Μαρία Κιουρί

Bigbook.gr

Μαρία Κιουρί 

«Είναι σκληρό να αναλογιστεί κανείς ότι μετά από τόσους αιώνες ανάπτυξης οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν πώς να επιλύσουν διαφορές με άλλον τρόπο εκτός από τη βία». Αυτά τα λόγια, τα οποία θα μπορούσαν να είναι και σημερινά, απηύθυνε η Μαρία Κιουρί στη βρετανή φίλη της Χέρθα Εϊρτον (Hertha Ayrton) σε γράμμα που της έστειλε λίγες ημέρες προτού ξεσπάσει ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος. Και στην πρωτότοκη κόρη της Ιρέν, η οποία βρισκόταν στην εξοχή, έγραφε μια εβδομάδα μετά την κήρυξη του πολέμου: «Ολοι οι Γάλλοι έχουν υψηλές προσδοκίες και πιστεύουν ότι ο αγώνας, παρ' ότι σκληρός, θα λήξει καλά. Αλλά τη σφαγή που πρόκειται να δούμε... Τι τρέλα να έχουμε επιτρέψει να ξετυλιχθεί όλο αυτό»

* Τα παιδικά χρόνια

Τη Μαρία Κιουρί την έχουμε συνδέσει όλοι, και δικαίως, με επιστημονικά επιτεύγματα. Είναι γεγονός ότι η οικογένειά της και το εργαστήριό της αποτέλεσαν τους κεντρικούς άξονες στη ζωή της γυναίκας που μετανάστευσε στη Γαλλία προκειμένου να αναζητήσει ευκαιρίες σπουδών που δεν θα τις έδινε ποτέ η δική της πατρίδα, η Πολωνία. Το να πιστεύει κανείς όμως ότι η Μαρία Κιουρί, η οποία πράγματι εργαζόταν με αυταπάρνηση και αφοσίωση, ήταν η μονολιθική επιστήμονας η οποία δεν είχε καμία σχέση με τα τεκταινόμενα της εποχής της, θα την αδικούσε.

Οι συνθήκες της παιδικής ηλικίας της Μαρίας Σλοντόφσκαγια, όπως ήταν το πατρικό όνομά της, ήταν τέτοιες που δεν θα της επέτρεπαν αδιάφορη στάση στα κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα. Γεννημένη στις 7 Νοεμβρίου 1867 στη Βαρσοβία, ήταν το πέμπτο παιδί της Μπρονισλάβα Μπόγκουσκα και του Βλάντισλαφ Σλοντόφσκι, εκπαιδευτικών και διανοουμένων οι οποίοι φρόντισαν να μεταδώσουν στα παιδιά τους τον πατριωτισμό τους (η Πολωνία βρισκόταν υπό ρωσική κατοχή) αλλά και ένα σύστημα αξιών το οποίο θα την ακολουθούσε σε όλη τη ζωή της.

Η παιδική ηλικία της Μαρίας Κιουρί σημαδεύτηκε από θανάτους αγαπημένων προσώπων: η πρωτότοκη αδελφή της πέθανε από φυματίωση όταν η Μαρία ήταν 8 χρόνων, ενώ δύο χρόνια αργότερα ακολούθησε και η μητέρα της, θύμα της ίδιας ασθένειας. Από τότε η Μαρία δεν ξεπέρασε ποτέ τον φόβο της για τη φυματίωση. Τα χρόνια που ακολούθησαν μετά τον θάνατο της μητέρας της και ως την αναχώρησή της για το Παρίσι ήταν μάλλον σκληρά: αφενός η ρωσική κατοχή και αφετέρου οι περιορισμένες δυνατότητες που είχαν οι γυναίκες της εποχής βάραιναν τους ώμους κάθε κοριτσιού, πόσο μάλλον ενός ιδιαίτερα έξυπνου κοριτσιού. Η μοναδική επαγγελματική προοπτική για τη Μαρία ήταν το να διδάξει, πράγμα το οποίο έκανε όταν τελείωσε τη βασική εκπαίδευσή της (κάτι σαν το λύκειο). Στη συνέχεια εργάστηκε ως γκουβερνάντα προκειμένου να υποστηρίξει την αδελφή της, Μπρόνια, η οποία έφυγε για ανώτατες σπουδές στο Παρίσι (ένα κοινό όνειρο των δύο κοριτσιών), προτού τελικά την ακολουθήσει και η ίδια τον Νοέμβριο του 1891.

* Η ζωή στη Γαλλία

Στη θετή πατρίδα της, όπως αποκαλεί τη Γαλλία στα ημερολόγια που κρατά, βρίσκει αυτό που αναζητεί: σπουδάζει στο Τμήμα Επιστημών της Σορβόννης και γνωρίζει έναν άνδρα, τον Πιερ Κιουρί, που θα της εμπνεύσει εμπιστοσύνη και έρωτα. Από τον γάμο τους (26 Ιουλίου 1895) θα γεννηθούν δύο κόρες, η Ιρέν και η Εύα, ενώ η συνεργασία τους στο εργαστήριο θα αποδώσει άλλου είδους παιδιά: το ζευγάρι θα ανακαλύψει τη ραδιενέργεια, γεγονός για το οποίο θα τιμηθεί με το Βραβείο Νομπέλ. Οι δυο τους, αν και δεν απολαμβάνουν τη δημοσιότητα που έχει επιφέρει η βράβευσή τους (ο γαλλικός Τύπος τους αναγάγει σε ήρωες, ενώ δέχονται συνέχεια προτάσεις για συνεντεύξεις από διεθνή έντυπα), είναι ιδιαίτερα ευτυχείς από τις προοπτικές των πειραμάτων. Η μοίρα όμως είχε άλλα σχέδια: ο συνεχώς αφηρημένος Πιερ πέφτει θύμα τροχαίου ατυχήματος και η θλίψη γίνεται μόνιμη σύντροφος της Μαρίας. Τον Απρίλιο του 1907, έναν χρόνο μετά τον θάνατο του Πιερ, η Μαρία σημείωνε στο ημερολόγιό της: «Πέρασε ένας χρόνος. Ζω για τα παιδιά σου, για τον ηλικιωμένο πατέρα σου. Το πένθος είναι βουβό, αλλά είναι ακόμη εκεί. Το φορτίο είναι βαρύ στους ώμους μου. Πόσο γλυκό θα ήταν να κοιμηθώ και να μην ξυπνήσω. Πόσο μικρά είναι τα παιδιά μου. Και πόσο κουρασμένη νιώθω!».

Η κούραση της Μαρίας θα γίνει μεγαλύτερη τα επόμενα χρόνια. Θα καταλήξει δε σε μια πολύχρονη ασθένεια η οποία παραλίγο να της στοιχίσει τη ζωή. Εκτός από τα σωματικά αίτια, στην κατάρρευση της υγείας της συνέτεινε και η κοινωνική κατακραυγή που υπέστη όταν η υποκριτική κοινωνία της γαλλικής Μπελ Επόκ πληροφορήθηκε διά του Τύπου τη σχέση της με τον Πολ Λανζεβάν, παλιό μαθητή του συζύγου της, στον οποίο η εν διαστάσει σύζυγός του αρνιόταν το διαζύγιο. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο γαλλικός Τύπος που την είχε αποθεώσει όταν τιμήθηκε με το πρώτο Νομπέλ σχεδόν αποσιώπησε το δεύτερο· οι περισσότερες γαλλικές εφημερίδες δεν αναφέρθηκαν σε αυτό και η μοναδική που έγραψε κάτι σχετικό το «έθαψε» με ένα μονόστηλο στην τέταρτη σελίδα της. Στα χρόνια της μακράς ανάρρωσής της, η Μαρία Κιουρί στηρίχθηκε σε λίγους πιστούς φίλους, μεταξύ των οποίων ο αδελφός του συζύγου της και η Χέρθα Εϊρτον, βρετανίδα επιστήμων η οποία πρωτοστατούσε στο κίνημα της γυναικείας χειραφέτησης στη χώρα της.

* Επαναστατική εφεύρεση

Η σχέση των δύο γυναικών βασιζόταν στον αλληλοσεβασμό, αλλά οι απόψεις τους δεν ήταν πάντοτε ταυτόσημες. Η Μαρία Κιουρί αισθανόταν ότι προσέφερε περισσότερα στο γυναικείο κίνημα εργαζόμενη σκληρά στο εργαστήριο, άποψη την οποία ενστερνίστηκε αργότερα και η Χέρθα. Ωστόσο, η ιστορική συγκυρία έσπρωξε τη Μαρία Κιουρί σε έναν πιο ενεργό ρόλο απ' ό,τι είχε φανταστεί. Με το ξέσπασμα του πολέμου αντιλαμβάνεται πόσο πολύτιμες μπορούν να είναι οι ακτίνες Χ στον εντοπισμό των θραυσμάτων βλημάτων τα οποία βρίσκονται στα πληγωμένα κορμιά των στρατιωτών. Μόνο που ούτε η χρήση των ακτίνων είναι διαδεδομένη ούτε όλα τα νοσοκομεία διαθέτουν ηλεκτρισμό για να μπορούν να παράγουν ακτινογραφίες. Επινοεί λοιπόν και κατασκευάζει με τη βοήθεια των συνεργατών της αυτό που θα μπορούσε να περιγραφεί ως η πρώτη κινητή μονάδα ακτινογραφιών. Το «ραδιολογικό αυτοκίνητο», όπως το ονομάζει, διαθέτει όλα όσα απαιτούνται για τη λήψη ακτινογραφιών, ενώ από το μοτέρ του παράγεται και η απαιτούμενη ηλεκτρική ενέργεια. Καθώς οι ανάγκες είναι μεγάλες, κατασκευάζεται ένα δεύτερο αυτοκίνητο. Ταυτόχρονα έχει να αντιπαλέψει την αντίδραση του υπουργείου Αμυνας το οποίο δεν βλέπει με καλό μάτι τη σφοδρή επιθυμία τής «ξένης γυναίκας» να πλησιάσει με το αυτοκίνητό της στο μέτωπο.

Ωστόσο επιτυγχάνει να πείσει τόσο τους αρμόδιους στρατιωτικούς όσο και τους αρμόδιους του υπουργείου Υγείας να της επιτρέψουν να εκπαιδεύσει νέες γυναίκες στην «τέχνη» της ακτινογραφίας. Σύμφωνα με τις σημειώσεις της οι αποδώσεις των μαθητριών της «υπήρξαν απολύτως ικανοποιητικές. Μερικές από αυτές αισθάνθηκαν την ανάγκη να παράσχουν τις υπηρεσίες τους εν τη απουσία των γιατρών και με τη συνέπειά τους κέρδισαν την εκτίμηση των ανωτέρων τους. Τη δουλειά αυτή οι γυναίκες μπορούν να την κάνουν καλά τόσο σε περιόδους πολέμου όσο και ειρήνης».

Το πέρας του πολέμου, κατά τη διάρκεια του οποίου η Κιουρί απέδειξε την αφοσίωσή της στη θετή πατρίδα της πέραν πάσης αμφιβολίας, σήμανε μια νέα αρχή επαγγελματικής ικανοποίησης. Το όνειρό της να δημιουργήσει το Ινστιτούτο του Ραδίου έγινε πραγματικότητα και η Μαρία συνέχισε να ασχολείται με την επιστήμη της ως τον θάνατό της από λευχαιμία το 1934. Πέθανε έχοντας κερδίσει την εκτίμηση των συγχρόνων της και έγινε σύμβολο για τις επόμενες γενιές.

Η Μαρία Κιουρί υπερέβη της εποχής της και άνοιξε δρόμους για τις επόμενες γενιές γυναικών:

* Σε μια εποχή που το αναμενόμενο θα ήταν να γίνει δασκάλα, υπήρξε η πρώτη Ευρωπαία η οποία πραγματοποίησε διδακτορική διατριβή στις θετικές επιστήμες.

* Ηταν η πρώτη γυναίκα η οποία τιμήθηκε με το Βραβείο Νομπέλ, το οποίο μοιράστηκε με τον σύζυγό της Πιερ και τον Ανρί Μπεκερέλ για την ανακάλυψη της ραδιενέργειας (1903).

* Ηταν η πρώτη γυναίκα λέκτωρ και διευθύντρια εργαστηρίου στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (1906).

* Το 1911, όταν η Σουηδική Ακαδημία τής απένειμε και δεύτερο Βραβείο Νομπέλ (της Χημείας, για την ανακάλυψη και απομόνωση του καθαρού ραδίου), έγινε το πρώτο άτομο στην ιστορία του θεσμού που τιμήθηκε με δεύτερο Νομπέλ.

* Υπήρξε η πρώτη μητέρα βραβευμένη με Νομπέλ που είδε την κόρη της να λαμβάνει το ίδιο βραβείο (η μεγαλύτερη κόρη της Ιρέν Ζολιό-Κιουρί τιμήθηκε με το Νομπέλ Χημείας το 1935).

* Τέλος ­ μεταθανάτια πρωτιά ­ είναι η μόνη γυναίκα η οποία αναπαύεται στο Πάνθεον, το μαυσωλείο στο οποίο βρίσκονται θαμμένοι οι «μεγάλοι άνδρες» της Γαλλίας.

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=149653

Συναισθηματική Ευδαιμονία – Osho

7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας

Ένας από τους μεγαλύτερους δασκάλους Ζεν, ο Λιν Τσι, συνήθιζε να λέει: ‘Οταν ήμουν νέος, ήμουν ενθουσιασμένος με την κωπηλασία. Είχα μια μικρή βάρκα, και πήγαινα στη λίμνη μόνος μου. Έμενα εκεί για ώρες ολόκληρες. Κάποτε έτυχε να διαλογίζομαι στη βάρκα μου με κλειστά μάτια, μια όμορφη νύχτα. Τότε πλησίασε μια άλλη βάρκα ακολουθώντας το ρεύμα και χτύπησε τη βάρκα μου. Τα μάτια μου ήταν κλειστά, έτσι σκέφτηκα : Κάποιος είναι εδώ με τη βάρκα του και χτύπησε τη δική μου βάρκα’. Θυμός γεννήθηκε μέσα μου. Άνοιξα τα μάτια μου και ήμουν έτοιμος να πω θυμωμένος κάτι σ’ αυτόν τον άνθρωπο, αλλά τότε συνειδητοποίησα ότι η βάρκα ήταν άδεια! Και δεν υπήρχε τρόπος να εκτονωθεί ο θυμός μου. Προς ποιόν θα τον εξέφραζα; Η βάρκα ήταν άδεια, απλώς έπλεε ακολουθώντας το ρεύμα από μόνη της και ήρθε και χτύπησε τη βάρκα μου. Έτσι δεν υπήρχε τίποτε να κάνω. Δεν υπήρχε δυνατότητα να εκτονώσω τον θυμό μου σε μια άδεια βάρκα’. Έτσι ο Λιν Τσι είπε, ‘Έκλεισα τα μάτια μου. Ο θυμός ήταν εκεί, αλλά δεν μπορούσε να βρει διέξοδο. Έκλεισα τα μάτια μου και απλώς κινήθηκα προς τα πίσω μαζί με τον θυμό. Και η άδεια βάρκα έγινε η συνειδητοποίησή μου. Έφτασα σ’ ένα σημείο μέσα μου εκείνη τη σιωπηλή νύχτα. Εκείνη η άδεια βάρκα έγινε ο δάσκαλός μου. Και τώρα εάν κάποιος έρχεται και με προσβάλλει, γελάω και λέω: ‘Και αυτή η βάρκα είναι επίσης ‘’άδεια’’. Κλείνω τα μάτια και πηγαίνω μέσα.’

Συναισθηματική Ευδαιμονία – Osho

Ισορροπία

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Ισορροπία
Τα μάτια σου: μια ζυγαριά που παρ’ όλο
το βάρος τους πάνω της ζυγίζονται ήλιοι,
φεγγάρια κι’ αστέρια και σύννεφα και όρη

ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

Hugo Urlacher

Γρίπη και αντιγριπικά εμβόλια: 9 «αιώνιοι» μύθοι

Απλές λύσεις

 Γρίπη και αντιγριπικά εμβόλια: 9 «αιώνιοι» μύθοι

Υπάρχουν διάφορες παρανοήσεις και μύθοι, γύρω από τη γρίπη και το ποιος και πότε πρέπει να κάνει αντιγριπικό εμβόλιο. Για αρχή, θυμηθείτε ότι προτεραιότητα έχουν τα άτομα «υψηλού κινδύνου», δηλαδή όσοι είναι άνω των 65 ετών, οι έγκυες (σε όποιο στάδιο εγκυμοσύνης) και τα άτομα που πάσχουν από χρόνια προβλήματα υγείας.

Ως εδώ όλα είναι αλήθεια.

Ποιοι όμως είναι εκείνοι οι μύθοι, που «διαιωνίζονται» γύρω από τη γρίπη και πόσοι από αυτούς έχουν μία δόση αλήθειας;

1. Η γρίπη είναι όπως ακριβώς το «βαρύ κρύωμα»

Η γρίπη είναι μεταδοτική νόσος του αναπνευστικού συστήματος, που προκαλείται από έναν ιό, ο οποίος εισχωρεί στο ανώτερο τμήμα του αναπνευστικού σωλήνα από τη μύτη ή το στόμα, και μπορεί να εξαπλωθεί στους πνεύμονες. Το βαρύ κρύωμα από την άλλη δεν είναι καν ...νόσος. Τα συμπτώματα της γρίπης «χτυπούν» ξαφνικά και μερικές φορές είναι πολύ έντονα. Πυρετός, ρίγος, πονοκέφαλος, βήχας, μυαλγίες, ρινική καταρροή και συμφόρηση είναι τα βασικά χαρακτηριστικά της γρίπης. Επιπλέον η γρίπη απαιτεί να παραμείνετε στο κρεβάτι τουλάχιστον για 2 -3 μέρες ενώ αν η κατάστασή σας χειροτερέψει τότε θα πρέπει να επισκεφτείτε άμεσα έναν γιατρό ή ένα νοσοκομείο.

2. Το αντιγριπικό εμβόλιο εμπεριέχει...γρίπη

Πρόκειται για έναν τεράστιο και απόλυτα ψευδή μύθο. Το αντιγριπικό εμβόλιο δεν περιέχει τον ίδιο τον ιό, με τη μορφή που προσβάλει τον άνθρωπο, αλλά ανενεργούς ιούς γρίπης, οι οποίοι συμβάλλουν στο να μη νοσήσετε. Όσο για τις επιπτώσεις του εμβολιασμού, είναι ελάχιστες, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις έχει παρατηρηθεί λίγος πυρετός και πόνος στους μυς για κάνα δύο μέρες μετά το εμβόλιο.

3. Η γρίπη θεραπεύεται με τη χορήγηση αντιβιοτικών

Κάτι τέτοιο δεν υφίσταται. Οι ιοί προκαλούν γρίπη και τα αντιβιοτικά σας προστατεύουν μόνο από τα βακτήρια. Μπορεί ο γιατρός σας να σας χορηγήσει αντιιικά φάρμακα για τη γρίπη και όχι αντιβιοτικά, τα οποία δεν θεραπεύουν τη γρίπη αλλά μπορεί να σας βοηθήσουν ώστε να μην είστε τόσο επιρρεπής σε λοιμώξεις και να μειώσετε το χρόνο αποθεραπείας σας. Για να είναι πιο αποτελεσματική η δράση τους βέβαια, πρέπει τα αντιβιοτικά να τα πάρετε μέσα σε διάστημα μίας ή δύο ημερών από τη στιγμή που εμφανιστούν τα συμπτώματα. Μια βακτηριακή λοίμωξη μπορεί να προκύψει ως αποτέλεσμα της γρίπης και σε αυτή την περίπτωση βέβαια θα χρειαστεί να σας χορηγηθούν αντιβιοτικά φάρμακα.

4. Μια φορά εμβολιασμός αρκεί για μια ζωή

Αυτός είναι ένας τελείως άτοπος μύθος. Οι ιοί που προκαλούν τη γρίπη μπορεί να μεταλλαχθούν, κάθε χρόνο μάλιστα, άρα σε αντίστοιχο διάστημα πρέπει να κάνετε το ανάλογο αντιγριπικό εμβόλιο, που σας προστατεύει από τον εκάστοτε ιό. Εξάλλου, η διάρκεια του εμβολίου δεν ξεπερνά τη διάρκεια της «επιδημίας της γρίπης».

5. Οι έγκυες απαγορεύεται να κάνουν αντιγριπικό εμβόλιο

Οι έγκυες, σε όποιο στάδιο εγκυμοσύνης και αν βρίσκονται επιβάλλεται να κάνουν το αντιγριπικό εμβόλιο και ο λόγος είναι ότι αν κάποια προσβληθεί από τον ιό της γρίπης, μπορεί εύκολα να αρρωστήσει ακόμα πιο σοβαρά, θέτοντας σε μεγαλύτερο κίνδυνο το έμβρυο. Επιπλέον, ο εμβολιασμός προστατεύει και το ίδιο το έμβρυο για τους πρώτους μήνες της ζωής του.

6...το ίδιο και τα μωρά

Τα μωρά άνω των 6 μηνών, τα οποία μάλιστα είναι πολύ πιο εύκολο να αρρωστήσουν πιο σοβαρά, καθώς δεν έχουν ακόμα επαρκή αντισώματα, μπορούν να εμβολιαστούν, φυσικά έπειτα από συνεννόηση με τον παιδίατρο. Ειδικά βέβαια τα παιδιά, τα οποία πάσχουν από ασθένειες αναπνευστικής ή νευρολογικής φύσης ή εκείνα που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία, ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου και επιβάλλεται να εμβολιαστούν.

7. Αν έχετε ήδη νοσήσει μία φορά, δε χρειάζεστε εμβολιασμό

Φυσικά και χρειάζεστε εμβολιασμό, ειδικά αν ανήκετε στις ομάδες υψηλού κινδύνου. Επειδή ακριβώς η γρίπη προκαλείται από διάφορους ιούς, δεν μπορείτε να έχετε ασυλία σε όλους τους τύπους και επιπλέον η ασθένεια που περάσατε ενδεχομένως να μην ήταν καν γρίπη και απλά να την παρερμηνεύσατε.

8. Το εμβόλιο πρέπει να γίνεται μόνο τον Οκτώβριο

Ποτέ δεν είναι αργά. Αν δεν εμβολιαστείτε τον Οκτώβριο αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορείτε να το κάνετε αργότερα. Καλύτερα είναι να εμβολιαστείτε όσο το δυνατόν πιο σύντομα (όταν δηλαδή θα είναι διαθέσιμο το αντιγριπικό εμβόλιο) παρά να μην το κάνετε καθόλου. Ιδανική βέβαια περίοδος είναι πριν εμφανιστεί ο ιός της γρίπης, αλλά επειδή δεν μπορείτε να γνωρίζετε πότε θα γίνει αυτό, καλό είναι να εμβολιαστείτε όσο πιο σύντομα μπορείτε.

9. Η βιταμίνη C εμποδίσει την γρίπη

Δυστυχώς όχι, η βιταμίνη C, όσο ευεργετική και αν είναι για τον ανθρώπινο οργανισμό, δεν μπορεί να εμποδίσει τη μετάδοση της γρίπης. Αν και πολλοί είναι εκείνοι, οι οποίοι πιστεύουν ότι αν «φορτώσουν» τον οργανισμό τους με βιταμίνη C δεν θα νοσήσουν, δεν υπάρχει καμία ιατρική ένδειξη ότι κάτι τέτοιο ισχύει. Μπορεί να βοηθά στην ενδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος, αλλά δεν σημαίνει ότι μπορεί να σας προστατεύει απόλυτα από μία επικείμενη γρίπη.

ofono.gr

Εικονοθεραπεία 30

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

3000 βότανα έχουν αντικαρκινική δράση

Απλές λύσεις

 3000 βότανα έχουν αντικαρκινική δράση

H κανέλα, το γαρίφαλο, το φασκόμηλο, ο μαϊντανός, ο κόλιανδρος, το κρεμμύδι, το σκόρδο, το δενδρολίβανο, το μαύρο και το κόκκινο πιπέρι δεν χρησιμεύουν μόνο για να νοστιμίζουν τα φαγητά και να ευφραίνουν τον ουρανίσκο αλλά προστατεύουν και από τον καρκίνο. Περισσότερα από 3000 βότανα, που διαθέτει στη θεραπευτική της «φαρέτρα» η φύση, έχουν κάποια, μεγαλύτερη ή μικρότερη, αντικαρκινική δράση και χρησιμοποιούνται παγκοσμίως από τη λαϊκή παραδοσιακή ιατρική διαφόρων λαών για τη θεραπεία του καρκίνου, επισημαίνει, ο χημικός -υπεύθυνος του Εργαστηρίου Κυτταροκαλλιεργειών, Μοριακού Modeling και Σχεδιασμού Φαρμάκων, του Συμεωνίδειου Ερευνητικού Κέντρου, του Θεαγενείου, Γεώργιος Γερομιχαλός.

«Στο οπλοστάσιο που μας παρέχει η φύση κατά των ασθενειών- και δη κατά του καρκίνου- σημαντικότατη θέση κατέχουν τα βότανα, δηλαδή τα φαρμακευτικά φυτά που παράγουν χημικές ενώσεις, με θεραπευτική δράση για τον άνθρωπο. Η αντικαρκινική δράση των φαρμακευτικών φυτών της βοτανικής εναλλακτικής ιατρικής, είναι πολλές φορές ισχυρότερη των διάφορων κλασικών χημειοθεραπευτικών φαρμάκων που δεν έχουν φυσική προέλευση. Για τη βοτανοθεραπεία, η ασθένεια δεν σημαίνει τίποτε άλλο παρά την επικράτηση της ανισορροπίας στον ανθρώπινο οργανισμό. Ο στόχος της είναι να βοηθήσει τον οργανισμό να αναπτύξει τους μηχανισμούς αυτοθεραπείας που διαθέτει. Χρειάζεται όμως προσοχή στη χρήση θεραπευτικών βοτάνων, γιατί αφενός δεν θεραπεύουν όλες τις ασθένειες και αφετέρου η αλόγιστη και χωρίς συμβουλή γιατρού χρήση τους μπορεί να επιφέρει αντίθετα αποτελέσματα» αναφέρει ο κ. Γερομιχαλός.

Στη συμβολή των βοτάνων στη θεραπευτική προσέγγιση του καρκίνου αναφέρθηκε ο κ. Γερομιχαλός, σε ανακοίνωσή του στο 24ο Ιατρικό Συνέδριο Ενόπλων Δυνάμεων, επικαλούμενος αποτελέσματα πληθώρας επιδημιολογικών αλλά και εργαστηριακών μελετών με in vitro και in vivo πειράματα, που κατέδειξαν τη σημασία των φαρμακευτικών φυτών στη μάχη κατά του καρκίνου.

«Η σημασία των βοτάνων είναι ότι δεν θεραπεύουν μία μόνο πάθηση και δεν έχουν δράση σε μία μόνο πρωτεΐνη -στόχο στον ανθρώπινο οργανισμό, αλλά εμφανίζουν πολύπλευρη θεραπευτική δράση, στοχεύοντας σε πληθώρα πρωτεϊνικών στόχων. Αυτό είναι απόλυτα κατανοητό δεδομένου ότι κάθε βότανο αποτελείται από μερικές δεκάδες μέχρι και εκατοντάδες δραστικές ενώσεις. Αυτή είναι και η λυδία λίθος της σύγχρονης φαρμακευτικής επιστήμης στον τομέα της θεραπείας του καρκίνου. Η σύνθεση δηλαδή φαρμάκων που θα εμφανίζουν μια multi-target δράση, κάτι δηλαδή που μας το προσφέρει απλόχερα η φύση μέσω των φαρμακευτικών φυτών και μάλιστα χωρίς τις παρενέργειες των συνθετικών φαρμάκων. Στο πλαίσιο αυτό, ευχής έργον θα ήταν να ερευνηθεί επιστημονικά ο ελληνικός βοτανικός πλούτος, ο οποίος στο μεγαλύτερο μέρος του μένει ανεκμετάλλευτος» εξηγεί ο κ. Γερομιχαλός.

Το φυτικό βασίλειο, όπως αναφέρει, αποτέλεσε πηγή πολλών αντικαρκινικών φαρμάκων που χρησιμοποιούνται στην κλινική πρακτική. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το διτερπενικό ψευδοαλκαλοεϊδές ταξόλη, δευτερογενής μεταβολίτης του Ιταμου του Ειρηνικού (Taxus brevifolia), που θεωρείται ένα από τα «όπλα» της σύγχρονης ιατρικής για την αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού, του πνεύμονα, των ωοθηκών κ.λπ.

Μεταξύ των φαρμακευτικών φυτών, των οποίων η χρησιμότητα έχει αποδειχθεί στη μάχη κατά του καρκίνου, περιλαμβάνονται βότανα της ελληνικής φύσης αλλά και άλλα, τα οποία χρησιμοποιήθηκαν από τους Ινδιάνους της Αμερικής, από τους Ιάπωνες καθώς και από την παραδοσιακή αγιουρβεδική ινδική ιατρική. Ως παράδειγμα, ο κ. Γερομιχαλός αναφέρει φαρμακευτικά φυτά της ελληνικής φύσης όπως η λεβάντα, όλα τα φρούτα της οικογένειας που περιλαμβάνουν βατόμουρα, σμέουρα, μύρτιλα, κράνα, φράουλες κ.τλ., ο κόλιανδρος, ο μαϊντανός, το κρεμμύδι, το σκόρδο, το πράσο, ο χυμός από φύλλα ελιάς και τσουκνίδας, ο κρόκος, το φασκόμηλο, το δενδρολίβανο, το γαϊδουράγκαθο, η πικραγγουριά, ο κίστος, η κολλιτσίδα.

Αλλά υπάρχουν και άλλα που χρησιμοποιούνται από την παραδοσιακή ιατρική της Κίνας, της Ιαπωνίας, της Ινδίας και από τους Ινδιάνους θεραπευτές της Αμερικής, όπως το πράσινο και μαύρο τσάι, το σιταρόχορτο, η κανέλλα, το γαρίφαλο (μοσχοκάρφι), ο ιξός (γκι), η βερβερίδα, η κουρμπενία, το λάπαθο, το δρακόντι, το huang-chin , η πιπερόριζα, ο αστράγαλος, η ραβδόσια το μοσχοκάρυδο, η εχινάκεια, η αλόη arborescens, η αλόη, η κάνναβη, η κουρκούμη, το μαύρο πιπέρι και το κόκκινο πιπέρι καγιέν, το τζίνσενγκ, τo gingo biloba, η αιματόριζα.

Επίσης, αντικαρκινική δράση έχουν, η ινδική κηκίδα, το ινδικό ριβήσι, το λευκό σανδαλόξυλο, ο ιβίσκος, η γλυκόριζα, η ξηρά χλοώδη άνθη, η ινδική κοτυληδόνα, η κάρηκα, η κλιτόρια, το ξύλο αλόης, το καρδάμωμο, η κανέλα, το κύπειρο, η χρυσόριζα, το μέλι, η ακατέργαστη ζάχαρη και το γκι. Άλλα βότανα είναι η ασκληπιάς, το μαύρο μουσάλι, το μινίσπερμο, το καρδιόφυλλο, ο εχίνωψ των Ανατολικών Ινδιών, η γλυκόριζα, η ορχιδέα βάντα, τα αργυρεία, και το ινδικό αγριοπίπερο.

Τα αντικαρκινικά βοτανικά σκευάσματα αμερικανικής ηπείρου περιλαμβάνουν, ρίζα αρκτίου, ρίζα ινδικού ρήου, ένα είδος λάπαθου και φλοιό φτελιάς, ενώ υπάρχουν και άλλα όπως το Pau D' Arco, το σαπαράλ, το φυτό «νύχια γάτας» , το Ara-Larix, η σημύδα, η μιμόζα, η διωναία και πολλά άλλα.

«Όλες αυτές οι πληροφορίες που δίδονται για τα βότανα είναι καθαρά ενδεικτικές και δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση ιατρική συμβουλή ή συνταγή. Πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι τα βότανα δεν αποτελούν πανάκεια ούτε μπορούν να θεραπεύσουν όλες τις ασθένειες και δεν μπορούν να αντικαταστήσουν ολοσχερώς τα κλασικά φάρμακα. Πρέπει να χρησιμοποιούνται με μέτρο ή κατόπιν ιατρικής συμβουλής, αφού η αλόγιστη χρήση μπορεί να επιφέρει αντίθετα αποτελέσματα για την υγεία μας» υπογραμμίζει ο κ. Γερομιχαλός.

ofono.gr

Η ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ του Κώστα Κεφαλογιάννη *

πηγή http://www.onestory.gr/post/35046759050

Η ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ

του Κώστα Κεφαλογιάννη *

.

Λες;

Από όλους τους συνδυασμούς γραμμάτων και σημείων στίξεως στην ελληνική γλώσσα, αυτός ήταν αναμφίβολα ο χειρότερος. Λάμδα, έψιλον, σίγμα και ερωτηματικό.

Η γυναίκα του δεν το καταλαβαίνει. Toν κοιτάζει κατάματα και επαναλαμβάνει. Λες;

Ο κύριος Χρήστος είναι απολύτως βέβαιος.

- Όχι, δε λέω. Και απορώ πώς με ρωτάς κάτι τέτοιο.

- Μα εσύ το ανέφερες…

- Πραγματικά απορώ.

- Μα…

- Η συζήτηση τελείωσε.

Ο κύριος Χρήστος σηκώνεται από το τραπέζι χωρίς να ακουμπήσει το τοστ του. Πίνει μια γουλιά καφέ στα γρήγορα. Φοράει το σακάκι του, κοιτάζεται στον καθρέφτη , ισιώνει τη γραβάτα του, στρώνει προς τα πίσω τα γκρίζα του μαλλιά και ανοίγει την πόρτα. Κοντοστέκεται στο κατώφλι. Σκέφτεται να την κλείσει με δύναμη για να τονίσει το θυμό του. Δεν το κάνει. Δε χρειάζεται. Η γυναίκα του ξέρει ότι έφυγε θυμωμένος.  Είναι απολύτως βέβαιος.

Πηγαίνει στο γκαράζ, μπαίνει στο αυτοκίνητο και ανοίγει το ραδιόφωνο. Σκέφτεται για λίγο τη διαδρομή που θα ακολουθήσει μέχρι το γραφείο.  Έφυγε από το σπίτι δέκα λεπτά νωρίτερα  από ότι συνήθως. Οπότε  έχει περιθώριο να αλλάξει δρομολόγιο. Να μην πάει απ΄τα στενά.  Να πάει απ’ τον περιφερειακό.  Είναι πιο μακριά βέβαια. Αλλά χρειάζεται μια βόλτα για να ηρεμήσει.

Κοιτάζει από συνήθεια το δείκτη της βενζίνης. Είναι χαλασμένος εδώ και μήνες.  Βαριέται να τον φτιάξει. Tι να τον κάνει;  Σπίτι – δουλειά, δουλειά – σπίτι 16 χιλιόμετρα καθημερινά, γνωρίζει με ακρίβεια πότε να γεμίσει το ρεζερβουάρ. Δεν έχει μείνει ποτέ από βενζίνη.  Και δεν πρόκειται να μείνει. Είναι απολύτως βέβαιος.

Ο κύριος Χρήστος ξεκινάει.  Δε στρίβει δεξιά. Κανονικά θα έστριβε δεξιά. Σήμερα στρίβει αριστερά. Περιφερειακός λοιπόν.

Στο ραδιόφωνο κάτι λένε για την κρίση. Περικοπές, μειώσεις, απολύσεις.  Κάπως έτσι ξεκίνησε και η κουβέντα στο τραπέζι του πρωινού. Που δεν ήταν ακριβώς συζήτηση.

Αυτός κάθεται να πιει τον καφέ του. Αυτή αδιάφορη βλέπει τηλεόραση. Περικοπές, μειώσεις, απολύσεις.  «Τι γίνεται στη δουλειά;» τον ρωτάει.

- Τι να γίνει δηλαδή;

- Ξέρω’ γω; Δε βλέπεις, παντού χαμός.

- Βλέπω. Και εσύ τι φοβάσαι;  Λες να με απολύσουν;

- Λες;

Η διαφορά: Αυτός το είπε σαρκαστικά. Αυτή το είπε σοβαρά.

Σκέφτηκε σοβαρά ότι μπορεί να τον απολύσουν. Σκέφτηκε σοβαρά ότι υπάρχει πιθανότητα να απολυθεί.

Ο κύριος Χρήστος δεν πρόκειται να απολυθεί. Είναι απολύτως βέβαιος. Το ίδιο θα έπρεπε να είναι και η γυναίκα του. Μετά από τόσο καιρό θα έπρεπε να γνωρίζει πόσο τον εκτιμούν στην εταιρεία.  Μετά από 23 χρόνια θα έπρεπε να αντιλαμβάνεται πόσο σημαντικό τον θεωρεί ο διευθυντής του. Μετά από τη μισή της ζωή δίπλα του θα έπρεπε να ξέρει πως η δουλειά  είναι ολόκληρη η δική του. Αλλά προφανώς δεν το ξέρει.

«Λες;».  Λάμδα, έψιλον, σίγμα με ερωτηματικό στο τέλος. Και φόβο. Και αγωνία. Και κάτι άλλο. Κάτι σαν …χαρά; Χαιρεκακία;  Ναι, χαιρεκακία. Ο κύριος Χρήστος είναι απολύτως βέβαιος.  Χαιρεκακία;  Αλλά γιατί;

Για τα μοναχικά ξενύχτια;  Για τα χαμένα γενέθλια; Τις ξεχασμένες επετείους;  Τα ματαιωμένα Σαββατοκύριακα; Τις ακυρωμένες διακοπές; Τα ακυρωμένα παιδιά; Τα είχε δεχτεί όλα. Με χαμόγελο. Με υπομονή. Με κατανόηση. Με αγάπη. Και ήταν ευτυχισμένη. Έμοιαζε ευτυχισμένη. Είναι ευτυχισμένη. Ο κύριος Χρήστος είναι απολύτως βέβαιος.

Αλλάζει σταθμό. Θέλει να ακούσει μουσική, όχι ειδήσεις, όχι περικοπές, μειώσεις, απολύσεις. Αυτά τα ακούει και στο γραφείο. Μήνες τώρα.

Την περασμένη εβδομάδα  ο διευθυντής του ζήτησε να διώξει πέντε άτομα από το τμήμα του. Οκτώ μείον πέντε ίσον τρία. Τρεις απέμειναν. Κι ένας ο κύριος Χρήστος τέσσερις.  Τέσσερις άνθρωποι για να βγάλουν τη δουλειά είκοσι. Πέρυσι, πριν ξεκινήσει το ψαλίδι, ήταν εικοσιπέντε. Κι ένας ο κύριος Χρήστος εικοσιέξι.  Στους διαδρόμους λένε ότι το μακελειό θα συνεχιστεί.  Και ο νέος γύρος θα περιλαμβάνει και προϊσταμένους τμημάτων.  Ο άχρηστος ο Αρχοντόπουλος κι εκείνος ο γλύφτης ο Σκαρώνης την έχουν άσχημα. Ο κύριος Χρήστος είναι απολύτως βέβαιος.

Ψάχνει λίγο τους σταθμούς. Δε βρίσκει τίποτα της προκοπής. Κλείνει το ραδιόφωνο. Ανοίγει το παράθυρο. Επιθυμεί το αεράκι στο πρόσωπο του. Ο περιφερειακός έχει λίγα αυτοκίνητα. Ίσως το πατήσει λίγο.  Μόνο λίγο όμως. Η ταχύτητα δεν του αρέσει και για αυτό είναι απολύτως βέβαιος.

Προσπαθεί να θυμηθεί τι του αρέσει.  Το φαγητό; Όχι ιδιαίτερα. Το ποτό; Καθόλου.  Τα μπαράκια, τα σινεμά, τα εστιατόρια; Μπα. Τα γουέστερν. Τα γουέστερν του αρέσουν.  Και τα παγωτά. Και η θάλασσα. Και η γυναίκα του.  Και η δουλειά του. Κυρίως η δουλειά του. Η αίσθηση της χρησιμότητας.  Το καθήκον. Τα μπράβο. Ο χρόνος που ξοδεύεις στο γραφείο.

Ο χρόνος που ξοδεύεις στο γραφείο είναι ωφέλιμος χρόνος. Η ζωή που ξοδεύεις στο γραφείο είναι καλή ζωή. Ο κύριος Χρήστος είναι απολύτως βέβαιος ότι έζησε μια καλή, ωφέλιμη ζωή.

Χτυπάει το κινητό του.

- Παρακαλώ;

- Κύριε Χρήστο καλημέρα, είμαι η Μαρίνα.

- Καλημέρα Μαρίνα, τι κάνεις;

- Από σήμερα θα εκτελώ χρέη γραμματέα για τον κ. διευθυντή;

- Γιατί, η Παρασκευή;

- Απολύθηκε.

- Πότε;

- Την Παρασκευή.

- Φυσικά. Και τι μπορώ να κάνω για σένα Μαρίνα;

- Ο κ. διευθυντής ζήτησε να σας δει.

- Δεν έφτασα ακόμη.

- Όταν φτάσετε.

- Σου είπε τι με θέλει;

- Εεεε ….όχι.

- Σε ευχαριστώ. Θα είμαι εκεί σε δέκα λεπτά.

- Εντάξει. Και …κύριε Χρήστο;

- Ναι;

- Τίποτα, τίποτα. Καλημέρα…

Τι να’ ναι πάλι; Θα του ζητήσει κι άλλες απολύσεις;  Ή θα του πει συγχαρητήρια που καταφέρνει να διατηρεί το τμήμα ακμαίο και αποτελεσματικό με τόσο λίγα άτομα;  Μάλλον το δεύτερο. Σίγουρα το δεύτερο.  Ο κ. Χρήστος είναι απολύτως βέβαιος.  Και ο ιδρώτας στο μέτωπο του; Είναι απολύτως βέβαιος ότι οφείλεται στη ζέστη…

Ετούτος ο Οκτώβρης δε λέει να ψυχράνει.  Όταν ήταν φοιτητής ο Οκτώβρης ήταν ο αγαπημένος του μήνας για διακοπές.  Ωραίες θάλασσες, λίγος κόσμος, φθινοπωρινές βροχές, ελάχιστες κουβέντες. Ούτε υποσχέσεις, ούτε εξάρσεις, ούτε σκαμπανεβάσματα. Μόνο ηρεμία. Και βεβαιότητα. Ότι λάμπει τον Αύγουστο, θολώνει τον Σεπτέμβρη.  Ότι συμβαίνει τον Οκτώβριο είναι δεδομένο. Σίγουρο.  Είναι απολύτως βέβαιο.

Έτσι πίστευε παλιά ο κ. Χρήστος. Μετά μεγάλωσε, έπιασε δουλειά και οι μήνες έχασαν τη σημασία τους.

Ξαφνικά νοστάλγησε τη θάλασσα του Οκτωβρίου. Γενικά δεν εκτιμά τη νοσταλγία. Τη θεωρεί άχρηστο συναίσθημα. Προσπαθεί να τη βγάλει απ’ το μυαλό του.

Ξαφνικά αναρωτιέται: Ο περιφερειακός,  αν τον τραβήξεις μέχρι τέλους, δε βγάζει στη θάλασσα;  Άλλη μια άχρηστη σκέψη.  Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο.  Ο διευθυντής θέλει να τον δει.

Ξαφνικά φέρνει στο μυαλό του τηλεφώνημα της Μαρίνας: “Και κύριε Χρήστο…Τίποτα, τίποτα”, Τίποτα;  Αλήθεια;  

Ξαφνικά θέλει να κάνει μια βουτιά. Και να φάει παγωτό.  Τελείωνε, δεν είσαι παιδί. Σε περιμένουν στο γραφείο.

Ξαφνικά σκέφτεται τη γυναίκα του μόνη στο σπίτι. Σύνελθε, στην επόμενη έξοδο πρέπει να στρίψεις.

Ξαφνικά σκέφτεται  …λες;. Όχι δε λέω! Στρίψε να πας στη δουλειά.

Ξαφνικά πατάει το γκάζι. Προσπερνάει την έξοδο και συνεχίζει στον περιφερειακό.

Ξαφνικά εύχεται να είχε φτιάξει τον δείκτη της βενζίνης;  Άραγε με φτάνει μέχρι τη θάλασσα;

Ξαφνικά ο κ. Χρήστος δεν είναι απολύτως βέβαιος….

.

Ο Κώστας Κεφαλογιάνννης γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ηράκλειο της Κρήτης. Είναι δημοσιογράφος. Εργάστηκε στις εφημερίδες Εξουσία, Sportime, Εξέδρα των Σπορ και στους ραδιοφωνικούς σταθμούς Sportime 89,2 και Arrena 89,2. Αρθογραφεί καθημερινά στο  www.prismanews.gr. Συνήθως είναι πιο φλύαρος από το βιογραφικό του…

[ facebook ] [ e-mail ]

Monopoly

Bigbook.gr

Monopoly ονομάζεται το επιτραπέζιο παιχνίδι αγοραπωλησίας ιδιοκτησιών που εκδίδεται από την εταιρεία Parker σε συνεργασία με την Hasbro. Οι παίκτες συμμετέχουν σε έναν κόσμο οικονομικής δολοπλοκίας και απεμπόλησης με σκοπό να αποκτήσουν πλούτο μέσω οικονομικών δραστηριοτήτων. Το παιχνίδι περιλαμβάνει αγορά και ενοικίαση ιδιοκτησιών με χρήματα του παιχνιδιού, καθώς οι παίκτες περιφέρονται διαδοχικά στο ταμπλό, σύμφωνα με την κάθε ζαριά. Το παιχνίδι παίρνει την ονομασία του από τον όρο "μονοπώλιο", την κυριαρχία στην αγορά μιας μόνο επιχείρησης.

Σύμφωνα με την εταιρεία που εκδίδει το παιχνίδι, από τότε που ο Τσαρλς Ντάροου το πατένταρε το 1935( 5 - 11-1935), το έχουν παίξει περίπου 750 εκατομμύρια άνθρωποι, καθιστώντας το έτσι "το μεγαλύτερο σε αριθμό παικτών (εμπορικό) επιτραπέζιο στον κόσμο." Στο Βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες, όμως, είχε καταγραφεί πιο νωρίς, το 1999, όπου οι στατιστικές της εταιρείας ανέφεραν ότι ο αριθμός παικτών άγγιξε τα 500 εκατομμύρια.

Το 1904, η Κουάκερη Ελίζαμπεθ (Λίζι) Μάτζι Φίλιπς δημιούργησε ένα παιχνίδι, μέσω του οποίου ήλπιζε να μπορέσει να εξηγήσει την απλή θεωρία των φόρων του Χένρι Τζωρτζ. Σύμφωνα με αυτή, αν οι άνθρωποι έχουν κέρδη από την περιουσία τους, άσχετα με το μέγεθός της, τελικά όλη η περιουσία θα καταλήξει νομοτελειακά στα χέρια ενός και μόνο ανθρώπου. Το παιχνίδι της, "Το Παιχνίδι του Νοικοκύρη", εκδόθηκε λίγα χρόνια αργότερα. Κάποιοι άλλοι ενδιαφερόμενοι για επιτραπέζια ανακατασκεύασαν το παιχνίδι και μερικοί έφτιαξαν δικές τους σειρές. Η Λίζι από μόνη της πατένταρε μια αναθεωρημένη εκδοχή του παιχνιδιού το 1924, και τότε ήταν που βγήκαν στην αγορά και άλλα παρόμοια επιτραπέζια. Στις αρχές της δεκαετίας του 30 δημιουργήθηκε ένα επιτραπέζιο με το όνομα Monopoly, παρόμοιο με τη σημερινή Monopoly, και πωλούνταν από τους Αδελφούς Πάρκερ και τις μητρικές τους για το υπόλοιπο του 20ου αιώνα ως και τις αρχές του επομένου. Την έκδοση των Αδελφών Πάρκερ τη δημιούργησε ο Τσαρλς Ντάροου. Αρκετοί άνθρωποι έχουν συνεισφέρει στον σχεδιασμό και στην εξέλιξη του παιχνιδιού έως σήμερα, κυρίως από τις μεσοδυτικές Η.Π.Α. και κοντά στην ανατολική ακτή.

Το 1941, η Βρετανική Μυστική Υπηρεσία έβαλε τον Τζον Ουάντιγκτον, τον κατοχυρωμένο κατασκευαστή του παιχνιδιού εκτός Η.Π.Α., να δημιουργήσει μια ειδική έκδοση για τους κρατούμενους από τους Ναζί του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Μέσα στα παιχνίδια υπήρχαν κρυμμένοι χάρτες, πυξίδες, αληθινά χρήματα και άλλα χρήσιμα αντικείμενα για απόδραση. Μοιράστηκαν στους κρατούμενους από τον Εθνικό Ερυθρό Σταυρό.

Το Παιχνίδι του Νοικοκύρη

Τη δεκατία του '70, η αρχική ιστορία του παιχνιδιού άρχισε να χάνεται (και τουλάχιστον ένας ιστορικός δήλωσε ότι είχε σκόπιμα αποσιωπηθεί), και η ιδέα που δημιούργησε ο Τσαρλς Ντάροου έγινε παράδοση. Αυτό αναφέρθηκε το 1974 στο "Βιβλίο Της Monopoly: Στρατηγική και Τακτικές του Διασημότερου Παγκοσμίως Παιχνιδιού" (The Monopoly Book: Strategy and Tactics of the World's Most Popular Game), της Μαξίν Μπράντι, και ακόμα και στις οδηγίες του παιχνιδιού. Καθώς ο καθηγητής Ραλφ Άνσπακ μαχόταν εναντίον των Αδελφών Πάρκερ και την τότε μητρική τους εταιρεία, General Mills, στο σήμα κατατεθέν της Monopoly, αρκετή από την ιστορία της Monopoly είχε "επανασκαφεί".

Εξαιτίας των μακροχρόνιων δικαστικών διαδικασιών, το νόμιμο κύρος των σημάτων κατατεθέντων των αδελφών Parker στο παιχνίδι δεν είχε αποκατασταθεί μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του '80. Η ονομασία του παιχνιδιού παραμένει κατοχυρωμένο σήμα κατατεθέν των αδελφών Parker, όπως και τα συγκεκριμένα σχεδιαστικά στοιχεία. Η τρέχουσα μητρική εταιρεία των Parker, Hasbro, αναγνωρίζει μόνο τον ρόλο του Ντάροου στη δημιουργία του παιχνιδιού. Ο καθηγητής Άνσπακ εξέδωσε ένα βιβλίο σχετικά με τις έρευνές του, με τον τίτλο "Monopoly: η Απάτη των Δισεκατομμυρίων" (The Billion Dollar Monopoly Swindle) που επανεκδόθηκε ως "το σκάνδαλο της Monopoly" (Monopolygate), στο οποίο αναλύει τη γνώμη του πάνω στην σκόπιμη αποσιώπηση της πρώιμης ιστορίας της Monopoly.

Η επίσημη μασκώτ του παιχνιδιού είναι ο "Πλούσιος Θείος με τα Σακιά" (Rich Uncle Pennybags), ο οποίος πρωτοεμφανίστηκε στις κάρτες "Εντολής" και "Απόφασης" το 1936. Απ' το 1985, εμφανίζεται στο δεύτερο όμικρον "O" της λέξης Monopoly σαν μέρος του λογότυπου. Η Hasbro "ανέστησε" επίσημα τον χαρακτήρα ως Κύριο Monopoly (Mr. Monopoly) το 1998. 10 χρόνια αργότερα, άλλαξε για άλλη μια φορά εμφάνιση και βρέθηκε πίσω από το λογότυπο του παιχνιδιού.

Ο χαρακτήρας της Μασκώτ είναι κατά κάποιον τρόπο βασισμένος στον Μόργκαν.

Οι παίκτες παίζουν με τη σειρά, αφού έχει αποφασισθεί με τυχαίο τρόπο ποιος θα παίξει πρώτος. Ένας τυπικός γύρος ξεκινάει με τη ρίψη του ζαριού και μετακινώντας το πιόνι με τη φορά των δεικτών του ρολογιού, όσες φορές λένε τα ζάρια. Εάν ο παίκτης βρεθεί σε κάρτα "Εντολής" ή "Απόφασης", τραβάει την ομώνυμη κάρτα. Εάν βρεθεί σε οικόπεδο χωρίς ιδιοκτήτη, είτε είναι οδός, σταθμός ή εταιρεία, μπορεί να το αγοράσει αντί του ποσού που αναγράφεται. Εάν για κάποιο λόγο αρνηθεί να το αγοράσει, το οικόπεδο πλειστηριάζεται από την τράπεζα σε αυτόν που θα δώσει την υψηλότερη προσφορά. Εάν το οικόπεδο έχει ιδιοκτήτη και δεν είναι υποθηκευμένο, ο παίκτης πρέπει να του πληρώσει ενοίκιο, οι τιμές του οποίου ποικίλλουν αναλόγως τη γειτονιά που βρίσκεται, είτε κατά πόσο είναι κτισμένη. Εάν ο παίκτης φέρει διπλές, ξαναρίχνει αφού έχει ολοκληρώσει τον γύρο του. Τρεις διπλές ζαριές στη σειρά, όμως, στέλνουν τον παίκτη στη φυλακή. Κατά τη διάρκεια του γύρου, επίσης, οι παίκτες μπορούν να αποφασίσουν εάν θα κτίσουν ή θα υποθηκεύσουν την ιδιοκτησία τους. Το κτίσιμο περιλαμβάνει την κατασκευή σπιτιού ή ξενοδοχείου με διαφορετική τιμή και ύψος ενοικίου για κάθε γειτονιά, όμως για να μπορέσει ένας παίκτης να χτίσει, θα πρέπει να έχει στην κατοχή του όλα τα οικόπεδα της γειτονιάς. Το κτίσιμο, επίσης, θα πρέπει να είναι ομοιόμορφο. Δηλαδή, δεν μπορεί να κτιστεί δεύτερο σπίτι σε ένα οικόπεδο, εάν τα υπόλοιπα οικόπεδα της γειτονιάς έχουν μόνο ένα. Συνεργασίες δεν επιτρέπονται. Εάν η ιδιοκτησία πρόκειται να υποθηκευτεί, θα πρέπει να έχουν πουληθεί όλα τα κτίσματα. Ο παίκτης παίρνει χρήματα από την τράπεζα για κάθε υποθηκευμένη ιδιοκτησία, τα οποία θα επιστρέψει με τόκο για να τερματίσει την υποθήκη.

http://el.wikipedia.org/wiki/Monopoly

ΟΙ ΚΕΡΑΙΕΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΟΥ

Bigbook.gr

Το βιβλίο αυτό -όπως άλλωστε και η ομώνυμη τηλεοπτική εκπομπή στην οποία βασίστηκε- δεν απευθύνεται μονάχα στους λάτρεις της λογοτεχνίας αλλά σε ένα πολύ ευρύτερο κοινό, το οποίο παραμένει ευαίσθητο στα προβλήματα και στις αναζητήσεις του καιρού μας. 

Μεταγράφοντας τις συζητήσεις που έκανε είτε μόνος είτε με τη Μικέλα Χαρτουλάρη με τους 33 διάσημους συγγραφείς αυτού του τόμου, ο Ανταίος Χρυσοστομίδης στρέφει κάθε φορά τη ματιά του σε ένα συγκεκριμένο θέμα ανάλογα με τα ενδιαφέροντα του συνομιλητή του. Θέματα που αφορούν την εποχή μας -τα προβλήματα της δημοκρατίας στον δυτικό κόσμο, ο θρησκευτικός φανατισμός, το πρόβλημα των εθνικισμών, η κρίση ηθικών αξιών, ο ρατσισμός, τα ευρωπαϊκά ιστορικά τραύματα, η σεξουαλική ελευθερία- διασταυρώνονται συνεχώς με θέματα που αφορούν τη λογοτεχνία, το μέλλον της, τη θετική ή μερικές φορές αρνητική επίδρασή της στην κοινωνία. 

Μια περιδιάβαση σε έναν κόσμο μαγικό γραμμένη σχεδόν σαν μυθιστόρημα. Νικολό Αμανίτι - Μάργκαρετ Άτγουντ - Μωρίς Αττιά - Μάρτιν Βάλζερ - Μάριο Βάργκας Λιόσα (Νόμπελ 2010) - Γκαμάλ Αλ Γιτάνι - Ναντίν Γκόρντιμερ (Νόμπελ 1991) - Χανς Μάγκνους Εντσεσμπέργκερ - Χαβιέρ Θέρκας - Αντρέα Καμιλέρι - Ντάνιελ Κέλμαν - Χανίφ Κιουρέισι - Τζον Λε Καρέ - Κλάουντιο Μάγκρις - Βλαντίμιρ Μακάνιν - Ίαν ΜακΓιούαν - Νόρμαν Μάνεα - Χάρι Μούλις - Τζον Μπάνβιλ - Άμος Οζ - Πολ Όστερ - Ορχάν Παμούκ (Νόμπελ 2006) - Τζορτζ Πελεκάνος - Σέρχιο Πιτόλ - Σαντιάγο Ρονκαλιόλο - Ζοζέ Σαραμάγκου (Νόμπελ 1998) - Ίνγκο Σούλτσε - Αντόνιο Ταμπούκι - Π. Ντ. Τζέιμς - Ντάριο Φο (Νόμπελ 1997) - Κάρλος Φουέντες - Γιασμίνα Χάντρα - Άλαν Χόλινγκχερστ.

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=209136