Ένας
από τους μεγαλύτερους δασκάλους Ζεν, ο Λιν Τσι, συνήθιζε να λέει: ‘Οταν
ήμουν νέος, ήμουν ενθουσιασμένος με την κωπηλασία. Είχα μια μικρή
βάρκα, και πήγαινα στη λίμνη μόνος μου. Έμενα εκεί για ώρες ολόκληρες.
Κάποτε έτυχε να διαλογίζομαι στη βάρκα μου με κλειστά μάτια, μια όμορφη
νύχτα. Τότε πλησίασε μια άλλη βάρκα ακολουθώντας το ρεύμα και χτύπησε τη
βάρκα μου. Τα μάτια μου ήταν κλειστά, έτσι
σκέφτηκα : Κάποιος είναι εδώ με τη βάρκα του και χτύπησε τη δική μου
βάρκα’. Θυμός γεννήθηκε μέσα μου. Άνοιξα τα μάτια μου και ήμουν έτοιμος
να πω θυμωμένος κάτι σ’ αυτόν τον άνθρωπο, αλλά τότε συνειδητοποίησα ότι
η βάρκα ήταν άδεια! Και δεν υπήρχε τρόπος να εκτονωθεί ο θυμός μου.
Προς ποιόν θα τον εξέφραζα; Η βάρκα ήταν άδεια, απλώς έπλεε ακολουθώντας
το ρεύμα από μόνη της και ήρθε και χτύπησε τη βάρκα μου. Έτσι δεν
υπήρχε τίποτε να κάνω. Δεν υπήρχε δυνατότητα να εκτονώσω τον θυμό μου σε
μια άδεια βάρκα’. Έτσι ο Λιν Τσι είπε, ‘Έκλεισα τα μάτια μου. Ο θυμός
ήταν εκεί, αλλά δεν μπορούσε να βρει διέξοδο. Έκλεισα τα μάτια μου και
απλώς κινήθηκα προς τα πίσω μαζί με τον θυμό. Και η άδεια βάρκα έγινε η
συνειδητοποίησή μου. Έφτασα σ’ ένα σημείο μέσα μου εκείνη τη σιωπηλή
νύχτα. Εκείνη η άδεια βάρκα έγινε ο δάσκαλός μου. Και τώρα εάν κάποιος
έρχεται και με προσβάλλει, γελάω και λέω: ‘Και αυτή η βάρκα είναι επίσης
‘’άδεια’’. Κλείνω τα μάτια και πηγαίνω μέσα.’
Συναισθηματική Ευδαιμονία – Osho
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου