Ο
Ρενέ Γκοσινί (René Goscinny) γεννήθηκε στις 14 Αυγούστου του 1926 στο
Παρίσι και πέθανε στις 5 Νοεμβρίου του 1977 στο ίδιο μέρος. Ήταν Γάλλος
συγγραφέας και συντάκτης πολωνικής καταγωγής, ο οποίος είναι περισσότερο
γνωστός για τα κόμικς Αστερίξ και Λούκυ Λουκ, στα οποία και έγραφε τα
σενάρια.
Ο Γκοσινί γεννήθηκε στο Παρίσι το 1926 σε μια οικογένεια Εβραίων μεταναστών από την Πολωνία. Ο πατέρας ήταν από την Βαρσοβία (χημικός μηχανικός στο επάγγελμα) και η μητέρα του από το Χοντόρκοβ - μια κωμόπολη στην Ουκρανία. Ο μεγαλύτερος αδελφός του Ρενέ, ο Κλοντ, είχε γεννηθεί 6 χρόνια νωρίτερα, στις 10 Δεκεμβρίου του 1920. Οι γονείς του Ρενέ είχαν γνωριστεί στο Παρίσι και παντρεύτηκαν το 1919. Η οικογένεια μετακόμισε στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής 2 χρόνια μετά τη γέννηση του Ρενέ, εξαιτίας μιας θέσης χημικού μηχανικού, την οποία απέκτησε εκεί ο πατέρας του. Πέρασε χαρούμενη παιδική ηλικία στο Μπουένος Άιρες, και φοίτησε στα γαλλικά σχολεία που βρίσκονταν εκεί. Είχε το ταλέντο να κάνει τους πάντες να γελούν μέσα στην τάξη, πιθανότατα για να αντισταθμίσει τη ντροπαλότητα που είχε απ' τη φύση του. Ξεκίνησε να ζωγραφίζει πολύ νωρίς, εμπνευσμένος από τις εικονογραφημένες ιστορίες τις οποίες αρεσκόταν να διαβάζει.
Το Δεκέμβρη του 1943, αφού τελείωσε το σχολείο, ο 17χρονος τότε Ρενέ Γκοσινί έχασε τον πατέρα του, γεγονός που τον ανάγκασε να ψάξει για δουλειά. Τον επόμενο χρόνο έπιασε την πρώτη του δουλειά ως βοηθός λογιστή σε εργοστάσιο περισυλλογής ελαστικών και, όταν έφυγε τον επόμενο χρόνο, έγινε κατώτερος εικονογράφος σε διαφημιστικό πρακτορείο.
Ο Ρενέ, μαζί με τη μητέρα του, έφυγαν από την Αργεντινή και πήγαν στη Νέα Υόρκη το 1945, για να ζήσουν, με τον θείο του Μπόρις, εκεί. Για να αποφύγει τη θητεία στον αμερικανικό στρατό, ο Ρενέ ταξίδεψε στη Γαλλία για να καταταχθεί στο γαλλικό στρατό το 1946. Υπηρέτησε στο πεζικό, και όταν πήρε προαγωγή, ο Ρενέ διορίστηκε ως ο επίσημος εικονογράφος του συντάγματος του στρατού και έφτιαχνε εικονογραφήσεις και αφίσες για τον στρατό.
Τον επόμενο χρόνο εικονογράφησε το βιβλίο "Το Kορίτσι με τα Mάτια από Xρυσάφι" (The Girl with the Eyes of Gold) κι επέστρεψε στη Νέα Υόρκη. Με την άφιξή του, ο Ρενέ πέρασε την πιο δύσκολη περίοδο της ζωής του. Για λίγο καιρό ήταν άνεργος, μόνος και εντελώς απένταρος. Είχε συνέλθει, όμως, μέχρι το 1948, και άρχισε να δουλεύει σ' ένα μικρό στούντιο όπου γνώρισε και έγινε φίλος με τους Γουίλ Έλντερ (Will Elder), Τζακ Ντέιβις (Jack Davis) και Harvey Kurtzman. Ο Ρενέ έγινε έπειτα καλλιτεχνικός διευθυντής (art director) στα Kunen Publishers, όπου έγραψε τέσσερα παιδικά βιβλία. Γνώρισε γύρω στο 1949 τον Μορίς ντε Μπεβέρ, γνωστότερο ως Μόρις (Morris), τον καρτουνίστα και πρώτο συγγραφέα της σειράς κόμικ Λούκυ Λουκ (Ο Ρενέ θα έγραφε τα σενάρια της σειράς από το 1955 έως τον θάνατό του το 1977), καθώς επίσης και τον Joseph Gillain, πιο γνωστό ως Jijé.
Γνώρισε επίσης τον Ζωρζ Τρουαφοντέν (Georges Troisfontaines), διευθυντή της World Press agency, ο οποίος έπεισε τον Ρενέ να επιστρέψει στο Παρίσι και να δουλέψει για την εταιρία του ως διευθυντής του γραφείου στο Παρίσι το 1951. Εκεί, γνώρισε τον Αλμπέρ Υντερζό (Albert Uderzo), με τον οποίο ξεκίνησε μια μακράς διαρκείας συνεργασία. Ξεκίνησαν μαζί κάποιες δουλειές για το γυναικείο περιοδικό Bonnes Soirées, για το οποίο ο Γκοσινί έγραψε την "Sylvie" . O Γκοσινί και ο Υντερζό έφτιαξαν επίσης τις σειρές 'Jehan Pistolet' και 'Luc Junior' για το La Libre Junior.
Το 1955, ο Γκοσινί συνοδευόμενος από τους Ζαν Μισέλ Σαρλιέ (Jean-Michel Charlier), Αλμπέρ Υντερζό και Ζαν Εμπράντ (Jean Hébrad), ίδρυσαν τον εκδοτικό οίκο (Edipress/Edifrance). Ο εκδοτικός οίκος αυτός εξέδωσε έργα όπως το (Clairon) για την εργοστασιακή ενότητα και το (Pistolin) για μια εταιρία σοκολάτας. Ο Γκοσινί και ο Υντερζό συνεργάστηκαν στις σειρές Bill Blanchart στο Jeannot, Pistolet στο Pistolin και Benjamin et Benjamine στο περιοδικό του ίδιου ονόματος. Με το ψευδώνυμο Αγκοστίνι (Agostini), ο Γκοσινί έγραψε τον Μικρό Νικόλα (Le Petit Nicolas) για τον Ζαν Ζακ Σεμπέ (Jean-Jacques Sempé) στο Le Moustique και αργότερα Sud-Ouest και Pilote. Πρόσφατα, η κόρη του ανακάλυψε στα χειρόγραφα του πατέρα της μια σειρά ανέκδοτων διηγημάτων με θέμα το μικρό Νικόλα, τα οποία και εξέδωσε. Η σειρά του μικρού Νικόλα μεταφέρθηκε, πρόσφατα, με μεγάλη επιτυχία και στον κινηματογράφο.
Το 1959, ο εκδοτικός οίκος Édifrance/Édipresse ξεκίνησε το περιοδικό Pilote. Ο Γκοσινί έγινε ένας από τους πιο παραγωγικούς συγγραφείς του περιοδικού. Στο πρώτο τεύχος του περιοδικού, ξεκίνησε την πιο διάσημη δημιουργία του, τον Αστερίξ (Astérix), μαζί με τον Αλμπέρ Υντερζό. Η σειρά έγινε αμέσως μεγάλη επιτυχία και πλέον είναι γνωστή παγκοσμίως. Ο Γκοσινί ξεκίνησε επίσης τις σειρές "Ο Μικρός Νικόλας" και Jehan Pistolet, το οποίο ονομάζεται σήμερα Jehan Soupolet. Ο Γκοσινί ξεκίνησε επίσης τα Jacquot le Mousse και Tromblon et Bottaclou μαζί με τον Godard.
To περιοδικό αγοράστηκε από τον Ζορζ Νταργκό (Georges Dargaud) το 1960, και ο Γκοσινί έγινε αρχισυντάκτης. Ξεκίνησε επίσης νέες σειρές όπως τις Les Divagations de Monsieur Sait-Tout, La Potachologie Illustrée (με τον Cabu), Les Dingodossiers (με τον Gotlib) και La Forêt de Chênebeau (με τον Mic Delinx). Με τον Ζαν Ταμπαρί (Jean Tabary), ξεκίνησε το Calife Haroun El Poussah στο Record, μια σειρά που αργότερα συνεχίστηκε στο Pilote ως Ιζνογκούντ (Iznogoud).
Παντρεύτηκε την Gilberte Pollaro-Millo το 1967. Το 1968 γεννήθηκε η κόρη του Άννα. Πέθανε ξαφνικά στο Παρίσι από καρδιακή προσβολή στις 5 Νοεμβρίου 1977, σε ηλικία 51 ετών.
Ο Γκοσινί γεννήθηκε στο Παρίσι το 1926 σε μια οικογένεια Εβραίων μεταναστών από την Πολωνία. Ο πατέρας ήταν από την Βαρσοβία (χημικός μηχανικός στο επάγγελμα) και η μητέρα του από το Χοντόρκοβ - μια κωμόπολη στην Ουκρανία. Ο μεγαλύτερος αδελφός του Ρενέ, ο Κλοντ, είχε γεννηθεί 6 χρόνια νωρίτερα, στις 10 Δεκεμβρίου του 1920. Οι γονείς του Ρενέ είχαν γνωριστεί στο Παρίσι και παντρεύτηκαν το 1919. Η οικογένεια μετακόμισε στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής 2 χρόνια μετά τη γέννηση του Ρενέ, εξαιτίας μιας θέσης χημικού μηχανικού, την οποία απέκτησε εκεί ο πατέρας του. Πέρασε χαρούμενη παιδική ηλικία στο Μπουένος Άιρες, και φοίτησε στα γαλλικά σχολεία που βρίσκονταν εκεί. Είχε το ταλέντο να κάνει τους πάντες να γελούν μέσα στην τάξη, πιθανότατα για να αντισταθμίσει τη ντροπαλότητα που είχε απ' τη φύση του. Ξεκίνησε να ζωγραφίζει πολύ νωρίς, εμπνευσμένος από τις εικονογραφημένες ιστορίες τις οποίες αρεσκόταν να διαβάζει.
Το Δεκέμβρη του 1943, αφού τελείωσε το σχολείο, ο 17χρονος τότε Ρενέ Γκοσινί έχασε τον πατέρα του, γεγονός που τον ανάγκασε να ψάξει για δουλειά. Τον επόμενο χρόνο έπιασε την πρώτη του δουλειά ως βοηθός λογιστή σε εργοστάσιο περισυλλογής ελαστικών και, όταν έφυγε τον επόμενο χρόνο, έγινε κατώτερος εικονογράφος σε διαφημιστικό πρακτορείο.
Ο Ρενέ, μαζί με τη μητέρα του, έφυγαν από την Αργεντινή και πήγαν στη Νέα Υόρκη το 1945, για να ζήσουν, με τον θείο του Μπόρις, εκεί. Για να αποφύγει τη θητεία στον αμερικανικό στρατό, ο Ρενέ ταξίδεψε στη Γαλλία για να καταταχθεί στο γαλλικό στρατό το 1946. Υπηρέτησε στο πεζικό, και όταν πήρε προαγωγή, ο Ρενέ διορίστηκε ως ο επίσημος εικονογράφος του συντάγματος του στρατού και έφτιαχνε εικονογραφήσεις και αφίσες για τον στρατό.
Τον επόμενο χρόνο εικονογράφησε το βιβλίο "Το Kορίτσι με τα Mάτια από Xρυσάφι" (The Girl with the Eyes of Gold) κι επέστρεψε στη Νέα Υόρκη. Με την άφιξή του, ο Ρενέ πέρασε την πιο δύσκολη περίοδο της ζωής του. Για λίγο καιρό ήταν άνεργος, μόνος και εντελώς απένταρος. Είχε συνέλθει, όμως, μέχρι το 1948, και άρχισε να δουλεύει σ' ένα μικρό στούντιο όπου γνώρισε και έγινε φίλος με τους Γουίλ Έλντερ (Will Elder), Τζακ Ντέιβις (Jack Davis) και Harvey Kurtzman. Ο Ρενέ έγινε έπειτα καλλιτεχνικός διευθυντής (art director) στα Kunen Publishers, όπου έγραψε τέσσερα παιδικά βιβλία. Γνώρισε γύρω στο 1949 τον Μορίς ντε Μπεβέρ, γνωστότερο ως Μόρις (Morris), τον καρτουνίστα και πρώτο συγγραφέα της σειράς κόμικ Λούκυ Λουκ (Ο Ρενέ θα έγραφε τα σενάρια της σειράς από το 1955 έως τον θάνατό του το 1977), καθώς επίσης και τον Joseph Gillain, πιο γνωστό ως Jijé.
Γνώρισε επίσης τον Ζωρζ Τρουαφοντέν (Georges Troisfontaines), διευθυντή της World Press agency, ο οποίος έπεισε τον Ρενέ να επιστρέψει στο Παρίσι και να δουλέψει για την εταιρία του ως διευθυντής του γραφείου στο Παρίσι το 1951. Εκεί, γνώρισε τον Αλμπέρ Υντερζό (Albert Uderzo), με τον οποίο ξεκίνησε μια μακράς διαρκείας συνεργασία. Ξεκίνησαν μαζί κάποιες δουλειές για το γυναικείο περιοδικό Bonnes Soirées, για το οποίο ο Γκοσινί έγραψε την "Sylvie" . O Γκοσινί και ο Υντερζό έφτιαξαν επίσης τις σειρές 'Jehan Pistolet' και 'Luc Junior' για το La Libre Junior.
Το 1955, ο Γκοσινί συνοδευόμενος από τους Ζαν Μισέλ Σαρλιέ (Jean-Michel Charlier), Αλμπέρ Υντερζό και Ζαν Εμπράντ (Jean Hébrad), ίδρυσαν τον εκδοτικό οίκο (Edipress/Edifrance). Ο εκδοτικός οίκος αυτός εξέδωσε έργα όπως το (Clairon) για την εργοστασιακή ενότητα και το (Pistolin) για μια εταιρία σοκολάτας. Ο Γκοσινί και ο Υντερζό συνεργάστηκαν στις σειρές Bill Blanchart στο Jeannot, Pistolet στο Pistolin και Benjamin et Benjamine στο περιοδικό του ίδιου ονόματος. Με το ψευδώνυμο Αγκοστίνι (Agostini), ο Γκοσινί έγραψε τον Μικρό Νικόλα (Le Petit Nicolas) για τον Ζαν Ζακ Σεμπέ (Jean-Jacques Sempé) στο Le Moustique και αργότερα Sud-Ouest και Pilote. Πρόσφατα, η κόρη του ανακάλυψε στα χειρόγραφα του πατέρα της μια σειρά ανέκδοτων διηγημάτων με θέμα το μικρό Νικόλα, τα οποία και εξέδωσε. Η σειρά του μικρού Νικόλα μεταφέρθηκε, πρόσφατα, με μεγάλη επιτυχία και στον κινηματογράφο.
Το 1959, ο εκδοτικός οίκος Édifrance/Édipresse ξεκίνησε το περιοδικό Pilote. Ο Γκοσινί έγινε ένας από τους πιο παραγωγικούς συγγραφείς του περιοδικού. Στο πρώτο τεύχος του περιοδικού, ξεκίνησε την πιο διάσημη δημιουργία του, τον Αστερίξ (Astérix), μαζί με τον Αλμπέρ Υντερζό. Η σειρά έγινε αμέσως μεγάλη επιτυχία και πλέον είναι γνωστή παγκοσμίως. Ο Γκοσινί ξεκίνησε επίσης τις σειρές "Ο Μικρός Νικόλας" και Jehan Pistolet, το οποίο ονομάζεται σήμερα Jehan Soupolet. Ο Γκοσινί ξεκίνησε επίσης τα Jacquot le Mousse και Tromblon et Bottaclou μαζί με τον Godard.
To περιοδικό αγοράστηκε από τον Ζορζ Νταργκό (Georges Dargaud) το 1960, και ο Γκοσινί έγινε αρχισυντάκτης. Ξεκίνησε επίσης νέες σειρές όπως τις Les Divagations de Monsieur Sait-Tout, La Potachologie Illustrée (με τον Cabu), Les Dingodossiers (με τον Gotlib) και La Forêt de Chênebeau (με τον Mic Delinx). Με τον Ζαν Ταμπαρί (Jean Tabary), ξεκίνησε το Calife Haroun El Poussah στο Record, μια σειρά που αργότερα συνεχίστηκε στο Pilote ως Ιζνογκούντ (Iznogoud).
Παντρεύτηκε την Gilberte Pollaro-Millo το 1967. Το 1968 γεννήθηκε η κόρη του Άννα. Πέθανε ξαφνικά στο Παρίσι από καρδιακή προσβολή στις 5 Νοεμβρίου 1977, σε ηλικία 51 ετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου