Διεθνής Ημέρα Ορθοπεδικών Νοσοκόμων 30/10

www.zougla.gr

Διεθνής Ημέρα Ορθοπεδικών Νοσοκόμων

Πρώτη καταχώρηση: Τρίτη, 30 Οκτωβρίου 2012, 01:41

Η Διεθνής Ημέρα Ορθοπεδικών Νοσοκόμων γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 30 Οκτωβρίου για να αναδείξει το έργο μιας ξεχωριστής κατηγορίας νοσηλευτών: των ορθοπεδικών νοσοκόμων, που ασχολούνται με την ίαση των μυοσκελετικών τραυμάτων.

Η πρωτοβουλία ανήκει στη Διεθνή Συνεργασία των Ενώσεων των Ορθοπεδικών Νοσοκόμων (ICON).

Επιμέλεια: Μίτση Σκέντζου

Τελευταία ενημέρωση: Τρίτη, 30 Οκτωβρίου 2012, 01:45

τα πάντα κινούνται εντός σας σε μια συνεχή ημι-περίπτυξη

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ

Και κάποιος ρήτορας μίλησε, "Πες μας για την Ελευθερία."

Κι εκείνος απάντησε:

Στην πύλη της πόλης και στο παραγώνι σας έχω δει να πέφτετε στο χώμα και να προσκυνάτε την ελευθερία σας,

Όπως οι σκλάβοι που στέκονται δουλοπρεπείς μπροστά στον τύραννο και τον εκθειάζουν ενώ εκείνος τους θανατώνει.

Πράγματι, στο αλσύλλιο του ναού και στη σκιά της ακρόπολης έχω δει τους πλέον ελεύθερους ανάμεσά σας να φορούν την ελευθερία τους ζυγό και χειροπέδα.

Και ματώνει η καρδιά μου - γιατί θα ελευθερωθείτε μόνον όταν ακόμη κι ο πόθος της ελευθερίας είναι χαλινάρι, όταν πάψετε ν' αναφέρεστε στην ελευθερία σα να 'ναι στόχος κι εκπλήρωση.

Θα 'στε ελεύθεροι όχι όταν απ' τις μέρες σας χαθεί η έγνοια κι από τις νύχτες σας η ανάγκη και η θλίψη,

Αλλά όταν όλα αυτά εξακολουθούν να περιζώνουν τη ζωή σας κι όμως εσείς τα προσπερνάτε γυμνοί κι αδέσμευτοι.

Πώς όμως να ξεφύγετε απ' τις μέρες και τις νύχτες σας παρά όταν σπάσετε τα δεσμά που 'σείς, αν και στη χαραυγή της αντίληψης, έχετε σφίξει γύρω απ' το μεσημέρι σας;

Στην πραγματικότητα εκείνο που ονομάζετε ελευθερία είναι η πιο γερή αλυσίδα, κι ας αστράφτουν οι κρίκοι της στον ήλιο θαμπώνοντας τα μάτια.

Τι άλλο θα 'πρεπε ν' απαρνηθείτε παρά κομμάτια του ίδιου σας του εαυτού για να ελευθερωθείτε;

Αν ήταν να καταργήσετε έναν άδικο νόμο, ο νόμος γράφτηκε απ' το δικό σας χέρι στο ίδιο σας το μέτωπο.

Δε θα τον σβήσετε ρίχνοντας στην πυρά τόμους νομοθεσίας, ούτε ξεπλένοντας τα κεφάλια των δικαστών σας, ακόμη κι αν αδειάσετε όλη τη θάλασσα επάνω τους.

Κι αν ήταν να εκθρονίσετε έναν τύραννο, βεβαιωθείτε πρώτα ότι έχετε γκρεμίσει το θρόνο του εντός σας.

Γιατί πώς γίνεται ένας τύραννος να εξουσιάζει ελεύθερους κι υπερήφανους, παρά μέσα απ' την τυραννία της ελευθερίας τους και την αιδώ της κεκτημένης περηφάνιας;

Κι αν ήταν έγνοια που ξεπεράστηκε, 'σείς την είχατε επιλέξει αυτήν την έγνοια, δε σας την επέβαλαν.

Κι αν ήταν φόβος που σκόρπισε, ο σπόρος του φόβου στην καρδιά σας βρίσκεται, όχι στο χέρι εκείνου που φοβάστε.

Πράγματι τα πάντα κινούνται εντός σας σε μια συνεχή ημι-περίπτυξη - το ποθητό με το τρομερό, το απεχθές με το προσφιλές, αυτό που κυνηγάτε κι εκείνο απ' το οποίο δραπετεύετε.

Όλα ετούτα κινούνται εντός σας, φως και σκιά, σαν σφιχταγκαλιασμένα ζευγάρια.

Κι όταν η σκιά σβήσει και χαθεί, το φως που παραμένει γίνεται σκιά σ' άλλο φως.

Έτσι κι η ελευθερία σας όταν χάσει τα δεσμά της μεταβάλλεται σε δεσμοφύλακα μιας πιο σημαντικής ελευθερίας.

Γκεόργκι Γκουρτζίεφ (George Gurdjieff)

περιοδικό και εκδόσεις Κουκούτσι.

29 Οκτωβρίου

Σαν σήμερα πέθανε ο Ελληνοαρμένιος μύστης και πνευματικός δάσκαλος Γκεόργκι Γκουρτζίεφ (George Gurdjieff), εισηγητής του 4ου Δρόμου προς την αυτογνωσία. Το ελληνικό του όνομα ήταν Γεώργιος Γεωργιάδης.Ο γεννήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 1866 στην Αλεξανδρούπολη της Αρμενίας (νυν Γκιούμρι) από πατέρα ελληνικής καταγωγής και μητέρα αρμένισα. Μέχρι το 1912 είναι άγνωστη η ζωή του και από τα λίγα που γνωρίζουμε είναι ότι πραγματοποίησε πολλά ταξίδια σε περιοχές της Ανατολής και μελέτησε τους διάφορους πολιτισμούς της.
Την Πρωτοχρονιά του 1912 φθάνει στη Μόσχα, φέρνοντας μαζί του ένα ολοκληρωμένο σύστημα εσωτερικής γνώσης και πρακτικής. Δημιουργεί τον πρώτο κύκλο μαθητών του, κυρίως από το χώρο της διανόησης, και αρχίζει να παρουσιάζει και να κάνει γνωστές κάποιες όψεις της διδασκαλίας του. Την ίδια χρονιά παντρεύεται στην Αγία Πετρούπολη τη Γιούλια Οστρόφσκα. Τα επόμενα χρόνια στον κύκλο του εντάσσονται ο φιλόσοφος Πέτερ Ουσπένσκι, που θα γίνει ο πιο γνωστός μαθητής του, ο συνθέτης Χάρτμαν και η γυναίκα του Όλγα. Το 1916 οι μαθητές του φθάνουν τους 30.
Η βασική του θέση και διδασκαλία είναι ότι ο άνθρωπος, κατά τη διάρκεια του βίου του, ζει σχεδόν καθ' ολοκληρία μηχανικά, χωρίς να έχει πραγματική γνώση ούτε της εξωτερικής, αλλά κυρίως της εσωτερικής του πραγματικότητας. Από αυτή την κατάσταση, που του αφαιρεί το δικαίωμα να εξυψωθεί σε ανώτερη πνευματική κατάσταση, ο άνθρωπος μπορεί να δραπετεύσει μέσω της συνειδητής προσπάθειας.
Το σύστημά του το ονόμασε «Τέταρτο Δρόμο», σε αντιδιαστολή με τους τρεις ήδη υπάρχοντες γνωστούς παραδοσιακούς δρόμους προς την πνευματική ολοκλήρωση, του φακίρη, του μοναχού και του γιόγκι. Ο δρόμος αυτός προς την αυτογνωσία δεν απαιτεί να αποσυρθεί ο άνθρωπος από τη συνηθισμένη του ζωή. Δεν έχει καθορισμένη μορφή και πρώτα απ' όλα θα πρέπει να τον ανακαλύψει κανείς. Συνδυάζει την εργασία ταυτόχρονα και στο σώμα και στο συναίσθημα και στο νου. Η μέθοδός τους στηρίζεται στη μουσική, τον χορό, τις διαλέξεις και την ομαδική δουλειά.
Μετά την επιβολή της Οκτωβριανής Επανάστασης, ο Γκουρτζίεφ εγκαταλείπει την Αγία Πετρούπολη και επιστρέφει στην Αρμενία και τη γενέτειρά του Αλεξανδρούπολη. Συνεχίζει τη διδασκαλία του και ιδρύει κύκλους σε πολλές πόλεις της ευρύτερης περιοχής της Μαύρης Θάλασσας και του Καυκάσου.
Μετά την επικράτηση των μπολσεβίκων και στα μέρη του, ο Γκουρτζίεφ εγκαθίστανται στην Κωνσταντινούπολη και μελετά τις τεχνικές και την τελετουργία των Περιστρεφόμενων Δερβίσηδων. Το 1921 είχε έλθει το πλήρωμα του χρόνου για να γνωρίσει η Δύση τη διδασκαλία του και τον Τέταρτο Δρόμο. Με έδρα τη Γαλλία δίνει διαλέξεις σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις, προσελκύοντας πλήθος πιστών οπαδών.
Τον Οκτώβριο του 1922 ο Γκουρτζίεφ αποκτά στο Φοντενεμπλ, ένα μέγαρο σε κτήμα 200 στρεμμάτων, που αποτελεί το κέντρο των δραστηριοτήτων του. Το 1924 τραυματίζεται σοβαρά σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα και σώζεται ως εκ θαύματος. Το 1926 χάνει τη σύζυγό του Όλγα από καρκίνο, παρά στην ανορθόδοξη θεραπεία στην οποία την υπέβαλε. Το 1929 μεταβαίνει στη Βόρειο Αμερική και αποκτά νέους οπαδούς. Συνεχίζει να διδάσκει και να γράφει έως τον θάνατό του, στις 29 Οκτωβρίου 1949.
Ο Γκουρτζίεφ απέκτησε πολλούς οπαδούς στους κύκλους των διανοουμένων και των καλλιτεχνών: Πίτερ Μπρουκ, Γιέρζι Γκροτόφσκι, Πέτερ Ουσπένσκι, Άλφρεντ Οράζ, Τόμας ντε Χάρτμαν, Κάθριν Μάνσφηλντ, Ρόμπερτ Φριπ, Κιθ Τζάρετ, Τίμοθι Λίρι, Ζακ Λακαριέρ, Φρανκ Λόιντ Ράιτ κ.ά. Κάποιοι χαρακτήρισαν τη διδασκαλία του σκέτο τσαρλατανισμό και τον ίδιο εγωπαθή.
Βιβλία του στα Ελληνικά
«Συνομιλίες με αξιοσημείωτους ανθρώπους» (εκδόσεις «Χατζηνικολή») «Ιστορίες του Βεελζεβούλ στον εγγονό του» (εκδόσεις «Πύρινος Κόσμος») «Ο Γκουρτζίεφ μιλά στους μαθητές του» (εκδόσεις «Πύρινος Κόσμος») «Η ζωή είναι πραγματική μόνο όταν “Είμαι”» (εκδόσεις «Πύρινος Κόσμος») Βιβλία για τον Γκουρτζίεφ
Συλλογικό: «Γκουρτζίεφ» (εκδόσεις «Ζήτρος») Τζον Μπένετ: «Γκουρτζίεφ: Ένα πολύ μεγάλο αίνιγμα» (εκδόσεις «Ρέμπελ») Τσαρλς Νοτ: «Διδασκαλίες του Γκουρτζίεφ» (εκδόσεις «Αρχέτυπο») Τόμας Ντε Χάρτμαν: «Η ζωή μας με τον κύριο Γκουρτζίεφ» (εκδόσεις «Δίον») Μουσική του Γκουρτζίεφ
«Αρμονική Ανάπτυξη» (Αγγλική έκδοση, που συνοδεύεται από CD. Στην Ελλάδα διατίθεται από το FagottoBooks) Ταινίες για τον Γκουρτζίεφ
«Συναντήσεις με αξιοσημείωτους ανθρώπους», βιογραφικό δράμα του Πίτερ Μπρουκ. (1979) «Γ. Ι. Γκουρτζίεφ: Αναζητώντας την Αρχαία Γνώση» του Έρικ Νάκεν, γερμανικής παραγωγής.

Γιώργος Σαραντάρης, Ακόμα δεν μπόρεσα

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Γιώργος Σαραντάρης, Ακόμα δεν μπόρεσα

Ακόμα δεν μπόρεσα να χύσω ένα δάκρυ
πάνω στην καταστροφή
δεν κοίταξα ακόμα καλά τους πεθαμένους,

δεν πρόφτασα να δω πως λείπουνε
από τη συντροφιά μου,
πως έχασαν τον αέρα που εγώ αναπνέω
και πως η μουσική των λουλουδιών,
ο βόμβος των ονομάτων που έχουνε τα πράγματα
δεν έρχεται στ' αυτιά τους·
ακόμα δεν χλιμίντρισαν τ' άλογα
που θα με φέρουν πλάι τους.
Να τους μιλήσω,
να κλάψω μαζί τους
και ύστερα να τους σηκώσω όρθιους·
όλοι να σηκωθούμε σαν ένας άνθρωπος,
σαν τίποτα να μην είχε γίνει
σαν η μάχη να μην είχε περάσει πάνω από τα κεφάλια μας.

Διεθνής Ερυθρός Σταυρός

Σαν σήμερα 29 Οκτωβρίου του 1863, ιδρύθηκε ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός από τον Ελβετό Ερρίκο Ντυνάν.
Είναι μία από τις πρώτες μη κυβερνητικές οργανώσεις και στις μέρες μας η μεγαλύτερη και σημαντικότερη, με δράση σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Εκτός από την περίθαλψη των τραυματιών και την προστασία των αιχμαλώτων πολέμου, ο Ερυθρός Σταυρός σε καιρό ειρήνης παρεμβαίνει σε περιπτώσεις καταστροφών, ενώ ασχολείται ιδιαίτερα με το ζήτημα των προσφύγων.

Αφορμή για την ίδρυση του Ερυθρού Σταυρού στάθηκε η Μάχη του Σολφερίνο (21 Ιουνίου 1859), κατά την οποία οι Γάλλοι νίκησαν τους Αυστριακούς στην πόλη Σολφερίνο της βόρειας Ιταλίας, μετά από ολοήμερη μάχη. Αυτόπτης μάρτυς της αγριότητας των πολεμικών συγκρούσεων, ο ελβετός επιχειρηματίας Ζαν Ανρί Ντυνάν, ο οποίος ταραγμένος από την αγωνία των τραυματισμένων στρατιωτών, οργάνωσε ένα δίκτυο βοήθειας, με τη συνδρομή ντόπιων εθελοντών.

Με την επιστροφή του στη Γενεύη, ο Ντυνάν γράφει ένα βιβλίο με τίτλο «Αναμνήσεις από το Σολφερίνο», στο οποίο, μεταξύ άλλων, αναπτύσσει ιδέες για την εθελοντική βοήθεια κατά τη διάρκεια του πολέμου. Προτείνει οι τραυματίες και όλοι όσοι τους φροντίζουν να θεωρούνται ουδέτεροι, ακόμα και στο πεδίο της μάχης. Τον Αύγουστο του 1863 πέντε πολίτες της Γενεύης, οι Γκιστάβ Μουανιέ, Λουί Απιά, Τεοντόρ Μωνουάρ, Γκιγιόμ Ντυφούρ και Ανρί Ντυνάν, ιδρύουν τη Διεθνή Επιτροπή για τη Βοήθεια των Τραυματιών.

Στις 29 Οκτωβρίου του ίδιου χρόνου ειδικοί από 16 χώρες συναντώνται στη Γενεύη και υιοθετούν τις ιδέες του Ντυνάν.
Ένα χρόνο αργότερα, στις 22 Αυγούστου του 1864, με πρωτοβουλία της Ελβετίας διοργανώνεται μια διεθνής διπλωματική διάσκεψη και υπογράφεται η Σύμβαση της Γενεύης, όπου αναγνωρίζεται ο ρόλος της Επιτροπής και η υποχρέωση των εμπολέμων να προστατεύουν τους τραυματίες και να τους παρέχουν τις απαραίτητες φροντίδες. Οι αρχές της Σύμβασης του 1864 επεκτάθηκαν αργότερα στους τραυματίες των συγκρούσεων στη θάλασσα (1899 και 1907), στους αιχμαλώτους πολέμου (1929) και στους άμαχους πληθυσμούς (1949).

Το 1876 η Διεθνής Επιτροπή για τη Βοήθεια των Τραυματιών θα μετονομασθεί σε Διεθνή Επιτροπή Ερυθρού Σταυρού, όπως είναι γνωστή και σήμερα. Ως έμβλημα του Ερυθρού Σταυρού υιοθετείται ο κόκκινος ισοσκελής σταυρός σε λευκό φόντο, που είναι η ελβετική σημαία με αντεστραμμένα χρώματα.

Οι μουσουλμανικές χώρες που εισήλθαν στον Διεθνή Οργανισμό αργότερα απαίτησαν την αλλαγή του εμβλήματος, που παρέπεμπε στον Χριστιανισμό. Έπειτα από διαπραγματεύσεις αποφασίστηκε οι χριστιανικές χώρες να χρησιμοποιούν τον Ερυθρό Σταυρό και οι μουσουλμανικές χώρες την Ερυθρά Ημισέληνο.

erythrosStavrosHmiselinos

Και οι δύο οργανώσεις συνεργάζονται στενά κάτω από την ομπρέλα της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού και της Ερυθράς Ημισελήνου που εδρεύει στη Γενεύη. Το Ισραήλ από την ίδρυσή του το 1948 έχει τη δική του οργάνωση, το Ερυθρό Άστρο του Δαυίδ. Τα τελευταία χρόνια προτείνεται η υιοθέτηση ενός ουδέτερου εμβλήματος για όλο αυτό το ανθρωπιστικό κίνημα, που θα είναι ο Ερυθρός Κρύσταλλος.

Το Ελληνικό Τμήμα του Ερυθρού Σταυρού (Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός) ιδρύθηκε στις 10 Ιουνίου 1877 υπό την προστασία της Βασίλισσας Όλγας, με πρώτο πρόεδρο τον νομομαθή Μάρκο Ρενιέρη (1815-1897).

Πηγή: http://www.newsbomb.gr/ygeia/story/88573/o-diethnhs-erythros-stayros#ixzz2AfRcpPrd

Διεθνές Κίνημα Ερυθρού Σταυρού

Bigbook.gr

Το Διεθνές Κίνημα Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου (γαλλικά: Mouvement Ιnternational de la Croix-Rouge et du Croissant-Rouge), που ονομάζεται χάριν συντομίας Ερυθρός Σταυρός, αποτελεί ανθρωπιστικό κίνημα και περιλαμβάνει σήμερα ένα πλήθος οργανώσεων με κοινούς σκοπούς. Το απαρτίζουν η Διεθνής Επιτροπή Ερυθρού Σταυρού, η Διεθνής Ομοσπονδία Συλλόγων Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου και 175 Εθνικοί Σύλλογοι Ερυθρού Σταυρού και Ερυθράς Ημισελήνου. Η παλαιότερη οργάνωση στους κόλπους του κινήματος είναι η Διεθνής Επιτροπή Ερυθρού Σταυρού, η οποία ιδρύθηκε το 1863 ως ιδιωτική ανθρωπιστική οργάνωση από πέντε επιφανείς πολίτες της Γενεύης την οποία ίδρυσε ο Ερρίκος Ντυνάν. Η αρχική της ονομασία ήταν «Διεθνής Επιτροπή για την ανακούφιση των τραυματιών» και έλαβε το σημερινό της όνομα το 1876.

Το 1864 με την παρότρυνση της Επιτροπής και με πρωτοβουλία της ελβετικής κυβέρνησης οργανώθηκε μια διεθνής διπλωματική διάσκεψη η οποία ενέκρινε τη Συνθήκη της Γενεύης για τη βελτίωση της τύχης των τραυματιών και των αιχμαλώτων του πολέμου. Η συνθήκη αυτή εδραίωσε την υποχρέωση βοήθειας και θεραπείας προς τους τραυματίες και αρρώστους οποιασδήποτε εθνικότητας καθώς και την ουδετερότητα των στρατιωτικών νοσοκομείων, ασθενοφόρων και υγειονομικού προσωπικού.

Υιοθέτησε το σήμα του κόκκινου σταυρού σε λευκό φόντο, που ισχύει σ' ολόκληρο τον κόσμο και είναι εύκολα αναγνωρίσιμο. Το σύμβολο του κόκκινου (ερυθρού) σταυρού επιλέχθηκε προς τιμήν της Ελβετίας, ουδέτερης χώρας που φιλοξένησε το συνέδριο, αντιστρέφοντας τα χρώματα της σημαίας της.

Την ίδια χρονιά ιδρύθηκαν σε ευρωπαϊκές χώρες οι πρώτοι Εθνικοί Σύλλογοι Ερυθρού Σταυρού.

Το 1877, κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού Πολέμου, η Οθωμανική αυτοκρατορία, όπως στη συνέχεια και όλες οι μουσουλμανικές χώρες, αποφάσισε να υιοθετήσει αντί για το σταυρό, που είναι χριστιανικό σύμβολο, την κόκκινη ημισέληνο. Η επίσημη αναγνώριση της Ερυθράς Ημισελήνου έγινε το 1929 με την τροποποίηση του καταστατικού της Συνθήκης της Γενεύης.Το 1944 απονεμήθηκε στη Διεθνή επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού το Νομπελ Ειρήνης.

Το Ισραήλ χρησιμοποιεί ως σύμβολο το κόκκινο αστέρι του Δαβίδ.

Στις μέρες μας ο Ερυθρός Σταυρός, εκτός από την περίθαλψη των τραυματιών και την προστασία των αιχμαλώτων πολέμου, ασχολείται και με τους πρόσφυγες. Παρεμβαίνει επίσης και σ' όλο τον κόσμο, σε περιπτώσεις καταστροφών.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AD%CF

Έιμυ Λέβι Στο δείπνο

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

 

Έιμυ Λέβι

Στο δείπνο

Με φρούτα και λουλούδια το τραπέζι είναι στολισμένο

Το κρασί και τα γέλια ρέουν.
δεν θα παραπονεθώ - ποιος θα περίμενε
τόσο πληκτικό κόσμο να γνωρίσει;
Kοιτάζεις πάνω από τα φρούτα και τα λουλούδια,
Το βλέμμα μου το βλέμμα σου συναντά. -

Είναι το μυστικό μας, μοναχά δικό μας,
Αφού όλος ο κόσμος είναι τυφλός.

μτφ: Ρήγας Κούπα

stanley maxwell brice

Κώστας Μπαλάφας (1920 - 9 Οκτωβρίου 2011)

Ο Κώστας Μπαλάφας (1920 - 9 Οκτωβρίου 2011)  ήταν σημαντικός Έλληνας φωτογράφος, γνωστός για την καταγραφή του τρόπου ζωής της ελληνικής υπαίθρου, το αλβανικό μέτωπο. Ο Μπαλάφας γεννήθηκε το 1920 στην Κυψέλη Άρτας από την οποία έφυγε σε αναζήτηση εργασίας στην Αθήνα. Εργαζόμενος σε γαλακτοκομείο πατριώτη του και φοιτώντας σε νυχτερινό σχολείο μετέβη στη Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων και κατόπιν στην Ιταλία έως το 1939 όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη γαλακτολογία. Επιστρέφοντας στα Ιωάννινα διορίστηκε έκτακτος υπάλληλος στη Γαλακτοκομική Σχολή[2]. Μετά την περιπέτεια του πολέμου και του Εμφυλίου βρέθηκε στη ΔΕΗ. Αργότερα εργάστηκε ως οπερατέρ της Ελληνικής τηλεόρασης, ο πρώτος στη δοκιμαστική εκπομπή της ΔΕΘ[3], για να καθιερωθεί αργότερα στο φιλμ «Δωδώνεια», που γυρίστηκε το 1960.

Κατά την περίοδο των σπουδών του στα Ιωάννινα αγόρασε την πρώτη του φωτογραφική μηχανή (Junior Kodak) την οποία αντικατέστησε στην περίοδο της Ιταλίας με μια Robot, μαθαίνοντας εμπειρικά την τέχνη του σκοτεινού θαλάμου σε γειτονικό φωτογραφείο. Τη μηχανή του χρησιμοποίησε αργότερα για να απαθανατίσει την πορεία του ελληνικού στρατού προς το αλβανικό μέτωπο, την περίοδο της γερμανικής Κατοχής και τον ένοπλο αγώνα που ακολούθησε σον οποίο πήρε μέρος. Το 2008 δώρισε το φωτογραφικό αρχείο του στο Μουσείο Μπενάκη, αποτελούμενο από 15.000 ασπρόμαυρα αρνητικά από το 1939 έως το 2000 και 60 ταινίες μικρού μήκους έτοιμες για ψηφιακή επεξεργασία, με κεντρικό θέμα τα ήθη και τα έθιμα της ηπειρωτικής και νησιωτικής Ελλάδας. http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82_%CE%9C%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%AC%CF%86%CE%B1%CF%82

K OΥΡΑΝΗΣ "ΚΑΤΟΧΗ"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

K OΥΡΑΝΗΣ "ΚΑΤΟΧΗ"

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ -ΧΑΡΑΚΤΙΚΟ ΤΟΥ ΤΑΣΣΟΥ

Ἀλήθεια, δάση καὶ βουνὰ
ὑπάρχουνε στὸν κόσμο ἀκόμη;

Ὑπάρχουν οἱ μεγάλοι δρόμοι
ποὺ πᾶν σὲ μέρη ἀλαργινά;

Ἀνθίζουν πάντοτε οἱ βραγιές;
Στοὺς κάμπους εἶναι φῶς κι εἰρήνη;
Κι ἔμεινε λίγη καλοσύνη
μὲς τὶς ἀνθρώπινες καρδιές;

Ἀπίστευτα μᾶς φαίνονται ὅλα
σ᾿ ἐμᾶς ποὺ ζοῦμε τώρα χρόνια
σὰν σ᾿ ὀρεινά φτωχὰ καλύβια
ποὺ τ᾿ ἀποκλείσανε τὰ χιόνια...

Θὲ νἄρθει τάχα μιὰν ἡμέρα
σὰν ἀπὸ τόπους μακρινοὺς
ἡ Ἄνοιξη ποὺ λαχταρᾶμε;
Καὶ θὰ μᾶς εὕρει ζωντανούς;

Και ψηλά τις Σημαίες