«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»…

 
 https://www.youtube.com/watch?v=NHkrH3S6sbo

ΜΠ ΜΠΡΕΧΤ , «Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι»…



«”Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι”, ρώτησε τον κύριο Κ., η κόρη της σπιτονοικοκυράς του, “θα φερόντουσαν τότε καλύτερα στα μικρά ψαράκια;”.

“Βέβαια”, απάντησε αυτός, “αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα έκτιζαν στη θάλασσα γερά κουτιά για τα μικρά ψαράκια. Εκεί μέσα θα έβαζαν όλων των ειδών τις τροφές, φυτά και μικρά ζωάκια. Θα πρόσεχαν ώστε τα κουτιά να έχουν πάντα φρέσκο νερό, και θα έπαιρναν κάθε απαραίτητο μέτρο υγιεινής. Όταν, για παράδειγμα, κανένα ψαράκι θα πληγωνόταν στα πτερύγιά του, θα του τα έδεναν αμέσως, ώστε να μην πεθάνει μέσα στους καρχαρίες προτού να έρθει η ώρα του. Για να μην είναι τα ψαράκια ποτέ λυπημένα θα γίνονταν μεγάλα πάρτυ στο νερό. Γιατί τα ευτυχισμένα ψαράκια είναι πιο νόστιμα από τα λυπημένα. Και, φυσικά, θα υπήρχαν και σχολεία στα μεγάλα κουτιά. Εκεί τα μικρά ψαράκια θα μάθαιναν πώς να μπαίνουν κολυμπώντας στο στόμα των καρχαριών. Θα χρειάζονταν, για παράδειγμα, γεωγραφία για για να μπορούν να βρουν τους καρχαρίες που θα τεμπέλιαζαν κάπου εκεί. Το κύριο μάθημα θα ήταν, φυσικά, η ηθική μόρφωση των μικρών ψαριών. Θα διδάσκονταν πως το σπουδαιότερο και το ωραιότερο πράγμα για ένα μικρό ψαράκι είναι να προσφέρει τον εαυτό του χαρούμενα, και πως όλα πρέπει να πιστεύουν στους καρχαρίες, και πάνω απ’ όλα όταν λένε πως θα φτιάξουν ένα ωραίο μέλλον. Θα τα μάθαιναν ότι το μέλλον τους είναι σίγουρο μόνο εφόσον μάθουν να υπακούουν. Και πως όλα πρέπει να αποφεύγουν όλες τις ταπεινές, υλιστικές και μαρξιστικές τάσεις και να πληροφορούν αμέσως τους καρχαρίες, αν κάποιο απ’ αυτά θα είχε τέτοιες τάσεις….

Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, θα υπήρχε, βέβαια, και τέχνη. Θα υπήρχαν ωραίες εικόνες με δόντια καρχαριών, σε υπέροχα χρώματα, με τα στόματά τους και τους λαιμούς τους σα γνήσια γήπεδα όπου κανείς μπορεί να κυλιστεί και να παίξει. Τα θέατρα στο βυθό της θάλασσας θα έδειχναν έργα με ηρωικά μικρά ψαράκια να κολυμπούν ενθουσιασμένα μέσα στο λαιμό των καρχαριών, και η μουσική θα ήταν τόσο όμορφη που θα οδηγούσε τα ψαράκια σαν σε όνειρο, και αυτά κάνοντας τις πιο όμορφες σκέψεις θα κυλούσαν μέσα στο λαιμό των καρχαριών. Και θα υπήρχε, βέβαια, και θρησκεία…που θα δίδασκε ότι η αληθινή ζωή αρχίζει ουσιαστικά μέσα στα στομάχια των καρχαριών. Και αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, τότε τα μικρά ψάρια θα έπαυαν να είναι ίσα μεταξύ τους, όπως τώρα. Μερικά θα είχαν θέσεις και θα ήταν πιο πάνω από τα άλλα. Και τα μεγαλύτερα ψάρια θα είχαν δικαίωμα να τρώνε τα μικρότερα. Και αυτό θα ήταν υπέροχο για τους καρχαρίες, γιατί τότε θα μπορούσαν να καταβροχθίζουν ακόμα μεγαλύτερες μπουκιές. Και τα πιο σπουδαία από τα μικρά ψάρια, αυτά που θα είχαν θέσεις, θα διάταζαν τα άλλα. Και θα γινόντουσαν δάσκαλοι, αξιωματικοί και μηχανικοί που φτιάχνουν κουτιά. Με λίγα λόγια, θα μπορούσε να υπάρξει πολιτισμός στη θάλασσα μόνο αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι”.

(«Μπέρτολτ Μπρεχτ, Kalendergescichten”, παρμένο από το «Έβερετ Ρέιμερ, Το σχολείο είναι νεκρό, εκδ. Νεφέλη)

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ "ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ"

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ "ΡΩΜΙΟΣΥΝΗ"

 Αὐτὰ τὰ δέντρα δὲ βολεύονται μὲ λιγότερο οὐρανό,
αὐτὲς οἱ πέτρες δὲ βολεύονται κάτου ἀπ᾿ τὰ ξένα βήματα,
αὐτὰ τὰ πρόσωπα δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸν ἥλιο, αὐτὲς οἱ καρδιὲς δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸ δίκιο. 

Ἐτοῦτο τὸ τοπίο εἶναι σκληρὸ σὰν τὴ σιωπή, σφίγγει στὸν κόρφο του τὰ πυρωμένα του λιθάρια,σφίγγει στὸ φῶς τὶς ὀρφανὲς ἐλιές του καὶ τ᾿ ἀμπέλια του,σφίγγει τὰ δόντια. Δὲν ὑπάρχει νερό. Μονάχα φῶς.

Ὁ δρόμος χάνεται στὸ φῶς κι ὁ ἴσκιος τῆς μάντρας εἶναι σίδερο.
Μαρμάρωσαν τὰ δέντρα, τὰ ποτάμια κ᾿ οἱ φωνὲς μὲς στὸν ἀσβέστη τοῦ ἥλιου.
Ἡ ρίζα σκοντάφτει στὸ μάρμαρο. Τὰ σκονισμένα σκοίνα.
Τὸ μουλάρι κι ὁ βράχος. Λαχανιάζουν. 

Δὲν ὑπάρχει νερό.
Ὅλοι διψᾶνε. Χρόνια τώρα. 
Ὅλοι μασᾶνε μία μπουκιὰ οὐρανὸ πάνου ἀπ᾿ τὴν πίκρα τους.
Τὰ μάτια τους εἶναι κόκκινα ἀπ᾿ τὴν ἀγρύπνια,
μία βαθειὰ χαρακιὰ σφηνωμένη ἀνάμεσα στὰ φρύδια τους
σὰν ἕνα κυπαρίσσι ἀνάμεσα σὲ δυὸ βουνὰ τὸ λιόγερμα.

Τὸ χέρι τους εἶναι κολλημένο στὸ ντουφέκι
τὸ ντουφέκι εἶναι συνέχεια τοῦ χεριοῦ τους
τὸ χέρι τους εἶναι συνέχεια τῆς ψυχῆς τους -
ἔχουν στὰ χείλια τους ἀπάνου τὸ θυμὸ
κ᾿ ἔχουνε τὸν καημὸ βαθιὰ-βαθιὰ στὰ μάτια τους
σὰν ἕνα ἀστέρι σὲ μία γοῦβα ἁλάτι.
 
Ὅταν σφίγγουν τὸ χέρι, ὁ ἥλιος εἶναι βέβαιος γιὰ τὸν κόσμο
ὅταν χαμογελᾶνε, ἕνα μικρὸ χελιδόνι φεύγει μὲς ἀπ᾿ τ᾿ ἄγρια γένειά τους
ὅταν κοιμοῦνται, δώδεκα ἄστρα πέφτουν ἀπ᾿ τὶς ἄδειες τσέπες τους
ὅταν σκοτώνονται, ἡ ζωὴ τραβάει τὴν ἀνηφόρα μὲ σημαῖες καὶ μὲ ταμποῦρλα.

Τόσα χρόνια ὅλοι πεινᾶνε, ὅλοι διψᾶνε, ὅλοι σκοτώνονται
πολιορκημένοι ἀπὸ στεριὰ καὶ θάλασσα,
ἔφαγε ἡ κάψα τὰ χωράφια τους κ᾿ ἡ ἁρμύρα πότισε τὰ σπίτια τους
ὁ ἀγέρας ἔριξε τὶς πόρτες τους καὶ τὶς λίγες πασχαλιὲς τῆς πλατείας
ἀπὸ τὶς τρῦπες τοῦ πανωφοριοῦ τους μπαινοβγαίνει ὁ θάνατος
ἡ γλῶσσα τους εἶναι στυφὴ σὰν τὸ κυπαρισσόμηλο
πέθαναν τὰ σκυλιά τους τυλιγμένα στὸν ἴσκιο τους
ἡ βροχὴ χτυπάει στὰ κόκκαλά τους.

Πάνου στὰ καραούλια πετρωμένοι καπνίζουν τὴ σβουνιὰ καὶ τὴ νύχτα
βιγλίζοντας τὸ μανιασμένο πέλαγο ὅπου βούλιαξε
τὸ σπασμένο κατάρτι τοῦ φεγγαριοῦ.
 
Τo ψωμὶ σώθηκε, τὰ βόλια σώθηκαν,
γεμίζουν τώρα τὰ κανόνια τους μόνο μὲ τὴν καρδιά τους.

Τόσα χρόνια πολιορκημένοι ἀπὸ στεριὰ καὶ θάλασσα
ὅλοι πεινᾶνε, ὅλοι σκοτώνονται καὶ κανένας δὲν πέθανε -
πάνου στὰ καραούλια λάμπουνε τὰ μάτια τους,
μία μεγάλη σημαία, μία μεγάλη φωτιὰ κατακόκκινη
καὶ κάθε αὐγὴ χιλιάδες περιστέρια φεύγουν ἀπ᾿ τὰ χέρια τους
γιὰ τὶς τέσσερις πόρτες τοῦ ὁρίζοντα.

Μουσταλευριά...το γλυκό του Σεπτεμβρίου

Απλές λύσεις

 
Μουσταλευριά...το γλυκό του Σεπτεμβρίου

Ο Σεπτέμβρης είναι ο μήνας που πατάνε τα σταφύλια για το κρασί... ευκαιρία να πάρεις μούστο και να κάνεις νόστιμη μουσταλευριά. Γλυκιά γεύση σταφυλιού, άρωμα κανέλας και καρύδια σε μια "κρέμα" διαφορετική από τις άλλες!

6 φλιτζάνια μούστο

9 κ.σ. στάχτη από ξυλοκάρβουνα
2/3 του φλιτζανιού αλεύρι ή νισεστέ
2/3 του φλιτζανιού καρύδια σπασμένα σε χοντρά κομμάτια
Λίγη κανέλα

Μην μετρήσεις τον μούστο πριν τον βράσεις και τον καθαρίσεις. Για να το κάνεις αυτό βάλε όσο μούστο έχεις μέσα σε μεγάλη κατσαρόλα

Σε ένα διπλό/πυκνό διχτάκι ή τουλπάνι βάλε τη στάχτη. Δέσε το πουγκί καλά και βάλ'το μέσα στο μούστο που βράζει

Βράσε για 10 λεπτά το μούστο και άφησέ τον να σταθεί όλο το βράδυ. Σούρωσέ το σε λεπτή σίτα και τώρα μέτρησέ τον

Για κάθε φλιτζάνι μούστο χρειάζεσαι 2 κ.σ. αλεύρι. Η δοσολογία αυτή είναι για 6 μερίδες

Σε ένα φαρδύ και αρκετά βαθύ τηγάνι βάλε το αλεύρι να καβουρδιστεί ελαφριά ανακατεύοντας συνεχώς σε χαμηλή φωτιά

Κράτησε 1/4 του φλιτζανιού μούστο και διάλυσε μέσα σε αυτό το αλεύρι

Τον υπόλοιπο μούστο πρόσθεσέ τον στο σκεύος να πάρει βράση

Ρίξε το λιωμένο αλεύρι και ανακάτευε συνεχώς, προσέχοντας να μη σβολιάσει η μουσταλευριά. Συνέχισε το ανακάτεμα μέχρι να πήξει ο μούστος και να γίνει πιο διαυγής

Μοίρασε σε 6 μπολάκια και άφησε την μουσταλευριά να κρυώσει και να πήξει ακόμη περισσότερο

Σέρβιρε με τριμμένο καρύδι και αρκετή κανέλα

Tips: Αν δεν βρίσκεις μούστο πάρε σταφύλια και πάτησέ τα σε μια λεκάνη. Κράτησε το χυμό και ακολούθησε την ίδια διαδικασία όπως περιγράφεται παραπάνω

tlife.gr

Test ΠΑΠ;

Απλές λύσεις

Γιατί πολλές γυναίκες δεν επισκέπτονται το γυναικολόγο για Test ΠΑΠ;

Είναι πολυάσχολες ή ντρέπονται να αντιμετωπίσουν τον γυναικολόγο ακόμη και αν είναι γυναίκα!

Σύμφωνα με έρευνα οι γυναίκες που εξετάζονται φτάνουν το 78,9% (ποσοστό μειωμένο σε σχέση με το 82% που ήταν πριν 10 χρόνια), ενώ η βρετανική κυβέρνηση στοχεύει στο 80%, σύμφωνα με τη Daily Mail.

H έρευνα του University College στο Λονδίνο έδειξε ότι οι νέες γυναίκες δεν πηγαίνουν συχνά για τεστ ΠΑΠ γιατί υποστηρίζουν ότι δεν μπορούν να ξεκλέψουν χρόνο από την πολυάσχολη επαγγελματική ζωή τους.

Όσον αφορά τις γυναίκες στην ηλικία των 50 εκείνες δηλώνουν ότι ντρέπονται να πάνε για εξέταση στο γυναικολόγο, ειδικά αν με την πάροδο του χρόνου έχουν παχύνει, ενώ υπάρχουν και ορισμένες οι οποίες δηλώνουν ότι δεν κινδυνεύουν, καθώς συνήθως ο καρκίνος της μήτρας «χτυπά» την ηλικιακή ομάδα 20-30.

Oι γυναίκες δεν θα πρέπει να ξεχνούν το θέμα της πρόληψης, καθώς ο καρκίνος του τραχήλου της μήτρας είναι μία αιτία στειρότητας και θανάτου που συνεχώς αυξάνεται σε ποσοστά.

queen.gr

Feng shui στο καθιστικό

Απλές λύσεις

Feng shui στο καθιστικό
 

 
Αν αναζητάτε έναν εναλλακτικό τρόπο προσέγγισης της σύγχρονης ζωής και αντιμετώπισης των καθημερινών σας προβλημάτων τότε οι απαντήσεις που ζητάτε κρύβονται στην φιλοσοφία του Feng Shui. Με την εφαρμογή των αρχών αυτής της πανάρχαιας κινέζικης επιστήμης επιτυγχάνεται η σωστή διάταξη των αντικειμένων μέσα στο χώρο ώστε να υπάρχει ανεμπόδιστη ροή θετικής ενέργειας και κατά συνέπεια η απόκτηση εύνοιας σε τομείς που αφορούν την υγεία, την συντροφικότητα, την καλοτυχία, την ευημερία και τον πλούτο.

Σημαντικό δωμάτιο αποτελεί το καθιστικό μιας οικίας, το οποίο είναι ο κύριος χώρος οικογενειακών και φιλικών συνευρέσεων. Για την ενίσχυση των καλών κοινωνικών και οικογενειακών σχέσεων το σχήμα του καθιστικού είναι προτιμότερο να είναι άκρως συμμετρικό και η διαρρύθμιση των επίπλων ιδιαίτερα προσεκτική. Σχετικά με τα δομικά στοιχεία αποφύγετε την ευθυγράμμιση της πόρτας του καθιστικού ή της εισόδου με τυχόν μπαλκονόπορτες ώστε να επιτυγχάνεται κυκλικό chi (κυκλική ροή θετικής ενέργειας) μέσα στο χώρο. Σε καθιστικά όπου υπάρχουν πολλά ανοίγματα συνιστάται η ύπαρξη ενός σταθερού τοίχου καθώς και η ολική κάλυψη τους με κλειστές κουρτίνες.

Η τοποθέτηση των καθισμάτων είναι πάρα πολύ σημαντική και ιδιαίτερα μελετημένη διαδικασία. Στο Feng Shui βαρύτητα δίνεται κυρίως στη διαρρύθμιση και ελάχιστα στο υλικό και το είδος της επίπλωσης ενός χώρου. Το καθιστικό θα πρέπει να διαμορφωθεί έτσι ώστε καναπέδες και πολυθρόνες να είναι τοποθετημένοι σε σχήμα Π, τετραγώνου ή ορθογωνίου αγκαλιάζοντας το τραπέζι του καφέ, επιτυγχάνοντας απόλυτη ισορροπία στο χώρο. Ακουμπήστε τους καναπέδες σε τοίχους για ενισχυμένη αίσθηση ασφάλειας, αποφεύγοντας το γύρισμα των πλατών των επίπλων προς την είσοδο, τα παράθυρα ή τις μπαλκονόπορτες. Τα άτομα που κάθονται θα πρέπει να έχουν διαρκή οπτική επαφή με τις εισόδους και εξόδους καθώς και με τη θέα προς τον εξωτερικό χώρο.

Προέκταση του καθιστικού συχνά αποτελεί ο χώρος οικογενειακών και φιλικών συνεστιάσεων, η τραπεζαρία. Συνιστάται η έξυπνη νοητή απομόνωσή της από το υπόλοιπο καθιστικό ώστε να ευνοείται η δημιουργία ήσυχης και γαλήνιας ατμόσφαιρας που θα είναι πρόσφορη για την απόλαυση ενός ήρεμου γεύματος. Η ιεραρχία μεταξύ των μελών μιας οικογένειας δεν βοηθάει στην εξισορρόπηση θετικών συναισθημάτων που είναι και το ζητούμενο. Γι’ αυτό το λόγο προτείνεται η χρήση στρογγυλών τραπεζιών, αντί τετράγωνων ή ορθογώνιων, προσφέροντας με αυτό τον τρόπο ίσες αποστάσεις μεταξύ των συνεστιαζόμενων και εκείνων από τα φαγητά χωρίς να υπάρχει νοερή αρχηγία-κεφαλή. Οι καρέκλες προτείνεται να έχουν ψηλές πλάτες για να δημιουργείται έντονα η αίσθηση ασφάλειας και ξεκούρασης.

Για να υπάρξει ισορροπία στο καθιστικό φροντίστε να υπάρχουν έντονες χρωματικές αντιθέσεις εφαρμόζοντας ανοιχτά χρώματα σε τοίχους σε συνδυασμό με σκουρόχρωμες αποχρώσεις επίπλων. Τα χρώματα θα πρέπει να είναι απαλά και γήινα (μπεζ, ώχρα) καθώς οι τοίχοι αποτελούν την μεγαλύτερη ορατή επιφάνεια στο χώρο. Ο υπόλοιπος διάκοσμος μπορεί να κινείται, στα χρώματα της φωτιάς όπως πορτοκαλί, κόκκινο, μωβ, κίτρινο και ροζ στις πιο απαλές τους αποχρώσεις. Τα χαμηλά έπιπλα ανοίγουν χώρο κάνοντας το δωμάτιο να φανεί ακόμα πιο ψηλό ειδικά σε περιπτώσεις όπου το ταβάνι βρίσκεται αρκετά χαμηλά. Το έπιπλο τηλεόρασης συστήνεται να έχει τη μορφή ντουλαπιού, ώστε να κλείνει εύκολα τις ώρες που η συσκευή είναι απενεργοποιημένη και να εξαφανίζει «μαγικά» τις ηλεκτρονικές συσκευές που εκπέμπουν ένταση και αρνητική ενέργεια στο χώρο. Μέταλλο και ξύλο είναι τα ιδανικά υλικά για την επίπλωση και επένδυση του καθιστικού καθώς προσφέρουν ζεστασιά και επισημότητα με φυσικό τρόπο. Ο φωτισμός θα πρέπει να είναι φυσικός και να διαχέεται γλυκά και ομοιόμορφα στο χώρο. Σε περιπτώσεις όπου αυτό είναι πρακτικά αδύνατο προτείνονται οι λάμπες φθορισμού που δημιουργούν άριστα την ψευδαίσθηση φυσικού φωτισμού στον εκάστοτε χώρο και κυρίως στην τραπεζαρία.

Στη βορειοανατολική γωνία τοποθετήστε τη βιβλιοθήκη σας και ανατολικά βάλτε πάνω στα έπιπλα σας και αρκετά κοντά τους φυτά ώστε να ευνοείται η ανάπτυξη των μελών της οικογένειας. Τα φυτά φέρνουν ανανέωση στο χώρο και αυξάνουν τη θετική αύρα, προσφέροντας ηρεμία, αρκεί να έχουν πάντα ευχάριστη και υγιή όψη. Στη νοτιοανατολική πλευρά του τομέα πλούτου τοποθετήστε αντικείμενα αξίας (ασημικά, πορσελάνες, κρύσταλλα). Ένα ενυδρείο αποτελεί άριστη πηγή ενέργειας και η τοποθέτηση του στη συγκεκριμένη πλευρά της οικίας ευνοεί ιδιαίτερα τους τομείς της ευημερίας και της συγκέντρωσης υλικών αγαθών-πλούτου. Σχετικά με τα μικρότερα διακοσμητικά στοιχεία τα χαλιά είναι ιδανικός τρόπος για το δέσιμο των επίπλων σε μια ενιαία μονάδα μέσα στο χώρο του καθιστικού. Μαλακά μαξιλαράκια σε όλα τα μεγέθη τονίζουν την αίσθηση χαλάρωσης. Αρωματικά κεριά δημιουργούν ρομαντικά σκηνικά γεμάτα ζεστασιά.

Όποιο ύφος διακόσμησης κι αν επιλέξετε για το καθιστικό σας σύμφωνα με τη βασική φιλοσοφία του Feng Shui, οι νόμοι που θα πρέπει να διέπουν το νέο σας χώρο θα πρέπει να είναι συνώνυμοι της λιτότητας και της γραμμικής καθαρότητας. «Αφήστε χώρο» για την ελεύθερη ροή καλής ενέργειας απολαμβάνοντας τα οφέλη της θετικής αύρας σε κάθε τομέα της καθημερινότητας σας.

Μαρία Μπάτσαλα
διακοσμήτρια εσωτερικών και εξωτερικών χώρων

4myhouse.gr

Η φιλοσοφία σαν μελέτη θανάτου

Αναδημοσίευση άρθρου από Νέα Ακρόπολη

πηγή http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/filosofias/h-filosofia-san-meleth-thanatou.html

Η φιλοσοφία σαν μελέτη θανάτου

Η Πολιτεία του Πλάτωνα τελειώνει με την περιγραφή ενός τοπίου του Κάτω Κόσμου : «στο τέλος του ταξιδιού στον άλλο κόσμο -όπως αναφέρεται στον μύθο του Ηρός του Αρμενίου- υπάρχει μία πεδιάδα , όπου μέσα σε φοβερή και αποπνικτική ζέστη, σταματούν οι ψυχές για τελευταία φορά πριν ξανασταλθούν πάνω στην γη για νέα ενσάρκωση. 

Όταν βραδιάζει κατασκηνώνουν στις όχθες του ποταμού Αμέλητα, που το νερό του κανένα δοχείο δεν μπορεί να το κρατήσει. Κάθε ψυχή είναι υποχρεωμένη να πιει ορισμένη ποσότητα από αυτό το νερό, μερικοί όμως δεν έχουν αρκετή φρόνηση, δεν συγκρατιούνται και πίνουν περισσότερο, και τότε χάνουν κάθε ανάμνηση των προηγούμενων.»

Η εικόνα αυτή συμφωνεί με μια μακριά παράδοση από όπου εμπνέεται ο Πλάτωνας. Το όνομα Αμέλης που έδωσε ο φιλόσοφος στον υπόγειο ποταμό, δεν το ξαναβρίσκουμε πριν από την Πολιτεία σε καμιά περιγραφή του κόσμου των νεκρών. Έτσι ας αναζητήσουμε την σημασία αυτής της λέξης, τον λόγο που υπάρχει μέσα στην Πλατωνική διήγηση και τι σχέση έχει με την πηγή της Λήθης που συναντάμε στην μυστική λογοτεχνία και που η ψυχή πρέπει να ξέρει να την αποφύγει για να αντλήσει από την λίμνη της Μνημοσύνης το νερό που λευτερώνοντάς την από τον τροχό των γεννήσεων, της χαρίζει την αθανασία, συντροφιά με τους ήρωες και τους θεούς.
Ο Leon Robin, μεταφράζοντας το όνομα Αμέλης = ξέγνοιαστος, δέχεται μία σχέση ανάμεσα στην αμέλεια και στην λήθη. Η λήθη πλημμυρίζει τις ψυχές που ήπιαν χωρίς μέτρο από τον ποταμό Αμέλητα, γιατί κάθε «ανησυχία» έχει χαθεί πια από μέσα τους. Οι ψυχές ευχαριστημένες από την επίγεια ζωή τους, βολεμένες στην φυλακή του σώματος, δεν επιθυμούν παρά να ικανοποιούνται με μια άγνοια που ούτε καν συνειδητοποιούν.
Μπορούμε να πούμε ότι η αμέλεια είναι το αντίθετο της πνευματικής ανησυχίας, αυτής της ψυχικής ταραχής, αυτής της εντύπωσης ανεπάρκειας που ο φιλόσοφος έχει σαν αποστολή του να προκαλέσει.

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΣΑΝ ΜΕΛΕΤΗ

Ο Παυσανίας μας λέει ότι κατά την αρχαιότερη παράδοση οι Ελικωνίδες Μούσες ήταν μόνο τρεις : Η Μελέτη (Άσκηση), η Μνήμη και η Αοιδή (Τραγούδι). Η Μνημοσύνη η μητέρα των Μουσών προστάτευε την ποίηση και ξέρουμε επίσης ότι οι μνημονικές ασκήσεις έχουν και είχαν μεγάλη σημασία στις συντεχνίες των αοιδών, επειδή προετοίμαζαν την έμπνευση και βοηθούσαν στο να γεννηθούν οι ιδέες με την μορφή των ποιημάτων. Βλέπουμε λοιπόν ότι η ποιητική τέχνη χρειάζεται και τις τρεις αυτές Μούσες , χρειάζεται τον συνδυασμό του τραγουδιού, της μνήμης και της μελέτης, μιας ειδικής δηλ. αγωγής. Με το τραγούδι διασώζεται η γνώση μέσα στις γενεές. Αλλά για να τραγουδήσεις χρειάζεται μνήμη, που μέσα από την μελέτη (άσκηση) την ενισχύεις.

Ετυμολογικά ΜΟΥΣΑ : Αιολικά Μοίσα, Δωρικά Μώσα. Συγγενικό με το παλαιογερμανικό Mendi= χαρά, προερχόμενο από την Ιαπετική ρίζα Monthi, εξ ου και Μανθάνω, Ιαπετική ρίζα Men= σκέπτομαι, σανσκριτικά Manas=νους, αρβανίτικα Mend=νούς

Η Μελέτη σαν δρόμος προς την Αρετή

Την μελέτη αυτή την συναντάμε πάντοτε δεμένη με την λατρεία των Μουσών και έχει μία πλατιά αξία επειδή δεν περιορίζεται απλώς στην κατάκτηση μιας ιδιαίτερης γνώσης, αλλά και στην διαμόρφωση του χαρακτήρα στην μετάλλαξη του ανθρώπου και στην καλλιέργεια της Αρετής.

Η μελέτη έχει έναν διπλό χαρακτήρα: στο ατομικό επίπεδο είναι μία άσκηση , που φέρνει σωτηρία και κάθαρση της ψυχής, ενώ στο επίπεδο της πόλης είναι μία παιδεία που διαπαιδαγωγεί τους νέους στην αρετή και προετοιμάζει τους πιο άξιους για την άσκηση της εξουσίας σύμφωνη με την δικαιοσύνη. Έτσι βλέπουμε ότι η εξάσκηση της μελέτης έχει ένα διπλό προσανατολισμό προς τα μέσα και προς τα έξω, στον άνθρωπο και στην πόλη. Ένα πλήρες μοντέλο εφαρμογής της μελέτης με το διπλό της αυτό προσανατολισμό είναι η Πολιτεία του Πλάτωνα.

Η φιλοσοφική μελέτη μπορεί να συνδυάζει και τον θρησκευτικό τρόπο ζωής, που συναντάμε στις μυστικές εταιρείες όπου κυρίως διδασκόταν η ατομική σωτηρία και αγνοούσαν τον πολιτικό χώρο, αλλά και την ρύθμιση της τάξης μέσα στην πόλη, την εκπαίδευση των πολεμιστών και των αρχόντων για την σωστή διοίκηση της πόλης. Για να εναρμονίσει τους δύο αυτούς δρόμους χρειάζεται μία διανοητική εκγύμναση που πρωταρχικό βάρος δίνει σε μία μνημονική αγωγή. Η φιλοσοφική μελέτη όπως και η πολεμική μελέτη απαιτεί έντονη ενεργητικότητα, σταθερή προσοχή (επιμέλεια) και σκληρή προσπάθεια (πόνος).

Στον Μύθο του Ηρακλή στο σταυροδρόμι της Αρετής και της Κακίας, η αρετή αντιτάσσεται στο χαλάρωμα, στην έλλειψη εκγύμνασης (αμέλεια και αμελετησία), στην τεμπελιά (αργία), στην μαλθακότητα (μαλακία) και στην ηδονή.

Ο Εμπεδοκλής στο έργο του «Περί Φύσεως» βάζει τον μαθητή του Παυσανία στο σταυροδρόμι δύο δρόμων και του λέει να διαλέξει. Αν αναζητήσει τα μύρια τόσα τιποτένια πράγματα, που εμπιστεύονται συνήθως οι άνθρωποι, τότε πολύ γρήγορα με το πέρασμα του χρόνου αυτά τα πράγματα θα τον εγκαταλείψουν, γιατί επιθυμούν (ποθέοντα) να ξανανταμώσουν το είδος τους. Αντίθετα αν με καλοσφιγμένες τις πραπίδες συγκρατήσει σταθερά τα διδάγματα που πήρε με αγνές ασκήσεις (καθαρήσι μελέτησιν), τότε αυτά τα αγαθά δεν θα τον αφήσουν ποτέ και μάλιστα ξεκινώντας από αυτά θα μπορέσει ν' αποκτήσει και πολλά άλλα.

Ο Πλούταρχος στο Περί παίδων αγωγής αναφέρει ότι έχει μεγάλη σπουδαιότητα στα πλαίσια της παιδείας, η μελέτη συνδυασμένη με τον πόνο. Το χωρίο αυτό έχει χαρακτήρα πολεμικής. Ο Πλούταρχος χτυπά εκείνους που στον τομέα της αρετής θεωρούν πιο σημαντική την φύση από την μάθηση και την άσκηση και που φαντάζονται ότι ένας κακός χαρακτήρας δεν μπορεί να διορθωθεί με μια μελέτη ορθή προς την αρετή, κάνουν όμως λάθος . «Η αμέλεια καταστρέφει και την καλύτερη γη και το πιο ρωμαλέο σώμα, αλλά η επιμέλεια και ο πόνος είναι πράγματα γόνιμα και παραγωγικά. Χάρη σε αυτά αυτό που είναι αντίθετο στη φύση, καταλήγει να νικήσει αυτό που ήταν σύμφωνο με την φύση. Επίσης ακόμα και τα εύκολα πράγματα εγκαταλείπουν αυτούς που δεν ασκούνται και τα δύσκολα κατακτούνται με επιμελείς φροντίδες.»

Ο Ιεροκλής στα Χρυσά Έπη αναφέρει ότι η άσκηση της αρετής των Πυθαγορείων βασίζεται σε τρεις δυνάμεις της ψυχής : στον πόνο, στην μελέτη και στον έρωτα, και η μελέτη ορίζεται σαν μία αγωγή που επιβάλλεται στο λογικό μέρος της ψυχής που έχει σαν λειτουργία το νοείν.

Ο Ιεροκλής μας προτρέπει να εξετάζουμε όλες τις πράξεις της ημέρας και τις πιο ασήμαντες προχωρώντας με τάξη από τις πρώτες ως τις τελευταίες, χωρίς να παραλείπουμε καμιά ενδιάμεση. Αυτή η ανάμνηση των γεγονότων της καθημερινής ζωής, αποτελεί μία άσκηση που μπορεί να ξαναφέρει στην μνήμη τις προηγούμενες ζωές μας (μελέτη των προβεβιωμένων αναπολήσεως). Και αναφέρει : (Πρέπει να την αγαπάς, αυτή θα σε οδηγήσει στα ίχνη της θεϊκής αρετής...μην ελπίζεις το ανέλπιστο και τίποτα δεν θα σου ξεφύγει «μήτε τι λήθειν») Και αναφέρει ότι το έκαναν οι Πυθαγόρειοι πράγμα που το ξέρουμε και από τον Ιάμβλιχο που λέει ότι είχαν την υποχρέωση να θυμούνται τα πάντα και να μην ξεχνούν τίποτε από όσα είχαν μάθει, δει ή ακούσει.

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΣΑΝ ΜΕΛΕΤΗ ΘΑΝΑΤΟΥ

Ο Πλούταρχος επίσης παρουσιάζει την Μνήμη σαν το ταμείο της παιδείας, λέγοντας πως η Μνημοσύνη θεωρείται μητέρα των Μουσών γιατί δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο που να μπορεί σαν και αυτήν «γεννάν και τρέφειν». Είναι λοιπόν η Μνήμη η αποθήκη της σοφίας όπου η ψυχή αντλεί την τροφή της αθανασίας της και νικά τον χρόνο. Η παιδεία για αυτόν αποτελεί ένα οριστικό απόχτημα που παραμένει μέσα μας αθάνατο και θεϊκό, γιατί μονάχα το πνεύμα δυναμώνει γερνώντας, ενώ πολλά άλλα αγαθά είναι αβέβαια και ευμετάβλητα. Το ίδιο υποστηρίζει ο Πυθαγόρας όπως βλέπουμε στον Ιάμβλιχο ότι οι καρποί της παιδείας διαρκούν ως τον θάνατο και σε μερικούς φέρνουν επίσης αιώνια δόξα πέρα από τον θάνατο.

Η φιλοσοφία είναι μια πνευματική εκγύμναση . Αυτή την εκγύμναση επικαλείται και ο Πλάτωνας στον Φαίδωνα όταν ορίζει την φιλοσοφία -σύμφωνα με μία πολύ παλιά παράδοση σαν μια Μελέτη Θανάτου. Μια μελέτη που ενώνει την αναμνηστική προσπάθεια (σπρωγμένη όσο γίνεται πιο βαθιά σε προηγούμενες ζωές),όπως γινόταν στους Πυθαγόρειους, με την κάθαρση της ψυχής και τον χωρισμό της από το σώμα, το ξεπέρασμα του χρόνου και το πλησίασμα στην απόλυτη αλήθεια. Ο Σωκράτης μας λέει στον Φαίδωνα : «για μένα είναι φυσικό ένας άνθρωπος που αφιέρωσε τη ζωή του στην φιλοσοφία να μη λιποψυχεί την ώρα που πρόκειται να πεθάνει και να ευελπιστεί πως όταν πεθάνει, θα έχει εκεί μεγαλύτερα αγαθά.

Όσοι καταπιάνονται σωστά με την φιλοσοφία υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να μην πάρουν είδηση οι άλλοι ότι το μόνο πράγμα στο οποίο επιδίδονται είναι το να πεθάνουν και ο θάνατος. Αν αυτό είναι αλήθεια τότε θα ήταν παράδοξο σε όλη τους τη ζωή να μην ποθούν τίποτε άλλο. Οι ασχολούμενοι με την φιλοσοφία επιζητούν μετά μανίας τον θάνατο. (τω όντι οι φιλοσοφούντες θανατώσι) δηλ. την απαλλαγή της ψυχής από το σώμα.

Ο πραγματικός φιλόσοφος δεν έχει σε υπόληψη ηδονές όπως το φαγητό και το πιοτό, τις φροντίδες του σώματος, την απόκτηση εκλεκτών φορεμάτων και υποδημάτων τους καλλωπισμούς σχετικά με το σώμα, καθώς και τις ηδονές του έρωτα, παρά μόνο στο μέτρο που πραγματικά είναι αναγκασμένος να συμμετέχει σε αυτά. Γιατί κάθε ηδονή και θλίψη, σαν να κρατάει ένα καρφί, καρφώνει την ψυχή στο σώμα, την στερεώνει, την κάνει σωματική και την κάνει να θεωρεί ότι αληθινά είναι ότι το σώμα λέει ότι είναι. Ο σωστός φιλόσοφος δεν φοβάται την απώλεια της περιουσίας και την φτώχεια, ούτε φοβάται να χάσει αξιώματα και δόξες. Δεν ασχολείται με το σώμα και στον βαθμό που μπορεί έχει απομακρυνθεί από αυτό και έχει στραφεί προς την ψυχή, προσπαθώντας να αποδεσμεύσει όσο γίνεται περισσότερο την ψυχή από την επικοινωνία με το σώμα.

Στο μυαλό των γνήσιων φιλοσόφων γεννιέται η σκέψη ότι όσο έχουμε το σώμα και η ψυχή μας είναι ζυμωμένη με ένα τέτοιο κακό ποτέ δεν θα μπορέσουμε να οικειοποιηθούμε σε ικανοποιητικό βαθμό αυτό που επιθυμούμε, αυτό που ονομάζουμε αληθινό, επειδή χιλιάδες ενοχλητικές ασχολίες μας δημιουργεί το σώμα με τις ανάγκες του.

‘Έτσι Κάθαρση είναι αυτό που λέει η αρχαία παράδοση , το να αποχωρίζει κανείς την ψυχή όσο γίνεται από το σώμα και να την συνηθίζει στο να ξεσηκώνεται από όλα τα μέρη του σώματος, να συγκεντρώνεται και να ζει όσο μπορεί, και στις παρούσες συνθήκες και στις μέλλουσες, μόνη με τον εαυτό της, αφού λυθεί από τα δεσμά του σώματος. Αυτό ονομάζεται κυρίως θάνατος, το λύσιμο ή ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα. Και στην Πολιτεία οι Φύλακες προετοιμάζονται για το υψηλό τους αξίωμα με ένα ειδικό τρόπο πειθαρχίας, έτσι σχεδιασμένης που να επιφέρει αλλαγές σε όλη την ψυχική δομή τους. Και για να την λύσουν προθυμοποιούνται πάντοτε και αποκλειστικά όσοι φιλοσοφούν με τον σωστό τρόπο, και το αντικείμενο της μελέτης των φιλοσόφων είναι ακριβώς αυτό, το λύσιμο και ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα.

Έτσι όσοι φιλοσοφούν σωστά ασκούνται πράγματι στο να πεθάνουν και αυτοί απ' όλους τους ανθρώπους φοβούνται λιγότερο τον θάνατο.
Και η ψυχή κατά τον θάνατο αν φεύγει καθαρή, χωρίς να σέρνει μαζί της το παραμικρό από το σώμα, επειδή δεν διατηρούσε με την θέληση της καθόλου σχέσεις με αυτό καθ' όλη την διάρκεια της ζωής, αλλά αντίθετα το απέφευγε και ήταν συγκεντρωμένη στον εαυτό της, επειδή αυτό μελετούσε και σε αυτό ασκούνταν πάντα, που σημαίνει ότι πάντα φιλοσοφούσε με τον σωστό τρόπο και ότι ασκούνταν για να πεθάνει αδιαμαρτύρητα τότε κάνοντας αυτή την μελέτη και άσκηση θανάτου φεύγει αμιγής και καθεαυτή πηγαίνοντας στο κόσμο των θεών.

Έτσι αν δούμε άνθρωπο που δυσανασχετεί επειδή πρόκειται να πεθάνει, ξέρουμε ότι δεν υπήρξε φιλόσοφος, αλλά φίλος του σώματος, φίλος των χρημάτων και φίλος των τιμών. Αυτό που ονομάζουμε ανδρεία είναι χαρακτηριστικό των φιλοσόφων, καθώς και η σωφροσύνη, το να μην παρασύρεται κάποιος από τις επιθυμίες, αλλά να τις περιφρονεί και να είναι απέναντι τους συγκρατημένος ταιριάζει μόνο στους αληθινούς φιλόσοφους. «Πολλοί οι ναρθηκοφόροι και σπάνιοι οι Βάκχοι» αναφέρει ο Σωκράτης, και οι τελευταίοι είναι όσοι φιλοσοφούν με σωστό τρόπο.

Είναι δηλ. η φιλοσοφία μία αγωγή, μία άσκηση θανάτου, που έχει σαν σκοπό την κάθαρση της ψυχής, συγκεντρώνοντάς την και εστιάζοντάς την στον εαυτό της από όλα τα σημεία του σώματος, έτσι ώστε να μπορεί συγκεντρωμένη πλέον να αποδεσμευτεί από το σώμα και να ξεφύγει από αυτό.
Την ίδια αυτή άσκηση συγκέντρωσης, με την κύρια σημασία της λέξης την ξαναβρίσκουμε στον Πορφύριο : «...αν ασκείσαι στο να ξαναμπείς στον εαυτό σου, μαζεύοντας μακριά από το σώμα σου όλα τα σκορπισμένα πνευματικά σου μέλη, τα κατακερματισμένα σε πλήθος κομμάτια, ξεκομμένα από την ενότητα που ίσαμε τότε χαιρόταν όλο το μέγεθος της δύναμής της....» (Προς Μάρκελλαν, 10).

Για τον Πλάτωνα όλοι αυτοί οι όροι : κάθαρση συγκέντρωση, χωρισμός της ψυχής σημαίνουν ανάμνηση. Η Μελέτη θανάτου είναι μια μελέτη μνήμης. Ο Πλάτωνας τεκμηριώνει αυτό με το παράδειγμα της γραφής η οποία αντικαθιστώντας την προσπάθεια ανάμνησης με σημάδια, θα επιτρέψει στην λήθη να μπει μέσα στην ψυχή από έλλειψη άσκησης της μνήμης. Ο Σωκράτης στον Φαίδωνα λέει ότι η μάθηση είναι παρά μια ανάμνηση, που επαναφέρουμε στην μνήμη μας, αφού νικήσουμε την λήθη την γνώση ξανά. Μια ανάμνηση ενός κόσμου, του κόσμου των Ιδεών που κάποτε είδε η ψυχή και τώρα πρέπει να ξαναθυμηθεί.

Ο Πρόκλος αναφέρει ότι : η ψυχή ήπιε χωρίς μέτρο από τον Αμέλη ποταμό και ξεχνά όλες τις προηγούμενες ζωές της επειδή ερωτευμένη όπως είναι με το γίγνεσθαι, παύει να ανακαλεί τις αναλλοίωτες αρχές και τις ξεχνά «δι αμελετησίαν και αργίαν» και λέει ότι έχουμε ανάγκη από μία άσκηση που να μας ανανεώνει συνεχώς την μνήμη όσων έχουμε γνωρίσει «δει γαρ της μελέτης ανανεούσης ημίν αεί την μνήμην ων έγνωμεν». «Είναι φανερό πως η πεδιάδα της Λήθης σημαίνει την γέννησιν, και ο ποταμός της Λήθης όλη την ροή των υλικών και το γεμάτο ρόχθο σώμα μας, που κάνουν ασταμάτητα τις ψυχές μας να ξεχειλίζουν από λήθη, σ' ότι αφορά τις πάντοτε αμετάβλητες πραγματικότητες» (Πρόκλος, Εις Πλάτωνα Πολιτεία).
Στην προοπτική του Πλάτωνα η φιλοσοφία, αυτή η άσκηση θανάτου είναι μια αγωγή αθανασίας. Η ψυχή αφού ελευθερωθεί από το σώμα αναδύεται από τον ποταμό του χρόνου για να κατακτήσει την αθανασία. Ο ποταμός Αμέλητας βρίσκεται στην πεδιάδα της Λήθης και συμβολίζει το χαλάρωμα της ψυχής που αφήνεται στην ηδονή, αντί να υποβάλλει το εαυτό της σε μία σκληρή μνημονική αγωγή ώστε να κατακτήσει την Α-λήθεια. Συμβολίζει επίσης την παλίρροια του γίγνεσθαι, που κανένα δοχείο και κανένα όν δεν μπορεί να συγκρατήσει την τρομερή ροή του. Επίσης αυτό το νερό που κανένα δοχείο δεν μπορεί να συγκρατήσει θυμίζει τους αμύητους στον Γοργία, όπου τα τρύπια δοχεία τους δεν μπορούν να συγκρατήσουν το νερό που χύνεται καθώς προσπαθούν να το αντλήσουν Αυτά τα τρύπια δοχεία είναι οι ανθρώπινες ψυχές που εξαιτίας της λήθης και επειδή τους λείπει η πίστη δεν μπορούν τίποτε να συγκρατήσουν. Θα μπορούσαμε να ταυτίσουμε τον Αμέλη ποταμό με τα νερά της Στύγας, επειδή οι ψυχές μόλις πιουν από τα νερά του αποκοιμιούνται πέφτοντας σε κώμα, ανάλογο με το κώμα που τυλίγει τους θεούς που επιόρκησαν όταν πιουν από το νερό της Στύγας.

Στον Πλάτωνα αυτή η πεδιάδα της Λήθης αντιτάσσεται με την πεδιάδα της Αλήθειας. Η Λήθη μαζί με την Αττη ήταν θυγατέρες της νύχτας έχουν συγγένεια με το σκοτάδι αφού εκφράζουν εκείνο το σκοτεινό σύννεφο που πέφτει πάνω στον ανθρώπινο νου, τον τυλίγει στα σκοτάδια, του κρύβει τον σωστό δρόμο της Αλήθειας και της Δικαιοσύνης και τον παρασέρνει στον χαμό του. Λήθη σημαίνει επιστροφή στην γέννηση, η μιαρή ζωή είναι η ζωή του «γίγνεσθαι». Η φιλοσοφία είναι μία μελέτη μνήμης, είναι η μνημονική άσκηση, που νικά τον χρόνο.

Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν ότι η φιλοσοφία είναι δρόμος αποκόλλησης της ψυχής από το σώμα και δεν χρειάζεται να φοβόμαστε τον θάνατο. Να διδαχθούμε , όπως μας λέει ο Σωκράτης, από τους Κύκνους, που είναι τα πουλιά του Απόλλωνα και έχουν το χάρισμα της Μαντικής, όπου την μέρα που θα πεθάνουν τραγουδούν και χαίρονται ξεχωριστά όσο καμία άλλη στην προηγούμενη ζωή τους, επειδή είναι χαρούμενοι που θα φύγουν κοντά στον Απόλλωνα.
Και όπως ο Πλούταρχος μας λέει «Απόλλωνας ονομάζεται η αναλλοίωτη ύπαρξη και η ροή του γίγνεσθαι, Πλούτωνας. Τον Απόλλωνα τον συνοδεύουν οι Μούσες και η Μνημοσύνη και τον Πλούτωνα, η Λήθη και η Σιωπή. (Πλούταρχος, Περί του Εί του εν Δελφοίς)».

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
-Φαίδωνας, Πλάτωνας εκδ. Κάκτος
- Μύθος και σκέψη στην Αρχαία Ελλάδα
-Οι Ελληνες και το παράλογο. E. Dodds, εκδ. Καρδαμίτσα
-Πλούταρχος, Περί παίδων αγωγής, εκδ. Ζαχαρόπουλος
-Ιάμβλιχος, Πυθαγορικός Βίος, εκδ. Πύρινος κόσμος
-Η γλώσσα των Θεών, Αρ. Κόλλια.
-Ελληνική Μυθολογία , P. Decharme, εκδ. Μέρμυγκας.

Joomla SEF URLs by Artio

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

ΜΑΡΚ ΡΟΘΚΟ - "Homage to Matisse"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

ΜΑΡΚ ΡΟΘΚΟ (25/9/1903-25/2/1970)

ΠΙΝΑΚΑΣ "Homage to Matisse"

Ο Μαρκ Ρόθκο (Mark Rothko) ήταν Αμερικανός ζωγράφος. Ανήκε στο ρεύμα αφηρημένης εξπρεσιονιστικής ζωγραφικής αν και ο ίδιος πάντοτε αρνήθηκε οποιαδήποτε σχετική κατάταξη.

Γεννήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 1903 στη Λεττονία ως Μάρκους Ρόθκοβιτς. Αυτοκτόνησε σε ηλικία 66 ετών, στις 25 Φεβρουαρίου 1970.

Τα έργα του έχουν σημαντική εμπορική αξία. Το 2003 ένα έργο του του 1953, το "Homage to Matisse" (1953) πωλήθηκε προς 2,5 εκ. δολ. Αμερικής, σπάζοντας το ρεκόρ του πιο ακριβού πίνακα που πωλήθηκε σε πλειστηριασμό. Το ρεκόρ καταρρίφθηκε το 2007 με τον πίνακα "White Center (Yellow, Pink and Lavender on Rose)" (1950), επίσης του Ρόθκο, με τιμή $72,8 εκ. δολ. Αμερικής.βικιπαιδεια

Paulo Coelho “ Και ο Θεός έπλασε τη μητέρα”

Paulo Coelho “ Και ο Θεός έπλασε τη μητέρα”

ΠΙΝΑΚΑΣ Γ. ΙΑΚΩΒΙΔΗΣ «Μητρική στοργή»

Ο Θεός κάλεσε τον πιο αγαπημένο Του άγγελο και του παρουσίασε ένα πρότυπο μητέρας. Στον άγγελο δεν άρεσε αυτό που είδε.

- Εργαστήκατε πολύ, Κύριε, δεν ξέρετε πλέον τι κάνετε, είπε ο άγγελος. Κοιτάξτε! Φιλί ειδικό, που θεραπεύει όλες τις αρρώστιες, έξι ζευγάρια χέρια για να μαγειρεύει, να πλένει, να σιδερώνει, να φρο

ντίζει, να ελέγχει, να καθαρίζει. Δε θα δουλέψει!

- Το πρόβλημα δε είναι τα χέρια, αντέτεινε ο Θεός. Είναι τα τρία ζευγάρια μάτια που χρειάστηκε να βάλω: ένα για να βλέπει το παιδί της πίσω από κλειστές πόρτες και να το προστατεύει από ανοιχτά παράθυρα, ένα άλλο για να το κοιτάζει με αυστηρότητα όταν πρέπει να του μάθει κάτι ουσιώδες και το τρίτο για να του δείχνει διαρκώς τρυφερότητα και αγάπη, όση δουλειά κι αν έχει εκείνη!

Ο άγγελος εξέτασε το πρότυπο της μητέρας πιο προσεκτικά.

- Κι αυτό τι είναι;

- Ένας μηχανισμός αυτοθεραπείας. Δε θα έχει χρόνο να αρρωσταίνει, θα πρέπει να ασχολείται με το σύζυγό της, με τα παιδιά, με το σπίτι.

- Νομίζω ότι πρέπει να ξεκουραστείτε λίγο, Κύριε, είπε ο άγγελος. Και να επιστρέψετε στο κλασικό πρότυπο με τα δύο χέρια, τα δύο μάτια, κλπ.

Ο Θεός συμφώνησε με τον άγγελο. Αφού ξεκουράστηκε, μεταμόρφωσε τη μητέρα σε κανονική γυναίκα. Εξομολογήθηκε όμως στον άγγελο:

- Χρειάστηκε να της δώσω μια τόσο δυνατή θέληση, ώστε να νομίζει ότι θα έχει έξι χέρια, τρία ζευγάρια μάτια και ικανότητα αυτοθεραπείας. Αλλιώς δε θα καταφέρει να εκπληρώσει το καθήκον της.

Ο άγγελος την εξέτασε από κοντά. Κατά τη γνώμη του, αυτή τη φορά ο Θεός είχε επιτύχει. Ξαφνικά όμως πρόσεξε ένα λάθος:

- Αδειάζει. Αναρωτιέμαι, Κύριε, μήπως βάλατε ξανά υπερβολικά πολλά πράγματα σ' αυτό το πρότυπο μητέρας.

- Δεν αδειάζει. Αυτό ονομάζεται δάκρυ.

Ο Θεός πρόσθεσε με ύφος μελαγχολικό:

- Δεν το έβαλα εγώ. Όταν συναρμολόγησα όλα τα μέρη, το δάκρυ εμφανίστηκε από μόνο του.

Ο άγγελος συγχάρηκε πάλι τον Παντοδύναμο κι έτσι δημιουργήθηκαν οι μητέρες.

- Και σε τι χρησιμεύει;

- Για να δείχνει χαρά, λύπη, απογοήτευση, πόνο, θυμό, ενθουσιασμό.

– Κύριε, είστε μεγαλοφυΐα! Αναφώνησε ο άγγελος. Ακριβώς αυτό ήταν που έλειπε για να συμπληρωθεί το πρότυπο.

Ο Θεός πρόσθεσε με ύφος μελαγχολικό:

– Δεν το έβαλα εγώ. Όταν συναρμολόγησα όλα τα μέρη, το δάκρυ εμφανίστηκε από μόνο του.

Ο άγγελος συγχάρηκε πάλι τον Παντοδύναμο κι έτσι δημιουργήθηκαν οι μητέρες.

Σταφύλι γλυκό του κουταλιού

http://delicieuses.forumgreek.com/t737-topic
Σταφύλι γλυκό του κουταλιού
 


•1 κιλό σταφύλια χωρίς κουκούτσια (σουλτανίνα συνήθως)
• 750 γρ. ζάχαρη
• 1/4 φλ. νερό

• 1 κλωνάρι αρμπαρόριζα ή 1 βανίλια
• χυμό μισού λεμονιού

Πλένουμε τα σταφύλια και κόβουμε τις ρώγες.

Τις βάζουμε σε μια κατσαρόλα μαζί με τη ζάχαρη και προσθέτουμε το νερό. Μη σας φανεί λίγο το νερό και βάλετε παραπάνω-με το βρασμό θα βγάλουν και τα σταφύλια το χυμό τους-

Βράζουμε για δέκα λεπτά, αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και αφήνουμε μία μέρα.

Την επόμενη μέρα ξαναβράζουμε πάλι για 10 λεπτά προσθέτοντας το χυμό λεμονιού για να μη μας ζαχαρώσει και την αρμπαρόριζα για το άρωμα.

Αν το σιρόπι σας φανεί άδετο αφαιρέστε τα σταφύλια και βράστε σε δυνατή φωτιά να πήξει. Αν σας φανεί σφιχτό προσθέστε λίγο νεράκι ακόμη.

delicieuses.forumotion.net