Ανρί ντε Τουλούζ-Λωτρέκ

Bigbook.gr

O Ανρί ντε Τουλούζ-Λωτρέκ (Henri Marie Raymond de Toulouse-Lautrec-Monfa, 24 Νοεμβρίου 1864 - 9 Σεπτεμβρίου 1901) ήταν Γάλλος ζωγράφος.

Γεννήθηκε στο Αμπλί, προάστιο του Παρισιού, γιος του Κόμη Αλφόνσου και της Κόμισσας Αντέλ ντε Τουλούζ-Λωτρέκ (Adèle de Toulouse-Lautrec), γόνος ιστορικής και αριστοκρατικής οικογένειας, η οποία ωστόσο την περίοδο της γέννησης του, είχε ήδη χάσει μέρος του παλαιότερου κύρους της. Οι γονείς του συνδέονταν μεταξύ τους με συγγένεια πρώτου βαθμού, πρακτική που ήταν ευρύτερα διαδεδομένη εκείνη την εποχή προκειμένου να διατηρηθεί η περιουσία της οικογένειας μεταξύ των μελών της. Το γεγονός αυτό ωστόσο οδηγούσε σε γενετικές ανωμαλίες, όπως και στην περίπτωση του Λωτρέκ, του οποίου τα πόδια σταμάτησαν να αναπτύσσονται φυσιολογικά, μετά από ρήξεις που υπέστη στο αριστερό και δεξί του πόδι, σε ηλικία 12 και 14 ετών αντίστοιχα. Το ύψος του Λωτρέκ έφθανε μόλις το 1,5 μέτρο ενώ σε αντίθεση με τα πόδια του, το υπόλοιπο σώμα του είχε φυσιολογική ανάπτυξη.

Εξαιτίας αυτής της ανωμαλίας στη σωματική του διάπλαση, αδυνατούσε να ακολουθήσει μία συμβατική κοινωνική ζωή, γεγονός που πιθανά λειτούργησε καταλυτικά στο να αφοσιωθεί στη ζωγραφική. Αποτέλεσε σημαντικό καλλιτέχνη του μετα-ιμπρεσιονισμού ενώ θεωρείται από πολλούς και ο επίσημος εικονογράφος της νυχτερινής ζωής εκείνης της εποχής – της λεγόμενης Μπελ Επόκ (belle epoque) – στα καμπαρέ του Παρισιού. Οι πίνακές του χαρακτηρίζονταν από έντονα χρώματα και ανθρώπινες παρουσίες. Θεωρείται επιπλέον ένας από τους πρωτοπόρους στην τέχνη της αφίσας, γνωστός κυρίως για τις αφίσες που φιλοτέχνησε για το καμπαρέ Μουλέν Ρουζ (Moulin Rouge). Ασχολήθηκε ακόμα με την τεχνική της λιθογραφίας, επηρεασμένος από την ιαπωνική τέχνη και τα ιαπωνικά χαρακτικά.

Έζησε κυρίως στη Μονμάρτρη, που αποτελούσε το κυρίαρχο κέντρο της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του αντιμετώπισε πρόβλημα αλκοολισμού και πέθανε σε ηλικία 37 ετών, έχοντας προσβληθεί από σύφιλη 

.http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%81%CE%AF_%CE%BD%CF%84%CE%B5_%CE%A4%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%B6-%CE%9B%CF%89%CF%84%CF%81%CE%AD%CE%BA

Σήμερα...

http://www.saint.gr/3000/saint.aspx

Άγιος Κλήμης Ιερομάρτυρας, επίσκοπος Ρώμης

Ημερομηνία εορτής:	24/11/2012
Τύπος εορτής:	Σταθερή. Εορτάζει στις 24 Νοεμβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Κλημης Ιερομαρτυρασ, Επισκοπος Ρωμης (; - 101)

Βληθεὶς ὁ Κλήμης εἰς βυθὸν σὺν ἀγκύρᾳ, Πρὸς Χριστὸν ἥκει, ἄγκυραν τὴν ἐσχάτην.

Βιογραφία Ο Άγιος Κλήμης ήταν Ρωμαίος αριστοκράτης από βασιλικό γένος, γιος του Φαύστου και της Ματθιδίας. Ο Κλήμης σπούδασε όλες τις επιστήμες της ελληνικής παιδείας, αντάμωσε τον Απόστολο Πέτρο και διδάχθηκε απ' αυτόν την αληθινή πίστη και θεογνωσία, οπότε έγινε θερμός κήρυκας του Ευαγγελίου και συνέγραψε αρκετά συγγράμματα. Ο Κλήμης υπήρξε τρίτος επίσκοπος Ρώμης, αφού διαδέχθηκε τον Ανέγκλητο, περίπου το έτος 92 μ.Χ. Ποίμανε με υπέρμετρο ζήλο την Εκκλησία της Ρώμης, στα βαρεία εκείνα χρόνια των διωγμών. Συνελήφθη από το Δομετιανό και εξορίστηκε σε πόλη έρημο κοντά στη Χερσώνα. Εκεί, έδεσαν στο λαιμό του μια σιδερένεια άγκυρα και τον έριξαν στη θάλασσα, όπου παρέδωσε την αγία ψυχή του (101 μ.Χ). Αξίζει, όμως, να σημειώσουμε ότι ο Κλήμης δεν υπήρξε μόνο σοφός κατά τη γραμματική μόρφωση, αλλά ανήκε σ' αυτούς που ο Θείος Παύλος ονομάζει «σοφοὺς εἰς τὸ ἀγαθόν, ἀκεραίους δὲ εἰς τὸ κακόν» (Προς Ρωμαίους, ιστ' 19). Συνετούς, δηλαδή, όταν κάνουν το καλό, και συγχρόνως αμέτοχους από κάθε κακό.

ΤΟΛΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ «χειμωνιάτικος ήλιος, 2»

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

ΤΟΛΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ «χειμωνιάτικος ήλιος, 2»

όπως ψηλά οι γκρίζες στέγες των σπιτιών
φωτίζονται νοσταλγικά
από τον ήλιο του χειμώνα

ακόμα βουτηγμένες στη βροχή

όπως το μακρινό βουνό
υψώνεται και αιωρείται πάνω στη θάλασσα
σχεδόν αγγίζει την ακτή
μέσα στη διαφάνεια του πρωινού αέρα

 

όπως τα μάτια της γάτας
ανθίζουν με μικρές φωτιές τη νύχτα
έτσι και το χαμόγελό σου μπουμπουκιάζει
ανάμεσα στους τοίχους και την άσφαλτο

είσαι ένα φύλλο πράσινο
με φλέβες νοτισμένες από τη βραδινή δροσιά
μια κίνηση ανάλαφρη που ζωντανεύει τη χαρά
ένα γλυκό του κουταλιού
ένα νερό στο δίσκο της γιαγιάς
μέσα στην κάτασπρη αυλή της συνοικίας

Από τη συλλογή Ελεύθερος σκοπευτής
(1982) http://greek-translation-wings.blogspot.gr/

ΠΙΝΑΚΑΣ - Leonid Afremov «Sunny Rain”

ΑΛ.ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ «ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΓΙ ΤΗΣ ΦΩΚΙΑΣ»

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

ΑΛ.ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ «ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΓΙ ΤΗΣ ΦΩΚΙΑΣ»

Κάτω από τον κρημνόν, οπού βρέχουν τα κύματα, όπου κατέρχεται το μονοπάτι, το αρχίζον από τον ανεμόμυλον του Μαμογιάννη, οπού αντικρύζει τα Μνημούρια, και δυτικώς, δίπλα εις την χαμηλήν προεξοχήν του γιαλού, την οποίαν τα μαγκόπαιδα του χωρίου, οπού δεν παύουν από πρωίας μέχρις εσπέρας, όλον το θέρος, να κολυμβούν εκεί τριγύρω, ονομάζουν το Κοχύλι -φαίνεται να έχη τοιούτον σχήμα- κατέβαινε το βράδυ-βράδυ η γριά-Λούκαινα, μία χαροκαμένη πτωχή γραία, κρατούσα υπό την μασχάλην μίαν αβασταγήν, διά να πλύνη τα μάλλινα σινδόνια της εις το κύμα το αλμυρόν, είτα να ξεγλυκάνη εις την μικράν βρύσιν, το Γλυφονέρι, οπού δακρύζει από τον βράχον του σχιστολίθου, και χύνεται ηρέμα εις τα κύματα. Κατέβαινε σιγά τον κατήφορον, το μονοπάτι, και με ψίθυρον φωνήν έμελπεν εν πένθιμον βαθύ μυρολόγι, φέρουσα άμα την παλάμην εις το μέτωπόν της, διά να σκεπάση τα όμματα από το θάμβος του ηλίου, οπού εβασίλευεν εις το βουνόν αντικρύ, κ' αι ακτίνες του εθώπευον κατέναντί της τον μικρόν περίβολον και τα μνήματα των νεκρών, πάλλευκα, ασβεστωμένα, λάμποντα εις τας τελευταίας του ακτίνας.

 

Ενθυμείτο τα πέντε παιδιά της, τα οποία είχε θάψει εις το αλώνι εκείνο του χάρου, εις τον κήπον εκείνον της φθοράς, το εν μετά το άλλο, προ χρόνων πολλών, όταν ήτο νέα ακόμη. Δύο κοράσια και τρία αγόρια, όλα εις μικράν ηλικίαν της είχε θερίσει ο χάρος ο αχόρταστος.

Τελευταίον επήρε και τον άνδρα της, και της είχον μείνει μόνον δύο υιοί, ξενιτευμένοι τώρα. ο εις είχεν υπάγει, της είπον, εις την Αυστραλίαν, και δεν είχε στείλει γράμμα από τριών ετών. αυτή δεν ήξευρε τι είχεν απογίνει. ο άλλος ο μικρότερος εταξίδευε με τα καράβια εντός της Μεσογείου, και κάποτε την ενθυμείτο ακόμη. Της είχε μείνει και μία κόρη, υπανδρευμένη τώρα, με μισήν δωδεκάδα παιδιά.

Πλησίον αυτής, η γριά-Λούκαινα εθήτευε τώρα, εις το γήρας της, και δι' αυτήν επήγαινε τον κατήφορον, το μονοπάτι, διά να πλύνη τα χράμια και άλλα διάφορα σκουτιά εις το κύμα το αλμυρόν, και να τα ξεγλυκάνη στο Γλυφονέρι.

Η γραία έκυψεν εις την άκρην χθαμαλού, θαλασσοφαγωμένου βράχου, και ήρχισε να πλύνη τα ρούχα. Δεξιά της κατήρχετο ομαλώτερος, πλαγιαστός, ο κρημνός του γηλόφου, εφ' ου ήτο το Κοιμητήριον, και εις τα κλίτη του οποίου εκυλίοντο αενάως προς την θάλασσαν την πανδέγμονα τεμάχια σαπρών ξύλων από ξεχώματα, ήτοι ανακομιδάς ανθρωπίνων σκελετών, λείψανα από χρυσές γόβες ή χρυσοκέντητα υποκάμισα νεαρών γυναικών, συνταφέντα ποτέ μαζί των, βόστρυχοι από κόμας ξανθάς, και άλλα του θανάτου λάφυρα. Υπεράνω της κεφαλής της, ολίγον προς τα δεξιά, εντός μικράς κρυπτής λάκκας, παραπλεύρως του Κοιμητηρίου, είχε καθίσει νεαρός βοσκός, επιστρέφων με το μικρόν κοπάδι του από τους αγρούς, και, χωρίς ν' αναλογισθή το πένθιμον του τόπου, είχε βγάλει το σουραύλι από το μαρσίπιόν του, και ήρχισε να μέλπη φαιδρόν ποιμενικόν άσμα. Το μυρολόγι της γραίας εκόπασεν εις τον θόρυβον του αυλού, και οι επιστρέφοντες από τους αγρούς την ώραν εκείνην - είχε δύσει εν τω μεταξύ ο ήλιος - ήκουον μόνον την φλογέραν, κ' εκοίταζον να ίδωσι που ήτο ο αυλητής, όστις δεν εφαίνετο, κρυμμένος μεταξύ των θάμνων, μέσα εις το βαθύ κοίλωμα του κρημνού.

τον αιγιαλόν, ήλθε να την εύρη, διά να παίξη ολίγον εις τα κύματα. Αλλά δεν ήξευρεν όπως πόθεν ήρχιζε το μονοπάτι, από του Μαμογιάννη τον μύλον, αντικρύ στα Μνημούρια, και άμα ήκουσε την φλογέραν, επήγε προς τα εκεί και ανεκάλυψε τον κρυμμένον αυλητήν. και αφού εχόρτασε ν' ακούη το όργανόν του και να καμαρώνη τον μικρόν βοσκόν, είδεν εκεί που, εις την αμφιλύκην του νυκτώματος, εν μικρόν μονοπάτι, και ότι εκείθεν είχε κατέλθει η γραία η μάμμη της. κ' επήρε το κατηφορικόν απότομον μονοπάτι διά να φθάση εις τον αιγιαλόν να την ανταμώση. Και είχε νυκτώσει ήδη.

Η μικρά κατέβη ολίγα βήματα κάτω, είτα είδεν ότι ο δρομίσκος εγίνετο ακόμη πλέον απόκρημνος. Έβαλε μίαν φωνήν, κ' επροσπάθει ν' αναβή, να επιστρέψη οπίσω. Ευρίσκετο επάνω εις την οφρύν ενός προεξέχοντος βράχου, ως δύο αναστήματα ανδρός υπεράνω της θαλάσσης. Ο ουρανός εσκοτείνιαζε, σύννεφα έκρυπταν τα άστρα, και ήτον στην χάσιν του φεγγαριού. Επροσπάθησε και δεν εύρισκε πλέον τον δρόμον πόθεν είχε κατέλθει. Εγύρισεν πάλιν προς τα κάτω, κ' εδοκίμασε να καταβή. Εγλίστρησε κ' έπεσε, μπλουμ! εις το κύμα. Ήτο τόσον βαθύ όσον και ο βράχος υψηλός. Δύο οργυιές ως έγγιστα. Ο θόρυβος του αυλού έκαμε να μη ακουσθή η κραυγή. Ο βοσκός ήκουσεν ένα πλαταγισμόν, αλλά εκείθεν όπου ήτο, δεν έβλεπε τη βάσιν του βράχου και την άκρην του γιαλού. 'Aλλως δεν είχε προσέξει εις την μικράν κόρην και σχεδόν δεν είχεν αισθανθή την παρουσίαν της.

Καθώς είχε νυκτώσει ήδη,

Μία γολέτα ήτο σηκωμένη στα πανιά, κ' έκαμνε βόλτες εντός του λιμένος. Αλλά δεν έπαιρναν τα πανιά της, και δεν έκαμπτε ποτέ τον κάβον τον δυτικόν. Μία φώκη, βόσκουσα εκεί πλησίον, εις τα βαθιά νερά, ήκουσεν ίσως το σιγανόν μυρολόγι της γραίας, εθέλχθη απότον θυρυβώδη αυλόν του μικρού βοσκού, και ήλθε παραέξω, εις τα ρηχά, κ' ετέρπετο εις τον ήχον, κ' ελικνίζετο εις κύματα. Μία μικρά κόρη, ήτο η μεγαλυτέρα εγγονή της γραίας, η Ακριβούλα, εννέα ετών, ίσως την είχε στείλει η μάννα της, ή μάλλον είχε ξεκλεφθή από την άγρυπνον επιτήρησίν της, και μαθούσα ότι η μάμμη ευρίσκετο εις το Κοχύλι, πλύνουσα ειςη γραία Λούκαινα είχε κάμει την αβασταγήν της, και ήρχισε ν' ανέρχεται το μονοπάτι, επιστρέφουσα κατ' οίκον. Εις την μέσην του δρομίσκου ήκουσε τον πλαταγισμόν, εστράφη κ' εκοίταξεν εις το σκότος, προς το μέρος όπου ήτο ο αυλητής.

- Κείνος ο Σουραυλής θα είναι, είπε, διότι τον εγνώριζε. Δεν του φτάνει να ξυπνά τους πεθαμένους με τη φλογέρα του, μόνο ρίχνει και βράχια στο γιαλό για να χαζεύη... Σημαδιακός κι αταίριαστος είναι.
Κι εξακολούθησε το δρόμο της.

Κ' η γολέτα εξηκολούθει ακόμη να βολταντζάρη εις τον λιμένα. Κι ο μικρός βοσκός εξηκολούθει να φυσά τον αυλόν του εις την σιγήν της νυκτός.
Κ' η φώκη, καθώς είχεν έλθει έξω εις τα ρηχά, ηύρε το μικρόν πνιγμένον σώμα της πτωχής Ακριβούλας, και ήρχισε να το περιτριγυρίζη και να το μυρολογά, πριν αρχίση το εσπερινόν δείπνον της.
Το μυρολόγι της φώκης, το οποίον μετέφρασεν εις ανθρώπινα λόγια εις γέρων ψαράς, εντριβής εις την άφωνον γλώσσαν των φωκών, έλεγε περίπου τα εξής:
Αυτή ήτον η Ακριβούλα
η εγγόνα της γριά-Λούκαινας.
Φύκια 'ναι τα στεφάνια της,
κοχύλια τα προικιά της...
Κ' η γριά ακόμα μοιρολογά
τα γεννοβόλια της τα παλιά.
Σαν νά 'χαν ποτέ τελειωμό
τα πάθια κ' οι καημοί του κόσμου.

ΠΙΝΑΚΑΣ- JW Waterhouse « Miranda»

— με μαιρη ζουρουφιδου

Παγκόσμια Ημέρα Αγοραστικής Αποχής 24-11-2012

 http://www.defencenet.gr

Παγκόσμια Ημέρα Αγοραστικής Αποχής

11/24/2012 - 07:51

Η Ημέρα Αντικαταναλωτισμού γιορτάζεται την Παρασκευή μετά την Ημέρα των Ευχαριστιών στη Βόρεια Αμερική και το τελευταίο Σάββατο του Νοεμβρίου στην Ευρώπη.

Η πρωτοβουλία ξεκίνησε πριν από 14 χρόνια από τον καναδοεσθονό Κάλε Λασν, ο οποίος συνέλαβε την ιδέα μιας μέρας, όπου οι καταναλωτές θα απείχαν από την πιο βασική τους ανάγκη. Ο Λασν ξεκίνησε ως στέλεχος διαφημιστικής εταιρείας για να μεταστραφεί σε κήρυκα κατά του καταναλωτισμού.

«Η κατανάλωση από μόνη της δεν είναι κακό, αλλά το τι αγοράζουμε» λέει. Και μας καλεί να αναλογισθούμε έστω και για μία μέρα τη σχέση της κατανάλωσης με την καταστροφή του περιβάλλοντος και τη φτώχεια. Οι πλούσιες χώρες της Δύσης, που αποτελούν το 20% του παγκόσμιου πληθυσμού, καταναλώνουν το 80% των πόρων της Γης, προκαλώντας δυσαναπλήρωτες καταστροφές στο περιβάλλον και άδικη διανομή του πλούτου.

Οι αντίπαλοι της Ημέρας επισημαίνουν τη ματαιότητα του μηνύματος, καθώς η παροδική απομάκρυνση από τις αγορές δεν μπορεί να επιφέρει καμία αλλαγή στη συνείδηση του καταναλωτικού κοινού, γιατί 364 μέρες κατάφασης δεν μπορούν να επισκιαστούν από μια μέρα άρνησης του κατανάλωσης.

Στη Βόρειο Αμερική οι εορτασμοί γίνονται σε μεγάλα εμπορικά κέντρα, όπου οι ακτιβιστές καταστρέφουν πιστωτικές κάρτες, αναρτούν συνθήματα για την Ημέρα, συζητούν με τον κόσμο, χορεύουν, τραγουδούν και στήνουν θεατρικές παραστάσεις δρόμου, προκαλώντας την οργή των καταστηματαρχών. Τα τρία μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα της Αμερικής, ABC, CBS και NBC, αρνούνται να προβάλλουν διαφημιστικά της Παγκόσμιας Ημέρας Αγοραστικής Αποχής.

Η Παγκόσμια Ημέρα Αγοραστικής Αποχής διαρκεί μόνο μία μέρα. Οι άγγλοι διοργανωτές της Γιορτής ξεκίνησαν μια νέα καμπάνια αντικαταναλωτισμού και μας προτρέπουν «Να μην αγοράσουμε τίποτα τα Χριστούγεννα» (Buy Nothing Christmas).

[Πηγή sansimera.gr]

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

"Χορεύουν οι ελέφαντες", Σοφία Νικολαΐδου (Μεταίχμιο)

Bigbook.gr

"Χορεύουν οι ελέφαντες", Σοφία Νικολαΐδου (Μεταίχμιο)

 
Η δολοφονία του αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ το 1948 στη Θεσσαλονίκη και η καταδίκη του ρεπόρτερ Γρηγόρη Στακτόπουλου γι' αυτό το πάντα ανεξιχνίαστο έγκλημα που συντάραξε την Ελλάδα την περίοδο του εμφυλίου, έχει δώσει υλικό σε αρκετές μελέτες και ταινίες, αλλά σε μυθιστόρημα δεν είχε περάσει μέχρι πρότινος. Η πρωτιά ανήκει στην θεσσαλονικιά πεζογράφο Σοφία Νικολαΐδου, χάρη στο “Χορεύουν οι ελέφαντες” (Μεταίχμιο): ένα πολυφωνικό μυθιστόρημα που συνδυάζει δεξιοτεχνικά την επινόηση με την Ιστορία, έχοντας στο επίκεντρό του έναν απηυδισμένο από το σύστημα των πανελλαδικών δεκαοχτάρη που, παρακινημένος από έναν εμπνευσμένο καθηγητή του, πέφτει με τα μούτρα να σκαλίσει την στοιχειωμένη αυτή υπόθεση.

Η υπόθεση Πόλκ της τριβέλιζε το μυαλό επί χρόνια, μου λέει, πριν ακόμα γράψει το “Απόψε δεν έχουμε φίλους” (Athens Prize for literature 2011). Kόλλησε όμως και την παράτησε. Κι όταν την ξανάπιασε, ήξερε καλά πως δεν την ενδιέφερε μια ακόμη αποτύπωση των γεγονότων, αλλά “η δικαστική πλάνη, το πώς ένας παντοδύναμος μηχανισμός μπορεί να συντρίψει έναν άνθρωπο”. Οι ιστορικοί αλλά και ο απλός κόσμος, καιρό τώρα, αντιμετωπίζουν τον Στακτόπουλο ως θύμα πολιτικής βίας, ως θύμα μιας θεσμοθετημένης αδικίας. Χρειαζόταν τότε, γρήγορα, ένας ένοχος. Όμως η Νικολαΐδου δεν κάνει ρεπορτάζ. “Γι' αυτό δεν κρατάω τα αληθινά ονόματα των πρωταγωνιστών. Αλλάζω κάποια πράγματα για ν' αποδώσω την κατάσταση με τον τρόπο της λογοτεχνίας. Το μυθιστόρημα δεν είναι παρτιτούρα ιστορικών συμβάντων, έχει δικιά του ζωή. Κι εδώ, πάνω απ' όλα, μ' ενδιέφερε ν' αντικρίσω δυο εποχές, το 1948 και το σήμερα. Κάποιες αναλογίες είναι ανατριχιαστικές”.

Όσο γι' αυτό, το αντιλαμβάνεται κανείς από την πρώτη σελίδα. “Όλοι οι απατεώνες στην Ελλάδα είναι στην κυβέρνηση”. Η εναρκτήρια φράση του βιβλίου ξεστομίζεται με απάθεια από έναν ξυπόλυτο, κουρελή χωρικό κι έχει γι' αποδέκτη τον μοσχαναθρεμένο δημοκράτη κι εκπρόσωπο των δυτικών ΜΜΕ που έμελλε να γίνει το πρώτο θύμα του Ψυχρού Πολέμου στα μέρη μας. “Πρόκειται για πραγματική φράση που ξεστόμισε κάποιος πολίτης το 1948 σε συνέντευξη. Δεν είναι να σου σηκώνεται η πέτσα; Ας βγάλει κάθε αναγνώστης τα συμπεράσματά του, δεν θα 'θελα να καθοδηγήσω κανέναν. Πάντως, και τότε και σήμερα, η παρέμβαση των ξένων ήταν προφανής, και τότε και σήμερα παίζονταν χρήματα και επιρροή, δηλαδή τα πάντα. Η παθογένεια της χώρας έβγαζε μάτι. Και τότε και σήμερα η ίδια ρητορική: να σώσουμε τη χώρα. Οι ιδέες πάνω από τις ζωές και η χώρα πάνω από τους ανθρώπους”.

Μ' άρεσε πολύ που στις σελίδες του “Χορεύουν οι ελέφαντες” ξανασυνάντησα ήρωες από το “Απόψε δεν κάνουμε φίλους”, με πρώτο και καλύτερο τον Μαρίνο Σουκιούρογλου. Εξοβελισμένος από το ακαδημαϊκό κατεστημένο εξαιτίας μιας “αιρετικής” διατριβής περί δωσιλογισμού επί γερμανικής κατοχής, ο “Σουκ” όπως τον φωνάζουν οι μαθητές του, “είναι ένας υποδειγματικός δημόσιος υπάλληλος, κι ας έχει φορτωθεί το δημόσιο μ' όλες τις αμαρτίες του κόσμου”, σχολιάζει η Νικολαΐδου, επίσης φιλόλογος στη μέση εκπαίδευση. “Κάνει με επιστημονικό κέφι και παιδαγωγική επάρκεια τη δουλειά του. Προσφέρει δωρεάν το πρωί αυτό που οι μαθητές του αγοράζουν ακριβά το βράδι. Φυσικά, έχει ελαττώματα. Είναι μονόχνωτος, άνθρωπος που ζει τη ζωή του κυρίως με το μυαλό του, σπανίως με το σώμα του. Ασκεί εξουσία. Πάντως βάζει φωτιά στο μυαλό των μαθητών. Δεν είναι λίγο!”.

Πώς γράφεται και πώς διδάσκεται στα παιδιά η Ιστορία; Το ίδιο ερώτημα που έθετε στο προηγούμενο μυθιστόρημά της, θέτει και στο καινούριο, ρίχνοντας -μέσω του “Σουκ”- βολές σ' ένα εκπαιδευτικό σύστημα όπου ο ελληνικός επαρχιωτισμός συναντά τον εθνικιστικό ναρκισσισμό κι απ' όπου προκύπτουν στραγγισμένοι απ' τους χυμούς τους παπαγάλοι, χωρίς κριτική σκέψη, με κλειστούς ορίζοντες. Με όχημα την υπόθεση Πόλκ, ο “Σουκ” βάζει φωτιά στο μυαλό του Μηνά, ενός ανήσυχου και καλλιεργημένου εφήβου, σπρώχνοντάς τον να διοχετεύσει σε κάτι δημιουργικό και τα χαρίσματα και την επαναστατική του διάθεση. Άραγε η ίδια, δυό δεκαετίες μες στις τάξεις, βλέπει πολλούς σαν τον Μηνά γύρω της; Την ρωτάω, έχοντας στο νού μου τη Χρυσή Αυγή που φαίνεται ν΄ασκεί όλο και μεγαλύτερη αίγλη στις μικρές ηλικίες...

“Όσοι περνούν τη μέρα τους στο σχολείο το ξέρουν καλά”, μου απαντάει. “Αυτό που ζούμε σήμερα με τη Χρυσή Αυγή, και άλλα πολλά που μας κάνουν ν' ανοίγουμε έκπληκτοι το στόμα, εκκολαπτόταν χρόνια. Δεν προέκυψαν από το πουθενά. Ρωτήστε έναν δάσκαλο για τη γιορτή του Πολυτεχνείου. Πώς έγινε πέρσι και πώς φέτος. Χρειάζεται ψυχραιμία, χιούμορ και πραγματικά δημοκρατικά αντανακλαστικά για να πει κανείς σε μια τέτοια συζήτηση με τους μαθητές του. Όσον αφορά τον Μηνά, ιδού το ερώτημα που με απασχολούσε: μπορούν οι δάσκαλοι να διδάξουν ένα παιδί, και μάλιστα ένα έξυπνο παιδί, ένα παιδί εξυπνότερο ίσως κι απ' τους ίδιους;”.

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.vivlia&id=19966

Σήμερα...

 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ


http://www.saint.gr/3075/saint.aspx

Άγιος Αμφιλόχιος Επίσκοπος Ικονίου

Ημερομηνία εορτής:	23/11/2012
Τύπος εορτής:	Σταθερή. Εορτάζει στις 23 Νοεμβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Αμφιλοχιος Επισκοπος Ικονιου (; - 394)

Σταλεὶς Ἀμφιλόχιε νεκρῶν ἀμφίοις, Λόχους σκεδάζεις καὶ νεκρὸς νοουμένους. Εἰκάδι ἐν τριτάτῃ θάνατος λάβεν Ἀμφιλόχιον.

Βιογραφία Ο Άγιος Αμφιλόχιος ήταν Καππαδόκης, σύγχρονος του Μεγάλου Βασιλείου (βλέπε 1 Ιανουαρίου) και φίλος του. Διακεκριμένος για τη μεγάλη του μόρφωση και ευσέβεια, αναδείχθηκε επίσκοπος Ικονίου το έτος 344 μ.Χ. Υπήρξε άριστος επίσκοπος και μετείχε στη Β' Οικουμενική Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη, όπου και διέπρεψε. Ο Αμφιλόχιος δεν είχε κύρος μόνο στη δική του Εκκλησία, αλλά το ηθικό κύρος του είχε επεκταθεί και σε άλλες περιοχές. Έτσι, παρενέβαινε και σε Εκκλησίες κοντινές, όπου διασφάλιζε την ειρήνη και ορθοτομούσε το λόγο της αληθείας. Διότι στο έργο του, είχε οδηγό τα θεόπνευστα λόγια του Αποστόλου Παύλου: «Σπούδασον σεαυτὸν δόκιμον παραστῆσαι τῷ Θεῷ, ἐργάτην ἀνεπαίσχυντον, ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας». (Β' προς Τιμόθεον, στ' 15). Δηλαδή, λέει ο Απόστολος Παύλος, προσπάθησε να παραστήσεις τον εαυτό σου στο Θεό δοκιμασμένο και τέλειο εργάτη, που δεν τον ντροπιάζει το καλοφτιαγμένο έργο του, και διδάσκει ορθά το λόγο της αληθείας. Στην προς Αμφιλοχία επιστολή ο Μέγας Βασίλειος φανερώνει τη λαμπρή ηθική φυσιογνωμία του Αμφιλοχίου. Τον παρακαλεί να παραστεί στην τιμητική γιορτή υπέρ των μαρτύρων της Καισαρείας, για να αποβεί αυτή σεμνότερη, διότι ο λαός της Καισαρείας τον αγαπά, όσο κανένα άλλο επίσκοπο. Ο Αμφιλόχιος συνέταξε αρκετούς λόγους για την Ορθοδοξία μας, και πέθανε ειρηνικά το έτος 394 μ.Χ.

ΑΝΤΡΕ ΜΑΛΡΩ (1901- 23/11/1976)

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

 

ΑΝΤΡΕ ΜΑΛΡΩ (1901- 23/11/1976)

Ο Αντρέ Μαλρό ή Μαλρώ (στα γαλλικά André Malraux) ήταν Γάλλος συγγραφέας και πολιτικός.

Γεννήθηκε το 1901 στο Παρίσι. Γόνος αστικής οικογενείας, είχε την ευκαιρία να σπουδάσει στη Σχολή Ανατολικών Γλωσσών και έγινε γνωστός το 1921 με το αλληγορικό του διήγημα "Χάρτινα φεγγάρια". Κατά τη συμμετοχή σου σε αρχαιολογική αποστολή στην Ινδοκίνα συνελήφθη από την κυβέρνηση των Πνομ Πενχ με την κατηγορία της παράνομης διακίνησης αρχαίων

Έγραψε τον "Πειρασμό της Δύσης" (1926) και αργότερα "Το αλλόκοτο βασίλειο" (1928), τους "Κατακτητές" (1928), τη "Βασιλική οδό" (1930), και την "Ανθρώπινη μοίρα" (1930) που τιμήθηκε με το βραβείο Γκονκούρ.

Στον μεσοπόλεμο ήταν ένθερμος υποστηρικτής του Τρότσκι. Υποστηρίζεται μάλιστα ότι είχε καταστρώσει σχέδιο για την διάσωση του από την εξορία όπου τον είχε στείλει ο Στάλιν. Τις σχετικό αποδεικτικό υλικό κατέστρεψε ο εκδότης Γκαλιμάρ λίγο πριν τη γερμανική επέλαση στο Παρίσι. [1]. Συμμετείχε στον ισπανικό εμφύλιο στο πλευρό των δημοκρατικών με τις Διεθνείς Ταξιαρχίες. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου υπήρξε ενεργό μέλος της γαλλικής Αντίστασης. Μετά το πέρας του πολέμου ασχολήθηκε κυρίως με την ιστορία της τέχνης και ακολούθησε πολιτικά τον στρατηγό Ντε Γκώλ, ο οποίος του εμπιστεύτηκε το Υπουργείο Πολιτιστικών Υποθέσεων από το 1958 μέχρι τον Μάη του 1968. Πέθανε στις 23 Νοεμβρίου 1976 στο Κρετέιγ. 

ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

ΠΛΑΝΗΤΑΡΙΟ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΕΥΓΕΝΙΔΗ

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

 

ΠΛΑΝΗΤΑΡΙΟ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΕΥΓΕΝΙΔΗ

Το κοινωφελές Ίδρυμα Ευγενίδου συστάθηκε το 1956 με τη μορφή του νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου, υλοποιώντας τη διαθήκη του αείμνηστου εθνικού ευεργέτη Ευγένιου Ευγενίδη. Λειτουργεί με έδρα την Αθήνα, υπό τη μορφή του νομικού προσώπου ιδιωτικού δικαίου. Επιθυμία και όραμα του εθνικού ευεργέτη Ευγένιου Ευγενίδη ήταν «να συμβάλει εις την εκπαίδευσιν νέων ελληνικής

ιθαγενείας εν τω επιστημονικώ και τεχνικώ πεδίω». Η δραστηριότητα του Ιδρύματος σύμφωνα με την ιδρυτική πράξη, έχει στόχο να συμβάλλει στην επιστημονική και τεχνική εκπαίδευση των νέων της Ελλάδας.
Το Ίδρυμα διοικείται από τριμελή επιτροπή στην οποία συμμετέχει ο εκάστοτε Πρύτανης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (Ε.Μ.Π.). Για την πολυδιάστατη προσφορά του στην ελληνική κοινωνία, το Ίδρυμα Ευγενίδου τιμήθηκε το Δεκέμβριο του 1965 με το Χρυσούν Μετάλλιον της Ακαδημίας Αθηνών .

ΠΛΑΝΗΤΑΡΙΟ

Το πλανητάριο ως μέσο συνθετικής επιμορφώσεως, της πιο ευχάριστης και αποτελεσματικής που έχει επινοηθεί ποτέ, σύντομα κατέστη ένας σπουδαίος τρόπος για εκατομμύρια ανθρώπους να μάθουν πράγματα που πίστευαν ότι είναι πέρα από τη μαθησιακή ικανότητά τους, για τους μεγαλύτερους να μοιραστούν τις γνώσεις τους με τους νεότερους και για τους εμπειρογνώμονες να έρθουν σε επαφή με τους ανειδίκευτους.
Σαράντα χρόνια μετά τη δημιουργία του πρώτου Πλανηταρίου στην Ελλάδα από το Ίδρυμα Ευγενίδου το 1966, ο υπερσύγχρονος «διάδοχός του», το Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο βρίσκεται πλέον στη διάθεση του κοινού από το Νοέμβριο 2003.

Το Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο είναι αμφιθεατρικό, με θολωτή οθόνη διαμέτρου 25 μέτρων, κεκλιμένο κατά 23,5 μοίρες ως προς το επίπεδο. Η επιφάνεια της οθόνης είναι τριπλάσια του παλαιού φτάνοντας τα 950 m2 αντί των 350 m2 του παλαιού, καταλαμβάνει δηλαδή επιφάνεια ίση με δύο γήπεδα του μπάσκετ. Ο αριθμός των καθισμάτων περιορίστηκε στα 280 αφενός μεν για τη δημιουργία χώρου σε κάθε κάθισμα, όπου έχουν τοποθετηθεί διαδραστικές μονάδες ελέγχου των παραστάσεων από τους θεατές, αφετέρου δε για να δοθεί μεγαλύτερη άνεση στους επισκέπτες. Καθένα από τα νέα καθίσματα υποστηρίζει πλήρως το κεφάλι του θεατή και είναι κεκλιμένο αναλόγως της θέσεώς του στο αμφιθέατρο. Το βασικό πλεονέκτημα των συστημάτων που διαθέτει είναι η δυνατότητα να δημιουργεί στο θεατή την αίσθηση της ενσωμάτωσής του στον εικονικό χώρο περιβαλλόμενος από τις εικόνες και τους ήχους του. Με τον τρόπο αυτό το Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο μπορεί να προσφέρει ισοδύναμη και, από κάποιες πλευρές, ανώτερη εμπειρία από την πραγματική περιήγηση στο χώρο.
Οι νέες παραστάσεις δεν είναι πλέον "στατικές", όπως στο παλιό Πλανητάριο, ενώ η εμπειρία που προσφέρουν στους θεατές προσομοιάζει εξαιρετικά με την πραγματικότητα. Ο λόγος είναι ότι τα συστήματα προβολής στο Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο βασίζονται στο συνδυασμό ηλεκτρονικών υπολογιστών και ισχυρών προβολικών συστημάτων υψηλής ανάλυσης. Τα συστήματα αυτά αντλούν στοιχεία από εκτενέστατες βάσεις δεδομένων με μεγάλη ποικιλία θεμάτων και περιεχομένων και δεν στηρίζονται απλά σε ένα ηλεκτρομηχανικό αστρικό προβολέα.
Σε ορισμένες εφαρμογές εικονικής πραγματικότητας χρησιμοποιούνται ειδικά γυαλιά ώστε να δημιουργείται το στερεοσκοπικό οπτικό περιβάλλον. Στο Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο όμως δεν υπάρχει ανάγκη για παρόμοια γυαλιά διότι η θολωτή οθόνη προσφέρει μια στερεοσκοπική άποψη 360 μοιρών. Οι ειδικοί ισχυροί ηλεκτρονικοί υπολογιστές των νέων εγκαταστάσεων μπορούν να υποστηρίξουν την επεξεργασία και τη δημιουργία των τρισδιάστατων γραφικών σε πραγματικό χρόνο. Με αυτόν τον τρόπο οι παραστάσεις του Πλανηταρίου ζωντανεύουν και κεντρίζουν κυριολεκτικά τις αισθήσεις των θεατών. Οι εικονικές τρισδιάστατες αναπαραστάσεις κινούμενης εικόνας (3D animation), βοηθούν να αποδώσουν έγκυρα και θεαματικά την απεικόνιση διαφόρων φαινομένων και διαδικασιών. Με τις δυνατότητες που μας παρέχει η σύγχρονη ψηφιακή επεξεργασία της εικόνας μπορούμε επίσης να παρουσιάσουμε την επιστήμη και την τεχνολογία και από τη σκοπιά της τέχνης.
Για το χώρο του Νέου Ψηφιακού Πλανηταρίου έχει προβλεφθεί μέριμνα για Άτομα με Αναπηρίες: ειδικά διαμορφωμένες εξωτερικές και εσωτερικές είσοδοι με ράμπες, ανελκυστήρες σε όλους τους ορόφους, προσβάσιμα WC, ειδικά διαμορφωμένα καθίσματα στο νέο χώρο Προβολών, χώροι στάθμευσης αποκλειστικής χρήσης από ΑΜΕΑ.

ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ (Ψηφιακή Παράσταση, Διάρκεια: 40΄)
Ένα συναρπαστικό ταξίδι με προορισμό τον Ήλιο. Από τη γέννηση του πλησιέστερου σε μας άστρου ως το θάνατό του και από τους αρχαίους πολιτισμούς της Αιγύπτου και των Μάγια ως τα τελευταίας τεχνολογίας επίγεια και διαστημικά μας τηλεσκόπια, το ταξίδι αυτό μας αποκαλύπτει ότι ο Ήλιος είναι το πλησιέστερο αλλά και ένα πολύ «δραστήριο» άστρο. Η αέναη εμφάνιση και εξαφάνιση των ηλιακών κηλίδων, η ασταμάτητη ροή του ηλιακού ανέμου, οι τεράστιες εκροές ύλης από το στέμμα του, η παραγωγή ενέργειας στο εσωτερικό του είναι ορισμένα μόνο από τα φαινόμενα που συνεχίζουν να μελετούν οι αστρονόμοι στην προσπάθειά τους να αποκρυπτογραφήσουν τα μυστικά που κρύβει «Το Άστρο της Ημέρας».

ΚΟΡΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΥΦΑΛΟΙ (Ταινία Θόλου, Διάρκεια: 40΄)
Σε μια βουτιά στα υπέροχα νερά των κοραλλιογενών υφάλων, μας προσκαλεί η νέα ταινία θόλου «Κοράλλια και Ύφαλοι». Σας προσκαλούμε λοιπόν σε μια ταινία θεαματική, σε μια ταινία που προβάλλει όσο λίγες τις σπάνιες υποθαλάσσιες φυσικές ομορφιές της Γης, σε «νερά» που κρύβουν εικόνες απίστευτης ομορφιάς. Ελάτε ταυτόχρονα να βουτήξουμε, παρέα με διάσημους επιστήμονες, σε θάλασσες που ήδη κινδυνεύουν και σε οικοσυστήματα που προσπαθούν να μας θυμίσουν: /"Δεν κληρονομούμε τον πλανήτη από τους γονείς μας... Αντίθετα τον δανειζόμαστε από τα παιδιά μας"./
Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ (Ψηφιακή παράσταση, Διάρκεια: 30΄)
«Σε ένα προσωπικό ταξίδι στη χαμένη παιδική αθωότητα, αυτή που λέγεται ότι όλοι οι "μεγάλοι" έχουμε καλά κρυμμένη μέσα μας, μας προσκαλεί ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ του Αντουάν ντε Σαιντ Εξυπερύ.
Αυτή τη φορά το συμβολικό διαπλανητικό του ταξίδι ξετυλίγεται στο Θόλο του Νέου Ψηφιακού Πλανηταρίου. Σας προσκαλούμε λοιπόν όλους -μικρούς και μεγάλους- σε ένα τρυφερό παραμύθι για την αξία της αγάπης
..
ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ (Ψηφιακή Παράσταση, Διάρκεια: 40΄)
Κοιτάζοντας πίσω στους αιώνες που πέρασαν από τη γέννηση του Χριστού στη φτωχική φάτνη της Βηθλεέμ, δεν είναι δυνατόν παρά να αισθανόμαστε έναν απέραντο θαυμασμό για τη βαθιά και ριζική επίδραση που είχε η γέννηση Του στον κόσμο μας. Η γέννηση αυτή γνωστοποιήθηκε στους ταπεινούς βοσκούς από «πλήθος στρατιάς ουρανίου» και στο λαό του Ισραήλ από την άφιξη των Σοφών Μάγων της Ανατολής. Με οδηγό τους το φως «αστέρος ον είδον εν τη Ανατολή», διέσχισαν έρημους και όρη για να έρθουν να προσκυνήσουν «το άγνωστο αυτό παιδίον». Τι ήταν όμως το φως που τους οδήγησε μακριά από τη χώρα τους; Τι είδους άστρο τους οδήγησε στο μέρος όπου ήταν σπαργανωμένο το Βρέφος της Βηθλεέμ; Τι ήταν άραγε το μυστηριώδες και υπέροχο αυτό άστρο, του οποίου το ακτινοβόπο φως φωτίζει και εμπνέει τους ανθρώπους εδώ και 2.000 χρόνια;

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ (Ψηφιακή παράσταση, Διάρκεια: 40΄)
Στην παράσταση αυτή περιγράφονται, σύντομα αλλά περιεκτικά, οι δραστηριότητες των Διαστημικών Λεωφορείων τα τελευταία 30 χρόνια, η εκπαίδευση και οι συνθήκες διαβίωσης των αστροναυτών στο Διάστημα, η εμφάνιση και η εξέλιξη των Διαστημικών Σταθμών (Σαλιούτ, Σκάιλαμπ, Μιρ και Διεθνής Διαστημικός Σταθμός), η προσφορά των απογόνων του Σπούτνικ για τη βελτίωση της ζωής στη Γη, οι ανακαλύψεις των τροχιακών μας αστεροσκοπείων για το Σύμπαν και οι περιπέτειες των «πρεσβευτών του ανθρώπου» στους πλανήτες και στους δορυφόρους του Ηλιακού μας Συστήματος. «Η Μεγάλη Περιπέτεια» αποτελεί την δεύτερη παράσταση μιας τριλογίας (προηγήθηκε ήδη η παράσταση «Από τη Γη στη Σελήνη»), η οποία έχει ως σκοπό να περιγράψει τις διάφορες δραστηριότητες του Ανθρώπου στο Διάστημα κατά το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ (Ψηφιακή Παράσταση, Διάρκεια: 40΄) (Προβολή και για σχολεία)
Τα άστρα, όπως και κάθε τι άλλο στο Σύμπαν, γεννιούνται, εξελίσσονται και κάποια στιγμή πεθαίνουν. Στα τελευταία στάδια της ζωής τους όλα τα άστρα μετατρέπονται σε κόκκινους γίγαντες. Το στάδιο αυτό είναι ο προθάλαμος του θανάτου τους που θ' αφήσει πίσω του ένα από τρία πιθανά "λείψανα" ανάλογα με τη μάζα, που έχει κάθε άστρο. Άστρα με λιγότερα υλικά από 4 ηλιακές μάζες θα μετατραπούν σε άσπρους νάνους. Άστρα με 4 έως 25 ηλιακές μάζες θα μετατραπούν σε πάλσαρ ή άστρα νετρονίων, ενώ άστρα με ακόμη μεγαλύτερες μάζες θα καταλήξουν να γίνουν μαύρες τρύπες. Ο εκρηκτικός, όμως, θάνατος ενός άστρου είναι ταυτόχρονα ένα τέλος και μία αρχή. Γιατί χωρίς τις αστρικές εκρήξεις δεν θα υπήρχε η Γη, δεν θα υπήρχαν βράχια και βότσαλα, δεν θα υπήρχαν φυτά και ζώα, δεν θα υπήρχε ο άνθρωπος.

ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΤΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ (Ψηφιακή Παράσταση, Διάρκεια: 40΄)
Η πρωτότυπη αυτή ψηφιακή παράσταση από την Ιαπωνία, ζωντανεύει μέσα από εντυπωσιακές εικόνες, το παραμύθι του Μιγιαζάβα Κέντζι με τον ομώνυμο τίτλο. 0 Μιγιαζάβα Κέντζι, δάσκαλος, συγ-γραφέας και ποιητής, γεννήθηκε στην Ιαπωνία στο τέλος του 19ου αιώνα.Ήταν γνωστος για τα ποιήματα και τα παιδικά του παραμύθια. «Το Τραίνο της Φαντασίας» δημιουργήθηκε πολύ πριν υπάρξουν πύραυλοι ή ανθρώπινα χνάρια πάνω στη Σελήνη. Είναι η ιστορία ενός ταξιδιού στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής και ταυτόχρονα μία περιπλάνηση στο απέραντο Σύμπαν. Πρόκειται για ένα παραμύθι γεμάτο ευαισθησίες, υπέροχα χρώματα και εικόνες, κατάλληλο για να φέρει τα μικρά παιδιά -κάθε ηλικίας- σε επαφή με τον πανέμορφο νυχτερινό ουρανό που μας περιβάλλει.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΒΟΛΩΝ

Το πρόγραμμα προβολών των παραστάσεων είναι αρκετά πλούσιο και για αυτό καλό θα είναι οι ενδιαφερόμενοι να επισκέπτονται τη σχετική σελίδα του Ιδρύματος
Tα πρωϊνά από Δευτέρα έως Παρασκευή (9.30 π.μ. έως και 15.30 μ.μ.), οι προβολές πραγματοποιούνται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ για σχολεία (από 5η τάξη Δημοτικού και άνω) και φοιτητικό κοινό, και μόνον κατόπιν έγκαιρης κράτησης.
Προβολές πραγματοποιούνται για το ευρύ κοινό Τετάρτη έως και Παρασκευή, στη διάρκεια της απογευματινής ζώνης, 17.30 μ.μ. έως και 20.30 μ.μ. και το Σαββατοκύριακο 10.30 π.μ. έως και 20.30 μ.μ. ανά 1 ώρα. Για την καλύτερη κατανόηση των παραστάσεων του Πλανηταρίου, προτείνεται η παρακολούθηση σε παιδιά ηλικίας άνω των 7 ετών.
Υπάρχει δυνατότητα αγγλόφωνων προβολών στο Νέο Ψηφιακό Πλανητάριο, διατίθενται σετ ακουστικών ταυτόχρονης μετάφρασης (στα αγγλικά), στο Πωλητήριο Caeleste που λειτουργεί εντός του Ιδρύματος Ευγενίδου έναντι 1€.
ΠΗΓΗ http://edu.klimaka.gr/scholikes-drasthriothtes/ekpaidevtikes-episkepseis/1070-planhtario-idryma-evgenidh-athhna.html

ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ http://www.mytraveler.gr/

Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ «Καλός και κακός καιρός»

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ «Καλός και κακός καιρός»

Δεν με πειράζει αν απλώνη
έξω ο χειμώνας καταχνιά, σύννεφα, και κρυάδα.
Μέσα μου κάμνει άνοιξι, χαρά αληθινή.

Το γέλιο είναι ακτίνα, μαλαματένια όλη,
σαν την αγάπη άλλο δεν είναι περιβόλι,
του τραγουδιού η ζέστη όλα τα χιόνια λιώνει.
Τι ωφελεί οπού φυτρώνει λουλούδια έξω η άνοιξις και σπέρνει πρασινάδα!
Έχω χειμώνα μέσα μου σαν η καρδιά πονεί.
Ο στεναγμός τον ήλιο τον πιο λαμπρό σκεπάζει,
σαν έχη λύπη ο Μάης με το Δεκέμβρη μοιάζει,
πιο κρύα είναι τα δάκρυα από το κρύο χιόνι.
(Κ. Π. Καβάφης, Άπαντα ποιητικά, Ύψιλον/ βιβλία)

ΠΙΝΑΚΑΣ -THE BEAUTY OF RAIN--- by ~Leonidafremov