Αναίτια χορήγηση φαρμάκων

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=301724699934907&set=a.267799476660763.59780.264580240316020&type=1&theater

  

Οι γονείς «μπουκώνουν» τα παιδιά με φάρμακα

Αντιβιώσεις, αντιισταµινικά, αντιβηχικά: Οπως δείχνουν µελέτες, οι γονείς συχνά µπουκώνουν τα παιδιά τους µε φάρµακα ακόµη και χωρίς συνταγή γιατρού.

Οι παιδίατροι από την πλευρά τους συντηρούν αυτόν τον φαύλο κύκλο συνταγογραφώντας φάρµακα για να καθησυχάσουν τους γονείς και όχι επειδή πραγµατικά τα χρειάζονται τα παιδιά.

Το µεγαλύτερο αγκάθι, σύµφωνα µε τους λοιµωξιολόγους, είναι η υψηλή και συχνά χωρίς επιστηµονική τεκµηρίωση χορήγηση αντιβίωσης.

Πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστηµιακού Νοσοκοµείου «Αττικόν», που παρουσιάζει η εφημερίδα «Τα Νέα», έδειξε ότι οκτώ στους δέκα παιδιάτρους υποκύπτουν στις πιέσεις των γονέων και τελικά χορηγούν φαρµακευτική αγωγή στα παιδιά – που συνήθως είναι αντιβίωση.

ToVima.gr

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

The Dark Hedges

πηγή: http://anoixti-matia.blogspot.gr/2012/09/the-dark-hedges.html?spref=fb

The Dark Hedges: Ένας δρόμος βγαλμένος από παραμύθι

Βρίσκεται στο County Antrim της Βόρειας Ιρλανδίας και μαγεύει κάθε ταξιδιώτη που επισκέπτεται το σημείο. Ο λόγος για το «The Dark Hedges», έναν δρόμος με οξιές που φυτεύτηκαν τον 18ο αιώνα και σχηματίζουν μια φυσική τοξωτή σήραγγα, η οποία είναι πλέον ένα από τα πιο διάσημα αξιοθέατα της περιοχής....

 http://www.otherside.gr/

σημ.   Αν  δεν  ανοίγουν   οι  σύνδεσμοι  κάντε  τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Ρόζα Ιμβριώτη 1988-16/9/1977

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=381892095217182&set=a.136809996392061.29371.135792846493776&type=1&theater


Ρόζα Ιμβριώτη 1898-16/9/1977

Γεννήθηκε το 1898 στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και πραγματοποίησε περαιτέρω σπουδές στο Βερολίνο και το Παρίσι.

Το 1924, ενώ εργαζόταν ως καθηγήτρια στο Μαράσλειο, κατηγορήθηκε για υλιστική διδασκαλία και η κατηγορία αυτή αποτέλεσε μία από τις αφορμές των Μαρασλειακών, που ουσιαστικά αποτέλεσαν επίθεση εναντίον του εκπαιδευτικού δημοτικισμού.

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής, η Ιμβριώτη πήρε μέρος στην Αντίσταση μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ. Συμμετείχε στη σύνταξη του εκπαιδευτικού προγράμματος της ΠΕΕΑ και στη συγγραφή του αναγνωστικού "Τ' αετόπουλα".

Λόγω των πολιτικών της φρονημάτων μεταπολεμικά υπέστη διώξεις και εξορίστηκε. Αργότερα έγινε στέλεχος της ΕΔΑ και το 1967 μέλος του ΚΚΕ.

Πέθανε το 1977 στην Αθήνα. Σύζυγός της υπήρξε ο μαρξιστής φιλόσοφος Γιάννης Ιμβριώτης.
Η ιστορική επιστήμη εις τα σχολεία της μέσης εκπαιδεύσεως 1926
Η γυναίκα στο Βυζάντιο 1926
Διαλεκτική του Χέγγελ 1933
Μορφώνουμε δούλους 1936
Ανώμαλα και καθυστερημένα παιδιά 1939
Το παιδικό βιβλίο 1947
Ανθρωπιστική παιδεία 1958
Οι απασχολήσεις του παιδιού της υπαίθρου 1958
Ένα περίεργο ψυχογράφημα 1962
Παιδεία - Ο παρίας του κράτους 1963
Η αισθητική αγωγή στο σχολείο 1965
Το κατηγορώ της νεολαίας 1972
Άριστος οιωνός 1974
Από τη Βικιπαίδεια,

Κις Λορέν

Κις Λορέν

Bαθμολογία:

4 ψήφοι

Προστέθηκε από LUPAKI, 27.09.08

Περιγραφή

Τάρτα εύκολη, γρήγορη και νόστιμη

Τι χρειαζόμαστε:

• Ζύμη τάρτας (έτοιμη ή τη φτιάχνετε μόνοι)
• 1 κονσέρβα μανιτάρια
• 2 πιπεριές ψιλοκομένες
• 100 γρ. καπνιστή (ή βραστή) γαλοπούλα ψιλοκομμένη
• Λίγο άνηθο
• Λίγη κέτσαπ
• Λίγο φρεσκοτριμμένο πιπέρι
• 400 γρ μείγμα τυριών από έμμενταλ, ένταμ και παρμεζάνα
• 1 φλυτζάνι κρέμα γάλακτος
• 1 φλυτζάνι γάλα εβαπορέ
• 3 αυγά

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Πίτες διάφορες

Μέθοδος

Φούρνου

Περιέχει

Μανιτάρια

Αλλαντικά

Πιπεριές

Τυριά

Αβγά

Γάλα

Κρέμα γάλακτος

Ειδικές περιστάσεις

Για μπουφέ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Κις Λορένhttp://www.sintagespareas.gr/sintages/kis-loren.html#ixzz26nbSXBQg

σημ.   Αν  δεν  ανοίγουν   οι  σύνδεσμοι  κάντε  τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Μπρικέτες...

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=305439299563447&set=a.295340943906616.68130.264580240316020&type=1&theater

 

Μπρικέτες... για οικονομία στη θέρμανση

Oι μπρικέτες αποτελούν την εναλλακτική λύση για μία σύγχρονη, φιλική προς το περιβάλλον θέρμανση. Γίνονται υπό υψηλή πίεση, δεν περιέχουν βλαβερές ουσίες και χημικά πρόσθετα, δηλαδή είναι ένα ανανεώσιμο οικολογικό και ανεξάντλητο βιοκαύσιμο που δε ρυπαίνει το περιβάλλον.

Πλεονεκτήματα

► Έχουν εύκολη αποθήκευση καθώς είναι συσκευασμένες σε αεροστεγή πακέτα 8 τεμ / περίπου 5,5 – 6 κιλά που βοηθάνε την τοποθέτηση τους σε οποιοδήποτε μέρος (δίπλα στο τζάκι, στο μπαλκόνι κλπ).

► Δεν ρυπαίνουν τον χώρο αποθήκευσης καθώς δεν έχουν λάσπες, χώματα, υγρασία κλπ.

► Είναι καθαρό υλικό και δεν αφήνει στάχτη (5 φορές λιγότερη στάχτη από το ξύλο).

► Έχει 4 – 6 φορές λιγότερη υγρασία από το ξύλο.

► Έχει μεγάλη θερμογόνο δύναμη, 1 kg μπρικέτας = 1,6 kg ξύλα

► Έχει βαθμό απόδοσης 88% - 92%

► Δεν πετάνε σπίθες αποφεύγοντας περαιτέρω ζημιές στον χώρο.

► Η θαλπωρή και η αίσθηση της φωτιάς είναι ίδια με αυτή του ξύλου.

Οι μπρικέτες μπορούν να χρησιμοποιηθούν αντί για καυσόξυλα καθώς μπορούν να καλύψουν οικολογικά και πλήρως τις ανάγκες σε θέρμανση ενός μέσου σπιτιού χωρίς την χρήση άλλης θερμαντικής πηγής καθώς έχουν ευρεία εφαρμογή (συμβατικά και ενεργειακά τζάκι, ξυλολέβητες, ξυλόσομπες, σόμπες – λέβητες καθώς και σε ξυλόφούρνους αρτοποιίας).

Το ξύλο είναι πιο φθηνό από την μπρικέτα;

Το να θεωρούμε ότι, επειδή το ξύλο είναι περίπου 50% πιο φθηνό από την μπρικέτα είναι και πιο οικονομικό καύσιμο, είναι λάθος. Η μπρικέτα έχει 60% μεγαλύτερη θερμική δύναμη από το ξύλο σε σύγκριση ενός κιλού ΔΙΑΦΟΡΑ 60%.

Επίσης ένα σύστημα λέβητα ξύλου επιτυγχάνει μέγιστο βαθμό απόδοσης 80% ενώ με μπρικέτες 88% - 92% ΔΙΑΦΟΡΑ 12%

ΣΥΝΟΛΙΚΟ ΜΕΙΚΤΟ ΚΕΡΔΟΣ 67% ΑΡΑ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΑ 50% ΣΤΗΝ ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΞΥΛΟΥ Η ΜΠΡΙΚΕΤΑ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΦΤΗΝΟ ΚΑΥΣΙΜΟ ΑΠΟ ΤΟ ΞΥΛΟ

Επίσης είναι πιο οικονομικό προϊόν από το ξύλο γιατί:

Αγοράζοντας 1 τόνο μπρικέτες έχετε 1 τόνο καύσιμη ύλη. Ενώ με το ξύλο αγοράζεται 1 τόνο ξύλα αλλά 600 κιλά καύσιμη ύλη λόγω της μεγάλης περιεκτικότητας του ξύλου σε νερό (αγγίζει το 40%) όταν καίμε 160 κιλά ξύλο, καίμε 100 κιλά μπρικετας εξοικονομώντας επιπλέον καύσιμη ύλη.

σημ.   Αν  δεν  ανοίγουν   οι  σύνδεσμοι  κάντε  τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Οἱ κακοὶ ἔμποροι

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=381657061907352&set=a.136809996392061.29371.135792846493776&type=1&theater

 

Οἱ κακοὶ ἔμποροι

Κύριε, ἄνθρωποι ἁπλοὶ
πουλούσαμε ὑφάσματα·
κι ἡ ψυχή μας

ἦταν τὸ ὕφασμα ποὺ δὲν τ' ἀγόρασε κανείς.
Τὴν τιμὴ δὲν κανονίζαμε ἀπ' τὴν οὔγια
ἡ πήχη καὶ τὰ ρούπια ἦταν σωστὰ·
τὰ ρετάλια δὲν τὰ δώσαμε μισοτιμῆς ποτέ –
ἡ ἁμαρτία μας!

Εἴχαμε μόνο ποιότητας πραμμάτεια.
Ἔφτανε στὴ ζωή μας μία στενὴ γωνιὰ –
πιάνουνε στὴ γῆ μας λίγο τόπο τὰ πολύτιμα.
Τώρα μὲ τὴν ἴδια πήχη ποὺ μετρήσαμε
μέτρησέ μας· Δέ μεγαλώσαμε τὸ ἐμπορικό μας.
Κύριε, σταθήκαμε ἔμποροι κακοί.

Δ.Ι.ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος: “Η εκδίωξη των εμπόρων από τον ναό”

 σημ.   Αν  δεν  ανοίγουν   οι  σύνδεσμοι  κάντε  τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Μάνος Λοΐζος

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=382126075193784&set=a.136809996392061.29371.135792846493776&type=1&theater

Μάνος Λοΐζος

Κυπριακής καταγωγής μουσικοσυνθέτης, με σπουδαία προσφορά στο έντεχνο λαϊκό τραγούδι.

Ο Εμμανουήλ Λοΐζος γεννήθηκε στις 22 Οκτωβρίου 1937 στο χωριό Άγιοι Βαβατσινιάς της επαρχίας Λάρνακας. Ήταν το μοναδικό παιδί του Ανδρέα Λοΐζου και της Δέσποινας Μανάκη, κόρης γεωπόνου από τη Ρόδο. Η οικογένειά του μετακόμισε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου προς αναζήτηση καλύτερης τύχης, όταν ο Μάνος ήταν επτά ετών.

Με τη μουσική ασχολήθηκε από τα μαθητικά του χρόνια. Γράφτηκε σε τοπικό Ωδείο και άρχισε να μαθαίνει βιολί, αλλά κατέληξε στην κιθάρα. Μετά την αποφοίτησή του από το Αβερώφειο Γυμνάσιο της Αλεξάνδρειας το 1955 ήλθε στην Αθήνα και γράφτηκε αρχικά στη Φαρμακευτική Σχολή και στη συνέχεια στην ΑΣΟΕΕ. Στις αρχές του 1960 ήλθε η μεγάλη στροφή στη ζωή του, όταν αποφάσισε να εγκαταλείψει τις σπουδές του και να ασχοληθεί αποκλειστικά με τη μουσική.

Για να επιβιώσει κάνει διάφορες δουλειές, από γκαρσόνι σε ταβέρνα μέχρι γραφίστας και διακοσμητής. Το 1962 έρχεται σε επαφή με τον Μίμη Πλέσσα, ο οποίος μεσολαβεί στη «Φίλιπς» για την ηχογράφηση του πρώτου του τραγουδιού. Είναι το «Τραγούδι του δρόμου», ελληνική απόδοση του Νίκου Γκάτσου σ' ένα ποίημα του Λόρκα με ερμηνευτή τον Γιώργο Μούτσιο.

Το Απρίλιο του 1962 έγινε ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος στο Σύλλογο Φίλων Ελληνικής Μουσικής (ΣΦΕΜ), με στόχο τη στήριξη του έργου του Μίκη Θεοδωράκη, αλλά και την προβολή νέων δημιουργών. Στις τάξεις του συλλόγου θα βρεθούν πολύ γρήγορα ο Χρήστος Λεοντής, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Διονύσης Σαββόπουλος, η Μαρία Φαραντούρη, ο Νότης Μαυρουδής, ο Φώντας Λάδης, ο Μάνος Ελευθερίου και πολλοί άλλοι. Αναλαμβάνει τη διεύθυνση της χορωδίας του συλλόγου και με αυτή συμμετέχει το καλοκαίρι στις παραστάσεις της μουσικής επιθεώρησης του Μίκη Θεοδωράκη «Όμορφη Πόλη» που ανεβαίνει με μεγάλη επιτυχία στο Θέατρο Παρκ.

Τον Μάρτιο του 1965 παντρεύεται τη Μάρω Λήμνου, τη μετέπειτα συγγραφέα παιδικών βιβλίων, γνωστή ως Μάρω Λοΐζου. Ένα χρόνο αργότερα, τον Αύγουστο του 1966, θα γεννηθεί η κόρη τους Μυρτώ. Τα επόμενα χρόνια θα είναι αρκετά δημιουργικά για τον συνθέτη. Γράφει τραγούδια και μουσική για το θέατρο και τον κινηματογράφο.

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας μπήκε πολλές φορές στο στόχαστρο των αρχών για τις αριστερές πολιτικές του πεποιθήσεις. Μετά την εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973 συνελήφθη και πέρασε 10 μέρες στα κρατητήρια στης Ασφάλειας. Μέσα στο ξέφρενο κλίμα της μεταπολίτευσης συμμετέχει στις μεγάλες λαϊκές συναυλίες της εποχής και στο τέλος του 1974 κυκλοφορεί το δίσκο «Τα Τραγούδια του Δρόμου», με όλα εκείνα τα τραγούδια του που είτε είχαν απαγορευτεί τα προηγούμενα χρόνια, είτε δεν τους είχε επιτραπεί η ηχογράφηση από τη λογοκρισία της επταετίας. Την τριετία 1974 - 1977 υπήρξε ένας από τους βασικούς εκφραστές του πολιτικού τραγουδιού. Το 1978 αναλαμβάνει την προεδρία της Ένωσης Μουσικοσυνθετών Ελλάδας και πρωτοστατεί στη δημιουργία φορέα είσπραξης των πνευματικών δικαιωμάτων. Τον ίδιο χρόνο παντρεύεται σε δεύτερο γάμο την ηθοποιό Δώρα Σιτζάνη.

Στην εικοσαετή μουσική του διαδρομή έγραψε μερικά από τα καλύτερα ελληνικά τραγούδια, συνεργαζόμενος με τους στιχουργούς Γιάννη Νεγρεπόντη, Φώντα Λάδη, Μανώλη Ραούλη, Δημήτρη Χριστοδούλου και Λευτέρη Παπαδόπουλο, με τον οποίο γνωρίστηκε το 1965 και έγιναν αχώριστοι φίλοι. Τα τραγούδια του, γεμάτα λυρισμό και τρυφερότητα, ερμήνευσαν μεγάλα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού, όπως ο Γιάννης Καλατζής, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, η Χάρις Αλεξίου, ο Γιάννης Πουλόπουλος, ο Γιάννης Πάριος, η Μαρία Φαραντούρη, ο Στέλιος Καζαντζίδης και η Δήμητρα Γαλάνη.

Ο Μάνος Λοΐζος έφυγε νωρίς από τη ζωή στις 17 Σεπτεμβρίου 1982. Άφησε την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο της Μόσχας, χτυπημένος από την επάρατη νόσο.
Βασική Δισκογραφία

«Ο Σταθμός» (1968): Επτά τραγούδια σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου και πέντε ορχηστρικά. («Minos») Επιτυχίες: «Δελφίνι, Δελφινάκι», «Το παληό ρολό», «Η δουλειά κάνει τους άντρες», «Ο Σταθμός». Τραγουδούν: Γιάννης Καλατζής, Λίτσα Διαμάντη, Δημήτρης Ευσταθίου και Γιώργος Νταλάρας.
«Θαλασσογραφίες» (1970): 11 τραγούδια σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου. («Minos») Επιτυχίες: «Έχω ένα καφενέ», «Τζαμάικα», «10 παλληκάρια». Τραγουδούν: Γιάννης Καλατζής, Γιώργος Νταλάρας, Μαρίζα Κωχ, Γιάννης Πάριος και ο συνθέτης.
«Ευδοκία» (1971): Το σάουντρακ της ομώνυμης ταινίας του Αλέξη Δαμιανού. («Minos») Επιτυχία: «Το Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας».
«Να 'χαμε τι να 'χαμε...» (1972): 10 τραγούδια σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου. («Minos») Επιτυχίες: «Παποράκι», «Ήλιε μου σε παρακαλώ», «Κουταλιανός», «Ελισσώ». Τραγουδούν: Γιάννης Καλατζής και Γιώργος Νταλάρας.
«Τραγούδια του δρόμου» (1974): 12 τραγούδια σε στίχους Γιάννη Νεγρεπόντη, Δημήτρη Χριστοδούλου, Νίκου Γκάτσου και Μάνου Λοΐζου. («Minos») Επιτυχίες: «Μέρμηγκας», «Τσε», «Τ' Ακορντεόν», «Τρίτος Παγκόσμιος». Τραγουδούν: Αλέκα Αλιμπέρτη, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, η Χορωδία Γιώργου Κακίτση και ο συνθέτης.
«Καλημέρα ήλιε» (1974): 12 τραγούδια σε στίχους Δημήτρη Χριστοδούλου και Μάνου Λοΐζου. («Minos») Επιτυχίες: «Καλημέρα Ήλιε», «Μια καλημέρα», «Με φάρο το φεγγάρι», «Θα έρθει μόνο μια στιγμή», «Δώδεκα παιδιά» και «Όταν σε είδα να ξυπνάς». Τραγουδούν: Κώστας Σμοκοβίτης, Χάρις Αλεξίου, Αλέκος Αλιμπέρτης και ο συνθέτης.
«Τα νέγρικα» (1975): Κύκλος 10 τραγουδιών σε ποίηση Γιάννη Νεγρεπόντη. («Minos») Επιτυχία: «Ο γερο νέγρο Τζιμ». Τραγουδούν: Μαρία Φαραντούρη και Μανώλης Ρασούλης.
«Τα τραγούδια μας» (1976): 12 τραγούδια σε στίχους Φώντα Λάδη με ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα. («Minos») Επιτυχίες: «Λιώνουν τα νιάτα μας», «Πάγωσε η τζιμινιέρα», «Το Δέντρο». Ο δίσκος έγινε πλατινένιος, αλλά τα περισσότερα τραγούδια κόπηκαν από το ραδιόφωνο της ΕΡΤ, λόγω των πολιτικοκοινωνικών τους μηνυμάτων.
«Τα τραγούδια της Χαρούλας» (1979): 12 τραγούδια σε στίχους Μανώλη Ρασούλη και Πυθαγόρα. («Minos») Επιτυχίες: «Γύφτισσα τον εβύζαξε», «Τέλι, Τέλι, Τέλι», «Όλα σε θυμίζουν». Τραγουδούν: Χάρις Αλεξίου και Δημήτρης Κοντογιάννης. Ο δίσκος έγινε πλατινένιος.
«Για μια μέρα ζωής» (1980): 12 τραγούδια σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, Μανώλη Ρασούλη, Δώρας Σιτζάνη, Φώντα Λάδη, Τάσου Λειβαδίτη και Μάνου Λοΐζου. («Minos») Επιτυχίες: «Σ' ακολουθώ», «Κι αν είμαι ροκ», «Η ημέρα εκείνη δεν θα αργήσει». Τραγουδούν: Δήμητρα Γαλάνη, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Δώρα Σιτζάνη και ο συνθέτης.
«Γράμματα στην αγαπημένη» (1983): Μελοποιημένη ποίηση του τούρκου Ναζίμ Χικμέτ σε απόδοση Γιάννη Ρίτσου. («Minos»)
«Εκτός Σειράς. Σαράντα σκόρπιες ηχογραφήσεις» (2002): Συλλογή με επιτυχίες του που δεν είχαν συμπεριληφθεί σε δίσκους. («Minos»)
«Τα τραγούδια του Σεβάχ» (2003): Συλλογή με τις μεγάλες επιτυχίες του («Minos»)

http://www.sansimera.gr/
σημ.   Αν  δεν  ανοίγουν   οι  σύνδεσμοι  κάντε  τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Το σπανάκι νικά την άνοια

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=304615686312475&set=a.264610563646321.58987.264580240316020&type=1&theater

Το σπανάκι νικά την άνοια

Γερμανοί ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Ulm ανακάλυψαν ένα συσχετισμό μεταξύ των χαμηλών επιπέδων της βιταμίνης C και της β- καροτίνης και της άνοιας. Οι ερευνητές μελέτησαν τις διαφορές ανάμεσα σε 74 ανθρώπους με Αλτσχάιμερ ήπιας μορφής ηλικίας 65-90 ετών και 158 υγιείς ενήλικες.

Οι συμμετέχοντες υποβλήθηκαν σε νευροφυσιολογικές εξετάσεις, απάντησαν σε ερωτήσεις για τον τρόπο ζωής τους, έκαναν εξετάσεις αίματος και ελέγχθηκαν ως προς το βάρος τους. Οι ερευνητές με επικεφαλής την επιδημιολόγο καθηγήτρια Gabriele Nagel και την νευρολόγο Christine von Arnim διαπίστωσαν ότι η συγκέντρωση στον ορό του αίματος των αντιοξειδωτικών βιταμινών C και β καροτίνης ήταν σημαντικά χαμηλότερη στους ασθενείς με άνοια σε σχέση με την ομάδα ελέγχου.

Υποστηρίζουν ότι μια διατροφή πλούσια σε βιταμίνη C η οποία περιέχεται στα εσπεριδοειδή, καθώς και σε β- καροτίνη, που περιέχεται στο σπανάκι τα καρότα και τα βερίκοκα θα μπορούσε να καταπολεμήσει την άνοια. Επισημαίνουν όμως ότι απαιτούνται περισσότερες μακροχρόνιες έρευνες για να επιβεβαιωθεί το εύρημα της έρευνάς τους.

vita.gr

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Τζων Λέννον

πηγή: http://www.facebook.com/photo.php?fbid=381774208562304&set=a.136809996392061.29371.135792846493776&type=1&theater

"Σικάγο, 11 Αυγούστου 1966. Ο Τζων Λέννον κατέφυγε σ' έναν παλιό ραδιοθάλαμο ηχογράφησης για να μείνει μόνος και να χαλαρώσει. Έβγαινε από μια συνέντευξη Τύπου υπό την πίεση του σκανδάλου που είχε προκληθεί με τις δηλώσεις του τον Μάρτιο στη London Evening Standard (είχε γίνει γνωστό αυτό ακόμα και στις Ηνωμένες Πολιτείες μέσω του περιοδικού Datebook) όπου δήλωσε ότι πια οι Μπήτλς ήταν πιο γνωστοί απ' τον Χριστό. Κατάσταση που στις Ηνωμένες Πολιτείες ευνόησε την απαγόρευση της μουσικής τους σε διάφορους σταθμούς ραδιοφώνου. Εκείνη την 11η Αυγούστου, ο Λέννον με την κιθάρα στο χέρι, σήκωνε το βλέμμα του και μπροστά του βρισκόταν μια άλλη μορφή με μακριά μαλλιά και με όνειρα ελευθερίας. Ο Γκεβάρα δεν ήξερε να τραγουδάει αλλά πήρε μια κιθάρα και τραγούδησε, καλύτερα κραύγασε τραγούδια για τους καταπιεσμένους και τα δίκαια αιτήματα(;). Ο Τζων τον άκουσε χωρίς να πει λέξη και ο Τσε έφυγε όπως είχε έρθει. Ούτε ο Τζων ούτε ο Ερνέστο είπαν τίποτα ποτέ πια για την παράξενη αυτή συνάντηση. Σήμερα γνωρίζουμε την ύπαρξη αυτής της μυστικής μίνι-συναυλίας, και ήδη κάποιοι έχουν τολμήσει να πουν ότι η συνάντηση αυτή σημάδεψε καθοριστικά την καλλιτεχνική παραγωγή του Τζων..."

http://indeliblephotos.com/ernesto-che-guevara-1928-1967
σημ.   Αν  δεν  ανοίγουν   οι  σύνδεσμοι  κάντε  τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

ΑΝΤΙΟ… της Δώρας Μοσχονά *

πηγή: http://www.onestory.gr/post/31646887234

ΑΝΤΙΟ…

της Δώρας Μοσχονά *

.

Το αυτοκίνητο σταμάτησε μπροστά από την καγκελόπορτα του σπιτιού. Να ‘μαι πάλι πίσω σπίτι μου, λέω στον εαυτό μου, επέστρεψα. Όμως είναι σαν να μην αναγνωρίζω τούτα τα κάγκελα, τούτη την αυλή. Ένα αγκάθι έχει καθίσει στο λαιμό μου σαν προμήνυμα συμφοράς. Ήταν βλέπεις και εκείνο το παράξενο και ανατριχιαστικό όνειρο, που είχα δει πριν δυο μέρες. Αυτό με έκανε να γυρίσω γρηγορότερα απ ‘ότι είχα προγραμματίσει.

Είχα φοβηθεί τόσο πολύ. Είχα φοβηθεί μήπως είχε πάθει κάτι το παιδί. Είχα ξυπνήσει μέσα σε μια λίμνη από ιδρώτα, φοβισμένη, ταραγμένη. Ήταν σαν να το ζούσα αληθινά. Το σπίτι μου γκρεμίζονταν από ένα φοβερό σεισμό, ήταν σκοτεινό και κρύο. Κρατούσα το παιδί μου στην αγκαλιά μου και προσπαθούσα να το προστατέψω. Τα δέντρα απέναντι από το ξωκλήσι του Αϊ-Κωνσταντίνου φάνταζαν τεράστια, έτοιμα να σε καταπιούν. Τα κλαδιά τους έγερναν τόσο πολύ σαν να ήθελαν να γίνουν ένα με το χώμα. Παντού σκοτάδι. Είχα παραμείνει ακούνητη και τότε μέσα από το αποπνικτικό εκείνο σκοτάδι, εμφανίστηκε ο άντρας μου. Το πρόσωπό του ήταν χλωμό, ο αέρας που έβγαινε από τα ρουθούνια του παγωμένος, λες και είχε έρθει από ένα πολύ παγωμένο και ψυχρό μέρος.

-Δώσε μου το παιδί, μου είχε πει.

Ξύπνησα, έχοντας τα λόγια που του απάντησα, ακόμα σχηματισμένα στα χείλη μου.

-Είσαι ανήμπορος εσύ πλέον να προστατέψεις το παιδί.

Τι με περιμένει άραγε, αυτό το γλυκό πρωινό μέσα σ ‘όλες εκείνες τις γνώριμες μυρωδιές της επιστροφής; Τι είναι αυτό που βαραίνει τις σκέψεις μου, σαν να ‘θελε να της παραποιήσει, να τις σβήσει; Ψάχνω με το βλέμμα μου το παιδί, που τέτοια ώρα συνήθως θα είχε ξυπνήσει και θα έπινε το γάλα του, κάτω από την γερασμένη μουριά του σπιτιού. Δεν βλέπω κανέναν και αρχίζει να με λούζει κρύος ιδρώτας. Τα χέρια μου αρχίζουν να υγραίνουν και να γλιστράνε από την χειρολαβή της βαλίτσας που σέρνω καθώς περπατώ να ανοίξω το πορτόνι. Ενώ ψάχνω τα κλειδιά του σπιτιού, ακούω την φωνή του.

-Καλημέρα νύφη, καλωσόρισες.

-Καλημέρα Κωνσταντή.

Του απάντησα καθώς τον είδα να βγαίνει από το σπίτι κρατώντας ένα φραπέ στο χέρι, φορώντας ένα άσπρο φανελάκι και το πορτοκαλί σορτσάκι του, σέρνοντας τις λαστιχένιες του σαγιονάρες στην τσιμεντένια αυλή.

-Που πήγαν όλοι, ρώτησα.

-Πάνω σπίτι. Ο μικρός λερώθηκε με το γάλα του και η γιαγιά του πήγε να τον αλλάξει.

Κάνει ζέστη. Το λινό πουκάμισο που φορώ το νιώθω βαρύ στο σώμα μου.

-Άντε πάμε πάνω τότε.

Διασχίζω την αυλή, εισπνέοντας το δυνατό άρωμα από τις τριανταφυλλιές. Η πόρτα ανοίγει και χαρούμενα γελάκια από την παιδική φωνούλα περιτριγυρίζουν το σπίτι.

Είχα βάλει το παιδί για ύπνο και χάζευα μια ταινία στην τηλεόραση, όταν χτύπησε το κινητό μου.

-Γύρισε ο Κωνσταντής από την δουλειά;

-Όχι τι ώρα είναι;

-Δώδεκα. Έχει σχολάσει εδώ και μια ώρα.

Ήταν μια απλή συνομιλία του άντρα μου και εμένα, χωρίς να λέει κάτι. Ήταν νέος και ίσως είχε μπλέξει με κάποια παρέα.

…. Η προσδοκία της ανατολής του ήλιου δεν μείωσε καθόλου την αγωνία μας. Οι τελευταίες μας ελπίδες λιγόστευαν. Είχαν μαζευτεί στην αυλή πολλά άτομα. Περιμέναμε να ακούσουμε κάτι από τα χείλη τους, μα τίποτε δεν έβγαινε. Τους κοιτούσαμε μόνο με έντονη επίκληση, περιμένοντας να μας μιλήσουν πρώτοι. Η βουβή ικεσία μας, έμοιαζε με ουρλιαχτό. Όλο το χωριό είχε ξεσηκωθεί και τον έψαχνε…

Ο δίσκος του ηλίου, θαμπός στην αρχή, όσο ανέβαινε στο στερέωμά του, έπαιρνε ένα βαθύ κίτρινο χρώμα, ώσπου να πάρει στο τέλος το χρώμα της φωτιάς. Η μοίρα πολλές φορές παίζει παράξενα παιχνίδια. Ίσως πάλι, είναι γραμμένο για κάποιους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν καταστάσεις και γεγονότα που καμιά δύναμη δεν φαίνεται ικανή να αποτρέψει.

Σκιά θλίψης και πόνου, απλώθηκε στα πρόσωπά μας, καθώς μέσα σε μια στιγμή χάθηκαν όλα.

Το στερνό ΑΝΤΙΟ, στο αναπόφευκτο τέλμα, η είσοδος στο άπλετο φως και το ταξίδι στην αβεβαιότητα που γίνεται ελπίδα εκείνων που έπαψαν και δεν μπορούν πια να ελπίζουν… ήταν δύσκολο.

«Που πήγαιναν τον εικοσιπεντάχρονο κουνιάδο μου;»

Για όλοι την οικογένεια είναι σα να πέθανε κυριολεκτικά ένα μέρος του εαυτού μας. Ζούμε στην καρδιά των άλλων και οι άνθρωποι που αγαπάμε ζούνε μέσα στην δική μας καρδιά. Είναι φυσικό να βιώνουμε την απώλεια του άλλου ως ένα κενό μέσα στο δικό μας ψυχικό κόσμο.

Δεν θα ήταν δυνατόν να πονούσα σήμερα, αν πρώτα δεν είχα αγαπήσει!

Εμπορεύομαι το θάνατό του, κουβεντιάζω για κείνον με βουρκωμένα μάτια… βρίσκω τις λέξεις του στεναγμού, της παρηγοριάς και τις ξεστομίζω ακαλλώπιστες, πιστευτές. Η πόρτα κλείνει και αφήνομαι στους κινδύνους της ανάμνησης με κάθε δάκρυ…

Θέλω να βγάλω το θάνατο από πάνω μου και να πάω να αγκαλιάσω το παιδί μου, που το έχω αφήσει σε μια γριά γειτόνισσα.

Μα και το σαπούνι είναι σαν να ‘χει αποκτήσει φωνή, μια φωνή βραχνή και πνιγηρή… τα αντικείμενα είναι ζωντανά και αυτά. Ενώνονται να φτιάξουν μια χημική ένωση. Αν τα ακούσεις προσεκτικά, τότε θα μπορέσεις να επικοινωνήσεις μαζί τους. Και εγώ, επικοινωνώ αυτή τη στιγμή με το νερό. Αντί να με δροσίζει, να βγάλει το μαύρο πέπλο του θανάτου από πάνω μου, αυτό με πνίγει….

«πόσο μικραίνουν οι στιγμές,

Όταν κανείς προσμένει…

…και η κάθε μια γλυκιά στιγμή

Πόσο γοργά διαβαίνει!»

.

Η Δώρα Μοσχονά γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε Βιολόγος στην Μ. Βρετανία. Έχει εκδώσει το μυθιστόρημα «Μην ξεχάσεις να πάρεις ανάσα».

[ facebook ] [ e-mail ]