Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012

Οι φιλοσοφικές αντιλήψεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου


Αναδημοσίευση άρθρου από Νέα Ακρόπολη

πηγή  http://www.nea-acropoli-ioannina.gr

Οι φιλοσοφικές αντιλήψεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Είναι γνωστό ότι έχουν γραφτεί πολλά βιβλία για τον Αλέξανδρο,χρησιμοποιώντας σαν κυριώτερες πηγές τον Πλούταρχο και τον Αρριανό. Εχουν διατυπωθεί πολλές και διαφορετικές " ερμηνείες " για τη ζωή και το έργο του Αλέξανδρου. Αυτές οι ερμηνείες, ανάλογα με την πολιτική τοποθέτηση, τη θρησκευτική αντίληψη, την ψυχολογική και τη χρονική απόσταση του συγγραφέα, ποικίλουν σε τεράστιο βαθμό. Ετσι άλλοι τον θεοποιούν και άλλοι τον κατακρίνουν.
Σε αυτό το άρθρο θα τονίσουμε τις πράξεις και τα λόγια του Αλέξανδρου που αποδεικνύουν, ότι εκτός από ανίκητος Στρατηγός, τρομερός πολεμιστής και άξιος Βασιλιάς ήταν και ένας φιλόσοφος, πιο πολύ στην πράξη παρά στα λόγια.

Ο Μαθητής του Πλάτωνα Αριστοτέλης αναλαμβάνει τη Φιλοσοφική διαμόρφωση του 13χρονου Αλέξανδρου, στο Ιερό των Νυμφών, στην τοποθεσία Μίεζα, κοντά στα Στάγειρα, μαζί με μιά ομάδα νέων. Και όπως μας γράφει ο Πλούταρχος και ο Αρριανός :
Από το Αριστοτέλη είναι που αποκτά γνώσεις Ιατρικής, έτσι ώστε να θεραπεύει τους φίλους του όταν αρρώσταιναν και να γράφει συνταγές για θεραπεία και δίαιτα. Ο Λυσίμαχος και ο Λεωνίδας είναι που σφυρηλάτησαν έναν ολιγαρκή και σκληραγωγημένο Αλέξανδρο, που είχε συνεχώς κάτω από το προσκεφάλι του την Ιλιάδα του Ομήρου.Είναι γνωστό πως την εποχή εκείνη στον Ελλαδικό χώρο οι πόλεις ήταν χωρισμένες μεταξύ τους και λειτουργούσαν αυτόνομα σαν μικρά κράτη. Αποτέλεσμα ήταν οι συνεχείς πόλεμοι μεταξύ των πόλεων. Μόνο κάτω από την απειλή κάποιας εχθρικής δύναμης, π.χ. των Περσών,ενώνονταν για να αντιμετωπίσουν τον κίνδυνο.
Ο Αλέξανδρος κατάφερε να ανακυρηχτεί σε ηλικία 20 χρονών Αρχηγός των Ελλήνων, πλήν των Λακαιδεμονίων. Να ενώσει όλες τις Ελληνικές πόλεις κάτω από μία αρχή, μία εξουσία, έτσι ώστε το εκστρατευτικό σώμα που θα περνούσε τον Ελλήσποντο να αποτελεί ένα ενιαίο σύνολο, ένα αρμονικό σώμα το οποίο θα είχε ένα κεφάλι, ένα μυαλό, τον Αλέξανδρο. Στη συνέχεια κατάφερε να ενώσει όλους τους λαούς τους οποίους κατέκτησε κάτω από μία αρχή. Και όπως γράφει ο Πλούταρχος :
Ετσι ο Μέγας Αλέξανδρος κατάφερε να εξημερώσει την Ασία και να διαδώσει τον Ελληνικό πολιτισμό από τον Ελλήσποντο ώς την Ινδία. Κατάφερε να εφαρμόσει το πολιτειακό σύστημα του Ζήνωνος, του Ιδρυτή της στωικής φιλοσοφίας. Δηλαδή, να μήν κατοικούν οι άνθρωποι κατά πόλεις χωρισμένες, με διαφορετικούς νόμους, αλλά να θεωρούνται όλοι οι άνθρωποι συμπολίτες ( αν και από διαφορετικά έθνη ) και πολίτες του ίδιου κράτους και να υπάρχει μία τάξη και ένα δίκαιο για όλους. Αυτό ο Ζήνων το διατύπωσε σαν ένα όνειρο για επίτευξη, σαν μια διδασκαλία προς εφαρμογή, την Φιλοσοφική Πολιτεία.
Ο Μέγας Αλέξανδρος το εφάρμοσε στην πράξη. Δεν ακολούθησε τη συμβουλή του Αριστοτέλη, να φέρεται στους Ελληνες σαν Βασιλιάς και στους υπόλοιπους σαν τύρρανος. Αλλά, θεωρώντας τον εαυτό του ως απεσταλμένο του θεού και ρυθμιστή εθνών, ένωσε όλους τους λαούς, με την πειθώ ή με τη βία και κατάφερε τη συνύπαρξη ανθρώπων με διαφορετικά ήθη και έθιμα, θρησκεία και νοοτροπία, έτσι ώστε να θεωρούν σαν συγγενείς τούς αγαθούς και τους κακούς σαν ξένους. Προωθούσε την αντίληψη ότι η διάκριση Ελληνας από βάρβαρο δεν στηρίζεται στα διαφορετικά ρούχα, στη διαφορετική καταγωγή και στα διαφορετικά έθιμα. Αλλά υποστήριζε ότι Ελληνας είναι ο ενάρετος, ενώ βάρβαρος είναι ο κάκιστος.
Ο Μέγας Αλέξανδρος λοιπόν θέλησε να καταλάβουν οι άνθρωποι πως οι διαφορές μεταξύ των λαών είναι τελείως επιφανειακές και πρέπει να υπάρχει σεβασμός και κατανόηση στα διαφορετικά ήθη και έθιμα, στα διαφορετικά πιστεύω και όπως γράφει ο Πλούταρχος : Ιδρυσε και θεμελίωσε περίπου 70 πόλεις, οι οποίες αποτέλεσαν κέντρα ανάπτυξης και διάδοσης του Ελληνικού πολιτισμού. Θαυμαστό παράδειγμα είναι η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, μία πόλη που έμελλε να γίνει με την αρχική ώθηση του Μεγάλου Αλεξάνδρου πνευματική μήτρα της Ελληνιστικής περιόδου, αλλά και της μετέπειτα χριστιανικής επικράτησης.
Είδε σε "όνειρο" το σημείο όπου έπρεπε να χτιστεί η πόλη και έδωσε διαταγές να γίνουν τέτοια έργα τα οποία θα αποτελούσαν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για να αναπτυχθεί και να γίνει μία πόλη αντάξια του Ιδρυτή της.
Δικαιολογημένα λοιπόν μπορεί να παρομοιαστεί με ένανΘησέα, Ιδρυτή της Αθήνας, με έναν Περσέα, Ιδρυτή των Μυκηνών, με τον Ρωμύλο και το Ρώμο, Ιδρυτές της Ρώμης. Ο Πλούταρχος γράφει:
Ο τρόπος σχεδίασης και ορισμού του σημείου ίδρυσης της πόλης φανερώνει γνώσεις και εφαρμογή αντιλήψεων Ιδρυτή πόλης που συναντάμε μόνο σε ίδρυση Ναών ή Ιερών πόλεων. Εκεί δεν παίρνονται υπόψη μόνο γεωγραφικοί παράγοντες, αλλά και οδηγίες που έχουν σχέση με την Ιερότητα του χώρου. Είναι γνωστό πως στην ακολουθία του Αλέξανδρου βρισκότανπλήθος ανθρώπων του πνεύματος. Από τον μάντη Αρίστανδρο μέχρι τον γυμνόσοφο Κάλανο.
Ο Αλέξανδρος είχε μεγάλη εκτίμηση στους φιλοσόφους και τους συμπεριφερόταν ανάλογα. Ο Πλούταρχος γράφει : . Πλήθος άλλων προσφορών και δωρεών αποδεικνύουν όχι μόνο την γεναιόδωρη φύση του Μ.Αλέξανδρου γενικά, αλλά την γεναιοδωρία του ειδικά προς τους φιλόσοφους. Μιά γεναιοδωρία που πήγαζε από μιά ψυχή που έδινε περισότερη αξία στα πνευματικά αγαθά από ό,τι στα υλικά. Οταν ξεκίνησε την εκστρατεία για την Ασία δώρισε όλα τα υπάρχοντά του και κράτησε για τον εαυτό του μόνο την " Ελπίδα ".
Μετά τη νίκη επί του Δαρείου και αφού ανακυρήχθηκε Βασιλιάς της Ασίας, ήρθαν στην κατοχή του στρατού τόσα πλούτη, που οι Μακεδόνες άρχισαν να ζούν μέσα στην πολυτέλεια. Αποτέλεσμα ήταν η μαλθακή ζωή των στρατιωτών και ιδιαίτερα των Αξιωματικών του Αλέξανδρου. Αποφάσισε λοιπόν, λίγο πρίν την εκστρατεία για την Ινδία, να δωρίσει όλα τα πλεονάζοντα υλικά αγαθά και να κάψει όλα όσα του ήταν εμπόδιο για την εστρατεία. Το ίδιο έκαναν και οι Αξιωματικοί του αφού έβλεπαν το παράδειγμα ενός ανθρώπου που όχι μόνο τους έλεγε ποιό ήταν το σωστό, αλλά αυτός πρώτος το εφάρμοζε. Αξιοσημείωτη είναι επίσης και η καθημερινή ζωή του.
Οταν δεν πολεμούσε, ακόμα και κατά τη διάρκεια που βρισκόταν σε πορεία, αυτός εκπαιδευόταν στα όπλα, ανεβοκατέβαινε από άρματα και άλογα, πήγαινε κυνήγι και γενικά βρισκόταν σε μιά διαρκή εγρήγορση. Κάτι που συνέβαινε και κατά τη διάρκεια της μάχης. Στο Γρανικό ένα σπαθί, κόβοντας την περικεφαλαία του, έφτασε μέχρι το τριχωτό του κεφαλιού του.
Στην Γάζα δέχθηκε ένα βέλος στον ώμο. Στη Μαράκανδα ένα βέλος έσπασε το κόκαλο της κνήμης του. Στην Υρκανία χτυπήθηκε από λίθο, χάνοντας την όρασή του για πολλές ημέρες. Στη μάχη του Ισσού πληγώθηκε από ξίφος στο μηρό. Στη χώρα των Μαλλών ένα βέλος τρύπησε το στήθος του και δέχτηκε χτύπημα από λοστό στο κεφάλι. Και για όλους αυτούς τους τραυματισμούς ήταν πολύ υπερήφανος. Τους θεωρούσε σαν απόδειξη της ανδρείας του και της γενναιότητάς του. Αν και Βασιλιάς έμπαινε πρώτος στην μάχη, δίνοντας το παράδειγμα στους στρατιώτες του. Ενας Βασιλιάς που δεν ήξερε μόνο να διατάζει αλλά και να εκτελεί ο ίδιος τις διαταγές που έδινε. Θεωρούσε πως η μεγαλύτερη νίκη που μπορεί να πετύχει κάποιος είναι η νίκη στον εαυτό του για να μπορεί να τον ελέγχει. Αποτέλεσμα αυτής της νίκης του Αλέξανδρου είναι η εγκράτειά του προς τις ηδονές. Δεν δέχθηκε καμία γυναίκα δίπλα του παρά μόνο αυτήν που είχε παντρευτεί.
Αν και πολλές φορές οι φίλοι του τον παρότρυναν να γευτεί την ηδονή με διάφορες γυναίκες ή αγόρια. Ηταν τόσο εγκρατής και μεγαλόψυχος που ανάγκασε τον Δαρείο, τον Βασιλιά που ουσιαστικά κατέστρεψε, να δηλώσει: Αυτή τη δήλωση την έκανε αφού έμαθε την μεγαλόψυχη συμπεριφορά του Αλέξανδρου προς την οικογένειά του που είχε αιχμαλωτίσει. Ο Αρριανός γράφει πως ο Αλέξανδρος εγκαθιστούσε τη Δημοκρατία ως πολίτευμα σε κάθε χώρα που κατακτούσε. Μιά Δημοκρατία που βοηθούσε στη λειτουργία των τοπικών θεσμών κάθε πόλης, κάτω όμως από μιά κοινή Αρχή. Καταργούσε τους υπερβολικούς φόρους και κατάφερνε να κατακτά εκπολιτίζοντας και όχι καταστρέφοντας.
Το μόνο που κατέστρεφε ήταν το παλιό, αυτό που είχε φθαρεί και δεν δεχόταν να αλλάξει προς το καλύτερο. Εδινε περισότερη σημασία στις ουσιαστικές δυνάμεις του ανθρώπου, όπως τη σοφία, τη δικαιοσύνη, τη μεγαλοψυχία, την Ανδρεία, ανεξάρτητα αν αυτός ήταν εχθρός ή φίλος. Ετσι όταν καταλάβαινε πως ο κυβερνήτης της πόλης που κατακτούσε ή ο βασιλιάς του έθνους το οποίο νικούσε είχε αυτές τις αρετές, τον διόριζε πάλι άρχοντα, ανεξάρτητα αν είχε παραδοθεί ή νικηθεί μετά από μάχη.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ. "Ηθικά. Περί της Αλεξάνδρου Τύχης ή Αρετής" Εκδόσεις Ζαχαρόπουλος ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ "Βίοι παράλληλοι. Αλέξανδρος" Εκδόσεις Πάπυρος ΑΡΡΙΑΝΟΣ "Αλεξάνδρου Ανάβασις". Εκδόσεις Ζαχαρόπουλος

Η μυρωδιά της λέξης…


Η μυρωδιά της λέξης…
 
Διαφορετικό
άρωμα άγριου κύμινου
Ενοχή
σαν τα καπέλα των μανιταριών, κάτι σαν μούχλα από μπαγιάτικο ψωμί

Έρωτας
άρωμα ροδακινιού
Λάθος
άρωμα κόκκινου σταφυλιού
Νοσταλγία
σαν μανουσάκι στο λόφο, την ώρα του δειλινού
Όνειρο
άρωμα δυνατό, μεθυστικό, άρωμα νάρκισσου
Πάθος
αφρισμένη θάλασσα και σάπια φύκια, μια βαριά
μυρωδιά ιωδίου
Φιλί
μυρωδιά άγριου τριαντάφυλλου
Φόβος
μυρωδιά καμένου ρούχου
Χάδι
μυρωδιά κανέλας
Χαμόγελο
άρωμα μανταρινού, όταν του πατάς τη φλούδα με το νύχι σου
— με Antonia Sal

Η ΑΡΓΩ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ


 

Η ΑΡΓΩ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ


Για δες πόσο όμορφη



είν’ η θάλασσα την αυγή

τα Καλοκαίρια στη Σίβηρη


πως βουτάνε στο κύμα


οι γλάροι και πνίγουν τον πόθο τους .


Κι όπως καθρεφτίζουν


οι όρμοι το σώμα σου


τρελαίνεται ο ήλιος


κι όπως σε φυσάνε οι αύρες

γεννιούνται χιλιάδες

ταξίδια στις βεγγέρες του νου

για’ κεί που κρατιέται

η αγάπη αμόλυντη .

Κορίτσι δικό μας

και το δάκρυ σου ακόμα

είναι ένας έρωτας

κι η σιωπή σου ακόμα

είναι ένα ποίημα.

Έμαθες ν ’αγαπάς ό,τι βραχνιάζει

και ξενυχτάει μαζί σου

ό,τι αγγίζει και μουσκεύει τα μάτια σου.

Κι αν σου πω ότι είσαι ένα αγιόκλημα

πάλι εσύ στις νύχτες θα τρέξεις

γιατί φοβάσαι το φως

μη σου πυρπολήσει το όνειρο.

Όμως το όνειρο, είσαι εσύ

τα ταξίδια, εσύ θα τα κάνεις

η Αργώ περιμένει στον όρμο της.

Το ταξίδι σου τώρα αρχίζει

οι ορίζοντες στάζουν

τα δικά σου τα χρώματα

στα βότσαλα λιώνει

την πεθυμιά του ο έρωτας.

Είσαι η αρμονία του κόσμου

αν κι εσύ το πιστέψεις!

Θεόδωρος Σαντάς

Εγγονόπουλος ΑΡΓΩ

Λικέρ κυδώνι

Αποτέλεσμα εικόνας για Λικέρ κυδώνι
Λικέρ κυδώνι
• 4 κυδώνια

• 1 1/2 φλ. ζάχαρη
• 2 ξυλάκια κανέλας

• 5 φλ. βότκα

Πλένουμε και σκουπίζουμε τα κυδώνια. Τα κόβουμε στα 4 χωρίς να τα καθαρίσουμε. Βγάζουμε μόνο τα κουκούτσια και τα κόβουμε σε χοντρά κομμάτια.


Βάζουμε όλα τα υλικά σε γυάλινο βάζο, το κουνάμε καλά και το φυλάμε σε σκοτεινό και δροσερό μέρος για ενάμιση με δυο μήνες.


Περνάμε το λικέρ από τουλπάνι ή φίλτρο καφέ και το λικεράκι μας είναι έτοιμο.


yumyum.gr

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ !

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ !
 
ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ, ΜΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΧΡΟΝΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ 
ΠΕΡΗΦΑΝΑ ΚΑΙ ΔΟΞΑΣΜΕΝΑ.

ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΙΚΟ ΑΣΜΑ   
... ΜΟΥ ΞΑΝΑΡΧΟΝΤΑΙ ΕΝΑ ΕΝΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΟΞΑΣΜΕΝΑ ...

ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ Η ΤΙΜΗ ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ Η ΕΥΘΥΝΗ 
ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ 

ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΣΤΕΚΕΙΣ ΣΤΟ ΥΨΟΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΩΝ

ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ 
ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΟΜΑΣΤΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟ

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ!

Σήμερα...



 
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
ΒΗΛΗ ΕΥΝΙΚΗ

Αγία Σκέπη

Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος, τοῦ ὀφθέντος ποτέ, ἐν Βλαχέρναις Βύζαντος,
τῆς μόνης τὸν ποιητὴν ἡμῶν καὶ Κύριον, τεκούσης ἄνευ φθορᾶς·
τὸ Ἱερὸν γὰρ μαφόριον ἥπλωσε
καὶ πάντας τοὺς εὐσεβεῖς, περισκεπάσασα χαρίτων ἐνέπλησε,
καὶ πρὸς εὐφροσύνην θείαν συγκαλεῖται ἅπαντας,
τοῦ βοᾶν γηθοσύνως, χαῖρε Σκέπη πιστοὺς σκέπουσα.

Η Αγία Σκέπη της Υπεραγίας Θεοτόκου εν Βλαχερνώ εορτάζει την 1η Οκτωβρίου.
Η Εκκλησία της Ελλάδος όμως,την έχει μεταθέσει στις 28 Οκτωβρίου,
όπου η Ελλάδα γιορτάζει το μεγάλο γεγονός της διασώσεως και απελευθερώσεως της από τον Ιταλογερμανικό ζυγό.  Την Ακολουθία που ψάλλεται αυτή την ημέρα την έγραψε ο Αγιορείτης Μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης και εγκρίθηκε από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος στις 21 Οκτωβρίου 1952 μ.Χ. όπου και αποφασίστηκε ο συνεορτασμός της εορτής της Αγίας Σκέπης και της Εθνικής επετείου του «ΟΧΙ» (Συνοδικές Εγκύκλιοι,Τόμος Β’,Αθήνα 1956,σελ.649).
***
Στο παρεκκλήσιο της αγίας Σορού (στην νότια πλευρά του ναού των Βλαχερνών της Κωνσταντινουπόλεως) φυλάσσονταν η εσθήτα, ο πέπλος και μέρος της ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου. Σε μια αγρυπνία αυτού του παρεκκλησίου πήγε ο διά Χριστόν σαλός Ανδρέας με τον μαθητή του Επιφάνιο.
Κατά τα μεσάνυχτα βλέπει ο όσιος Ανδρέας τη Θεοτόκο Μαρία να προχωρεί από τις βασιλικές πύλες προς το θυσιαστήριο. Φαινόταν πολύ υψηλή και είχε λαμπρή τιμητική συνοδεία λευκοφόρων Αγίων. Ανάμεσά τους ξεχώριζαν ο Τίμιος Πρόδρομος και ο Θεολόγος Ιωάννης, που παράστεκαν δεξιά κι αριστερά τη Θεοτόκο. Από τους λευκοφόρους, άλλοι προπορεύονταν και άλλοι ακολουθούσαν ψάλλοντας ύμνους και άσματα πνευματικά.
Όταν πλησίασε στον άμβωνα, είπε ο όσιος στον Επιφάνιο:
Βλέπεις, παιδί μου, την Κυρία και Δέσποινα του κόσμου;
Ναι, τίμιε πάτερ, αποκρίθηκε ο νέος.
Η Θεοτόκος εν τω μεταξύ είχε γονατίσει και προσευχόταν για πολλή ώρα. Παρακαλούσε τον Υιό της για τη σωτηρία του κόσμου και έραινε με δάκρυα το Άγιο πρόσωπό της. Μετά τη δέηση μπήκε στο θυσιαστήριο, όπου προσευχήθηκε για τους πιστούς που αγρυπνούσαν.
Όταν ολοκλήρωσε τη δέησή της, έβγαλε από την άχραντη κεφαλή το αστραφτερό της μαφόριο με μια κίνηση χαριτωμένη και σεμνή, και καθώς ήταν μεγάλο και επιβλητικό, το άπλωσε σαν σκέπη με τα πανάγια χέρια της επάνω στο εκκλησίασμα. Έτσι απλωμένο το έβλεπαν κι οι δυό τους για πολλή ώρα να εκπέμπει δόξα Θεϊκή. Όσο φαινόταν εκεί η Κυρία Θεοτόκος, φαινόταν και η ιερή εσθήτα να σκορπίζει τη χάρη της. Όταν εκείνη άρχισε να ανεβαίνει στον ουρανό, άρχισε και η θεία Σκέπη να συστέλλεται λίγο-λίγο και να χάνεται.
Αυτή η οπτασία, που με τη μεσιτεία του οσίου Ανδρέου είδε και ο Επιφάνιος, έγινε αφορμή να καθιερωθεί η εορτή της αγίας Σκέπης (1 ή 28 Οκτωβρίου).
-------------------------------------------------


Η Αγία Σκέπη



Η ΑΓΙΑ ΣΚΕΠΗ

Γιορτάζουμε κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου την εορτή της αγίας Σκέπης. Και για την γιορτή αυτή συμβαίνει αυτό που λέγει ο άγιος Χρυσόστομος για τις μεγάλες γιορτές της Εκκλησίας μας, ότι πολλοί γιορτάζουν τις μεγάλες γιορτές, ξέρουν το όνομά τους, δεν ξέρουν όμως το βαθύτερο νόημά τους, ούτε το μήνυμα που θέλει να εξαγγείλει η Εκκλησία μας μέσω των εορτών αυτών. Και αυτό γιατί οι περισσότεροι, λέγει ο ιερός πατήρ, έρχονται στην Εκκλησία από συνήθεια και όχι από ευσέβεια. Γι’ αυτό ας ασχοληθούμε σήμερα με την υπόθεση της γιορτής καθώς και για το μήνυμά της προς το λαό του Θεού.
Πως καθιερώθηκε η γιορτή της αγίας Σκέπης.

Στα χρόνια του βασιλέως Λέοντος του Μεγάλου (457-474 μ. Χ.) ζούσε στην Κων/πολη ο όσιος Ανδρέας, ο κατά Χριστόν σαλός. Σαλός είναι ο τρελλός και κατά Χριστόν σαλοί ονομάζονται κάποιοι άγιοι, οι οποίοι κάνανε κάποια περίεργα και παράλογα πράγματα, με απώτερο σκοπό να τους θεωρούν παλαβούς ή παλιανθρώπους και να μη τους τιμούν οι άνθρωποι· και έτσι αυτοί να ζουν εν ταπεινώσει και αφανεία. Μια νύχτα που γινότανε αγρυπνία στο ναό της Παναγίας των Βλαχερνών, ο όσιος Ανδρέας μαζί με τον μαθητή του Επιφάνιο, που έγινε αργότερα πατριάρχης Κων/πόλεως (520-536 μ. Χ.), είδαν την Υπεραγία Θεοτόκο οφαλμοφανώς, όχι σε όραμα, να μπαίνει από την κεντρική πύλη του ναού. Την συνόδευαν οι παρθένοι Ιωάννης ο Πρόδρομος και Ιωάννης ο Θεολόγος και πλήθος αγγέλων. Αφού μπήκε μέσα στο ναό προχώρησε στον σολέα. Εκεί γονάτισε και προσευχήθηκε πολλή ώρα με θερμά δάκρυα υπέρ της σωτηρίας των πιστών, ενώ την βλέπανε μόνο ο Ανδρέας και ο Επιφάνιος. Αφού προσευχήθηκε για πολύ η Θεοτόκος σηκώθηκε και μπήκε μέσα στο ιερό, όπου φυλασσόταν το μαφόριο της δηλαδή το τσεμπέρι της, το πήρε στα χέρια της και βγαίνοντας έξω το άπλωσε πάνω από τους πιστούς, για να δείξει ότι τους σκέπει και τους προστατεύει.

Αυτό είναι το γεγονός το οποίο στάθηκε αφορμή η Εκκλησία μας να καθιερώσει την γιορτή της αγίας Σκέπης δηλαδή τη γιορτή προς τιμή της Παναγίας, η οποία σαν τη φωτοφόρο νεφέλη που σκέπαζε τη μέρα και φώτιζε τη νύχτα τους Ισραηλίτες στην έρημο, σκέπει και προστατεύει το λαό του Θεού και φωτίζει τους πιστούς στο δρόμο για την τελείωση. Πως μας σκεπάζει και πως μας προστατεύει η Παναγία μας; Με τις προσευχές της, με τις παρακλήσεις της και με τα δάκρυά της.

Μα θα μου πείτε, είναι τόσο μεγάλο το γεγονός που η Παναγία μας προσεύχεται για μας, ώστε η Εκκλησία μας να έχει ιδιαίτερη γιορτή γι’ αυτό το γεγονός; Ναι μάλιστα είναι μεγάλο και σπουδαίο και ζωτικής σημασίας. Λέγει κάπου ο ιερός Χρυσόστομος ότι πάντοτε έχουμε την ανάγκη των προσευχών των άλλων όσο και ενάρετοι και ευσεβείς κι αν είμαστε.

Παράδειγμα χαρακτηριστικό γι’ αυτό είναι ο απόστολος Παύλος, αυτός που ανέβηκε μέχρι τρίτου ουρανού κι άκουσε άρρητα ρήματα, αυτός που ονομάσθηκε στόμα Χριστού, αυτός που είχε «νουν Χριστού», αυτός που «αναπλήρωνε τα υστερήματα των θλίψεων του Χριστού στο σώμα του», αυτός λοιπόν ο γίγας της αρετής και της ευσέβειας, πάντα ζητούσε τις προσευχές των χριστιανών. Αν και αυτοί που θα προσευχότανε για τον Παύλο δεν ήταν ούτε ανώτεροι του ούτε ισάξιοί του. Μοιάζει το γεγονός σαν ένας στρατιώτης να μιλά στον πρόεδρο της δημοκρατίας για τον στρατηγό. Κι όμως ο Παύλος όχι μόνο δεν αρνήθηκε τις προσευχές των χριστιανών, αλλά αντίθετα τους προέτρεψε και τους παρακαλούσε να προσεύχονται για κείνον.

Στην προς Ρωμαίους (15,30) γράφει· «Παρακαλώ δε υμάς αδελφοί μου … συναγωνίσασθαί μοι εν ταις προσευχαίς υπέρ εμού προς τον Θεόν». Στους Εφεσίους (6,18-19) συνιστά δέηση περί «πάντων των αγίων» και περί εαυτού. Τους Κολοσσαείς (4,2-3) παροτρύνει «τη προσευχή προσκαρτερείτε … προσευχόμενοι άμα και περί ημών». Τους Θεσσαλονικείς (Α΄ Θεσ. 5,25 · Β΄ Θεσ. 3,1) παρακαλεί «αδελφοί προσεύχεσθε υπέρ ημών».

Όχι δε μόνο ζητά να προσεύχονται γι’ αυτόν και για τους συνεργάτες του, αλλά και πιστεύει ότι ήδη το κάνουν και στις προσευχές τους οφείλει την υγεία του και τη σωτηρία από μεγάλους κινδύνους (πρβλ. Φιλημ. 22 · Β΄ Κορ. 1,10-11).

Αλλά και ο Πέτρος δεν είπε τι μου χρειάζεται η προσευχή των άλλων αφού είμαι απόστολος, αφού ομολόγησα το θεανθρώπινο του Χριστού, αφού πάνω στην ομολογία μου στηρίχθηκε η Εκκλησία. Έτσι όταν ήταν στη φυλακή από τον Ηρώδη τον Αγρίππα τον Α΄, οι χριστιανοί των Ιεροσολύμων προσευχόταν γι’ αυτόν με αποτέλεσμα να τον ελευθερώσει άγγελος Κυρίου κατά θαυμαστόν τρόπο.

Λοιπόν κι αν είσαι Παύλος κι αν είσαι Πέτρος έχεις ανάγκη των προσευχών των άλλων και μάλιστα των αγίων και μάλιστα της Παναγίας. Βέβαια οι αιρετικοί διαφωνούν στο σημείο αυτό και λένε να προσευχόμαστε κατ’ ευθείαν στο Θεό και όχι να επιζητούμε τις δεήσεις των αγίων. Ήδη τα παραδείγματα που αναφέραμε δίδουν την απάντηση, γιατί, αν μας χρειάζονται οι προσευχές των ζώντων και μη τελειωθέντων αδελφών μας, πόσο περισσότερο ωφέλιμες είναι οι προσευχές των αγίων. Ας αναφέρουμε όμως κι ένα χωρίο που είναι χαρακτηριστικό για το πόσο αναγκαία είναι η δέηση των δικαίων ζώντων και τεθνεώτων. Στον Αβιμέλεχ ένα βασιλιά της Αιγύπτου, που είχε υποπέσει σ’ ένα σοβαρό παράπτωμα, ο Θεός του είπε να προσφύγει στον Αβραάμ, που ήταν τότε στην Αίγυπτο, και να ζητήσει την προσευχή του. «Προφήτης εστί και προσεύξεται περί σου και ζήση» (Γεν. 20,7).


Πως είναι ωφέλιμη η προσευχή των αγίων.

Αλλά ενώ η προσευχή έχει τεράστια δύναμη, ενώ είναι αναγκαία όσο ενάρετοι κι αν είμαστε, χρειάζεται μια προϋπόθεση για να καρποφορήσει. Και η προϋπόθεση είναι να προσπαθούμε κι εμείς· ν’ αγωνιζόμαστε· να μετανοούμε για τις αμαρτίες μας· να βιάζουμε τον εαυτό μας προς εξάσκηση της αρετής. Μη περιμένουμε τα πάντα από την προσευχή των αγίων, ενώ εμείς οι ίδιοι οκνεύουμε και τεμπελιάζουμε. Η αγιότητα δεν μεταδίδεται κατά μαγικό τρόπο· απαιτεί και ενεργό προσπάθεια εκ μέρους μας.
Έτσι ενώ ο Ιερεμίας προσευχήθηκε τρεις φορές για τους Εβραίους και στις τρεις φορές άκουσε το Θεό να λέγει· «Μη προσεύχου, μηδέ αξίου περί του λαού τούτου ότι ουκ εισακούσομαί σου» (7,16). Και ο Ιεζεκιήλ άκουσε το εξής· «και εάν ώσιν (είναι) οι τρεις ούτοι εν μέσω αυτής, Νώε και Δανιήλ και Ιώβ, αυτοί εν τη δικαιοσύνη αυτών σωθήσονται … η δε γη έσται εις όλεθρον» (14, 14-16). Και στον Ιερεμία είπε ο Θεός· «εάν στη (σταθεί) Μωσής και Σαμουήλ προ προσώπου μου, ουκ έστιν η ψυχή μου προς αυτούς» (15,1). Και τα λέγει αυτά ο Θεός στον Ιερεμία και στον Ιεζεκιήλ για να τους δείξει όχι ότι δεν δέχεται την ικεσία τους και τους περιφρονεί, αλλά δεν αξίζουν οι Ιουδαίοι για να τους βοηθήσει. Γι’ αυτό και αναφέρει τα ονόματα του Νώε, του Δανιήλ, του Ιώβ, του Μωϋσή, και του Σαμουήλ, που είχαν καθιερωθεί ως άγιοι μεγάλου βεληνεκούς, θεοπρόβλητοι και θεάρεστοι. Είναι σαν να λέγει ο Θεός σήμερα· «Ακόμη και η Παναγία και οι απόστολοι και ο Χρυσόστομος και ο Αθανάσιος να προσευχηθούν για σας, δεν σας βοηθώ. Η κακία σας είναι απροσμέτρητη και φοβερή.

Είναι χαρακτηριστική και η λεπτομέρεια ότι η Παναγία μας άπλωσε το μαφόριο της εντός του ναού και σκέπασε όσους αγρυπνούσαν και προσευχόταν. Θέλει να πει ότι πρέπει να έχουμε ουσιαστική σχέση με την Εκκλησία για να μας σκεπάσει με τις πρεσβείες της.

Την έχουμε αυτή τη σχέση; Πηγαίνουμε στην Εκκλησία, κοινωνούμε, εξομολογούμαστε, αγρυπνούμε, νηστεύουμε, ελεούμε, συγχωρούμε, προσπαθούμε να τηρήσουμε τις εντολές; Ο καθένας ας ρωτήσει τον εαυτό του και ας δώσει προσωπικά και υπεύθυνα την απάντηση.

  
ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ
ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ

 


ΜΥΡΤΙΩΤΙΣΣΑ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ

 ΜΥΡΤΙΩΤΙΣΣΑ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ

Θα ξεχάσω ποτέ της σκλαβιάς το χειμώνα,
με το τζάκι που πάγωσε, εκεί στη γωνιά του,
με του λίχνου το φως που όσο πάει και χλομιάζει
κι η ψυχή σε πηγμένο σκοτάδι βουλιάζει;

Θα ξεχάσω ποτέ της σκλαβιάς τον Απρίλη,
που σερνόταν μουγκά μες τις άχαρες στράτες,
των πουλιών τις φωνές όπου ηχούσαν το δείλι
σάμπως κλάμα πνιχτό απ’ ανθρώπινα χείλη;

Θα ξεχάσω ποτέ τη γυναίκα που εβόγκα,
με το βρέφος απάνω στον άδειο μαστό της,
και κοιτώντας μακριά με μιαν έκφραση τρόμου
εξεψύχαγε αργά σε μιαν άκρη του δρόμου;

Θα ξεχάσω ποτέ τ’ αμολόγητο δράμα,
τα κορμιά που στο κάρο τα σώριαζε η πείνα,
τα σκυλιά που απ’ το σπίτι τα διώχναν με βία,
και σε βλέπαν με μάτια γεμάτα απορία;

Για μια στάλα ψωμί που είχε απλώσει να πάρει,
νηστικό καθώς ήταν το δόλιο παιδάκι,
του το σπάσαν το χέρι οι οχτροί • τέτοιο κρίμα,
θα το πλύνει ποτέ των αιώνων το κύμα;

Θα ξεχάσω ποτέ, βλογημένη όταν φτάσει
κολυμπώντας στο φως η ελεύτερη μέρα,
θα μπορέσω τις φρίκες που ζω να ξεχάσω,
να γευτώ τη χαρά και Λαμπρή να γιορτάσω;

Χαράλαμπος Στέφος


. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ : “Η κατοχική πείνα στην Αθήνα» Λουκία Ματζώρου.

...ο τρόπος σκέψης του Ρήγα ...

Ευαγγελία Τσακίρη.
Να ο τρόπος σκέψης του Ρήγα (Ο ιός του θεού, Γιάννης Φραγκούλης)
από Ευαγγελία Τσακίρη, Παρασκευή, 28 Σεπτεμβρίου 2012 στις 3:39 μ.μ. ·
" Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά"
"Κάλλιο ΄ναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή"
"Όλοι χωρίς εξαίρεσιν έχουν χρέος να ηξεύρουν γράμματα".
"Εκ των γραμμάτων γεννάται η προκοπή με την οποίαν λάμπουν τα ελεύθερα έθνη"
" Ο ιερός της πατρίδος έρως εμφωλεύει εις την καρδίαν, και η καρδία δεν γηράσκει ποτέ"
"Η Πατρίς έχει να καταστήσει σχολεία εις όλα τα χωρία δια τα αρσενικά και θηλκά παιδία".
"Κάλλιο για την πατρίδα κανένας να χαθεί ή να κρεμάσει φούντα για ξένον στο σπαθί".
"Για την Πατρίδα όλοι να ΄χωμεν μια καρδιά"
"Καιρός είν' της Πατρίδος ν' ακούσετε τη λαλιά".
"Ας καταβάλουν ευμενώς έκαστος έρανον ό,τι βούλεται, οπού, βοηθούμενον παναχόθεν, να αναλάβει το πεπτωκός Ελληνικόν Γένος".
"ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗΝ ΤΟΥ ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΝΑ ΖΕΙ".
"Πάντοτε επισφαλείς αι επίνοιαι και των πλέον σοφών ανθρώπων".
"Υπό την τυραννίαν του Οθωμανικού δεσποτισμού κανένας, οποιασδήποτε τάξεως και θρησκείας, δεν είναι σίγουρος μήτε δια την ζωήν του, μήτε δια την τιμήν του, μήτε δια τα υποστατικά του".
"Να μην αφεθώσιν ουδέποτε να καταπατώνται ως σκλάβοι εις το εξής απο την ΑΠΑΝΘΡΩΠΟΝ ΤΥΡΑΝΝΙΑΝ".
" Όλοι οι άνθρωποι, Χριστιανοί και Τούρκοι, κατα φυσικόν λόγον είναι ίσοι".
" ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΝΑΝ' Ο ΠΡΩΤΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ ΟΔΗΓΟΣ'.
" Ο Νόμος είναι ο αυτός δια το πταίσμα και αμετάβλητος, ήγουν δεν παιδεύεται ο πλούσιος ολιγώτερον και ο πτωχός περισσότερος δια το αυτό σφάλμα, αλλά ίσια-ίσια".
" Ο Νόμος ειναι εκείνη η ελευθέρα απόφασις, όπου με την συγκατάθεσιν όλου του λαού έγινεν".
" Η Ελευθερία είναι εκείνη η δύναμις οπού έχει ο άνθρωπος ει το κάμει όλον εκείνο, οπού δεν βλάπτει εις τα ΔΙΚΑΙΑ των γειτόνων του".
" Το ηθικόν σύνορον της Ελευθερίας είναι τούτο το ρητόν: Μη κάμεις εις τον άλλον εκείνο οπού δεν θέλεις να σε κάμουν"
" Το δίκαιον του να φανερώνωμεν την γνώμην μας και τους συλλογισμούς μας, τόσον με την τυπογραφίαν, όσον και με άλλον τρόπον δεν είναι εμποδισμένον".
" ΟΛΟΝ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΑΔΙΚΕΙΤΑΙ, ΟΤΑΝ ΑΔΙΚΕΙΤΑΙ ΕΝΑΣ ΜΟΝΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ".
" Κανένας δεν έχει το δίκαιον να στοχάζεται τον εαυτόν του απαραβίαστον περισσότερον απο τους άλλους".
" Όταν η διοίκησις βιάζει, αθετεί, καταφρονεί τα δίκαια του λαού και δεν εισακούει τα παράπονά του, το να κάμει ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν, να αρπάζει τα άρματα και να τιμωρεί τους τυράννους του, είναι το πλέον ιερόν απο όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητον απο όλα τα χρέη του".
" Ως ποτ' οφικιάλιος (αξιωματούχος) σε ξένουν βασιλείς; έλα να γίνεις στύλος δικής σου της φυλής".
"ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΔΙΚΗΜΕΝΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΞΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΩΝ ΔΙ΄ΑΙΤΙΑΝ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ".
" ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΑΠΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΔΙΔΟΥΝ ΥΠΟΔΟΧΗΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΟΙΗΣΙΝ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΥΣ".
" ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΤΕ ΕΙΡΗΝΗΝ ΜΕ ΕΝΑ ΕΧΘΡΟΝ, ΟΠΟΥ ΚΑΤΑΚΡΑΤΕΙ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΤΟΠΟΝ".
" ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ ΠΡΟΚΟΜΕΝΟΥΣ, ΜΕ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ, ΝΑ ΒΑΛΩΜΕΝ ΕΙΣ ΟΛΑ ΝΑ ΔΙΝΟΥΝ ΟΡΙΣΜΟΝ".
" ΚΑΙ Η ΑΝΑΡΧΙΑ ΟΜΟΙΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΣΚΛΑΒΙΑ".
"ΠΩΣ ΟΙ ΠΡΟΠΑΤΟΡΕΣ ΜΑΣ ΩΡΜΟΥΣΑΝ ΣΑΝ ΘΕΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ ΠΗΔΟΥΣΑΝ ΣΤΗ ΦΩΤΙΑ".
" Ο ΒΟΥΛΓΑΡΟΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΟΤΑΝ ΠΑΣΧΕΙ Ο ΕΛΛΗΝ ΚΑΙ ΤΟΥΤΟΣ ΠΑΛΙΝ ΔΙ' ΕΚΕΙΝΟΝ ΚΑΙ ΑΜΦΟΤΕΡΟΙ ΔΙΑ ΤΟΝ ΑΛΒΑΝΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΒΛΑΧΟΝ".

ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ



Goethe (Stieler 1828).jpgΟ Goethe, ο μεγάλος εραστής της ζωής, ένας από τους μεγαλύτερους εχθρούς της μηχανοποίησης και της καταστροφής του ανθρώπου, έχει εκφράσει το είναι σαν κάτι αντίθετο στο έχει σε πολλά ποιήματα του. Στον Φάουστ δίνει μια δραματική περιγραφή της πάλης ανάμεσα στο είναι και το έχει (ο Μεφιστοφελής αντιπροσωπεύει το έχει). Στο παρακάτω ποίημα, εκφράζει την ποιότητα του είναι με τη μεγαλύτερη απλότητα:

ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ
Ξέρω πώς τίποτα δεν είναι δικό μου
Έκτος από τη σκέψη που ανεμπόδιστα
Κυλάει από την ψυχή μου.
Κι ακόμα, κάθε όμορφη στιγμή
Πού η καλή Μοίρα
Μ’ αφήνει ολόψυχα να χαρώ.

Erich Fromm - Η Σημασία της Διαφοράς Έχει και Είναι - Παραδείγματα από Διάφορες Ποιητικές Εκφράσεις

Δημοφιλείς αναρτήσεις