προτεραιότητα σου θα πρέπει να είναι η πνευματική σου ελευθερία

Osho, Είναι εφικτό να αναζητά κανείς το μονοπάτι της αλήθειας και ταυτόχρονα να αγωνίζεται για να ελευθερώσει τη χώρα του από την τυραννία;

Δεν υπάρχει καμιά διαμάχη ανάμεσα στην αναζήτησή σου για την αλήθεια και την πνευματική ελευθερία και στον αγώνα σου εναντίον της πολιτικής τυραννίας – αν και τα ζητήματα γίνονται λίγο πιο πολύπλοκα.

Η προτεραιότητα θα πρέπει να είναι η επίτευξη της δικής σου πνευματικής ελευθερίας, επειδή οι πολιτικές τυραννίες έρχονται και φεύγουν. Καμιά τυραννία δεν έχει διαρκέσει για πάντα. Και δεν μπορείς να είσαι απόλυτα σίγουρος για το ότι η μία πολιτική τυραννία από την οποία θα έχεις απαλλαγεί, δεν θα αντικατασταθεί από μια άλλη.

Μην τρέφεις υπερβολικές ελπίδες σε ένα όμορφο μέλλον. Η ιστορία μας διδάσκει κάτι άλλο. Οι άνθρωποι θα παραμείνουν στην ίδια άσχημη κατάσταση. Θα υπομένουν τους ίδιους τρόμους και κάτω από ένα καινούργιο καθεστώς. Μόνο οι σφαγείς έχουν αλλάξει.

Ασφαλώς και δεν εναντιώνομαι στο να αγωνίζεσαι για την ελευθερία του έθνους σου, μην το κάνεις όμως αυτό προτεραιότητα. Η προτεραιότητα σου θα πρέπει να είναι η πνευματική σου ελευθερία, την οποία δεν μπορεί να σου την πάρει κανένας. Αν καταφέρνεις να πολεμάς ταυτόχρονα και την τυραννία, τότε το υποστηρίζω απόλυτα. Αυτό όμως δεν είναι εύκολο. Για την ακρίβεια είναι πάρα πολύ δύσκολο. Την στιγμή που αρχίζεις να πολεμάς εναντίον κυβερνήσεων, μπλέκεσαι τόσο πολύ, που ξεχνάς τελείως τον εαυτό σου. 

Είναι άσχημο να παραμένεις κάτω από οποιουδήποτε είδους σκλαβιά. Η μεγαλύτερη σκλαβιά όμως είναι της ψυχής σου. Ελευθέρωσε την ψυχή σου από το παρελθόν – ελευθέρωσέ την από τις καταβολές και τους προγραμματισμούς με τους οποίους ανατράφηκες. Η αναζήτησή σου για την αλήθεια θα πρέπει να παραμένει η βασική και υπέρτατη φροντίδα σου. Αν σου έχει απομείνει ενέργεια, μπορείς να πολεμάς και πολιτικές τυραννίες. Να ξέρεις όμως ότι πρόκειται να απογοητευτείς. Στη διάρκεια των αιώνων, όλοι όσοι είχαν την ιδέα ότι «θα ελευθερωθούμε», απογοητεύτηκαν.

Η δική μου ελπίδα δεν είναι πια στις υποσχέσεις των επαναστατών. Η δική μου ελπίδα είναι στη γέννηση του ρέμπελου, του ανθρώπου που είναι ανυπόταχτος, αδάμαστος. Και για να μπορέσει να γεννηθεί ο ρέμπελος, η βασική αναγκαιότητα, η ουσιαστική μεταμόρφωση είναι η ελευθερία της ατομικότητάς σου από το παρελθόν σου, από τις καταβολές και τους προγραμματισμούς με τους οποίους ανατράφηκες. Ο διαλογισμός θα βοηθήσει στο να σε κάνει άτομο. Και μόνο μια κοινότητα ατόμων που είναι πνευματικά ελεύθερη, που έχει σπάσει όλες τις γέφυρες που πηγαίνουν πίσω στο παρελθόν, θα έχει τα μάτια που εστιάζουν στα πιο μακρινά αστέρια.

Όλοι τους θα είναι κατά κάποιο τρόπο ποιητές, ονειροπόλοι, μύστες και διαλογιστές. Και αν δεν γεμίσουμε τον κόσμο με τέτοιους ανθρώπους, ο κόσμος απλώς θα αντικαθιστά τη μια τυραννία με κάποια άλλη κι αυτό θα είναι απολύτως μάταιο.

Εσύ είσαι η προτεραιότητα. Πήγαινε στις ρίζες σου, βρες τον εαυτό σου, γίνε ρέμπελος κι άφησε κι άλλους ανθρώπους να γίνουν ρέμπελοι. Κι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος με τον οποίο μπορείς να βοηθήσεις την ανθρωπότητα να δημιουργήσει ένα χρυσό μέλλον.

Υπέροχες πατάτες στη γάστρα με κρεμώδη σος

 

Υπέροχες πατάτες στη γάστρα με κρεμώδη σος

Ένα «κολασμένο» φαγητό για κάθε γιορτινό τραπέζι που σέβεται τον εαυτό του.

• 5-6 μεσαίες πατάτες
• 2 μεγάλα κρεμμύδια
• 15-20 γαύροι, καθαρισμένοι και στεγνοί
• 2κ.σ. βούτυρο
• 250ml κρέμα γάλακτος
• τριμμένη φρυγανιά
• φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι

Προθερμάνετε το φούρνο στους 200C.

Καθαρίστε και κόψτε τις πατάτες σε μακριές, λεπτές λωρίδες και βάλτε τις σε παγωμένο νερό.

Ψιλοκόψτε τα κρεμμύδια.

Λαδώστε ένα μεγάλο πυρίμαχο σκεύος και απλώστε μία στρώση πατάτες, μία κρεμμύδι και μία γαύρο. Συνεχίστε με την ίδια σειρά μέχρι να τελειώσουν τα υλικά.

Ρίξτε από πάνω την κρέμα γάλακτος, έπειτα το βούτυρο, τη φρυγανιά και το πιπέρι.

Βάλτε το πυρέξ στο φούρνο για 40 με 50 λεπτά ή μέχρι οι πατάτες να γίνουν μαλακές και να τρυπιούνται με ένα πιρούνι και όλα τα υγρά να έχουν απορροφηθεί. Βγάλτε το από το φούρνο, αφήστε το λίγη ώρα να σταθεί και σερβίρετε.

queen.gr

Σήμερα...

 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ

http://el.wikipedia.org

Αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μετάβαση σε: πλοήγηση, αναζήτηση

Η Αναστασία η Φαρμακολύτρα ήταν μάρτυρας της ορθόδοξης εκκλησίας.

Βιογραφικά στοιχεία

Πατέρας της ήταν ο Πρετέξτατος, ισχυρός προύχοντας την Ρωμαϊκή εποχή, αλλά και ειδωλολάτρης. Η μητέρα της Φλαβία ήταν χριστιανή.

Η Αναστασία βαφτίστηκε χριστιανή και ανατράφηκε από την μητέρα της. Όταν πέθανε η μητέρα της, την ανατροφή της Αναστασίας ανέλαβε ο Χρυσόγοος, επίσης ευσεβής χριστιανός. Όταν η Αναστασία έφτασε σε ώριμη ηλικία, ο πατέρας της την πίεζε να παντρευτεί τον Ρωμαίο εθνικό Ποπλίο. Η Αναστασία απέφυγε τον Ποπλίο σαρκικά, ενώ αυτός της κατέτρωγε την περιουσία σε ειδωλολατρικές και άσωτες εκδηλώσεις. Η Αναστασία υπέφερε πολύ, διότι δεν μπορούσε να εκπληρώσει ελεύθερα τις χριστιανικές της υποχρεώσεις. Ο Πόπλιος είδε ότι δεν μπορούσε να αλλαξοπιστήσει την γυναίκα του και την έκλεισε σε βαριά φυλακή. Τον δε Χρυσογόνο τον έκλεισε ο Διοκλητιανός σε φυλακή και τον βασάνιζε. Σώζεται αλληλογραφία μεταξύ της Αγίας Αναστασίας, τόν καιρό πού τήν είχε φυλακίσει ο άνδρας της, γιά νά εμποδίσει τήν φιλάνθρωπη δράση της, καί του Χρυσογόνου, πού τόν είχαν φυλακίσει, γιατί δίδασκε μέ παρρησία καί πολλή επιτυχία τό Χριστιανισμό. Τόν Χρυσόγονο ακολούθησε η Αναστασία στήν μαρτυρική του πορεία από τή Ρώμη στή Νικομήδεια, αφού εν τώ μεταξύ αποφυλακίσθηκε μετά τό θάνατο του συζύγου της (ο Πόπλιος πήγε πρέσβης στην Περσία όπου τον βρήκε αιφνίδιος θάνατος).Η Αναστασία αφότου αφέθηκε ελεύθερη χρησιμοποιούσε τις φαρμακευτικές της γνώσεις για να θεραπεύει τους φυλακισμένους.

Η μνήμη της τιμάται στις 22 Δεκεμβρίου.

 ---------------------------------------

http://vatopaidi.wordpress.com

Βίος της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας

1. Καταγωγή καί δράση της Αγίας Αναστασίας

Γεννήθηκε καί μεγάλωσε στή Ρώμη στό τέλος του 3ου μ.Χ αιώνος. Ήταν κόρη αρχοντικής καί πλούσιας οικογένειας. Παρά τήν σκληρή επαγρύπνηση του ειδωλολάτρη πατέρα της Πραιτεξτάτου, η Χριστιανή μητέρα της Φαύστα τήν οδήγησε στόν Χριστιανό διδάσκαλο Χρυσόγονο πού της δίδαξε τό Χριστιανισμό καί άναψε τόν έρωτα καί τήν αγάπη της πρός τόν Χριστό. Αποφασισμένη νά ζήσει μοναχική ζωή διά βίου, εν αγνεία καί παρθενία, υποχρεώθηκε εν τούτοις πιεζόμενη από τόν πατέρα της, νά παντρευτεί τόν ειδωλολάτρη αξιωματούχο του αυτοκράτορος Διοκλητιανού Πούπλιο, τήν πρός τόν οποίο όμως σαρκική συνάφεια απέφευγε, όπως λέγει τό συναξάριο, διά τήν απιστίαν αυτού, προφασιζόμενη ότι ήταν ασθενής· «νοσείν αεί προφασιζομένη». Ο αιφνίδιος καί θεόσταλτος θάνατος του συζύγου της ελευθέρωσε όλες τίς δυνατότητες της Αναστασίας, πού διέθεσε στό εξής, η περικαλλέστατη αυτή καί αρχοντική νεαρή γυναίκα, όλα της τά πλούτη, τό χρόνο, τή δράση καί τήν αγάπη της στό νά επισκέπτεται στίς φυλακές τούς φυλακισμένους Χριστιανούς, νά τούς ενισχύει καί νά τούς ενθαρρύνει, ώστε νά μήν δειλιάσουν μπροστά στό μαρτύριο. Έγινε «αλείπτρια», προπονήτρια πολλών μαρτύρων πού οφείλουν τό ένδοξο μαρτυρικό τους τέλος στήν ενθάρρυνση της Αναστασίας.

2. Ενισχύει στή Θεσσαλονίκη τίς αδελφές οσιομάρτυρες, Αγάπη, Χιονία καί Ειρήνη

Γιά τό έργο της αυτό δέν περιορίστηκε στή Ρώμη, αλλά άπλωσε τήν αγάπη της μέχρι τήν Ανατολή, μέχρι τή Νικομήδεια, αφού διέτρεξε τό Ιλλυρικό καί τή Μακεδονία, όπου έδρασε ιδιαίτερα στήν πόλη της Θεσσαλονίκης. Οι τρεις γνωστές αδελφές Αγάπη, Χιονία καί Ειρήνη πού μαρτύρησαν επί Διοκλητιανού στή Θεσσαλονίκη, πρίν από τό μαρτυρικό τους θάνατο γνώρισαν τήν φροντίδα καί τήν αγάπη της Αγίας Αναστασίας, η οποία γιά τό λόγο αυτό φυλακίσθηκε καί βασανίσθηκε σέ φυλακή της Θεσσαλονίκης. Είναι μάλιστα πολύ πιθανό ότι τό όρος στό οποίο τοξεύθηκε από στρατιώτη η τρίτη από τίς αδελφές, η αγία Ειρήνη, είναι τό όρος όπου σήμερα είναι η Μονή της Αγίας Αναστασίας, η οποία φρόντισε καί ενεταφίασε τά τίμια σώματα των τριών αδελφών παρθενομαρτύρων, των οποίων τή μνήμη η Εκκλησία γιορτάζει στίς 16 Απριλίου.

3. Χρυσόγονος καί Ζωΐλος

Δέν είναι όμως μόνον οι τρεις παρθενομάρτυρες της Θεσσαλονίκης μέ τίς οποίες συνδέθηκε η Αγία Αναστασία. Αναφερθήκαμε προηγουμένως στόν διδάσκαλό της Χρυσόγονο, ο οποίος υπέστη μαρτυρικό θάνατο στήν Νικομήδεια της Μικράς Ασίας κατά τόν συναξαριστή, κατ’ άλλους δέ στήν Ακυϊλία της Ιλλυρίας. Σώζεται αλληλογραφία μεταξύ της Αγίας Αναστασίας, τόν καιρό πού τήν είχε φυλακίσει ο άνδρας της, γιά νά εμποδίσει τήν φιλάνθρωπη δράση της, καί του Χρυσογόνου, πού τόν είχαν φυλακίσει, γιατί δίδασκε μέ παρρησία καί πολλή επιτυχία τό Χριστιανισμό. Τόν Χρυσόγονο ακολούθησε η Αναστασία στήν μαρτυρική του πορεία από τή Ρώμη στή Νικομήδεια, αφού εν τώ μεταξύ αποφυλακίσθηκε μετά τό θάνατο του συζύγου της. Του συμπαρεστάθη καί τον ενεδυνάμωσε, η τολμηρή αυτή μαθήτρια τόν πρεσβύτη δάσκαλο. Μετά τόν δι’ αποκεφαλισμού μαρτυρικό του θάνατο, ο Χρυσόγονος εμφανίσθηκε σέ όραμα στόν ιερέα Ζωΐλο, του υπέδειξε τόν τόπο πού βρισκόταν τό άγιό του λείψανο καί του απεκάλυψε ότι ο αυτοκράτωρ Διοκλητιανός έδωσε εντολή νά βασανιστούν οι τρεις αδελφές Αγάπη, Χιονία καί Ειρήνη, τίς οποίες όμως θά ερχόταν νά ενθαρρύνει η Αναστασία, όπως καί έγινε. Τό ίδιο όραμα είδε συγχρόνως καί η Αναστασία, πού ανέλαβε πράγματι νά συμπαρασταθεί στίς τρεις μέλλουσες μάρτυρες. Ο ιερεύς Ζωΐλος, πλησίον του οποίου έμεναν οι τρεις αδελφές, δέχτηκε σέ λίγες μέρες τήν προαναγγελθείσα επίσκεψη της Αναστασίας, η οποία προσκύνησε τό άγιο λείψανο του διδασκάλου της καί ανέλαβε τίς τρεις αδελφές, οι οποίες όπως είπαμε, μαρτύρησαν στή Θεσσαλονίκη. Ο Ζωΐλος εντός ολίγου απέθανεν εν Κυρίω, όπως του είχε προαναγγείλει ο Χρυσόγονος, μαζί μέ τόν οποίο εορτάζεται στίς 22 Δεκεμβρίου, ημέρα του μαρτυρίου καί της μνήμης της Αγίας Αναστασίας. Στόν συναξαριστή ο Ζωΐλος παρουσιάζεται ως μάρτυς. Χρυσόγονος, Ζωΐλος, Αγάπη, Χιονία, Ειρήνη αποτελούν τήν πρώτη ομάδα αγίων, μέ τήν οποία συνδέθηκε η Αγία μας, ακολουθούν όμως καί άλλες.

ΜΑΡΙΑ ΚΕΝΤΡΟΥ- ΑΓΑΘΟΠΟΥΛΟΥ, Όλες οι παραμονές Χριστουγέννων ένα αμύγδαλο πικρό

ΤΑ ΡΑΝΤΙΣΜΕΝΑ(Ομάδα καλλιτεχνικών, λογοτεχνικών, αναζητήσεων)

 

ΜΑΡΙΑ ΚΕΝΤΡΟΥ- ΑΓΑΘΟΠΟΥΛΟΥ,

Όλες οι παραμονές Χριστουγέννων ένα αμύγδαλο πικρό
 
Ευτυχώς σκοτεινιάζει κι απόψε
Το μωσαϊκό της κουζίνας μου
Δείχνει κιόλας μεσάνυχτα
Μ' εκείνο το ένδοξο άσπρο-μαύρο

Μου πέφτει ένα αμύγδαλο
Το ψάχνω πάνω στο άσπρο-μαύρο
(Πάντα προς το μαύρο κλείνει η αφή των πραγμάτων)

Τα πόδια μου στο δόκανο

Να σε δω να υποφέρεις αληθινά
Ακόμα έχεις απάνω σου ένα κλάμα ψυχρό
Ένα χαμόγελο ψεύτικο
Κάθισε κοντά μου και πες μου τι βλέπεις
Μες στον παλιό καθρέφτη

Όλες οι καμπάνες σημαίνουν Χριστούγεννα
Κι εγώ δεν έχω τίποτε άλλο να ζήσω
Πάρεξ τη γεύση ενός αίματος που αρνούμαι να πιω
Αν μη τι άλλο εγώ πέταξα το σώμα μου
Μες στην αγάπη όπου σαπίζει τώρα
Με λογική και σύνεση με θεία παραδοχή

Την τρέλα τη μαθαίνει κανείς μέσα σε μια στιγμή

Η ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Η MEΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΟΛΥΤΡΙΑ

http://www.paratiritis-news.gr

Επίσκεψη στο Μοναστήρι της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας

 

Το μοναστήρι της Αγίας Αναστασίας, έχει εντυπωσιακή θέση και κτίρια ευρισκόμενο στις νότιες πλαγιές του Ομβριανού, παρακλαδιού του Χορτιάτη. Είναι αφιερωμένο στην Αγία Αναστασία την Φαρμακολύτρια που έζησε και μαρτύρησε στην Θεσσαλονίκη με κάψιμο στην πυρά κατά τους διωγμούς του Διοκλητιανού.
Καταθέτοντας τα ιστορικά στοιχεία ο κ. Σιδηράς ανέφερε ότι «το μοναστήρι χτίστηκε για πρώτη φορά το 888 μ.Χ. από την αυτοκράτειρα - Αυγούστα Θεοφανώ, γυναίκα του αυτοκράτορα Λέοντος ΣΤ’ του Σοφού, η οποία ευλαβούνταν ιδιαίτερα την Αγία Αναστασία Φαρμακολύτρια. Μετά το 888 η πρώτη μαρτυρία που έχουμε για αυτό είναι ότι το 1522, δηλαδή μετά από επτά αιώνες, ο μοναχός Θεωνάς, ο οποίος αργότερα έγινε Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης και σήμερα είναι Άγιος της Εκκλησίας, που ολόκληρο το λείψανό του βρίσκεται μέσα στη μονή, ίδρυσε τη μονή πάλι επ’ ονόματι της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας η οποία είναι προστάτιδα και πνευματική έφορος της μονής. Το 1821 η μονή καταστρέφεται από τους Τούρκους. Σήμερα σώζονται μόνο τα θεμέλια με τις καμάρες. Η μονή ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και διοικείται από αυτό, δεσπότης και κεφαλή είναι ο εκάστοτε Οικουμενικός Πατριάρχης. Ηγούμενος, όπως και σε όλα τα πατριαρχικά μοναστήρια ,δεν είναι αρχιμανδρίτης, αλλά μητροπολίτης του Πατριαρχείου. Στην μονή ηγούμενος είναι ο Μητροπολίτης Μιλήτου Απόστολος Τα μοναστήρια που υπάγονται στο Πατριαρχείο καλούνται Πατριαρχικά και Σταυροπηγιακά. Πατριαρχικά γιατί διοικούνται απ’ ευθείας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και Σταυροπηγιακά διότι τοποθετούσαν, έμπηγαν σταυρό στα θεμέλια της εκκλησιάς, Σταυροπήγιο – πήγνυμι σταυρόν – τοποθετώ σταυρό. Ο Σταυρός στέλνονταν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο αφού καθαγιάζονταν πρώτα εκεί και τοποθετούνταν στα θεμέλια του ναού για να είναι η ορατή απόδειξη ότι είναι έδαφος του Πατριαρχείου. Έχουμε σε όλη την Βόρειο Ελλάδα αυτό το Σταυροπήγιο, τον Άγιο Τίμιο Πρόδρομο Ιωάννη Σερρών που ένα κομμάτι του κάηκε το χειμώνα και στη Θεσσαλονίκη την Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή Βλατάδων. Μέσα στη μονή σώζεται ολόκληρο το λείψανό του Αγίου Θεωνά του Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, η κάρα της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας και τμήμα του τιμίου ξύλου.
Στη μονή λειτούργησε (1922) και ιερατική σχολή που είχε και γυμνασιακό τμήμα όπου τα φτωχόπαιδα πήγαιναν γυμνάσιο εκεί. Η ιερατική σχολή έκλεισε το 1971. Πολλοί καθηγητές της Θεολογικής Σχολής αλλά και άλλων σχολών που ήταν φτωχοί ήρθαν εδώ φοίτησαν στο γυμνάσιο και ονομάζονται «Αγιαναστασίτες». Το κτίριο της Ιερατικής Σχολής σώζεται.».
Ιερομόναχος Χρυσόγονος, «Η Αγία Αναστασία χαρακτηρίζεται μεγαλομάρτυς λόγω των μεγάλων ταλαιπωριών και βασάνων που υπέστη και Φαμακολύτρια γιατί έχει την δύναμη να λύνει τις φαρμακείες, δηλαδή τα μάγια»
Κατά την υποδοχή των προσκυνητών του Συλλόγου παρέστη ο εκπρόσωπος του μητροπολίτου Μιλήτου Αποστόλου, ιερομόναχος Χρυσόγονος ο οποίος απευθυνόμενος προς τα μέλη και τους φίλους του Συλλόγου αναφέρθηκε στο βίο της Αγίας Αναστασίας αλλά και στο ιστορικό της μονής.
«Η προστάτης και πάτρων του μοναστηριού η Αγία Αναστασία η Φαρμακολύτρια συνέδεσε μεγάλο μέρος του έργου της αγάπης και της φιλανθρωπίας με τη Μακεδονία, με την πόλη της Θεσσαλονίκης, και όπως πιστεύουν πολλοί επιστήμονες ίσως και με τον τόπο που είναι χτισμένο το μοναστήρι. Η Αγία Αναστασία γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ρώμη στο τέλος του 3ου μ.Χ. αιώνα. Διδάσκαλός της ήταν ο Άγιος Χρυσόγονος ο οποίος της δίδαξε τα χριστιανικά διδάγματα. Η Αγία Αναστασία επισκέπτονταν τους διωκόμενους χριστιανούς μέσα στις φυλακές προσφέροντάς τους συμπαράσταση υλική και πνευματική. Μαρτύρησε το έτος 303 -304 κατά το διωγμό του Διοκλητιανού. Χαρακτηρίζεται μεγαλομάρτυς λόγω των μεγάλων ταλαιπωριών και βασάνων που υπέστη για την υπομονή και επιμονή που έδειξε στο μαρτύριό της. Επίσης χαρακτηρίζεται και Φαρμακολύτρια γιατί έχει την δύναμη να θεραπεύει σωματικά και ψυχικά σε όσους με επιμονή επικαλούνται την βοήθειά της και διότι λύνει τις φαρμακείες, δηλαδή τα μάγια.
Οι Θεσσαλονικείς και οι κάτοικοι των περιχώρων για να τιμήσουν την Αγία Αναστασία έκτισαν εκτός από ένα ναό στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος δεν σώζεται σήμερα, και ένα μικρό μοναστήρι, το οποίο εμαγαλύνθη και είναι ένα από τα πιο περίλαμπρα και βασιλικά μοναστήρια, όταν η Αγία Θεοφανώ, βασίλισσα του Βυζαντίου, το ευεργετεί οικονομικώς το αίσιον έτος 888 και το καθιστά από απλό προσκύνημα μεγάλο βασιλικό μοναστήρι. Για αυτό και η Αγία Θεοφανώ τιμάται εδώ στο μοναστήρι ως η πρώτη κτήτωρ. Κτίζοντας το μοναστήρι έφερε από την Κωνσταντινούπολη τα λείψανα της Αγίας Αναστασίας που βρίσκονται αριστερά στο ναό σε ένα προσκυνητάρι, η τιμία κάρα και μέρος του δεξιού ποδιού της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας. Το ιερό λείψανο της Αγίας Θεοφανούς φυλάσσεται άφθαρτο στον Πατραρχικό Ναό του Αγίου Γεωργίου στην Κωνσταντινούπολη. Επειδή το 1821 κάηκε το μοναστήρι από τους Οθωμανούς καταστράφηκαν τα πολύτιμα αρχεία, η πλούσια βιβλιοθήκη και θαυμαστά κειμήλια με αποτέλεσμα να μην γνωρίζουμε επαρκή στοιχεία για την ιστορία του μοναστηριού από τον 9ο αιώνα που κτίσθηκε για πρώτη φορά το μοναστήρι έως τον 16ο αιώνα που ανακαινίζεται και ξανακτίζεται το μοναστήρι από τον Άγιο Θεωνά. Συγκεκριμένα το 1522 ο άγιος Θεωνάς βρίσκει το μοναστήρι σε ερειπιώδη κατάσταση και το μεταβάλλει πολύ γρήγορα σε μεγάλο επιβλητικό μοναστήρι. Στην εποχή του είχε την μεγαλύτερη ακμή και είχε φθάσει τους 150 μοναχούς. Επίσης είχε μοναχούς σε πολλά μετόχια στις περιοχές της Μακεδονίας και των Βαλκανίων οι μοναχοί είχαν φθάσει τους 500. Σήμερα όμως στο μοναστήρι έχει μικρό αριθμό μοναχών οι οποίοι καθημερινά προσεύχονται και εργάζονται εδώ. Ο Άγιος Θεωνάς ήταν ηγούμενος εδώ και συχνά ασκήτευε πάνω στο βουνό που τώρα υπάρχει εξωκκλήσι και αγίασμα επ’ ονόματί του. Μετέπειτα έγινε Αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης. Το ιερό λείψανό του βρίσκεται μέσα στο ναό. Από το 1920 μέχρι το 1971 λειτουργούσε παράλληλα με το μοναστήρι και εκκλησιαστική σχολή. Το μοναστήρι υπάγεται πνευματικώς και διοικητικώς απ’ ευθείας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και γύρω από το μοναστήρι είναι κτισμένα δέκα μικρά εξωκκλήσια. Τέλος το μοναστήρι πανηγυρίζει και εορτάζει στις 22 Δεκεμβρίου της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας. Επίσης μια άλλη μεγάλη εορτή στο μοναστήρι μας είναι του Αγίου Θεωνά, τον οποίο εορτάζουμε πανηγυρικά την Μεγάλη Τεσσαρακοστή και συγκεκριμένα την τέταρτη Κυριακή των Νηστειών τρεις Κυριακές πριν το Πάσχα».
Ακολούθως ο Ιερομόναχος Χρυσόγονος, τέλεσε δέηση υπέρ των μελών του ΔΣ και του Θρησκευτικού Συλλόγου, των προσκυνητών και των οικογενειών τους.

 ----------------------------------------------

http://anastasiag.pblogs.gr/tags/agia-anastasia-gr.html

Η ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Η MEΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΟΛΥΤΡΙΑ

Kαλημέρα ! Σήμερα 22 Δεκεμβρίου γιορτάζει η Αγία Αναστασία η Μεγαλομάρτυς και Φαρμακολύτρια !

Αναδημοσιεύω την εγγραφή μου για τον βίο της αγίας που είναι η αγία μου,μιας και φέρω το όνομά της ! Για να θυμηθούν οι παλιοί φίλοι και να μαθαίνουν οι νέοι φίλοι.

Χρόνια πολλά σέ όσες γιορτάζουν !

Η ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ Η ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΦΑΡΜΑΚΟΛΥΤΡΙΑ 

Η αγία μεγαλομάρτυς Αναστασία, η φαρμακολύτρια, ζούσε στη Ρώμη επί Διοκλητιανού και καταγόταν από πλούσια οικογένεια. Η Αναστασία διακρινόταν για την ομορφιά του σώματος, τη μόρφωση, το άμεμπτο ήθος και τη  σωφροσύνη της. Ο πατέρας της ήταν ειδωλολάτρης ,Ρωμαίος πατρίκιος, Πραιτεξτάτος ονομαζόμενος και ή μητέρα της Φούστα.Τη χριστιανική πίστη διδάχτηκε από τη μητέρα της και το θεόπνευστο διδάσκαλό της, το Χρυσογόνο. Παρά τη θέλησή της παντρεύτηκε τον Πούπλιο, άντρα άσωτο και ασεβή.Αυτός ήταν φανατικός ειδωλολάτρης και μισούσε θανάσιμα τους χριστιανούς. Η Αναστασία, όμως, όχι.Γι' αυτό και δεν άργησε να δεχθεί το άγιο Βάπτισμα και να γίνει χριστιανή.

Μετά το βάπτισμά της περιερχόταν κρυφά τα σπίτια των φτωχών και παρείχε οικονομική ενίσχυση Εβαζε φτωχά ρούχα και πήγαινε στις φυλακές, οπού έδινε τροφές και  χρήματα στους φυλακισμένους χριστιανούς μάρτυρες. Φρόντιζε τις πληγές τους, τους ελευθέρωνε από τα δεσμά τους. «Εντεύθεν, κρυφίως περιερχομένη τας οικίας των πτωχών και τας φυλακάς των του Χριστού μαρτύρων και προσφέρουσα αυτοίς τα επιτήδια, σπογγίζουσα αυτών τας πληγάς, λύουσα αυτούς των δεσμών και τας οδύνας αυτών θεραπεύουσα, ενωμάσθη εκ τούτου «φαρμακολύτρια».

Ο δάσκαλος της Χρυσόγονος της έμαθε τον τρόπο. Μάζευε τα άνθη συγκεκριμένων φυτών, τα έβραζε, τοποθετούσε το απόσταγμα σε φιαλίδια, και με τις κατάλληλες αναλογίες κάθε φορά, κατάφερνε να γιατρεύει αρρώστους. Η πεποίθηση ότι πολλές αρρώστιες και προβλήματα έχουν την αιτία τους στη μαγεία, ξόρκια και μαγγανείες, της έδωσε το προσωνύμιο Φαρμακολύτρια. Αρχικά η λέξη φαρμακός σήμαινε μάγος και όχι φαρμακοποιός.

Ιδιαίτερη φροντίδα έδειχνε η Αναστασία στην ενίσχυση του φρονήματος των υποψηφίων μαρτύρων της πίστεως και στην περισυλλογή και ταφή των λειψάνων τους. Αξιώθηκε από το Θεό να εμψυχώσει και ετοιμάσει για το μαρτύριο τις αδελφές Αγάπη, Χιονία και Ειρήνη (μνήμη τους 16 Απριλίου) και τα λείψανά τους τα ενταφίασε με την πρέπουσα ευλάβεια ενώ ευχήθηκε να τις ακολουθήσει στο μαρτύριο

Όταν έμαθε αυτό ο σύζυγός της, εξοργισμένος της είπε ότι, αν δεν αλλάξει το χριστιανικό της φρόνημα, θα γίνει ο χειρότερος εχθρός της. Αρχικά προσπάθησε να την μεταπείσει με συμβουλές. όμως, η Αναστασία παρέμενε ακλόνητη στην πίστη της ακόμα και όταν την κακοποίησε.

Η Αναστασία, χωρίς να ταραχτεί, απάντησε στο σύζυγό της ότι αυτά που λέει δεν την εκπλήσσουν, ούτε τη φοβίζουν. Διότι ο ίδιος ο Κύριος Ιησούς Χριστός ενημέρωσε τους αγωνιζόμενους πιστούς Του ότι: «Εχθροί του ανθρώπου οι οικιακοί αυτού» (Ματθ. ι΄ 36). Δηλαδή, εχθροί του πιστού ανθρώπου θα είναι οι άνθρωποι του σπιτιού του, που δε θα δεχθούν το Ευαγγέλιο, το οποίο φέρνει την αληθινή και ουράνια ειρήνη.

Το μαρτύριό της πέρασε από πολλά στάδια: ανάκριση, υποσχέσεις, απειλές, αλλά η αγία τα αντιμετώπισε με παρρησία και καρτερία. Ο ιερέας των ειδώλων, που προσπάθησε να την αποσπάσει από την πίστη της, χτυπήθηκε από θεόσταλτη πληγή χάνοντας το φως του. 

Τότε ο Ποπλίων χωρίς δισταγμό την κατήγγειλε στο Διοκλητιανό. Αυτός τη φυλάκισε και κατόπιν την εξόρισε σε ένα νησί, όπου υπέστη μαρτυρικό θάνατο μέσα στη φωτιά το έτος 290. Το λείψανο της αγίας το πήρε μια γυναίκα αρχόντισσα που λεγόταν Απολλωνία,αφου χρηιμοποίησε τη γνωριμία της με τη σύζυγο του επάρχου.Ενεταφίασε το σώμα της στον κήπο της,όπου αργότερα έκτισε και ναό προς τιμή  της.

Στα χρόνια του βυζαντινού αυτοκράτορα Λέοντος Α' τα λείψανά της μετακομίστηκαν στην Κων/πολη, ενώ στη Ρώμη αφιερώθηκε στη μνήμη της ήδη από τον 4ο μ.Χ. αιώνα παλαιά βασιλική (ναός). Σημερα μέρη των ιερών λειψάνων   της αγίας,η κάρα της αγίας και μέρος απο το δεξιό της πόδι βρίσκονται στην Ιερά Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή Μονή της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας στην Χαλκιδική. Η Εκκλησία τιμά τη μνήμη της στις 22 Δεκεμβρίου.

Αναστασία είναι ένα γυναικείο όνομα, που σημαίνει "αυτή που θα αναστηθεί".

Μονή Αγίας  Αναστασίας της Φαρμακολύτριας

Λίγα λόγια για το μοναστήρι της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας που βρίσκεται στην Χαλκιδική .

Η Μονή Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολύτριας κατά την παράδοση ιδρύθηκε από την αυτοκράτειρα Θεοφανώ, σύζυγο του Λέοντα ΣΤ' Σοφού, το 888 μ.Χ. Ωστόσο, δεν υπάρχουν ιστορικές μαρτυρίες για την ύπαρξη μονής κατά τα βυζαντινά χρόνια. Στις αρχές του του 16ου αιώνα ,το 1522 ο Άγιος Θεωνάς, μετέπειτα μητροπολίτης Θεσσαλονίκης, με τη συνοδεία του, προερχόμενοι από το Άγιον Όρος   επανίδρυσε το μοναστήρι της Αγίας Αναστασίας της Φαρμακολυτρίας, ανακαινίζοντας εκ βάθρων ένα παλαιότερο μονύδριο, το οποίο η παράδοση ανάγει στα τέλη του 8ου αιώνα. Το καθολικό της μονής ανήκει στον τύπο της τρίκλιτης βασιλικής με τρούλο και ανάγεται στα χρόνια μετά την ανακαίνιση του 1830. Η νότια και δυτική πτέρυγα αποτελούν μέρος των κτηριακών εγκαταστάσεων του 16ου αι. Το μοναστήρι, που βρισκόταν σε ακμή κατά τη διάρκεια του 16ου και του 17ου αιώνα, έχοντας πολλά μετόχια  και κτήματα στην Θεσσαλονίκη, Χαλκιδική, Βλαχία και Ρωσία  και μεγάλο αριθμό μοναχών, υπέστη πολλά δεινά στην Επανάσταση του 1821 και το κτιριακό συγκρότημά του πυρπολήθηκε απο τους Οθωμανούς. Στα χρόνια που ακολούθησαν ανοικοδομήθηκε σταδιακά, έτσι ώστε όλα τα σημερινά κτίσματά του χρονολογούνται στον 19ο αιώνα. Η ανακαίνισή της άρχισε, μαζί με αυτήν του καθολικού, γύρω στα 1830. Στη μονή ανήκει και το εξωκκλήσιο των Αγίων Κηρύκου και Ιουλίττης, το οποίο ιστορήθηκε από Γαλατσιάνους ζωγράφους το 19ο αιώνα, και αποτελεί ένα από τα ελάχιστα σωζόμενα δείγματα μεταβυζαντινής ζωγραφικής στο χώρο της Χαλκιδικής.

Από το 1921 μέχρι το 1971 λειτούργησε στο μοναστήρι εκκλησιαστική σχολή, της οποίας το κτίριο δεσπόζει στον χώρο της μονής. Η μονή ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και είναι σταυροπηγιακή (απο την στερέωση σταυρού σταλμένου απο τον Πατριάρχη στα θεμέλια σαν ένδειξη της δικαιοδοσίας του). 

Από anastaciag @ Τετάρτη, 22 Δεκεμβρίου 2010 9:01 πμ

Οι Διατροφικές συνήθειες των Αρχαίων Ελλήνων.

http://proionta-tis-fisis.blogspot.gr/2012/12/blog-post_7713.html

Οι Διατροφικές συνήθειες των Αρχαίων Ελλήνων.

Στη σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία μας η διατροφή απασχολεί έντονα τον μέσο άνθρωπο και η σημασία της για την υγεία μας είναι πάρα πολύ μεγάλη. Οι διατροφικές μας συνήθειες  διαφέρουν ριζικά από τις συνήθειες των αρχαίων μας προγόνων αν και ακόμη διατηρούμε κάποιες από αυτές. Οι αρχαίοι Έλληνες ξυπνούσαν μόλις εμφανιζόταν ο ήλιος και το πρωινό τους αποτελούνταν από τον «κυκεώνα» , ένα ρόφημα από βρασμένο θυμάρι, αρωματισμένο με σουσάμι ή μέντα, γάλα και χλιαρό νερό με μέλι, και το «ακράτισμα», που ήταν ψωμί βουτηγμένο σε ανέρωτο κρασί, συνοδευόμενο από ελιές και σύκα.

Γύρω στις έντεκα έτρωγαν το «άριστον» που αποτελούνταν από ψωμί, τυρί, σκόρδο ή κρεμμύδι. Το μεσημέρι κατά τις τρεις είχαν το «εσπέρισμα», ένα ελαφρύ γεύμα προκειμένου να κρατηθούν μέχρι το βράδυ. Τα γεύματά τους ήταν στην πλειοψηφία τους μικρά και μόνο όταν νύχτωνε έτρωγαν πλούσια, το λεγόμενο«δείπνον». Αυτό αποτελούνταν από όσπρια, κρέας ή ψάρι, τυρί, ελιές, πίτες και ως επιδόρπιο φρούτα, ξηρούς καρπούς και γλυκά.

Το κρασί ήταν βασικό στοιχείο της καθημερινότητας των Ελλήνων. Το έπιναν όμως νερωμένο και ανάλογα με την ώρα της ημέρας έβαζαν την ανάλογη ποσότητα νερού. Όσο πλησίαζε η νύχτα, τόσο λιγότερο νερό έβαζαν. Τα συμπόσια ήταν μια άλλη αγαπημένη συνήθεια των αρχαίων Ελλήνων. Ξεκίναγαν συνήθως στις δέκα το πρωί και τέλειωναν με τη δύση του ηλίου. Το φαγητό και το κρασί έρεε άφθονο και σε συνδυασμό με κάθε είδους ηδονή και τις διαλογικές συζητήσεις πάνω σε κάθε κατάκτηση του ανθρώπινου πνεύματος αποτέλεσαν ένα αξεπέραστο αρμονικό σύνολο που ποτέ άλλοτε δεν συναντάμε στην ιστορία.

Οι πρόγονοί μας λάτρευαν επίσης τα γλυκά. Το «μελίκρατον» (γάλα, μέλι και καρύδια), ο «μυττωτός» (πίτα με τυρί, λάδι, μέλι και σκόρδο), το «νωγάλευμα» (λιναρόσπορο και μέλι) καθώς και τηγανίτες και τυρόψωμα. Τα νωγαλεύματα, όπως συνηθίζουν να αποκαλούν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι τις λιχουδιές, σερβίρονται ως τελευταίο πιάτο.

Σ’ όλη την Ελλάδα οι άνθρωποι είχαν λίγο-πολύ τις ίδιες διατροφικές συνήθειες. Σ’ όλη εκτός των Λακεδαιμονίων. Για τους λάτρεις του καλού φαγητού η Σπάρτη δεν ήταν ο κατάλληλος τόπος για να ζήσουν. Ο σκληρός τρόπος ζωής τους και οι απαιτήσεις της πολεμικής τους κοινωνίας δεν επέτρεπαν απολαύσεις και ηδονές. Το καλό φαγητό είναι και αυτό μια ηδονή που ο Σπαρτιάτης έπρεπε να αποφεύγει. Το βασικό τους φαγητό ήταν ο περίφημος «μέλανας ζωμός», ένα κακόγευστο ζουμί από κρέας, αίμα, ξύδι. Γενικά μπορούμε να πούμε ότι οι Σπαρτιάτες έτρωγαν λίγο και όχι εκλεκτά.

Οι μισητοί τους αντίπαλοι Αθηναίοι για να τους πικάρουν έλεγαν σε όποιον εκθείαζε την ανδρεία και την αυτοθυσία των Σπαρτιατών ότι ο οποιοσδήποτε θα προτιμούσε να σκοτωθεί στην μάχη παρά να τρώει κάθε μέρα μέλανα ζωμό… Μια ακόμη συνήθεια των Σπαρτιατών ήταν ξακουστή στην Αρχαία Ελλάδα. Λίγο πριν τη μάχη έτρωγαν ωμά κρεμμύδια για να ανεβάσουν την αδρεναλίνη τους!

Θεμέλιό της διατροφής τους ήταν η λεγόμενη «μεσογειακή τριάδα» : σιτάρι λάδι και κρασί.

Τα δημητριακά είναι το κύριο συστατικό στις συνταγές τους. Ο άρτος είναι  ιερό προϊόν και απαραίτητο. Χωρίς αυτό, δεν υπάρχει ολοκληρωμένο γεύμα. Αλεύρι από κριθάρι ζυμωμένο σε γαλέτα είναι η συνηθισμένη εκδοχή και ονομάζεται μάζα. Η μεγάλη ποικιλία θεωρείται πολυτέλεια και πλούτος. Για το λόγο αυτό συναντάμε τον ”Ιπνίτη” (ψωμί σε θερμή σκάφη), τον ”Εσχαρίτη” (ψωμί στη σχάρα), τον  ”Άρτο τυρέοντα” (η λεγόμενη τυρόπιτα), τον ”Κριβανίτη άρτο” (από σιμιγδάλι), το ”όφωρος”, τις λαγάνες και άλλα πολλά που στολίζουν το γιορτινό τραπέζι.

Φασόλια, φακές, κουκιά υπάρχουν σε κάθε κουζίνα. Απαραίτητο υλικό για την δημιουργία λαχταριστών εδεσμάτων το λάδι. Λάδι από τη Σάμο και την Ικαρία θεωρείται το καλύτερο και νοστιμότερο όλων.

Επίσης το γάλα αποτελεί σταθερή διατροφική συνήθεια. Τυρί, σκόρδα, κρεμμύδια, κοχλιοί, σαλιγκάρια, μικρά πουλιά (τσίχλες, σπίνοι), σούπες, ζωμός από μπιζέλια συνθέτουν το πορτραίτο της καθημερινής και αναγκαίας βρώσης.

Ο Αριστοφάνης περιγράφει γεύσεις περίεργες στα έργα του :  “ξίγκι βοδινό ψημένο με  συκόφυλλα”, ”πελανό” (κράμα από αλεύρι, μέλι, λάδι), ”έκχυτος” (μείγμα από αλεύρι και ψημένο τυρί με κρασί μελωμένο),  “μυττωτός”  (πίτα με τυρί ανακατεμένο με μέλι και σκόρδα). Ποτέ στην αρχή του γεύματος δεν σερβίρεται σούπα για να μην κοπεί η όρεξη.

Τα φρούτα, όπως η ορβικλάτα (γλυκά μήλα), στρουθιά και κοδύματα (κυδώνια), κοκκύμπα (ροδάκινα), σταφύλια, σύκα αποτελούν μεγάλη αδυναμία γι’ αυτό και δεν λείπουν από κανένα δείπνο.

Οι Έλληνες ανέτρεφαν πάπιες, χήνες, ορτύκια  και  κότες  για να εξασφαλίζουν αυγά. Ορισμένοι συγγραφείς  κάνουν ακόμη αναφορά σε αυγά φασιανού και αιγυπτιακής χήνας, εντούτοις μπορούμε να υποθέσουμε πως επρόκειτο για σπάνια εδέσματα. Τα αυγά καταναλώνονταν είτε μελάτα είτε σφικτά ως ορεκτικό ή επιδόρπιο. Επιπλέον τόσο ο κρόκος όσο και το ασπράδι του αυγού αποτελούσαν συστατικά διάφορων συνταγών.

Η κατανάλωση κρέατος και θαλασσινών σχετιζόταν με την οικονομική κατάσταση της οικογένειας, αλλά και με το αν κατοικούσε στην πόλη, στην ύπαιθρο ή κοντά στη θάλασσα. Οι Έλληνες κατανάλωναν ιδιαιτέρως τα γαλακτοκομικά και κυρίως το τυρί. Το βούτυρο ήταν γνωστό, αλλά έχανε σε προτιμήσεις σε σχέση με το ελαιόλαδο το οποίο ήταν ένα από τα ”θεμέλια” της διατροφής τους.

Ο ορφισμός και ο πυθαγορισμός, δύο αρχαιοελληνικά θρησκευτικά ρεύματα, πρότειναν ένα διαφοροποιημένο τρόπο ζωής βασισμένο στην αγνότητα και την κάθαρση - στην πραγματικότητα πρόκειται για μία μορφή άσκησης. Στο πλαίσιο αυτό η χορτοφαγία αποτελεί κεντρικό σημείο στην ιδεολογία του ορφισμού, καθώς και σε μερικές από τις παραλλαγές του πυθαγορισμού.

Ο Εμπεδοκλής τον 5ο αιώνα π.Χ πλαισιώνει τη χορτοφαγία στην πεποίθηση της μεταμψύχωσης : ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι ένα ζώο που θανατώνεται δεν αποτελεί το καταφύγιο μιας ανθρώπινης ψυχής; Οφείλουμε να παρατηρήσουμε, ωστόσο, πως ο Εμπεδοκλής, αν ήθελε να είναι συνεπής με την ίδια του τη λογική, θα έπρεπε να αρνείται επίσης να καταναλώνει και φυτά για τον ίδιο λόγο.Η χορτοφαγία πιθανώς επίσης εκπορεύεται από την απέχθεια προς τη θανάτωση ζωντανών οργανισμών, καθώς ο ορφισμός δίδασκε την αποχή απο αιματοχυσίες.

Η διδασκαλία του Πυθαγόρα τον 4ο αιώνα π.Χ είναι ακόμη δυσκολότερο να οριοθετηθεί με ακρίβεια. Οι ποιητές της Μέσης κωμωδίας, όπως ο Άλεξις ή ο Αριστοφών, περιγράφουν τους πυθαγόρειους ως αυστηρά χορτοφάγους: μάλιστα ορισμένοι περιορίζονταν μονάχα στην κατανάλωση ψωμιού και νερού.

Ωστόσο, άλλα ρεύματα περιορίζονταν στην απαγόρευση συγκεκριμένων φυτικών τροφών όπως τα κουκιά ή ιερών ζώων όπως ο λευκός κόκκορας ή ακόμη συγκεκριμένων σημείων του σώματος των ζώων. Τέλος, ακόμη και οι οπαδοί της χορτοφαγίας σε συγκεκριμένες θρησκευτικές περιστάσεις κατανάλωναν θυσιασμένα ζώα, κατά την άσκηση των θρησκευτικών τους καθηκόντων.

Η χορτοφαγία και η ιδέα της αγνότητας παρέμειναν στενά συνδεδεμένες και ορισμένες φορές συνοδεύονταν κι από την αποχή από τη σεξουαλική πράξη. Στο έργο του «Περί σαρκοφαγίας» ο Πλούταρχος αναβιώνει την αντίληψη πως η αιματοχυσία αποτελεί βάρβαρη πράξη και ζητά από τον άνθρωπο που καταναλώνει σάρκα να δικαιολογήσει την προτίμησή του.

Ο νεοπλατωνικός Πορφύριος από την Τύρο (3ος αιώνας), στο έργο του «De abstinentia ab esu animalium» συνδέει τη χορτοφαγία με τα κρητικά μυστήρια και παρέχει έναν κατάλογο με διάσημους χορτοφάγους του παρελθόντος, ξεκινώντας από τον Επιμενίδη. Για εκείνον, είναι ο ήρωας Τριπτόλεμος, που δέχτηκε από το θεά Δήμητρα ένα στάχυ ως δώρο και εκείνος που εισήγαγε τη χορτοφαγία. Οι τρεις εντολές του ήταν: «Τίμα τους γονείς σου», «Τίμα τους θεούς με καρπούς» και «Δείξε οίκτο στα ζώα».

Διατροφή των αρρώστων

Οι αρχαίοι Έλληνες ιατροί συμφωνούν για την αναγκαιότητα ιδιαίτερης διατροφής για τους αρρώστους, εντούτοις οι απόψεις τους για το ποια τρόφιμα πρέπει να περιλαμβάνει δεν συμφωνούν. Στο έργο του «Περί Διαίτης Οξέων» ο Ιπποκράτης  αναφέρεται στις ευεργετικές ιδιότητες της πτισάνης, η οποία αφομοιώνεται εύκολα από τον οργανισμό και προκαλεί πτώση του πυρετού.

Εντούτοις, άλλοι τη θεωρούν βαρυά, καθώς εμπεριέχει σπόρους κριθαριού, ενώ άλλοι την συνιστούν με την προϋπόθεση να μην τοποθετούνται οι σπόροι αυτοί κατά την προετοιμασία της. Ορισμένοι ιατροί δεν επιτρέπουν παρά μόνο υγρές τροφές μέχρι και την έβδομη ημέρα, και μετά επιτρέπουν την πτισάνη. Τέλος μια μερίδα εξ αυτών υποστηρίζει πως δεν θα πρέπει να καταναλώνονται στερεές τροφές καθ’ όλη τη διάρκεια της ασθένειας.

Οι ίδιες οι μέθοδοι του Ιπποκράτη αποτελούν αντικείμενο διχογνωμίας ανάμεσα στους διάφορους ιατρούς: άλλοι κατηγορούν το μεγάλο ιατρό πως υποσιτίζει τους ασθενείς του, ενώ άλλοι πως τους τρέφει υπερβολικά. Κατά την ελληνιστική εποχή, ο αλεκανδρινός Ερασίστριτος  προσάπτει στον Ιπποκράτη ότι απαγόρευε στους αρρώστους να τρώνε ο,τιδήποτε παρά λίγο νερό, χωρίς να λαμβάνουν κανένα άλλο θρεπτικό στοιχείο: πρόκειται πράγματι για την πρακτική των μεθοδικών  που δεν επέτρεπαν στους ασθενείς τη λήψη τροφής κατά το πρώτο 48ωρο. Αντίθετα, ο Πετρονάς συνιστά την κατανάλωση χοιρινού και τη λήψη ανόθευτου οίνου.

Πηγή:  www.report24.gr

David Furlong. ‘’Ο θεραπευτής είναι μέσα σου’’

Ο εξωτερικός μας κόσμος αντικατοπτρίζει την δική μας πραγματικότητα.

Λογικά η επόμενη ιδέα έρχεται σαν συνέπεια αυτής της παρατήρησης. Ο εξωτερικός κόσμος μας στον οποίον περιλαμβάνονται οι φίλοι μας, οι συνάδελφοι μας, οι εχθροί μας και όλα όσα μας συμβαίνουν είναι μια αντανάκλαση του τι υπάρχει μέσα μας.

Αν θέλουμε να κρίνουμε πόσο καλά τα πηγαίνουμε στη ζωή μας,ας κοιτάξουμε όλα τα στοιχεία γύρω μας, τους ανθρώπους και τις καταστάσεις. Είναι ισορροπημένα; Είναι υγιή; Όσα δεν είναι θα μας δείξουν αμέσως που υπάρχουν ανισορροπίες μέσα σας. Και πάντα έχουμε ανισορροπίες στο ένα η στο άλλο επίπεδο.
Για να το δούμε αυτό ας φανταστούμε ότι έχουμε μέσα μας έναν αριθμό από διαφορετικούς χαρακτήρες. Μερικές φορές αυτοί οι χαρακτήρες ονομάζονται υποπροσωπικότητες. Η ενέργεια (τσι, κι, πράνα) από την ψυχή ή τον πνευματικό εαυτό μας κατεβαίνει περνώντας από το κέντρο του «είναι» μας και αντανακλάται προς τα έξω μέσα από αυτές τις υποπροσωπικότητες.
Φανταστείτε τώρα ότι η κάθε μια παίζει ένα διαφορετικό μουσικό κομμάτι. Βάσει του νομού της δόνησης (το όμοιο έλκει το όμοιο), θα προσελκύσουμε κοντά μας τους ανθρώπους που ταιριάζουν περισσότερο με την μουσική που παίζουν οι εσωτερικοί χαρακτήρες μας. Έτσι, μεταφορικά, αν ένας από τους χαρακτήρες σας παίζει μπλουζ θα προσελκύσετε έναν άνθρωπο στον εξωτερικό σας κόσμο ο οποίος παίζει επίσης μπλουζ η απλά αρέσκεται στο να ακούει. Θα δημιουργηθεί δονητική εναρμόνιση και θα υπάρξει ροή ενέργειας ανάμεσά σας. Ένα ακόμα πιο απλό παράδειγμα: αν είστε κατσουφιασμένοι και κοιτάξετε έναν άνθρωπο, αυτόματα κι εκείνος κατσουφιάζει παρότι μερικά λεπτά πριν χαμογελούσε. Και το αντίθετο επίσης συμβαίνει. Επομένως μπορούμε να βλέπουμε τον εξωτερικό μας κόσμο ως έναν καθρέφτη της εσωτερικής μας ζωής στον οποίον βλέπουμε πλευρές του εαυτού μας που τις προβάλλουμε και τις αποτυπώνουμε πάνω σε άλλους. Αυτή η σκέψη φαντάζει προκλητική γιατί σημαίνει πως όλα τα σημαντικά γεγονότα της ζωής μας έχουν μια εγγενή σύνδεση με την δυναμική του εσωτερικού μας εαυτού. Με άλλα λόγια, μέσα στον ψυχισμό μας έχουμε προσελκύσει όλες αυτές τις εμπειρίες και επομένως είναι πια η ώρα να αναλάβουμε την ευθύνη για αυτές.
Αυτή η ιδέα χρειάζεται κάποια διευκρίνιση. Αν κάποιος αποφασίσει να πάρει ένα όπλο και να αρχίσει να ρίχνει τυχαία στο δρόμο σκοτώνοντας κάποια άτομα αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι τα άτομα αυτά επέλεξαν σκοπίμως να βιώσουν μια τέτοια εμπειρία. Ένα μέρος των κινδύνων που υπάρχουν γύρω μας επειδή ζούμε σ’ ένα φυσικό σώμα στην τωρινή κοινωνία μας οφείλετε στην κακή χρήση της ελεύθερης βούλησης. Θα ήταν εξίσου λάθος αν θεωρήσουμε ότι ένα παιδί ευθύνεται επειδή το κακοποίησαν.
Όμως είναι ενδιαφέρον να δούμε ποσό συχνά-σε περιπτώσεις μεγάλων ατυχημάτων ή καταστροφών-πολλοί καταφέρνουν να αποφύγουν τον θάνατο. Θα έλεγε κανείς πως ο πνευματικός εαυτός, σε αυτές τις περιπτώσεις, γνωρίζει πώς να προστατέψει το άτομο και υπάρχουν κάποιες συμπτώσεις που, σε συντριπτικό ποσοστό μας λένε πως οι εμπειρίες που βιώνουμε συμβαίνουν γιατί τις προσελκύουμε εμείς. Άρα είναι ανώφελο να κατακρίνουμε τους άλλους για τις ατυχίες μας...»
Ο ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ του David Furlong.
ΑΣΚΗΣΗ Καθρέφτισμα (10 λεπτά)
Θέμα: Να μάθουμε πράγματα για τον εαυτό μας παρατηρώντας τους φίλους μας.
Γράψτε έναν κατάλογο με μερικά από τα άτομα με τα οποία τα πηγαίνετε καλά και παίζουν σημαντικό ρολό στη ζωή σας. Σκεφτείτε αυτά τα άτομα. Τι είναι αυτό που σας προσελκύει κοντά τους. Κατόπιν γράψατε τρία χαρακτηριστικά τους που σας ευχαριστούν στην προσωπικότητα τους και τρία χαρακτηριστικά τους που σας δυσκολεύουν.
Παρατηρήστε τώρα τις ιδιότητες που έχετε γράψει και δες τε με πιο τρόπο υπάρχουν και μέσα σας, τόσο ως ομοιότητες όσο και ως τα αντίθετα τους. Για παράδειγμα αν ένα από τα χαρακτηριστικά που σας αρέσουν σ΄ένα φίλο σας είναι η γενναιοδωρία, βρες τε με ποιον τρόπο είσαστε και εσείς γενναιόδωροι και με ποιον τρόπο είσαστε τσιγκούνηδες. ’Η αν ένα από αυτά που αντιπαθείτε σε έναν φίλο σας είναι το ότι αργεί στα ραντεβού του, δες τε με ποιον τρόπο είστε εσείς συνεπής και με ποιον τρόπο αργείτε επίσης.
Τώρα επαναλάβετε την άσκηση με μερικά άτομα με τα οποία δεν τα πάτε καλά.
Όταν τελειώσετε συγκρίνετε τους δυο καταλόγους. Υπάρχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά και στους δυο;
Έχετε πάντα υπό όψη σας πως είτε συμπαθείτε είτε αντιπαθείτε κάποιον υπάρχει μια δονητική σύνδεση ανάμεσα σας.
Τα άτομα που μισείτε, εκφράζουν αυτά που μισείτε στον εαυτό σας και τα άτομα που αγαπάτε, εκφράζουν αυτά που αγαπάτε στον εαυτό σας.
Αυτή η δονητική σύνδεση, μπορεί να προέλθει από περιβαλλοντολογικές ή γεννητικές επιδράσεις ή από εμπειρίες προηγουμένων ενσαρκώσεων.
Όταν εμφανιστεί στη ζωή σας κάποια δύσκολη κατάσταση, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να ρωτήσετε τον εαυτό σας γιατί την προσελκύσατε. Τι μάθατε από αυτήν την εμπειρία; Αυτό είναι λίγο δύσκολο, γιατί συχνά θεωρείτε πιο εύκολο να βυθιστείτε στην αυτολύπησή σας. Όμως αργά η γρήγορα θα αντιμετωπίσετε αυτήν την κατάσταση. Ξέρω ότι κάθε φορά που απέφυγα να αντιμετωπίσω αυτά τα ερωτήματα, προκάλεσα στη ζωή μου περισσότερες δυσκολίες. Και τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα για μένα, αν τα είχα αντιμετωπίσει με την πρώτη ευκαιρία…….»
David Furlong. ‘’Ο θεραπευτής είναι μέσα σου’’