Σήμερα...

 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΒΗΛΗ ΕΥΝΙΚΗ

πηγή http://www.xristianos.net/?p=1123

Αγία Σκέπη

Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος, τοῦ ὀφθέντος ποτέ, ἐν Βλαχέρναις Βύζαντος,
τῆς μόνης τὸν ποιητὴν ἡμῶν καὶ Κύριον, τεκούσης ἄνευ φθορᾶς·
τὸ Ἱερὸν γὰρ μαφόριον ἥπλωσε
καὶ πάντας τοὺς εὐσεβεῖς, περισκεπάσασα χαρίτων ἐνέπλησε,
καὶ πρὸς εὐφροσύνην θείαν συγκαλεῖται ἅπαντας,
τοῦ βοᾶν γηθοσύνως, χαῖρε Σκέπη πιστοὺς σκέπουσα.

Η Αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Βλαχερνώ εορτάζει την 1η Οκτωβρίου.
Η Εκκλησία της Ελλάδος όμως,την έχει μεταθέσει στις 28 Οκτωβρίου, όπου η Ελλάδα γιορτάζει το μεγάλο γεγονός της διασώσεως και απελευθερώσεως της από τον Ιταλογερμανικό ζυγό.  Την Ακολουθία που ψάλλεται αυτή την ημέρα την έγραψε ο Αγιορείτης Μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης και εγκρίθηκε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 21 Οκτωβρίου 1952 μ.Χ. όπου και αποφασίστηκε ο συνεορτασμός της εορτής της Αγίας Σκέπης και της Εθνικής επετείου του «ΟΧΙ» (Συνοδικές Εγκύκλιοι,Τόμος Β’,Αθήνα 1956,σελ.649).

***

Στο παρεκκλήσιο της αγίας Σορού (στην νότια πλευρά του ναού των Βλαχερνών της Κωνσταντινουπόλεως) φυλάσσονταν η εσθήτα, ο πέπλος και μέρος της ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου. Σε μια αγρυπνία αυτού του παρεκκλησίου πήγε ο διά Χριστόν σαλός Ανδρέας με τον μαθητή του Επιφάνιο.

Κατά τα μεσάνυχτα βλέπει ο όσιος Ανδρέας τη Θεοτόκο Μαρία να προχωρεί από τις βασιλικές πύλες προς το θυσιαστήριο. Φαινόταν πολύ υψηλή και είχε λαμπρή τιμητική συνοδεία λευκοφόρων Αγίων. Ανάμεσά τους ξεχώριζαν ο Τίμιος Πρόδρομος και ο Θεολόγος Ιωάννης, που παράστεκαν δεξιά κι αριστερά τη Θεοτόκο. Από τους λευκοφόρους, άλλοι προπορεύονταν και άλλοι ακολουθούσαν ψάλλοντας ύμνους και άσματα πνευματικά.

Όταν πλησίασε στον άμβωνα, είπε ο όσιος στον Επιφάνιο:

Βλέπεις, παιδί μου, την Κυρία και Δέσποινα του κόσμου;
Ναι, τίμιε πάτερ, αποκρίθηκε ο νέος.
Η Θεοτόκος εν τω μεταξύ είχε γονατίσει και προσευχόταν για πολλή ώρα. Παρακαλούσε τον Υιό της για τη σωτηρία του κόσμου και έραινε με δάκρυα το Άγιο πρόσωπό της. Μετά τη δέηση μπήκε στο θυσιαστήριο, όπου προσευχήθηκε για τους πιστούς που αγρυπνούσαν.

Όταν ολοκλήρωσε τη δέησή της, έβγαλε από την άχραντη κεφαλή το αστραφτερό της μαφόριο με μια κίνηση χαριτωμένη και σεμνή, και καθώς ήταν μεγάλο και επιβλητικό, το άπλωσε σαν σκέπη με τα πανάγια χέρια της επάνω στο εκκλησίασμα. Έτσι απλωμένο το έβλεπαν κι οι δυό τους για πολλή ώρα να εκπέμπει δόξα Θεϊκή. Όσο φαινόταν εκεί η Κυρία Θεοτόκος, φαινόταν και η ιερή εσθήτα να σκορπίζει τη χάρη της. Όταν εκείνη άρχισε να ανεβαίνει στον ουρανό, άρχισε και η θεία Σκέπη να συστέλλεται λίγο-λίγο και να χάνεται.

Αυτή η οπτασία, που με τη μεσιτεία του οσίου Ανδρέου είδε και ο Επιφάνιος, έγινε αφορμή να καθιερωθεί η εορτή της αγίας Σκέπης (1 ή 28 Οκτωβρίου).

-------------------------------------------------

πηγή http://www.impantokratoros.gr/agia-skeph.el.aspx

Η Αγία Σκέπη

Η ΑΓΙΑ ΣΚΕΠΗ

πηγή: http://pmeletios.com/ar_meletios/panagia/agia_skepi.html

Γιορτάζουμε κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου την εορτή της αγίας Σκέπης. Και για την γιορτή αυτή συμβαίνει αυτό που λέγει ο άγιος Χρυσόστομος για τις μεγάλες γιορτές της Εκκλησίας μας, ότι πολλοί γιορτάζουν τις μεγάλες γιορτές, ξέρουν το όνομά τους, δεν ξέρουν όμως το βαθύτερο νόημά τους, ούτε το μήνυμα που θέλει να εξαγγείλει η Εκκλησία μας μέσω των εορτών αυτών. Και αυτό γιατί οι περισσότεροι, λέγει ο ιερός πατήρ, έρχονται στην Εκκλησία από συνήθεια και όχι από ευσέβεια. Γι’ αυτό ας ασχοληθούμε σήμερα με την υπόθεση της γιορτής καθώς και για το μήνυμά της προς το λαό του Θεού.

Πως καθιερώθηκε η γιορτή της αγίας Σκέπης.

Στα χρόνια του βασιλέως Λέοντος του Μεγάλου (457-474 μ. Χ.) ζούσε στην Κων/πολη ο όσιος Ανδρέας, ο κατά Χριστόν σαλός. Σαλός είναι ο τρελλός και κατά Χριστόν σαλοί ονομάζονται κάποιοι άγιοι, οι οποίοι κάνανε κάποια περίεργα και παράλογα πράγματα, με απώτερο σκοπό να τους θεωρούν παλαβούς ή παλιανθρώπους και να μη τους τιμούν οι άνθρωποι· και έτσι αυτοί να ζουν εν ταπεινώσει και αφανεία. Μια νύχτα που γινότανε αγρυπνία στο ναό της Παναγίας των Βλαχερνών, ο όσιος Ανδρέας μαζί με τον μαθητή του Επιφάνιο, που έγινε αργότερα πατριάρχης Κων/πόλεως (520-536 μ. Χ.), είδαν την Υπεραγία Θεοτόκο οφαλμοφανώς, όχι σε όραμα, να μπαίνει από την κεντρική πύλη του ναού. Την συνόδευαν οι παρθένοι Ιωάννης ο Πρόδρομος και Ιωάννης ο Θεολόγος και πλήθος αγγέλων. Αφού μπήκε μέσα στο ναό προχώρησε στον σολέα. Εκεί γονάτισε και προσευχήθηκε πολλή ώρα με θερμά δάκρυα υπέρ της σωτηρίας των πιστών, ενώ την βλέπανε μόνο ο Ανδρέας και ο Επιφάνιος. Αφού προσευχήθηκε για πολύ η Θεοτόκος σηκώθηκε και μπήκε μέσα στο ιερό, όπου φυλασσόταν το μαφόριο της δηλαδή το τσεμπέρι της, το πήρε στα χέρια της και βγαίνοντας έξω το άπλωσε πάνω από τους πιστούς, για να δείξει ότι τους σκέπει και τους προστατεύει.

Αυτό είναι το γεγονός το οποίο στάθηκε αφορμή η Εκκλησία μας να καθιερώσει την γιορτή της αγίας Σκέπης δηλαδή τη γιορτή προς τιμή της Παναγίας, η οποία σαν τη φωτοφόρο νεφέλη που σκέπαζε τη μέρα και φώτιζε τη νύχτα τους Ισραηλίτες στην έρημο, σκέπει και προστατεύει το λαό του Θεού και φωτίζει τους πιστούς στο δρόμο για την τελείωση. Πως μας σκεπάζει και πως μας προστατεύει η Παναγία μας; Με τις προσευχές της, με τις παρακλήσεις της και με τα δάκρυά της.

Μα θα μου πείτε, είναι τόσο μεγάλο το γεγονός που η Παναγία μας προσεύχεται για μας, ώστε η Εκκλησία μας να έχει ιδιαίτερη γιορτή γι’ αυτό το γεγονός; Ναι μάλιστα είναι μεγάλο και σπουδαίο και ζωτικής σημασίας. Λέγει κάπου ο ιερός Χρυσόστομος ότι πάντοτε έχουμε την ανάγκη των προσευχών των άλλων όσο και ενάρετοι και ευσεβείς κι αν είμαστε.

Παράδειγμα χαρακτηριστικό γι’ αυτό είναι ο απόστολος Παύλος, αυτός που ανέβηκε μέχρι τρίτου ουρανού κι άκουσε άρρητα ρήματα, αυτός που ονομάσθηκε στόμα Χριστού, αυτός που είχε «νουν Χριστού», αυτός που «αναπλήρωνε τα υστερήματα των θλίψεων του Χριστού στο σώμα του», αυτός λοιπόν ο γίγας της αρετής και της ευσέβειας, πάντα ζητούσε τις προσευχές των χριστιανών. Αν και αυτοί που θα προσευχότανε για τον Παύλο δεν ήταν ούτε ανώτεροι του ούτε ισάξιοί του. Μοιάζει το γεγονός σαν ένας στρατιώτης να μιλά στον πρόεδρο της δημοκρατίας για τον στρατηγό. Κι όμως ο Παύλος όχι μόνο δεν αρνήθηκε τις προσευχές των χριστιανών, αλλά αντίθετα τους προέτρεψε και τους παρακαλούσε να προσεύχονται για κείνον.

Στην προς Ρωμαίους (15,30) γράφει· «Παρακαλώ δε υμάς αδελφοί μου … συναγωνίσασθαί μοι εν ταις προσευχαίς υπέρ εμού προς τον Θεόν». Στους Εφεσίους (6,18-19) συνιστά δέηση περί «πάντων των αγίων» και περί εαυτού. Τους Κολοσσαείς (4,2-3) παροτρύνει «τη προσευχή προσκαρτερείτε … προσευχόμενοι άμα και περί ημών». Τους Θεσσαλονικείς (Α΄ Θεσ. 5,25 · Β΄ Θεσ. 3,1) παρακαλεί «αδελφοί προσεύχεσθε υπέρ ημών».

Όχι δε μόνο ζητά να προσεύχονται γι’ αυτόν και για τους συνεργάτες του, αλλά και πιστεύει ότι ήδη το κάνουν και στις προσευχές τους οφείλει την υγεία του και τη σωτηρία από μεγάλους κινδύνους (πρβλ. Φιλημ. 22 · Β΄ Κορ. 1,10-11).

Αλλά και ο Πέτρος δεν είπε τι μου χρειάζεται η προσευχή των άλλων αφού είμαι απόστολος, αφού ομολόγησα το θεανθρώπινο του Χριστού, αφού πάνω στην ομολογία μου στηρίχθηκε η Εκκλησία. Έτσι όταν ήταν στη φυλακή από τον Ηρώδη τον Αγρίππα τον Α΄, οι χριστιανοί των Ιεροσολύμων προσευχόταν γι’ αυτόν με αποτέλεσμα να τον ελευθερώσει άγγελος Κυρίου κατά θαυμαστόν τρόπο.

Λοιπόν κι αν είσαι Παύλος κι αν είσαι Πέτρος έχεις ανάγκη των προσευχών των άλλων και μάλιστα των αγίων και μάλιστα της Παναγίας. Βέβαια οι αιρετικοί διαφωνούν στο σημείο αυτό και λένε να προσευχόμαστε κατ’ ευθείαν στο Θεό και όχι να επιζητούμε τις δεήσεις των αγίων. Ήδη τα παραδείγματα που αναφέραμε δίδουν την απάντηση, γιατί, αν μας χρειάζονται οι προσευχές των ζώντων και μη τελειωθέντων αδελφών μας, πόσο περισσότερο ωφέλιμες είναι οι προσευχές των αγίων. Ας αναφέρουμε όμως κι ένα χωρίο που είναι χαρακτηριστικό για το πόσο αναγκαία είναι η δέηση των δικαίων ζώντων και τεθνεώτων. Στον Αβιμέλεχ ένα βασιλιά της Αιγύπτου, που είχε υποπέσει σ’ ένα σοβαρό παράπτωμα, ο Θεός του είπε να προσφύγει στον Αβραάμ, που ήταν τότε στην Αίγυπτο, και να ζητήσει την προσευχή του. «Προφήτης εστί και προσεύξεται περί σου και ζήση» (Γεν. 20,7).


Πως είναι ωφέλιμη η προσευχή των αγίων.

Αλλά ενώ η προσευχή έχει τεράστια δύναμη, ενώ είναι αναγκαία όσο ενάρετοι κι αν είμαστε, χρειάζεται μια προϋπόθεση για να καρποφορήσει. Και η προϋπόθεση είναι να προσπαθούμε κι εμείς· ν’ αγωνιζόμαστε· να μετανοούμε για τις αμαρτίες μας· να βιάζουμε τον εαυτό μας προς εξάσκηση της αρετής. Μη περιμένουμε τα πάντα από την προσευχή των αγίων, ενώ εμείς οι ίδιοι οκνεύουμε και τεμπελιάζουμε. Η αγιότητα δεν μεταδίδεται κατά μαγικό τρόπο· απαιτεί και ενεργό προσπάθεια εκ μέρους μας.

Έτσι ενώ ο Ιερεμίας προσευχήθηκε τρεις φορές για τους Εβραίους και στις τρεις φορές άκουσε το Θεό να λέγει· «Μη προσεύχου, μηδέ αξίου περί του λαού τούτου ότι ουκ εισακούσομαί σου» (7,16). Και ο Ιεζεκιήλ άκουσε το εξής· «και εάν ώσιν (είναι) οι τρεις ούτοι εν μέσω αυτής, Νώε και Δανιήλ και Ιώβ, αυτοί εν τη δικαιοσύνη αυτών σωθήσονται … η δε γη έσται εις όλεθρον» (14, 14-16). Και στον Ιερεμία είπε ο Θεός· «εάν στη (σταθεί) Μωσής και Σαμουήλ προ προσώπου μου, ουκ έστιν η ψυχή μου προς αυτούς» (15,1). Και τα λέγει αυτά ο Θεός στον Ιερεμία και στον Ιεζεκιήλ για να τους δείξει όχι ότι δεν δέχεται την ικεσία τους και τους περιφρονεί, αλλά δεν αξίζουν οι Ιουδαίοι για να τους βοηθήσει. Γι’ αυτό και αναφέρει τα ονόματα του Νώε, του Δανιήλ, του Ιώβ, του Μωϋσή, και του Σαμουήλ, που είχαν καθιερωθεί ως άγιοι μεγάλου βεληνεκούς, θεοπρόβλητοι και θεάρεστοι. Είναι σαν να λέγει ο Θεός σήμερα· «Ακόμη και η Παναγία και οι απόστολοι και ο Χρυσόστομος και ο Αθανάσιος να προσευχηθούν για σας, δεν σας βοηθώ. Η κακία σας είναι απροσμέτρητη και φοβερή.

Είναι χαρακτηριστική και η λεπτομέρεια ότι η Παναγία μας άπλωσε το μαφόριο της εντός του ναού και σκέπασε όσους αγρυπνούσαν και προσευχόταν. Θέλει να πει ότι πρέπει να έχουμε ουσιαστική σχέση με την Εκκλησία για να μας σκεπάσει με τις πρεσβείες της.

Την έχουμε αυτή τη σχέση; Πηγαίνουμε στην Εκκλησία, κοινωνούμε, εξομολογούμαστε, αγρυπνούμε, νηστεύουμε, ελεούμε, συγχωρούμε, προσπαθούμε να τηρήσουμε τις εντολές; Ο καθένας ας ρωτήσει τον εαυτό του και ας δώσει προσωπικά και υπεύθυνα την απάντηση.

  
ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ

 

ΜΥΡΤΙΩΤΙΣΣΑ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ

 ΜΥΡΤΙΩΤΙΣΣΑ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ

Θα ξεχάσω ποτέ της σκλαβιάς το χειμώνα,
με το τζάκι που πάγωσε, εκεί στη γωνιά του,
με του λίχνου το φως που όσο πάει και χλομιάζει

κι η ψυχή σε πηγμένο σκοτάδι βουλιάζει;

Θα ξεχάσω ποτέ της σκλαβιάς τον Απρίλη,
που σερνόταν μουγκά μες τις άχαρες στράτες,
των πουλιών τις φωνές όπου ηχούσαν το δείλι
σάμπως κλάμα πνιχτό απ’ ανθρώπινα χείλη;

Θα ξεχάσω ποτέ τη γυναίκα που εβόγκα,

με το βρέφος απάνω στον άδειο μαστό της,

και κοιτώντας μακριά με μιαν έκφραση τρόμου

εξεψύχαγε αργά σε μιαν άκρη του δρόμου;

Θα ξεχάσω ποτέ τ’ αμολόγητο δράμα,

τα κορμιά που στο κάρο τα σώριαζε η πείνα,

τα σκυλιά που απ’ το σπίτι τα διώχναν με βία,

και σε βλέπαν με μάτια γεμάτα απορία;

Για μια στάλα ψωμί που είχε απλώσει να πάρει,

νηστικό καθώς ήταν το δόλιο παιδάκι,

του το σπάσαν το χέρι οι οχτροί • τέτοιο κρίμα,

θα το πλύνει ποτέ των αιώνων το κύμα;

Θα ξεχάσω ποτέ, βλογημένη όταν φτάσει

κολυμπώντας στο φως η ελεύτερη μέρα,

θα μπορέσω τις φρίκες που ζω να ξεχάσω,

να γευτώ τη χαρά και Λαμπρή να γιορτάσω;

. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : “Η κατοχική πείνα στην Αθήνα» Λουκία Ματζώρου.

...ο τρόπος σκέψης του Ρήγα ...

Ευαγγελία Τσακίρη.

28 Οκτωβρίου

Να ο τρόπος σκέψης του Ρήγα (Ο ιός του θεού, Γιάννης Φραγκούλης)
από Ευαγγελία Τσακίρη, Παρασκευή, 28 Σεπτεμβρίου 2012 στις 3:39 μ.μ. ·
" Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά"
"Κάλλιο ΄ναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή"
"Όλοι χωρίς εξαίρεσιν έχουν χρέος να ηξεύρουν γράμματα".
"Εκ των γραμμάτων γεννάται η προκοπή με την οποίαν λάμπουν τα ελεύθερα έθνη"
" Ο ιερός της πατρίδος έρως εμφωλεύει εις την καρδίαν, και η καρδία δεν γηράσκει ποτέ"

"Η Πατρίς έχει να καταστήσει σχολεία εις όλα τα χωρία δια τα αρσενικά και θηλκά παιδία".
"Κάλλιο για την πατρίδα κανένας να χαθεί ή να κρεμάσει φούντα για ξένον στο σπαθί".
"Για την Πατρίδα όλοι να ΄χωμεν μια καρδιά"
"Καιρός είν' της Πατρίδος ν' ακούσετε τη λαλιά".
"Ας καταβάλουν ευμενώς έκαστος έρανον ό,τι βούλεται, οπού, βοηθούμενον παναχόθεν, να αναλάβει το πεπτωκός Ελληνικόν Γένος".
"ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗΝ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΝΑ ΖΕΙ".
"Πάντοτε επισφαλείς αι επίνοιαι και των πλέον σοφών ανθρώπων".
"Υπό την τυραννίαν του Οθωμανικού δεσποτισμού κανένας, οποιασδήποτε τάξεως και θρησκείας, δεν είναι σίγουρος μήτε δια την ζωήν του, μήτε δια την τιμήν του, μήτε δια τα υποστατικά του".
"Να μην αφεθώσιν ουδέποτε να καταπατώνται ως σκλάβοι εις το εξής απο την ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΝ ΤΥΡΑΝΝΙΑΝ".
" Όλοι οι άνθρωποι, Χριστιανοί και Τούρκοι, κατα φυσικόν λόγον είναι ίσοι".
" ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΝΑΝ' Ο ΠΡΩΤΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ ΟΔΗΓΟΣ'.
" Ο Νόμος είναι ο αυτός δια το πταίσμα και αμετάβλητος, ήγουν δεν παιδεύεται ο πλούσιος ολιγώτερον και ο πτωχός περισσότερος δια το αυτό σφάλμα, αλλά ίσια-ίσια".
" Ο Νόμος ειναι εκείνη η ελευθέρα απόφασις, όπου με την συγκατάθεσιν όλου του λαού έγινεν".
" Η Ελευθερία είναι εκείνη η δύναμις οπού έχει ο άνθρωπος ει το κάμει όλον εκείνο, οπού δεν βλάπτει εις τα ΔΙΚΑΙΑ των γειτόνων του".
" Το ηθικόν σύνορον της Ελευθερίας είναι τούτο το ρητόν: Μη κάμεις εις τον άλλον εκείνο οπού δεν θέλεις να σε κάμουν"
" Το δίκαιον του να φανερώνωμεν την γνώμην μας και τους συλλογισμούς μας, τόσον με την τυπογραφίαν, όσον και με άλλον τρόπον δεν είναι εμποδισμένον".
" ΟΛΟΝ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΑΔΙΚΕΙΤΑΙ, ΟΤΑΝ ΑΔΙΚΕΙΤΑΙ ΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ".
" Κανένας δεν έχει το δίκαιον να στοχάζεται τον εαυτόν του απαραβίαστον περισσότερον απο τους άλλους".
" Όταν η διοίκησις βιάζει, αθετεί, καταφρονεί τα δίκαια του λαού και δεν εισακούει τα παράπονά του, το να κάμει ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν, να αρπάζει τα άρματα και να τιμωρεί τους τυράννους του, είναι το πλέον ιερόν απο όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητον απο όλα τα χρέη του".
" Ως ποτ' οφικιάλιος (αξιωματούχος) σε ξένουν βασιλείς; έλα να γίνεις στύλος δικής σου της φυλής".
"ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΞΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΩΝ ΔΙ΄ΑΙΤΙΑΝ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ".
" ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΑΠΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΔΟΥΝ ΥΠΟΔΟΧΗΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΟΙΗΣΙΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΥΣ".
" ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΤΕ ΕΙΡΗΝΗΝ ΜΕ ΕΝΑ ΕΧΘΡΟΝ, ΟΠΟΥ ΚΑΤΑΚΡΑΤΕΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΤΟΠΟΝ".
" ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ ΠΡΟΚΟΜΕΝΟΥΣ, ΜΕ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ, ΝΑ ΒΑΛΩΜΕΝ ΕΙΣ ΟΛΑ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΟΡΙΣΜΟΝ".
" ΚΑΙ Η ΑΝΑΡΧΙΑ ΟΜΟΙΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΣΚΛΑΒΙΑ".
"ΠΩΣ ΟΙ ΠΡΟΠΑΤΟΡΕΣ ΜΑΣ ΩΡΜΟΥΣΑΝ ΣΑΝ ΘΕΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ ΠΗΔΟΥΣΑΝ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ".
" Ο ΒΟΥΛΓΑΡΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΟΤΑΝ ΠΑΣΧΕΙ Ο ΕΛΛΗΝ ΚΑΙ ΤΟΥΤΟΣ ΠΑΛΙΝ ΔΙ' ΕΚΕΙΝΟΝ ΚΑΙ ΑΜΦΟΤΕΡΟΙ ΔΙΑ ΤΟΝ ΑΛΒΑΝΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΒΛΑΧΟΝ".

ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ

7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας

Ο Goethe, ο μεγάλος εραστής της ζωής, ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς της μηχανοποίησης και της καταστροφής του ανθρώπου, έχει εκφράσει το είναι σαν κάτι αντίθετο στο έχει σε πολλά ποιήματα του. Στον Φάουστ δίνει μια δραματική περιγραφή της πάλης ανάμεσα στο είναι και το έχει (ο Μεφιστοφελής αντιπροσωπεύει το έχει). Στο παρακάτω ποίημα, εκφράζει την ποιότητα του είναι με τη μεγαλύτερη απλότητα:

ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ
Ξέρω πώς τίποτα δεν είναι δικό μου
Έκτος από τη σκέψη που ανεμπόδιστα
Κυλάει από την ψυχή μου.
Κι ακόμα, κάθε όμορφη στιγμή
Πού η καλή Μοίρα
Μ’ αφήνει ολόψυχα να χαρώ.

Erich Fromm - Η Σημασία της Διαφοράς Έχει και Είναι - Παραδείγματα από Διάφορες Ποιητικές Εκφράσεις

Αλκυόνη Παπαδάκη Βαρκάρισσα της Χίμαιρας

7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας

«Άσχετο, αλλά:
Ποτέ μου δεν αγάπησα τους θριαμβευτές. Τους τροπαιούχους.
Πάντα με φοβίζει το ποδοβολητό των καβαλάρηδων.
Αγάπησα τους μοναχικούς. Τους ορειβάτες. Τους κουρασμένους παλιάτσους.
Αγάπησα αυτούς που έχουν ένα στυφό χαμόγελο και ψάχνουν ένα ανθισμένο κλαδί, για να ενωθούν ξανά με τη ζωή.

Αυτούς που όταν γλιστρήσουν στη λακκούβα με τα λασπόνερα, γελάνε με το χάλι των ποδιών τους.
Καθόλου δε λυπάμαι που με πέταξε έξω από τη δεξίωση ο πορτιέρης, γιατί δε φορούσα το κατάλληλο ένδυμα.
Λυπάμαι μόνο που σπατάλησα πολύτιμο χρόνο, ψάχνοντας τις λάθος διευθύνσεις, που μου είχαν χώσει στην τσέπη διάφοροι επιτήδειοι.
Λυπάμαι μόνο που δεν μπορώ πια να φοράω κατάσαρκα το βλέμμα των ανθρώπων.»
«Θυμάμαι ακόμα εκείνο το γλάρο τον μοναχικό. Πετούσε γρήγορα προς την αντικρινή στεριά, σαν να ήθελε να γλυτώσει από το βλέμμα του Θεού.
Θυμάμαι ακόμα εκείνη τη θάλασσα. Τόσο απόλυτα, τόσο αλαζονικά γαλάζια…»
Αλκυόνη Παπαδάκη
Βαρκάρισσα της Χίμαιρας

Ζαν Πολ Σαρτρ

 Bigbook.gr

22 Οκτωβρίου 1964..

Αρνείται να παραλάβει το βραβείο Νόμπελ...

Ο Ζαν Πολ Σαρτρ (Jean Paul Sartre) γεννήθηκε στο Παρίσι στις 21 Ιουνίου του 1905. Σπούδασε Φιλοσοφία και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δραστηριότητα. Μετά τη λήξη του, ίδρυσε μαζί με τον Μορίς Mερλό Ποντί το περιοδικό «Σύγχρονοι Καιροί». Σύντροφος της ζωής του υπήρξε η Σιμόν ντε Μποβουάρ, αν και δεν παντρεύτηκαν ποτέ.

Επηρεασμένος από τη γερμανική φιλοσοφία του υπαρξισμού και απορρίπτοντας τον μπολσεβικισμό, ο Σαρτρ υποστήριζε ένα νέο ουμανισμό, σ’ ένα κόσμο χωρίς την ανάγκη θεού. Τις ιδέες του κατόρθωσε να τις περάσει και μέσα από τα μυθιστορήματα και τα θεατρικά του έργα. Λόγω της αθεϊστικής στάσης του, όλα τα βιβλία του τοποθετήθηκαν από την καθολική εκκλησία στη λίστα των απαγορευμένων.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960, μετά την καταστολή των εργατικών κινητοποιήσεων στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης, ο Σαρτρ θεώρησε αποτυχημένο τον αγώνα του για πολιτικό και κοινωνικό μετασχηματισμό. Όταν στις 22 Οκτωβρίου του 1964 του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας, αρνήθηκε να το παραλάβει, γιατί θεώρησε ότι επιβραβεύεται η τοποθέτησή του ενάντια στα κομμουνιστικά καθεστώτα. Κάτι που -όπως υποστήριξε- θα μείωνε το γόητρο της συγγραφικής του δουλειάς.

Ο Ζαν Πολ Σαρτρ πέθανε στις 15 Απριλίου του 1980.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/biographies/13#ixzz29zznV82m

Φτιάξτε παραδοσιακή καρυδόπιτα

Απλές λύσεις

 

 Φτιάξτε παραδοσιακή καρυδόπιτα

Νόστιμη και οικονομική, η πιο εύκολη παραλλαγή του αγαπημένου μας γλυκού.

• 1/4 φλ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις

• 1 φλ. ζάχαρη
• 1 φλ. σπορέλαιο
• 1 φλ. σιμιγδάλι ψιλό
• 1 φλ. καρυδόψιχα
• 1 μπείκιν πάουντερ
• 1 βανίλια
• 1 κ.γ. κανέλα
• λίγο γαρύφαλλο
• 6 αυγά

Για το σιρόπι:
• 2 φλ. ζάχαρη
• 2 φ. νερό
• λίγες σταγόνες κονιάκ

Χτυπάτε πρώτα τα αυγά με τη ζάχαρη και μετά όλα τα υπόλοιπα υλικά ένα ένα.

Βάζετε το μείγμα σε ένα αντικολλητικό ταψί ή σε τετράγωνη φόρμα και ψήνετε για 40-45 λεπτά στους 180 βαθμούς. Τέλος, σιροπιάζετε και αφήνετε την καρυδόπιτα να κρυώσει.

Η καρυδόπιτά σας είναι έτοιμη! Τον χειμώνα ταιριάζει τέλεια με παγωτό βανίλια και σιρόπι καραμέλα.

Newsbeast

Επικίνδυνη για τα γόνατα η άσκηση πριν από ...

Απλές λύσεις

Επικίνδυνη για τα γόνατα η άσκηση πριν από την περίοδο
Mπορεί να επηρεάσει την σταθερότητα της αρθρώσεως του γόνατος

Οι γυναίκες που γυμνάζονται, ίσως πρέπει να αποφεύγουν την προπόνηση την εβδομάδα πριν από την έμμηνο ρύση, διότι υπάρχει αυξημένος κίνδυνος τραυματισμού, συνιστούν Αμερικανοί επιστήμονες.

Όπως διαπίστωσαν, οι νευρικές ίνες γύρω από τους μυς των γονάτων ενεργοποιούνται περισσότερο στη διάρκεια αυτής της εβδομάδας απ’ ό,τι νωρίτερα ή αργότερα στον έμμηνο κύκλο.

Οι ερευνητές λένε πως η διαφοροποίηση αυτή μπορεί να επηρεάσει την σταθερότητα της αρθρώσεως του γόνατος, καθιστώντας την έτσι πιο ευάλωτη στους τραυματισμούς.

Οι τραυματισμοί των γονάτων είναι πιο συχνοί στις ασκούμενες γυναίκες απ’ ό,τι στους άνδρες, ιδίως σε αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ, που εμπεριέχουν στροφές των γονάτων.

Προγενέστερες μελέτες έχουν επίσης δείξεις ότι οι γυναίκες έχουν αυξημένες πιθανότητες να υποστούν ρήξεις συνδέσμων και χρόνιο πόνο.

Όπως αναφέρουν τα Νέα, οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Τέξας, στο Ώστιν, και το πανεπιστήμιο της Βορείου Καρολίνας, θέλησαν να μάθουν εάν μπορεί στο πρόβλημα να συμμετέχουν οι ορμονικές διακυμάνσεις του έμμηνου κύκλου, επηρεάζοντας τα νεύρα που ελέγχουν τους μυς.

Έτσι, επιστράτευσαν εθελόντριες ηλικίας 19 έως 35 ετών και κατέγραψαν τον έμμηνο κύκλο τους, μετρώντας την θερμοκρασία τους κάθε πρωί.

Όπως εξηγούν, η σωματική θερμοκρασία αυξάνεται ελαφρώς μετά την ωορρηξία και μειώνεται θεαματικά λίγο πριν από την έναρξη του νέου κύκλου (σ.σ. ο έμμηνος κύκλος αρχίζει την πρώτη ημέρα της περιόδου).

Τα ορμονικά επίπεδα επίσης παρουσιάζουν διακυμάνσεις στη διάρκεια του έμμηνου κύκλου, με την προγεστερόνη και τα οιστρογόνα να μειώνονται την τελευταία εβδομάδα πριν από την εμμηνόρροια.

Οι επιστήμονες μετρούσαν επίσης την νευρική δραστηριότητα στα γόνατα των γυναικών, εισάγοντας ένα λεπτό ηλεκτρόδιο σε δύο μυς των γονάτων και κάνοντας μετρήσεις ενόσω οι εθελόντριες εκτελούσαν απλές εκτάσεις των γονάτων.

Τα αποτελέσματα όλων των εξετάσεων έδειξαν ότι από το τέλος της τρίτης εβδομάδας του έμμηνου κύκλου, η ηλεκτρική δραστηριότητα στους μυς των γονάτων αυξανόταν θεαματικά.

«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι το μοτίβο της μυϊκής ενεργοποίησης αλλάζει αναλόγως με το στάδιο του εμμήνου κύκλου, με τις παρατηρούμενες αλλαγές να αυξάνουν τις πιθανότητες τραυματισμού», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Μάθιου Τέναν, από το πανεπιστήμιο του Τέξας.

Ωστόσο πρόσθεσε πως πρέπει τώρα να διεξαχθεί περαιτέρω μελέτη, για να συγκριθούν τα ποσοστά τραυματισμών με τα στάδια του εμμήνου κύκλου.

Η νέα μελέτη παρουσιάσθηκε στο συνέδριο Ολοκληρωμένης Βιολογίας της Ασκήσεως που διοργανώνει η Αμερικανική Εταιρεία Φυσιολογίας (APS) στο Κολοράντο.

newsbeast.gr

Η καθημερινή ζωή είναι η Οδός

Ταξίδι στο Φως

Ο Γιοσού ρώτησε τον Δάσκαλο Νάνσεν:
- Ποια είναι η Οδός;
Ο Νάνσεν είπε:
- Η καθημερινή ζωή είναι η Οδός.
Ο Γιοσού ξαναρώτησε:

- Μπορεί να μελετηθεί;
Ο Νάνσεν είπε:
- Αν προσπαθήσεις να τη μελετήσεις θα βρεθείς πολύ μακριά της.
Και ο Γιοσού ρώτησε:
- Αν δεν την μελετήσω πώς θα καταλάβω ότι είναι η Οδός;
Ο Νάνσεν είπε:
- Η Οδός δεν ανήκει στον κόσμο της αντίληψης ούτε κι ανήκει στον κόσμο της μη αντίληψης. Η νοητικότητα είναι αυταπάτη και η μη νοητικότητα είναι χωρίς νόημα. Αν θέλεις να φθάσεις την πραγματική οδό πέρα από κάθε αμφιβολία, βάλε τον εαυτό σου στην ίδια ελευθερία με τον Ουρανό.
Μην τον ονομάζεις ούτε καλό ούτε όχι καλό.
Με αυτά τα λόγια ο Γιοσού φωτίστηκε.

MOURANT, Gerrit Achterberg.

περιοδικό και εκδόσεις Κουκούτσι

Το Ποίημα της ημέρας, TABLEAU MOURANT, Gerrit Achterberg. 

Mτφ. Βασίλης Ζηλάκος, Κουκούτσι, τχ. 2

Είμαι στη σκηνή μαζί σου, αγαπημένη
Δεν μπορούμε να φύγουμε από εδώ -
Αφού ένας από εμάς είναι νεκρός

Ο άλλος πρέπει να του κρατά το κεφάλι.
Το παραπέτασμα αυτής της σκηνής
Έχει βαφτεί μια δύση.
Ο ήλιος λάμπει πίσω απο τα κεφάλια μας
Έξω τα δέντρα ψηλώνουν.
Αν κινηθεί τώρα ένας από εμάς
Θα χαθούμε.

Στην αρχή η λέξη ήταν Θεός.