Παγκόσμια Ημέρα Δωρεάς Οργάνων Σώματος και Μεταμοσχεύσεων 28/10

http://www.zougla.gr/

Παγκόσμια Ημέρα Δωρεάς Οργάνων Σώματος και Μεταμοσχεύσεων

Πρώτη καταχώρηση: Κυριακή, 28 Οκτωβρίου 2012, 01:10

Ads by Google
Νοσηλεία στο ΕξωτερικόΝοσοκομεία Ευρώπης-Αμερικής Δεύτερη Γνώμη-Θεραπεία-Αποκατάσταση
www.carelifehellas.gr

Η Παγκόσμια Ημέρα Δωρεάς Οργάνων Σώματος και Μεταμοσχεύσεων καθιερώθηκε το 2005 από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και γιορτάζεται κάθε Οκτώβριο (το 2007 στις 28 Οκτωβρίου), με σκοπό να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει την παγκόσμια κοινή γνώμη για την αξία της δωρεάς οργάνων σώματος, που μέσω της μεταμόσχευσης χαρίζουν το πολύτιμο δώρο της ζωής σε πάσχοντες συνανθρώπους μας.

Εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν ευεργετηθεί από μια επιτυχημένη μεταμόσχευση και εκατομμύρια ακόμη περιμένουν τη σωτηρία. Το μεγάλο και δυσεπίλυτο πρόβλημα σε παγκόσμιο επίπεδο παραμένει το αυξανόμενο χάσμα μεταξύ των διαθέσιμων οργάνων προς μεταμόσχευση και του αριθμού των ασθενών στις λίστες αναμονής. Μόνο στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 3.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο, περιμένοντας το μόσχευμα που θα τους χαρίσει τη ζωή.

Στη χώρα μας, η κατάσταση είναι απελπιστική. Σύμφωνα με στοιχεία του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων (2001),που είναι ο αρμόδιος φορέας στην Ελλάδα, η αναλογία του αριθμού μεταμοσχεύσεων από πτωματικούς δότες ανά εκατομμύριο πληθυσμού στην Ελλάδα ήταν 2,9 , τη στιγμή που στην Ισπανία ήταν 32,5 , στην Πορτογαλία 20,2 , στην Αυστρία 23,7 και το Βέλγιο 21,6.

Αυτό οφείλεται κατά κύριο λόγο στην απροθυμία των συγγενών να συναινέσουν στη δωρεά οργάνων προσφιλών τους προσώπων που χάθηκαν. Οι αιτίες της απροθυμίας αυτής είναι, σίγουρα, πολλές, αλλά οι σημαντικότερες πρέπει να αναζητηθούν:

Στην ελλιπή και πολλές φορές εσφαλμένη ενημέρωση ή παραπληροφόρηση του πληθυσμού, που συχνά πέφτει θύμα διογκωμένης φημολογίας.

Στην έλλειψη εμπιστοσύνης σε φορείς και γιατρούς και στο φόβο για εμπόριο οργάνων.
Στις διάφορες προλήψεις και προκαταλήψεις που συνοδεύουν το τέλος της ζωής.

Eπιμέλεια: Μίτση Σκέντζου

Τελευταία ενημέρωση: Κυριακή, 28 Οκτωβρίου 2012, 01:14

Γυναίκες Ηπειρώτισσες

ΑΦΙΣΑ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗ Κ.ΓΡΑΜΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ "ΗΡΩΪΔΕΣ"
 

https://www.youtube.com/watch?v=d-mphLx9sgY

ΠΥΘΑΓΟΡΑΣ -ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΗΠΕΙΡΩΤΙΣΣΕΣ 

 
Γυναίκες Ηπειρώτισσες

Μέσα στο χιόνι πάνε

κι οβίδες κουβαλάνε

θεέ μου τί τις πότισες

και δεν αγκομαχάνε

Γυναίκες Ηπειρώτισσες

ξαφνιάσματα της φύσης

εχθρέ γιατί δε ρώτησες

ποιον πας να κατακτήσεις

Γιαννιώτισσες Σουλιώτισσες

ξαφνιάσματα της φύσης

εχθρέ γιατί δε ρώτησες

ποιον πας να κατακτήσεις

Γυναίκες απ' τα σύνορα

κόρες γριές κυράδες

φωτιά μες τους βοριάδες

εσείς θα είστε σίγουρα

της λευτεριάς μανάδες

 
Γυναίκες Ηπειρώτισσες
ξαφνιάσματα της φύσης
εχθρέ γιατί δε ρώτησες
ποιον πας να κατακτήσεις

Γιαννιώτισσες Σουλιώτισσες
ξαφνιάσματα της φύσης
εχθρέ γιατί δε ρώτησες
ποιον πας να κατακτήσεις

Το χρώμα του φεγγαριού Αλκυόνη Παπαδάκη

7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας

Το χρώμα του φεγγαριού Αλκυόνη Παπαδάκη

Τα χρώματα

-- Τι χρώμα έχει η λύπη; Ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. Δεν άκουσες; Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη;

-- Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στη αγκαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλε.

-- Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;

-- Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.

-- Τί χρώμα έχει η χαρά;

-- Το χρώμα του μεσημεριού αστεράκι μου.

-- Και η μοναξιά;

-- Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.

-- Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.

-- Το αστέρι έκλεισε τα μάτια του και ακούμπησε στο φράκτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.

-- Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;

-- ...Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού, απάντησε το δέντρο.

-- Τι χρώμα έχει ο έρωτας;

-- Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.

-- Έτσι ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε το αστέρι... Κοίταξε μακριά στο κενό... Και δάκρυσε ...

Χειμωνιάτικος μουσακάς με κρούστα γιαουρτιού

Απλές λύσεις

 Χειμωνιάτικος μουσακάς με κρούστα γιαουρτιού

• 10 μεγάλα πράσα
• 600 γραμμ. κιμάς μοσχαρίσιος
• 3 κ.σ. ελαιόλαδο

• 1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
• 1 σκελίδα σκόρδο ολόκληρη
• 1 κ.σ. πελτέ
• 1/2 φλ. τσαγιού λευκό ξηρό κρασί
• αλάτι
• φρεσκοτριμμένο πιπέρι
• 2 κ.σ. φρυγανιά

Για τη κρούστα γιαουρτιού:
• 1 κεσεδάκι γιαούρτι
• 2 αυγά
• 1/2 φλ. τσαγιού κεφαλοτύρι

Καθαρίζουμε τα πράσα (κρατάμε το άσπρο μέρος), τα κόβουμε σε χοντρά κομμάτια και τα ζεματάμε για λίγα λεπτά σε νερό που βράζει.

Τα στραγγίζουμε καλά. Τα κόβουμε κατά μήκος σαν βαρκούλες.

Για τον κιμά: Ροδίζουμε τον κιμά στο ελαιόλαδο γύρω γύρω. Προσθέτουμε το κρεμμύδι να μαραθεί για 2’-3’ και ολόκληρο το σκόρδο. Προσθέτουμε τον πελτέ και ανακατεύουμε καλά. Σβήνουμε με το κρασί. Σιγοβράζουμε να πιει τα υγρά του για 15’ και αλατοπιπερώνουμε.

Σε λαδωμένο πυρίμαχο σκεύος πασπαλίζουμε τη φρυγανιά. Αραδιάζουμε μια στρώση πράσα κοντά κοντά το ένα με το άλλο. Απλώνουμε σε μια στρώση όλο τον κιμά. Καλύπτουμε σε μια στρώση με τα υπόλοιπα πράσα.

Ψήνουμε για περίπου 45’ στους 180 C μέχρι να ροδίσουν τα πράσα. Τότε χτυπάμε σε μπολ τα αυγά με το γιαούρτι και το τυρί και περιχύνουμε το ταψί. Ξαναψήνουμε μέχρι να ροδίσει καλά η κρούστα για περίπου 15’.

womantime.gr

TO ΣΚΟΙΝΙ

Ταξίδι στο Φως

TO ΣΚΟΙΝΙ

«Η ιστορία μιλάει για έναν ορειβάτη, ο οποίος θέλησε να ανεβεί το ψηλότερο βουνό. Ξεκίνησε, λοιπόν, την περιπέτεια του μετά από πολλά χρόνια προετοιμασίας. Όμως, επειδή ήθελε τη δόξα μόνο για τον εαυτό του αποφάσισε να σκαρφαλώσει το βουνό μόνος. Η νύχτα, λοιπόν, έπεσε βαριά και ο άνδρας δεν έβλεπε τίποτα. Όλα ήταν μαύρα. Μηδενική ορατότητα. Το φεγγάρι και τα άστρα είχαν καλυφθεί από σύννεφα. Καθώς ο άνδρας ανέβαινε και απείχε λίγα μόνο μέτρα από την κορυφή του βουνού, γλίστρησε και έπεσε στο κενό με μεγάλη ταχύτητα. Ο ορειβάτης πού το μόνο πού έβλεπε καθώς έπεφτε ήταν μαύρες κουκίδες, είχε την τρομερή αίσθηση της βαρύτητας να τον τραβά. Συνέχισε να πέφτει... και σε εκείνες τις στιγμές του μεγάλου φόβου ήρθαν στο μυαλό του όλα τα καλά και τα άσχημα επεισόδια της ζωής του. Σκεφτόταν, τώ­ρα, το πόσο κοντά στο θάνατο ήταν, όταν ξαφνικά ένιωσε το σκοινί πού ήταν δεμένο στη μέση του να τον τραβά δυνατά. Το σώμα του ορειβάτη κρεμόταν πλέον στον αέρα. Μόνο το σκοινί τον κρατούσε ζωντανό. Εκείνη τη στιγμή της αμηχανίας και κα μιας άλλης επιλογής, φώναξε:

- Θεέ μου, βοήθησε με!

Ξαφνικά, μια βαθειά φωνή προερχόμενη από τον ουρανό απάντησε:

- Τί θέλεις να κάνω;

- Σώσε με, Θεέ μου!

- Αληθινά, νομίζεις ότι μπορώ να σε σώσω;

- Βέβαια, πιστεύω ότι Εσύ μπορείς!

- ΤΟΤΕ, ΚΟΨΕ ΤΟ ΣΚΟΙΝΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΕΜΕΝΟ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΣΟΥ...».

Στο σημείο αυτό σταμάτησα να διαβάζω και απορημένη σκέφτηκα: «Θεέ μου, τί ζητάς από αυτόν τον άνθρωπο; Είναι δυνατόν να του ζητάς να κόψει το σκοινί, το μόνο πράγμα πού τον κρατάει ζωντανό;» Αλλά, άφησα γρήγορα αυτές τις σκέψεις και έβαλα τον εαυτό μου στη θέση του ορειβάτη.

Αλήθεια, ΕΣΥ, τί θα έκανες;

Με ανάμεικτα συναισθήματα και σχεδόν βέβαιη για την απάντηση μου, συνεχίζω να διαβάζω:

«Η ομάδα διάσωσης, την άλλη μέρα, είπε ότι ένας ορειβάτης βρέθηκε πεθαμένος, παγωμένος και το σώμα του κρεμόταν από ένα σκοινί. Τα χέρια του κρατούσαν σφιχτά το σκοινί ΜΟΝΟ 3 μέτρα μακριά από τη γη...».

Και εσύ; Πόσο κολλημένος είσαι στο σκοινί σου; Ποτέ μην αμφισβητήσεις όσα είναι από το Θεό. Ποτέ δεν θα πρέπει να λες ότι σε έχει ξεχάσει η σε έχει εγκαταλείψει. Ποτέ μη νομίζεις ότι δεν σε φροντίζει. Θυμήσου ότι σε κρατάει πάντα με το δεξί Του χέρι και η επιλογή να απλώσεις το δικό σου χέρι ανήκει σε εσένα.

ΟΙ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

ΟΙ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ

Η Ιστορία της Αιγύπτου έχει γοητεύσει εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Στην Αίγυπτο άκμασε ιδιαίτερα η ιατρική όπως και η γραφή και η αστρονομία. Αλλά όταν ακούμε την λέξη Αίγυπτος μας έρχονται στο νου τα τεράστια μνημεία που άφησε πίσω του ο τεράστιος πολιτισμός των Αρχαίων Αιγυπτίων, τις πυραμίδες. Αλλά τι είναι οι πυραμίδες;

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ

Οι πυραμίδες είναι τάφοι για τους βασιλιάδες της Αιγύπτου, τους Φαραώ. Σκοπός της πυραμίδας ήταν να «στεγάσει» το νεκρό Φαραώ κατά τη διάρκεια της μεταθανάτιας ζωής του. Οι αρχαιολόγοι λένε ότι το σχήμα της πυραμίδας προήλθε από παλαιότερους τύμβους ή συμβόλιζε τις ακτίνες του ήλιου ή ακόμα και μια σκάλα προς τον ουρανό. Αιώνες μετά οι κάτοικοι της Κεντρικής Αμερικής έχτισαν και αυτοί πυραμίδες – ναούς. Παρόλα αυτά οι πυραμίδες της Κ. Αμερικής έμοιαζαν ελάχιστα με αυτούς της Αιγύπτου, καθώς η κορυφή τους ήταν επίπεδη και τουλάχιστον σε μια πλευρά υπάρχουν σκάλες.

ΟΙ ΠΡΏΤΕΣ ΠΥΡΑΜΊΔΕΣ

Οι πρώτες πυραμίδες εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια του Αρχαίου Βασιλείου (3200 – 2300 π.Χ.) ανάμεσα σε αυτές και η Μεγάλη Πυραμίδα του Χέοπα, ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου. Οι πρώτοι τάφοι των Αιγυπτίων ήταν τύμβοι που φτιάχνονταν όταν κάλυπταν έναν απλό τάφο με χαλίκια. Αργότερα, οι αξιωματούχοι και οι Φαραώ θάβονταν σε στενόμακρα κτήρια από τούβλα λάσπης, τους μασταμπάδες. Μερικοί μασταμπάδες καλύπτονταν, επίσης με τούβλα. Ωστόσο η πρώτη πυραμίδα και ο πρώτος πέτρινος τάφος ήταν η Βαθμιδωτή πυραμίδα του Φαραώ Ζονέρ. Σιγά σιγά όμως η μορφή άρχισε αλλάζει. Οι βαθμιδωτές πυραμίδες συμβόλιζαν την σκάλα με την οποία ο νεκρός θα έφτανε στα αστέρια μαζί με τους άλλους θεούς. Κατά την διάρκεια του χρόνου, όμως, ο ήλιος πήρε μεγαλύτερη σημασία από τα αστέρια, κι έτσι χτίστηκαν οι πραγματικές πυραμίδες που οι πλευρές τους συμβόλιζαν τις ακτίνες του ήλιου.

ΠΩΣ ΧΤΙΖΟΤΑΝ ΜΙΑ ΠΥΡΑΜΙΔΑ

Η κατασκευή της πυραμίδας του Χέοπα διήρκεσε περίπου τριάντα χρόνια. Επιλέχθηκε ο ιδανικός χώρος: ο τελευταίος πετρώδης όγκος της λυβικής πεδιάδας, πριν από το δέλτα του Νείλου στην πεδιάδα της Γκίζας. Οι ιερείς-αστρονόμοι προσανατόλισαν το μνημείο προς την ιερή πόλη Κεμ (Ληθόπολη), που προστατευόταν από το θεό Χόρους. Για να το επιτύχουν, οι αστρονόμοι έπρεπε να καθορίσουν το Βορρά. Το κατόρθωσαν με εκπληκτική ακρίβεια, με προσέγγιση 2´´ και με όργανα προσκοπικά. Όπως το "μέρκχετ" , μια ράβδο με σχισμή στην κορυφή, μέσα από την οποία παρατηρούσαν την κίνηση των άστρων, μια άλλη ράβδο με νήμα της στάθμης που έδειχνε αν κρατούσαν ευθεία την πρώτη, κι ένα επίπεδο αναφοράς πάνω στο έδαφος, που έδειχνε τις 360 μοίρες.
Το εργοτάξιο είχε μια πολύπλοκη οργάνωση που, ξεκινώντας από τον "αρχηγό" όλων των έργων του βασιλιά, έφτανε στους τέσσερις επιθεωρητές των πλευρών της βάσης της πυραμίδας και στους αρχιτέκτονες, στους γραφιάδες, στους επιστάτες των συνεργείων, στους εξειδικευμένους εργάτες (ξυλουργούς, τεχνίτες, λαξευτές, κ.λπ.) και στους κοινούς εργάτες (οι οποίοι σπάνια ξεπερνούσαν τα 35 χρόνια ζωής και μετέφεραν ογκόλιθους βάρους τριών τόνων). Οι ογκόλιθοι που χρησιμοποιήθηκαν στην Γκίζα ήταν δύο τύπων: ένας γκρίζος και ακατέργαστος για θεμέλια και δομικά γεμίσματα, κι ένας λευκός και συμπαγής για τις επενδύσεις. Ενώ ο τελευταίος τύπος έφτανε με πλοία από μακρινά λατομεία, ο πρώτος προερχόταν από τα λατομεία που βρίσκονταν γύρω από το βράχο, ο οποίος θα έπαιρνε τελικά τη μορφή της Σφίγγας. Η εργασία στα λατομεία της Γκίζας διευκολύνθηκε από τα εδαφολογικά χαρακτηριστικά - στρώματα βράχου ήταν χωρισμένα από αργιλώδη στρώματα πάχους 1-20 εκατοστών. Οι εργάτες έσκαβαν στις πλευρές τής βραχώδους πλάκας με σφυριά από σκληρή μυτερή πέτρα, ένα τετράγωνο σχήμα ώσπου να βρουν το αργιλώδες στρώμα. Τότε αρκούσε ένας μοχλός για να το αποκολλήσουν.
Πώς μεταφέρθηκαν οι ογκόλιθοι στο ύψος των 146,594 μέτρων της πυραμίδας του Χέοπα. Μερικές υποθέσεις βασίζονται στη χρήση διαφόρων ειδών μηχανών. Άλλες, επικεντρώσουν την προσοχή τους στις ράμπες, χάρη στις οποίες οι εργάτες μετέφεραν τους ογκόλιθους. Στην πρώτη περίπτωση οι θεωρίες στηρίχτηκαν στη χρήση μηχανών για τις οποίες δεν υπάρχει καμιά μαρτυρία. Στη δεύτερη, αντίθετα, οι ειδικοί έλαβαν υπόψη τους τις τεχνικές που ήταν σίγουρα γνωστές στους αρχαίους Αιγυπτίους: κεκλιμένα επίπεδα, έλκηθρα, σκοινιά και... μπράτσα. Ο πρώτος που προσπάθησε να εξηγήσει το πώς κατασκευάστηκαν οι πυραμίδες ήταν ο Έλληνας ιστορικός Ηρόδοτος, το 480 π.Χ. Και ήταν ο πρώτος που μίλησε για ένα είδος μηχανής: την ανυψωτική αιώρα, ένα είδος ζυγού με ξύλινο ημικυλινδρικό αναφορέα. Άλλοι, πάλι, μίλησαν για ανελκυστήρες με βίντζι ή άλλο κατάλληλο εξοπλισμό. Όμως σήμερα οι μελετητές αποκλείουν ότι εκείνη την εποχή υπήρχαν βίντζια, τροχαλίες, βαρούλκα ή μεταλλικοί γάντζοι
Οι πιο αποδεκτές υποθέσεις για τον τύπο τής ράμπας που χρησιμοποιήθηκε στην τοποθέτηση των ογκόλιθων της πυραμίδας είναι τρεις. Η πρώτη θεωρεί τη ράμπα ως ένα επικλινές επίπεδο από τη βάση ως την κορυφή, η δεύτερη θέλει μία ή περισσότερες ράμπες για κάθε πλευρά τής πυραμίδας, και η τρίτη αναφέρεται σε μια σπειροειδή ράμπα. Σύμφωνα με τους περισσότερους αρχαιολόγους, για τις πενήντα περίπου πυραμίδες και τους μεγάλους ναούς που κατασκευάστηκαν στην αρχαία Αίγυπτο χρησιμοποιήθηκαν και οι τρεις τεχνικές μαζί. Όμως, για την πυραμίδα του Χέοπα η υπόθεση της ευθείας ράμπας δε μοιάζει εφικτή. Το αναγκαίο μήκος της, για να φτάσει ως την κορυφή, θα κυμαινόταν ανάμεσα στα 1,5 και 3,5 χιλιόμετρα. Και οι διάδρομοι, πλάτους από 8 έως και 15 μέτρα, θα ήταν πολύ στενοί για να μπορούν να περάσουν οι ομάδες των εργατών που έσερναν τους ογκόλιθους -τουλάχιστον 80 εργάτες για κάθε ογκόλιθο. Ο αιγυπτιολόγος Ούβο Χόλσερ διατύπωσε μια άλλη υπόθεση: μια σειρά από ράμπες ζιγκ-ζαγκ κατά μήκος τής μιας πλευράς τής πυραμίδας. Το κύριο πρόβλημα σ’ αυτή την περίπτωση είναι οι στροφές. Πώς θα μπορούσαν να στρίψουν ογδόντα εργάτες που σέρνουν έναν ογκόλιθο τριών τόνων; Η τελευταία πρόταση είναι του Ζάκι Χαβάς, διευθυντή της Γκίζας, που βασίζεται σε πρόσφατες ανακαλύψεις και είναι επεξεργασία μιας προηγούμενης θεωρίας: μια σειρά από 16 ράμπες οι οποίες, σε ελικοειδή διάταξη, φτάνουν σε ύψος 120 μέτρων. Σ’ αυτό το σημείο υπήρχε ένα πλάτωμα όπου έφτανε το απαραίτητο υλικό για την περάτωση της πυραμίδας, ακόμα και το Πυραμίδιον, το καπέλο της πυραμίδας -στην πυραμίδα του Χέοπα ζύγιζε εφτά τόνους. Είναι δυνατόν; Πρόκειται για πολύ δύσκολο έργο, όμως το εν λόγω σύστημα μοιάζει αποτελεσματικό.

ΟΙ ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ ΤΗΣ ΓΚΙΖΑΣ

Α) Η Μεγάλη Πυραμίδα του Χέοπα – ένα από τα εφτά θαύματα του κόσμου και η μεγαλύτερη από τις τρεις πυραμίδες της Γκίζας καθώς είναι 147 μέτρα. Χρονολογείται γύρω στο 2550 π. Χ. Παρόλο το μεγαλείο της πυραμίδας, η μούμια του Φαραώ Χέοπα δεν βρέθηκε ποτέ ενώ μερικοί από τους θησαυρούς του βρέθηκαν εκεί. Β)Η δεύτερη πυραμίδα, χτισμένη από το Φαραώ Χεφρήνα, (Χαφρέ) χρονολογείται γύρω στο 2520 π. Χ. Είναι μόλις 3 μέτρα πιο κοντή από την πυραμίδα του Χέοπα. Γ)Η τρίτη πυραμίδα, χτισμένη από τον Φαραώ Μενκαουρέ χρονολογείται γύρω στο 2490 π. Χ. Είναι η πιο μικρή από τις τρεις, καθώς φτάνει μόλις τα 66 μέτρα.

ΑΠΟ http://up-mk436-naturearchitecture.blogspot.gr/2010/03/blog-post_14.html

ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

 

ΤΗΣ ΑΡΤΑΣ ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ

Της Άρτας το γεφύρι είναι λαϊκό αριστούργημα,
σαν ένα κομμάτι από ραψωδία ομηρική.
Και είναι για να το εκμεταλλεύονται ποίηση

και μουσική μας όσο υπάρχουν…
Κωστής Παλαμάς (1930)

To Γεφύρι της Άρτας (στην λαϊκή παράδοση γιοφύρι της Άρτας) είναι λιθόκτιστη γέφυρα του ποταμού Αράχθου, του 17ου αιώνα μΧ, στην πόλη της Άρτας, που έγινε πασίγνωστη από το ομώνυμο θρυλικό δημοτικό τραγούδι που αναφέρεται στην "εξ ανθρωποθυσίας" θεμελίωσή του. Ο ίδιος όρος αποτελεί επίσης σύγχρονη μεταφορική έκφραση όταν αναφέρονται έργα τα οποία αργούν να ολοκληρωθούν όπως και στο θρύλο του τραγουδιού ("Ολημερίς το χτίζανε, το βράδυ εγκρεμιζόταν").

ΔΩΡΟΘΕΑ ΝΤΕ ΡΟΠ

Bigbook.gr

 

Στην Αθήνα του μεσοπολέμου, μιας εποχής ρομαντισμού, κοινωνικών αντιθέσεων και διπλωματικών ζυμώσεων λόγω της επικείμενης υπογραφής του Βαλκανικού Συμφώνου, η Λετονή βαρόνη Δωροθέα ντε Ροπ βιώνει με πάθος την κάθε στιγμή της ζωής της. Ρωσικής καταγωγής, ατίθαση, αγέρωχη και φιλόδοξη, άφησε τη Βιέννη όπου ζούσε με τον άντρα της και βρέθηκε στα Τίρανα, ερωμένη του βασιλιά της Αλβανίας, Αχμέτ Ζώγου.

Θαρραλέα και ριψοκίνδυνη, πίστευε ότι δεν την άγγιζε τίποτα, μέχρι τη στιγμή που ερωτεύτηκε, έτσι όπως μόνο μία φορά στη ζωή της ερωτεύεται μια γυναίκα· και τότε μπλέχτηκε με τη θέλησή της στα δίχτυα της τουρκικής κατασκοπείας, προκειμένου να ακολουθήσει στην Αθήνα τον μεγάλο και μοναδικό έρωτά της. Στο πλάι της, πολύτιμη φίλη και συμπαραστάτριά της η Ελληνογαλλίδα Κολέτ  δασκάλα γαλλικών στην πολυτελή βίλα της οικογένειας Σερέτη, ζει τον δικό της έρωτα με τον γοητευτικό Αλέξανδρο, χωρίς να υποψιάζεται ότι και η ίδια έχει πέσει θύμα ενός σατανικού σχεδίου... Μια αληθινή ιστορία, ένα συγκλονιστικό ερωτικό, διπλωματικό και αστυνομικό θρίλερ στην Αθήνα του 1934, που δείχνει ότι όσο και αν αλλάζουν οι εποχές οι άνθρωποι παραμένουν πάντα ίδιοι.
http://bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=183695
σημ. Αν δεν ανοίγουν οι σύνδεσμοι κάντε τους μαρκάρισμα, αντιγραφή, επικόλληση πάνω

Το βασικό είναι να πραγματοποιείς

Ταξίδι στο Φως

Το βασικό είναι να πραγματοποιείς
Μια φορά ο μεγάλος ποιητής της εποχής του ο Μπο-Τζιου επισκέφθηκε τον διάσημο δάσκαλο του Ζεν τον Νταολίν και τον ρώτησε:
- Ποιο είναι το νόημα της διδασκαλίας του Βούδα;
Ο Νταολίν απάντησε με γνωστά λόγια της "Βίβλου" του Βουδισμού:

- Να μην κάνεις κακό, να επιδιώκεις το καλό!
Ο Μπο-Τζιου ήλπιζε ότι ο μεγάλος δάσκαλος θα του πει τη δική του ενδόμυχη σκέψη, αλλά εκείνος ξέφυγε λέγοντας κάτι κοινότυπο. Ο ποιητής με απογοήτευση είπε.
- Αυτό το γνωρίζει και ένα τρίχρονο παιδάκι.
Ο Νταολίν απάντησε:
- Μάλιστα, ίσως να το ξέρει και ένας τρίχρονος, αλλά και ένας ογδοντάχρονος δεν μπορεί να το πραγματοποιήσει.

27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ - Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΠΕΡΑΝΤΣΑΣ "Στη σημαία μας"

 

27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ - Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΗΜΑΙΑΣ
ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΠΕΡΑΝΤΣΑΣ "Στη σημαία μας" 

 

Μέσα μας βαθιά για σένα

μια λαχτάρα πάντα ζει. Σύμβολο είσαι της πατρίδας και της λευτεριάς μαζί.
 

Γαλανόλευκη η θωριά σου, και φαντάζεις μες στο νου σαν το κύμα, σαν το γέλιο του πελάου και τ’ ουρανού.
Της τιμής και της ανδρείας την αστείρευτη πηγή του λευκού σταυρού σου η χάρη δυναμώνει κι ευλογεί.
Κι όσοι χάνονται για σένα σπώντας σίδερα βαριά ξεψυχούν και τραγουδάνε: «Χαίρε, ω, χαίρε, Λευτεριά».