Παγκόσμια Ναυτική Ημέρα 29/9

πηγή http://www.ipop.gr

Αφιερωμένη στο ναυάγιο του Τιτανικού η Παγκόσμια Ναυτική Ημέρα

Στα εκατό χρόνια μετά το ναυάγιο του Τιτανικού είναι αφιερωμένη φέτος η Παγκόσμια Ναυτική Ημέρα, η οποία έχει καθιερωθεί από το Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό (ΙΜΟ). Το τραγικό εκείνο ναυάγιο είχε ως αποτέλεσμα το σχεδιασμό και την υιοθέτηση, δύο χρόνια αργότερα, της πρώτης διεθνούς σύμβασης για την ασφάλεια στη ζωή στη θάλασσα (SOLAS).

«Με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ναυτικής Ημέρας 2012, εκ μέρους του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και της Ελληνικής Κυβέρνησης, απευθύνομαι σε κάθε Έλληνα ναυτικό, σε κάθε μέλος της Ελληνικής Ναυτιλιακής οικογένειας, όπου και αν βρίσκεται, όπου και αν ταξιδεύει», τόνισε ο υπουργός Ναυτιλίας και Αιγαίου, Κωστή Μουσουρούλη, προς τους Έλληνες ναυτικούς και τα μέλη της Ελληνικής Ναυτιλιακής Κοινότητας για τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ναυτικής Ημέρας.

Επίσης, τόνισε ότι ο εορτασμός της φετινής Παγκόσμιας Ναυτικής Ημέρας βρίσκει όλη την ελληνική ναυτιλιακή κοινότητα να βρίσκεται, επιτέλους και πάλι, κάτω από την αιγίδα του νεοσυσταθέντος Υπουργείου Ναυτιλίας και Αιγαίου, «καταδεικνύοντας με τον τρόπο αυτό τη σημασία και την προτεραιότητα που αποδίδει η Πολιτεία στην ύπαρξη ενός άρτια οργανωμένου διοικητικού φορέα υποστήριξης της σημαντικότερης βιομηχανίας της χώρας μας και των ανθρώπων γύρω της».

Ακολουθεί όλη η δήλωση του υπουργού:
Η Παγκόσμια Ναυτική Ημέρα 2012 είναι αφιερωμένη στη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη βύθιση του διασημότερου και του φαινομενικά, τότε, αβύθιστου πλοίου της σύγχρονης ιστορίας, του «Τιτανικού», γεγονός που έμελλε να σηματοδοτήσει μια νέα εποχή στον τομέα της ναυτικής ασφάλειας, ένα θέμα εξαιρετικά επίκαιρο και σήμερα όσο ποτέ.

Το γεγονός αυτό οδήγησε τα μεγαλύτερα ναυτιλιακά Έθνη, εκείνης της εποχής, να αναλάβουν δράση για να βελτιώσουν το θέμα της ασφάλειας ναυσιπλοΐας, υιοθετώντας, δύο χρόνια αργότερα, τη Διεθνή Σύμβαση για την Ασφάλεια της Ζωής στην Θάλασσα (SOLAS) και αργότερα στην ίδρυση του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ).

Όπως είναι γνωστό, ο ΙΜΟ από την ίδρυσή του έχει να επιδείξει ένα σημαντικό έργο προς την βελτίωση, κυρίως, των προτύπων και κανόνων ασφάλειας των πλοίων και την προστασία του θαλασσίου περιβάλλοντος. Στο πλαίσιο αυτό των διαρκώς αυξανόμενων απαιτήσεων ασφαλείας, καθοριστικό ρόλο διαδραματίζει η χώρα μας, η οποία με μια μακρόχρονη και αποτελεσματική παρουσία στο Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό, διαθέτει μία από τις ισχυρότερες φωνές, που καθορίζουν και προσδιορίζουν τις διεθνείς εξελίξεις στη ναυτιλία.

Εδώ και καιρό, έχουμε αφουγκραστεί την ανάγκη η χώρα μας να διατηρήσει την μείζονα θέση που κατέχει στην παγκόσμια ναυτιλία, ιδιαίτερα ανάμεσα στη δύσκολη οικονομική συγκυρία που αντιμετωπίζει ολόκληρη η υφήλιος αλλά και η χώρα μας αυτή την περίοδο. Επιτακτική κρίνεται πλέον η άμεση θεσμική ενίσχυση της Ελληνικής Εμπορικής Ναυτιλίας και η στήριξη των Ελλήνων Ναυτικών, οι οποίοι με την απαράμιλλη ναυτοσύνη τους αποτελούν τον κύριο πυλώνα της.

Η πρόσφατη προώθηση και κύρωση από τη Βουλή της Διεθνούς Σύμβασης Ναυτικής Εργασίας (MLC) του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (ILO), αποτελεί ουσιαστική μας δέσμευση για τις καλύτερες δυνατές συνθήκες εργασίας των Ελλήνων ναυτικών επί των πλοίων και την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων τους και συνιστά αδιαμφισβήτητη απόδειξη της ακολουθητέας πολιτικής μας.

Με αφορμή πρόσφατα σοβαρά ναυτικά ατυχήματα στο εξωτερικό, θεωρώ επιβεβλημένο οι προσπάθειες μας να εστιασθούν στη βελτίωση των επιπέδων ασφάλειας σε όλα τα πλοία, πόσο δε μάλλον στα επιβατηγά πλοία, καθώς, όπως είναι γνωστό, κάθε νέα γένια πλοίων φέρνει νέες προκλήσεις ενισχύοντας την ανάγκη για συνεχή αναβάθμιση των κανόνων και προτύπων κατασκευής τους.

Σας καλώ να γιορτάσουμε την σημερινή Παγκόσμια Ναυτική Ημέρα, ατενίζοντας το μέλλον με αισιοδοξία, χαράζοντας μία νέα πορεία για την Ελληνική Ναυτιλία, έχοντας βαθιά την πεποίθηση ότι είναι αυτή που θα μας οδηγήσει μακριά από τις στενωπούς των καιρών μας.»

Σήμερα...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΚΥΡΙΑΚΟ

πηγή http://anavasi.blogspot.gr/2009/09/29.html

Άγιος Κυριάκος ο Αναχωρητής (Εορτάζει 29 Σεπτεμβρίου)

Ήταν άνθρωπος πού καλλιεργούσε "ύπομονήν, πραότητα". Γι' αυτό και πέτυχε στην ασκητική του ζωή. Γεννήθηκε στην Κόρινθο το 5ο αιώνα, από Ιερέα πατέρα, τον Ιωάννη. Τη μητέρα του έλεγαν Ευδοξία και είχε αδελφό τον αρχιεπίσκοπο Κορίνθου Πέτρο. Από ιερατικό, λοιπόν, γένος ό Κυριάκος, σε νεαρή ηλικία πήγε στα Ιεροσόλυμα και από 'κει στη Λαύρα του Μεγάλου Ευθυμίου. Εκεί, ό Μέγας Ευθύμιος, τον έκανε μοναχό και τον έστειλε στον ασκητή Γεράσιμο. Όταν πέθανε ό Γεράσιμος, ό Κυριάκος επέστρεψε στη Λαύρα του Ευθυμίου, όπου με ζήλο καλλιεργούσε τις αρετές του, ώσπου κάποια στάση πού έγινε στη Λαύρα του Ευθυμίου τον ανάγκασε να πάει στη Λαύρα του Σουκά. Εκεί 40 χρονών χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και ανέλαβε την επιστασία του Σκευοφυλακίου. Εκείνο πού τον διέκρινε απέναντι στους συμμοναστές του, ήταν ό γαλήνιος τρόπος με τον όποιο τους αντιμετώπιζε, γι' αυτό και ήταν παράδειγμα προς μίμηση από όλους. Εβδομήντα χρονών ό Κυριάκος, έφυγε κι από 'κει και με υπομονή γύρισε πολλά μοναστήρια και σκήτες, όπου έζησε με αυστηρότατη άσκηση. Τελικά, πέθανε 107 χρονών, και σε όλους έμεινε ή ενθύμηση του ασκητή, πού έδειχνε "πραότητα προς πάντας ανθρώπους". Πραότητα, δηλαδή, σ' όλους ανεξαίρετα τους ανθρώπους.

Πηγή: http://www.arxontariki.net/viewtopic.php?f=238&t=3298

Αναρτήθηκε από Amartolos Profito-latris στις 8:22 π.μ.

Λικέρ ρόδι σπιτικό

πηγή http://www.facebook.com/photo.php?fbid=307002216073822&set=a.289328391174538.65967.264580240316020&type=1&theater
 

Λικέρ ρόδι σπιτικό

1 ½ κιλό σπυριά από ρόδι
1 ½ κιλό κονιάκ
1 κιλό ζάχαρη

4 κομμάτια ξύλο κανέλας,
1-2 κουταλιές της σούπας γαρύφαλλα (ή και λιγότερα, είναι θέμα γούστου)

Σημείωση: Όσον αφορά το μέτρο μέτρησης {μονάδα } των υλικών, μπορεί να είναι το κιλό, το λίτρο, σε φλιτζάνια, ή ποτήρια του νερού ή του κρασιού, γενικά το ίδιο μέτρο σε μια ολόκληρη συνταγή.

Τα βάζω σ’ ένα μπουκάλι και τα αφήνω στον ήλιο, δηλαδή τα ξεχνάω για 40 περίπου μέρες. Τα ανοίγω τα Χριστούγεννα.
Το περνάω από ψιλό τουλπάνι και τα σουρώνω πολύ καλά και το στύβω. Το λικέρ πού θα προκύψει το φυλάω σε μπουκάλια.
Όσο περνάει ο καιρός, ωριμάζει και γίνεται καλύτερο.

greekmasa

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Σαν σήμερα (1905)

πηγή http://www.facebook.com/photo.php?fbid=435221076513550&set=a.206112126091114.45310.100000769845259&type=1&theater

Σαν σήμερα (1905) ο Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν διατυπώνει, σε ηλικία 26 ετών, την ειδική θεωρία της σχετικότητας και την περίφημη εξίσωσή του Ε=m.c2, σε άρθρο του στο γερμανικό περιοδικό Χρονικά της Φυσικής.Η ειδική θεωρία της σχετικότητας προκύπτει απο την ικανοποίηση της γενικευμένης αρχής της σχετικότητας και της αρχής του Αϊνστάιν, σύμφωνα με την οποία η ταχύτητα του φωτός είναι ίδια για όλους τους αδρανειακούς παρατηρητές, ανεξάρτητα απο τη σχετική τους ταχύτητα. Σύμφωνα με την γενικευμένη αρχή της σχετικότητας, οι φυσικοί νόμοι που ισχύουν σε ένα αδρανειακό σύστημα αναφοράς (δηλαδή ένα μη επιταχυνόμενο σύστημα), έχουν την ίδια μορφή σε οποιοδήποτε άλλο αδρανειακό σύστημα αναφοράς.

Πριν τον Αϊνστάιν, μια πρώτη μορφή της αρχής της σχετικότητας είχε διατυπωθεί ήδη από τον Γαλιλαίο και στη συνέχεια ενσωματώθηκε στη Νευτώνεια σύνθεση. Η αρχή αυτή δήλωνε ότι όλοι οι νόμοι της μηχανικής πρέπει να έχουν την ίδια μορφή σε όλα τα αδρανειακά συστήματα αναφοράς. Η μετάβαση από το ένα αδρανειακό σύστημα στο άλλο γινόταν με ένα ορισμένο είδος μετασχηματισμών συντεταγμένων, που ονομάστηκαν αργότερα μετασχηματισμοί του Γαλιλαίου ή αλλιώς, νόμος πρόσθεσης ταχυτήτων. Ενώ οι νόμοι της μηχανικής συμμορφώνονταν με τον μετασχηματισμό αυτό (ήταν αναλλοίωτοι κατά την εφαρμογή του), οι νόμοι του Ηλεκτρομαγνητισμού, και ειδικά ο νόμος για την σταθερότητα και παγκοσμιότητα της ταχύτητας του φωτός, τον παραβίαζαν. Ο Αϊνστάιν αντικατέστησε τους μετασχηματισμούς του Γαλιλαίου με ένα νέο σύνολο μετασχηματισμών, τους μετασχηματισμούς του Λόρεντζ, και διατύπωσε την Γενικευμένη αρχή της Σχετικότητας, σύμφωνα με την οποία όλοι οι νόμοι της Φύσης (μηχανικής, ηλεκτρομαγνητισμού και όποιοι άλλοι) είναι αναλλοίωτοι κάτω από τους νέους αυτούς μετασχηματισμούς και (πρέπει να) παίρνουν την ίδια μορφή σε όλα τα αδρανειακά συστήματα.
Η ειδική θεωρία της σχετικότητας προβλέπει φαινόμενα που αντίκεινται στην καθημερινή μας εμπειρία, ωστόσο έχει επιβεβαιωθεί πειραματικά σε σειρά πειραμάτων, και επιβεβαιώνεται καθημερινά στους σύγχρονους επιταχυντές σωματιδίων.
Η ειδική σχετικότητα συμπληρώθηκε αργότερα από τη γενική σχετικότητα, διατυπωμένη επίσης από τον Αϊνστάιν, που μελετούσε τη βαρύτητα με τον σχετικιστικό φορμαλισμό. Με τη διατύπωση της γενικής σχετικότητας, η Νευτώνεια βαρύτητα έγινε πλέον υποπερίπτωση της σχετικιστικής βαρύτητας, και η κλασική Φυσική ολοκληρώθηκε ως εννοιολογικό πλαίσιο.
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

"Γνώση εναντίον φτώχειας".

πηγή http://www.facebook.com/photo.php?fbid=474483852586327&set=a.471036619597717.110397.108511895850193&type=1&theater

Σε λίγες μέρες κυκλοφορεί το βιβλίο της Esther Duflo "Γνώση εναντίον φτώχειας".

Η Εστέρ Ντυφλό, καθηγήτρια στο ΜΙΤ και στην Ecole d’Economie de Paris, θεωρείται μία από τις σημαντικότερες νέες οικονομολόγους. Το βιβλίο περιλαμβάνει τα μαθήματά της στο College de France.
Εννέα εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο, πριν φτάσουν στο πέμπτο έτος της ηλικίας τους, από αρρώστιες που είναι δυνατόν να αντιμετωπιστούν. Στην Ινδία, το 50% των μαθητών δεν γνωρίζουν ανάγνωση. Η Εστέρ Ντυφλό πραγματοποιεί επιτόπιες έρευνες από την Ινδία ώς το Μαλάουι και από την Κένυα ώς το Μεξικό και, εφαρμόζοντας τη μέθοδο του «δημιουργικού πειραματισμού», δίνει πειστικές απαντήσεις σε ποικίλα ερωτήματα:

Πώς οι εμβολιασμοί θα γίνουν πιο αποτελεσματικοί;
Πώς θα βελτιωθεί η σχολική διδασκαλία, όταν λείπουν οι αναγκαίες πιστώσεις;
Πώς θα εξασφαλιστεί η καλύτερη συνεργασία των εκπαιδευτικών και των νοσοκόμων;
Είναι το σύστημα των μικροπιστώσεων η θαυματουργή λύση χάρη στην οποία θα πλουτίσει ο εξαθλιωμένος αγρότης του Μπανγκλαντές;
Τα τοπικά συμβούλια, στα χωριά της Ινδίας και της Αφρικής, επιτρέπουν πράγματι στις κοινότητες να πάρουν την τύχη τους στα χέρια τους;
Γιατί έχουν αποτύχει οι ώς τώρα ακολουθούμενες πολιτικές;
Η Ντυφλό πιστεύει ότι η υγεία και η παιδεία αποτελούν αναγκαίες προϋποθέσεις για την κοινωνική ευημερία αλλά και την ελευθερία. Αρνείται τον κυρίαρχο λόγο που καθιστά τους φτωχούς υπεύθυνους για τη φτώχεια τους, αμφισβητεί ορισμένες πλευρές του συστήματος των μικροπιστώσεων, και τάσσεται υπέρ μιας ενεργού δημόσιας παρεμβατικής πολιτικής που θα παρέχει υπηρεσίες υγείας, θα επενδύει σε δασκάλους και σε έργα υποδομής, θα καταπολεμά τη διαφθορά. Να πειραματιζόμαστε διαρκώς, για να βελτιώνουμε με απτό τρόπο τη ζωή των φτωχών: μόνο έτσι στεριώνει η δημοκρατία.

από : εκδόσεις ΠΟΛΙΣ

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Λουί Ζαν Παστέρ

Ο Λουί Ζαν Παστέρ (Louis Jean Pasteur), απαντώμενος στην παλαιότερη ελληνική βιβλιογραφία και με την εξελληνισμένη μορφή Λουδοβίκος Παστέρ (27 Δεκεμβρίου 1822 – 28 Σεπτεμβρίου 1895), ήταν Γάλλος χημικός που έγινε διάσημος για τις ανακαλύψεις του στη Μικροβιολογία, τόσο ώστε να αποκληθεί «Πατέρας της Μικροβιολογίας» και της Ανοσολογίας. Τα πειράματά του επιβεβαίωσαν τη θεωρία ότι πολλές ασθένειες προκαλούνται από μικρόβια, ενώ ο ίδιος δημιούργησε το πρώτο εμβόλιο για τη λύσσα (αντιλυσσικός ορός). Είναι επίσης γνωστός από τον τρόπο που εφεύρε για να αποτρέπεται το ξίνισμα του γάλακτος και του κρασιού, καθώς αυτή η διαδικασία πήρε το όνομά του και ονομάζεται παστερίωση. Αρκετές είναι και οι ανακαλύψεις του στο πεδίο της Χημείας, με σημαντικότερη την ανακάλυψη της ασυμμετρίας των κρυστάλλων.

Ο Λουί Παστέρ γεννήθηκε στο Ντολ (Dole) του διαμερίσματος του Ιούρα της Γαλλίας και μεγάλωσε στην κωμόπολη Αρμπουά (Arbois). Εκεί είχε αργότερα το σπίτι και το εργαστήριό του, που σήμερα έχει μετατραπεί σε «Μουσείο Παστέρ». Ο πατέρας του, Ζαν Παστέρ (Jean Pasteur), ήταν βυρσοδέψης και βετεράνος των ναπολεόντειων πολέμων, χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση. Η εξυπνάδα του Λουί αναγνωρίσθηκε από τον διευθυντή του σχολείου του, που συνέστησε να κάνει αίτηση για την «Εκόλ Νορμάλ» (École Normale Supérieure), η οποία τον δέχθηκε. Μετά το πέρας των σπουδών του, έγινε καθηγητής της Φυσικής στο λύκειο της Ντιζόν (1848), αλλά μετά από λίγο ανέλαβε καθηγητής της Χημείας στο Πανεπιστήμιο του Στρασβούργου, όπου γνώρισε τη Μαρία Λωράν (Marie Laurent), κόρη του πρύτανη του πανεπιστημίου. Παντρεύτηκαν στις 29 Μαΐου 1849 και μαζί έκαναν 5 παιδιά, μόνο δύο από τα οποία επέζησαν ως την ενηλικίωσή τους. Σε όλη τη ζωή του ο Παστέρ παρέμεινε πιστός Ρωμαιοκαθολικός.

Στις πρώτες του έρευνες ως χημικός, το 1848, ο Παστέρ έλυσε ένα πρόβλημα σχετικά με τη φύση του ταρταρικού οξέος. Τα διαλύματα αυτής της ουσίας που λαμβάνονταν από ζωντανούς οργανισμούς (συγκεκριμένα από τον μούστο) ήταν «οπτικώς ενεργά», δηλαδή περιέστρεφαν το επίπεδο της πολώσεως του φωτός που διερχόταν μέσα από αυτά. Αλλά το ταρταρικό οξύ που συνέθεταν οι χημικοί τεχνητά δεν είχε τέτοιο αποτέλεσμα, παρότι οι χημικές αντιδράσεις και συμπεριφορά του ήταν εντελώς οι ίδιες.

Εξετάζοντας τους μικροσκοπικούς κρυστάλλους του ταρταρικού αμμωνιακού νατρίου, ο Παστέρ πρόσεξε ότι είχαν δύο ασύμμετρες μορφές που ήταν κατοπτρικές εικόνες η μία της άλλης. Ξεχωρίζοντας υπομονετικά έναν-έναν τους κρυστάλλους με το χέρι, έφτιαξε δύο σωρούς: τα διαλύματα των κρυστάλλων του ενός σωρού περιέστρεφαν το πολωμένο φως δεξιόστροφα, ενώ τα διαλύματα των κρυστάλλων του άλλου σωρού περιέστρεφαν το πολωμένο φως αριστερόστροφα. Ανάμιξη ίσων ποσοτήτων από τις δύο μορφές δεν επηρέαζε την πόλωση του φωτός. Ο Παστέρ συνεπέρανε σωστά ότι το μόριο του οξέος και των αλάτων του ήταν ασύμμετρο και μπορούσε να υπάρχει σε δύο διαφορετικές μορφές που μοιάζουν μεταξύ τους όπως το δεξί και το αριστερό γάντι, ενώ η οργανική μορφή του αποτελείτο αποκλειστικά από τη μία μορφή. Ανακαλύφθηκε έτσι η οπτική στερεοϊσομέρεια.
Φιάλη τύπου «λαιμού του κύκνου» που χρησιμοποίησε ο Παστέρ.

Το 1854 ο Παστέρ, ανακηρύχθηκε κοσμήτορας του νέου «Κολεγίου της Επιστήμης» στην πόλη Λιλ. Το 1856 ανέλαβε διοικητής και διευθυντής επιστημονικών σπουδών στην École Normale Supérieur

Ο Παστέρ απέδειξε ότι η διαδικασία που ονομάζεται ζύμωση προκαλείται από την ανάπτυξη μικροοργανισμών και ότι η ανάπτυξή τους σε διαλύματα θρεπτικών ουσιών δεν οφείλεται σε αυτόματη γένεση από άζωη ύλη.

Εξέθεσε καλά βρασμένες σούπες στον αέρα μέσα σε σκεύη με φίλτρα που δεν επέτρεπαν σωματίδια από τον αέρα να έρθουν σε επαφή με το εσωτερικό τους: Κανένας μικροοργανισμός δεν αναπτύχθηκε στα θρεπτικά αυτά διαλύματα. Επομένως, όσοι μικροοργανισμοί αναπτύσσονταν σε τέτοια διαλύματα έρχονταν από έξω, ως σπόρια πάνω σε κόκκους σκόνης, και δεν παράγονταν μέσα στο διάλυμα. Αυτό ήταν ένα από τα τελικά και σημαντικότερα πειράματα που κατέρριψαν τη θεωρία της αυτόματης γενέσεως.

Μολονότι ο Παστέρ δεν υπήρξε ο πρώτος που πρότεινε τη θεωρία ότι πολλές ασθένειες προκαλούνται από μικρόβια (οι Τζιρολάμο Φρακαστόρο, Αγκοστίνο Μπάσι, Φρίντριχ Χένλε και άλλοι την είχαν προτείνει ενωρίτερα), αυτός είναι που την ανέπτυξε και, με πειράματα που έδειχναν καθαρά την ορθότητά της κατάφερε να πείσει όλη την Ευρώπη ότι ήταν σωστή. Σήμερα θεωρείται ο «πατέρας» της Βακτηριολογίας μαζί με τον Ρόμπερτ Κοχ.

Οι έρευνες του Παστέρ απέδειξαν επίσης ότι κάποιοι μικροοργανισμοί μόλυναν τα υγρά κατά τη ζύμωση. Τότε επενόησε μία διαδικασία θέρμαινε τα υγρά όπως το γάλα ώστε να σκοτώσει όλους σχεδόν τους μικροοργανισμούς που βρίσκονταν ήδη μέσα τους. Μαζί με τον Κλωντ Μπερνάρ ολοκλήρωσε την πρώτη δοκιμή στις 20 Απριλίου 1862. Αυτή η διαδικασία ονομάσθηκε παστερίωση.

Η μόλυνση των ζωικών υγρών οδήγησε τον Παστέρ να συμπεράνει ότι μικροοργανισμοί (τα μικρόβια) μόλυναν τα ζώα και τους ανθρώπους επίσης. Πρότεινε την παρεμπόδιση της εισόδου μικροοργανισμών μέσα στο ανθρώπινο σώμα, οδηγώντας έτσι τον Ιωσήφ Λίστερ στο να αναπτύξει αντισηπτικές μεθόδους στη Χειρουργική.

Το 1865 δύο παρασιτικές ασθένειες κατέστρεφαν καλλιέργειες μεταξοσκώληκα στην Αλέ της Γαλλίας. Ο Παστέρ απέδειξε μετά από χρόνια εργασίας ότι υπήρχε ένα μικρόβιο στα αυγά των μεταξοσκωλήκων που προκαλούσε τις ασθένειες και ότι η εξολόθρευσή του στις καλλιέργειες θα εξάλειφε και την ασθένεια.

Ο Παστέρ επίσης ανεκάλυψε τους αναερόβιους οργανισμούς, που μπορούν να ζουν χωρίς οξυγόνο, και η σχετική ιδιότητα, η «αναεροβίωση», αποκαλείται και «φαινόμενο Παστέρ»

Στρεφόμενος ο Παστέρ προς τις ασθένειες, εργάσθηκε τότε πάνω στη χολέρα των πουλερικών. Μία καλλιέργεια των υπεύθυνων βακτηριδίων είχε χαλάσει και απέτυχε να προκαλέσει την ασθένεια σε κοτόπουλα που ο Παστέρ είχε μολύνει με αυτή. Επαναπειραματιζόμενος με αυτά τα υγιή κοτόπουλα, ο Παστέρ ανεκάλυψε ότι δεν μπορούσε πια να τα μολύνει, ακόμα και με βακτηρίδια από νέες καλλιέργειες: τα εξασθενημένα βακτήρια είχαν καταστήσει αυτά τα κοτόπουλα άνοσα ως προς την ασθένεια αυτή.

Για την ακρίβεια, η ανακάλυψη αυτή έγινε τυχαία. Ο βοηθός του Παστέρ, Σαρλ Σαμπερλάν (Charles Chamberland), είχε πάρει οδηγίες να επιμολύνει τα πτηνά μετά την αναχώρηση του Παστέρ για διακοπές. Ο Σαμπερλάν δεν το έκανε και έφυγε και αυτός για διακοπές. Επιστρέφοντας, οι πεπαλαιωμένες πλέον καλλιέργειες μικροβίων (ενός μηνός) προκάλεσαν κάποια ελαφρά συμπτώματα στα κοτόπουλα, αλλά αντί να τα σκοτώσουν όπως συνήθως, τα πουλιά ανάρρωσαν πλήρως. Ο Σαμπερλάν νόμισε ότι είχε γίνει κάποιο λάθος και θέλησε να πετάξει την ελαττωματική καλλιέργεια, όταν ο Παστέρ τον σταμάτησε, σκεπτόμενος ότι τώρα τα πουλιά αυτά θα ήταν άνοσα στην ασθένεια αυτή, καθώς γνώριζε ότι κάποια ζώα στο Eure-et-Loir που είχαν αναρρώσει από άνθρακα είχαν γίνει και αυτά άνοσα ως προς τον άνθρακα.

Πραγματικά, τη δεκαετία του 1870 ο Παστέρ εφάρμοσε αυτή τη μέθοδο στον άνθρακα που προσέβαλε τα βοοειδή και ενδιαφέρθηκε για την παρόμοια καταπολέμηση και άλλων ασθενειών.
Ο Παστέρ στο εργαστήριό του. Ζωγραφικός πίνακας του Albert Edelfelt (1885).

Η ιδέα της προκλήσεως ανοσίας από μία ασθενή μορφή κάποιας ασθένειας ως προς την ασθένεια αυτή δεν ήταν καινούργια: ήταν γνωστή εδώ και αιώνες για την ευλογιά. Ο Έντουαρντ Τζένερ είχε ανακαλύψει τον σχετικό εμβολιασμό χρησιμοποιώντας ευλογιά των βοοειδών (δαμαλισμός) (1796), μια μέθοδος που ήταν διαδομένη στα χρόνια του Παστέρ. Η καίρια διαφορά ήταν ότι τώρα η εξασθενημένη μορφή των μικροβίων του άνθρακα και της χολέρας είχε «παραχθεί τεχνητώς», οπότε δεν χρειαζόταν να εξευρεθεί μια φυσικώς εξασθενημένη μορφή του μικροοργανισμού.

Αυτή η ανακάλυψη επέφερε επανάσταση στην έρευνα πάνω στις μολυσματικές ασθένειες. Ο Παστέρ δημιούργησε το πρώτο εμβόλιο για τη λύσσα μολύνοντας με τον ιό της κουνέλια και εξασθενώντας μετά τον ιό με αποξήρανση του προσβεβλημένου νευρικού ιστού. Αρχικώς είχε δημιουργηθεί από τον Εμίλ Ρου, Γάλλο γιατρό και συνεργάτη του Παστέρ, που εργαζόταν με νεκρούς ιούς από τις σπονδυλικές στήλες προσβεβλημένων κουνελιών. Το εμβόλιο είχε δοκιμασθεί μόνο σε 11 σκύλους πριν την πρώτη δοκιμή του σε άνθρωπο.

Αυτή η δοκιμή έγινε πρόωρα από τον Παστέρ για να σώσει τη ζωή ενός εννιάχρονου αγοριού που είχε δαγκωθεί από λυσσασμένο σκύλο, του Joseph Meister, στις 6 Ιουλίου 1885. Αυτό έγινε με κάποια διακινδύνευση από μέρους του Παστέρ, καθώς δεν ήταν ο ίδιος γιατρός με άδεια ασκήσεως της Ιατρικής και θα μπορούσε κάποιος να τον μηνύσει γι' αυτό. Ωστόσο, το παιδί θα πέθαινε σχεδόν σίγουρα από λύσσα αν δεν γινόταν κάτι. Αφού συμβουλεύθηκε συνεργάτες του, ο Παστέρ απεφάσισε να προχωρήσει. Ο εμβολιασμός είχε θεαματική επιτυχία, αφού το παιδί απέφυγε εντελώς την ασθένεια. Μετά από αυτό, ο Παστέρ απέκτησε παγκόσμια δόξα και φήμη, και υμνήθηκε σαν ήρωας. Η επιτυχία αυτή έθεσε τα θεμέλια για την παρασκευή και πολλών άλλων εμβολίων, καθώς και στην ίδρυση του Ινστιτούτου Παστέρ, του οποίου ο ίδιος έγινε τιμητικά ο πρώτος διευθυντής.

Ο Παστέρ πέθανε στο Marnes-la-Coquette, στα υψώματα του Σηκουάνα (Hauts-de-Seine) κοντά στο Παρίσι, από επιπλοκές από μία σειρά εγκεφαλικών επεισοδίων που είχαν αρχίσει από το 1868. Πέθανε ακούγοντας την ιστορία του Αγίου Βικεντίου de Paul, τον οποίο θαύμαζε και ήθελε να του μοιάσει. Τάφηκε στον Καθεδρικό Ναό της Νοτρ Νταμ ντε Παρί, αλλά τα οστά του μεταφέρθηκαν σε μία κρύπτη κάτω από το Ινστιτούτο Παστέρ, στο Παρίσι.

Ο Παστέρ τιμήθηκε με το «Μετάλλιο Leeuwenhoek», τη μέγιστη τιμή της Μικροβιολογίας, το 1895 και με τον Μεγαλόσταυρο της Λεγεώνας της Τιμής, παράσημο με το οποίο έχουν τιμηθεί μόνο 75 άνθρωποι στην ιστορία.

Ο Παστέρ κατέλαβε τη δωδέκατη θέση στην έκδοση του 1978 του αμφιλεγόμενου βιβλίου του Michael H. Hart «Οι 100: μια κατάταξη των πιο σημαντικών προσώπων της Ιστορίας». Αλλά στην αναθεωρημένη έκδοση του 1992 ανέβηκε στην ενδέκατη θέση, ξεπερνώντας τον Καρλ Μαρξ.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9B%CE%BF%CF%85%CE%AF_%CE%A0%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AD%CF%81
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Κροκέτες σπανάκι

πηγή http://www.facebook.com/photo.php?fbid=309353495838694&set=a.264589636981747.58976.264580240316020&type=1&theater

► Κροκέτες σπανάκι

Είναι πολύ νόστιμες! Α, και αν θέλεις να τις κάνεις νηστίσιμες κάνε τα παρακάτω. Αντικατάστησε το βούτυρο με μαργαρίνη και κάθε αυγό με 1 κ.σ. αλεύρι σόγιας με λίγο νερό! Ακόμη και το τυρί μπορεί να αντικατασταθεί με φυτικό, που θα βρεις σε μεγάλα super market!

1 1/2 κιλό σπανάκι

3 αυγά
2 κ.σ. βούτυρο φρέσκο
1 1/2 φλιτζάνι ψίχα ψωμιού
1 μέτριο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
Αλάτι,πιπέρι
1 φλιτζάνι παρμεζάνα τριμμένη
1/2 φλιτζάνι τριμμένη φρυγανιά
Λάδι για τηγάνισμα

Καθάρισε καλά το σπανάκι και κόψε σε μικρά κομμάτια

Σούρωσε καλά, πιέζοντας να φύγει όλο το νερό. Στη συνέχεια ψιλόκοψε όσο περισσότερο μπορείς

Βάλε σε ένα βαθύ μπολ και αλατοπιπέρωσε. Συμπλήρωσε το ψωμί τριμμένο, ένα αυγό και δύο κρόκους, το βούτυρο, το τυρί και το κρεμμύδι. Κράτησε τα ασπράδια

Ζύμωσε καλά και πλάσε σε ό, τι σχήμα σου αρέσει

Χτύπησε ελαφρά τα ασπράδια με ελάχιστο νερό

Βούτηξε τις κροκέτες στη φρυγανιά και στη συνέχεια στο αυγό και ρίξε στο καυτό λάδι να πάρουν χρώμα.

tlife.gr

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

10 σημάδια

πηγή http://www.facebook.com/photo.php?fbid=309346879172689&set=a.264589636981747.58976.264580240316020&type=1&theater

► 10 σημάδια που δείχνουν ότι τα παιδιά σας δεν αντέχουν άλλες δραστηριότητες

Υπάρχει η τάση τελευταία τα παιδιά να φορτώνονται μ’ ένα σωρό εξωσχολικές δραστηριότητες. Μήπως όμως είναι κουραστικό;

Έρευνες έχουν δείξει ότι τα παιδιά με γονείς υψηλού μορφωτικού επιπέδου -και κυρίως τα κορίτσια- έχουν καθημερινά ένα γεμάτο πρόγραμμα που δεν περιλαμβάνει παιχνίδι και ξεκούραση. Είναι σημαντικό λοιπόν να καταλάβετε ως γονείς πότε τα παιδί σας δεν αντέχει άλλες δραστηριότητες και χρειάζεται ξεκούραση. Το παιδί σας έχει φτάσει τα όριά του όταν:

1. Δεν το βλέπετε ποτέ να κάθεται και να μην κάνει τίποτα. Αν λοιπόν το παιδί σας είναι συνεχώς απασχολημένο με κάτι μάλλον το πρόγραμμά του πρέπει να ελαφρύνει.

2. Το παιδί σας έχει τη συμπεριφορά ενήλικα. Παράπονα για πονοκέφαλο ή κούραση είναι κυρίως συνήθεια των μεγάλων. Όταν το παιδί σας έχει τέτοια συμπτώματα μάλλον κάτι δεν πάει καλά.

3. Το παιδί σας δεν ξετρελαίνεται με τις αγαπημένες του λιχουδιές. Όταν δείτε το παιδί σας να μην βρίσκει χαρά στις απλές καθημερινές συνήθειες που παλαιότερα το ξετρέλαιναν, είναι σημάδι εξάντλησης από την καθημερινότητα.

4. Οι βαθμοί του πέφτουν απότομα. Μπορεί να το βλέπετε όλη μέρα να πασχίζει με τα βιβλία του, να είστε όμως σίγουροι ότι η απόδοσή του δεν θα είναι η αναμενόμενη αν είναι υπερ απασχολημένο με μια ντουζίνα επιπλέον δραστηριότητες.

5. Το αυτοκίνητο είναι το δεύτερο σπίτι του. Αν περνάει περισσότερη ώρα στο πίσω κάθισμα απ’ ότι στο σπίτι τότε μάλλον υπάρχει πρόβλημα. Το παιδί χρειάζεται μία ανάσα!

6. Αν δείτε ότι είναι συνεχώς κακόκεφο ή αγχωμένο, τότε μάλλον έχετε φορτώσει το παιδικό του μυαλουδάκι με έννοιες που δεν αρμόζουν στη ξεγνοιασιά της ηλικίας του.

7. Οι φίλοι του έχουν να εμφανιστούν καιρό. Ειδικά από μία ηλικία και μετά, όταν το παιδί αρχίζει να κοινωνικοποιείται, οι φίλοι του είναι βασικό κομμάτι της καθημερινότητάς του. Αν λοιπόν έχετε να τους δείτε καιρό μάλλον πρέπει να αντικαταστήσετε μία δραστηριότητα με το ‘παιχνίδι με φίλους’.

8. Το οικογενειακά γεύματα είναι πλέον σπάνια. Αν το παιδί σας λείπει τις περισσότερες φορές από το τραπέζι την ώρα του φαγητού, τότε καταλαβαίνετε ότι δεν του μένει χρόνος ούτε για τα βασικές καθημερινές συνήθειες.

9. Σας ρωτάει συνέχεια τη γνώμη σας και δεν χρησιμοποιεί τη φαντασία του. Η φαντασία είναι χαρακτηριστικό της παιδικής ηλικίας. Όταν λοιπόν εξαφανίζεται, πρέπει να ανησυχήσετε.

10. Είστε κι εσείς το ίδιο κουρασμένοι με το παιδί σας, αφού συνεχώς τρέχετε μαζί του. Είναι ένα βασικό σημάδι που σας κάνει να καταλάβετε ότι το παιδί σας κουράζεται περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε. Χαλαρώστε μαζί!
jenny.gr

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Πώς διαλέγετε τα αλκοολούχα ποτά

πηγή http://www.facebook.com/photo.php?fbid=309348119172565&set=a.264589636981747.58976.264580240316020&type=1&theater

► Πώς διαλέγετε τα αλκοολούχα ποτά

Ένας από τους μεγαλύτερους διαδρόμους που απλώνεται μπροστά στο αγοραστικό κοινό με μεγάλη ποικιλία σε προϊόντα, είναι αυτός των αλκοολούχων ποτών. Τα αλκοολούχα ποτά είναι πολύ δημοφιλή σε όλο τον κόσμο. Κάθε τόπος μπορεί να έχει το δικό του παραδοσιακό ποτό αλλά μπορεί να επιλέγει και ποτά που είναι διεθνώς γνωστά για να συνοδεύουν οικογενειακά τραπέζια, να καλωσορίζουν σε γιορτές, να κάνουν μια πρόποση...

Ποια όμως θεωρείται η καλύτερη επιλογή αλκοολούχου για έναν καταναλωτή που το αναζητά;

Αρχικά, επισημαίνουμε ότι ως αλκοολούχα ορίζονται τα ποτά που περιέχουν αιθυλική αλκοόλη, η οποία προέρχεται είτε από ζύμωση σακχάρων, είτε από απ’ ευθείας προσθήκη.

Η ταξινόμηση τους γίνεται στις εξής κατηγορίες:

Κρασιά, τα οποία διακρίνονται και σε άλλες υποκατηγορίες ανάλογα με το χρώμα, τη γλυκύτητα, το άρωμά τους και διάφορα άλλα χαρακτηριστικά. Αποστάγματα, εκ των οποίων τα πιο κοινά που κυκλοφορούν στο εμπόριο είναι η βότκα, το ρούμι, το ουίσκι, το τζιν και άλλα.
Ηδύποτα ή κοινώς λικέρ, τα οποία έχουν ως βάση τους ένα αλκοολούχο ποτό αναμεμιγμένο με έναν αρωματικό ή γλυκαντικό παράγοντα.

Μπίρα, η οποία διακρίνεται σε υποκατηγορίες ανάλογα με τη το είδος ζύμωσης (ale ή lager), γεύση της (γλυκιά, πικρή, φρουτώδης, έντονη αίσθηση βύνης κλπ), την περιεκτικότητα της σε αλκοόλη (δυνατή, μέση, ελαφριά ή χωρίς αλκοόλ) και το χρώμα της (ξανθιά, σκουρόχρωμη/μαύρη, άσπρη ή κόκκινη).
Κοκτέιλ. Πρόκειται για αναμίξεις διαφόρων ποτών.

Όσον αφορά στο θερμιδικό του περιεχόμενο, το αλκοόλ αποδίδει 7 θερμίδες ανά γραμμάριο, τις περισσότερες δηλαδή θερμίδες μετά τα λιπαρά που αποδίδουν 9 θερμίδες ανά γραμμάριο. Όσο υψηλότερη περιεκτικότητα έχει ένα ποτό σε αιθυλική αλκοόλη, τόσο περισσότερες είναι και οι θερμίδες του.

Αν συγκρίνουμε, τις θερμίδες για ισόποση κατανάλωση, η μπίρα είναι η πιο «light» εκδοχή με μόλις 45 θερμίδες ανά 100ml, ακολουθεί το κρασί με 80 θερμίδες ανά 100ml και τέλος τα υπόλοιπα αλκοολούχα ποτά με 250 θερμίδες ανά 100ml. Τα γλυκά ποτά εν αντιθέσει, έχουν περισσότερες θερμίδες, λόγω της παρουσίας και των σακχάρων. Το ίδιο συμβαίνει και με τα λικέρ. Τέλος, υπάρχει πάντα και η επιλογή μπίρας ή κρασιού χωρίς αλκοόλ, όπου το θερμιδικό περιεχόμενο μειώνεται κατά πολύ.

Σύμφωνα με τις Διαιτητικές Οδηγίες για τους Αμερικανούς και την Αμερικανική Καρδιολογική Εταιρεία, η μέτρια κατανάλωση αλκοόλ αντιστοιχεί σε ένα ποτό την ημέρα για τις γυναίκες ή οποιοδήποτε άτομο άνω των 60 ετών και σε δύο ποτά την ημέρα για τους άνδρες κάτω των 60 ετών. Μια μερίδα αλκοόλ ισοδυναμεί με 330 ml μπίρας, 125 ml κρασιού (ξηρού λευκού ή κόκκινου) και 40 ml ποτού.

Ότι το κρασί έχει συνδεθεί θετικά με διάφορες παραμέτρους υγείας, είναι γνωστό. Έχει διαπιστωθεί, όμως, ότι και η κατανάλωση μπίρας, μπορεί να έχει τέτοια οφέλη και μάλιστα με μικρότερο θερμιδικό κόστος απ’ότι ίση ποσότητα κρασιού όπως είδαμε. Μια μελέτη στη Δημοκρατία της Τσεχίας διαπίστωσε την ευεργετική επίδραση της μπίρας στην υγεία της καρδιάς, λόγω της περιεκτικότητάς της σε φυλλικό οξύ. Τα επίπεδα φυλλικού οξέος στο πλάσμα ήταν αντιστρόφως ανάλογα προς τα συνολικά επίπεδα ομοκυστεΐνης στο πλάσμα, τα οποία σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο καρδιαγγειακών ασθενειών. Πρόσφατη μελέτη και σε ελληνικά δεδομένα έδειξε επίσης τα οφέλη της μπίρας στην αγγειακή λειτουργία. Η μπίρα αποτελεί μια περίπτωση ποτού, που παράγεται με ζύμωση επί των φυσικών συστατικών της, δηλαδή τα δημητριακά. Ενώ άλλα συστατικά της όπως η μαγιά ή και ο λυκίσκος, χρησιμοποιούνται και στην φαρμακοβιομηχανία και τα συμπληρώματα διατροφής για τις ευεργετικές τους ιδιότητες.

H μέτρια κατανάλωση αλκοόλ είναι, για τους περισσότερους ανθρώπους, πιθανότατα ασφαλής. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν κάποιες ομάδες ατόμων, οι οποίες πρέπει να αποφεύγουν γενικά τη χρήση αλκοόλ, όπως τα παιδιά, οι έγκυες γυναίκες, τα άτομα που λαμβάνουν συγκεκριμένη φαρμακευτική αγωγή και άλλα που πάσχουν από ορισμένες ιατρικές παθήσεις.

Η ευκαιριακή επίσης άμετρη κατανάλωση -πέντε ή περισσότερα ποτά σε μια φορά- μπορεί να βλάψει την υγεία και να αυξήσει τον κίνδυνο για ατυχήματα και τραυματισμούς. Επιπλέον, οι αρνητικές επιδράσεις της βαριάς κατανάλωσης οινοπνεύματος είναι καλώς τεκμηριωμένες και περιλαμβάνουν αύξηση στα ποσοστά θνησιμότητας, υπερτριγλυκεριδαιμία, υπέρταση, κίνδυνο για εγκεφαλικό επεισόδιο και αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου του στόματος και του φάρυγγα.

Εν κατακλείδι, καλό είναι οι καταναλωτές να παραμείνουν σε ένα μέτριο επίπεδο κατανάλωσης και να προτιμούν την κατανάλωση πιο ελαφρών αλκοολούχων ποτών, παράλληλα με φαγητό. Σημαντική είναι και η ταυτόχρονη κατανάλωση νερού, έτσι ώστε να μην χρησιμοποιούνται τα αλκοολούχα ως μέσο ικανοποίησης του αισθήματος της δίψας. Επιλέγοντας, ένα έως δύο ποτά την ημέρα με κριτήριο τα όσα αναλύσαμε και όταν αυτά καταναλώνονται μαζί με τα γεύματα- μπορεί να παρέχουν κάποια οφέλη για την υγεία. Ωστόσο, οι καταναλωτές θα πρέπει να έχουν σαφή κατανόηση του τι ερμηνεύεται ως μέτρια πρόσληψη αλκοόλ και να μη συνιστάται ως προληπτική στρατηγική για την καλή υγεία.
mednutrition.gr

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

«Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν»

πηγή http://www.facebook.com/photo.php?fbid=386373064769085&set=a.136809996392061.29371.135792846493776&type=1&theater

ΒΙΒΛΙΟ-ΜΠΕΤΤΥ ΣΜΙΘ«Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν»

Η ιστορία

Το μυθιστόρημα ΄Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν (A tree grows in Brooklyn) αν και θεωρείται ένα βιβλίο ενηλικίωσης πηγαίνει ακόμη παραπέρα. Έχει πλούσια πλοκή γιατί δείχνει τις τύχες τριών γενεών μιας φτωχής αλλά περήφανης αμερικανικής οικογένειας και προσφέρει ένα πορτρέτο μιας έντονης ζωής σε μια από τις σημαντικότερες συνοικίες της Νέας Υόρκης, το Μπρούκλιν. Η ιστορία ξεκινάει το 1912 όταν η Φράνση Νόλαν και ο μικρός της αδελφός, Νήλυ, μαζεύουν πράγματα του πεταμού για να βγάλουν λίγα χρήματα. Τα μισά από αυτά τα λεφτά τα αποταμιεύουν σε τενεκεδάκια, που τα κρύβουν με προσοχή. Είναι η μικρή τους τράπεζα που αποδεικνύει την επιμονή και τις προσδοκίες της οικογένειας Νόλαν για μια καλύτερη ζωή. Όλοι στην οικογένεια ονειρεύονται ένα διαφορετικό αύριο, όχι μόνον τα παιδιά. Η μάνα καθαρίζει πατώματα και παλεύει πιο πολύ από τον άντρα της, τον Τζόνι, που βρίσκεται συνεχώς άνεργος και μεθυσμένος.

Μπορεί η ίδια να έπεσε έξω στους σχεδιασμούς της όμως είναι πολύ αισιόδοξη για τα παιδιά της για τα οποία και μοχθεί. Θέλει να τα σπουδάσει και θέλει ο Νέλη να γίνει γιατρός. Η Φράνση φαίνεται πιο σταθερή και θα υλοποιήσει κάποια στιγμή τα όνειρά της. Η Φράνση πάντως δείχνει να είναι πιο κοντά στον διαλυμένο πατέρα της παρά στη μάνα της που θυσιάζεται για όλους. Τελικά ο Τζόνι της εξασφαλίζει μια θέση σε ένα καλύτερο σχολείο, έξω από την γειτονιά. Όταν ο πατέρας θα πεθάνει από το αλκοόλ η Φράνση θα δώσει μάχη επιβίωσης μέσα στις δύσκολες συνθήκες. Με την αποφασιστικότητα της μητέρας τους τα δύο παιδιά θα τελειώσουν την έκτη τάξη αλλά θα δυσκολευτούν να προχωρήσουν στο λύκειο. Σχολείο αληθινό θα γίνει η ίδια η ζωή γιατί θα αναγκαστούν να δουλέψουν πέρα από την γέφυρα του Μανχάταν και έτσι θα γνωρίσουν έναν κόσμο εντελώς διαφορετικό από την μικρή παρωχημένη συνοικία τους. Η Φράνση θα αγαπήσει για πρώτη φορά και πεισματάρα, σαν τη μητέρα της, θα ολοκληρώσει τις σπουδές της. Μπορεί να αφήσει πίσω της μια μικρή γειτονιά, ανοίγοντας τα φτερά της για το μέλλον, αλλά θα κρατήσει το Μπρούκλν μέσα στην καρδιά της για πάντα, σαν τον αγαπημένο τόπο της παιδικής ηλικίας της.

Απόσπασμα
«Για τη Φράνση, το Σάββατο άρχιζε με τη βόλτα στον παλιατζή. Όπως και τ? άλλα παιδιά του Μπρούκλιν, έτσι κι εκείνη κι ο αδελφός της ο Νήλυ μάζευαν ένα πλήθος κουρέλια, χαρτιά, σιδερικά, λάστιχα κι άλλα τέτοια πράματα, και τα φύλαγαν πως και τι, σε κασέλες κλειδωμένες ή σε κουτιά που τα ?κρυβαν κάτω από τα κρεβάτια τους. Όλη τη βδομάδα η Φράνση γύριζε από το σχολείο στο σπίτι σιγά-σιγά, με τα μάτια στο αυλάκι του δρόμου, κι έψαχνε για ασημένια χαρτιά από πακέτα τσιγάρα ή από τσίκλες?»

Ο συγγραφέας
Η συγγραφέας Μπέττη Σμίθ έζησε κάπως σαν την ηρωίδα της. Γεννήθηκε το 1896 σε μια φτωχική σπίτι στη Νέα Υόρκη και από μικρή ονειρευόταν να αποκτήσει λεφτά. Οι γονείς της ήταν μετανάστες από την Γερμανία. Εγκατέλειψε το σχολείο στα δεκατέσσερα, όταν πέθανε ο πατέρας της. Δούλεψε σκληρά να βοηθήσει την οικογένειά της και κατόρθωσε να σπουδάσει στα καλύτερα κολλέγια και να γίνει καθηγήτρια. Στα 47 της έγραψε το μυθιστόρημα «Ένα δέντρο μεγαλώνει στο Μπρούκλιν» και πούλησε αμέσως 4 εκατομμύρια αντίτυπα. Έτσι είδε τους κόπους της να ανταμοίβονται. Πέθανε το 1972 αφού έγραψε ακόμη τρία μυθιστορήματα.

Γύρω από το βιβλίο

Το μυθιστόρημα παραμένει ένα από τα πιο αγαπητά βιβλία κάθε ηλικίας. Ειδικά όμως οι νέοι συγκινούνται από τον αγώνα της Φράνση και ταυτίζονται με τους στόχους της. Μπορεί η βασική ηρωίδα του βιβλίου να είναι η Φράνση όμως είναι εμφανές ότι και το Μπρούκλιν πρωταγωνιστεί στο μυθιστόρημα. Το δέντρο είναι επίσης ένα σύμβολο ελπίδας, αφού υπάρχει στη γειτονιά της Φράνσης, ανάμεσα στα τσιμέντα, ζεί χωρίς ήλιο και νερό μόνον που οι άνθρωποι δύσκολα μπορούν να το ξεχωρίσουν ανάμεσα στα άλλα δέντρα. Το μυθιστόρημα γυρίστηκε σε ταινία το 1945 με σκηνοθέτη τον Ηλία Καζάν, Έλληνα μετανάστη της Μικρασίας, που διέπρεψε και έγινε ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες της Αμερικής.

Θεόδωρος Γρηγοριάδης ΑΠΟ http://www.serrelib.gr/bookneous.php?id=70

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω