Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών 25η Νοεμβρίου

http://www.economist.gr

Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών

Σάββατο, 24 Νοέμβριος 2012 06:53

Η 25η Νοεμβρίου ορίσθηκε από τον ΟΗΕ ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών. Σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας οι γυναίκες ηλικίας 15-44 ετών διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από μορφές βίας όπως αυτής του βιασμού και της ενδοοικογενειακής βίας και λιγότερο από την ασθένεια του καρκίνου, τα τροχαία ατυχήματα, τον πόλεμο και την ελονοσία. Σύμφωνα με στοιχεία του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Ισότητας των Φύλων τουλάχιστον 1 στις 5 γυναίκες στην ΕΕ θα υποστεί βία κάποια στιγμή της ενήλικης ζωής της, ενώ το 90% όλων των θυμάτων συντροφικής ή συζυγικής βίας στην ΕΕ είναι γυναίκες. 

Η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων υλοποιεί Εθνικό Πρόγραμμα για την πρόληψη και καταπολέμηση του φαινομένου. Στο πλαίσιο του προγράμματος αυτού λειτουργεί η Τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900 και έξι Συμβουλευτικά Κέντρα Γυναικών στην Αθήνα, το Ηράκλειο, την Πάτρα, τη Λαμία, την Τρίπολη και την Κομοτηνή. Σύντομα αναμένεται και η λειτουργία των Συμβουλευτικών Κέντρων σε Λάρισα, Ιωάννινα, Κέρκυρα, Σύρο, Θεσσαλονίκη, Πειραιά και Κοζάνη. Εντός του Ιανουαρίου του 2013 θα ξεκινήσει η λειτουργία των 19 Ξενώνων και 25 Συμβουλευτικών Κέντρων των Ο.Τ.Α. σε 43 δήμους σε όλη τη χώρα.

Ταυτόχρονα είναι σε εξέλιξη η μεγάλη πανελλαδική εκστρατεία «Δεν είσαι η μόνη - Δεν είσαι μόνη» με μια σειρά δράσεων ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού με σκοπό την πρόληψη και καταπολέμηση του φαινόμενου, αλλά και τη πληροφόρηση για τις υπάρχουσες δομές προστασίας των θυμάτων.

Τα ανωτέρω έργα συγχρηματοδοτούνται από το ΕΣΠΑ και συμπληρώνουν και υποστηρίζουν τους στόχους της πολιτικής για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών.

Από τον Μάρτιο του 2012 που η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων εγκαινίασε τέσσερα νέα Συμβουλευτικά Κέντρα Γυναικών, περισσότερες από 300 γυναίκες έχουν απευθυνθεί στο Πολύκεντρο της Αθήνας, 130 στο Κέντρο του Ηρακλείου, 112 στο Κέντρο της Πάτρας και 34 στο Κέντρο της Λαμίας, ενώ για το ίδιο διάστημα, στο Συμβουλευτικό Κέντρο που λειτουργεί η ΓΓΙΦ ήδη από το 1988 απευθύνθηκαν περισσότερες από 800 γυναίκες. Επιπροσθέτως, στους 20 μήνες λειτουργίας της η εθνικής εμβέλειας 24ωρη Τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900 έχει δεχθεί πάνω από 8.600 κλήσεις.

Τα στοιχεία αποδεικνύουν το μέγεθος του προβλήματος της βίας κατά των γυναικών που ενώ δεν περιορίζεται σε συγκεκριμένη κοινωνική τάξη, κουλτούρα, μορφωτικό ή οικονομικό επίπεδο, πλήττεται και από την οικονομική κρίση που πολλαπλασιάζει τα περιστατικά βίας σε σχέσεις ήδη προβληματικές.

Η οικονομική κρίση θέτει δυσκολίες και προβλήματα που όμως έχουμε τη βούληση να ξεπεράσουμε γιατί οι πολιτικές καταπολέμησης της βίας όχι μόνο συμβάλλουν στη μείωση των δαπανών και του ανθρώπινου πόνου αλλά και στο χτίσιμο μιας κοινωνίας όπου οι αρχές της ισότητας, της αλληλεγγύης και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εγγυώνται τη βιώσιμη ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή.

Ανρί ντε Τουλούζ-Λωτρέκ

Bigbook.gr

O Ανρί ντε Τουλούζ-Λωτρέκ (Henri Marie Raymond de Toulouse-Lautrec-Monfa, 24 Νοεμβρίου 1864 - 9 Σεπτεμβρίου 1901) ήταν Γάλλος ζωγράφος.

Γεννήθηκε στο Αμπλί, προάστιο του Παρισιού, γιος του Κόμη Αλφόνσου και της Κόμισσας Αντέλ ντε Τουλούζ-Λωτρέκ (Adèle de Toulouse-Lautrec), γόνος ιστορικής και αριστοκρατικής οικογένειας, η οποία ωστόσο την περίοδο της γέννησης του, είχε ήδη χάσει μέρος του παλαιότερου κύρους της. Οι γονείς του συνδέονταν μεταξύ τους με συγγένεια πρώτου βαθμού, πρακτική που ήταν ευρύτερα διαδεδομένη εκείνη την εποχή προκειμένου να διατηρηθεί η περιουσία της οικογένειας μεταξύ των μελών της. Το γεγονός αυτό ωστόσο οδηγούσε σε γενετικές ανωμαλίες, όπως και στην περίπτωση του Λωτρέκ, του οποίου τα πόδια σταμάτησαν να αναπτύσσονται φυσιολογικά, μετά από ρήξεις που υπέστη στο αριστερό και δεξί του πόδι, σε ηλικία 12 και 14 ετών αντίστοιχα. Το ύψος του Λωτρέκ έφθανε μόλις το 1,5 μέτρο ενώ σε αντίθεση με τα πόδια του, το υπόλοιπο σώμα του είχε φυσιολογική ανάπτυξη.

Εξαιτίας αυτής της ανωμαλίας στη σωματική του διάπλαση, αδυνατούσε να ακολουθήσει μία συμβατική κοινωνική ζωή, γεγονός που πιθανά λειτούργησε καταλυτικά στο να αφοσιωθεί στη ζωγραφική. Αποτέλεσε σημαντικό καλλιτέχνη του μετα-ιμπρεσιονισμού ενώ θεωρείται από πολλούς και ο επίσημος εικονογράφος της νυχτερινής ζωής εκείνης της εποχής – της λεγόμενης Μπελ Επόκ (belle epoque) – στα καμπαρέ του Παρισιού. Οι πίνακές του χαρακτηρίζονταν από έντονα χρώματα και ανθρώπινες παρουσίες. Θεωρείται επιπλέον ένας από τους πρωτοπόρους στην τέχνη της αφίσας, γνωστός κυρίως για τις αφίσες που φιλοτέχνησε για το καμπαρέ Μουλέν Ρουζ (Moulin Rouge). Ασχολήθηκε ακόμα με την τεχνική της λιθογραφίας, επηρεασμένος από την ιαπωνική τέχνη και τα ιαπωνικά χαρακτικά.

Έζησε κυρίως στη Μονμάρτρη, που αποτελούσε το κυρίαρχο κέντρο της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του αντιμετώπισε πρόβλημα αλκοολισμού και πέθανε σε ηλικία 37
ετών, έχοντας προσβληθεί από σύφιλη.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%81%CE%AF_%CE%BD%CF%84%CE%B5_%CE%A4%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%B6-%CE%9B%CF%89%CF%84%CF%81%CE%AD%CE%BA

Μπαρούχ Σπινόζα

Bigbook.gr

«Όσο ένας άνθρωπος σκέπτεται αν μπορεί να κάνει τούτο κι εκείνο, τόσο μένει αναποφάσιστος για τις ικανότητές του, και κατά συνέπεια του είναι πάρα πολύ δύσκολο τελικά να κάνει κάτι.»
 

Ο Βενέδικτος ντε Σπινόζα ή καλύτερα γνωστός ως Μπαρούχ Σπινόζα (24 Νοεμβρίου 1632 - 21 Φεβρουαρίου1677) έζησε τη σύντομη ζωή του -καθώς πέθανε σε ηλικία 44 ετών- στην Ολλανδία. Για τις αιρετικές του απόψεις εκδιώχθηκε από την ιουδαϊκή κοινότητα στην οποία μαθήτευσε. Προκειμένου να μη θυσιάσει την πνευματική του ελευθερία, αρνήθηκε την πανεπιστημιακή έδρα που του προσφέρθηκε στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Συγκαταλέγεται στις σημαντικότερες μορφές του ορθολογιστικού ρεύματος που κατέκλυσε την Ευρώπη του 17ου αιώνα. Θεωρείται εν γένει συνεχιστής των ιδεών του Καρτέσιου, παρά τις αντιδράσεις του στην καρτεσιανή δυαρχία, αλλά και στοχαστής που προσπάθησε να συμφιλιώσει τον μεσαιωνικό αριστοτελισμό με τα δεδομένα μιας νέας επιστημονικής σκέψης.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%87_%CE%A3%CF%80%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CE%B6%CE%B1

Ανρί ντε Τουλούζ-Λωτρέκ

Bigbook.gr

O Ανρί ντε Τουλούζ-Λωτρέκ (Henri Marie Raymond de Toulouse-Lautrec-Monfa, 24 Νοεμβρίου 1864 - 9 Σεπτεμβρίου 1901) ήταν Γάλλος ζωγράφος.

Γεννήθηκε στο Αμπλί, προάστιο του Παρισιού, γιος του Κόμη Αλφόνσου και της Κόμισσας Αντέλ ντε Τουλούζ-Λωτρέκ (Adèle de Toulouse-Lautrec), γόνος ιστορικής και αριστοκρατικής οικογένειας, η οποία ωστόσο την περίοδο της γέννησης του, είχε ήδη χάσει μέρος του παλαιότερου κύρους της. Οι γονείς του συνδέονταν μεταξύ τους με συγγένεια πρώτου βαθμού, πρακτική που ήταν ευρύτερα διαδεδομένη εκείνη την εποχή προκειμένου να διατηρηθεί η περιουσία της οικογένειας μεταξύ των μελών της. Το γεγονός αυτό ωστόσο οδηγούσε σε γενετικές ανωμαλίες, όπως και στην περίπτωση του Λωτρέκ, του οποίου τα πόδια σταμάτησαν να αναπτύσσονται φυσιολογικά, μετά από ρήξεις που υπέστη στο αριστερό και δεξί του πόδι, σε ηλικία 12 και 14 ετών αντίστοιχα. Το ύψος του Λωτρέκ έφθανε μόλις το 1,5 μέτρο ενώ σε αντίθεση με τα πόδια του, το υπόλοιπο σώμα του είχε φυσιολογική ανάπτυξη.

Εξαιτίας αυτής της ανωμαλίας στη σωματική του διάπλαση, αδυνατούσε να ακολουθήσει μία συμβατική κοινωνική ζωή, γεγονός που πιθανά λειτούργησε καταλυτικά στο να αφοσιωθεί στη ζωγραφική. Αποτέλεσε σημαντικό καλλιτέχνη του μετα-ιμπρεσιονισμού ενώ θεωρείται από πολλούς και ο επίσημος εικονογράφος της νυχτερινής ζωής εκείνης της εποχής – της λεγόμενης Μπελ Επόκ (belle epoque) – στα καμπαρέ του Παρισιού. Οι πίνακές του χαρακτηρίζονταν από έντονα χρώματα και ανθρώπινες παρουσίες. Θεωρείται επιπλέον ένας από τους πρωτοπόρους στην τέχνη της αφίσας, γνωστός κυρίως για τις αφίσες που φιλοτέχνησε για το καμπαρέ Μουλέν Ρουζ (Moulin Rouge). Ασχολήθηκε ακόμα με την τεχνική της λιθογραφίας, επηρεασμένος από την ιαπωνική τέχνη και τα ιαπωνικά χαρακτικά.

Έζησε κυρίως στη Μονμάρτρη, που αποτελούσε το κυρίαρχο κέντρο της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του αντιμετώπισε πρόβλημα αλκοολισμού και πέθανε σε ηλικία 37 ετών, έχοντας προσβληθεί από σύφιλη 

.http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%81%CE%AF_%CE%BD%CF%84%CE%B5_%CE%A4%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%B6-%CE%9B%CF%89%CF%84%CF%81%CE%AD%CE%BA

Σήμερα...

http://www.saint.gr/3000/saint.aspx

Άγιος Κλήμης Ιερομάρτυρας, επίσκοπος Ρώμης

Ημερομηνία εορτής:	24/11/2012
Τύπος εορτής:	Σταθερή. Εορτάζει στις 24 Νοεμβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Κλημης Ιερομαρτυρασ, Επισκοπος Ρωμης (; - 101)

Βληθεὶς ὁ Κλήμης εἰς βυθὸν σὺν ἀγκύρᾳ, Πρὸς Χριστὸν ἥκει, ἄγκυραν τὴν ἐσχάτην.

Βιογραφία Ο Άγιος Κλήμης ήταν Ρωμαίος αριστοκράτης από βασιλικό γένος, γιος του Φαύστου και της Ματθιδίας. Ο Κλήμης σπούδασε όλες τις επιστήμες της ελληνικής παιδείας, αντάμωσε τον Απόστολο Πέτρο και διδάχθηκε απ' αυτόν την αληθινή πίστη και θεογνωσία, οπότε έγινε θερμός κήρυκας του Ευαγγελίου και συνέγραψε αρκετά συγγράμματα. Ο Κλήμης υπήρξε τρίτος επίσκοπος Ρώμης, αφού διαδέχθηκε τον Ανέγκλητο, περίπου το έτος 92 μ.Χ. Ποίμανε με υπέρμετρο ζήλο την Εκκλησία της Ρώμης, στα βαρεία εκείνα χρόνια των διωγμών. Συνελήφθη από το Δομετιανό και εξορίστηκε σε πόλη έρημο κοντά στη Χερσώνα. Εκεί, έδεσαν στο λαιμό του μια σιδερένεια άγκυρα και τον έριξαν στη θάλασσα, όπου παρέδωσε την αγία ψυχή του (101 μ.Χ). Αξίζει, όμως, να σημειώσουμε ότι ο Κλήμης δεν υπήρξε μόνο σοφός κατά τη γραμματική μόρφωση, αλλά ανήκε σ' αυτούς που ο Θείος Παύλος ονομάζει «σοφοὺς εἰς τὸ ἀγαθόν, ἀκεραίους δὲ εἰς τὸ κακόν» (Προς Ρωμαίους, ιστ' 19). Συνετούς, δηλαδή, όταν κάνουν το καλό, και συγχρόνως αμέτοχους από κάθε κακό.

ΤΟΛΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ «χειμωνιάτικος ήλιος, 2»

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

ΤΟΛΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ «χειμωνιάτικος ήλιος, 2»

όπως ψηλά οι γκρίζες στέγες των σπιτιών
φωτίζονται νοσταλγικά
από τον ήλιο του χειμώνα

ακόμα βουτηγμένες στη βροχή

όπως το μακρινό βουνό
υψώνεται και αιωρείται πάνω στη θάλασσα
σχεδόν αγγίζει την ακτή
μέσα στη διαφάνεια του πρωινού αέρα

 

όπως τα μάτια της γάτας
ανθίζουν με μικρές φωτιές τη νύχτα
έτσι και το χαμόγελό σου μπουμπουκιάζει
ανάμεσα στους τοίχους και την άσφαλτο

είσαι ένα φύλλο πράσινο
με φλέβες νοτισμένες από τη βραδινή δροσιά
μια κίνηση ανάλαφρη που ζωντανεύει τη χαρά
ένα γλυκό του κουταλιού
ένα νερό στο δίσκο της γιαγιάς
μέσα στην κάτασπρη αυλή της συνοικίας

Από τη συλλογή Ελεύθερος σκοπευτής
(1982) http://greek-translation-wings.blogspot.gr/

ΠΙΝΑΚΑΣ - Leonid Afremov «Sunny Rain”

ΑΛ.ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ «ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΓΙ ΤΗΣ ΦΩΚΙΑΣ»

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

ΑΛ.ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ «ΤΟ ΜΟΙΡΟΛΟΓΙ ΤΗΣ ΦΩΚΙΑΣ»

Κάτω από τον κρημνόν, οπού βρέχουν τα κύματα, όπου κατέρχεται το μονοπάτι, το αρχίζον από τον ανεμόμυλον του Μαμογιάννη, οπού αντικρύζει τα Μνημούρια, και δυτικώς, δίπλα εις την χαμηλήν προεξοχήν του γιαλού, την οποίαν τα μαγκόπαιδα του χωρίου, οπού δεν παύουν από πρωίας μέχρις εσπέρας, όλον το θέρος, να κολυμβούν εκεί τριγύρω, ονομάζουν το Κοχύλι -φαίνεται να έχη τοιούτον σχήμα- κατέβαινε το βράδυ-βράδυ η γριά-Λούκαινα, μία χαροκαμένη πτωχή γραία, κρατούσα υπό την μασχάλην μίαν αβασταγήν, διά να πλύνη τα μάλλινα σινδόνια της εις το κύμα το αλμυρόν, είτα να ξεγλυκάνη εις την μικράν βρύσιν, το Γλυφονέρι, οπού δακρύζει από τον βράχον του σχιστολίθου, και χύνεται ηρέμα εις τα κύματα. Κατέβαινε σιγά τον κατήφορον, το μονοπάτι, και με ψίθυρον φωνήν έμελπεν εν πένθιμον βαθύ μυρολόγι, φέρουσα άμα την παλάμην εις το μέτωπόν της, διά να σκεπάση τα όμματα από το θάμβος του ηλίου, οπού εβασίλευεν εις το βουνόν αντικρύ, κ' αι ακτίνες του εθώπευον κατέναντί της τον μικρόν περίβολον και τα μνήματα των νεκρών, πάλλευκα, ασβεστωμένα, λάμποντα εις τας τελευταίας του ακτίνας.

 

Ενθυμείτο τα πέντε παιδιά της, τα οποία είχε θάψει εις το αλώνι εκείνο του χάρου, εις τον κήπον εκείνον της φθοράς, το εν μετά το άλλο, προ χρόνων πολλών, όταν ήτο νέα ακόμη. Δύο κοράσια και τρία αγόρια, όλα εις μικράν ηλικίαν της είχε θερίσει ο χάρος ο αχόρταστος.

Τελευταίον επήρε και τον άνδρα της, και της είχον μείνει μόνον δύο υιοί, ξενιτευμένοι τώρα. ο εις είχεν υπάγει, της είπον, εις την Αυστραλίαν, και δεν είχε στείλει γράμμα από τριών ετών. αυτή δεν ήξευρε τι είχεν απογίνει. ο άλλος ο μικρότερος εταξίδευε με τα καράβια εντός της Μεσογείου, και κάποτε την ενθυμείτο ακόμη. Της είχε μείνει και μία κόρη, υπανδρευμένη τώρα, με μισήν δωδεκάδα παιδιά.

Πλησίον αυτής, η γριά-Λούκαινα εθήτευε τώρα, εις το γήρας της, και δι' αυτήν επήγαινε τον κατήφορον, το μονοπάτι, διά να πλύνη τα χράμια και άλλα διάφορα σκουτιά εις το κύμα το αλμυρόν, και να τα ξεγλυκάνη στο Γλυφονέρι.

Η γραία έκυψεν εις την άκρην χθαμαλού, θαλασσοφαγωμένου βράχου, και ήρχισε να πλύνη τα ρούχα. Δεξιά της κατήρχετο ομαλώτερος, πλαγιαστός, ο κρημνός του γηλόφου, εφ' ου ήτο το Κοιμητήριον, και εις τα κλίτη του οποίου εκυλίοντο αενάως προς την θάλασσαν την πανδέγμονα τεμάχια σαπρών ξύλων από ξεχώματα, ήτοι ανακομιδάς ανθρωπίνων σκελετών, λείψανα από χρυσές γόβες ή χρυσοκέντητα υποκάμισα νεαρών γυναικών, συνταφέντα ποτέ μαζί των, βόστρυχοι από κόμας ξανθάς, και άλλα του θανάτου λάφυρα. Υπεράνω της κεφαλής της, ολίγον προς τα δεξιά, εντός μικράς κρυπτής λάκκας, παραπλεύρως του Κοιμητηρίου, είχε καθίσει νεαρός βοσκός, επιστρέφων με το μικρόν κοπάδι του από τους αγρούς, και, χωρίς ν' αναλογισθή το πένθιμον του τόπου, είχε βγάλει το σουραύλι από το μαρσίπιόν του, και ήρχισε να μέλπη φαιδρόν ποιμενικόν άσμα. Το μυρολόγι της γραίας εκόπασεν εις τον θόρυβον του αυλού, και οι επιστρέφοντες από τους αγρούς την ώραν εκείνην - είχε δύσει εν τω μεταξύ ο ήλιος - ήκουον μόνον την φλογέραν, κ' εκοίταζον να ίδωσι που ήτο ο αυλητής, όστις δεν εφαίνετο, κρυμμένος μεταξύ των θάμνων, μέσα εις το βαθύ κοίλωμα του κρημνού.

τον αιγιαλόν, ήλθε να την εύρη, διά να παίξη ολίγον εις τα κύματα. Αλλά δεν ήξευρεν όπως πόθεν ήρχιζε το μονοπάτι, από του Μαμογιάννη τον μύλον, αντικρύ στα Μνημούρια, και άμα ήκουσε την φλογέραν, επήγε προς τα εκεί και ανεκάλυψε τον κρυμμένον αυλητήν. και αφού εχόρτασε ν' ακούη το όργανόν του και να καμαρώνη τον μικρόν βοσκόν, είδεν εκεί που, εις την αμφιλύκην του νυκτώματος, εν μικρόν μονοπάτι, και ότι εκείθεν είχε κατέλθει η γραία η μάμμη της. κ' επήρε το κατηφορικόν απότομον μονοπάτι διά να φθάση εις τον αιγιαλόν να την ανταμώση. Και είχε νυκτώσει ήδη.

Η μικρά κατέβη ολίγα βήματα κάτω, είτα είδεν ότι ο δρομίσκος εγίνετο ακόμη πλέον απόκρημνος. Έβαλε μίαν φωνήν, κ' επροσπάθει ν' αναβή, να επιστρέψη οπίσω. Ευρίσκετο επάνω εις την οφρύν ενός προεξέχοντος βράχου, ως δύο αναστήματα ανδρός υπεράνω της θαλάσσης. Ο ουρανός εσκοτείνιαζε, σύννεφα έκρυπταν τα άστρα, και ήτον στην χάσιν του φεγγαριού. Επροσπάθησε και δεν εύρισκε πλέον τον δρόμον πόθεν είχε κατέλθει. Εγύρισεν πάλιν προς τα κάτω, κ' εδοκίμασε να καταβή. Εγλίστρησε κ' έπεσε, μπλουμ! εις το κύμα. Ήτο τόσον βαθύ όσον και ο βράχος υψηλός. Δύο οργυιές ως έγγιστα. Ο θόρυβος του αυλού έκαμε να μη ακουσθή η κραυγή. Ο βοσκός ήκουσεν ένα πλαταγισμόν, αλλά εκείθεν όπου ήτο, δεν έβλεπε τη βάσιν του βράχου και την άκρην του γιαλού. 'Aλλως δεν είχε προσέξει εις την μικράν κόρην και σχεδόν δεν είχεν αισθανθή την παρουσίαν της.

Καθώς είχε νυκτώσει ήδη,

Μία γολέτα ήτο σηκωμένη στα πανιά, κ' έκαμνε βόλτες εντός του λιμένος. Αλλά δεν έπαιρναν τα πανιά της, και δεν έκαμπτε ποτέ τον κάβον τον δυτικόν. Μία φώκη, βόσκουσα εκεί πλησίον, εις τα βαθιά νερά, ήκουσεν ίσως το σιγανόν μυρολόγι της γραίας, εθέλχθη απότον θυρυβώδη αυλόν του μικρού βοσκού, και ήλθε παραέξω, εις τα ρηχά, κ' ετέρπετο εις τον ήχον, κ' ελικνίζετο εις κύματα. Μία μικρά κόρη, ήτο η μεγαλυτέρα εγγονή της γραίας, η Ακριβούλα, εννέα ετών, ίσως την είχε στείλει η μάννα της, ή μάλλον είχε ξεκλεφθή από την άγρυπνον επιτήρησίν της, και μαθούσα ότι η μάμμη ευρίσκετο εις το Κοχύλι, πλύνουσα ειςη γραία Λούκαινα είχε κάμει την αβασταγήν της, και ήρχισε ν' ανέρχεται το μονοπάτι, επιστρέφουσα κατ' οίκον. Εις την μέσην του δρομίσκου ήκουσε τον πλαταγισμόν, εστράφη κ' εκοίταξεν εις το σκότος, προς το μέρος όπου ήτο ο αυλητής.

- Κείνος ο Σουραυλής θα είναι, είπε, διότι τον εγνώριζε. Δεν του φτάνει να ξυπνά τους πεθαμένους με τη φλογέρα του, μόνο ρίχνει και βράχια στο γιαλό για να χαζεύη... Σημαδιακός κι αταίριαστος είναι.
Κι εξακολούθησε το δρόμο της.

Κ' η γολέτα εξηκολούθει ακόμη να βολταντζάρη εις τον λιμένα. Κι ο μικρός βοσκός εξηκολούθει να φυσά τον αυλόν του εις την σιγήν της νυκτός.
Κ' η φώκη, καθώς είχεν έλθει έξω εις τα ρηχά, ηύρε το μικρόν πνιγμένον σώμα της πτωχής Ακριβούλας, και ήρχισε να το περιτριγυρίζη και να το μυρολογά, πριν αρχίση το εσπερινόν δείπνον της.
Το μυρολόγι της φώκης, το οποίον μετέφρασεν εις ανθρώπινα λόγια εις γέρων ψαράς, εντριβής εις την άφωνον γλώσσαν των φωκών, έλεγε περίπου τα εξής:
Αυτή ήτον η Ακριβούλα
η εγγόνα της γριά-Λούκαινας.
Φύκια 'ναι τα στεφάνια της,
κοχύλια τα προικιά της...
Κ' η γριά ακόμα μοιρολογά
τα γεννοβόλια της τα παλιά.
Σαν νά 'χαν ποτέ τελειωμό
τα πάθια κ' οι καημοί του κόσμου.

ΠΙΝΑΚΑΣ- JW Waterhouse « Miranda»

— με μαιρη ζουρουφιδου

Παγκόσμια Ημέρα Αγοραστικής Αποχής 24-11-2012

 http://www.defencenet.gr

Παγκόσμια Ημέρα Αγοραστικής Αποχής

11/24/2012 - 07:51

Η Ημέρα Αντικαταναλωτισμού γιορτάζεται την Παρασκευή μετά την Ημέρα των Ευχαριστιών στη Βόρεια Αμερική και το τελευταίο Σάββατο του Νοεμβρίου στην Ευρώπη.

Η πρωτοβουλία ξεκίνησε πριν από 14 χρόνια από τον καναδοεσθονό Κάλε Λασν, ο οποίος συνέλαβε την ιδέα μιας μέρας, όπου οι καταναλωτές θα απείχαν από την πιο βασική τους ανάγκη. Ο Λασν ξεκίνησε ως στέλεχος διαφημιστικής εταιρείας για να μεταστραφεί σε κήρυκα κατά του καταναλωτισμού.

«Η κατανάλωση από μόνη της δεν είναι κακό, αλλά το τι αγοράζουμε» λέει. Και μας καλεί να αναλογισθούμε έστω και για μία μέρα τη σχέση της κατανάλωσης με την καταστροφή του περιβάλλοντος και τη φτώχεια. Οι πλούσιες χώρες της Δύσης, που αποτελούν το 20% του παγκόσμιου πληθυσμού, καταναλώνουν το 80% των πόρων της Γης, προκαλώντας δυσαναπλήρωτες καταστροφές στο περιβάλλον και άδικη διανομή του πλούτου.

Οι αντίπαλοι της Ημέρας επισημαίνουν τη ματαιότητα του μηνύματος, καθώς η παροδική απομάκρυνση από τις αγορές δεν μπορεί να επιφέρει καμία αλλαγή στη συνείδηση του καταναλωτικού κοινού, γιατί 364 μέρες κατάφασης δεν μπορούν να επισκιαστούν από μια μέρα άρνησης του κατανάλωσης.

Στη Βόρειο Αμερική οι εορτασμοί γίνονται σε μεγάλα εμπορικά κέντρα, όπου οι ακτιβιστές καταστρέφουν πιστωτικές κάρτες, αναρτούν συνθήματα για την Ημέρα, συζητούν με τον κόσμο, χορεύουν, τραγουδούν και στήνουν θεατρικές παραστάσεις δρόμου, προκαλώντας την οργή των καταστηματαρχών. Τα τρία μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα της Αμερικής, ABC, CBS και NBC, αρνούνται να προβάλλουν διαφημιστικά της Παγκόσμιας Ημέρας Αγοραστικής Αποχής.

Η Παγκόσμια Ημέρα Αγοραστικής Αποχής διαρκεί μόνο μία μέρα. Οι άγγλοι διοργανωτές της Γιορτής ξεκίνησαν μια νέα καμπάνια αντικαταναλωτισμού και μας προτρέπουν «Να μην αγοράσουμε τίποτα τα Χριστούγεννα» (Buy Nothing Christmas).

[Πηγή sansimera.gr]

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

"Χορεύουν οι ελέφαντες", Σοφία Νικολαΐδου (Μεταίχμιο)

Bigbook.gr

"Χορεύουν οι ελέφαντες", Σοφία Νικολαΐδου (Μεταίχμιο)

 
Η δολοφονία του αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ το 1948 στη Θεσσαλονίκη και η καταδίκη του ρεπόρτερ Γρηγόρη Στακτόπουλου γι' αυτό το πάντα ανεξιχνίαστο έγκλημα που συντάραξε την Ελλάδα την περίοδο του εμφυλίου, έχει δώσει υλικό σε αρκετές μελέτες και ταινίες, αλλά σε μυθιστόρημα δεν είχε περάσει μέχρι πρότινος. Η πρωτιά ανήκει στην θεσσαλονικιά πεζογράφο Σοφία Νικολαΐδου, χάρη στο “Χορεύουν οι ελέφαντες” (Μεταίχμιο): ένα πολυφωνικό μυθιστόρημα που συνδυάζει δεξιοτεχνικά την επινόηση με την Ιστορία, έχοντας στο επίκεντρό του έναν απηυδισμένο από το σύστημα των πανελλαδικών δεκαοχτάρη που, παρακινημένος από έναν εμπνευσμένο καθηγητή του, πέφτει με τα μούτρα να σκαλίσει την στοιχειωμένη αυτή υπόθεση.

Η υπόθεση Πόλκ της τριβέλιζε το μυαλό επί χρόνια, μου λέει, πριν ακόμα γράψει το “Απόψε δεν έχουμε φίλους” (Athens Prize for literature 2011). Kόλλησε όμως και την παράτησε. Κι όταν την ξανάπιασε, ήξερε καλά πως δεν την ενδιέφερε μια ακόμη αποτύπωση των γεγονότων, αλλά “η δικαστική πλάνη, το πώς ένας παντοδύναμος μηχανισμός μπορεί να συντρίψει έναν άνθρωπο”. Οι ιστορικοί αλλά και ο απλός κόσμος, καιρό τώρα, αντιμετωπίζουν τον Στακτόπουλο ως θύμα πολιτικής βίας, ως θύμα μιας θεσμοθετημένης αδικίας. Χρειαζόταν τότε, γρήγορα, ένας ένοχος. Όμως η Νικολαΐδου δεν κάνει ρεπορτάζ. “Γι' αυτό δεν κρατάω τα αληθινά ονόματα των πρωταγωνιστών. Αλλάζω κάποια πράγματα για ν' αποδώσω την κατάσταση με τον τρόπο της λογοτεχνίας. Το μυθιστόρημα δεν είναι παρτιτούρα ιστορικών συμβάντων, έχει δικιά του ζωή. Κι εδώ, πάνω απ' όλα, μ' ενδιέφερε ν' αντικρίσω δυο εποχές, το 1948 και το σήμερα. Κάποιες αναλογίες είναι ανατριχιαστικές”.

Όσο γι' αυτό, το αντιλαμβάνεται κανείς από την πρώτη σελίδα. “Όλοι οι απατεώνες στην Ελλάδα είναι στην κυβέρνηση”. Η εναρκτήρια φράση του βιβλίου ξεστομίζεται με απάθεια από έναν ξυπόλυτο, κουρελή χωρικό κι έχει γι' αποδέκτη τον μοσχαναθρεμένο δημοκράτη κι εκπρόσωπο των δυτικών ΜΜΕ που έμελλε να γίνει το πρώτο θύμα του Ψυχρού Πολέμου στα μέρη μας. “Πρόκειται για πραγματική φράση που ξεστόμισε κάποιος πολίτης το 1948 σε συνέντευξη. Δεν είναι να σου σηκώνεται η πέτσα; Ας βγάλει κάθε αναγνώστης τα συμπεράσματά του, δεν θα 'θελα να καθοδηγήσω κανέναν. Πάντως, και τότε και σήμερα, η παρέμβαση των ξένων ήταν προφανής, και τότε και σήμερα παίζονταν χρήματα και επιρροή, δηλαδή τα πάντα. Η παθογένεια της χώρας έβγαζε μάτι. Και τότε και σήμερα η ίδια ρητορική: να σώσουμε τη χώρα. Οι ιδέες πάνω από τις ζωές και η χώρα πάνω από τους ανθρώπους”.

Μ' άρεσε πολύ που στις σελίδες του “Χορεύουν οι ελέφαντες” ξανασυνάντησα ήρωες από το “Απόψε δεν κάνουμε φίλους”, με πρώτο και καλύτερο τον Μαρίνο Σουκιούρογλου. Εξοβελισμένος από το ακαδημαϊκό κατεστημένο εξαιτίας μιας “αιρετικής” διατριβής περί δωσιλογισμού επί γερμανικής κατοχής, ο “Σουκ” όπως τον φωνάζουν οι μαθητές του, “είναι ένας υποδειγματικός δημόσιος υπάλληλος, κι ας έχει φορτωθεί το δημόσιο μ' όλες τις αμαρτίες του κόσμου”, σχολιάζει η Νικολαΐδου, επίσης φιλόλογος στη μέση εκπαίδευση. “Κάνει με επιστημονικό κέφι και παιδαγωγική επάρκεια τη δουλειά του. Προσφέρει δωρεάν το πρωί αυτό που οι μαθητές του αγοράζουν ακριβά το βράδι. Φυσικά, έχει ελαττώματα. Είναι μονόχνωτος, άνθρωπος που ζει τη ζωή του κυρίως με το μυαλό του, σπανίως με το σώμα του. Ασκεί εξουσία. Πάντως βάζει φωτιά στο μυαλό των μαθητών. Δεν είναι λίγο!”.

Πώς γράφεται και πώς διδάσκεται στα παιδιά η Ιστορία; Το ίδιο ερώτημα που έθετε στο προηγούμενο μυθιστόρημά της, θέτει και στο καινούριο, ρίχνοντας -μέσω του “Σουκ”- βολές σ' ένα εκπαιδευτικό σύστημα όπου ο ελληνικός επαρχιωτισμός συναντά τον εθνικιστικό ναρκισσισμό κι απ' όπου προκύπτουν στραγγισμένοι απ' τους χυμούς τους παπαγάλοι, χωρίς κριτική σκέψη, με κλειστούς ορίζοντες. Με όχημα την υπόθεση Πόλκ, ο “Σουκ” βάζει φωτιά στο μυαλό του Μηνά, ενός ανήσυχου και καλλιεργημένου εφήβου, σπρώχνοντάς τον να διοχετεύσει σε κάτι δημιουργικό και τα χαρίσματα και την επαναστατική του διάθεση. Άραγε η ίδια, δυό δεκαετίες μες στις τάξεις, βλέπει πολλούς σαν τον Μηνά γύρω της; Την ρωτάω, έχοντας στο νού μου τη Χρυσή Αυγή που φαίνεται ν΄ασκεί όλο και μεγαλύτερη αίγλη στις μικρές ηλικίες...

“Όσοι περνούν τη μέρα τους στο σχολείο το ξέρουν καλά”, μου απαντάει. “Αυτό που ζούμε σήμερα με τη Χρυσή Αυγή, και άλλα πολλά που μας κάνουν ν' ανοίγουμε έκπληκτοι το στόμα, εκκολαπτόταν χρόνια. Δεν προέκυψαν από το πουθενά. Ρωτήστε έναν δάσκαλο για τη γιορτή του Πολυτεχνείου. Πώς έγινε πέρσι και πώς φέτος. Χρειάζεται ψυχραιμία, χιούμορ και πραγματικά δημοκρατικά αντανακλαστικά για να πει κανείς σε μια τέτοια συζήτηση με τους μαθητές του. Όσον αφορά τον Μηνά, ιδού το ερώτημα που με απασχολούσε: μπορούν οι δάσκαλοι να διδάξουν ένα παιδί, και μάλιστα ένα έξυπνο παιδί, ένα παιδί εξυπνότερο ίσως κι απ' τους ίδιους;”.

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.vivlia&id=19966

Σήμερα...

 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ


http://www.saint.gr/3075/saint.aspx

Άγιος Αμφιλόχιος Επίσκοπος Ικονίου

Ημερομηνία εορτής:	23/11/2012
Τύπος εορτής:	Σταθερή. Εορτάζει στις 23 Νοεμβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Αμφιλοχιος Επισκοπος Ικονιου (; - 394)

Σταλεὶς Ἀμφιλόχιε νεκρῶν ἀμφίοις, Λόχους σκεδάζεις καὶ νεκρὸς νοουμένους. Εἰκάδι ἐν τριτάτῃ θάνατος λάβεν Ἀμφιλόχιον.

Βιογραφία Ο Άγιος Αμφιλόχιος ήταν Καππαδόκης, σύγχρονος του Μεγάλου Βασιλείου (βλέπε 1 Ιανουαρίου) και φίλος του. Διακεκριμένος για τη μεγάλη του μόρφωση και ευσέβεια, αναδείχθηκε επίσκοπος Ικονίου το έτος 344 μ.Χ. Υπήρξε άριστος επίσκοπος και μετείχε στη Β' Οικουμενική Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη, όπου και διέπρεψε. Ο Αμφιλόχιος δεν είχε κύρος μόνο στη δική του Εκκλησία, αλλά το ηθικό κύρος του είχε επεκταθεί και σε άλλες περιοχές. Έτσι, παρενέβαινε και σε Εκκλησίες κοντινές, όπου διασφάλιζε την ειρήνη και ορθοτομούσε το λόγο της αληθείας. Διότι στο έργο του, είχε οδηγό τα θεόπνευστα λόγια του Αποστόλου Παύλου: «Σπούδασον σεαυτὸν δόκιμον παραστῆσαι τῷ Θεῷ, ἐργάτην ἀνεπαίσχυντον, ὀρθοτομοῦντα τὸν λόγον τῆς ἀληθείας». (Β' προς Τιμόθεον, στ' 15). Δηλαδή, λέει ο Απόστολος Παύλος, προσπάθησε να παραστήσεις τον εαυτό σου στο Θεό δοκιμασμένο και τέλειο εργάτη, που δεν τον ντροπιάζει το καλοφτιαγμένο έργο του, και διδάσκει ορθά το λόγο της αληθείας. Στην προς Αμφιλοχία επιστολή ο Μέγας Βασίλειος φανερώνει τη λαμπρή ηθική φυσιογνωμία του Αμφιλοχίου. Τον παρακαλεί να παραστεί στην τιμητική γιορτή υπέρ των μαρτύρων της Καισαρείας, για να αποβεί αυτή σεμνότερη, διότι ο λαός της Καισαρείας τον αγαπά, όσο κανένα άλλο επίσκοπο. Ο Αμφιλόχιος συνέταξε αρκετούς λόγους για την Ορθοδοξία μας, και πέθανε ειρηνικά το έτος 394 μ.Χ.