παράμ παράμ παράμ ...

Travelling Greece

Παράμ παράμ παράμ γυρνάω χορεύω
στην άμμο του χειμώνα με τα φύκια
τη θάλασσα που αρρώστησε γιατρεύω
και κάνω με τα αστέρια σκουλαρίκια

Παράμ παράμ παράμ παραμονεύει
στο πέλαγο του χρόνου το καράβι
μια άγκυρα η ζωή μου ζητανεύει
το βάθος του έρωτα της να συλλάβει

Θάλασσα μάνα μοίρα μου εσύ
γαλάζια μοίρα
για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα
θάλασσα μνήμη μαύρο μου ασήμι
πάρ΄ την καρδιά μου και κάν΄ την μισή
του ανέμου αγρίμι

Θάλασσα μάνα μοίρα μου εσύ
γαλάζια μοίρα
για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα
θάλασσα μνήμη μαύρο μου ασήμι
πάρ΄ την καρδιά μου και κάν΄ την μισή
του ανέμου αγρίμι

Παράμ παράμ παράμ παραμυθένιο
ναυάγιο μες στα σύννεφα η σελήνη
κορμί του Ποσειδώνα σιδερένιο
ποιο πέτρινο μουσείο να σε κλείνει

Θάλασσα μάνα μοίρα μου εσύ
γαλάζια μοίρα
για παραμάνα στον ώμο χρυσή τον ήλιο πήρα
θάλασσα μνήμη μαύρο μου ασήμι
πάρ΄ την καρδιά μου και κάν΄ την μισή
του ανέμου αγρίμι

— στην τοποθεσία Kythira.

ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ ΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΣΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ ΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΣΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

Για να κατανοήσουμε τα παραμύθια, πρέπει να μπορούμε να εισχωρήσουμε σε έναν άλλο χώρο, σε έναν άλλο χρόνο, σε μιαν άλλη πραγματικότητα.

Πρέπει να μπορούμε να καθίσουμε, όπως κάποτε γύρω από ένα τζάκι και το στόμα ενός ηλικιωμένου κι όχι όπως τώρα, γύρω από την τηλεόραση και τη βουβαμάρα που ξεγυμνώνει τη μοναξιά μας. Η ίδια η γλώσσα των παραμυθιών εί

ναι συμβολική και όπως αποφαίνονται οι μελετητές, τα παραμύθια είναι το πιο παγκόσμιο φαινόμενο, ακόμα και απ’ τους μύθους. Στα παραμύθια οι ομοιότητες είναι συγκλονιστικά όμοιες, γιατί εκτυλίσσονται στο χώρο και τον χρόνο που είμαστε όλοι ίδιοι. Σ’ εκείνο το χώρο και το χρόνο όπου σαν παιδιά, σαν ανιχνευτές της πραγματικότητας μας, ρωτάμε: Ποιος είμαι, τι θέλω, που θέλω να πάμε… Η προσωπικότητά μας ψηλαφεί τα γεγονότα που θα της δώσουν ζωή: Μια φορά και ένα καιρό...

Είναι στο κάποτε, στο παντού και στο τώρα. Φεύγουμε απ’ το σύστημα και τα δεσμά του, μακριά από τους ανθρώπους που ανήγαγαν την κατάθλιψη σε παγκόσμια ασθένεια. Η ασφάλεια της εποχής μας ας μη μας ξεγελά` βρισκόμαστε όλοι σ' αυτό το χώρο: Είναι ΜΥΗΤΙΚΟΣ, ΑΝΕΞΙΤΗΛΟΣ, ΜΑΣ ΣΗΜΑΔΕΥΕΙ.

Αλλά σ' αυτό το χρόνο έχουμε ένα πρώτο στοιχείο: Τον ήρωα που αναδύεται απ’ το χάος. Άρα κάθε παραμύθι αναπαράγει την κοσμογονία… Εν αρχή ην είναι το χάος, του Ησιόδου, επαναλαμβάνεται σε κάθε αρχή όταν τολμάτε ένα βήμα στο άγνωστο, όταν επιχειρείτε κάτι που δεν ξέρετε τα αποτελέσματα του. Άρα, ο ήρωας είναι ο καθένας από μας, που σε διάκριση με τους άλλους, θα ακολουθήσει την πορεία του μέχρι το τέλος. Ένα ήρωας τόσο κοντινός, στις δικές μας καθημερινές μικρές απώλειες.

Ξεκινάει με μια κατάσταση όπου τα πράγματα είναι περίεργα… π.χ. Μια κόρη σ' ένα πλούσιο σπίτι, η Χιονάτη που δεν έχει ακόμη κατακτήσει την αγνότητά της, διότι το λευκό συμβολίζει το αγνό, το άσπιλο. Δεν μπορεί το λευκό να αποκτήσει την αγνότητά του, αν δεν περάσει μέσα από το μαύρο. Αλλού πάλι ο πατέρας πεθαίνει και αφήνει περιουσία που δεν μοιράζεται σωστά. Πατέρας – ευχή και κατάρα! Μας κληροδοτεί δυνάμεις αλλά είναι αυτός που πρέπει να ξεπεράσουμε (σκοτώσουμε). Το παιδί δεν θα ωριμάσει ποτέ, αν δεν τινάξει το φορτίο που κουβαλάει π.χ. στον παπουτσωμένο γάτο, οι δύο πρώτοι γιοί παίρνουν το μύλο. Ο άλλος το γαϊδούρι που κάνει μεταφορές στον μύλο, ο τρίτος τον γάτο. Αν περιμένετε να κληρονομήσετε το σωστό πεπρωμένο σας, δεν παίρνετε τίποτα. Εδώ ο ήρωας παίρνει το γάτο. Θα σπάσει την ευθύγραμμη πορεία του χρόνου για να φτάσει εκεί που για τους άλλους μοιάζει αδιάφορο. Αυτός που αλλάζει την ιστορία εντελώς, προχωρά στο άγνωστο. Ο ήρωας είναι όπως εμείς, θέλει την βόλεψή του, το σπιτάκι του. Θα προτιμούσε τον μύλο (σύμβολο μετάλλαξης). Είναι ο ήρωας, γιατί δεν είναι φωτισμένος αλλά πρέπει να βρει το φως μεσ’ στο σκοτάδι. Στην ωραία και το τέρας, ο ήρωας ζητά ένα τριαντάφυλλο (αυτό που δεν έχει καμιά αξία). Αν ο ήρωας ζητήσει τη θέση στο δημόσιο, τότε αυτό είναι καθημερινό. Ο ήρωας ζητά αυτό που σε πρώτο επίπεδο θεωρείται χάσιμο. Είναι σαν ένα ταξίδι στα τέσσερα πρωταρχικά στοιχεία: Γη, νερό, αέρας, φωτιά. Κάθε ήρωας θα κινδυνεύσει σε ένα από αυτά τα στοιχεία. Θα κινδυνεύσει να πυρποληθεί, να πνιγεί, να καεί. Δηλα-δή, να μεταλλαχθεί.

Άλλο στοιχείο του ήρωα: Ο κίνδυνος κι η μεταμόρφωση. Επειδή δεν ζήτησε τίποτα ή επειδή δεν το δικαιούται, κληρονομεί την αρνητική πλευρά, τις στάχτες, όπως η Σταχτοπούτα. Για να μεταμορφωθεί. Είναι η πορεία που κάνουμε στη ζωή όλοι, για να φτάσουμε στο σπιτάκι της γιαγιάς, όπου υπάρχει ο λύκος.

Αυτή είναι και η διαφορά απ’ τα σύγχρονα παραμύθια, τα καρτούν, τα χάρτινα. Εβδομήντα χρόνια ο Ντόναλτ Ντακ είναι ο ίδιος, ενώ στα κλασικά παραμύθια ο ήρωας μεταμορφώνεται.

Μας δείχνουν ότι μέσα από μια σκοτεινή δίοδο, μεταμορφωνόμαστε. Ο ήρωας κινδυνεύει για να μεταμορφωθεί, όχι για χάρη της περιπέτειας. Ο Ταρζάν ή ο Μπάτμαν, κινδυνεύουν για την περιπέτεια, αλλά μετά εβδομήντα χρόνια ο Ταρζάν είναι ο ίδιος, ενώ ο ήρωας του παραμυθιού θα μεταμορφωθεί. Στη συνέχεια ο ήρωας στον παπουτσωμένο γάτο θα υποφέρει από τα άλλα δύο κακά αδέλφια. Αυτά θα επιτρέψουν στον ήρωα να μεταμορφωθεί. Αυτά τα αδέλφια συμβολίζουν εμάς: Ο πρώτος το σώμα, ο δεύτερος τον ψυχισμό, ο τρίτος (εκών άκων), θέλοντας και μη, προχωράει πέρα απ’ αυτά, τα ξεπερνά. Είναι η πνευματικότητα. Ο μισός εαυτός μας είμαστε στάχτες και ο άλλος μισός προσπαθεί να φορέσει το γοβάκι. Εδώ η μητριά (σύμβολο της φύσης) συμβολίζει την άρρωστη φύση, τη ρημαγμένη, τη φύση που δεν μπορούμε μέσα της να αισθανθούμε σιγουριά, την φύση νέμεση, όχι τη φύση αγκαλιά, αλλά τη φύση που είναι τόσο στείρα, όπου το καθετί το βλέπει ως στοιχείο για εκμετάλλευση: Ποιος είναι πιο καλύτερος από μένα; Σπάει ένα κομματάκι. Η Χιονάτη σπάει τον καθρέφτη. Είναι ένα κομματάκι από μας που ψάχνει να βρει τον εαυτό του. Ο καθένας μας ζει με την μητριά… Ζει μ΄ εκείνη την περιοχή του, που τον έχει αποκόψει από τις πραγματικές του ρίζες. Άρα, ο ήρωας πρέπει να παρακούσει, πρέπει να πάει πέρα απ΄ τα δυό αδέλφια. Ακόμα κι η κοκκινοσκουφίτσα παραβαίνει: Μην μιλήσεις σε κανέναν, κι εκείνη μίλησε. Αν δεν υπάρχει παράβαση, δεν έχει νόημα η ζωή. Τα παραμύθια διδάσκουν προτροπή - παράβαση - αλλαγή. Γι' αυτό σε άλλη εποχή, οι άνθρωποι ζούσαν ήρεμα με το ψωμί της ημέρας, ενώ εμείς προβληματιζόμαστε με το ψυγείο γεμάτο.

Τα τέσσερα στοιχεία μας πηγαίνουν στην ένωση: Γάμος στο παραμύθι: Γάμος με τον ίδιο τον εαυτό μας. Ο ήρωας ενοποιείται, βρίσκει τον ίδιο τον εαυτό του. Για να έρθει ο γάμος, πρέπει να επέλθει χωρισμός. Άρα, φεύγει, χωρίζεται απ΄ το σπίτι του. Κοκκινοσκουφίτσα- Χιονάτη. Αυτός ο χωρισμός είναι η κολλητική ουσία της τελικής ένωσης.

ΓΝΩΣΤΟΙ ΑΠΟΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ: Στην Κοκκινοσκουφίτσα ο τρόπος προσέγγισης έχει στοιχεία από αρχαίες παραδόσεις και σύγχρονη ψυχολογία, καθώς και μυητική παράδοση. Ο ήρωας των παραμυθιών είναι μια διαδικασία μύησης -εξοικείωσης με το μυστήριο σε αρχαίες δοκιμασίες, για την τελείωση των ψυχών: Καβείρια μυστήρια, Ελευσίνια μυστήρια, μυστήρια Κελτών κ.λπ.

Το κόκκινο σκουφί το έχει ράψει η γιαγιά της. Είναι ένας κώνος πάνω στο κεφάλι της. Ένα από τα βασικά σύμβολα των μυστηρίων. Συμβολίζει την πιο εξευγενισμένη πνευματική μας φύση. Είναι κόκκινος, επειδή οι δονήσεις της είναι ακόμα γεμάτες πάθος και εξάρτηση. Μεταφέρει στο καλάθι της μηλόπιτα – παγκόσμιο σύμβολο- βιβλικό, το μήλο του Αδάμ. Δηλαδή τη γνώση που δεν έχει ακόμα κατακτήσει, που δεν έχει δοκιμαστεί από τον όφι. Ο λύκος είναι το άγνωστο, αυτό που θα μας διδάξει. Και πού πάει η Κοκκινοσκουφίτσα; Στην γιαγιά, πέρα απ’ το δάσος. Το δάσος συμβολίζει την ημιμάθεια, ανάμεσα στις σκιές των δέντρων, κάτι βλέπεις, κάτι χάνεις. Είναι οι σκιές που εσύ προβάλλεις. Άρα, εισέρχεται στον κόσμο το δικό μας, τον φυσικό, γεμάτο φως και σκοτάδι και εκεί συναντάει όχι ένα θηρίο, αλλά τον εαυτό της, τα δικά της συναισθήματα, δηλαδή τον λύκο (όφις, δράκος, λύκος) είναι ένα και το αυτό. Δηλαδή, τα πιο χαμηλά συναισθήματα: λαγνεία, ιδιοτέλεια, η χρησιμοποίηση του άλλου για ίδιον όφελος.

Τα παραμύθια κάνουν κάτι διαχρονικό, να αφορά τον καθένα.

Η γιαγιά: Η περιοχή του εαυτού μας η ανέγγιχτη: Αρχές, αξίες, σοφία• έξω απ’ το δάσος, έξω απ’ την άγνοια. Πρέπει να φτάσουμε εκεί, περνώντας απ’ τα διόδια του λύκου. Η γιαγιά, ο προορισμός μας, η ένωση. Παρόλα αυτά ο λύκος τρώει την γιαγιά. Χάθηκε η Σοφία, η γνώση. Ναι, όταν ο λύκος προσποιείται τη γιαγιά, όταν τα κατώτερα συναισθήματά σας κυριαρχούν και πνίγουν τις αρχές και τις παριστάνουν. Άρα, ο καθένας μας τι άλλο κάνει, παρά να πλανηθεί. Να δει την μορφή, όχι τον στόχο και να κινδυνεύσει η ίδια. Λύση, ο ξυλοκόπος: Τι κάνει; Κόβει τα δέντρα. Αφαιρεί κομμάτια απ’ το δάσος, απ’ το σκοτάδι. Κατάποση και άνοιγμα κοιλιάς, όπως στην βάπτιση, μπαίνει στα ύδατα. Είναι ο κανένας και αναδύεται καινούργιος, ντύνεται καινούργια ρούχα. Μόνο όταν μπει στην κοιλιά του δράκου, του κήτους, μόνον αν σας φάει, θα μπορέσετε να απελευθερωθείτε.

Η Κοκκινοσκουφίτσα, όταν βγαίνει από την κοιλιά του λύκου είναι μεταμορφωμένη. Ο Πινόκιο όταν βγαίνει από την κοιλιά του κήτους είναι μεταμορφωμένος. Ο τρίτος γιός στον Παπουτσωμένο γάτο, πέφτει φτωχός στα νερά και βγαίνει πλούσιος. Έχει μια σταθερότητα του ποιός είναι, που αν δεν υπήρχε η κατάσταση περιθωρίου, απόρριψης κ.λπ. δεν θα μπορούσε να μπει στη διαδικασία. Αντίστοιχα η Σταχτοπούτα: Παραμελημένη, (στάχτη - τζάκι αντί για την κοιλιά του λύκου), το τζάκι συμβολίζει την εσωστρέφεια, τον μαρασμό. Χρειάζεται ο μαρασμός, η στάχτη, για να υπάρχει αναγέννηση. Η Σταχτοπούτα έχει χάσει τη μητέρα της, την αληθινή της φύση, τον αληθινό της προορισμό.

Ο ήρωας παρ’ ότι σώζεται με θαυμαστό τρόπο, το αξίζει γιατί έχει κάμει καρτερία από ένστικτο, γιατί νιώθει ότι η δική του φύση δεν μπορεί να χαθεί με τίποτα. Άρα, οι υπερβάσεις, νεράιδες, μάγοι, δεν είναι παρά σύμβολα της εσωτερικής πορείας του ήρωα. Άρα, ένα παραμύθι είναι η δική μας πορεία.

Καρλ Γιουκγ: «Στα παραμύθια η ψυχή διηγείται την ιστορία της».

Ο βάτραχος που μιλάει συμβολίζει την άσχημη, τη χαμηλή πλευρά μας. Δέντρα: Αρχέγονη γλώσσα απ’ όπου προήλθαν όλες οι γλώσσες κι όπου μπορούσαμε να μιλάμε με δέντρα, με ζώα, με τη θάλασσα, όπως ένα σύγχρονο παιδί μιλά με τα παιχνίδια του. Αυτός ο τρόπος να επικοινωνήσουμε με τα άψυχα, είναι παγκόσμια γλώσσα όλων των παραμυθιών. Όσοι πλησιάζουν επιφανειακά τα παραμύθια, τα θεωρούν αυθαιρεσίες. Όταν ο ψαράς παντρεύεται την κόρη του βασιλιά, δεν ανεβαίνει τάξη, αλλά ανεβάζει τη συνείδηση του, την κατακτά. Ο βασιλιάς συμβολίζει τη Σοφία, την συνείδηση, την κατανόηση του κόσμου. Ο βασιλιάς χάνει τη θέση του, όταν δεν την έχει κατακτήσει. Δηλαδή, ο ήρωας ανέκαθεν ήταν σημαντικός, αλλά δεν το γνωρίζει. Πως θα το γνωρίσει; Μέσα απ’ την δοκιμασία: ποντίκια - άλογα: Τα τρωκτικά που τρώνε τις ενέργειες των διπλανών τους, τα κάνει άλογα- θετικές ενέργειες. Η Σταχτοπούτα δηλαδή, μέσω της νεράιδας μεταμορφώνει τα ίδια τα στοιχεία που έχει, τους δίνει θετικό προορισμό. Άλλο στοιχείο είναι το στοιχείο της απαγόρευσης ή του περιορισμού. Ο κάθε ήρωας μες στη δοκιμασία του έχει χωροχρονικές πιέσεις. Π.χ. πρέπει σε μια μέρα να χτίσει ένα παλάτι. Είναι δύσκολο, επειδή κι ο χρόνος είναι πιεστικός.

Μόνη λύση να βγάλει την πιο δυνατή πλευρά του, δηλα-δή να συνεργαστεί με εκείνες τις πλευρές που αγνοούσε. Όταν συντονιστεί, τότε είναι ικανός σε μία μέρα ν’ αλλάξει τον εαυτό του και τον κόσμο.

Το γοβάκι της Σταχτοπούτας είναι διάφανο, περνά το φως μέσα, είναι το ίδιο μεταλλαγμένο και μεταμορφωμένο. Δείχνει σε ποιο πόδι ταιριάζει η γνώση, η μεταμόρφωση. Αιώνιες αλήθειες που κάνουν τα παραμύθια ακόμα και στην εποχή μας απαραίτητα.

Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, απαγορεύτηκαν τα παραμύθια των αδερφών Γκριμ. Είπαν ότι οι Γερμανοί ήταν τόσο σκληροί, επειδή μεγάλωσαν με τα παραμύθια των Γκριμ, τα οποία είχαν μέσα τους σκληρότητα, αιμομιξίες κ.λπ.

Μερικά είναι τόσο σκληρά, όπου ο ήρωας πρέπει να συντονιστεί για να περάσει μέσα από τις συμπληγάδες της αδήριτης ύλης.

ΑΕΡΑΣ: Ο ήρωας πρέπει να κινδυνέψει αιωρούμενος πάνω στην φασολιά, διότι ο αέρας είναι στοιχείο αβεβαιότητας.

ΦΩΤΙΑ: Επέρχεται σαν λύτρωση στο μολυβένιο στρατιώτη ή σαν καθαρτήρια φωτιά. Ο ήρωας πρέπει να αντέξει τη φωνή του δράκου. Ο ήρωας ξεφλουδίζεται όπως ο τζίτζικας για να βρει το πραγματικό του πρόσωπο, για να βρει την ενότητα μέσα στον εαυτό του.

Ερεθίσματα για να διαβάσουμε τα παραμύθια με άλλο βλέμμα αλλά και για να δούμε τη ζωή μας με άλλο βλέμμα. Αν μελετάμε μόνο χωρίς να αλλάζουμε, αν η γνώση μας φορτώνει μόνο με καινούργιες πληροφορίες, δεν θα επέλθει η Λύτρωση και η Αναγέννηση!

ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΤΗ ΔΕΜΕΝΗ…

Ginkgo biloba

Ginkgo biloba:

Το Ginkgo biloba χρησιμοποιείται ιατρικώς για χιλιάδες χρόνια. Σήμερα είναι ένα από τα κορυφαία στις πωλήσεις βότανα στις ΗΠΑ. Το Ginkgo χρησιμοποιείται για τη θεραπεία πολυάριθμων καταστάσεων, πολλές από τις οποίες δοκιμάζονται επιστημονικά.
Χρησιμοποιούμενα μέρη:
-φύλλα

Δράση:
-Ισχυρά επιστημονικά στοιχεία υπέρ της χρήσης του για απόφραξη (φραγμένες αρτηρίες στα πόδια) και για τη θεραπεία της άνοιας από νόσο Alzheimer ή της αγγειοπάθειας
-κατά της εγκεφαλικής ανεπάρκειας!
-κατά της εξασθένησης της μνήμης λόγω ηλικίας
-κατά των παρενεργειών της χημειοθεραπείας
-κατά της μειωμένης λίμπιντο / διαταραχής στύσης (ανδρική ανικανότητα)
-κατά της κατάθλιψης
-κατά εκφύλισης κηλίδας
-βελτίωση της μνήμης (σε υγιείς)
-κατά του βόμβου (στα αυτιά)
-κατά του ιλίγγου
-υπάρχουν ικανοποιητικά επιστημονικά στοιχεία κατά της χρήσης του για το εγκεφαλικό
Δοσολογία:
-Για απόφραξη - 80-360 mg προτυποποιημένου 50:1 εκχυλίσματος φύλλων καθημερινά από το στόμα, σε δύο ή τρεις δόσεις.
- 3-6 ml εκχυλίσματος 40 mg/ml καθημερινά από το στόμα σε τρεις δόσεις
~ Υπάρχουν επιστημονικα στοιχεια υπέρ της χρήσης του ~


Το Ginkgo biloba φανερώνει από μόνο του τις ιδιότητές του… όπως σχεδόν τα περισσότερα φυτά, για αυτό πρόσθεσα και τις φωτογραφίες.
Παρατηρήστε τα φύλλα του χωρισμένα σε 2 μέρη όπως τα 2 ημισφαίρια του εγκεφάλου και τις λεπτότατες γραμμές που έχει…
Στα φυτώρια θα το βρείτε εύκολα. Το ενός μέτρου κάνει περίπου 15 ευρώ. Προτιμήστε των 2 μέτρων, όπως στη φωτογραφίες, που έχει περίπου 25 ευρώ για σχεδόν άμεση παραγωγή φύλλων, εξαρτάτε τις ανάγκες σας βέβαια στο πόσα δέντρα θα φυτέψετε…
Έχω κάνει και βλάστηση από σπόρους που είναι αρκετά εύκολη.
Τα δέντρα ζουν πάνω από χίλια χρόνια….
Συνέχεια:
http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2012/12/ginkgo-biloba.html

ΜΑΡΙΑ - ΑΝΤΩΝΗΣ - ΜΙΚΗΣ

Απολαύστε ενα αριστούργημα μουσικής τέχνης  

από τα χρυσά χρόνια δημιουργίας

που χάνονται στη λήθη...

Σήμερα...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !

ΜΟΔΕΣΤΟΣ

http://www.saint.gr/3277/saint.aspx

Άγιος Μόδεστος Αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων

Ημερομηνία εορτής:	16/12/2012
Τύπος εορτής:	Σταθερή. Εορτάζει στις 16 Δεκεμβρίου εκάστου έτους.
Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Μοδεστος Αρχιεπισκοπος Ιεροσολυμων

Φέρει, Μόδεστε παμμάκαρ, καὶ σὸν τάφον, Ἡ τὸν τάφον φέρουσα γῆ τοῦ Κυρίου.

Βιογραφία Τα βιογραφικά στοιχεία του Αγίου Μοδέστου είναι αρκετά συγκεχυμένα. Για παράδειγμα, τον πατέρα του Ευσέβιο και τη μητέρα του Θεοδούλη από τη Σεβάστεια της Παλαιστίνης, τους θέλουν επί Μαξιμιανού (286 - 305 μ.Χ.) να πεθαίνουν στη φυλακή, ενώ γνωρίζουμε ότι τα χρόνια της πατριαρχίας του Αγίου αυτού ήταν από το 632 μ.Χ. μέχρι το 634 μ.Χ. Ο Άγιος Μόδεστος, ανακαίνισε τα Ιερά προσκυνήματα, που καταστράφηκαν από τους Πέρσες και ζήτησε τη συνδρομή των χριστιανών από την Ανατολή. Οσιακά αφού έζησε και πολλά για τους Αγίους τόπους αφού έκανε, απεβίωσε ειρηνικά. Ο Άγιος φέρεται να προστατεύει τα ζώα, ιδιαίτερα αυτά που σέρνουν άροτρο. Στην εορτή του δεν «εορτάζουν» μόνο τα βόδια, αλλά κατά επέκταση όλα τα οικόσιτα ζωντανά. Σε πολλά μέρη γίνονται συλλείτουργα, αγιασμοί και αφού «ευλογηθούν - διαβαστούν» από τον παπά τα ζώα, φτιάχνονται κόλλυβα. Τελικά το δίνουν στα ζώα να το φάνε. Στην Λέσβο του Αγίου Μόδεστου, παίρνουν αγιασμό και ραντίζουν με αυτόν τα χωράφια τους, για να γλυτώσουν από τις ακρίδες και όλα τα άλλα κακά. Διαβάστε εδώ μια «ευχή του Aγίου Mοδέστου Eπισκόπου Iεροσολύμων, λεγομένη εις πάσαν θανατηφόρον ασθένειαν και βλάβην βοών, ίππων, όνων, ημιόνων, προβάτων, αιγών, μελισσών, και των λοιπών ζώων».

Ἀπολυτίκιον Ὁσίως τὸν βίον σου διαπεράσας σοφέ, ποδήρει κεκόσμησαι ἱερωσύνης φαιδρῷ, ἱερόαθλε Μόδεστε, ὅθεν καὶ ἐναθλήσας προθυμότατα πάτερ, νῦν ἐν ἀγαλλιάσει τῷ Χριστῷ συναγάλλη, πρεσβεύων ὑπὲρ πάντων ἡμῶν τῶν εὐφημούντων σε.

ΜΙΑ ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ ΑΓΑΠΗΣ

Γωγώ Ατζολετάκη

ΜΙΑ ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΗΜΕΝΑ ΤΑ ΖΩΑ !

 
ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΓΝΕΣ ΨΥΧΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΥΠΟΦΕΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ ΤΟΥ !!!

 
ΕΛΑΤΕ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ... ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ... ΓΙΑ ΔΩΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ ΣΕ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΧΑΜΗΛΕΣ ΤΙΜΕΣ.

 
Σ' αυτό το ΠΑΖΑΡΙ (και ΜΟΝΟ ΕΔΩ) θα βρείτε τις ΥΠΕΡΟΧΕΣ αλόες μου (για ομορφιά, υγεία και Καλή τύχη) σε εορταστική συσκευασία. Από τις προσωπικές μου καλλιέργειες !

 
ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ... ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ, ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ !

Αυτός είναι ο γιατρός των φτωχών παιδιών!!!

ΟΜΑΔΑ ΖΗΤΑ

ΑΞΙΖΕΙ ΚΟΙΝΟΠΟΙΣΗ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ...

Αυτός είναι ο γιατρός των φτωχών παιδιών!!!

Τα τελευταία έντεκα χρόνια έχει δώσει ζωή σε 9.000 παιδιά σε ολόκληρο τον κόσμο. Μοναδική του αμοιβή, το χαμόγελο που ξαναγεννήθηκε στα χείλη τους. Ο καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλανγκός, ο καλύτερος μαθητής του Μαγκντί Γιακούμπ, αποτελεί ένα ζωντανό μήνυμα ελπίδας ότι η ανθρωπιά δεν έχει χαθεί. Το όνομά του έχει συνδεθεί με τη σωτηρία πολλών καρδιοπαθών στο Λίβανο, στη Γεωργία, στη Σερβία, στην Κύπρο, στην Ινδία, στο Μαρόκο, στην Αλγερία, στο Μαυρίκιο, στη Μοζαμβίκη, στην Ερυθραία, στο Κιργιστάν, στη Μαδαγασκάρη, στη Βενεζουέλα, στην Ουκρανία και στην Μποτσουάνα. Ο Ελληνας καρδιοχειρουργός Αυξέντιος Καλανγκός δεν απέκτησε τυχαία τον τίτλο του «γιατρού των φτωχών παιδιών». Στα 23 του αποφοίτησε από την Αμερικανική Ιατρική Σχολή της Κωνσταντινούπολης και στα 40 του έγινε τακτικός καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης. Αργότερα ήταν ο καλύτερος μαθητής του κορυφαίου καρδιοχειρουργού Μαγκντί Γιακούμπ. Ιδρυτής του φιλανθρωπικού ιδρύματος «Καρδιές για όλους», ο Έλληνας γιατρός από την Πόλη μαζί με την ομάδα του δεν κάνει τίποτα άλλο από το να χειρουργεί καθημερινά δωρεάν όλα τα παιδιά στις φτωχές συνοικίες του κόσμου, μόνο και μόνο για να ξαναδεί το χαμόγελο στα χείλη τους. «Μπορεί να ακουστεί κοινότυπο, αλλά είναι αλήθεια: η μόνη μου ανταμοιβή είναι το χαμόγελο των παιδιών που έχω σώσει και η χαρά που νιώθουν οι οικογένειές τους. Αυτά μου αρκούν» λέει περήφανος μιλώντας στην «Espresso». Ζει στην Υεμένη, αλλά οπουδήποτε στο κόσμο κι αν τον χρειαστούν, δηλώνει παρών. Δουλεύει δεκαοχτώ ώρες τη μέρα, όμως όπως λέει δεν κοιτάει ποτέ το ρολόι του: «Στην Υεμένη, που είναι η βάση μου, χειρουργώ κάθε μήνα περίπου σαράντα με πενήντα περιστατικά. Οταν ταξιδεύω για φιλανθρωπικό σκοπό, είμαι ικανός να χειρουργήσω περίπου πενήντα περιστατικά μέσα σε δέκα μέρες, για να αυξήσω τον αριθμό των παιδιών που περιμένουν μήνες και χρόνια να υποβληθούν σε επέμβαση. Υπερβαίνω τις δυνάμεις μου. Δουλεύω περίπου δεκαοχτώ ώρες την ημέρα και τα Σαββατοκύριακα». «Πιστεύω στον Θεό» Ο πρώτος άνθρωπος που του έδειξε το δρόμο της φιλανθρωπίας ήταν -όπως μας αποκαλύπτει ο ίδιος- ο πατέρας του, κορυφαίος παθολόγος στην Κωνσταντινούπολη: «Από τα παιδικά μου χρόνια θυμάμαι ότι ο πατέρας μου μου έλεγε να αφουγκράζομαι τον πόνο των ανθρώπων και ειδικά αυτών που ζούνε στη φτώχεια». Τον ρωτάμε αν πιστεύει στον Θεό. Αν έχει κάποια βάση αυτό που λέμε όταν κινδυνεύει κάποιος δικός μας άνθρωπος: «Ο Θεός να βάλει το χέρι του». Η απάντησή του είναι αφοπλιστική: «Πρέπει να ξέρετε πως κάθε φορά που χειρουργώ πάνω από το χειρουργικό τραπέζι δεν κάνω τίποτα άλλο από το να επικαλούμαι τον Θεό». Και συνεχίζει συγκινημένος: «Αμέσως μετά, όταν όλα πάνε καλά, σε κάθε ευκαιρία θαυμάζω το έργο του Θεού πάνω σε μας τους ανθρώπους. Ναι, λοιπόν, πιστεύω στον Θεό. Άλλωστε, ο παππούς μου ήταν ιερέας». Ερχεται όμως κάποια στιγμή στη ζωή, όπως μας λέει ο κ. Καλανγκός, που όλοι οι άνθρωποι νιώθουν πως κάποια πράγματα είναι υπεράνω των δυνάμεών τους: «Θυμάμαι πριν από εννιά χρόνια είχα χειρουργήσει ένα δύσκολο περιστατικό στη Μοζαμβίκη. Ενα παιδί 3 ετών με καρδιακή ανεπάρκεια, το οποίο όμως απεβίωσε τρεις ημέρες μετά την επέμβαση και ενώ νοσηλευόταν στην εντατική μονάδα. Οταν πήγα να συζητήσω τις αιτίες του θανάτου με τη μητέρα του, έμαθα έκπληκτος ότι αυτή η γυναίκα ήταν έγκυος 7 μηνών και μόλις πριν από δύο μήνες είχε χάσει και τον σύζυγό της. Είχε, λοιπόν, πουλήσει τα πάντα για να μπορέσει να μεταφέρει το άρρωστο παιδί της από το χωριό στην πρωτεύουσα, στο ιατρικό μας κέντρο, ενώ ταυτόχρονα την είχαν εγκαταλείψει φίλοι και συγγενείς. Το κλάμα και ο πόνος αυτής της γυναίκας που δεν είχε χρήματα ούτε για να θάψει το παιδί της με έκαναν να καταλάβω, με τον πιο σκληρό τρόπο, τι σημαίνει ζωή. Της έδωσα αμέσως όλα μου τα χρήματα, όλο μου το μισθό και ζήτησα από τον διευθυντή του ιατρικού κέντρου να της δώσει δουλειά στο μαγειρείο της μονάδας, όπως και έγινε. Σήμερα είναι ευτυχισμένη. Γέννησε τελικά δύο παιδάκια και συνεχίζει μέχρι σήμερα να δουλεύει στο ίδιο κέντρο. Είναι αυτές οι συνθήκες στις χώρες του Τρίτου Κόσμου που μου δίνουν την εντύπωση πως ορισμένα πράγματα εξακολουθούν να είναι "υπεράνω των δυνάμεών μου", όμως ποτέ δεν λυγίζω. Βέβαια, για να αλλάξουν οι συνθήκες ζωής και το βιοτικό επίπεδο σε αυτές τις χώρες πρέπει οι μεγάλες δυνάμεις να δουν διαφορετικά τις αιτίες της φτώχειας». Η ευτυχία της προσφοράς Παρά το γεγονός ότι έχει βραβευτεί δεκάδες φορές από διεθνείς οργανισμούς και ιδρύματα, όπως ο ίδιος λέει, δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο τις συνήθειές του και το χαρακτήρα του: «Σας λέω μετά λόγου γνώσεως πως όλα αυτά τα χρόνια όσο ακριβώς προχώρησα σε επιστημονικό και σε φιλανθρωπικό επίπεδο, άλλο τόσο προσπαθώ να είμαι ταπεινός, και αυτό είναι το μεγαλύτερο ιδανικό στη ζωή». Τι κι αν έχει θυσιάσει το χρόνο του και την οικογενειακή του ζωή; Εκείνο που έχει σημασία -όπως λέει- είναι να είσαι χρήσιμος για τον διπλανό σου. Αυτό προσπαθεί να μεταλαμπαδεύσει και στα δύο παιδιά του - τις ελάχιστες ώρες που είναι κοντά τους. Ομως, ο Αυξέντιος Καλανγκός δεν έχει μόνο τον Κωνσταντίνο και τον Αλέξανδρο. Εχει σαν παιδιά του 9.000 φτωχά αγγελούδια που δεν είχαν πρόσβαση στη δημόσια και δωρεάν υγεία των χωρών που ζούσαν, στα οποία χάρισε αφιλοκερδώς το δικαίωμα να αναπνέουν και να μπορεί η καρδούλα τους να χτυπάει κανονικά. Συνεχιστές του φιλανθρωπικού και του επιστημονικού έργου του ευτυχώς -όπως λέει- υπάρχουν. ΑΝ ΡΩΤΗΣΟΥΜΕ 1000 ΑΤΟΜΑ ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ΤΗΝ ΜΕΝΕΓΑΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΖΟΥΛΙΑ ΕΝΩ ΤΟΝ ΣΩΤΗΡΑ ΓΙΑΤΡΟ ΔΕΝ ΤΟΝ ΞΕΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ. Αλήθεια τα media γιατί δεν τον προβάλουν. Μήπως επειδή η καλοσύνη δε πουλάει; Μόνο οι σαμπάνιες. Αυτές είναι οι αξίες μας και οι αρχές μας ,διότι ΕΙΜΑΣΤΕ Η ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ Ο ένας έχει χειρουργήσει 9.000. Αν υπήρχαν 20 ή έστω 10 σαν κι αυτόν, η μαφία του συστήματος υγείας θα κατέρρεε.

Αν υπήρχαν βέβαια 20 σαν κι αυτόν θα ζούσαμε στον παράδεισο και όχι σε αυτό τον κόσμο που τον έχει πάρει ο διάολος(χρήμα) και τον έχει σηκώσει χωρίς επιστροφή.

Χριστουγεννιάτικα φωτάκια παντού

Απλές λύσεις

 

Χριστουγεννιάτικα φωτάκια παντού

Δημιουργούν ατμόσφαιρα και μας μεταφέρουν αμέσως στο εορταστικό κλίμα.

Ποιος μπορεί να σκεφτεί Χριστούγεννα χωρίς τα εκατομμύρια φωτάκια που στολίζουν τα σπίτια και τους δρόμους;

Φωτίζουν και φτιάχνουν τη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα με τον καλύτερο τρόπο.

Στο σπίτι τα φωτάκια μεταφέρουν επίσης το χριστουγεννιάτικο κλίμα. Μπορείτε να τα βάλετε όχι μόνο στο χριστουγεννιάτικο δέντρο αλλά και σε άλλα σημεία του σπιτιού όπως στο τζάκι γύρο από πίνακες η ακόμα και πάνω από το κρεβάτι σας.

Το βράδυ που όλα ησυχάζουν τα φωτάκια θα λάμπουν και θα σας κάνουν παρέα.

jenny.gr

Μελιτζανόπιτα της Νίκης

Μελιτζανόπιτα της Νίκης

Bαθμολογία:

17 ψήφοι

Προστέθηκε από dcroula, 27.09.09

 

Περιγραφή

Μια πίτα με ιδιαίτερη γεύση, ξαφνιάζει ακόμα κι αυτούς που δεν είναι φίλοι της μελιτζάνας.

photo: jenaki

Τι χρειαζόμαστε:

• 6 φύλλα χωριάτικα
• 4 μελιτζάνες φλάσκες
• 1 φλ. τσ. ελαιόλαδο
• 2 κρεμμύδια κομμένα σε φέτες
• 1 κ.γ. μπούκοβο
• 1 1/2 φλιτζάνι ψιλοκομμένη ντομάτα
• 1 κ.γ. ρίγανη
• 1 κ.γ. δυόσμος
• 1 γιαούρτι στραγγιστό 200 γρ.
• 2 1/2 φλ.τσαγιού τυριά κίτρινα (ρεγκάτο, γραβιέρα, πεκορίνο, ένταμ ή γκούντα)
• 1 1/2 φλιτζάνι γάλα φρέσκο
• πιπέρι
• αλάτι (με προσοχή λόγω των τυριών)

Για τον χυλό:

• 1 φλ. τσ. αλεύρι
• 5 κ.σ. λάδι
• νερό όσο πάρει

Στα γρήγορα

Κατηγορία

Πίτες με λαχανικά

Μέθοδος

Φούρνου

Περιέχει

Τυριά

Ντομάτες

Μελιτζάνες

Γάλα

Γιαούρτι

Ειδικές περιστάσεις

Για μπουφέ

Σερβίρει

8 -10 άτομα

Πως το κάνουμε:

Διαβάστε περισότερο: Μελιτζανόπιτα της Νίκης http://www.sintagespareas.gr/sintages/melitzanopita-tis-nikis.html#ixzz24qp0bwYo 

Αν πιστεύεις, δεν θα γνωρίσεις ποτέ.

Αναδρομές σε προηγούμενες ζωές

Αν πιστεύεις, δεν θα γνωρίσεις ποτέ. Αν θέλεις πραγματικά να γνωρίσεις, μην πιστεύεις. Δεν σημαίνει τούτο να δυσπιστείς, γιατί η δυσπιστία είναι ένα άλλο είδος πιστεύω. Μην πιστεύεις, αλλά πειραματίσου. Μπες μέσα στον εαυτό σου, και αν μπορείς να δεις, αν μπορείς να νιώσεις, μόνο τότε να πιστεύεις. Δεν πρόκειται όμως τότε πια για ‘’πιστεύω’’ πρόκειται για εμπιστοσύνη. Αυτή είναι η διαφορά μεταξύ εμπιστοσύνης και πιστεύω: H εμπιστοσύνη προέρχεται από την εμπειρία, το πιστεύω αποτελεί μια απλή προκατάληψη χωρίς καμιά εμπειρία που να το στηρίζει.

Μην πιστεύεις επειδή έτσι λένε οι γραφές και μην πιστεύεις επειδή έτσι λένε οι αξιοσέβαστοι άνθρωποι, γιατί μπορεί να το λένε μόνο και μόνο διότι λέγοντάς το αυτό γίνονται αξιοσέβαστοι. Μην πιστεύεις επειδή έτσι λένε οι ιερείς, γιατί οι ιερείς κάνουν απλώς κάποιο είδος δουλειάς. Έτσι πρέπει να πουν` είναι πωλητές. Πουλάνε κάποιο αόρατο προϊόν, το οποίο δεν το βλέπεις αλλά πρέπει να το πιστέψεις.

Πειραματίσου, προχώρησε μέσα στην υπαρξιακή εμπειρία τού όλου πράγματος. Γίνε εργαστήριο, το δικό σου εργαστήριο. Και αν δεν έχει γίνει κάτι δική σου κατανόηση, μην πιστεύεις. Αν δεν έχει γίνει κατανόηση δική σου, μην πιστεύεις, και μόνο τότε θα μπορείς να εμπιστεύεσαι. Η αλήθεια που την έχεις πιστέψει είναι ψέμα. Η αλήθεια που την έχεις βιώσει είναι τελείως διαφορετικό φαινόμενο. Αυτή είναι η προσέγγιση του επιστημονικού νου.

Osho