Χριστουγεννιάτικα φωτάκια παντού

Απλές λύσεις

 

Χριστουγεννιάτικα φωτάκια παντού

Δημιουργούν ατμόσφαιρα και μας μεταφέρουν αμέσως στο εορταστικό κλίμα.

Ποιος μπορεί να σκεφτεί Χριστούγεννα χωρίς τα εκατομμύρια φωτάκια που στολίζουν τα σπίτια και τους δρόμους;

Φωτίζουν και φτιάχνουν τη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα με τον καλύτερο τρόπο.

Στο σπίτι τα φωτάκια μεταφέρουν επίσης το χριστουγεννιάτικο κλίμα. Μπορείτε να τα βάλετε όχι μόνο στο χριστουγεννιάτικο δέντρο αλλά και σε άλλα σημεία του σπιτιού όπως στο τζάκι γύρο από πίνακες η ακόμα και πάνω από το κρεβάτι σας.

Το βράδυ που όλα ησυχάζουν τα φωτάκια θα λάμπουν και θα σας κάνουν παρέα.

jenny.gr

Μελιτζανόπιτα της Νίκης

Μελιτζανόπιτα της Νίκης

Bαθμολογία:

17 ψήφοι

Προστέθηκε από dcroula, 27.09.09

 

Περιγραφή

Μια πίτα με ιδιαίτερη γεύση, ξαφνιάζει ακόμα κι αυτούς που δεν είναι φίλοι της μελιτζάνας.

photo: jenaki

Τι χρειαζόμαστε:

• 6 φύλλα χωριάτικα
• 4 μελιτζάνες φλάσκες
• 1 φλ. τσ. ελαιόλαδο
• 2 κρεμμύδια κομμένα σε φέτες
• 1 κ.γ. μπούκοβο
• 1 1/2 φλιτζάνι ψιλοκομμένη ντομάτα
• 1 κ.γ. ρίγανη
• 1 κ.γ. δυόσμος
• 1 γιαούρτι στραγγιστό 200 γρ.
• 2 1/2 φλ.τσαγιού τυριά κίτρινα (ρεγκάτο, γραβιέρα, πεκορίνο, ένταμ ή γκούντα)
• 1 1/2 φλιτζάνι γάλα φρέσκο
• πιπέρι
• αλάτι (με προσοχή λόγω των τυριών)

Για τον χυλό:

• 1 φλ. τσ. αλεύρι
• 5 κ.σ. λάδι
• νερό όσο πάρει

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Πίτες με λαχανικά

Μέθοδος

Φούρνου

Περιέχει

Τυριά

Ντομάτες

Μελιτζάνες

Γάλα

Γιαούρτι

Ειδικές περιστάσεις

Για μπουφέ

Σερβίρει

8 -10 άτομα

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Μελιτζανόπιτα της Νίκης http://www.sintagespareas.gr/sintages/melitzanopita-tis-nikis.html#ixzz24qp0bwYo 

Αν πιστεύεις, δεν θα γνωρίσεις ποτέ.

Αναδρομές σε προηγούμενες ζωές

Αν πιστεύεις, δεν θα γνωρίσεις ποτέ. Αν θέλεις πραγματικά να γνωρίσεις, μην πιστεύεις. Δεν σημαίνει τούτο να δυσπιστείς, γιατί η δυσπιστία είναι ένα άλλο είδος πιστεύω. Μην πιστεύεις, αλλά πειραματίσου. Μπες μέσα στον εαυτό σου, και αν μπορείς να δεις, αν μπορείς να νιώσεις, μόνο τότε να πιστεύεις. Δεν πρόκειται όμως τότε πια για ‘’πιστεύω’’ πρόκειται για εμπιστοσύνη. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ εμπιστοσύνης και πιστεύω: H εμπιστοσύνη προέρχεται από την εμπειρία, το πιστεύω αποτελεί μια απλή προκατάληψη χωρίς καμιά εμπειρία που να το στηρίζει.

Μην πιστεύεις επειδή έτσι λένε οι γραφές και μην πιστεύεις επειδή έτσι λένε οι αξιοσέβαστοι άνθρωποι, γιατί μπορεί να το λένε μόνο και μόνο διότι λέγοντάς το αυτό γίνονται αξιοσέβαστοι. Μην πιστεύεις επειδή έτσι λένε οι ιερείς, γιατί οι ιερείς κάνουν απλώς κάποιο είδος δουλειάς. Έτσι πρέπει να πουν` είναι πωλητές. Πουλάνε κάποιο αόρατο προϊόν, το οποίο δεν το βλέπεις αλλά πρέπει να το πιστέψεις.

Πειραματίσου, προχώρησε μέσα στην υπαρξιακή εμπειρία τού όλου πράγματος. Γίνε εργαστήριο, το δικό σου εργαστήριο. Και αν δεν έχει γίνει κάτι δική σου κατανόηση, μην πιστεύεις. Αν δεν έχει γίνει κατανόηση δική σου, μην πιστεύεις, και μόνο τότε θα μπορείς να εμπιστεύεσαι. Η αλήθεια που την έχεις πιστέψει είναι ψέμα. Η αλήθεια που την έχεις βιώσει είναι τελείως διαφορετικό φαινόμενο. Αυτή είναι η προσέγγιση του επιστημονικού νου.

Osho

Η τέχνη της Κρεμαστής Τέχνης

Απλές λύσεις

  

Η τέχνη της Κρεμαστής Τέχνης: Συμβουλές και ιδέες για το κρέμασμα φωτογραφιών και κάδρων στους τοίχους σας

Η Δημιουργία ενός μοντάζ φωτογραφιών μπορεί να είναι μια διαδικασία λίγο δύσκολη (και εκφοβιστική) για να καταλάβουμε από πού να αρχίσουμε και πώς να εξισορροπήσουμε τα μεγέθη και τις διατάξεις. Σήμερα έχουμε συγκεντρώσει παραδείγματα τοποθέτησης εικόνων και θα τα μοιραστούμε μαζί σας! Υπέροχα παραδείγματα για το πώς να ξεκινήσετε.

Αυτές οι δημιουργικές ιδέες είναι μια καταπληκτική πηγή που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να σας δώσει ένα σημείο εκκίνησης, ανάλογα με τον χώρο που έχετε και τα μεγέθη των φωτογραφιών σας.

Η δημιουργία ενός πρότυπου με χαρτόνι είναι ένα χρήσιμος τρόπος για να δούμε πλάνο διάταξης της γκαλερί στον τοίχο σας πριν ακόμη πάρετε ένα σφυρί και ένα καρφί.

texnotropieskaidiakosmisi.com

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ LR

H LR ΣΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΕΙ ΝΑ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΕΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΛΑΥΣΕΤΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΣΕ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
ΜΕ ΕΚΘΕΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΙΟΝΤΩΝ LR - ΜΠΟΥΦΕ - ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΕΣ ΟΜΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ!!! ΣΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΑ ΒΑΖΑR ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΙ! 

ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ :

ΚΥΡΙΑΚΗ 16/12/12       ΩΡΑ 17ΜΜ-22ΜΜ (ΠΕΝΤΕ ΕΩΣ ΔΕΚΑ)
ΑΘΗΝΑ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ INTERCONTINENTAL ΑΙΘΟΥΣΑ ARCADE

ΚΥΡΙΑΚΗ 16-12-12      ΩΡΑ 17ΜΜ-22ΜΜ (ΠΕΝΤΕ ΕΩΣ ΔΕΚΑ)  
ΘΕΣ/ΝΙΚΗ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΠΑΛΛΑΣΑΙΘΟΥΣΑ ΑΜΦΙΤΡΥΩΝ

ΔΕΥΤΕΡΑ 17-12-12      ΩΡΑ 12ΜΜ-22ΜΜ (ΔΩΔΕΚΑ ΕΩΣ ΔΕΚΑ)
ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΛΑΤΩ
είσοδος ελεύθερη

Λογοτεχνικές Συναντήσεις «Ιερή Παγίδα»

Λεια Βιτάλη

Εγγραφή

Λογοτεχνικές Συναντήσεις
Ο Δήμαρχος Κηφισιάς Νίκος Γ. Χιωτάκης
και το Δ.Σ. του Πνευματικού Κέντρου Έρευνας και Μελέτης του Μικρασιατικού Πολιτισμού της Χερσονήσου της Ερυθραίας,

σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου της γνωστής και βραβευμένης συγγραφέως Λείας Βιτάλη
«Ιερή Παγίδα»
«Το απόκρυφο χρονικό της Κωνσταντινούπολης»
(εκδόσεις Πατάκη)
με θέμα: Η Άλωση πριν την Μικρασιατική Καταστροφή
την Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου στις 7.00 μ.μ.

Θα μιλήσουν η συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας του Ελένη Γκίκα,
η συγγραφέας και δημοσιογράφος Πόλυ Μηλιώρη,
και η συγγραφέας Γεωργία Σωτηροπούλου.
Δραματοποιημένα αποσπάσματα θα διαβάσουν οι ηθοποιοί
Ντομένικα Ρέγκου και Μάνος Αμανάκης.

Οργάνωση – συντονισμός: Λίνα Σόρογκα

Πνευματικό κέντρο, Βίλα Κώστα,
Λουκή Ακρίτα 4, Νέα Ερυθραία
Πληροφορίες : 210- 620-6190

Σονέτο του γλυκού παραπόνου – Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα

 

Σονέτο του γλυκού παραπόνου – Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα

Φοβάμαι μη χάσω το θαύμα
των αγαλμάτινων ματιών σου και τη μελωδία
που μου αποθέτει τη νύχτα στο μάγουλο

το μοναχικό ρόδο της ανάσας σου
Πονώ που είμαι σε τούτη την όχθη
κορμός δίχως κλαδιά μα πιότερο λυπάμαι
που δεν έχω τον ανθό, πόλφο ή πηλό
για το σκουλήκι του μαρτυρίου μου.
Αν είσαι εσύ ο κρυμμένος μου θησαυρός
αν είσαι εσύ ο σταυρός και ο υγρός μου πόνος,
αν ειμαι το σκυλί της αρχοντιάς σου
μη με αφήσεις να χάσω ό,τι έχω κερδίσει
και στόλισε τα νερά του ποταμού σου
με φύλλα από το φρενοκρουσμένο μου φθινόπωρο.

Το μεγάλο πρόβλημα των νέων

http://anoixti-matia.blogspot.gr/2012/12/blog-post_6725.html?spref=fb

Το μεγάλο πρόβλημα των νέων

Ακούω ότι το μεγαλύτερο σήμερα πρόβλημα των νέων μας είναι η ανεργία. Διαφωνώ. Εδώ και τριάντα χρόνια είναι η … εργασία. Ο νέος δε φοβάται την αναδουλειά, φοβάται τη δουλειά. Μια οικογενειακή αντίληψη, ότι  δουλειά είναι ό,τι δεν λερώνει, επεκτάθηκε και στο νέο-σουσουδιστικό σχολείο με ευθύνη των κομμάτων, που για λόγους ψηφοθηρίας απεδύθησαν σε μια χυδαία πολιτική παιδοκολακείας, η οποία μετά τη δικτατορία εξέθρεψε και διαμόρφωσε δύο γενιές παιδιών δηλαδή που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα χέρια τους -πέρα από τη μούντζα- για καμιά εργασία από αυτές που ονομάζονται χειρωνακτικές, επειδή -τάχα- είναι ταπεινωτικές.

Κι ας βρίσκεται μέσα στη λέξη «χειρώναξ», σαν δεύτερο συνθετικό το «άναξ» που κάνει τον δουλευτή, τον άνακτα χειρών, βασιλιά στο χώρο του, βασιλιά στο σπιτικό του, νοικοκύρη δηλαδή, λέξη άλλοτε ιερή που ποδοπατήθηκε κι αυτή μες στην ασυναρτησία μιας πολιτικής που έδειχνε αριστερά και πήγαινε δεξιά και τούμπαλιν....

Γι’ αυτό τουμπάραμε…Κάποτε, έγραφα πως η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν. Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ’ όχι διάθεση για δουλειά. Τα παιδιά -τα μεγάλα θύματα αυτής της ιστορίας- είχαν γαλουχηθεί με τη νοοτροπία του «White color workers». Έτσι σήμερα το πιο φτηνό εργατικό και υπαλληλικό δυναμικό είναι οι . . . πτυχιούχοι, που ζητούν εργασία ακόμη και στον ΟΤΕ ως έκτακτοι, τηλεφωνητές, προσκομίζοντας στα πιστοποιητικά προσόντων ακόμη και διδακτορικά! Γέμισε ο τόπος πανεπιστήμια, σχολές επί σχολών, επιστημονικούς κλάδους αόριστους, ομιχλώδεις και ασαφείς, απροσδιορίστου αποστολής και χρησιμότητας. Πτυχία-φτερά στον άνεμο σαν τις ελπίδες των γονιών, που πιστεύουν ότι τα παιδιά και μόνον με τα «ντοκτορά» θα βρουν δουλειά. Έτσι παράγονται επιστήμονες που είναι δεκαθλητές του τίποτα, ικανοί μόνον για το δημόσιο ή για υπάλληλοι κάποιας πολυεθνικής. Παρ’ όλο που γέμισε η χώρα μας τεχνικές σχολές (τι ΤΕΛ, τι ΤΕΙ, τι ΙΕΚ!) οι πιο άτεχνοι νέοι είναι οι νέοι της Ελλάδος. Παίρνουν πτυχίο τεχνικής σχολής και δεν έχουν πιάσει κατσαβίδι οι πιο πολλοί. Δεν ξέρουν να διορθώσουν μια βλάβη στο αυτοκίνητό τους, στο ραδιόφωνο ή στο τηλέφωνό τους.
Είναι άχεροι, ουσιαστικά χωρίς χέρια. Τώρα με τα ηλεκτρονικά ξέχασαν να γράφουν, ξέχασαν να διαβάζουν, εκτός φυσικά από «μηνύματα» του αφόρητου «κινητού» τους.
Τούτη η παιδεία, που όχι μόνο παιδεία δεν είναι αλλ’ ούτε καν εκπαίδευση, αφού δεν καλλιεργεί καμμιά δεξιότητα, εκτός από την ραθυμία, την αναβλητικότητα και το φόβο της δουλειάς, όχι μόνο δεν καλλιεργεί τον νέο εσωτερικά αλλά τον πετρώνει δημιουργικά σαν τα παιδιά της Νιόβης. Τα κάνει άχρηστα τα παιδιά για παραγωγική εργασία, γιατί ο θεσμός της παπαγαλίας και η νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας, με το πρόσχημα να μην τα κουράσομε, τους αφαιρεί την αυτενέργεια, την πρωτοβουλία, τη φαντασία και την πρωτοτυπία. Το σχολείο, αντί να μαθαίνει τα παιδιά πως να μαθαίνουν, τα νεκρώνει πνευματικά.
Δεν τα μαθαίνει πώς να σκέπτονται αλλά με τι να σκέπτονται. Έτσι τα κάνει πτυχιούχους βλάκες. Βάζει όρια στον ορίζοντα της σκέψης και των ενδιαφερόντων. Τα χαμηλοποιεί. Τα κάνει να βλέπουν σαν τα σκαθάρια κοντά, κι όχι να θρώσκουν άνω, να έχουν έφεση για κάτι πιο πέρα, πιο τρανό και πιο μεγάλο. Το έμβλημα πια του ελληνικού σχολείου δεν είναι η γλαύξ, είναι ο παπαγάλος, ο μαθητής – βλάξ που καταπίνει σελίδες σαν χάπια και που θεωρεί ως σωστό ό,τι γράφει το σχολικό.
Και το λεγόμενο «σχολικό» είναι συνήθως αισχρό και ως λόγος και ως περιεχόμενο. Και τολμώ να λέγω αισχρό, διότι πρωτίστως το «Αναγνωστικό» που πρέπει να είναι ευαγγέλιο πνευματικό ειδικά στο Δημοτικό, αντί να καλλιεργεί την αγάπη για τη δουλειά, καλλιεργεί την απέχθεια. Πού πια, όπως παλιά, ο έρωτας για την αγροτική, τη βουκολική και τη θαλασσινή ζωή ;
Ο ναύτης δεν είναι πρότυπο ζωής. Πρότυπο ζωής είναι ο «χαρτογιακάς». Όσο κι αν ήσαν κάπως ρομαντικά τα παλιά «Αναγνωστικά», καλλιεργούσαν τον έρωτα για τη δουλειά. Ακούω πως δεν πάει καλά η οικονομία. Μα πώς να πάει, όταν με τη ναυτιλία που προσφέρει το 5,6% του ΑΕΠ ασχολείται μόνο το 1% των Ελλήνων ; (Με τον αγροτικό τομέα που προσφέρει το 6,6% του ΑΕΠ ασχολείται το 14,5% του πληθυσμού). Διερωτώμαι, τι είδους ναυτικός λαός είμαστε, όταν αποστρεφόμαστε τη θάλασσα και στα ελληνικά καράβια κυριαρχούν Φιλιππινέζοι, Αλβανοί και μελαψοί κάθε αποχρώσεως; Το σχολείο καλλιεργεί τον έρωτα για την τεμπελιά, όχι για δουλειά. Τα πανεπιστήμια και οι ποικιλώνυμες σχολές επαυξάνουν τον έρωτα αυτό. Πράγματα που μπορούν να διδαχθούν εντός εξαμήνου – και μάλιστα σε σεμιναριακού τύπου μαθήματα – απαιτούν τετραετία ! Βγαίνουν τα παιδιά από τις σχολές και δικαίως ζητούν εργασία με βάση τα «προσόντα» τους, αλλά τέτοιες εργασίες που ζητούν τέτοια προσόντα δεν υπάρχουν. Αν δεν απατώμαι, υπάρχουν δύο σχολές θεατρολογίας – πέρα από τις ιδιωτικές θεατρικές σχολές – που προσφέρουν άνω των 300 πτυχίων το έτος. Που θα βρουν δουλειά τα παιδιά αυτά ;
Αν όμως το σχολείο από το Δημοτικό καλλιεργούσε την τόλμη, την αυτενέργεια, βράβευε την πρωτοβουλία, την ανάληψη ευθυνών, την αγάπη για την οποιαδήποτε δουλειά ακόμη και του πλανόδιου γαλατά, θα είχαμε κάνει την Ελλάδα Ελδοράδο, όπως έγινε Ελδοράδο για τους εργατικούς Αλβανούς, Βουλγάρους, Πολωνούς, Γεωργιανούς, Αιγυπτίους αλιείς, Πακιστανούς και Ουκρανούς.
Σήμερα αυτοί είναι η εργατική κι αύριο η επιχειρηματική τάξη της Ελλάδος. Κι οι Έλληνες, αφήνοντας την πατρώα γη στα χέρια των Αλβανών που την δουλεύουν, την πατρώα θάλασσα στα χέρια των Αιγυπτίων που την ψαρεύουν, θα μεταβληθούν σε νομάδες της Ευρώπης ή των ΗΠΑ ή θα τρέχουν για δουλειά στην Αλβανία που ξεπερνά σε νόμιμη και παράνομη επιχειρηματική δραστηριότητα όλες τις χώρες της Βαλκανικής. Γέμισαν τα Τίρανα ουρανοξύστες, κτήρια γιγάντια, κακόγουστα μεν, σύγχρονα δε. Περίπου 100 ιδιωτικά σχολεία λειτουργούν στην πρωτεύουσα της χώρας των αετών. Εμείς αφήσαμε αδιαπαιδαγώγητη την εργατική και την αγροτική τάξη. Στην πρώτη περάσαμε σαν ιδεολογία – θεολογία το σύνθημα «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και υποχρεώσαμε πλήθος επιχειρήσεις να κλείσουν ή να μεταφερθούν αλλού. Μετά διαφθείραμε τους αγρότες με παροχές χωρίς υποχρεώσεις και τους δημιουργήσαμε νοοτροπία μαχαραγιά. Γέμισε η επαρχία με . . .«Κέντρα Πολιτισμού», όπου «μπαγιαντέρες» κάθε λογής και φυλής άναβαν πούρο με φωτιά πεντοχίλιαρου ! Το μπουκάλι με το ουΐσκυ βαπτίστηκε … αγροτικό! Τώρα, όμως, που έρχονται τα «εξ εσπερίας νέφη» χτυπάμε το κεφάλι μας. Και που να φθάσουν τα «εξ Ανατολής» σαν εισέλθει η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση! Θα γίνει η Ελλάς vallis flentium (=κοιλάς κλαυθμώνων) και θα κινείται quasi osculaturium inter flentium et dolorum (=σαν εκκρεμές μεταξύ θλίψεως και οδύνης).
Δεν είμαι υπέρ μιας παιδείας που θα υποτάσσεται στην οικονομία. Θεωρώ ολέθριο να χαράσσεται μια εκπαιδευτική πολιτική με κριτήρια οικονομικής αναγκαιότητας. Θεωρώ ολέθρια όμως και την παιδεία που εθίζει τα παιδιά στην οκνηρία, που τα κουράζει με την παπαγαλία και το βάρος αχρήστων μαθημάτων. Το μεγαλύτερο κεφάλαιο της χώρας είναι τα κεφάλια των παιδιών της. Τούτη η παιδεία αποκεφαλίζει τα παιδιά. Τα κάνει ικανά να μην κάνουν τίποτε. Ούτε να βλαστημήσουν. Ακόμη και η αισχρολογία τους περιορίζεται στη λέξη που τα κάνει συνονόματα. Αν τους πεις βρισιά της περασμένης 20ετίας θα νομίσουν ότι μιλάς αρχαία Ελληνικά !
Είναι θλιβερή η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα, παρουσίαζε χθες και θα παρουσιάζει κι αύριο η ελληνική κοινωνία : να υπάρχουν άνθρωποι άνω των 65 ετών, άνω των 70 ετών, που, ενώ έχουν συνταξιοδοτηθεί, εργάζονται νυχθημερόν, για να συντηρούν τα παιδιά τους μέχρι να τελειώσουν τις ατελείωτες σπουδές τους, τα παιδιά που λιώνουν τα νιάτα τους στα «κηφηνεία», που πάνε σπίτι τους να κοιμηθούν την ώρα που οι Αλβανοί πάνε για δουλειά. Θα μου πείτε, τι δουλειά; Οποιαδήποτε δουλειά, αρκεί να είναι τίμια. Όταν μικροί – ακόμη στο Δημοτικό – μαθαίναμε απέξω τον Τυρταίο (ποιος τολμά σήμερα να διδάξει Τυρταίο;) δεν τον μαθαίναμε για να γίνουμε πολεμοχαρείς αλλά για να νοιώθουμε ντροπή, όταν στην μάχη της ζωής, στην πρώτη γραμμή είναι οι παλαιότεροι, οι «γεραιοί» και οι νέοι κρύβο­νται πίσω από τη σκιά τους. «Αισχρόν γαρ δη τούτο… κείσθαι πρόσθε νέων, άνδρα παλαιότερον».
Σήμερα, βέβαια, οι χειρωνακτικές εργασίες ελέγχονται σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα από ξένους. Στις οικοδομές μιλούν αλβανικά, στα χωράφια πακιστανικά. Σε λίγο οι χειρωνακτικές επιχειρήσεις θα περάσουν στα χέρια των Κινέζων που κατασκευάζουν ήδη το μεγαλύτερο μέρος των τουριστικών ειδών που θυμίζουν … Ελλάδα. Ακόμη και τις σημαίες μας στην Κίνα τις φτιάχνουν ! Κι εμείς; Εμείς, όπως πάντα, φτιάχνουμε τα τρία κακά της μοίρας μας. «Φτιάχνουμε» τη ζωή μας στην τηλοψία, που δίνει τα μοντέρνα πρότυπα οκνηρίας στη νεολαία, ποθούμε μια χρυσίζουσα ζωή σαν αυτήν που προσφέρει το «γυαλί», αγοράζουμε πολυτελή αυτοκίνητα με δόσεις, κάνουμε διακοπές με «διακοποδάνεια», εορτάζουμε με «εορτοδάνεια» και πεθαίνουμε με «πεθανοδάνεια». Έλεγε ο Φωκίων, που πλήρωσε τέσσερις δραχμές τη δεύτερη δόση του κωνείου που χρειαζόταν για να «απέλθει», πως στην Αθήνα δεν μπορεί ούτε δωρεάν να πεθάνει κανείς.
Έπρεπε να ζούσε τώρα… Λυπάμαι που θα το πω, αλλά πρέπει να το πω: το σχολείο, οι σχολές και τα ΜΜΕ σακάτεψαν και σακατεύουν τη νεολαία, γιατί μιλούν συνεχώς για τα δικαιώματά της – δικαιώματα στην τεμπελιά – και ποτέ για υποχρεώσεις, ποτέ για χρέος, ποτέ για καθήκον. Το καθήκον έγινε άγνωστη λέξη.

Σαράντος Καργάκος: Εκπαιδευτικός – Ιστορικός – συγγραφέας

http://www.trelokouneli.gr/

Ψητά λαχανικά με κρεμώδη σος λευκού κρασιού

Ψητά λαχανικά με κρεμώδη σος λευκού κρασιού

Μια ελαφριά συνταγή με φρέσκα λαχανικά και μια βελούδινη σος από κρασί και γάλα. Θα την ετοιμάσεις σε πολύ λίγα λεπτά για όλες τις ώρες της ημέρας. Μια μερίδα από το πιάτο έχεις μόλις 70 θερμίδες.

• 8 φλιτζάνια κολοκυθάκια ανακατεμένα με μεγάλη γλυκιά κόκκινη κολοκύθα κομμένα σε λεπτές φετούλες

• 2 μέτριες κόκκινες πιπεριές καθαρισμένες και κομμένες σε ροδέλες
• 1 μικρό κρεμμυδάκι σε ροδέλες
• 2 κ.σ. ελαιόλαδο
• Πιπέρι
• Ξηρό θυμάρι
• 1 φλιτζάνι γάλα εβαπορέ με χαμηλά λιπαρά
• 1/4 του φλιτζανιού λευκό κρασί
• 2 κ.γ. άνθος αραβοσίτου
• Αλάτι
• 1 1/2 φλιτζάνι τριμμένο ελβετικό τυρί (έμενταλ, γκούντα)

Προθέρμανε στο φούρνο στους 280oC και στρώσε λαδόκολλα σε ένα ταψάκι

Βάλε τα κολοκυθάκια, την κολοκύθα, τις πιπεριές και το κρεμμύδι σε μία στρώση στο ταψί

Ράντισε με το ελαιόλαδο και ρίξε τα μυρωδικά σου - πιπέρι, θυμάρι

Ψήσε για 20 με 25 λεπτά μέχρι να μαλακώσουν τα λαχανικά σου

Στο μεταξύ ζέστανε το γάλα, το κρασί και το άνθος αραβοσίτου με λίγο πιπέρι και θυμάρι σε ένα μικρό κατσαρολάκι

Άφησε το μείγμα να βράσει και χαμήλωσε τη φωτιά ανακατεύοντας διαρκώς για 2-3 λεπτά μέχρι να αρχίζει το μείγμα σου να πήζει

Πρόσθεσε το τυρί σιγά, σιγά αφήνοντας τη σος σου να το απορροφήσει

Ρίξε την άσπρη σος σου πάνω από τα λαχανικά και ανακάτεψε απαλά και σέρβιρε

tlife.gr

H Άννα Τσεκούρα και το "Ποτάμι της Μοίρας"

Anna Tsekoura B

H Άννα Τσεκούρα και το "Ποτάμι της Μοίρας" θα φιλοξενηθεί στην "Στρατόσφαιρα" με την Βίκυ, στο SIN RADIO, την Κυριακή 16 Δεκεμβρίου απο τις 10.οο το βράδυ και έπειτα...(χωρίς κανενα χρονικό όριο)....

Θα ανατρέψει με την ροή του δεδομένα...
Θα ξυπνήσει με την δροσιά του αισθήσεις που κοιμούνται, ίσως...
Θα θυμώσει με τους αδρανείς, ως στοιχείο που διαρκώς κινείται..

Θα μας οδηγήσει σε ξέφωτα για να γεμίσουν τα "Σκοτάδια μας Φως..."

Μαζί με στίχους απο τα βιβλια της η Αννα Τσεκούρα θα αποκαλύψει και στίχους απο την ζωή της, απο τον Έρωτα και την Αλήθεια τους Σκότους και του Φωτός...

Σε μια εκπομπή γεμάτη Μουσική που αγγίζει την καρδιά και την ψυχή όπως και ο Λόγος, όπως και οι διάφορες μορφές Τέχνης...

Τέσσσερα (4) βιβλία της, με προσωπική αφιέρωση θα κληρωθούν στην εκπομπή, στους τυχερούς που θα συμμετέχουν στη συζήτηση στη σελίδα της εκπομπής.

Ετοιμαστείτε για μια βραδιά ....ΜΟΝΑΔΙΚΗ....για μια "τροχιά" που θα αγγίξει τα μύχια της ψυχής σας όπως ελάχιστοι μπορούν.

Σημ: για την συμμετοχή σας στην εκπομπή κάντε νωρίτερα register & login στη σελίδα του σταθμού. Στην αριστερή μπάρα θα βρείτε τις εκπομπές ημέρας...! την Κυριακή απο νωρίς θα αναρτηθεί η εκπομπή, πατώντας στον συνδεσμο θα βγείτε στην ενότητα της εκπομπής. Εκεί θα εχουμε την δυνατότητα να μιλάμε ζωντανά...όλοι μας!!!