XXL της Ισμήνης Παφίτη *

πηγή: http://www.onestory.gr/post/31421584587/xxl

XXL

της Ισμήνης Παφίτη *

.

Η Αγνή ήταν ξαπλωμένη στο μονό της κρεβάτι και με αγκομαχητά προσπαθούσε να χωρέσει στο παντελόνι της.

«Έβαλα κιλά πάλι π’ ανάθεμά με…», πράγμα φυσικό αν σκεφτεί κανείς ότι ανελλιπώς, για επτά συνεχόμενα βράδια, χλαπάκιαζε τα εκλαίρ σαν γαριδάκια…Είχε γνωρίσει έναν τύπο μέσω μιας σελίδας κοινωνικής δικτύωσης και αντάλλαζε μηνύματα μαζί του στον υπολογιστή μέχρι τα μεσάνυχτα…Η γνωριμία της μέχρι τώρα δεν της είχε βγει σε καλό…
«Κι αυτή η στολή!…Πόσο μου την δίνει το συνολάκι μπεζ παντελόνι-γαλάζιο πουκάμισο! Δεν μπορούσαν να διαλέξουν κάτι πιο σκούρο, να κρύβει κάπως τις…καμπύλες; Δεν είμαστε όλες μοντέλα!». Η Αγνή απείχε έτη φωτός από αυτό που έχει επικρατήσει στις μέρες μας να θεωρείται ως «μοντέλο».
Με ύψος 1,57μ. και εκτόπισμα 89 κιλών έμοιαζε να ασφυκτιά στην στολή του πολυκαταστήματος στο οποίο δούλευε τα τελευταία 8 χρόνια…
«Αγνή ακόμα;!…Τελείωνε επιτέλους!…. Την μάνα σου περιμένεις να σε ξυπνήσει;…»
Η Αγνή μόρφασε με απαρέσκεια και αναστέναξε…Η μητέρα της ήταν έξω από την πόρτα.
«Τώρα έρχομαι!’»….
«…Τριαντάρησε κι ακόμα πρέπει να την έχω έννοια….Πότε θα βρει κάνα γαμπρό να φύγει…Αλλά έτσι που’ γινε ποιος να την δει και να μην φοβηθεί..»…συνέχισε η μητέρα της δήθεν μονολογώντας…Ήξερε ότι η κόρη της μπορεί να την ακούσει και το έκανε επίτηδες…Η Αγνή πήρε ένα παπούτσι και το έριξε με νεύρο στο πάτωμα. Κάθισε ξανά στο κρεβάτι βάζοντας τα χέρια στο πρόσωπο κι ένας κόμπος ανέβηκε στον λαιμό της. Έπειτα κοίταξε την ώρα στο ρολόι του χεριού της και βιαστική πήγε στο μπάνιο…Βούρτσισε τα δόντια της σαν να ήθελε να τα ξεριζώσει, έριξε με μανία νερό στο πρόσωπό της και μάζεψε τα μαλλιά της τραβώντας τα ανελέητα…
Βγαίνοντας από το διαμέρισμα, σαν να άκουσε την μητέρα της να λέει:
 «…Σου έφτιαξα αυγά, δεν θα φας πρόγευμα;!.», αλλά τα λόγια της σκεπάστηκαν από τον γδούπο του χτυπήματος της εξώπορτας.
Στην δουλειά έφτασε ακριβώς στις οκτώ και μισή. Μπήκε από την πόρτα του προσωπικού και κατευθύνθηκε στο τμήμα μπάνιου στο οποίο ήταν υπεύθυνη…Σαν να άκουσε ψίθυρους και πνιγμένα γελάκια καθώς περνούσε από το τμήμα καλλυντικών, αλλά δεν έπαιρνε και όρκο…
Με τους συναδέλφους της δεν είχε ιδιαίτερες σχέσεις. Ίσως και η ίδια να μην το επιδίωξε. Της είχαν πει μια-δυο φορές να βγουν όλοι μαζί για φαγητό. Βρήκε μια φτηνή δικαιολογία και τους απέφυγε. Δεν της ξαναείπαν από τότε…Μια φορά επίσης, η Έμμα, αισθητικός και υπεύθυνη του τμήματος καλλυντικών, προσφέρθηκε να την μακιγιάρει. Δέκτηκε με δισταγμό…Ίσως να έλπιζε κιόλας ότι αν αφηνόταν στα χέρια μιας ειδικού, ένα θαύμα θα προέκυπτε και η καλά κρυμμένη της ομορφιά θα αποκαλυπτόταν ως δια μαγείας, κάτι όπως τις χολιγουντιανές ταινίες ένα πράμα…Είχε καθίσει ευλαβικά, με τα μάτια κλειστά και τα χέρια σε στάση προσευχής. Η Έμμα φώναξε και τις άλλες για να βλέπουν…Όταν τελείωσε το τελετουργικό της μεταμόρφωσης και η Έμμα είπε «αυτό ήταν, τελειώσαμε», το πρώτο πράγμα που αντίκρισε ήταν τα πράσινα μάτια της συναδέλφου της υγρά από την προσπάθεια να συγκρατήσει τα γέλια της…Οι άλλες είχαν εξαφανιστεί, μάλλον για να χαχανίσουν με την ησυχία τους. Της έδωσε τον καθρέφτη και την ρώτησε τί νομίζει…Η Αγνή είδε το είδωλό της και ψέλλισε ένα «…καλή είμαι, ευχαριστώ…», πριν τρέξει στην τουαλέτα να βγάλει την απαίσια μάσκα του μακιγιάζ που της είχε φορέσει…Δεν ξέρει γιατί δεν αντέδρασε, γιατί δεν διαμαρτυρήθηκε για την προφανώς εσκεμμένη ενέργεια της Έμμας να την εξευτελίσει…Ίσως να δείλιασε επειδή ξύπνησε μέσα της και πάλι η αίσθηση του μηδενισμού που την αφόπλιζε από τότε που την κορόιδευαν τα «δημοφιλή» κορίτσια του σχολείου…
Νίφτηκε καλά και έδωσε δύο χαστούκια στα μάγουλά της. Σήμερα η μέρα ήταν διαφορετική από τις άλλες, δεν έπρεπε να το ξεχνά: ο τύπος του διαδικτύου της είχε γράψει πως την έβρισκε ενδιαφέρουσα και ότι ήθελε να την συναντήσει…Επέμενε κιόλας! Ενέδωσε και κανόνισαν να βρεθούν στις οκτώ και μισή για καφέ…Χαιρόταν από την μια, από την άλλη όμως ήξερε ότι είχε την φωλιά της λερωμένη…Είχε βάλει στο προφίλ της μια φωτογραφία του προσώπου της, στην επιμονή του όμως να του δείξει ολόσωμη φωτογραφία, του είχε στείλει μιας ξαδέλφης της, με μέτριο σώμα, που της έφερνε λίγο…Τί να έκανε τώρα;
Τις σκέψεις της, διέκοψε η φωνή μιας συναδέλφου:
«Αγνή, σε θέλει ο διευθυντής…Αγνή!»
«…Ναι;»
«Πήγαινε στο γραφείο του διευθυντή, σε θέλει.»
Μπαίνοντας στο γραφείο του, η Αγνή άρχισε να μην αισθάνεται καλά.
«Κάθισε Αγνή…Μήπως γνωρίζεις τον λόγο που σε φώναξα;»
Πού να ήξερε; Τα καθήκοντά της τα εκτελούσε στο ακέραιο, ήταν εξυπηρετική με τους πελάτες, δούλευε υπερωρίες αμισθί και ποτέ δεν ζήτησε αύξηση…
«Ό-όχι…»
«Λοιπόν…Δεν ξέρω πώς να σ’ το πω…Είμαστε σε πολύ δύσκολη θέση και σίγουρα αν δεν ήμασταν αναγκασμένοι δεν θα το κάναμε..»
Η Αγνή νόμιζε πως οι χτύποι της καρδιάς της ακούγονταν ως τ’ αυτιά του.…Εκείνος συνέχισε ακάθεκτος:
«…Βλέπεις, η κρίση δεν μας άφησε ανεπηρέαστους…Ξέρεις πόσες ώρες συνεδρίαζε ψες το Συμβούλιο για να βρει λύση;»
«…Το Συμβούλιο;…»
«Ναι, εγώ, η γυναίκα μου και ο πεθ.., ε, ο πατέρας της…»
«…Α ναι, ναι, συγγνώμη…»
«…Αγνή, δεν υπάρχει άλλη λύση…Πρέπει να αφήσουμε κάποιους υπαλλήλους να φύγουν…»
Η Αγνή πάγωσε…Ήξερε ότι ήταν από τις πιο χαμηλόμισθες στο κατάστημα…Από τις πιο υπεύθυνες και με τα παραπάνω χρόνια πείρας…Πήγε να ψελλίσει κάτι αλλά της είχε τελειώσει το σάλιο…
«…Αγνή, καταλαβαίνεις έτσι;…Αναγκαστήκαμε…Αν δεν ήταν αυτή η διαολεμένη κρίση…Βέβαια, θα πάρεις κάποια αποζημίωση. Ως το τέλος του μήνα θα ξαναμιλ…»
Έβλεπε το στόμα του να ανοιγοκλείνει, αλλά στα αυτιά της δεν έφτανε παρά ένα υπόκωφο βουητό…Σαν σε δίνη, από μπροστά της περνούσαν εικόνες και ήχοι: το μακιγιαρισμένο είδωλό της στον καθρέφτη, τα γέλια των συναδέλφων, οι φωνές της μητέρας της, το παγκάκι του σχολείου που καθόταν μόνη της τα διαλείμματα…
«…Με συγχωρείτε…» είπε και πριν να τελειώσει την πρότασή του ο διευθυντής, είχε βγει από το γραφείο του. Διέσχισε το κατάστημα, βγήκε από την κεντρική είσοδο και συνέχισε να περπατά σαν υπνωτισμένη.
Περιπλανήθηκε άσκοπα πολλές ώρες. Όταν νύχτωσε, βρήκε ένα παγκάκι και κάθισε αποκαμωμένη… Μια κοπέλα από το διπλανό παγκάκι μιλούσε δυνατά στο κινητό της τηλέφωνο: «Οκτώ δεν μας είχε πει ότι θα’ ρθει; Πούν’ τος;! Πήγε οκτώ και τέταρτο κι ακόμα να φανεί!».
Η Αγνή μονολόγησε «Oκτώ και τέταρτο….Πρέπει να πάω στην παραλιακή ως τις οκτώ και μισή!» και όρμησε στο πρώτο άδειο ταξί που βρήκε.
Έφτασε στο σημείο του ραντεβού στις οκτώ και τριανταεννέα….Τον είδε που καθόταν μόνος. Ήταν ίδιος με την φωτογραφία που της είχε στείλει. Με αποφασιστικό βήμα πήγε και κάθισε απέναντί του χαμογελώντας. Εκείνος την κοίταξε με απορία.
«Θες κάτι;» την ρώτησε.
«Εεε, ναι…»
«Τί θες;… Σε ξέρω;»
«Εσύ τι λες;»
«…Δεν νομίζω…Άσε με και περιμένω και κάποια πρώτο ραντεβού!»
«…Σίγουρα δεν με ξέρεις;»
«Σιγουρότατα! Αν σε ήξερα θα σε θυμόμουν!»
« Περιμένεις κάποια είπες;»
«Ναι.»
«Και πού ξέρεις ότι δεν είμαι εγώ αυτή που περιμένεις;»
«…Έφευγες; Άντε, πολύ μας φορτώθηκες!…Φύγε σου λένε!…Πάρε τα κιλά σου και κάν’ τηνα!»
Η Αγνή ένιωσε να την περιλούζουν με παγάκια. Βρήκε όμως το θάρρος να του πει:
«.. Θα φύγω, μην ανησυχείς…Αλλά ξέρεις κάτι; …Βάζω στοίχημα ότι η γκόμενα που περιμένεις έχει πάρει είδηση πόσο ρεμάλι είσαι και δεν θα φανεί ποτέ!».
Βγήκε από την καφετέρια σχεδόν τρέχοντας. «Τον μ….κα! Εγώ φταίω που δέχτηκα να τον συναντήσω! Πόσο έξω έπεσα!»… Από το πρώτο περίπτερο που συνάντησε αγόρασε ένα πακέτο τσιγάρα. Πρώτη φορά στην ζωή της κάπνιζε…Σιγά σιγά άρχισε να ταξινομεί τις σκέψεις της:
 «….Και το πρωί, δεν έπρεπε να φύγω απ’ την δουλειά! Έπρεπε να μείνω και να το παλέψω! Να του πω να μου μειώσει τον μισθό, να μου κόψει τις άδειες, οτιδήποτε!…Τί ώρα πήγε; Εννέα…Μπορεί και να μην έφυγε ακόμα!». Πέταξε το τσιγάρο στον δρόμο και βιαστική μπήκε στο λεωφορείο.
Όταν έφτασε στο πολυκατάστημα, βρήκε την κεντρική είσοδο κλειδωμένη. Δοκίμασε από την πόρτα του προσωπικού. Δόξα σοι ο Θεός, ήταν ανοικτά…Στο γραφείο του διευθυντή είχε φως. Αναπτερώθηκαν οι ελπίδες της. Πλησίασε με αποφασιστικό βήμα όταν άκουσε κάτι που την έκανε να κοκαλώσει…Βογγητά και πνιγμένοι αναστεναγμοί…Δίστασε. Στο τέλος αποφάσισε να κρυφοκοιτάξει: ο διευθυντής και η ‘Εμμα στον καναπέ να ερωτοτροπούν!…Έμεινε με το στόμα ανοικτό…Μόλις κατάφερε να συνέλθει απ’ το σοκ, έβγαλε το κινητό και τους απαθανάτισε με ψυχραιμία ντετέκτιβ…Έπειτα έφυγε χωρίς να την πάρουν μυρωδιά.
Ένιωθε αηδιασμένη αλλά ταυτόχρονα χαρούμενη! Σαν να έβγαλαν φτερά τα πόδια της έφτασε σπίτι χωρίς να το καταλάβει…Η μητέρα της την περίμενε.
«Πού ήσουν;! Ήμουν έτοιμη να τηλεφωνήσω στην αστυνομία!».
«Ήρθα τώρα, ηρέμησε!»
«Θα με κάνεις καρδιακή!…Δεν φτάνει που…»
«Μάνα, φτάνει! Γύρισα!. Άσε με για μια φορά ήσυχη!».
Μπήκε στο δωμάτιό της και κλείδωσε την πόρτα. Άνοιξε τον υπολογιστή. Είχε μήνυμα από τον τύπο που την ρωτούσε γιατί τον έστησε στο ραντεβού…Δεν του απάντησε καν, απλά τον διέγραψε. Κατέβασε τις φωτογραφίες που τράβηξε προηγουμένως από το κινητό της τηλέφωνο και μπήκε στο ηλεκτρονικό της ταχυδρομείο.
Στο πολυκατάστημα, η ‘Εμμα καθόταν μόνη στον καναπέ και κάπνιζε. Ο άλλος ήταν στην τουαλέτα και καθαριζόταν…Ξαφνικά ακούστηκε από τον υπολογιστή του ο ήχος λήψης ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Πλησίασε στο γραφείο κουμπώνοντας την ζώνη του και χωρίς να καθίσει, το άνοιξε…
Τα μάτια του άνοιξαν διάπλατα και σταγόνες κρύου ιδρώτα φάνηκαν στο μέτωπό του. Καθώς τα άκρα του άρχισαν να μουδιάζουν, σωριάστηκε στην πολυθρόνα που ήταν πίσω του…Η ‘Εμμα σηκώθηκε και αναφώνησε με αγωνία: «Τί, τί είναι;!» πλησιάζοντάς τον. Στην οθόνη είδε την φωτογραφία με τους δυο τους την ώρα που δοκίμαζαν τα ελατήρια του καναπέ….Χλόμιασε πιο πολύ κι απ’ το πιο ανοιχτό φον ντε τεν….
Η Αγνή, του είχε γράψει:
«Αξιότιμε κύριε διευθυντή, απολογούμαι που έφυγα τόσο απότομα σήμερα το πρωί, χωρίς να σας αφήσω να ολοκληρώσετε… Δεν με χαρακτηρίζει η αγένεια και αισθάνομαι πολύ άσχημα…Πιστέψτε με, αν ήξερα ότι θα ακολουθούσε μία εκ νέου αξιολόγηση των ικανοτήτων των υπαλλήλων παρόμοια με αυτή που φαίνεται στις φωτογραφίες που επισυνάπτονται, δεν θα έφευγα τόσο απερίσκεπτα. Καταλαβαίνω ότι έχασα την σειρά μου και ότι μάλλον δεν θα εφαρμοστεί και σ’ εμένα η διαδικασία αυτή…Ελπίζω όμως να αναθεωρήσετε την απόφαση σας αναφορικά με την απόλυσή μου διότι έχω αποδείξει την αξία μου στα οκτώ συναπτά έτη που είμαι υπάλληλός σας. Δεν ζητώ τίποτα παραπάνω από την συνηθισμένη μου θέση…
Είμαι σίγουρη ότι έχετε την δύναμη να αναθεωρήσετε, χωρίς να είναι απαραίτητη η συναίνεση όλου του Συμβουλίου.»……..
Την άλλη μέρα η Αγνή ξύπνησε με άλλο αέρα. Έβαλε κανονικά την στολή της, ετοιμάστηκε, έφαγε ένα ελαφρύ πρόγευμα, φίλησε την έκπληκτη μητέρα της σταυρωτά και πήγε δουλειά. Ο διευθυντής, της είπε μόνο ένα πνιχτό καλημέρα και αφού συνεννοήθηκαν με το βλέμμα, επέστρεψε στο παλιό της πόστο.
Την ‘Εμμα δεν την ξαναείδε ποτέ… Ούτε και ξανακάπνισε…

.

Η Ισμήνη Παφίτη γεννήθηκε στην Λευκωσία τον Ιούλιο του 1976.  Έχει σπουδάσει στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης- Πολυτεχνική Σχολή και εξασκεί το επάγγελμα του Αρχιτέκτονα Μηχανικού από το 2000. Είναι παντρεμένη και έχει δύο γιους. Θεωρεί συναρπαστική την μοναδικότητα του κάθε ατόμου, θα ήθελε να μπορεί να διηγηθεί αμέτρητες διαφορετικές ανθρώπινες ιστορίες και θεωρεί ότι η συγγραφή αποτελεί άριστο μέσο για εξάσκηση του νου και αφύπνιση της ψυχής.

[ facebook ] [ e-mail ]

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Η ντροπή ... κατά τον Αριστοτέλη

πηγή: http://gerasimos-politis.blogspot.com/2012/04/h-ntroph-kata-aristotelh.html#.UFM2R6720yk

Η ντροπή ... κατά τον Αριστοτέλη

Γεράσιμος Πολίτης 2012-04-07T20:02:00+03:00

Τώρα ποιά πράγματα ντρέπονται οί άνθρωποι ή αντίθετα γιά ποιά δέν αισθάνονται καμμιά ντροπή, καί μπροστά σέ ποιους και σέ ποιά κατάσταση ευρισκόμενοι, γίνεται φανερό από τα ακόλουθα. 

Άς ορίσουμε τή ντροπή ώς ενα είδος λύπης ή ταραχής πού προέρχεται από τά κακά εκείνα, τά παρόντα, παρελθόντα ή μέλλοντα, πού φαίνονται δτι οδηγούν στην ανυποληψία, ενώ ή αναισχυντία είναι κάποια περιφρόνησις και αδιαφορία γιά τά ϊδια αυτά κακά. Άν λοιπόν έτσι ορίζεται ή ντροπή, πρέπει νά ντρέπεται κανείς γιά έκεΐνα τά κακά πού φαίνονται δτι είναι αισχρά ή γιά μάς ή γιά κείνους πού ένδιαφερόμαστε. Τέτοια είναι τά έργα πού προέρχονται από δειλία, δπως παραδείγματος χάριν νά πετάξης τήν ασπίδα ή νά τραπής εις φυγή. Γιατί τέτοιες πράξεις προέρχονται από δειλία. Τέτοιο είναι καί τό νά κατακρατήσης μιά παρακαταθήκη. Γιατί αυτό πηγάζει από αδικία. Καί τό νά συναναστρέφεσαι πρόσωπα πού δέν πρέπει ή σέ μέρος πού δέν πρέπει ή σέ χρόνο πού δέν πρέπει. Γιατί αυτό προέρχεται από ακολασία. Επαίσχυντο είναι καί τό νά έπιδιώκης νά κερδίζης από μικρά πράγματα ή από αισχρά ή από αδύνατους ανθρώπους, δπως έπί παραδείγματι από φτωχούς ή από πεθαμένους. Έτσι βγήκε κι ή παροιμία: «Κοιτάζουν νά κερδίσουν κι από πεθαμένο». Γιατί μιά τέτοια διάθεσις προέρχεται από αισχροκέρδεια καί φιλοχρηματία. Ντροπή είναι καί νά μή βοηθάς κάποιον μέ χρήματα τή στιγμή πού μπορεΐς, ή νά τον βοηθάς λιγότερο από δ,τι πρέπει. Ντροπή είναι και νά δεχόμαστε βοήθεια από ανθρώπους πού είναι λιγότερο εύποροι από μάς. Καί νά δανειζόμαστε από εκείνον πού φαίνεται δτι ζητεί δάνειο, καί νά ζητούμε από εκείνον πού μάς ζητεί τό όφειλόμενρ, και νά απαιτούμε κάποιο χρέος τή στιγμή πού ό άνθρωπος μάς ζητάει, καί νά επαινούμε κάποιον ώστε νά φαινόμαστε ότι ζητοϋμε, και ενώ εχουμε άποτύ-χει στο ζητούμενο νά εξακολουθούμε νά επιμένουμε. Γιατί δλα αυτά είναι σημεία τσιγγουνιάς. Καί νά επαινούμε εναν πού είναι παρών, νά υπερτονίζουμε τις αρετές του καί νά αποσιωπούμε τά ελαττώματα του, καί νά δείχνουμε μεγαλύτερη λύπη από εναν πού είναι λυπημένος, κι δλα τά τέτοια είναι έπαίσχυντα. Γιατί είναι σημάδια κολακείας.

Ντροπή είναι καί νά μή υπομένουμε κόπους πού τούς υπομένουν οι μεγαλύτεροι μας στά χρόνια ή οί καλομαθημένοι ή άνθρωποι πού έχουν ύψηλότερες θέσεις από εμάς ή είναι σωματικά πιοΙάδύνατοι από μάς. Γιατί δλα αυτά είναι σημάδια θηλυ-πρέπειας. Καί νά ευεργετούμαστε άπό άλλον, καί μάλιστα όταν αυτό γίνεται πολλές φορές, καί νά αναφέρουμε μέ τρόπο προ-σβλη/ικό γιά τον άλλον τις ευεργεσίες πού τοϋ κάμαμε. Γιατί δλα αυτά είναι σημεία μικροψυχίας καί ταπεινότητας. Ντροπή είναι καί νά περιαυτολογούμε καί νά δίνουμε υποσχέσεις, καί νά ισχυριζόμαστε δτι τά ξένα είναι δικά μας. Γιατί αύτό είναι σημάδι αλαζονείας. Τό ίδιο συμβαίνει καί μέ δλα τά άλλα ελαττώματα τοΰ χαρακτήρα, γιά τις πράξεις πού απορρέουν άπό αύτά, γιά τά σημάδια τους καί γιά τά πράγματα πού μοιάζουν μέ αύτά, δλα αύτά είναι αισχρά καί μας κάνουν νά ντρεπόμαστε. Επαίσχυντο είναι έπίσης καί νά μή μετέχουμε στά αγαθά πού μετέχουν όλοι ή όλοι οί δμοιοί μας ή οί περισσότεροι. Κι όταν λέω δμοιοι, έννοώ τούς ομοεθνείς, τούς συμπολίτες, τούς συνομήλικες, τούς συγγενείς, γενικά δλους πού είναι τοϋ δικοΰ μας επιπέδου. Είναι, πράγματι, ντροπή νά μή μετέχουμε στη μόρφωσι, έπί παραδείγματι, στον ϊδιο βαθμό, καθώς καί στά άλλα αγαθά. Κι δλα αύτά είναι πιό έπαίσχυντα, άν προέρχονται άπό δική μας υπαιτιότητα. Γιατί ετσι δλα φαίνονται δτι όφείλονται μάλλον στήν κακία μας, άν εμείς οί ϊδιοι είμαστε αίτιοι γιά τά κακά πού ύπήρξαν, πού ύπάρ-χουν ή μέλλουν νά υπάρξουν. Καί αισθανόμαστε ντροπή όταν παθαίνουμε ή εχουμε πάθει ή πρόκειται νά πάθουμε τέτοια κακά πού όδηγοϋν στην ανυποληψία καί τό στιγματισμό. Καί τέτοια είναι δσα υπηρετούν τό σώμα ή έπαίσχυντες πράξεις, μεταξύ των οποίων καί ή υβριστική συμπεριφορά. Καί δσα άναφέρονται στην ακολασία, εϊτε συντελοϋνται μέ τη θέλησί μας η χωρίς αυτή, είναι αισχρά. Όπως επίσης καί δσα άναφέρονται στή βία, τά όποια βέβαια είναι ακούσια. Γιατίτό να ύπομένης τή βία καί νά μή τήν άντιμετωπίζης, προέρχεται από δειλία ή από ανανδρία. 

Αυτά λοιπόν καί τά παρόμοια προκαλοϋν ντροπή στούς ανθρώπους. Κι έπειδή ή ντροπή είναι φαντασία δτι χάνουμε τήν υπόληψή μας, αυτήν κυρίως καί όχι τις συνέπειες, κι επειδή κανείς δεν ένδιαφέ-ρεται γιά τή γνώμη των άλλων παρά μόνο γιά κείνους πού έχουν αυτή τή γνώμη γι’ αυτόν, συνάγεται δτι ντρεπόμαστε τά πρόσωπα εκείνα πού έκτιμουμε.Καί εκτιμούμε αυτούς πού μάς θαυμάζουν πι αυτούς πού θαυ|μάζουμε, καί έκείνους από τούς οποίους θέλουμε νά θαυμαζόμαστε, καί δσοι είναι εφάμιλλοι μας καί εκείνοι των οποίων τή γνώμη δεν καταφρονούμε. Θέλουμε λοιπόν νά μάς θαυμάζουν καί θαυμάζουμε κι έμεΐς έκείνους τούς ανθρώπους πού έχουν κάποιο αγαθό άπό αυτά πού θεωρούνται πολύτιμα ή δσους τυχαίνει νά παρακαλούμε έπίμονα γιά κάτι πού είναι στο χέρι τους, δπως εκείνοι πού αγαπούν. ’Εκείνοι πρός τούς οποίους άμιλλώμαστε είναι οί δμοιοί μας, καί έκεινοι γιά τούς οποίους φροντίζουμε είναι οί φρόνιμοι, γιατί πάντα έχουν μέ τό μέρος τους τήν αλήθεια. Καί τέτοιοι είναι οί μεγαλύτεροι στήν ηλικία καί οί μορφωμένοι. Ντρεπόμαστε γιά πράξεις πού κάνουμε μπροστά στά μάτια τών άλλων καί μάλλον στά φανερά. ’Έτσι προήλθε καί ή παροιμία: «ή ντροπή είναι στά μάτια». Γι’ αυτό ντρεπόμαστε περισσότερο αυτούς πού θά βρίσκωνται πάντοτε κοντά μας κι αυτούς πού μάς προσέχουν, γιατί καί στις δυο περιπτώσεις είμαστε μπροστά στά μάτια τους.

Ντρεπόμαστε επίσης τούς ανθρώπους πού δέν κατηγορούνται γιά τά ίδια πράγματα μέ μάς, γιατί είναι φανερό δτι αυτοί φρονούν τά αντίθετα άπό μάς. Κι αυτούς πού δέν συγχωρούν εύκολα εκείνους πού φαίνονται δτι σφάλλουν. Γιατί για δσα κάνει κανείς ό ϊδιος, δέν μέμφεται ποτέ τούς άλλους. "Ωστε είναι φανερό δτι τούς μέμφεται γιά δσα δέν πράττει ό ϊδιος. Καί κείνους που έχουν τή συνήθεια νά έξαγέλλουν στους πολλούς τά σφάλματά μας. Γιατί δέν διαφέρει καθόλου τό νά μή διαδίδης ένα σφάλμα από τό νά μην τό θεωρής σφάλμα. Τώρα διαδίδουν τά σφάλματά μας αυτοί ποΰ έχουν άδικηθή από μάς κι οί κακολόγοι. Γιατί άφοΰ κατηγορούν κι αυτούς πού δε σφάλλουν, πολύ περισσότερο κατηγορούν αυτούς ποΰ σφάλλουν. Καί κείνους πού περνούν τον καιρό τους ασχολούμενοι με τά σφάλματα των άλλων, όπως είναι, επί παραδείγματι, οί χλευασταί κι οί συγγραφείς κωμωδιών. Γιατί κατά κάποιον τρόπο αυτοί είναι κακολόγοι καί συνηθίζουν νά σπερμολογούν. Καί,κεΐνους πού ποτέ δέν μάς άρνήθηκαν κάτι πού τούς ζητηύαμε. Γιατί φαίνονται σά νά μάς θαυμάζουν. Γι’ αυτό καί-ντρεπόμαστε τούς ανθρώπους πού γιά πρώτη φορά μάς παρακάλεσαν γιά κάτι, γιατί ποτέ μέχρι τώρα δέν τούς δώσαμε αφορμή νά σχηματίσουν κακή γνώμη γιά μάς. Καί τέτοιοι είναι αυτοί πού μόλις τώρα θέλουν νά γίνουν φίλοι μας (γιατί έχουν προσέξει τήν καλύτερη πλευρά τού εαυτού μας, γι’ αυτό καί ήταν εύστοχη ή απόκριση τοϋ Ευριπίδη πρός τούς Συρακόσιους u· καί άπό τούς παλιούς γνωστούς μας δσοι δέν ξέρουν τίποτε εις βάρος μας. Οί άνθρωποι ντρέπονται όχι μόνο γιά τά πράγματα πού προκαλοϋν ντροπή, γιά τά όποια μιλήσαμε, αλλά καί μέ τις ένδείξεις τους, επί παραδείγματα όχι μόνο όταν κάνουμε έρωτα, αλλά καί όταν κάνουμε τά σχήματα αυτού. Καί δχι μόνο όταν κάνουμε αισχρές πράξεις, αλλά καί όταν αίσχρολογούμε. Επίσης, δέν ντρεπόμαστε μόνο αυτούς πού άναφέραμε, αλλά καί αυτούς πού θά ανακοινώσουν σέ αυτούς τις πράξεις μας, δπως είναι οί υπηρέτες κι οι φίλοι τους. Γενικά δέν ντρεπόμαστε αυτούς, των όποιων καταφρονούμε τή γνώμη σχετικά μέ τήν αλήθεια (γιατί κανείς δέν ντρέπεται τά παιδιά καί τά ζώα), ούτε ντρεπόμαστε γιά τά ϊδια πράγματα τούς γνωστούς καί άγνώ-στους, αλλά τούς γνωστούς τούς ντρεπόμαστε γιά κείνα πού είναι αληθινά πράγματα τής ντροπής, ένώ τούς αγνώστους γιά δσα απαγορεύει ό νόμος.

Καί τώρα οΐ άνθρωποι μπορέϊ νά νοιώσουν ντροπή όταν βρεθούν στις ακόλουθες συνθήκες. Πρώτα-πρώτα, άν βρεθούν μπροστά σέ πρόσωπα με τά όποια έχουν τέτοια σχέση σάν αυτή πού, όπως άναφέραμε, προκαλεΐ ντροπή. Καί τέτοια είναι πρόσωπα πού ή τά θαυμάζουμε ή μάς θαυμάζουν ή πρόσωπα από τά όποια θέλουμε νά θαυμαζόμαστε, ή πρόσωπα τών όποιων χρειαζόμαστε τις υπηρεσίες τους καί δέν θά τις έπιτύχουμε, άν δεν έχου με καλό δνομα. Επίσης τέτοια είναι καί τά πρόσωπα πού μάς βλέπουν, δπως ό Κυδίας, ό όποιος όταν μιλούσε στο λαό γιά τις κληρουχίες τής Σάμου, ζήτησε άπό τούς Αθήναίους νά φανταστούν δτι στέκουν γύρω τους όλοι οι Ελληνες καί τούς βλέπουν, δέν θά άκούσουν απλώς τις αποφάσεις τους.

Επίσης ντρεπόμαστε άν τά πρόσωπα αυτά είναι πλησίον ή άν πρόκειται νά λάβουν γνώσι τών πράξεών μας. Γι’ αυτό καί δέν θέλουμε ποτέ νά μάς βλέπουν οί άνταγωνισταί μας, όταν δέν τά καταφέρουμε. 1385α Γιατί οί άνταγωνισταί μας μάς έχουν έκτίμησι. Ντρεπόμαστε ακόμα κι όταν συνδεόμαστε με πράξεις ή πράγματα (πού προκαλούν ντροπή) ή δικά μας ή τών προγόνων μας ή άλλων, μέ τούς οποίους έχουμε κάποιο συγγενικό δεσμό. Καί γενικά, οί άνθρωποι ντρέπονται μπροστά σέ αυτούς πού σέβονται. Καί τέτοιοι είναι αυτοί τούς όποιους άναφέραμε καί δσοι έχουν κάποια σχέσι μέ αυτούς, καί των οποίων υπήρξαμε δάσκαλοι ή σύμβουλοι, ή άν εχουμε άλλους ανταγωνιστάς, όμοιους μέ μάς. Γιατί από ντροπή πρός αυτούς τούς ανθρώπους καί πολλά κάνουμε καί πολλά αποφεύγουμε.

Καί περισσότερο ντρεπόμαστε όταν πρόκειται νά μας ίδοΰν νά συναναστρεφόμαστε φανερά έκείνους πού γνωρίζουν τά σχετικά μέ εμάς. Γι' αυτό κι ό ποιητής Άντιφών, όταν έπρόκειτο νά θανατωθή μέ άποτυμπανισμό από τον Διονύσιο τον τύραννο, είπε πρός τούς μελλοθανάτους συγκαταδίκους του, πού σκέπαζαν τό πρόσωπό τους περνώντας μπροστά από τό πλήθος: «Τί σκεπάζεστε;», τούς λέει. «Ή μήπως αύριο πρόκειται νά σάς ίδή κανένας άπό αύτούς;».

Αυτά γιά τή ντροπή. Τώρα γιά τήν αναισχυντία είναι φανερό δτι θά μπορέσουμε νά διδαχθούμε άπό τά άντίθετα.

Πηγή: Αριστοτέλους Ρητορική Τέχνη, Βιβλιοθήκη των Ελλήνων, Μετάφρ/Σημειώσ: Απ. Παπανδρέου, Επιμέλεια: Ανδριάννα Χαχλά, Αθήναι 2005 Γεωργιάδης

Αναρτήθηκε από:

Τρέλα είναι απλά μια άλλη μορφή της συνείδησης

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Τί έχουν βρεί στον Ζάκρο και τον Τσούτσουρο;

Επιτέλους άνοιξε το μουσείο του Ηρακλείου!

 πηγή: http://anoixti-matia.blogspot.gr/2012/09/blog-post_9782.html?spref=fb

Τί έχουν βρεί στον Ζάκρο και τον Τσούτσουρο της Κρήτης και τα κρύβουν;Γιατί το μουσείο παραμένει κλειστό;

(Από τον “ειδικό” έκτακτο συνεργάτη ¨Επτάγονο¨,που με το πάθος του και τον φωτογραφικό του φακό ¨οργώνει¨ολόκληρη την Ελλάδα.Απ΄ άκρη σ’ άκρη…)

Μουσείο Ηρακλείου, κλειστό λόγω εργασιών ανακαίνισης από το 2006 !!!

Απίστευτο !!!

Το δεύτερο ...

   σημαντικότερο (κατ’εμέ Το Σημαντικότερο !) μουσείο της Ελλάδας είναι κλειστό από 

   τον Νοέμβριο του 2006 λόγω εργασιών ανακαίνισης !!!

Μα τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι,.. σε τόσα χρόνια (6 τον αριθμό) θα σηκώναμε νέο πύργο του Άϊφελ στο Ηράκλειο της Κρήτης !!!

Βέβαια δεν μας λένε και τα άλλα,… οτι δηλαδή τα τελευταία χρόνια γίνανε τρομερές ανακαλύψεις σε περιοχές της Κρήτης όπως είναι ο Τσούτσουρας και ο Ζάκρος. Συγκεκριμμένα στον Ζάκρο ανακαλύφθηκε ανάκτορο διαστάσεων Κνωσσού και επίσης στο φαράγγι του Ζάκρου ανακαλύφθηκαν και άλλα πολύ περίεργα πράγματα μέσα σε σκαμμένους στα βράχια πανάρχαιους Μινωϊκούς ? τάφους !

Γιαυτό μάλιστα και το φαράγγι του Ζάκρου λέγεται από τους ντόπιους και φαράγγι των Νεκρών (βασιλέων και ποιών βασιλέων ??? !!!)

Εκεί λοιπόν (κατ’επίσημη δήλωση αρχαιολόγου στο μουσείο του Ηρακλείου) βρέθηκαν λίθινες σφραγίδες που απεικόνιζαν διάφορα “φανταστικά όντα αγνώστου προέλευσης και αναγνώρισης” !!!. Όταν μάλιστα αποφασίστηκε σε ποιά αίθουσα του μουσείου Ηρακλείου να τα τοποθετήσουν προς έκθεση στους επισκέπτες όλα αυτά τα περίεργα εκθέματα από τον Ζάκρο, τότε ξαφνικά όλο το μουσείο έκλεισε για λόγους ανακαίνισης !!! και έμεινε κλειστό από το 2006 μέχρι και σήμερα όπου και παραμένει κλειστό. Μάλιστα λειτουργεί μόνο μία προσωρινή μικρή αίθουσα με λίγα χαρακτηριστικά και αντιπροσωπευτικά εκθέματα, (δηλαδή αυτά μόνο που θέλουν να μας δείξουν)..

Τι συμβαίνει τελικά όμως, μήπως τα εκθέματα ήταν τόσο σημαντικά που θα προκαλούσαν και τελικά απλά τα έκρυψαν ?

Βέβαια μην περιμένετε να δείτε αυτά τα φανταστικά όντα του Ζάκρου γιατί αυτή τη στιγμή γίνεται το “ξεκαθάρισμα” όπως ενημερώνουν το κοινό στα πλαίσια της “ανακαίνισης” για να επιλέξουν ποιά εκθέματα τελικά θα δείξουν στο κοινό. Μήπως περιμένουν την έγκριση λογοκρισίας από τους “men in black” ? τι να πω,,

Πάντως ο αρχαιολογικός χώρος και το φαράγγι τουν Ζάκρου σφίζει κυριολεκτικά σήμερα από πεζοπόρους-αρχαιολόγους Αμερικανούς και Γάλλους. Το λέω όντως έχοντας δει αυτό ο ίδιος που βρέθηκα εκεί.

Κάνουν εκτενείς “πεζοπορίες” όπως μου είπανε μέσα στο φαράγι του Ζάκρου (ή το φαράγγι των νεκρών) για λόγους φυσιολατρικούς !

Μάλιστα στα πλαίσια της φυσιολατρίας παίρνουν μέτρα από τμήματα όπου έχουν βρεθεί ευρήματα, (πχ τάφοι και ανάκτορο Ζάκρου) και σχεδιάζουν εκτενώς όλη την περιοχή. Αμα λάχει κάνουν και καμιά λαθροανασκαφή μέσα στο φαράγγι των νεκρών αφού ουσιαστικά ο καθένας μπαίνει (όπως και εγώ) και κάνει ότι θέλει χωρίς κανένα έλεγχο !

Αλλά το ερώτημα παραμένει, γιατί κρύφτηκαν τα ευρήματα των φανταστικών όντων του Ζάκρου, γιατί το μουσείο Ηρακλείου κάνει ανακαίνιση για έξι χρόνια αλλά δεν ανακαινίζει το κτίριο αλλά τα εκθέματα !!! ??? επιλέγοντας ποιά είναι καλά και ποιά απαγορευτικά !!!

Και στην τελική όλοι αυτοί οι περιπλανώμενοι περιπατητητές αρχαιολόγοι τι ενδιαφέρον βρήκανε ξαφνικά στον Ζάκρο και τρέχουν απ’ολο τον κόσμο ?

Σημειώστε εδώ πως μέχρι και το National Geographic Society έκανε τηλεοπτικό ρεπορτάζ για την περιοχή μέ έναν αμερικανό αρχαιολόγο ο οποίος βρίσκει ευρήματα μέχρι και πάνω στις κορυφές του όρους Ζάκρου.

Και για λίγη "σάλτσα", ψάξτε και βρείτε τι δουλειά έχει το όρος Ζάκρος να υπάρχει με το ίδιο όνομα στο σημερινό Ιράν και γιατί στα πανάρχαια χρόνια πριν ακόμα και από τους Σουμέριους ήτανε λατρευτικό βουνό των Ακκάδων ή αλλιώς Ελαμίτες (Αρκάδες και Ελαδίτες).

Ψάξτε επίσης γιατί σε όλη την περιοχή του Ζάκρος στην Κρήτη έχουν ανακλυφθεί Μινωϊκά ιερά σε κορυφές όπου ονομάζονται “Ιερόν κορυφής”.

Παρόμοια στο Ζάκρος του Ιράν θεωρούνταν η κορυφή του από τους Ακκάδες-Ελαμίτες ως ιερόν !

Ψάξτε επίσης γιατί οι Σουμέριοι ανέφεραν στις γραφές τους πως οι Ακκάδες ή Ελαμίτες ήρθαν από την θάλασσα και ήταν άλλη φυλή ξένη προς την δική τους και πως αυτοί (οι Ελαμίτες) δίδαξαν στους Σουμέριους θρησκεία, αρχιτεκτονική, αγροκαλιέργεια, και πολιτειακή οργάνωση.

Επίσης ερευνήστε γιατί οι Σουμέριοι όταν αντιμετώπιζαν σε μάχη τους Ελαμίτες τους αποκαλούσαν “ερυθρόδερμους”. Συνδυάστε το αυτό με το κόκκινο χρώμα των Μινωιτών που θεωρούνταν ιερό και επίσης εξηγείστε μου γιατί όλη η περιοχή Ζάκρος στην Κρήτη έχει σε πολλά σημεία ένα έντονο κοκκινόχωμα το οποίο απλά το διαλύεις με νερό και γίνεται αμέσως βαφή κόκκινου χρώματος που με αυτό μπορείς να βάψεις (για λατρευτικούς ίσως λόγους) όλο το δέρμα σου κόκκινο !

Πολλά αναπάντητα ερωτήματα και τρομερές συμπτώσεις συμβαίνουν στο Ζάκρος της Κρήτης (εκ του Ζαγραίου Δία) που κατ’εμέ απλά είναι και άλλες αποδείξεις που έχω μαζέψει και που δείχνουν ποιά είναι η σχέση των Μινωιτών με τον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο από αρχής έως και σήμερα. !

Σας προκαλώ πάντως να κάνετε και εσείς την έρευνά σας.. ποιός ξέρει,.. ίσως του χρόνου σας συναντήσω στο Ζάκρος της Κρήτη να ψάχνετε γενικώς μέσα στο φαράγγι.. εγώ πάντως θα είμαι εκεί για “φυσιολατρικούς” λόγους και μόνο..

Πηγή

http://master-lista.blogspot.gr/

--------------------------------------------

πηγή: http://www.nooz.gr/entertainment/anoikse-to-arxaiologiko-mouseio-irakleiou140812

Άνοιξε το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου

ΑΘΗΝΑ 16/08/2012

Το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου, μετά από έξι χρόνια που ήταν κλειστό, λόγω εργασιών που βρίσκονται σε εξέλιξη, άνοιξε τις πύλες του για το κοινό σε δύο από τις αίθουσές του.

Έτσι, οι επισκέπτες του κεντρικού κτιρίου του Μουσείου θα μπορούν να ξεναγηθούν στην αίθουσα των γλυπτών που φιλοξενείται στο ισόγειο, το επίσημο άνοιγμα της οποίας σηματοδοτεί την επανέναρξη της λειτουργίας του Αρχαιολογικού Μουσείου Ηρακλείου και εκτιμάται, ότι ως τα μέσα του 2013 θα έχει ολοκληρωθεί στο σύνολό του.

Στην πρώτη αίθουσα φιλοξενείται η Συλλογή των Γλυπτών που αποτελείται από εκθέματα της Αρχαϊκής- Κλασικής περιόδου και στη δεύτερη αίθουσα γλυπτά της Ελληνιστικής- Ρωμαϊκής περιόδου. Παράλληλα συνεχίζει να λειτουργεί στο κτίριο επέκτασης η Προσωρινή Έκθεση με τα σημαντικότερα εκθέματα. Το ωράριο λειτουργίας και για τις δύο εκθέσεις είναι Τρίτη- Σάββατο 8 πμ- 8 μμ. Κάθε Δευτέρα, Κυριακή και αργίες οι αίθουσες θα είναι ανοιχτές από τις 9 το πρωί ως τις 4 μετά το μεσημέρι.

Εξ΄ άλλου, από τις 16 Αυγούστου 2012 και κάθε Πέμπτη και Παρασκευή, θα πραγματοποιείται δωρεάν ξενάγηση στη νέα Έκθεση Γλυπτών από τους αρχαιολόγους του Μουσείου Ηρακλείου.

Ο περιφερειάρχης Κρήτης Σταύρος Αρναουτάκης και ο δήμαρχος Ηρακλείου Γιάννης Κουράκης ήταν από τους πρώτους «επισκέπτες» του Αρχαιολογικού Μουσείου Ηρακλείου.

«Παρακολουθούσαμε και παρακολουθούμε το έργο από κοντά και παρά τις καθυστερήσεις που σημειώθηκαν είμαστε ιδιαίτερα ικανοποιημένοι με το σημερινό άνοιγμα, που είναι μεγάλη υπόθεση και για το Ηράκλειο και για την Κρήτη» δήλωσε ο κ. Αρναουτάκης.

Ο ίδιος πρόσθεσε, ότι βρίσκονται σ' εξέλιξη δύο σημαντικές εργολαβίες, η μία χρηματοδοτείται από το ΠΕΠ Κρήτης και η άλλη από το πρόγραμμα «Ανταγωνιστικότητα» του ΕΠΑΝ και όπως τον διαβεβαίωσαν οι εργολάβοι "όλα βαίνουν ομαλώς", για την υλοποίηση του στόχου που είναι η πλήρης επαναλειτουργία του μουσείου το καλοκαίρι του 2013.

Από την πλευρά του ο δήμαρχος Ηρακλείου Γ. Κουράκης, ανέφερε πως πρόκειται για μια πολύ σημαντική μέρα για το Ηράκλειο, αν και πρόκειται για ένα πολύ μικρό δείγμα για το Μουσείο.

Παράλληλα, εξέφρασε την ικανοποίησή του για τη λειτουργία των δύο αιθουσών σε ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία της Ελλάδας, με χιλιάδες και μεγάλης αξίας ευρήματα και κάλεσε τους πολίτες να επισκεφτούν τους χώρους του μουσείου για να θαυμάσουν τα εκθέματα- αριστουργήματα.

"Είναι ιδιαίτερα σημαντικό το ότι ξεκινάει η επανέκθεση. Το Μουσείο αποτελεί μια πολύ σημαντική πολιτιστική κληρονομιά για το Ηράκλειο και την Κρήτη γενικότερα", τόνισε ο δήμαρχος, επισημαίνοντας: "Θα παρακολουθούμε από κοντά να τηρηθούν όλα τα χρονοδιαγράμματα.

Τέλος, ο διευθυντής του Μουσείου Γιώργος Ρεθυμνιωτάκης, ενημέρωσε για το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης των υπόλοιπων αιθουσών.

Όπως είπε, σε 1,5 μήνα θα είναι έτοιμη και η έκθεση τοιχογραφιών στον α' όροφο. Θα ακολουθήσει το υπόλοιπο μέρος του ορόφου, όπου θα εκτίθενται τα ελληνορωμαϊκά αντικείμενα, ενώ το ισόγειο- που θα παραδοθεί με την ολοκλήρωση- θα φιλοξενεί τα μινωικά αντικείμενα.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Τραχανάς της γιαγιάς

Τραχανάς της γιαγιάς

Bαθμολογία:

2 ψήφοι

Προστέθηκε από aleka27, 11.09.12

Περιγραφή

Νομίζω ότι αξίζει να δοκιμαστεί...είναι τόσο εύκολη συνταγή...

Τι χρειαζόμαστε:

• 3 κιλά έτοιμο σπασμένο σιτάρι
• 1 λίτρο φρέσκο γάλα

Από σκεύη χρειάζονται

• μία μεγάλη λεκάνη
• ένα κόσκινο

Στα γρήγορα

Μέθοδος

Κατσαρόλας

Διατροφή

Χορτοφαγική

Δυσκολία

Μέχρι 4 υλικά

Περιέχει

Γάλα

 

 

 

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Τραχανάς της γιαγιάς http://www.sintagespareas.gr/sintages/traxanas-tis-giagias.html#ixzz26TjQNGwb

 σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Ο μπούφος που δεν μπορούσε να κάνει μπου

πηγή:  http://www.facebook.com/photo.php?fbid=468804299820949&set=a.425464430821603.99602.108511895850193&type=1&theater

                                                                        Ο  Μπούφος

Η κυρία Μπούφου καθάρισε το λαιμό της για να τραβήξει την προσοχή του γιού της, κι έκανε: «Μπου!» Ο Μπουφάκος την κοίταξε περίεργα και δεν είπε τίποτα. Η κυρία Μπούφου καθάρισε ξανά το λαιμό της και επανέλαβε: «Μπου!» Ο Μπουφάκος την κοίταξε με απορία. Ο κύριος Μπούφος φτερούγισε ανυπόμονα και είπε: «Γιε μου, επανέλαβε μετά τη μητέρα σου: "Μπου!"». Ο Μπουφάκος άνοιξε το στόμα του, πήρε βαθιά αναπνοή και, καθώς η κυρία Μπούφου κι ο κύριος Μπούφος περίμεναν όλο λαχτάρα, είπε: «Μπα;». Ο μπούφος που δεν μπορούσε να κάνει μπου περιέχει τέσσερις ιστορίες που μας βοηθούν να συλλογιστούμε πάνω σε θέματα τα οποία απασχολούν την ανθρώπινη ψυχή. Γραμμένες σε μορφή παραμυθιού που μπορούν να διαβαστούν και από παιδιά, αυτές οι ιστορίες μας βοηθούν να κατανικήσουμε τις φοβίες, τις ανησυχίες και τις αμφιβολίες μας. Το μήνυμά τους είναι σαφές: αν γεμίσουμε την ψυχή μας με αγάπη, δεν περισσεύει χώρος για το φόβο...

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=104763

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=468752813159431&set=a.353804127987634.87247.108511895850193&type=1&theater 

Ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή (Βερολίνο, 13 Σεπτεμβρίου 1873 – Μόναχο, 2 Φεβρουαρίου 1950) ήταν κορυφαίος σύγχρονος Έλληνας μαθηματικός που διακρίθηκε σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο Καραθεοδωρή ήταν γνωστός εκτός Ελλάδας ως Constantin Carathéodory και συχνά αναφέρεται (λανθασμένα) ως Καραθεοδωρής. Το επιστημονικό έργο του Κωνσταντίνου Καραθεοδωρή επεκτείνεται σε πολλούς τομείς των Μαθηματικών, της Φυσικής και της Αρχαιολογίας. Είχε σημαντικότατη συνεισφορά ιδιαίτερα στους τομείς της πραγματικής ανάλυσης, συναρτησιακής ανάλυσης και θεωρίας μέτρου και ολοκλήρωσης.
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B8%CE%B5%CE%BF%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%AE

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Καλλιέργεια Καρότων

πηγή: http://www.kalliergo.gr/home-kalliergo/kalliergeia-karoton-2012-09-13.html

Καλλιέργεια Καρότων

Καρότα. Πηγή εικόνας

Επιστημονική ονομασία καρότου: Daucus carota, οικ. Umbelliferae.
Καρότο, οικ. Σκιαδανθών.

Περιγραφή του φυτού

Προέρχεται από την Ασία, σήμερα όμως καλλιεργείται σε όλο τον κόσμο. Το καρότο είναι εδώδιμο είδος που καλλιεργείται ως λαχανικό και  ανήκει στην οικογένεια Apiaceae ή Umbelliferae ( Carrot or Parsley Family), όπως και ο άνηθος, το σέλινο, ο μαϊντανός, το κύμινο και άλλα. Είναι φυτό διετές, δηλαδή, το πρώτο έτος αναπτύσσονται τα βλαστητικά όργανα, ρίζα και φύλλα ενώ την επόμενη βλαστητική περίοδο σχηματίζεται το ανθοφόρο στέλεχος, μεγάλου ύψους με διακλαδώσεις, που θα καρποφορήσει. Ο σπόρος του καρότου είναι μικρός, πλακωτός, με πλευρές αγκαθωτές και χρώματος σταχτί.

Σπόροι καρότου. Οι σπόροι του καρότου είναι πολύ μικροί. Πηγή εικόνας

Το καρότο ανήκει στα λαχανικά που τρώγεται το υπόγειο τμήμα τους, όπως συμβαίνει και με το παντζάρι και το σέλινο και κατατάσσεται στα ριζοκονδυλώδη λαχανικά, ενώ ανάλογα με τις απαιτήσεις της καλλιέργειας σε θερμοκρασία ανήκει στα λαχανικά ψυχρής εποχής και είναι ημιανθεκτικό στον παγετό. Όσον αφορά τον τρόπο γονιμοποίησης του κατατάσσεται στα εντομόφιλα φυτά, δηλαδή η επικονίαση επιτυγχάνεται με τα έντομα και με βάση το βάθος ανάπτυξης του ριζικού του συστήματος είναι  ενδιάμεσο φυτό, το ριζικό του σύστημα κυμαίνεται από 60 έως 120 cm.

Εδαφοκλιματικές απαιτήσεις

Προσαρμόζεται εύκολα σε οποιοδήποτε κλίμα, αν και προτιμά το εύκρατο. Καλύτερες θερμοκρασίες για την ανάπτυξη του θεωρούνται 15-20 βαθμών Κελσίου. Σε χαμηλές θερμοκρασίες αντέχει αλλά επιβραδύνεται η ανάπτυξη του και σε θερμοκρασίες 0- 2 βαθμών Κελσίου το άμυλο μεταβάλλεται σε σάκχαρα, μια ευχάριστη αλλαγή για το καρότο. Επίσης, η θερμοκρασία επιδρά και στο σχηματισμό της καροτίνης, όπου σχηματίζεται σε θερμοκρασία 15- 20βαθμών Κελσίου , διαφορετικά τα καρότα δεν αποκτούν ζωηρό πορτοκαλί χρώμα. Προτιμά τα βαθιά εδάφη, καλά στραγγισμένα, τα αμμοπηλώδη και τα πλούσια σε οργανική ουσία. Το έδαφος πρέπει να είναι απαλλαγμένο από σβόλους και πέτρες. Το κατάλληλο pH είναι 6- 6,5, ελαφρά όξινη αντίδραση.

Λίπανση

Η βασική λίπανση με τα κύρια στοιχεία άζωτο, φώσφορο και κάλιο, εφαρμόζεται καλά πριν τη σπορά και ενσωματώνονται στο έδαφος.

Σπορά και πολλαπλασιασμός

Το καρότο σπέρνεται κατά τη διάρκεια σχεδόν όλου του χρόνου, σε περιοχές θερμές με ήπιο χειμώνα ενώ σε ψυχρές περιοχές την άνοιξη.  Βάθος σποράς καθορίζεται στο 1 cm ή και λιγότερο, ανάλογα με το έδαφος. Η σπορά γίνεται σε γραμμές και ακολουθεί πότισμα και ελαφρά συμπίεση του σπόρου έτσι ώστε να γίνεται καλύτερη επαφή του σπόρου με το έδαφος. Το φύτρωμα γίνεται μέσα σε 8- 10 μέρες.

Καλλιεργητικές περιποιήσεις καρότων

Άρδευση

Ικανοποιητική υγρασία στο έδαφος σε όλη τη διάρκεια της ανάπτυξης του φυτού είναι αναγκαία. Η συχνότητα του ποτίσματος και η ποσότητα του νερού επηρεάζονται από την εποχή καλλιέργειας, από τη κατάσταση του εδάφους και από το στάδιο ανάπτυξης των φυτών.

Αραίωμα φυτών

Στα πρώτα στάδια της ανάπτυξης γίνεται αραίωμα, όπου απομακρύνονται τα πιο αδύναμα και κακοσχηματισμένα φυτά. Έτσι, τα υγιή φυτά έχουν τον αναγκαίο χώρο να αναπτυχθούν καλά. Κατά τη διάρκεια του αραιώματος χρειάζεται μεγάλη προσοχή ώστε με το ξερίζωμα να μην βλάπτονται τα καλά φυτά, πρέπει να πραγματοποιείται πότισμα τη προηγούμενη μέρα για να μην τραυματίζονται οι γειτονικές ρίζες κατά την εκρίζωση και τα φυτά να έχουν μικρή ηλικία ώστε να μην έχουν αναπτύξει πλούσιο ριζικό σύστημα. Με το αραίωμα των φυτών, οι αποστάσεις μεταξύ τους να κυμαίνονται από 5-7 cm.

Απαραίτητα είναι επίσης τα βοτανίσματα και τα σκαλίσματα για τη καταστροφή των ζιζανίων που ανταγωνίζονται έντονα το καρότο. Με το σκάλισμα επιδιώκεται το σπάσιμο της επιφανειακής κρούστας που δημιουργείται με το πότισμα, ο καλύτερος αερισμός και η θέρμανση εδάφους, η διατήρηση της υγρασίας και η καλή ανάπτυξη του φυτού.

Τα σκαλίσματα πρέπει να γίνονται με προσοχή ώστε να μην τραυματίζονται οι ρίζες και να μην καταστρέφεται το υπόγειο μέρος  του καρότου. Το πόσο συχνά πρέπει να γίνεται εξαρτάται από το είδος του εδάφους, την εμφάνιση των ζιζανίων κ.α. Συνήθως γίνονται 1-3 σκαλίσματα, σε βάθος που δεν ξεπερνά τα 3-5 cm.

Καταπολέμηση ζιζανίων

Τα ζιζάνια αποτελούν ένα από τα κυριότερα προβλήματα της καλλιέργειας του καρότου.  Επιβάλλεται η καταστροφή των ζιζανίων , η οποία γίνεται με σκαλίσματα και βοτανίσματα αλλά και με την εφαρμογή προφυτρωτικών ή μεταφυτρωτικών ζιζανιοκτόνων. Το πιο διαδεδομένο ζιζανιοκτόνο που χρησιμοποιείται στο καρότο είναι το Linuron, βρέξιμη σκόνη η οποία αναμιγνύεται με νερό. Η εφαρμογή του γίνεται προφυτρωτικά αμέσως μετά τη σπορά και ακολουθεί πότισμα και μεταφυτρωτικά όταν το φυτό αποκτήσει 3-4 φύλλα, δηλαδή στο σύνολο γίνονται 2 εφαρμογές.

Επιφανειακή λίπανση

Κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης των φυτών, συμπληρώνεται άζωτο, με σκοπό τη τόνωση και τη μεγαλύτερη ανάπτυξη τους. Όταν φυτέψουμε σπόρους καρότου τον Οκτώβριο, η επιφανειακή λίπανση εφαρμόζεται τον Φεβρουάριο ή Μάρτιο, ανάλογα και με τη κατάσταση των φυτών. Η επιφανειακή λίπανση μπορεί να δοθεί σε δύο δόσεις, η πρώτη εφαρμόζεται τέλος Ιανουαρίου- αρχές Φεβρουαρίου και η δεύτερη τέλος Φεβρουαρίου- αρχές Μαρτίου.

Ο τύπος λιπάσματος που χρησιμοποιείται είναι η ασβεστούχος νιτρική αμμωνία ( 26-0-0), η κρυσταλλική νιτρική αμμωνία ( 33,5-0-0) ή ουρία. Προσοχή: μετά την εφαρμογή του λιπάσματος να ακολουθήσει πότισμα, ώστε να απομακρυνθεί από τα φύλλα για να μην προκληθεί έγκαυμα.

Συγκομιδή

Φρέσκα νωπά καρότα, συγκομίζονται μετά από 3- 6 μήνες και αφού έχουν αποκτήσει διάμετρο 2,5-3,5 cm. Τα φυτά εκριζώνονται με τα χέρια με τράβηγμα από τα φύλλα, αφού προηγηθεί πότισμα.

Ποικιλίες

Οι πιο γνωστές ποικιλίες καρότου είναι οι εξής:

• Nantes ( μεσοπρώιμη, ρίζα μέσου μήκους, χρώματος κόκκινο- πορτοκαλί)
• Amsterdam ( πρώιμη, ρίζα μέσου μήκους, χρώματος κόκκινο- πορτοκαλί)
• Tuchon ( μεσοπρώιμη, ρίζα μέσου μήκους, χρώματος κόκκινο- πορτοκαλί)
• Αιγίνης ( μακρόρριζη, με έντονο πορτοκαλί χρώμα)
• Νέας Μαγνησίας ( μακρόρριζη, όψιμης σποράς)

                                       Καρότα ποικιλίας Nantes. Πηγή εικόνας

Καρότα ποικιλίας Amsterdam. Πηγή εικόνας

Στην Ελλάδα, η ποικιλία που  καλλιεργείται σε μεγαλύτερο ποσοστό είναι η Nantes.

Ασθένειες και Εχθροί

Οι πιο γνωστές ασθένειες του καρότου είναι:

Σκληρωτινίαση (Sclerotinia sclerotiorum)

 

Σκληρωτινίαση (Sclerotinia sclerotiorum) σε ρίζες του φυτού. Πηγή εικόνας

Σκληρωτινίαση ( Sclerotinia sclerotiorum), όπου ο μύκητας προκαλεί τη σήψη των ριζών. Για τη πρόληψη συνιστάται η εφαρμογή αμειψισποράς και απομάκρυνση των ασθενών φυτών.

Αλτερναρίωση (Alternaria radicicola)

Αλτερναρίωση (Alternaria radicicola), όπου ο μύκητας προκαλεί σήψη της κεφαλής του ριζοκόνδυλου. Συνιστάται αραιή φύτευση καθώς και προληπτικοί ψεκασμοί με κατάλληλα μυκητοκτόνα.

Βακτηρίωση (Erwinia carotovora)

 

Το βακτήριο Erwinia carotovora έχει προκαλέσει σήψη των ριζών. 

Πηγή εικόνας

Βακτηρίωση ( Erwinia carotovora), η προσβολή από το βακτήριο εκδηλώνεται με τη σήψη των ριζών. Προτείνεται η αμειψισπορά, η καταστροφή και απομάκρυνση των προσβεβλημένων ριζών και αποφυγή υπερβολικής υγρασίας. Καταπολεμάται με ψεκασμούς με ειδικά βακτηριοκτόνα.

Οι πιο γνωστοί εχθροί του καρότου είναι:

Μύγα του καρότου (Psila rosae)

Στοά που έχει ανοίξει η μύγα του καρότου. Πηγή εικόνας

Μύγα του καρότου (Psila rosae), οι προνύμφες της ανοίγουν στοές στους ριζοκόνδυλους. Καταπολεμάτε με τη διασπορά και ενσωμάτωση κατάλληλων εντομοκτόνων.

Σιδηροσκώληκες (Agriotes lineatus)

Σιδηροσκώληκες (Agriotes lineatus), προκαλούν όμοιες ζημιές με τη μύγα του καρότου. Η καταπολέμηση είναι παρόμοια με της μύγας, εφαρμόζονται εντομοκτόνα εδάφους.

Νηματώδεις (Heterodera spp.)

Νηματώδεις (Heterodera spp.), προκαλούν παραμορφώσεις στους ριζοκόνδυλους. Το έδαφος που φυτεύονται σπόροι καρότου πρέπει να είναι απαλλαγμένο από νηματώδεις. Σε αντίθετη περίπτωση πρέπει να γίνεται απολύμανση πριν τη σπορά με κατάλληλο απολυμαντικό. Εάν υπάρξει προσβολή κατά τη διάρκεια της καλλιέργειας, τότε καταπολεμάται με νηματοκτόνο. Εναλλακτικός τρόπος αντιμετώπισης είναι η αμειψισπορά με σιτηρά.

Συμβουλές

Για την τελευταία σπορά καρότων του έτους, επιλέξτε μια πρώιμη ποικιλία που αναπτύσσεται γρήγορα και σπείρετε σε γραμμές ανά 15 cm και οι σπόροι να έχουν απόσταση μεταξύ τους 5 cm. Το πλεονέκτημα της σποράς τόσο αργά είναι ότι δεν θα αντιμετωπίσετε πρόβλημα με τη μύγα του καρότου.

Το καρότο περιέχει τη πολύτιμη καροτίνη, χρήσιμη για την όραση και καθαρίζει το αίμα.

Αρθρογράφος

Αυτό είναι το πρώτο άρθρο στο www.kalliergo.gr, της Σοφίας Παπάζογλου, Τεχνολόγου Γεωπόνου - M.Sc. “Διαχείριση Περιβάλλοντος’’.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ… του Χάρη Γαντζούδη

πηγή: http://www.onestory.gr/post/31386559732

ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ…

του Χάρη Γαντζούδη *

.

Καθόταν στην πολυθρόνα ακίνητος. Το βλέμμα του είχε παραδοθεί στο κενό. Η ανάσα του έβγαινε με δυσκολία. Τους τελευταίους έξι μήνες είχε τυλιχτεί με τη σιωπή. Το σώμα του μουδιασμένο. Είχε μείνει μισό, λες και η πολυθρόνα τον ρουφούσε μέρα με τη μέρα. Η παραμικρή κίνηση του δημιουργούσε πόνο. Οι μόνες κινήσεις που επέτρεπε στον εαυτό του ήταν το άπλωμα του χεριού στο τραπεζάκι για να πιάσει τον αναπτήρα. Άναβε το ένα τσιγάρο μετά το άλλο. Η Ελπίδα, η γυναίκα του, πηγαινοερχόταν αδειάζοντας το τασάκι. Κατάθλιψη είχε πει ο γιατρός. 

Απρίλιος του 2011. Το αφεντικό του τον κάλεσε στο γραφείο του για να του ανακοινώσει την απόλυση του. Τον τελευταίο χρόνο ο τζίρος του εργοστασίου είχε πέσει κάτω από το μισό. Στο όνομα λοιπόν της οικονομικής κρίσης και των περικοπών ο Χριστόφορος θυσιαστικέ. Όχι ότι του είχε έρθει ξαφνικό. Από καιρό οι εργάτες του εργοστασίου έβλεπαν, ο ένας μετά τον άλλο, την έξοδο. Αυτός δεν θα έπρεπε να είχε και παράπονο. Το αφεντικό του τον άφησε στο τέλος. Και όχι άδικα. Σχεδόν είκοσι χρόνια δούλευε και ήταν από τους καλύτερους και πιο εργατικούς υπαλλήλους, αλλά είπαμε οικονομική κρίση, περικοπές…

Ο Χριστόφορος δεν παρέδωσε όμως τα όπλα αμαχητί. Τον παρακάλεσε, στα πόδια του έπεσε, δεν δίστασε μάλιστα να κλάψει μπροστά του, αλλά το μόνο που κατάφερε είναι να κερδίσει τη συμπόνια του αφεντικού του αλλά όχι να κρατήσει τη θέση. Όταν γύρισε στο σπίτι δεν μιλιόταν. Άδικα προσπαθούσε η Ελπίδα να του πάρει μια λέξη ώστε να καταλάβει τι συνέβη. Από εκείνη τη μέρα δεν μιλούσε σε κανένα. Κλείστηκε στο δωμάτιο του και το μόνο που ζητούσε από τη γυναίκα του ήταν τα τσιγάρα του. Ούτε ο γιός του κατάφερε να τον τραβήξει από το βάλτο που είχε πέσει. Ο Χριστόφορος απέφευγε και να τον κοιτάξει. Ντρεπόταν. Δεν μπορούσε πλέον να του προσφέρει τίποτα. Τόσα χρόνια δούλευε δεκαπέντε ώρες την ημέρα για να μη λείψει τίποτα στην οικογένειά του. Λίγο όμως πριν κλείσει τα σαράντα οκτώ όλα άλλαξαν. Δεν μπορούσε να καλύψει τα έξοδα του σπιτιού ούτε να πληρώνει τις εξωσχολικές δραστηριότητες του δωδεκάχρονου γιού του. Οι ειδοποιήσεις από την τράπεζα για καθυστέρηση πληρωμής των δόσεων του στεγαστικού δανείου ερχόταν η μια μετά την άλλη και η Ελπίδα φρόντιζε να τις καταχωνιάζει στα ντουλάπια της κουζίνας μην τυχόν και πέσουν στα χέρια του. Όχι βέβαια πως δεν το είχε πάρει είδηση. Μια μέρα που άκουσε το κουδούνι ρώτησε τη γυναίκα του ποιος ήταν και όταν εκείνη του απάντησε πως ο ταχυδρόμος της έδωσε κάτι διαφημιστικά καλλυντικών εκείνος την κοίταξε στα μάτια δηλώνοντας της πως αν το σπίτι έβγαινε σε πλειστηριασμό θα αυτοκτονούσε. 

Μάταια προσπαθούσε η Ελπίδα να του φτιάξει τη διάθεση με το να καλεί φίλους στο σπίτι, προφασιζόμενη διάφορες αφορμές όπως γενέθλια ή επετείους – που έτσι κι αλλιώς δεν τα θυμόταν και πριν. Ο Χριστόφορος είχε κλειστεί στον κόσμο του. Το μυαλό του είχε παραδοθεί σε σκέψεις απελπισίας. 

«Τι θα κάνω τώρα;» «Είμαι χαμένος» «Δεν υπάρχει περίπτωση να βρω δουλειά σε αυτή την ηλικία» «Κατέστρεψα τη ζωή της γυναίκας και του γιού μου». 

Αυτή η τελευταία σκέψη τον τυραννούσε περισσότερο από κάθε άλλη. Το γεγονός ότι δεν μπορούσε να προσφέρει στους πολυτιμότερους ανθρώπους του, αυτά που είχε υποχρέωση τον τσάκιζε. Καμιά φορά ένα μικρό γέλιο, ειρωνικό, διαγράφονταν στα χείλη του, όταν θυμόταν τα λόγια που είχε πει στη γυναίκα του την ώρα που ο πατέρας της, του την παρέδιδε νυφούλα στα σκαλιά της εκκλησίας: «Από σήμερα θα είσαι η πριγκίπισσα μου». Δε μπορούσε να συγχωρέσει στον εαυτό του που η «πριγκίπισσά» του μεταμορφώθηκε σε σταχτοπούτα και καθάριζε σπίτια πλούσιων κυριών για να μην τους λείψουν τουλάχιστον τα απαραίτητα. 

Μια μέρα η Ελπίδα μπήκε στο δωμάτιο του. Του είπε πως θα πήγαινε το παιδί στο γιατρό γιατί ένιωθε κάποιες ενοχλήσεις στην κοιλιά. Τον ρώτησε αν θέλει να έρθει μαζί της. Ήλπιζε να τον συγκινήσει και τον κάνει να βγει λίγο από το σπίτι. Άλλωστε ήταν μια καλή ευκαιρία να βγουν οι τρείς του μια βόλτα. Ο καιρός ήταν τόσο καλός που προσφερόταν για ένα περίπατο μετά την επίσκεψη στο γιατρό. Θα έκανε καλό σε όλους μα κυρίως στο παιδί που με όλα αυτά είχε χάσει τελείως την επαφή του με τον πατέρα. Πολλά βράδια ρωτούσε τη μητέρα του γιατί ο Χριστόφορος φερόταν έτσι και εκείνη τον καθησύχαζε λέγοντάς του πως είναι μια παροδική φάση και πως ο μπαμπάς χρειαζόταν λίγο χρόνο ακόμη για να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Ο Χριστόφορος όμως δεν έδειχνε διατεθειμένος να επιστρέψει σύντομα κοντά στο παιδί και τη γυναίκα του. Ναι, να επιστρέψει γιατί αν και δεν είχε φύγει το σώμα του, η ψυχή του είχε κλειστεί στο μαύρο κουτί της απελπισίας που το σφράγισε καλά η γνωμάτευση του ψυχολόγου «Κατάθλιψη». Για ακόμη μια φορά οι προσπάθειές της έπεσαν στο κενό. Εκείνος δεν γύρισε καν να την κοιτάξει. Το βλέμμα του δεν σάλεψε καθόλου από το παράθυρο που κοιτούσε επί ώρες λες και ήθελε να το υπνωτίσει.

Λίγες ώρες μετά η Ελπίδα έμπαινε ξανά στο δωμάτιο του. Στα χέρια της κρατούσε ένα χαρτομάντιλο. Τα μάτια της ήταν πρησμένα από το κλάμα. Για λίγα λεπτά επικρατούσε απόλυτη σιωπή. Μόνο οι ανάσες τους απλωνόταν στο ταβάνι. Τη σιωπή έσπασε ο ήχος της γυναίκας, στην προσπάθειά της να καθαρίσει το λαιμό της, δίνοντας το σήμα ότι θα έπαιρνε το λόγο. 

«Το παιδί έχει πρόβλημα με τα νεφρά. Θα χρειαστεί μεταμόσχευση» είπε με – όσο μπορούσε- σταθερή φωνή και αμέσως σηκώθηκε από το κρεβάτι και γρήγορα βήματα βγήκε από το δωμάτιο. Πήγε στην κουζίνα και ξέσπασε σε κλάματα. Εκείνος την ακολούθησε. 

«Τι είναι αυτά που λες;»

«Αυτά που μου είπε ο γιατρός» του απάντησε κείνη σκουπίζοντας τα μάτια της. 

«Μα πως; Τι έγινε;» απόρησε και συνέχισε «Και τι θα κάνουμε τώρα;» 

«Εγώ θα κάνω τα πάντα για να σώσω το παιδί μου, εσύ μπορείς να γυρίσεις στην πολυθρόνα σου» του αντιγύρισε σε έντονο ύφος εκείνη και έκανε να φύγει από την κουζίνα. Εκείνος τη σταμάτησε. Την κοίταξε βαθιά στα μάτια και εκείνη κατάλαβε πως της ζητούσε συγνώμη για την συμπεριφορά του. Αγκαλιάστηκαν σφιχτά και ξέσπασαν και οι δυο σε κλάματα. 

«Θέλω να σου ζητήσω συγνώμη» έλεγε στο γιό του καθισμένος στον πάτο του κρεβατιού του «Έχασα τόσες στιγμές μαζί σου όλον αυτόν τον καιρό. Αλλά από εδώ και πέρα σου υπόσχομαι ότι θα αναπληρώσουμε όλο το χαμένο χρόνο». 

«Κάτι σοβαρό έχω ε μπαμπά;» τον ξάφνιασε εκείνος και συνέχισε «Το κατάλαβα από το βλέμμα της μαμάς όταν βγήκε από το γραφείο του γιατρού». 

«Ότι και να είναι θα το ξεπεράσεις. Και τώρα θα μας έχεις και τους δύο στο πλευρό σου». Πατέρας και γιός αγκαλιάστηκαν σφιχτά και δεν ξεκολλούσε ο ένας από τον άλλο. Είχε λείψει τόσο πολύ και στους δυο αυτή η επαφή. Η Ελπίδα παρόλο τον πόνο της για την κατάσταση του μικρού στεκόταν στην πόρτα και τους καμάρωνε. Είχε καιρό να αντικρίσει αυτή την εικόνα. 

Ένα χρόνο αργότερα οι τρείς τους έκαναν χαρούμενοι βόλτα στο πάρκο της περιοχής. Ο γιός του Χριστόφορου και της Ελπίδας μετά την επιτυχημένη μεταμόσχευση ήταν άκρως υγιείς. Η Ελπίδα μέρα και νύχτα ευχαριστούσε το Θεό που μέσα από αυτή την περιπέτεια η οικογένειά της βγήκε πιο δυνατή και πλέον είχε στο πλευρό της υγιείς και δυνατούς, τους δύο άντρες της ζωής της. Το πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε ο γιός του Χριστόφορου και ο φόβος μην τον χάσει, τον ξύπνησαν από το λήθαργο που είχε πέσει και τον έκανε να καταλάβει τα σημαντικά της ζωής αλλά και η δύναμη που έδειξε ο μικρός τον δίδαξε να μην το βάζει ποτέ κάτω. 

.

Ο Χάρης Γαντζούδης γεννήθηκε το Μάιο του 1985 στο Αγρίνιο. Σπούδασε στο τμήμα Εφαρμογών Πληροφορικής στη Διοίκηση και στην Οικονομία (Λευκάδα). Παρακολούθησε σεμινάριο Δημιουργικής Γραφής στο εργαστήρι του συγγραφέα Αλέξανδρου Ντερπούλη. Από το Μάιο του 2012 συνεργάζεται με το Deity.gr. Συμμετείχε στη συλλογή «Tweet Stories - Λογοτεχνία σε 140 χαρακτήρες», OPENBOOK. 

[ e-mail ]
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω