Ίκαρος

Αναδημοσίευση άρθρου από Νέα  Ακρόπολη

πηγή http://www.nea-acropoli-ioannina.gr/istorika-proswpa/karos.html

Ίκαρος

Ο Ίκαρος ήταν γιος του Δαίδαλου και της Ναυκράτης, που ήταν μια σκλάβα του Μίνωα.

Πιστεύεται ότι ο Ίκαρος είναι ο πρώτος που κατεργάστηκε το ξύλο Σύμφωνα με τον επικρατέστερο μύθο, αφού ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος βοήθησαν το Θησέα να βγει από το λαβύρινθο, ο Μίνωας, για να τους τιμωρήσει, τους φυλάκισε μέσα στο λαβύρινθο. Προκειμένου να σωθούν, ο Δαίδαλος, που όπως είναι γνωστό, ήταν μεγάλος εφευρέτης και τεχνίτης, έφτιαξε φτερά για τον ίδιο και για το γιο του. Τα φτερά αυτά προσάρμοσε στους ώμους τους με λιωμένο κερί.

Σύμφωνα με άλλη εκδοχή του μύθου, ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος δε φυλακίστηκαν από το Μίνωα στο λαβύρινθο, αλλά διέφυγαν και προσπαθούσαν να βρουν ένα τρόπο για να φύγουν από την Κρήτη, ενώ ο Μίνωας τους έψαχνε παντού, αποκλείοντας όλα τα λιμάνια. Ο Δαίδαλος, μέσα από την παρατήρηση των πουλιών, και αφού δεν μπορούσε να φύγει ούτε από τη στεριά ούτε από τη θάλασσα, σκέφτηκε ότι πιθανά θα μπορούσε κι εκείνος να πετάξει. Έτσι, μάζεψε φτερά από διάφορα πουλιά, τα ένωσε με κερί και τα προσάρμοσε στους ώμους τους.

Σε οποιαδήποτε εκδοχή, η συνέχεια του μύθου είναι η ίδια. Ο Δαίδαλος είχε συμβουλεύσει τον Ίκαρο να κρατάει ένα μέσο ύψος, να μην πηγαίνει δηλαδή ούτε πολύ ψηλά ούτε πολύ χαμηλά. Ο Ίκαρος όμως, που ήταν νέος και γοητεύτηκε από το πέταγμα, αψηφώντας τις συμβουλές του πατέρα του, πήγε πολύ κοντά στον ήλιο, με αποτέλεσμα να λιώσει το κερί και να φύγουν τα φτερά από τους ώμους του. Έτσι έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε. Από τότε η θάλασσα αυτή ονομάστηκε Ικάριο πέλαγος και το νησί που βρισκόταν εκεί κοντά Ικαρία.

Άλλος μύθος μας λέει ότι ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος έφυγαν από την Κρήτη με καράβι. Λέγεται ότι τότε ο μεγάλος τεχνίτης εφηύρε το ιστίο. Καθώς οι Κρήτες που τους καταδίωκαν κωπηλατώντας έβλεπαν το πλοίο τους να απομακρύνεται γρήγορα και σιγά σιγά στον ορίζοντα διέκριναν μόνο το πανί, νόμισαν ότι οι δυο άντρες πετούσαν. Στο ταξίδι, εξαιτίας κάποιου αδέξιου χειρισμού του Ίκαρου, αυτός έπεσε στη θάλασσα και πνίγηκε. Άλλος μύθος θέλει το νεαρό να πνίγεται καθώς έβγαινε από τη βάρκα στη στεριά.

Σε μια άλλη παραλλαγή αναφέρεται ότι ο Ίκαρος, μετά το φόνο του Τάλου από τον πατέρα του, εξορίστηκε και ο ίδιος από την Αθήνα και έφυγε για την Κρήτη για να αναζητήσει το Δαίδαλο. Στο ταξίδι του όμως ναυάγησε στη Σάμο. Η θάλασσα ξέβρασε το νεκρό σώμα του Ίκαρου στην Ικαρία. Εκεί το βρήκε ο Ηρακλής και το ενταφίασε.

Ο μύθος του Ίκαρου που πλησιάζει πολύ κοντά στον ήλιο και πέφτει μας θυμίζει το μύθο του Φαέθοντα. Ο συμβολισμός φαίνεται ότι είναι κοινός. Και στις δύο περιπτώσεις οι ήρωες είναι πολύ νέοι, γοητεύονται από την πτήση και περιφρονούν τις συμβουλές του πατέρα. Η αλαζονεία και η ανυπακοή είναι κοινά χαρακτηριστικά τους, τα οποία επίσης συναντάμε στο πρόσωπο του Εωσφόρου, που ήθελε να γίνει θεός. Κοινό στοιχείο και των τριών είναι ότι ήθελαν να κατακτήσουν τη θεία κατάσταση, για την οποία όμως δεν ήταν ακόμη έτοιμοι. Η ματαιοδοξία και η αλαζονεία τους οδήγησαν στην πτώση.

Λέγεται ότι ο Ίκαρος ήταν παλιός ηλιακός θεός, που μετά την πτώση του έγινε ένας απλός ήρωας. Από τον κόσμο των θεών, από τον ουρανό, πέφτει στη θάλασσα, στο στοιχείο του νερού που συμβολίζει την ύλη.

Σύμφωνα με το Γράβιγγερ, οι χριστιανοί συγγραφείς των πρώτων αιώνων διέκριναν στο ατύχημα του Ίκαρου την εικόνα της ψυχής που θέλει να ανέβει στον ουρανό με τα φτερά ενός ψεύτικου έρωτα, ενώ μόνο τα φτερά του θείου έρωτα μπορούν να συμβάλλουν στην ανύψωση.

Η άποψη αυτή μας θυμίζει τη θεωρία του Πλάτωνα για την ψυχή που χάνει τα φτερά της όταν πέφτει στον κόσμο της ύλης. Στόχος της είναι μέσα από την αυτογνωσία να ξαναβρεί τα χαμένα φτερά της και να πετάξει ξανά στον ουρανό.


Η ανεύρεση του πτώματος του Ίκαρου και ο ενταφιασμός του από τον Ηρακλή πιθανότατα συμβολίζει την αντικατάσταση του παλιού ηλιακού θεού από ένα νέο ηλιακό ήρωα.

Τέλος, ο Ίκαρος θα μπορούσε να είναι η εικόνα του σημερινού ανθρώπου, ο οποίος έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στον εαυτό του και θέλει να γνωρίσει την αλήθεια, κινούμενος όμως από εγωισμούς και ματαιοδοξίες. Θέλει να γνωρίσει την αλήθεια χωρίς να λαμβάνει υπόψη του την παράδοση (τον πατέρα, το Δαίδαλο), και όταν φτάνει να ανακαλύψει κάτι από αυτή, έχει την εντύπωση ότι είναι παντοδύναμος, ότι μπορεί να κάνει τα πάντα, παραβιάζοντας ακόμη και την ίδια τη φύση, με αποτέλεσμα να οδηγείται μόνος του στην καταστροφή.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1. Ελληνική Μυθολογία, Εκδοτική Αθηνών.
2. Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια Χάρη Πάτση
3. Εγκυκλοπαίδεια Εσωτερισμού και Αποκρύφου Γνώσεως, Πέτρου Γράββιγγερ

Joomla SEF URLs by Artio

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Πάρος

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Από παλιό περιοδικό για ταξίδια

Ίσως από τότε να έχουν αλλάξει κάποια στοιχεία αγοράς τιμές δ/νσεις τηλ/να κ.λ.π.

Ο Νόμος της Παράδοξης Πρόθεσης

7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας

Ο Νόμος της Παράδοξης Πρόθεσης

Είναι αδύνατο να έχετε μια καθαρή πρόθεση, όταν νιώθετε απόγνωση, γιατί τα κίνητρά σας πηγάζουν από φόβο και όχι από πίστη. Έλκετε τότε, τον Νόμο της Παράδοξης Πρόθεσης, ο οποίος αντικατοπτρίζει τον Νόμο της Μαγνήτισης με την προειδοποίηση ότι το μόνο που θα λάβετε θα είναι η δική σας αρνητική ενέργεια. Αν απεγνωσμένα προσπαθείτε να πετύχετε κάτι, η αποκρουστική σας ενεργειακή δόνηση θα το διώξει μακριά, ενώ παράλληλα θα απομακρύνει τους ανθρώπους και τις καταστάσεις που πιθανότατα θα βοηθούσαν, ώστε να έχετε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Η απόγνωσή σας επομένως, διαμορφώνει το παράδοξο – με άλλα λόγια το αντίθετο – της γνήσιας πρόθεσής σας, οδηγώντας σας στην αποτυχία αντί για την επιτυχία.

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Μυρωδάτο κέικ κανέλας

πηγή http://www.facebook.com/photo.php?fbid=305819559525421&set=a.289339944506716.65973.264580240316020&type=1&theater

Μυρωδάτο κέικ κανέλας

Φτιάξτε γρήγορα και εύκολα αυτό το κέικ που αν σας αρέσει η κανέλα απλά θα το λατρέψετε.

225 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις

1 κουταλάκι του γλυκού baking powder

7 γραμμάρια κανέλας

225 γραμμάρια βούτυρο

225 γραμμάρια μαύρη ζάχαρη

4 αυγά χτυπημένα

Λίγο γάλα (αν χρειαστεί)

Κοσκινίστε το αλεύρι, το baking powder και την κανέλα σε ένα μπολ.

Χτυπήστε το βούτυρο και τη ζάχαρη μέχρι να γίνει ένα ελαφρύ μείγμα στην υφή και το χρώμα.

Προσθέστε στο μείγμα του βουτύρου σιγά σιγά τα αυγά εναλλάξ με το μείγμα του αλευριού χτυπώντας καλά.

Προσθέστε λίγο γάλα, αν χρειαστεί, για να σχηματιστεί μια μαλακή ζύμη.

Βουτυρώστε καλά μια φόρμα για κέικ και χύστε μέσα τη ζύμη.

Ψήστε για περίπου 45 λεπτά σε προθερμασμένο φούρνο στους 170 βαθμούς μέχρι να φουσκώσει καλά και να σκληρύνει από πάνω.

Αφαιρέστε από το φούρνο, αφήστε το να κρυώσει και στη συνέχεια ξεφορμάρετέ το και απολαύστε.

queen.gr
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Είναι κάτι νύχτες

Ταξίδι στο Φως

Είναι κάτι νύχτες, που τα αστέρια κατεβαίνουνε χαμηλά.
Που λιώνει το φεγγάρι και νοτίζει την ψυχή σου.
Είναι κάτι νύχτες, που όλα σιγοτραγουδούν.
Ακόμα κι οι πέτρες.
Και τα ξερά κλαδιά.

Αυτές τις νύχτες προτιμά να σε θυμάται η μοναξιά σου.
Κι έρχεται ακάλεστη.
Χωρίς να χτυπήσει ούτε καν την πόρτα,να ρωτήσει αν δέχεσαι επισκέψεις.
Χωρίς να κρατά η αφιλότιμη, ούτ' ένα λουλουδάκι.
Ούτ' ένα γλυκό, μπας και σε ξεγελάσει.
Θρονιάζεται στην ψυχή σου κι ανάβει προκλητικά το τσιγαράκι της.
"Αυτάααα! Πού είχαμε μείνει;"
Σου λέει μ' όλο το θράσος της και σε κοιτά κατάματα.
Είν' αυτές οι νύχτες, που τ' άστρα κατεβαίνουν χαμηλά.
Που λιώνει το φεγγάρι.
Που όλα σιγοτραγουδούν.
Είν' αυτές οι νύχτες τελικά, που βλέπεις καθαρά,
το χρώμα που έχουν τα μάτια της μοναξιάς.
Ίδιο ακριβώς, όπως οι στάχτες από τα όνειρα.
ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

της Αλκυόνης Παπαδάκη "Αμάν Αμάν"

Ταξίδι στο Φως

Από το βιβλίο της Αλκυόνης Παπαδάκη "Αμάν Αμάν"

Ένα πέτρινο σπιτάκι σε μια περιοχή εκτός σχεδίου, έξω από την Αθήνα. Πεταμά την έλεγαν την περιοχή. Κάποτε, χρησίμευε για σκουπιδότοπος• οι γύρω συνοικίες πετούσαν εκεί ό,τι άχρηστο είχαν. Γι' αυτό πήρε αυτό το όνομα. Στον Πεταμά είχαν χτιστεί κάμποσα αυθαίρετα σπιτάκια, που είχαν μεγάλους κήπους, πάμπολλα φυτά και διάφορα είδη του ζωικού βασιλείου. 

Υπερτερούσαν οι γάτες και οι χελώνες, κι ακολουθούσαν οι κότες, τα φίδια, οι σκύλοι, οι αλεπούδες, τα κουνέλια κι οι σκατζόχοιροι. Κάθε παιδί σ' αυτό τον επίγειο παράδεισο είχε στη δικαιοδοσία του τουλάχιστον πέντε γατιά, όσες χελώνες του 'κανε κέφι και όσα πουλιά κατάφερνε να πιάσει με τις ξόβεργες. Που σημαίνει πως θα 'πρεπε να νιώθει ευτυχισμένο - εκτός αν... Εκτός αν είχε σκούρο δέρμα, μάτια σαν κάρβουνο και στο κεφάλι του έπλεκε το σκοτάδι δαχτυλίδια...

Αλλά έτσι είναι αυτά τα πράγματα, «θεοτικά», όπως έλεγε η Δαμάσκα - κι έκλεινε την κουβέντα. Ήταν ένα θεόρατο νυχτολούλουδο που έπιανε όλο το δεξί μέρος του φράχτη, και σ' ένα σημείο, εκεί προς το παραθυράκι της κουζίνας, πλεκόταν με τη λουΐζα, και δεν τα ξεχώριζες.

Εκεί κάπου προς το παραθυράκι της κουζίνας ήταν και οι βρύσες του Σούλια. Και όλα μαζί πλέκονταν μες στο σκοτάδι. Τ' αλλόκοτα θεριά, οι αμέτρητες γλάστρες, τα φίδια, οι χελώνες, οι πόθοι και οι καημοί των ανθρώπων.

Η νύχτα ψηλάφιζε τ' αστέρια και τα όνειρα, και προχωρούσε. Προχωρούσε και ανάσαινε βαριά. Και ίδρωνε. Ίδρωνε και ανατρίχιαζε. Και σταματούσε ανάμεσα στα νυχτολούλουδα και στις σκουλαρικιές για να πάρει ανάσα.

Ο Σούλιας λαγοκοιμόταν και στριφογύριζε στο κρεβάτι του. Η Δαμάσκα ροχάλιζε. Η σκύλα, η Πανωραία, είχε στυλώσει, γερά στερεωμένα στη γη, τα πισινά της πόδια καιγάβγιζε το φεγγάρι - είχε μια μανία αυτή η σκύλα με το φεγγάρι. Όταν ήταν πανσέληνος, δεν άφηνε κανένα στη γειτονιά να κλείσει μάτι.

Ο Σέβης έβλεπε όνειρα πως πετούσε σαν τον αϊτό. Και η Σιδερία, αγκαλιά με τον μικρό, τον Λέο, είχε απλώσει το χέρι της και τον χάιδευε στα σκέλια. Μπορεί να το 'κανε στον ύπνο της. Μπορεί και στον μισοξύπνιο της να είχε αφήσει χαλαρές τις ορέξεις της. Μπορεί και να ήταν ξύπνια. Τον έπαιρνε συχνά στο κρεβάτι της τον Λέο η Σιδερία. Κάθε τόσο φρόντιζε να τον κάνει να φοβάται, να φτιάχνει δηλαδή έτσι το σκηνικό που να δείχνει ότι έφταιγε ο Σέβης, κι ύστερα να παίρνει τον Λέο μαζί της για να τον παρηγορήσει. 

Τον άφηνε πρώτα ν' αποκοιμηθεί στην αγκαλιά της, κι ύστερα σιγά σιγά, σαν σε όνειρο, κατέβαζε το χέρι της, το 'χωνε στο βρακί του και τον χάιδευε... Πολλή ώρα... Πολλέςφορές... Ώσπου ένιωθε ένα μούδιασμα στο κορμί της. Ώσπου ένιωθε να πέφτει μια πάχνη στα μέλη της και να τ' ανατριχιάζει...... 

Και η νύχτα προχωρούσε• ψηλάφιζε τ' αστέρια και τα όνειρα. Και ίδρωνε... Κάτι έπρεπε όμως, να καταλάβαινε και ο μικρός. Σαν να του καλάρεσε, γιατί μέσα στον ύπνο του γουργούριζε και χαμογελούσε, μ' ένα διάφανο, αχνό χαμόγελο.
Σαν μια σταγόνα δροσιάς... Ώρες ώρες μύριζε τόσο έντονα το νυχτολούλουδο, που σου μάτωνε την ψυχή.
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Μονή Γαλατάκη

πηγή http://www.facebook.com/media/set/?set=a.512868108725081.121652.409941222351104&type=1

Η Μονή Γαλατάκη

Tο μοναστήρι του Αγίου Νικολάου, που είναι επίσης γνωστό και ως μονή Γαλατάκη, χτίστηκε τον 15ο αιώνα και είναι μία από τις αρχαιότερες μονές της Εύβοιας και της Ελλάδας γενικότερα. Απέχει 12 χμ. από τη Λίμνη όπου ο δρόμος για το μοναστήρι είναι βατός χωματόδρομος. Το τοπίο είναι πανέμορφο και η θέα προς τον Ευβοϊκό μαγευτική. Η ιστορία της μονής που σήμερα λειτουργεί ως γυναικεία, ξεκινά κατά τη Βυζαντινή περίοδο, το 1576. Στον περίβολο της μονής υπάρχουν μέλη αρχαίου ναού (Ποσειδώνα), ενώ στον ίδιο χώρο δεσπόζει ένας Ενετικός πύργος, που σύμφωνα με την παράδοση χτίστηκε από τον Όσιο Δαυίδ τον Γέροντα. Πολύ κοντά στη μονή σε μία βραχώδη τοποθεσία είναι το ασκηταριό του Άγιου Ανδρέα.
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

ΚΑΡΜΙΚΗ ΝΥΧΤΑ της Κυριακής Ηλιάδου *

πηγή http://www.onestory.gr/post/33150512535

ΚΑΡΜΙΚΗ ΝΥΧΤΑ

της Κυριακής Ηλιάδου *

.

- Όταν ακούω τον γλυκό ψιθύρισμα της βροχής φέρνω στην σκέψη μου εσένα! Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια της που του έστειλε με μήνυμα χωρίς να πάρει καμία απάντηση. 

Εξήντα ολόκληρες ημέρες πέρασαν γεμάτες ήλιο, θάλασσα, ηρεμία και το θερμόμετρο να αγγίζει τους σαράντα βαθμούς και μόνο εκείνη την Πέμπτη του Αυγούστου ο ουρανός γέμισε ασφυκτικά με ασπρόμαυρα σύννεφα ακαθορίστου σχήματος που μπαινόβγαιναν το ένα μέσα στο άλλο σε ένα ατέλειωτο χορό που κράτησε μέχρι αργά. Αστραπές έσκιζαν το σκοτάδι και άγριες βροντές δονούσαν την σιγαλιά της νύχτας και της καρδιάς της. 

Ο πρωινός ήλιος προμήνυε μια λαμπρή ημέρα όπως και οι προηγούμενες και κανένα μα κανένα σημάδι για αυτά που θα έρχονταν στην κυριολεξία ουρανοκατέβατα. 

Για αυτό το καλοκαίρι η Αγάπη είχε αναλάβει την φύλαξη της μικρής Νόρας έτσι οι ημέρες ήταν γεμάτες θάλασσα, μπάνιο και παιχνίδια στην ακροθαλασσιά από νωρίς το πρωί, σήμερα όμως ήταν ημέρα επίσκεψης του πατέρα της. Αποφάσισε να τους στείλει στη θάλασσα μόνους μπαμπά και κόρη και συγχρόνως να έχει λίγες ώρες ήσυχες για εκείνη. Ετοίμασε το φαγητό και το έβαλε στο φούρνο. Καθάρισε το πάγκο της κουζίνας, έριξε μερικά παγάκια στο ποτήρι του καφέ της και κάθισε στον υπολογιστή ευχαριστημένη από την ηρεμία του χώρου. Μπήκε στα e-mail της μα δεν βρήκε τίποτα σπουδαίο. 

- Τον Αύγουστο όλοι λείπουν διακοπές, που να σε απαντήσει κανείς για δουλειές ! Σχολίασε και άλλαξε σελίδα ψάχνοντας τα νέα της ημέρας. Διάβασε διάφορες απόψεις για τα συμβάντα των ημερών που τρέχαν με ταχύτητα μη αντιληπτή για τον περισσότερο κόσμο, κατά ένα μέρος λόγω των καλοκαιρινών διακοπών. Ήταν απορροφημένη σε ένα άρθρο για την ορθότητα της καλλιτεχνικής έκφρασης του δημιουργού καλλιτέχνη όταν αναδύθηκε το παραθυράκι της ειδοποίησης του skype. Το κοίταξε δεξιά κάτω στη γωνία, η συγκεκριμένη φιλική επαφή εξέπεμπε αόριστα, αχνά και μη αναγνωρίσιμα σήματα. , ετοιμάστηκε να τραβήξει το βλέμμα της και να το αφήσει να καταδυθεί όπως πάντα όταν αντιλήφθηκε το μήνυμα. Μπήκε στη συνομιλία και του απάντησε. Είχε τρία χρόνια να τον δει, μόνο στο τηλέφωνο μιλούσαν για διάφορα επαγγελματικής φύσεως θέματα, πάντα θερμά στα πλαίσια της φιλίας, έτσι και τώρα μα με μια διαφορά, ο Θάνος ήθελε παρεούλα για μπανάκι οπότε τι πιο φυσιολογικό να αποδεχθεί την καλοδιάθετη πρόσκληση της. 

- Εμείς πάμε στις τέσσερις, συναντιόμαστε εκεί…. ξέρεις πως να έρθεις…. έτσι…. του είπε και έκλεισε την συνομιλία. 

Άναψε ένα τσιγάρο και κοιτώντας τον καπνό του έψαχνε τα συναισθήματα της, χαιρόταν που θα τον έβλεπε, ήταν ένας καλός φίλος μα ήταν και κάτι άλλο όμως, απροσδιόριστο, που δεν έδινε σημασία και το άφηνε γιατί δεν είχε και από που να το πιάσει. Τελείωσε τις δουλειές της και κατέβηκε μισή ώρα πριν το ραντεβού. Η θάλασσα ήταν υπέροχη και οι ξαπλώστρες φιλοξενούσαν αρκετό κόσμο που απολάμβανε τις διακοπές του. Έψαξε με το βλέμμα της και αναγνώρισε τις πετσέτες που είχαν απλώσει η μικρή με τον μπαμπά της, ξάπλωσε αναπαυτικά και παρήγγειλε τον απογευματινό καφέ της, ελληνικό κατά προτίμηση, έβγαλε το βιβλίο της και επέπλεε στις σελίδες του έχοντας τα αυτιά στο τηλέφωνο και τα μάτια στο δρόμο. Είχε τρία χρόνια να τον δει και αναρωτιότανε αν θα τον αναγνώριζε. Η Νόρα καθόταν δίπλα της και έπαιζε με την άμμο κατσουφιασμένη που ο μπαμπάς της την άφησε τόσο γρήγορα και έφυγε λόγω δουλειάς που όσο και να της εξηγούσε δεν ήθελε να καταλάβει. Η Αγάπη την κοίταζε και στεναχωριότανε μα δεν μπορούσε να κάνει κάτι γι αυτό. 

- Θα έρθει ο Θάνος σε λίγο…. 

- Ποιός είναι ο Θάνος ; την ρώτησε με παραπονιάρικο ύφος… 

- Ένας φίλος μου, θα έρθει για μπάνιο…. 

Ξανάπιασε την άμμο στα χέρια της και συνέχιζε το παιχνίδι της…… όταν χτύπησε το τηλέφωνο. 

- Πού κάθεστε ; ακούστηκε η γνώριμη φωνή του Θάνου. 

Η Αγάπη σηκώθηκε και προχώρησε στον ξύλινο διάδρομο αναζητώντας κάποιον με ένα τηλέφωνο στο χέρι.. !. Τον είδε από μακριά…., ναι τον αναγνώρισε… καθαρό πρόσωπο… όμορφα εκφραστικά μάτια, ωραίο παράστημα… λίγα μαλλιά…. αυτό δεν το θυμόταν !. Πλησίασε κοντά της και την φίλησε τρυφερά στα μάγουλα, εκείνη του το ανταπόδωσε με την ίδια τρυφερότητα. Η Αγάπη του σύστησε την μικρή φίλη της και όλοι μαζί, μια χαρούμενη παρέα βούτηξαν στα καταγάλανα νερά. Το απόγευμα ήταν γοητευτικό, πέρασε με αρκετή συζήτηση πάνω στις υπαρξιακές αναρωτήσεις του ανθρώπου, κριτική για την τέχνη και φυσικά με πολλές βουτιές για την μικρή Νόρα που ξετρελάθηκε με τον καινούργιο της φίλο! Κόντευε να νυχτώσει όταν επέστρεψαν στο σπίτι και απόλαυσαν το υπέροχο φαγητό που η Αγάπη είχε ετοιμάσει το πρωί. Η μικρή Νόρα τους καληνύχτισε με πολύ γκρίνια και εκείνοι χαλαροί κάθισαν στο μπαλκόνι να απολαύσουν την βραδιά. Μια γλυκιά μουσική ήταν καταλυτική στην ελευθέρωση των συναισθημάτων που αυθόρμητα άρχισαν να ξεδιπλώνονται και από τις δυο πλευρές. Του άπλωσε το χέρι της και εκείνος με απύθμενη τρυφερότητα το έφερε στα χείλη του, δεν μιλούσαν άφηναν τις στιγμές να υπογράψουν μόνες τους αυτά που ήταν κρυμμένα καιρό και να τα φέρουν στην επιφάνεια. Ενα απαλό φιλί σαν χάδι στα χείλη ήταν η έναρξη της καταιγίδας στην καρδιά, στο σώμα και στον κεραυνοβολημένο νυχτερινό ουρανό. Δεν φαντάστηκε ποτέ της αυτό που συνέβαινε, ήρθε από το πουθενά και πήρε επιτέλους σχήμα αυτό το ακαθόριστο συναίσθημα που αντιλαμβανότανε εδώ και καιρό. Εκείνη το άφησε να κυριαρχήσει μέσα της και να την κατακλύσει με μια αγάπη καθαρή πέρα από όρια και δεσμεύσεις, χωρίς απαιτήσεις, χωρίς υποχρεώσεις. Μια σιγανή βροχή σιγοντάριζε λόγια πάθους που κατρακυλούσαν πάνω στα ιδρωμένα κορμιά ανοίγοντας δρόμους για την κορυφή της ηδονής. Ένας έρωτας δίχως παρελθόν, παρόν και μέλλον γιατί απλά ξεδιπλώθηκε έξω από το χρόνο, μια ένωση που μέσα της αντανακλούσε το μεγαλείο του. 

Το επόμενο πρωί ο καλοκαιρινός ήλιος πιστός στο ραντεβού του παρέδωσε μια ημέρα ιδανική για μια πρωινή βουτιά. Το μεσημέρι ο Θάνος έφυγε έχοντας να τελειώσει αρκετές δουλειές που είχαν σχέση με το επικείμενο ταξίδι του υποσχέθηκε όμως να βρεθούνε πριν την αναχώρηση του. 

Τις επόμενες ημέρες η Αγάπη είχε να διαχειριστεί όλον αυτό το χρυσάφι που τις χαρίστηκε, έπρεπε να βρει μέρος μέσα της να το φυλάξει, έπρεπε να πετάξει, να αλλάξει θέσεις, να επαναπροσδιορίσει τα συμβάντα. Οι πρώτες τρεις ημέρες ήταν και οι πιο δύσκολες. Είχε αρκετή ωριμότητα ώστε να γνωρίζει τι θέλει, ήξερε να παίρνει από την ζωή αυτά που τις χάριζε χωρίς να δεσμεύεται από απαγορευτικά και χωρίς να απαιτεί τίποτα περισσότερο από μια ανθρώπινη και ειλικρινή συμπεριφορά. Οι επαφές με το Θάνο γίναν προβληματικές. Η ελλιπής ανταπόκριση του στα τηλεφωνήματα και στα μηνύματα της την πλήγωσαν, γνώριζε όμως ότι αυτή η συμπεριφορά ανήκε στο χρόνο και ο χρόνος μεταλλάσσεται κάθε στιγμή. Στο τελευταίο της μήνυμα του έδωσε το ελεύθερο να την πάρει όποτε θέλει εκείνος. Καταλάβαινε τους φόβους του αλλά δεν τις έδωσε καν τη ευκαιρία να τους εξαλείψει, να του πει πως έβλεπε εκείνη την ζωή και τι ήθελε από αυτόν. 

Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα περισσότερα για αυτόν από το να τον σκέφτεται με αγάπη, αποφάσισε να ασχοληθεί με την αγαπημένη της συγγραφή • έτσι της ήρθε η διάθεση να γράψει αυτά που δεν της έδινε την ευκαιρία να του εκφράσει. Ήταν μια ψυχή ελεύθερη, δεν ήθελε να δεσμεύσει κανένα μα ούτε και να δεσμευτεί, έδινε την αγάπη της απλόχερα ειδικά εκεί που αισθανότανε ότι είναι αναγκαία και έπαιρνε με ευγνωμοσύνη αυτά που τις χάριζαν και ο Θάνος της χάρισε πολλά, αυτά ήθελε να του ανταποδώσει μα δεν το κατάλαβε….. 

Το τέλος του Αυγούστου πλησίαζε και μαζί του και το τέλος των διακοπών, παρ’ όλα αυτά οι μέρες ήταν το ιδιο απολαυστικές όπως και πρώτες. Την προτελευταία ημέρα η Αγάπη ξύπνησε ευδιάθετη και ήρεμη, χωρίς την μικρή Νόρα είχε ένα εικοσιτετράωρο αποκλειστικά αφιερωμένο στον εαυτό της. Μόλις έφυγαν η Νόρα με τον μπαμπά της αποφάσισε να αφιερώσει λίγο χρόνο στην καθαριότητα του σπιτιού και να αρχίζει να μαζεύει σιγά-σιγά τα πράγματα για να είναι έτοιμα για την επιστροφή. Δεν της πήρε και πολύ, μια σταλιά σπίτι, σε μισή ώρα είχε ένα καφέ στα χέρια και περιδιάβαινε στις ιστοσελίδες, την καθημερινή αγαπημένη ενημέρωση, όταν το πορτοκαλί παραθυράκι του skype αναδύθηκε από την αιωνιότητα. 

- Καλημέρα, τι κάνεις….. 

- Καλά είμαι Θάνο μου, εσύ…. 

- Ετοιμάζομαι για το ταξίδι και είπα να κάνω μια τελευταία βουτιά…… είσαι θάλασσα….. 

Στις πέντε ακριβώς ήταν δίπλα της και τις μιλούσε για τις φορτωμένες ημέρες του από υποχρεώσεις, ετοιμασίες, βαλίτσες, χαρτιά αλλά και την χαρά του για τους καινούργιους ορίζοντες που ανοίγονταν μπροστά του. Εκείνη τον άκουγε με ευχαρίστησε και ευχότανε από την καρδιά της να του πάνε όλα καλά σε αυτά που ονειρεύεται, του υποσχέθηκε να είναι πάντα δίπλα του σε ότι χρειαστεί και περνάει από το χέρι της. Είχε την ηρεμία που τις χάριζαν οι εμπειρίες της ηλικιακής διαφοράς μα πάνω από όλα η επίμονη δουλειά με τον εαυτό της όλα αυτά τα χρόνια. Τον κοιτούσε με βλέμμα γεμάτο αγάπη και ήξερε ότι για αυτά που του έλεγε με τα μάτια δεν χρειαζότανε καμιά εξήγηση, ήταν όλα κατανοητά. 

- Πριν από είκοσι ημέρες μου υποσχέθηκες ένα νυχτερινό μπάνιο, αν τηρήσεις την υπόσχεση σου εγώ θα σου χαρίσω μια πανσέληνο… τί λες… τον ρώτησε χαμογελώντας. 

Δεν τις απάντησε με λόγια, απάντησε με τα μάτια. Στις δώδεκα ακριβώς στεκόντουσαν στην ακροθαλασσιά μπροστά στο ολόγιομο φεγγάρι, χέρι – χέρι, φορώντας τον έρωτα και γυμνοί στον χρόνο. Προχώρησαν μέσα στην απαλότητα της αίσθησης του νερού σιγανά ορίζοντας το τελετουργικό της κίνησης. Σε μια στιγμή εκείνη σταμάτησε, γύρισε προς το μέρος του, τον αγκάλιασε και του έδωσε τα χείλη της, κάθισαν και οι δυο ενωμένοι μέσα στην αγκαλιά της θάλασσας, αφήνοντας την να τους χαϊδεύει απαλά τα ζεστά κορμιά τους και να συντονίζει αρμονικά την ερωτική κίνηση της ζωής με αντάλλαγμα την λαμπρή ενέργεια που εκπέμπουν δυο ψυχές που προσπαθούν να φτάσουν τον Θεό επιτρέποντας Τον να κατοικήσει μέσα τους. 

Αυτή η στιγμή ήταν η ανταπόδοση της αγάπης, αυτός ο κύκλος της αιωνιότητας, αυτή η μοναδική αλήθεια που μπορεί να βιώσει ο άνθρωπος έξω από το χρόνο και τα πρέπει μιας πλαστής ζωής. 

Τώρα μπορούσαν να τραβήξει ο καθένας τον δρόμο των εμπειριών του έχοντας πάντα τη γεύση της αιωνιότητας μέσα τους σαν φάρο ζωής. 

Την επόμενη ημέρα ο Θάνος έφυγε μα και οι δυο ξέρανε πως είχανε μέσα τους μια αλήθεια να τους ενώνει με κάθε δυνατό τρόπο. 

.

Η Κυριακή Ηλιάδου γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη, σπούδασε βοηθός μικροβιολόγου και βοηθός φαρμακείου. Πάντοτε της άρεσε να διαβάζει και τα τελευταία χρόνια να γράφει. Έγραψε το μυθιστόρημα “Ένα ουράνιο τόξο μέσα στη νύχτα” το οποίο βραβεύτηκε στο διαγωνισμό μυθιστορήματος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών για το 2008. Αρθρογράφησε στο e-magazine “Πρόβα γάμου“. Γράφει στο ιστολόγιο Thoughts και μοιράζεται σκέψεις και αναρωτήσεις. Επίσης έχει αστείρευτη αγάπη για την ψυχολογία.

[ blog ] [ e-mail ]

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Παγκόσμια Ημέρα Ταχυδρομείων στις 9 Οκτωβρίου

Ώρα 11:00 π.μ.

Στο Κατάρ το 25ο Παγκόσμιο Ταχυδρομικό Συνέδριο

Ο φετινός εορτασμός για την Παγκόσμια Ημέρα Ταχυδρομείων βρίσκει την ελληνική ταχυδρομική αγορά στην τελική ευθεία προς την πλήρη απελευθέρωση από την 1η Ιανουαρίου 2013. Η ΕΕΤΤ, βάσει του θεσμικού της ρόλου και των ενισχυμένων αρμοδιοτήτων που απορρέουν από το νέο νομοθετικό πλαίσιο, εγγυάται την ομαλή μετάβαση, την ανταγωνιστική ανάπτυξη του κλάδου και τη διασφάλιση της Καθολικής Υπηρεσίας.

Σε αυτό το πλαίσιο, επισημαίνεται ότι, σε ρυθμιστικό επίπεδο, η ΕΕΤΤ συμμετείχε ενεργά στη σύνταξη του νέου Ταχυδρομικού Νόμου, που αποτέλεσε ένα επιτυχημένο παράδειγμα μεταφοράς Ευρωπαϊκής Οδηγίας στο εθνικό δίκαιο, ενώ πλέον διαμορφώνει τη δευτερογενή νομοθεσία, την οποία και θέτει σταδιακά σε δημόσια διαβούλευση. Επιπλέον, με σκοπό την άρση των εμποδίων και την ανταγωνιστική ανάπτυξη των ταχυδρομικών υπηρεσιών, η ΕΕΤΤ έχει δημοσιοποιήσει δέσμη έντεκα προτάσεων, μετά από μελέτη της ελληνικής αγοράς και συγκριτική αξιολόγησή της με αντίστοιχες ευρωπαϊκές.

Παράλληλα για την καλύτερη εξυπηρέτηση καταναλωτών και επιχειρήσεων, η ΕΕΤΤ έχει προχωρήσει σε αναβάθμιση του Γεωγραφικού Συστήματος Πληροφοριών (GIS) για τις ταχυδρομικές υπηρεσίες στην ελληνική επικράτεια, καθώς και σε επέκταση της χρήσης των ηλεκτρονικών εφαρμογών της σε επιχειρήσεις του κλάδου. Σε διεθνές επίπεδο η ΕΕΤΤ συμμετέχει ενεργά στο Σώμα Ευρωπαίων Ρυθμιστών γα τις Ταχυδρομικές Υπηρεσίες (ERGP), μεταφέροντας τεχνογνωσία και βέλτιστες πρακτικές από άλλες χώρες.

Επίσης, η ΕΕΤΤ μετέχει στις εργασίες του 25ου Παγκόσμιου Ταχυδρομικού Συνεδρίου, που πραγματοποιείται έως τις 15 Οκτωβρίου 2012 στη Ντόχα του Κατάρ. Σημειώνεται ότι το Παγκόσμιο Ταχυδρομικό Συνέδριο πραγματοποιείται κάθε τέσσερα χρόνια και αποτελεί το ανώτατο όργανο λήψης αποφάσεων της Παγκόσμιας Ταχυδρομικής Ένωσης η οποία αποτελεί εξειδικευμένο διακυβερνητικό οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών.

Συνολικά, η ΕΕΤΤ, σε συνεργασία με τους αρμόδιους φορείς και τις επιχειρήσεις και προς όφελος των καταναλωτών, εντείνει τη συστηματική της προσπάθεια προς μία απελευθερωμένη και ανταγωνιστική ελληνική ταχυδρομική αγορά. 

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω 

Σήμερα...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΙΑΚΩΒΟΣ

πηγή http://el.orthodoxwiki.org/%CE%91%CF%80%CF%8C%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%99%CE%AC%CE%BA%CF%89%CE%B2%CE%BF%CF%82_%28%CE%91%CE%BB%CF%86%CE%B1%CE%AF%CE%BF%CF%85%29

Απόστολος Ιάκωβος (Αλφαίου)

Απόστολος Ιάκωβος (υιός Αλφαίου)
Ο Απόστολος Ιάκωβος, υιός του Αλφαίου
Γέννηση	άγνωστο
Κοίμηση	άγνωστο
Εορτασμός	9 Οκτωβρίου
Σημαντικές ημερομηνίες	49 μ.Χ. Αποστολική Σύνοδος
Τίτλος	Απόστολος

Ο Απόστολος Ιάκωβος, o υιός του Αλφαίου, ήταν ένας εκ των μαθητών και αποστόλων του Ιησού Χριστού. Για τη δράση του και τη θέση του στην στην αρχέγονη εκκλησία δε γνωρίζουμε τίποτα, αφού η αρχαία παράδοση σιωπά^[1]. Κατά το βιογράφο του Νικήτα Παφλαγόνα, κήρυξε το ευαγγέλιο στη Γάζα, την Ελευθερούπολη και τις γειτονικές περιοχές και υπέστη μαρτυρικό θάνατο στην Αίγυπτο και δη την πόλη Οστρακίνη. Ο ίδιος μνημονεύεται από όλους τους Ευαγγελιστές πάντοτε στην ένατη θέση του αποστολικού κύκλου και διακρίνεται σαφώς τόσο από τον έτερο Ιάκωβο, υιό του Ζεβεδαίου, όσο και από τον Ιάκωβο τον αδελφόθεο, παρά τις όποιες προσπάθειες ταυτίσεως έχουν γίνει μέχρι σήμερα^[2]. Η μνήμη του εορτάζεται στις 9 Οκτωβρίου.

Πίνακας περιεχομένων  [απόκρυψη]  1 Η ταυτότητα του Ιακώβου 1.1 Η περίπτωση της αδελφότητος με τον Ματθαίο 2 Υποσημειώσεις 3 Βιβλιογραφία

Η ταυτότητα του Ιακώβου

Στην Καινή Διαθήκη το όνομα Ιάκωβος παρουσιάζεται αρκετές φορές για πρόσωπα που δρουν μέσα στα ευαγγέλια. Έτσι παρατηρούμε πως εμφανίζεται ο αδελφός του Ευαγγελιστή Ιωάννη, που είναι υιοί του Ζεβεδαίου, ο Ιάκωβος ο αδελφόθεος καθώς και ο Ιάκωβος ο του Αλφαίου υιός, που εξετάζουμε εδώ. Συνάμα έχουμε αναφορά και στον Ιάκωβο τον πατέρα του Ιούδα του Θαδδαίου ή Λεββαίου (Λουκάς 6, 15), που μερικοί μάλιστα υποθέτουν πως δεν είναι γονιός του Ιούδα, αλλά αδελφός, ταυτίζοντάς τον με τον "Ιάκωβο το μικρό". Επίσης υπάρχει και ο "Ιάκωβος ο μικρός", που είναι αδελφός του Ιωσήφ ή Ιωσή (Ματθαίος 27, 56. Μάρκος 15, 40), που μερικοί τον ταυτίζουν με τον Ιάκωβο τον Αδελφόθεο.

Ξετυλίγοντας το κουβάρι των ταυτίσεων παρατηρούμε πως ο '"Ιάκωβος του Αλφαίου", δε μπορεί να ταυτίζεται με τον "Ιάκωβο τον αδελφόθεο" και τον "Ιάκωβο το μικρό", αδελφό του Ιωσήφ. Τα δύο αυτά πρόσωπα ανήκαν στον οικογενειακό κύκλο του Ιησού και αν δεχτούμε ταύτιση, θα σήμαινε ότι τα δύο αυτά πρόσωπα, που υποτίθεται πως ταυτίζονται με τον Ιάκωβο, θα έπρεπε να είχαν δεχτεί εξ αρχής το κήρυγμα και την κλήση του Χριστού, κάτι που ρητά αναφέρει η Καινή Διαθήκη πως δε συνέβη (Ιωάννης 7, 5). Αλλά και ο πατέρας του Ιακώβου ονομαζόταν Αλφαίος και η μητέρα του Μαρία (Ματθαίος 27, 56. Μάρκος 15, 40. Λουκάς 24, 10), που δεν είναι άλλη από τη Μαρία του Κλωπά (Ιωάννης 19, 25), αφού το Κλωπάς αποτελεί μεταγραμματισμός του Αλφαίος από το Ελληνικό Κλέοπας, συντετμημένο του Κλεόπατρος^[3]. Έτσι λοιπόν η ταύτιση με τον "Ιάκωβο το μικρό", όπως μας την μεταφέρει ο Ιερώνυμος είναι σαφώς αβέβαιη και αναμφίβολα δε μιλάμε για το ίδιο πρόσωπο^[4].

Γενικώς η μεγαλύτερη σύγχυση προξενείται από την ταύτιση του Ιακώβου του αδελφοθέου προς τον Ιάκωβο του Αλφαίου, εξ αιτίας της αναφοράς του Ιερώνυμου προς τον Ελβίδιο^[5]. Κατά τον Ιερώνυμο ο Ιάκωβος ο αδελφόθεος άνηκε στον Αποστολικό κύκλο και είναι ο ίδιος με τον Ιάκωβο, μία παρανόηση που προέκυψε από την επιστολή του Αποστόλου Παύλου, Προς Γαλάτας. Ο Ηγήσιππος επίσης συνηγορούσε στην ίδια ταυτοποίηση^[6]. Η άποψη αυτή γενικά δεν επικράτησε στην εκκλησιαστική παράδοση, αλλά δε βρίσκει και σοβαρά ερείσματα. Αντιθέτως βρίσκει σοβαρά προσχώματα. Χαρακτηριστικά:

• Ο γιος του Αλφαίου εξ αρχής ήταν ένας εκ των δώδεκα, ενώ ο Ιάκωβος ο αδελφόθεος τον ακολούθησε μετά την Ανάσταση (Πράξεις 1, 14)
• Δεν προκύπτει από κάπου ότι η Θεοτόκος Μαρία και η αδελφή της είχαν το ίδιο όνομα, ώστε να την ταυτίσουμε τη Μαρία Κλωπά. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης δε, τη διαχωρίζει σαφώς (Ιωάννης 19, 25).
• Ο Ιούδας, ο αδελφός του Ιησού και του Ιακώβου τον οποίο ταυτίζει ο Ιερώνυμος με τον Ιούδα Ιακώβου, διαστέλλει σαφώς τον εαυτό του από τους αποστόλους (Καθολική επιστολή Ιούδα στιχ. 17). Τέλος,
• η εκκλησιαστική παράδοση διέκρινε και διακρίνει τους δύο Ιακώβους στο εορτολόγιο της Εκκλησίας.

Η περίπτωση της αδελφότητος με τον Ματθαίο

Σύμφωνα με τον Ευαγγελιστή Μάρκο ο πατέρας του Ματθαίου ονομαζόταν Αλφαίος (Μάρκος 2, 14). Αυτό οδηγεί μερικούς ερευνητές σε εικασίες πως τελικά ο Ιάκωβος είναι πιθανός αδελφός του Ματθαίου, άποψη που διακρίνεται ορισμένες φορές και στη λειτουργική παράδοση της εκκλησίας^[7]. Κάτι τέτοιο όμως μάλλον δε συμβαίνει, διότι αν ίσχυε είναι τουλάχιστον παράξενο ότι ενώ υπάρχει σαφής αναφορά στην αδελφότητα των Ανδρέα και Πέτρου, Ιωάννη και Ιακώβου, δεν υπάρχει αντίστοιχα στην περίπτωσή του, με το Ματθαίο^[8]. 

σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω