Παγκόσμια Ημέρα Δημόσιας Τουαλέτας

Bigbook.gr

Απίστευτη εορτή ....!!!!

Η Παγκόσμια Ημέρα Δημόσιας Τουαλέτας εορτάζεται κάθε χρόνο στις 19 Νοεμβρίου. Καθιερώθηκε το 2001 από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουαλέτας, που συγκεντρώνει στους κόλπους του πανεπιστημιακούς, υγιεινολόγους σχεδιαστές τουαλετών, οικολόγους και άλλους ειδικούς από συναφείς κλάδους.

Σκοπός της Παγκόσμιας Ημέρας Δημόσιας Τουαλέτας είναι η ενημέρωση του κοινού για το δικαίωμα του σε ένα καλύτερο περιβάλλον στις τουαλέτες και η διεκδίκηση του από τους ιδιοκτήτες των τουαλετών, αλλά και η υποχρέωσή του χρήστη να συνεισφέρει στη διατήρηση, την καθαριότητα και την υγιεινή τους.

Στατιστικά Στοιχεία:

Ο μέσος άνθρωπος επισκέπτεται την τουαλέτα 6-8 φορές την ημέρα, 2.500 φορές τον χρόνο. Περνά περίπου 3 χρόνια της ζωής του στην τουαλέτα!
2,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή περίπου ο μισός παγκόσμιος πληθυσμός δεν έχει επαρκή αποχέτευση.
Η αποφυγή διούρησης εξαιτίας των βρόμικων τουαλετών μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές στο ήπαρ και την κύστη.
Για να αποφύγει κάποιος την διούρηση σε εξαιρετικές περιπτώσεις, δεν πίνει υγρά με αποτέλεσμα να κινδυνεύει από αφυδάτωση.
Οι πιο πολλές τουαλέτες έχουν σχεδιασθεί λανθασμένα.
Οι γυναίκες χρειάζονται 3 φορές μεγαλύτερη τουαλέτα απ' ότι οι άνδρες. Τις περισσότερες φορές οι τουαλέτες είναι ίδιες και για τα δύο φύλα.
Η τουαλέτα παραμένει θέμα-ταμπού και οι άνθρωποι αποφεύγουν να το συζητάνε.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/worldays/123#ixzz2CeHgymPX

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ «Η ΕΛΙΑ»

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

ΠΙΝΑΚΑΣ -ΘΕΟΦΙΛΟΣ "ΤΟ ΜΑΖΕΜΑ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ"

ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ «Η ΕΛΙΑ»

Είμαι του ήλιου η θυγατέρα

Η πιο απ’όλες χαϊδευτή,

Χρόνια η αγάπη του πατέρα

Σ’αυτόν τον κόσμο με κρατεί.

Όσο να γύρω νεκρωμένη

Αυτόν το μάτι μου ζητεί.

Ειμ’ η ελιά η τιμημένη.

Όπου κι αν λάχω κατοικία

Δε μ’ απολείπουν οι καρποί,

ως τα βαθειά μου γηρατεία

Δε βρίσκω στη δουλειά ντροπή..

Μ’έχει ο Θεός ευλογημένη

Κι είμαι γεμάτη προκοπή.

Ειμ’ η ελιά η τιμημένη.

Φρίκη ερημιά νερό σκοτάδι

Τη γη εθάψαν μια φορά

Εμε, ζωής φέρνει σημάδι

Στο Νώε η περιστερά.

Όλης της γης ειχα γραμμένη

Την ομορφάδα, τη χαρά.

Ειμ’ η ελιά η τιμημένη.

Εδώ στον ίσκιο μου αποκάτου

Ηρθ’ ο Χριστός ν’ αναπαυθεί

Κι ακούστήκ’ η γλυκιά λαλιά του

Λίγο προτού να σταυρωθεί.

Το δάκρυ του δροσιά αγιασμένη

Έχει στη ρίζα μου χυθεί.

Ειμ’ η ελιά η τιμημένη.

Και φως πραότατο χαρίζω

Εγώ στην άγρια τη νυχτιά

Τον πλούτο πια δε τον φωτίζω

                                     Συ μ’ευλογείς φτωχολογιά.

                                 Κι αν απ’ τον άνθρωπο διωγμένη

                                    Φέγγω μπροστά στην Παναγιά.

                                          Ειμ’ η ελιά η τιμημένη.

Σήμερα...

http://hristospanagia1.wordpress.com

>19 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Αβδίου Προφήτου, Βαρλαάμ, Άζη του Θαυματουργού,των Αγίων 150 Μαρτύρων, της Αγίας Μάνας και της θυγατρός της,των Αγίων 12 Μαρτύρων Στρατιωτών, Αγαπίου, Ηλιοδώρου, των Αγίων Ανθίμου, Θαλλαλαίου, Χριστοφόρου, Ευφημίας και Παγχαρίου, Βαρλαάμ Οσίου, Σίμωνος Οσίου, Ιλαρίωνα του Ίβηρα.

Ἀναρτήθηκε στὶς 19 Νοεμβρίου 2010 ἀπὸ τὸν/τὴν hristospanagia1

 

>Ὁ Προφήτης Ἀβδίας ἢ Ὀβδιοὺ ἢ Ἀβδιού

Τὸ ὄνομά του σημαίνει «δοῦλος Κυρίου». Ἔζησε στὸ δεύτερο μισό του 6ου αἰώνα π.Χ., (κατ’ ἄλλη ἐκδοχὴ τὸ 800 π.Χ.), καὶ εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα μικροὺς λεγόμενους προφῆτες.
Καταγόταν ἀπὸ τὴν Συχὲμ (ἐκ τοῦ ἀγροῦ Βηθοχαρὰμ ἢ Βαθαχαράμ), καὶ μὲ τὴν σύντομη προφητεία του αὐστηρὰ παρατηρεῖ μὲ ἰσχυρὲς ποιητικὲς ἐκφράσεις τὴν ὑπερηφάνεια καὶ τὴν πτώση τοῦ Ἰσραήλ. Νὰ τί λέει χαρακτηριστικὰ γιὰ τὴν ὑπερηφάνεια:  «Ὑπερηφανία τῆς καρδίας σου ἐπῆρέ σε κατασκηνοῦντα ἐν ταῖς ὀπαῖς τῶν πετρῶν, ὑψῶν κατοικίαν αὐτοῦ, λέγων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ, τὶς κατάξει μὲ ἐπὶ τὴν γῆν; ἐὰν μετεωρισθῆς ὡς ἀετὸς καὶ ἐὰν ἀνὰ μέσον τῶν ἄστρων θῆς νοσσιᾶν σου, ἐκεῖθεν κατάξω σε, λέγει Κύριος» Δηλαδή: Ἡ ὑπερηφάνεια τῆς καρδιᾶς σου σὲ ἔκανε νὰ φρονεῖς πολὺ ὑψηλὰ γιὰ τὸν ἑαυτό σου, ὅτι τάχα κατοικεῖς σὲ φαράγγια καὶ σπηλιὲς τῶν ὀρέων καὶ γενικὰ ἀπόρθητες περιοχές. Ἔχεις κτίσει τὴν κατοικία σου σὲ πολὺ ὕψος, πιστεύεις ὅτι εἶσαι ἰσχυρὸς καὶ ἀνίκητος καὶ λὲς ἀπὸ μέσα σου: Ποιὸς θὰ μπορέσει νὰ μὲ κατεβάσει στὴ γῆ; Καὶ ἂν ἀκόμα πετάξεις σὲ μεγάλα ὕψη σὰν τὸν ἀετό, καὶ ἂν στήσεις τὴν φωλιά σου ψηλὰ ἀνάμεσα στ’ ἀστέρια, ἀπὸ ἐκεῖ θὰ σὲ καταρρίψω καὶ θὰ σὲ κατεβάσω, λέγει ὁ Κύριος.

Ἂς προσέξουμε, λοιπόν, τὰ λόγια τοῦ προφήτη καὶ ἂς καλλιεργοῦμε τὸ θεμέλιο τῶν ἀρετῶν, ποὺ εἶναι ἡ ταπείνωση. Νὰ ἀναφέρουμε ἐπίσης, ὅτι ὁ Ὀβδιοὺ ἦταν μαθητὴς τοῦ προφήτου Ἠλιοῦ, ἐπὶ τῆς βασιλείας Ὀχοζία, ὁ ὁποῖος ἔστειλε τὸν Ὀβδιοὺ στὸν Ἠλία γιὰ νὰ τὸν πείσει νὰ κατέβει ἀπὸ τὸ βουνὸ πρὸς τὸν βασιλιά. Μετὰ τὴν μετάβαση τοῦ Ἠλία στὸν Ὀχοζία, ὁ Ὀβδιού, παραιτήθηκε ἀπὸ τὴν θέση τοῦ πεντηκοντάρχου, ἀκολούθησε τὸν προφήτη Ἠλία καὶ τὸν ὑπηρετοῦσε.
Ὅταν πέθανε ἐτάφη στὸν τάφο τῶν πατέρων του.

ΟΛΟΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

Bigbook.gr

Ένας νέος άντρας με τα ψεύτικο αρχικό Δ. επισκέπτεται ένα απόγευμα γνωστό και επιτυχημένο ψυχολόγο της Αθήνας. Το πρόβλημα που τον ταλαιπωρεί μοιάζει κοινό, όμως για εκείνον ελίσσεται σε αγχώδη εφιάλτη. Δεν μπορεί να κάνει ερωτικό δεσμό σοβαρό και διαρκείας και αυτό του προκαλεί όλο και αυξάνουσα κατάθλιψη, αυτοπεριφρόνηση, αγωνία για τον ανδρισμό του. Όλες οι ερωτικές συναντήσεις του λήγουν γρήγορα και άδοξα, χωρίς να μπορεί να καταλάβει πόσο φταίει ο ίδιος, η τύχη του, ο αινιγματικός γι αυτόν ψυχισμός των γυναικών. Θα ακολουθήσουν συνεδρίες επί μήνες και στο ντιβάνι της ψυχανάλυσης θα ξεδιπλωθεί το αληθινό παρελθόν της οικογένειας, οι προσωπικές ευθύνες, τα λάθη και τα ανεύθυνα τραύματα, μυστικά που παίζουν σα μαριονέτες τις ζωές ενόχων και αθώων. Παρά τη θετική θεραπεία που αισιόδοξα εξελίσσεται, η ζωή θα πετάξει αιφνίδια το τελευταίο χαρτί της. Όπως σε φιλμ νουάρ, από ένα σημείο και μετά, οι δυο άντρες της ιστορίας, μεσήλικας αναλυτής και νεαρός αναλυόμενος, θα βρεθούν συνδεδεμένοι και μπερδεμένοι με τρόπο που καμιά επιστήμη δεν μπορεί να το βγάλει πέρα.

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=213911

Το παιδί και τα καρφιά

Το παιδί και τα καρφιά

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα παιδί που θύµωνε µε το παραµικρό και είχε πολύ κακούς τρόπους. Ο πατέρας του, του έδωσε ένα σακούλι µε καρφιά και του είπε ότι κάθε φορά που θα φέρεται άσχηµα θα πρέπει να καρφώνει ένα καρφί στο φράχτη. Την πρώτη µέρα το παιδί κάρφωσε δεκαέξι καρφιά. Όµως, καθώς περνούσαν οι εβδοµάδες, όλο και κατάφερνε να χαλιναγωγεί τη συµπεριφορά του και τα καρφιά ολοένα λιγόστευαν.

Είχε καταλάβει ότι του ήταν προτιµότερο να ελέγχει τις τάσεις του παρά να τρέχει να καρφώνει καρφιά στο φράχτη. Και τελικά έφτασε η µέρα που το παιδί δεν έχασε καθόλου την ψυχραιµία του. Το είπε λοιπόν στον πατέρα του και τότε εκείνος του είπε ότι τώρα θα έπρεπε να ξεκαρφώνει ένα καρφί για κάθε µέρα που δεν θα ξεσπούσε σε οργή. Οι µέρες πέρασαν και ο νεαρός τελικά είπε στον πατέρα του ότι είχε βγάλει όλες τις πρόκες. Τότε ο πατέρας πήρε το γιο του απ’ το χέρι και τον πήγε κοντά στο φράχτη, κι εκεί του είπε:

“Πολύ καλά τα κατάφερες γιε µου, για δες όµως τις τρύπες στο φράχτη. Ποτέ πια ο φράχτης µας δεν θα είναι όπως πριν.

Όταν είσαι θυµωµένος και λες άσχημα λόγια, αυτά αφήνουν πληγές. Μπορείς να µαχαιρώσεις κάποιον, και µετά να τραβήξεις το µαχαίρι, αλλά, όσες φορές κι αν θα ζητήσεις συγγνώµη, η πληγή θα µείνει εκεί. Κι ένα τραύµα µε λόγια είναι τόσο κακό όσο κι ένα τραύµα στο σώµα.”

Ο καθένας μπορεί να θυμώσει, είναι εύκολο. Αλλά να θυμώσεις με το σωστό άνθρωπο, στο σωστό βαθμό, για το σωστό λόγο, τη σωστή στιγμή και με το σωστό τρόπο, αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο.

Mπορείς να μαντέψεις το μέγεθος ενός ανθρώπου από το μέγεθος των πραγμάτων που τον κάνουν να θυμώνει.

{από vatopaidi.wordpress.com }

Χειμώνας 1942 (Μανόλη Αναγνωστάκη)

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Χειμώνας 1942 (Μανόλη Αναγνωστάκη)

Ξημέρωσεν ὁ δείχτης πάλι Κυριακή.

Ἑφτὰ μέρες

Ἡ μιὰ πάνω ἀπ᾿ τὴν ἄλλη
Δεμένες
Ὁλόιδιες
Σὰ χάντρες κατάμαυρες
Κόμπο λογιῶν του Σεμιναρίου.

Μιά, τέσσερις, πενηνταδυό.
Ἕξι μέρες ὅλες γιὰ μία
Ἕξι μέρες ἀναμονὴ
Ἕξι μέρες σκέψη
Γιὰ μία μέρα
Μόνο γιὰ μία μέρα
Μόνο γιὰ μίαν ὥρα
Ἀπόγευμα κι ἥλιος.

Ὧρες
Ταυτισμένες
Χωρὶς συνείδηση
Προσπαθώντας μία λάμψη
Σὲ φόντο σελίδων
Μὲ πένθιμο χρῶμα

Μιὰ μέρα ἀμφίβολης χαρᾶς
Ἴσως μόνο μίαν ὥρα
Λίγες στιγμὲς
Τὸ βράδυ ἀρχίζει πάλι ἡ ἀναμονὴ
Πάλι μίαν ἑβδομάδα, τέσσερις, πενηνταδυό

Σήμερα βρέχει ἀπ᾿ τὸ πρωί.
Ἕνα κίτρινο χιονόνερο.

Μαρσέλ Προυστ

Ο Μαρσέλ Προυστ (Marcel Proust, Παρίσι 1871-18 Νοεμβρίου 1922) ήταν Γάλλος συγγραφέας, δοκιμιογράφος και κριτικός. Καταγόταν από εύπορη οικογένεια και από μικρή ηλικία ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία. Σε ηλικία 9 χρόνων αρρώστησε από άσθμα, πράγμα που σημάδεψε όλη του τη ζωή. Τα έργα του διακατέχονται από την αγάπη του για την εβραϊκής καταγωγής μητέρα του, που τον επηρέασε σημαντικά στη συγγραφή του.

Σπούδασε στο λύκειο Κοντορσέ και στη σχολή Πολιτικών Επιστημών. Όσο χρόνο φοιτούσε δημοσίευε χρονογραφήματα σε περιοδικά. Το πρώτο επίσημο έργο του εκδόθηκε το 1896 με πρόλογο του Ανατόλ Φρανς και με τον τίτλο «Οι ηδονές και οι ημέρες».

Αντιπροσωπευτικό έργο του ύφους του Προυστ είναι το μεταγενέστερο μυθιστόρημά του «Jean Santeuil», με το οποίο ο συγγραφέας αφοσιώνεται στην ολοκλήρωση του συγγραφικού του στόχου. Μετά το θάνατο της μητέρα του ο Προυστ αναζήτησε περισσότερο τη μοναξιά και απομονωμένος από γνωστούς και φίλους άρχισε τη συγγραφή ενός έργου με τον τίτλο «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο», που αποτελεί ένα από τα καλύτερα λογοτεχνικά έργα του 20ού αιώνα. Αποτελεί ένα είδος αυτοβιογραφίας και περιλαμβάνει επτά τμήματα με τους τίτλους: 1) Από τη μεριά του Σουάν, 2) Στη σκιά των κοριτσιών με τα λουλούδια, 3) Από τη μεριά των Γκερμάν, 4) Σόδομα και Γόμορα, 5) Η αιχμάλωτη, 6) Η χαμένη Αλμπερτίν, 7) Ο χρόνος που ξαναβρέθηκε. Στο έργο του αυτό εμφανίζονται θέματα της θλιμμένης νοσταλγίας του για την παιδική ηλικία, του έρωτα, της ζήλιας και του υπαινικτικού χαρακτήρα μερικών «στιγμών» που φαίνονται να ανοίγουν μία μυστηριώδη προοπτική προς μία απόλυτη πραγματικότητα. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του έγραψε τον τόμο με τα χρονικά και την κριτική μελέτη «Εναντίον του Σεντ - Μπεβ».

Το έργο του À la recherche du temps perdu (Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο, 1913-1927) μετέφρασε στα Ελληνικά ο Παύλος Ζάννας ("Ηριδανός" και "Βιβλιοπωλείο της Εστίας")

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%B1%CF%81%CF%83%CE%AD%CE%BB_%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%83%CF%84

Εικονοθεραπεία 37

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

 

Βραβείο Αναγνωστών 2012

Bigbook.gr

Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), σε συνεργασία με την ΕΡΤ, ξεκινά από 15 Νοεμβρίου τη διαδικασία ψηφοφορίας για το Βραβείο Αναγνωστών 2012, δίνοντας την ευκαιρία στο αναγνωστικό κοινό να αναδείξει το αγαπημένο ελληνικό μυθιστόρημα της χρονιάς.

Σύμφωνα με τη διαδικασία του βραβείου, οι Λέσχες Ανάγνωσης, ως υπεύθυνες για την κατάρτιση της «βραχείας λίστας», έλαβαν από το ΕΚΕΒΙ τον κατάλογο των 399 μυθιστορημάτων που κυκλοφόρησαν την περίοδο 1/10/2011 – 30/9/2012 (όπως προκύπτουν από τα στοιχεία της βάσης δεδομένων της Βιβλιονέτ).

Η «βραχεία λίστα» περιλαμβάνει 19 μυθιστορήματα, 4 περισσότερα από τις προηγούμενες χρονιές του βραβείου, εξαιτίας της ισοψηφίας που προέκυψε στην καταμέτρηση.

Για μία ακόμη χρονιά, οι επιλογές επιβεβαιώνουν το αναγνωστικό επίπεδο των μελών που παίρνουν μέρος στις δραστηριότητες των Λεσχών, αποτελώντας ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα ποιοτικής προσέγγισης της σύγχρονης ελληνικής πεζογραφίας. 

Πότε ψηφίζετε:
15 Νοεμβρίου – 9 Δεκεμβρίου 2012

Πώς ψηφίζετε:
Στείλτε με sms (χρέωση απλού μηνύματος)
τον κωδικό που αντιστοιχεί στο βιβλίο της επιλογής σας, στο 54160

Πολύ χιόνι μπροστά στο σπίτι της Νίκης Αναστασέα (ΒΑ 1)
Ισλα Μπόα του Χρήστου Αστερίου (ΒΑ 2)
Κυριακή απόγευμα στη Βιέννη της Μάρως Βαμβουνάκη (ΒΑ 3)
Η γυναίκα της βορινής κουζίνας της Ελένης Γκίκα (ΒΑ 4)
Αννα Σικελιανού: ο έρωτας και τ’ όνειρο
των Κ. Γουργουλιάνη – Ν. Κ. Κυριαζή (ΒΑ 5)
Εγώ, ο Ζάχος Ζάχαρης της Λένας Διβάνη (ΒΑ 6)
Οι αλεπούδες του Γκόσπορτ του Μένη Κουμανταρέα (ΒΑ 7)
Κάθετη έξοδος του Πασχάλη Λαμπαρδή (ΒΑ 8)
Περαίωση του Πέτρου Μάρκαρη (ΒΑ 9)
Γυναίκα μπονσάι της Βούλας Μάστορη (ΒΑ 10)
Τα τέσσερα χρώματα του καλοκαιριού του Τεύκρου Μιχαηλίδη (ΒΑ 11)
Στην άκρη της νύχτας του Κώστα Μουρσελά (ΒΑ 12)
Πώς τελειώνει ο κόσμος της Μαρίας Ξυλούρη (ΒΑ 13)
Σκοτεινές επιγραφές του Αλέξη Πανσέληνου (ΒΑ 14)
Οι καιροί της μνήμης του Θοδωρή Παπαθεοδώρου (ΒΑ 15)
Ο θεός αυτοπροσώπως του Σάκη Σερέφα (ΒΑ 16)
Φιλμ νουάρ του Δημήτρη Στεφανάκη (ΒΑ 17)
Για την αγάπη της γεωμετρίας της Σώτης Τριανταφύλλου (ΒΑ 18)
Ο κόσμος στα μέτρα του του Χρήστου Χωμενίδη (ΒΑ 19)

Κάθε αναγνώστης έχει δικαίωμα για μία μόνο ψήφο.

Η ψήφος σας καταχωρείται αυτόματα
στο σύστημα τηλεφωνικών δημοσκοπήσεων της ΕΡΤ.

Το Θεώρημα Καραθεοδωρή”

Giorgos Vachtanidis

Το Θεώρημα Καραθεοδωρή”

Ο καθηγητής του Ε.Μ.Π. και ακαδημαϊκός Φίλων Βασιλείου διηγούνταν το εξής ανέκδοτο: Τον Ιούλιο του 1935 ο Κωνσταντίνος Καραθεοδωρή έδινε μια διάλεξη κατά την πορεία της οποίας έπρεπε να κάνει μνεία του θεωρήματος Καραθεοδωρή. Η μετριοφροσύνη του, όμως, δεν του επέτρεπε να πει: “σύμφωνα με το θεώρημα που φέρει το όνομά μου” ή “σύμφωνα με το θεώρημα Καραθεοδωρή”. Αφού, λοιπόν, σκέφθηκε λίγο, είπε: “σύμφωνα με το θεώρημα που έχω την τιμή να φέρω το όνομά του…”.

άρθρο του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ, καθηγητή του Πανεπιστημίου του Μέμφις ΗΠΑ, από τα “ΙΣΤΟΡΙΚΑ” της “ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ” 13/11/2003