Σήμερα...

 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΗ 

Άγιος Στυλιανός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Ο Άγιος Στυλιανός γεννήθηκε στην Παφλαγονία (Μικρά Ασία). Οι ιστορικές πληροφορίες που διαθέτουμε γι΄αυτόν είναι πενιχρότατες. Έζησε μεταξύ 4ου και 6ου αιώνα. Θεωρείται προστάτης των νηπίων και θεραπευτής των παιδικών ασθενειών. Η ορθόδοξη Εκκλησία τιμάει την μνήμη του στις 26 Νοεμβρίου.

Πίνακας περιεχομένων 1 Λαογραφικά του Αγίου Στυλιανού 2 Η εικονογράφηση του Αγίου Στυλιανού 3 Παραπομπές 4 Βιβλιογραφία

Λαογραφικά του Αγίου Στυλιανού

Από παρετυμολογία του ονόματός του πιστεύεται ότι αυτός στυλώνει, δηλαδή ενισχύει την υγεία των παιδιών. Γι αυτό κατά την εορτή του οι μητέρες των βρεφών και των άλλων παιδιών απέχουν από κάθε δραστηριότητα. Έτσι στην Ικαρία τα σπίτια έχουν την εικόνα του αγίου και όταν αρρώσταινε κάποιο παιδί λειτουργούσαν την εικόνα και σταύρωναν με αυτήν το παιδί. Στην Κρήτη οι γονείς των παιδιών τα οποία πεθαίνουν, ονομάζουν το νεογέννητο μετά το θάνατο του παιδιού, ΄΄Στυλιανό΄΄ ή ΄΄Στυλιανή΄΄. Σε κάποια , πάλι, ασθένεια, μπορούσε το όνομα να αλλάξει σε ΄΄Στυλιανός΄΄. Εξαιρετικά διαδεδομένο είναι, κυριως ανάμεσα στους Βλάχους το όνομα ΄΄Στέργιος΄΄ ως παραλλαγή του ΄΄Στέλιος΄΄ το οποίο δίδεται κατόπιν τάματος για ευτοκία από επίτοκες γυναίκες, οι οποίες ενωρίτερα δεν μπόρεσαν να αποκτήσουν παιδιά.^[1]

^{-----------------------------------------------------------}

http://orthodoxi-diapaidagogisi.blogspot.gr/2007/01/blog-post_19.html

Ο Αγιος Στυλιανός , ο προστάτης των μικρών παιδιών

Ό Αγιος Στυλιανός γεννήθηκε στην Παφλαγονία της Μικράς Ασίας , μεταξύ του 400 και 500 μ.Χ. Ηταν ευλογημένος από την κοιλιά της μητέρας του ακόμη. Όσο μεγάλωνε , τόσο με την Χάριν του Θεού γινόταν κατοικητήριο του Ά­γιου Πνεύματος.
Aπό την παιδική του ηλικία έδειξε τα σπάνια προτερήματα της αγιασμένης ζωής του. Άν και ήταν και αυτός παιδί και νέος και έφηβος , μολο­νότι είχε κι εκείνος σάρκα , εν τούτοις δεν άφη­σε τις επιθυμίες να μολύνουν το πνεύμα και την ψυχή του. Ηταν αγνός , αγνότατος.
Δεν άφησε επίσης να τον κυρίευσει κανένα γη­ινό πάθος. Δεν επέτρεψε στα πλούτη και στην φιλοπλουτία να κυριαρχήσουν στην ψυχή του και να την υποτάξουν στην φθορά και στην απώλεια.
Με την δύναμη και την Χάρη του Θεού πολέ­μησε όλα τα δολώματα της φθαρτής και πρόσκαι­ρης ζωής. Φιλοσόφησε με την αληθινή σοφία του Θεού και είδε πόσο πρόσκαιρος και τιποτένιος είναι ο υλικός τούτος κόσμος. Αποφάσισε έπειτα να βαδίσει με την επιθυμία της ψυχής του. Η ψυχή του τον καλούσε σε αγώνες ηθικούς και ωραίους. Τον καλούσε στην άσκηση της αρε­τής. Του έδειχνε τον δύσκολο και δύσβατο δρόμο της αιωνίας ζωής , της παντοτεινής ευτυχίας.
H αγνή και πιστή καρδιά του υπάκουσε στην φωνή της ψυχής του. Και η πρώτη ενέργεια του ή­ταν να πούλησει την περιουσία του και να την μοιράσει στους φτωχούς της Εκκλησίας. Και όταν δεν του είχε απομείνει τίποτε πια από την πατρική κληρονομία , γεμάτος ανακούφηση και χαρά , είπε:
«Πέταξα μια βαρειά άγκυρα , που με κρατού­σε δεμένο κοντά στις επιθυμίες του φθαρτού σώ­ματος. Πέταξα από πάνω μου τήν φθορά και την απώλεια. Τώρα ανοίγεται μπροστά μου πιο ευδιά­κριτος ό δρόμος της αληθινής ζωής. Απαλλαγμέ­νος , λοιπόν, ο Αγιος από τα φθαρτά , άλλα και συγχρόνως με ευτυχισμένη την καρδιά του , διότι μοίρασε τα πλούτη του σε φτωχούς δυστυχισμένους και σε θεάρεστα άλλα έργα , σκέφτεται πως θα ζήσει τιμιωτερα και αγιώτερα τη ζωή του.
Πόσο ανώτερον κάμνει τον άνθρωπο η διδα­σκαλία του Χριστού , από τη διδασκαλία των φιλο­σόφων! Αυτό το βλέπωμε , εάν συγκρίνωμε την πράξη αυτή του Αγ. Στυλιανού με εκείνο που έκανε ένας αρχαίος φιλόσοφος , Κράτης ονόματι. Και εκείνος κατάλαβε ότι ο πλούτος είναι τύραν­νος. Τον δουλεύει ό άνθρωπος σαν αφεντικό του. Εί­ναι σκλαβωμένος ο άνθρωπος στον πλούτο του και είναι δεμένος. Δεν είναι ελεύθερος. Γι´αυτό και αυτός πήρε τα χρήματα του , ανέβηκε σ´ έναν πα­ραθαλάσσιο βράχο και από εκεί τα πέταξε στη θάλασσα , φωνάζοντας συγχρόνως: «Κράτης Κράτη τα ελεύθεροι». Εγώ δηλ. ό Κράτης με το να πετά­ξω τα λεφτά μου στη θάλασσα ελευθερώνω τον Κράτητα , τον εαυτόν μου.
Κι' o Κράτης ελευθερώθηκε μεν από τα χρή­ματα του , αλλά δέθηκε περισσότερο από τον εγωι­σμό του. Πέταξε τα χρήματα του για να του πούνε ένα «μπράβο». Οι οπαδοί του Χριστού όμως τα απο­χωρίζονται , και συγχρόνως κτυπούν τα πάθη τους και κυρίως τον εγωϊσμόν. Αγωνίζονται να ελευθε­ρωθούν από το τυραννικόν πάθος του εγωισμού , διότι και η φιλοπλουτία είναι παιδί του εγωισμού. Για να απαλλαγούν όμως από τα πάθη και τον εγωϊσμόν αρχίζουν ισόβιο αγώνα , έχοντας συγχρό­νως και τη Θεία Χάρη βοηθόν.
Ο Κράτης ένας ήταν αν που το έκαμε αυτό οδη­γούμενος από τη φιλοσοφία , οι Χριστιανοί όμως που το πετυχαίνουν εφαρμόζοντας την διδασκαλία του Χριστού είναι εκατομμύρια. Πράγματι σε κά­θε γενιά πόσα εκατομμύρια εγκαταλείπουν τα εγ­κόσμια και ζουν θεληματικά φτωχοί. Ενα από τα τρία προσόντα του μοναχού είναι η ακτημοσύνη. Ολα τα πλήθη των μοναστών «αποθέτουν πάντα όγκον» όχι για ένα κούφιο μπράβο , αλλά για να αποκτήσουν την Βασιλείαν του Θεού. Δίνουν τα γη­ινα και παίρνουν τα επουράνια. Δίνουν τα ρέοντα και παίρνουν τα μόνιμα και παντοτεινά. Αποθέτουν το βάρος του πλούτου για να μπορούν ελεύθεροι να τρέχουν για να εισέλθουν στην Βασιλείαν του Θεού. Εχουν υπ´όψει τους το « ως δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες εισελεύσονται εις την Βασιλείαν του Θεού » , που είπε ο Κύριος. Πόσο λοιπόν ανώτερη είναι η διδασκαλία του Χριστού από την φιλοσοφίαν των ανθρώπων.
Με μοναδική πλέον περιουσία τα ενδύματα του , αρχίζει ένα σκληρό και αγωνιστικό στάδιο σύμφωνα με την διδασκαλία του Ιησού Χριστού. Αφού , λοιπόν, με τις ευεργεσίες του , ανέβασε ο μακάριος Στυλιανός τον γηινό θησαυρό του στους ουρανούς , και τον ασφάλισε , πήγε σε ένα μονα­στήρι και ντύθηκε το μοναχικό σχήμα. Από τη στιγμή εκείνη καμμιά γηινή σκέψη , καμμιά υλική παρένθεση δεν μπορεί να τον απομακρύνει από την πίστη του και την προσευχή του. Τίποτε άλλο δεν φροντίζει και τίποτε άλλο δεν ε­πιδιώκει , παρά μονάχα ό,τι είναι αρεστό στο άγιο θέλημα του Θεού. Αγωνίζεται πως να αρέσει στον Κύριο , πως να τελειοποίησει την ψυχή του , πως να κερδίσει τον Παράδεισο. Καμμιά δική του θέληση , που αντιστρατεύεται το θέλημα του Θεού , δεν βρίσκει θέση στην ζωή του. Η αυστηρή ασκητική του ζωή είναι απερίγρα­πτη. Η αγιότης του αρχίζει να αστράφτη. Η ταπει­νοφροσύνη του λαμποκοπάει. Η αγνότης του θαμ­πώνει. Η νηστεία του είναι αυστηρότατη. Η προσευ­χή του αληθινή επικοινωνία με τον Θεό. Οι αγρυ­πνίες του είναι θαυμαστές. Τρεις στόχους έβαλε για σκοπό του να επιτύχει ως μοναχός: την ακτημοσύνη , την αγνότητα και την υπακοή. Τους τρεις αυτούς στόχους τους πέτυχε. Και στις τρεις αυτές αρετές πήρε , σαν να πούμε , άριστα ο Αγιος Στυλιανός. Την ακτημοσύνην του την είδαμε. Δεν κράτη­σε για τον εαυτό του από την περιουσία του τίπο­τε απολύτως. Ούτε φρόντισε ν' απόκτησει ποτέ στη ζωή του κάτι τι και αυτός. Εζησε με φτώχεια και τελεία ακτημοσύνη.
Την αγνότητα του επίσης και την ηθικότητα του την κράτησε πολύ ψηλά. Κρατούσε την ψυχή του καθαρή «άπό παντός μολυσμου σάρκας και πνεύματος». Αγωνιζότανε στις επιθέσεις του ε­χθρού να μη τον αγγίξει η βρωμερή αμαρτία. Στο μυαλό του στριφογύριζαν πάντα τα λόγια τού Κυρίου μας που είπε:«Μακάριοι οί κα­θαροί τη καρδία , ότι αυτοί τον Θεόν όψονται. Ευτυχισμένοι δηλαδή και καλότυχοι είναι όσοι έχουν καθαρή την καρδιά τους από τη βρώμα της ανηθικότητος διότι αυ­τοί θ' αξιωθούν να δούνε το Θεό στη Βασιλεία των Ουρανών. Η υπακοή του στο Γέροντα του και τους άλ­λους ήταν παραδειγματική. Αγωνίστηκε σκληρά νά κόψει «το δικό του θέλημα», που στηρίζεται στον εγωισμό. Είναι πολύ δύσκολο νά κόψη κανείς το θέλημα του. Αυτό το ξέρουν όσοι αγωνίζονται τον πνευματικόν αγώνα. Ο Αγιος Στυλιανός πολέμησε στο Μοναστήρι εκείνο σκληρά εναντίον των τριών εχθρών , της σάρκας , του κόσμου και του διαβόλου. Για να καταβάλει τον κάθενα από αυτούς χρειάσθηκε πόλεμος πολυχρόνιος , σκληρός και ανύστακτος.
Στις τρεις αυτές λέξεις κρύβονται ηρωισμοί και παλαίσματα υπεράνθρωπα.
Ετσι ο Αγιος Στυλιανός αποδεικνύεται λαμπρό αστέρι της ασκητικής ζωής.
Γίνεται παράδειγμα σε νεότερους και παλαιότερους. Ολοι τον θαυμάζουν και τον προβάλλουν σαν παράδειγμα. Τον έχουν σαν πρότυπο μιμήσεως.
Άλλα η αυστηρότης εκείνη του ασκητικού βίου δεν του ειναι αρκετή , θέλει να πλησίασει περισσότε­ρο στην τελειότητα. Επιθυμεί , τώρα την πλήρη μόνωση τον αυστηρότατο ασκητισμό: τον αναχωριτισμό. Αποχαιρετάει τους αδελφούς μονα­χούς στο Μοναστήρι και αποσύρεται ο Αγιος μακρυά σε έρημο και ακατοίκητο μέρος. Εκει στην έρημο κατασκηνώνει σ' ένα σπήλαιο.
Το νέο στάδιο της ασκητικής του ζωής είναι ουράνιας τελειότητος. Οι μέρες και οι νύχτες του κυλούν με λογισμούς , με σκέψεις και προσευχές για τον Τρισυπόστατο Θεό. Ψάλλει ολόψυχα το μεγαλείο του Θεού. Υμνεί την Αγία Τριάδα. Ζεί ενωμένος με τον Θεό! Τίποτε δεν διασπά την θεϊκή του γαλήνη.
Ο­λα όσα βρίσκονται γύρω του και όσα προβάλλουν στον μακρυνό του ορίζοντα δεν είναι τίποτε άλλο , παρά αποδείξεις του Δημιουργού. Μελέτα τα δημιουργήματα του Θεού και δυναμώνει πιο πολύ ή πίστη του. Νοιώθει καλά εκείνο που λέγει ο Απόστολος Παύλος « Τά γάρ αόρατα του Θεό ο τοΐς ποιήμασι νοούμενα κ α θ ο­ρά τ α ι ή τε άΐδιος αύτου δ ύ ν αμις καΐ θειότης».
Ο σημερινός άνθρωπος , δεν έχει την ευκαιρία να βλέπει τα έργα το Θεό , που τον βοηθούν στο να πιστεύει στο Θεό. Ζεί χωμένος μέσα στις τερά­στιες πόλεις , μέσα στις πελώριες πολυκατοικίες ή στο θόρυβο των εργοστασίων. Απομακρύνθηκε έ­τσι από τη φύση , απομακρύνθηκε από τα δημιουρ­γήματα του. Βλέπει περιωρισμένα τα δικά του δη­μιουργήματα μόνον. Γι´αυτό απομακρύνεται από τον Θεό και λιγοστεύει η πίστη του συνεχώς.
Οι αστρονόμοι , οι οποίοι παρατηρούν συνεχώς τα ουράνια σώματα , τα πολυάριθμα άστρα , τα έρ­γα του Θεό , είναι ευσεβείς και θεοφοβούμενοι. Ο μεγάλος αστρονόμος Κέπλερ , όταν άκουε το όνο­μα του Θεού , σηκωνόταν όρθιος και έβγαζε το καπέλλο του.
Και ο ερημίτης Στυλιανός εκεί στην ησυχία της έρημου είχε τον καιρόν να παρατηρεί τα δημι­ουργήματα του Θεού και να φιλοσοφεί επάνω σ' αυτά. Εβλεπε τον Δημιουργόν σε όλα , διότι εσκέπτετο , ότι ήταν αδύνατον να γίνει μόνος του αυτός ο τρισμέγιστος κόσμος , τόσον ωραίος , σκόπιμος και αρμονικός. Εβλεπε τον Θεόν στα απειροπληθή άστρα του ουρανού , που στροβιλίζονται στο αχανές διάστημα με τόση ταχύτητα , άλλα και ακρίβειαν.
Εβλεπε τον Θεό στον γίγαντα της ημέρας τον ήλιο ο οποίος με το να κρατεί κανονική απόστασιν από την γή , δίδει με την θερμότητα του ζωή στους ανθρώπους , τα ζώα και σ' όλην την γύ­ρω φύση. Εβλεπε τον Θεό στο νεράκι που κελλάριζε στις βρυσούλες του βουνού και τον δρόσιζε. Σκεφτόταν ότι το νερό αυτό ήταν κάτω στις θάλασσες και τους ωκεανούς και όμως η πανσοφία και παντοδυ­ναμία του Θεού το ανεβάζει στο βουνό. Το εξατμί­ζει , το κάνει αραιότατο και ανάλαφρο σύννεφο. Το μεταφέρει με τον αέρα στα βουνά , το κάνει ψηλή βροχούλα , το ραντίζει σε όλο τό πρόσωπο της γης και την ποτίζει. Το εναποθηκεύει στα σπλάχνα των ορέων σε τεράστιες αποθήκες και το δίδει λίγο - λί­γο στις βρυσούλες , που τρέχουν συνεχώς! Εβλεπε τον Θεό στα αναρίθμητα ζώα τα μι­κρά και τα μεγάλα , που δημιούργησε ο Θεός «κατά γένος και κατά είδος». Κοίταζε την ποικιλίαν των δένδρων και των φυτών και σκεφτόταν , αν δεν τα έφτιαχνε αυτά ο Θεός , θα ήταν αδύνατον η ζωή των ανθρώπων και των ζώων. Διότι όλα αυ­τά τρέφονται από το φυτικόν βασίλειον.
Τα έβλεπε όλα αυτά και αναφωνούσε με τον Δαυίδ: «Οι ουρανοί διηγούνται δό ξαν Θεού ποίησιν δέ χειρών αυτού αναγγέλλει τό στερέωμα». Ξεσπού­σε κατόπιν σε δοξολογία , λέγοντας: «Ώ ς έμεγαλύνθη τά έργα σου, Κύριε! Πάντα έν σοφία έποίησας. Επληρώθη ή γη της κτίσεως Σου»!
Δύο βιβλία διάβαζε συνεχώς στην έρημο: το βιβλίο της φύσεως και το βιβλίον της Αγίας Γραφής. Η καρδιά του , η διάνοια του , η ψυχή του , όλη ή ύπαρξης του είναι ολόθερμα δοσμένη στον Θεό. Θείο και ιερό ρίγος διαπερνά την ασκητική σάρκα του , καθώς η ψυχή του εμβαθύνει στο κάλ­λος της θείας Δημιουργίας. Το άγιο πάθος της αγάπης του οσίου Στυλια­νού προς το πανάγιο Ονομα του Θεού τον συγκλο­νίζει. Ολη η δύναμη του είναι συγκεντρωμένη στη θεία αυτή αγάπη. Εγκαταλείπει έτσι ό Αγιος το σαρκικό εγώ του. Παύει να φροντίζη για την τροφή του. Γίνεται όλος ακμή πνεύματος και ψυχής. Μπορεί να πει και αυτός «ζω δέ ούκέτι έγώ, ή δέ έν έμοί Χριστός». Τρεφόταν με χόρτα της ερήμου. Και όταν δεν υπήρχαν αυτά , ο Θεός δεν τον άφηνε. Ο Θεός , που θαυματουργεί δια τους Αγίους και μέσω των Αγίων , δεν άφηνε τον σεβάσμιο όσιο να εξαντληθεί από την πείνα. Τον κράτησε στην ζωή στέλνοντας του τροφές με τους αγγέλους, όπως έστελνε και στους άλλους Αγίους , στον Προφήτη Ηλία, τον Αγίο Μάρκο τον Αθηναίο τον φιλόσοφο και λοιπούς.
Πολλά χρόνια έζησε τη σκληρή ζωή του άναχωρητού. Πάλεψε στην έρημο έπι δεκαετίας ολό­κληρες σκληρά με τον διάβολο και τον εαυτό του. Πάλεψε να
ξεριζώσει τα πάθη του , να από­κτησει τις αρετές και να φθάσει στην αγιότητα που θέλει ο Θεός , ο Οποίος είπε: «γίνεσθε Αγιοι , ότι Εγώ Αγιος ειμί».
Ο Δημιουργός ήθελε να ζήσει ακόμη ο Αγιος Στυλιανός , για να λαμποκοπάει με την αρετή του και να παραδειγματίζει με την αυστηρότητα της ασκητικής του ζωής. Ηθελε η έμψυχος εκείνη στήλη της εγκράτει­ας , ο φωτεινός λύχνος της ερήμου , να λάμψει σ' όλα τα πέρατα της γης. Ηθελε ο Θεός να φανούν οι ποικίλες αρετές του. Ο λύχνος όμως πρέπει να βρίσκεται ψηλά , για να φέγγει σ' όλους και όχι να κρύβεται και να χά­νεται η λάμψη του. Ετσι και εκείνοι , που φεγγο­βολούν με τις αρετές τους , τους φανερώνει ο Θεός για να γίνονται φως στο δρόμο της ζωής των άλ­λων. Ετσι και ο Αγιος Στυλιανός , άφου με τους σκληρούς ασκητικούς αγώνας του στολίστηκε με τις αρετές και ήταν σαν λαμπάδα , με το γλυκό και ζεστό φως , άφου έφθασε σε ύψη δισθεώρητα αρε­τής , μπορούσε να χύσει στο λαό το ιλαρό φως της αγιότητος του , προς δόξαν Θεού και σωτηρίαν αν­θρώπων. Ο δίκαιος Θεός θα έδειχνε ακόμη στον κόσμο πως αντιδοξάζει εκείνους , που λατρεύουν το όνο­μα Του και Τον δοξάζουν.
Διαδόθηκε , λοιπόν, η φήμη του Αγίου Στυλια­νού παντού. Πλήθος κόσμου από διάφορα μέρη συνέρρεαν μ' ευλάβεια προς τον Αγιον για να θαυ­μάσουν την αγιότητα του και ν' αποκομίσουν ψυχι­κά και σωματικά αγαθά. Η αγία του μορφή , τα σοφά του λόγια , οι προτροπές του άλλαξαν την ζωή πολλών ανθρώπων. Πολλοί ήταν εκείνοι που γοητευμένοι από την ασκητικότητα του , εγκατέ­λειπαν τον κακό εαυτό τους και μετανοούσαν και αναγεννιόνταν ψυχικά. Συγκινητικές ήταν οι εκδηλώσεις των Χριστια­νών που τον επισκέπτονταν στην έρημο , εκεί στο ασκητήριο του. Ηξερε να γαληνεύει τις ταραγμένες ψυχές. Κοντά του έτρεχαν και άλλοι ασκητές για να ενι­σχυθούν με τα λόγια του και την λάμψη του στο σκληρό ασκητικό βίο. Εγνώριζεν ο Αγιος Στυλιανός , ότι για να κερδίσει κανείς την Βασιλεία των Ουρανών πρέπει να έχει την ψυχή του , σαν την ψυχή των μικρών παι­διών. Του έκαναν εντύπωση τα λόγια του Κυρίου: «Έαν μή στραφήτε καί γένησθε ώς τα παιδία ού μή είσέλθητε είς τήν Βασιλείαν τών Ουρα­νών». «Τών γαρ τοιούτων εστίν , ή Βασιλεία του θεού», τών μικρών παιδιών δηλαδή που είναι αθώα. Ηξερε , ότι τα παι­διά έχουν αγγελικές ψυχές. Το κτυπάει ο πατέρας του και πάλι πηγαίνει σ' αυτόν. Τον κτυπάει ο φί­λος του και δεν του κρατάει κακία , αλλά σε λίγο πάλιν παίζουν μαζί. Ενώ οι μεγάλοι το κρατούν σαν κα­μήλα μέσα τους. Γι´αυτό ήθελε να τα βοηθάει , να τα προστατεύει τα παιδιά. Και στην αγία του εκείνη επιθυμία ο Παντο­γνώστης Θεός του έδωσε την Χάρη Του , να μπορεί να κάνει θαύματα.
Ο Θεός βράβευσε το ιερό του αίσθημα και του έδωσε την θαυματουργική δύναμη να θεραπεύει τα ασθενεί παιδιά. Μητέρες από κον­τινά και μακρινά μέρη , με φορτωμένα στους ώμους ανάπηρα και άρρωστα παιδιά έτρεχαν , με πόνο καί πίστη, κοντά στον Αγιο για να ζητήσουν την θεραπείαν των παιδιών τους. Μέρες ολόκληρες βάδιζαν μέσα σ' έρημα μέρη για να βρουν την δοξασμένη από τον Θεό ασκη­τική σπηλιά του Αγίου Στυλιανού. Και όταν έφθασαν εκεί , με δάκρυα στα μάτια έπεφταν στα πόδια του Γέροντα ασκητή , δόξαζαν τον Θεό , που τον συνάντησαν και τον παρακαλού­σαν να γιατρέψει τά παιδιά τους. Ο Αγιος Στυλιανός γεμάτος καλωσύνη και συμπόνοια έπαιρνε τ' άρρωστα νήπια στα χέρια του και με μάτια δακρυσμένα παρακαλούσε το Θεό να τα γιατρέψει. Ο Δεσπότης των Ουρανών άκουγε την ολόψυ­χη προσευχή του και ο Αγιος θαυματουργούσε. Παιδιά άρρωστα εύρισκαν την υγειά τους.
Πα­θήσεις διαφόρων ειδών εξαφανίζονταν. Μπροστά στη δύναμη του Θεού
καμιά αρρώστια δεν μπο­ρούσε ν' αντισταθεί. Μανάδες έκλαιγαν από χαρά έξω από το ασκητήριο του. Και άλλες καταφιλούσαν με σεβα­σμό και ευγνωμοσύνη το χέρι του Αγίου γέροντα , δοξάζοντας τον Θεόν. Δοξολογούσε κι' εκείνος ακατάπαυστα το Α­γιο Ονομα Του και τον ευχαριστούσε για τα θαύ­ματα αυτά , που τον αξίωνε να κάνει. Επειτα γεμάτος στοργή κοίταζε τα αθώα πλασματάκια που είχαν λυτρωθεί από την αρρω­στιά. Ενα γλυκό χαμόγελο , χαμόγελο αγγελικό άνθιζε στο πρόσωπο του σεβασμίου ασκητού. Τα θαύματα όμως αυτά γινόταν γνωστά σ' όλα τα μέρη και κόσμος πολύς έτρεχε στον Αγιο Στυλιανό για να τον παρακάλεσει να γιατρέψει από κάποια ασθένεια τα παιδιά του.
Ετσι δόξαζε ο Αγιος Θεός το όνομα του ο­σίου Στυλιανού που αφιέρωσε την ζωή του για την δό­ξα του Θεού. 'Αλλά δεν ήταν μόνο τα θαύματα της θεραπεί­ας των παιδιών που δόξαζαν το όνομα του ταπει­νού Αγίου Στυλιανού. Ο Αγιος απέκτησε φήμη ως θαυματουργού , διότι έκανε τους άτεκνους εύτεκνους , με την προσ­ευχή του. Με την προσευχή του Αγίου Στυλιανού πολλές στείρες τεκνοποιούσαν. Πολλοί πιστοί Χριστιανοί με την ευλογία του , αν και ήταν άτεκνοι πρωτύτερα , απέκτησαν ωραία και γεμάτα υγεία παιδιά.
Πολλοί μάλιστα καλοί Χριστιανοί και μετά την κοίμηση του , επικαλούμενοι το όνομα του Αγίου και ζωγραφίζοντες σαν τάμα την εικόνα του , α­πέκτησαν παιδιά, αν και είχαν χάσει την ελπίδα πια να τεκνοποιήσουν.
Εν' τώ μεταξύ άπ' όλα τα μοναστήρια πήγαι­ναν στον γέροντα ασκητή για να
ευφρανθούν κον­τά του , το άρωμα της αγιότητας του. Μοναχοί και ασκητές ζητούσαν από τον Αγιο δάσκαλο συμβουλές , για το πως πρέπει να αντιμε­τωπίζουν τους πειρασμούς και πως να επιβάλλουν την γαλήνη στα κοινόβια τους. Ολοι τον έβλεπαν σαν πρότυπο αγίας ασκητι­κής ζωής. Η προσωπικότητα του ήταν γεμάτη τα­πεινοφροσύνη και άστραφτε από ουράνιο κάλλος.
Και εκείνος ακούραστος με αγγελική γαλήνη τους δίδασκε , τους καθοδηγούσε , τους γέμιζε την καρδιά , τους στερέωνε στην πίστη , τους διέλυε τις αμφιβολίες. Ειρήνευε με τις συμβουλές του από μακρυά όσα μοναστήρια είχαν εσωτερικές διχόνοιες. Ετσι έζησε κι έτσι δόξασε τό όνομα του Θεού και δοξάσθηκε από τον Ουράνιο Πατέρα ο Αγιος Στυλιανός. Οταν έφθασε σε βαθειά γεράματα , έστειλε ο Θεός τους Αγγέλους Του και πήραν την αγίαν του ψυχή , για να την αναπαύσουν από τους πολύ­χρονους κόπους , τις στερήσεις και την σκληρότητα της ασκητικής ζωής. Κοιμήθηκε , λοιπόν, ο Αγιος πλήρης ημερών και αρετών.
Που τον έθαψαν , δεν γνωρίζουμε , ούτε διεσώθηκαν άλλα στοιχεία από την κουρασμένη και αγιασμένη ζωή του. Εμεινε όμως το όνομα του. Τον σέβεται και τον τιμά όλη η Ορθόδοξη Χριστιανωσύνη. Τον επικαλούνται στις ανάγκες τους και προπάντος για τα άρρωστα παιδιά τους. Κτίζουν στο όνομα του μεγαλοπρεπείς Ναούς. Στην Αθήνα υπάρχουν τουλάχιστον δύο Ναοί του Αγίου Στυλιανού στον Γκύζη και στον Καρρέα. Τα θαύματα του Αγίου συνεχίζονται και μετά την κοίμηση του. Και σήμερα ο Αγιος Στυλιανός εξακολουθεί να είναι προστάτης των παιδιών. Λένε μάλιστα, ότι από την λέξη<< στυλώνει>> που σημαίνει << στηρίζει τη υγεία των παιδιών>>.
Ο Αγιος εικονογραφείται με ένα νήπιο σπαργανωμένο στην αγκαλιά του που συμβολίζει , ότι είναι ο προστάτης των νηπίων. Η μνήμη του Αγίου Στυλιανού εορτάζεται στις 26. Νοεμβρίου.

Επίλογος
Οπως είδαμε ο Αγιος Στυλιανός είναι προ­στάτης των μικρών παιδιών. Και είναι αλήθεια , ότι οι γονείς τρέχουν στον Αγιο να τα θεραπεύσει από τις διάφορες ασθένειες του σώματος. Δεν τρέ­χουν όμως στον Αγιο να τα προστατέψει και από τις ασθένειες της ψυχής. Τα παιδιά πάσχουν από ελαττώματα και πά­θη. Είναι κακοκέφαλα και ατίθασα, νευρικά και ανάποδα. Τα επηρεάζει ο Σατανάς και τα παρακι­νεί στο κακό και την αμαρτία. Τα κάνει αγνώρι­στα στο σπίτι. Κινδυνεύουν επίσης τα παιδιά από τους κακούς και φαύλους ανθρώπους , καθώς και από τις κακές παρέες. Παρασύρονται και παίρ­νουν τον κακό δρόμο.
Αι λοιπόν, σ' αυτές τις περιπτώσεις πρέπει οι γονείς να καταφεύγουν στον
Αγιο Στυλιανό. Είναι πρόθυμος να τα βοηθεί , να τα προστατεύει και να τα θεραπεύει όχι μόνον σωματικά , άλλα και ψυ­χικά , αρκεί φυσικά να κάνει και εκείνος που τον παρακαλεί το καθήκον του. Αλλά και εκτός της ειδικής αυτής περιπτώσε­ως , η ζωή του μας καλεί και εμάς να εργασθούμε τα έργα της ευσέβειας , της σωφροσύνης, της δικαι­οσύνης , της ελεημοσύνης. Μας καλεί στην θερμή πίστη , αν θέλουμε να δούμε Θεού πρόσωπο κατά την ημέρα της Κρίσεως. Μας καλεί να ζήσωμε με έργα το θέλημα του Θεού για να παραλάβουν και τη δική μας την ψυχή οι άγγελοι και να την οδηγή­σουν στην αιώνια ευτυχία και μακαριότητα των Ουρανών !!! ΑΜΗΝ !!!


Από το βιβλίο: ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ << Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ >>
του Αρχ. Χαράλαμπου Δ. Βασιλόπουλου
Εκδόσεις: << Ορθόδοξου Τύπου >>

Η αληθινή ιστορία της 17ης Νοέμβρη

Από παλιά Ραδιοτηλεόραση

(απόσπασμα συνέντευξης)

 

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Στα τρυπημένα σημεία λέει : αποφασίστηκε, κατάληψη, πρωτοξεκίνησε, 

στη συνέχεια, δυναμικά, στο

Η Ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων (53)

Από παλιά Ραδιοτηλεόραση

Για μεγέθυνση πατάτε ροδάκι και ανοίγει νέα καρτέλα με φακό +-

Στα τρυπημένα σημεία λέει : όρια της , την

Παρίσι 1900 : Η "αποτυχημένη" Ολυμπιάδα. 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ

http://www.imis.gr/iera-mhtropolh/peripheries/ieroi-naoi/agia-aikaterinh/html/ieros-naos.html

Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΗΤΕΙΑΣ

Αρχιτεκτονική Περιγραφή

Ο ναός της Αγίας Αικατερίνης κατασκευάστηκε αρχικά με κάτοψη σε σχήμα ελεύθερου ελληνικού σταυρού, με ιδιαίτερη έμφαση στον κεντρικό χώρο. Πρόκειται για μία όχι πολύ συνηθισμένη εκδοχή του τύπου του ελεύθερου σταυρού, που τείνει περισσότερο προς το περίκεντρο κτίριο. Οι τέσσερις κεραίες είναι πολύ ρηχές, μάλιστα οι δύο πλάγιες (βόρεια και νότια) έχουν ακόμη μικρότερο βάθος απ' ότι η ανατολική και η δυτική, ενώ ο κεντρικός χώρος που περικλείεται ανάμεσα στούς τέσσερις κίονες, είναι εξαιρετικά ευρύς. Το ιερό, ημιεξαγωνικό κατ' αρχήν, εκτείνεται σε μικρό βάθος πέρα από την ανατολική κεραία. Συμμετρικά προς αυτό, στη δυτική πλευρά, υπάρχει μικρή προέκταση της δυτικής κεραίας που διαμόρφωνε τον χώρο εισόδου του ναού.

Στούς τέσσερις κίονες στηρίζεται μέσω σφαιρικών τριγώνων ο ευρύς τρούλος με το ψηλό τύμπανο, που φέρει πυκνά υψίκορμα παράθυρα.

Οι κεραίες του σταυρού στεγάζονται με ημικυλινδρικούς θόλους που οριοθετούνται από τα τόξα μεταξύ των κιόνων. Λόγω του ότι τα ανοίγματα μεταξύ των κιόνων είναι μικρότερα από το πλάτος των κεραιών, δημιουργούνται μικρά γωνιακά διαμερίσματα που στεγάζονται με χαμηλούς τρουλίσκους, ορατούς και από τις εξωτερικές πλευρές.

Ο ναός κατασκευάστηκε εξ ολοκλήρου λιθόδμητος στην αρχική του φάση. Οι τοίχοι έχουν πάχος περίπου 0,80 μ. και οι κίονες έχουν διάμετρο περίπου 0,90 μ. Αρκετές διακοσμητικές λεπτομέρειες είναι από ανάγλυφο γύψο τύπου stucco.

Η μορφολογία που δόθηκε στο ναό υπήρξε κυρίως νεοκλασική και εκφράστηκε αφ’ ενός στις αναλογίες του χώρου, με τα μεγάλα ανοίγματα τόξων, το ύψος και την ευρυχωρία, και αφ’ ετέρου στις λιτές διακοσμητικές λεπτομέρειες. Η αναγωγή σε βυζαντινές αρχές ναοδομίας είναι εμφανής μόνο ως προς τον τύπο της κάτοψης και την έμφαση στον περίκεντρο χαρακτήρα του χώρου. Χρησιμοποιήθηκαν ορισμένα στοιχεία της βυζαντινής παράδοσης κυρίως στα ανοίγματα, που είναι υψίκορμα τρίλοβα και μονόλοβα στις όψεις με ημικυκλικά τόξα στα υπέρθυρα, και κλείνονται με σταθερή κατασκευή από γύψινα διακοσμητικά και ελαφρά χρωματισμένα τζάμια. Το τύμπανο του τρούλου είναι επίσης διάτρητο με δώδεκα μονόλοβα ανοίγματα που κλείονται με ρομβοειδή χρωματιστά τζάμια και είναι η βασική πηγή φωτισμού στο εσωτερικό του ναού. Οι θόλοι των κεραιών του σταυρού παρέμειναν εμφανείς στην εξωτερική τους επιφάνεια, καταλήγουν δε σε τριγωνικά αετώματα.

Τα στοιχεία αυτά ωστοσο, που θα μπορούσαμε να τα χαρακτηρίσομε στοιχεία «βυζαντινού λεξιλογίου» συντάσσονται με τρόπους και κανόνες χαρακτηριστικούς του πνεύματος της νεοκλασικής αρχιτεκτονικής. Ο σημαντικώτερος είναι όπως αναφέραμε παραπάνω οι αναλογίες των χώρων τα μεγέθη των ανοιγμάτων των θόλων, των τόξων μεταξύ των κιόνων αλλά και τα ύψη του ναού προσδίδουν ευρύχωρη αίσθηση δημοσίου χώρου με αρκετή εξωστρέφεια. Η λιτότητα στη διακόσμηση είναι μεγάλη, σχεδόν αφαιρετική. Τονίζεται η αυστηρή γεωμετρία της κατασκευής στο εσωτερικό, με μόνα στοιχεία τις λιτές κορνίζες στα τόξα, στα πλαίσια των ανοιγμάτων, στο γείσο του τρούλου και των τρουλίσκων, και με εξαιρετικά απλά τα κιονόκρανα των τεσσάρων κιόνων και τα επίκρανα των παρασάδων. Ανάμεσα στα ανοίγματα του τρούλου τοποθετούνται παραστάδες με ραβδώσεις και μικρά επίκρανα. Στις κορυφές των σφαιρικών τριγώνων τοποθετούνται ανθρωπόμορφα διακοσμητικά σε μορφή κεφαλής Μεδουσας απ' όπου ξεκινούν οι αλυσίδες στήριξης του κεντρικού πολυελαίου. Η αποκλειστική χρήση του λευκού χρώματος εντείνει την αφαιρετική και γεωμετρική αίσθηση του χώρου. Η αρχική είσοδος του ναού, σημερινή εσωτερική είσοδος μέσα από το νάρθηκα, είναι διαμορφωμένη με απλά και αυστηρά νεοκλασικά στοιχεία•παραστάδες με γωνιακά επίκρανα, λεπτοί ημικιονίσκοι που εφάπτονται στις παραστάδες, ευθύγραμμο υπέρθυρο με μεγάλο τριγωνικό αέτωμα με λιτή κορνίζα.

Το δάπεδο με τις άσπρες και μαύρες πλάκες μαρμάρου σε σχήματα σκακιέρας και ρόμβων που περικλείουν ομόκεντρους εναλλασσόμενους χρωματικά κύκλους κάτω από τον τρούλο, συμμετέχει στο παιγνίδι της γεωμετρίας κατευθύνοντας την προσοχή του επισκέπτη στο κέντρο του χώρου, την προβολή του τρούλου. Ωθεί στο να αντιληφθούμε ταυτόχρονα την καθ’ ύψος διάσταση, να στρέψουμε το βλέμμα προς τα πάνω τονίζοντας τον άξονα αυτό ώστε τα υπόλοιπα μέρη του ναού, δηλ. οι κεραίες και τα γωνιακά διαμερίσματα να λειτουργούν σαν ισοδύναμες προεκτάσεις όπου διαχέεται συμμετρικά ο χώρος μέσα στο περίβλημά του.

Το τέμπλο και οι περίτεχνοι πολυέλαιοι αποτελούν τα κύρια διακοσμητικά στοιχεία στο εσωτερικό του ναού, στα ζεστά χρώματα του μπρούτζου και του ξύλου. Η εικονογραφική διακόσμηση αποτελείται από τις τοιχογραφίες του ιερού και τις φορητές εικόνες στούς τοίχους. Κατ' αυτό τον τρόπο τα «γραφικά» στοιχεία της κόσμησης, ίδια της ορθόδοξης παράδοσης στη ναοδομία και στο τελετουργικό, κατευθύνονται προς το ιερώτερο μέρος του ναού, το Άγιο Βήμα.

Η εξωτερική όψη του ναού διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό από τις προσθήκες που έχουν γίνει.

Στην αρχική φάση πρέπει να ήταν εμφανέστερο και εξωτερικά το σχήμα του ελεύθερου σταυρού. Οι θόλοι των κεραιών παραμένουν εμφανείς ημικυκλικοί ενώ στη βάση του τύμπανου του τρούλου δημιουργείται το υπόβαθρο της στήριξης της στεφάνης και προσαρμογής της στο τετράπλευρο των κιόνων. Μεταξύ των παραθύρων του τυμπάνου διαμορφώνονται τυφλά αψιδώματα όμοια σε σχήμα και μέγεθος με τα ανοίγματα.

Οι προσθήκες που έγιναν υπήρξαν οι παρακάτω, με χρονολογική σειρά•

-Η κατασκευή του γυναικωνίτη το 1938 σε σχήμα Π στη δυτική πλευρά του ναού, η οποία όμως δημιούργησε σοβαρά προβλήματα στις στηρίξεις, λόγω της αγκύρωσης του παταριού από οπλισμένο σκυρόδεμα στην τοιχοποιΐα, με αποτέλεσμα να κατεδαφιστεί ο γυναικωνίτης περί το 1946-47.

-Η κατασκευή του αρχικού υψηλού καμπαναριού στην Β.Δ. γωνία το 1937.

-Η προσθήκη μικρού νάρθηκα μπροστά από την είσοδο, στη δυτική πλευρά, περί το 1950. Ο νάρθηκας αυτός καταργήθηκε με την πρόσφατη προσθήκη του πρόναου.

-Την ίδια περίπου εποχή, περί το 1954-56, έγιναν εργασίες στερέωσης με περιμετρικά γείσα που διατηρούνται και σήμερα.

-Περί το 1973-74 έγινε προσθήκη μικρής επέκτασης στα πλάγια του ιερού για την εξυπηρέτηση των λειτουργικών αναγκών. Την ίδια περίοδο το υψηλό καμπαναριό παρουσίαζε στατικά προβλήματα και έγινε αναγκαία η κατεδάφιση του ανώτερου τμήματός του, μέχρι το ύψος που διατηρείται και σήμερα.

-Κατά το 1989 έγινε επικάλυψη των τρούλων με φύλλα χαλκού, για την αντιμετώπιση της υγρασίας.

-Τέλος από το 1993 έγιναν εκτεταμένες εργασίες επισκευής και προσθηκών οι οποίες περιέλαβαν την προσθήκη του δεύτερου κωδωνοστασίου στη Ν.Δ. γωνία, συμμετρικά με το πρώτο, την προσθήκη του πρόναου σε σχήμα Π γύρω από τη δυτική πλευρά και τη Β.Δ. και Ν.Δ. γωνιακή εσοχή, καθώς και η προσθήκη της επέκτασης του ιερού σε σχήμα επίσης Π γύρω από την ανατολική πλευρά και τη Β.Α. και Ν.Α. εσοχή των κεραιών του σταυρού. Οι προσθήκες αυτές έχουν ύψος πολύ χαμηλότερο από τον κύριο όγκο του ναού, ωστόσο δίδουν την εικόνα ορθογωνισμένου περιγράμματος του όλου κτιρίου. Τα ανοίγματα στους χώρους αυτούς έγιναν αντίστοιχα με τα υφιστάμενα, δίλοβα ή μονόλοβα με κυκλικά υπέρθυρα.

Η χρωματική επιλογή της έντονης αντίθεσης του λευκού με το βυσσινί τονίζει τα στοιχεία αυτά, εξαίρει όμως τη σκληρή τονική διαφορά, δεδομένης και της έντονης ηλιοφάνειας και της θέσης του ναού στην πλατεία. 

--------------------------------------------------------

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΙΝΑ(ΒΙΝΤΕΟ)

2011-11-25 12:24

Διαβάστε περισσότερα: http://www.tovoion.com/news/%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%B1%20%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B7%20%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%83%20%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CF%83%20%CF%83%CE%B9%CE%BD%CE%B1(%CE%B2%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%B5%CE%BF)/

-----------------------------------------------------

http://www.im-leka.gr/main/index.php?categoryid=18&p2_articleid=692

Δημοσιεύτηκε: 28 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, 2011
Εκτύπωση 

ΕΟΡΤΗ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ 2011

Με λαμπρότητα και βυζαντινή μεγαλοπρέπεια εορτάστηκε και φέτος στη Μητρόπολή μας η μνήμη της Αγίας Μεγαλομάρτυρος πανσόφου, νύμφης του Χριστού, Αικατερίνης. 

       

Στη Λέρο, πλήθη πιστών άναψαν το κεράκι τους και προσκύνησαν την εικόνα της Αγίας, στην πανέμορφη ομώνυμη εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης, όπου την Πέμπτη 24.11, παραμονή της εορτής, ετελέσθη πανηγυρικός Εσπερινός.

Την επομένη Παρασκευή 25.11 υπό του πατρός Σωφρονίου ετελέσθη η Θεία Λειτουργία, στον κατάμεστο από πιστούς Ιερό Ναό, παρουσία του Δημάρχου Λέρου Μιχαήλ Κόλια.

Αξίζει δε να γίνει γνωστό ότι η εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης εδέχθη εξ’ ολοκλήρου επισκευαστικές εργασίες (οικοδομικές παρεμβάσεις στους σοβάδες και ολοκληρωτική βαφή μέσα και έξω) από την οικογένεια του κ.Σταματίου Λυρά.  

Ο βίος της Αγίας Αικατερίνης

Η Αγία Αικατερίνη γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ο πατέρας της λεγόταν Κώνστας, ήταν αριστοκράτης και πολύ πλούσιος. Η Αγία Αικατερίνη λόγω του περιβάλλοντος, αλλά και της φιλομάθειάς της, διδάχτηκε από τους καλύτερους δασκάλους της εποχής. Έτυχε μεγάλης μόρφωσης και ήταν κάτοχος της λατινικής γλώσσας και της ελληνικής φιλολογίας. Σπούδασε φιλοσοφία και ρητορική και πολλές ξένες γλώσσες της εποχής της.

Από νεαρή ηλικία μελέτησε τη χριστιανική διδασκαλία και ασπάστηκε τον Χριστιανισμό. Εργάσθηκε με αυταπάρνηση και ενθουσιασμό για την διάδοσή του επιτυγχάνοντας πολλά χάριν της ρητορικής της δεινότητας και των πολλών γνώσεών της. Η πίστη και τα μαρτύριά τηςΣτις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. αυτοκράτορας της Ρώμης είναι ο Μαξιμίνος, ο οποίος ζητά από τους υπηκόους του να συμμετέχουν σε ειδωλολατρικές θυσίες, αρχίζοντας από την Αλεξάνδρεια. Η Αγία Αικατερίνη αρνείται να συμμετέχει σε τέτοιες εκδηλώσεις κι αφού εκθέτει τις απόψεις της στον αυτοκράτορα, του ζητά να φέρει μπροστά της τους σοφούς της αυτοκρατορίας, ώστε να συζητήσουν.

Ο αυτοκράτορας θαμπωμένος από την ομορφιά και την ευφράδειά της, μαζεύει τους πενήντα σοφότερους άνδρες της αυτοκρατορίας με σκοπό να της αποδείξουν το αβάσιμο και στρεβλό των ιδεών της. Το αποτέλεσμα όμως ήταν αντίθετο. Η Αικατερίνη με την κομψότητα του λόγου της και των επιχειρημάτων της «εφίμωσε λαμπρώς τους κομψούς των ασεβών, του πνεύματος την μαχαίραν» (κατά το απολυτίκιο της Αγίας). Με την ευφράδειά της και με τα σοφά της επιχειρήματα κατάφερε να κάνει αυτούς τους 50 ανθρώπους να ασπαστούν τον Χριστιανισμό και να βαπτιστούν Χριστιανοί.

Όταν ο Αυτοκράτορας έμαθε το αποτέλεσμα οργίσθηκε τόσο που διέταξε την θανατική καταδίκη όλων στη πυρά στο μέσον της πόλης, την δε Αικατερίνη σε μαρτύρια μέχρι θανάτου της. Στην αρχική φυλάκιση η νεαρή Αγία υπέμεινε τις πιέσεις, τα βασανιστήρια και τις κακουχίες με θάρρος και υπομονή που αντλούσε από την δύναμη της βαθιάς της πίστης. 

Η σύζυγος του αυτοκράτορα και τα θαύματα

Όταν η γυναίκα του αυτοκράτορα Αυγούστα Φαυστίνα θαυμάζοντας την καρτερικότητα της Αικατερίνης την επισκέπτεται με τη συνοδεία 200 φρουρών, συζητάει μαζί της, την θαυμάζει και ασπάζεται τον Χριστιανισμό και μαζί με αυτήν και οι συνοδοί της. Τότε ο Αυτοκράτορας διέταξε τον αποκεφαλισμό της Φαυστίνας και της ακολουθίας της και την τελική πλέον εκτέλεση της Αγίας.

Μέσο θανάτωσης ήταν ο “βασανιστικός τροχός” που ήταν γεμάτος καρφιά. Τα καρφιά του τροχού όταν πλησίασαν το σώμα της Αγίας άρχισαν ένα-ένα να σπάνε ή να ξεκολλάνε. Κατά μία άλλη άποψη, ο τροχός πριν πλησιάσει το σώμα της Αγίας διαλύθηκε “εις στα εξ ων συνετέθη”. Έτσι και αποφασίσθηκε τελικά ο αποκεφαλισμός της Αγίας στις 25 Νοεμβρίου που όταν έγινε, οι παριστάμενοι αντιλήφθηκαν να ρέει γάλα αντί αίμα.

Το άψυχο σώμα της Αγίας κατά την παράδοση μετέφεραν δύο Άγγελοι στο όρος Σινά, όπου μετά από 4 αιώνες το βρήκαν ερημίτες μοναχοί της περιοχής, που μέσω οράματος ειδοποιήθηκαν και κατέβασαν από το όρος το σώμα της Αγίας το οποίο και εναπόθεσαν σε μαρμάρινη θήκη. Μέχρι και σήμερα βρίσκεται εκεί μυροβολώντας και κάνοντας θαύματα!

Η εκκλησία μας γιορτάζει τη μνήμη της Αγίας Αικατερίνης στις 25 Νοεμβρίου.

Επιμέλεια-Φωτογραφίες:  Γεώργιος Ι. Χρυσούλης, Γραμματεύς Ιεράς Μητροπόλεως

 ---------------------------------------

 http://www.hellenica.de/Griechenland/Zypern/GR/KritouTerra.html

Κρήτου Τέρρα , κοινότητα της επαρχίας Πάφου στην Κύπρο

Αγία Αικατερίνη , Φραγκοβυζαντινή εκκλησία 

______          __________________

http://palioahrista.blogspot.gr/2010/10/h.html

Παρασκευή, 22 Οκτωβρίου 2010

Ιερός Ναός H Αγία Αικατερίνα Θεσσαλονίκης

Ο Παλαιολόγειος ναός της Αγίας Αικατερίνης βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο της Άνω Πόλης. Το κτίσμα χρονολογείται από τους ερευνητές στα τέλη του 13ου και αρχές 14ου αιώνος. Ο ρυθμός του ναού είναι σύνθετος τετρακιόνιος σταυροειδής εγγεγραμμένος, με πέντε τρούλους και κλειστή περιμετρική στοά που καταλήγει στα ανατολικά σε πρόθεση και διακονικό (ο σημερινό παρρεκλήσιο της Αγίας Ευφημίας. Στα χρόνια του Σουλτάνου Βαγιαζίτ του Β΄(1481-1512), ο ναός μετατράπηκε σε τζαμί (Yakup Pasa Camii). 

Στην κόγχη του ιερού βήματος σώζονται μορφές ιεραρχών που λειτουργούν και η κοινωνία των αγίων αποστόλων. Επίσης στον τρούλο σώζονται προφήτες και άγγελοι, γύρω από τον κατεστραμμένο Παντοκράτορα. Στον βορειοδυτικό τρούλο υπάρχει ο Χριστός Εμμανουήλ.

Στον κυρίως ναό σώζονται παραστάσεις από τα θαύματα του Κυρίου (γάμος της Κανά, θεραπεία παραλύτου, ίαση του τυφλού, ίαση του λεπρού, ο Χριστός που ησυχάζει τα νερά της λίμνης και ο διάλογος του Χριστού με τη Σαμαρείτιδα. Στο δυτικό σκέλος του περιστώου σώζονται σπαραγματικές μορφές αγίων κυρίων ασκητών και στηλιτών. Λόγω των εκτενών παραστάσεων από τη ζωή του Χριστού ο ναός ταυτίστηκε από τους μελετητές με το καθολικό της μονής Παντοδυνάμου. Η τοιχογράφηση του ναού τοποθετείται στα 1315 (αλαιολόγεια περίοδος), εποχή πλούσιας καλλιτεχνικής παραγωγής. Μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1912 ο ναός αφιερώθηκε στην Αγία Αικατερίνη.

Αναρτήθηκε από FLOGA ΚΥΡΙΟΥ στις Παρασκευή, Οκτωβρίου 22, 2010

                                                           

http://www.tala.org.cy/churches_agiaaikaterini.shtm

Εκκλησία Αγίας Αικατερίνης
Η Εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης είναι τύπου μονόκλιτης με τρούλο. Έχει εξωτερικές διαστάσεις 18,70 Χ 8,05 μέτρα χωρίς την αψίδα. Η σημερινή εκκλησία προέρχεται από επέκταση και μετασκευή παλαιότερης εκκλησίας μικρότερου μήκους, καμαροσκέπαστης, τμήμα της οποίας είναι ενσωματωμένο στη δυτική καμάρα της εκκλησίας. Για να γίνει η μετασκευή της αρχικής εκκλησίας, κατεδαφίστηκε η αψίδα και τμήμα του βόρειου και νότιου τοίχου και προστέθηκε ο μονόκλιτος με τρούλο. Από τον αρχικό ναό σώζεται τμήμα διαστάσεων 8,05 Χ 8,70 μέτρων. Στο κέντρο του δυτικού τοίχου υπάρχει η αρχική θύρα, ενώ η νότια θύρα της αρχικής εκκλησίας εντοιχίστηκε και ανοίχτηκαν δυο νέες στο νότιο τοίχο, μια δυτικά και η άλλη ανατολικά της αρχικής εισόδου. Ο ναός έχει μικρό ορθογώνιο παράθυρο στο βόρειο τοίχο και ένα στενό φωτιστικό άνοιγμα στην ημικυκλική αψίδα. Τέσσερα μικρά παράθυρα υπάρχουν και στον τρούλο. Ο τρούλος είναι σχετικά μεγάλος, ενώ το βόρειο και νότιο τόξου που μαζί με τις καμάρες στηρίζουν εσωτερικά τον τρούλο δεν διαγράφονται εξωτερικά ούτε σαν ημικύκλια ούτε σαν αετώματα όπως συνήθως. Αντίθετα καταλήγουν σε ευθύγραμμο τμήμα που υψώνεται σαν κεφαλαίο Π στον νότιο και βόρειο τοίχο. Η αρχική εκκλησία φαίνεται ότι ήταν διακοσμημένη με τοιχογραφίες. Από τις τοιχογραφίες αυτές διακρίνονται, κάτω από ασβεστόχρισμα του δυτικού τοίχου, κομμάτια μεγάλης παράστασης της Δευτέρας Παρουσίας. Η αρχική εκκλησία κτίστηκε τον 15ον αιώνα και πήρε τη σημερινή της μορφή στα μέσα του 16ου αιώνα.
--------------------------------------------------------------

http://www.crete.tournet.gr/el/crete-guide/6-museums-in-crete/1238-museum-of-agia-ekaterini-church

Εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης

Στην άλλη πλευρά της πλατείας είναι η βενετική εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης η οποία στεγάζει ένα μουσείο με θρησκευτικά αντικείμενα. Οι Βενετοί έχτισαν αυτή καθ' αυτή την εκκλησία το 1555. Μετέπειτα προσθήκες περιλαμβάνουν μια εντυπωσιακή είσοδο του 17ου αιώνα. Η εκκλησία ήταν μέρος μιας μοναστηριακής σχολής, η οποία έγινε το πνευματικό κέντρο του νησιού. Ανάμεσα στους μαθητές που φοίτησαν εκεί, ήταν και ο Βιντσέντζος Κορνάρος, ποιητής, συγγραφέας του κρητικού κλασικού "Ερωτόκριτος", καθώς και άλλοι ορθόδοξοι θεολόγοι.

Αρχικά η Αγία Αικατερίνη λειτούργησε ως σχολή Καλών Τεχνών όπου βυζαντινά και αναγεννησιακά στοιχεία αναμίχθηκαν για να δημιουργήσουν την Κρητική Σχολή. Η συλλογή της εκκλησίας επικεντρώνεται γύρω από έξι εικόνες ενός από τους δύο μεγαλύτερους μαθητές της σχολής, του Μιχαήλ Δαμασκηνού. Ο άλλος ήταν ο El Greco (Δομήνικος Θεοτοκόπουλος). Ξεκινώντας από το δυτικό τοίχο με τα εκθέματα, ανάμεσα σε άλλους πίνακες, βρίσκονται κι αυτοί του Δαμασκηνού που φιλοτεχνήθηκαν το 16ο αιώνα: "Η Λατρεία των Μάγων(2ο έκθεμα), "Το Τελευταίο Δείπνο(5ο έκθεμα), "Η Παρθένος με το Νεογέννητο Βρέφος(8ο έκθεμα), "Ο Χριστός παρουσιάζεται στις Άγιες Γυναίκες(9ο έκθεμα), "Η Οικουμενική Σύνοδος στη Νίκαια", 325 μ.Χ. (12ο έκθεμα) και η "Θεία Λειτουργία(15ο έκθεμα).

Φωτογραφίες από Εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης:

Η Βυζαντινή εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης χτισμένη περίπου το 1555 στο Ηράκλειο

Η Βυζαντινή εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης χτισμένη περίπου το 1555 στο Ηράκλειο

Κ. ΘΕΟΤΟΚΗΣ "Tο σπάνιο μπλάβο ρόδο"

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

Κ. ΘΕΟΤΟΚΗΣ "Tο σπάνιο μπλάβο ρόδο"

Tο σπάνιο μπλάβο ρόδο που μπροστά σου
Στην ερμιά, μες στ' αγκάθια του κλεισμένο
Tο είδες, φαινότουν να σου λέει: «Προσμένω

T' άσπρο σου χέρι να με κόψει. Στάσου!»
Tο τήραξες, κυρά, κι ολόγυρά σου
T' άχραντο βλέμμα ρίχνεις το βλοημένο
Kι όλο τον κάμπο βλέπεις ανθισμένο
―Γεννά λουλούδια η γη για τη χαρά σου―

Kαι παίρνεις από τούτα και τ' αφήνεις,

Γιατί φοβάσαι μήπως σ' αγκυλώσει

Mονάχα ακόμη μια ματιά τού δίνεις

―Πόνος αψύς μπορεί να σε λιγώσει―

Πέρα στο λόγγο η ροδαριά εξεράθη:

Kαημένο μπλάβο ρόδο που εμαράθη!

Σήμερα...

 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ 

http://el.wikipedia.org

Αγία Αικατερίνη (Μεγαλομάρτυς)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Η Αγία Αικατερίνη, ψηφιδωτό ύπέρ της εισόδου Παρεκκλήσιου του Ι.Ν. Αγ. Ιωάννου (Τσακός) - Αθήνα

Η Αγία Αικατερίνη ή Αικατερίνη της Αλεξάνδρειας, γνωστή και ως Μεγαλομάρτυς Αγία Αικατερίνη και κατά τους υμνολόγους της Ορθόδοξης Εκκλησίας Αικατερίνα, πιστεύεται ότι υπήρξε σημαντική στοχάστρια κατά τον πρώιμο 4ο αιώνα.

Πιστεύεται επίσης ότι έζησε επί εποχής Μαξιμίνου, απόλυτου άρχοντα της Αιγύπτου, ιδιαίτερου χριστιανομάχου και ότι ήταν βασιλικού γένους, όντας κόρη του αριστοκράτη τότε Κώνστα. Έτυχε μεγάλης μόρφωσης και ήταν κάτοχος των λατινικής γλώσσας και της ελληνικής φιλολογίας. Σπούδασε φιλοσοφία και ρητορική και πολλές ξένες γλώσσες της εποχής της. Από νεαρή ηλικία προσελκύσθηκε από την χριστιανική διδασκαλία την οποία μελέτησε και αφού ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό, εργάσθηκε με έντονη δράση και ενθουσιασμό για την διάδοσή του επιτυγχάνοντας πολλά χάριν της ρητορικής της δεινότητας και των πολλών γνώσεών της. Την Αικατερίνη όμως εκτός της σοφίας και των αρετών της, την διέκρινε και το σπάνιο κάλλος της μορφής της. Λέγεται ότι στην ηλικία των 18 ετών επισκέφτηκε τον Ρωμαίο αυτοκράτορα, ο οποίος ήταν πιθανόν ο Μαξιμίνος Β ή ο Μαξέντιος, και προσπάθησε να τον πείσει για το ότι ήταν εσφαλμένοι οι διωγμοί που διεξήγε κατά των Χριστιανών (ενώ πέτυχε να μεταστρέψει στον Χριστιανισμό την γυναίκα του αυτοκράτορα).

Τούτο προήλθε από μία σύγχυση με μια ωραιότατη αριστοκράτιδα της Αλεξάνδρειας που είχε αποκρούσει τις ακόλαστες προτάσεις του Μαξιμίνου και εξ αυτού τιμωρήθηκε με δήμευση όλης της περιουσίας της υπ΄ αυτόν, της οποίας την ιστορία είχε γράψει ο εκκλησιαστικός συγγραφέας του 4ου αιώνα Ευσέβιος.
Η σύγχυση όμως αυτή διαλύθηκε πρώτα από την διαπίστωση ότι ουδεμία τέτοια λεπτομέρεια του βίου της Αγίας δεν αναφέρεται στη βιογραφία εκείνης και ούτε του μαρτυρικού της θανάτου, αλλά και από στοιχεία (σχόλια) από άλλο συγγραφέα βεβαιώνεται ότι η περί ής ο λόγος Αλεξανδρινή αριστοκράτιδα λεγόταν Δωροθέα. Πάντως η Αγία Αικατερίνη από νεαρότατη ηλικία είχε δείξει ασυνήθη ευσέβεια και προσήλωση στα Θεία όπου και ο θρύλος ότι δέχθηκε το "δακτυλίδι πνευματικής μνηστείας" από μέρους του Χριστού που της προσκόμισε η αειπάρθενος Μητέρα Του ή κατ΄ άλλους από τον Ίδιον.

Πίνακας περιεχομένων

• 1 Ιστορία
• 2 Εξιστόρηση θρύλων
• 3 Εορτασμός
• 4 Αγιογραφία
• 5 Λαογραφία
• 6 Υμνολογια
• 7 Σημειώσεις

ΠΟΛΥ ΧΙΟΝΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

Bigbook.gr

Όταν ο Στέφανος συνάντησε την Πέρσα, ήταν ένας ρομαντικός ιδεολόγος. Εκείνη τον πίστεψε και τον αγάπησε. Και τον ακολούθησε. Έπειτα ήρθαν οι διαψεύσεις, οι ματαιώσεις, το παράπονο και ο θυμός. Όμως το ζευγάρι, δείγμα από το σώμα της νεοελληνικής μικροαστικής τάξης, συνεχίζει τη μικρή του ιστορία. Μέχρι να το χτυπήσει η πραγματικότητα με τη δύναμη του κεραυνού: 

η κόρη τους βρίσκεται προφυλακισμένη, γιατί το αγόρι που αγαπάει σκότωσε αστυνομικό, κι εκείνη δεν καταθέτει εναντίον του. Ανυποχώρητη, κι ας κινδυνεύει να καταδικαστεί: "Γιατί έτσι είναι η αγάπη". Η συγγραφέας μοιράζει την αφήγηση στους ήρωές της, με μονολόγους που αλληλοσυμπληρώνονται. Πρόσωπα καθημερινά, αυθεντικά, με τη ζωή τους σε εκκρεμότητα, καταθέτουν την επώδυνη πορεία τους. Αναζητούν τα αίτια, πασχίζουν να ερμηνεύσουν τις προθέσεις και τις στάσεις, να ανιχνεύσουν τις τάσεις και τους συσχετισμούς. Και προσπαθούν με έργα και με λόγια, άλλοτε με σκληρές αλήθειες κι άλλοτε με αλληγορίες, να προστατέψουν αυτούς που αγαπούν. Η Νίκη Αναστασέα καταγράφει τον κοινωνικό τους περίγυρο, εστιάζει στον συναισθηματικό τους κόσμο, στο πείσμα και την απελπισία τους, φιλοτεχνεί τις φωτοσκιάσεις των αντιδράσεών τους και τους οδηγεί με δεξιοτεχνία στο αναπάντεχο τέλος.

Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών 25η Νοεμβρίου

http://www.economist.gr

Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών

Σάββατο, 24 Νοέμβριος 2012 06:53

Η 25η Νοεμβρίου ορίσθηκε από τον ΟΗΕ ως Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών. Σύμφωνα με στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας οι γυναίκες ηλικίας 15-44 ετών διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο από μορφές βίας όπως αυτής του βιασμού και της ενδοοικογενειακής βίας και λιγότερο από την ασθένεια του καρκίνου, τα τροχαία ατυχήματα, τον πόλεμο και την ελονοσία. Σύμφωνα με στοιχεία του Ευρωπαϊκού Ινστιτούτου Ισότητας των Φύλων τουλάχιστον 1 στις 5 γυναίκες στην ΕΕ θα υποστεί βία κάποια στιγμή της ενήλικης ζωής της, ενώ το 90% όλων των θυμάτων συντροφικής ή συζυγικής βίας στην ΕΕ είναι γυναίκες. 

Η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων υλοποιεί Εθνικό Πρόγραμμα για την πρόληψη και καταπολέμηση του φαινομένου. Στο πλαίσιο του προγράμματος αυτού λειτουργεί η Τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900 και έξι Συμβουλευτικά Κέντρα Γυναικών στην Αθήνα, το Ηράκλειο, την Πάτρα, τη Λαμία, την Τρίπολη και την Κομοτηνή. Σύντομα αναμένεται και η λειτουργία των Συμβουλευτικών Κέντρων σε Λάρισα, Ιωάννινα, Κέρκυρα, Σύρο, Θεσσαλονίκη, Πειραιά και Κοζάνη. Εντός του Ιανουαρίου του 2013 θα ξεκινήσει η λειτουργία των 19 Ξενώνων και 25 Συμβουλευτικών Κέντρων των Ο.Τ.Α. σε 43 δήμους σε όλη τη χώρα.

Ταυτόχρονα είναι σε εξέλιξη η μεγάλη πανελλαδική εκστρατεία «Δεν είσαι η μόνη - Δεν είσαι μόνη» με μια σειρά δράσεων ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κοινού με σκοπό την πρόληψη και καταπολέμηση του φαινόμενου, αλλά και τη πληροφόρηση για τις υπάρχουσες δομές προστασίας των θυμάτων.

Τα ανωτέρω έργα συγχρηματοδοτούνται από το ΕΣΠΑ και συμπληρώνουν και υποστηρίζουν τους στόχους της πολιτικής για την αντιμετώπιση της βίας κατά των γυναικών.

Από τον Μάρτιο του 2012 που η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων εγκαινίασε τέσσερα νέα Συμβουλευτικά Κέντρα Γυναικών, περισσότερες από 300 γυναίκες έχουν απευθυνθεί στο Πολύκεντρο της Αθήνας, 130 στο Κέντρο του Ηρακλείου, 112 στο Κέντρο της Πάτρας και 34 στο Κέντρο της Λαμίας, ενώ για το ίδιο διάστημα, στο Συμβουλευτικό Κέντρο που λειτουργεί η ΓΓΙΦ ήδη από το 1988 απευθύνθηκαν περισσότερες από 800 γυναίκες. Επιπροσθέτως, στους 20 μήνες λειτουργίας της η εθνικής εμβέλειας 24ωρη Τηλεφωνική Γραμμή SOS 15900 έχει δεχθεί πάνω από 8.600 κλήσεις.

Τα στοιχεία αποδεικνύουν το μέγεθος του προβλήματος της βίας κατά των γυναικών που ενώ δεν περιορίζεται σε συγκεκριμένη κοινωνική τάξη, κουλτούρα, μορφωτικό ή οικονομικό επίπεδο, πλήττεται και από την οικονομική κρίση που πολλαπλασιάζει τα περιστατικά βίας σε σχέσεις ήδη προβληματικές.

Η οικονομική κρίση θέτει δυσκολίες και προβλήματα που όμως έχουμε τη βούληση να ξεπεράσουμε γιατί οι πολιτικές καταπολέμησης της βίας όχι μόνο συμβάλλουν στη μείωση των δαπανών και του ανθρώπινου πόνου αλλά και στο χτίσιμο μιας κοινωνίας όπου οι αρχές της ισότητας, της αλληλεγγύης και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων εγγυώνται τη βιώσιμη ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή.

Ανρί ντε Τουλούζ-Λωτρέκ

Bigbook.gr

O Ανρί ντε Τουλούζ-Λωτρέκ (Henri Marie Raymond de Toulouse-Lautrec-Monfa, 24 Νοεμβρίου 1864 - 9 Σεπτεμβρίου 1901) ήταν Γάλλος ζωγράφος.

Γεννήθηκε στο Αμπλί, προάστιο του Παρισιού, γιος του Κόμη Αλφόνσου και της Κόμισσας Αντέλ ντε Τουλούζ-Λωτρέκ (Adèle de Toulouse-Lautrec), γόνος ιστορικής και αριστοκρατικής οικογένειας, η οποία ωστόσο την περίοδο της γέννησης του, είχε ήδη χάσει μέρος του παλαιότερου κύρους της. Οι γονείς του συνδέονταν μεταξύ τους με συγγένεια πρώτου βαθμού, πρακτική που ήταν ευρύτερα διαδεδομένη εκείνη την εποχή προκειμένου να διατηρηθεί η περιουσία της οικογένειας μεταξύ των μελών της. Το γεγονός αυτό ωστόσο οδηγούσε σε γενετικές ανωμαλίες, όπως και στην περίπτωση του Λωτρέκ, του οποίου τα πόδια σταμάτησαν να αναπτύσσονται φυσιολογικά, μετά από ρήξεις που υπέστη στο αριστερό και δεξί του πόδι, σε ηλικία 12 και 14 ετών αντίστοιχα. Το ύψος του Λωτρέκ έφθανε μόλις το 1,5 μέτρο ενώ σε αντίθεση με τα πόδια του, το υπόλοιπο σώμα του είχε φυσιολογική ανάπτυξη.

Εξαιτίας αυτής της ανωμαλίας στη σωματική του διάπλαση, αδυνατούσε να ακολουθήσει μία συμβατική κοινωνική ζωή, γεγονός που πιθανά λειτούργησε καταλυτικά στο να αφοσιωθεί στη ζωγραφική. Αποτέλεσε σημαντικό καλλιτέχνη του μετα-ιμπρεσιονισμού ενώ θεωρείται από πολλούς και ο επίσημος εικονογράφος της νυχτερινής ζωής εκείνης της εποχής – της λεγόμενης Μπελ Επόκ (belle epoque) – στα καμπαρέ του Παρισιού. Οι πίνακές του χαρακτηρίζονταν από έντονα χρώματα και ανθρώπινες παρουσίες. Θεωρείται επιπλέον ένας από τους πρωτοπόρους στην τέχνη της αφίσας, γνωστός κυρίως για τις αφίσες που φιλοτέχνησε για το καμπαρέ Μουλέν Ρουζ (Moulin Rouge). Ασχολήθηκε ακόμα με την τεχνική της λιθογραφίας, επηρεασμένος από την ιαπωνική τέχνη και τα ιαπωνικά χαρακτικά.

Έζησε κυρίως στη Μονμάρτρη, που αποτελούσε το κυρίαρχο κέντρο της καλλιτεχνικής δημιουργίας. Στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής του αντιμετώπισε πρόβλημα αλκοολισμού και πέθανε σε ηλικία 37
ετών, έχοντας προσβληθεί από σύφιλη.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CE%BD%CF%81%CE%AF_%CE%BD%CF%84%CE%B5_%CE%A4%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%B6-%CE%9B%CF%89%CF%84%CF%81%CE%AD%CE%BA

Μπαρούχ Σπινόζα

Bigbook.gr

«Όσο ένας άνθρωπος σκέπτεται αν μπορεί να κάνει τούτο κι εκείνο, τόσο μένει αναποφάσιστος για τις ικανότητές του, και κατά συνέπεια του είναι πάρα πολύ δύσκολο τελικά να κάνει κάτι.»
 

Ο Βενέδικτος ντε Σπινόζα ή καλύτερα γνωστός ως Μπαρούχ Σπινόζα (24 Νοεμβρίου 1632 - 21 Φεβρουαρίου1677) έζησε τη σύντομη ζωή του -καθώς πέθανε σε ηλικία 44 ετών- στην Ολλανδία. Για τις αιρετικές του απόψεις εκδιώχθηκε από την ιουδαϊκή κοινότητα στην οποία μαθήτευσε. Προκειμένου να μη θυσιάσει την πνευματική του ελευθερία, αρνήθηκε την πανεπιστημιακή έδρα που του προσφέρθηκε στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης. Συγκαταλέγεται στις σημαντικότερες μορφές του ορθολογιστικού ρεύματος που κατέκλυσε την Ευρώπη του 17ου αιώνα. Θεωρείται εν γένει συνεχιστής των ιδεών του Καρτέσιου, παρά τις αντιδράσεις του στην καρτεσιανή δυαρχία, αλλά και στοχαστής που προσπάθησε να συμφιλιώσει τον μεσαιωνικό αριστοτελισμό με τα δεδομένα μιας νέας επιστημονικής σκέψης.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%87_%CE%A3%CF%80%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CE%B6%CE%B1