ΡΕΝΕ ΓΚΟΣΙΝΙ ( 14 Αυγούστου του 1926 - 5 Νοεμβρίου του 1977 )

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

ΡΕΝΕ ΓΚΟΣΙΝΙ ( 14 Αυγούστου του 1926 - 5 Νοεμβρίου του 1977 )

Ο Ρενέ Γκοσινί ήταν Γάλλος συγγραφέας και συντάκτης πολωνικής καταγωγής, ο οποίος είναι περισσότερο γνωστός για τα κόμικς Αστερίξ και Λούκυ Λουκ, στα οποία και έγραφε τα σενάρια.


Pilote και Αστερίξ

Το 1959, ο εκδοτικός οίκος Édifrance/Édipresse ξεκίνησε το περιοδικό Pilote. Ο Γκοσινί έγινε ένας από τους πιο παραγωγικούς συγγραφείς του περιοδικού. Στο πρώτο τεύχος του περιοδικού, ξεκίνησε την πιο διάσημη δημιουργία του, τον Αστερίξ (Astérix), μαζί με τον Αλμπέρ Υντερζό. Η σειρά έγινε αμέσως μεγάλη επιτυχία και πλέον είναι γνωστή παγκοσμίως. Ο Γκοσινί ξεκίνησε επίσης τις σειρές "Ο Μικρός Νικόλας" και Jehan Pistolet, το οποίο ονομάζεται σήμερα Jehan Soupolet. Ο Γκοσινί ξεκίνησε επίσης τα Jacquot le Mousse και Tromblon et Bottaclou μαζί με τον Godard.

To περιοδικό αγοράστηκε από τον Ζορζ Νταργκό (Georges Dargaud) το 1960, και ο Γκοσινί έγινε αρχισυντάκτης. Ξεκίνησε επίσης νέες σειρές όπως τις Les Divagations de Monsieur Sait-Tout, La Potachologie Illustrée (με τον Cabu), Les Dingodossiers (με τον Gotlib) και La Forêt de Chênebeau (με τον Mic Delinx). Με τον Ζαν Ταμπαρί (Jean Tabary), ξεκίνησε το Calife Haroun El Poussah στο Record, μια σειρά που αργότερα συνεχίστηκε στο Pilote ως Ιζνογκούντ (Iznogoud).

Παντρεύτηκε την Gilberte Pollaro-Millo το 1967. Το 1968 γεννήθηκε η κόρη του Άννα. Πέθανε ξαφνικά στο Παρίσι από καρδιακή προσβολή στις 5 Νοεμβρίου 1977, σε ηλικία 51 ετών.ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Κέικ πορτοκαλιού 

Απλές λύσεις

 Κέικ πορτοκαλιού



Υγρό και ζεστό, σαν την κόλαση

Ένα υπέροχα ζουμερό και αρωματικό κέικ με ολόκληρα πορτοκάλια

• 320 γρ. πορτοκάλια

• 100 γρ. λιωμένο βούτυρο

• 130 γρ. ζάχαρη μαύρη

• 2 αβγά

• 50 γρ αμύγδαλα, αλεσμένα σε σκόνη

• 100 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις

• 10 γρ. μια κουτάλια μπέικιν πάουντερ

• 50 ml κονιάκ

• 50 γρ σταφίδες

Μουλιάζουμε τις σταφίδες στο κονιάκ. Βράζουμε τα τα πορτοκάλια μέχρι να μαλακώσουν.

Αν έχουν κουκούτσια τα αφαιρείται

Τα στραγγίζουμε και τα πολτοποιούμε στο μπλέντερ

Βάζουμε σε ένα σκεύος όλα τα υλικά και ανακατεύουμε καλά.

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 160°C.

Αδειάζουμε το μείγμα σε μια βουτυρωμένη και αλευρωμένη φόρμα ψήνουμε για 1 ώρα. Σερβίρουμε το κέικ ζεστό, σκέτο ή με μία μπάλα παγωτού.

glykokyriakis.gr

Γιατί κλέβει το παιδί και πώς να το διαχειριστούν οι γονείς

Απλές λύσεις

Γιατί κλέβει το παιδί και πώς να το διαχειριστούν οι γονείς

Πώς θα αντιδρούσατε αν, στον φούρνο της γειτονιάς, το παιδί σας έβαζε το χέρι του σε ένα βάζο με κουλουράκια και έπαιρνε ένα κρυφά; Για κάποιους το συμβάν θα αποτελούσε πταίσμα. Άλλοι θα έδιναν πιο σοβαρές προεκτάσεις. Η αντίδραση, όμως, του γονιού σε μία τέτοια συμπεριφορά παίζει πολύ σημαντικό ρόλο τόσο προκειμένου αυτή να εξηγηθεί όσο και για να αποφευχθεί επανάληψή της στο μέλλον.

Η σύμβουλος ψυχικής υγείας – οικογενειακή θεραπεύτρια κ. Δήμητρα Βαΐτσου εξηγεί γιατί πραγματοποιούν τα παιδιά τέτοιες πράξεις, από ποια ηλικία ξεκινούν τα κρούσματα και συμβουλεύει τους γονείς στο πώς να αντιδράσουν με προσοχή και αποτελεσματικότητα.

Η πρώτη φορά που «απλώνει χέρι»

«Συνήθως την έννοια της ‘κλεψιάς’ ή ‘αρπάζω κάτι κρυφά’ οι περισσότεροι την έχουν συνδεδεμένοι με την σχολική φάση, δηλαδή από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού, και αυτό γιατί είναι πιο εμφανής η δραστηριότητα αυτή στον περίγυρο της οικογένειας και του σχολείου», λέει η κ. Βαΐτσου. Ωστόσο, όπως εξηγεί, ακόμα και από την ηλικία του ενός ή δύο ετών τα παιδιά έχουν την τάση να κρατούν για εκείνα πράγματα άλλων, χωρίς βέβαια να έχουν συναίσθηση της πράξης αυτής. «Τότε δεν μιλάμε για κλεπτομανία, αλλά για την ανάγκη ενός μικρού παιδιού να κρατήσει για το ίδιο κάτι που του κάνει αίσθηση ή του προκαλεί εντύπωση», διευκρινίζει.

Συχνά οι γονείς χάνουν πράγματά τους στο σπίτι και τα βρίσκουν αργότερα στο δωμάτιο του παιδιού. «Η εξήγηση που μπορούμε να δώσουμε εδώ είναι ότι το παιδί παίρνοντας ένα αντικείμενο και πηγαίνοντάς το στα δικά του πράγματα μπορεί: Πρώτον να νιώθει οικεία με τους υπόλοιπους στο σπίτι και έτσι ασυνείδητα να κάνει αυτή την πράξη («κρατάω κάτι γιατί είναι και αυτό δικό μου»). Δεύτερον να εκφράζει μία τάση ανεπάρκειας που μπορεί να νιώθει με τα πράγματά του και να θέλει όλο και περισσότερα στον δικό του χώρο».

Γιατί κλέβουν τα παιδιά;

Όπως εξηγεί η κ. Βαΐτσου, το κατακτητικό αλλά και κτητικό ένστικτο ενός παιδιού διαφαίνεται από τα πρώτα χρόνια της ζωής του. Η έννοια «δικό μου είναι» και ο τρόπος που το διεκδικεί υποδηλώνει μία τάση του παιδιού να ξεχωρίσει, να κατακτήσει, να νιώσει πολύ ξεχωριστό και στη συνέχεια σημαντικό.

Ωστόσο, όταν ένα παιδί στα 7 του χρόνια δεν έχει ακόμα ξεκαθαρίσει μέσα του τι σημαίνει η έννοια «κάνω δικό μου κάτι που δεν μου ανήκει» τότε πολύ εύκολα και σχεδόν αυτόματα μπαίνει στην διαδικασία να «κλέβει». «Εδώ χρειάζεται οι γονείς να προσέξουν όταν ένα παιδί «κλέβει», αν αρπάζει κάτι και θέλει να το κάνει μόνο δικό του, αν το κρύβει για να μην το βρουν, αν θα σκαρφιστεί κάποια δικαιολογία για να αποφύγει τις συνέπειες. Αν το παιδί δεν έχει καταλάβει ότι η πράξη αυτή είναι παράβαση ηθικών κανόνων θα είναι λάθος να τιμωρηθεί από τους γονείς», τονίζει η ειδικός.

Εξηγεί δε ότι στην προσχολική ηλικία η έννοια της ξένης ιδιοκτησίας δεν είναι κάτι που τα παιδιά κατανοούν, οπότε μπροστά στην εικόνα κάτι έντονου, φανταχτερού, ιδιαίτερου, το θέλουν και το παίρνουν χωρίς να ρωτήσουν τον ιδιοκτήτη ή χωρίς να υπολογίσουν τα συναισθήματα του άλλου. Για το λόγο αυτόν είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να βοηθήσουν στο να κατανοήσουν τις έννοιες του «χαρίζω» και «δανείζομαι», που είναι πιο απλές.

Η κ. Βαΐτσου απαριθμεί κάποιους συνήθεις λόγους για τους οποίους κλέβουν τα παιδιά:

• Για να τραβήξουν την προσοχή των άλλων, όπως των γονιών, αν εκείνοι είναι υπερβολικά απασχολημένοι.

• Ως αντιστάθμισμα στην έλλειψη αγάπης ή προσοχής, όπως αν οι γονείς είναι αυστηροί.

• Επειδή το κάνουν και άλλοι συνομήλικοι, επιδιώκοντας έτσι να κερδίσουν τον θαυμασμό της παρέας τους.

• Από διάθεση για περιπέτεια ή από απερισκεψία, εφόσον επιθυμούν να αποκτήσουν όλο και περισσότερα από τα αγαθά με τα οποία τους βομβαρδίζει η σημερινή κοινωνική πραγματικότητα.

• Σπανιότατα υπάρχουν παιδιά με εγκεφαλικές βλάβες ή με ψυχογενή τάση για κλέψιμο.

Η στάση του γονιού

Καθώς τα κίνητρα της κλοπής από ένα μικρό παιδί ποικίλουν είναι δύσκολο για τους γονείς να ανακαλύψουν τις πραγματικές αιτίες, ενώ συχνά και το ίδιο το παιδί δεν καταλαβαίνει γιατί προχώρησε σε μία τέτοια πράξη. Αν, μάλιστα, ρωτήσει κανείς ένα νήπιο «γιατί το πήρες αφού δεν είναι δικό σου;», το πιθανότερο είναι ότι αυτό δεν θα απαντήσει ή θα απαντήσει «δεν ξέρω».

Όπως εξηγεί η ειδικός, για να μπορέσει ο γονιός να εξηγήσει στο παιδί ότι μία τέτοια πράξη δεν είναι αποδεκτή, χρειάζεται να δείξει μεγάλη κατανόηση και να θέσει συστηματικά όρια. «Ας μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά έχουν την τάση να κοινοποιούν κάτι που τα ενοχλεί, φοβίζει, τρομάζει μέσα από πράξεις, άλλοτε με τον έντονο τρόπο που παίζουν, άλλοτε με το να «αρπάζουν» πράγματα, άλλοτε με το να έρχονται σε άρνηση να τραφούν, να πλυθούν, να συμμετάσχουν σε δραστηριότητες. Πάντοτε χρειάζεται να είναι σε επαγρύπνηση και να «διαβάζουν» τα σημάδια αυτά που τους στέλνουν», λέει η ψυχολόγος.

Αντιμετώπιση ανά ηλικία

Τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας παίρνουν κάτι που θέλουν χωρίς να καταλάβουν ότι αυτό δεν είναι δικό τους ή ότι κοστίζει κάποια χρήματα και είναι λάθος να το πάρουν χωρίς να πληρώσουν. Στις ηλικίες αυτές, λέει η ειδικός, οι γονείς πρέπει να δίνουν στο παιδί με απλούς όρους να καταλάβει τι σημαίνει ιδιοκτησία, συναλλαγή και αντάλλαγμα. Με ηρεμία και σοβαρότητα θα πρέπει να εξηγούν στο παιδί ότι δεν είναι σωστό να παίρνει τα πράγματα άλλων, ότι αυτό τους πληγώνει, δημιουργεί προβλήματα και κλονίζει τις σχέσεις μας μαζί τους.

Μπορούν, ακόμα, να κάνουν αναστροφή ρόλων. Να βάζουν, δηλαδή, το παιδί στη θέση του άλλου με το εξής ερώτημα: «Πώς θα σου φαινόταν αν σου έπαιρναν το παιχνίδι σου;». Του δίνουν τότε χρόνο για να σκεφτεί και το ενθαρρύνουν υπομονετικά να απαντήσει.

Τα παιδιά της σχολικής ηλικίας, αν και συνήθως γνωρίζουν ότι δεν επιτρέπεται να πάρουν κάτι που δεν είναι δικό τους ή που δεν έχουν πληρώσει, εντούτοις το παίρνουν, γιατί δεν έχουν αυτοέλεγχο.

Στην προεφηβική και εφηβική ηλικία τα παιδιά γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν πρέπει να κλέβουν, όμως μπορεί να το κάνουν γιατί τα ενθουσιάζει σαν πράξη, ή ίσως γιατί τα παρακινούν οι φίλοι τους. Μερικοί έφηβοι μπορεί να πιστεύουν ότι κανείς δεν θα τους καταλάβει. Καθώς στην ηλικία αυτή τα παιδιά αποκτούν περισσότερο έλεγχο της δικής τους ζωής, η κλοπή ίσως είναι γι’ αυτά είναι ένας τρόπος να κάνουν την επανάστασή τους.

Το όριο της κλεπτομανίας

Όταν αυτή η ασυνείδητη πράξη του «κλέβω» ή «αρπάζω» πράγματα συνεχίσει και σε μεγαλύτερη ηλικία και συνοδεύεται από ψέματα τότε μιλάμε για κλεπτομανία.

Η ειδικός εξηγεί ότι τα παιδιά δεν έχουν τον έλεγχο της πράξης τους εκείνη την στιγμή, μέσα τους όμως νιώθουν μεγάλη ικανοποίηση βαίνοντας σ’ αυτή την πράξη. Τα άτομα αυτά είναι κυριευμένα από έντονη ανασφάλεια και εσωτερική μοναξιά. Σ’αυτές τις περιπτώσεις οι γονείς χρειάζεται να αποταθούν σε έναν ειδικό κατάλληλο ειδικευμένο σε θέματα παιδιών, αλλά και οι ίδιοι να διερωτηθούν τι μπορεί να ώθησε το παιδί τους σ΄αυτή την κατάσταση και να βρουν πώς θα έρθουν κοντά του και θα το βοηθήσουν.

mama365.gr

Αριστοτέλης : Περί αλήθειας (Μετά τα φυσικά)

πηγή http://gerasimos-politis.blogspot.gr/2011/08/blog-post_3080.html

Αριστοτέλης : Περί αλήθειας (Μετά τα φυσικά)

Η θεωρηση της αληθειας απο τη μια μερια ειναι δυσκολη, απο την αλλη ευκολη. Ενδειξη αυτου αποτελει το γεγονος οτι κανενας δεν μπορει να την αντιληφθει ικανοποιητικα, απο την αλλη μερια ομως δεν αποτυγχανουν ολοι τελειως. Ολοι λενε κατι για τη φυση, και μπορει βεβαια καθενας χωριστα να μη συνεισφερει καθολου ή να συνεισφερει ελαχιστα στην ερευνα, αν συγκεντρωθουν ομως ολα τα στοιχεια, τοτε προκυπτει καποιο μεγεθος. Ετσι, αν η αληθεια ειναι σαν την πορτα της παροιμιας, την οποια ο καθενας πετυχαινει με το βελος, τοτε απο την αποψη αυτη η ερευνα της αληθειας θα ηταν ευκολη. Απο την αλλη μερια, το γεγονος οτι κατεχουμε στο συνολο καποια αληθεια, αλλα οχι το ζητουμενο μερος της, δηλωνει τη δυσκολια. 

Ισως μαλιστα η δυσκολια, μια και εχει δυο οψεις, να μην εγκεται στα πραγματα, αλλα σ'εμας τους ιδιους. Πραγματι, οπως τα ματια των νυχτεριδων δεν βλεπουν στο λαμπερο φως της ημερας, ετσι και ο νους της ψυχης μας δεν διακρινει τα πραγματα που απο τη φυση τους ειναι τα πιο ξεκαθαρα. 

Δικαιο, λοιπον, ειναι να χρωσταμε χαρη οχι μονο σε εκεινους των οποιων συμμεριζομαστε τις αποψεις, αλλα και σε οσους διατυπωσαν πιο επιπολαιες αποψεις, δεδομενου οτι και αυτοι συνεβαλαν σε κατι, αφου ασκησαν πριν απο εμας την ικανοτητα της σκεψης. Αν δεν υπηρχε ο Τιμοθεος θα μας ελειπε μεγαλο μερος της λυρικης μας ποιησης. Αν δεν υπηρχε ο Φρυνις, δεν θα υπηρχε ο Τιμοθεος. Το ιδιο ισχυει και γι'αυτους που διατυπωσαν τη γνωμη τους για την αληθεια. 

Απο μερικους παραλαβαμε ορισμενες γνωμες, ανω καποιοι αλλοι ησαν αιτια να εμφανιστουν οι πρωτοι. Ακομα, ειναι σωστο να ονομαζεται η φιλοσοφια επιστημη της αληθειας, αφου σκοπος της θεωρητικης γνωσης ειναι η αληθεια και της πρακτικης γνωσης το εργο, διοτι ακομα και αν εξεταζουν οι πρακτικοι ανθρωποι το πως εχουν τα πραγματα, δεν εξεταζουν το αιωνιο, αλλα κατι σχετικο και τωρινο. Την αληθεια δεν την γνωριζουμε, αν δεν γνωριζουμε την αιτια της. 

Επισης ενα πραγμα εχει στον υψιστο βαθμο μια ποιοτητα, οταν με βαση αυτο η ιδια ποιοτητα ανηκει και στα αλλα πραγματα. Η φωτια, για παραδειγμα, ειναι το πιο θερμο απο ολα τα πραγματα, επειδη αποτελει αιτια της θερμοτητας για τα αλλα πραγματα. Συνεπως, το πιο αληθινο πραγμα ειναι αυτο που αποτελει αιτια της αληθειας για ολα τα επομενα. Αρα οι αρχες των αιωνιων οντων θα πρεπει αναγκαστικα να ειναι οι πιο αληθινες παντοτε (καθοτι δεν ειναι μονο μερικες φορες αληθινες ουτε υπαρχει καποια αλλη αιτια για το ειναι τους, αλλα αυτες ειναι αιτιες των αλλων), ωστε , οπως ειναι καθε πραγμα σε σχεση με το ειναι, ετσι ειναι και σε σχεση με την αληθεια.

Ειναι φανερο, λοιπον, οτι υπαρχει καποια πρωτη αρχη και πως οι αιτιες των οντων δεν σχηματιζουν μια απειρη σειρα ουτε ειναι απειρες ως προς το ειδος. Δεν μπορει επ απειρον το ενα πραγμα να προερχεται απο το αλλο, οσον αφορα την υλη, για παραδειγμα η σαρκα απο τη γη, η γη απο τον αερα, ο αερας απο τη φωτια και ουτω καθ'εξης χωρις σταματημο. 

Αλλα και οι πηγες απο τις οποιες προερχεται η κινηση δεν μπορει να σχηματιζουν μια ατελευτητη σειρα, για παραδειγμα ο ανθρωπος κινειται απο τον αερα, ο αερας απο τον ηλιο, ο ηλιος απο την εριδα και ουτω καθ'εξης. 

Το ιδιο ισχυει και στο “για ποιο σκοπο”: το ερωτημα δεν μπορει να τιθεται επ'απειρον – το βαδισμα χαριν της υγειας,η υγεια χαριν της ευτυχιας, η ευτυχια για κατι αλλο και ετσι καθε πραγμα να γινεται παντα χαριν καποιου αλλου. 

Το ιδιο και για το “τι ηταν να ειναι”, δηλαδη την αιτια της μορφης, αφου, στην περιπτωση των ενδιαμεσων, οπου υπαρχει ενας τελευταιος ορος και ενας που προηγειται ολων, ο ορος που προηγειται πρεπει αναγκαστικα να ειναι η αιτια για οσους ακολουθουν. 

Αν, λοιπον, χρειαζοταν να πουμε ποιος απο τους τρεις ειναι η αιτια, θα λεγαμε οτι ειναι ο πρωτος και ασφαλως οχι ο τελευταιος, αφου ο τελευταιος ορος δεν ειναι αιτια για κανενα αλλον. Αιτια δεν θα ονομασουμε ουτε καν τον ενδιαμεσο, αφου αποτελει αιτια ενος μονο ορου. Διαφορα δεν υπαρχει ειτε προκειται για ενα ειτε για πολλους ενδιαμεσους ορους ουτε αν αυτοι ειναι περατοι ή απειροι ως προς τον αριθμο, αφου στις σειρες που ειναι απειρες με αυτο τον τροπο, και γενικα στην περιπτωση του απειρου, ολα τα μερη, μεχρι το τελευταιο εδω μπροστα μας ειναι εξισου απειρα. Αρα, αν δεν υπαρχει πρωτο, τοτε δεν υπαρχει καν αιτια. 

Ουτε προς τα κατω ομως μπορει κανεις να προχωρει επ'απειρον, αν υποθεσουμε πως επανω υπαρχει αρχη, ωστε το νερο να προερχεται απο τη φωτια, η γη απο το νερο και ετσι να προκυπτει παντα καποιο αλλο ειδος. Ως γνωστον, το α γινεται απο το β με δυο τροπους – οχι με την εννοια της χρονικης διαδοχης (οπως λεμε “μετα απο τα Ισθμια γινονται τα Ολυμπια”), αλλα ειτε με την εννοια με την οποια ο αντρας γινεται απο το αγορι, επειδη το αγορα αλλαζει, ειτε με την εννοια με την οποια ο αερας γινεται απο το νερο. Οταν, λοιπον, λεμε “οπως ο αντρας γινεται απο το αγορι” εννοουμε “οπως απο αυτο που εχει γινει προερχεται αυτο που γινεται” ή “οπως το τετελεσμενο προερχεται απο το επιτελουμενο”, διοτι, οπως το “γινεται” βρισκεται αναμεσα στο ον και στο μη ον, ετσι και αυτο που γινεται βρισκεται παντα αναμεσα σε αυτο που ειναι και σε αυτο που δεν ειναι. 

Αυτος που μαθαινει ειναι αυτος που γινεται επιστημονας και με αυτη την εννοια λεμε οτι απο εναν που μαθαινει προκυπτει ενας επιστημονας. Οταν ομως λεμε “απο τον αερα γινεται το νερο”, η εκφραση αυτη επινοει οτι το πρωτο στοιχειο εξαφανιζεται. Αυτος ειναι ο λογος που, στην πρωτη περιπτωση, η μεταβολη δεν ειναι αμφιδρομη, και το αγορι δεν προερχεται απο τον αντρα (καθοτι απο τη διαδικασια του γιγνεσθαι δεν προκυπτει ως προιον αυτο που γινεται, αλλα αυτο που υπαρχει μετα τη διαδικασια του γιγνεσθαι. Με αυτη την εννοια και η μερα προκυπτει απο το πρωι, με την εννοια δηλαδη οτι ερχεται μετα το πρωι, και οχι οτι το πρωι προκυπτει απο τη μερα.) Στη δευτερη περιπτωση ομως, η μεταβολη ειναι αμφιδρομη. Και στις δυο περιπτωσεις παντως οι οροι δεν μπορει να ειναι απειροι ως προς τον αριθμο:

Οι οροι του πρωτου ειδους, επειδη ειναι ενδιαμεσοι, πρεπει αναγκαστικα να εχουν ενα τελος, και στην αλλη περιπτωση οι οροι μεταβαλλονται μεταξυ τους, επειδη η φθορα του ενος ειναι η γενεση του αλλου. Εξ αλλου, η πρωτη αιτια, εφοσον ειναι αιωνια, ειναι αδυνατον να καταστραφει ποτε, διοτι, αφου η διαδικασια του γιγνεσθαι δεν ειναι απεριοριστη προς τα πανω, τοτε το πρωτο πραγμα, απο τη διαλυση του οποιου προεκυψε κατι, πρεπει αναγκαστικα να μην ειναι αιωνιο. 

Επισης το “για ποια αιτια” ειναι τελικος σκοπος, και τελικος σκοποες δεν ειναι αυτο που υπαρχει για χαρη καποιου αλλου, αλλα αυτο για χαρη του οποιου υπαρχουν ολα τα αλλα. Αν ομως ο τελικος σκοπος ειναι τελος, τοτε δεν υπαρχει απειρο, αν παλι δεν υπαρχει τελος, τοτε δεν υπαρχει τελικος σκοπος.

Οσοι, λοιπον, προυποθετουν την υπαρξη του απειρου, χωρις να το καταλαβαινουν καταργουν τη φυση του αγαθου. (Ωστοσο, κανεις δεν θα επιχειρουσε να κανει το παραμικρο, αν δεν επροκειτο να φθασει σε καποιο τερμα.) Επισης, ετσι δεν θα υπηρχε νους στον κοσμο, γιατι αυτος που εχει νου πραττει παντοτε για καποιο λογο και αυτος ο λογος ειναι το τερμα, αφου το τελος ειναι το τερμα. Αλλα και το τι ηταν να ειναι δεν μπορει να αναγεται [επ'απειρον] σε καποιον αλλο ορισμο, που θα εκφραζεται πληρεστερα, διοτι στην περιπτωση αυτη ο προηγουμενος ορισμος θα ειναι παντα πληρεστερος ενω ο επομενως δεν θα ειναι, και, εν γενει, οπου ο πρωτος ορος δεν εχει τον απαιτουμενο χαρακτηρα, δεν θα τον εχει ουτε και ο επομενος. 

Ακομη, οσοι μιλουν ετσι καταστρεφουν και την ιδια την επιστημονικη γνωση, διοτι ειναι αδυνατον να την αποκτησει κανεις προτου φτασει σε μη περαιτερω αναλυσιμους ορους. Και η απλη γνωση επισης καθισταται αδυνατη, διοτι πως μπορει καποιος να εννοησει πραγματα που ειναι απειρα στην πραγματικοτητα; Η περιπτωση αυτη δεν ειναι οπως της γραμμης, οπου η διαιρεση σε μικροτερα τμηματα δεν σταματα ποτε. Ωστοσο ειναι αδυνατον να εννοησει καποιος τη γραμμη αν δεν σταματησει καπου (γι'αυτο και οποιος διατρεχει νοερα την απειρα διαρετη γραμμη, δεν μπορει να μετρησει τα τμηματα της), αλλα και την ολοκληρη γραμμη πρεπει αναγκαστικα να την εννοησει χωρις να προσωρει νοερα απο το ενα μερος της στο αλλο. Αλλωστε, δεν υπαρχει κανενα πραγμα που να ειναι απειρο, αλλα, ακομα και αν υπηρχε, δεν ειναι εν πασει περιπτωσει απειρο το “ειναι απειρον”. Αν, παλι, τα ειδη των αιτιων ησαν απειρα ως προς το πληθος, η γνωση δεν θα ηταν δυνατη, διοτι την αισθηση οτι γνωριζουμε εχουμε μονο οταν γνωριζουμε τα αιτια. Αυτο ομως που ειναι απειρο με προσθεση δεν μπορουμε να το διατρεξουμε μεσα σε ενα περατο χρονικο διαστημα.

Πηγή: "Μετά τα φυσικά" Αριστοτέλης, Εκδόσεις Κάκτος

Τρέλα είναι απλά μια άλλη μορφή της συνείδησης: Αριστοτέλης : Περί αλήθειας (Μετά τα φυσικά)

Όταν έρθει ο καιρός που θα νιώσεις ΜΟΝΟΣ

7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας

Όταν έρθει ο καιρός που θα νιώσεις ΜΟΝΟΣ ανάμεσα σε πλήθος ανθρώπων και ο κύκλος των φίλων και συγγενών δεν θα σε αγγίζει εσώψυχα…

Όταν έρθει η μέρα που θα νιώσεις ότι ‘’πνίγεσαι’’ σε μια θάλασσα ‘’άψυχων ανθρώπων’’ και θες να φύγεις ‘’μακριά’’…

Όταν έρθει η στιγμή που όλα θα σου φαίνονται ‘’άδεια’’ και ανούσια σε ένα κόσμο ψεύτικο και ξένο για σένα…
τότε ήρθε το πλήρωμα του χρόνου να μείνεις μόνος με τον Εαυτό σου και να κάνεις ίσως τον πιο καθοριστικό διάλογο της ζωής σου μαζί Του. Εσύ και Αυτός, σαν να μιλάς στο είδωλό σου όταν αντικατοπτρίζεται σε έναν καθρέπτη, μόνο που Αυτός είναι ‘’πιο αληθινός’’ από εσένα διότι ΕΣΥ είσαι εγκλωβισμένος σε ένα κόσμο σαθρό και εικονικό, ενώ Αυτός ‘’δονείται’’ σε ανώτερες συχνότητες και γνωρίζει ‘’περισσότερη αλήθεια’’. Γι΄ αυτό να Τον ακούσεις προσεκτικά, ίσως προσπαθεί καιρό να σε απομονώσει από το ‘’σύστημα’’ για να σου πει ‘’λόγια καθοδήγησης’’. Μην περιμένεις να ακούσεις ήχους στα αυτιά σου, ούτε φωνές να κατακλύσουν το Νου σου, περίμενε απλά να ‘’πλημυρίσει’’ η καρδιά σου από συναισθήματα, εικόνες, μελωδίες και μυρωδιές!

Ότι πληροφορία φιλτράρεται από την καρδιά σου, αποδέξου την! Ενώ ότι πληροφορία έρχεται από τον Νου ‘’φορτωμένη’’ μόνο με ‘’απλή λογική’’, τότε δεν ανήκει σε εσένα γι΄ αυτό αποδέσμευσέ την! Η λογική είναι το βασικό ένστικτο επιβίωσης στο γήινο επίπεδο, όμως έξω από αυτό και σε άλλα ενεργειακά επίπεδα η έννοια της λέξης ‘’λογική’’ δεν υφίσταται. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που δεν γίνονται αποδεκτές από το ευρύτερο κοινό οι αλλαγές που πλησιάζουν σαν καταιγίδα ολόκληρο τον πλανήτη, αφού τα γεγονότα που έρχονται, ‘’μπλοκάρονται’’ από την ‘’λογική’’ και δεν μπορούν να γίνουν κατανοητά και αφομοιώσιμα από τον προγραμματισμένο εγκέφαλο.

Ο εγκέφαλος είναι το όργανο που θα δεχθεί τις περισσότερες ενεργειακές επιθέσεις από τον ‘’αόρατο κόσμο’’. Όταν σχεδόν παντού γύρω σου συναντάς τις ενέργειες του θυμού του μίσους, του φόβου, της κακίας, κτλ. πρέπει να καταλάβεις ότι όλα αυτά είναι απλά το ορατό αποτέλεσμα κάποιων άλλων αοράτων ενεργειακών συγκρούσεων που βαρβαρίζουν την ψυχική μας ηρεμία! Είναι αρνητικές σκεπτομορφές που επιβιώνουν από τις εκλυόμενες ενέργειες όλων αυτών των αρνητικών συναισθημάτων. Όποτε παρατηρείς ακραίες αντιδράσεις ανθρώπων που η αφορμή της αντίδρασης δεν δικαιολογεί τέτοια συμπεριφορά, τότε μάθε ότι κάποια σκεπτομορφή βρίσκεται σε ‘’μια γωνία’’ και έκανε πολύ καλά την δουλειά της! Εσύ που γνωρίζεις τι συμβαίνει πίσω από το ορατό, οφείλεις να ‘’αντιλαμβάνεσαι’’ εκ των προτέρων πότε συντελούνται οι προϋποθέσεις αυτής της ενεργειακής παγίδας και να μεριμνείς προς την αποφυγή της.

Μην περιμένεις οι ‘’πολλοί’’ να αποδεχτούν τις απόψεις σου, μάλιστα να αρχίσεις να ανησυχείς όταν οι περισσότεροι συμφωνούν μαζί σου. Οι πολλοί ποτέ δεν είχαν δίκιο, ποτέ δεν ακολούθησαν το σωστό μονοπάτι, ήταν και είναι πρόβατα κλεισμένα σε μεγάλα μαντριά. Αντίθετα να χαίρεσαι όταν βαδίζεις σε δύσκολα μονοπάτια, γιατί εκεί θα συναντήσεις λίγους ανθρώπους αλλά θα είναι αληθινοί ‘’εργάτες’’ που έχουν την γνώση και την δύναμη να σε καθοδηγήσουν σε νέες ατραπούς.

Όσο μόνος και να νιώσεις, όσο αδικημένος και να αισθανθείς, ένα πράγμα να γνωρίζεις:
‘’Είσαι τυχερός’’ που συμβαίνει αυτό σε εσένα γιατί όλα ‘’δείχνουν’’ ότι το ίδιο το σύστημα σε έχει καταδικάσει σε εξορία επειδή διαφέρεις και δεν μπορεί να σε ελέγχει.
« …ΕΣΥ Συνέχιζε να πηγαίνεις κόντρα στην ‘’ροη του κοπαδιού’’ και η δικαίωση ΣΟΥ είναι θέμα ελάχιστου χρόνου!».
«Όταν οι Αθηναίοι κορόιδευαν τον Διογένη πως οι Σινωπείς τον είχανε καταδικάσει σε εξορία, αυτός απαντούσε:
"Και εγώ τους καταδίκασα να μείνουν εκεί"».

ΔΙΟΓΕΝΗΣ Ο ΚΥΝΙΚΟΣ
ΑΝΑΞ ΑΥΤΟΝ
Blog: «κατοχικά νέα»

Τούτο έμεινε (Αθηνάς Κοτσόβολου)

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Τούτο έμεινε (Αθηνάς Κοτσόβολου)

Αργά αργά, μέρα τη μέρα χάθηκαν από τη ζωή μου
οι μαργαρίτες
αφήνοντας ξωπίσω τους φτηνή μυρωδια

κολώνιας που πουλάν στα περίπτερα..
Τούτο έμεινε..
και μια χλωμάδα στα μάγουλα του μωρού που κρυώνει
στα μάτια του παιδιού που φοβάται
στα χρόνια του πατέρα που χάθηκαν..

Αργά αργά, μέρα τη μέρα χάθηκαν από τη ζωή μου οι άνοιξες
προσφέροντας μου καρδιές χιονισμένες
και όχι τίποτα άλλο κρυώσαν και τα όνειρα
γιατί το χιόνι δεν είναι μόνο άσπρο
κάποτε καιει όπως ο λίβας τα δέντρα
τα νιάτα και γίνονται στάχτη..
Τούτο έμεινε...
Με μια φλόγα ντροπής να καις κάθε τι περασμένο.
Η θλιμμένη μας νύχτα θα ξημερώσει αύριο
μια ακόμα πιο θλιμμένη μέρα...

Πέστε για ύπνο ενώ είστε…ξύπνιοι!

Απλές λύσεις

 Πέστε για ύπνο ενώ είστε…ξύπνιοι! 5 βήματα

Ο ύπνος έχει ευεργετικές ιδιότητες για τον οργανισμό και η έλλειψη του μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στο ανοσοποιητικό, στο θυρεοειδή, να σας προκαλέσει πείνα, αλλά και να μειώσει τη λίμπιντο. Διαβάστε παρακάτω πως μπορείτε να αναπληρώσετε έως και 1 ώρα ύπνου την ημέρα, αν το προηγούμενο βράδυ δεν καταφέρατε να κοιμηθείτε αρκετά. Εκμεταλλευτείτε λοιπόν τα οφέλη του ύπνου χωρίς να… κοιμηθείτε!

*Αν ακολουθήσετε όλα τα βήματα τότε θα είναι σαν να κερδίσατε 60 λεπτά ύπνου

Βήμα 1ο: Φάτε ψάρι για την ορμόνη σας

H έλλειψη ύπνου ή ο κακής ποιότητας ύπνος έχει ως αποτέλεσμα να παράγεται λιγότερη αυξητική ορμόνη, η οποία και είναι απαραίτητη για την επιδιόρθωση των μυών. Καταναλώστε ψάρια που περιέχου λυσίνη (αμινοξύ που αυξάνει την παραγωγή της αυξητικής ορμόνης). Ιδανικός είναι ο αποξηραμένος βακαλάος.

Βήμα 2ο : Αβοκάντο για την λίμπιντο

Ο κακής ποιότητας ύπνος ή οι λίγες ώρες ύπνου μπορούν σε διάστημα λίγων μηνών να προκαλέσουν προβλήματα στη λίμπιντο σας. Οι ορμόνες του οργανισμού σας θα διαταραχθούν και η λίμπιντο σας θα…πέσει σημαντικά. Για αυτό καταναλώστε λίγο αβοκάντο πριν πέσετε για ύπνο, αφού αυτό το λιπαρό φρούτο περιέχει βιταμίνη Β6 που αυξάνει την τεστοστερόνη.

Βήμα 3ο : Φιστίκια για ενέργεια

Κατά τις μεσημεριανές ώρες ίσως παρατηρήσετε ότι η ενέργεια σας έχει πέσει στο ναδίρ. Για να διορθώσετε αυτήν την κατάσταση και να «γεμίσετε» τις μπαταρίες σας, φάτε μια χούφτα φιστίκια που περιέχουν θρεπτικά συστατικά απαραίτητα που αυξάνουν τα επίπεδα ενέργειας στον οργανισμό.

Βήμα 4ο: Βιταμίνη Ε για το ανοσοποιητικό

Η στέρηση ύπνου είναι ένας από τους «εχθρούς» του ανοσοποιητικού συστήματος. Για να βοηθήσετε τον οργανισμό σας δεν πρέπει να σας λείπει η βιταμίνη Ε και το σελήνιο. Οι αντιοξειδωτικές ιδιότητες τους θα βοηθήσουν το ανοσοποιητικό σας. Αν η διατροφή σας δεν είναι ισορροπημένη μπορείτε να πάρετε αυτά τα δύο συστατικά υπό την μορφή συμπληρωμάτων διατροφής.

Βήμα 5ο: Πρωτεΐνη για να μην πεινάσετε

Αν δεν καταφέρατε να κοιμηθείτε αρκετά ή ο ύπνος σας δεν ήταν ικανοποιητικός τότε ο οργανισμός σας θα παράγει σε μεγαλύτερη ποσότητα τις ορμόνες γκρελίνη και λεπτίνη που είναι υπεύθυνες για τον έλεγχο της όρεξης. Για να μην καταναλώσετε ότι βρείτε μπροστά σας…φάτε πρωτεΐνη για να κρατήσει τις παραπάνω ορμόνες σε φυσιολογικά επίπεδα. Τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνες είναι το κρέας, ο σολομός και τα αμύγδαλα.

lifezone.gr

ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ...

Bigbook.gr

Κάτω από τη γη ζει ένα μικρό αγόρι... Δεν του αρέσει να πηδάει, να κλοτσάει, να κάνει σκανταλιές. Ένα αγόρι τόσο διαφορετικό από όλα τα αγόρια της γης. Ένα καλικαντζαράκι τόσο διαφορετικό από όλα τα καλικαντζαράκια της γης. Ο μικρός Νέιθαν λατρεύει τις ιστορίες και πιο πολύ απ όλες εκείνη την ιστορία για το μεγάλο δέντρο της ζωής που στηρίζει τη γη. Ο σοφός παππούς του του εξηγεί ότι τα παλιά χρόνια οι άνθρωποι εκμεταλλεύτηκαν τους καλικάντζαρους και τους έκλεψαν τις πολύτιμες πέτρες που γι αυτούς ήταν ιερές. Στο υποχρεωτικό ταξίδι του στην Πάνω Γη ο Νέιθαν θα τραυματιστεί και θ αναγκαστεί να μείνει έναν ολόκληρο χρόνο με τους ανθρώπους. Και τότε θα καταλάβει ότι τίποτα δεν είναι απόλυτο κι ότι υπάρχουν πολλές αλήθειες. Θα ανακαλύψει πως δεν είναι όλοι οι άνθρωποι κακοί, όπως δεν είναι όλοι οι καλικάντζαροι καλοί. Υπάρχουν άνθρωποι πολλοί και διαφορετικοί...

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=214080

Μορίς - Maurice de Bevere

Bigbook.gr

Ο Μορίς (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του Maurice de Bevere, γνωστός και ως Morris),(1 Δεκέμβριου,1923 - 16 Ιουλιου 2001) ήταν βελγος δημιουργός κόμικς και δημιουργός του Λουκι Λουκ. Η υπογραφή του που έγινε γνωστός είναι ουσιαστικά το όνομά του γραμμένο διαφορετικά.

Γεννήθηκε στο Κοτρίκ του Βελγιου και ξεκίνησε να σχεδιάζει στο στούντιο Compagnie Belge d'Actualités (CBA), ένα μικρό στούντιο, όπου γνώρισε τον Πεγίο και τον Αντρε Φρανκίν. Μετά τον πόλεμο η εταιρία έκλεισε και ο Μορίς δούλεψε για την εφημερίδα Het laatste nieuws και το εβδομαδιαίο περιοδικό Le mistique που εκδίδονταν από τον Ντιπουί, για το οποίο σχεδίασε πάνω από 250 εξώφυλλα και αμέτρητα σκίτσα, κυρίως καρικατούρες κινηματογραφικών αστέρων.Δημιούργησε τον Λούκυ Λούκ το 1946 για το περιοδικό Σπίρου, περιοδικό κόμικς εκδιδόμενο από τον Ντιπούι. Ο Λούκυ Λουκ είναι ένας μοναχικός καουμπόι που ταξιδεύει στην Αγρια δύση, βοηθώντας αυτούς που είναι σε ανάγκη, βοηθούμενος από το πιστό του άλογο, την Ντόλυ. Η πρώτη περιπέτεια, «Αριζόνα 1880», εκδόθηκε στο L'Almanach Spirou 1947 στις 7 Δεκεμβρίου 1946. Ο Μορίς έγινε ένας από τους κεντρικούς καλλιτέχνες του περιοδικού και ένας από τη "Συμμορία των 4" με τους Ζίζε,Aντρε Φρανκίν και Βίλ. Δεν εργαζόταν στο σπίτι του Ζιζέ αντίθετα με τους άλλους 2, αλλά όλοι γίναν καλοί φίλοι, διεγείροντας καλλιτεχνικά ο ένας τον άλλο. Όλοι μαζί εδραίωσαν τη σχολή Marcinelle, το τυπικό στυλ των κόμικ του Spirou, το οποίο έρχεται σε αντίθεση με το "φωτεινή γραμμή" που χρησιμοποιούνταν από τους καλλιτέχνες που σχετίζονταν με τον Ερζέ στο περιοδικό Τεν Τεν.To 1948 oι Μορίς, Ζιζέ και Φρανκίν ταξίδεψαν στις Η.Π.Α.Ήθελαν να γνωρίσουν την χώρα, να δουν τι απέμεινε από την Άγρια Δύση και να συναντήσουν καλλιτέχνες από τις ΗΠΑ. Ο Μορίς έμεινε περισσότερο από τους τρεις και επέστρεψε μετά από έξι χρόνια. Στο ενδιάμεσο είχε δουλέψει για το περιοδικό Mad και είχε συναντήσει τον Ρενε Γκοσινι,γάλλο καλλιτέχνη κόμικ και συγγραφέα με τον οποίο θα συνδημιουργήσει τις ιστορίες του Λούκυ Λουκ από το 1955 ως το 1977.Οι πρώτες 31 περιπέτειες εκδόθηκαν από τον οίκο Ντιπουί, αλλά στα τέλη του 60 ο Μορίς αποχώρησε από τον Dupuis και το Spirou για τον Νταργκό και το Πιλότ το περιοδικό που δημιουργήθηκε από το φίλο του Γκοσινί.Πέθανε το 2001 από ένα τυχαίο πέσιμο.

http://micro-kosmos.uoa.gr/gr/magazine/ergasies_foititon/ettap/2009-10/lucky-luke/morris.htm

8 και 9 Νοεμβρίου 1923.......

Bigbook.gr

8 και 9 Νοεμβρίου 1923.......
Με την ονομασία Πραξικόπημα της μπιραρίας (beer hall putsch) έμεινε στην Ιστορία το (αποτυχημένο) πραξικόπημα που αποπειράθηκε ο Χίτλερ στο Μόναχο το 1923 για την ανατροπή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και την κατάληψη της εξουσίας στην Γερμανία από τον ίδιο και τους εθνικοσοσιαλιστές του Κόμματός του.

Σύμφωνα με την Συνθήκη των Βερσαλλιών, η Γερμανία επωμίστηκε όλα τα βάρη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Τον Απρίλιο του 1921 η Γαλλία και η Βρετανία παρουσίασαν στην Γερμανία τις αξιώσεις τους για την καταβολή των πολεμικών αποζημιώσεων, που ανέρχονταν στο ιλιγγιώδες για την εποχή ποσόν των 33 δισεκατομμυρίων δολλαρίων. Ο αντίκτυπος αυτής της απαίτησης ήταν άμεσος: Προκάλεσε την εμφάνιση πληθωρισμού με πρωτόγνωρους ρυθμούς στην Γερμανική οικονομία. Η αξία του γερμανικού μάρκου κατέρρευσε κυριολεκτικά, αφού μέχρι την ανακοίνωση των αξιώσεων των νικητριών δυνάμεων ένα δολάριο ΗΠΑ ισοδυναμούσε με τέσσερα μάρκα και αμέσως μετά η ισοτιμία έφθασε το 1 US $ σε 75 μάρκα για να πέσει στο 1 US $ = 400 μάρκα το 1922.[1]

Η Γερμανική Κυβέρνηση ζήτησε μια ανάπαυλα στην εκτέλεση των πληρωμών, προκειμένου να διευθετήσει τον τρόπο καταβολής των αποζημιώσεων χωρίς να καταβαραθρωθεί η οικονομία της χώρας. Η Γαλλική Κυβέρνηση απέρριψε το αίτημα και σε απάντηση εισέβαλε στην περιοχή του Ρουρ, την οποία έθεσε υπό κατοχή και άρχισε να εκμεταλλεύεται, προκειμένου να αποκομίσει τμήμα των οφειλόμενων αποζημιώσεων. Η ενέργεια αυτή είχε σημαντικές πολιτικές συνέπειες στο εσωτερικό της Γερμανίας, αφού κατάφερε να ενώσει τον γερμανικό λαό καθιστώντας τον και πάλι έτοιμο για δράση: Οι Γερμανοί εργάτες της περιοχής του Ρουρ κήρυξαν γενική απεργία, την οποία υποστήριξε με κάθε τρόπο η γερμανική κυβέρνηση, κυρίως παρέχοντάς τους οικονομική στήριξη.[2] Η κατάρρευση της Γερμανικής οικονομίας χειροτέρευσε σημαντικά ύστερα από αυτό. Προς το τέλος του 1922 αντιστοιχούσαν 18.000 μάρκα στο δολάριο, τον Ιούλιο του 1923 η ισοτιμία έφθασε τα 160.000 μάρκα και τον Αύγουστο το 1.000.000 μάρκα ανά δολάριο. Τον Νοέμβριο έπεσε ακόμη περισσότερο και αντιστοιχούσαν 4.000.000 μάρκα στο δολάριο, φέρνοντας έτσι την χώρα στα πρόθυρα του χάους.

Όπως ήταν φυσικό, οι Γερμανοί πολίτες έχασαν τις αποταμιεύσεις τους, ενώ πληρώνονταν σε χρήμα χωρίς αντίκρισμα. Τα αγαθά διατροφής έφθασαν σε αστρονομικές τιμές και σε κάθε γωνία της χώρας ξέσπασαν διαδηλώσεις, καθώς η ευρεία μάζα του πληθυσμού κυριολεκτικά λιμοκτονούσε. Οι διαμαρτυρίες αυτές δεν στρέφονταν εναντίον της Κυβέρνησης, αλλά εναντίον των νικητών του Πρώτου Πολέμου. Το γενικό κλίμα ήταν προς την στήριξη της Κυβέρνησης, η οποία ανθίστατο στην άμεση πληρωμή των αποζημιώσεων. Τον Αύγουστο του 1923 την διακυβέρνηση ανέλαβε ο Καγκελάριος Γκούσταβ Στρέζεμαν (Gustav Stresemann), ο οποίος διέπραξε ένα σφάλμα: Τον Σεπτέμβριο του 1923, θέλοντας να δώσει ανάσες στην οικονομία, ανάγγειλε ότι θα προχωρούσε στην καταβολή των πολεμικών αποζημιώσεων. Αυτό που δεν είχε υπολογίσει σωστά ήταν η συναισθηματική αντίδραση των Γερμανών, οι οποίοι ένιωθαν βαθιά πικραμένοι, απογοητευμένοι, ταπεινωμένοι και ιδιαίτερα ανήσυχοι για το μέλλον τόσο το δικό τους όσο και της χώρας. Οι συνθήκες διαμορφώθηκαν κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να εξωθήσουν σε δράση τις ακραίες πολιτικές ομάδες, όπως ήταν το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Χίτλερ.

Στο μεταξύ ο Μουσολίνι είχε πραγματοποιήσει την Πορεία προς την Ρώμη και επιτύχει να εγκαθιδρύσει τον Φασισμό στην Ιταλία. Η επιτυχία αυτή ενέπνευσε ακόμη περισσότερο τον Χίτλερ και τους οπαδούς του.[3] Ο Χίτλερ πίστεψε ότι οι συνθήκες ήταν πλέον ώριμες για την ανατροπή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και την εγκαθίδρυση ενός καθεστώτος, το οποίο θα επανέφερε την Γερμανία στην θέση που της άξιζε στον Ευρωπαϊκό χώρο, ως ηγέτιδας δύναμης. Επιπλέον, ο Χίτλερ ζούσε στην Βαυαρία, στην οποία υπήρχαν, εκτός του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, πολλές πολιτικές ομάδες που αντιτίθονταν στην δημοκρατική Κυβέρνηση του Βερολίνου. Το Κόμμα του Χίτλερ ήταν η μεγαλύτερη από αυτές, αριθμώντας, το 1923, περίπου 55.000 οπαδούς, ενώ διέθετε την αρτιότερη οργάνωση.

Οι Ναζιστές άρχισαν να απαιτούν την ανάληψη δράσης. Ο Χίτλερ διέβλεψε ότι έπρεπε να διακινδυνεύσει ή να χάσει την αρχηγία του Κόμματος. Κατέστρωσε με τους συνεργάτες του ένα σχέδιο απαγωγής της Βαυαρικής Κυβέρνησης, την οποία, υπό την απειλή των όπλων, θα υποχρέωνε να δεχτεί ως ηγέτη της τον ίδιο τον Χίτλερ. Για να προσδώσει στην κίνηση αυτή το απαιτούμενο κύρος, προσεταιρίστηκε τον μεγάλο στρατιωτικό ηγέτη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου στρατηγό Έριχ Λούντεντορφ (Erich Ludendorff). Με τη υποστήριξή του ήταν βέβαιος ότι θα κέρδιζε και την υποστήριξη του Γερμανικού στρατού στο πραξικόπημά του, επιτυγχάνοντας ένα γενικό εθνικό ξεσηκωμό και, τελικά, την ανατροπή της ομοσπονδιακής Κυβέρνησης στο Βερολίνο. Έχοντας ετοιμάσει τις κινήσεις του, περίμενε την κατάλληλη ευκαιρία.

Η ευκαιρία αυτή του δόθηκε όταν έμαθε ότι σε μια μεγάλη μπιραρία του Μονάχου, την "Löwenbräukeller", θα γινόταν μια συγκέντρωση 3.000 επιχειρηματιών με οικοδεσπότη την ηγεσία της Βαυαρικής Κυβέρνησης, τα μέλη της οποίας σκόπευε να απαγάγει. Στις 8 Νοεμβρίου 1923 τα μέλη της παραστρατιωτικής οργάνωσης του Κόμματος SA, υπό την ηγεσία του Χέρμαν Γκέρινγκ περικύκλωσαν την μπιραρία. Στις 8:30 ο Χίτλερ, ακολουθούμενος από μια μικρή ομάδα ένοπλων SA εισέβαλε στην μπιραρία. Η εμφάνισή τους προκάλεσε, όπως αναμενόταν, πανικό ανάμεσα στους παρευρισκόμενους. Ο Χίτλερ πυροβόλησε μια φορά στον αέρα ουρλιάζοντας "Ησυχία!". Προχώρησε, ακολουθούμενος από τον Γκέρινγκ, στο βάθρο των ομιλητών, ενώ οι SA συνέχισαν να εισέρχονται στην μπιραρία κυκλώνοντας τους πανικόβλητους παρευρισκόμενους. Ο επικεφαλής της Κυβέρνησης Γκούσταφ φον Καρ (Gustav von Kahr), του οποίου την ομιλία διέκοψε ο Χίτλερ, παραχώρησε το βάθρο του ομιλητή στον Χίτλερ, ο οποίος άρχισε αμέσως να αγορεύει, λέγοντας ότι άρχισε η Εθνική Επανάσταση και κανείς δεν επιτρεπόταν να εγκαταλείψει τον χώρο, απειλώντας με την χρήση ενός πολυβόλου, που είχε εγκαταστήσει πίσω από το βάθρο. Ανάγγειλε ότι τόσο η Βαυαρική όσο και η Κυβέρνηση του Ράιχ ανατράπηκαν και εγκαθιδρύθηκε προσωρινή επαναστατική Κυβέρνηση. Οι στρατώνες της Ράιχσβερ (γερμανικού στρατού) και της Αστυνομίας είχαν καταληφθεί, τα μέλη τους παρήλαυναν ήδη στην πόλη κάτω από την σβάστικα. Φυσικά, όλα αυτά ήταν μια τεράστια μπλόφα, αλλά οι παρευρισκόμενοι δεν ήταν σε θέση να το γνωρίζουν. Ο Χίτλερ κάλεσε τον φον Καρ και τους αδελφούς φον Λόσοβ, Ότο (Otto von Lossow), Αρχηγό του Βαυαρικού Στρατού, και Χανς (Hans von Lossow), Αρχηγό της Αστυνομίας της Βαυαρίας, σε ένα μικρό δωμάτιο πίσω από την κεντρική αίθουσα και τους είπε ότι αυτός είναι ο νέος ηγέτης της Γερμανίας. Τους προσέφερε θέσεις στη νέα του Κυβέρνηση. Οι τρεις άνδρες, γνωρίζοντας ότι η από πλευράς τους αποδοχή των νέων "θέσεων" αποτελούσε πράξη έσχατης προδοσίας, αρνήθηκαν. Ο Χίτλερ εξεμάνη, έβγαλε πάλι το πιστόλι του και τους είπε: "Κύριοι, έχω τέσσερεις σφαίρες σε αυτό το όπλο: Μία για τον καθένα σας και μία για μένα!". Υπό την απειλή της δολοφονίας τους, οι τρεις συμφώνησαν.[4]
Μόναχο, Μαρίενπλατς (Marienplatz), 9 Νοεμβρίου 1923, κατά τη διάρκεια του Πραξικοπήματος. Φωτ. Ομοσπονδιακό Γερμανικό Αρχείο

Σχεδόν αμέσως ύστερα κατέφθασε ο Λούντεντορφ, ο οποίος αποδέχτηκε τη θέση του Αρχηγού του Γερμανικού Στρατού, προέτρεψε τους τρεις άνδρες να υποστηρίξουν τον Χίτλερ και το ίδιο έκανε μιλώντας και προς τους παρευρισκόμενους. Εν τω μεταξύ, ο Ερνστ Ρεμ (Ernst Röhm), ηγέτης των SA, επικεφαλής μιας ομάδας μαχητών του κατέλαβε το Υπουργείο Πολέμου, ενώ ο Ρούντολφ Ες κατέστρωνε το σχέδιο σύλληψης των αριστερών ηγετών της Βαυαρίας και των Εβραίων. Η προσπάθεια κατάληψης στρατώνων της Αστυνομίας και του Στρατού, όμως, αποκρούστηκε και απέτυχε. Ο Χίτλερ σκόπευε να βαδίσει εναντίον του Βερολίνου και να ανατρέψει την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση (κατά το πρότυπο της Πορείας προς την Ρώμη του Μουσολίνι). Η ολέθρια παράλειψή του ήταν ότι δεν είχε προβλέψει την κατάληψη από τους SA των ραδιοφωνικών και των τηλεγραφικών σταθμών. Όπως ήταν φυσικό, η Κυβέρνηση του Βερολίνου πληροφορήθηκε πολύ σύντομα τις ενέργειες των Ναζί και έδωσε σχετικές διαταγές για την κατάπνιξη του πραξικοπήματος.

Την επομένη ο Χίτλερ και ο Λούντεντορφ, επικεφαλής 3.000 ενόπλων υποστηρικτών τους, παρέλασαν στους δρόμους του Μονάχου με στόχο να συνενωθ

με τις δυνάμεις του Ρεμ που κατείχαν το Υπουργείο Πολέμου. Στην πλατεία Οντεόν (Odeonsplatz), όμως, βρήκαν τον δρόμο κλεισμένο από αστυνομικές δυνάμεις, ο επικεφαλής των οποίων τους διέταξε να σταματήσουν και να παραδοθούν. Στην άρνηση των Ναζί να συμμορφωθούν, η Αστυνομία άνοιξε πυρ, αρχικά πυροβολώντας προειδοποιητικά μπροστά στα πόδια τους. Οι SA απάντησαν στους πυροβολισμούς και έγινε πραγματική μάχη, με 21 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες, ανάμεσα στους οποίους και ο Γκέρινγκ, ο οποίος τραυματίστηκε στη βουβωνική χώρα. Μεταφέρθηκε στο Νοσοκομείο, όπου του χορηγήθηκε μορφίνη για την ανακούφιση των ισχυρών πόνων. Αυτή ήταν η έναρξη της εξάρτησης του Γκέρινγκ από την μορφίνη, από την οποία απαλλάχτηκε μόνο λίγο πριν τον θάνατό του στο τέλος της Δίκης της Νυρεμβέργης, 23 χρόνια αργότερα.

Με την έναρξη του πυρός, ο Χίτλερ έπεσε στο έδαφος, καθώς ο διπλανός του, με τον οποίο είχαν διασταυρωμένους βραχίονες για το σχηματισμό ανθρώπινης αλυσίδας χτυπήθηκε από σφαίρα και κατέπεσε, παρασύροντάς τον. Η πτώση αυτή είχε ως αποτέλεσμα την εξάρθρωση του ώμου του. Ο σωματοφύλακάς του, Ούλριχ Γκραφ (Ulrich Graf), έσπευσε να τον καλύψει με το σώμα του και δέχτηκε αρκετές σφαίρες. Αυτή του η ενέργεια έσωσε την ζωή του Χίτλερ.
Ούλριχ Γκραφ. Φωτ. Ομοσπονδιακό Γερμανικό Αρχείο
Ο πόνος που ένιωσε από τον εξαρθρωμένο ώμο του, όμως, έκανε τον Χίτλερ να αποθαρρυνθεί και έτρεξε να διαφύγει προς ένα παρακείμενο αυτοκίνητο, στο οποίο υπήρχαν κομματικά στελέχη. Παρά το ότι υπερτερούσαν αριθμητικά, οι Ναζί ακολούθησαν το παράδειγμα του ηγέτη τους και τράπηκαν σε φυγή. Οι μόνοι που συνέχισαν να βαδίζουν προς τους αστυνομικούς ήταν ο Λούντεντορφ και ο υπασπιστής του. Την ενέργεια αυτή του Χίτλερ οι Ναζιστές ιστορικοί προσπάθησαν να την δικαιολογήσουν, λέγοντας ότι ο Χίτλερ αναγκάστηκε να φύγει γιατί έπρεπε να μεταφέρει ένα τραυματισμένο παιδί στο τοπικό νοσοκομείο.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%80%CE%B7%CE%BC%CE%B1_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%BC%CF%80%CE%B9%CF%81%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1%CF%82