Ουσίες στα καλλυντικά οδηγούν σε πρόωρη εμμηνόπαυση

Απλές λύσεις

 Ουσίες στα καλλυντικά οδηγούν σε πρόωρη εμμηνόπαυση

Ενδέχεται η κλιμακτήριος να επιταχυνθεί ακόμη και 15 χρόνια

Μπορεί τα καλλυντικά και οι λακ να χρησιμεύουν στον καλλωπισμό των γυναικών, ωστόσο οι χημικές ουσίες που περιέχονται σε αυτά καθώς και στις συσκευασίες των τροφίμων, μπορεί να προκαλούν πρόωρη κλιμακτήριο στις γυναίκες.

Όπως ανακάλυψαν αμερικανοί ερευνητές όσες γυναίκες εκτίθενται σε μεγάλες δόσεις φθαλικών ενώσεων,οι οποίες υπάρχουν σε πλαστικά, καλλυντικά, προϊόντα οικιακής χρήσης και συσκευασίες τροφίμων, μπαίνουν στην κλιμακτήριο κατά μέσον όρο 2,3 χρόνια νωρίτερα από τον μέσο όρο.

Ωστόσο, υπάρχουν και περιπτώσεις γυναικών που παρουσιάζουν εμμηνόπαυση σχεδόν 15 χρόνια νωρίτερα.

Οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο της Ουάσινγκτον στο Σαιντ Λούις με επικεφαλής την δρ Ναταλία Γκρίντλερ εξέτασαν τα επίπεδα φθαλικών ενώσεων στο αίμα ή στα ούρα 5.700 γυναικών και κατέγραψαν πότε μπήκαν στην εμμηνόπαυση.

Όσες είχαν τα υψηλότερα επίπεδα των ενώσεων, είχαν μπει στην εμμηνόπαυση σε ηλικία κάτω από 49 ετών, αντί για τα 51 που είναι η συνήθης ηλικία της κλιμακτηρίου.

Όπως, όμως, εξήγησε η δρ Γκρίντλερ στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Αναπαραγωγικής Ιατρικής, το οποίο διεξήχθη στο Σαν Ντιέγκο, μερικές γυναίκες μπήκαν 15 χρόνια νωρίτερα, στα 36 τους χρόνια.

Η πρόωρη εμμηνόπαυση σχετίζεται με πολύ υψηλότερα κρούσματα εγκεφαλικών επεισοδίων, καρδιοπάθειας, προβλημάτων στα οστά και επικίνδυνων εγκεφαλικών αιμορραγιών.

Όσο για το που οφείλεται το γεγονός ότι ορισμένες γυναίκες εκτίθενται σε υψηλότερα επίπεδα φθαλικών ενώσεων, εικάζεται ότι μπορεί να παίζουν ρόλο παράγοντες όπως η εντονότερη χρήση καλλυντικών, η κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού ή η κατανάλωση περισσότερων τυποποιημένων τροφίμων.

newsbeast.gr

Μπισκότα με γεύση μήλο

Απλές λύσεις

Μπισκότα με γεύση μήλο

Ιδανικά για πρωινό, γευστικό σνακ για την παρέα

• 100 γραμμάρια βούτυρο, σε θερμοκρασία δωματίου

• 130 γραμμάρια ζάχαρη καστανή

• 1 αυγό

• 60 γραμμάρια γάλα φρέσκο

• 250 γραμμάρια αλεύρι για όλες τις χρήσεις

• 1 κουταλιά του γλυκού κανέλα

• 1 βανίλια

• 5 γραμμάρια μαγειρική σόδα

• 1 μήλο (περίπου 120 γραμμάρια, καθαρισμένο και ψιλοκομμένο)

• 60 γραμμάρια καρύδια, ψιλοτριμμένα

Στο μίξερ χτυπάμε το βούτυρο με τη ζάχαρη σε μέτρια ταχύτητα προς δυνατή, με το φτερό για 5 λεπτά.

Προσθέτουμε το αυγό και χτυπάμε για άλλα 3 λεπτά, έως ότου το μείγμα γίνει λείο.

Χωρίς να σταματήσουμε το μίξερ, προσθέτουμε λίγο- λίγο το γάλα και σταδιακά το αλεύρι, την κανέλα, τη βανίλια και τη σόδα.

Μετά από 2 λεπτά, σταματάμε το μίξερ, ρίχνουμε το μήλο και το καρύδι και ανακατεύουμε με μια σπάτουλα.

Προθερμαίνουμε το φούρνο στον αέρα στους 160 βαθμούς με αντιστάσεις (2 σκάλα)

Στρώνουμε με λαδόκολλα τη λαμαρίνα του φούρνου και με ένα κουτάλι παίρνουμε δόσεις από το μείγμα και με ένα κουτάλι τις σπρώχνουμε στο ταψί. (Το μέγεθος εξαρτάται απτό πόσο μεγάλα ή μικρά τα θέλουμε.)

Προσέχουμε να αφήσουμε απόσταση μεταξύ τους, γιατί θα απλώσουν στο ψήσιμο.

Σε προθερμασμένο φούρνο ψήνουμε για 20 λεπτά.

newsbeast.gr

ΜΟΙΡΕΣ του Χρήστου Ι. Δούλη *

πηγή http://www.onestory.gr/post/35263586527

ΜΟΙΡΕΣ

του Χρήστου Ι. Δούλη *

.

Τη στιγμή που γεννήθηκα μου δώκανε μια χεροκολιά. Για να ξυπνήσω, να συνέλθω και να μπω σε ετούτον εδώ τον κόσμο.

Με πλύνανε, με αποθώκανε στο στήθος της μάνας μου. Πέρασε το χέρι της στην πλάτη μου, ακούμπησα το κεφάλι μου στο στήθος της, μύρισα 

το δέρμα της, άπλωσα το χέρι μου στο λαιμό της και κοιταχτήκαμε.

Το δωμάτιο γέμισε αγγελάκια με άσπρα φτερά, που κρατούσαν σχοινιά στα χέρια τους και μας έδεναν με κόμπους που δεν λύθηκαν ποτέ στην υπόλοιπη κοινή μας ζωή.

Όταν έλθει η ώρα να λυθεί η μια άκρη και φύγει ο ένας από τη ζωή, οι κόμποι σφίγγουν το λαιμό του άλλου.

Το πρώτο βράδυ με βάλανε στο κρεβάτι της μάνας μου. Τα μεσάνυχτα και ενώ είχε αποκοιμηθεί από την κούραση, ήλθαν πάνω στο κρεβάτι τρεις γυναίκες. Είμαστε οι μοίρες σου, μου είπαν.

Οι μοίρες μας, είναι γυναίκες, διαπίστωσα από την πρώτη νύχτα.

Η πρώτη ήλθε στο κεφάλι μου.

Kοτσονάτη και μεγαλογυναίκα στα χρόνια στο μπόι, στα κιλά. 

-Με λένε Ζωή, μου είπε. 

Εμένα θα με βλέπεις συνέχεια. Κάθε πρωί που θα ανοίγεις το παράθυρο, θα σου κουνάω το χέρι. Μπροστά σου θα είμαι, με ήλιο με βροχή με κρύο, με ζέστη. Κάθε μέρα, μέχρι την τελευταία.

-Πότε θα είναι η τελευταία μέρα μου; Τη ρώτησα.

-Δεν το λέω ποτέ σε κανέναν, μου απάντησε. Κανείς δεν το ξέρει από πριν. Όλοι το μαθαίνουν τελευταία στιγμή. Μη ρωτάς τέτοια πράγματα, την πρώτη μέρα της ζωής σου. Εδώ ήλθες για να ζήσεις. Όταν έλθει εκείνη η στιγμή, τους παίρνω από το χέρι. Κάποιοι με χαιρετούν, άλλοι μου λένε σε ευχαριστώ Ζωή, και τους πάω σε μιαν άλλη. Ζωή είναι και η άλλη, αλλά είναι άλλη, διαφορετική. Αφού ήλθες εδώ, κοίταξε να ζήσεις, μου ξαναείπε.

Έκανε δυο βήματα πιο κει και ήλθε στο κεφάλι μου η δεύτερη. Εγώ είμαι η Υγεία σου, μου λέει.

Καλοστεκούμενη, ψηλή . Όχι με πανάκριβα και σινιέ ρούχα. Είχε όμως στο ένα της χέρι, αυτό της καρδιάς , κρυμμένο κάτι στην παλάμη της. Αναρωτήθηκα τι είναι. Μετά από χρόνια κατάλαβα. Την είδα στον ύπνο μου, εκεί στα πενήντα, δύο μέρες πριν μπω στο νοσοκομείο. Μόνο που η παλάμη της αυτή τη φορά ήταν ανοιχτή και είχε ένα νυστέρι. 

-Καλά θα τα πάμε, μου είπε, μην ανησυχείς. Ήταν το νυστέρι της εγχείρησης που θα έκανα σε δύο μέρες, στην καρδιά.

Ύστερα ήλθε στο κεφάλι μου η Τρίτη. Η Τύχη.

Διαφορετική από τις άλλες. Μεγάλη και αυτή στα χρόνια με μισοχαλασμένη ρόμπα, πολυφορεμένη και με μπαλώματα. Της λείπανε δόντια, είχε και λίγο μουστάκι. Με ξινισμένα μούτρα σαν να μου έκανε χάρη που ήλθε. Όταν τη ρώτησα, ποια είσαι του λόγου σου, μου απάντησε, πως είμαι η τύχη σου.

-Ανάθεμά την τύχη μου, είπα εγώ, έτσι που ήτανε. Αυτή εχολεύτηκε, με κοίταξε καλά, καλά και με μούτζωσε. 

-Όρσε μου λέει αγγελοκρουσμένο, που έχεις και γλώσσα.

-Μα να με μουτζώσει η τύχη μου, την πρώτη μέρα της ζωής μου; σκέφτηκα. Τη μούντζωσα και εγώ.

-Στα μούτρα σου, της λέω. Να καταντήσεις κατουρίστρια να δουλεύεις σε καμπινέδες. Όχι εκεί που τραγουδάει η Βίσση, αλλά σε δημόσιους, που είναι μες στη βρώμα και μες στο ξερό σκατό εκεί να είσαι πάντα να μυρίζεις τα αρώματα. Ήμουνα και εγώ από μικρός καλό κατουροκάνατο

-Φταίω εγώ που ήρθα, μου λέει ούτε απ έξω δεν θα περνούσα, αλλά να έχεις χάρη που πρέπει να πάμε σε όλα τα νεογέννητα.

Ήταν η πρώτη φορά που τσακώθηκα με την τύχη μου. Από τότε τη βρίζω συνέχεια, μέχρι τώρα που μεγάλωσα. Όλο, φτου την τύχη μου, μέσα, λέω. Χάθηκε ο κόσμος να μου χάριζε μια μανιβέλα; Μερικοί άνθρωποι είναι τυχεροί σαν να την έχουν στον κώλο τους που παίρνει μπροστά μόνη της και τους οδηγεί όπου θέλει και στα καλά και στα δύσκολα.

Τέλος πάντων ο καθένας με την τύχη του, σκέφτηκα.

Που είναι η άλλη; Ρώτησα. Η Χρήμα δεν ήλθε; Έτσι λέγανε την τελευταία μοίρα.

-Δεν είμαι μαζί μας, μου είπανε. Δεν πάει σε όλα τα μωρά. Πάει όπου της γουστάρει και άμα της θυμηθεί. Περίμενέ τηνε. Μπορεί να έλθει αργότερα, στη ζωή σου, μπορεί και να μην έλθει ποτέ.. 

Έχουνε περάσει από τότε πενήντα πέντε χρόνια συν πέντε που κρύβω, σύνολο εξήντα που είμαι, ακόμα να ναρθει. Μια μακρινή θεία της, γριά, άσχημη και χωρίς δόντια μια φάουσα, μια διακοναριά έρχεται κάθε 24 του μηνός έξω από την τράπεζα και μου δίνει μια σύνταξη τρεις και εξήντα. Τώρα τελευταία έρχεται ένα μικρό μαύρο, λιανοκάμοτο, λιγδιασμένο, σαν καλικάντζαρος, με μαύρα νύχια. Κάθε φορά που παίρνω λεφτά που είναι όλο και πιο λίγα, νευριάζω, βρίζω. Αυτό βγάζει την ουρά του κάτω από το παλτό που φοράει, την κουνάει πέρα-δώθε από χαρά και με κοιτάει μοχθηρά. Πως σε λένε, το ρωτάω.

Μεσοπρόθεσμο μου απαντάει. Που να σε κόψει ο ανθρακίτης, του λέω αναθεμά τους που σε κουβαλήσανε, χτικιασμένο, να πας στο γέροντο διάολο και στου διόλου τον κώλο. 

Μη μου μιλάς εμένα έτσι, μου απαντάει και μου κουνάει το δάχτυλο, εγώ δεν φταίω..

Εμένα και το τονίζει, εμένα μου λέει, με ψηφίσανε σοσιαλιστές.

.

Ο Χρήστος Δούλης όταν κάτι τον ενοχλήσει, τον ευαισθητοποιήσει τον συγκινήσει, μια λέξη μια κίνηση, κάτι που είδε, που άκουσε το κάνει κείμενο και το δημοσιεύει σε εφημερίδα της Κέρκυρας, όπου είναι ο τόπος του. Στο facebook με το όνομα Xristos Doulis μπορεί κανείς να διαβάσει τις σκέψεις του καθώς και παλιότερα κείμενα του. Στο e-mail despetos@hotmail.com θα χαρεί να απαντήσει.

Δημήτρης Μητρόπουλος (Αθήνα, 1 Μαρτίου 1896 - Μιλάνο 2 Νοεμβρίου 1960)

Bigbook.gr

Ο Δημήτρης Μητρόπουλος (Αθήνα, 1 Μαρτίου 1896 - Μιλάνο 2 Νοεμβρίου 1960) ήταν Έλληνας μαέστρος, πιανίστας και συνθέτης που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Σπούδασε διεύθυνση χορωδίας και σύνθεση, αρχικά στο Ωδείο Αθηνών και αργότερα στο Βερολίνο. Πήρε χρυσό μετάλλιο για την ικανότητά του στο πιάνο από το Ωδείο Αθηνών, διάκριση που δόθηκε μόνο πέντε φορές στην ιστορία του Ωδείου. Οι πρώτες του συνθέσεις είναι γραμμένες στο τονικό σύστημα, αλλά με ενδιαφέροντες αρμονικούς πειραματισμούς, οι οποίοι γύρω στα 1915 γίνονται περισσότερο τολμηροί φτάνοντας στην ατονικότητα γύρω στα 1920.

Είναι ο πρώτος Έλληνας συνθέτης που χρησιμοποίησε στο έργο του Ostinata (μια σονάτα για βιολί και πιάνο) αυστηρά δωδεκαφθογγική τεχνική.

Γύρω στα 1930 σταμάτησε ουσιαστικά τη σύνθεση και ασχολήθηκε αποκλειστικά με τη διεύθυνση ορχήστρας, πρώτα στην Αθήνα και μετά το 1937 στις ΗΠΑ, όπου και πέθανε μετά από δύο καρδιακές προσβολές -αλλά με μεγάλο χρονικό διάστημα η μια από την άλλη- το 1960.

Στις συνθέσεις του περιλαμβάνονται περίπου 40 έργα, μεταξύ των οποίων μια όπερα (Αδελφή Βεατρίκη), μουσική για ορχήστρα, μουσική δωματίου, έργα για πιάνο, για φωνή κ.ά.

Κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940 ο Δημήτρης Μητρόπουλος μαζί με άλλους Έλληνες λογίους προσυπέγραψε την Έκκληση των Ελλήνων Διανοουμένων προς τους Διανοούμενους ολόκληρου του Κόσμου με την οποία αφενός μεν καυτηριάζονταν η κακόβουλη ιταλική επίθεση, αφετέρου δε, διέγειρε την παγκόσμια κοινή γνώμη σε επανάσταση συνειδήσεων για κοινό νέο πνευματικό Μαραθώνα.

Καταρρέει ενώ διευθύνει τη Σκάλα του Μιλάνου.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82_%CE%9C%CE%B7%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82

ἕνας μεγάλος ἥλιος πιὸ μεγάλος ἀπ᾿ τὸ φῶς. Γ ΣΕΦΕΡΗΣ

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Ἀνάμεσα στὴν ἰσημερία τῆς ἄνοιξης καὶ τὴν ἰσημερία τοῦ φθινοπώρου
ἐδῶ εἶναι τὰ τρεχάμενα νερὰ ἐδῶ εἶναι ὁ κῆπος
ἐδῶ βουίζουν οἱ μέλισσες μὲς στὰ κλωνάρια
καὶ κουδουνίζουνε στ᾿ αὐτιὰ ἑνὸς βρέφους
καὶ ὁ ἥλιος νά! καὶ τὰ πουλιὰ τοῦ παραδείσου
ἕνας μεγάλος ἥλιος πιὸ μεγάλος ἀπ᾿ τὸ φῶς. Γ ΣΕΦΕΡΗΣ

ΖΕΝ!

από 7 Ομόκεντροι Κύκλοι Αυτογνωσίας,

ΖΕΝ! Δημήτρης Ευαγγελόπουλος 3ο μέρος

Όταν ασκείστε στο ζαζέν μην προσπαθείτε να σταματήσετε τη σκέψη σας. Αφήστε τη να σταματήσει από μόνη της. Αν έλθει κάτι στο μυαλό σας, αφήστε το να έρθει και αφήστε το να φύγει. Δε θα μείνει πολύ. Όταν προσπαθείτε να σταματήσετε τη σκέψη σας, αυτό σημαίνει ότι ενοχλείστε από αυτή. Μην ενοχλήστε από τίποτα. Φαίνεται σαν κάτι να έρχεται απ' έξω από το μυαλό σας, αλλά στην πραγματικότητα είναι μόνον τα κύματα του μυαλού σας, και αν δεν ενοχλείστε από τα κύματα, αυτά βαθμιαία θα γίνουν όλο και πιο ήρεμα. Σε πέντε ή το πολύ σε δέκα λεπτά, το μυαλό σας θα είναι εντελώς γαλήνιο και ήρεμο. Εκείνο το χρόνο η αναπνοή σας θα γίνει αρκετά αργή, ενώ ο παλμός σας θα γίνει ταχύτερος.

Θα χρειαστείτε αρκετό χρόνο μέχρι να βρείτε στην άσκησή σας το ήρεμο και γαλήνιο μυαλό σας. Πολλές αισθήσεις έρχονται, πολλές σκέψεις εμφανίζονται, αλλά είναι απλά κύματα του δικού σας μυαλού. Τίποτα δεν είναι έξω από το μυαλό σας. Αυτό περιλαμβάνει στην πραγματικότητα τα πάντα. Όταν νομίζετε ότι κάτι έρχεται απ' έξω, αυτό σημαίνει μόνον ότι εμφανίζεται χάρη στο μυαλό σας. Τίποτα απ' έξω σας δεν μπορεί να σας προκαλέσει κανένα πρόβλημα. Εσείς οι ίδιοι φτιάχνετε τα κύματα στο μυαλό σας. Αν αφήστε το μυαλό σας όπως είναι, αυτό θα ηρεμήσει από μόνο του.
Αν το μυαλό σας αναφέρεται σε κάτι έξω από τον εαυτό του, τότε αυτό είναι ένα μικρό μυαλό, ένα περιορισμένο μυαλό. Αν το μυαλό σας δεν αναφέρεται σε τίποτα άλλο εκτός από τον ίδιο τον εαυτό του, τότε δεν υπάρχει δυαδική κατανόηση στην δραστηριότητα του. Καταλαβαίνετε τη δραστηριότητα απλά σαν κύματα του μυαλού σας. Το μεγάλο μυαλό ζει τα πάντα μέσα του. Καταλαβαίνετε τη διαφορά των δυο μυαλών; Το μυαλό που περιλαμβάνει το κάθε τι και το μυαλό που σχετίζεται με κάτι; Στην πραγματικότητα είναι το ίδιο πράγμα, αλλά η κατανόηση είναι διαφορετική, και η στάση σας στη ζωή θα είναι διαφορετική ανάλογα με ποια κατανόηση έχετε.
Η ουσία του νου σας είναι ότι περιλαμβάνει τα πάντα! Το να το βιώσετε αυτό είναι το αυθεντικό θρησκευτικό συναίσθημα. Ακόμα και αν εμφανίζονται κύματα, η ουσία του νου σας είναι αγνή. Είναι όπως ακριβώς το καθαρό νερό με λίγα κύματα. Στην πραγματικότητα το νερό έχει πάντα κύματα. Τα κύματα είναι η άσκηση του νερού. Το να μιλήσουμε για τα κύματα δίχως το νερό ή για το νερό χωρίς τα κύματα είναι μια αυταπάτη. Νερό και κύματα είναι ένα. Όταν καταλάβετε το μυαλό σας με αυτό τον τρόπο, τότε έχετε κάποια ασφάλεια στο συναίσθημά σας. Καθώς το μυαλό σας δεν περιμένει τίποτα απ' έξω, είναι πάντα γεμάτο. Ένα μυαλό με κύματα δεν είναι ένα ταραγμένο μυαλό, αλλά ένα ενισχυμένο μυαλό. Οτιδήποτε βιώνετε είναι μια έκφραση του μεγάλου μυαλού...
Θα ήταν προτιμότερο να είσαστε ευγνώμονες για τα ζιζάνια που έχετε στο μυαλό σας, γιατί αυτά θα εμπλουτίσουν τελικά την άσκησή σας. Όταν ξεριζώνουμε τα ζιζάνια τα δίνουμε σαν τροφή στο φυτό. Τα θάβουμε κοντά του για να του δώσουμε τροφή. Έτσι ακόμα και αν έχετε κάποια δυσκολία στην άσκησή σας, ακόμα και αν έχετε κάποια κύματα ενώ καθόσαστε, αυτά τα ίδια τα κύματα θα σας βοηθήσουν. Δεν πρέπει λοιπόν να ενοχλήστε από το μυαλό σας, αλλά να είσαστε ευγνώμονες για τα ζιζάνια, γιατί τελικά θα εμπλουτίσουν την άσκησή σας.

Αυστηρά μιλώντας, οποιαδήποτε προσπάθεια κάνουμε δεν είναι καλή για την άσκησή μας, γιατί δημιουργεί κύματα στο μυαλό μας. Είναι αδύνατον όμως να πετύχουμε απόλυτη ηρεμία του νου χωρίς καμιά προσπάθεια. Πρέπει να κάνουμε κάποια προσπάθεια, αλλά πρέπει να ξεχαστούμε στην προσπάθεια που κάνουμε. Πρέπει να κρατάμε απλώς το μυαλό μας πάνω στην αναπνοή μας, μέχρις ότου δεν έχουμε συνείδηση της αναπνοής μας. Αυτή είναι η πραγματική μας άσκηση. Αυτή η προσπάθεια θα εξευγενίζεται όλο και πιο πολύ καθώς καθόσαστε. Στην αρχή είναι πολύ χονδροειδής και ακάθαρτη, αλλά με τη δύναμη της άσκησης θα γίνεται όλο και πιο καθαρή. Αυτός είναι ο τρόπος που ασκούμαστε στο Ζεν.

Το να σταματήσετε το μυαλό σας δε σημαίνει να σταματήσετε τις δραστηριότητες του. Σημαίνει ότι ο νους σας διαποτίζει ολόκληρο το σώμα σας. Το μυαλό σας ακολουθεί την αναπνοή σας Με το πλήρες μυαλό σας σχηματίζετε τη μούντρα στα χέρια σας. Με το πλήρες μυαλό σας κάθεστε με πονεμένα πόδια χωρίς να ενοχλήστε από αυτά. Στην αρχή νοιώθετε κάποιο περιορισμό στη στάση σας, αλλά όταν δεν ενοχλήστε από τον περιορισμό, έχετε βρει τη σημασία του η κενότητα είναι κενότητα και η μορφή είναι μορφή. Όταν κάθεστε, πρέπει απλά να κάθεστε χωρίς να ενοχλήστε από τα πονεμένα πόδια σας ή από την υπνηλία σας. Αυτό είναι το Ζαζέν. Αλλά στην αρχή είναι πολύ δύσκολο να δεχθείτε τα πράγματα όπως είναι, θα ενοχληθείτε από τα συναισθήματα που έχετε στην άσκησή σας.
Στην αρχή θα έχετε κάποια προβλήματα και είναι απαραίτητο να συνεχίσετε την άσκησή σας. Για τον αρχάριο η άσκηση χωρίς προσπάθεια δεν είναι η αληθινή άσκηση. Για τον αρχάριο η άσκηση χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια.
Αν συνεχίσετε να κάνετε αυτή την απλή άσκηση κάθε μέρα. θα αποκτήσετε μια θαυμαστή δύναμη. Προτού την αποκτήσετε προβάλει κάτι θαυμάσιο, αλλ' αφού την αποκτήστε, δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο... Αν όμως χάσετε το πνεύμα της επανάληψης η άσκησή σας θα γίνει δύσκολη.

Ενώ συνεχίζετε αυτή την άσκηση, βδομάδα μετά από βδομάδα, χρόνο μετά από χρόνο, η εμπειρία σας θα εμβαθύνει όλο και πιο πολύ και θα καλύψει όλα όσα κάνετε στην καθημερινή σας ζωή. Το πιο σπουδαίο πράγμα είναι να ξεχάσετε όλες τις ιδέες κέρδους, όλες τις δυαδικές ιδέες. Με άλλα λόγια να ασκήστε απλώς στο ζαζέν με μια ορισμένη στάση. Μη σας απασχολεί τίποτα. Μείνετε απλώς στο μαξιλάρι σας χωρίς να περιμένετε τίποτα. Τότε τελικά θα επανακτήσετε την αληθινή σας φύση. Δηλαδή η αληθινή σας φύση θα επανακτηθεί από μόνη της.

Συνήθως όταν κάνετε κάτι, θέλετε να επιτύχετε κάτι, προσκολλιέστε σε κάποιο αποτέλεσμα. Από την επίτευξη στην μη επίτευξη σημαίνει να απαλλαγείτε από τα άχρηστα και άσχημα αποτελέσματα της προσπάθειας. Αν κάνετε κάτι με το πνεύμα της μη επίτευξης, τότε υπάρχει μια καλή ποιότητα σε αυτό που κάνετε. Έτσι το να κάνετε απλώς κάτι χωρίς καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια είναι αρκετό. Όταν κάνετε μια ειδική προσπάθεια να πετύχετε κάτι, μια υπερβολική ιδιότητα, τότε εμπλέκετε σε αυτήν κάτι πρόσθετο, κάτι παραπανίσιο. Πρέπει να απαλλαχθείτε από αυτά τα πρόσθετα στοιχεία. Εάν η άσκησή σας είναι καλή, χωρίς να το αντιληφθείτε θα γίνετε περήφανοι για αυτήν. Αυτή η περηφάνια είναι ένα πρόσθετο στοιχείο. Πρέπει να απαλλαγείτε απ' αυτήν. Αυτό το σημείο είναι πολύ σημαντικό, αλλά συνήθως δεν είμαστε αρκετά λεπτοί για να το συνειδητοποιήσουμε, καθώς προχωράμε στη λαθεμένη κατεύθυνση. Όταν κάνετε κάτι πρέπει να καίγεστε εντελώς, χωρίς να αφήνετε κανένα ίχνος του εαυτού σας. Όταν ασκούμαστε στο ζαζέν ο νους μας είναι ήρεμος και αρκετά απλός. Αλλά συνήθως ο νους μας είναι πολύ απασχολημένος και μπερδεμένος, και είναι δύσκολο να συγκεντρωθεί πάνω σε αυτό που κάνουμε. Αυτό γίνεται γιατί πριν ενεργήσουμε σκεπτόμαστε και αυτή η σκέψη αφήνει κάποιο ίχνος. Η δραστηριότητα μας επηρεάζεται από μια προσχηματισμένη ιδέα. Η σκέψη όχι μόνον αφήνει κάποιο ίχνος ή σκιά, αλλά μας δίνει επίσης πολλές άλλες ιδέες για άλλα πράγματα και δραστηριότητες. Αυτά τα ίχνη και οι ιδέες κάνουν το νου μας πολύ μπερδεμένο. Όταν κάνουμε κάτι με ένα απλό και καθαρό μυαλό, τότε δεν έχουμε ιδέες ή σκιές και η δραστηριότητά μας είναι δυνατή και άμεση. Αλλά όταν το κάνουμε με ένα μπερδεμένο μυαλό, σε σχέση με άλλα πράγματα ή ανθρώπους, ή την κοινωνία, η δραστηριότητά μας γίνεται πολύ σύνθετη.

Για να μην αφήνετε ίχνη όταν κάνετε κάτι, πρέπει να το κάνετε με ολόκληρο το σώμα σας και το νου σας. πρέπει να είσαστε συγκεντρωμένοι πάνω σε αυτό που κάνετε. Πρέπει ν' ανάβετε πλήρως, σαν μια καλή φωτιά. Δεν πρέπει να είσαστε μια φωτιά που καπνίζει, πρέπει να κάψτε εντελώς τον εαυτό σας. Αν δεν κάψτε εντελώς τον εαυτό σας, τότε θα μείνει κάποιο ίχνος του εαυτού σας σε αυτό που κάνετε, θα έχει απομείνει κάτι που δεν κάηκε εντελώς. Η δραστηριότητα του Ζεν είναι μια δραστηριότητα που καίγεται εντελώς, χωρίς να παραμένει τίποτα άλλο από στάχτες. Αυτός είναι ο σκοπός της άσκησής μας. Αυτό εννοούσε ο Ντογκέν όταν είπε ότι "οι στάχτες δεν επιστρέφουν στα καυσόξυλα". Η στάχτη είναι στάχτη. Τα καυσόξυλα πρέπει να είναι καυσόξυλα. Όταν συμβαίνει αυτό το είδος δραστηριότητας, τότε αυτό που κάνετε καλύπτει τα πάντα».
Ο δάσκαλος Σέουνγκ Σαχν ή Σόεν-σα (1927-) Ο Σέουνγκ Σαχν, γνωστός στους μαθητές τον σαν Σόεν-σα γεννήθηκε στο Σύουν Τσόεν, που είναι σήμερα γνωστό σαν Βόρεια Κορέα. Οι γονείς του ήταν Χριστιανοί Προτεστάντες. Στις 25 Μαρτίου του 1949 ανακηρύχθηκε σαν ο Εβδομηκοστός Όγδοος Πατριάρχης της ιδιαίτερης παράδοσης του διδασκάλου του, σε ηλικία μόλις είκοσι δύο χρονών. Αργότερα πήγε στην Καλιφόρνια όπου ίδρυσε μια σχολή του Ζεν στην οποία διδάσκει μέχρι και σήμερα.
Το Κορεατικό Ζεν θεωρείται ότι βρίσκεται πιο κοντά στην αρχική Κινέζικη παράδοση απ" ότι το σύγχρονο Ιαπωνικό Ζεν. Για παράδειγμα δεν είναι χωρισμένο στις σχολές του Σότο και του Ριντζάι και τα περισσότερα Κορεάτικα μοναστήρια έχουν μοναχούς που μελετούν και άλλες μεθόδους εκτός από το Ζεν. Σε αυτά οι μοναχοί κάνουν καθιστικό διαλογισμό (πολλοί σταυρώνουν απλώς τα πόδια τους από το να χρησιμοποιούν τον πλήρη ή το μισό λωτό) για τρεις μήνες στη διάρκεια των χειμερινών και των καλοκαιρινών συνεδριών και τους υπόλοιπους έξη μήνες είναι ελεύθεροι να περιπλανώνται ή να πάνε να μελετήσουν σε άλλα μοναστήρια. Υπάρχει μια τυπική ομιλία του διδασκάλου μια ή δυο φορές το μήνα, αλλά δεν έχει όμως καμιά σχέση με τις κανονικές συνεντεύξεις. Αν ένας μοναχός νοιώθει ότι έχει φτάσει σε κάποιου είδους κατανόηση, πηγαίνει να την ελέγξει στο δάσκαλό του, διαφορετικά δεν υπάρχει κανένας λόγος να τον δει προσωπικά. Οι μακρές περίοδοι ατομικής απομόνωσης είναι πιο συνήθεις απ' ότι στην Ιαπωνία. Οι μοναχοί πηγαίνουν σε ένα ερημητήριο για 100 ή 1000 μέρες, ή πέντε χρόνια και μετά επιστρέφουν και παρουσιάζουν στο δάσκαλο την κατανόησή τους. Προτού επίσης δοθεί σε ένα μαθητή η ίνκα, πρέπει αυτός να νικήσει τρεις άλλους δασκάλους του Ζεν μαζί και τον δικό του δάσκαλο!

Ο Σόεν-σα χρησιμοποιεί ένα αριθμό παραδοσιακών Κινέζικων και Κορεάτικων κοάν. Ο ίδιος αισθάνεται όμως ελεύθερος απ' οποιαδήποτε τυπική μορφή ή παράδοση. Για παράδειγμα έκανε ένα τριήμερο σεμινάριο στο Μπινγκ Σουρ της Καλιφόρνιας, όπου οι μαθητές του έψελναν δυναμικά κι ενεργειακά οκτώ ώρες την ημέρα, συνοδευόμενοι από ταμπούρλα, γκονγκς, καμπάνες και άλλα όργανα. Τριάντα άνθρωποι βροντούσαν για ώρες, ψέλνοντας με όλη τη δύναμη των πνευμόνων τους. Αυτό ήταν μια επινόηση του Σόεν-σα, σχεδιασμένη για το κάρμα της Καλιφόρνιας(!) και πολλοί άνθρωποι που δεν μπορούσαν να κάτσουν στη στάση του ζαζέν, ή που έκαναν σεσίνς (συνεδρίες του Ζεν) για χρόνια χωρίς να νοιώσουν ποτέ τίποτα ιδιαίτερο, μπόρεσαν να δοκιμάσουν για πρώτη φορά τη βαθειά χαρά και δύναμη του "Μεγάλου Μυαλού".

Ο Σόεν-σα χρησιμοποιεί πολύ τις ψαλμωδίες μάντρα στην άσκησή του, ιδιαίτερα για μαθητές που βρίσκουν το κοάν "ποιός είμαι;" ή που θεωρούν πολύ δύσκολο τον αναπνευστικό διαλογισμό. Συνήθως αυτοί είναι διανοούμενοι που το μυαλό τους φλυαρεί συνεχώς (ιδιαίτερα ψυχολόγοι και φιλόσοφοι) ή άνθρωποι (συνήθως γυναίκες) με πολύ έντονες συγκινήσεις. Αλλά τελικά ο διαλογισμός με μάντρα δε θεωρείται διαφορετικός από το διαλογισμό με κοάν ή το ζαζέν. Οι τεχνικές είναι διαφορετικές, αλλά το μυαλό του "δεν ξέρω" στο οποίο οδηγούν, είναι βασικά το ίδιο.
Αλλά η κύρια έμφαση της διδασκαλίας του Σόεν-σα είναι η διατήρηση ενός καθαρού μυαλού στη διάρκεια όλης της ημέρας. Παρατήρησε ότι μαθητές που έχουν κάνει Ιαπωνικό Ζεν προσκολλώνται τρομακτικά στον καθιστικό διαλογισμό και δημιουργούν έτσι μια διάκριση μεταξύ του διαλογισμού και των άλλων δραστηριοτήτων. Έτσι, παρ' όλο που οι κοντινοί του μαθητές διατηρούν μια σταθερή καθιστική στάση διαλογισμού, αυτός διδάσκει συνήθως ότι οι τεχνικές και η στάση του σώματος δεν είναι τόσο σημαντικές. Εκείνο που είναι σημαντικό είναι πώς να διατηρείς το νου σου στην παρούσα στιγμή.

Να μερικά αποσπάσματα από τις διδασκαλίες του Σόεν-σα.
"Η φώτιση είναι μονάχα ένα όνομα. Αν σας ενδιαφέρει η φώτιση, τότε η φώτιση υπάρχει. Αλλά εάν υπάρχει φώτιση, υπάρχει επίσης και άγνοια. Το καλό και το κακό, το σωστό και το λάθος, ο φωτισμένος και ο αδαής και οποιαδήποτε άλλα αντίθετα είναι απλά δημιουργήματα της σκέψης σας. Η αλήθεια είναι απόλυτη, πέρα από τη σκέψη, πέρα από τα αντίθετα. Αν φτιάξετε κάτι, τότε θα πάρετε κάτι. Αλλά αν δεν φτιάξετε τίποτα, τότε θα πάρετε τα πάντα!»

 «Το κάθισμα του σώματος δεν είναι απαραίτητο, είναι μόνον ένα είδος εξωτερικής μορφής. Αυτό που είναι αναγκαίο είναι το κάθισμα του μυαλού. Αληθινό κάθισμα σημαίνει αποκοπή όλων των σκέψεων και διατήρηση ενός ακίνητου μυαλού. Αν διατηρείτε αυτό το "δεν ξέρω" μυαλό όταν οδηγάτε, τότε αυτό είναι το Ζεν της οδήγησης. Αν το διατηρείτε όταν παίζετε τένις, τότε αυτό είναι το Ζεν του τένις. Όταν το διατηρείτε όταν βλέπετε τηλεόραση, τότε αυτό είναι το Ζεν της τηλεόρασης... Πρέπει να διατηρείτε αυτό το "δεν ξέρω" μυαλό παντού και πάντα. Ο μεγάλος Δρόμος δεν είναι δύσκολος. Απλά να μην προσκολλιέστε σε διακρίσεις. Αν μπορείτε να αφήνετε να φεύγουν οι αρέσκειες και οι απαρέσκειές σας, τότε το κάθε τι γίνεται τέλεια καθαρό.
Ένας μοναχός είπε κάποτε στο Γιο-Τζού:
-Μόλις έφτασα στο ναό σου. Σε παρακαλώ δίδαξε με.

-Έχεις πάρει πρωινό; τον ρώτησε ο Γιο-Τζου
-Ναι, απάντησε ο μοναχός.

-Πήγαινε τότε να πλύνεις την κούπα σου, του είπε ο Γιο-Τζου.
Ο μοναχός ξαφνικά φωτίσθηκε. Η ερώτηση μου είναι, τί πέτυχε αυτός ο μοναχός;

Ένα άλλο κοάν λέι: "Όλα τα πράγματα επιστρέφουν στη Μονάδα. Η μονάδα πού επιστρέφει;"
Αν θέλετε να καταλάβετε τις απαντήσεις σε αυτά τα Κοάν, ποτέ δε θα τα καταλάβετε. Αλλά αν προχωρήσετε ευθεία μπροστά και διατηρείστε το μυαλό του "δεν ξέρω", τότε οι απαντήσεις θα εμφανισθούν από μόνες τους. Και όταν το μυαλό σας γίνει εντελώς καθαρό, τότε θα μπορείτε να απαντήσετε σε κάθε Κοάν χωρίς κανένα εμπόδιο.»
«Ο νους σας μπορεί να συγκριθεί με ένα καθρέφτη που αντανακλά οτιδήποτε εμφανιστεί μπροστά του. Από τη στιγμή που αρχίζετε να σκέπτεσθε και να εξασκείτε τη θέλησή σας, πέφτουν σκιές πάνω στο νου σας και παραμορφώνουν τις αντανακλάσεις. Την κατάσταση αυτή την ονομάζουμε αυταπάτη και είναι η βασική ασθένεια των ανθρώπινων όντων.

Το πιο σοβαρό αποτέλεσμα της ασθένειας αυτής είναι ότι δημιουργεί ένα αίσθημα δυϊσμού το οποίο έχει σα συνέπεια το διαχωρισμό του "εγώ" από το μη-εγώ". Η αλήθεια είναι ότι όλα είναι ένα και αυτό το ένα δεν είναι βέβαια το αριθμητικό ένα. Όταν βλέπει κάποιος λαθεμένα ότι περιβάλλεται από ένα κόσμο γεμάτο με διαφορετικά όντα, τότε γεννιέται μέσα του το αίσθημα του ανταγωνισμού και της απληστίας που τον οδηγούν αναπόφευκτα στον πόνο. Ο σκοπός του ζαζέν είναι να διώξει από το νου αυτές τις σκιές, ώστε να μπορέσουμε να βιώσουμε την εσωτερική εμπειρία της ένωσης με ολόκληρη τη ζωή. Με αυτό τον τρόπο η αγάπη και η συμπόνια θα γεμίσουν φυσικά και αβίαστα τις καρδιές μας.

Ο Όσσο. Ο γνωστός, αν και αμφιλεγόμενος για τις επαναστατικές, πρωτοπόρες και ρηξικέλευθες ιδέες του, δάσκαλος Όσσο (Ραντζνίς) τα τελευταία χρόνια της ζωής του στράφηκε στο Ζεν. Το θεωρούσε σαν την ύψιστη διδασκαλία που έπρεπε να αντικαταστήσει όλες τις παραδοσιακές θρησκείες, τις οποίες θεωρούσε κατά μεγάλο λόγο υπεύθυνες για τη σχιζοφρενική κατάσταση του σύγχρονου ανθρώπου. Ήθελε να συνδυάσει τη χαρά της ζωής - τον εξωτερικό άνθρωπο, τον οποίο αντιπροσώπευε με το Ζορμπά του Καζαντζάκη - με τον εσωτερικό, διαλογιζόμενο άνθρωπο, που γνώριζε την εμπειρία του εσώτερου είναι του και την έμφυτη πραγματικότητά του, τον οποίο αντιπροσώπευε με το Βούδα. Πίστευε ότι ο Ζορμπάς, όπως και ο Βούδας από μόνοι τους ήταν ατελείς κι έπρεπε να συμπληρώσει και τελειοποιήσει ο ένας τον άλλον σε μια ενιαία και αρμονική σύνθεση.

Εν τούτοις, εστιαζόμενος περισσότερο στην αθεϊστική όψη του Ζεν -που προκύπτει από την άρνηση του τελευταίου να "θεολογήσει" - και ως εκ τούτου επιτιθέμενος άμεσα και βίαια στις λεγόμενες θεϊστικές θεωρήσεις, διαφοροποιήθηκε ριζικά από τους παραδοσιακούς δασκάλους του Ζεν. Παρ' όλα αυτά η «σχολή» του γνώρισε μεγάλη άνθιση ακόμη και μέσα στην ίδια την Ιαπωνία! Τα παρακάτω προέρχονται από τις ομιλίες του πάνω στο «Μανιφέστο του Ζεν» που ο ίδιος διεκήρυξε:
«Ο καιρός είναι πια ώριμος για ένα μανιφέστο του Ζεν. Η Δυτική διανόηση έχει γνωρίσει το Ζεν και το έχει αγαπήσει, αλλά εξακολουθεί να προσπαθεί να το καταλάβει με το μυαλό. Δεν έχει συνειδητοποιήσει ακόμα ότι το Ζεν βρίσκεται πέρα από το μυαλό. Η τρομερή δουλειά που αναλαμβάνει είναι να σας βγάλει από τη φυλακή του μυαλού σας. Δεν είναι μια διανοητική φιλοσοφία, δεν είναι καν φιλοσοφία. Ούτε είναι μια θρησκεία γιατί δεν περιέχει μυθιστορήματα ψέματα, ή παρηγοριές. Είναι ο βρυχηθμός ενός λιονταριού και το σπουδαιότερο πράγμα που έχει φέρει στον κόσμο είναι η ελευθερία από τα δεσμά του εαυτού σας.»
«Όλες οι θρησκείες μιλάνε για την απόρριψη του εγώ. Αυτό όμως δεν είναι παρά μια σκιά του θεού. Ο θεός είναι το εγώ του σύμπαντος, και το εγώ η προσωπικότητά σας. Όπως ακριβώς ο θεός είναι - σύμφωνα με τις θρησκείες - το κέντρο του σύμπαντος, έτσι και το εγώ σας είναι το κέντρο του μυαλού σας, της προσωπικότητάς σας. Έτσι δεν μπορείτε να απορρίψετε το εγώ σας, αν δεν απορρίψετε μαζί και την ιδέα του θεού. Δεν μπορείτε να απορρίψετε μια σκιά ή μια αντανάκλαση, εκτός αν καταστρέψτε την ίδια την πηγή της εκδήλωσής της.

Οι θρησκείες σας λένε συνεχώς, αλλά για λάθος λόγους, ότι πρέπει να απαλλαχθείτε από το εγώ για να παραδοθείτε στο θεό, στους ιερείς και σε κάθε είδους ανοησίες, θεολογίες, δεισιδαιμονίες και συστήματα πίστης. Δεν μπορείτε όμως να το κάνετε αυτό, γιατί το εγώ είναι μια αντανάκλαση του θεού. Ο θεός είναι ένα ψέμα, εκεί έξω στο σύμπαν και το εγώ είναι ένα ψέμα εδώ μέσα στο μυαλό σας. Οι θρησκείες έτσι, βάζουν την ανθρωπότητα σε ένα μεγάλο δίλημμα: Ενώ συνεχίζουν να εξυμνούν το θεό, παράλληλα καταδικάζουν το εγώ... Δημιουργούν έτσι μια σχιζοφρενική κατάσταση στους ανθρώπους. Αυτοί προσπαθούν να διώξουν το εγώ, αλλά όσο πιο πολύ προσπαθούν, τόσο δυσκολότερο γίνεται να το απορρίψουν, γιατί ποιος θα το διώξει; Το ίδιο το εγώ προσπαθεί να διώξει τον εαυτό του! Ακόμα και στα πιο ταπεινά και θρησκευτικά άτομα, το εγώ γίνεται πολύ λεπτό, αλλά δεν απορρίπτεται. Μπορείτε να το δείτε αυτό στα μάτια των αγίων σας...
Από την άλλη οι διανοούμενοι έχουν γράψει μέχρι τώρα πολύ όμορφα βιβλία για το Ζεν. Εκτιμώ τη λογιότητα τους, την καλλιέπειά τους, αλλά δεν είναι άνθρωποι του Ζεν. Έτσι αυτό το μανιφέστο χρειάζεται απόλυτα για να κάνει ξεκάθαρο σε όλο τον κόσμο ότι το Ζεν δεν είναι ένα ζήτημα του μυαλού. Αντίθετα, είναι ο καθαρός και ξάστερος χώρος της υπέρβασης του μυαλού.»

Καθώς προχωρείτε βαθύτερα μέσα σας βρίσκετε ότι ο εαυτός σας εξαφανίζεται μέσα στην ωκεάνια συνείδηση. Δεν υπάρχει κανένας εαυτός. Δεν υπάρχετε πια, μόνον η ύπαρξη υπάρχει. Έτσι εκείνο που προσφέρει το Ζεν είναι ουσιαστικά η ελευθερία από τον εαυτό. Έχετε ακούσει για άλλες ελευθερίες, αλλά η ελευθερία από τον εαυτό είναι η έσχατη ελευθερία: το να μην υπάρχεις και να επιτρέπεις στην ύπαρξη να εκφραστεί με όλο τον αυθορμητισμό και το μεγαλείο της. Αλλά είναι η ύπαρξη, όχι εσείς κι εγώ. Είναι η ίδια η ζωή που χορεύει, όχι εσείς κι εγώ.
Αυτό είναι το μανιφέστο ταυ Ζεν: η ελευθερία από τον εαυτό. Και μόνο το Ζεν έχει επινοήσει σε αυτούς τους εικοσιπέντε αιώνες λεπτές μεθόδους για να σας κάνουν να συνειδητοποιείστε ότι δεν υπάρχετε, ότι είσαστε μια αυθαίρετη ιδέα. Καθώς προχωράτε πέρα από το μυαλό, εξαφανίζεται ακόμα και η ιδέα του "εγώ είμαι". Όταν εξαφανίζεται το εγώ και αρχίζετε να νοιώθετε μια βαθιά συγχώνευση με την ύπαρξη χωρίς όρια, τότε μόνον έχει ανθίσει το Ζεν μέσα σας. Αλλά δεν έχει κανένα "Εγώ" στο κέντρο του, κανένα "άτμαν", κανένα εαυτό.

Οι δάσκαλοι του Ζεν ρωτούν συνεχώς τους μαθητές τους: "Που ήσουν προτού γεννηθούν οι γονείς σου;". Μια παράλογη ερώτηση, αλλά με μια τεράστια σημασία. Σας ερωτούν: "Όταν δεν υπήρχατε, δεν είχατε κανένα πρόβλημα. Γιατί λοιπόν ανησυχείτε;" Αν ο θάνατος σας γίνει ο έσχατος θάνατος κι εξαφανισθούν όλα τα σύνορα, δε θα είσαστε εκεί, αλλά η «ύπαρξη» θα είναι. Ο χορός θα είναι, αλλά όχι ο χορευτής. Το τραγούδι θα είναι, αλλά όχι ο τραγουδιστής...

1 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1903 - ΟΡΕΣΤΕΙΑΚΑ

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

1 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1903 Η παράσταση της «Ορέστειας» στο Βασιλικό Θέατρο Αθηνών γίνεται αφορμή για αιματηρά επεισόδια

ΟΡΕΣΤΕΙΑΚΑ

Ως Ορεστειακά έμειναν γνωστά τα αιματηρά επεισόδια που ξέσπασαν στην Αθήνα από τις 6 μέχρι τις 9 Νοεμβρίου του 1903, από υποκινούμενους φοιτητές μετά την πρεμιέρα (1 ή 3/11/1903) της τριλογίας Ορέστειας από το Βασιλικό Θέατρο. Αφορμή στάθηκε η πεζή μετάφραση σε συντηρητική δημοτική του Γεωργίου Σωτηριάδη, η οποία προκάλεσε την μήνη των καθαρολόγων της εποχής, των γλωσσαμυντόρων όπως λέγονταν τότε οι οπαδοί της αττικίζουσας γλώσσας. Κύριος υποκινητής των επεισοδίων αυτών ήταν ο καθηγητής Γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γεώργιος Μιστριώτης, φανατικός υπέρμαχος της αρχαΐζουσας γλώσσας, ξεσήκωσε φοιτητές και προσκείμενες εφημερίδες ώστε να συμμετάσχει και ο αθηναϊκός λαός σε συλλαλητήρια.

Επειδή όμως τότε η Κυβέρνηση Δ. Ράλλη δεν απεδέχθη το αίτημα του Γ. Μιστριώτη που πρέσβευε οι παραστάσεις των αρχαίων δραμάτων να γίνεται στη γλώσσα που γράφτηκαν ακολούθησαν συμπλοκές. Το δε βράδυ της 8ης Νοεμβρίου διατάχθηκε ο στρατός να επιβάλει τη τάξη. Κατά τις συμπλοκές που ακολούθησαν στη διάλυση των διαδηλωτών κάποιοι στρατιώτες στο φόβο προσβολής τους πυροβόλησαν κατά του πλήθους με συνέπεια να φονευτούν δύο πολίτες και να τραυματιστούν επτά. Μετά από το γεγονός αυτό οι διαδηλωτές διαλύθηκαν, οι οχλαγωγίες σταμάτησαν και η αναταραχή τερματίσθηκε λόγω ακριβώς της σθεναρής στάσης της Κυβέρνησης.
Το αξιοπερίεργο φαινόμενο βίαιων ταραχών με αφορμή γλωσσικά θέματα είχε παρουσιαστεί για πρώτη φορά το 1901, επίσης στην Αθήνα, με τα αποκαλούμενα Ευαγγελικά, που αφορούσαν τη μετάφραση του Ευαγγελίου στη δημοτική, γεγονότα που εντάσσονται σε μία ευρύτερη διαμάχη γύρω από το το γλωσσικό ζήτημα και την ιστορία του στην Ελλάδα.
ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

The ZONE

πηγή http://www.thezone.gr/index.php/tetarto

• Login
• Register

Τέταρτο Τεύχος

Το τέταρτο τεύχος του The ZONE είναι διαθέσιμο!
The ZONE Τεύχος 4 [pdf]
The ZONE Τεύχος 3 [mobi] για Amazon Kindle
The ZONE Τεύχος 4 [epub] για ipad και άλλους ηλεκτρονικούς αναγνώστες.


Τα περιεχόμενα του 4ου τεύχους:
Thomas Pynchon, εργοβιογραφία - Χρήστος Ηρακλής Τσατσούλης
Φως, Αιθέρας και το Ενάντια στη Μέρα - Βασίλειος Δρόλιας
Θα το δω όταν το πιστέψω. (όχι τόσο) Σύντομες (τελικά) παρατηρήσεις για τα μυστήρια της βιογραφίας - Κώστας Καλτσάς
Μια έμφυτη σχέση με το Ουράνιο Σύμπαν του Thomas Pynchon - Νεφέλη Λαπαρίδου
Η λίστα του εξωγήινου αναγνώστη. Μια ποσοτική προσέγγιση της κυρίαρχης μυθοπλασίας - Ηλίας Βουίτσης
Ματωμένος μεσημβρινός. Το μεταμοντέρνο Western στο Against the Day. - Θανάσης Μήνας

The ZONE

• The ZONE
• Τα βιβλία
• Thomas Pynchon
• Πρώτο Τεύχος
• Δεύτερο Τεύχος
• Τρίτο Τεύχος
• Τέταρτο Τεύχος

Τεύχη

Κατεβάστε το Τρίτο Τεύχος - Ιούλιος 2012

Κατεβάστε το Δεύτερο Τεύχος - Μάρτιος 2012

Κατεβάστε το Πρώτο Τεύχος  - Νοέμβριος 2011