύμπαν που μας σκεπάζει. Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα-παραμύθι με ήρωες που θα ήθελες να είναι φίλοι σου. Ο ερωτευμένος Ουρανός που δε χαλάει χατίρι στις γυναίκες, η κακομαθημένη Σελήνη που βγαίνει όποτε της καπνίσει, ο Ήλιος που όλο παχαίνει, ο αναρχικός Αστρής που γράφει με σπρέι στους τοίχους, ο σοφός Χειμέριος που τρελαίνεται για κοκκινέλι, οι άπιστοι αστερίες που ξενοκοιτάζουν, τα μαντίλια που μιλάνε. Όπως γίνεται στη ζωή, η προσωπική ιστορία του καθενός μπερδεύεται μαγικά με την ιστορία του άλλου, για να συναντηθούν, να αγαπηθούν και να τραβήξουν όλοι τους δρόμους τους, μαζί ή χωριστά, μια νύχτα του Αυγούστου.

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=45081

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω