Τουίτι (Tweety)

Ο Τουίτι (Tweety) είναι δημιούργημα του καρτουνίστα Μπομπ Κλάμπετ (1913-1984). Πηγή για την έμπνευσή του αποτέλεσε μία δική του φωτογραφία, όταν ήταν μωρό. Ο Τουίτι πρωτοεμφανίσθηκε στην ταινία μικρού μήκους A Tale of two Kitties, που έκανε πρεμιέρα στις 21 Νοεμβρίου 1942. Ο Όρσον, όπως ήταν το πρώτο του όνομα, έπρεπε να αντιμετωπίσει δύο πεινασμένους γάτους, ονόματι Μπάμπιτ και Κατσέλο.

Γι' αυτό

ο Κλάμπετ τον προίκισε με επιθετικότητα και θρασύτητα. Σχεδιαστικά, ο πρώιμος Τουίτι είχε ροζ χρώμα, μεγάλα προγούλια και εμφανιζόταν τσίτσιδος, γεγονός που ενόχλησε τη λογοκρισία. Έτσι, ο Κλάμπετ αναγκάστηκε να του προσθέσει φτερά.

Το 1947 βρίσκει τον Κλάμπετ να δουλεύει πάνω σε μια ταινία, όπου ο Τουίτι θα έπρεπε να τεθεί αντιμέτωπος ενός ασπρόμαυρου γάτου, τον οποίον είχε δημιουργήσει ο Φριτζ Φρίλεγκ. Όμως, ο Κλάμπετ άφησε τη Warner και ο Φρίλεγκ ανέλαβε την ολοκλήρωση της ταινίας.

Ο Τουίτι απέκτησε πιο ήπιο χαρακτήρα, αλλά μεγαλύτερη ευστροφία, προκειμένου να αντιμετωπίσει τον Γάτο, που αργότερα πήρε το όνομα Συλβέστρος. Η ταινία Tweetie Pie σημείωσε μεγάλη επιτυχία και χάρισε ένα Όσκαρ στη Warner.

Από τότε, ο Τουίτι και ο Σιλβέστρος, αν και θανάσιμοι αντίπαλοι, έγιναν ένα από τα πιο διάσημα ζευγάρια στην ιστορία των κινουμένων σχεδίων. Μάλιστα, το 1998 τιμήθηκαν από τα Αμερικανικά Ταχυδρομεία με γραμματόσημο, που απεικόνιζε τις φιγούρες τους.

Τουίτι και Σιλβέστρος ζουν στο σπίτι της Γιαγιάς, αλλά ο αχόρταγος Συλβέστρος εποφθαλμιά το κίτρινο καναρίνι. Θέλει πάση θυσία να το καταβροχθίσει και πάντα σκαρφίζεται όλο και πιο περίτεχνα κόλπα για να πετύχει το σκοπό του.
Όμως, πάντα αποτυγχάνει, είτε από δικά του λάθη είτε από την πονηριά του Τουίτι, που οδηγεί τον διώκτη του στη Γιαγιά ή στον Έκτορα το μπουλντόγκ, που αναλαμβάνουν να τον συνετίσουν, έστω προσωρινά.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/191#ixzz2Cpxxk5YV

René Magritte

René Magritte – Die Grosse Familie, 1947

 
Ο Ρενέ Μαγκρίτ (René François Ghislain Magritte, 21 Νοεμβρίου, 1898 – 15 Αυγούστου, 1967) ήταν σουρρεαλιστής καλλιτέχνης με επιρροές από το καλλιτεχνικό κίνημα του ντανταϊσμού, που γεννήθηκε στην πόλη Λεσσίν του Βελγίου.

Το 1912 η μητέρα του αυτοκτόνησε στον ποταμό Σαμπρ.

Σπούδασε για δύο χρόνια στην Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών (Académie Royale des Beaux-Arts) των Βρυξελλών, από το 1916 μέχρι το 1918. Εκεί γνωρίστηκε με την Ζωρζέτ Μπερζέ (Georgette Berger) με την οποία παντρεύτηκε το 1922.

Ο Μαγκρίτ δούλεψε σε εργοστάσιο που κατασκεύαζε ταπετσαρίες, και σχεδίαζε αφίσες και διαφημίσεις μέχρι το 1926. Τότε υπέγραψε συμβόλαιο με την Galerie la Centaure των Βρυξελλών, γεγονός που του επέτρεψε να ασχολείται συνέχεια με την ζωγραφική.

Το 1926, ο Μαγκρίτ ζωγράφισε τον πρώτο του σουρρεαλιστικό πίνακα, Le jockey perdu, και έκανε την πρώτη του έκθεση στις Βρυξέλλες το 1927. Οι κριτικοί τού επιτέθηκαν μαζικά. Απογοητευμένος με την αποτυχία, μετακόμισε στο Παρίσι, όπου έγινε φίλος με τον Αντρέ Μπρετόν και έγινε μέλος της ομάδας των σουρρεαλιστών.

Όταν η Galerie la Centaure έκλεισε και τα εισοδήματα από το συμβόλαιο σταμάτησαν, ο Μαγκρίτ επέστρεψε στις Βρυξέλλες και εργάστηκε στη διαφήμιση. Κατόπιν, έφτιαξε με τον αδελφό του ένα πρακτορείο με το οποίο έβγαζαν τα προς το ζην.

Την εποχή της γερμανικής κατοχής του Βελγίου κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, παρέμεινε στις Βρυξέλλες, χάνοντας την επαφή με τον Μπρετόν. Εκείνη την εποχή αποκήρυξε την βία και την απαισιοδοξία των προηγουμένων έργων του, αν και αργότερα επέστρεψε στα ίδια θέματα.

Ήταν ένας αριστοτεχνικός ζωγράφος. Στα έργα του συχνά παραθέτει συνηθισμένα αντικείμενα, ή κάποιο ασυνήθιστο πλαίσιο, δίνοντας νέες ερμηνείες σε γνωστά αντικείμενα. Η χρήση αντικειμένων διαφορετικά απ' ό,τι φαίνονται, είναι χαρακτηριστική στο έργο του Η προδοσία των εικόνων (La trahison des images), όπου μία πίπα καπνιστή παρουσιάζεται σαν μοντέλο για διαφήμιση μαγαζιού εμπορίας καπνού. Κάτω από την πίπα ο Μαγκρίτ έγραψε την φράση «Αυτό δεν είναι μία πίπα» («Ceci n'est pas une pipe»), που μοιάζει με οξύμωρο, αλλά σημαίνει πως η ζωγραφιά δεν είναι αυτό που φαίνεται. Στο βιβλίο του Αυτό δεν είναι μία πίπα, ο γάλλος κριτικός Μισέλ Φουκώ αναλύει την ζωγραφική του πίνακα του Μαγκρίτ και αυτό το παράδοξο.

Η τέχνη του Μαγκρίτ δείχνει ένα πιο αντιπροσωπευτικό ύφος του σουρρεαλισμού σε σύγκριση με το «αυτόματο» ύφος που συναντούμε σε έργα καλλιτεχνών όπως ο Χουάν Μιρό. Εκτός από φανταστικά στοιχεία, το έργο του είναι συχνά πνευματώδες και διασκεδαστικό. Επίσης ζωγράφισε μια σειρά σουρρεαλιστικής εκδοχής άλλων γνωστών πινάκων.

Ο Ρενέ Μαγκρίτ περιέγραψε τα έργα του λέγοντας:

Η ζωγραφική μου είναι ορατές εικόνες που δεν κρύβουν κάτι — προκαλούν μυστήριο και, πράγματι, όταν κάποιος βλέπει έναν από τους πίνακές μου, θέτει στον εαυτό του αυτήν την απλή ερώτηση: «Tι σημαίνει αυτό;» Οι πίνακές μου δεν σημαίνουν κάτι, επειδή και το μυστήριο δεν σημαίνει κάτι — είναι απλά άγνωστο.

Στις ΗΠΑ εκτέθηκαν τα έργα του στη Νέα Υόρκη το 1936 και ξανά στην ίδια πόλη σε δύο εκθέσεις, το 1965 στο Μουσείο Μοντέρνα Τέχνης και το 1992 στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Τέχνης.
Ο Μαγκρίτ πέθανε από καρκίνο στις 15 Αυγούστου του 1967, και τάφηκε στο νεκροταφείο Σααρμπέκ (Schaarbeek) των Βρυξελλών.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%B5%CE%BD%CE%AD_%CE%9C%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%84

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΙΣ ΜΑΡΙΕΣ!!!!

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΤΙΣ ΜΑΡΙΕΣ!!!!

21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ -ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

«Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον, και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις. Εν ναώ του Θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται, και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλλεται. Αυτή και ημείς μεγαλοφώνως βοήσωμεν˙ Χαίρε της οικονομίας του Κτίστου η εκπλήρωσις».

Μία από τις κυριότερες και μεγαλύτερες Θεομητορικές εορτές του έτους είναι τα «Εισόδια» της Θεοτόκου. Η Εκκλησία μας την τιμά στις 21 Νοεμβρίου, με ιδιαίτερη λαμπρότητα. Η σημασία της εορτής αυτής είναι μεγάλη και ιερή. Αποτελεί τήν βάση και την αρχή για όλη την μετέπειτα ζωή της Θεοτόκου.

Όπως γνωρίζουμε, η Παναγία Θεοτόκος, γεννήθηκε από γονείς γηραιούς, τον Ιωακείμ και την Άννα, που είχαν παρακαλέσει με πολύ πόνο τον Θεό να τους δώση ένα τέκνο και να το αφιερώσουν στο Ναό Του. Πραγματικά, αυτό και έκαναν. Οταν δηλαδή η Μαρία έγινε τριών ετών την έφεραν οι ίδιοι οι γονείς της στο Ναό και την παρέδωσαν στα χέρια του Ζαχαρία του ιερέα. Αυτός την αγκάλιασε, την ευλόγησε και είπε: «Εμεγάλυνε ο Κύριος το ονομά σου σε όλες τις γενεές. Με σένα θα ευλογηθούν τα έθνη και ο Κύριος θα λυτρώση τους υιούς του Ισραήλ». Και ανέβασε την τριετή Μαρία στο εσωτερικό του θυσιαστηρίου, όπου ο Θεός την χαρίτωσε. Και ευφράνθηκε η Παναγία και με αγαλλίαση ψυχής εσκίρτησε και όλοι πνευματικά πανηγύρισαν που έμεινε στο Ναό τον Άγιο, για να αγιασθεί και να γίνει αργότερα η Μητέρα του ίδιου του Θεού. 

http://www.ecclesia.gr/greek/holySynod/commitees/art/art_eisodia_theotokou.htm

Εισόδια της Θεοτόκου του 13ου αιώνα (Λεσίνι)

Στα Μονοπάτια των Μονών και των Μεγάλων Ζωγράφων

Εισόδια της Θεοτόκου του 13ου αιώνα (Λεσίνι)
Βυζαντινός ναός που είναι αφιερωμένος στα Εισόδια της Θεοτόκου. Η κατασκευή του άρχισε στα χρόνια των Δεσποτών της Ηπείρου και με βάση τα τυπολογικά, μορφολογικά και διακοσμητικά στοιχεία του υποστηρίζεται πως χτίστηκε στα τέλη του 13ου αιώνα.

21 Νοεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Χρόνιας Αποφρακτικής Πνευμονοπάθειας

Τετάρτη, 21 Νοεμβρίου 2012

21 Νοεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Χρόνιας Αποφρακτικής Πνευμονοπάθειας

Ο πρωινός βήχας των καπνιστών θα πρέπει στο εξής να θεωρείται νόσος, αναφέρει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα κατά της Χρόνιας Αποφρακτικής Πνευμονοπάθειας (ΧΑΠ).

Πρόκειται για μια νόσο των πνευμόνων, κατά την οποία η στένωση των βρόγχων προκαλεί δυσκολία στην αναπνοή. Κύρια αιτία της παραμένει το κάπνισμα, ενεργητικό και παθητικό, η ατμοσφαιρική ρύπανση και το ιστορικό λοιμώξεων στην παιδική ηλικία.

Η δραματική αύξηση της νόσου τα τελευταία χρόνια κάνει τον Π.Ο.Υ. να μιλά για 450.000.000 ανθρώπους με Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια στον πλανήτη...

Σήμερα είναι η τέταρτη αιτία θανάτου, με 3.000.000 άτομα κάθε χρόνο ενώ το 2020 θα γίνει η Τρίτη, λένε οι επιστήμονες.

Στη χώρα μας, που πάνω από το 50% των ενηλίκων είναι καπνιστές, μελέτη της Πνευμονολογικής Εταιρείας, έδειξε ότι 800.000 Έλληνες πάσχουν από τη νόσο, με τους μισούς από αυτούς να μην το γνωρίζουν.

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Χρόνιας Αποφρακτικής Πνευμονοπάθειας γιορτάζεται κάθε χρόνο την τρίτη Τετάρτη του Νοεμβρίου από την «Παγκόσμια Πρωτοβουλία κατά της ΧΑΠ», που συσπειρώνει στους κόλπους της οργανώσεις γιατρών και ασθενών, και υπό την αιγίδα της Π.Ο.Υ.

Σχετικοί Δικτυακοί Τόποι

• The Global Initiative for Chronic Obstructive Lung Disease (GOLD)

Πηγή  sansimera.gr

Η ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

http://visaltis.blogspot.gr

Η ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

9:49 μ.μ. | Αναρτήθηκε από Χρονολόγιο

Ἦταν βαρὺ τὸ φορτίο τῶν αἰώνων καὶ δὲν ἀνάσαινε λεύτερα ἡ χώρα, νὰ ξαλαφρώσῃ. Πολύχρωμα λεφούσια σαΐτεψαν τὸ γένος καὶ θρονιάστηκαν σ’αὐτὴν τὴν Φωτεινὴ Χώρα ποὺ οἱ πρόγονοι ὀνόμασαν Ἑλλάδα.

Καὶ καρπώθηκαν οἱ βάρβαροι τὴν μοίρα τοῦ λαοῦ καὶ τοὺς καρποὺς τοῦ τόπου. Τρύγησαν ἂγουρα κορμιὰ καὶ κλέψανε ἀνάσες…

Ἦταν βαρὺ τὸ φορτίο τῶν αἰώνων· κάλυψε ἡ ἀχλὴ τὸ παρελθὸν καὶ τὸ σπαθὶ τὴν σκέψη· καὶ τὶς λευκὲς κολῶνες... τὶς κάλυψε ἡ ἀγράμπελη…

~~~

Οἱ μνῆμες ἒρχονται σὰν γέρικα φτερά,
χτυπῶντας, παλεύοντας νὰ κρατηθοῦν ψηλὰ
στὸν στρόβιλο τοῦ χρόνου.

Πέταξε πρὸς τὴ λάμψη τοῦ πρωινοῦ ἣλιου
καὶ τὴ μυρωδιὰ τοῦ θυμαριοῦ, στὶς πλαγιὲς
μὲ τὰ σπασμένα μὰρμαρα.

Πέταξε πρὸς τὰ ἀθέατα σημάδια
τῶν ἀλλοτινῶν καιρῶν, ποὺ ἀναπαύονται
κάτω ἀπὸ τὴν ἀγράμπελη.


Μύρισε στὴ γῆ, αὐτὴ τὴ μυρωδιὰ τῆς ἀρχέγονης
γονιμότητας, ποὺ γενιὲς ἀχάλκευτων
δὲν κατάφεραν νὰ ἀφανὶσουν.


Καὶ εἶναι τὸ μυαλὸ ποὺ παλεύει νὰ ἀναδείξῃ
μέσα ἀπὸ τὶς ρωγμές, τὸ μεγαλεῖο
ποὺ ἀναχαραζει ἡ σκέψη...

Interior of the temple of Jupiter Panhellenios - Ἐσωτερικὸ τοῦ ναοῦ τοῦ Πανελλήνιου Δία (Αἲγινα)

Καὶ τότε, οἱ ξένοι φίλοι μας οἱ πολιτισμένοι, ἦρθαν φορτωμένοι μὲ γραφὲς ἑλληνικὲς, ἀρχαῖες· καὶ πάτησαν στ’ἀχνάρια τῶν θεῶν καὶ βρῆκαν τὶς κρυψῶνες, ποὺ λούφαζε παραδομένο, τὸ πνεῦμα τὸ παλαιό, τὸ Ἑλληνικό.
«Ὢ τὶ χαρά!» ἀναφώνησαν ἐκστασιασμένοι οἱ πολιτισμένοι φίλοι… «Ἡ Ἀθανασία ἑνὸς Λαοῦ αἰῶνες σκλαβωμένου, δικιά μας!»

Ἀθηνᾶ, ἀρ. φύλ. 889, 04.02.1842
«Ἂν ἔχῃ τι ἡ Ἑλλὰς μὲ τὸ ὁποῖον νὰ δεικνύῃ τὴν παλαιάν της λαμπρότητα διὰ τὴν ὁποίαν καὶ τὴν ἐσεβάσθησαν καὶ τὴν σέβονται τὰ φωτισμένα ἔθνη, εἶναι τὰ λείψανα τῶν ἀρχαιολογιῶν της.
Κατὰ δυστυχίαν ὅμως καὶ αὐτὰ ἀπὸ διαφόρους κατὰ διαφόρους καιροὺς ὑπεξαιροῦνται καὶ στέλλονται ἔξω τῆς Ἑλλάδος. Κατ’ αὐτὰς συνέλαβαν ἄνθρωποι τῆς ἀστυνομίας τοῦ Πειραιῶς ξένους οἵτινες μετέφεραν ἓν δοχεῖον ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἵστατο ἄγαλμά τι, κεκρυμμένον ὑπὸ χόρτων, ἐπροσπάθησαν δὲ νὰ τὸ ἐμποδίσουν, ἀλλ’ ὄντες οἱ ξένοι πολλοὶ καὶ εὑρισκόμενοι εἰς παράμερον τόπον δὲν ἐδυνήθησαν· τὴν ἀρχαιότητα ταύτην μετέφερον εἰς ἓν Ἀγγλικὸν πλοῖον καὶ μέχρι τῆς σήμερον τὴν κρατοῦν ἐκεῖ.»

Καὶ γύμνωσαν τὸν τὸπο τὸν ἱερὸ, τὸν βασανισμένο. Καραβιὲς Ἀθανασίας ταξίδεψαν, ἐξαναγκασμένοι πολιτισμικοὶ μετανᾶστες σὲ χῶρες ποὺ καυχιῶνται γιὰ πολιτισμὸ, ἂλλὰ πολιτισμὸ δὲν ἒχουν…

Οἱ εἰκόνες εἶναι ἀπὸ τὸ βιβλίο «VIEWS IN GREECE», Edward Dodwell, London 1821
Ἡ ἐφημερίς Ἀθηνᾶ εἶναι ἀπὸ τὴν ψηφιοθήκη τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
"ANIXNEYTEΣ"

©ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ

Λέμβος 14

Bigbook.gr

Μετά από ένα τρομερό ναυάγιο, αρκετοί επιζώντες καταλήγουν σε μια υπερφορτωμένη λέμβο. Σύντομα θα ξεκινήσει ένας αγώνας για επιβίωση, αλλά και κυριαρχία. Στο κατάστρωμα του υπερωκεανίου Αυτοκράτειρα Αλεξάνδρα, η Γκρέις ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία. Έχει αφήσει πίσω ένα τραγικό παρελθόν και δεν υποψιάζεται τα σχέδια της μοίρας. Μια ανεξήγητη έκρηξη βυθίζει το πλοίο στη μέση του Ατλαντικού Ωκεανού και η κλεψύδρα αναποδογυρίζει βίαια. Η Γκρέις βρίσκεται να παραδέρνει στη θάλασσα μέσα σε μια σωσίβια λέμβο, μαζί με άλλους τριάντα οχτώ ανθρώπους. Η σωτηρία αργεί και ο αγώνας για την επιβίωση είναι άνισος. Και είναι ένας αγώνας που κάνει την κρούστα του πολιτισμού να σπάσει και να ξεχυθούν ορμητικά τα βάρβαρα και αρχέγονα ένστικτα που κανείς δεν παραδέχεται πως έχει. Αν το ερώτημα είναι "σε ποια άκρα μπορεί να φτάσει ένας άνθρωπος για να σώσει τη ζωή του", τα γεγονότα που ξετυλίγονται στη σωσίβια λέμβο 14 δίνουν την πιο ξεκάθαρη απάντηση. Και μετά, τίποτα πια δεν θα είναι το ίδιο. Απολύτως τίποτα.

http://www.bigbook.gr/index.php?lang_id=1&mode=singleBook&book_id=214419

Λέο Μπουσκάλια ''Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις''απόσπασμα

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

 

Λέο Μπουσκάλια ''Να ζεις, να αγαπάς και να μαθαίνεις''απόσπασμα

«Όταν γελάς, διακινδυνεύεις να περάσεις για ηλίθιος»

Και λοιπόν; Εγώ το γλεντάω αφάνταστα, ενώ χιλιάδες γνωστικοί πεθαίνουν από ανία.

«Όταν κλαις, κινδυνεύεις να περαστείς για συναισθηματικός»
Δε φοβάμαι να κλάψω. Κλαίω συχνά. Κλαίω από χαρά , από απελπισία. Κλαίω όταν βλέπω ευτυχισμένους ανθρώπους. Κλαίω όταν βλέπω ανθρώπους που αγαπιούνται. Δε με νοιάζει μήπως φανώ συναισθηματικός. Δεν πειράζει. Μ’ αρέσει. Μου καθαρίζει τα μάτια.
«Όταν ανοίγεσαι στους άλλους, κινδυνεύεις να μπλεχτείς»
Και τι πιο σημαντικό υπάρχει στη ζωή; Δεν έχω καμιά διάθεση αν ζήσω μόνος μου σ’ ένα νησί. Το γεγονός ότι βρισκόμαστε μαζί εσείς και εγώ, σημαίνει πως έτσι είμαστε φτιαγμένοι.
«Όταν δείχνεις τα συναισθήματά σου, κινδυνεύεις να αποκαλύψεις την ανθρωπιά σου»
Εγώ χαίρομαι να αποκαλύπτω την ανθρωπιά μου. Μπορείς να αποκαλύψεις πολύ χειρότερα πράγματα από την ανθρωπιά σου.
«Όταν εκθέτεις τις ιδέες κ τα όνειρά σου στον κόσμο, κινδυνεύεις να τα χάσεις»

Τι να γίνει. Δεν μπορείς να κερδίζεις τα πάντα.
«Όταν αγαπάς, κινδυνεύεις να μην έχει ανταπόκριση η αγάπη σου»
Δεν είναι κακό αυτό. Αγαπάς για ν’ αγαπάς, κι όχι για να πάρεις ανταπόδοση – αυτό δεν είναι αγάπη.
«Όταν ελπίζεις, κινδυνεύεις να πονέσεις»
Και «Όταν δοκιμάζεις, κινδυνεύεις να αποτύχεις»
Κι όμως πρέπει να ρισκάρεις , γιατί η μεγαλύτερη ατυχία στη ζωή είναι να μη ρισκάρεις τίποτε…..
Όποιος δε ρισκάρει τίποτε δεν κάνει τίποτε, δεν έχει τίποτε και δεν είναι τίποτε. Μπορεί ν’ αποφεύγει τον πόνο κ τη λύπη, αλλά δε μαθαίνει, δε νιώθει, δεν αλλάζει, δεν αναπτύσσεται, δεν ζει κ δεν αγαπά. Είναι δούλος αλυσοδεμένος με τις βεβαιότητες κ τους εθισμούς του. Έχει ξεπουλήσει το μεγαλύτερο αγαθό του, την ατομική του ελευθερία. Μόνο ο άνθρωπος που ρισκάρει είναι ελεύθερος……

 

ΑΠΟ http://skeftomaiarauparxw.blogspot.gr/

Καλέντουλα

Κρητικό Περιβόλι

Η Καλέντουλα είναι ένα όμορφο αγριολούλουδο, πολύ συνηθισμένο στην Ευρωπαϊκή ύπαιθρο.

Tο λάδι της είναι γνωστό για τις αντιφλογιστικές,αντιβακτηριδιακές, αντιμυκητιασικές και κυρίως για τις επουλωτικές του ιδιότητες.

Ελαιο Καλέντουλας

Κωδικός: 304-021-0008

Τιμή:€5,00 / Γιαλινο μπουκαλάκι 50 cc

Το έλαιο της Καλέντουλας είναι γνωστό για τίς πλούσιες αντισηπτικές του ιδιότητες γι αυτό συνιστάται για δερματικές παθήσεις, πληγές, τσιμπήματα αλλά και κράμπες.

Η Καλέντουλα περιέχει πικτύνες στα φύλλα της, γεγονός που τη καθιστά ενυδατικό παράγοντα και κατάλληλη για την αντιμετώπιση ραγάδων και των ρυτίδων.

Προϊόν του εργαστηρίου της Μονής Κρεμαστών.

http://to-perivoli-tis-kritis.gr

Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού (Το doodle της Google για την σημερινή ημέρα )

Bigbook.gr

Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού
(Το doodle της Google για την σημερινή ημέρα )

Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, που αποτελεί το πλέον αποδεκτό κείμενο για τα ανθρώπινα δικαιώματα παγκοσμίως, υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 20 Νοεμβρίου του 1989. Την έχουν επικυρώσει όλα τα κράτη του κόσμου, εκτός των ΗΠΑ και της Σομαλίας (η χώρα μας την επικύρωσε στις 2 Δεκεμβρίου 1992 με τον νόμο 2101), και τα 54 άρθρα της καλύπτουν όλα τα δικαιώματα των παιδιών που χωρίζονται σε 4 τομείς: Δικαιώματα Επιβίωσης, Ανάπτυξης, Προστασίας και Δικαιώματα Συμμετοχής.

Παρά τα διεθνή κείμενα προστασίας των παιδιών, που σε πολλές χώρες αποτελούν κενό γράμμα, εκατομμύρια παιδιά εξακολουθούν να υποφέρουν από τη φτώχεια και να στερούνται της στοιχειώδους σχολικής εκπαίδευσης, εκατοντάδες χιλιάδες υφίστανται τις τραγικές συνέπειες συρράξεων και οικονομικού χάους, δεκάδες χιλιάδες ακρωτηριάζονται στους πολέμους και πολλά ακόμη ορφανεύουν ή και σκοτώνονται από τον ιό του AIDS και από άλλες ασθένειες. Τα στοιχεία και οι αριθμοί είναι καταπέλτης στο εφησυχασμό της συνείδησης.

Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/worldays/71#ixzz2CjvOfr69