Το χρώμα του φεγγαριού Αλκυόνη Παπαδάκη

7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας

Το χρώμα του φεγγαριού Αλκυόνη Παπαδάκη

Τα χρώματα

-- Τι χρώμα έχει η λύπη; Ρώτησε το αστέρι την κερασιά και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου που περνούσε βιαστικά. Δεν άκουσες; Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη;

-- Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα την ώρα που γέρνει ο ήλιος στη αγκαλιά της. Ένα βαθύ άγριο μπλε.

-- Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;

-- Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.

-- Τί χρώμα έχει η χαρά;

-- Το χρώμα του μεσημεριού αστεράκι μου.

-- Και η μοναξιά;

-- Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.

-- Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο, να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.

-- Το αστέρι έκλεισε τα μάτια του και ακούμπησε στο φράκτη. Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.

-- Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω, τι χρώμα έχει η αγάπη;

-- ...Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού, απάντησε το δέντρο.

-- Τι χρώμα έχει ο έρωτας;

-- Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, όταν είναι πανσέληνος.

-- Έτσι ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού, είπε το αστέρι... Κοίταξε μακριά στο κενό... Και δάκρυσε ...