8 τροφές - φάρμακα

Απλές λύσεις

 8 τροφές - φάρμακα

Όταν οι επιστήμονες ανακάλυψαν αρχικά τη δύναμη των αντιοξειδωτικών να καταστρέφουν τις βλαβερές για τα κύτταρα ελεύθερες ρίζες, η «μάχη» ξεκίνησε!

Ήξεραν ότι αυτά τα συστατικά που εμποδίζουν τον καρκίνο και τις καρδιακές παθήσεις βρίσκονται στα πολύχρωμα φρούτα, τα λαχανικά και τους ξηρούς καρπούς, αλλά τώρα αποκαλύπτουν νέες τροφές που τα περιέχουν.

Ο αριθμός και η ποικιλία αυτών των σημαντικών ουσιών που βρίσκονται σε μερικά τρόφιμα, συνεχίζει να αυξάνεται και αυτό είναι καλό, επειδή η πρόσληψη αντιοξειδωτικών από όσο το δυνατόν περισσότερες πηγές, είναι πιο ευεργετική από ό,τι από λίγα και τα πιο γνωστά.

Αν ακολουθούμε ένα πλούσιο διαιτολόγιο, με πολλές ωφέλιμες τροφές, θα έχουμε όλο το φάσμα των πλεονεκτημάτων που αυτό προσφέρει.

Δείτε μερικές τροφές που «κρύβουν» αντιοξειδωτικά…

Ζυμαρικά ολικής άλεσης

Τα ζυμαρικά από αλεύρι ολικής άλεσης έχουν τρεις φορές περισσότερα αντιοξειδωτικά από ό,τι τα απλά, σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου Scranton. Η ερευνητική ομάδα σύγκρινε τα δύο είδη ζυμαρικών και τρεις μάρκες.

Πολλές επιδημιολογικές μελέτες δείχνουν ότι η κατανάλωση δημητριακών ολικής αλέσεως μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο των καρδιακών παθήσεων. Θεωρούνταν ότι αυτό ήταν λόγω των ινών και της επιρροής τους στη χοληστερόλη, αλλά φαίνεται ότι η θετική επίδραση προέρχεται από τις πολυφαινόλες. Οι συγκεντρώσεις των αντιοξειδωτικών στο αλεύρι ολικής άλεσης που χρησιμοποιείται στα ζυμαρικά ολικής άλεσης, είναι συγκρίσιμες με εκείνες που βρίσκονται στα φρούτα και τα λαχανικά.

Popcorn

Τα popcorn έχουν 4 φορές περισσότερες πολυφαινόλες –ισχυρές ενώσεις που καταπολεμούν τον καρκίνο- από το μέσο όρο του ποσού που βρίσκεται στα φρούτα, λένε οι ειδικοί. Όταν παρασκευάζονται στο σπίτι, είναι μια τροφή πλήρης και γεμάτη πολυφαινόλες.

Αυγά

Τα αυγά δεν θεωρούνται πλούσια πηγή του αντιοξειδωτικού λουτεΐνη (η οποία προστατεύει τα μάτια από την εκφύλιση της ωχράς κηλίδας και τον καταρράκτη), επειδή έχουν χαμηλή συγκέντρωση σε αυτό το συστατικό, σε σχέση με κορυφαίες πηγές όπως το σπανάκι.

Ωστόσο, επιστήμονες στο Jean Mayer USDA Human Nutrition Research Center on Aging στο Πανεπιστήμιο Tufts, ανακάλυψαν ότι η λουτεΐνη στους κρόκους των αυγών, απορροφάται πιο αποτελεσματικά από εκείνη στο σπανάκι, πιθανώς επειδή το λίπος των κρόκων βοηθά τον οργανισμό μας να επεξεργαστεί τις αντιοξειδωτικές ουσίες πολύ καλύτερα. Έτσι, ακόμα κι αν ένα αυγό έχει μόνο το 5% περίπου της λουτεΐνης που υπάρχει σε μόλις 1/4 φλιτζάνι σπανάκι, μπορούμε να την απορροφήσει τρεις φορές πιο αποτελεσματικά.

Φασόλια

Μια μελέτη του 2004 που πραγματοποιήθηκε στις ΗΠΑ, διαπίστωσε ότι ορισμένες ποικιλίες ξερών φασολιών περιέχουν υψηλά επίπεδα αντιοξειδωτικών. Στ η μελέτη, οι επιστήμονες σύγκριναν τα ποσοστά αντιοξειδωτικών στα κονσερβοποιημένα και τα ξερά φασόλια και διαπίστωσαν ότι, ενώ όλα τα φασόλια σε κονσέρβα περιέχουν αντιοξειδωτικά, τα μικρά κόκκινα φασόλια έχουν τα υψηλότερα επίπεδα, ακολουθούμενα από τα σκούρα κόκκινα και τα μαύρα φασόλια. Συγκεκριμένα, τα πιο σκούρα κονσερβοποιημένα φασόλια έχουν τρεις φορές περισσότερο φυτοχημικά -φυτικά συστατικά που εξαφανίσουν τις ελεύθερες ρίζες για την προστασία των κυττάρων και την αποκατάσταση των ζημιών στο DNA- από τα λευκά φασόλια.Θυμηθείτε να ξεπλένετε τα κονσερβοποιημένα φασόλια καθώς έχουν αρκετό αλάτι.

Γιαούρτι

Σας αρέσει το γιαούρτι; Θα λατρέψετε όσα θα σας πούμε: Μόλις 1 φλιτζάνι γιαουρτιού χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά, παρέχει τουλάχιστον το 25% της ημερήσιας ανάγκης μας για ριβοφλαβίνη -το ίδιο ποσοστό που παρέχει 1 φλιτζάνι βρασμένο σπανάκι.

Αν και δεν είναι αντιοξειδωτικό, η ριβοφλαβίνη (μία βιταμίνη του συμπλέγματος Β) είναι σημαντική για την προώθηση αντιοξειδωτικής δράσης. Χωρίς αυτή, το αντιοξειδωτικό γλουταθειόνη –που βρίσκεται ήδη στα κύτταρά μας- δε μπορεί να καταστρέψει τις ελεύθερες ρίζες, οι οποίες μπορούν να οδηγήσουν σε αυξημένο κίνδυνο καρδιακών παθήσεων, καρκίνου και άλλων χρόνιων παθήσεων. Επειδή η ριβοφλαβίνη είναι υδατοδιαλυτή, παραμένει στον οργανισμό λίγες μόνο ώρες και πρέπει να αναπληρώνεται καθημερινά. Και το γιαούρτι είναι το «κλειδί».

Λάδι κανόλα (canola)

Το καλό για την καρδιά, λάδι canola, από σπόρους ελαιοκράμβης (που είναι πιο οικονομικό και έχει πιο ήπια γεύση από το ελαιόλαδο), είναι πλούσιο στο αντιοξειδωτικό αλφατοκοφερόλη. Μόλις 1 κουταλιά της σούπας περιέχει 16% της συνιστώμενης ημερήσια ποσότητας.

Η αλφατοκοφερόλη είναι ένα από τα οκτώ αντιοξειδωτικά στη βιταμίνη Ε, που οι επιστήμονες έχουν βρει ότι εμποδίζει τα λίπη στην «κακή» LDL χοληστερόλη από την οξείδωση και το σχηματισμό ελεύθερων ριζών, που οδηγούν δυνητικά σε καρδιαγγειακές παθήσεις και άλλες χρόνιες παθήσεις. Για να προσλαμβάνετε τις απαραίτητες ποσότητες, χρησιμοποιήστε λάδι canola, όταν ψήνετε ή θέλετε ουδέτερη γεύση στο σοτάρισμα.

Βιολογικό γάλα

Προτιμήστε το βιολογικό γάλα για μια ισχυρότερη δόση αντιοξειδωτικών, συμπεριλαμβανομένης της βιταμίνης Ε και των καροτενοειδών βήτα-καροτίνη και λουτεΐνη.

Έρευνες έχουν δείξει ότι τα αντιοξειδωτικά στο γάλα από αγελάδες που εκτρέφονται βιολογικά, είναι περίπου 40 - 50% περισσότερα από ό, τι στο γάλα από αγελάδες που τρέφονται συμβατικά. Αυτές οι αγελάδες τρώνε περισσότερο χορτάρι και τα βοσκοτόπια παρέχουν περισσότερα αντιοξειδωτικά από ό,τι μια διατροφή με σιτηρά, ακόμη και αν αυτή εμπλουτίζεται με συμπληρώματα.

Αν δε σας αρέσει πολύ το γάλα, επιλέξτε το ανάλογο τυρί και βούτυρο με περισσότερα αντιοξειδωτικά από τις συμβατικές ποικιλίες.

Φυσικές γλυκαντικές ουσίες

Η λευκή ή εξευγενισμένη ζάχαρη προτιμάται από τους περισσότερους. Εάν κόψουμε την υπερβολική ζάχαρη και χρησιμοποιούμε φυσικές γλυκαντικές ουσίες όπως η μελάσα, το μέλι, η μαύρη ζάχαρη και το σιρόπι σφενδάμου όποτε είναι δυνατόν, θα επιτύχουμε το ισοδύναμο των αντιοξειδωτικών από μια επιπλέον μερίδα ξηρών καρπών ή φρούτων στην καθημερινή διατροφή μας.

Αυτό ισχυρίζονται ερευνητές στο Virginia Tech University, που εξέτασαν την περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικές ουσίες πολλών φυσικών γλυκαντικών ουσιών και διαπίστωσαν ότι η μελάσα (ιδιαίτερα οι σκούρες ποικιλίες) έχει τα υψηλότερα ποσά. Η μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of the American Dietetic Association, έδειξε ότι το μέλι, η μαύρη ζάχαρη και το σιρόπι σφενδάμου, περιέχουν επίσης υψηλά επίπεδα αντιοξειδωτικών.

clickatlife

Περί διαλογισμού

http://gerasimos-politis.blogspot.gr/2011/08/blog-post_13.html

Περί διαλογισμού

Νοητικες Προβολες, Αδειασμα σκεψεων - Διαλογισμος και Τεχνικες

.....Ας υποθέσουμε ότι μας ενδιαφέρει κάτι.Χωρίς να θέλουμε να γίνουμε ωμοί, αν παρατηρήσουμε προσεκτικά το τι υπάρχει μέσα μας, θα διαπιστώσουμε ότι η προτίμησή μας αποτελείται από κάποιες εικόνες στον μυαλό μας

...Είναι όμως απλώς οι σκέψεις μας. Ερωτευτήκαμε τις σκέψεις μας! Το φαινόμενο αυτό είναι ναρκισσιστικό και δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα.

...Όταν αδειάσει ο νους μας, θα αδειάσει και από όλες τις εξαρτήσεις μας, τις ανόητες πίστεις μας, τις προκαταλήψεις μας και
τις φιλοδοξίες μας.

ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΣ – ΠΟΣΟ ΝΑ ΑΔΕΙΑΣΟΥΜΕ;

Έχουμε καταλήξει έως τώρα ότι ο διαλογισμός είναι ζήτημα χειρισμού της προσοχής και της επίγνωσης γενικότερα. Παρακολουθούμε προσεκτικά ό,τι υποπίπτει στην αντίληψή μας χωρίς να απορρίπτουμε, να επιλέγουμε, ή να κρίνουμε. Αν κάτι από αυτά υπάρχει λόγος να γίνει, τότε παρακολουθούμε επίσης την διαδικασία της επιλογής ή της κρίσης μας. Δεν πιεζόμαστε να επιτύχουμε κάποιον στόχο, απλώς παρατηρούμε αυτά που συμβαίνουν μέσα μας και γύρω μας δίνοντας όλη μας την προσοχή, χωρίς ένταση όμως. Γίνεται αντιληπτό ότι αυτή η αυξημένη προσοχή είναι κάτι που μπορεί να υπάρχει ολόκληρη την ημέρα, παράλληλα με κάθε άλλη δραστηριότητα. Δεν απαιτεί ιδιαίτερο χρόνο. Απαιτεί μόνο την επιθυμία μας να το κάνουμε.

Τι συμβαίνει τώρα όταν το κάνουμε αυτό. Κατ΄ αρχήν αδειάζει ο νους μας με φυσικό τρόπο και δημιουργείται μέσα μας μια κατάσταση αυξημένης προσοχής και εσωτερικής σιωπής. Ας υποθέσουμε ότι μας ενδιαφέρει κάτι. Πιστεύουμε σε μια ιδεολογία, σε κάποια πολιτική παράταξη έστω. Χωρίς να θέλουμε να γίνουμε ωμοί, αν παρατηρήσουμε προσεκτικά το τι υπάρχει μέσα μας, θα διαπιστώσουμε ότι η προτίμησή μας αποτελείται από κάποιες εικόνες στον μυαλό μας. Την εικόνα του αρχηγού της παράταξης, την εικόνα του συμβόλου της, το πως κουνάει τα χέρια του, τον τόνο της φωνής του, κάποια δημοσιεύματα εφημερίδων, τις παιδικές μας αναμνήσεις (πιθανώς από τους γονείς μας που είχαν τις ίδιες προτιμήσεις) και από κάποιες φαντασιώσεις ότι συζητάμε με πολιτικούς αντιπάλους, ίσως σε κάποιο καφενείο και με επιχειρήματα τους κατατροπώνουμε. Όλες αυτές οι ασήμαντες εικονίτσες στο μυαλό μας έχουν κερδίσει ας πούμε την συμπάθειά μας και μας δημιουργούν μια αίσθηση ασφάλειας, ότι ανήκουμε κάπου, ότι είμαστε κάτι. Είναι όμως απλώς οι σκέψεις μας. Ερωτευτήκαμε τις σκέψεις μας! Το φαινόμενο αυτό είναι ναρκισσιστικό και δεν έχει καμία σχέση με την εξωτερική πραγματικότητα.

Τι συμβαίνει τώρα όταν διαλογιζόμαστε; Οι σκέψεις μας αποδυναμώνονται και ίσως τελικά σταματήσουν. Τι θα απογίνει η πίστη μας στον αρχηγό μας και στην παράταξή μας; Φυσιολογικά θα σβήσει και αυτή γιατί αποτελείται από σκέψεις, από νοητικές εικόνες. Αν όμως η συναισθηματική προσκόλληση στις εσωτερικές μας εικόνες είναι μεγάλη, θα σταματήσει εκεί ο διαλογισμός και δεν θα προχωρήσει σε μεγαλύτερο βάθος, γιατί θα προσκρούσει στο φράγμα των συναισθημάτων μας και των ανασφαλειών μας. Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε ένα, ίσως αστείο, δίλημμα. Ή ο διαλογισμός, ή το κόμμα μας. Αν προτιμήσουμε τον διαλογισμό (και η επιλογή αυτή δεν γίνεται με την επιφανειακή μας σκέψη αλλά είναι μια πολύ βαθύτερη διαδικασία) τότε μοιραία θα χάσουμε την πολιτική μας τοποθέτηση, την αίσθηση της ασφάλειας και του αυτοπροσδιορισμού που παρέχει. Θα αδειάσουμε και θα μείνουμε γυμνοί. Το κενό αυτό είναι ο πραγματικός διαλογισμός. Είναι μια κάθαρση.

Αναφέραμε την πολιτική τοποθέτηση ως ένα παράδειγμα. Το ίδιο συμβαίνει όταν ερωτευόμαστε μια γυναίκα. Ερωτευόμαστε την νοητική μας προβολή, την ίδια μας την σκέψη γι αυτή την γυναίκα, ή οποία συνήθως είναι φαντασιώσεις που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα (όσοι γνωρίζουν έστω και λίγο την ψυχολογία του Γιούνγκ θα αναγνωρίσουν την προβολή ενός αρχετύπου - συγκεκριμένα της "Άνιμα"). Και αυτός είναι ο λόγος που πολύ συχνά οι σχέσεις διαλύονται, όταν με αυτό το άτομο ζήσουμε λίγο χρόνο και δούμε την πραγματικότητα η οποία διαφέρει πολύ από τα αρχικά μας ονειροπολήματα. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την θρησκευτική μας πίστη. Συνηθίζουμε να ταυτίζουμε την πίστη με τις οργανωμένες θρησκείες, γιατί αυτές παρέχουν τις απαραίτητες εικόνες και εντυπώσεις για να τις αποθηκεύσουμε στην μνήμη μας και να τις μετατρέψουμε σε νοητικές προβολές. Μια εξωθεσμική πίστη δεν μας δίνει τίποτα. Μας αφήνει μόνους μας, για να επικοινωνήσουμε με τον Θεό, χωρίς μεσολαβητές και άλλους επιτήδειους. Δεν θα μας παρέξει εξ' άλλου κάποια ενδεχόμενη αίσθηση ασφάλειας, κάποια οικονομική υποστήριξη, γνωριμίες, τα "μέσα", επαγγελματική αποκατάσταση κ.α. και όλα αυτά τα οποία βρίσκει κανείς όταν συμμετέχει σε ομάδες με μεγάλο αριθμό μελών.

Όλα αυτά ακούγονται σκληρά. Αν η ίδια λογική εφαρμοστεί στις έννοιες της πατρίδας, των εθίμων, της κοινωνίας, της οικογένειας και άλλων πολλών, στο τέλος τις θα μας απομείνει; Θα καταρρεύσουν οι πλάνες και τα τείχη και θα μας μείνει η πραγματικότητα. Ο αληθινός διαλογισμός, αργά ή γρήγορα θα συγκρουστεί με όλα αυτά. Θα τα σβήσει με μια κίνηση και θα μας αφήσει, άδειους και απογυμνωμένους, μόνους μας με την πραγματικότητα του κόσμου και του εαυτού μας.

Ο διαλογισμός δεν είναι μια τεχνική, την οποία μαθαίνουμε για να αποκτήσουμε την ικανότητα της συγκέντρωσης και της χαλάρωσης, ώστε να ανακτούμε δυνάμεις και να συνεχίζουμε ακούραστοι το έργο της εκμετάλλευσης των άλλων και της καταστροφής του εαυτού μας. Όταν αδειάσει ο νους μας, θα αδειάσει και από όλες τις εξαρτήσεις μας, τις ανόητες πίστεις μας, τις προκαταλήψεις μας και τις φιλοδοξίες μας. Δεν θα αδειάσει μόνο από το τρέχον και ίσως επιφανειακό ονειροπόλημα.

Το ερώτημα όμως που πρέπει να απευθύνουμε στον εαυτό μας είναι: Αντέχω να αδειάσω, ή προτιμάω να κρατήσω τα παιχνίδια μου;

ΟΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥ

Η πρώτη ερώτηση που κάνει κανείς όσον αφορά την πρακτική εξάσκηση του διαλογισμού είναι για τις τεχνικές. Πως δηλαδή γίνεται ο διαλογισμός στην πράξη. Εδώ έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά, αυτό που έχει όμως την μεγαλύτερη σημασία είναι το τι λειτουργεί στην δική μας περίπτωση. Αυτό που είναι αποτελεσματικό για μας. Όχι για τους άλλους. Λογικό όμως είναι κάτι που θα φέρει αποτελέσματα σε μας να μην βοηθήσει κάποιους άλλους και αντίστροφα. Οι απόψεις που θα αναπτύξω στην συνέχεια είναι απολύτως προσωπικές, δεν θα ήθελα να απορρίψω καμία τεχνική, το μόνο όμως που μπορώ να κάνω είναι να περιγράψω το τι λειτούργησε στην δική μου περίπτωση, ελπίζοντας ότι αυτό θα βοηθήσει και ορισμένους άλλους. Αν εκφραστώ αρνητικά για κάποιες τεχνικές αυτό σημαίνει απλώς ότι δεν λειτούργησαν σε μένα, ίσως και να με εμπόδισαν, όχι όμως ότι δεν θα ήταν χρήσιμες σε άλλους ανθρώπους διαφορετικής ιδιοσυγκρασίας.

Για να ξεκινήσουμε μπορούμε να πούμε ότι ο καλύτερος διαλογισμός είναι αυτός που γίνεται χωρίς την χρήση καμίας τεχνικής. Μόνο η ουσία του διαλογισμού που είναι η συνειδητή, συγκεντρωμένη και δεκτική παρατήρηση. Μια χαλάρωση όλων των λειτουργιών του ανθρώπου, σώμα, συναίσθημα, νους, και η ταυτόχρονη δημιουργία κατάστασης συνειδητής εσωτερικής σιωπής. Δεν χρειάζεται ούτε καν να καθίσουμε κάπου ακίνητοι με κλειστά τα μάτια. Αν όμως αποφασίσουμε να κάνουμε κάτι τέτοιο έχουμε μια απλή τεχνική με κάποια αξία.

Κάτι άλλο το οποίο είναι χρήσιμο και ίσως αποτελεί την μοναδική πραγματικά αξιόλογη τεχνική διαλογισμού είναι η συνειδητή αναπνοή. Η αβίαστη συγκέντρωση της προσοχής μας στην αναπνοή, χωρίς όμως εξαναγκασμούς με βάση κάποια πρότυπα όσον αφορά το πόση ώρα θα κρατήσει αυτό, το ποιος θα είναι ο ρυθμός της και το αν θα παρατηρούμε άλλα πράγματα ταυτόχρονα. Κατά έναν άγνωστο και αδιόρατο τρόπο η συνειδητή επίγνωση της αναπνοής ρυθμίζει την κυκλοφορία της ενέργειας μέσα μας, πράγμα το οποίο προκαλεί μια γενική χαλάρωση και μια σαφή νοητική διαύγεια. Τα αποτελέσματα της συνειδητής αναπνοής υπό φυσιολογικές συνθήκες είναι άμεσα και πολλές φορές εξαιρετικά αποτελεσματικά. Δεν χρειάζεται να εκτελέσουμε ασκήσεις με συγκεκριμένο ρυθμό και κρατήματα, όπως στην Γιόγκα. Αρκεί η συνειδητή παρατήρηση.

Τι γίνεται τώρα με την πληθώρα των τεχνικών οραματισμού που υπάρχουν; Είναι πραγματικά πάρα πολλές. Τις βρίσκουμε σε διάφορες σχολές, σε σεμινάρια, σε βιβλία, στο ίντερνετ. Ένας οραματισμός κατ΄ αρχήν είναι μια ψευδής εικόνα. Κάτι που υπάρχει μέσα στο μυαλό μας. Ας υποθέσουμε ότι οραματιζόμαστε με κάποια μορφή (σαν φως, σαν άνθρωπο, ή σαν σύμβολο), τον ανώτερο εαυτό μας. Αυτό που οραματιζόμαστε δεν είναι ο πραγματικός ανώτερος εαυτός μας αλλά μια νοητική εικόνα δικής μας κατασκευής. Αποσκοπεί στο να δημιουργήσει μια τέτοια νοητική και συναισθηματική κατάσταση μέσα μας ώστε να επικοινωνήσουμε με τον πραγματικό ανώτερο εαυτό μας, ξεπερνώντας τελικά τις δικές μας νοητικές εικόνες. Το αν θα "κολλήσουμε" σε μια εικόνα, ή αν θα επιτρέψουμε στο σύμβολο αυτό να επιδράσει μέσα μας και να γίνει "αγωγός" κάποιων ανώτερων επηρειών είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα. Θεωρώ ότι είναι κάτι που μπορεί να γίνει, θα το θεωρούσα όμως ριψοκίνδυνο χωρίς την κατάλληλη καθοδήγηση διότι πολλές φαντασιώσεις μπορεί να παρεισφρήσουν. Οραματισμός σε σύμβολα θα μπορούσε να προκαλέσει εξειδικευμένα εσωτερικά αποτελέσματα αν εκτελεστεί προσεκτικά, όμως αυτό είναι κάτι πέρα από το αντικείμενο αυτής της ιστοσελίδας. (Σχετικές μελέτες θα βρείτε στο παράρτημα "Παραδοσιακή Μύηση και Εσωτερισμός").

Όπως το χρήμα πρέπει να κυκλοφορεί ελεύθερα μέσα στην κοινωνία ώστε να έχουμε μια υγιή οικονομία, ή όπως το αίμα πρέπει να κυκλοφορεί στον οργανισμό μας, έτσι και η ενέργεια πρέπει να κινείται μέσα μας ελεύθερα. Αυτό το εξασφαλίζει ο διαλογισμός. Η διακοπή της δημιουργίας νοητικών εικόνων, συναισθηματισμών και εντάσεων επιτρέπει την ελεύθερη ροή. Τότε κάτι μέσα μας που δεν το γνωρίζουμε, κάνει ορισμένες ρυθμίσεις. Όχι αυτές που θα θέλαμε εμείς και που θα ικανοποιούσαν τις επιθυμίες μας. Φυσικά δεν είναι κακό να προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε τις επιθυμίες μας, δεν χρειάζεται όμως να νομίζουμε ότι αυτό το "κάτι" μέσα μας επιθυμεί ακριβώς τα ίδια, ή με τον ίδιο τρόπο. Ίσως ναι, ίσως και όχι. Υπάρχει εξ΄ άλλου ο μεγάλος κίνδυνος να προκαλέσουμε μέσα μας εικονικές εμπειρίες. Η τεχνική έχει την δυνατότητα να κατασκευάσει ψεύτικες, αλλά γοητευτικές εμπειρίες, που δεν είναι παρά προβολές του υποσυνείδητού μας. Η επιθυμία για απόκτηση εμπειριών είναι αυτή που οδηγεί πολλούς στο να εκτελούν τεχνικές, με την χρήση οραματισμών, γιατί σε κάποια στιγμή αφηρημάδας μέσα στην άσκηση αναλαμβάνει η φαντασία και βλέπουμε ένα όνειρο. Αυτό το εκλαμβάνουμε ως ανώτερη εμπειρία, προς τέρψιν του πάντα πεινασμένου για δόξα εγώ μας.

Όλα αυτά είναι ιδωμένα από μια καθαρά προσωπική οπτική γωνία και δεν σημαίνει ότι οπωσδήποτε ισχύουν για όλους. Ούτε σημαίνει ότι μια σύνθετη τεχνική δεν μπορεί να λειτουργήσει θετικά. Δεν είναι καλό να πιστεύουμε ότι η δική μας προοπτική είναι η μόνη που έχει κάποια αξία. Η ζωή κρύβει εκπλήξεις και κάτι που δεν μπορούμε να το καταλάβουμε καθόλου και να το λειτουργήσουμε, ίσως το χρησιμοποιεί αποτελεσματικά κάποιος άλλος. Από την άλλη μεριά όμως μπορούμε να μιλήσουμε μόνο για λογαριασμό του εαυτού μας και να πούμε ό,τι έχουμε καταλάβει εμείς, όσο περιορισμένο και αν είναι. Επίσης δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούμε ότι ο Θεός δεν έχει δώσει μυαλό μόνο σε μας, μόνο στην δική μας οικογένεια, μόνο στην δική μας πατρίδα, μόνο στην δική μας θρησκεία. Το έχει δώσει και σε άλλους. Αυτή η προοπτική ίσως είναι ενοχλητική για το εγώ μας, καλό θα ήταν όμως να μάθουμε πλέον να ζούμε με αυτήν. Η αποκλειστικότητα και ο φανατισμός δεν ωφέλησαν ποτέ κανέναν.

Πηγή: http://www.innerwork.gr

Τρέλα είναι απλά μια άλλη μορφή της συνείδησης: Περί διαλογισμού

“Βρέχει” το κρεβάτι του;

Απλές λύσεις

“Βρέχει” το κρεβάτι του; Τι να κάνεις!

Μήπως το παιδί σου βρέχει το κρεβατάκι του; Τι πρέπει να κάνεις; Η ψυχολόγος-παιδοψυχολόγος, συγγραφέας Αλεξάνδρα Καππάτου σου εξηγεί!

Γιατί το παθαίνει;

Η ικανότητα του παιδιού να ελέγχει τους σφιγκτήρες του οργανώνεται σταδιακά, από το τέλος του πρώτου έτους και θεωρούμε ότι έχει κατακτηθεί οριστικά μόνον εφόσον έχει γίνει αυτόματη, δηλαδή γύρω στα τρία με τέσσερα χρόνια. Αυτή η πορεία εξαρτάται από τη νευρολογική ωρίμανση του παιδιού αλλά και από τα μηνύματα που παίρνει από το περιβάλλον του.

Υπάρχουν, όμως, παιδιά που για διάφορους λόγους δυσκολεύονται, κυρίως την νύχτα, να ελέγξουν την κύστη τους και «βρέχονται». Αυτό αποκαλείται «ενούρηση» και χαρακτηρίζεται από την επανειλημμένη κένωση της κύστης του παιδιού -στο κρεβάτι ή στα ρούχα- χωρίς την θέλησή του. Αποτελεί πρόβλημα όταν εξακολουθεί να συμβαίνει μετά τα πέντε χρόνια και με συχνότητα τουλάχιστον δυο φορές το μήνα -για τα μεγαλύτερα παιδιά, μια φορά το μήνα.

Η νυχτερινή ενούρηση έχει χαρακτηριστεί ως το πιο συχνό και χρόνιο πρόβλημα των παιδιών αλλά και των γονιών τους. Πρόκειται για ένα σύμπτωμα που αφορά το 10-15 % των παιδιών με μια σαφή υπεροχή των αγοριών (2 προς 1 ) σε σχέση με τα κορίτσια.

Υπάρχει ένα ποσοστό ενουρήσεων, που εξελικτικά θεραπεύονται και η συχνότητα του συμπτώματος μειώνεται όσο μεγαλώνει το παιδί. Η ενούρηση διακρίνεται σε οργανική, όταν οφείλεται σε μια σωματική νόσο, όπως, π.χ. στον σακχαρώδη διαβήτη, σε λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος ή σε επιληπτική διαταραχή, και σε λειτουργική, όταν δεν μπορεί να αποδοθεί σε κάποια οργανική διαταραχή.

Η νυχτερινή ενούρηση χαρακτηρίζεται πρωτοπαθής, όταν το παιδί δεν έχει υπάρξει στεγνό ποτέ για διάστημα μεγαλύτερο των έξι μηνών, και δευτεροπαθής, όταν το παιδί στο παρελθόν έχει υπάρξει στεγνό για ένα χρόνο. Περίπου το 75% των ενουρητικών παιδιών έχουν πρωτοπαθή ενούρηση.

Υπάρχουν ενδείξεις ότι η πρωτοπαθής ενούρηση οφείλεται σε βιολογικούς- γενετικούς παράγοντες και πρέπει να θεωρείται καθυστέρηση της ωρίμανσης. Όσον αφορά την δευτεροπαθή ενούρηση, εμφανίζεται συχνά γύρω στα πέντε με οχτώ χρόνια έπειτα από κάποιο γεγονός, όπως για παράδειγμα, ο ερχομός καινούργιου παιδιού στην οικογένεια, η επιστροφή στο σχολείο, ένα ταξίδι κι ο αποχωρισμός από τους γονείς του, τα προβλήματα στη σχέση μεταξύ των γονιών, η συγκρουσιακή ατμόσφαιρα κ.λπ.

Η ενούρηση διακρίνεται στους εξής τύπους: αποκλειστικά νυχτερινή ενούρηση, αποκλειστικά ημερήσια ενούρηση, νυχτερινή και ημερήσια ενούρηση.

Συχνά, στην ίδια οικογένεια κάποιος από τους γονείς ή τα άλλα παιδιά τους ίσως ήταν επίσης ενουρητικά. Αρκετοί γονείς συνήθως επικαλούνται το βαθύ ύπνο του παιδιού ως αιτία της ενούρησης. Χαρακτηριστικά αναφέρουν ότι κοιμάται τόσο βαθιά, που δεν καταλαβαίνει ότι θέλει να ουρήσει και έτσι «βρέχεται».

Ανεξάρτητα όμως από την αιτιολογία της ενούρησης, το σύμπτωμα είναι πηγή ντροπής, ταπείνωσης και δυσφορίας για το παιδί. Νιώθει ανίσχυρο, αβοήθητο και ανίκανο να ελέγξει την κατάσταση.

Η προσωπικότητα του ενουρητικού παιδιού έχει γίνει αντικείμενο πολλών μελετών, οι οποίες καταλήγουν ότι δεν υπάρχει ένα και μοναδικό προφίλ. Ένα ενουρητικό παιδί μπορεί να επηρεάσει την οικογενειακή νοοτροπία και σταδιακά να την μετατρέψει σε μια παθολογική συμπεριφορά. Έτσι, η οικογενειακή απάντηση στην ενούρηση του παιδιού μπορεί να εμπεριέχει επιθετικότητα, τιμωρία, απειλή, κοροϊδία, ή και φυσική βία.

Πώς μπορούν να βοηθήσουν οι γονείς;

-Να μην δίνουν πολλά υγρά στο παιδί πριν από τον ύπνο, χωρίς ωστόσο να υπερβάλλουν.

-Να ξυπνούν το παιδί τους τη νύχτα για ένα διάστημα 3 με 4 εβδομάδων, μία έως μιάμισή ώρα από την στιγμή που κοιμήθηκε.

-Να αποφεύγουν τις παρατηρήσεις ή την ειρωνεία.

-Αν το πρόβλημα παραμένει η αναζήτηση βοήθειας από ειδικό είναι απαραίτητη.

Αντιμετώπιση

Ο ειδικός θα αξιολογήσει το χρόνο που εμφανίστηκε η ενούρηση, αν, για παράδειγμα, το παιδί δεν ήταν ποτέ στεγνό ή ένα διάστημα ήταν στεγνό και ύστερα από κάποιο γεγονός άρχισε πάλι να βρέχεται το βράδυ, πόσο καιρό συμβαίνει αυτό, με τι ρυθμό, ποια στάση κρατά η οικογένεια προς το σύμπτωμα, ποιες είναι οι αντιδράσεις του παιδιού, τι είδους τακτικές αντιμετώπισης έχουνε ήδη εφαρμοστεί κ.α. Αν αποδειχθεί ότι η ενούρηση έχει οργανική αιτιολογία (π.χ., διαβήτης, επιληψία, ανωμαλίες ουροποιητικού κ.λπ. ), αντιμετωπίζεται καταρχήν το οργανικό πρόβλημα. Η ενημέρωση του παιδιού σχετικά με το θέμα της ενούρησης ίσως κριθεί από τον ειδικό απαραίτητη, προκειμένου να απενοχοποιηθεί το παιδί αλλά και να απομυθοποιηθεί το σύμπτωμα. Έτσι το παιδί θα πάψει να νιώθει θύμα αυτή της κατάστασης.

Η αντιμετώπιση της ενούρησης κατευθύνεται:

-Στην επανεκπαίδευση του παιδιού σχετικά με την καθαριότητα, η οποία μπορεί να ήταν πολύ πιεστική ή πρώιμη κ.λπ.

-Στη βελτίωση της σχέσης του παιδιού με την οικογένεια.

-Σε κάποιες περιπτώσεις, η φαρμακευτική αγωγή έχει καλά αποτελέσματα, όμως πριν από την ηλικία των έξι ετών δεν προτιμάται.

tlife.gr

Ο μικρός Νικόλας

Bigbook.gr

Ο μικρός Νικόλας (γαλλ. Le petit Nicolas) είναι δημιούργημα του (σεναριογράφου) Ρενέ Γκοσινί (Rene Goscinny, 1926-5-11-1977) και του (σκιτσογράφου) Ζαν Ζακ Σανπέ (Jean-Jacques Sempé, 1932-...). Είναι ο κεντρικός ήρωας της σειράς βιβλίων "Οι περιπέτειες του μικρού Νικόλα", ένα αθώο και χαριτωμένο παιδάκι που ζει με την οικογένειά του και τους φίλους του σε κάποια (μη καθορισμένη) πόλη της Γαλλίας τη δεκαετία του 1950.

Οι ιστορίες δημοσιεύτηκαν την περίοδο 1956-1964, αρχικά στη βελγική εφημερίδα Le Mystique και αργότερα (από το 1959) στις γαλλικές Sud Ouest και Pilot.

Οι κύριοι χαρακτήρες που εμφανίζονται επανειλημμένα στις περιπέτειες του μικρού Νικόλα είναι:

Νικόλας: ο βασικός χαρακτήρας της σειράς, ένα ατίθασο μα καλό παιδάκι

Συμμαθητές του Νικόλα:

Αλσέστ : ο χοντρός που τρώει συνεχώς. Είναι ο καλύτερος φίλος του Νικόλα.
Ζοφρουά : έχει έναν πολύ πλούσιο πατέρα.
Κλοτέρ : ο τελευταίος μαθητής της τάξης.
Εντ : ο δυνατός της τάξης, που του αρέσει να μοιράζει γροθιές.
Ιωακείμ : είναι καλός στους βόλους
Ανιάν (: ο σπασίκλας της τάξης και ο μόνος που φοράει γυαλιά.
Μεξάν : έχει τα πιο μακριά πόδια και τρέχει πολύ γρήγορα.
Ρούφους : έχει πατέρα αστυνομικό και παίρνει πολύ στα σοβαρά το επάγγελμα του πατέρα του. ΄Έχει μια αστυνομική σφυρίχτρα.
Άννα-Μαρία : ένα κορίτσι που μένει δίπλα στο Νικόλα. Θέλει να την παντρευτεί.
Λουιζέτ : ΄κόρη ενός φίλου του μπαμπά του Νικόλα.

Άλλοι:

Η μητέρα του Νικόλα: κλαίει συχνά όταν ο μικρός Νικόλας της δυσκολεύει τη ζωή κι όταν ο άντρας της δεν την καταλαβαίνει.
Ο πατέρας του Νικόλα: εργάζεται σε γραφείο και γκρινιάζει για τη δουλειά του.
Δασκάλα: προσπαθεί να βάλει σε τάξη τα ατίθασα παιδιά. Παρόλο που είναι αυστηρή, ο μικρός Νικόλας την αγαπά.
Διευθυντής του σχολείου: εμφανίζεται συνήθως όταν η κατάσταση στην τάξη τεθεί εκτός ελέγχου.
Ντιπόν: ο επιστάτης του σχολείου. Είναι πολύ αυστηρός και οι μαθητές τον φοβούνται.Το παρατσούκλι του είναι "Σουπιάς" διότι λέει όλη την ώρα τα παιδιά να τον κοιτάνε στα μάτια.
Μπλεντόρ : ο γείτονας του Νικόλα. Τσακώνεται συνέχεια με τον μπαμπά του Νικόλα.
Κος Κουρτεπλάκ : ένας άλλος, σνομπ γείτονας.

Τα βιβλία της σειράς "Οι περιπέτειες του μικρού Νικόλα" είναι:

Ο μικρός Νικόλας. 19 ιστορίες. Τίτλος πρωτοτύπου: Le Petit Nicolas (1960)
Ο μικρός Νικόλας διασκεδάζει. 17 ιστορίες. Τίτλος πρωτοτύπου: Les Récrés du petit Nicolas (1961)
Οι διακοπές του μικρού Νικόλα. 18 ιστορίες. Τίτλος πρωτοτύπου: Les Vacances du petit Nicolas (1962)
Ο μικρός Νικόλας και η παρέα του. 16 ιστορίες. Τίτλος πρωτοτύπου: Le Petit Nicolas et les copains (1963)
Ο μικρός Νικόλας και τα προβλήματα του Γιοακίμ (επανεκδοθέν υπό τον τίτλο: Ο μικρός Νικόλας... έχει προβλήματα). 15 ιστορίες. Τίτλος πρωτοτύπου: Joachim a des ennuis (1964), επανεκδοθέν υπό τον τίτλο: Le Petit Nicolas a des ennuis.
Ο μικρός Νικόλας σε νέες περιπέτειες
Ο μικρός Νικόλας σε νέες περιπέτειες Νο2
Ο μικρός Νικόλας με τρισδιάστατες εικόνες
Ο μικρός Νικόλας και το κόκκινο μπαλόνι

Photo frm :http://animationblogspotcom-kyrallina.blogspot.gr/2012/04/blog-post.html

Μαρία Ιορδανίδου

Bigbook.gr

Η Μαρία Ιορδανίδου ήταν πεζογράφος. Στα έργα της υπάρχει αμεσότητα, απλό ύφος, ζωντανοί διάλογοι και νοσταλγική διάθεση.

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1897 και έζησε τα παιδικά της χρόνια στον Πειραιά και το Βατούμ της Ρωσίας. Φοίτησε σε ρωσικό γυμνάσιο, στη Σταυρούπολη, όπου τη βρήκε η Οκτωβριανή Επανάσταση. Το 1919 γύρισε στην Κωνσταντινούπολη και λίγο αργότερα πήγε στην Αλεξάνδρεια, όπου παντρεύτηκε τον Ιορδάνη Ιορδανίδη, καθηγητή στο «Βικτόρια Κόλετζ». Το 1923 επέστρεψαν μαζί στην Αθήνα, αλλά σύντομα ο Ιορδανίδης έφυγε, πιθανόν για τη Ρωσία.

Εξαιτίας των συνθηκών της ζωής της η Ιορδανίδου απέκτησε μεγάλη γλωσσομάθεια και εργάστηκε ως ιδιωτική υπάλληλος. Έγινε γνωστή στο λογοτεχνικό χώρο με το έργο Λωξάντρα, που έγραψε σε ηλικία 65 χρονών, το 1962, και γνώρισε πολλές επανεκδόσεις. Η Λωξάντρα περιγράφει με μεγάλη ζωντάνια και χιούμορ τα έθιμα και τη ζωή των Ελλήνων της Πόλης και βασίζεται στις αναμνήσεις της Ιορδανίδου πριν από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι ουσιαστικά η ιστορία της γιαγιάς της [1]. Τη ζωή της στη Ρωσία περιγράφει η Ιορδανίδου στο βιβλίο της Διακοπές στον Καύκασο (1965), ενώ στο Σαν τα τρελά πουλιά (1978) μιλά για τα χρόνια στην Αλεξάνδρεια και την Αθήνα κατά το Μεσοπόλεμο. Τελευταίο της έργο είναι Η αυλή μας (1981).

Τα έργα της γνώρισαν μεγάλη εκδοτική επιτυχία. Βραβεύτηκε το 1978 από το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως με τον Χρυσό Σταυρό και το Οφίκιο της Αρχόντισσας του Οικουμενικού Θρόνου. Πέθανε στις 6 Νοεμβρίου του 1989 και κηδεύτηκε στο νεκροταφείο της Νέας Σμύρνης.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CE%99%CE%BF%CF%81%CE%B4%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%85

Για τη μουσική

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

[ Για τη μουσική]

Κάθισα πλάι σε μια κοπέλα που η καρδιά μου αγαπάει, κι άκουγα τα λόγια της….Η μαγευτική φωνή της Αγαπημένης μου μπήκε στην καρδιά μου. Τούτη είναι η μουσική, ω φίλοι μου, γιατί την άκουσα μέσα απ’ τα στενάγματά εκείνης που αγαπούσα…Με τα μάτια της ακοής μου, είδα την καρδιά της Αγαπημένης μου.

Θεϊκή μουσική

Κόρη της ψυχής του Έρωτα

Δοχείο της πίκρας και της Αγάπης

Όνειρο της ανθρώπινης καρδιάς

Καρπέ της θλίψης

Ανθί της ευτυχίας, ευωδιά και

Μπουμπούκι της χαράς

Γλώσσα των εραστών

Που φανερώνεις μυστικά

Μάνα των δακρύων του κρυφού έρωτα

Εμπνεύστρια ποιητών…

Ενότητα σκέψης μέσα

Σε κομμάτια από λέξεις

Που παίρνεις ομορφιά

Και πλάθεις έρωτα

Κρασί της χαρούμενης καρδιάς

Μέσα στον κόσμο των ονείρων…

Ω μουσική

Στα βάθη σου αφήνουμε τις καρδιές

Και τις ψυχές μας

Εσύ μας δίδαξες να βλέπουμε με τ’ αφτιά μας

Και ν’ ακούμε με τις καρδιές μας.

(Χαλίλ Γκιμπράν, Η φωνή του δασκάλου)

...έχω τη δυνατότητα να μην ακούω...

7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας

Έβριζε κάποιος τον Αρίστιππο. Ο τελευταίος δεν απαντούσε, αλλά έφευγε γρήγορα.
Ο υβριστής τον ρώτησε θυμωμένος "Γιατί φεύγεις;"
Και ο φιλόσοφος απάντησε: "Αν εσύ έχεις τη δυνατότητα να βρίζεις, εγώ έχω τη δυνατότητα να μην ακούω τις βρισιές σου".