Σονέτο του γλυκού παραπόνου – Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα

 

Σονέτο του γλυκού παραπόνου – Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα

Φοβάμαι μη χάσω το θαύμα
των αγαλμάτινων ματιών σου και τη μελωδία
που μου αποθέτει τη νύχτα στο μάγουλο

το μοναχικό ρόδο της ανάσας σου
Πονώ που είμαι σε τούτη την όχθη
κορμός δίχως κλαδιά μα πιότερο λυπάμαι
που δεν έχω τον ανθό, πόλφο ή πηλό
για το σκουλήκι του μαρτυρίου μου.
Αν είσαι εσύ ο κρυμμένος μου θησαυρός
αν είσαι εσύ ο σταυρός και ο υγρός μου πόνος,
αν ειμαι το σκυλί της αρχοντιάς σου
μη με αφήσεις να χάσω ό,τι έχω κερδίσει
και στόλισε τα νερά του ποταμού σου
με φύλλα από το φρενοκρουσμένο μου φθινόπωρο.

Το μεγάλο πρόβλημα των νέων

http://anoixti-matia.blogspot.gr/2012/12/blog-post_6725.html?spref=fb

Το μεγάλο πρόβλημα των νέων

Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ. Εδώ και τριάντα χρόνια είναι η … εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλειά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι  δουλειά είναι ό,τι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νέο-σουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδύθησαν σε μια χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία εξέθρεψε και διαμόρφωσε δύο γενιές παιδιών δηλαδή που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμιά εργασία από αυτές που ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές.

Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετικό το «άναξ» που κάνει τον δουλευτή, τον άνακτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή που ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής που έδειχνε αριστερά και πήγαινε δεξιά και τούμπαλιν....

Γι’ αυτό τουμπάραμε…Κάποτε, έγραφα πως η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν. Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ’ όχι διάθεση για δουλειά. Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του «White color workers». Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό και υπαλληλικό δυναμικό είναι οι . . . πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακόμη και στον ΟΤΕ ως έκτακτοι, τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσόντων ακόμη και διδακτορικά! Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονικούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις και ασαφείς, απροσδιορίστου αποστολής και χρησιμότητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπίδες των γονιών, που πιστεύουν ότι τα παιδιά και μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες που είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής. Παρ’ όλο που γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. Παίρνουν πτυχίο τεχνικής σχολής και δεν έχουν πιάσει κατσαβίδι οι πιο πολλοί. Δεν ξέρουν να διορθώσουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ραδιόφωνο ή στο τηλέφωνό τους.
Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα ηλεκτρονικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβάζουν, εκτός φυσικά από «μηνύματα» του αφόρητου «κινητού» τους.
Τούτη η παιδεία, που όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ’ ούτε καν εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμμιά δεξιότητα, εκτός από την ραθυμία, την αναβλητικότητα και το φόβο της δουλειάς, όχι μόνο δεν καλλιεργεί τον νέο εσωτερικά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα παιδιά της Νιόβης. Τα κάνει άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας και η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσομε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη φαντασία και την πρωτοτυπία. Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πως να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά.
Δεν τα μαθαίνει πώς να σκέπτονται αλλά με τι να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει όρια στον ορίζοντα της σκέψης και των ενδιαφερόντων. Τα χαμηλοποιεί. Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό και πιο μεγάλο. Το έμβλημα πια του ελληνικού σχολείου δεν είναι η γλαύξ, είναι ο παπαγάλος, ο μαθητής – βλάξ που καταπίνει σελίδες σαν χάπια και που θεωρεί ως σωστό ό,τι γράφει το σχολικό.
Και το λεγόμενο «σχολικό» είναι συνήθως αισχρό και ως λόγος και ως περιεχόμενο. Και τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το «Αναγνωστικό» που πρέπει να είναι ευαγγέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλλιεργεί την απέχθεια. Πού πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική και τη θαλασσινή ζωή ;
Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο ζωής. Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς». Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά. Ακούω πως δεν πάει καλά η οικονομία. Μα πώς να πάει, όταν με τη ναυτιλία που προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων ; (Με τον αγροτικό τομέα που προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχολείται το 14,5% του πληθυσμού). Διερωτώμαι, τι είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε τη θάλασσα και στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί και μελαψοί κάθε αποχρώσεως; Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. Τα πανεπιστήμια και οι ποικιλώνυμες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό. Πράγματα που μπορούν να διδαχθούν εντός εξαμήνου – και μάλιστα σε σεμιναριακού τύπου μαθήματα – απαιτούν τετραετία ! Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές και δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέτοιες εργασίες που ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας – πέρα από τις ιδιωτικές θεατρικές σχολές – που προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. Που θα βρουν δουλειά τα παιδιά αυτά ;
Αν όμως το σχολείο από το Δημοτικό καλλιεργούσε την τόλμη, την αυτενέργεια, βράβευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την αγάπη για την οποιαδήποτε δουλειά ακόμη και του πλανόδιου γαλατά, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ελδοράδο, όπως έγινε Ελδοράδο για τους εργατικούς Αλβανούς, Βουλγάρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αιγυπτίους αλιείς, Πακιστανούς και Ουκρανούς.
Σήμερα αυτοί είναι η εργατική κι αύριο η επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος. Κι οι Έλληνες, αφήνοντας την πατρώα γη στα χέρια των Αλβανών που την δουλεύουν, την πατρώα θάλασσα στα χέρια των Αιγυπτίων που την ψαρεύουν, θα μεταβληθούν σε νομάδες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή θα τρέχουν για δουλειά στην Αλβανία που ξεπερνά σε νόμιμη και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα όλες τις χώρες της Βαλκανικής. Γέμισαν τα Τίρανα ουρανοξύστες, κτήρια γιγάντια, κακόγουστα μεν, σύγχρονα δε. Περίπου 100 ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν στην πρωτεύουσα της χώρας των αετών. Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη την εργατική και την αγροτική τάξη. Στην πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία – θεολογία το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και υποχρεώσαμε πλήθος επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν αλλού. Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις και τους δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιά. Γέμισε η επαρχία με . . .«Κέντρα Πολιτισμού», όπου «μπαγιαντέρες» κάθε λογής και φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου ! Το μπουκάλι με το ουΐσκυ βαπτίστηκε … αγροτικό! Τώρα, όμως, που έρχονται τα «εξ εσπερίας νέφη» χτυπάμε το κεφάλι μας. Και που να φθάσουν τα «εξ Ανατολής» σαν εισέλθει η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Θα γίνει η Ελλάς vallis flentium (=κοιλάς κλαυθμώνων) και θα κινείται quasi osculaturium inter flentium et dolorum (=σαν εκκρεμές μεταξύ θλίψεως και οδύνης).
Δεν είμαι υπέρ μιας παιδείας που θα υποτάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κριτήρια οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ ολέθρια όμως και την παιδεία που εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, που τα κουράζει με την παπαγαλία και το βάρος αχρήστων μαθημάτων. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της. Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά. Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτε. Ούτε να βλαστημήσουν. Ακόμη και η αισχρολογία τους περιορίζεται στη λέξη που τα κάνει συνονόματα. Αν τους πεις βρισιά της περασμένης 20ετίας θα νομίσουν ότι μιλάς αρχαία Ελληνικά !
Είναι θλιβερή η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα, παρουσίαζε χθες και θα παρουσιάζει κι αύριο η ελληνική κοινωνία : να υπάρχουν άνθρωποι άνω των 65 ετών, άνω των 70 ετών, που, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί, εργάζονται νυχθημερόν, για να συντηρούν τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους, τα παιδιά που λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», που πάνε σπίτι τους να κοιμηθούν την ώρα που οι Αλβανοί πάνε για δουλειά. Θα μου πείτε, τι δουλειά; Οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να είναι τίμια. Όταν μικροί – ακόμη στο Δημοτικό – μαθαίναμε απέξω τον Τυρταίο (ποιος τολμά σήμερα να διδάξει Τυρταίο;) δεν τον μαθαίναμε για να γίνουμε πολεμοχαρείς αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στην μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότεροι, οι «γεραιοί» και οι νέοι κρύβο­νται πίσω από τη σκιά τους. «Αισχρόν γαρ δη τούτο… κείσθαι πρόσθε νέων, άνδρα παλαιότερον».
Σήμερα, βέβαια, οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα από ξένους. Στις οικοδομές μιλούν αλβανικά, στα χωράφια πακιστανικά. Σε λίγο οι χειρωνακτικές επιχειρήσεις θα περάσουν στα χέρια των Κινέζων που κατασκευάζουν ήδη το μεγαλύτερο μέρος των τουριστικών ειδών που θυμίζουν … Ελλάδα. Ακόμη και τις σημαίες μας στην Κίνα τις φτιάχνουν ! Κι εμείς; Εμείς, όπως πάντα, φτιάχνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας. «Φτιάχνουμε» τη ζωή μας στην τηλοψία, που δίνει τα μοντέρνα πρότυπα οκνηρίας στη νεολαία, ποθούμε μια χρυσίζουσα ζωή σαν αυτήν που προσφέρει το «γυαλί», αγοράζουμε πολυτελή αυτοκίνητα με δόσεις, κάνουμε διακοπές με «διακοποδάνεια», εορτάζουμε με «εορτοδάνεια» και πεθαίνουμε με «πεθανοδάνεια». Έλεγε ο Φωκίων, που πλήρωσε τέσσερις δραχμές τη δεύτερη δόση του κωνείου που χρειαζόταν για να «απέλθει», πως στην Αθήνα δεν μπορεί ούτε δωρεάν να πεθάνει κανείς.
Έπρεπε να ζούσε τώρα… Λυπάμαι που θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές και τα ΜΜΕ σακάτεψαν και σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματά της – δικαιώματα στην τεμπελιά – και ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον. Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη.

Σαράντος Καργάκος: Εκπαιδευτικός – Ιστορικός – συγγραφέας

http://www.trelokouneli.gr/

Ψητά λαχανικά με κρεμώδη σος λευκού κρασιού

Ψητά λαχανικά με κρεμώδη σος λευκού κρασιού

Μια ελαφριά συνταγή με φρέσκα λαχανικά και μια βελούδινη σος από κρασί και γάλα. Θα την ετοιμάσεις σε πολύ λίγα λεπτά για όλες τις ώρες της ημέρας. Μια μερίδα από το πιάτο έχεις μόλις 70 θερμίδες.

• 8 φλιτζάνια κολοκυθάκια ανακατεμένα με μεγάλη γλυκιά κόκκινη κολοκύθα κομμένα σε λεπτές φετούλες

• 2 μέτριες κόκκινες πιπεριές καθαρισμένες και κομμένες σε ροδέλες
• 1 μικρό κρεμμυδάκι σε ροδέλες
• 2 κ.σ. ελαιόλαδο
• Πιπέρι
• Ξηρό θυμάρι
• 1 φλιτζάνι γάλα εβαπορέ με χαμηλά λιπαρά
• 1/4 του φλιτζανιού λευκό κρασί
• 2 κ.γ. άνθος αραβοσίτου
• Αλάτι
• 1 1/2 φλιτζάνι τριμμένο ελβετικό τυρί (έμενταλ, γκούντα)

Προθέρμανε στο φούρνο στους 280oC και στρώσε λαδόκολλα σε ένα ταψάκι

Βάλε τα κολοκυθάκια, την κολοκύθα, τις πιπεριές και το κρεμμύδι σε μία στρώση στο ταψί

Ράντισε με το ελαιόλαδο και ρίξε τα μυρωδικά σου - πιπέρι, θυμάρι

Ψήσε για 20 με 25 λεπτά μέχρι να μαλακώσουν τα λαχανικά σου

Στο μεταξύ ζέστανε το γάλα, το κρασί και το άνθος αραβοσίτου με λίγο πιπέρι και θυμάρι σε ένα μικρό κατσαρολάκι

Άφησε το μείγμα να βράσει και χαμήλωσε τη φωτιά ανακατεύοντας διαρκώς για 2-3 λεπτά μέχρι να αρχίζει το μείγμα σου να πήζει

Πρόσθεσε το τυρί σιγά, σιγά αφήνοντας τη σος σου να το απορροφήσει

Ρίξε την άσπρη σος σου πάνω από τα λαχανικά και ανακάτεψε απαλά και σέρβιρε

tlife.gr

H Άννα Τσεκούρα και το "Ποτάμι της Μοίρας"

Anna Tsekoura B

H Άννα Τσεκούρα και το "Ποτάμι της Μοίρας" θα φιλοξενηθεί στην "Στρατόσφαιρα" με την Βίκυ, στο SIN RADIO, την Κυριακή 16 Δεκεμβρίου απο τις 10.οο το βράδυ και έπειτα...(χωρίς κανενα χρονικό όριο)....

Θα ανατρέψει με την ροή του δεδομένα...
Θα ξυπνήσει με την δροσιά του αισθήσεις που κοιμούνται, ίσως...
Θα θυμώσει με τους αδρανείς, ως στοιχείο που διαρκώς κινείται..

Θα μας οδηγήσει σε ξέφωτα για να γεμίσουν τα "Σκοτάδια μας Φως..."

Μαζί με στίχους απο τα βιβλια της η Αννα Τσεκούρα θα αποκαλύψει και στίχους απο την ζωή της, απο τον Έρωτα και την Αλήθεια τους Σκότους και του Φωτός...

Σε μια εκπομπή γεμάτη Μουσική που αγγίζει την καρδιά και την ψυχή όπως και ο Λόγος, όπως και οι διάφορες μορφές Τέχνης...

Τέσσσερα (4) βιβλία της, με προσωπική αφιέρωση θα κληρωθούν στην εκπομπή, στους τυχερούς που θα συμμετέχουν στη συζήτηση στη σελίδα της εκπομπής.

Ετοιμαστείτε για μια βραδιά ....ΜΟΝΑΔΙΚΗ....για μια "τροχιά" που θα αγγίξει τα μύχια της ψυχής σας όπως ελάχιστοι μπορούν.

Σημ: για την συμμετοχή σας στην εκπομπή κάντε νωρίτερα register & login στη σελίδα του σταθμού. Στην αριστερή μπάρα θα βρείτε τις εκπομπές ημέρας...! την Κυριακή απο νωρίς θα αναρτηθεί η εκπομπή, πατώντας στον συνδεσμο θα βγείτε στην ενότητα της εκπομπής. Εκεί θα εχουμε την δυνατότητα να μιλάμε ζωντανά...όλοι μας!!!

ΟΙ ΚΡΥΣΤΑΛΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

https://anakalipto.blogspot.com/2012/12/blog-post_16.html

http://www.milioners.net/historygr.html 

ΟΙ ΚΡΥΣΤΑΛΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Η σχέση του ανθρώπου με τους κρυστάλλους  χάνεται στα βάθη της προϊστορίας.  Ήδη, από τη Λίθινη Εποχή, βρίσκουμε ενδείξεις στους τάφους των προγόνων μας πως ορισμένα ορυκτά είχαν γι’ αυτούς μεταφυσική ή μαγική σημασία.  Είναι ολοφάνερο πως η ομορφιά κάποιων φυσικών  κρυστάλλων (αφού ασφαλώς δεν μπορούσε να γίνεται τότε λόγος για κάποια κατεργασία) τους γοήτευε και τους έκανε να θεωρούν αυτά τα πετράδια αληθινό θησαυρό.  Η πίστη πως αυτά τα αντικείμενα ήταν ιερά και είχαν σχέση με το υπερπέραν έκανε τους αρχαίους Ιρλανδούς να θάβουν τους νεκρούς τους με ένα βότσαλο διάφανου χαλαζία μέσα στο στόμα, ενώ ορισμένες φυλές ινδιάνων της Βόρειας Αμερικής προτιμούσαν τον κιτρίνη.

Όπως θα διαβάσετε και στην ιστορία του κάθε πετραδιού ξεχωριστά, μερικοί αρχαίοι πολιτισμοί, όπως οι Αιγύπτιοι, είχαν αρχίσει να εκμεταλλεύονται συστηματικά κάποια κοιτάσματα πολύτιμων και ημιπολύτιμων λίθων εδώ και πέντε χιλιάδες χρόνια.  Θα αποφύγω να αναφερθώ στις χαμένες ηπείρους της Λεμουρίας και της Ατλαντίδας, όπου σύμφωνα με πολλά μέντιουμ και αποκρυφιστές η χρήση των κρυστάλλων είχε δει τεράστια εξέλιξη και αμέτρητες εφαρμογές τόσο στον πρακτικό όσο και στον μεταφυσικό τομέα.  Δεν υπάρχουν ακόμα ατράνταχτες αποδείξεις για την ύπαρξη τους και, έτσι ή αλλιώς, όπως λένε και όσοι ασχολούνται με το θέμα, μετά την καταστροφή της Ατλαντίδας οι κρύσταλλοι έπαψαν να έχουν τις εκπληκτικές δυνάμεις που είχαν τότε.  Μένω,  λοιπόν, στη γνωστή ιστορία και συνεχίζω:

Σ’ αυτά τα τελευταία πέντε χιλιάδες χρόνια, κάθε θρησκεία προσέγγισε και χρησιμοποίησε τους κρυστάλλους.  ‘Άλλωστε, οι πιο διαφανείς και όμορφοι απ’ αυτούς μοιάζουν με συμπυκνωμένο φως, και ποια καλύτερη υλοποίηση θα μπορούσε να πάρει το πνεύμα του Θείου;  Κάθε πολιτισμός και κάθε θρησκεία είχε τις δικές του προτιμήσεις.  Για τους Κινέζους, η πιο πολύτιμη πέτρα ήταν ο νεφρίτης, για τους Ινδούς το ρουμπίνι, για τους Αιγύπτιους το σμαράγδι.  Αξίζει να σημειωθεί πως το διαμάντι άρχισε να αποκτά μεγάλη αξία μόλις πριν πεντακόσια περίπου χρόνια, αν και αυτό ίσως οφείλεται στο ότι μέχρι εκείνη την εποχή δεν είχαν τελειοποιηθεί οι μέθοδοι κατεργασίας του.  Παρ’ όλα αυτά, σχετικά με τη σημερινή του αξία, οι μαγικές ιδιότητες που του αποδίδονται είναι ελάχιστες.

Τόσο ο Ιουδαϊσμός, όσο και ο Χριστιανισμός που στηρίχθηκε σ’ αυτόν, απέδιδαν μεγάλες δυνάμεις στους πολύτιμους λίθους.  Μυθικός έχει γίνει πλέον η περίφημος “Θώρακας του Ααρών” η τελετουργική πλάκα που φορούσε ο αρχιερέας του Ιεχωβά και τον αποτελούσαν δώδεκα πολύτιμα πετράδια που αντιστοιχούσαν στις δώδεκα φυλές του Ισραήλ (‘Έξοδος 39.8).  Στην Αποκάλυψη του Ιωάννη (ΚΑ 19-20) αναφέρονται επίσης δώδεκα πολύτιμοι λίθοι, αυτή τη φορά σαν τα θεμέλια της Ουράνιας Πόλης του Θεού, της “Νέας Ιερουσαλήμ”.  Παρά τις πολλές παραδόσεις, κανένα συστηματικό έργο πάνω στους πολύτιμους λίθους δεν έγινε μέχρι τις αρχές του 10ου μ.Χ. αιώνα, με εξαίρεση κάποιες σύντομες αναφορές του Θεόφραστου, ενός μαθητή του Αριστοτέλη, γύρω στο 300 π.Χ. και τα σχετικά αποσπάσματα του Inventorum Natura, δηλαδή της Φυσικής Ιστορίας του Ρωμαίου Πλίνιου (79-23 π.Χ.)

Στο Μεσαίωνα, άρχισαν να παρουσιάζονται κάποιες μελέτες πάνω στο θέμα, με κυριότερες αυτές του Άραβα γιατρού Αβικέννα και του περίφημου Μέγα ‘Αλβερτου.  Σε αυτήν την περίοδο συλλέχθηκαν και καταγράφηκαν οι περισσότερες γνώσεις που έφτασαν μέχρι τις μέρες μας.  Βέβαια, οι γνώσεις αυτές είχαν περισσότερη σχέση με τον αποκρυφισμό παρά με τη σύγχρονη επιστήμη της ορυκτολογίας.  Εδώ, ωστόσο, θα πρέπει να αναφέρουμε και ένα σημαντικό πρόβλημα που προκύπτει.

Τόσο η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη όσο και οι προαναφερόμενοι συγγραφείς, χρησιμοποιούσαν συχνά για τους κρυστάλλους ονόματα που στη σύγχρονη εποχή αποδίδονται σε ένα τελείως διαφορετικό ορυκτό.  Για παράδειγμα, το “ζαφείρι” του Θώρακα του Αρχιερέα πιθανότατα ήταν ένα λαζούριο, αφού η ονομασία “ζαφείρι” αποδιδόταν σε όλες τις πέτρες που είχαν γαλάζιο χρώμα.

Επίσης, πολλά πετράδια από όσα αναφέρονταν ήταν καθαρά αποκυήματα της φαντασίας ή, έστω, για να δώσω στους συγγραφείς τους το πλεονέκτημα της αμφιβολίας, πράγματα που έχουν πάψει πια να υπάρχουν.  Το μόνο για το οποίο μπορώ να σας διαβεβαιώσω είναι πως οι ιδιότητες των πολύτιμων λίθων που περιγράφω έχουν συγκεντρωθεί από τις πιο αξιόπιστες πηγές και έχουν διασταυρωθεί όσο το δυνατόν καλύτερα και, σε πολλές περιπτώσεις, έχουν επαληθευθεί από δικές μου προσωπικές εμπειρίες. 

Ας συνεχίσουμε, όμως.  Με την ανακάλυψη της Αμερικής, η Ευρώπη πλημμύρισε από πολύτιμους λίθους.  Η Νότια κυρίως Αμερική, αστείρευτη πηγή κάθε είδους πολύτιμων λίθων μέχρι και σήμερα, προμήθευε τους Ισπανούς κονκισταδόρους με ασύλληπτη ποσότητα και ποιότητα πετραδιών.  Η αξία του αμέθυστου, που μέχρι το Μεσαίωνα πουλιόταν πιο ακριβά από το διαμάντι, ξαφνικά έπεσε κατακόρυφα.  Το ίδιο συνέβη και με πολλούς άλλους κρυστάλλους.  Η λεηλασία των ναών, των παλατιών και των ορυχείων των Ατζέκων, των Μάγια και των Ίνκας δεν είχε τελειωμό.

Είναι άγνωστο ποιοι αμύθητοι θησαυροί είναι ακόμα θαμμένοι σε κάποια ερημονήσια ή στο βυθό της θάλασσας, στη μεγάλη διαδρομή από το Νέο Κόσμο μέχρι τον Παλιό.

Πάντως, μόλις στα μέσα του 16ου αιώνα έγινε μια προσπάθεια συστηματοποίησης των πολύτιμων λίθων και των ορυκτών γενικότερα, από τον Γερμανό χημικό Γκιόρκιους Αγκρίκολα που με τα δυο αξιόλογα βιβλία του De Natura Fossilium και

De Re Metalica θα μπορούσε να ονομαστεί ο πατέρας της σύγχρονης ορυκτολογίας.

Στο μεταξύ, η Ασία συνέχισε να κρατά ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου εμπορίου πολύτιμων λίθων ενώ οι τεχνικές επεξεργασίας τους αλλά και εξόρυξής τους συνεχώς βελτιώνονταν.

Πάντως, η ορυκτολογία έπρεπε να περιμένει την ανάπτυξη της χημείας και μόλις στις αρχές του 19ου αιώνα μπορούμε να πούμε πως έχουμε μια συστηματική κατάταξη των πολύτιμων λίθων σύμφωνα με τη χημική τους σύσταση.  Το 1837, ο Αμερικανός Τζέιμς Ντάνα είναι ο πρώτος που καταχωρεί τους κρυστάλλους σύμφωνα με την εσωτερική δομή των μορίων τους.

Στο τέλος του 19ου αιώνα έγιναν τα πρώτα πειράματα για την κατασκευή συνθετικών κρυστάλλων.  Μια νέα άνθηση αυτής της “βιομηχανίας” τεχνητών κρυστάλλων παρουσιάστηκε στις δεκαετίες του 1950 και 60, όταν ανακαλύφθηκαν οι πολλές εφαρμογές που μπορούσαν να έχουν οι κρύσταλλοι χαλαζία σε πολλούς τομείς της επιστήμης.  Στις αρχές της δεκαετίας του 70 κυκλοφόρησαν στο μαζικό εμπόριο τα πρώτα συνθετικά διαμάντια.  Στα εργαστήρια, οι επιστήμονες κατάφεραν να δημιουργήσουν ακόμα και κρυστάλλους που δεν βρίσκονται στη φύση!

Σε τι ωφέλησε άραγε αυτή η “πρόοδος” τη σχέση του ανθρώπου με το βασίλειο των ορυκτών και τη φύση γενικότερα; Νομίζω πως το όφελος ήταν πολύ μικρό, για να μην χαρακτηρήσω το αποτέλεσμα εντελώς αρνητικό.  Ένας κρύσταλλος μεγαλώνει σαν έμβρυο μέσα στην κοιλιά της Γης.  Πολλοί χρειάζονται αιώνες να τελειωθούν και άλλοι συνεχίζουν ασταμάτητα αν και ανεπαίσθητα να μεγαλώνουν.

Ποια δύναμη, λοιπόν μπορεί να έχει ένας συνθετικός κρύσταλλος; Σχεδόν την ίδια με ένα πλαστικό ποτήρι, κατά τη γνώμη μου.  Είπαμε ήδη πως ο κάθε κρύσταλλος είναι κάτι ζωντανό και δεν αρκεί η σύνθεσή του να συμφωνεί με κάποιο χημικό τύπο για να εμφυσήσει μέσα του αυτή τη “ζωή”.  Δεν έχουμε παρά να ευχόμαστε το επόμενο βήμα της επιστήμης να μην είναι η κατασκευή συνθετικών ανθρώπων.

ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΣ ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΝ

Οι πολύτιμοι λίθοι που αγοράσατε έχουν περάσει από πολλά χέρια πριν φτάσουν στα δικά σας και από τη στιγμή που αποσπάσθηκαν από το σώμα της Μάνας Γης έχουν συσσωρευτεί επάνω τους αρκετοί ενεργειακοί κραδασμοί, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι μάλλον αρνητικοί. Θα ήταν ασύμφορο και πολλές φορές επικίνδυνο να τους φορέσετε επάνω σας χωρίς προηγουμένως να τους αφαιρέσετε αυτές τις αρνητικές ενέργειες και σε αυτό χρησιμεύουν οι διαδικασίες που ακολουθούν. ΠΡΟΣΟΧΗ: Πριν ακολουθήσετε τις παρακάτω διαδικασίες, πρέπει να είστε βέβαιοι πως το πετράδι θα μείνει στην κατάσταση που βρίσκεται και δεν θα περάσει από άλλα άσχετα χέρια μετά τον καθαρισμό του.  Αν θέλετε να το δέσετε σε κάποιου είδους κόσμημα ή αλυσίδα, φροντίστε αυτό να έχει ήδη γίνει και στη συνέχεια καθαρίστε, καθιερώστε και φορτίστε το ίδιο το κόσμημα που το περιέχει.  Διαφορετικά, μετά την επιστροφή του από τον χρυσοχόο ή τον τεχνίτη θα είστε αναγκασμένοι να ξανακάνετε την ίδια ακριβώς προεργασία. Εγώ θα σας πρότεινα να τους τοποθετήσετε για τρεις τουλάχιστον μέρες μέσα σε χοντρό φυσικό αλάτι (που θα το βρείτε στα παντοπωλεία και στα σούπερ – μάρκετ).  Φροντίστε να είναι εντελώς σκεπασμένοι, και χρησιμοποιήστε σαν δοχείο κάποιο από φυσικό υλικό.  Νομίζω πως το καλύτερο για αυτή την περίπτωση είναι ένα κρυστάλλινο, πήλινο ή ξύλινο δοχείο που στη συνέχεια μπορεί να πλυθεί και να καθαριστεί εύκολα. Μετά τις τρεις μέρες, βγάλτε το πετράδι και ξεπλύντε το με άφθονο κρύο νερό από τη βρύση (εκτός από αυτά που το νερό τα καταστρέφει, π.χ. τον μαλαχίτη, όπως θα δείτε στις ιδιότητες του κάθε συγκεκριμένου πετραδιού).  Φανταστείτε πως μαζί με το αλάτι φεύγει από πάνω του και κάθε αρνητικός κραδασμός που είχε συσσωρευτεί μέσα του.  Ασφαλώς, το αλάτι του ποτηριού ή του όποιου άλλου δοχείου θα πρέπει να πεταχτεί και να μη χρησιμοποιηθεί σε άλλον καθαρισμό.  Στεγνώστε την πέτρα με ένα μαλακό λευκό πανί και τοποθετήστε την σε ένα ειδικό ξύλινο κουτί, πουγκί, σακούλι κλπ. μακριά από αδιάκριτα χέρια και μάτια, μέχρι να έρθει η στιγμή της καθιέρωσης.
Η ΚΑΘΙΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΝ
‘Όλοι θα ξέρετε πως τα τέσσερα στοιχεία της φύσης, από τα οποία αποτελείται και ολόκληρος ο υλικός κόσμος, είναι η φωτιά, η γη, ο αέρας και το νερό.  Όλα τα στοιχεία εμπεριέχονται λίγο – πολύ μέσα στους κρυστάλλους.  Δημιουργήθηκαν μέσα στη Γη, κάτω από υψηλές θερμοκρασίες και πιέσεις, και πολλοί διατηρούν πιεζοηλεκτρικές δυνάμεις, και σ’ αυτό σχετίζονται με τη φωτιά.  Πολλοί έχουν μέσα τους φυσαλίδες αέρα ή είναι διάφανοι, αφήνοντας το φως να περνάει από μέσα τους, και σ’ αυτό σχετίζονται με τον αέρα. Στη δομή τους αλλά και στη σύστασή τους, σχετίζονται με το νερό, και ασφαλώς έχουν άμεση σχέση με το στοιχείο της γης.
ΠΟΥ ΝΑ ΦΥΛΑΞΕΤΕ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΦΟΡΑΤΕ ΤΟΥΣ ΚΡΥΣΤΑΛΛΟΥΣ ΣΑΣ.
Αν ακολουθήσατε τις παραπάνω διαδικασίες, το πετράδι σας είναι έτοιμο να σας βοηθήσει, εκπέμποντας τους ευεργετικούς κραδασμούς του.  Αν είναι δεμένο σε δαχτυλίδι, περιδέραιο, βραχιόλι ή άλλο κόσμημα, μπορείτε να αρχίσετε να το φοράτε, κατά προτίμηση κατάσαρκα.  Αν πάλι βρίσκεται στη φυσική του κατάσταση, μπορείτε να το μεταφέρετε μαζί σας μέσα σε ένα ειδικό σακουλάκι.  Κουβαλάτε το σε κάποια τσέπη ή, αν δεν σας εμποδίζει, περασμένο γύρω από το λαιμό με ένα κορδόνι.  Αν οι πέτρες είναι πολύ μεγάλες, μπορείτε να δεχτείτε τις ευεργετικές τους ενέργειες κρατώντας τες κάποιες στιγμές της μέρας στο αριστερό σας χέρι. Όποτε δεν χρησιμοποιείτε ή δεν έχετε επάνω σας τις πέτρες, καλό θα είναι να τις κρατάτε σε ένα ξεχωριστό μέρος, μακριά από ξένα χέρια και μάτια.  Αποφύγετε να τοποθετείτε μαζί πέτρες με φανερά διαφορετική αποστολή (π.χ πέτρες ερωτικής ευτυχίας με πέτρες οικονομικής ευημερίας) γιατί είναι πιθανόν οι ενέργειές τους να μπερδευτούν και να μειωθούν.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΝ

Στο κεφάλαιο που ακολουθεί θα δωθούν με απλά λόγια ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά που ξεχωρίζουν τους κρυστάλλους μεταξύ τους και θα σας βοηθήσουν να τους διακρίνετε καλύτερα και να αντιληφθείτε όχι μόνο τις μαγικές αλλά και τις φυσικές τους ιδιότητες.

ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΗΜΙΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΛΙΘΟΙ ΧΗΜΙΚΗ ΣΥΣΤΑΣΗ

Η αναφορά στην χημική σύσταση των πολύτιμων λίθων και των ημιπολύτιμων λίθων μονάχα εγκυκλοπαιδική αξία μπορεί να έχει στο βιβλίο που κρατάτε, αφού πολλές φορές υλικά με την ίδια χημική σύσταση έχουν τελείως διαφορετική εμφάνιση.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το διαμάντι και ο γραφίτης που, αν και τα δυο αποτελούνται από άνθρακα, έχουν τεράστια διαφορά στη μορφή και στη σκληρότητά τους εξαιτίας της κρυσταλλικής τους δομής.  Πάντως, συνήθως οι κρύσταλλοι έχουν χημική σύσταση που να τους επιτρέπει να αντιστέκονται στη φθορά από το χρόνο και τα στοιχεία της φύσης.  Ένα σημαντικό στοιχείο της χημικής σύστασης των κρυστάλλων είναι οι προσμείξεις άλλων στοιχείων που περιέχουν και που μπορούν να τους δώσουν το χαρακτηριστικό τους χρώμα.  ‘Ετσι, μια ελάχιστη πρόσμειξη μαγγανίου κάνει το διαφανή κρύσταλλο του χαλαζία ημιδιαφανή ροζ χαλαζία, ενώ μια μικρή πρόσμειξη σιδήρου το μετατρέπει σε πανέμορφο μωβ αμέθυστο.

Η ΣΚΛΗΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΝ

Σαν  «σκληρότητα» ενός κρυστάλλου εννοούμε την αντοχή του στο ξύσιμο με μια ξένη ουσία.  Η πιο γνωστή κλίμακα που θα χρησιμοποιώ κι εγώ είναι η κλίμακα Μοχ που πήρε το όνομά της από έναν Αυστριακό ορυκτολόγο των αρχών του περασμένου αιώνα, τον Φρίντριχ Μοχ.  Ο Μοχ κατέταξε στην κλίμακα τους διάφορους κρυστάλλους ανάλογα με την αντοχή τους στο ξύσιμο με ένα αιχμηρό αντικείμενο.  Η σκληρότητα κυμαίνεται από το 1 μέχρι το 10 και οι κρύσταλλοι που έχουν μεγαλύτερο αριθμό σκληρότητας μπορούν να χαράξουν αλλά όχι και να χαραχτούν από κρυστάλλους με κατώτερο αριθμό.  Τον αριθμό 10, όπως ίσως θα ξέρουν οι περισσότεροι, κατέχει μόνο το σκληρότερο ορυκτό στον κόσμο, δηλαδή το διαμάντι.  Ενδεικτικά, με έναν κρύσταλλο σε κάθε αριθμό της κλίμακας, θα μπορούσαμε να δώσουμε το ακόλουθο παράδειγμα μαζί με μια πρακτική ένδειξη της σκληρότητάς του.

 1.     Τάλκης: Θρυματίζεται εύκολα με το χέρι

 2.     Γύψος: Χαράζεται με το νύχι

 3.     Ασβεστίτης: Χαράζεται με ένα κέρμα

 4.     Φθορίτης: Χαράζεται εύκολα με μαχαίρι

 5.     Απατίτης: Χαράζεται δύσκολα με μαχαίρι

 6.     Φεγγαρόπετρα: Χαράζεται ελάχιστα με μαχαίρι

 7.     Χαλαζίας: Χαράζει το γυαλί

 8.     Σμαράγδι

 9.     Ρουμπίνι

10.    Διαμάντι

 

 Φυσικά, είναι περιττό να πούμε πως πρέπει να είστε ιδιαίτερα προσεκτικοί με κρυστάλλους που η σκληρότητά τους είναι κάτω από 7, επειδή πολύ εύκολα μπορούν να γρατζουνιστούν, να τριφτούν ή ακόμα και να σπάσουν.  Αποφεύγετε, λοιπόν να τους φοράτε σαν κόσμημα, ιδίως όταν κάνετε διάφορες δουλειές, και φυλάτε τους πάντα ξεχωριστά από τους πιο σκληρούς συγγενείς τους.

ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΠΕΤΡΕΣ ΗΜΙΠΟΛΥΤΙΜΕΣ ΠΕΤΡΕΣ ΚΡΥΣΤΑΛΛΙΚΗ ΔΟΜΗ ΚΡΥΣΤΑΛΛΟΥ

Οι πολύτιμες πέτρες καθώς και οι ημιπολύτιμες πέτρες αποτελούνται από μόρια πολύ καλά συνδεδεμένα μεταξύ τους, έτσι ώστε να σχηματίζουν δομικές μονάδες συγκεκριμένης μορφής.  Ασφαλώς, αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να φανεί εξωτερικά αν η πέτρα είναι κατεργασμένη και γυαλισμένη.  Ακόμα και σε ακατέργαστη μορφή, τα περισσότερα πετράδια δεν έχουν κάποιο αναγνωρίσιμο εξωτερικό σχήμα, επειδή μερικές πλευρές τους είναι πιο τονισμένες από κάποιες άλλες.  Το γεγονός, όμως, είναι πως οι γωνίες ανάμεσα στις πλευρές παραμένουν πάντα οι ίδιες.  Δεν θα σας κουράσω με περίπλοκα σχεδιαγράμματα, άξονες, γωνίες κλπ.  ‘Οποιος ενδιαφέρεται από ορυκτολογικής άποψης, μπορεί να βρει τα συστήματα κρυστάλλωσης σε οποιαδήποτε καλή εγκυκλοπαίδεια.  Εγώ, απλά θα αναφέρω τα ονόματά τους:

            α) Τριγωνικό                          ε) Τρικλινικό

            β) Κυβικό                             στ) Ορθορομβικό

            γ) Εξαγωνικό                          ζ) Τετράγωνο

            δ) Μονοκλινικό

ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΩΝ ΚΡΥΣΤΑΛΛΩΝ

Το χρώμα είναι ένα από τα πιο γοητευτικά χαρακτηριστικά των κρυστάλλων και ανάλογα με το είδος τους παρουσιάζει όλες τις αποχρώσεις του φάσματος, πολλές φορές σε καταπληκτικούς συνδυασμούς.  Ο χρωματισμός των κρυστάλλων οφείλεται στη χημική τους σύσταση και πιο συγκεκριμένα στα στοιχεία που περιέχουν.

Αυτά είναι εκείνα που απορροφούν κάποια μέρη του φάσματος, αντανακλώντας κάποια άλλα.  ‘Ετσι, για παράδειγμα, η παρουσία χρωμίου κάνει συνήθως ένα πετράδι πράσινο.  Εκείνο το οποίο είναι πραγματικά καταπληκτικό, είναι το πόσο ελάχιστη ποσότητα ενός στοιχείου χρειάζεται για να δώσει χρώμα σε έναν μεγάλο κρύσταλλο.  ‘Ενας υποθετικός διαφανής κρύσταλλος χαλαζία με όγκο ενός κυβικού μέτρου χρειάζεται συνολική ποσότητα σιδήρου μόλις όσο το κεφάλι ενός μικρού καρφιού για να μετατραπεί σε έναν αμέθυστο με πλούσιο μωβ χρώμα.  ‘Ενας άλλος παράγοντας που επηρεάζει το χρώμα ενός κρυστάλλου είναι η κρυσταλλική δομή του.  Ορισμένα πετράδια αλλάζουν αισθητά απόχρωση ανάλογα με τον τρόπο που τα κρατάτε στο φως.  Η κοπή, όπως θα δούμε και πιο κάτω, παίζει επίσης ρόλο στο αν το συγκεκριμένο χρώμα θα φαίνεται πιο βαθύ ή πιο ανοιχτό. 

ΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΛΙΘΟΙ ΗΜΙΠΟΛΥΤΙΜΟΙ ΛΙΘΟΙ ΜΕΤΡΑ ΒΑΡΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΓΕΘΟΥΣ

Για τους πολύτιμους λίθους και για αρκετούς ημιπολύτιμους, το μέτρο τόσο του βάρους όσο και του μεγέθους τους είναι το καράτι (1 καράτι = 0,2 γρ.).  Ετσι, για παράδειγμα, ένα σμαράγδι 10 καρατίων ζυγίζει 2 γραμμάρια.  Οι υπόλοιποι ημιπολύτιμοι λίθοι συνήθως έχουν για μέτρο το γραμμάριο.

Υποδοχή λειψάνου του Αγίου Ελευθερίου

http://www.flickr.com/photos/ml_p/6934134710/

   

ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ

ΑΠΟΨΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ, ΟΔΟΣ ΑΓΙΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ 7, ΚΑΜΙΝΙΑ, ΠΕΙΡΑΙΑΣ
AGIOS ELEFTHERIOS ORTHODOX CHURCH, 7 AGIOU ELEFTHERIOU STR, KAMINIA, PIRAEUS, GREECE

-----------------------------

http://alexpolisonline.blogspot.com

 

Υποδοχή λειψάνου του Αγίου Ελευθερίου και Πανήγυρις του ομωνύμου Ιερού Ναού στην Αλεξανδρούπολη

Τη μνήμη του Αγίου Ιερομάρτυρος Ελευθερίου τιμά το Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012 η Εκκλησίας μας. 

Στην Ιερά Μητρόπολη Αλεξανδρουπόλεως πανηγυρίζει ο φερώνυμος Ιερός Ναός στην Αλεξανδρούπολη και φέτος έχουν προγραμματιστεί λατρευτικές ακολουθίες προεξάρχοντος του Μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθίμου, με την ξεχωριστή ευλογία της παρουσίας των λειψάνων του Αγίου Ελευθερίου και της μητρός του Αγίας Ανθίας, η μνήμη της οποίας τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας την ίδια ημέρα...

Το πρόγραμμα των Ακολουθιών:

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012
6.00 μ.μ. Υποδοχή Ιερών Λειψάνων του Αγίου Ελευθερίου και της Αγίας Ανθίας με τέλεση Δοξολογίας.
Θα ακολουθήσει (6.30 – 7.45 μ.μ.) Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός με Αρτοκλασία.

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012
7.00 – 10.30 π.μ. – Πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία.
5.30 μ.μ. – 6.45 μ.μ. Εσπερινός και Παράκληση του Αγίου Ελευθερίου.

Στον πανηγυρικό εορτασμό του Αγίου Ελευθερίου θα παραβρεθεί και θα συμμετέχει στις ακολουθίες ο Θεοφιλέστατος Μητροπολίτης Φαναρίου, κ. Αγαθάγγελος, Γενικός Διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος.

 -----------------------------------------------------

http://www.imnst.gr/index.php?id=3&ItemID=40

 

Ι.Ν.Αγ.Ελευθερίου Σταυρουπόλεως

Εφημέριοι: Πατσάνης Διονύσιος, Γκαϊδατζής Άγγελος, Πεσσίνης Ιωάννης, Κουκουριάνης Χρήστος, Καλαϊτζίδης Ακάκιος διάκονος.
Διεύθυνση : Λαγκαδά 176, 56429, Σταυρούπολη, Θεσσαλονίκη
Τηλέφωνα : 2310655710
Φαξ : 2310655710

Ο σημερινός Ιερός Ναός θεμελιώθηκε από τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κυρό Παντελεήμονα τον Α' σε οικόπεδο που χορηγήθηκε από το Γ'σώμα Στρατού με ενέργειες του προέδρου της Κοινότητας Σταυρουπόλεως μακαριστού Νικολάου Σκουλικάρη. Ο Ιερός Ναός εγκαινιάσθηκε στις 13 Απριλίου 1975, από τον Α΄ Μητροπολίτη Νεαπόλεως και Σταυρουπόλεως κ.Διονύσιο, ο οποίος και ανύψωσε τον Ι.Ναό σε δεύτερη Μητροπολιτική έδρα και όρισε να συνεορτάζεται πανηγυρικά και η εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.
Ο Ιερός Ναός, που είναι όλος πετρόκτιστος και έχει στην πρόσοψή του ένα καμπαναριό, έχει ολοκληρωθεί ως προς την αγιογράφησή του, ενώ το εσωτερικό του κοσμούν, τα θαυμάσια μαρμαρόγλυπτα του αρχιερατικού θρόνου, του τέμπλου και του άμβωνα.

 -----------------------------------------

 http://armenisths.blogspot.gr/2011/12/15122011.html

Εορτασμός Αγίου Ελευθερίου στο Παλιό Χωριό της Σαντορίνης 15.12.2011

 Γράφει ο Αρμενιστής

Η αναφερόμενη εκκλησία του Αγίου Ελευθερίου βρίσκεται στο Πάνω μέρος του Παλιού Χωριού ή Μέσα Γωνιά και πιο επίσημα στη περιοχή της Επισκοπής Γωνιάς της Σαντορίνης.

Ο ναός αυτός κτίστηκε το 1700 και ένα μέρος του, από την βορειοδυτική του πλευρά είναι υπόσκαφος, ενώ ο κυρίως ναός είναι έξω από το χώρο αυτό.

Ανεξάρτητα απ΄ αυτόν και βορειοδυτικά βρίσκεται το λαξευτό παρεκκλήσι του Αγίου  Ελευθερίου, το οποίο βρίσκεται στα σπλάχνα της θηραϊκής γης. 

Από το αύλειο  χώρο του ναού μπορεί κάποιος να απολαύσει αφ΄ υψηλού την πανέμορφη θέα που απλώνεται στην ανατολική πλευρά του νησιού, αλλά και σε άλλα σημεία, όπως την νοτιότερη πλευρά που δεσπόζει ο Προφήτης Ηλίας στη κορυφή του βουνού, καθώς  και δυτικότερα τα πρανή του Πύργου με τα πανέμορφα και γραφικά παραδοσιακά του σπιτάκια.

Αφράτη τυρόπιτα

Αφράτη τυρόπιτα

Bαθμολογία:

20 ψήφοι

Προστέθηκε από spyrid, 25.11.09
 

Περιγραφή

photo: dcroula

Τι χρειαζόμαστε:

• 500 γρ. φύλλο κρούστας
• 300γρ. Φέτα
• 300 γρ. Μυζήθρα
• 200 γρ. τριμμένη κεφαλογραβιέρα
• 1/2 λίτρο γάλα
• 5 αυγά
• 200 ml σόδα αεριούχα (αναψυκτικό)
• 1/2 φλιτζάνι του τσαγιού ελαιόλαδο
• 1/2 φλιτζάνι του τσαγιού, λιωμένο βούτυρο γάλακτος
• φρεσκοτριμμένο πιπέρι

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Πίτες με τυρί

Μέθοδος

Φούρνου

Διατροφή

Χορτοφαγική

Δυσκολία

Εύκολο

Περιέχει

Γάλα

Αβγά

Τυριά

Ειδικές περιστάσεις

Για μπουφέ

 

 

 

 

 

 

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Αφράτη τυρόπιτα 

http://www.sintagespareas.gr/sintages/afrati-tiropita.html#ixzz22c4U9eGZ